Evzen Bocek - Arystokratka w ukropie (2)

Sy tu acje i p o s taci w k s iążce s ą wy my ś lo n e. Z wy jątk iem k s ięcia Sch warzen b erg a o czy wiś cie.

M ały s ło wn iczek d la ty ch , k tó rzy n ie czy tali Ostatniej arystokratki lu b czy tali, ale ju ż zap o mn ieli

Benda – ad wo k at i wierzy ciel ro d zin y Ko s tk ó w. J eg o b y ła żo n a zo s tawiła g o z có rk ą Den is k ą. Caryca – o ty ły k o t, k tó reg o ro d zin a Ko s tk ó w p rzy wio zła z USA. Dean Reed – jed y n y Amery k an in , k tó ry wy emig ro wał d o NRD, żeb y wy s tęp o wać w n iemieck ich wes tern ach . By ł o b ecn y n a wes elu Helen k i Vo n d raczk o wej n a zamk u Ko s tk a. Deniska – có rk a Ben d y , an o rek ty czk a i b y ła n ark o man k a. Ben d a p łaci h rab iemu Ko s tce ap an aże za jej in tern o wan ie n a zamk u Ko s tk a. Sło wn ik Den is k i zawiera p rzed e ws zy s tk im s ło wa psycho i super. Ein Kessel Buntes – p ro g ram telewizy jn y z czas ó w NRD, w k tó ry m częs to wy s tęp o wała Helen k a Vo n d raczk o wa i p rzy s to jn iak Dean Reed . Heinrich Himmler – jed en z g łó wn y ch p rzy wó d có w III Rzes zy . Kilk a razy n o co wał n a zamk u Ko s tk a. Helenka Vondraczkowa – n ajp o p u larn iejs za czes k a p io s en k ark a. Brała ś lu b n a zamk u Ko s tk a. Hrabia Franciszek Kostka – n ajwięk s zy b ied ak w h is to rii ro d u . Ws zy s cy ch cą o d n ieg o wy ciąg n ąć p ien iąd ze. Ojciec M arii III. Hrabina Vivien Kostka – Amery k an k a u wielb iająca k s iężn ą Dian ę i d u ch y . Żo n a Fran cis zk a Ko s tk i i matk a M arii III. Gwiazda – zamek n ależący d o ary s to k raty czn eg o ro d u Lau n ó w. Józef – k as ztelan n a zamk u Ko s tk a. Nie cierp i zmian , h ałas u i lu d zi, w s zczeg ó ln o ś ci mu flo n ó w. Słu ży ro d zin ie Ko s tk ó w p o d o b n ie jak jeg o o jciec, d ziad i p rad ziad . Książę Schwarzenberg – n ajb ard ziej zn an y i n ajb o g ats zy czes k i ary s to k rata. Launowie – ró d s zlach eck i ży jący w s tan ie p erman en tn ej walk i o majątek ro d o wy . Maria

III –

n arrato rk a

n in iejs zej

k s iążk i

o raz

k s iążk i

Ostatnia

arystokratka.

W p rzy s zło ś ci d u ch n a zamk u Ko s tk a. Max Laun – ró wieś n ik M arii III. Po wielk iej ro d zin n ej b ijaty ce ży je o b ecn ie w jed n ej z wielu g ajó wek n ależący ch d o k s ięcia Sch warzen b erg a. Milada – men ed żerk a wy n ajęta p rzez h rab ieg o Ko s tk ę w celu ro zrek lamo wan ia zamk u Ko s tk a. Wcześ n iej p raco wała d la k s ięcia Sch warzen b erg a o raz d la ro d zin y Lau n ó w. Muflon – s lan g o we o k reś len ie tu ry s ty . Ojciec Milady – k as ztelan n a zamk u Gwiazd a. Orlando i Leonardo alias Olek i Leoś – d o g i n iemieck ie mies zk ające n a Ko s tce. Ich g łó wn y m zajęciem jes t g ry zien ie zamk o wy ch p ap ci. Pan Spock – o g ro d n ik zamk o wy wy g ląd ający jak p an Sp o ck z s erialu Star Trek. M u zy k i h ip o ch o n d ry k o b awiający s ię rak a, zawału , cu k rzy cy , Alzh eimera, Park in s o n a i ły s ien ia, p o n ieważ n a te ws zy s tk ie ch o ro b y cierp iał jeg o o jciec. Pani Cicha – s p rzątaczk a, k u ch ark a i wiern a fan k a Helen k i Vo n d raczk o wej. Uwielb ia o rzech ó wk ę włas n ej p ro d u k cji. Prozak – lek p rzeciwd ep res y jn y . Hrab in a Ko s tk a p rzy wio zła z USA całą walizk ę p ro zak u , a p an Sp o ck zaczął g o zaży wać z p o wo d u d ep res ji wy wo łan ej ły s ien iem. Skubanie – ty m s ło wem h rab ia Ko s tk a o zn aczy ł w k alen d arzu d zień , w k tó ry m mu s i wy p łacić p raco wn ik o m p en s je.

Nazywam się Maria Kostka z Kostki. Jestem trzecią Marią w historii rodu. Marię I pochowano w 1450 roku w rodzinnym grobowcu, nie sprawdzając, czy jest wystarczająco martwa. Kiedy parę lat później otworzono grobowiec, siedziała na schodach. Od tego czasu nasze zwłoki są chowane w zamkniętych trumnach. Zamknięta jest również trumna Marii II, która przy jednej z prób wyprodukowania kamienia filozoficznego najwyraźniej wynalazła dynamit. W trumnie zamknięto tylko część jej garderoby i perukę, ponieważ ciało zniknęło wraz z wieżą, w której mieściło się laboratorium. Obie są naszymi straszydłami. Ani jedna nie dożyła dwudziestu lat. Jeśli nie liczyć dziesiątek nieślubnych potomków, które Karol Wacław spłodził podczas swojej działalności misyjnej w równikowej Afryce, jestem jedynym członkiem rodu urodzonym poza Europą. Urodziłam się w Nowym Jorku. Byłam Amerykanką. Dla pozostałych Amerykanów byłam Mary Kostka. Mój ojciec też był Amerykaninem. Marzył o tym, by być nierzucającym się w oczy nauczycielem literatury, którym zresztą był. Koledzy i studenci zwracali się do niego Frank. Nikt z nich nie miał pojęcia, że jest on czeskim arystokratą. Zapewne nikt z nich nie miał pojęcia również o tym, że istnieją jakieś Czechy. Dziś naturalnie oboje jesteśmy Czechami. Mój ojciec to Franciszek Antoni Kostka z Kostki, obrońca Bożego Grobu, członek Zakonu Maltańskiego i patron kościoła Wniebowzięcia Maryi Panny w Kostce. Mimo iż używanie tytułów szlacheckich zostało w Czechach zakazane już w 1918 roku, wszyscy zwracają się do ojca panie hrabio, per Frank mówi do niego tylko moja matka. Matka wciąż jest Amerykanką. Ma na imię Vivien. Kostka to siedziba naszego rodu. Pierwotnie był to gród, który w XIII wieku wybudował rycerz Mikołaj Kostka i nazwał go Kostka. Od tego czasu jesteśmy Kostkowie z Kostki. Dwa miesiące po ukończeniu budowy Kostkę zdobyli rycerze zakonu krzyżackiego. Potem Kostkę zdobywał praktycznie każdy, kto akurat koło niej przechodził. W XVIII wieku moi przodkowie przebudowali Kostkę na zamek barokowy. Z pierwotnej zabudowy zachowały się tylko katakumby i grobowiec. Pięć razy Kostkę traciliśmy i pięć razy dostawaliśmy ją z powrotem. Po raz pierwszy zabrał ją nam zakon krzyżacki. Po raz drugi husyci. Po raz trzeci Ferdynand II Habsburg, który podarował ją zakonowi krzyżackiemu. Po raz czwarty Kostkę zabrał nam Adolf Hitler, który podarował ją Heinrichowi Himmlerowi, który podarował ją SS. Po raz piąty Kostkę zabrali nam oczywiście komuniści w 1948 roku. W 1996 roku po raz piąty dostaliśmy ją z powrotem.

06.03. – Dzień D J u ż o wp ó ł d o p iątej ran o J ó zef p rzech ad zał s ię p o d zied ziń cu i wy g ląd ał tu ry s tó w. Dźwięk jeg o k lu czy b rzmiał jak d zwo n p o g rzeb o wy . Po ch wili n a d wo rze p o jawiły s ię ró wn ież p s y , k tó re o jciec wy k o p ał z p o k o ju , k ied y ś ciąg n ęły g o z łó żk a wraz z p rześ cierad łem i d o mag ały s ię, b y rzu cać im k ap cie. Ws k u tek p rzed wczo rajs zeg o s p o ży cia p ro zak u p rzes p ały d wan aś cie g o d zin i n ajwy raźn iej ich b io ry tm p rzewró cił s ię d o g ó ry n o g ami. J ó zef n ie ty lk o p s ó w n ie p rzeg o n ił, ale wręcz g łas k ał je i n azy wał s wo imi k u mp lami. Ku mp le d o wied zieli s ię, że za k ilk a g o d zin Ko s tk ę o p an u ją b arb arzy ń cy , k tó ry ch d zieci b ęd ą ciąg ać Olk a i Leo s ia za o g o n i u s zy o raz o b macy wać g ałk i o czn e. Zak ład am, że p o d o b n e p rzemó wien ie J ó zef wy g ło s ił też k o zo m i o wco m. Przy ś n iad an iu jes zcze raz p ró b o wał p rzek o n ać o jca, żeb y n ie wp u s zczać n a Ko s tk ę żad n y ch tu ry s tó w. Sieb ie o d ważn ie n azwał strażnikiem naszego rodu i tradycyjnych wartości, p o czy m n iemal p łaczliwy m g ło s em zap rezen to wał n am k o lejn ą wariację n a s wó j u lu b io n y temat: turystyka jako mutacja dżumy. Nies tety w p an iczn y m s trach u p rzed zb liżający m s ię s ezo n em tu ry s ty czn y m n ie zau waży ł, że jeg o ro zmó wca w wy n ik u u p ad k u z łó żk a jes t d o ś ć p o d rażn io n y . Ojciec s k arży ł s ię n a b ó l g ło wy i ro zmazan e wid zen ie, co p an Sp o ck o d razu zd iag n o zo wał jak o k rwiak p o d tward ó wk o wy . Co k o lwiek b y to n ie b y ło – b rzmi b ard zo n iep o k o jąco . Po n ad to d o n as zej k o lek cji u p o mn ień wczo raj d o łączy ło ró wn ież wezwan ie d o n aty ch mias to wej zap łaty rach u n k u za wo d ę. Nie mo żn a s ię więc d ziwić, że p ło mien n ą mo wę p o tęp iającą n o wo czes n y ch n ajeźd źcó w o jciec p rzerwał ro zk azem, b y J ó zef zamk n ął p as zczę i s zo ro wał o two rzy ć b ramę. Lęk p rzez tu ry s tami zaciemn ił J ó zefo wi mó zg . Po d zies ięciu min u tach wró cił z d ziecin n ą wy mó wk ą, że b ramy n ie d a s ię o two rzy ć. Rzeczy wiś cie n ie d ało s ię jej o two rzy ć, J ó zef jed n ak p rzemilczał fak t, że zatrzas n ął w zamk u b ramy jak ąś zap ad k ę, o k tó rej is tn ien iu n ie mieliś my p o jęcia. Ro zp o częcie s ezo n u u rato wała p an i Cich a, k tó ra o d b lo k o wała mech an izm za p o mo cą ś ru b o k rętu i mło tk a. Po d czas tej o p eracji p o wied ziała n am, że ten s am trik p rzeciw tu ry s to m s to s o wał ró wn ież o jciec J ó zefa, k tó reg o n azy wała „s tary m d u rn iem”. Staremu d u rn io wi b rama b lo k o wała s ię p o d o b n o co ch wilę, a n ajwy trwals zy m n atręto m p rzy s tawiał d rab in ę, żeb y mo g li p rzejś ć g ó rą. Ten s p o s ó b p rak ty k o wał d o czas u , k ied y p ewn a zas łu żo n a d ziałaczk a Związk u Przy jaźn i Czech o s ło wack o – So wieck iej n ab awiła s ię p rzep u k lin y , a ze s zczy tu b ramy mu s ieli ją ś ciąg ać s trażacy . Po tem ju ż n awet n ie p rzy s tawiał d rab in y i wś ciek ły tłu m p rzed zamk n iętą b ramą p o p ro s tu ig n o ro wał.

Dziś ran o ro lę wś ciek łeg o tłu mu p ełn ił o jciec wrzes zczący p rzy zamk n iętej b ramie, że włas n o ręczn ie zamu ru je J ó zefa w k atak u mb ach . Po częś ci s k łan iałab y m s ię d o o p in ii p an i Cich ej, k tó ra s twierd ziła, że J ó zef n ie miałb y n ic p rzeciwk o temu . Ws zy s tk o ws k azu je n a to , że w k atak u mb ach s p ęd ził całe d zieciń s two , u czy ł s ię tam jeźd zić n a ro werze, a g d y b y Ko s tk a n ie zo s tała o d d an a w n as ze ręce, n ajp rawd o p o d o b n iej wciąż u k ry wałb y s ię tam p rzed tu ry s tami. Piętn aś cie

po

ó s mej

o jciec

włączy ł

zeg ar

zamk o wy .

Ws zy s cy

zg o d n ie

s twierd ziliś my , że p o wy mu s zo n ej p rzerwie jeg o b icie jes t ch y b a jes zcze g ło ś n iejs ze. Przed d ziewiątą p o jawiła s ię p ierws za g ru p a n ajeźd źcó w. By li to ro d zice z małą có reczk ą, k tó ra ju ż p rzy wejś ciu n a d zied zin iec d o p y ty wała s ię, k ied y zo b aczy „tę s tarą wied źmę” – miała n a my ś li mo ją matk ę. W o g ó le wy d aje s ię, że zd jęcie w „Bły s k awicy ”, n a k tó ry m matk a, cała u mo ru s an a i ze zmu mifik o wan y m n ieto p erzem n a g ło wie, wy ch o d zi z k o min k a, zad ziałało g łó wn ie n a d ziecięcy ch czy teln ik ó w. Ko s tk ę o d wied ziło d ziś łączn ie d wieś cie p ięćd zies ięcio ro o ś mio ro d zieci, z czeg o d ziewięćd zies ięcio ro s ied mio ro d o mag ało s ię Bab y J ag i. Niek tó re p rzy n io s ły ze s o b ą n awet wy ciętą fo to g rafię w n ad ziei, że d o s tan ą au to g raf. Na s zczęś cie więk s zo ś ć z n ich u d ało s ię n am s p ławić wy my ś lo n ą n ap ręd ce wy mó wk ą, że czaro wn ica p o leciała n a wy cieczk ę. J ed en mały ch ło p iec u p arł s ię, że n a n ią p o czek a. M atce o jej p o p u larn o ś ci o czy wiś cie n ie p o wied zieliś my , ch o ć wy d awało jej s ię d ziwn e, d laczeg o ws zy s tk ie d zieci włażą d o k o min k a i co ś tam d o k o g o ś k rzy czą. M ilad a też p rzeczu wa, że czaro wn ica k ied y ś z tej s wo jej wy cieczk i b ęd zie mu s iała wró cić, więc ju ż mo d elu je ze s tarej s u k n i, s ian a i p o ś miertn ej mas k i h rab ian k i Karo lin y man ek in , k tó ry ju tro p an Sp o ck ma p o wies ić w k o min ie. Lecz o wiele b ard ziej n iż Bab y J ag i p o trzeb u jemy p rzewo d n ik ó w. Wed łu g ro zp is k i M ilad y miałam d ziś o p ro wad zić s ześ ć g ru p . Op ro wad ziłam jed en aś cie lu b d wan aś cie. Ojciec, k tó ry jes zcze ran o z d u żą p ewn o ś cią s ieb ie twierd ził, że cztery g ru p y mach n ie b ez mru g n ięcia o k iem, zaciął s ię ju ż p rzy d ru g iej. M imo że ja zaczęłam zwied zan ie ze s wo ją g ru p ą d u żo wcześ n iej, d o g o n ił n as w k ilk a min u t i p rzek azał mi s wo ich tu ry s tó w mó wiąc, że s tras zn ie b o li g o g ło wa i wid zi co raz mn iej wy raźn ie. J ed n ak p ro b lemy ze wzro k iem n ie p rzes zk o d ziły o jcu w ciąg ły m b ieg an iu d o k as y i p rzeliczan iu p ien ięd zy . Wed łu g M ilad y b y ł tam d ziś p rzy n ajmn iej s to razy . M atk a jak o p rzewo d n ik czes k ich tu ry s tó w ró wn ież zawio d ła. W czas ie n ajwięk s zeg o n ap o ru , k ied y k ilk ad zies iąt ro d zin d o mag ało s ię n aty ch mias to weg o wp u s zczen ia, p o n ieważ o wce i k o zy p rzeżarte b is zk o p tami n ie wy d awały ju ż n awet żad n y ch

d źwięk ó w, o jak imk o lwiek ru ch u n ie ws p o min ając, p s y s p ały , a p an i Cich a s k u b iąca g ęś też o p atrzy ła s ię b ard zo s zy b k o , M ilad a wy s łała d o b o ju matk ę. Kied y ty lk o matk a p rzemó wiła, p o s tad zie jej o wieczek p rzeb ieg ła fala n iep o k o ju . Ro d zice i d zieci p o p atrzy li p o s o b ie z p rzes trach em, p rzes tęp u jąc z n o g i n a n o g ę. Po k ilk u min u tach zaczęli s zep tem zg ad y wać, w jak im języ k u mó wi h rab in a. Kied y p rzejmo wałam tę g ru p ę, p rzeważał p o g ląd , że p o ch o rwack u . Nas tęp n ie matk a u d ała s ię d o s ali rep rezen tacy jn ej, g d zie p o p ijała k awę, p rzeg ląd ała czas o p is ma s p iry ty s ty czn e i wciąż zas tan awiała s ię, d laczeg o ws zy s tk ie d zieci włażą d o k o min k a. M imo że ciąg le s ąd zę, że Den is k a jes t s zalo n a i z miejs ca mo g łab y zo s tać p rzy jęta d o s cjen to lo g ó w alb o d o ru ch u M o o n a, d ziś p o czu łam d o n iej p ewn e o zn ak i s y mp atii, co b ez wątp ien ia b y ło s p o wo d o wan e międ zy in n y mi ty m, że o s zczęd zo n o mi p rzeb y wan ia w jej to warzy s twie. Co jak iś czas id ąc n a czele s wo ich g ru p s p o ty k ały ś my s ię p rzelo tn ie n a d zied ziń cu , a z p o wo d u zas ły s zan y ch u ry wk ó w jej wy k ład u s tarałam s ię u d awać, że n ie mamy ze s o b ą n ic ws p ó ln eg o . J ej tu ry ś ci p o zak o ń czen iu zwied zan ia mieli wp rawd zie n iezwy k le ro zs zerzo n e źren ice, ale Den is k a w o d ró żn ien iu o d ro d zicó w n ie wy mig iwała s ię o d p racy i o p ro wad zała jed n ą g ru p ę za d ru g ą. Po p o łu d n iu z u lg ą zau waży łam, że p rzy p iątej g ru p ie mó wiła ju ż zd ecy d o wan ie wo ln iej i n ie ro b iła ty ch p iek ieln y ch min . Przy s ió d mej g ru p ie o ch ry p ła. Teraz ś p i. J eś li s ię n ie my lę, d ziś p o raz p ierws zy zas n ęła wcześ n iej n iż ja. Przy k o lacji w o g ó le s ię n ie o d zy wała i ty lk o g rzeb ała ap aty czn ie w s wo jej co d zien n ej p o rcji s p arzo n y ch o tręb ó w. Ok reś len ie J ó zefa mian em p rzewo d n ik a b y ło b y n ied o k ład n e. M o żn a b y p o wied zieć, że p o p ro s tu b rał u d ział w zwied zan iu . Po d czas g d y ja i Den is k a s erd eczn ie witały ś my g o ś ci zg o d n ie z in s tru k cją M ilad y , J ó zef s wo ich p o d o p ieczn y ch zap ras zał d o wejś cia n ien awis tn y m „włazić”. J eś li ju ż co ś mó wił, s tał p rzy ty m ty łem d o zwied zający ch i wy g ląd ał p rzez o k n o . O wp ó ł d o p ierws zej n atk n ęłam s ię w s ali p rzo d k ó w n a g ru p ę tu ry s tó w, k tó rzy s p rawiali wrażen ie ro zb itk ó w. Sied zieli wy czerp an i n a p o d ło d ze i czek ali, aż k to ś ich u ratu je, p o n ieważ p rzewo d n ik zn ik n ął w jak ich ś tajemn iczy ch o k o liczn o ś ciach , a o n i o d d wu d zies tu min u t s zu k ają wy jś cia. J ó zef p ó źn iej tłu maczy ł s ię ty m, że k ied y zeg ar wy b ijał p o łu d n ie, s tras zn ie ro zb o lała g o g ło wa i mu s iał iś ć p o tab letk ę. Nie jes tem zb y t d u mn a z teg o , że p o ty ch s ło wach zaczęłam n a n ieg o k rzy czeć, żeb y s wo ją b o lącą g łó wk ę p o s zed ł leczy ć d o p as iek i. J ó zef p rzez ch wilę p rzy g ląd ał mi s ię zd ziwio n y , a p o tem s p y tał, czy k ażę g o

za to p rzy wiązać d o ło ża to rtu r, czy mo że zad o wo lę s ię zwy k łą ch ło s tą. Zad o wo liłam s ię ty m, że reg u larn ie ch o d ziłam k o n tro lo wać, czy n ie p o rzu cił k o lejn ej g ru p y . Nap rawd ę n ie ch ciałab y m wied zieć, co mó wił o mn ie tu ry s to m. Po n ieważ s k arżen ie n a k o g o ś jes t wy s o ce n ieary s to k raty czn e, n ik o mu n ie ws p o mn iałam o jeg o d ezercji an i b ard zo n iety p o wy m p o d ejś ciu d o zwied zający ch . Ale i tak ch y b a k to ś d o n ió s ł o ty m M ilad zie, p o n ieważ p rzy k o lacji o ś wiad czy ła zło wies zczo , że weźmie J ó zefa p o d lu p ę. Po za n ieo b ecn o ś cią czaro wn icy , n iep ro fes jo n aln y m trak to wan iem g o ś ci p rzez J ó zefa o raz żało s n y m wy mawian iem s ię o jca n a k rwiak p o d tward ó wk o wy u n iemo żliwiający o p ro wad zan ie, jes tem miło zas k o czo n a p rzeb ieg iem d n ia D. W o d ró żn ien iu o d zwied zan ia b o żo n aro d zen io weg o ty m razem n ik t s ię n ie u p ił, n ic n ie s p ło n ęło , n ik t n ie zo s tał ran n y i ws zy s tk o ws k azu je n a to , że n awet zaro b iliś my p ien iąd ze.

07.03. Krwiak p o d tward ó wk o wy o jca p rzez n o c s ię wch ło n ął. Do cu d o wn eg o u zd ro wien ia d o s zło n ajwy raźn iej za s p rawą to reb k i z wczo rajs zy m u targ iem, k tó rą o jciec s ch o wał p o d p o d u s zk ę i s p ał n a n iej aż d o ran a. Po d czas p o ran n eg o p ry s zn ica o d ś p iewał więk s zo ś ć s zlag ieró w p an a Sp o ck a, a n a k o ń cu d o rzu cił n awet Helen k ę: Świat jest wspaniały, różowy, beżowy. J es zcze p rzed ś n iad an iem włas n o ręczn ie p rzy ciąg n ął z d ep o zy to riu m d o s wo jeg o p o k o ju es es mań s k i s ejf s ch o wan y wcześ n iej z p o wo d u d zien n ik arzy . Na s was ty k ę n a d rzwiczk ach n alep ił o s trzeg awczą n ak lejk ę z czas zk ą, s k rzy żo wan y mi o b o jczy k ami i n ap is em: UWAGA TRUCIZNA!, k tó rą zn alazł n a s try ch u . Ban k n o ty z fo lio wej to reb k i zamk n ął w s ejfie i ws zy s tk ie trzy k lu cze p o wies ił s o b ie n a s zy i, ch o ć n a k ażd y m jes t n ap is Heil Hitler, a ich wag a wy wo łu je o b awy p rzed złaman iem k ark u . J ed n o cześ n ie p o s tan o wił, że zas tąp i M ilad ę w k as ie, co arg u men to wał ty m, że ch ce mieć b ezp o ś red n i k o n tak t z tu ry s tami. Ob awiam s ię, że o jcu ch o d zi n ie ty le o k o n tak t z tu ry s tami, co z ich p o rtfelami. Dzięk i temu p o s u n ięciu o jciec załatwił ró wn ież in n ą k wes tię, k tó ra p rzez cały wczo rajs zy wieczó r n ie d awała mu s p o k o ju , czy li całk o wite u tajen ie zy s k ó w. Kied y p o p o łu d n iu M ilad a s p y tała, ile zaro b iliś my , p o d ał d o ś ć n iep recy zy jn ą in fo rmację: niezbyt wiele. A g o ś ci b y ło wed łu g mn ie więcej n iż wczo raj. M ilad a w ro li p rzewo d n ik a jes t n ieo cen io n a. Nie d o ś ć, że o p ro wad za b ard zo o d p o wied zialn ie, to jes zcze k o n tro lu je J ó zefa i k o ry g u je Den is k ę. Ch wilami miałam wrażen ie, że jes t w k ilk u miejs cach jed n o cześ n ie. Dzięk i jej zaan g ażo wan iu miałam d ziś ty lk o s ied em g ru p

i n awet n ie b y ło tak źle. Nies tety n ie jes tem p rzek o n an a, czy tak ie temp o u d a s ię u trzy mać p rzez cały s ezo n . J ó zef n ie wy trzy ma g o n a p ewn o . Wb rew n ap o mn ien io m M ilad y o p ro wad za s wo je g ru p y co raz s zy b ciej, a zwied zan ie o d b y wa s ię w p rawie całk o witej cis zy zak łó can ej jed y n ie s zu ran iem p ap u ci. Swo ją o s tatn ią d zis iejs zą g ru p ę załatwił w d wad zieś cia min u t, p rzy czy m więk s zo ś ć teg o czas u tu ry ś ci s p ęd zili w s ali p rzo d k ó w, g d zie k rzy czeli d o man ek in a czaro wn icy zawies zo n eg o w k o min ie. Is tn ien ie k atak u mb i ro d zin n eg o g ro b o wca n as z k as ztelan zataił. Do jed n ej z jeg o g ru p d o łączy ła też p an i Cich a, p o n ieważ J ó zefa o p ro wad zająceg o tu ry s tó w wid zian o o s tatn io p iętn aś cie lat temu , k ied y n a Ko s tk ę p rzy jech ał b u łg ars k i amb as ad o r. Wró ciła z in fo rmacją, że n ic s ię o d teg o czas u n ie zmien iło i b y ła wy jątk o wo ro ztrzęs io n a, b o wiem n a p y tan ie jed n ej małej d ziewczy n k i, g d zie jes t Bab a J ag a, J ó zef ws k azał p o d o b n o n a zd jęcie Helen k i Vo n d raczk o wej, co u p an i Cich ej p rawie wy wo łało zawał. Przy k o lacji k rzy czała, że Helen k a n ie jes t żad n ą Bab ą J ag ą. J ó zef u ś miech n ął s ię s mu tn o i p o wied ział, że ch y b a n ie wid ziała jej b ez mak ijażu , czy m zmu s ił p an ią Cich ą d o p o ciąg n ięcia g łęb s zeg o ły k a o rzech ó wk i p ro s to z b u telk i. M ilad a ró wn ież u waża, że n ie p o win n iś my zb y tn io jeźd zić p o Helen ce, b o mo g łab y n as zas k arży ć. Po za zb ezczes zczen iem imien ia Helen k i M ilad a wy ty k a J ó zefo wi (i s łu s zn ie!) d u żo p o ważn iejs ze g rzes zk i: s k racan ie czas u zwied zan ia; o mijan ie p o mies zczeń ; o g ran iczan ie wy k ład u p rzewo d n ik a d o p o leceń o rg an izacy jn y ch ; b ezczeln o ś ć – k ied y jed en ch ło p czy k p o g łas k ał wy p ch an eg o k ro k o d y la, u s ły s zał o d J ó zefa o s trzeżen ie: dotknij go jeszcze raz, a połamię ci łapy; n ieu s tan n ie zn u d zo n a, a ch wilami wręcz n ien awis tn a min a; n a ws zelk ie p y tan ia o d p o wiad a: nie wiem, zapytajcie w kasie. J ó zef trafił M ilad ę w jej czu łe miejs ce, k ied y s twierd ził, że w p o ró wn an iu z jej o jcem jes t n iezwy k le k o mu n ik aty wn y m i o twarty m czło wiek iem. Nas tęp n ie d o d ał, że w Czech ach n ie ma d ru g ieg o zamk u , n a k tó ry m k as ztelan u s łu g iwałb y mu flo n o m. A p rzecież u n iwers y tety p ełn e s ą ro man ty czn y ch frajeró w, k tó rzy w zamian za mo żliwo ś ć mies zk an ia w k o mn acie zamk o wej b ęd ą o p ro wad zać tu ry s tó w o d ran a d o n o cy . Nie wiem, czy n ap rawd ę n a k ażd eg o mies zk ań ca Czech p rzy p ad ają trzy s tu d en tk i h is to rii s ztu k i i p ięcio ro p rzy s zły ch p o lito lo g ó w, jak twierd zi J ó zef, i czy n ap rawd ę ch ętn y ch d o o p ro wad zan ia jes t więcej n iż d o p racy w M cDo n ald ’s , ale wed łu g mn ie

b ez p rzewo d n ik ó w n ie d amy

s o b ie rad y . Zres ztą n awet

M ilad a d elik atn ie

ws p o mn iała, że h as ło Wszyscy robią wszystko trzeb a b ęd zie o d ro b in ę zmo d y fik o wać. By n ajmn iej n ie ty lk o p o to , żeb y p rześ miewca Helen k i mó g ł d alej wy leg iwać s ię n a tap czan ie, jak d o ś ć trafn ie o d czy tała p an i Cich a in ten cje J ó zefa. Dwa p o p rzed n ie d n i p o k azały , że zrealizo wan ie zało żeń Zamku totalnego n ie b ęd zie mo żliwe, jeś li ws zy s cy s ię n ie s k lo n u jemy . Nawet p rzy n ajlep s zy ch ch ęciach n ie jes tem w s tan ie o p ro wad zać g ru p y tu ry s tó w i jed n o cześ n ie p rzech ad zać s ię p o d zied ziń cu z g u wern an tk ą i jak imś zwierzęciem, n ie ws p o min ając ju ż o two rzen iu ży wy ch o b razó w i u s tawian iu s ię n a tras ie zwied zan ia w ró żn y ch malo wn iczy ch p o zach i k o n fig u racjach . Na zmian ę p o g ląd ó w M ilad y w tej k wes tii z p ewn o ś cią miało wp ły w ró wn ież k ilk a wp is ó w d o k s ięg i g o ś ci, w k tó ry ch p o jawia s ię n awet s ło wo oszustwo. Pewien Karo l Wro n a z ro d zin ą s k arży s ię n a p rzy k ład , że zamiast rodziny hrabiowskiej i służby widzieli tylko faceta z siateczką na głowie i przygłupim uśmiechem na twarzy oraz dziwną kobietę mówiącą po chorwacku. J ed n ak o jciec o p rzy jęciu n o wy ch s ił n ie ch ce n awet s ły s zeć, p o n ieważ n ie zamierza ży wić b an d y d armo zjad ó w wy g ad u jący ch jak ieś b zd u ry . Przewo d n iczk a n a Orlik u p o d o b n o n ie b y ła n awet w s tan ie wy mó wić n azwis k a s weg o ch leb o d awcy i zamias t Sch warzen b erg u p arcie mó wiła Sch wan zen b erg , co wś ró d n iemieck o języ czn y ch g o ś ci wy wo ły wało s p o re zak ło p o tan ie. Po zio mu wy k s ztałcen ia czes k ich s tu d en tó w n ie zn am, ale ś miem wątp ić, że mó g łb y b y ć jes zcze n iżs zy n iż p o zio m wy k s ztałcen ia Den is k i. Dziś s ły s załam, że w b itwie p o d Waterlo o zwy cięży ł Win s to n Ch u rch ill. I wo lę n ie wied zieć, co Den is k a o p o wiad a n as zy m g o ś cio m o mn ie. Kilk o ro d zieci z jej g ru p y p o zak o ń czen iu zwied zan ia k rzy czało n a mó j wid o k : Duch! Duch! Później W s ło wn ik u n iemieck o – czes k im zn alazłam zn aczen ie s łó w Sch warz i Sch wan z. J eś li u d a s ię n am p rzek o n ać o jca i p rzy jmiemy jak ich ś p rzewo d n ik ó w, b ęd zie trzeb a k o n tro lo wać, co o p o wiad ają p o d czas zwied zan ia.

08.03. W p o n ied ziałk i ws zy s tk ie zab y tk i i mu zea s ą zamk n ięte. To n ap rawd ę ws p an iała trad y cja. Zaró wn o d lateg o , że p o week en d o wy m marato n ie mó wien ia i n ieu s tan n y m as erty wn y m u ś miech u zd rętwiały mi mięś n ie mimiczn e, więc teraz s zczerzę s ię mimo wo ln ie jak J o lly J o k er z Batmana, jak ró wn ież d lateg o , że k ied y wes złam d o k u ch n i, p rzy witałam s ię ze ws zy s tk imi s ło wami: Serdecznie państwa witam na zamku Kostka.

Po za ty m trzeb a p o rząd n ie p o s p rzątać. Wy p lu ty ch g u m d o żu cia b y ło n a tras ie ty le, jak b y p rzes zli tęd y ws zy s cy g racze NHL. J ed n a b y ła n alep io n a n a n o s ie p an d y . Do g ru p y s p rzątającej zg ło s iła s ię n awet Den is k a. Ch ciała s p ró b o wać p o o d k u rzać, p o n ieważ jes zcze n ig d y n ie d o ty k ała o d k u rzacza i miała wrażen ie, że mo g ło b y to b y ć „d o b re p s y ch o ”. Ale p an i Cich a o d mó wiła d zielen ia s ię s wo im s p rzętem i wy s łała Den is k ę d o s p rzątan ia to alet d la tu ry s tó w, twierd ząc, że n ajlep s ze p s y ch o zn ajd zie właś n ie tam. M iała rację. Nawet p o p rzelo tn y m s p o jrzen iu p rzez o k n o b y ło jas n e, że w to aletach o p ró cz wy p ró żn ian ia n as i g o ś cie też wy mio to wali, s mark ali, p lu li i k rwawili. J ak o ary s to k ratk a n ie p o win n am b rzy d zić s ię żad n ej p racy , ale n ie wes złab y m d o ś ro d k a n awet w k o mb in ezo n ie. W ty m miejs cu mu s zę p rzy zn ać, że p o raz p ierws zy w ży ciu p o czu łam wo b ec Den is k i co ś n a k s ztałt p o d ziwu . Uzb ro jo n a jed y n ie w g u mo we ręk awice wk ro czy ła w tę p rzerażającą s cen erię i d o p o łu d n ia d o p ro wad ziła ją d o s tan u , k tó ry ju ż n ie zmu s zał g o ś ci d o lewitacji. J ej o d wag i n ie u mn iejs za n awet fak t, że p o d o b n e zad an ia wy k o n y wała ró wn ież n a o d wy k ach . Niemn iej p rzy o b ied zie o ś wiad czy ła, że „tak ieg o s y fu n ie wid ziała n awet n a d eto k s ie”. J ak o p rzewo d n iczk a i g u wern an tk a Den is k a jes t s tras zn a, lecz p o d zis iejs zy m d n iu p o s taram s ię b y ć wo b ec n iej łag o d n iejs za – jeś li w d als zy m ciąg u b ęd zie s p rzątać to alety .

09.03. Ojciec ju ż o wp ó ł d o ó s mej ran o zas iad ł w k as ie i wy g ląd ał g o ś ci, mimo że M ilad a s tarała s ię mu cierp liwie wy jaś n ić, że d ziś raczej n ik t n ie p rzy jd zie. W d n i ro b o cze więk s zo ś ć Czech ó w ch o d zi b o wiem d o p racy alb o d o s zk o ły , a n a emery tó w jes t za zimn o . Ro zd rażn io n y o jciec u p ierał s ię jed n ak , że n a Orlik u b y ły tłu my n awet p rzy min u s d wu d zies tu , a ś red n i wiek zwied zający ch wy n o s ił o s iemd zies iąt lat. Wed łu g M ilad y b y li to tu ry ś ci z Bawarii, k tó rzy p o p ierws ze s ą b ard ziej o d p o rn i, a p o d ru g ie Orlik mają p o d n o s em. Ojciec wk u rzy ł s ię jes zcze b ard ziej i zaczął wy k lin ać, d laczeg o Ko s tk i też n ie wy b u d o wan o p rzy g ran icy . M ilad a s tarała s ię g o u s p o k o ić ty m, że k ied y ty lk o w Niemczech s ię ro zn ies ie, że b rała u n as ś lu b Helen k a Vo n d raczk o wa, b iu ra p o d ró ży b ęd ą s ię o n as zab ijać. J ed n ak J ó zef w to n ie wierzy . Wed łu g n ieg o Helen k a b y ła p o p u larn a ty lk o w k o mu n is ty czn y m NRD, a emery ci ze ws ch o d n ich Niemiec n awet p o zjed n o czen iu w p o ró wn an iu z Bawarczy k ami s ą żeb rak ami, k tó rzy raczej n ie b ęd ą tłu c s ię k ilk as et k ilo metró w, żeb y p o ws p o min ać ck liwe ch wile z p ro g ramu Ein Kes s el Bu n tes . J ó zef twierd zi, że Niemcy d o n as n ie

p rzy jad ą, ch o ćb y ś my wy s tawiali wy p ch an eg o Dean a Reed a. M imo to o jciec s ied ział w k as ie aż d o czwartej, ch o ciaż wed łu g ro zk ład u zajęć miał tren o wać jazd ę k o n n ą.

10.03. Ojciec o s k arży ł matk ę, że ukradła mu z k as y wid o k ó wk i. Sło wa ukradła b y m w ty m p rzy p ad k u n ie u ży ła, n iemn iej rzeczy wiś cie p rzen io s ła d o s wo jeg o p o k o ju k ilk a p aczek n as zy ch p o rtretó w, k tó ry mi n ajwy raźn iej zamierza zas y p ać Stan y Zjed n o czo n e. J u ż n ap is ała n ie ty lk o d o s wo ich k o leżan ek ze s zk o ły , b y ły ch n au czy cieli, p rzy jació łek , To d d a Cartera, g in ek o lo g a, d en ty s ty , p s y ch o an ality k a i in s tru k to rk i jo g i, ale też d o Hillary Clin to n i Ch er. Ws zy s tk ich zap ras za d o o d wied zen ia s ied zib y swojego ro d u i p o d p is u je s ię Vivien hrabina Kostka, co n ajb ard ziej u cies zy z p ewn o ś cią jej k o leżan k i ze s zk o ły . Kied y o jciec zo b aczy ł k ilk a s to s ó w zaad res o wan y ch p o cztó wek , zan iemó wił. Nas tęp n ie zaczął p rzeg ląd ać ad res y , a p o d zies ięciu min u tach zwró cił matce u wag ę, że zap o mn iała o Timie – s p rzed awcy h o t d o g ó w n a n as zej u licy . M atk a n ies tety n ie zau waży ła iro n ii i p o wied ziała, że wcale n ie zap o mn iała, p o czy m z jed n eg o ze s to s ik ó w wy ciąg n ęła wid o k ó wk ę z n ap is em Rodzina hrabiowska przy kolacji i p o d ała ją o jcu . Ten zaczął k rzy czeć, że ty lu p o cztó wek n ie wy s y łają n awet rep u b lik an ie w czas ie k amp an ii wy b o rczej i n azwał matk ę zło d ziejk ą, k tó ra właś n ie mu u k rad ła k ilk ad zies iąt ty s ięcy k o ro n , b o wiem ty le za wid o k ó wk i zap łacilib y tu ry ś ci. Ob rażo n a matk a b ro n iła s ię ty m, że p rzecież ro b i Ko s tce d o b rą rek lamę w Amery ce. Ojciec o d p arł, że tak ą rek lamę ma w d u p ie. Po tem jes zcze p o rad ził matce, żeb y u p rzed ziła Hillary Clin to n , że b ęd zie s p ać w ap artamen cie, w k tó ry m s ą k afelk i ze s was ty k ą, a d o min an tą wy s tro ju jes t p o rtret Hein rich a Himmlera. Hillary ch y b a i tak n ie p rzy jed zie, p o n ieważ o jciec n ie d ał matce p ien ięd zy n a zn aczk i, a wątp ię, żeb y Hillary p rzy jęła wid o k ó wk ę wy s łan ą n a k o s zt ad res ata.

11.03. Czes zczy zn a matk i n awet p o trzech mies iącach n ie p o p rawiła s ię an i tro ch ę – jeś li w jej p rzy p ad k u mo żn a w o g ó le mó wić o czes zczy źn ie. Zaws ze, k ied y s tara s ię co ś p o wied zieć, mu s i to p o tem p rzeło ży ć n a an g iels k i. J ó zef p o d ejrzewa, że matce u d ało

s ię n iech cący o d n o wić języ k p ras ło wiań s k i, k tó ry m Sło wian ie p o ro zu miewali s ię p o raz o s tatn i w ó s my m wiek u . Niezad o wo len i s ą ró wn ież tu ry ś ci, co p o twierd zają wp is y w k s ięd ze g o ś ci. Do p rzemy ś leń zmu s za p rzed e ws zy s tk im ten : I wy twierdzicie, że jesteście czeską szlachtą? Pocałujcie się gdzieś! Dlateg o wed łu g M ilad y reg u larn e lek cje języ k a s ą d la matk i n iezb ęd n e. Warto s p ró b o wać, ale o b awiam s ię, że o czek iwan e efek ty s ię n ie p o jawią, s zczeg ó ln ie jeś li n au czy cielk ą zo s tan ie Den is k a. Najp ierw M ilad a zap ro p o n o wała ro lę n au czy ciela o jcu , ale o d mó wił tłu macząc, że p ręd zej n au czy łb y mó wić p o czes k u zmu mifik o wan eg o Pig meja matk i. W s u mie s ię z n im zg ad zam. W Stan ach u czy ł matk ę p rzez p rawie trzy lata, a o n a wciąż n ie jes t w s tan ie o d ró żn ić rzeczo wn ik a o d czas o wn ik a – o wy mo wie n awet n ie ws p o min am. Ojciec k ied y ś

s twierd ził, że jeś li

p iek ło

is tn ieje, to

ma p o s tać matk i

o d mien iającej s ło wo p aras o l. J ó zef też n ie ch ce jej u czy ć, p o n ieważ wed łu g n ieg o b ezp ieczn iej jes t, k ied y n ik t jej n ie ro zu mie. Po za ty m wątp i tak że, czy czes k ieg o mo że s ię n au czy ć czło wiek n iep o trafiący n awet wy mó wić n azwy s wo jeg o ty tu łu s zlach eck ieg o . Ze wzg lęd u n a wy s o k ą częs to tliwo ś ć mo wy Den is k i n ap rawd ę tru d n o s p o d ziewać s ię w matczy n ej k o n wers acji jak ich ś zas ad n iczy ch zmian . Nawet ja, ch o ć języ k czes k i n ie s p rawia mi żad n y ch p ro b lemó w, n ie mo g ę czas ami p o łap ać s ię w ty m p o to k u s łó w Den is k i, p o n ieważ b rak w n im p rak ty czn ie jak iejk o lwiek in to n acji. A co d o p iero matk a – o n a n ie zro zu miałab y n awet czło wiek a p o martwicy mó zg u , ch o ćb y wy ś wietlały s ię p o d n im n ap is y .

12.03. Ojciec wy s zed ł jes zcze p rzed ś witem i zo s tawił wiad o mo ś ć, że zamierza p o ćwiczy ć jazd ę k o n n ą. J eg o n ag ły ciąg d o jeżd żen ia n a k o n iu , i to p o za n as zy m o g ro d em, wy jaś n ił s ię p rzy ś n iad an iu : p raco wn icy zn ó w ch cieli wy p łatę. Tro ch ę mn ie to zas k o czy ło u p an a Sp o ck a, k tó ry d zięk i reg u larn emu s p o ży wan iu p ro zak u b ez p rzerwy s ię u ś miech a, a n ajch ętn iej ro zmawia z o wcami, więc wy g ląd a jak ś więty Fran cis zek z As y żu , k tó remu rzeczy materialn e s ą o b ce. To wrażen ie n ies tety d o d atk o wo u macn ia fak t, że p an Sp o ck o d ty g o d n ia ch o d zi w ty m s amy m u b ran iu . J ed n ak n awet o n zażąd ał p rzy ś n iad an iu p ien ięd zy .

Po d czas o b iad u p an o wała ju ż d o ś ć n ap ięta atmo s fera, p o n ieważ an i k o ń , an i o jciec wciąż n ie p o jawili s ię w d o mu . Zd eg u s to wan a p an i Cich a o d mó wiła zeb ran ia talerzy ze s to łu i o ś wiad czy ła, że jeś li d ziś n ie d o s tan ie wy p łaty , to ma n as w d u p ie i id zie s p rzątać d o d o mu s tarcó w, a my mo żemy s o b ie s p o k o jn ie ch o ćb y p o zd y ch ać z g ło d u . M ilad a wp rawd zie n ie b y ła aż tak b ezk o mp ro mis o wa, lecz ró wn ież o n a p o trzeb u je jak ich ś p ien ięd zy , zwłas zcza że o d Lau n ó w n ie d o s tała w ciąg u o s tatn ieg o p ó łro cza an i g ro s za i z u wag i n a wo jn ę k lan ó w n a Gwieźd zie żad n ej wy p łaty w n ajb liżs zy m czas ie s ię s tamtąd n ie s p o d ziewa. Ojciec i k o ń wró cili p o zmro k u . Pan i Cich a, k tó ra p rzez całe p o p o łu d n ie s tała w o k n ie n a czatach , n ajp ierw wzięła tę s k u lo n ą ciemn ą s y lwetk ę z k o n iem za k o n io k rad a i z wielk im k rzy k iem i p ateln ią z litu wy b ieg ła n a d zied zin iec. Zło d ziejem k o n i o k azał s ię o jciec p ró b u jący p o k ry jo mu wró cić n a zamek . Po d o b ień s two d o k o n io k rad a n ap rawd ę rzu cało s ię w o czy . Ojciec, k tó ry o p o p rawn y m p rzy g o to wan iu k o n ia d o jazd y n ie ma n ajmn iejs zeg o p o jęcia, p o p ro s tu o win ął temu n ieb o rak o wi wo k ó ł s zy i lin ę h o lo wn iczą z u n ieru ch o mio n eg o h y u n d aia i p o s zed ł z n im n a s p acer jak z p s em. To ty lk o p o twierd ziło , że ćwiczen ie jazd y k o n n ej s łu ży ło wy łączn ie jak o wy mó wk a d o o p u s zczen ia Ko s tk i. M y ś lę, że n awet amazo n k a Do ra n ie b y łab y w s tan ie d o s iąś ć n ieo s io d łan eg o k o n ia b ez u zd y . Po o d k ry ciu p o my łk i wciąż wy wijająca p ateln ią p an i Cich a zaczęła d o mag ać s ię wy p łaty . Ojciec zro b ił zas k o czo n ą min ę, k tó rą b ez wątp ien ia ćwiczy ł p rzez cały d zień , i zap y tał n iewin n ie: – To d ziś ju ż d wu n as ty ? – A k ied y p an i Cich a p o twierd ziła, zn ó w ty lk o p o k ręcił g ło wą i ak s amitn y m g ło s ik iem wes tch n ął: – Ależ n am ten mies iąc zn o wu zleciał. By ł to mis trzo ws k i p o k az g ry ak to rs k iej, p o n ieważ w k alen d arzu ma termin y wy p łat zazn aczo n e aż d o k o ń ca ro k u wraz z czerwo n y m n ap is em: SKUBANIE. Nas tęp n ie p ró b o wał g rać n a zwło k ę mó wiąc: – Dziś ju ż p ó źn o , zo s tawmy to n a ju tro . – Pan i Cich a p o wied ziała, że termin wy p łaty b y ł ś więty n awet za k o mu n y , a jeś li d ziś n ie d o s tan ie p ien ięd zy , o d ch o d zi i zab iera ze s o b ą wy p ch an e zamrażark i. Ty mczas em n a d zied ziń cu p o jawił s ię ró wn ież J ó zef o raz wciąż u ś miech n ięty p an Sp o ck . Ojciec zro zu miał, że s k u b an ie g o n ie min ie i w to warzy s twie ty ch „k rwio p ijcó w” ro zp o czął mars z k u s ejfo wi. Cała g ru p k a s p rawiała wrażen ie p lu to n u eg zek u cy jn eg o p ro wad ząceg o s k azań ca n a s zu b ien icę. J a zap ro wad ziłam u męczo n eg o k o n ia d o s tajn i, g d zie n as tęp n ie czy ś ciłam g o

p rzez d wie g o d zin y . Któ ręd y o jciec z n im ch o d ził, n ie wiem, ale k o ń zg u b ił p o d k o wę, a n a o g o n ie miał zap lątan ą czerwo n o – b iałą taś mę z n ap is em ZAKAZ WSTĘPU. Za ch wilę b ęd zie p ó łn o c, o jciec w s wo im p o k o ju rzu ca p s o m k ap cie i co ś s tęk a. Bo ję s ię p o my ś leć, jak ie my ś li k o tłu ją mu s ię w g ło wie. Po ty m, jak p raco wn icy s p u s to s zy li mu s ejf, czy tał d zien n ik J ó zefa Karo la zwan eg o Carem. Car p rzez p ewien o k res p raco wał jak o amb as ad o r n a d wo rze Iwan a Gro źn eg o , g d zie n ajwy raźn iej zd o b y ł s p o ro in s p iru jący ch d o ś wiad czeń , b o wiem p o jeg o p o wro cie z Ro s ji d łu g o ś ć ży cia s łu żący ch g wałto wn ie s p ad ła. Do u lu b io n y ch fo rm wy p o wied zen ia ze s łu żb y n ależało zrzu cen ie d o n ied źwied ziej fo s y , zamies zk iwan ej wó wczas p rzez p arę ty g ry s ó w s y b ery js k ich p rzy wiezio n y ch jak o s u wen ir z p o b y tu w Ro s ji. W o s tatn im ro k u ży cia Car „zwo ln ił” w ten s p o s ó b trzech o g ro d n ik ó w, d wó ch k u ch arzy , k as ztelan a, k amerd y n era i k ap łan a. Na s zczęś cie my żad n y ch ty g ry s ó w n ie mamy .

13.03. Po wczo rajs zy m s k u b an iu o jcu zn ó w zaczął wracać rezo n . Najp ierw s amo wo ln ie p o d n ió s ł cen ę ws tęp u . J u ż o wp ó ł d o s ió d mej s ied ział w k as ie i czarn y m flamas trem zamazy wał n a b iletach p ierwo tn ą cen ę, a czerwo n y m p is ał n o wą. M ilad a p ró b o wała o d wieś ć g o o d wp ro wad zan ia n ieu zas ad n io n y ch zmian , ale o jciec o d s zczek n ął wś ciek le, że g d y b y n ie p azern o ś ć p raco wn ik ó w, n ie mu s iałb y zd zierać z tu ry s tó w. Najwy raźn iej n ie mo że p o g o d zić s ię z ty m, że wczo raj mu s iał wy p łacić p en s je. Ch y b a n ie p o win ien czy tać d zien n ik ó w z czas ó w n iewo ln ictwa. M ilad a d o rad ziła mu , żeb y p rzy n ajmn iej tę p ierwo tn ą cen ę zamazy wał d o k ład n ie, b o p rześ witu je, a to mo że wy wo łać n iep o żąd an e p y tan ia. Bo ję s ię, żeb y b ilety n ie d ro żały za k ażd y m razem, k ied y b ęd ziemy mu s ieli k o mu ś zap łacić. Za p arę mies ięcy n a zwied zan ie trzeb a b y b rać p o ży czk ę. J ed n o cześ n ie o jciec zlik wid o wał zn iżk i d la ren cis tó w i emery tó w. Narzek ający m tu ry s to m za p rzy k ład s tawia Orlik , g d zie ws zy s cy p łacą ty le s amo , a k s ięcia Sch warzen b erg a wid zą jed y n ie n a zd jęciu w s ali ry cers k iej, p o d czas g d y u n as h rab ia s p rzed aje b ilety . Pewn ą s zczeg ó ln ie n atrętn ą p an ią ch o d zącą o k u lach p rzek o n y wał, że d zięk i u jed n o licen iu cen u macn ia s ię więź międ zy p o k o len io wa. Wy jątk o wo n ieary s to k raty czn e wy d aje mi s ię n ato mias t p o b ieran ie o p łaty za h rab io ws k i au to g raf. O mało n ie zap ad łam s ię ze ws ty d u p o d ziemię, k ied y p o p o d p is an iu k ilk u p o cztó wek z mo ją p o d o b izn ą tu ry ś ci wcis k ali mi p ien iąd ze.

Po n ieważ n ie miałam p o jęcia, o co ch o d zi, wy jaś n ili, że p an u h rab iemu też p łacili za jeg o au to g raf. Kied y p rzy s złam d o k as y , o k azało s ię, że o jciec wp ro wad ził s p ecjaln y cen n ik , k tó ry o b ejmu je au to g rafy , d ed y k acje, ws p ó ln e zd jęcia z h rab ią n a d zied ziń cu i k ilk a k o lejn y ch wariacji, w k tó ry ch p rzed o b iek ty wem p o jawiają s ię ró wn ież p s y , Cary ca lu b in n e zwierzęta. Najd ro żs zą p o zy cją b y ło zd jęcie z d zieck iem n a ręk ach h rab ieg o . Cen n ik p o d arłam, a o jca n azwałam ag res y wn y m żeb rak iem. Na s zczęś cie p rzy s zła mn ie wes p rzeć M ilad a, k tó rej k ilk a o s ó b s k arży ło s ię p o d czas zwied zan ia n a d o d atk o we o p łaty . Wy raźn ie zas k o czo n y o jciec b ro n ił s ię ty m, że ch o d ziło o ek s p ery men t, p o d czas k tó reg o ch ciał s p rawd zić ile i za co s ą w s tan ie zap łacić tu ry ś ci. To b y ła n ap rawd ę żało s n a wy mó wk a. J eś li razem z M ilad ą n ie wk ro czy ły b y ś my d o ak cji, za ch wilę g o ś cie p łacilib y za wd y ch an ie n as zeg o p o wietrza. Po p o łu d n iu o p łata au to g rafo wa zo s tała zn ies io n a, ale ws zy s tk ie d ed y k acje o jciec p is ał n ieczy teln y m p is mem, a p rzy zd jęciach z tu ry s tami s ię n ie u ś miech ał. Wieczo rem ro d zice s p rzeczali s ię o to , p o k im jes tem tak a p y s k ata i d es p o ty czn a. Ojciec twierd zi, że p o cio tce J es s , k tó ra o mało n ie ro zs zarp ała włas n eg o męża. Nato mias t matk a s tawia n a p rab ab k ę So fie Ko s tk ę, z d o mu Szczerb ack ą. Na wło ś ciach jej ro s y js k ich k rewn y ch jes zcze w d wu d zies ty m wiek u s to s o wan o d y b y , a s ama So fie n a Ko s tce reg u larn ie wy mierzała k ary cieles n e p o k o jó wk o m.

14.03. Bez p rzewo d n ik ó w to n ie mo że s ię u d ać. Przy p iątej g ru p ie zo rien to wałam s ię z p rzerażen iem, że p o d p o rtretem Wielk ieg o Świn tu ch a n ie jes tem w s tan ie p rzy p o mn ieć s o b ie s ło wa o b raz i mu s iałam u ciec s ię d o o p is u : to d u że, k o lo ro we, co wis i n a ś cian ie. Po ch wili p rzy łap ałam s ię n a ty m, że p rzez k ilk ad zies iąt s ek u n d wp atru ję s ię w zamy ś len iu w s zk lan e o czy wy p ch an ej p an d y . Tu ry ś ci n ajwy raźn iej p o d ejrzewali, że ch o d zi o częś ć jak ieg o ś ry tu ału , a k ied y ju ż o trząs n ęłam s ię z o tęp ien ia, ws zy s cy p o k o lei s tawali p rzed p an d ą jak p rzed lu s trem. Nies tety zaczy n am też b y ć d la g o ś ci n iep rzy jemn a, zwłas zcza d la d zieci. Kied y jed en n atrętn y ch ło p iec p o raz p ięćd zies iąty s p y tał, g d zie jes t czaro wn ica, p u ś ciły mi n erwy , wy k rzy wiłam twarz i s y k n ęłam: ja jes tem czaro wn icą, u aaaa. Przez res ztę tras y jeg o o jciec mu s iał g o n ieś ć n a ręk ach . Wo lę s o b ie n ie

wy o b rażać, jak p rzy o b ecn y m temp ie zach o wy wałab y m s ię za k ilk a mies ięcy . By ć mo że d o s zło b y n awet d o ręk o czy n ó w. J ó zef tak że n ie n ad aje s ię d o ro li p rzewo d n ik a. J eś li ju ż zap ro wad zi s wo ją g ru p ę d o g ro b o wca, zło ś liwie mó wi, że k ażd y , k to d o tk n ie tru mien s tras zący ch M arii, w ciąg u ro k u b ard zo s ię wzb o g aci. To wy jaś n ia, d laczeg o jeg o tu ry ś ci wy ch o d zą s tamtąd z b ru d n y mi ręk ami. Lecz p o zo s tali p rzewo d n icy trzy mają s ię p ierwo tn ej wers ji, wed łu g k tó rej k o n tak t z tru mn ą o zn acza mającą n ad ejś ć w ciąg u n ajb liżs zeg o ro k u p ewn ą ś mierć. Dziś n ies tety d o s zło d o b ard zo n iep rzy jemn ej s y tu acji z u d ziałem p ewn ej s tars zej p an i. On a b y ła w g ru p ie M ilad y , ale jej mąż załap ał s ię d o p iero d o g ru p y J ó zefa i o czy wiś cie d o tk n ął tru mn y . M ałżo n k a trzęs ący m s ię g ło s em d o mag ała s ię o d n as zap ewn ien ia, że jej mąż p rzez n ajb liżs zy ro k n ie u mrze. Nato mias t s am zain teres o wan y p o wied ział, że ś mierć aż tak b ard zo b y mu n ie p rzes zk ad zała, co n a s zczęś cie o d d aliło wid mo s k an d alu i zmien iło cały in cy d en t w ro d zin n ą s p rzeczk ę. Lecz d u żo b ard ziej n iż zg o n u k tó reg o ś z g o ś ci o b awiam s ię p o zwu o d Helen k i Vo n d raczk o wej. Nawet jeś li n ap rawd ę p o d czas wes ela p o wy p ad ały jej z zęb ó w p lo mb y , zd ecy d o wan ie n ie p o win n o s ię o ty m ro zp o wiad ać. O zwerb o wan iu p rzewo d n ik ó w zaczy n a o s tro żn ie p rzeb ąk iwać n awet o jciec. Do zmian y zd an ia zmu s iło g o p y tan ie emery to wan eg o n au czy ciela h is to rii, w k tó ry m ro k u h rab ian k a Do ra p o s trzeliła n a p o lo wan iu Hitlera. O ty m wy d arzen iu d o wied ział s ię o czy wiś cie z wy k ład u Den is k i. Niemn iej o jciec u p iera s ię, że p rzewo d n icy n ie d o s tan ą żad n ej wy p łaty i b ęd ą mu s ieli zad o wo lić s ię n ap iwk ami o d tu ry s tó w.

15.03. Drogi Maksie, Twój list wywołał we mnie mieszane uczucia. Z jednej strony oczywiście cieszę się, że Benda złożył wniosek o określenie prawowitego właściciela Gwiazdy i że dzięki jego znajomościom sprawa zostanie rozpatrzona w szybszym trybie. Wprawdzie Józef twierdzi, że do zamku wprowadzicie się nie prędzej niż za czternaście lat, bowiem tyle wynosi w Czechach średnia długość procesu sądowego, lecz ja jestem pewna, że dojdzie do tego wcześniej. Tak czy inaczej będziecie tam mieć sporo pracy. Według piątkowej „Błyskawicy” na Gwieździe wybuchł pożar, a policja podejrzewa podpalenie. Na szczęście chodziło tylko o wozownię, w której oprócz dachu spłonęły trzy auta – załączam zdjęcie. Lecz Miladę i tak bardzo to wydarzenie przestraszyło. Mimo iż nie ma ze swoim ojcem najlepszych relacji, najwyraźniej nie chciałaby, żeby Twoi krewni spalili go w jego pasiece. Na razie żyje.

Oczywiście cieszy mnie również to, że Twoja matka wciąż jest abstynentką – tego zdjęcia może lepiej jej nie pokazuj. Z drugiej strony ciągle nie chce mi się wierzyć, że byłą żonę Bendy i jej nowego męża porwali terroryści na Sri Lance. Czy to prawda, czy tylko sprawdzasz moją wytrzymałość psychiczną? Przez całe popołudnie próbuję dodzwonić się do ministerstwa spraw zagranicznych, ale ciągle włącza się tylko automatyczna sekretarka. Chciałam zadzwonić do amerykańskiej ambasady na Sri Lance, ale ojciec dla takiej „pierdoły” nie zamierza odblokowywać rozmów zagranicznych w firmie telekomunikacyjnej. A Benda ma wciąż zajęte. Staram się stosować do Twojej rady i zachowywać do wszystkiego arystokratyczny dystans, ale w przypadku Deniski to jest po prostu niemożliwe. Naprawdę chciałabym zobaczyć, jak zachowałaby się Twoja błękitna krew, gdyby w nocy po drodze do toalety wyskoczyła na Ciebie postać w czarnym płaszczu, kapturze i masce pośmiertnej któregoś z Twoich przodków. Przydarzyło mi się to dziś w nocy, a tą straszną zjawą okazała się być moja guwernantka. Ostatnio byłam tak przerażona, kiedy oglądałam w kinie Krzy k . Już nawet nie wspominam o jej pocieszającej uwadze, że w ostatnim czasie „trochę się zaokrągliłam”, przez co od dobrych trzech dni nie jem kolacji. A zresztą – nawet gdyby nie miała na sobie tej maski, wystraszyłabym się tak samo, ponieważ zaczęła malować się niebieską szminką i niebieskim lakierem do paznokci, więc wygląda jak topielica. Kiedy pomyślę, że podróż poślubna jej matki niespodziewanie przedłuży się o kilka miesięcy (a może nawet lat) w dżungli, przestaje mi się chcieć oddychać. A w starym atlasie świata, który znalazłam w biblioteczce, Sri Lanka, ówczesny Cejlon, oznaczona jest jako terytorium praktykujących ludożerców. Atlas został wydany w 1854 roku i od tego czasu na pewno dużo się zmieniło, ale i tak będę się dziś wieczorem modlić, żeby porywacze nie zjedli swoich zakładników. W kwestii naszego przyśpieszonego otwarcia sezonu – owszem, turyści są. Niestety nie mogę Ci powiedzieć, ilu ich jest, ponieważ ojciec jako samozwańczy kasjer odmawia zdradzenia jakichkolwiek danych, z których można by wywnioskować wysokość utargów. Na wszelki wypadek kazał w kasie wymienić zamki, a klucze zabiera ze sobą nawet pod prysznic. Niemniej w porównaniu z erą Józefa liczba gości jest porażająca. W poprzednich sezonach Kostka była odwiedzana równie chętnie, jak zamek księcia Drakuli w czasie, kiedy książę w nim mieszkał. Napływ turystów przynosi jednak również pewne problemy. Przede wszystkim nie nadążamy z oprowadzaniem. Wprawdzie Józef potrafi przegnać swoją grupę po zamku w takim tempie, że bardziej to przypomina ewakuację przed pożarem niż zwiedzanie, ale na dziedzińcu i tak wciąż gromadzą się niezadowoleni goście domagający się natychmiastowego wpuszczenia do zamku. Musieliśmy już nawet usunąć z trasy kilka pomieszczeń i skrócić zwiedzanie o dwadzieścia minut, żeby uniknąć na przykład

zlinczowania ojca siedzącego w kasie. Ku mojej niezmiernej uldze nie musimy już pokazywać zwiedzającym pracowni Wielkiego Świntucha, co ze względu na dużą ilość małych dzieci jest wręcz uzasadnione. Nie wchodzimy też do naszego apartamentu na drugim piętrze, więc na razie udaje się unikać kaszlania, smarkania, chrząkania i prychania w pokoju, w którym śpię. Z drugiej strony niestety nie mamy żadnej motywacji, żeby u siebie posprzątać, a ponieważ pani Cicha nie ma „w dupie śmigiełka” i ledwo nadąża ze skubaniem i pieczeniem gęsi, nasze hrabiowskie mieszkanie zaczyna przypominać portorykański przytułek. Krótko mówiąc – musimy znaleźć przewodników. Już nawet ojciec nie ma nic przeciwko „kolejnym darmozjadom”, na co najwyraźniej miało wpływ wczorajsze podarcie jego marynarki przez jednego z turystów, któremu czas oczekiwania na wpuszczenie do zamku wydawał się przesadnie długi. Ojciec jednak wciąż uparcie trzyma się wizji ochotników nieoczekujących wynagrodzenia. Czy to realne? Józef w to nie wątpi. Jeśli obiecamy mieszkanie na zamku, studentki kierunków humanistycznych podobno będą się o to biły, a jako wynagrodzenie w zupełności wystarczy im nocny spacer po Kostce z rozmarzoną miną. Milada ostrożnie przytakuje. Na Orliku przewodnicy zamiast wypłaty dostają list polecający podpisany przez księcia Schwarzenberga. Czy to prawda, że u Was na Gwieździe podczas pierwszego sezonu zaszło w ciążę siedem przewodniczek, więc w kolejnych latach woleliście rozdawać turystom drukowane foldery? Tak czy inaczej mam nadzieję, że kogoś znajdziemy – nawet jeśli miałoby to kosztować jakieś pieniądze, a ja musiałabym w tym celu włamać się do sejfu ojca. Maria III, jak na razie żywa

16.03. Ran o d zwo n iła as y s ten tk a Ben d y z in fo rmacją, że matk ę Den is k i p o rwali n a Sri Lan ce czło n k o wie o rg an izacji Tamils k ie Ty g ry s y z Ilamu . Nies tety n ie wiad o mo , jak ie mają p lan y wo b ec n iej i p o zo s tały ch zak ład n ik ó w. Ojciec s ię o b awia, że b ęd ą ch cieć o k u p u i Ben d a zaczn ie d o mag ać s ię o d n as zwro tu d łu g u . J ó zef twierd zi, że raczej b ęd zie ch o d zić o wy mian ę zak ład n ik ó w n a ty g ry s ich b raci czek ający ch w więzien iach n a wy k o n an ie k ary ś mierci. Na s zczęś cie wś ró d zak ład n ik ó w jes t też k ilk o ro Amery k an ó w, więc d o n eg o cjacji p o win ien ch y b a włączy ć s ię ró wn ież Biały Do m lu b p rzy n ajmn iej jed n o s tk i p iech o ty mo rs k iej. J ó zef o czy wiś cie n ie o d p u ś cił s o b ie u wag i n a temat id io ty czn o ś ci jak ieg o k o lwiek p o d ró żo wan ia. Den is k a n a wiad o mo ś ć o p o rwan iu włas n ej matk i p rzez o rg an izację terro ry s ty czn ą o d o ś ć p rzerażającej n azwie zareag o wała n ad s p o d ziewan ie s p o k o jn ie. Stwierd ziła ty lk o , że to d o matk i p o d o b n e. J es zcze zan im u d ała s ię n a lek cję

czes k ieg o , d o p ro wad ziła mn ie d o p alp itacji s erca s twierd zen iem, że ze s wo im o jczy mem i tak n ie zamies zk a nigdy, p o n ieważ o n ch o d zi w b iały ch mo k as y n ach , ma wąs ik i p ierś cień z k amien iem wielk o ś ci k o s tk i b ru k o wej, co wed łu g n iej n ależy d o g łó wn y ch zn ak ó w ro zp o zn awczy ch maślaków. Z tak ą k las y fik acją maś lak ó w rzeczy wiś cie tru d n o s ię n ie zg o d zić. Kied y wy o b rażam s o b ie k o lejn y ch p ięćd zies iąt lat s p ęd zo n y ch w to warzy s twie Den is k i, o d czu wam n ieo d p artą ch ęć p o ło żen ia s ię n a wieczn y o d p o czy n ek w ro d zin n y m g ro b o wcu . Niep o k o i mn ie jed n ak ry zy k o p rzeis to czen ia s ię w d u ch a i b łąd zen ia p o zamk u z mo imi d wiema imien n iczk ami. M arię II mo że b y m jes zcze jak o ś zn io s ła, ale p o ch o wan a ży wcem M aria I b y ła b ez wątp ien ia tak ą s amą k ro wą jak mo ja g u wern an tk a. Po zo s taje mieć n ad zieję, że Den is k a u wied zie jak ieg o ś s zlach cica z włas n y m zamk iem. J u tro p o p ro s zę o jca, żeb y zap ro s ił n a Ko s tk ę k s ięcia Sch warzen b erg a.

17.03. Po d o b n o wy ciąg b an k o wy k s ięcia Sch warzen b erg a jes t g ru b y jak Moby Dick, a łączn a warto ś ć majątk u p o o d liczen iu p o d atk ó w ma p rawie p ó ł metra d łu g o ś ci. Tak p rzy n ajmn iej p is zą w d zis iejs zy m wy d an iu „Bły s k awicy ”. Ows zem, d zien n ik arze z p ewn o ś cią p rzes ad zają, n iemn iej fo to k o p ia p arag o n u za ty to ń d o fajk i p an a n a Orlik u wy g ląd a d o ś ć wiary g o d n ie, ch o ć ilo ś ć cy fr wzb u d za p o d ejrzen ie, że k s iążę p ali zmielo n e s tu d o laró wk i. A ju ż w o g ó le n ie p o trafię zro zu mieć, d laczeg o p ry watn a k o lejk a lin io wa k s ięcia w Sch lad min g ma k ab in ę u rząd zo n ą w s ty lu Lu d wik a XIV. Tru d n o s o b ie wy o b razić czło wiek a w k o mb in ezo n ie i b u tach n arciars k ich , ro zk o s zu jąceg o s ię jazd ą w p o złacan y m fo telu . Kied y o jciec p rzeczy tał ten arty k u ł, n a twarz wy s tąp iły mu czerwo n e p lamy , o d d ech zro b ił s ię p ły tk i i wy d awało s ię, że p rzech o d zi właś n ie g wałto wn ą reak cję alerg iczn ą. Po s tęp u jący s zo k an afilak ty czn y o jciec zażeg n ał ty m, że g azetę p o g n ió tł i wrzu cił d o p ieca. Nas tęp n ie wp ro wad ził zak az wy mawian ia p rzy n im n azwis k a Sch warzen b erg p o d k arą u d u s zen ia. J es zcze zan im wy s zed ł z k u ch n i, w k tó rej zo s tawił n ied o jed zo n e ś n iad an ie, b o leś n ie zawy ł w d rzwiach : – To ja s ię tu mu s zę fo to g rafo wać z o b ś lin io n y mi d zieciak ami, a o n ma w k o lejce lin o wej ap artamen t wraz z k amerd y n erem! A p rzecież o k amerd y n erze n ie b y ło w arty k u le mo wy . M imo iż p rzy k o lacji o jciec wy g ląd ał w miarę s p o k o jn ie, co mo żn a wy jaś n ić ty m,

że p rzez cały d zień rzu cał Olk o wi i Leo s io wi p ap cie d la zwied zający ch , p ro p o zy cję, b y zap ro s ić d o n as k s ięcia S., n a razie zo s tawiłam d la s ieb ie.

18.03. Przed p o łu d n iem p rzy jech ał czło wiek z au to ry zo wan eg o s erwis u h y u n d aia, żeb y d o p ro wad zić d o p o rząd k u n as zeg o in walid ę s to jąceg o n a p ień k ach w g arażu . Op ró cz k ó ł i p rzed n iej s zy b y p rzy wió zł ró wn ież d wa k an is try b en zy n y . Ojciec n a p o czątk u o żad n ej n ap rawie n ie ch ciał n awet s ły s zeć, twierd ził wręcz, że n as ze au to d ziała b ez zarzu tu . Zmien ił zd an ie, g d y mech an ik p o wied ział mu , że zamó wił g o mecen as Ben d a, k tó ry ró wn ież p o k ry je ws zy s tk ie k o s zty . Kied y mech an ik zo b aczy ł n as zeg o zab ło co n eg o h y u n d aia, s twierd ził, że w ży ciu n ie wid ział tak zaś win io n eg o au ta i p y tał, czy n ie zn aleźliś my g o p rzy p ad k iem p rzy o d ło wach w p o b lis k ich s tawach . Czy s zczen ie trwało k ilk ak ro tn ie d łu żej n iż s ama n ap rawa, a o jciec n ieu s tan n ie p o u czał b ru d n eg o i wy cień czo n eg o mech an ik a, żeb y o s zczęd zał wo d ę. Po d czas mo n tażu k ó ł wciąż d ręczy ł g o p y tan iem, k ied y wres zcie s k o ń czy , więc p rzy o s ad zan iu p rzed n iej s zy b y trzęs ły mu s ię ręce. Na p rzek ó r temu , że mech an ik o d k u rzy ł s ied zen ia i wy trzep ał d y wan ik i, o jciec d o wy p u co wan eg o au ta ws ad ził Olk a i Leo s ia, żeb y to warzy s zy ły mu p o d czas jazd y p ró b n ej. Ch o ciaż jazd a to n ie jes t właś ciwe s ło wo – u miejętn o ś ci o jca, i tak d o ś ć marn e, n a s k u tek wy mu s zo n eg o p o s tu zan ik n ęły p rawie całk o wicie, więc au to s k aczące p o d zied ziń cu s p rawiało wrażen ie, że k iero wca p rzech o d zi właś n ie atak p ad aczk i, a o jciec to wrażen ie d o d atk o wo u macn iał ciąg ły m wcis k an iem k lak s o n u . M ech an ik o b s erwo wał s k aczący wó z z b o les n y m g ry mas em n a twarzy , a w ch wili, g d y o jciec p rawie wjech ał w ś cian ę s tajn i, s p y tał, g d zie p an h rab ia ro b ił k u rs p rawa jazd y . – W Pak is tan ie – o d p o wied ział J ó zef, p o czy m mech an ik ws iad ł d o s wo jeg o au ta. Kied y wy jeżd żał z d zied ziń ca, wzro k miał u tk wio n y w lu s terk o ws teczn e, b y u p ewn ić s ię, że n ik t g o n ie ś cig a. Nap rawą au ta Ben d a zap ewn e ch ciał o s ło d zić n am to warzy s two s wo jej có rk i, p rzed łu żo n e d zięk i Tamils k im Ty g ry s o m n a czas n ieo k reś lo n y . Najwy raźn iej n awet n ie p o d ejrzewa, że Den is k a n ie zamierza wró cić d o matk i i jej maś lak a. Pien iąd ze mó g ł s o b ie raczej zo s tawić n a o k u p .

19.03. Po u s u n ięciu p iercin g u Den is k a ma ch y b a s y n d ro m o d s tawien ia z b rak u żelaza w ciele. Nie u miem s o b ie in aczej wy jaś n ić jej n o cn eg o b łąk an ia s ię p o zamk u w zb ro i ry cers k iej. Wy g ląd ała jak J o an n a d ’Arc – z wy jątk iem miecza, k tó reg o n ie d ała rad y p o d n ieś ć i ciąg n ęła g o za s o b ą jak s an k i. M y ś lę, że p o win n a s o b ie raczej s p rawić s tró j Batman a – ma b io ry tm jak n ieto p erz. Ran o o ś wiad czy łam o jcu , że b io rę au to i jad ę n a wy cieczk ę g d zieś , g d zie n ie s p o tk am czło wiek a w zb ro i. Ojciec zro b ił tak zd ziwio n ą min ę, że wy s tras zy łam s ię, czy p o d czas s n u n ie p rzy d arzy ł mu s ię u d ar mó zg u p o wo d u jący n iezd o ln o ś ć ro zu mien ia lu d zk iej mo wy . Po d ejrzen ie jes zcze s ię wzmo cn iło , k ied y zs zo k o wan y p o wtarzał: – Au to ? Wy cieczk a? – tak jak b y te s ło wa s ły s zał p o raz p ierws zy w ży ciu . Na s zczęś cie afazja s ię n ie p o twierd ziła, n iemn iej k o lejn e p y tan ia o jca d o wo d ziły , że jeg o mó zg rząd zi s ię d ziwaczn ą lo g ik ą. Najp ierw jes zcze raz p o wtó rzy ł: – Au to ? – a zaraz p o tem z s zero k o o twarty mi o czami d o s ło wn ie wy s zczek ał: – Teraz, k ied y wres zcie zn ó w jes t n a ch o d zie? Pró b o wałam wy jaś n ić mu , że au tem mo żn a jeźd zić ty lk o wted y , g d y ma k o ła, n ato mias t w czas ie, g d y s to i n a p ień k ach , jes t to n iemo żliwe. Ziry to wan y o jciec o d ciął s ię, że z au ta k o rzy s ta s ię ty lk o w wy jątk o wy ch p rzy p ad k ach , a n a wy cieczk i to s o b ie mo że p o zwo lić n ajwy żej – ch ciał p o wied zieć k s iążę Sch warzen b erg , ale w p o rę u g ry zł s ię w języ k i zmien ił to n a – jak iś b o g acz. Po tem zap ro p o n o wał mi p rzejażd żk ę n a k o n iu . Przy zn aję – ta wy cieczk a to b y ła ty lk o p rzy k ry wk a, p o n ieważ zamierzałam o d wied zić M ak s a. Ty m b ard ziej wk u rzy ło mn ie s k ąp s two o jca. Up arcie p rzek o n y wałam g o , że n ap rawa h y u n d aia jes t zad o ś ću czy n ien iem za p rzed łu żen ie p o b y tu Den is k i n a Ko s tce, k tó ry d aje s ię we zn ak i p rzed e ws zy s tk im mn ie, więc mo je p rawo d o k o rzy s tan ia z au ta n ie p o d leg a żad n ej d y s k u s ji. Ojciec ty lk o mach n ął ręk ą, jak b y o p ęd zał s ię o d n atrętn eg o o wad a, i zn ó w p o wtó rzy ł, żeb y m p rzejech ała s ię n a k o n iu . Kied y wy ch o d ziłam z p o k o ju o jca, trzas n ęłam d rzwiami. Przy ś n iad an iu au ta zaczęła d o mag ać s ię ró wn ież M ilad a. Ojciec wy s k o czy ł z k rzes ła, jak b y k o p n ął g o p rąd , i k rzy czał, że to s p is ek i że o n n ie b ęd zie ws p ierać n as zy ch b eatn ik o wy ch zach cian ek i b ezcelo wy ch p rzejażd żek w s ty lu J ack a Kero u ca. M ilad a o d p arła, że n ie jes t żad n y m b eatn ik iem, ale mu s i k u p ić p ap ier to aleto wy d la tu ry s tó w. Ojciec zn ó w p rzy jął p o s tawę n iero zu miejąceg o k o s mity : – Ku p ić? Pap ier to aleto wy ? M ilad a cierp liwie wy jaś n iła mu , że p ap ier jes t w to alecie p u b liczn ej n iezb ęd n y

i że jeg o b rak ma zas ad n iczy wp ły w n a zad o wo len ie g o ś ci. So ju s zn ik a o jciec zn alazł w p an i Cich ej. – Lu d zie p o win n i s ię wy s rać w d o mu – s twierd ziła b ezk o mp ro mis o wo , co o jciec s k wito wał p o twierd zający m s k in ięciem g ło wy . Nas tęp n ie p an i Cich a d o d ała, że za k o mu n y p ap ier to aleto wy b y ł to warem d eficy to wy m, więc k o rzy s tan o z p o cięty ch g azet i „też s ię ży ło ”. A p o za ty m lu d zie p ap ier k rad n ą. Z u wag i n a k ilk u d zies ięcio letn ie d o ś wiad czen ie w „p u co wan iu s raczy ” mo żn a zro zu mieć jej zd ecy d o wan ą reak cję, n iemn iej n ie p o trafię s o b ie wy o b razić, jak k o rzy s tam z p o ciętej „Bły s k awicy ”. Do d y s k u s ji włączy ł s ię ró wn ież J ó zef. Wed łu g n ieg o tu ry s ta, k tó ry tak p rag n ie au ten ty czn y ch p rzeży ć, z p ewn o ś cią d o cen i s tare zamk o we wy g ó d k i n a d zied ziń cu g o s p o d arczy m, a n a d o d atek my zao s zczęd zimy n a wo d zie. M ilad a wy s łu ch ała ws zy s tk ich , p o czy m p o wied ziała, że ek s p ery men t o p arty n a b rak u p ap ieru to aleto weg o p rzeży ła ju ż n a Orlik u . Po ty g o d n iu mu s ian o ro zk o p ać ru ry k an alizacy jn e całk o wicie zap ch an e ch u s teczk ami h ig ien iczn y mi, n ie mó wiąc ju ż o k arach o d s an ep id u , k ip iący ch zło ś cią wp is ach w k s ięd ze g o ś ci i d wu s tro n ico wy m rep o rtażu n a temat b ru d n y ch to alet w „Bild zie”. Pan i Cich a zap y tała, co to jes t „Bild ”. – Najp o p u larn iejs za n iemieck a g azeta – o d p o wied ziała M ilad a, p o czy m o jciec z fu rią cis n ął n a s tó ł k lu czy k i o d au ta i zas ęp io n y p o s zed ł o two rzy ć s ejf. Po d wu d zies tu min u tach wró cił z k o p ertą p rzy p iętą ag rafk ą d o wewn ętrzn ej s tro n y mary n ark i i b ez s ło wa ws iad ł d o au ta, k tó re M ilad a wy p ro wad ziła n a d zied zin iec. Od k ied y ty lk o p amiętam, n o g a o jca z wy jątk iem k s ięg arn i n ie s tan ęła w żad n y m s k lep ie. M atk a k u p o wała mu n awet u b ran ie, k tó re p rzy mierzał d o p iero w d o mu , a p o tem ro b ił awan tu ry , że p rzy n io s ła zły ro zmiar. Na mo je p ełn e zd ziwien ia p y tan ie, czy n ap rawd ę zamierza wziąć u d ział w es k ap ad zie zao p atrzen io wej, b u rk n ął, że p ien iąd ze n ie ro s n ą n a d rzewach , a o n n ie zamierza p o zwo lić s ię zru jn o wać atak iem g o rączk i zak u p o wej, s zczeg ó ln ie że zain teres o wan ie wy jazd em p rzejawiła ró wn ież matk a. Op ró cz n iej d o au ta wcis n ęła s ię tak że p an i Cich a twierd ząc, że mu s i k u p ić p o k arm d la k u r i więk s ze g arn k i. Kied y o d jech ali, o s io d łałam k o n ia i p o d czas p rzejażd żk i zas tan awiałam s ię, czy b y łb y w s tan ie d o jech ać d o g ajó wk i M ak s a. Do s złam d o wn io s k u , że n ie. Po p o łu d n iu fro tero wałam p ark iety , p o d czas g d y Den is k a zn ó w u rząd zała s o b ie ćwiczen ia w ch o d zen iu w zb ro i. Najp ierw ch ciała, żeb y m o p an cerzy ła s ię razem z n ią, ale zaraz p o tem s twierd ziła n iewin n ie, że raczej b y m s ię w tę zb ro ję n ie wcis n ęła.

An o rek ty czn a k ro wa. Zao p atrzen io wcy wró cili d o p iero p o zmro k u , p o n ieważ p o d k iero wn ictwem o jca o b es zli ws zy s tk ie s k lep y , żeb y s p rawd zić, g d zie jes t n ajtan iej. W efek cie p rzy wieźli p rawie p rzezro czy s ty p ap ier, n iep ien iące s ię my d ło o raz ręczn ik p ap iero wy wy p ro d u k o wan y z teg o s ameg o materiału co wy tłaczan k i d o jajek , k tó ry ch u ży wa p an i Cich a. M am n ad zieję, że n ie p rzy jad ą d zien n ik arze z „Bild a”.

20.03. J ed n ak lu d zie n ap rawd ę k rad n ą p ap ier to aleto wy . J u ż o wp ó ł d o d zies iątej p rzy s zed ł d o k as y wś ciek ły mężczy zn a, b y p o s k arży ć s ię, że mu s iał s o b ie „p o d etrzeć ty łek ch u s tk ą” i żąd ał, b y o d d ać mu za n ią p ien iąd ze. Ojciec zap ewn iał g o , że p ó ł g o d zin y temu s p rawd zał to alety i p ap ieru tam b y ło , ile d u s za zap rag n ie. Oczy wiś cie p rzes ad zał. Przy p o ran n y m o b ch o d zie o s k arży ł mn ie o zach ęcan ie lu d zi d o marn o traws twa i w k ażd ej k ab in ie zo s tawił p o jed n ej ro lce. Ale i tak n ie b y ło mo żliwe, b y w p ó ł g o d zin y zn ik n ął cały p ap ier, ch y b a że wy cieczk a au to b u s o wa, z k tó rą J ó zef właś n ie g n ał p o tras ie zwied zan ia, cierp iała n a zb io ro wy k atar żo łąd k a. Po d ejrzen ie k rad zieży d o d atk o wo u macn iał fak t, że o p ró cz p ap ieru zn ik n ęły też u ch wy ty i d wie s zczo tk i d o czy s zczen ia to alet. Ojciec s ię wś ciek ał, jak b y k to ś u k rad ł n am wag o n zło ta. Ch ciał wezwać p o licję, żeb y p rzes zu k ała ws zy s tk ich zwied zający ch , a win n eg o o d razu zamk n ęła w więzien iu lu b jes zcze lep iej ro zs trzelała n a miejs cu . Na s zczęś cie M ilad zie u d ało s ię g o p rzek o n ać, że zb io ro we o b macy wan ie b ez wątp ien ia n ie u mk n ęło b y u wad ze med ió w. Nies tety n ie b y liś my w s tan ie p o ws trzy mać o jca p rzed ty m, b y w p o s zu k iwan iu wy d ęć p łas zczy , p o d k tó ry mi mó g ł s k ry wać s ię p ap ier, n ie p rześ wietlał n ien awis tn y m wzro k iem ws zy s tk ich tu ry s tó w wy ch o d zący ch z g ro b o wca. Wed łu g p an i Cich ej zn ik n ięcie p ap ieru i zu ży ty ch s zczo tek n ie jes t żad n ą n ies p o d zian k ą, p o n ieważ w Czech ach k rad n ie s ię ws zy s tk o . Po za arty k u łami h ig ien iczn y mi n a Ko s tce w czas ie s ezo n u zn ik a też b ielizn a s u s ząca s ię n a s zn u rach , a k ilk a lat temu k to ś u k rad ł n awet g arn ek z res ztk ami jed zen ia, k tó re p an i Cich a zn alazła p o tem wy rzu co n e n a p ark in g u . J ó zef, d o d atk o wo zn ies maczo n y właś n ie zak o ń czo n y m zwied zan iem, o d razu włączy ł s ię d o d eb aty n a s wó j u lu b io n y temat. Stwierd ził, że s zk o d y s p o wo d o wan e p rzez tu ry s tó w s ą n iep o ró wn y waln ie więk s ze n iż te s p o wo d o wan e p rzez mo tło ch

rab u jący p o d czas Wielk iej Rewo lu cji Fran cu s k iej, a „p ap ier ze s racza i zas ran e s zczo tk i to ty lk o ro zg rzewk a, b o b ęd zie d u żo g o rzej”. Teraz zaczn ą n am g in ąć k ap cie, s ztu ćce, wy cieraczk i, k lamk i, d o n iczk i, a mo że n awet Olek i Leo ś . Na Orlik u za k o mu n y k to ś u k rad ł n awet n ied źwied zie. Na zak o ń czen ie ws p o mn iał jes zcze s wo ją mło d o ś ć, k ied y to w czas ie jed n eg o zwied zan ia ze ws zy s tk ich p o mies zczeń n a Ko s tce zn ik n ęły b ro k ato we zas ło n y , a p rzewo d n ik n iczeg o n awet n ie zau waży ł. J eś li to p rawd a, zało żę s ię, że ty m p rzewo d n ik iem b y ł o n s am. Po b lad ły o jciec k azał s o b ie p rzy n ieś ć p o d wó jn ą o rzech ó wk ę, a k ied y ją wy p ił, zap y tał M ilad ę, jak ie k ro k i p o d ejmie, żeb y ś my za k ilk a mies ięcy n ie ch o d zili p o p u s tej Ko s tce w s amy ch majtk ach , p o n ieważ właś n ie zaczął s ię o b awiać, że g o ś cie u k rad n ą mu ró wn ież u b ran ia. Wed łu g M ilad y s y tu acja n ie jes t aż tak d ramaty czn a. Ows zem, wś ró d tu ry s tó w zd arzają s ię zło d zieje, lecz w p o ró wn an iu z ty mi, k tó rzy n ie k rad n ą, s tan o wią o n i n iezn aczn y o d s etek . J ed n o cześ n ie p rzy zn aje, że tru d n o o d ró żn ić jed n y ch o d d ru g ich , jeś li ak u rat n ie s ą tak imi id io tami jak jed en facet, k tó ry n a Orlik u p rzy s zed ł p o ży czy ć ś ru b o k ręt, żeb y wy k ręcić u my walk ę w to alecie. Po tem n azwała J ó zefa h is tery czn y m czarn o wid zem, k tó ry s wo imi k atas tro ficzn y mi wizjami s tara s ię w n as ro zb u d zić n ien awiś ć d o tu ry s tó w. Zg ad zam s ię z M ilad ą, że k rad zież k ilk u ro lek n ajtań s zeg o p ap ieru to aleto weg o jes t w p o ró wn an iu z łączn y m u targ iem k wes tią b an aln ą, a jeś li n iek tó rzy z n as b ęd ą p o d czas o p ro wad zan ia s wo ich g ru p p atrzeć n a g o ś ci, a n ie wy g ląd ać p rzez o k n o , n ie mu s imy o b awiać s ię żad n y ch więk s zy ch s trat. Lecz o jciec i tak n ie zamierzał p o g o d zić s ię z s zas tan iem p ap ierem to aleto wy m. Up ierał s ię, że p o win n iś my g o s p rzed awać w k as ie, co z p ewn o ś cią d o cen ilib y lu d zie z ro zwo ln ien iem. M ilad a ty lk o wzru s zy ła ramio n ami i s twierd ziła, że w tak im razie w n ajb liżs zy m czas ie mo żemy s p o d ziewać s ię w „Bły s k awicy ” arty k u łu p o d ty tu łem Hrabia Kostka został babcią klozetową. Wted y p rzy s zło mi d o g ło wy , że to alety mo g łab y o b s łu g iwać Den is k a w zb ro i, k tó ra u ewen tu aln y ch zło d ziejas zk ó w z p ewn o ś cią wzb u d załab y res p ek t. Ale p o my s ł M ilad y jes t b ard ziej eleg an ck i – zamias t d o wcip n y ch u ch wy tó w p rzy wiążemy p ap ier n a łań cu ch zamk n ięty n a k łó d k ę, więc zło d ziej b ęd zie mu s iał alb o g o p rzes p awać, alb o cały p ap ier o d win ąć – ale wted y n ie b ęd zie s ię ju ż p rak ty czn ie n ad awać d o u ży tk u . Ojciec n aty ch mias t telefo n iczn ie wezwał p an a Sp o ck a i k rzy czał d o s łu ch awk i, żeb y n iezwło czn ie p rzy s zed ł n a zamek i wziął ze s o b ą łań cu ch y . M atk ę wy s łał d o p iln o wała to alet. Pan Sp o ck p o p iętn as tu min u tach p rzy tas zczy ł zard zewiałe łań cu ch y , k tó ry ch u ży wa d o ciąg an ia d rzew. Ojciec wrzes zczał, że ch ce p rzy wiązać p ap ier to aleto wy , a n ie Kin g Ko n g a.

Os tateczn ie o d p o wied n ie łań cu ch y p rzy n io s ła p an i Cich a. Wp rawd zie ś mierd zą, b o p o ś ciąg ała je z s zy i k o zo m, ale wed łu g n iej w to alecie i tak n ik t teg o n ie wy czu je. M o n taż zajął p an u

Sp o ck o wi

całe

p rzed p o łu d n ie, p o n ieważ

p ro zak

ma

n iek o rzy s tn y wp ły w n a małą mo to ry k ę. M y ś lę, że p an Sp o ck p o win ien g o n a k ilk a d n i o d s tawić. Po d czas zwied zan ia n iek tó rzy tu ry ś ci in fo rmo wali mn ie, że w to aletach jak iś zb o czen iec zab awia s ię łań cu ch em.

21.03. By liś my w k o ś ciele, p o n ieważ p ro b o s zcz w zes zły m ty g o d n iu wy rzu cał n am, że p o d u p ad liś my w wierze. By ła z n ami ró wn ież Den is k a. Zb ro ję n a s zczęś cie zo s tawiła n a zamk u . Po mimo iż to b y ła jej p ierws za wizy ta w ś wiąty n i, też ch ciała iś ć p o „ten wafelek ”. Kied y p o wied zieliś my jej, że n ie mo że p rzy jąć k o mu n ii, b o n ie jes t o ch rzczo n a, ch ciała p o p ro s ić p ro b o s zcza, żeb y w tak im razie p rzy o k azji ją ró wn ież o ch rzcił. J ó zef wzn ió s ł o czy k u g ó rze i s twierd ził, że p rzy jej p o g ląd ach n ie o ch rzciłb y jej n awet J u d as z. Den is k a n ig d y o żad n y m J u d as zu n ie s ły s zała. Po p o wro cie z k o ś cio ła ch ciała p o ży czy ć o d e mn ie Bib lię, ale wy d ała s ię jej b ard zo g ru b a, więc ch y b a jed n ak n ie zo s tan ie ch rześ cijan k ą. Przy ś n iad an iu J ó zef wy raził żal, że in k wizy cja zo s tała zn ies io n a. Po p o łu d n iu ru n ęła czaro wn ica. By łam ak u rat w s alo n ie my ś liws k im Do ry , k ied y w s ali g łó wn ej ro zleg ł s ię s tras zliwy ry k . Gru p ę o p ro wad zał J ó zef, więc p ierws za rzecz, jak a p rzy s zła mi d o g ło wy , to p o d cin an ie jed n emu z tu ry s tó w ży ł n a o czach p o zo s tały ch zwied zający ch . Ch wilę p ó źn iej zd erzy łam s ię w jad aln i z u ciek ający m tłu mem. Z u ry wk ó w wy jaś n ień zro zu miałam, że z k o min a wy p ad ł wis ielec. M imo iż p rzek o n y wałam ich , że to ty lk o k u k ła, o d mó wili p o wro tu d o s ali, p o n ieważ p o d o b n o p rzewo d n ik p o wied ział im, że ciało z k o min a n ależy p rawd o p o d o b n ie d o k o b iety , k tó ra zg u b iła s ię w zes zły m ro k u p o d czas zwied zan ia. Po tej in fo rmacji tu ry ś ci z mo jej g ru p y wp ad li w zach wy t, d als ze zwied zan ie p rzes tało ich in teres o wać i żąd ali, b y n aty ch mias t zap ro wad zić ich d o tej s ali. Nato mias t p rzerażo n e s tad k o J ó zefa zo s tało w jad aln i, z wy jątk iem p ewn eg o mężczy zn y zmu s zo n eg o p rzez żo n ę, żeb y n am to warzy s zy ł, p o n ieważ jes t lek arzem. Po d ro d ze o p o wied ział n am, że p racu je jak o h ig ien is ta, a zwło k i wid ział o s tatn io n a p ierws zy m ro k u s tu d ió w jak ieś trzy d zieś ci lat temu .

Ro zo ch o co n y ch tu ry s tó w s p o tk ało jed n ak ro zczaro wan ie. Przed k o min k iem leżała s u k n ia wy p ch an a s ian em i czarn a o d s ad zy p o ś miertn a mas k a h rab ian k i Karo lin y , o d k tó rej p rzy u p ad k u o d łamał s ię n o s . Hig ien is ta p o d n ió s ł ją i jak tro feu m zan ió s ł p o k azać w jad aln i. Przerażen i tu ry ś ci s ię u s p o k o ili i s tan ęli wo k ó ł ro zwalo n ej czaro wn icy . J ed en mały ch ło p czy k k ilk a razy k o p n ął s u k n ię wy p ch an ą s ian em. Bez wątp ien ia w ten s p o s ó b ch ciał zrek o mp en s o wać s o b ie trau mę p rzeży tą, k ied y czaro wn ica wy p ad ła z k o min a, a o n s ię p o s iu s iał. J ó zef p rzez cały ten czas s tał p rzy o k n ie z o czami wb ity mi w jak iś p u n k t w p ark u . Całe zajś cie s k o men to wał s ło wami „au ten ty czn e p rzeży cie”. Kied y p o p ro s iłam g o o d o k o ń czen ie tras y , s p o jrzał n a zeg arek , p o wied ział, że czas min ął i o two rzy ł d rzwi d o p ark u . J eg o g ru p a i tak n ie b y ła zain teres o wan a d als zy m zwied zan iem i z rad o ś cią wy s zła n a p o wietrze. M ilad a ch ce, żeb y czaro wn ica wy p ad ała z k o min a p o d czas k ażd eg o zwied zan ia i zleciła p an u Sp o ck o wi s k o n s tru o wan ie mech an izmu , k tó ry b y to u mo żliwił.

22.03. Pan Sp o ck o d ran a k o n s tru o wał mech an izm d o o p u s zczan ia czaro wn icy . Na ry s u n k ach wy g ląd ało to jak d źwig b u d o wlan y . Nie u ważam s ię za czło wiek a z tech n iczn ą s my k ałk ą, ale k ied y p o wied ziałam p an u Sp o ck o wi, że mo że wy s tarczy łab y zwy k ła zap ad k a i lin a, s p o jrzał n a mn ie z tak im p o d ziwem, jak b y m wy n alazła p erp etu u m mo b ile. Po p o łu d n iu p o p ro s iłam matk ę, żeb y n ie d awała mu ty le p ro zak u , ale o jciec u p ierał s ię, że p an Sp o ck n a b an i p rzy n ajmn iej n ie s k o mle o p rzes zczep wło s ó w. Rzeczy wiś cie, p an Sp o ck jes t s p o k o jn y , ciąg le s ię u ś miech a i n awet ciś n ien ia k rwi n ie mierzy s o b ie ju ż tak reg u larn ie. Przes tał też k o mp o n o wać. Ale z d ru g iej s tro n y jes t z n ieg o teraz d o ś ć mały p o ży tek . Nawet tak b an aln a czy n n o ś ć jak zawiązan ie s zn u ró wek p o trafi zająć mu d zies ięć min u t, a d o rzu cen ie węg la d o p ieca w s zk larn i trwa wieczn o ś ć, p o n ieważ p an Sp o ck międ zy p o s zczeg ó ln y mi s zu flami d y s k u tu je z o g n iem. Częs to też o b ejmu je d rzewa. Nies tety p o d czas jed zen ia wciąż mlas k a. J ó zef twierd zi, że o b ecn y s tan p an a Sp o ck a jes t wiern y m o d wzo ro wan iem s tan u cy wilizacji zach o d n iej. Niemn iej z tematem czaro wn icy p an Sp o ck s o b ie p o rad ził, więc z cy wilizacją zach o d n ią n ie jes t ch y b a aż tak źle. Wp rawd zie p o d czas in s talo wan ia mech an izmu u d ało mu s ię o d łamać k awałek k o min k o weg o g zy ms u , ale s y s tem d ziała. Przewo d n ik mo że n awet wy b rać, czy ch ce czaro wn icę o p u ś cić ty lk o o d p as a w d ó ł i p o k azać

wy s tras zo n y m tu ry s to m jed y n ie ro zk o ły s an ą k ry n o lin ę z p rzy mo co wan y mi trzewik ami, czy też zd ecy d u je s ię n a g ło ś n e u d erzen ie i wy p ad n ięcie k u k ły z k o min k a n a p o s ad zk ę. Dru g i warian t wy mag ałb y jed n ak d u żej ilo ś ci mas ek p o ś miertn y ch , p o n ieważ p o d czas u p ad k u zazwy czaj s ię ro zlatu ją. Ro zb ijan ie mas ek n ie p rzy p ad ło d o g u s tu n ik o mu z n as . J ó zef zap ro p o n o wał, żeb y wy k o rzy s tać p o p iers ia p o lity k ó w, k tó ry ch n a s try ch u jes t cała mas a. Tru d n o p rzewid zieć, jak zareag o walib y tu ry ś ci, g d y b y p o d n o g i s p ad ł im Hitler lu b Stalin w d ams k iej s u k ien ce. Na s zczęś cie M ilad a wp ad ła n a p o my s ł, b y s k o rzy s tać ze s ty ro p ian o wej g ło wy d o o d k ład an ia p eru k , k tó rą p rzez p rzy p ad ek zo s tawiła u n as k o leżan k a fo to g rafa Kamy s ia. Ojcu s tras zen ie zwied zający ch b ard zo s ię p o d o b a, ch ciałb y ty lk o , żeb y ś my mó wili, że k u k ła to p o k o jó wk a, k tó ra u k rad ła zło tą ły żeczk ę d o k awy , a wy rzu ty s u mien ia d o p ro wad ziły ją d o s amo b ó js twa. Po tem M ilad a n a b iałą g ło wę p rzy mo co wała jes zcze k o ro n k o wy czep ek , żeb y p o k o jó wk a n ie wy g ląd ała jak p o ch emio terap ii, i p rzek azała ją Den is ce, k tó ra w atak u k reaty wn o ś ci zap ro p o n o wała, że zro b i jej jes zcze mak ijaż. Po p o łu d n iu n an io s ła n a s ty ro p ian o wą twarz zn aczn ą częś ć s wo ich n ieb ies k ich s zmin ek i cien i, więc p o k o jó wk a wy g ląd a jak jej s io s tra b liźn iaczk a. Po d czas wieczo rn ej p ró b y u leg łam n a mo men t rad o s n emu złu d zen iu , że n a p o d ło d ze leży p o wies zo n a Den is k a. M ilad a jed n ak mąd rze zwró ciła u wag ę n a to , że p o k o jó wk a wy g ląd a b ard zo realis ty czn ie, więc n ie p o win n iś my jej u ży wać w g ru p ach z mały mi d ziećmi i o s o b ami ch o ry mi n a s erce. Ob awiam s ię, że J ó zef n ie b ęd zie p rzes trzeg ać tej zas ad y . Po d czas s p rzątan ia tras y zwied zan ia zeb rałam o s iemd zies iąt p ięć g u m d o żu cia.

23.03. Będ ziemy mieć ś lu b . Narzeczen i mają razem ch y b a ze s to lat, o b o je s ą d wu k ro tn ie ro zwied zen i i p o zn ali s ię w fan k lu b ie Helen k i Vo n d raczk o wej. Pan n a mło d a p o d o b n o jes t w ciąży . Pierwo tn ie ch cieli, żeb y ś lu b u u d zieliła im s ama Helen k a, ale p o tem zg o d zili s ię z o p in ią M ilad y , że n ies tarzejąca s ię p io s en k ark a n ie ws p o min a n ajlep iej s wo jeg o małżeń s twa. Nas tęp n ie p an u mło d emu p rzy p o mn iał s ię wy wiad z ich k lu b o weg o b iu lety n u , w k tó ry m Helen k a p rzy zn aje s ię d o s p alen ia alb u mu ś lu b n eg o o raz ro zwalen ia g itary

b as o wej małżo n k a. Ślu b u u d zieli więc o jciec, jeś li ty lk o M ilad zie u d a s ię zd o b y ć jak ieś p o twierd zen ie, że n ie b y ł k aran y i że mó wi p o czes k u . Pan n a mło d a ży czy s o b ie, żeb y ś lu b b y ł tak i s am jak „wted y ”, łączn ie ze ś lu b n y m men u , mu zy k ą i k o mp o zy cjami k wiato wy mi. Op ró cz Helen k i i Dean a Reed a g o ś cie wes eln i b ęd ą mu s ieli jak o ś p rzeb o leć n ieo b ecn o ś ć u mu n d u ro wan eg o mis trza ceremo n ii. Po p ierws ze d lateg o , że k o s zto wn y k o s tiu m wraz z p eru k ą i p o złacan ą las k ą zab rał n aty ch mias t p o ceremo n ii g ard ero b ian y z Ein Kes s el Bu n tes , a p o d ru g ie d lateg o , że J ó zef p o d s tęp n ie waru n k o wał s wó j u d ział w ceremo n ii zwró cen iem g o n g u , k tó ry Helen k a zab rała s o b ie n a p amiątk ę. Wp rawd zie o jciec wy g rażał J ó zefo wi zes łan iem d o p as iek i, ale M ilad a mąd rze s twierd ziła, że k o men tarze J ó zefa mo g ły b y n ajwiern iejs zy ch fan ó w Helen k i wp rawić w zak ło p o tan ie. J ak o ró wn o rzęd n e zas tęp s two J ó zef zap ro p o n o wał d ru h n ę w zb ro i. Po k ró tk iej n arad zie n arzeczen i s twierd zili, że b y łab y zb y t h ałaś liwa. Po tem o jciec wziął o d p an a mło d eg o zaliczk ę, zamk n ął ją w s ejfie i o d teg o czas u p o ś p iewu je s o b ie, że świat jest wspaniały, różowy, beżowy. Lecz ja zaś p iewałab y m raczej To zacznie się jak gdyby nigdy nic i nagle tkwisz w tym po uszy. W o d ró żn ien iu o d o jca wcale n ie jes tem b o wiem p rzek o n an a, że ws zy s tk o „p ó jd zie jak p o maś le”. O ś lu b n ą p o lęd wicę i cias ta s ię n ie b o ję – p o d waru n k iem, że p an i Cich a p rzy ich p rzy g o to wan iu u n ik n ie n ad miern eg o s p o ży cia o rzech ó wk i. Ko mp lik acji n ie s p o d ziewam s ię ró wn ież p o d czas ceremo n ii: o jciec wy k ład ał n a u n iwers y tecie i ro man ty zm, i literatu rę b aro k o wą, n ie p o win ien więc mieć p ro b lemó w z wy g ło s zen iem wzru s zającej mo wy d o n o wo żeń có w. Go rzej b ęd zie z o b s łu g ą p rzy s to łach wes eln y ch . Po d ek s cy to wan ej p an n ie mło d ej M ilad a o b iecała b o wiem, że w ro li u ś miech n ięty ch k eln erek wy s tąp i h rab ian k a M aria i jej g u wern an tk a Den is a. Po rad zę s o b ie z ty m z łatwo ś cią, p o trafię p o d ać p o lęd wicę n awet p an u Sp o ck o wi i n ie u ro n ić p rzy ty m an i k ro p elk i, ch o ć p an Sp o ck żąd a, b y s o s p o k ry wał 9 9 % talerza. W d o lewan iu o rzech ó wk i też mam d u że d o ś wiad czen ie, a n a rzeźb io n ej tacy p o trafię p rzy n ieś ć s ied em d u ży ch k aw. Ale n ik t mn ie p rzy ty m n ie k lep ie p o p u p ie, co wed łu g J ó zefa n ależy d o u lu b io n y ch zab aw ro zo ch o co n y ch g o ś ci wes eln y ch . J ó zef p rzewid u je tak że, że b ęd ę mu s iała tań czy ć z ws tawio n y mi i p rzep o co n y mi p ięćd zies ięcio latk ami. Brrr! Den is k i tań ce z „b rzu ch aty mi g ajerk ami” n ie p rzerażają. On a d zięk i s wej p rzeb o jo wo ś ci wręcz n ie mo że s ię ju ż ich d o czek ać, p o n ieważ b ęd zie to zap ewn e megapsycho. J a raczej b y m s ię o b awiała, że jej fig u ry tan eczn e wy wo łają

czy jś megazawał. A ju ż w o g ó le n ie u miem s o b ie wy o b razić, jak b ęd zie z tą s wo ją wro d zo n ą d zik o ś cią ro zn o s ić p iramid y cias t wes eln y ch . Ko lejn y m p ro b lemem jes t p an

Sp o ck , czy

też p ro zak , k tó ry

wp rawd zie

u n iemo żliwia mu wb icie g wo źd zia, ale, o d ziwo , zwięk s za temp o g ry n a fo rtep ian ie. Po n ad to p an Sp o ck n ajwy raźn iej p o rzu cił zamiło wan ie d o b an aln y ch h armo n ii. Ck liwa p io s en k a Helen k i Kochanie, szaleję za tobą, mająca s tan o wić tło mo wy wes eln ej, zmien iła s ię p o d jeg o p alcami w k ilk u min u to wy s p rin t p o k lawis zach , w k tó ry ch n ie d ało s ię o d n aleźć ch o ćb y ś lad u melo d ii. Ko ń co we walen ie w k lawiatu rę s p rawiało wrażen ie, że p an Sp o ck p ró b u je razem z fo rtep ian em zap aś ć s ię o p iętro n iżej. Po s k o ń czen iu imp ro wizacji o jciec zawy ł, że p an Sp o ck b rzmi jak p ijan y Strawin s k i i że g ra n a fo rtep ian ie ma g o ś ci wes eln y ch wzru s zy ć, a n ie p rzeg o n ić. Po tem u ś miech n iętemu mu zy k an to wi p o g ro ził, że n as tęp n y p ro zak d o s tan ie d o p iero wted y , k ied y zag ra h ity Helen k i tak , żeb y d ało s ię p rzy n ich ś p iewać. Po d czas wieczo rn ej p rzejażd żk i p o p ark u s ły s załam ze s zk larn i całk iem n iezłą wers ję Słodkiego złudzenia. Pan Sp o ck b ęd zie mu s iał jes zcze ty lk o p o p raco wać n ad in ten s y wn o ś cią – walił w fo rtep ian tak , że o jciec s wo ją mo wę mu s iałb y wy g łas zać p rzez meg afo n . Zd ecy d o wan ie n ajb ard ziej p rzeraża mn ie o b ecn o ś ć mo ich ro d zicó w p rzy s to le wes eln y m, czeg o zażąd ali n arzeczen i za d o d atk o wą o p łatą, b y p o k azać g o ś cio m „p rawd ziwą s zlach tę”. J u ż wid zę o jca licząceg o w d u ch u zjed zo n e cias to i p o d ejrzliwy m wzro k iem o b s erwu jąceg o g o ś ci u d ający ch s ię d o to alety . Ko n wers acji matk i p rzy wes eln y m s to le n a ws zelk i wy p ad ek wo lę s o b ie n ie wy o b rażać. Po cztern as tu d n iach n au k i czes k ieg o z Den is k ą matk a n au czy ła s ię d wó ch n o wy ch s łó w: super i psycho. Ślu b b ęd zie p ierws zeg o k wietn ia. Brrrr.

24.03. Drogi Maksie, tak, hyundai rzeczywiście znów jest na chodzie, ale wizja wizyty w miejscu Waszego wygnania jest niestety równie odległa, jak kiedy auto stało na pieńkach. Ojciec ogłosił moratorium na bezcelowe wycieczki i upiera się przy tym, że benzyna, którą kupił Benda, musi nam wystarczyć do końca roku, co w praktyce oznacza przejechanie dwudziestu kilometrów tygodniowo. Ale i tak obawiam się, że już w październiku będziemy po zakupy jeździć bryczką jak Amisze w Ohio (to taka sekta, której członkowie nie mogą korzystać z niczego, co zostało wynalezione po roku

1800 – z wyjątkiem znieczulenia podczas operacji). Ale pobić rekordu Józefa i tak się nam nie uda ostatnio tankował w lutym zeszłego roku, a gdyby nie nasz grudniowy wyjazd do Brna, benzyna z jego baku prawdopodobnie prędzej by wyparowała, niż została spalona. Zresztą do ulubionych wspomnień Józefa należy kryzys naftowy z lat siedemdziesiątych, kiedy to Arabowie drastycznie podnieśli ceny ropy, a komuniści podobno importowali paliwo wyłącznie dla karetek, wozów strażackich i czołgów, więc zabytki zwiedzała tylko garstka zapaleńców będących w stanie przejść przynajmniej pięćdziesiąt kilometrów dziennie. Ponieważ naprawdę chciałabym się z Tobą zobaczyć, poważnie zastanawiałam się nad pożyczeniem auta od Józefa, ale podejrzewam, że te dwieście kilometrów, czy ile tam jest do tych Waszych Schwarzenbergskich lasów, prędzej przejechałby koń niż jaskrawożółta škoda wyprodukowana dziewiętnaście lat temu. Owszem, auto wygląda bardzo dobrze, bo ma przejechanych niecałe dwa tysiące kilometrów i to tylko dzięki temu, że po pogrzebie swego ojca Józef musiał rozwozić krewnych – ale z uwagi na tezę Józefa „jeśli coś działa, nie grzeb w tym”, ani razu nie było w serwisie. Podczas naszego pamiętnego wyjazdu do Brna na desce rozdzielczej świeciły się wszystkie kontrolki, a spod maski, mimo iż na zewnątrz był mróz, ulatniała się gorąca para. Hamowanie hamulcem ręcznym też nie należało do przyjemności. Krótko mówiąc – dopóki nie będziemy musieli uciekać przed jakąś klęską żywiołową, autem nigdzie się stąd nie ruszę. Jeśli naprawdę chciałbyś wybrać się na Kostkę, proszę daj mi wcześniej znać, żebym mogła do porannej kaszy ze sparzonych otrębów dosypać Denisce opakowanie prozaku i dla pewności kilka tabletek nasennych. Bo jeśli podczas naszego spotkania moja guwernantka nie będzie w stanie kataleptycznym, nie dopuści do głosu ani Ciebie, ani mnie. Br o ń Bo ż e nie myś l, ż e o b a wia m s ię, ż e to wychud z o ne uma lo wa ne s two r z enie mo g ło b y Cię o cz a r o wa ć! Chyb a mnie o to nie p o d ejr z ewa s z ? Po prostu nie chcę zapisać się w historii rodu jako „ta, która udusiła swoją guwernantkę”, a tak by się to z pewnością skończyło. I nie myśl, że ucieklibyśmy przed nią konno – ona w zbroi pobiegłaby pędem razem z nami i jeszcze wydawałoby się jej to s up er . A jeśli wciąż Ci mało – wiedz, że mówiłaby do Ciebie „Maksiu”. To nie jest przypuszczenie, ona tak o Tobie mówi. Właściwie dlaczego książę S. nie doprowadził Wam linii telefonicznej? W zeszłym tygodniu miałam w grupie starsze małżeństwo, które przyjechało prosto z Gwiazdy, gdzie prawie pogryzł ich zdziczały dog. Jeśli dobrze pamiętam, baronowa Osika wepchnęła Wam cztery psy, prawda? Możliwe, że te brakujące zostały już przez Twoich krewnych zjedzone. Człowiek, który odciągnął wściekłego doga, wyglądał podobno jak bezdomny i łamaną czeszczyzną

pytał gości, czy nie mają przy sobie jakiegoś jedzenia albo papierosów. Może Wasi krewni powymierają tam z głodu, a Wy wrócicie na Gwiazdę bez sądu. Milada twierdzi, że nie ma tam już nawet prądu, a w piecu palą drzewami z parku zamkowego. À propos Milady – bardzo mnie zabolało, że w swoim liście nazywasz ją megierą. Według słownika megiera to mściwa, kłótliwa, zła kobieta. Milada nie posiada żadnej z tych cech. Owszem, bywa dość autorytatywna i nawet rozumiem, dlaczego na Gwieździe nazywano ją kuzynką Pinocheta. Zresztą Józef mówi o niej Frau Himmler, a to wrażenie Milada bezwiednie podkreśla wysokimi czarnymi kozaczkami i kostiumem ze srebrnymi guzikami. Właściwie naprawdę brakuje jej tylko brygadierki z trupią czaszką. Niemniej wciąż uważam, że bez jej twardej ręki na Kostce panowałaby taka anarchia, że w porównaniu z nami hippisi sprawialiby wrażenie niezawodnej japońskiej firmy. Wyłącznie dzięki Miladzie przychodzą do nas goście, a my jesteśmy w stanie płacić rachunki za telefon, prąd i wodę, nie mówiąc już o kupowaniu produktów, których nie potrafi wyprodukować pani Cicha – na przykład pasty do zębów. Wprawdzie Józef twierdzi, że nic z tego nie jest nam potrzebne, ale chciałabym zobaczyć, jak przy minus dwudziestu stopniach idzie do wygódki albo czyta gazetę przy świeczkach. Przypomina mi naszego słynnego pisarza o nazwisku Thoreau, który postawił sobie w lesie budę i starał się wmówić wszystkim, że życie z dala od cywilizacji jest wspaniałe. A przy tym wiadomo, że zmuszał matkę, by codziennie przynosiła mu do pustelni ciepły obiad. Gdyby Milada go nie pilnowała (mam na myśli Józefa, Thoreau już nie żyje), nie przebierałby się nawet ze szlafroka i zapewne za sto lat znaleziono by go zmumifikowanego w katakumbach. A już w ogóle nie mówię o wypłatach czy ubezpieczeniu zdrowotnym i socjalnym. Gdyby nie Milada, pan Spock umierałby na otomanie w kotłowni na swoje choroby dziedziczne, a pani Cicha żebrałaby pod kościołem. Krótko mówiąc – Milada stanowi na Kostce jedyną gwarancję jakiej takiej dyscypliny. Jeśli już ktoś spełnia kryteria megiery, to niestety chyba jestem to ja. Józef podejrzewa, że przydarzające mi się co jakiś czas wybuchy gniewu mają pochodzenie genetyczne, ponieważ kobiety w naszym rodzie były „wściekłymi jędzami z pianą na pysku”. Owszem, niektóre dzienniki moich arystokratycznych poprzedniczek mogłyby posłużyć jako manifesty wściekłości. Nawet hipochondryczka Klara wrzeszczała tak, że jej pokojówka od tego ogłuchła już w wieku dwudziestu lat, ale ja sądzę, że jestem przede wszystkim ofiarą środowiska, w którym żyję. O Denisce nic mówić nie muszę – ona potrafiłaby doprowadzić do szału nawet Buddę – ale ostatnio niewiarygodnie mnie (wybacz ten niearystokratyczny wyraz) wkurzają dokładnie wszyscy łącznie z psami. Przede wszystkim ojciec. W Ameryce nigdy nie słyszałam, żeby mówił o pieniądzach. Sprawiał wręcz wrażenie, że nie wie, jak wyglądają. Dziś nazywa banknoty swoimi „koleżkami”, trzyma je zamknięte w sejfie, a przy nawet najdrobniejszych wydatkach robi sceny, jakby pracownicy socjalni odbierali mu ukochane dzieci. Kiedy ktoś ukradł nam żarówki w toalecie, stwierdził, że nowych nie kupi, bo „walnąć

kupę można równie dobrze po ciemku”. Prysznic możemy brać maksymalnie przez sześć minut dziennie, z tego pod ciepłą wodą trzy minuty. Zgadzam się, że nie jesteśmy Schwarzenbergami i musimy oszczędzać, ale te kilka litrów benzyny na wyjazd do Ciebie jest w porównaniu z naszymi długami kwotą śmieszną. Lecz i tak na moją prośbę ojciec zareagował tak histerycznie, jakbym chciała polecieć prywatnym odrzutowcem na Hawaje. Pan Spock je prozak jak landrynki, pani Cicha dość niebezpiecznie się rozpiła, matka robi obie te rzeczy, więc widzi duchy nawet w wannie, a Józef to po prostu Józef. Dziwisz się, że nie potrafię utrzymać arystokratycznej powagi? Megiera

26.03. Na p amiątk ę z zamk u tu ry ś ci mo g ą o p ró cz wid o k ó wek k u p ić s o b ie też k u fel n a p iwo , p ap iero wą p o d k ład k ę p o d k u fel n a p iwo , o twieracz d o p iwa, d zb an ek n a p iwo , fartu s zek , b relo czek , zes taw ś ciereczek , b u telk ę o rzech ó wk i, p o d u s zk ę z g ęs ieg o p ierza i mas ę in n y ch d ziwn y ch rzeczy . Na ws zy s tk im s ą n as ze p o rtrety . Nie mam p o jęcia, ile s ię teg o s p rzed ało , p o n ieważ o jciec n a p y tan ia d o ty czące o b ro tó w reag u je p o d rażn io n y m: – Nie in teres u j s ię. Dziś wid ziałam jed n ą ro d zin ę, k tó ra p o zwied zan iu k u p iła s o b ie rep lik ę zeg ara zamk o weg o . Na jeg o cy ferb lacie zamias t cy fr zn ajd u ją s ię n as ze twarze. Po n ieważ ży wy ch is to t lu d zk ich jes t n a zamk u ty lk o s ied em, ó s emk ę i d ziewiątk ę zajęły d u ch y o b u M arii, d zies iątk ę mają n as ze p s y g ry zące p ap cie d la zwied zający ch , jed en as tk ą jes t o p as ła k o cica Cary ca, n ato mias t p ó łn o c wy b ija u lu b ien iec matk i – zmu mifik o wan y Pig mej. Kied y J ó zef p o raz p ierws zy zo b aczy ł ten zeg ar, wy raził żal, że Pig mej n ie wy jeżd ża n a s p ręży n ce jak k u k u łk a i n ie wy d aje s k rzek ó w b o jo wy ch . Po d ejrzewam, że zeg ara z tak im u lep s zen iem ta ro d zin a b y n ie k u p iła. Wed łu g zas ły s zan y ch u ry wk ó w ro zmo wy p lan u ją p o d aro wać g o b ab ci n a u ro d zin y . Lecz n awet zeg ar, z k tó reg o wn ętrza o o k reś lo n ej g o d zin ie wy s k ak iwałab y p o s tać mo jej s zalo n ej g u wern an tk i i k rzy czała „s u p er!”, n ie o d b iłb y s ię n a mo jej p s y ch ice tak , jak n iech cący u d ało s ię to d ziś zro b ić g ru p ie s p as io n y ch mo to cy k lis tó w. Ci b ro d aci mężczy źn i z imp o n u jący mi b rzu s zy s k ami (jed en z n ich miał n a g ło wie tak i s am h ełm, jak i n o s ił Himmler) k u p ili s o b ie b o wiem w k as ie k o s zu lk i z mo ją p o d o b izn ą i n ap is em OSTATNIA ARYSTOKRATKA, p o czy m b ez o zn ak jak ieg o k o lwiek ws ty d u p rzeb rali s ię w n ie ju ż n a d zied ziń cu . M o ja b u zia n a ich p o two rn y ch

b an d zio ch ach zwięk s zy ła s ię k ilk ak ro tn ie i wy g ląd ała, jak b y n ależała d o mis trza J ap o n ii w walk ach s u mo . Po d czas zwied zan ia n ie mo g łam o d erwać wzro k u o d wid o k u włas n ej twarzy d o tk n iętej wo d o g ło wiem, a k ied y d o s zliś my d o s alo n u my ś liws k ieg o , n ie p o trafiłam p o zb y ć s ię wrażen ia, że u ro s ła mi n o wa b ro d a. Na k o ń cu tras y w zamro czen iu n ie ty lk o zap o zo wałam z ty mi an io łami p iek ieł d o ws p ó ln eg o zd jęcia, ale jes zcze p o d p is ałam s ię im n a k o s zu lk ach . W s u mie mo że o p łata za au to g raf n ie b y ła aż tak im zły m p o my s łem.

27.03. W n o cy ś n iło mi s ię, że b ro d a u ro s ła mi tak , że wy g ląd ałam jak wy p ch an y p elik an z s alo n u ło wieck ieg o . Ran o p o s złam d o k o ś cio ła i p ro s iłam Bo g a, żeb y m ju ż n ig d y n ie mu s iała p o d p is y wać s ię n ik o mu n a b rzu ch u , s zczeg ó ln ie jeś li ten k to ś b ęd zie wielk o ś ci b alo n u . J eś li ch o d zi o d zień d zis iejs zy – Bó g mn ie wy s łu ch ał. Po d p is y wałam ty lk o wid o k ó wk i, k ilk a p o d k ład ek p o d p iwo i fartu ch , k tó reg o n a s zczęś cie tu ry s tk a n ie miała n a s o b ie. Zmien iłam d ziś zd an ie n a temat u ro zmaicen ia tras y s p u s zczen iem z k o min a p o wies zo n ej p o k o jó wk i. Wp rawd zie n ag łe p o jawien ie s ię k u k ły wis ielca w k o min k u s ali g łó wn ej wciąż u ważam za p ry mity wn e zag ran ie ro d em z h o rro ru , lecz mu s zę p rzy zn ać, że p o p rzeży ty m s zo k u g o ś cie s ą wy raźn ie p o s łu s zn iejs i i u ważn iejs i. Po zo s tałą częś ć tras y trzy mają s ię w g ru p ie i ciąg le o b s erwu ją, czy n ie s ięg am p o jak ąś d źwig n ię. Kied y w s ali ś lu b n ej p o p rawiałam zd jęcie Helen k i Vo n d raczk o wej, k tó re k to ś o b ró cił d o g ó ry n o g ami, g o ś cie s p o d ziewający s ię k o lejn eg o p rzy p ły wu ad ren alin y ws trzy mali o d d ech . Niek tó rzy ch wy cili s ię za ręce. Nies tety

o p o wias tk a o

p o k o jó wce, k tó rą wy rzu ty

s u mien ia zmu s iły

do

s amo b ó js twa, n ajwy raźn iej n ie zad ziała n a ws zy s tk ich . Dziś k to ś u k rad ł z to alety lu s tro p rzy k ręco n e ś ru b ami.

28.03. Po d czas o d k u rzan ia s ali ś lu b n ej Helen k i Vo n d raczk o wej co ś s trzeliło p an i Cich ej w k rzy żu . Zn alazłam ją w g łęb o k im s k ło n ie p rzed s u k n ią ś lu b n ą Helen k i, a g d y b y n ie wy jaś n iający o k rzy k : „p iep rzo n y d y s k !”, p o d ejrzewałab y m p rawd o p o d o b n ie, że wy k o n u je jak iś ry tu ał.

O p rzewiezien iu d o s zp itala p an i Cich a n ie ch ciała n awet s ły s zeć, twierd ząc, że tam o d razu ch cielib y ją p atro s zy ć. J ej d ecy zji n ie zmien iła n awet u wag a p an a Sp o ck a, że u ciś n ięty n erw rd zen io wy mo że wy wo łać p araliż. Po k ró tk iej wy mian ie zd ań o ty m, jak d o p ro wad zić p o ch y lo n ą p an ią Cich ą d o k u ch n i, p rzeważy ł p o g ląd , żeb y p an Sp o ck p rzen ió s ł ją n a p lecach . W czas ie tran s p o rtu p an i Cich a s tęk ała i jed n o cześ n ie o d g rażała s ię, że Ko s tk ę o leje i p ó jd zie s p rzątać w d o mu s tarcó w, g d zie jes t ciep ło . W k u ch n i u s ad o wiła s ię p rzy p iecu i ro zp o częła n iezawo d n ą k u rację o rzech ó wk ą. J a wró ciłam d o s p rzątan ia, k tó re b ez p an i Cich ej wy d awało s ię n ie mieć k o ń ca. Na p o czątk u ch ciałam zap rząc d o p racy ró wn ież matk ę, ale p an i Cich a zak lin ała mn ie, żeb y n ie d o p u s zczać jej d o o d k u rzacza, n ato mias t zb ierać g u m d o żu cia n a tras ie zwied zan ia matk a n ie ch ciała. Zaraz b ęd zie d wu d zies ta trzecia, a ja s ły s zę d ziwn e b eczen ie o wiec.

29.03. Pan i Cich a wciąż s ię n ie ru s za. W p o zy cji emb rio n aln ej leży n a s k ó rzan y m tap czan ie p rzy n ies io n y m wczo raj z ap artamen tu Himmlera i zach o wu je s ię b ard zo o p ry s k liwie. Sy tu acja jes t n iep o k o jąca ty m b ard ziej, że ju ż za trzy d n i ro b imy wes ele n arzeczo n y ch , k tó rzy p o zn ali s ię w fan k lu b ie Helen k i Vo n d raczk o wej. J eś li d y s k d o ju tra s ię n ie u s p o k o i, M ilad a jes t zd ecy d o wan a, b y wezwać lek arza, k tó ry zro b i p an i Cich ej zas trzy k ro zlu źn iający – n awet wb rew jej wo li. Kazała ró wn ież u s u n ąć z zas ięg u p an i Cich ej alk o h o l, p o n ieważ zas trzy k o p iató w w p o łączen iu z o rzech ó wk ą mó g łb y jej d ać p o rząd n eg o k o p a. Po d o b n o o jciec M ilad y p ró b o wał wy leczy ć zap alen ie n erwu tró jd zieln eg o mies zan k ą k ilk u ro d zajó w wó d k i, a k ied y n as tęp n ie d o s tał o d lek arza k o ń s k ą d awk ę d o ls in u , p rzez k ilk a g o d zin mu s ian o g an iać g o p o p ark u zamk o wy m. Pan i Cich a p ewn ie zb y t d alek o b y n ie u ciek ła, ale tak czy in aczej częś cio we wy trzeźwien ie n a p ewn o n ie zas zk o d zi. Ws zy s cy o d razu zg o d n ie s twierd zili, że o zak o ń czen iu k u racji o rzech ó wk ą p o in fo rmu ję p an ią Cich ą ja, p o n ieważ mn ie lu b i n ajb ard ziej. Kied y więc o zn ajmiłam jej, że k o n iec z d o lewan iem, n azwała mn ie zd rad liwą i zd eg en ero wan ą zo łzą. Os tateczn ie u d ało s ię n am zn aleźć k o mp ro mis i w p rzerwach w g o to wan iu n acierałam jej o rzech ó wk ą b io d ra. Najwy raźn iej alk o h o l wch łan ia s ię ró wn ież p rzez s k ó rę, b o wiem p an i Cich a wciąż ma p ro b lemy z wy mo wą, a ja o d o b iad u u ś miech am s ię b ez p o wo d u . Po d czas

mas o wan ia jej s k ó ry d o s złam d o wn io s k u , że n ie ch ciałab y m b y ć mas aży s tk ą an i fizjo terap eu tk ą.

30.03. Przez całą n o c b u d ziło mn ie żało s n e wy cie o wiec. Kied y ran o p o s złam d o n ich zajrzeć, p rawie mn ie s trato wały . By ły g ło d n e, p o n ieważ Den is k a, k tó ra zg ło s iła s ię n a o ch o tn ik a, że zas tąp i u n ieru ch o mio n ą p an ią Cich ą i b ęd zie karmić zwierzątka, zamias t s ian a d awała im s ło mę. Gęs io m ws y p ała s tertę k o ś ci ich martwy ch to warzy s zek . Po ś n iad an iu M ilad a zap ro p o n o wała, że p o mo że mi z n aczy n iami, ale p rzy s zo ro wan iu p ateln i złamał s ię jej tip s i n ie ch ciała ry zy k o wać k o lejn y ch s trat. Kied y wy ch o d ziła, o d eg rała w d rzwiach s cen k ę p an to mimiczn ą, z k tó rej wy wn io s k o wałam, że id zie zad zwo n ić p o lek arza d la p an i Cich ej. Lek arz p rzy jech ał p o trzech g o d zin ach . Kied y p o ch y lił s ię n ad tap czan em, p o d n ió s ł zn acząco b rwi i zap y tał, czy b als amo waliś my p an ią Cich ą alk o h o lem. Po mo im wy jaś n ien iu , że ju ż d ru g i d zień wcieram jej w p lecy o rzech ó wk ę, zwró cił wzro k k u g ó rze i zło ży ł ręce jak d o mo d litwy . W k o lejn ej ch wili d o s zło d o n ies p o d ziewan eg o wy d arzen ia z u d ziałem Olk a i Leo s ia. Ps y , k tó re d o ty ch czas leżały s p o k o jn ie, n ajp rawd o p o d o b n iej wy s tras zy ły s ię, że ó w n iezn an y czło wiek ch ce s k rzy wd zić ich ży wicielk ę, s k o czy ły mu więc n a p lecy i cała tró jk a zwaliła s ię n a p an ią Cich ą. Tap czan zap ro jek to wan y d la ch u ch erk o wateg o Himmlera o b ciążen ia i o d łamały mu s ię n o g i z lewej s tro n y . Kłęb o wis k o ciał jak z ramp y au ta d o s tawczeg o . Pan i Cich a leżała n a s amy m d o le i Lek arz zaczął p rzek lin ać d o p iero w ch wili, k ied y ś ciąg n ęliś my z

n ie wy trzy mał zjech ało z n ieg o wu lg arn ie k lęła. n ieg o p s y , a o n

mó g ł u wo ln ić g ło wę s p o d p ach y p an i Cich ej. Najwy raźn iej n a s k u tek u cis k u d y s k wró cił n a s wo je miejs ce, p o n ieważ p an i Cich a ws tała o włas n y ch s iłach i p o k ilk u s k rętach tu ło wia s twierd ziła, że czu je s ię jak n o wo n aro d zo n a. Lek arz n ies tety n a n o wo n aro d zo n eg o n ie wy g ląd ał. Po za ty m, że p s y p o rwały i o b ś lin iły mu s tró j rato wn iczy , n a s zy i miał całk iem wy raźn y ś lad p o d rap n ięciu p azu rem. Ch ciał wezwać p o licję, ale o s tateczn ie d ał s ię u d o b ru ch ać b u telk ą o rzech ó wk i, k s iążeczk ami s zczep ień wy łączający mi zag ro żen ie wś ciek lizn ą, a p rzed e ws zy s tk im zło żo n ą p rzez M ilad ę p ro p o zy cją s p ęd zen ia week en d u n a Ko s tce. Kied y wy ch o d ził, p o rad ził n am jes zcze, żeb y ś my p rzy n as tęp n y m atak u d y s k u n ie d zwo n ili

p o k aretk ę, ty lk o o d razu p o s zczu li b ab k ę p s ami. Po tem p an i Cich a ro zmro ziła p ięć k ilo mielo n eg o mięs a i z wd zięczn o ś cią p o d aro wała je Olk o wi i Leo s io wi. J ó zef i p an Sp o ck p rzez całe p o p o łu d n ie p rzy k lejali jak imś k lejem wy łaman e n o g i. Wp rawd zie w k o ń cu im s ię to n awet u d ało , ale tap czan jes t wy raźn ie p o ch y lo n y . Ojciec zło ś liwie zau waży ł, że tu ry ś ci n a p ewn o b ęd ą s ię d o p y ty wać, czy Himmler n a k rzy wy m tap czan ie o d p o czy wał p rzy wiązan y , czy też miał n a mu n d u rze p rzy s s awk i jak o ś mio rn ica. Przek rzy wio n y tap czan p rzes tał o jcu p rzes zk ad zać p o wś ciek łej rip o ś cie J ó zefa, że res tau rato ro wi za k ażd ą n o g ę trzeb a b y zap łacić z d zies ięć ty s ięcy . Os tateczn ie tap czan wy ró wn ała M ilad a za p o mo cą p o d k ład ek p o d k u fle z n as zy mi p o rtretami, n ie b ęd ziemy więc mu s ieli wmawiać tu ry s to m, że Himmler u wielb iał p o ch y lo n e łó żk a.

31.03. ZAMIAST ŚLUBU STOCZYLI WALKĘ O WŁASNE ŻYCIE!!! Szlachta ich skasowała, a potem poszczuła stadem agresywnych psów!!! Zaiste niezapomniany ślub przeżyła w minioną sobotę na launowskim zamku Gwiazda para Amerykanów i ich gości. Pomimo że za uroczystość i wesele zapłacili z dużym wyprzedzeniem, bramę zamkową zastali zamkniętą!!! „Szlachta” nie pokazała się nawet po dwudziestu minutach uporczywego trąbienia limuzyn weselnych, choć według okolicznych mieszkańców słychać je było w promieniu kilku kilometrów. Prawdziwy horror rozpoczął się jednak w chwili, kiedy świadek pana młodego znalazł dziurę w murze, a goście weselni zaczęli przedzierać się przez nią do parku zamkowego. Nagle skądś, najprawdopodobniej z zamku, wybiegła sfora zdziczałych psów. Gdyby nie ojciec panny młodej, który odstraszył rozwścieczone dogi wystrzałami z pistoletu, ślub najprawdopodobniej zakończyłby się krwawą masakrą!!! Oprócz szoku doszło też do złamania nogi babci pana młodego, ponieważ w powstałej panice przerzucono ją przez mur dwa metry od miejsca, w którym miała po drugiej stronie zostać złapana. Według naocznych świadków całą tę straszną scenę Launowie obserwowali z okien zamku!!! Od naszego informatora wiemy, że po tym wydarzeniu niedoszli nowożeńcy rozstali się i wrócili do USA oddzielnymi samolotami. „Krwawe wesele” będzie mieć swój epilog w sądzie, gdzie Launowie z pewnością będą się gęsto tłumaczyć.

Tak i arty k u ł u k azał s ię w d zis iejs zej „Bły s k awicy ” wraz z o lb rzy mią fo to g rafią d o g ó w s zczerzący ch k ły za żelazn ą b ramą Gwiazd y . J eś li więc p is ałam M ak s o wi d o g ajó wk i, że jeg o k rewn i mają ju ż ty lk o jed n eg o p s a, a res ztę zjed li, n ajwy raźn iej n ie b y ła to p rawd a. Wy s tające żeb ra ws k azu ją n a to , że zwierzęta n ie s ą reg u larn ie k armio n e, co z p ewn o ś cią jes t p rzy czy n ą ich ag res y wn eg o zach o wan ia. M ilad ę ten arty k u ł zan iep o k o ił, p o n ieważ załatwiała to n ieu d an e wes ele, k ied y jes zcze p raco wała u Lau n ó w, więc o b awia s ię, że b ęd ą ją ciąg ać p o s ąd ach . J ó zef ch ciałb y , żeb y p ro ces to czy ł s ię w Tek s as ie, g d zie M ilad a mo g łab y zo s tać s k azan a n a d o ży wo cie. Po za M ilad ą ten arty k u ł zan iep o k o ił ró wn ież p arę, k tó ra ju tro ma wes ele u n as . Przed p o łu d n iem d zwo n iła p an n a mło d a, ab y u p ewn ić s ię, że ich też n ie p o s zczu jemy p s ami. Ojciec mu s iał p rzez telefo n p rzy s ięg ać n a s wó j s zlach eck i h o n o r i ży cie s wej có rk i, że u ro czy s to ś ć p rzeb ieg n ie ró wn ie b ezp ro b lemo wo , jak p rzed laty ś lu b Helen k i Vo n d raczk o wej. Po ch wili wy wo łał jed n ak u p an n y mło d ej atak h is terii, k ied y zap y tał, czy zamias t trad y cy jn ej p o lęd wicy n ie wo lałab y p ieczo n ej k aczk i lu b k u ry w s o s ie p ap ry k o wy m. Ojciec b o wiem ju ż o d ran a zas tan awia s ię, p o co wy rzu cać p ien iąd ze n a mięs o , s k o ro mamy n a zamk u ty le zwierząt. Przy ś n iad an iu p rzek o n y wał p an ią Cich ą, że p o lęd wicę n a p ewn o mo żn a ró wn ie d o b rze u g o to wać z d ro b iu . Zas u g ero wał n awet mo żliwo ś ć zab icia o wcy lu b k o zy , p o mimo że s ą u n as ty lk o n a wy p o ży czen iu . Na s zczęś cie p an i Cich a s tan o wczo o ś wiad czy ła, że k o zy g o to wać n ie b ęd zie, a wo ło wej p o lęd wicy z g ęs i n ie wy czaru je, ch o ćb y s ię zes rała (p an i Cich a, n ie g ęś ). Pan n a mło d a o zmian ie men u n ie ch ciała n awet s ły s zeć. Ze s łu ch awk i, k tó rą z p o wo d u wś ciek łeg o ry k u o jciec mu s iał o d d alić o d u ch a n a o d leg ło ś ć wy ciąg n ięteg o ramien ia, d o wied zieliś my s ię, że g ęs i jad a s ię n a ś więteg o M arcin a, a k u ra w s o s ie p ap ry k o wy m b ęd zie id ealn y m d an iem n a ary s to k raty czn ą s ty p ę. Ro zmo wę zak o ń czy ła p o g ró żk ą, żeb y ś my lep iej n ie p ró b o wali n ab ić jej w b u telk ę. Zan im p an i Cich a wy jaś n iła mi to s fo rmu ło wan ie, zas tan awiałam s ię, p o co k to k o lwiek z n as miałb y p ró b o wać zro b ić co ś p o d o b n eg o . Nas tęp n ie miało miejs ce trad y cy jn e targ o wan ie s ię o p ien iąd ze. Ojciec p rzy n ió s ł z s ejfu g arś ć b an k n o tó w i zas ęp io n y rzu cił je n a s tó ł razem z k lu czy k ami o d h y u n d aia. Pan i Cich a p rzeliczy ła całą k u p k ę i s twierd ziła, że za to k ażd y g o ś ć d o s tan ie p o rcję mięs a o wielk o ś ci zn aczk a p o czto weg o . Po tem p o k azała o jcu zd jęcia

s to łu wes eln eg o Helen k i, u g in ająceg o s ię p o d g ó rami mięs a p rzy p o min ający mi termitierę. Ojciec o d p arł, że Liz Tay lo r n ie miała tak ich g ó r jed zen ia łączn ie n a ws zy s tk ich s wo ich ś lu b ach . Wy raził ró wn ież p o d ejrzen ie, że s ą to wy łączn ie atrap y z Ein Kes s el Bu n tes . – Gó wn o p rawd a, to b y ła p rawd ziwa p o lęd wica – o d p aro wała p an i Cich a i d o d ała, że mu s ieli ją zamawiać aż z Wied n ia, p o n ieważ w Czech ach tak iej ilo ś ci mięs a n ie d ało s ię n ig d zie d o s tać, mimo że ch o d ziło o Helen k ę Vo n d raczk o wą. Po tem jes zcze zwró ciła u wag ę o jca n a b o mb as ty czn e k o mp o zy cje k wiato we. Ojciec s ię p rzeraził. No p rzecież ch y b a n ie b ęd ziemy k u p o wać jes zcze ch was tó w? Co ś ro ś n ie w p ark u , n ie? – p rzy czy m zwró cił s ię d o p an a Sp o ck a, k tó ry o jcu p rzy tak n ął: – Ro ś n ie. Trawa, mech i s to k ro tk i. J ó zef zap ro p o n o wał, żeb y zerwać k ilk a p as ó w zielo n ej d arn i i wmawiać g o ś cio m, że Helen k a jak o zap alo n a g o lfis tk a miała s to ły wes eln e wy ś cielo n e mu rawą. Całą d y s k u s ję zak o ń czy ła M ilad a. Po d s u n ęła o jcu p o d n o s „Bły s k awicę” i zap y tała, czy ch ce w n iej zo b aczy ć ty tu ł: ZAPŁACILI ZA ORCHIDEE, A DOSTALI STOKROTKI alb o GŁODOWE WESELE – JEDZENIE SKOŃCZYŁO SIĘ NA PRZYSTAWKACH. Zrezy g n o wan y o jciec zwies ił ramio n a i z u wag ą: – Lu d zie s ą s tras zn ie ro zp u s zczen i – p o s zed ł p o więcej p ien ięd zy . M imo że zak u p ó w w mięs n y m i k wiaciarn i ch ciał d o p iln o wać o s o b iś cie, M ilad a k azała mu zo s tać n a Ko s tce i n ap is ać mo wę wes eln ą. J es zcze p rzed o d jazd em M ilad y p ró b o wał p rzek o n ać ją, żeb y k u p iła k wiaty s ztu czn e, z k tó ry ch mo żn a b y k o rzy s tać b ez żad n y ch o g ran iczeń p rzez n ajb liżs ze p ięćd zies iąt lat. M y , k tó rzy zo s taliś my n a zamk u , p o d o k iem p an i Cich ej p rzy g o to wy waliś my s to ły wes eln e. O ó s mej wieczo rem o d b y ła s ię p ró b a g en eraln a, k tó ra jed n ak b y n ajmn iej n ie ro zwiała o b aw o g ład k i p rzeb ieg ju trzejs zej ceremo n ii. Wp rawd zie p an Sp o ck s two rzy ł k o mp o zy cje k wiato we n a p o d s tawie fo to g rafii, ale w o d ró żn ien iu o d b u k ietó w Helen k i n as ze k wiaty wy g ląd ają b ard zo ch ao ty czn ie i s p rawiają wrażen ie p rzewo żo n y ch w walizce. Po ich o b ejrzen iu M ilad a i o jciec u s talili, że p an Sp o ck n ie mo że d o s tawać ty le p ro zak u . Na fo rtep ian ie p an Sp o ck zag rał n a s zczęś cie b ard zo zd y s cy p lin o wan ie, a Słodkie złudzenie Helen k i w jeg o wy k o n an iu b y ło n a ty le p rzek o n u jące, że ws zy s cy o p ró cz J ó zefa p o mru k u jemy je s o b ie ju ż o d k ilk u g o d zin . Og ó ln e zak ło p o tan ie wy wo łała n ato mias t

mo wa

wes eln a

o jca, w k tó rej

p rzes trzeg ał n o wo żeń có w p rzed p o ży czk ami i h ip o tek ami. Przemó wien ie p rzy ak o mp an iamen cie ck liweg o Kochanie, szaleję za tobą p rzerwała M ilad a w ch wili, k ied y o jciec ws zy s tk ich k rewn y ch n azwał zg rają p as o ży tó w. Nawet g d y p rzered ag o wał tek s t, wcale n ie b y ło lep iej. Kied y M ilad a wy k reś liła ws zy s tk ie n ieo d p o wied n ie wy razy , zo s tały p rak ty czn ie ty lk o p rzy imk i i s p ó jn ik i. Na razie n ie wiad o mo , jak b ęd zie b rzmiała mo wa wes eln a. Kied y o jciec p rzy n ió s ł trzecią wers ję zaczy n ającą s ię frag men tem z b ib lijn ej Ks ięg i Przy s łó w: Trochę snu i trochę drzemania / trochę założenia rąk, aby zasnąć / a przyjdzie na ciebie nędza jak włóczęga / i niedostatek – jak biedak żebrzący, M ilad a zd ecy d o wała, że tek s t n ap is ze s ama. Den is k a w ro li k eln erk i ró wn ież n ie wy p ad ła zb y t p rzek o n u jąco . Przy p ierws zy ch p ró b ach b y ła w s tan ie wziąć n araz ty lk o jed en talerz, lecz n awet o n p o d ro d ze z k u ch n i wy p ad ł jej k ilk ak ro tn ie. Przy k o lejn y ch n ieu d an y ch p o d ejś ciach s tało s ię jas n e, że wes eln icy mu s ielib y jeś ć z p o d ło g i. Na wid o k żo n g lu jącej Den is k i p an i Cich a zap ro p o n o wała, żeb y całe jed zen ie ro zs tawić n a s to łach w d u ży ch p ó łmis k ach , z k tó ry ch k ażd y s am b ęd zie s o b ie n ak ład ać. Po mimo p ro tes tó w o jca, że w tak i s p o s ó b ws zy s cy zjed zą więcej, p o my s ł s ię p rzy jął, p o n ieważ d u że p o rcelan o we n aczy n ia tro ch ę o d wró cą u wag ę o d ro zczo ch ran y ch aran żacji flo ry s ty czn y ch . J eś li zajd zie k o n ieczn o ś ć (o jciec to wy k lu cza) u zu p ełn ien ia p o traw w czas ie wes ela, Den is k a s k o rzy s ta z wó zk a k eln ers k ieg o z ap artamen tu Himmlera – p o d waru n k iem, że k to ś ją p rzek o n a, żeb y n ie jeźd ziła n im tak , jak b y ro zp ęd zała s an ie b o b s lejo we n a to rze zjazd o wy m. J ed n ak n ajb ard ziej n iep o k o i mn ie wizja matk i k o n wers u jącej z g o ś ćmi. Na wzó r s wej n au czy cielk i rzu ca b o wiem czas ami psycho lu b super, lecz w o d ró żn ien iu o d Den is k i n ie ma p o jęcia, o czy m jes t mo wa. O d ziwo ws zy s cy p o d zielają p o g ląd J ó zefa, że lu d zie i tak ciąg le mó wią ty lk o o s o b ie i cies zą s ię, g d y p o p ro s tu n ik t im n ie p rzery wa. Nie jes tem teg o tak a p ewn a, p o n ieważ matk a s ło wem psycho o d p o wiad a n awet n a p y tan ie, k tó ra g o d zin a. Super jes t ch y b a ty lk o to , że ju tro b ęd ę p o mag ać p an i Cich ej w k u ch n i, więc mo że psycho mn ie o min ie.

02.04. Wczo rajs ze wes ele zak o ń czy ło s ię d ziś o wp ó ł d o ó s mej ran o , k ied y to p o k ilk u g o d zin n y ch p o s zu k iwan iach u d ało s ię zn aleźć zag u b io n ą p arę, k tó ra k o ło p ó łn o cy wy b rała s ię n a ro man ty czn y s p acer i zg u b iła s ię w k atak u mb ach . Do tak s ó wk i ws ad zaliś my ich w s tan ie h ib ern acji.

Kied y g o ś cie wres zcie o d jech ali, o jciec p o wies ił n a b ramie tab licę ZAMKNIĘTE! IDŹCIE GDZIE INDZIEJ!, k tó ra zo s tała zro b io n a jes zcze n a zamó wien ie o jca J ó zefa. Po tem o jciec (mó j) o ś wiad czy ł, że Ko s tk i n ie o two rzy , ch o ćb y n awet p rzy jech ał s am k s iążę Sch warzen b erg . By ł tak wy cień czo n y , że d o p łaty za wes ele n awet n ie zamk n ął w s ejfie i zas n ął ze zwitk iem b an k n o tó w w d ło n i. Kied y p rzed ch wilą b y łam s p rawd zić, czy o d d y ch a, walał s ię w p ien iąd zach , p o n ieważ w czas ie s n u k u rczo wy ś cis k ro zlu źn ił s ię, a łó żk o b y ło u s łan e b an k n o tami o wy s o k ich n o min ałach . M imo że jes t ju ż p iąta p o p o łu d n iu , ś p ią ws zy s cy łączn ie z p rzeżarty mi p s ami. Oczy wiś cie ś p i ró wn ież J ó zef – ale w o d ró żn ien iu o d p o zo s tały ch b y ć mo że s n em wieczn y m. Os tatn ia wid ziała g o matk a o d ru g iej w n o cy , k ied y żąd ał, b y d ała mu s to p ro zak ó w. Do s tał ty lk o trzy , ale wed łu g s łó w matk i wręcz eman o wała z n ieg o d etermin acja, b y u mrzeć. J a też s p ałam, ale o wp ó ł d o jed en as tej o b u d ziła mn ie p an i Cich a, k tó ra p rzy s zła p o s p rzątać, a p o wejś ciu d o s ali n ie u d ało s ię jej p o ws trzy mać o k rzy k u : „J a p ierd o lę, co za b u rd el”. Z p ewn o ś cią mu s ieli u s ły s zeć ją aż n a Orlik u . Po n iemn iej jed n o zn aczn y m o ś wiad czen iu : „J a ty ch ś p io ch ó w p ierd zielę” zmu s iłam s ię, b y ws tać i lu n aty czn y m k ro k iem zejś ć p o s ch o d ach . Wizy tę b u łg ars k ieg o amb as ad o ra i jeg o to warzy s zó w zn am ty lk o z o p o wieś ci, n iemn iej n ab y łam p rześ wiad czen ia, że tamten wieczó r zap is ał s ię w h is to rii Ko s tk i jak o n ajs tras zn iejs zy i p rzeb ił n awet k ilk u k ro tn e n ajazd y Tataró w. Nies tety mam wrażen ie, że o p iek an ie s tu k ilo weg o b aran a n a in tars jo wan y m p ark iecie b y ło w p o ró wn an iu z wes elem p ań s twa Karas ió w n iewin n y m flamb iro wan iem n aleś n ik ó w. Ta my ś l p o jawiła s ię w mo jej g ło wie p o wes tch n ien iu p an i Cich ej: „Że też to n ie b y ł ś lu b Bu łg aró w”. Wp rawd zie s u fit n ie jes t o k o p co n y , jak miało to miejs ce p rzy b aran im g rillo wan iu , ale o d cis k i rąk i n ó g u p aćk an y ch w s o s ie d o p o lęd wicy , k tó re p o jawiły s ię n a o zd o b n y ch fres k ach , s ą p o ró wn y waln e, s zczeg ó ln ie, że jes t ich k ilk ad zies iąt. Zres ztą res ztk i wes eln y ch d ań s ą ro zs ian e p o całej tras ie zwied zan ia. Wes eliły s ię n ajwy raźn iej ró wn ież wy p ch an e zwierzęta z s alo n u ło wieck ieg o . Ty lk o z p as zczy ty g ry s a wy ciąg n ęłam o k o ło d wu d zies tu k awałk ó w cias ta. Bru d n a s zp ara w p rzy łb icy ws k azu je n a to , że k to ś p ró b o wał n ak armić n awet zb ro ję. Ko mu ś g ło d n a wy d ała s ię też M aria I, p o n ieważ k awałek wo ło win y p rzy k lejo n y d o p o rtretu zak ry wał jej całą twarz. Po za jed zen iem w jeg o p o d s tawo wej p o s taci n ies tety o d k ry ły ś my z p an ią Cich ą k ilk a p o rcji, k tó re jak iś czas s p ęd ziły w czy imś żo łąd k u . Przy czarn ej jak as falt zawarto ś ci p ó łmis k a z o k res u s zo g u n atu żad n a z n as n ie b y ła p ewn a, czy

jed zen ie wy ch o d ziło z g o ś cia g ó rą czy d o łem. W k ażd y m razie p ewn e jes t, że ó w n ies zczęś n ik mu s iał wy p ić p rzy n ajmn iej p ięć litró w k awy alb o p ęk ł mu wrzó d d wu n as tn icy . Tru d n o o d g ad n ąć, co d o k ład n ie wy d arzy ło s ię u Himmlera – tap czan zn ó w ma wy łaman e n o g i. Po czterech g o d zin ach s p rzątan ia, w czas ie k tó ry ch s ied emn aś cie razy zmien iałam g u mo we ręk awice, a p an i Cich ej zap ch ał s ię o d k u rzacz, p rzy s zła n am p o mó c M ilad a. Tłu macząc s ię wro d zo n y m ws trętem d o b ru d u i n o wo n ak lejo n y mi tip s ami, o g ran iczy ła s ię d o zeb ran ia ży czeń ś lu b n y ch , k tó re g o ś cie p o częś ci p rzy p ięli p in ezk ami d o p an d y , a p o częś ci p rzy lep ili g u mami d o żu cia n a p an cerz żó łwia zielo n eg o , p rzez co o b a zwierzęta wy g ląd ały jak ek s p o n aty z g alerii s ztu k i n o wo czes n ej.

03.04. Po ży czen ia ś lu b n e n o wo żeń cy p rzy jech ali w ch wili, k ied y n a d zied ziń cu g o s p o d ars k im p o wiewał rząd o b ru s ó w z wes eln y ch s to łó w. Nawet p o d ru g im wy p ran iu wy g ląd ały jak p rześ cierad ła p acjen tó w d o tk n ięty ch d y zen terią. W trak cie wczo rajs zeg o s p rzątan ia o k azało s ię też, że k to ś u k rad ł wes eln ą fo to g rafię Helen k i Vo n d raczk o wej, jej ś lu b n y k ap elu s ik z wo alk ą i d wie wy p ch an e s u ry k atk i. Te s traty zo s tały częś cio wo zrek o mp en s o wan e s to s ik iem p ierś cio n k ó w i zeg ark ó w, ró żn y mi częś ciami g ard ero b y , czarn ą p eru k ą i ap aratem s łu ch o wy m, k tó re g o ś cie o d k ład ali w d o ś ć zas k ak u jący ch miejs cach . Tu rb an matk i p an n y mło d ej zo s tał wb ity n a g ło wę k o zie, a p rzy s p rzątan iu to alet Den is k a zn alazła w p is u arze s aty n o wy g o rs et. Lecz n awet te łu p y n ie zad o wo liły o jca, zwłas zcza że g o rs et i p eru k a s tras zn ie ś mierd ziały . Peru k ę p an i Cich a wy ło wiła z wazy p o zu p ie i w p ierws zej ch wili my ś lała, że zn alazła u to p io n ą Cary cę. Kied y więc n o wo żeń cy – p ań s two Karas io wie p rzy jech ali p o s wo je ży czen ia, o jciec o d mó wił ich wy d an ia, d o p ó k i n ie zap łacą za s k rad zio n e p rzed mio ty , n ap rawę zap ch an eg o o d k u rzacza i o d res tau ro wan ie tap czan u Himmlera. Ro zmo wa o d b y wała s ię p rzy d o g as ającej s tercie o b ru s ó w, a o jciec s wo ją p o zy cję n eg o cjacy jn ą wzmo cn ił wo rk iem ży czeń wes eln y ch , k tó re n ajwy raźn iej p o s łu ży ły mu za zak ład n ik ó w. Z jeg o g es ty k u lacji jas n o wy n ik ało , że w p rzy p ad k u n ies p ełn ien ia żąd ań s k o ń czą w o g n iu . Pan u mło d emu raczej b y to n ie p rzes zk ad zało , ale n o wo u p ieczo n a p an i Karaś o s tateczn ie p rzek o n ała s wo jeg o męża łzami i s zarp an iem za p o ły mary n ark i, że

ch o d zi o cen n ą p amiątk ę. Ojciec p rzy jął p lik b an k n o tó w, a w g eś cie d o b rej wo li d o ży czeń d o rzu cił k o s z zn alezio n y ch p rzed mio tó w. Tu rb an , g o rs et i p eru k ę d o o g n ia wrzu ciła s ama p an n a mło d a. Wy s o k o ś ci o k u p u o jciec o czy wiś cie n ik o mu n ie zd rad ził, jed y n ie z n ieu k ry wan ą d u mą p o in fo rmo wał n as , że wmó wił n o wo żeń co m, iż jed y n y res tau rato r n azis to ws k ich tap czan ó w mies zk a w Arg en ty n ie, a s u ry k atk i wy g in ęły s to lat temu . M ilad a wy raziła o b awę, żeb y Karas io wie n ie p o jech ali w p o d ró ż p o ś lu b n ą d o Rep u b lik i Po łu d n io wej Afry k i, g d zie n a jed n eg o mies zk ań ca p rzy p ad a o k o ło ty s iąca ży wy ch s u ry k atek . J ó zef n ie p o p ełn ił s amo b ó js twa. Nie o ś mielę s ię jed n ak u ży ć s ło wa żyje. M o żn a b y raczej p o wied zieć, że n ie jes t martwy . No c s p ęd ził w k o tło wn i o g ro d o wej – lecz s ąd ząc p o wars twie s ad zy n a u b ran iu n ie s p ał n a wy leżan ej o to man ie, ale b ezp o ś red n io n a węg lu . Nie miał p raweg o p ó łb u ta i, p rawd o p o d o b n ie d zięk i p ro zak o m, s p rawiał wrażen ie d o ś ć o b o jętn eg o . Nie mó wił. Wy g ląd ał jak g ó rn ik u wo ln io n y właś n ie p o tąp n ięciu .

04.04. J ó zef zn ó w o d ży ł. Kied y o jciec k azał mu p rzy k leić wy łaman e n o g i o d tap czan u , o d p arł, że n ie jes t res tau rato rem z Arg en ty n y i zap ro p o n o wał, żeb y wy łamać też te p o zo s tałe, a tu ry s to m mó wić, że Himmler miał lęk wy s o k o ś ci. Na temat wes ela p ań s twa Karas ió w ws p o mn iał, że lad a ch wila s p o d ziewa s ię d źwięk u trąb an iels k ich zwias tu jący ch b ib lijn ą Ap o k alip s ę. Ró wn ież M ilad a p o wied ziała, że zab awa wes eln a „tro ch ę wy mk n ęła s ię n am s p o d k o n tro li”. Po o b ejrzen iu filmu , ch wilami b ard zo n iewy raźn eg o , k tó ry n ag rała s wo ją k amerą Den is k a, mu s zę s twierd zić, że zab awa wes eln a s ię n am s p o d k o n tro li wy mk n ęła b ard zo . Patrząc n a ś wiad k a p an a mło d eg o tań cząceg o ze zmu mifik o wan y m Pig mejem o raz k o n k u rs , k to wy żej o d ciś n ie ręk ę zamo czo n ą w s o s ie, d zięk o wałam Bo g u , że mu s iałam zo s tać w k u ch n i. Vid eo wy jaś n iło tak że, w jak i s p o s ó b p eru k a zn alazła s ię w wazie z zu p ą i d laczeg o w s ty ro p ian o wą g ło wę p o wies zo n ej p o k o jó wk i zo s tały wb ite cztery wid elce. Na s zczęś cie n ie mu s iałam b y ć ró wn ież o b ecn a p rzy k o n wers acjach matk i. Kied y jed n a z k o b iet zwierzy ła s ię, że jej mąż ma g u za mó zg u , matk a zareag o wała s ło wem super. Po p o łu d n iu zes k ro b y wałam zas ch n ięty s o s ze ś cian s ali fres k o wej. Efek t b y ł

n ad s p o d ziewan ie d o b ry – malo wid ła p o zo s tały n ietk n ięte z wy jątk iem twarzy ces arza Ru d o lfa II, k tó remu n ies tety o d łu p ałam warg i i k awałek b ro d y , więc wy g ląd a jak Krzyk Ed v ard a M u n ch a.

06.04. J ó zef s ię my lił. Stu d en tk i h is to rii s ztu k i i p o lito lo g ii n ie zad o wo lą s ię ro man ty czn y mi wes tch n ien iami n a p o g rążo n ej w mro k u Ko s tce, ale za o p ro wad zan ie g o ś ci o czek u ją zu p ełn ie n o rmaln y ch p ien ięd zy . Przy n ajmn iej te, k tó re p rzy jech ały d ziś w reak cji n a o g ło s zen ie M ilad y ro zes łan e d o ws zy s tk ich s tu czterd zies tu d ziewięciu s zk ó ł wy żs zy ch w cały m k raju . Najb ard ziej ze ws zy s tk ieg o in teres o wało je, jak a jes t s tawk a g o d zin o wa. Zas k o czo n y o jciec zaczął o p o wiad ać im o ro man ty czn y ch wieczo rach , s p acerach p o p ark u o ws ch o d zie s ło ń ca i tajemn iczy ch o d g ło s ach k o ło p ó łn o cy . – Fajn o – p rzerwała mu wy ch u d zo n a b lo n d y n k a. – To ile d ajecie za g o d zin ę? Ojciec k ilk a razy g ło ś n o p rzełk n ął ś lin ę i zap ro p o n o wał, że d o s tan ą o d n ieg o ś wietn y lis t p o lecający , tak jak ro b i to k s iążę n a Orlik u . - Lis t p o lecający jes t g ó wn o warty , a za d armo to s o b ie mo że g ad ać p ap u g a – p ry ch n ęła rzeczn iczk a g ru p y , a wy ch o d ząc jes zcze p o k rzep iła o jca s twierd zen iem, że Sch warzen b erg a zn a k ażd y , ale o n im (czy li o o jcu ) p o raz p ierws zy d o wied ziała s ię z tab licy o g ło s zeń w d ziek an acie. Kied y wy s zły , p o czu łam wy raźn ą u lg ę. J ed n a z n ich miała min is p ó d n iczk ę, k tó ra z p ewn o ś cią łamała zas ad ę Kim Bas in g er, że s p ó d n ica p o win n a s ięg ać p rzy n ajmn iej o p ięć cen ty metró w n iżej n iż jej p as ek . Do teg o n ie miała b ielizn y , więc k ied y s ię p o ch y liła, b y ło jej wid ać aż d o g ard ła. Po za ty m wy g ląd a n a to , że p rzewo d n icy właś ciwie n ie b ęd ą n am p o trzeb n i. M imo że jes t n ied ziela, p rzy s zło zas k ak u jąco mało lu d zi. Ojciec, ju ż i tak ro zg o ry czo n y p azern y mi s tu d en tk ami, co ch wilę b ieg ał n a d zied zin iec, żeb y s p rawd zić, czy J ó zef n ie zamk n ął b ramy . Od p ły w tu ry s tó w M ilad a wy jaś n iła ty m, że o twarte zo s tały p o zo s tałe zamk i, co s p o wo d o wało ro zp ro s zen ie zwied zający ch n a więk s zą liczb ę zab y tk ó w. J ed n y m tch em zap ewn iła jed n ak o jca, że tu ry ś ci s zy b k o wró cą, p o n ieważ w in n y ch zamk ach jes t n u d n o .

09.04.

Op ró cz tu ry s tó w u b y wa n am p ro zak u . Po d czas co d zien n eg o p o ran n eg o ry tu ału matk a n ie n as y p ała p an u Sp o ck o wi trad y cy jn ej g ars tk i. Na n ad s tawio n ą d ło ń p o ło ży ła zaled wie jed n ą tab letk ę z wy jaś n ien iem: – Są mało . Pan Sp o ck n ajp ierw zb liży ł d ło ń z tab letk ą p o d s ame o czy , jak b y n ag le d o tk n ęła g o s tras zn a k ró tk o wzro czn o ś ć, a p o tem s p o jrzał n a matk ę i zap y tał z u ś miech em: – Żart? M atk a n ajwy raźn iej n ie zro zu miała całej s y tu acji, p o n ieważ s k in ęła g ło wą i p o wied ziała: – Su p er. Ciek awie ro zwijający s ię d ialo g p rzerwał o jciec mó wiąc, że ro zmawiają ze s o b ą jak d waj Tatarzy . Nas tęp n ie p o in fo rmo wał p an a Sp o ck a, że z p ro zak iem k o n iec, p o n ieważ w ciąg u o s tatn ieg o mies iąca zjad ł g o więcej n iż całe Ho lly wo o d , a efek ty wn o ś ć jeg o p racy jes t n a p o zio mie fran cu s k ieg o związk o wca. Do ś wiad czo n a Den is k a s p rzeciwiła s ię tłu macząc, że p ro zak u n ie mo żn a o d s tawić z d n ia n a d zień , jeś li n ie ch cemy , żeb y p an o g ro d n ik zaczął n am wib ro wać jak mło t p n eu maty czn y . J ej b y ły d ealer p o d o b n o mo że załatwić ty le p ro zak u , ile d u s za zap rag n ie, d zięk i czemu „d zio b an ie” b ęd zie mo żn a o g ran iczać s to p n io wo . Po k ró tk im n amy ś le p o leciła, b y p rzejś ć n a „jaran ie trawy ”, p o k tó rej czło wiek n ie jes t tak „s tęp io n y ” jak p o an ty d ep res an tach , więc mo że wy k o n y wać ws zy s tk ie czy n n o ś ci p o za o p eracją mó zg u i p ilo to wan iem s amo lo tu . Pan i Cich a, n ie zn ająca s lan g u n ark o man ó w, wy raziła o b awę, żeb y p an Sp o ck n ie wy p alił jej res ztek s ian a d la o wiec i k ó z. Wed łu g n iej p o win ien s o b ie co ran o p o rząd n ie g o ln ąć o rzech ó wk i, a ś wiat o d razu wy d ałb y mu s ię wes els zy , ch o ćb y n awet wy p ad ły mu ws zy s tk ie wło s y . Na ws p o mn ien ie o s tracie wło s ó w p an Sp o ck zawy ł. Do tk n ął ciemien ia i n ajwy raźn iej p rzy p o mn iał s o b ie, d laczeg o właś ciwie zaczął o p y ch ać s ię p ro zak iem. Ch wiejn y m k ro k iem p o d s zed ł d o lu s tra i zaczął s ię p rzed n im k ark o ło mn ie wy k ręcać, żeb y s p rawd zić ak tu aln y s tan s wej ły s in y . Po k ilk u n ieu d an y ch p ró b ach g ro żący ch p rzerwan iem rd zen ia k ręg o weg o w o d cin k u s zy jn y m zro zu miał, że w lu s trze n ie zo b aczy o d b icia s wo jej g ło wy z ty łu , więc p o p ro s ił n as , ab y ś my p o d p rzy s ięg ą o p is ali p rawd ziwy s tan jeg o o wło s ien ia. Po p o łu d n iu ju ż zn ó w miał n a g ło wie s iatk ę.

11.04. Drogi Maksie,

dopiero dziś dowiedziałam się, że pokaleczyłeś sobie rękę przy „luzowaniu sarny”. Oprócz strachu i współczucia ta informacja wywołała u mnie kilka pytań. Na szczęście na niektóre z nich potrafiła odpowiedzieć pani Cicha: co to jest luzowanie? Dlaczego się to robi? Czy to boli? Wyraźnie mi ulżyło, kiedy usłyszałam, że najpierw się sarnę zabija, a dopiero potem luzuje, a nie na odwrót. Potem jeszcze pani Cicha dodała, że luzowanie „to nie są żadne jaja”. Chyba mówi prawdę, skoro masz na ręce dwadzieścia szwów. To wyjaśnia również, dlaczego od tak dawna nie dostałam od Ciebie listu. Zaczynałam się już martwić, czy nie rozszarpały Cię wilki. Kiedy tylko będziesz w stanie utrzymać w dłoni pióro, proszę napisz mi, czy to była ta oswojona sarenka, która chodziła z Wami nawet na zakupy? Jeśli tak – dlaczego ją zabiliście? Jeśli nie macie co do garnka włożyć, jak podejrzewa Józef (ale ja w to nie wierzę), mogłabym wysłać Wam jakiś drób, na razie mamy go pod dostatkiem, chociaż wczoraj ktoś ukradł nam koguta. Nie wiem tylko, jak taką przesyłkę wysłać do tego Waszego azylu w gajówce. Hyundaia ojciec nie pożyczy nikomu, a paczki z żywymi lub martwymi gęsiami na poczcie nie przyjmą – już o to pytałam. W każdym razie będę się o Was modlić. Wiadomość o Twojej próbie popełnienia harakiri mam od ojca, który dziś rozmawiał przez telefon z Bendą. Benda chce na kilka dni przysłać do nas jakiegoś swojego klienta, który zbił zawrotny majątek na sprzedaży broni wycofanej z wojska, za zarobione pieniądze kupił zamek i teraz marzy mu się poznanie prawdziwej szlachty. Ojciec zapewnił Bendę, że z przyjemnością pozna się z każdym, kto mu za to zapłaci. Przy kolacji ojciec oprócz luzowania sarny wspominał też o matce i ojczymie Deniski, którzy podczas podróży poślubnej na Sri Lankę zostali porwani przez separatystów. Po nieudanej próbie odbicia zakładników przez wojsko terroryści z Tamilskich Tygrysów zerwali negocjacje i wycofali się do dżungli. Jedyną reakcją Deniski była informacja, że matka ma alergię na ugryzienia wszystkich rodzajów owadów. Powoli zaczynam przyzwyczajać się do myśli, że nie pozbędę się jej aż do śmierci, a w grobowcu prawdopodobnie też położą nas obok siebie. O Gwieździe nie wiem nic nowego – ostatnio czytałam w „Błyskawicy” o psim weselu, ale o tym na pewno już słyszałeś. A jednak coś wiem w zeszłym tygodniu dzwonił jakiś człowiek, który przedstawił się jako ogrodnik z Gwiazdy i pytał, czy nie mamy przypadkiem wolnego etatu. Mówił bardzo chaotycznie i prawie mogłabym przysiąc, że czułam ze słuchawki alkohol. Naszą rozmowę zakończył huk i brzęk tłuczonego szkła – prawdopodobnie budka telefoniczna przewróciła się razem z nim. I tak byśmy go nie przyjęli. Wystarczy, że mamy pana Spocka. Przedwczoraj wstrzymaliśmy mu dostawy prozaku i przeżywa teraz bardzo burzliwy detoks. Wprawdzie Józef jest przekonany, że pan Spock odstawia teatrzyk, ale chyba nie można zagrać ciągłego pocenia się. Kiedy wczoraj przyszedł żebrać chociaż o pół tabletki, był tak mokry, że podejrzewaliśmy go, że po drodze zanurzył się w fontannie. Poza tym oczy wciąż latają mu z boku na bok, jakby oglądał mecz ping–ponga. Wyjątkowo zgadzam się z Deniską, że pan Spock już dojrzał do „płukania” (w slangu to podobno oznacza detoksykację). Oczywiście ojciec o żadnym płukaniu nie chce

nawet słyszeć i twierdzi, że pana Spocka najlepiej wypłucze praca. Niestety nie umiem sobie wyobrazić, jaką czynność nasz ogrodnik mógłby wykonać w obecnym stanie. Kiedy patrzę na jego trzęsące się ręce, do głowy przychodzi mi tylko posypywanie pączków cukrem pudrem. A przecież już najwyższy czas, żeby przynajmniej skosił trawę. Nasz park zaczyna powoli przypominać sawannę. Wprawdzie wypuściliśmy owce i kozy, ale – wbrew oczekiwaniom – trawę skubią sporadycznie, a przez większość czasu wylegują się, jakby były na pikniku. A ponieważ już kleją mi się oczy – będę kończyć. Kiedy będzie to choć trochę możliwe – napisz do mnie. Z totalnej Kostki pozdrawia i na list niecierpliwie czeka Maria

12.04., SKUBANIE Przy g o len iu o jciec ćwiczy ł mo wę, k tó rą zamierzał wy g ło s ić p raco wn ik o m żąd ający m wy p łaty . Ze zro zp aczo n ą min ą p atrzy ł w lu s tro i wciąż p o wtarzał: – Nie d am, n ap rawd ę n ie d am. Nie mam z czeg o . Po p ro s tu n ie mam. M atk a my ś lała, że s ię mo d li. Swo ją man trę o jciec wy p ró b o wał n ajp ierw n a p an i Cich ej, k tó ra – k ied y ty lk o o jciec ws zed ł d o k u ch n i – p rzetarła fartu ch em ró g s to łu , p o s tu k ała weń p alcem ws k azu jący m i p o wied ziała: – No to jazd a. – Nie d am, n ap rawd ę n ie d am. Nie mam z czeg o . Po p ro s tu n ie mam – o d p arł o jciec z wy ćwiczo n ą min ą wy rażającą g łęb o k i żal. – Nie in teres u je mn ie to – p o wied ziała p an i Cich a i zn ó w p o s tu k ała p alcem w b lat. – Nie d am, n ap rawd ę n ie d am. Nie mam z czeg o . Po p ro s tu n ie mam. – Nie in teres u je mn ie to – (pukpukpukpukpuk). Przy k o lejn y ch p o wtó rk ach miałam wrażen ie, że wp ad łam w p ętlę czas u . Po s zó s tej ru n d zie „n ie mam – n ie in teres u je mn ie to ” p an i Cich a wś ciek le zd arła fartu ch , rzu ciła n im w o jca i ro zp o częła ewak u ację n ajwięk s zej zamrażark i. Na wid o k zamro żo n y ch g ęs i p iętrzący ch s ię n a s to le, o jciec zaczął mięk n ąć, a k ied y p an i Cich a wy ced ziła p rzez zaciś n iętą p ro tezę: – Za ty d zień b ęd ziecie zg ry zać ty n k ze ś cian – jeg o n ieu s tęp liwo ś ć zn ik n ęła całk o wicie. Zg ry zać ty n k u n ajwy raźn iej s ię o jcu n ie ch ce. Po d s zed ł więc d o p an i Cich ej, o d eb rał jej trzy man ą w ramio n ach g ru d ę mięs a,

k tó ra b ard ziej n iż g ęś p rzy p o min ała s tru s ia, i n iezwy k le o s tro żn ie o d ło ży ł ją z p o wro tem d o zamrażalk i. Nas tęp n ie całą s y tu ację n azwał n iep o ro zu mien iem i g ło s em czło wiek a cierp iąceg o n a rak a k rtan i o ś wiad czy ł, że p o s tara s ię co ś wy s k ro b ać. Wy s k ro b y wan ie zajęło mu p rawie g o d zin ę, a p an i Cich a p iln o wała ws zy s tk ieg o o s o b iś cie, p o n ieważ n ie ch ciała ry zy k o wać, że wracając z s ejfu o jciec g d zieś s ię u lo tn i. Po p o wro cie d o k u ch n i s twierd ziła, że „h rab ia s ię b ro n ił, jak b y mu k to ś zd zierał k ru p o n ”. W s ło wn ik u zn alazłam, że k ru p o n to n ajcen n iejs za częś ć b y d lęcej s k ó ry . Zain teres o wan i zd zieran iem k ru p o n u b y li ró wn ież p o zo s tali p raco wn icy . Wp rawd zie o jciec k ażd emu z n ich k ilk a razy wy recy to wał: – Nie d am, n ap rawd ę n ie d am. Nie mam z czeg o . Po p ro s tu n ie mam – ale i tak za k ażd y m razem s k ap itu lo wał i co ś wy s k ro b ał. Nie mam wątp liwo ś ci, że M ilad a, p o d o b n ie jak p an i Cich a, jak ąś p en s ję d o s tawać p o win n a, i to b ez p o g ró żek , że w p rzeciwn y m razie wró ci n a Orlik i n ie o mies zk a w tamtejs zy ch ary s to k raty czn y ch k ręg ach ws p o mn ieć o s k ąp s twie o jca. Nato mias t w p rzy p ad k u J ó zefa i p an a Sp o ck a jes tem zd an ia, że p o win n i p łacić raczej o n i n am. M imo to im ró wn ież u d ało s ię wy d rzeć jak ieś p ien iąd ze; p an u Sp o ck o wi zap ewn e d zięk i wro d zo n ej s łab o ś ci o jca d o n iep ełn o s p rawn y ch żeb rak ó w, a J ó zefo wi p o p rzez wy k o rzy s tan ie mitu trad y cji ro d o wej, wed łu g k tó rej k as ztelan o wi n a Ko s tce p łaco n o n awet w czas ie wo jn y trzy d zies to letn iej, k ied y n as ze majątk i zo s tały s p u s to s zo n e d o teg o s to p n ia, że n ajwięk s zy m p rzy s mak iem n a s to le h rab io ws k im b y wał p ieczo n y k ret. Po wy p łacen iu p en s ji o jciec wy g ląd ał tak , jak b y n ap rawd ę o b d arto g o ze s k ó ry . Sied ział s mu tn y w k as ie i b ez s ło wa s p rzed awał b ilety . Kilk u o s o b o m, k tó re p o p ro s iły g o o au to g raf, p o d p is ał s ię jak o Nędzarz z Żebrakowa. Później Nie d awało mi to s p o k o ju i p rzez d wie g o d zin y s zu k ałam w b ib lio tece d zien n ik ó w z wo jn y trzy d zies to letn iej, żeb y s p rawd zić s ło wa J ó zefa n a temat wy p łaty d la k as ztelan a n awet w czas ach n ajwięk s zej b ied y . Z p ierws zej p o ło wy s ied emn as teg o wiek u zn alazłam jed y n ie w d u żej częś ci s p alo n e zap is k i, z k tó ry ch d ało s ię wy czy tać ty lk o to , że au to r miał d żu mę. M am n ad zieję, że n ie zaraziłam s ię p rzy p rzeg ląd an iu .

13.04.

W n o cy ś n iło mi s ię, że mam d żu mę. Od razu p o o b u d zen iu w s tarej lek ars k iej p ro p ed eu ty ce p rzeczy tałam ro zd ział n a ten temat, a n as tęp n ie s p rawd ziłam, czy n ie p u ch n ą mi węzły ch ło n n e. Na razie n ie p u ch n ą. Ob raz k lin iczn y d żu my o p is an y w p o d ręczn ik u n iep o k o jąco p as u je n ato mias t d o p an a Sp o ck a – ma o n p o d wy żs zo n ą temp eratu rę, d rg awk i, b o lą g o ws zy s tk ie s tawy i wciąż u s k arża s ię n a p rzemęczen ie. Nie wiem, czy ma n ab rzmiałe węzły ch ło n n e w p ach win ach i p o d p ach ami, ale n ie zamierzam teg o s p rawd zać. Po zo s taje mieć n ad zieję, że jeg o s tan jes t efek tem ws trzy man ia d o s taw p ro zak u , a n ie k o n tak tem z zarażo n ą p ch łą s zczu rzą. J eg o g wałto wn e ru ch y n a s zczęś cie wy k lu czają o p u ch n ięcie p ach win i p ach . No i czło wiek ch o ry n a d żu mę n ie zamartwia s ię z p o wo d u ły s ien ia. Przy ś n iad an iu p an Sp o ck zn ó w zmu s zał n as d o o g ląd an ia s wo jeg o ciemien ia. M ilad a o s trzeg ła g o , że jeś li w p rzy s zły m ty g o d n iu n ie s k o s i p ark u , włas n o ręczn ie wy g o li mu mn is ią to n s u rę. J ó zef p o rad ził M ilad zie, żeb y ju ż zaczęła o s trzy ć mas zy n k ę d o g o len ia, p o n ieważ k o s iark a n ie d ziała o d cztern as tu lat, a k o s ą p an Sp o ck n ie wy k o s i p ark u n awet d o Bo żeg o Naro d zen ia, n ie ws p o min ając o ty m, że d zięk i s wo im d rg awk o m n ajp rawd o p o d o b n iej amp u to wałb y s o b ie n o g i alb o ro zp ru ł jak ieg o ś tu ry s tę. Po tem J ó zef zd rad ził n am jes zcze, że id io ty czn e k o s zen ie p o wierzch n i trawias ty ch jes t k o lejn y m u s tęp s twem n a rzecz zn u d zo n ej cy wilizacji, k tó ra mu s i s ię wciąż g d zieś wy leg iwać. Na Ko s tce p o d o b n o trawę k o s zo n o d o p iero wó wczas , k ied y n ie b y ło w n iej wid ać k o n ia. Wed łu g jeg o d o ś wiad czen ia wy s tarczy p o czek ać d o żn iw, a jak iś k o mb ajn is ta s k o s i cały p ark za litr o rzech ó wk i. Żn iwa b y wają w lip cu . M ilad a b ard zo mąd rze o d p arła, że wted y w p ark u n ie b y ło b y wid ać n awet ży rafy . Pó źn iej n azwała jes zcze J ó zefa ap o s to łem zaco fan ia i d o rad ziła mu , żeb y zn alazł s o b ie my s ią d ziu rę, k tó ra b y g o razem z ty m jeg o s zlafro k iem p rzen io s ła k ilk a wiek ó w ws tecz – n ajlep iej n a h is zp ań s k i d wó r w czas ach in k wizy cji. Nato mias t J ó zef n azwał M ilad ę p o s tmo d ern is ty czn ą k o ms o mo łk ą, z ty m że zamias t s ierp a i mło ta ma k o s iark ę i termin arz. Po k ilk u k o lejn y ch ru n d ach wy mian y u p rzejmo ś ci i o b cy ch s łó w tak ich jak ignoralissimus o raz kapłanka blasfemii d o d eb aty włączy ła s ię p an i Cich a i o b o je ich n azwała h o ten to tami, k tó rzy mó wią jak b y „s rali i g rali”. W d ro d ze d o k o ś cio ła s ły s załam o d g ło s y mło tk a – p o d ejrzewam, że p an Sp o ck wziął s ię za n ap rawę k o s iark i. Po ms zy , w trak cie k tó rej mimo wo ln ie wciąż my ś lałam o d żu mie, mu s iałam iś ć

p rzek o n ać o jca, żeb y o two rzy ł k as ę alb o ch o ciaż p o ży czy ł n am k lu cze. Wciąż b o wiem n ie p o g o d ził s ię z wczo rajs zy m p rzeciąg iem w s wo im s ejfie. Przez zamk n ięte d rzwi o ś wiad czy ł, że n ie ch ce n ik o g o wid zieć. Swó j p o k ó j o p u ś cił p o d wu d zies to min u to wy ch n eg o cjacjach i mo im zap ewn ien iu , że p o d ro d ze d o k as y n ie s p o tk a n ik o g o , k o mu mu s iał wczo raj d ać p ien iąd ze. Ro zru s zał s ię d o p iero p o p o łu d n iu , co p o zn aliś my p o ty m, że g o ś cio m zamias t b iletó w zaczął d awać s tare p ap iero we n u merk i z s zatn i. Nie p rzes tał n awet wted y , k ied y p rzek azałam mu o p in ię p ewn eg o s tars zeg o p an a, że n u merk i z s zatn i „ś mierd zą o s zu s twem p o d atk o wy m”. Ojciec ty lk o mach n ął ręk ą, n azwał g o zawis tn ą g n id ą i d alej s p rzed awał wy b lak łe n u merk i. M ilad ę to d o ś ć zan iep o k o iło . Ob awia s ię, żeb y zawis tn a g n id a n ie n as łała n a n as k o n tro li z u rzęd u s k arb o weg o . M ilad ę n iep o k o i też s p ad ek liczb y tu ry s tó w. Lu d zie jes zcze ch y b a n ie zo rien to wali s ię, że n a in n y ch zamk ach jes t n u d n o . Dlateg o M ilad a s zy k u je jak ieś o ży wien ie med ialn e. M am n ad zieję, że n ie b ęd zie n im mo ja d żu ma.

14.04. W k s ięd ze g o ś ci p o jawiły s ię s k arg i n a p ap u cie, k tó ry mi o jciec b awi s ię z p s ami. J ed en an o n im in fo rmu je n as : W waszych kapciach są obrzydliwe gluty. Kto ś in n y p y ta: Czy papcie na zamku są używane zamiast chusteczek, czy może pożyczacie je owcom jako gumę do żucia? Ojciec wp rawd zie p rzy zn ał, że zas ch n ięte p s ie wy d zielin y n ie wy g ląd ają zb y t zach ęcająco , ale jed n o cześ n ie z p o d rażn ien iem zazn aczy ł, że n ik t o d g o ś ci n ie o czek u je, że b ęd ą n o s ić p ap u cie n a g ło wie, a ta o d ro b in k a p s iej ś lin y p rzes zk ad za wy łączn ie malk o n ten to m, k tó rzy s wo je b u ty mają u s y fio n e p o s ame s zn u ró wk i. Ojciec n ajwy raźn iej n ie ro zu mie p o wag i s y tu acji. Ku le ś lu zu n a k ap ciach b u d zą p o d ejrzen ie, że w s zafce n a b u ty mies zk a Ob cy . J ó zefo wi i Den is ce to n ie p rzes zk ad za, ale ja w s o b o tę i n ied zielę ro zd awałam k ap cie tak , że p o p ro s tu wy rzu ciłam je z s zafk i n a p o d ło g ę za p o mo cą tu reck iej s zab li z s ied emn as teg o wiek u . Na s zczęś cie g o ś cie u zn ali p rzy d zielan ie o b u wia za p o mo cą g ło wn i za elemen t zwied zan ia, więc n ik t n ie p o d ejrzewał, że s ię ich p o p ro s tu b rzy d zę (ty ch k ap ci, n ie g o ś ci). Dlateg o o czy wiś cie p o p arłam M ilad ę, k tó ra wp ro wad ziła n aty ch mias to wy zak az k ap cio wy ch zab aw. – Taaaaak ? – zawy ł o jciec. – Przed wczo raj mn ie o k rad liś cie, d ziś zak azu jecie mi jed y n ej p rzy jemn o ś ci, jak ą jes zcze mam, a ju tro p ewn ie wy rzu cicie mn ie z o k n a n a

wzn ies io n e h alab ard y . W trak cie d y s k u s ji Olek z Leo s iem p rzero b ili p arę zamk o wy ch k ap ci n a k lap k i p lażo we. J ed en z n ich M ilad a za p o mo cą wid elca p o d etk n ęła o jcu p o d s amą twarz. Z p o zo s tało ś ci k ap cia ś ciek ała ś lin a, jak b y b y ł ży wy . Nas tęp n ie zas y czała, że k ied y mó wiła o o ży wien iu med ialn y m, n ie miała n a my ś li zafleg mio n y ch p ap ci n a p ierws zej s tro n ie „Bły s k awicy ” p o d p is an y ch OHYDA! Przez res ztę d n ia o jciec zajmo wał s ię wy n ajd o wan iem in n y ch p rzed mio tó w d o ap o rto wan ia. Najp ierw wy p ró b o wał g u mo we atrap y g ran ató w ręczn y ch , k tó ry mi ćwiczy li rzu ty ad ep ci SS, ale mimo że ro zrzu cił ich p o p ark u k ilk ad zies iąt, p s y n ie wy k azały żad n eg o zain teres o wan ia. Nie in teres o wały ich też trzewik i z k o lek cji h rab ian k i Po ly – p rawd o p o d o b n ie d lateg o , że s ą b ard zo tward e i o d p o rn e n a g ry zien ie. Po d ejrzewam, że n ie ro b ił ich ces ars k i s zewc, ty lk o b lach arz. Walo n k i zap o mn ian e n a zamk u p rzez armię rad zieck ą s p rawiały wrażen ie id ealn eg o zamien n ik a k ap ci, ale k ied y p s y ro zs zarp ały p ierws zą p arę, d o s tały atak u d u s ząceg o k as zlu , więc o jciec k azał J ó zefo wi o d n ieś ć s k rzy n ię z wo js k o wy m o b u wiem z p o wro tem n a s try ch . J ó zefo wi n ie ch ciało s ię ch o d zić p o s ch o d ach i p rzek o n y wał o jca, że jeś li zo s tawimy je w p ark u , zg n iją alb o p ó jd ą s o b ie s ame. Os tateczn ie zo s tawili je k o ło fo n tan n y w p rzek o n an iu , że wcześ n iej czy p ó źn iej k to ś je u k rad n ie. J ed n ak n ie zd ąży ło d o jś ć d o k rad zieży , p o n ieważ s k rzy n ię o d k ry ła Den is k a, k tó ra n a wid o k k o s maty ch b u cio ró w s twierd ziła, że s ą super i o d razu wzięła s o b ie jed n ą p arę mó wiąc, że walo n k i s ą teraz hot. Po d czas o b iad u o jciec d o s zed ł d o wn io s k u , że s u p erwalo n k i mo żn a b y wy czy ś cić i s p rzed awać w k as ie. J ó zef p rzewid u je, że wk ró tce s tan ą s ię mo d n e ró wn ież g u mo we g ran aty . Gro źb a wy g o len ia mn is iej to n s u ry zad ziałała. Pan Sp o ck ju ż d ru g i d zień ś lęczy n ad zep s u tą k o s iark ą. Po mimo że k ilk ak ro tn ie ro zło ży ł ją i zło ży ł, wciąż n ie d ziała. Prawd o p o d o b n ie d lateg o , że za k ażd y m razem p o zło żen iu zo s taje zad ziwiająca ilo ś ć częś ci. Pracę u tru d n iają p an u Sp o ck o wi tak że b ard zo ro zd y g o tan e ręce o raz n ies ły ch an e wręcz atak i p o tu . Pro zak o wa ab s ty n en cja p rzejawia s ię ró wn ież w jeg o s to s u n k u d o zwierząt. Owce i k o zy p rzes tał zaliczać d o s wo ich p rzy jació ł i n azwał je „len iwy mi b y d lak ami, k tó re zamias t żreć trawę, p rzewalają s ię w n iej jak ś win ie”. W ty m ma ak u rat rację. Wy p o ży czo n e s tad k a wy leg u ją s ię w p ark u jak n a p laży , a trawę p o d g ry zają b ard zo rzad k o . Pan i Cich a zap ro p o n o wała, żeb y o g ran iczy ć k armien ie b is zk o p tami, żeb y o d n o wić im łak n ien ie.

Nie mo g ę p rzes tać my ś leć o d żu mie. Węzły ch ło n n e wp rawd zie mi n ie n ab rzmiewają, g o rączk i, d rg awek an i b ó lu s tawó w ró wn ież n ie zao b s erwo wałam, ale p rzez cały d zień jes t mi n ied o b rze. Us p o k ajam s ię ty m, że p rzy czy n ą n u d n o ś ci jes t p o ran n e p rzeży cie, k ied y to w to alecie d la tu ry s tó w wid ziałam, jak Den is k a wy ciąg a z zap ch an ej mu s zli k lo zeto wej k o s zu lk ę z mo ją p o d o b izn ą. PS Do zap ch an ej mu s zli, z k tó rej wy lewała s ię wo d a, Den is k a wło ży ła ręk ę aż p o ramię, ch o ciaż g u mo wa ręk awica s ięg ała zaled wie d o n ad g ars tk a. PPS Z k ab in y z zap ch an ą mu s zlą k to ś u k rad ł k lamk ę.

15.04. Ko s iark a d ziała. Częś ci, k tó ry ch n awet p rzy s zó s ty m s k ład an iu s iln ik a n ie u d ało s ię wy k o rzy s tać, mają n ies tety n iek o rzy s tn y wp ły w n a jej g ło ś n o ś ć. O wp ó ł d o s ió d mej o b u d ził mn ie h ałas tak wielk i, że w s amej p iżamie wy b ieg łam d o p ark u s p rawd zić, czy n ie s tartu je tam o d rzu to wiec. Po d ro d ze min ęły mn ie o wce i k o zy u ciek ające p o d s wo ją wiatę. Na d ru g im k o ń cu p ark u p an Sp o ck s zed ł, czy raczej p o wiewał za k iero wn icą n ap rawio n ej k o s iark i, k tó rej h u k d o s ło wn ie u ry wał u s zy . J u ż z d alek a wid ać b y ło , że mas zy n a co ch wilę p rzech o d zi jak iś ro d zaj s p azmó w, p rzy k tó ry ch s amo wo ln ie zmien ia k ieru n ek jazd y . W ch wili, k ied y p rawie jed n o cześ n ie p o jawiły s ię w o k n ach ro zczo ch ran e i zas p an e g ło wy ws zy s tk ich mies zk ań có w Ko s tk i, k o s iark a p o wy jątk o wo mo cn y m s p azmie ru s zy ła w s tro n ę g ęs ty ch zaro ś li i z p o wo d zen iem wy cięła d ro g ę d la s ieb ie i s wo jeg o p as ażera. Po d czas n aty ch mias to wo zwo łan ej n arad y o d b y wającej s ię w k atak u mb ach p o d jęto d ecy zję o ewak u acji k o n i, p o n ieważ is tn iało realn e zag ro żen ie, że ro zk o p ią s tajn ię. Wp rawd zie J ó zef zn ó w zap ro p o n o wał, żeb y p o czek ać n a lip co we żn iwa i jak ieg o ś u s łu żn eg o k o mb ajn is tę, ale o jciec zg o d ził s ię z M ilad ą, że n ajp ó źn iej za mies iąc n a p rzech ad zk ę p o p ark u mu s ielib y ś my p o ży czać tu ry s to m maczety . Po ś n iad an iu wy p ro wad ziliś my wy ry wające s ię k o n ie ze s tajn i i o p u ś ciliś my Ko s tk ę. Do ro li d o zo rcy i ewen tu aln ej p ierws zej p o mo cy d la p an a Sp o ck a zg ło s iła s ię n a o ch o tn ik a Den is k a, p rzy zwy czajo n a d o o g łu s zająceg o h ałas u n a k o n certach metalo wy ch . Po zmro k u wró ciliś my zmęczen i – ja, matk a i M ilad a jazd ą, o jciec p ró b ami wd rap an ia s ię n a k o n ia. Den is k a z d u mą o ś wiad czy ła n am, że p rzy k o s zen iu

zmien iała s ię z p an em Sp o ck iem i że to b y ło psycho. Nik t z n as n ie miał ju ż s iły s p rawd zać, czy w p ark u zo s tały jak ieś d rzewa. Nik t n ie miał ró wn ież s iły s p rawd zić, g d zie jes t J ó zef. Później Przed ch wilą o two rzy ły s ię d rzwi g ro b o wca i k to ś z n ieg o wy s zed ł. M am n ad zieję, że to n ie b y ł żad en z n as zy ch martwy ch p rzo d k ó w.

16.04. Ws zy s cy martwi p rzo d k o wie n a s zczęś cie p o zo s tali martwi. Kro k i, k tó re s ły s załam wczo raj w n o cy , n ależały d o J ó zefa. Uk ry wał s ię w g ro b o wcu p rzed ry k iem k o s iark i. Ran o zamias t „d zień d o b ry ” p rzy witał s ię z n ami s ło wami: – Lu d zie wy zd y ch ają o d h ałas u . Czy o d h ałas u wy zd y ch ają ws zy s cy lu d zie, teg o n ie wiem, ale n as i k o s iarze mają k ło p o ty . Den is k a ran o s twierd ziła, że tak n ied o b rze n ie b y ło jej n awet p o k o n cercie AC/DC, k tó reg o wy s łu ch ała wciś n ięta w g ło ś n ik . Ch y b a też tro ch ę o g łu ch ła, p o n ieważ jej mo wa p rzy p o min a s k an d o wan ie. Pan Sp o ck n ie p rzy s zed ł n awet n a o b iad , a jeg o s tan n iech cący o p is ał n am jed en z tu ry s tó w, k tó ry p o d o b n o p rzed d o mk iem o g ro d n ik a wid ział faceta z s iatk ą n a wło s ach , k tó ry wił s ię, jak b y właś n ie wy s zed ł z wiró wk i. Drzewa w p ark u s to ją, ch o ć n a n iek tó ry ch s ą wy raźn e ś lad y o s treg o zd erzen ia z k o s iark ą. Kilk o ro zwied zający ch p y tało n as d ziś , czy mamy w p ark u b o b ry . Po za p o d g ry zio n y mi d ęb ami zd u miały ich ró wn ież tajemn icze p ik to g ramy , k tó re wy czaro wała n a trawn ik ach s amo wo ln a k o s iark a. Sp o ro o s ó b d o p y ty wało s ię, czy mieliś my n a my ś li jak ieś k o n k retn e p rzes łan ie. – Tak , p rzes łan ie n a temat lu d zk ieg o d eb ilizmu – o d p o wiad ał J ó zef. Przy ś n iad an iu M ilad a o ś wiad czy ła, że trzeb a k u p ić n o wą k o s iark ę. Nie mu s i mieć id en ty czn y ch p arametró w jak k o s iark a p o d aro wan a k s ięciu Sch warzen b erg o wi n a Orlik p rzez jeg o k o leżan k ę, min is ter s p raw zag ran iczn y ch M ad elein e Alb rig h t, k tó rej g ło ś n o ś ć n ie p rzek racza s zu mu mas zy n k i d o g o len ia, n ie ws p o min ając ju ż o s y s temie n ap ro wad zan ia k iero wan y m p rzez s atelitę n ależącą d o CIA an i p an cern ej o b u d o wie (mo wa o czy wiś cie o k o s iarce, n ie o M ad elein e Alb rig h t). Ojciec b y ł tak zs zo k o wan y wy k o s zo n y mi h iero g lifami, że s p y tał, ile tak a n o rmaln a k o s iark a mo g łab y k o s zto wać. M ilad a o d ch rząk n ęła co ś , co b rzmiało jak „p ó ł milio n a”, n a co o jciec zawy ł b o leś n ie jak p rzy n ak łu ciu lęd źwio wy m.

Kied y ty lk o u d ało mu s ię zaczerp n ąć p o wietrza, zalamen to wał: – Pó ł milio n a? Za zwy k łą k o s iark ę? Sp rzed ają ją z wb u d o wan y m b arem k arao k e czy co ? J ó zef wy cierający właś n ie z b lach y s k ó rk ą o d ch leb a g ęs i tłu s zcz p rzy p o mn iał, że k o mb ajn is ta k o s zto wałb y n as litr o rzech ó wk i. Ojciec o d p arł, żeb y ju ż g o n ie wk u rzać jak imś k o mb ajn is tą. Po tem p o wied ział, że za p ó ł milio n a mo że wy k o s ić p ark ch o ćb y n o ży czk ami d o p azn o k ci. I ch y b a b ęd zie mu s iał – ty le że za d armo . Pan Sp o ck s twierd ził, że więcej tej d iab els k iej mas zy n y n ie tk n ie, ch o ćb y M ilad a g ro ziła mu wy p alen iem ceb u lek wło s ó w k was em. Na marg in es ie – p iek ieln a mas zy n a o d s ło n iła g ran aty i b u ty h rab ian k i Po ly , k tó re o jciec ro zrzu cił p o p ark u . Z s ameg o ran a jed en p an p rzy b ieg ł zg ło s ić n am, że w o g ro d zie zamk o wy m walają s ię g ran aty i ch ciał, żeb y ś my wezwali p iro tech n ik a. Op ró cz g ran ató w p rzeraziły g o ro zerwan e częś ci o b u wia, więc s ąd ził, że k to ś wy b u ch ł. Kied y o jciec wy jaś n ił mu , że s ą to ty lk o g u mo we atrap y , k tó ry mi u czy ł ap o rto wać p s y , ten p an zaczął s ię d o p y ty wać, czy ćwiczy my p s y d la Hamas u , p o n ieważ p o raz p ierws zy s ły s zy o ap o rto wan iu g ran atami. Przez całe p o p o łu d n ie ch o d ziliś my z k o s zami p o p ark u i zb ieraliś my g ran aty i k awałk i b u tó w. J ó zef n azwał to ru s k im g rzy b o b ran iem.

17.04. Po jawiło s ię o ży wien ie med ialn e. Ale n awet M ilad a n ie jes t p rzek o n an a, czy tak a fo rma rek lamy p o d n ies ie p o d u p ad ające zain teres o wan ie. W d zis iejs zej „Bły s k awicy ” p o jawiła s ię fo to g rafia mo jej h ip o ch o n d ry czn ej p racio tk i – h rab in y Klary z Hein rich em Himmlerem i p o d p is em: PATRIOCI CZY KOLABORANCI? Nies tety ze zd jęcia n ie wy n ik a, czy Himmler Klarę p rzes łu ch u je, p o n ieważ ś miech o b o jg a wy g ląd a b ard zo p rzek o n u jąco . Nas z k iep s k i n as tró j d o d atk o wo p o g łęb iła u wag a J ó zefa, że teraz zamias t fan ó w Helen k i mo żemy s p o d ziewać s ię n ajazd u ły s y ch n eo n azis tó w w p rzep o co n y ch wo js k o wy ch k u rtk ach , h ajlu jący ch p rzy k ażd y m o d d ech u . Po k ró tk im n amy ś le d o d ał, że p rzy n ajmn iej b ęd ą b ard ziej zd y s cy p lin o wan i n iż fan k lu b Helen k i, k tó ry n ied awn o zo rg an izo wał s o b ie u n as wes ele. J ed n ak b ęd ziemy s ię mu s ieli p rzy zwy czaić d o p o licy jn eg o o d d ziału p rewen cji z armatk ą wo d n ą, p o n ieważ p o jawia s ię o n ws zęd zie, g d zie zg ro mad zi s ię

więcej n iż trzech n eo n azis tó w. Lecz M ilad a żad n eg o n ajazd u p o g ro b o wcó w Hitlera i p o wiązan y ch z n im man ewró w p o licji n ie p rzewid u je, p o n ieważ n eo n aziś ci n ie czy tu ją g azet. Nie o b awia s ię też o s k arżeń o k o lab o rację, p o n ieważ zd jęcie u k azało s ię n a p iątej s tro n ie, a czy teln icy „Bły s k awicy ” z led wo ś cią p rzeb rn ą p rzez p ierws ze d wie. Ch y b a ma rację. Dziś o d wied ziło n as s ied emd zies iąt s ześ ć o s ó b , ale o ws p ó łp racę z n azis tami n ie o s k arży ł n as n ik t. Niemn iej o jciec o czy wiś cie s ię wś ciek ł i ch ciał zad zwo n ić d o red ak cji, żeb y d ali mu n amiary n a teg o g n o ja, o d k tó reg o d o s tali zd jęcie. Na s zczęś cie M ilad a p rzek o n ała g o , że cała ta s p rawa to d ro b n o s tk a i że ju ż ju tro n ik t n ie b ęd zie o ty m p amiętać. Ag res y wn a ro zmo wa z red ak cją zo s tałab y n ato mias t o d eb ran a w „Bły s k awicy ” jak o p rzy zn an ie s ię d o win y , a jej treś ć b ez wątp ien ia zn alazłab y s ię n as tęp n eg o d n ia n a p ierws zej s tro n ie. J ó zef p o d ejrzewa n awet, że ta fo to g rafia to fo to mo n taż, p o n ieważ Himmler z p o wo d u ap o k alip ty czn ej p arad o n to zy n ig d y s ię n a zd jęciach n ie ś miał. Rzeczy wiś cie – jeg o zg ry z w g azecie wy g ląd a tak , jak b y zd erzy ł s ię z k o wad łem. Później To zd jęcie jes t ch y b a p rawd ziwe. W d zien n ik u Klary zn alazłam b o wiem tak i wp is : Przyjechała Pipsi Laun. Kupiła sobie aparat fotograficzny. Powinna sobie raczej kupić maść na trądzik. Zaraz stuknie jej trzydziestka, a facjatę ma jak tarka. W czasie rozmowy z H ciągle nas fotografowała, ale raczej żadnego z tych zdjęć nie uda się wywołać. Kiedy po dwudziestu minutach sesji H zapytał, czy nie powinna zmienić filmu, Pipsi zapytała zdziwiona: – Jakiego filmu? – co bardzo nas rozbawiło. Zauważyłam wtedy, że H ma paradontozę w końcowym stadium. Wygląda tak, jakby starczyło tupnąć, a wszystkie zęby wylądują na dywanie. Potem rozmowa zeszła na zatwardzenie. Ach, ci Niemcy! H podobno leczy je olejem do czyszczenia broni. Wolałam już nie dociekać, czy aplikuje go górą, czy dołem. Po obiedzie Pipsi zasiadła do fortepianu. H nienawidzi Polaków, Węgrów i Czechów, więc zamiast Chopina, Liszta i Smetany musiała zagrać prawie całą Walk irię. Na szczęście po trzech godzinach H zaczęła lecieć krew z nosa. Wieczorem dostałam biegunki. Z teg o wn io s k u ję, że jak ieś zd jęcie jed n ak s ię Pip s i zro b ić u d ało . Py tan ie, jak d o tarła d o n ieg o „Bły s k awica”.

18.04. Do s taliś my zap ro s zen ie n a s p o tk an ie ary s to k racji eu ro p ejs k iej, k tó re o d b y wa s ię w Karlo wy ch Warach . Najp ierw my ś leliś my , że k to ś s o b ie z n as żartu je, p o n ieważ o rg an izato r zjazd u n azy wa s ię Oro n Kalk ert, co b rzmi jak imię z Gwiezdnych wojen. Ojciec ch ciał o d razu wrzu cić zap ro s zen ie d o p ieca, p o n ieważ s ąd ził, że to k o lejn a p ro wo k acja „Bły s k awicy ”. Do s p alen ia jed n ak n ie d o s zło . M ilad a zap ewn iła n as , że Oro n Kalk ert is tn ieje n ap rawd ę i że d o zn an ej miejs co wo ś ci s an ato ry jn ej reg u larn ie zap ras za n a trzy d n io wą imp rezę s zlach tę z całej Eu ro p y . Szlach eck ie u ciech y b ęd ą s ię w ty m ro k u o d b y wać p o d p atro n atem o s tatn ieg o ży jąceg o Hab s b u rg a, ch o ć J ó zef wy raził wątp liwo ś ć, b y u d ało s ię g o d o teg o czas u u trzy mać p rzy ży ciu . Po tem M ilad a d o d ała n ies tety , że w zes zło ro czn y m zjeźd zie wzięła u d ział ró wn ież lad y Dian a w to warzy s twie k s ięcia Williama i k s ięcia Harry ’eg o . Po ty ch s ło wach matk a p rzes tała d elek to wać s ię s tru d lem i zaczęła s ię n am p rzy s łu ch iwać. M imo iż n ie miała p o jęcia, o czy m mó wimy , ro zp o zn ała imię s wej b o g in i. Sp o jrzała n a n as p o d ejrzliwie, jak b y ś my co ś p rzed n ią u k ry wali, p o czy m zwró ciła s ię d o s wo jej n au czy cielk i czes k ieg o z p ro ś b ą o p rzek ład . Den is k a n ie d o s zła jes zcze n awet d o o s tatn ieg o Hab s b u rg a, a matce ju ż wy łaziły o czy z o rb it, jak b y p rzez o s tatn ie k ilk a min u t ro zwin ęła s ię u n iej ch o ro b a Bas ed o wa. Kied y ty lk o zab rzmiała in fo rmacja o lad y Di, matk a s ię d o s ło wn ie k atap u lto wała, wy rwała M ilad zie zap ro s zen ie i p rzy g ląd ała s ię mu z n ab o żn ą p o wag ą. J ed y n e, co p o trafiła z n ieg o zro zu mieć, to n u mer telefo n u . Do ap aratu telefo n iczn eg o n a d ru g im p iętrze n ie p o b ieg ła – d e facto s ię tam telep o rto wała. Kied y zn ik n ęła, zrezy g n o wan y o jciec s twierd ził, że mamy p rzes ran e. Prawid ło wo o cen ił, że alb o p o jed zie d o Karlo wy ch Waró w, alb o matk a g o ro zs zarp ie. Po cies zał s ię ty m, że ws zy s tk ie k o s zty związan e z wy jazd em p o k ry je Oro n Kalk ert – mimo iż o fin an s o wan iu p o b y tu n ie ma w zap ro s zen iu an i s ło wa. Kied y zwró ciłam mu n a to u wag ę, u ś miech n ął s ię d o mn ie jak d o s two rzen ia o p ó źn io n eg o w ro zwo ju i wy jaś n ił, że g o s p o d arz tak iej imp rezy n ig d y n ie p o b iera żad n y ch o p łat. J eg o o p ty mizmu n ie p o d ziela ró wn ież M ilad a. Wp rawd zie Oro n Kalk ert p o d o b n o jes t wręcz b ajk o wo b o g aty i ma s łab o ś ć d o s zlach ty , ale p łacić za wizy tę ty s iąca o s ó b w jed n y m z n ajd ro żs zy ch mias t Eu ro p y raczej n ie zamierza, zwłas zcza że ws zy s tk ie h o tele w Karlo wy ch Warach n ależą d o Ro s jan , a ich cen y ws k azy wać b y mo g ły , że w Czech ach p an u je h ip erin flacja. Pan i Cich a jes zcze za k o mu n y b y ła w Karlo wy ch Warach n a wy jeźd zie związk o wy m, ale ju ż wted y p rzy p rzeliczan iu cen p o s iłk ó w miała wrażen ie, że

tamtejs i res tau rato rzy s tawiają p rzecin ek d zies iętn y w n iewłaś ciwy m miejs cu . Ro s n ący n iep o k ó j o jca wzmo g ła jes zcze u wag a J ó zefa, że k ied y wś ró d lu k s u s o wy ch limu zy n wy s iąd ziemy ze s wo jeg o h y u n d aia, b ęd ziemy wy g ląd ać jak g ru p a k ies zo n k o wcó w, a p o licja b y ć mo że n ie wp u ś ci n as n awet n a p ark in g . J ó zef twierd zi, że ju ż lep iej b y ło b y p o jech ać jeg o jas k rawo żó łtą š k o d ą, k tó ra mo g łab y zo s tać p rzy jęta jak o d o wcip lu b k ap ry s ek s cen try czn eg o milio n era, s zczeg ó ln ie g d y z ru ry wy d ech o wej wy s trzeli ch mu ra d y mu . Den is k a zap ro p o n o wała, że p o p ro s i Ben d ę, b y wy p o ży czy ł d la n as ro lls – ro y ce’a z s zo ferem. J ed n o cześ n ie wy raziła ch ęć wzięcia u d ziału w ty m „s zlach eck im zb ieg o wis k u ”. Po tem jes zcze ws p o mn iała, że mo że wp ad n ie w o k o jak iemu ś ary s to k racie. Ob y ! Nies tety o b awiam s ię, że to o k o mu s iało b y b y ć s zk lan e. M atk a ro zmawiała p rzez telefo n ch y b a z g o d zin ę, a d o k u ch n i wró ciła z min ą – cy tu jąc Den is k ę – „g o ś cia, k tó ry p rzed ch wilą zap o d ał p ig u łę”. Z ro zs zerzo n y mi źren icami w mis ty czn y m u n ies ien iu o zn ajmiła n am, że ro zmawiała z as y s ten tk ą Oro n a Kalk erta, k tó ra p racu je w ap artamen cie p rezy d en ck im jed n eg o z k arlo wars k ich h o teli i mó wi p o an g iels k u , ch o ć z p o wo d u wy raźn eg o n iemieck ieg o ak cen tu matk a miała wrażen ie, że ro zmawia z Ewą Brau n . M atk a p o twierd ziła n as z p rzy jazd , zamó wiła ap artamen t, w k tó ry m o s tatn io mies zk ał s au d y js k i k ró l Fah d i zarezerwo wała n a u ro czy s tej k o lacji miejs ce o b o k k s iężn ej Dian y . O s tracie zd ro weg o ro zs ąd k u ś wiad czy ró wn ież fak t, że o jca zg ło s iła n a wy ś cig i k o n n e, s ieb ie n a tu rn iej g o lfo wy , a mn ie n a k o n k u rs p ięk n o ś ci. Kied y zd awała n am relację z ro zmo wy telefo n iczn ej, o jciec k u rczy ł s ię, jak b y u ch o d ziło z n ieg o p o wietrze. Nap ręży ł s ię zn ó w w ch wili, k ied y matk a o ś wiad czy ła, że b ęd zie p o trzeb o wać n o wy ch s u k ien ek – o k o ło d zies ięciu – o raz o czy wiś cie p as u jący ch d o n ich b u tó w, k ap elu s zy i to reb ek . – Po co ? – zawy ł o jciec. – M as z więcej ciu ch ó w n iż g ard ero b ian a w o p eretce. M atk a s p o jrzała n a n ieg o z p rzerażen iem. – Ch y b a n ie p o jad ę tam w zn o s zo n y ch s u k ien k ach jak jak aś J an e Ey re. Up rzed zając k o lejn e s p rzeciwy

b ard zo

s tan o wczy m to n em d o d ała, że n a

s p o tk an ie z Dian ą mo że s p o k o jn ie jech ać s ama. J a tak ich d y lemató w n ie mam – wied ziałam, że d o Karlo wy ch Waró w n ie p o jad ę, ch o ćb y m za k arę mu s iała zjeś ć d zien n ik z czas ó w zarazy . Zres ztą mo je o b awy w tej materii o k azały s ię n ieu zas ad n io n e – p o p ierws ze wciąż n ie mam żad n y ch o zn ak ch o ro b y , a p o d ru g ie p an Sp o ck u s p o k o ił mn ie in fo rmacją, że w o d ró żn ien iu o d martwicy mó zg u , Alzh eimera, Park in s o n a i ły s ien ia d żu ma jes t u leczaln a. On s am

u waża ten fak t za d o wó d s p is k u firm farmaceu ty czn y ch . M o ja d etermin acja, b y raczej zarazić s ię d żu mą lu b złamać n o g ę, jes zcze wzro s ła, k ied y fak s em p rzy s zed ł k wes tio n ariu s z o d as y s ten tk i Oro n a. Po p rzeczy tan iu p y tań ty p u : Czy Państwa limuzyna jest dłuższa niż sześć metrów? Czy Państwa kucharz przywiezie własne produkty? Czy Państwa pies wymaga stałej opieki psychologicznej? s tarałam s ię p rzek o n ać matk ę, żeb y n aty ch mias t o d wo łała n as z p rzy jazd , p o n ieważ n ajwy raźn iej p rzez p o my łk ę d o s taliś my zap ro s zen ie s k iero wan e d o k s ięcia Sch warzen b erg a. M atk a n ie ty lk o n ie ro zu miała, czeg o o d n iej ch cę, ale p rzy ws zy s tk ich p y tan iach zazn aczy ła o d p o wied ź TAK. Nie wiem, czy o d es łała k wes tio n ariu s z, b o n ie u mie o b s łu g iwać fak s u . J es zcze p rzed o b iad em u s tawiła zap ro s zen ie wraz ze zd jęciem k s iężn ej Dian y n a d u ży m s to le w s ali g łó wn ej i p o p ro s iła, żeb y n a ten ek s p o n at zwracać s zczeg ó ln ą u wag ę zwied zający ch . Po o b ied zie o d d ałam matce o b ie relik wie. Sk ło n iła mn ie d o teg o o d p o wied ź J ó zefa n a p y tan ie jed n ej tu ry s tk i, co właś ciwie ro b i s ię n a tak im zjeźd zie. – Nie wiem, jak in n i – o d p o wied ział J ó zef – ale n as i ary s to k raci p ewn ie b ęd ą n o s ić walizk i za Sch warzen b erg iem. J ó zef o g ó ln ie b y ł p o d rażn io n y , p o n ieważ mu s iał d ziś o p ro wad zić p ięć g ru p , a to d lateg o , że M ilad a i Den is k a zas zy ły s ię w p o k o ju matk i, g d zie wraz ze s wo ją d o wó d czy n ią p lan o wały o p erację „Karlo we Wary ”. Po n ieważ n ie zes zły n awet n a k o lację, o b awy J ó zefa, że n ie s zy k u ją s ię n a wy cieczk ę, ty lk o n a in wazję, wy d ają s ię b y ć całk iem u zas ad n io n e. Ojciec p rzez cały d zień s ied ział w k as ie ze wzro k iem czło wiek a p o lo b o to mii i b ez s ło wa s p rzed awał tu ry s to m p ap iero we n u merk i d o s zatn i. Wieczo rem n awet n ie wy łączy ł zeg ara zamk o weg o , więc p rzed ch wilą ro zleg ła s ię jeg o p ó łn o cn a s alwa. W p o k o ju matk i trwają o b rad y . Z k o n s p iracy jn y ch g ło s ó w wn io s k u ję, że p lan o wan e jes t p o rwan ie k s iężn ej Dian y . Kwadrans po pierwszej Po s złam wy łączy ć zeg ar. Kied y wracałam, u s ły s załam, jak Den is k a mó wi: – Ks iążę Harry też jes t s ex y . Sex y ? O ile mi wiad o mo , k s iążę Harry ma d wan aś cie lat. Ojciec n ajwy raźn iej zaży ł p ro zak . Śp i n a p lecach , w u b ran iu , a w p rawej ręce k u rczo wo ś cis k a k lu cze d o s ejfu , k tó re ma zawies zo n e ró wn ież n a s zy i. M am n ad zieję, że d o ran a s ię n ie u d u s i.

19.04. Drogi Maksie, naprawdę bardzo się cieszę, że pokaleczona ręka Ci się goi, choć z Twego nieczytelnego pisma wnioskuję, że jeszcze nie możesz zginać palców. Proszę Cię, postaraj się przez jakiś czas nie luzować żadnego zwierzęcia. Jeśli dobrze rozszyfrowałam Twój list, Wasza oswojona sarenka wciąż żyje, a zjedliście jakąś inną? Skąd ją wzięliście? Mam nadzieję, że nie z sideł, jak Wasi krewni na Gwieździe, o których pisano w „Błyskawicy”, że kłusują. A skoro już o tym mowa – spodziewam się, że dzięki naszym psom o nas również wkrótce pojawi się w „Błyskawicy” artykuł. Sprawa wygląda następująco: w zeszłym tygodniu Olek i Leoś dostali zakaz rozgryzania zamkowych papci, ponieważ od ich śliny przyklejały się gościom do butów, a poza tym zaczynały śmierdzieć. Mimo że ojciec usilnie starał się wmusić im jakieś inne przedmioty – na przykład wysuszony ogon słonia albo termofor Himmlera – psy nie wykazywały nimi żadnego zainteresowania i stawały się apatyczne. Ojciec nie mógł znieść, że tak smutno się na niego „gapią” i dziś rano wysłał je w towarzystwie matki do sali głównej, żeby wspólnie stworzyli żywy obraz: hrabina i jej wierna straż. Najwyraźniej nawet ojciec nie przeczuwał, jak mocno Olek i Leoś przywiązali się do filcowych papuci. Kiedy tylko weszłam do sali ze swoją grupą, wierna straż rzuciła się na turystów, którzy oczywiście mieli na nogach papucie. Zanim zdążyłam zareagować, psy wgryzły się w swoje odnalezione zabawki i w ogóle nie przeszkadzało im, że są w nich nogi. Olek gwałtownym szarpnięciem zdarł papeć z jednego korpulentnego pana, który upadł na plecy i leżał bezsilnie jak olbrzymi żółw. O wiele mniej szczęścia miała dziewczyna, którą wybrał sobie Leoś. Z powodu wysokich obcasów kapcie najwyraźniej zaklinowały się jej na nodze, więc została zaciągnięta aż do jadalni, w której akurat był ze swoją grupą Józef. Mimo że prawdziwy arystokrata nie powinien dziwić się niczemu, chciałabym zobaczyć minę księcia Schwarzenberga, gdyby wielki pies przywlókł mu za nogę jęczącą kobietę i złożył ją u jego stóp. Niektórzy goście podejrzewali, że jest to element zwiedzania, i scenę Pies Ba s k er villó w i jeg o o fia r a kilka razy sfotografowali. W tym czasie matka swoją mizerną czeszczyzną wyjaśniała zszokowanym gościom, że psy nikogo nie pogryzą i że są zainteresowane wyłącznie kapciami. Niestety ludzie źle ją zrozumieli, błyskawicznie ściągnęli buty i wybiegli w skarpetach do parku. Przerażonych turystów nie uspokoiła nawet publiczna egzekucja na dziedzińcu, podczas której ojciec wymierzył Olkowi i Leosiowi sprawiedliwość za pomocą dyscypliny z salonu Dory. Obojgu poszkodowanym gościom oddaliśmy za bilety, a jako zadośćuczynienie wręczyliśmy im litr orzechówki, gęś i zaproponowaliśmy weekend na Kostce. Korpulentny pan gęś i butelkę przyjął, ale zamiast weekendu zażądał dwóch dodatkowych gęsi. Partner dziewczyny wleczonej po parkiecie stwierdził, że prędzej spędziłby weekend na wybiegu niedźwiedzi polarnych. Potem jeszcze

obiecał, że opisze nas w gazetach. Jeśli więc doniesie się do Was, że na wzór Waszych krewnych z Gwiazdy urządzamy polowania na turystów, wiedz, że to nieprawda. Jeśli chodzi o zjazd arystokratów w Karlowych Warach – nie pojadę tam, chyba że mnie czymś odurzą i zwiążą. Nie żebym nie chciała poznać swoich arystokratycznych rówieśników, choć piszesz, że „większość z nich sprawia wrażenie, jakby ich rodzice byli rodzeństwem oraz że z niektórych sypią się trociny”, ale w tej delegacji nie mogłoby być mojej matki i Deniski. Najlepsze jest to, że matka zgłosiła mnie do wyborów Miss Arystokracji i chce, żebym zaprezentowała się podczas konkursu w takim samym kostiumie kąpielowym, jaki nosi Sharon Stone. Widziałeś kiedyś Sharon Stone w kostiumie kąpielowym? Wygląda, jakby wokół pasa i klatki piersiowej przewiązała się sznurówkami. A zresztą – czy to prawda, że do pierwszej edycji konkursu książę Schwarzenberg zgłosił swoją klacz? Poza tym matka ubzdurała sobie, że muszę tam „wyrwać” jakiegoś kawalera – najlepiej księcia Williama. Z jej licznych aluzji wynika, że już widzi się w roli królowej Anglii. W tej sprawie niezwykle mnie rozczarował ojciec. Nie twierdzi wprawdzie, że prosto z Karlowych Warów powinnam pojechać z Williamem, żeby przedstawił mnie królowej (a matka owszem), ale wizja bogatego kawalera bardzo mu się spodobała, choć przecież na początku zdecydowanie przeciwko temu wyjazdowi protestował. Teraz zgodził się nawet na zakup fraka, cylindra i laseczki spacerowej, o czym wcześniej nie chciał słyszeć, bo nie wybiera się przecież na zjazd czarodziejów. Powoli zaczynam podzielać opinię Józefa, że ta impreza będzie przypominać „giełdę panien w Kabulu”. Oczywiście z wyjątkiem tego stroju kąpielowego. Kiedy oznajmiłam rodzicom, że nie zamierzam brać udziału w polowaniu na bogatego kawalera, przestali się do mnie odzywać. Ojciec stwierdził, że jestem samolubną, upartą zołzą i zaczął zwracać się do mnie per Odona. Już Ci to chyba mówiłam, ale na wszelki wypadek powtórzę – Odona była moją krewną, która nie przyjęła oświadczyn saudyjskiego księcia tylko dlatego, że nie golił sobie włosów w nosie i ogólnie wyglądał jak Belzebub. Według logiki ojca mogliśmy teraz wydobywać miliony baryłek ropy dziennie, a książę Schwarzenberg pracowałby u nas jako gajowy. Jedzenie wolę sobie chwilowo robić sama, żeby nie dosypali mi zmielonego prozaku i nieprzytomnej nie zawieźli do Warów. Lecz w pełni bezpieczna nie będę również na Kostce, bowiem matka zabierze ze sobą kolekcję widokówek z moim portretem i wyjaśnieniem, że nie mogłam przyjechać, ponieważ podczas całodniowego polowania na lisa złapałam zapalenie spojówek. Może nie wydadzą mnie za mąż pod moją nieobecność. Ale mam wielką nadzieję, że Denisce uda się kogoś poderwać. Z księciem Harrym raczej się nie uda, ponieważ w tym wieku zapewne nie chodzi sam wieczorem nawet do toalety, ale może uda się z kimś innym. W każdym razie nie ma wątpliwości, że Deniska będzie w centrum uwagi – jestem tylko ciekawa, czy arystokratom wyda się super, czy może raczej psycho, szczególnie że w celu podkreślenia swojej

osobowości chce się znów „obkuć piercingiem”. Milada za mąż wychodzić nie chce, ale do Karlowych Warów się wybiera. Jako dozorczyni. Podobnie jak ja obawia się jakiegoś skandalu na przykład że matka przyklei się do lady Diany albo że Deniska poprosi o rękę księcia Harry’ego. Nie chciałabym też być obecna przy tym, jak ojciec będzie wyrzucać księciu Schwarzenbergowi, że jest bogaty. Wstydu się najemy tak czy inaczej – ojciec jest bowiem przeświadczony, że za trzydniową imprezę płaci szlachtofil Oron Kalkert. Kiedy przekona się, że Oron nie zapłaci gościom nawet za parking, najprawdopodobniej upiecze matkę w saunie, która jest częścią wyposażenia apartamentu. Natomiast matka twierdzi, że jeśli spotka się z lady Di, może spokojnie umierać. Jednocześnie kazała mi „trzymać język za zębami”. Nawet w swoim upojeniu jest bowiem w pełni świadoma, że gdyby ojciec za wcześnie dowiedział się, że zawartość esesmańskiego sejfu będzie musiał w całości zostawić na recepcji Grandhotelu Pupp, natychmiast odwołałby wyjazd, a matkę zamknął w katakumbach. Może za to wszystko zapłaci Benda? Już zgodził się na sfinansowanie wypożyczenia limuzyny, fryzjera, zakupu wyjściowych strojów i prezentu dla księżnej Diany. Nie dziw się – matka zupełnie mimochodem wspomniała mu podstępnie, że „Deniska jest ostatnio trochę niegrzeczna i chyba będziemy musieli ją oddać tacie”. Podobno nawet przez telefon było słychać, jak mu, biedakowi, zaczęło walić serce. Potem stłumionym głosem prosił matkę, żeby spróbowała w Karlowych Warach Deniskę komuś wepchnąć – najlepiej jakiemuś rosyjskiemu bojarowi. Może będą tam nawet potomkowie Rasputina. Niezależnie od tego, czy ktoś stąd Deniskę zabierze, czy nie, będę teraz miała kilka dni, żeby dojść do siebie. No i właśnie – nie mógłbyś przyjechać? Nie zrozum mnie źle – najesz się porządnie, spać możesz w pokoju dla gości albo u Himmlera, jeśli nie przeszkadzają Ci swastyki. No i przydałaby mi się pomoc w oprowadzaniu gości, bo Józef po odjeździe Frau Himmler (tak nazywa Miladę) na pewno zgubi się w katakumbach, a sama sobie ze wszystkim nie poradzę. Nieznajomością wykładu przewodnika się nie przejmuj, możesz wykorzystać Wasz z Gwiazdy, tyle że zamiast Gwiazda będziesz mówić Kostka – goście na pewno się nie zorientują. Zresztą nawet Józef twierdzi, że te wszystkie zamki są robione na jedno kopyto. Krótko mówiąc – byłoby mi bardzo miło, gdybyś się tu pojawił. Podstępnie dodam, że pani Cicha zrobiła dziś pasztet z gęsiej wątróbki, który przy ostatniej wizycie tak bardzo Ci smakował. Z KostkoGwiazdy pozdrawia Maria

21.04.

Wp rawd zie s p o tk an ie eu ro p ejs k iej s zlach ty w Karlo wy ch Warach zaczy n a s ię d o p iero za cztery d n i, ale tamtejs ze res tau racje i s k lep y ju ż ro zp o częły ak cję ZEDRZYJ ZE SWOJ EGO ARYSTOKRATY. Pis ze o ty m d zis iejs za „Bły s k awica”. Tab ela p o ró wn awcza s tary ch i n o wy ch cen wzb u d za p o d ejrzen ie, że w mieś cie właś n ie o d k ry to tab liczk ę mn o żen ia. Lecz o jciec wciąż jes t n iezło mn ie p ewn y , że ws zy s tk ie k o s zty p o k ry wa Oro n Kalk ert, a p o d czas p łacen ia wy s tarczy p o k azać zap ro s zen ie, n a k tó ry m wid n ieje fak s y mile jeg o p o d p is u . Sąd zi, że n ie mu s i ze s o b ą n awet b rać p ien ięd zy , a z k as y wy ciąg n ął ty lk o g arś ć d wu k o ro n ó wek n a n ap iwk i. A p rzecież w arty k u le jas n o p is zą, że mo n ety s ą d la k arlo wars k ich p raco wn ik ó w ró wn ie n iewid zialn e jak mo lek u ły . Po p y tan iu matk i, czy n ie p o win ien zap ro s ić Oro n a p rzy n ajmn iej n a d rin k a, o jciec wło ży ł d o walizk i litr o rzech ó wk i. Przez ch wilę zas tan awiał s ię też n ad s p ak o wan iem k ilk u g ęs i. Tę n ieb ezp ieczn ą my ś l zas u g ero wała mu n iech cący p an i Cich a, k tó ra as tro n o miczn ą cen ę k aczk i w Gran d h o telu Pu p p s k o men to wała u wag ą, że „alb o ta k aczk a u miała d zierg ać n a d ru tach , alb o p o d ają tam raro g a”. Ojciec wy s zed ł n a d zied zin iec g o s p o d arczy i w zad u mie p rzy g ląd ał s ię s zczeb io czącemu s tad u g ęs i. Po p o wro cie zas tan awiał s ię n a g ło s , ile g ęs i zmieś ci s ię w b ag ażn ik u n as zeg o h y u n d aia. M atk a w jed n ej s ek u n d zie zb lad ła tak , że właś ciwie s p ły n ęła z k o lo rem ś cian y , o k tó rą s ię o p ierała, więc wy g ląd ała jak jed en z reliefó w n a s ch o d ach g łó wn y ch . Kied y p o ch wili zn ó w zaczęła k rąży ć w n iej k rew, jęk n ęła: – A k s iężn ej Dian ie p rzed s tawimy s ię jak o k to ? J ak o p as tu ch y ? Czy d o mo k rążcy s p rzed ający d ró b ? Wp rawd zie J ó zef s twierd ził, że h rab in a z g ęg ającą o b s tawą b y łab y w ty m p o to p ie md ły ch ary s to k rató w o d ś wieżający m u ro zmaicen iem, ale matce n ajwy raźn iej n ie zależy n a teg o ty p u p o p u larn o ś ci. Ojciec mu s iał jej p rzy s iąc, że n ie zab ierze d o Karlo wy ch Waró w żad n y ch zwierząt. Od ś wieżający ch u ro zmaiceń b ęd zie zap ewn e s p o ro n awet b ez g ęs i, b o wiem o jciec n ap rawd ę ch ce wy s tarto wać w wy ś cig u k o n n y m, p o n ieważ w „Bły s k awicy ” wy czy tał, że zwy cięzca o trzy ma n ag ro d ę w wy s o k o ś ci d zies ięciu ty s ięcy fran k ó w s zwajcars k ich . Po p rzeliczen iu fran k ó w s zwajcars k ich n a k o ro n y o jciec s twierd ził, że wy g ra, ch o ćb y d o mety miał zan ieś ć k o n ia n a p lecach . Będ zie mu s iał. Nie jes t w s tan ie n awet wd rap ać s ię n a s io d ło . Po d czas p o p o łu d n io weg o tren in g u ws iad ał n a k o n ia z o k n a. Wp rawd zie u d ało mu s ię u trzy mać n a g rzb iecie, ale k ied y ru s zy li, k o ły s ał s ię, jak b y b y ł n a ro d eo , ch o ciaż k o ń s zed ł w temp ie p rzy p o min ający m ciąg n ięcie lo k o mo ty wy . Ob y n a to rze w Karlo wy ch

Warach o k n a b y ły n a o d p o wied n iej wy s o k o ś ci. M atk a p o d s y ca d etermin ację o jca. Op ró cz p ien ięd zy zwy cięzca wy g ra mo żliwo ś ć zatań czen ia z k s iężn ą Dian ą (jeźd ziec, n ie k o ń ). Najwy raźn iej cierp i n a d u ży n ied o b ó r zd ro weg o ro zs ąd k u (matk a, o jciec też – Dian a ch y b a n ie). Ko lejn y m o d ś wieżający m u ro zmaicen iem b ęd zie z p ewn o ś cią u d ział matk i w tu rn ieju g o lfo wy m, s zczeg ó ln ie jeś li weźmie ze s o b ą s tary k ij h o k ejo wy J ó zefa, k tó ry m ćwiczy ła u d erzen ia. Kij co ch wilę wy laty wał jej z rąk , więc n iewtajemn iczo n y wid z miałb y z p ewn o ś cią wrażen ie, że matk a ćwiczy rzu t b u meran g iem. J eś li n ie p o s tawią wo k ó ł n iej k latk i, mo że k o g o ś zab ić. M ilad a twierd zi, że w g o lfie ch o d zi n ie ty le o g rę, co o ro zmo wę n a ś wieży m p o wietrzu . Ale jak w tak im razie wy jaś n ić jej u wag ę n a temat k s ięcia Sch warzen b erg a, k tó ry s wo jemu cad d iemu wy b ił żelazn ą tró jk ą ws zy s tk ie zęb y i u s zk o d ził ś led zio n ę? W o g ó le b y mi n ie p rzes zk ad zało , g d y b y s wo jeg o cad d ieg o o b iła ró wn ież matk a. Do ro li g o lfo weg o p o mo cn ik a zg ło s iła s ię b o wiem n a o ch o tn ik a mo ja g u wern an tk a. Nies tety o b awiam s ię, że Den is k a n ie o d czu łab y n awet b ezp o ś red n ieg o atak u mo źd zierzo weg o . Do Waró w zab iera zb ro ję. O tak , k s iążę Harry n a p ewn o ją zau waży i zap amięta. Tru d n o p rzewid zieć, jak zareag u je n a p rezen t, k tó ry m ma b y ć miecz eg zek u cy jn y z n iep o k o jący mi b ru n atn y mi p lamami. Ze wzg lęd u n a wiek k s ięcia s k łan iałab y m s ię d o o p in ii p an i Cich ej, że „ch ło p czy n a zas zcza w n o cy całe łó żk o ”. Później M atk a zn ó w p rzy s zła mn ie p rzek o n y wać, żeb y m p o jech ała z n imi d o Karlo wy ch Waró w. Starała s ię wmó wić mi, że jes tem wy marzo n ą k an d y d atk ą n a żo n ę p rzy s złeg o k ró la Williama. Wy wn io s k o wała to z ro zmo wy z k s iężn ą Dian ą o p u b lik o wan ej w jej n ajn o ws zej b io g rafii. Lad y Di n a p y tan ie, jak ą p artn erk ę wid ziałab y n ajch ętn iej d la n ieletn ieg o k s ięcia, o d p o wied ziała: – Na p ewn o n ie An g ielk ę!!! An g ielk i s ą md łe, n u d n e, p azern e i g łu p ie, a jeś li ju ż p rzy p ad k iem s ię zaś mieją, b rzmi to jak rżen ie k o n ia. Ks iężn a Dian a my ś li też, że „Win d s o ro wie p o trzeb u ją n o wej k rwi”. Po wied ziałam matce, żeb y zap ro p o n o wała Dian ie tran s fu zję. M atk a s ię wk u rzy ła i zaczęła k rzy czeć, że p lu ję n a włas n e s zczęś cie. Później Zn o wu matk a. Ty m razem zap ro p o n o wała k o mp ro mis – w k o n k u rs ie n a M is s Ary s to k racji n ie mu s zę wy s tęp o wać w mik ro s k o p ijn y m s tro ju à la Sh aro n Sto n e. M o g ę wziąć jed n o częś cio wy s tró j, s k o ro tak s ię ws ty d zę ty ch s wo ich „wałk ó w”. Id ę s p ać d o ap artamen tu Himmlera, w k tó ry m s ą d rzwi p an cern e b ez k lamk i.

Później Dwu d zies to min u to wy mo n o lo g o jca p rzez o p an cerzo n e d rzwi p rzeb ieg ał wed łu g n as tęp u jący ch p u n k tó w: M atk a jes t g łu p ia jak ten zmu mifik o wan y Pig mej. Wy wiad z k s iężn ą Dian ą n ie b y ł au to ry zo wan y . Faceci n ie lu b ią wy ch u d zo n y ch k o b iet, mają wrażen ie, że leżą w łó żk u z d rab in ą. Nie jes teś g ru b a. J es teś ład n a i in telig en tn a. W Karlo wy ch Warach b ęd zie wielu p rzy s to jn y ch , in telig en tn y ch i b o g aty ch ch ło p có w. M amy d łu g i. Przecież n ik t cię n ie zmu s za, żeb y ś wy s zła za k s ięcia Sch warzen b erg a. Ks iążę Sch warzen b erg ma s y n a, k tó ry d o p iero co s ię ro zwió d ł. O M ak s ie zap o mn ij – Lau n o wie mają jes zcze więk s ze d łu g i n iż my . Ty d o ty ch Waró w p o p ro s tu p o jed zies z. To ty d o ty ch Waró w n ie p o jed zies z? J es teś u p artą i b ezd u s zn ą zo łzą. Ku rwa, co za ży cie. Później Den is k a p rzy s zła zap y tać, czy mo g łab y p o d aro wać k s ięciu Harry ’emu zes taw s ek cy jn y M arii II. M y ś lę, że ch ło p czy n a zas zcza n ie jed n o , ale k ilk a łó żek . J eś li p rzy jd zie jes zcze k to ś , p ó jd ę s p ać d o k o tło wn i w o g ro d zie.

22.04. Śn iło mi s ię, że o jciec żen i s ię z k s ięciem Sch warzen b erg iem. J es zcze p o ciemk u p o s złam p o jeźd zić n a k o n iu . Kied y zmu s załam g o d o k łu s a, o g ląd ał s ię n a mn ie zas k o czo n y . J ak w o g ó le mo g ło mu p rzy jś ć d o g ło wy , że s ied zi n a n im o jciec? Przecież ważę trzy d zieś ci k ilo mn iej n iż o n (n iż o jciec, o czy wiś cie). Kied y s to p n io wo p rzech o d ziliś my d o cwału , d o s złam d o wn io s k u , że mo g łab y m ch y b a wy g rać d zies ięć ty s ięcy fran k ó w s zwajcars k ich o raz tan iec z k s iężn ą Dian ą. Nie p is ze mi s ię teg o łatwo , ale w jeźd zie k o n n ej jes tem n ap rawd ę d o b ra. Ko ń ch y b a

też s ię cies zy ł – p rawie w o g ó le n ie p ierd ział. O ty m, że n as za d eleg acja o d jech ała, d o wied ziałam s ię ju ż p rzy b ramie. By ła zamk n ięta i wis iała n a n iej k artk a: ZAMKNIĘTE! HRABIOSTWO WYJECHAŁO DO KARLOWYCH WARÓW. NIE DOMAGAJCIE SIĘ WSTĘPU I JEDŹCIE NA ORLIK! Gru p k a wy raźn ie ziry to wan y ch g o ś ci n ie zamierzała jed n ak n ig d zie jech ać i n a p rzek ó r p ro ś b ie d o ś ć zd ecy d o wan ie d o mag ała s ię wp u s zczen ia. Blu zg ali, s zarp ali za b ramę, a k ied y d o n ich p o d jech ałam, zrzu cili mn ie z k o n ia. Nas tęp n ie zap ewn ili mn ie, że jeś li n aty ch mias t n ie o two rzę, wy ląd u ję razem z tą „p ierd zącą s zk ap ą” w wy b ieg u d la n ied źwied zi. Bo k ied y n as z k o ń jes t zan iep o k o jo n y , p u s zcza g ło ś n e wiatry . Nie miałam p rzy s o b ie k lu czy , więc mu s iałam p rzejś ć p rzez b ramę. Ro zerwałam s o b ie p rzy ty m b ry czes y . Pierd zącą s zk ap ę g o ś cie zo s tawili s o b ie jak o zak ład n ik a. Nawet p o o twarciu b ramy n as tro je wś ró d tu ry s tó w b y ły n a ty le n iep rzy jazn e, że n ie o d waży łam s ię zażąd ać p ien ięd zy za b ilety i o p ro wad ziłam ich p o Ko s tce za d armo i b ez p ap ci. Przez całą tras ę s złam ty łem, p o n ieważ n a p o czątk u zwied zan ia n iek tó rzy iro n iczn ie k o men to wali mo je p o d arte s p o d n ie. Zemś ciłam s ię n a n ich w g ro b o wcu . Przy tru mn ach o b u M arii zamias t „k to ich d o tk n ie, w ciąg u ro k u u mrze” s k o rzy s tałam z wers ji J ó zefa, w k tó rej s ło wo „u mrze” zo s tało zas tąp io n e s ło wem „wzb o g aci s ię”. Ze zło ś liwą s aty s fak cją o b s erwo wałam, jak ws zy s cy p rzy jaźn ie p o k lep u ją o b ie tru mn y . By ło to b ard zo n ieary s to k raty czn e (mo je zach o wan ie – to , że p o k lep y wan ie jes t n ieary s to k raty czn e, ro zu mie s ię s amo p rzez s ię). J ak o k ato liczk a n ie wierzę w p rzes ąd y , ale d la p ewn o ś ci ju ż s ię za n ich p o mo d liłam (żeb y n ie u marli – n ie n a o d wró t). Po za ty m, że ży czy łam k o mu ś ś mierci, d o p u ś ciłam s ię n ies tety ró wn ież in n y ch g rzech ó w.

GNIEW Kied y s zu k ałam J ó zefa, u rwałam k lamk ę d rzwi jeg o zamk n ięteg o mies zk an ia (n iech cący ), a k lu czem o d b ramy g łó wn ej wy b iłam o k n o w jeg o łazien ce (celo wo – ale p ewn ie i tak n ie zau waży , b o rzad k o tam zag ląd a). Kazałam Olk o wi i Leo s io wi wy tro p ić J ó zefa w k atak u mb ach i p rzy n ieś ć mi g o w zęb ach . Zab awn e – n as ze p s y n ie zn ajd ą n awet włas n eg o o g o n a, a o p ró cz jed zen ia w mis ce g ry zą ty lk o zamk o we p ap cie. Pan ią Cich ą wy s łałam n a p łu k an ie u s zu , p o n ieważ p o d czas s k u b an ia g ęs i w k u ch n i n ie s ły s zała ro zwś cieczo n eg o tłu mu p ró b u jąceg o wy łamać b ramę.

Kied y p o tem zo b aczy łam d o p o ło wy wy p itą b u telk ę o rzech ó wk i, zro zu miałam, że ry k tu ry s tó w zag łu s zy ła p racu jąca p ełn ą p arą wątro b a. To p o d ejrzen ie wy p o wied ziałam n a g ło s . Wrzu ciłam d o p ieca g azetę i s zlafro k , p o d k tó ry mi d rzemał n a o to man ie w k o tło wn i J ó zef. J ed n o cześ n ie n azwałam g o s ab o taży s tą i p as o ży tem. Po rwałam ws zy s tk ie wiad o mo ś ci p rzy k lejo n e d o d rzwi mo jeg o p o k o ju (p atrz PYCHA). Ko p n ęłam jed n ą o wcę.

CHCIWOŚĆ Zab ro n iłam p an u Sp o ck o wi p alić w p iecu w s zk larn i. Po wied ziałam p an u Sp o ck o wi, że n ie d o s tan ie d o d atk u za p alen ie w s zk larn i. Nie d ałam p an u Sp o ck o wi p ro zak u . Zażąd ałam o d J ó zefa zak u p u n o wy ch b ry czes ó w (p ien ięd zy mi n ie d ał i d o rad ził, żeb y m jeźd ziła w d res ach ). Nie o d mó wiłam p rzy jęcia ty s iąca k o ro n o d p ewn y ch mło d y ch ro d zicó w za to , że zamk n ę ich b liźn iak i n a g o d zin ę w k atak u mb ach z p rzerażający mi d źwięk ami.

i p u s zczę im p ły tę

Po d n io s łam cen y wid o k ó wek .

PYCHA Kied y d arłam wiad o mo ś ci p rzy k lejo n e d o d rzwi mo jeg o p o k o ju : o d o jca (Jesteś upartą i bezduszną zołzą), o d matk i (Dla księcia Williama wzięłam zestaw Twoich zdjęć i napisałam dla niego dedykację), o d Den is k i (Dam Harry’emu też tę piłę do amputacji) i o d M ilad y (Uwaga na Józefa – na pewno będzie próbował zamknąć bramę główną! Jeśli pani Cicha wypije więcej niż pół litra orzechówki, niech nie dotyka nowego odkurzacza! Nie palić w szklarni!!!) d o s złam d o wn io s k u , że mies zk am z s amy mi id io tami. Do wp is u w k s ięd ze g o ś ci – Nic szczególnego – d o p is ałam kretyn, ch o ć n ie wied ziałam, czeg o i k o g o ten wp is d o ty czy . Przy k o lacji z mlas k ający m p an em Sp o ck iem, ch rap iącą p an ią Cich ą i J ó zefem w n a wp ó ł s p alo n y m s zlafro k u wciąż my ś lałam, że mies zk am z s amy mi id io tami. Każd ą tu ry s tk ę ch u d s zą o d e mn ie n azy wałam d rab in ą (o czy wiś cie w d u ch u , n ie n a g ło s ).

NIEUMIARKOWANIE W JEDZENIU Na k o lację zjad łam p ó ł g ęs i. Ty lk o czy to n ap rawd ę g rzech , s k o ro p rzez cały d zień n ie miałam n ic w u s tach ? Zjad łam d wa p ro zak i n araz.

LENISTWO Wy mawiając s ię liczen iem u targ u w o d k u rzan iu ek s p o zy cji.

w k as ie n ie p o mo g łam p an i Cich ej

Wy mawiając s ię ty m, że n ie u miem cero wać, d ałam p an i Cich ej d o n ap rawy s wo je b ry czes y . Ale to ch y b a n ie jes t g rzech – n ap rawd ę n ie u miem cero wać, b o jes zcze n ig d y teg o n ie ro b iłam. Sk racałam tras ę zwied zan ia.

ZAZDROŚĆ Po p o łu d n iu zaczęłam zazd ro ś cić s wo im p rzo d k o m, że mo g li b ezk arn ie ch ło s tać s łu żb ę. Po d czas

o p ro wad zan ia tu ry s tó w zazd ro ś ciłam

k s ięciu

Sch warzen b erg o wi,

k s iężn ej Dian ie i w o g ó le ws zy s tk im, k tó rzy mają zamk i i n ie mu s zą p o n ich n ik o g o o s o b iś cie o p ro wad zać.

NIECZYSTOŚĆ Nie miała miejs ca, ch o ciaż p an i Cich a s k arży ła s ię J ó zefo wi, że p rzez cały d zień ją „jeb ałam jak p s a”. Ch y b a p o win n am iś ć d o s p o wied zi. Od n as zeg o k o man d a, k tó re p o win n o ju ż b y ć u Ben d y w Prad ze, n ie mam żad n y ch wiad o mo ś ci.Dziwię s ię, że n ie o d ezwała s ię n awet zaws ze b ard zo o d p o wied zialn a M ilad a. M am n ad zieję, że n ie zep s u ł s ię im p o d ro d ze h y u n d ai i że n ie s to ją g d zieś n a au to s trad zie. Później Dzwo n iła M ilad a. Hy u n d ai s ię n ie zep s u ł, ale tu ż p rzed Prag ą s k o ń czy ło s ię im p aliwo . Przez trzy g o d zin y czek ali n a b arierk ach , aż Ben d a p rzy wiezie im d wa

k an is try b en zy n y , żeb y mo g li d o jech ać d o jeg o mies zk an ia. M ilad a martwi s ię o Ben d ę. Po k ilk u min u tach s p ęd zo n y ch z có rk ą wy s k o czy ła mu n a twarzy jak aś wy s y p k a, a k ied y Den is k a p o k azała mu zes taw s ek cy jn y d la k s ięcia Harry ’eg o , wy ło wił z ak wariu m ry b k i, wło ży ł je d o s ło ik a p o d żemie i o d d alił s ię w n iezn an y m k ieru n k u . Po tem M ilad a zap y tała, czy J ó zef ran o zamk n ął b ramę i czy p an Sp o ck p ali w s zk larn i. Sk łamałam, że n ie. Sk arżen ie jes t b ard zo n ieary s to k raty czn e. Kied y d o wied ziałam s ię, że p u s te u d erzen ia to warzy s zące n as zej ro zmo wie wy d aje matk a ćwicząca n a k latce s ch o d o wej u d erzen ia żelazn y m k ijem g o lfo wy m Ben d y , p o ży czy łam M ilad zie d o b rej n o cy i o d ło ży łam s łu ch awk ę. Dziś w n o cy n ie b ęd ę s ię ch y b a n awet b ała. Na ewen tu aln eg o mo rd ercę lu b p s y ch o p atę mam n as zy k o wan y miecz.

23.04 Ran o b y łam u s p o wied zi. J ezu s Ch ry s tu s za p o ś red n ictwem p ro b o s zcza o d p u ś cił mi g rzech y , więc jeś li u marłab y m d zis iaj, mo g łab y m u n ik n ąć p iek ła i trafić p rzy n ajmn iej d o czy ś ćca. Kied y p rzy ś n iad an iu n iero zważn ie ws p o mn iałam o p o k u cie, czy li zmó wien iu Ojcze Nasz i Zdrowaś Mario, J ó zef u n ió s ł b rwi i zap y tał zd ziwio n y : – Ty lk o ty le? Nas tęp n ie s twierd ził, że s k o ro k s ięża s ą tak p o b łażliwi, Ko ś ció ł ju ż d łu g o n ie p o ciąg n ie. Nie wiem, jak ą p o k u tę wy o b rażałb y s o b ie o n . Zamk n ięcie w k atak u mb ach o ch leb ie i wo d zie o raz wy mierzan ie razó w d y s cy p lin ą? Po n ieważ w k o n fes jo n ale o b iecałam, że b ęd ę mieć w s o b ie więcej p o k o ry , u wag ę J ó zefa p rzemilczałam. Pierws ze o zn ak i g rzes zn y ch my ś li ty p u : Jak pięknie by tu było bez rodziców i Deniski alb o Śmierdzący potem turyści w obcisłych strojach rowerowych powinni płacić więcej za bilety u d awało mi s ię zd u s ić w zaro d k u . Og ó ln ie s tarałam s ię b y ć d la ws zy s tk ich miła i n ie zd en erwo wałam s ię n awet, k ied y o b rzy g ało mn ie n iemo wlę, z k tó ry m n a ży czen ie jeg o ro d zicó w ro b iłam s o b ie zd jęcie n a tle wy p ch an ej p an d y w s alo n ie my ś liws k im (k ied y o d d awałam d zieck o ro d zico m, rzy g n ęło jes zcze n a p an d ę i jej ak o rd eo n ). Najwy raźn iej wró ciłam d o łas k o jca, b o p o p o łu d n iu d o mn ie zad zwo n ił. Ch ciał

s ię d o wied zieć, jak i b y ł u targ . Sk o rzy s tałam z jeg o trad y cy jn ej o d p o wied zi „tak i s o b ie”. Od p arł, że mam s ię b ard ziej s tarać. Później Dzwo n iła s ek retark a Ben d y . Nik t n ie wie, g d zie o d wczo raj p o d ziewa s ię Ben d a z ry b k ami, a s ek retark a p y tała, czy p rzy p ad k iem n ie u k ry wa s ię p rzed s wo ją có rk ą n a Ko s tce. Bo i s ię o n ieg o . Dwa lata temu Ben d a zab rał Den is k ę n a wy cieczk ę d o Pary ża i ju ż p ierws zeg o d n ia ch ciał s k o czy ć z wieży Eiffela. Jeszcze później Dzwo n iła matk a. Też p y tała o Ben d ę. W trak cie d zis iejs zeg o d n ia u d ało s ię im b o wiem wy czy ś cić k artę k red y to wą Den is k i, a matk a n ie ma jes zcze n o wej fry zu ry an i p rezen tu d la k s iężn ej Dian y . Karta wy czerp ała s ię w wy p o ży czaln i frak ó w. Ojciec wp rawd zie p ró b o wał p rzek o n ać o b s łu g ę, żeb y rach u n ek wy s tawili n a Oro n a Kalk erta i mach ał p rzy ty m zap ro s zen iem, ale s p rzed awczy n i b y ła n iep rzejed n an a i p rzy jmo wała ty lk o trad y cy jn e ś ro d k i p łatn icze. Nie p o trafię s o b ie wy o b razić o jca we frak u . M atk a twierd ziła, że „wy g ląd ał jak aman t”. Ro zmo wę zak o ń czy łam w ch wili, k ied y zn ó w zaczęła mn ie zak lin ać, żeb y m n ie p lu ła n a włas n e s zczęś cie, i zap ro p o n o wała, że p rzy ś le p o mn ie limu zy n ę. Później M y ś lę o M ak s ie. Czy d o s tał mó j lis t? Przy jed zie?

24.04. 08:30 M ak s d o s tał lis t, ale n ie p rzy jed zie. Ran o d zwo n ił z jak iejś s tacji b en zy n o wej p o d Prag ą, g d zie ma d ziś ro zp rawę z p azern y mi k rewn y mi o Gwiazd ę. By ł p o d łaman y . M ecen as Ben d a, k tó ry rep rezen tu je ro d zin ę M ak s a, n ies p o d ziewan ie p o jawił s ię u n ich ju ż p rzed wczo raj wieczo rem, ale zamias t p lan o wać tak ty k ę n a p ro ces s ąd o wy , zajmo wał s ię wy łączn ie o b s erwo wan iem ry b ek w s ło ik u i zab awą z o s wo jo n ą s aren k ą. Dziś M ak s o b awiał s ię n ie ty lk o s amej ro zp rawy , ale też d ro g i, k tó rą mieli jes zcze d o p rzejech an ia, b o wiem Ben d a ig n o ro wał n awet d o ś ć is to tn e zn ak i. Lau n o wie ch y b a n ap rawd ę s ą jes zcze więk s zy mi żeb rak ami n iż my . W ś ro d k u ro zmo wy M ak s o wi s k o ń czy ły s ię d ro b n e. Nie zd ąży łam mu n awet p o wied zieć, że p o mo d lę s ię za n ich w k ap licy .

09:10 By łam zmó wić ró żan iec w k ap licy zamk o wej. Przy o s tatn iej d zies iątce u ś wiad o miłam s o b ie, że Lau n o wie p rawd o p o d o b n ie s p o tk ają s ię z mo imi ro d zicami i, co g o rs za, ró wn ież z Den is k ą. Co jeś li matk a p o k aże M ak s o wi mo je zd jęcia z d ed y k acją Najdroższemu Williamowi jego oddana wielbicielka Maria, k tó rą s ama n ap is ała? Co jeś li o jciec ws p o mn i, że d la s wo jej có rk i o czek iwałb y k awalera, k tó reg o s tać p rzy n ajmn iej n a telefo n ? Co jeś li Den is k a zech ce u p rzy jemn ić s o b ie czek an ie n a p ełn o letn o ś ć Harry ’eg o z jak imś „p rzy s to jn iu tk im p rzed s k o czk iem”? Przez res ztę ró żań ca b y łam ro zk o jarzo n a, a Pod Twoją obronę o d mawiałam p rzez zaciś n ięte zęb y . 09:50 Po o b g ry zien iu ws zy s tk ich p azn o k ci zad zwo n iłam d o mies zk an ia Ben d y , b y o s trzec ro d zicó w, że za ws zy s tk ie n iep rzemy ś lan e u wag i wy g ło s zo n e w o b ecn o ś ci Lau n ó w p o n io s ą d alek o s iężn e k o n s ek wen cje, ch o ć n ie miałam p o jęcia, jak b y te d alek o s iężn e k o n s ek wen cje mo g ły wy g ląd ać. Słu ch awk ę p o d n io s ła jed n ak s p rzątaczk a i p o wied ziała mi, że ran o ws zy s cy wy s zli. Na mo je p y tan ie, k ied y wró cą, o d p o wied ziała z wielk ą zło ś cią: – M am n ad zieję, że n ig d y . Praco wn icy s ą ws zęd zie tacy s ami. 11:40 M o d litwa zad ziałała ty lk o częś cio wo . Ben d a d o wió zł Lau n ó w d o s ąd u cały ch i zd ro wy ch , ale ro zp rawa n ie o d b y ła s ię, p o n ieważ n iek tó rzy k rewn i zaczęli b ić s ię ju ż n a k o ry tarzu . Po d czas p rzep y ch an k i s tłu k li Ben d zie jeg o p ro wizo ry czn e ak wariu m, a ry b k i ro zd ep tali. Właś n ie d zwo n iła d o mn ie s ek retark a Ben d y , k tó rej k to ś w czas ie teg o in cy d en tu u k rad ł to reb k ę. Po cies zające jes t to , że Ben d a i Lau n o wie o d razu wró cili d o azy lu w g ajó wce, więc n ie mu s zę s ię o b awiać ich s p o tk an ia z ro d zicami i Den is k ą. Przed o d jazd em Ben d a p o p ro s ił s wo ją s ek retark ę o p rzelan ie zn aczn ej s u my n a k artę k red y to wą có rk i. Sek retark a my ś li, że Ben d a s p o ro b y zao s zczęd ził, g d y b y zlecił Den is k ę p łatn emu zab ó jcy . Ch y b a ma rację. 16:30 Karta k red y to wa Den is k i zn ó w d ziała. Po in fo rmo wał mn ie o ty m o jciec, k tó ry d zięk i temu mó g ł o d eb rać z wy p o ży czaln i frak i cy lin d er. W o d ró żn ien iu o d matk i n ie my ś li, że wy g ląd a w n ich jak aman t. Po d o b n o p rzy p o min a raczej Ab rah ama Lin co ln a i wciąż n ie mo że p o zb y ć s ię n atrętn ej my ś li, że z p ó łmetro weg o k ap elu s za lad a ch wila wy s k o czy k ró lik . Na mo je p y tan ie, czy p u s to s ząc k o n to Ben d y n ie czu je s ię

jak k o ch an k a n a czy imś u trzy man iu , o d p o wied ział, że n ie. J es zcze zan im Ben d a u ciek ł z n ies zczęs n y mi ry b k ami d o g ajó wk i Lau n ó w, wy raził wo b ec n as zej ro d zin y g łęb o k i p o d ziw, że wy trzy maliś my z Den is k ą tak d łu g o . Przy p o p rzed n iej p ró b ie in tern o wan ia jej w jak iejś n a wp ó ł k o n cen tracy jn ej s zk o le języ k o wej n a s zk o ck ich Heb ry d ach ju ż p o trzech d n iach o d es k o rto wali ją d o Prag i d waj mężczy źn i w mu n d u rach mas k u jący ch . A frak , limu zy n a i fry zjer w p o ró wn an iu ze ws zy s tk imi k au cjami i k arami, k tó re Ben d a mu s iał za s wo ją d zik ą có reczk ę zap łacić – to d ro b iazg . M o że i o jciec ma rację, ale to wy łu d zan ie i tak wy d aje mi s ię n ieary s to k raty czn e. Po tem jes zcze o jciec o ś wiad czy ł, że Den is k a ro zcięła wers alk ę p iłą d o amp u tacji, a matk a k ijem g o lfo wy m ro zb iła ak wariu m. To ch y b a wy jaś n ia p o d rażn ien ie s p rzątaczk i Ben d y . 21:20 Przed ch wilą d zwo n iła u rad o wan a matk a, że p o wizy cie u fry zjera, k o s mety czk i i k rawca wy g ląd a jak b liźn iaczk a Dian y . M atk a jes t o d zies ięć lat s tars za, więc to s twierd zen ie n a p ewn o lad y Di b ard zo u cies zy . Cies zy ć b ęd zie s ię ró wn ież k s iążę William – k reaty wn a matk a p o więk s zy ła mó j p o rtret z d ed y k acją i o s ad ziła g o w tak iej s amej ramie jak o b razy w g alerii Pałacu Ken s in g to n , żeb y „Wilu ś miał mn ie ciąg le p rzed o czami”. Najwy raźn iej w n atło k u o b o wiązk ó w zap o mn iała d ziś o d wied zić p s y ch iatrę. 22:50 Przy s zed ł fak s o d M ilad y : WAŻNE PRZYPOMNIENIE!!! Na jutro jest zamówione aż osiem!!! autobusów emerytów. Zamknąć dogi! Zamknąć katakumby i kotłownię, żeby Józef nie miał się gdzie schować! Do oprowadzania włączyć również panią Cichą i ogrodnika. Nie dawać im orzechówki ani prozaku! Nie spuszczać z kominka powieszonej służącej, żeby ktoś nie dostał zawału! Niech ogrodnik zagra w sali ślubów coś z repertuaru Helenki. Z uczuciem!!! – nie jak pijany Strawinski. Przywiązać kozę ze złamanym rogiem – gryzie! Bóg z Wami! Milada PS Przepraszam, że faksuję tak późno, ale siedziałam z Deniską w studiu paznokci. Dwie godziny musiałam ją przekonywać, żeby nie naklejała sobie na palce takich grotów, jakie miał Freddy Krueger w Ko s zmarze z u licy Wiązó w.

25.04. W n o cy ś n ił mi s ię Fred d y Kru eg er. By ł p rzerażo n y i p ro s ił, żeb y m g o g d zieś s ch o wała, b o ś cig a g o jak aś an o rek ty czk a z p iłą amp u tacy jn ą. Najwy raźn iej n ie u d ało mi s ię to , p o n ieważ w n as tęp n ej s cen ie s weg o s n u zo b aczy łam jeg o g ło wę w k ap elu s zu wis zącą wś ró d in n y ch tro feó w n a ś cian ie w s alo n ie my ś liws k im. Po tem p rzen io s łam s ię d o Kated ry Wes tmin s ters k iej n a ś lu b k s ięcia Harry ’eg o i Den is k i. Ch ó r k ated raln y p o d b atu tą p an a Sp o ck a ś p iewał Kochanie, szaleję za tobą Helen k i Vo n d raczk o wej. Pan mło d y b y ł we frak u i cy lin d rze, a n a p an n ie mło d ej p o wiewał czerwo n o – zielo n y s weter Fred d ieg o . Po p rzeb u d zen iu p o czu łam d o Fred d ieg o n ag ły p rzy p ły w s y mp atii. Ch y b a jak o jed y n a we ws zech ś wiecie. Zaraz p o ś n iad an iu zamk n ęłam p s y , k o zę ze złaman y m ro g iem (o czy wiś cie o s o b n o ), k o tło wn ię w d o mk u o g ro d o wy m o raz k atak u mb y , a p an a Sp o ck a p o s ad ziłam p rzy fo rtep ian ie w s ali ś lu b ó w. Pro zak u n ie d o s tał, mimo iż twierd ził, że ma tremę i wy s o k ie ciś n ien ie. Nies tety n ie u d ało mi s ię zap o b iec temu , b y p an i Cich a wy p iła trzy k o lejk i o rzech ó wk i. On a też tłu maczy ła s ię tremą i wy s o k im ciś n ien iem, b o jes zcze n ig d y n ie o p ro wad zała tu ry s tó w. J ó zef p o rad ził jej, żeb y p o p ro s tu o p is y wała to , co wid zi, a p rzed k ażd y rzeczo wn ik d awała p rzy mio tn ik barokowy, z wy jątk iem fo to g rafii Helen k i Vo n d raczk o wej. Lecz p an i Cich a ju ż p rzy p ierws zej g ru p ie wy p raco wała s o b ie s wó j włas n y s ty l, w k tó ry m cały wy k ład u d ało s ię jej zamk n ąć w zd an iu : – Ws zy s tk o , co tu wid zicie, jes t b aro k o we. Po jawiające s ię co jak iś czas p y tan ia zb y wała s twierd zen iem: – Srał p ies s tare g raty , d ziemy d alej. M o je o b awy p rzed p ro tes tami tu ry s tó w ro zwiały s ię w s ali ś lu b ó w. Po d czas o p is u ceremo n ii i wes ela n ajp o p u larn iejs zej czes k iej p io s en k ark i tu ry ś ci d o s ło wn ie s p ijali z u s t p an i Cich ej k ażd e s ło wo , a jej o p o wieś ć p o d b arwio n ą u czu cio wą g rą p an a Sp o ck a, p rzery wało ty lk o o g ó ln e AAACH, k ied y p an i Cich a mó wiła o p ierws zy m p o cału n k u n o wo żeń có w o raz za k ażd y m razem, k ied y ws p o mn iała imię s ławn eg o g o ś cia wes eln eg o – Dean a Reed a. M o cn e p rzeży cie zo s tało zwień czo n e ws p ó ln y m o d ś p iewan iem Kochanie, szaleję za tobą, p rzy czy m n iek tó rzy zwied zający zaczęli p łak ać ze wzru s zen ia. Nas tęp n ie ro zb rzmiały k ilk u min u to we o wacje i p ełn e zach wy tu wp is y d o k s ięg i g o ś ci. Po ty m wy d arzen iu p rzeo rg an izo wałam s y s tem zwied zan ia tak , że ja i J ó zef o p ro wad zaliś my s wo je g ru p y p o całej tras ie p rak ty czn ie w milczen iu , p o czy m p rzek azy waliś my je p an i Cich ej, k tó rej ś lu b n y ep o s z k ażd y m k o lejn y m o p o wiad an iem n ab ierał wy miaru iś cie h o mery ck ieg o . W o lb rzy mim tłu mie cis n ący m s ię n a d zied ziń cu b ły s k awiczn ie ro zn io s ło s ię b o wiem, że „tam jak aś p an i p ięk n ie

o p o wiad a o ś lu b ie Helen k i” i ws zy s tk o in n e p rzes tało g o ś ci in teres o wać. Po p u larn o ś ć Helen k i w Czech ach jes t n ap rawd ę wy jątk o wa. Kied y s tarałam s ię p rzy p o d o b ać g o ś cio m żen u jąco ck liwą leg en d ą o ciążącej n a mn ie k lątwie, ry ch łej ś mierci i zn alezien iu s ię w g ro n ie ro d o wy ch d u ch ó w, n ik o g o to n ie in teres o wało . Ws zy s cy zwracali u s zy k u s ali ś lu b ó w, s k ąd d o b ieg ały wzru s zające wariacje fo rtep ian o we Słodkiego złudzenia. Ko lejn y m g ru p o m ju ż s ię n ie n arzu całam, a s wó j wy k ład o g ran iczy łam d o in fo rmacji o rg an izacy jn y ch i zak azu d o ty k an ia p y s k a p an d y . Po d wó ch g o d zin ach p rzy n io s łam p an i Cich ej o rzech ó wk ę, b o zaczy n ała ch ry p n ąć i miała p ro b lemy z wy mó wien iem n azwis k a Dean a Reed a. Dzięk i temu ju ż i tak wy s o k i o b ró t zwięk s zy ł s ię jes zcze za s p rawą s p rzed aży o rzech ó wk i. M o żemy żało wać, że n ie u g o to waliś my g arn k a p o lęd wicy . Po wy jś ciu o s tatn iej g ru p y d ałam wy czerp an ej i zd y s zan ej p an i Cich ej d wa ty s iące k o ro n , a s o b ie p o p ewn y ch wah an iach zwin ęłam ty s iąc n a p aliwo , jeś li k ied y ś miałab y m o d wied zić M ak s a. Kied y wcis k ałam p an u Sp o ck o wi g arś ć p ięćd zies ięcio k o ro n ó wek za g ran ie z u czu ciem, ch ciał zamias t p ien ięd zy p ro zak . Na wy mian ę s ię n ie zg o d ziłam. J ó zefo wi n ie d ałam n ic. J u ż ch o ćb y za te jeg o k ąś liwe u wag i, k tó re s en io ró w ro zan ielo n y ch o p o wieś ciami p an i Cich ej wy raźn ie iry to wały . Dean a Reed a n azwał p o tró jn y m ag en tem p racu jący m jed n o cześ n ie d la CIA, KGB i Stas i, a o mężu Helen k i twierd ził, że p o d czas ś lu b u miał zaciś n ięte p ięś ci. Ale i tak zaro b iliś my p rawie czterd zieś ci ty s ięcy k o ro n . Pien iąd ze mam w fo lio wej to reb ce p o d p o d u s zk ą. J eś li d ziś w n o cy zjawi s ię jak iś mo rd erca, mo że mn ie n ie zab ije i zad o wo li s ię g o tó wk ą. Ro d zice p o win n i ju ż b y ć w Karlo wy ch Warach . Dziwię s ię, że n ie d zwo n ią. Pewn ie s ą n a k o lacji z k s iężn ą Dian ą alb o ju ż s tarają s ię p o d s ad zić o jca n a k o n ia wy ś cig o weg o .

26.04. M imo iż żad en mo rd erca s ię n ie zjawił, s p ałam n ies p o k o jn ie, p o n ieważ ciąg le b u d ziło mn ie s zeles zczen ie to reb k i p o d p o d u s zk ą. Sama n ie wiem, d laczeg o męczy łam s ię z n ią p rzez całą n o c, zamias t o d ło ży ć ją ch o ćb y n a s zafk ę n o cn ą. Po d ro d ze d o k u ch n i k ręciło mi s ię w g ło wie, a p rzy ś n iad an iu zaczęło mi d rg ać lewe o k o . Wed łu g p an a Sp o ck a jes t to jed n a z p ierws zy ch o zn ak rak a mó zg u . Lecz b ard ziej n iż rak mó zg u zan iep o k o iły mn ie in fo rmacje z d zis iejs zej „Bły s k awicy ”. J u ż n ag łó wek DIANA ZWINĘŁA ŻAGLE wp rawił mn ie w o s łu p ien ie, lecz z tek s tu p o n iżej

wy n ik ało , że Dian a n iczeg o w Karlo wy ch Warach n ie u k rad ła, ale że wk ró tce p o p rzy jeźd zie d o Gran d h o telu Pu p p zd ecy d o wała s ię n a p o wró t d o Lo n d y n u . „Bły s k awica” p o d ejrzewa, że p o wo d em n ag łej zmian y p lan ó w b y ło s u s h i, p o k tó ry m k s iążę Harry d o s tał ro zwo ln ien ia. Pan i Cich a o s u s h i n ig d y n ie s ły s zała i my ś lała, że Harry ro b ił w p o k o ju jak ieś ch iń s k ie fik o łk i. Po mo im wy jaś n ien iu , że s u s h i to jap o ń s k ie d an ie z s u ro wy ch ry b , k ręciła z n ied o wierzan iem g ło wą: – Z s u ro wy ch ry b ? Su ro we ry b y ch y b a jed zą Es k imo s i i fo k i, n ie? J ed n ak ja mam p ewn e o b awy , czy k s iążęce k ło p o ty jelito we n ie zo s tały s p o wo d o wan e p ró b ą p rzek azan ia mu p rzez Den is k ę miecza eg zek u cy jn eg o , zes tawu s ek cy jn eg o i p iły amp u tacy jn ej. Na zd jęciu u ciek ającej ro d zin y k ró lews k iej k s iążę Harry cały m ciałem wczep ia s ię w jed n eg o z o ch ro n iarzy , a Dian a ze ws zy s tk ich s ił wy mach u je mu p rzed b lad ą twarzą mas k o tk ą. Lecz n iezależn ie o d teg o , co p rzy d arzy ło s ię Harry ’emu – p o wizy cie w Karlo wy ch Warach wcześ n iej czy p ó źn iej d o jd zie d o s ieb ie. Z mo im o jcem b ęd zie ch y b a g o rzej. W in n y m arty k u le n ap is an o , że z p o wo d u wy s o k ich cen w h o telach czes k a s zlach ta ro zb iła n amio ty n a k arlo wars k im k emp in g u . Po d o b n o n awet miliard er k s iążę Sch warzen b erg s twierd ził, że n ie zamierza „ws p iellać ty ch p azelln y ch d allmo zjad ó w”, i zamies zk ał w s wo im k amp erze n a p o d miejs k iej łące, k tó ra d zięk i s zczęś liwemu zb ieg o wi o k o liczn o ś ci n ależy właś n ie d o n ieg o . Wed łu g „Bły s k awicy ” k s iążę p rzy wió zł s o b ie z Orlik a włas n e jed zen ie, k tó re k u ch arz o d g rzewa mu w mik ro faló wce. Po zo s taje mieć n ad zieję, że o jciec ten arty k u ł p rzeczy tał. Oro n a Kalk erta n ie zn am, ale wątp ię, żeb y litr o rzech ó wk i s k ło n ił g o d o g o s zczen ia h rab ieg o , k tó reg o wid zi p ierws zy raz w ży ciu , w ch wilo wo n ajd ro żs zy m ap artamen cie n a p ó łk u li p ó łn o cn ej. Na zwy cięs two w zawo d ach k o n n y ch też tru d n o liczy ć. Żad en ze zg ło s zo n y ch ary s to k rató w n ie mierzy więcej n iż s to p ięćd zies iąt cen ty metró w i p rawie ws zy s cy s ą lżejs i o d e mn ie. M ó j n iep o k ó j jes t ty m więk s zy , że d o ty ch czas n ik t d o mn ie n ie zad zwo n ił, ch o ć w ap artamen cie mają p ięć lin ii telefo n iczn y ch . 23:45 Ob u d ziło mn ie s k rzy p ien ie s ch o d ó w. Po ch wili o s zo ło mien ia p rzy jęłam p o cich u p o zy cję Statu y Wo ln o ś ci, z ty m że w lewej ręce n ie trzy małam Dek laracji Niep o d leg ło ś ci, ty lk o ró żan iec, a w p o d n ies io n ej p rawej d ło n i zamias t p o ch o d n i ś cis k ałam miecz. Kied y w tej n iety p o wej p o zy cji mo d litewn ej s k o ń czy łam zmawiać

Ojcze nasz i Zdrowaś Mario, p o s tan o wiłam, że k ied y ty lk o u p o ram s ię z p s y ch o p aty czn y m mo rd ercą, zab iję n as ze p s y . Nawet s ię n ie o b u d ziły , a ich g ło ś n e ch rap an ie s p rawiało wrażen ie, że w p o k o ju o jca ś p i s p o ra g ru p a o s ó b z o lb rzy mimi trzecimi mig d ałami. Szu ran ie zb liżało s ię d o n as zeg o ap artamen tu , a ja zas tan awiałam s ię, czy mam celo wać w g ło wę, czy w s zy ję. J ed n o cześ n ie p rzes zło mi p rzez my ś l, że p o ro zp ru ciu czło wiek a, ch o ćb y w o b ro n ie włas n ej, b ęd ę mu s iała zn ó w iś ć d o s p o wied zi. Na s zczęś cie d o złaman ia p iąteg o p rzy k azan ia n ie d o s zło . W d ecy d u jącej ch wili, k ied y k ro k i zatrzy mały s ię p rzed mo imi d rzwiami, a ja s zy k o wałam s ię d o zad an ia p ierws zeg o cio s u , u s ły s załam s ło wa p o d ad res em p s ó w: – Do ch o lery , jak wy p iln u jecie? Ps y ch o p atą o k azał s ię o jciec. Otwo rzy łam d rzwi i n ap o mn iałam g o , żeb y n ie mó wił wu lg arn ie. M ach n ął ręk ą i p o wied ział, żeb y m n ie wk u rzała g o ty m wieczn y m p o u czan iem. Po tem s p o jrzał n a ró żan iec i miecz i zap y tał, czy ćwiczę zd o b y wan ie J ero zo limy . Zan im zd ąży łam co k o lwiek o d p o wied zieć, ws zed ł d o s wo jeg o p o k o ju , p rzy czy m zau waży łam, że k u leje. Pad ł n a wzn ak n a łó żk o i p o p ro s ił mn ie, żeb y m d elik atn ie ś ciąg n ęła mu b u ty . W p rawy m b u cie n ie miał flek a, a s zn u ró wk a w lewy m b y ła zas u p łan a tak , że mu s iałam ją u ciąć. Po d czas tej o p eracji o jciec o p o wied ział mi, że w h y u n d aiu s k o ń czy ło s ię p aliwo , więc s zed ł trzy g o d zin y p iech o tą. Oczy wiś cie zap y tałam, d laczeg o n ie jes t w Karlo wy ch Warach i g d zie jes t matk a – czy p rzy p ad k iem n ie wy rzu cił jej z jad ąceg o au ta. Ojciec o d p arł, że n ie ma s iły an i o ch o ty n iczeg o wy jaś n iać, n iemn iej zap ewn ił mn ie, że matk a ży je i p rawd o p o d o b n ie p rzy jed zie ju tro . Siłę i o ch o tę miał ty lk o n a p rzeliczen ie u targ u , k tó ry n as tęp n ie s ch o wał razem z to reb k ą p o d p o d u s zk ę, p rzy czy m wy raził p o d ejrzen ie, że ch y b a „k to ś tu ma lep k ie rączk i”. M imo że rzeczy wiś cie jed en b an k n o t p rzy lep ił mi s ię d o rąk , o b raziłam s ię i trzas n ęłam d rzwiami tak mo cn o , że zmu mifik o wan emu Pig mejo wi w p o k o ju matk i s p ad ła z b io d er ch u s ta. Nie b y ł to miły wid o k . M am n ad zieję, że ta p o mars zczo n a rzecz n ie p rzy ś n i mi s ię w n o cy .

27.04. W d ro d ze d o łazien k i zn ó w k ręciło mi s ię w g ło wie. Alb o n ap rawd ę ro ś n ie mi g u z, alb o – co b y ło b y tą lep s zą o p cją – b y ł to efek t cało n o cn ej s y mfo n ii trzech

ch rap iący ch g ło s ó w i jed n ej s zeles zczącej to reb k i. J eś li d ziś b ęd zie p o wtó rk a, jes tem g o to wa n o co wać w ap artamen cie Himmlera, g d zie p an cern e d rzwi mają o d wewn ątrz tap icerk ę g ru b o ś ci p o n to n u . Kied y ran o wciąż k u lejący o jciec wch o d ził w zamk o wy ch p ap ciach d o k u ch n i, ju ż n a p ro g u zab ro n ił o co k o lwiek p y tać i „g ap ić s ię tęp o ”, czy m n awiązy wał d o zd ziwio n y ch s p o jrzeń p an a Sp o ck a i p an i Cich ej (J ó zef n ig d y s ię n iczemu n ie d ziwi – ale czas ami też s ię tęp o g ap i). Wed łu g p ro g ramu , k tó ry p an i Cich a wy cięła z „Bły s k awicy ” i n ak leiła n a s ejf z o rzech ó wk ą, o jciec miał zn ajd o wać s ię teraz n a p ad o k u k arlo wars k ieg o to ru i ws iad ać n a k o n ia. Ty mczas em o jciec k azał o d p alić J ó zefo wi tę jeg o „żó łtą to rp ed ę” i p o czek ać n a d zied ziń cu . Na całk iem u zas ad n io n e p y tan ie „Po co ?” o jciec p o wtó rzy ł, żeb y n ik t g o o n ic n ie p y tał. Żó łta to rp ed a n ie ch ciała o d p alić, więc mu s ieliś my s p ró b o wać meto d y n a p y ch . J ó zef s ied ział za k iero wn icą i ze zn u d zo n ą min ą o b s erwo wał w lu s terk u ws teczn y m, jak ro zs zerza mi s ię tętn ica ży ln a. Dżen telmen . Zan im au to wres zcie zas k o czy ło , u d ało mi s ię w jed n y m miejs cu p rzed ziu rawić zard zewiałą k aro s erię, a mo ja d ło ń zatrzy mała s ię d o p iero n a wn ętrzn o ś ciach s iln ik a. Pan Sp o ck s ię d wa razy p rzewró cił, a p an i Cich a p o d arła p o ń czo ch y o łu s zczący s ię zd erzak . Kied y ty lk o d ziwn ie ch ru mk ająca żó łta to rp ed a o p u ś ciła d zied zin iec, wy jaś n iłam p an i Cich ej, że celem tej wy p rawy jes t o d n alezien ie i s p ro wad zen ie n a zamek n as zeg o h y u n d aia, k tó remu g d zieś w p ro mien iu trzy d zies tu k ilo metró w s k o ń czy ła s ię b en zy n a. Nies tety n ie b y łam w s tan ie o d p o wied zieć n a p y tan ie, g d zie p o d ziewają s ię p o zo s tali u czes tn icy k arlo wars k iej ek s p ed y cji. W związk u z p o ś p ies zn y m o d jazd em Dian y p an i Cich a my ś li, że „p an i matk a razem z ty m wy ch u d zo n y m s tras zy d łem mu s iały s ię tam wp ak o wać w n iezłą k ab ałę”. Na s zczęś cie n ie miałam czas u , żeb y wy my ś lać k atas tro ficzn e s cen ariu s ze, b o wiem n a d zied ziń cu zaczęli g ro mad zić s ię g o ś cie. A p o n ieważ o jciec z J ó zefem p o s zu k iwali h y u n d aia, matk a, M ilad a i Den is k a b y ły Bó g wie g d zie – p ewn ie n a p rzes łu ch an iu , a tu ry s tó w p rzy b y wało , zd ecy d o wałam s ię n a warian t Wesele Helenki – zag o n ien ie zwied zający ch d o s alo n u ś lu b ó w, g d zie p an i Cich a p o ru s zy ich s erca, więc n ik t s ię n ie zo rien tu je, że g o d zin n e zwied zan ie s k u rczy ło s ię d o p iętn as tu min u t, a my d zięk i temu b ęd ziemy mo g li o b s łu g iwać tu ry s tó w n a b ieżąco . M ó j p lan s p alił n a p an ewce p rak ty czn ie o d razu . W p ierws zej g ru p ie n ie b y ło żad n y ch emery tó w. Kied y p rzeg an iałam ich w milczen iu p o tras ie zwied zan ia, n iek tó rzy zaczęli maru d zić ju ż w s alo n ie my ś liws k im. Nies tety zig n o ro wałam też k o lejn y s y g n ał o s trzeg awczy . Kied y b y liś my w jad aln i, d o b ieg ły n as d źwięk i

wariacji p an a Sp o ck a n a Słodkie złudzenie, a jak aś p iętn as to letn ia an o rek ty czk a s twierd ziła, że „leci tu n iezłe g ó wn o ”. Do s tała o d matk i p o g ło wie, ale p o wejś ciu d o ś wiąty n i Helen k i zatrzy mała s ię p rzed d u ży m zd jęciem s zczęś liwy ch n o wo żeń có w i s p y tała, „d laczeg o tu mamy M ad o n n ę z tak ą d ziwaczn ą fry zu rą”. Gru p ę s zy b k o wy p ro wad ziłam d o p ark u , b o p an i Cich a zb ru n atn iała i n ie mo g ła n ab rać p o wietrza, jak b y walczy ła z zato ro wo ś cią p łu c. Zd ecy d o wałam, że k o lejn e g ru p y b ęd ę o p ro wad zać wed łu g trad y cy jn eg o p lan u , co mu s iałab y m ro b ić tak czy in aczej, b o p an i Cich a s twierd ziła, że „ma to w d u p ie”. Czy mi s ię wy d aje, czy n ap rawd ę ws zy s cy s tają s ię co raz b ard ziej wu lg arn i? Będ ę mu s iała p o mó wić o ty m z M ilad ą – jeś li w o g ó le jes zcze s ię tu p o jawi. Po n ieważ o p ro wad załam s ama, a tu ry s tó w b y ło d u żo , mu s iałam wy raźn ie s k ró cić tras ę i wy k ład p rzewo d n ik a. Po p o łu d n iu w k ażd y m p o mies zczen iu mó wiłam co ś w s ty lu : – Ws zy s tk o , co tu wid zicie, jes t b aro k o we. Ch ętn y ch d o zwied zan ia g ro b o wca i k atak u mb zn iech ęcałam p lag ą s zczu ró w. M am n ad zieję, że n ie p o d łap ie teg o „Bły s k awica”. Żó łta to rp ed a, h y u n d ai i o jciec z J ó zefem wró cili d o p iero p rzed wieczo rem. Najp ierw p o k łó cili s ię o p rzy wiązy wan ie lin y h o lo wn iczej, p o tem o tłu mik , k tó ry u rwała lin a h o lo wn icza, a p o tem zap łacili man d at za zjech an e o p o n y , d ziu rę w k aro s erii i u rwan y tłu mik . Nie ro zu miem, d laczeg o o jciec d ziwił s ię, że p o licja ich w o g ó le zatrzy mała. Żó łta to rp ed a b ez tłu mik a b rzmi jak b o mb o wiec. Wieczo rem p o ś cieliłam s o b ie n a tap czan ie u Himmlera – ale ch y b a n iep o trzeb n ie. Ch rap iące trio ju ż ś p i, ale d ziś n ie ch rap ie. 22:10 Wró ciła p o zo s tała częś ć k arlo wars k iej ek s p ed y cji. Na d zied ziń cu s to i ro lls – ro y ce, a jeg o k iero wca wy p ak o wu je b ag aże. M atk a wy g ląd a n a d o ś ć wk u rzo n ą. Kied y k iero wca s p y tał, g d zie ma o d n ieś ć mó j p o więk s zo n y p o rtret w rzeźb io n ej ramie, o d p arła, żeb y p o p ro s tu rzu cił g o n a ziemię. An g iels k ą k ró lo wą n ajwy raźn iej n ie zo s tan ę. 22:40 M atk a jes t n ap rawd ę wk u rzo n a. Na mo je p y tan ia n a temat Karlo wy ch Waró w zareag o wała wś ciek ły m mach n ięciem ręk i i p o wied ziała, żeb y o n ic n ie p y tać. Po tem zaży ła d wa p ro zak i i p ad ła n a wzn ak n a łó żk o . W o d ró żn ien iu o d o jca p rzed tem zd jęła b u ty . 23:15 Ows zem, ciek awo ś ć jes t wy jątk o wo n ieary s to k raty czn a. Lecz p o n ieważ n ie mo g łam

zas n ąć i u s ły s załam b rzęk k lu czy , a n as tęp n ie s p u s zczen ie wo d y w to alecie (p o co M ilad a b ierze k lu cze ze s o b ą n awet tam, n ie ro zu miem), p o s złam zap y tać, czy n ik o g o w Karlo wy ch Warach n ie zab ili i czy n ie wy wo łali żad n eg o in n eg o s k an d alu . Ziewająca M ilad a zap ewn iła mn ie, że n ic tak ieg o n ie miało miejs ca, p o n ieważ w Warach s p ęd zili n iecałe p ó ł g o d zin y , i to n a s tacji b en zy n o wej n a o b rzeżach mias ta. Zamias t d als zy ch wy jaś n ień p u ś ciła mi film v id eo , k tó ry n ak ręciła matk a n a zmian ę z Den is k ą. Po tem p rzep ro s iła, że s tras zn ie b o li ją g ło wa, p o n ieważ p rzez całą d ro g ę z Prag i w limu zy n ie d u d n iła s k ład an k a u lu b io n y ch p rzeb o jó w Den is k i, wś ró d k tó ry ch n ajs p o k o jn iejs zy m u two rem b y ło Hells Bells AC/DC. Północ Id ę d o Himmlera. Dźwięk i d o b ieg ające z p o k o ju o jca p rzy p o min ają rzężen ie u mierająceg o trzy g ło weg o s mo k a.

28.04. Trzecia w nocy Po n ieważ n a ro zk lek o tan y m tap czan ie Himmlera n ie mo g łam u s n ąć, jak o ś p rzeb rn ęłam p rzez b ard zo amato rs k ie n ag ran ie z k arlo wars k iej wy p rawy . J eś li zo s tan ie o d n alezio n e za k ilk a p o k o leń , ws zy s cy p o my ś lą, że s taraliś my s ię n iezd arn ie o d eg rać jak ąś k o med ię. Film zaczy n a s ię ju ż n a d zied ziń cu Ko s tk i. W p ierws zy m u jęciu matk a p ró b u je złamać p rawa fizy k i i wcis n ąć d o h y u n d aia g ó rę b ag aży trzy k ro tn ie więk s zą n iż o b jęto ś ć au ta. Nas tęp n ie wid ać k łó tn ię ro d zicó w, p łacz matk i i o d rzu can ie walizek , p rzy p o min ające fin ało wą s cen ę Wyboru Zofii. Lecz n awet p o d ras ty czn y m o g ran iczen iu b ag aży wn ętrze au ta jes t tak wy p ch an e, że k iero wca ma b ard zo o g ran iczo n e p o le wid zen ia – tro ch ę jak czo łg is ta. J eś li miałab y m jech ać z n imi, mu s ielib y p rzy wiązać mn ie n a d ach u . Z teg o p ierws zeg o u jęcia warto jes zcze zwró cić u wag ę n a s k iero wan e d o J ó zefa s ło wa M ilad y : – J eś li zamk n ie p an b ramę, p o żału je p an teg o . Kied y ju ż o p u ś cili Ko s tk ę, M ilad a mó wi d o k amery : – J eś li ją zamk n ie, włas n o ręczn ie g o wy k as tru ję. Przed ch wilą s p rawd ziłam w s ło wn ik u zn aczen ie s ło wa wykastrować. M o że p o win n am p o wied zieć J ó zefo wi, że d zięk i mn ie u n ik n ął d o ś ć n iep rzy jemn eg o p rzeży cia. Ko lejn e s ześ ć g o d zin filmu p rzewin ęłam n a n ajs zy b s zy ch mo żliwy ch o b ro tach .

Zwo ln iłam ty lk o p rzy p lamis ty m Ben d zie wy ławiający m ry b k i z ak wariu m, matce ro zb ijającej to ak wariu m żelazn ą k ijem g o lfo wy m, o jcu w wy p o ży czaln i frak ó w i s cen ce ze s tu d ia p azn o k ci, w k tó ry m Den is k a p rzy mierza d wu d zies to cen ty metro we p azu ry . W o s tatn ich trzy d zies tu min u tach n ag ran ia p o jawia s ię n awet k s iążę Sch warzen b erg , k tó ry k u mo jemu wielk iemu ro zczaro wan iu wy raża s ię b ard zo wu lg arn ie. Stacja benzynowa na obrzeżach Karlowych Warów, przy której zatrzymuje się rolls–royce. Ojciec: Dlaczeg o s tajemy ? Szo fer: M u s imy zatan k o wać. Ojciec: Zn o wu ? Przecież tan k o waliś my p ó łto rej g o d zin y temu … Szo fer: To jes t ro lls – ro y ce, n ajjaś n iejs zy p an ie. Pali jak ro s y js k a lo k o mo ty wa. Słychać dźwięk policyjnych syren i obok stacji przejeżdża kolumna aut. Matka podbiega do szosy i macha ręką. Po chwili wraca zdyszana. M atk a: Dian a. To b y ła Dian a. To b y ła n ap rawd ę Dian a. J a wid ziałam p rawd ziwą Dian ę. Dlaczeg o n ie jed ziemy ? M u s imy ich wy p rzed zić, żeb y m mo g ła s ię p rzy witać. Ojciec: Ty jes teś w k o mitecie p o witaln y m? A g d zie mas z ch leb i s ó l? Na stację wjeżdża kamper wielkości parowca transatlantyckiego. Wysiada z niego zaspany książę Schwarzenberg. Pali fajkę. Podbiega do niego obsługa stacji. Ob s łu g a: Na Bo g a, p an ie h rab io , p ro s zę n ie p alić p rzy d y s try b u to rze. Ks iążę: Nie jes tem żad n y m zas llan y m h llab ią, ty lk o k s ięciem. Ob s łu g a: W tak im razie k s iążę. Ale i tak p ro s zę n ie p alić p rzy d y s try b u to rze. Nie zamierzam wy lecieć w p o wietrze. Ks iążę: Ty lk o mi s ię tu n ie zes llaj ze s tllach u . Do księcia podchodzi Milada, podaje mu rękę i coś mówi. Po chwili wciąż dymiący książę podchodzi z Miladą do ojca. Ks iążę: Sellwu s , Fllan ek . Ty też jed zies z n a tę b łazen ad ę? Ojciec: Was za Wy s o k o ś ć… Ks iążę: Olej Wy s o k o ś ć, mó w mi Kallo l… Zn am s ię z two im s tallu s zk iem, jak mu leci? Ojciec: Nie ży je. Ks iążę: Czy li ma s ię d o b rze. Wies z, że mó j o jciec wy g llał w k allty was ze s lleb lln e s ztu ćce? Do d ziś mam je n a Olllik u . Ojciec: Nap rawd ę b ard zo mi miło .

Książę przygląda się rolls–royce’owi. Ks iążę: Su p ell wó zek . J ed n ak d o lally to d o lally . Ojciec: J es t z wy p o ży czaln i. Ks iążę: Llacja, Fllan ek . Przed e ws zy s tk im n ie p rzy zn awaj s ię d o k as y , b o u rzęd as y cię o s k u b ią ajn cwaj. Ojciec: Ale to au to n ap rawd ę jes t z wy p o ży czaln i. Na stację podjeżdża ciemnozielona limuzyna, z której wysiada jakiś malutki facecik. Ks iążę: Patrz n a teg o k u lld u p la! Trzy llazy wy g llał wy ś cig Gran d Natio n al i d o s tał za to o d k lló lo wej ty tu ł s ill. Ta Elżb ieta llo zd aje ty tu ły jak llęk awiczk i. Ojciec: W ju trzejs zy m wy ś cig u też s tartu je? Ks iążę: No jas n e. Ale wy g lla p ewn ie mło d y Kin s k i, k tó lly w wiek u d ziewięciu lat p rzes tał llo s n ąć. Ojciec: No to jes tem b ez s zan s . Ks iążę: Llan y , Fllan ek , ty też jeźd zis z? J a b y m p o wied ział, że n ie wlezies z n awet n a d llab in ę. Ojciec: We ws iad an iu n a k o n ia mam jes zcze p ewn e rezerwy , ale w s io d le s ię u trzy mam. Ks iążę: W tak im llazie mu s is z zap o zn ać s ię z mło d y m Kin s k im. On p o tllafi w p ełn y m g alo p ie wy p as to wać s zty b lety i p rzeb llać b lly czes y . Książę ziewa, kleją mu się oczy. Ks iążę: No n ic, Fllan ek , llu s zamy ty łk i. M u s zę jes zcze p o d jech ać n a k emp in g p o zd llo wić Kin s k ich . Ojciec: A co o n i ro b ią n a k emp in g u ? Ks iążę: Kimają w n amio tach jak h allcerze. Nie k ażd y s lla d o lallami jak ty . Ojciec: Ale za h o tel ch y b a p łaci Oro n Kalk ert, p rawd a? Ks iążę: Ollo n ? On k as u je n awet włas n ą matk ę, jeś li ju ż llaz n a jak iś czas zab ierze ją n a o b iad . Trzy lata czek am, aż o d d a mi za jed n eg o jelen ia i o s iem mu flo n ó w. Te llo g i ju ż p o d o b n o d awn o s p rzed ał, g n o jek . Trzy m s ię, Fllan ek , zo b aczy my s ię wieczo llem n a b an k iecie. Su s h i wp llawd zie n ie jad am, ale p o k azać s ię tam mu s zę. Zanim książę wsiądzie do kampera, wyklepie jeszcze fajkę o dystrybutor paliwa. Znów wybiega obsługa – tym razem z gaśnicą. Ob s łu g a: Ran y , h rab io , mo że o d razu ro zp ali tu h rab ia o g n is k o ? Ks iążę: J u ż ci mó wiłem, że n ie jes tem żad n y m h llab ią, d u lln iu . Ob s łu g a: J ak wy lecimy w p o wietrze, międ zy h rab ią i k s ięciem n ie b ęd zie żad n ej

ró żn icy . Ks iążę: Sch wallzen b ellg o wie p alili n awet w p llo ch o wn i n a Olllik u , a jak o ś s to i d o d zis iaj, cy k o rze. Kamper odjeżdża. W skamieniałym ojcu jest jeszcze mniej życia niż w stojącym obok manekinie reklamującym karlowarskie kasyno. Znów słychać policyjne syreny, a do stacji zbliża się kolumna aut. Matka ponownie pędzi do szosy i macha. Po chwili wraca zdyszana i krzyczy. M atk a: Dian a. To b y ła Dian a. On a o d jeżd ża, o n a o d jeżd ża!!! M u s imy ją d o g o n ić, s zy b k o d o au ta. W tej chwili ojciec ożywa, a jego dotychczas popielata twarz nabiera koloru mulety. Ojciec: Sllam n a Dian ę, s llam n a całe Kalllo we Wally … Ku llwa, p ięć min u t p o llo zmawiam ze Sch wallzen b ellg iem i ju ż zaczy n am s ep len ić. Film k o ń czy s ię p rzy jazd em d o Prag i, u wag ą k iero wcy , że limu zy n a jes t o p łaco n a aż d o n ied zieln ej p ó łn o cy i że p ien ięd zy za s zy b s zy zwro t i tak n ik t n am n ie zwró ci, n ag ab y wan iem o b s łu g i lo tn is k a p rzez matk ę, k tó ra ch ciała wied zieć, czy Dian a o d leciała, czy n ie o d leciała, wy p ro wad zen iem matk i p rzez o ch ro n ę lo tn is k a, o d d an iem frak a, ws iad an iem o jca d o h y u n d aia i p ro ś b ą M ilad y , żeb y p o d ro d ze zatan k o wał. Na o s tatn im u jęciu M ilad a fo to g rafu je matk ę o p artą o ro lls – ro y ce’a p rzed mo n u men taln y m p ras k im zamk iem, p rzy czy m matk a n ien awis tn ie s twierd za, że wy ś le to zd jęcie ws zy s tk im amery k ań s k im k o leżan k o m, żeb y p ęk ły z zazd ro ś ci. Za piętnaście czwarta Nie ś p ię. Po p ierws ze d lateg o , że tap czan Himmlera s k rzy p i, jak b y ch ciał s ię ro zp aś ć, a p o d ru g ie d lateg o , że n ie d ają mi s p o k o ju s ło wa k s ięcia o zas trzelo n y ch mu flo n ach . M iał n a my ś li p rawd ziwe zwierzęta, czy mo że Oro n Kalk ert zab ił n a Orlik u o ś mio ro tu ry s tó w? Wieczorem M atk a wciąż jes t d o ś ć wk u rzo n a. Tro ch ę d lateg o , że jes zcze n ie p o g o d ziła s ię z k arlo wars k im fias k iem, a tro ch ę d lateg o , że zaraz p o p rzeb u d zen iu u jrzała p o mars zczo n e k ro cze o b n ażo n eg o Pig meja, a to n ap rawd ę n ie jes t ład n y wid o k . Po n ieważ p o d ejrzewała, że s trip tiz afry k ań s k ieg o wo jo wn ik a ma n a s u mien iu o jciec, o s k arży ła g o o s zczen iack ie żarty zwias tu jące p o czątk i d emen cji, a n as tęp n ie k azała mu n aty ch mias t Pig meja u b rać – n a my ś li miała ten wy p ło wiały k awałek materiału wielk o ś ci ch u s teczk i h ig ien iczn ej. Tro ch ę mi ws ty d , że n ie p rzy zn ałam s ię, że s zmatk a zleciała n a s k u tek p rzeciąg u p o ws tałeg o po mo im g wałto wn y m trzaś n ięciu d rzwiami. Ws tręt jes t p rawd o p o d o b n ie n ieary s to k raty czn y , ale ro b ić za g ard ero b ian ą mu mii n ie d ałab y m

rad y , n awet g d y b y ch o d ziło o n aciąg n ięcie s wetra, a co d o p iero min iatu ro wej b ielizn y . Ojciec b ro n ił s ię arg u men tu jąc, że d o s ied lis k a czarn ej mag ii, czy li p o k o ju matk i, ws zed łb y wy łączn ie p o u p rzed n im zd ezy n fek o wan iu g o wo d ą ś więco n ą, więc o jak imś „ś ciąg an iu g aci” n ie mo że b y ć mo wy , n ie ws p o min ając ju ż o ty m, że u lu b ien iec matk i ś mierd zi jak s tary p iżmak , a o n (o jciec) n ie zb liży łb y s ię d o n ieg o (Pig meja), n awet jeś li miałb y (Pig mej) n a s zy i d iamen to wą k o lię. M imo iż zmu mifik o wan y Pig mej s tan o wi elemen t n as zej ek s p o zy cji (h rab ian k a Do ra p rzy wio zła g o wraz z d zies iątk ami tro feó w z Afry k i – mo że n awet s ama g o zas trzeliła), raczej n ie p rzes zk ad zało b y mi, g d y b y ś my s p alili g o razem z o s zczep em w p iecu o g ro d o wy m, jak p o ch wili zap ro p o n o wał o jciec. Lecz matk a p rzeraziła s ię, jak b y ś my ch cieli s p alić czło n k a ro d zin y . Wed łu g n iej z Pig meja u latn ia s ię jak iś flu id , k tó ry wcześ n iej czy p ó źn iej zwab i n as ze d u ch y , n a razie u p arcie n as u n ik ające. Wątp ię. Przeczy tałam d zien n ik i o b u M arii i n ie s ąd zę, żeb y n ap rawd ę mó g ł je zain teres o wać wy s ch n ięty k arzeł, k tó ry w d o d atk u s tras zn ie ś mierd zi. Niemn iej matk a u p ierała s ię, że Pig mej p o zo s tan ie w jej p o k o ju jak o wab ik n a d u ch y , a jeg o zak ry cie zleciła p an i Cich ej. Kied y p rzetłu maczy łam n ies maczn ą p ro ś b ę matk i n a języ k czes k i, p an i Cich a p o wied ziała, że „n ie b ęd zie jak iemu ś wy s u s zo n y mi czo rto wi g rzeb ać w k red en s ie”. Grzeb an iem w k red en s ie d o b ro wo ln ie zajęła s ię Den is k a, ale za d zies ięć min u t p rzy s zła d o k u ch n i p o in fo rmo wać n as , że „te afry k ań s k ie s trin g i” s ię ro zp ad ły . J ó zef zap ro p o n o wał, żeb y n arzu cić n a Pig meja fartu ch i twierd zić, że to n as z b y ły k u ch arz. Po p o łu d n iu matk a p rzep as ała Pig meja b iały m ręczn ik iem fro tté. Pig mej wy g ląd a, jak b y właś n ie wy s zed ł s p o d p ry s zn ica. Później Do czy tałam d zis iejs zą „Bły s k awicę”. Zep s u teg o s u s h i k s iążę Harry n ie zjad ł w Karlo wy ch Warach , ale ju ż n a p o k ład zie s amo lo tu n ależąceg o d o k ró lo wej. Po czu łam wy raźn ą u lg ę, b o wiem matk a ch ciała p o zwać Gran d h o tel Pu p p za to , że u n iemo żliwił jej s p o tk an ie z Dian ą. Kró lo wej ch y b a d o s ąd u n ie zag o n i. Karlo wars k ie zawo d y wy g rał mło d y Kin s k i. J es t n ap rawd ę maciu p k i. Gd y b y n ie p o d p is p o d zd jęciem p o my ś lałab y m, że k s iążę Sch warzen b erg d ek o ru je jak ieg o ś h o b b ita. J eś li o jciec b ęd zie w n o cy ch rap ać, wło żę mu d o łó żk a Pig meja.

Drogi Maksie, mam nadzieję, że ze względu na Twoją matkę wciąż przestrzegacie embarga na gazety, czasopisma i w ogóle wszelkie środki przekazu. No i – czy matka wytrzymała w abstynencji po tej nieudanej rozprawie, czy może znów zaczęła zaglądać do kieliszka? Jeśli jednak wpadłaby Ci w ręce dzisiejsza „Błyskawica”, zapewniam Cię, że nie próbowałam popełnić samobójstwa i próbować nie zamierzam. W mojej opinii samobójstwo jest bardzo niearystokratyczne, a poza tym poszłabym do piekła, gdzie z pewnością jest straszny tłok, ponieważ według Józefa trafia tam zdecydowana większość współczesnej populacji, łącznie z katolickimi gitarzystami. Jako katoliczka nie pochwalam również morderstwa, ale jeśli ktoś zabiłby moją guwernantkę, chyba głosowałabym za uniewinnieniem. Ale wracając do mojego samobójstwa. Na pierwszej (!) stronie dzisiejszej „Błyskawicy” ukazało się moje zdjęcie z podpisem: ARYSTOKRATKA MARIA KOSTKA: PRÓBA SAMOBÓJSTWA!!! RODZIN- NA KLĄTWA POWRACA!!! Na wszelki wypadek muszę dodać, że ta rzecz, którą mam na głowie, to kapelusz – nie latający talerz, natomiast te dwa zwierzęta to nasze dogi, mimo że wyglądają na wyrośnięte źrebaki. Kudłata kula u moich stóp to nasz kot – Caryca. Od kiedy widziałeś ją ostatnio, przytyła jakieś dziesięć kilo i turyści myślą, że to szop. W artykule rojącym się od wykrzykników znów została opisana legenda przeklętego imienia i jego nosicielek, które w naszym rodzie nie dożywają dwudziestki, a po śmierci straszą na Kostce. Na pewno nie muszę Ci przypominać, że oprócz matki, której „objawiła się” Maria II, nikt z nas żadnego ducha nie widział. Trzeba dodać, że matka wypiła przedtem pół litra orzechówki i zjadła talerz smażonych kań. Mimo iż wbrew podejrzeniom „Błyskawicy” nie przedawkowałam prozaku i nie powiesiłam się na żyrandolu w swoim pokoju, muszę przyznać, że ten artykuł trochę mnie zezłościł. „Błyskawica” to podobno najpoczytniejsza czeska gazeta, a ja wyszłam w niej na histeryczną dziewuchę, która nie potrafi się nawet zabić. Pani Cicha, która wierzy w każde wydrukowane w „Błyskawicy” słowo, też była wyraźnie podenerwowana. Po krótkim wahaniu na temat wiarygodności swojego jedynego źródła informacji („No przecież sobie tego nie wymyślili?”), doszła do wniosku, że ufnym dziennikarzom „musiał nakłamać jakiś łajdak”. Podejrzewała Józefa, który dziennikarzy nazywa armią Lucyfera, a kilka lat temu wmówił jakiejś redakcyjnej praktykantce dopytującej się o ciekawostki, że zmumifikowany Pigmej, którego właśnie pogłaskała, umarł na wirus Ebola, więc następny rok wojowniczka Lucyfera spędziła na zmianę na oddziale chorób tropikalnych i na psychiatrii. Przy tym matka trzyma tego Pigmeja w sypialni, a krwotoczna gorączka na razie się u niej nie pojawiła.

Owszem, Józef nie cierpi dziennikarzy (ale nie cierpi też politologów, socjologów, psychologów, związkowców, protestantów, obrońców praw człowieka, homoseksualistów – a według Józefa jest nim każdy mężczyzna z show biznesu, rozpasanej młodzieży katolickiej, ludzi chodzących do sauny, smakoszy herbaty, wszystkich, którzy gdzieś podróżują… możesz tak wyliczać bez żadnych ograniczeń), ale obwinianie go o kampanię dezinformacyjną jest absurdem. Nie potrafi nawet wysłać faksu. Podejrzewam, że zapomniał też, jak korzysta się z telefonu. Sam niedawno przyznał, że ostatni raz wykręcał numer telefoniczny piętnaście lat temu, kiedy trzeba było wezwać straż pożarną, bo bułgarski ambasador ze swoją świtą grillował barana w sali głównej i podpalił parkiet. Nie będę trzymać Cię w napięciu – łajdakiem, który okłamał dziennikarzy, okazał się ojciec. Nie bez wstydu przyznał, że moje samobójstwo wykorzystał jako wymówkę przy rozmowie telefonicznej z właścicielem Grandhotelu Pupp, który przedwczoraj dzwonił, by dowiedzieć się, dlaczego nikt nie zakwaterował się w zarezerwowanym apartamencie prezydenckim. Był wściekły i miał wyraźny rosyjski akcent. Potem powiedział ojcu, że wysyła na zwiedzanie Kostki grupkę weteranów z Afganistanu, która utracony zysk odbierze sobie w naturze. Kiedyś przy okazji opowiem Ci, dlaczego rodzice nie wzięli udziału w arystokratycznym festiwalu. Puszczę ci też kronikę wideo z ich karlowarskiej eskapady. Skoro już o tym mowa – wiedziałeś, że książę Schwarzenberg klnie jak czarnoskóry raper? Ojciec, przerażony wizją grabieży Kostki (wynajem tego apartamentu kosztował tyle, co lot na księżyc), uruchomił swoją wyobraźnię i drżącym głosem opowiedział wściekłemu Rosjaninowi o mojej próbie samobójczej. Najwyraźniej był dość przekonujący. Hotelarz wyraził współczucie i powiedział, że wie, co ojciec przeżywa, bo sam przeszedł podobną życiową tragedię – jego jedyna córka wstąpiła do Greenpeace. Potem zgodnie stwierdzili, że dzieci są jak psy pokojowe – do niczego. Na koniec rozmowy ojciec zaprosił jeszcze Rosjanina na Kostkę (bez weteranów wojennych) i o całej sprawie zapomniał. Tego, czy do „Błyskawicy” zadzwonił Vołodia Piervuchin (ten hotelarz), czy też „Błyskawica” podsłuchuje już wszystkie rozmowy w Czechach, sprawdzać nie zamierzamy. Niemniej Milada uważa moje podwójne samobójstwo za „dar niebios” (to już jest bluźnierstwo, nie sądzisz?), który podniesie nam podupadające zainteresowanie. Natychmiast opracowała również scenariusz całego wydarzenia: znalazła mnie matka, od żyrandola odciął ojciec, płukanie żołądka wykonał pan Spock za pomocą zabytkowej pompy hrabiny Klary (ona ten zabieg aplikowała sobie często sama – podobnie jak lewatywę i przykładanie pijawek, a czasami nawet wszystko naraz). Józef zaproponował jeszcze, żeby namalować mi na szyi wiarygodny wisielczy siniec od pętli, ale nie zgodziłam się. Wystarczy, że Milada kazała mi przy gościach wyglądać na „przybitą”. Znaczenie tego słowa zrozumiałam dopiero, kiedy Deniska pokazała kilka zdjęć ze swojego pobytu detoksykacyjnego. Wybałuszone oczy mogłabym jeszcze przed lustrem jakoś wyćwiczyć, ale wymiotować

sobie na włosy nie zamierzam. Milada twierdzi, że jeszcze dwa podobne artykuły i zostanę w Czechach celebrytką. Mam nadzieję, że nie będzie oczekiwać, żebym skoczyła z wieży lub nadziała się na miecz. Mój sukces medialny jest tym większy, że o Helence Vondraczkowej już się w „Błyskawicy” nie pisze, a księcia Schwarzenberga wcisnęli dopiero na piątą stronę (ktoś poprzecinał mu wszystkie opony w kamperze). Na zakończenie jeszcze jedna dobra wiadomość – mam pieniądze, o których ojciec nie wie. Nie jest to bynajmniej zawrotna kwota, ale na bak paliwa mogłoby wystarczyć. Nie bój się – nie ukradłam ich – po prostu doszłam do wniosku, że na nie zasłużyłam. Wystallczy, że powiesz (napiszesz), a ja wskakuję do bllyki i jadę Cię odwiedzić. To seplenienie zrozumiesz po obejrzeniu scenki z księciem Schwarzenbergiem na filmiku, który wezmę ze sobą. Maria PS Chciałabym przyjechać, zanim stanę się celebrytką, żeby po drodze nie śledził mnie tłum paparazzich.

30.04. Zaczy n am b y ć celeb ry tk ą. Przy p o ran n ej p rzejażd żce k o n n ej p o d jech ałam n a s tację b en zy n o wą, żeb y s p rawd zić, czy „zwin ięty ” ty s iąc k o ro n wy s tarczy n a wy jazd d o M ak s a. Po win ien wy s tarczy ć – o ile h y u n d ai n ie p ali ty le co ro lls – ro y ce. Ko n ie ch y b a za częs to s ię tam n ie p o jawiają, b o z p rzes zk lo n ej b u d k i wy s zła k as jerk a, b y p o in fo rmo wać mn ie, że p o d k ó w n ie p ro wad zą. Nag le zd ęb iała, zjech ała wzro k iem n a s to jak z g azetami, g d zie h o n o ro we miejs ce zajmo wała wczo rajs za „Bły s k awica”, i wy raziła o b awę, czy n ie p rzy jech ałam o b lać s ię b en zy n ą i p o d p alić. Do zamk u wracałam g alo p em. Lecz lawin a tu ry s tó w żąd n y ch tu ry s ty k i cmen tarn ej n ie p o jawiła s ię. Na Ko s tk ę p rzy b y ła d ziś ty lk o g ru p a d wu n as tu o s ó b , p rzed k tó ry mi n ie mu s iałam n awet u d awać p rzy b itej. Wracali ze ś lu b u alb o z u ro d zin – s ami n ie b y li p ewn i. Nie wied zieli, jak i jes t d zień ty g o d n ia, a n iek tó rzy mieli we wło s ach i w u b ran iu s ło mę. J eś li zg u b ią ap arat, k tó ry m zro b iliś my s o b ie g ru p o we zd jęcie p rzy wy p ch an ej p an d zie, z p ewn o ś cią n ie b ęd ą p amiętać, że w o g ó le b y li n a Ko s tce.

Wed łu g M ilad y to ty lk o cis za p rzed b u rzą, p o n ieważ ju tro jes t ś więto , lu d zie n ie id ą d o p racy , więc rzek o mo czek ają n as tu ry s ty czn e żn iwa. In wazję mu flo n ó w p rzewid u je ró wn ież J ó zef. Twierd zi, że zamias t o b o wiązk o wej o b ecn o ś ci w p o ch o d zie p ierws zo majo wy m teraz zd es p ero wan i lu d zie tu łają s ię p o zab y tk ach , żeb y jak o ś zab ić wo ln y czas , n a k tó ry n ie mają żad n eg o p o my s łu , zwłas zcza że ws zy s tk ie s k lep y s ą p o zamy k an e. J ó zef s ąd zi, że b ard zo p o zy ty wn y wp ły w n a u s p o k o jen ie zach o d n iej cy wilizacji miałab y lik wid acja ś wiąt, wo ln y ch s o b ó t, p łatn y ch u rlo p ó w i ws zelk ieg o s p rzętu u łatwiająceg o lu d zio m p racę. Ch ciałab y m g o zo b aczy ć, jak k o s i k o s ą zb o że lu b wy d o b y wa n a s zy ch cie węg iel k ilo fem. Po p o łu d n iu s k u b aliś my g ęs i, żeb y zd es p ero wan a p o p u lacja zach o d n iej cy wilizacji p rzy n ajmn iej n ie b y ło g ło d n a. Pan i Cich a p o in fo rmo wała o jca, że za p racę w ś więto b ęd zie ch ciała d o p łatę „b o zaws ze tak b y ło ”. Nie wiem, jak ś więta, ale d o p łaty n a p ewn o n ależało b y zlik wid o wać. M ilad a ch ciała, żeb y m wło ży ła ju tro czarn y g o lf Den is k i, k tó ry zak ry łb y n ieis tn iejący o d cis k s zn u ra n a mo jej s zy i. Od eb rałam to jak o p ro wo k ację. W u b ran ia mo jej g u wern an tk i n ie wcis n ęłab y s ię n awet lalk a Barb ie. W o g ó le n ie mo g ę ju ż jej zn ieś ć (Den is k i – Barb ie mi wis i). Os tateczn ie u zg o d n iły ś my , że wezmę p ales ty ń s k ą ch u s tę, k tó rą M ilad a d o s tała o d k s ięcia Sch warzen b erg a, g d y o d ch o d ziła z Orlik a. Kied y ćwiczy łam p rzed lu s trem p rzy b itą min ę, w p ewn ej ch wili zau waży łam n iep o k o jące p o d o b ień s two d o żo n y J as ira Arafata.

01.05. – ŚWIĘTO PRACY Nie jes tem w s tan ie zeb rać my ś li, a p o n ieważ n ie ch cę, żeb y mó j d zis iejs zy wp is wy g ląd ał jak d zien n ik Ag en o ra Ko s tk i, p o d k tó ry m w jak iejś b itwie wy b u ch ł k o ń , a o n d o ś mierci n ie b y ł w s tan ie s k o n s tru o wać zro zu miałeg o zd an ia, o g ran iczę s ię d o p rzep is an ia wp is ó w z k s ięg i g o ś ci: Ta powieszona dziewczyna okutana w palestyńską chustę wygląda jak żona Jasira Arafata. Chcieliśmy zobaczyć żyrandol, na którym powiesiła się ta młoda hrabianka. Opryskliwy przewodnik powiedział nam, że urwał się razem z nią i rozbił się. Nie chcielibyście go naprawić? Zajmujemy się renowacją żyrandoli. Żal mi Marii Kostki! Dlaczego nie zamkniecie jej gdzieś, zamiast kazać oprowadzać gości? Podczas całego zwiedzania wszyscy się na nią gapili i ciągle robili jej zdjęcia (tylko ja jedna nie!). Po

godzinnym ataku fleszy biedulka nie potrafiła już mrugnąć oboma oczami jednocześnie. Chciałam kupić kawałek sznura, na którym wisiała Maria Kostka. Kasjer powiedział mi, że jest do sprzedania jedynie w całości i podał horrendalną cenę. Gdybyście pocięli go na kawałki, zarobilibyście dużo więcej. Pomyślcie o tym! Mario, nie załamuj się. Następnym razem się uda! Skąd wytrzasnęliście tę „superpsycho” guwernantkę? Po piętnastu minutach musiałem przerwać zwiedzanie, bo żona dostała migreny. Nie dziwię się, że hrabianka Maria chciała popełnić samobójstwo. Pieczecie wyśmienite gęsi! Może warto by trochę ograniczyć tłuszcz, ale ja mam wycięty woreczek żółciowy, więc mnie on nie przeszkadza. Ładnie wychowaliście tę swoją hrabianeczkę! Kiedy grzecznie (!) poprosiłam o podpis na koszulce z jej podobizną, którą z sympatii do niej kupiłam i od razu włożyłam, mimo że noszę rozmiar XL, a wy mieliście już tylko S, odszczeknęła, że wielo r yb ó w nie p o d p is uje!!! Niesłychane!!! Ostatnia arystokratka? Gówno prawda! Pierwsza smarkula!!! Po tym incydencie chciałam oddać koszulkę, ale kasjer odmówił jej przyjęcia, bo rzekomo „zaczęły puszczać szwy”. Ja tego tak nie zostawię! Wiecie, że wasza kucharka po kryjomu pije? Zanim zdążyliśmy zjeść gęś (pyszna, choć trochę tłusta), wydoiła kubek orzechówki. Ta baba musi mieć przeżarte wnętrzności. Kiedy tylko sobie golnęła, zawsze zabrzęczało w niej coś identycznie jak w tym waszym zegarze z wahadłem. Język hrabiny Kostki (matki tej powieszonej) jest tragiczny! Czy to nie jest siostra Schwarzenberga? Wasza koza ze złamanym rogiem ugryzła mojego syna. Spodziewajcie się pozwu. Widziałem i chętnie zeznam, że ten mały gnojek wpychał tej kozie kij do oka. Mój adres… Mario, życie warto przeżyć! Uwierz mi, też próbowałem kiedyś popełnić samobójstwo – trzy razy. Przewodniczka twierdziła, że w poprzednim życiu była cesarzową Sissi, a w obecnym wyjdzie za księcia Harry’ego i zostanie królową Anglii. Gratuluję! Jestem wiceprzewodniczącym czeskiego fanklubu serialu Star Trek – wasz ogrodnik wygląda jak pan Spock. Właściwie nie miałem pewności, czy to nie jest Leonard Nimoy (aktor, który go gra) we własnej osobie. Kiedy zaprosiłem go na nasz zjazd, powiedział, że za prozak przyjedzie nawet z bandą Klingonów. Może moglibyście wysłać go na odwyk? Klingonów mamy pod dostatkiem.

02.05. Ko lejn e wp is y z k s ięg i g o ś ci: Sprzedawanie pociętego wisielczego sznura jest niesmaczne!!! Szczególnie jeśli za pięć centymetrów

chcecie 500 koron!!! Kostka jest siedliskiem negatywnej energii! Kiedy zaproponowałyśmy przewodnikowi oczyszczenie jej za pomocą białej magii, zszokował nas stwierdzeniem, że „takie cwane czarownice przywożono na Kostkę w kajdanach i jako heretyczki odprawiano pod postacią dymu”. Potem poradził nam, żebyśmy oszczędzały siły, bo skończymy w piekle, gdzie negatywnej energii będzie tyle, ile dusza zapragnie. Szok! Nie dziwcie się, kiedy wasza córka znów zadynda na sznurze. Od dawna zajmuję się przeżyciami ludzi mających za sobą – jak to się mówi – powrót z drugiego brzegu. Kiedy zapytałem hrabianki Marii o kolor światła, które widzi każdy umierający, odpowiedziała: „Było czerwone jak pański nochal”. Po prostu skandal! A grzecznie czekałem dwie godziny, żeby dostać się do jej grupy i zjadłem koszmarnie tłustą gęś, mimo że jestem diabetykiem!!! Jako babcia skazana na pilnowanie hiperaktywnego (kiedyś się mówiło: rozwydrzonego) wnuka chciałabym podziękować Marii za piękne popołudnie. Na pytanie mojego ciemiężyciela „Kiedy zdechniesz?” odpowiedziała z dużym refleksem: „Teraz… a ciebie zabiorę ze sobą”. Następnie zaciągnęła go przed wielki kominek i spuściła ten manekin wisielca. Po raz pierwszy, od kiedy mój wnuk się urodził (a ma pięć lat), mogłam spokojnie zjeść obiad. Mam tylko nadzieję, że ten szok utrzyma się przynajmniej do czasu, kiedy oddam go rodzicom. Na razie wciąż wygląda jak autyk. Jeszcze raz dziękuję! Pomysł z oswojonym szopem praczem, który udaje, że jest wypchany, a potem nagle wstaje i wychodzi, jest doskonały! To jest kot, a nie szop, ośle! Chyba wstrzykiwałeś sobie sterydy. Ale pomysł rzeczywiście świetny. Nasze dzieci do końca zwiedzania nie ruszyły się od nas na krok (na Orliku zwiały już w pierwszym pomieszczeniu i szukaliśmy ich do wieczora). Wasze dogi obsikały, pośliniły, a może i zaciążyły naszą suczkę pekińczyka. Dlaczego ich nie zamkniecie? Jestem ortopedą, nie psychiatrą, ale ten homunkulus, którego zatrudniacie jako guwernantkę, bierze tych leków albo za dużo, albo za mało. Psycho! Przy powieszeniu (między innymi) umierają komórki mózgowe. Jesteście pewni, że przez jakiś czas nie wisiała również ta wasza „super” guwernantka? Jakaś baba w toalecie odwinęła całą rolkę papieru toaletowego, a potem ten kłębek wcisnęła sobie do torebki. Kiedy zwróciliśmy panu hrabiemu uwagę, że w toaletach nie ma papieru, powiedział, że trzeba było przywieźć sobie swój. Chyba nie myślicie poważnie! Milado, bez Ciebie jest na Orliku wspaniale! Książę przestał się jąkać, a wśród pracowników gwałtownie spadło zużycie lexaurinu i rohypnolu. Przewodniczka z Orlika. Słyszeliście o karcie dań, w której pojawia się też coś oprócz pieczonej gęsi? Chyba nie! Kiedy

chcieliśmy zamówić sobie na obiad jakąś sałatkę, wasza kucharka, na marginesie dodam, że wstawiona, zareagowała tak: „Sałata? Jesteście ślimakami, czy co?”. Nikt nigdy nas tak nie potraktował!!!

03.05. Rano Właś n ie zak o ń czy ł s ię p o ran n y ap el. Ze s k u tk iem n aty ch mias to wy m M ilad a zak azała u ży wan ia wu lg arn y ch s łó w. Op ró cz mo ich ciąg ły ch p ró ś b s k ło n ił ją d o teg o wczo rajs zy wp is w k s ięd ze g o ś ci: Zwiedziliśmy już wiele zamków, ale tak wulgarnego personelu nie mają nawet na Orliku. Czy u was wybuchła epidemia zespołu Tourette’a? Przekleństw wysłuchaliśmy kolejno w kasie od hrabiego, od kucharki, od kasztelana, od dziwnego faceta z siatką na głowie (ogrodnika?) oraz od przewodniczki, która łyżkę do butów nazwała „super ojebką”. Za k ażd e wu lg arn e s ło wo jeg o au to r b ęd zie mu s iał zap łacić p ięćd zies iąt k o ro n , a zeb ran a k wo ta zo s tan ie p o d k o n iec ro k u p rzezn aczo n a n a cele ch ary taty wn e. Ojciec n ie ty lk o wy raził zg o d ę, ale zap ro p o n o wał zwięk s zen ie k ary d o s tu k o ro n z ty m, że p ien iąd ze trafią d o n ieg o , p o n ieważ jes t b ied n iejs zy n iż b ezd o mn i z całeg o ś wiata razem wzięci. Najwięk s zy b ied ak p o d s ło ń cem b ez wątp ien ia b ły s k awiczn ie p o liczy ł, że w ten eleg an ck i s p o s ó b mo g łab y d o n ieg o wró cić więk s zo ś ć ś ro d k ó w, k tó re mu s i co mies iąc p rzek azy wać p raco wn ik o m w fo rmie wy p łaty . Na s zczęś cie M ilad a u p ierała s ię p rzy s wo jej p ro p o zy cji, więc b ęd ziemy p łacić p o p ięćd zies iąt k o ro n , a n a Bo że Naro d zen ie k u p imy p rezen ty d o jak ieg o ś d o mu d zieck a. Na o g ło s zen ie mo rato riu m p an i Cich a zareag o wała s twierd zen iem, żeb y ś my p o cało wali s ię w d … (– 5 0 k o ro n ). Na p y tan ie J ó zefa, czy b ęd ziemy ch o d zić z włączo n y m d y k tafo n em, czy mo że k ażd emu zo s tan ie p rzy d zielo n y o s o b is ty k o n fid en t, M ilad a o d p arła, że n a k o n tro lę ma s wo je s p o s o b y . Sk lo n u je s ię, czy wy p ije jak ąś b ajk o wą mik s tu rę wy o s trzającą s łu ch d o p o zio mu Su p erman a? Wu lg arn e s ło wa b ard zo mi p rzes zk ad zają, ale k ab lo wać n ie zamierzam, p o n ieważ to jes t n ieary s to k raty czn e. Wieczorem Pan i Cich a: – 8 5 0 k o ro n J ó zef: – 7 0 0 k o ro n Pan Sp o ck : – 4 5 0 k o ro n Den is k a: – 1 5 0 k o ro n ( 3 x s u p er o jeb k a) Ojciec: – 6 0 0 k o ro n

M atk a: – 2 5 0 k o ro n (3 x fu ck , 2 x mo th erfu ck er) J a!: – 5 0 k o ro n („b o jes teś id io tą”)

04.05. Pan i Cich a: – 1 4 5 0 k o ro n J ó zef: – 8 5 0 k o ro n Pan Sp o ck : – 7 5 0 k o ro n Den is k a: – 3 5 0 k o ro n ( 7 x s u p er o jeb k a) Ojciec: – 1 3 0 0 k o ro n M atk a: – 5 5 0 k o ro n (8 x fu ck , 3 x mo th erfu ck er) J a!: – 1 5 0 k o ro n (2 x id io ta, 1 x d eb il) Po p rzeczy tan iu p o wy żs zeg o zes tawien ia p an i Cich a o ś wiad czy ła, że to p ier... i id zie s p rzątać d o d o mu s tarcó w, g d zie n ik t jej n ie b ęd zie jeb ... za to , „że mó wi“. Ws p o mn iała też o k s ięciu Sch warzen b erg u , k tó ry k ln ie jak s zewc, a jak o ś n ik t g o za to d o ch ... n ie k as u je. M ilad a u zn ała, że rzeczy wiś cie w ty m temp ie s iero ty z d o mu d zieck a mo g ły b y s o b ie p o d k o n iec ro k u k u p ić Dis n ey lan d , a p o tem u zg o d n iła z o jcem, że wu lg arn e s ło wa b ęd ziemy ws zy s cy mó wić w d u ch u . Nie jes tem p rzek o n an a, czy to s ię u d a. Pan i Cich a n a n o we zas ad y zareag o wała o k rzy k iem: - No ch y b a was p o j...

05.05. J u tro p rzy jed zie d o n as jak iś k lien t Ben d y , k tó ry zb ił zawro tn ą fo rtu n ę n a s p rzed aży b ro n i wy co fan ej z armii, k u p ił s o b ie zamek i p rag n ie p o zn ać p rawd ziwą s zlach tę. Ojciec ju ż n ie mo że s ię g o d o czek ać, p o n ieważ mag n at zb ro jen io wy n am za s p o tk an ie zap łaci. Będ zie to z p ewn o ś cią n iezła s u mk a. Kied y ty lk o o jciec s k o ń czy ł ro zmawiać z Ben d ą, zaczął p o d ś p iewy wać s o b ie Świat jest wspaniały, różowy, beżowy i co ch wilę wy g ląd ał n a d zied zin iec, jak b y g o ś ć miał p rzy jech ać d zień wcześ n iej. No co wać b ęd zie w ap artamen cie Himmlera – z ty m że zamias t p o rtretu Himmlera p o wies iliś my o b raz Bitwa w kotlinie, a w łazien ce k afelk i ze s was ty k ą p an Sp o ck zak leił fo to tap etą Zachód słońca na Karaibach, p o n ieważ mag n at h an d lu je międ zy in n y mi z Izraelem, więc n o c s p ęd zo n a wś ró d s y mb o li n azis to ws k ich mo g łab y zep s u ć mu rep u tację, s zczeg ó ln ie jeś li jes t o b s erwo wan y p rzez M o s s ad . Dzięk i tej wizy cie n ie

mu s zę ju ż też n o s ić ch u s ty p ales ty ń s k iej. Do ś ć s k o mp lik o wan e b y ło u ło żen ie men u . M ag n at jes t cu k rzy k iem i żó łcio wcem, co wy k lu cza jak iek o lwiek d an ia wy wo d zące s ię z zab y tk o wej k s iążk i k u ch ars k iej, wed łu g k tó rej g o tu je p an i Cich a. Lis ta s k ład n ik ó w ws zy s tk ich p o traw z tej k s iążk i zaczy n a s ię o d s ło wa smalec. Dłu g o wy g ląd ało n a to , że b ęd zie jad ł to , co mo ja an o rek ty czn a g u wern an tk a, czy li s p arzo n e o tręb y , ale p o tem p an i Cich a p rzy p o mn iała s o b ie o s zp in ak u . Po wy ciąg n ięciu o k o ło p iętn as tu g ęs i we wn ętrzn o ś ciach zamrażark i p o jawiła s ię zielo n a k u la, k tó rej p o d an ie o jciec n aty ch mias t o d rzu cił, b o p rzecież n ie b ęd zie s erwo wać „jak ieg o ś ło p ian u z ep o k i lo d o wco wej”. M ilad a u s p o k ajała n as ty m, że h an d larza b ro n ią n ie in teres u je jed zen ie, a jeś li b ęd zie mó g ł p o k o n wers o wać z p rzed s tawicielami s tarej ary s to k racji, k tó ra tak g o fas cy n u je, s p o k o jn ie zje ch o ćb y o ś lin io n e p ap cie d la zwied zający ch . Ch y b a wie, o czy m mó wi, p o n ieważ jeg o wizy tę zaliczy ła też w s łu żb ie n a Orlik u . Wp rawd zie p o d czas tamteg o s p o tk an ia p o d an o d ietety czn e s p ecjały , ale k s iążę Sch warzen b erg zas n ął ju ż p rzy ap eritifie i mias t wzn io s ły ch my ś li o b iad o wi to warzy s zy ło wy łączn ie ch rap an ie, więc mag n at wy jeżd żał d o ś ć ro zczaro wan y , s zczeg ó ln ie że ta s ama s y tu acja p o wtó rzy ła s ię ró wn ież p o d czas k o lacji, p rzy k tó rej ś p iący k s iążę n a d o d atek s p ad ł z k rzes ła. Lecz n ie o b u d ził s ię n awet wted y . Dlateg o M ilad a zak azała n am s p o ży wan ia p ro zak u p o d czas całej wizy ty . – A więc jak im p rzy s mak iem g o u raczy my ? Ro s o łem z b u k wicy czy mielo n y mi ze s to k ro tek ? - zap y tała p an i Cich a. – To fu z k u my s em – o d p o wied ziała M ilad a. Pan i Cich a s p o jrzała n a n as , jak b y ch ciała s ię u p ewn ić, że n ie ch o d zi o h alu cy n ację s łu ch o wą, a p o tem zap y tała zd ziwio n a: – A co to jes t? J ak ieś k amien ie? Po wy jaś n ien iu M ilad y , że ch o d zi o s o ję i mlek o k laczy , p an i Cich a o d p arła: – Dzieci w Afry ce n ie mają co jeś ć, a Sch warzen b erg s o b ie w n ajlep s ze d o i k o n ie. Po tem d o d ała jes zcze, że n ied łu g o p rzy jd zie wo jn a, i ły k n ęła s o b ie o rzech ó wk i. Na k o n iec p o d zięk o wała Bo g u , że n as ze wy p o ży czo n e k o n ie to o g iery , więc d o jen ie raczej n ie wch o d zi w g rę, ch o ciaż to warzy s ze k o łch o źn icy w Związk u Rad zieck im w latach p ięćd zies iąty ch ro zd o ili k o zła. M ag n at d o s tan ie s u ch e ziemn iak i i k o zi s er. Nam p an i Cich a u p iecze g ęś .

06.05. Han d larz b ro n ią jes t całk iem p rzy jemn y m czło wiek iem – jeś li zap o mn ieć o ty m, że s p rzed aje s emtex i min y p rzeciwp iech o tn e, a jeg o o s o b is ty o ch ro n iarz wy g ląd a jak Tatar n a fres k u w s ali g łó wn ej. M imo iż jes t b ajk o wo b o g aty i ma n awet włas n y o d rzu to wiec, d o s zczęś cia z n iezn an y ch p rzy czy n b rak u je mu ty tu łu s zlach eck ieg o . O jeg o n ad an ie zwró cił s ię ju ż d o ws zy s tk ich eu ro p ejs k ich p rzy wó d có w, ale n ie o d p o wied ział mu n ik t o p ró cz h is zp ań s k ieg o k ró la, k tó ry n azwał g o n ieb ezp ieczn y m aro g an tem, p o n ieważ d o k lien tó w mag n ata n ależą międ zy in n y mi b as k ijs cy terro ry ś ci, k tó rzy k u p u ją u n ieg o jak w Kau flan d zie. Ks iążę Sch warzen b erg wp rawd zie mó g łb y s ię za n im ws tawić u Elżb iety II, ale zg o d n ie z ro d o wą trad y cją h an d larz mu s iałb y s łu ży ć mu p rzez d wa lata jak o p aź. O o p ętan iu ch ęcią zd o b y cia ty tu łu s zlach eck ieg o ś wiad czy to , że n a d wu letn ią s łu żb ę mag n at s ię zg o d ził, ch o ć d o trad y cy jn y ch zajęć p azia n ależy u Sch warzen b erg ó w czy s zczen ie b u tó w i fajk i, n ie mó wiąc ju ż o p ełn ien iu cało n o cn ej s traży p rzed s y p ialn ią J eg o Wy s o k o ś ci. Ten s p o s ó b zn alezien ia s ię wś ró d wy s o k o u ro d zo n y ch o d rzu ciła żo n a h an d larza, k ied y d o wied ziała s ię, że mu s iałb y też p ró b o wać jed zen ia, czy n ie jes t zatru te. Przy zn an ej s k ło n n o ś ci k s ięcia d o k iełb as b awars k ich z p ep ero n i i ch rzan em s łu żb a zak o ń czy łab y s ię p rzed e ws zy s tk im atak iem wo reczk a żó łcio weg o . Zres ztą p o d czas n as zej k o lacji żo n a ze s ło wami „zap o mn ij o ty m” waln ęła h an d larza p o ręk ach , k ied y s ięg ał p o g ęs ie wątró b k i p ły wające w tłu s zczu . Zan im p o zwo liła mu s p ró b o wać k awałek g ęs ieg o u d a, k azała s o b ie p o k azać, że mąż ma p rzy s o b ie całe o p ak o wan ie lek ó w n a wy p ad ek atak u wo reczk a żó łcio weg o . Przy k o lacji o g ląd aliś my alb u m fo to g rafii z ich zamk o wej p o s iad ło ś ci, k tó ra n azy wa s ię Ch atk a, ch o ć jes t wielk a jak Pałac Bu ck in g h am. Kied y p rzeg ląd aliś my zd jęcia, h an d larz b ro n ią zwierzy ł s ię n am zaws ty d zo n y , że b ez ty tu łu s zlach eck ieg o czu je s ię tam d ziwn ie. M y ś lę, że mo że to b y ć s p o wo d o wan e ró wn ież ty m, że zamk u s trzeg ą u zb ro jen i mężczy źn i w k o min iark ach , a we ws zy s tk ich d rzwiach wb u d o wan e s ą b ramk i b ezp ieczeń s twa. Oczy wiś cie cały o b iek t i p rzy leg ły s tu h ek taro wy p ark s ą n ied o s tęp n e d la zwied zający ch , a d o ewen tu aln y ch ciek aws k ich s trzela s ię b ez o s trzeżen ia. M ilad a p o wied ziała J ó zefo wi, że n a p ewn o b y mu s ię tam s p o d o b ało – ró wn ież d lateg o , że d o atry b u tó w tamtejs zeg o k as ztelan a o p ró cz k lu czy n ależy też rewo lwer. J ó zef p rzy tak n ął, że zamek b ez mu flo n ó w o zn acza p o wró t d o p ierwo tn eg o p o rząd k u ś wiata, n iemn iej n ie mo że s o b ie wy o b razić, że w k amizelce k u lo o d p o rn ej

mu s iałb y ch o d zić n awet d o to alety . Nas tęp n ie zap y tał mag n ata, czy ju ż k ied y ś u d ało mu s ię wy mó wić s wo je n azwis k o i n azwę s ied zib y b ez ro ześ mian ia s ię. M ag n at n azy wa s ię b o wiem Wiewió rk a, a p o łączen ie wy razo we Wiewió rk a z Ch atk i n ap rawd ę b ard ziej n iż ty tu ł s zlach eck i p rzy p o min a ty tu ł k s iążk i d la d zieci. Ojciec, k tó ry o d Wiewió rk i z Ch atk i zain k as o wał ju ż p ien iąd ze za s p o tk an ie, u s p o k ajał g o ty m, że Ko ło wró t, Zając z Hazmb u rk a czy Ud y rck i z Ud y rk a też n ie b rzmią zb y t wy n io ś le, mimo że ch o d zi o s tare czes k ie ro d y . Starając s ię załag o d zić p o ws tały zg rzy t o jciec zap y tał p rzy s złeg o ary s to k raty , czy my ś lał ju ż o s wo im h erb ie. – Niech mi p an n awet o ty m n ie p rzy p o min a - o d p arł mag n at Wiewió rk a i n iemal p łaczliwie d o d ał: – Wy n ająłem h erald y k a, k tó ry p racu je d la Win d s o ró w i in n y ch ro d zin k ró lews k ich . Ko s zto wało mn ie to majątek . Zro b ił d la mn ie h erb , p o n o ć b ard zo wy mo wn y , i u mieś cił w n im wiewió rk ę. A wie p an , jak ten h erb s k o men to wał k s iążę Sch warzen b erg ? Llan y J u lek , ch ło p ie, p o co ś tam wcis k ał jak ieg o ś zab ied zo n eg o llu d eg o k o ta, k tó lly n a d o d atek s to i n a d wó ch łap ach ? J ó zef, zn an y z tak tu i emp atii n a p o zio mie Czy n g is – ch an a, s twierd ził, że wiewió rk a p as u je w n ajlep s zy m razie d o o d zn ak i h arcers k iej, a mag n ato wi p o d d ał p o my s ł h erb u z k ałas zn ik o wem i h as łem WIERNOŚĆ I SIŁA. Wiewió rk a b ez więk s zeg o p rzek o n an ia p o wied ział, że s wo jeg o n azwis k a s ię n ie ws ty d zi, i d o d ał, że zap ro p o n o wan e h as ło mu s ię p o d o b a. J ó zef d o rad ził mu jes zcze, żeb y n ie p ró b o wał p o łączy ć WIERNOŚCI I SIŁY z o b razk iem wiewió rk i. Po małżo n k ach z Ch atk i wid ać b y ło jak ieś ro s n ące ro zczaro wan ie. Od razu p o p rzy jeźd zie wy jawili n am, że p rzy jech ali wch ło n ąć atmo s ferę p rawd ziweg o ary s to k raty czn eg o zamk u wraz z jeg o o d wieczn y mi trad y cjami o raz d y s ty n g o wan y m i u s łu żn y m p ers o n elem. Nato mias t my zao fero waliś my im s o cjo p aty czn eg o k as ztelan a, o g ro d n ik a g rająceg o n a fo rtep ian ie z s iateczk ą n a wło s ach , k u ch ark ę, k tó ra n a temat k o zieg o s era s twierd ziła, że „ś mierd zi jak s tara p ierzy n a” o raz g u wern an tk ę, k tó ra zd jęcie ły s eg o k amerd y n era mag n ata, p o zu jąceg o we frak u i ręk awicach z jelen iej s k ó ry , s k o men to wała czaru jący m psycho. Pry m w d y s ty n k cji i u s łu żn o ś ci wio d ła więc wy łączn ie M ilad a, lecz n awet o n a mu s iała czas ami zd ecy d o wan ie wch o d zić o jcu w s ło wo , co u p ań s twa Wiewió rk ó w s k u tk o wało u n ies io n y mi ze zd ziwien ia b rwiami. Trzeb a d o d ać, że p o d czas ro zmo wy o jciec z d o wo ln eg o tematu p o trafił p ły n n ie p rzejś ć n a s wo ją litan ię o n ajwięk s zy m b ied ak u w d ziejach ro d u . To cząca s ię w języ k u an g iels k im k o n wers acja matk i z p an ią Wiewió rk ą

ro zp o częła s ię o d s k arg i n a len is two n as zy ch d u ch ó w, k o lejn ą p o ru s zo n ą k wes tią b y ła k iep s k a jak o ś ć p o traw p o d awan y ch n a p o k ład zie k ró lews k ieg o s amo lo tu , k tó ra u n iemo żliwiła s p o tk an ie z k s iężn ą Dian ą, a cała ro zmo wa zak o ń czy ła s ię n iezwy k le s zo k u jącą in fo rmacją, że matk a lis to wn ie zap ro s iła lad y Di z o b o ma k s iążętami n a Ko s tk ę. Po u s ły s zen iu tej n o win k i mu s iałam wy jś ć, b y o p łu k ać s o b ie twarz zimn ą wo d ą. Op ro wad zen ia p o zamk u i wy k ład u n a temat h is to rii ro d o wej p o d jęłam s ię d o b ro wo ln ie s ama, p o n ieważ wy czu łam, że to warzy s two J ó zefa jes t n iep o żąd an e. Przed n as zy m d rzewem g en ealo g iczn y m w s ali g łó wn ej p an Wiewió rk a wes tch n ął, że ws zy s cy jeg o p rzo d k o wie aż d o cztern as teg o wiek u n ależeli d o wiejs k iej b ied o ty , a o ary s to k rację ich ro d zin a o tarła s ię jed y n ie za p o ś red n ictwem weteran a wo jn y trzy d zies to letn iej, k tó ry p raco wał n a d wo rze Kin s k ich jak o b ęb n iarz. Ojciec p ó źn iej o ś wiad czy ł, że ze s tan em k o n ta Wiewió rk i mó g łb y s p o k o jn ie b ęb n ić u Kin s k ich o d ran a d o n o cy . W s ali ś lu b ó w zn an ej g łó wn ie d zięk i Helen ce Vo n d raczk o wej małżeń s two mag n ató w wp ad ło w zach wy t, p o n ieważ n ajp o p u larn iejs za czes k a p io s en k ark a jes t ich k o leżan k ą, s p ęd za z n imi u rlo p y i ś p iewa n a p rzy jęciach u ro d zin o wy ch ich d zieci. Śp iewała n awet n a p o g rzeb ie matk i Wiewió rk i – z p ewn o ś cią co ś in n eg o n iż Świat jest cudowny, beżowy, różowy. Pan i Wiewió rk a s fo to g rafo wała ws zy s tk ie ek s p o n aty łączn ie z n ad g ry zio n y m k awałk iem cias ta, zab ru d zo n ą ch u s teczk ą i g wiazd ą s zery fa, k tó rą zg u b ił wted y n a Ko s tce ws ch o d n io n iemieck i k o wb o j Dean Reed . Nas tęp n ie p an i Wiewió rk a zap ewn iła n as , że Helen k a n a p ewn o b ęd zie ch ciała zwied zić ek s p o zy cję z włas n eg o ś lu b u . J eś li n ap rawd ę tak s ię s tan ie, z u wag i n a J ó zefa mam n ad zieję, że u p rzed zi n as o s wo im p rzy jeźd zie. Ob awiam s ię, że jeś li J ó zef b ez o s trzeżen ia zn ó w zo b aczy łb y Helen k ę Vo n d raczk o wą we włas n ej o s o b ie, p ęk ły b y mu ro g ó wk i. Helen k a weźmie też u d ział w jes ien n y m p o lo wan iu n a lis a, k tó ry p lan u je d la czes k iej s zlach ty zo rg an izo wać Wiewió rk a i n a k tó ry my ró wn ież zo s taliś my zap ro s zen i. Na ju tro zap lan o wan a jes t wy cieczk a k o n n a. Kied y Wiewió rk a z Ch atk i zo b aczy o jca w s io d le (o ile u d a mu s ię tam wd rap ać), p rawd o p o d o b n ie s wo je zap ro s zen ie o d wo ła.

07.05. Wp rawd zie Wiewió rk a z Ch atk i zap ro s zen ia n a p o lo wan ie n ie o d wo łał, ale p o

d zis iejs zy m d n iu p rawd o p o d o b n ie d o s zed ł d o wn io s k u , że b ęd zie mu s iał załatwić o jcu jak ieg o ś s p araliżo wan eg o lis a. Ows zem, n a s io d ło o jciec s ię wd rap ał. Nie o d waży łab y m s ię u ży ć s ło wa ws iad ł, p o n ieważ zo s tał tam p rzez J ó zefa, p an a Sp o ck a i M ilad ę d e facto wn ies io n y . Nato mias t matk a, p o b u d zo n a p ełn y m p o d ziwu s twierd zen iem p an i Wiewió rk i: „Wy g ląd a p an i jak k s iężn a Dian a”, p o k tó ry m b ez wątp ien ia d o s iad łab y n awet b ro n to zau ra, ws k o czy ła n a k o n ia z p ręd k o ś cią d la lu d zk ieg o o k a p rawie n iezau ważaln ą. Po p rzecieran e b iczy k i p ań s twa Wiewió rk ó w zd rad zały , że jazd ę k o n n ą u p rawiają b ard zo częs to – p o d o b n ie jak ws p o mn ian y wczo raj g o lf czy s trzelan ie d o as falto wy ch g o łęb i. W k o ń cu ru s zy li. Zes zty wn iały ze s trach u o jciec k o ły s ał s ię jak man ek in u b ran y w s tró j d żo k eja. I tak i miał też k o lo r twarzy . Szli w temp ie p u s ty n n ej k arawan y . Po d wu d zies tu min u tach wciąż wid ziałam ich z o k n a. Zeg ar wy b ił właś n ie jed en as tą, a ja wy ch o d ziłam ze s wo ją g ru p ą z g ro b o wca, k ied y n a d zied ziń cu p o jawił s ię rżący k o ń . J eg o wid o k b y ł n iep o k o jący ty m b ard ziej, że w p rawy m s trzemien iu d y n d ał b u t jeźd zieck i o jca. Po g o d zin ie n a d zied ziń cu p o jawił s ię o jciec. Wy g ląd ał jak d u ch wracający z b itwy lu b z walk i ze s tad em lwó w. Twarz i ręce miał p o k ry te k rwawy mi s zramami. J eg o b ry czes y i k amizelk a b y ły p o rwan e, jak b y właś n ie wy s zły z n is zczark i. Po d es zwa w lewy m b u cie led wo s ię trzy mała. Gwarn i tu ry ś ci czek ający n a zwied zan ie u milk li i in s ty n k to wn ie u fo rmo wali zwartą g ru p ę. W d o s k o n ałej cis zy , zak łó can ej jed y n ie u d erzen iami o d k lejo n ej p o d es zwy o b ru k , zmas ak ro wan y o jciec d o człap ał d o k u ch n i, ło k ciem n acis n ął k lamk ę, k o lan em o two rzy ł d rzwi i zn ik n ął wewn ątrz. Gd zieś w p ark u zab rzmiało b eczen ie o wcy . Og ó ln e o s łu p ien ie o p ad ło d o p iero p o p y tan iu małeg o ch ło p ca: – Czy to b y ł d iab eł? – i o d p o wied zi jeg o matk i: – Nie wiem. Przerażo n y ch tu ry s tó w o d d ałam Den is ce i p o s złam d o k u ch n i u p ewn ić s ię, czy n ie b rałam u d ziału w zb io ro wej h alu cy n acji. Nie b rałam. Zak rwawio n y o jciec p ił o rzech ó wk ę p ro s to z b u telk i, więc p rzy p o min ał tręb acza n a p o lu b itwy . Kied y ju ż ws zy s tk o wy trąb ił, o ś wiad czy ł, że „teg o g n o ja zab ije” i o two rzy ł n as tęp n ą b u telk ę. Ty m g n o jem b y ł k o ń . Najp ierw o ś mies zał o jca g ło ś n y mi wiatrami, k tó re wed łu g s łó w o jca g ło ś n o ś cią p rzy p o min ały d arcie n amio tu . Po tem ta „p ierd ząca wers alk a” z n iezn an y ch p rzy czy n wy s tarto wała g alo p em d o las u i zaczęła p rzed zierać s ię p rzez g ęs te ro b in ie ak acjo we, k tó ry ch g ru b e k o lce p o ch wili zrzu ciły o jca z s io d ła,

a n as tęp n ie u n ieru ch o miły „jak ru s ałk ę ad mirała w witry n ie en to mo lo g iczn ej”. Po d o b n o k ied y wres zcie u d ało mu s ię wy g ramo lić n a wo ln ą p rzes trzeń , wy g ląd ał jak o lb rzy mia p o d u s zk a n a ig ły . Po d wó ch g o d zin ach n a d zied ziń cu p o jawili s ię Wiewió rk o wie i matk a, k tó ra ju ż p rzy zs iad an iu z k o n ia zd rad ziła mi ś ciś le tajn ą in fo rmację, że w jes ien n y m p o lo wan iu n a lis a p rawd o p o d o b n ie weźmie u d ział ró wn ież k s iężn a Dian a. Wiewió rk a ju ż u s tala s zczeg ó ły z jej k s ięg o wy m. Ob d artemu o jcu zamias t k ilk u s łó w p o cies zen ia czy ws p ó łczu cia o ś wiad czy ła g ło s em n iecierp iący m s p rzeciwu , że o d teraz o s o b iś cie b ęd zie n ad zo ro wać jeg o co d zien n e tren in g i, żeb y n ie mu s iała p rzed s tawiać Dian ie małżo n k a jak o d żo k ejs k ieg o k lau n a. Ojciec n awet n a n ią n ie s p o jrzał i n ap ił s ię o rzech ó wk i. Zak ło p o tan i Wiewió rk o wie zaczęli s ię tłu maczy ć, że ch cieli n aty ch mias t p o p ęd zić o jcu n a p o mo c, ale matk a p o ws trzy mała ich zap ewn ien iem, że jeźd ziec i k o ń n a Ko s tk ę trafią – razem lu b o s o b n o . Wiewió rk a z Ch atk i s tarał s ię p o d n ieś ć o jca n a d u ch u o p o wieś cią o k s ięciu Sch warzen b erg u , k tó ry p o d o b n o n a p rzejażd żce wy p ad ł n awet z k arety . Po b ard zo p o ś p ies zn y m i d y s k retn y m o d jeźd zie Wiewió rk ó w – właś ciwie mo żn a b y p o wied zieć, że p o p ro s tu s ię u lo tn ili – o jca p o cies zy ł ró wn ież J ó zef, k ied y s twierd ził, że jeś li n a p o czątk u p o lo wan ia zamias t trad y cy jn eg o h ejn ału Helen k a Vo n d raczk o wa zaś p iewa Słodkie złudzenie, n ie trzeb a b ęd zie n a lis a p o lo wać, p o n ieważ p o d d a s ię d o b ro wo ln ie. Zaraz b ęd zie p ó łn o c, a o jciec wciąż z b o les n y m s y k iem ch o d zi p o s wo im p o k o ju . No c s p ęd zi ch y b a n a s to jąco .

08.05. Po n ieważ d ziś jes t Dzień Zwy cięs twa Nad Nazis to ws k imi Niemcami, n a k afelk ach ze s was ty k ą zo s tawiliś my tap etę Zachód słońca na Karaibach, p o rtretu Himmlera też n ie o d wies iliś my n a ś cian ę, ch o ć J ó zef twierd zi, że więk s zo ś ć Czech ó w i tak n ie wie, jak ie ś więto o b ch o d zi. Nie p o trafię o cen ić, czy n ap rawd ę więk s zo ś ć, ale mo jej g u wern an tce ten d zień k o jarzy s ię z ty m, że „s k o ń czy ła s ię jak aś wo jn a”. J ej i tak mizern a zn ajo mo ś ć h is to rii zo s tała d o d atk o wo n azn aczo n a g ru p ą an arch is ty czn ą, d o k tó rej p rzez jak iś czas n ależała, więc w jej o p in ii wo jn ę wy wo łali Amery k an ie „zrzu cen iem b o mb y ato mo wej n a Wietn am”. J ó zef zau waży ł, że jej ro d zice n ajwy raźn iej zn ajd o wali s ię b ard zo b lis k o

ep icen tru m wy b u ch u . W o g ó le J ó zef b y ł wy jątk o wo p o d rażn io n y , p o n ieważ lu d zie, k tó rzy mieli d zień wo ln y , zn ó w n ie mieli p o my s łu , jak s p ęd zić czas i s p o ro z n ich wy b rało s ię n a Ko s tk ę. Po p o łu d n io we o p ro wad zan ie w wy k o n an iu n as zeg o k as ztelan a wy g ląd ało tak , że n a p o czątk u wy b rał s o b ie jak ieg o ś in telig en tn iejs zeg o tu ry s tę, wcis n ął mu d o ręk i tek s t wy k ład u p rzewo d n ik a i g es tem n ak azał mu , żeb y czy tał. Os o b liwy s p o s ó b zwied zan ia wień czy ł ty m, że p rzy o p is ie ś lu b u Helen k i Vo n d raczk o wej zaty k ał s o b ie u s zy . Zd ezo rien to wan i g o ś cie p o o p u s zczen iu zamk u zas tan awiali s ię, czy n as z p rzewo d n ik jes t n iemy o d u ro d zen ia, czy też ch o d zi o ch o ro b ę zawo d o wą. Ró wn ie tajemn icze wrażen ie wy wierał n a tu ry s tach p o d rap an y o jciec. Sied ział w k as ie n a p rążk o wan ej p o d u s zce z g ęs ieg o p ierza i p rzy k ażd y m n ajmn iejs zy m ru ch u s y czał z b ó lu . J ed n ej p an i, k tó ra o d waży ła s ię zap y tać, co mu jes t, o d p o wied ział, że u p ad ł n a jeżo zwierza.

12.05. Drogi Maksie, owszem, ten tysiąc koron na benzynę wciąż mam – jak to określiłeś – zbunkrowany. Tak naprawdę leży zrolowany w prawym nozdrzu wypchanego kucyka, z którym dzielę pokój. Jeśli więc wypełniłaby się rodzinna klątwa, a ja bym umarła, wyciągnij go stamtąd – nikt inny o nim nie wie. Jako katoliczka oczywiście jestem pogodzona z tym, że nie znamy dnia ani godziny, kiedy Pan Bóg wezwie nas do siebie, niemniej śmierci się w najbliższym czasie nie spodziewam, choć w zeszłym tygodniu miałam stan przedzawałowy. Moja anorektyczna guwernantka pomagała mi w sprzątaniu i przed portretem praprababci Antoniny stwierdziła, że jestem do niej podobna. Serce zaczęło mi walić i z froterką nastawioną na najwyższe obroty przypatrywałam się obrazowi tak długo, że froterka wyszlifowała w parkiecie wgłębienie. Antonina chorowała na wodobrzusze i wygląda jak hipopotam w sukni. Jej pokojówka ma w dzienniku zapis: „Miłościwa pani wyszła dziś z pokoju razem z futryną”. Skoro przeżyłam ten komplement, niestraszne by mi było chyba również pogrzebanie żywcem czy wybuch, czyli przyczyny zgonu moich straszących imienniczek. A o raku nie myślę, choć pan Spock twierdzi, że „człowieka kilka dni pobolewa ręka, a na rentgenie mówią mu, że w kupie trzymają go już tylko przerzuty”. Ale pan Spock zaczyna się obawiać raka po każdym kichnięciu. Nie wiesz przypadkiem, czy matka Deniski kontynuuje już swoją podróż dookoła świata, czy też wciąż jest na Sri Lance zakładniczką Tamilskich Tygrysów? Podejrzewam, że jej losem przejmuję się tylko ja.

Czasem nawet się za nią modlę, chociaż Deniska wciąż twierdzi, że z tą starą ropuchą (nowym mężem matki) nie zamieszka nigdy. Gdybym znała adres do dżungli, napisałabym Tamilskim Tygrysom, żeby wypuścili matkę, a ropuchę sobie zostawili. Ale wracając do Twojego pytania o ten tysiąc koron – chciałbyś go pożyczyć, czy może była to tylko zachęta, żebym zatankowała i przyjechała z wizytą? Jeśli to pierwsze – z przyjemnością wyślę Ci pieniądze w kolejnym liście, lecz jeśli miałeś na myśli ten wiele razy obiecywany przyjazd, muszę Ci niestety powiedzieć, że banknot jeszcze przez jakiś czas pozostanie w nozdrzach kucyka. A to dlatego, że Milada odwołała poniedziałek jako dzień zamknięty dla turystów, więc nie mam kiedy wydostać się z Kostki – chyba że umiałabym się teleportować lub miałabym auto na napęd rakietowy jak Batman. Likwidację tzw. niebieskich poniedziałków Milada uzasadniła rozpoczynającym się właśnie okresem wycieczek szkolnych, których musimy „załatwić” jak najwięcej, tak jak rolnicy podczas żniw nie odpoczywają i koszą nawet w nocy, dopóki nie zbiorą wszystkiego. Nie znam jeszcze wszystkich czeskich zwyczajów, ale mam nadzieję, że wycieczki szkolne nie będą przyjeżdżać o północy. Oprócz zamku otwartego przez siedem dni w tygodniu Milada chce zwabić turystów specjalnymi atrakcjami. Napisała już kilka scenariuszy zwiedzania i rozesłała mnóstwo ulotek. Ojciec będzie królem, matka królową, ja królewną, Deniska w swojej ulubionej zbroi będzie straszyć w katakumbach, pani Cicha ma się zmienić w moją piastunkę, pan Spock pozostanie śpiewającym ogrodnikiem, a Józefowi została przydzielona rola doradcy króla. W pierwszej kolejności Józef doradził ojcu, by zamurować Miladę w katakumbach. Następnie pouczył nas, że poniedziałek jako dzień zamknięty dla zwiedzających został ustanowiony przez Boga już przy stworzeniu świata i tylko przez niedbałość Mojżesza to boskie rozporządzenie nie znalazło się wśród przykazań. Potem poprosił króla o zamówienie azbestowych skafandrów, ponieważ już wkrótce na Kostkę zacznie spadać z nieba ogień i siarka jak na starotestamentową Sodomę i Gomorę. Bardzo zirytowany król odpowiedział, że w przypadku sabotowania „polowań na wycieczki szkolne” Józef rzeczywiście zmierzy się z ogniem – tyle że nie z nieba, a w piecu zamkowej szklarni, do którego zostanie wrzucony bez żadnych skrupułów. Potem Józef udał się do kaplicy i przez cały wieczór głośno odmawiał psalmy. Kiedy o dziesiątej wieczorem wracałam z łazienki, modlił się: Zmiłu j s ię n ad e mn ą, Bo że, b o czy h a n a mn ie czło wiek , u cis k a mn ie w n ieu s tan n ej walce. Chyba zmówił wszystkie sto pięćdziesiąt psalmów, ponieważ do rana ochrypł. Lecz Pan Bóg się nad nim nie zmiłował i człowiek wciąż go uciska. Dziś mieliśmy przymiarkę kostiumów. Milada w jakimś ataku kreatywności zestawiła z kupki historycznych ubrań kreacje tak fantastyczne, że dosłownie oczy wychodzą. Królewski kostium ojca to coś między Ludwikiem XIV i Elvisem podczas koncertu na Hawajach. Na wypadek, gdybyś tego koncertu nie widział, dodam, że Elvis miał na sobie tyle świecidełek, że wyglądał jak wielka wędkarska błystka. Matka jako królowa sprawiała wrażenie, że właśnie zeszła ze sceny operowej, a Józef mógłby spokojnie zagrać w Trzech mu s zk ieterach . Pani Cicha w skrzydlatym białym czepku z pewnością spodoba się dzieciom,

nie wiem tylko, czy dystyngowana piastunka powinna mówić „Cholera, pocę się w tym jak szczur”. Pan Spock się przebierać nie musi, ponieważ jego strój roboczy jest bez wątpienia ponadczasowy i z wyjątkiem starożytnego Egiptu wpisuje się w każdą epokę. Deniska chodzi w zbroi na co dzień, więc musi tylko zejść do katakumb – co z mojego punktu widzenia stanowi największą korzyść naszych nowych ról. Podobno już wspominała, że będzie tam czasami nocować. Jeśli naprawdę do tego dojdzie, nie zdziwię się, jeśli po kilku dniach wybiegną stamtąd ci zamurowani rycerze, którzy według legendy wciąż szkodzą naszemu rodowi. Z uwagi na to, że jako królewna mam te tłumy dzieci witać na dziedzińcu na koniu, przydzielono mi dość wygodną i prostą suknię, która nawet zbytnio nie śmierdzi. Dopiero kiedy ją ściągnęłam, ujrzałam na lewej stronie wyhaftowaną metkę z napisem: hrabina Antonina. Owszem, nosiło ją to monstrum – oczywiście zanim zaczęła się w nim gromadzić woda. Mam nadzieję, że niczym się nie zaraziłam i że nie zacznę się zmieniać w bojler. Milada natrafiła też na skrzynię z perukami należącymi kiedyś przede wszystkim do hrabiny Karoliny, która chciała rozpalić w kuchennym piecu naftą, a powstały w wyniku tej próby płomień wydepilował ją tak dokładnie, że w drzewie genealogicznym ma przydomek Ogolona. Milada z uporem namawiała nas, żebyśmy je przymierzyli, a ze swojego planu zaprezentowania naszego dworu królewskiego jako dworu kudłaczy zrezygnowała dopiero po trafnej uwadze Józefa, że peruki w skrzyni się ruszają. Całe szczęście. Jeśli wyszlibyśmy w czymś takim do parku, wszystkie ptaki odleciałyby z powrotem do Afryki. Jeśli chodzi o Twoją propozycję, że odwiedzisz mnie na Kostce – proszę nie rób tego. Gdybyś zobaczył mnie w „koronce” zrobionej przez pana Spocka z jakiejś części, która została mu po naprawie kosiarki i która wygląda jak sidła na wilki, chyba zapadłabym się pod ziemię ze wstydu. Do głowy będę ją chyba musiała przykręcać. Muszę kończyć – za chwilę zaczyna się nasza próba generalna. Z bajkowej Kostki pozdrawia królewna Maria

13.05. 08:55 Na d zied ziń cu s to i p ierws za wy cieczk a s zk o ln a. Dzieci zach o wu ją s ię b ard zo g ło ś n o . 09:00 Przy jeżd żam n a k o n iu i s taram s ię n ie ru s zać g ło wą, żeb y n ie s p ad ła mi k o ro n k a. 09:02

J ed n a z n au czy cielek o d s y ła mn ie z p o wro tem, p o n ieważ tro je d zieci jes t w to alecie. 09:10 J es zcze raz wjeżd żam n a d zied zin iec i zn ó w z n ieg o wy jeżd żam – d o to alety p o s zły k o lejn e d zieci i n au czy cielk a. 09:15 Ko ń zaczy n a s ię d en erwo wać. 09:24 Po n o wn ie wjeżd żam n a d zied zin iec. 09:25 Zd en erwo wan y k o ń g wałto wn ie s ię o b raca, a mi s p ad a z g ło wy k o ro n k a. 09:26 Dzieci z k rzy k iem rzu cają s ię n a k o ro n k ę, a jed n a d ziewczy n k a ro zcin a s o b ie o n ią ręk ę. 09:27 Nau czy cielk a id zie ze zran io n ą d ziewczy n k ą d o to alety . 09:28 Zd en erwo wan y k o ń zaczy n a p u s zczać g ło ś n e wiatry . 09:29 Ws zy s tk ie d zieci k rzy czą n a k o n ia „p ierd zio ch ”. 09:30 Pierd zio ch s taje d ęb a. 09:35 Po d czas p rzy wiązy wan ia w s tajn i p ierd zio ch s taje mi n a n o d ze – ch y b a s p ecjaln ie. 09:40 Po n o wn ie wk ład am k o ro n k ę. 09:41 Dzieci ch ó raln ie in fo rmu ją mn ie, że mam ją k rzy wo . 09:45 W o p in ii d zieci k o ro n k a wciąż jes t k rzy wo . 09:50 Zaczy n a mn ie b o leć n o g a, n a k tó rą n ad ep n ął p ierd zio ch . 09:55 Nau czy cielk a wy ch o d zi ze zran io n ą d ziewczy n k ą z to alety i o b ie in fo rmu ją mn ie, że

mam k rzy wo k o ro n k ę. 09:56 No i d o b rze. 10:05 Przy b ieg a zd en erwo wan a M ilad a i zag an ia n as d o zamk u . 10:10 Bó l n o g i s ię wzmag a. 10:15 Ko ro n k a zn ó w s p ad a i n iemal amp u tu je mi lewe u ch o . 10:20 Przek azu ję d zieci M ilad zie, b o n a d zied ziń cu s to i ju ż k o lejn a wy cieczk a. 10:30 Sio d łam d ru g ieg o k o n ia, p o n ieważ p ierd zio ch zło wies zczo rży i wierzg a. 10:45 Wjeżd żam n a d zied zin iec, g d zie z n au czy cielk ami jes t w to alecie. 10:55

s to i

ty lk o

d wo je

d zieci

–

res zta

wraz

Dru g i k o ń zaczy n a s ię d en erwo wać i n ie ch ce p o n o wn ie wjech ać n a d zied zin iec. 11:00 Kied y wjeżd żam n a d zied zin iec, k rzy czą ws zy s tk ie d zieci o p ró cz ty ch d wó ch , k tó re s ą w to alecie. 11:05 Ko ń s taje d ęb a i rży zło wies zczo . 11:10 Sp ad a mi k o ro n k a i h eb lu je mi p rawe u ch o . 11:15 Alb o d zieci p rzes tały k rzy czeć, alb o p rzes tałam je s ły s zeć. 11:20 Op ró cz n ad ep n iętej s to p y zaczy n a mn ie n iep o k o jąco b o leć k o lan o . 11:30 Ko ń zrzu cił mn ie z s io d ła i p o g alo p o wał d o s tajn i. 11:35 W g ło wie mi s zu mi, jak b y m miała ją wciś n iętą w o lb rzy mią mu s zlę.

11:45 Ku leję. 11:50 Na d zied ziń cu p o jawia s ię k o lejn a g ru p a d ziecięcy ch wy cieczk o wiczó w. 11:55 Ze s tajn i d o b ieg a zło wro g ie rżen ie i walen ie k o p y tami w d rewn ian e b o k s y . 12:00 Sy tu acja s ię zag matwała, p o n ieważ d zieci s ię wy mies zały . 12:15 Nau czy cielk i z wy mies zan y ch wy cieczek n ie p o trafią u s talić, ile b y ło d zieci w p o s zczeg ó ln y ch g ru p ach . 12:20 No g a p u ch n ie. 12:25 Nau czy cielk i k łó cą s ię z p o wo d u ilo ś ci d zieci. 12:30 M ilad a zab iera s to d zieci i d zies ięć n au czy cielek d o zamk u . 12:40 Po n o wn ie wk ład am k o ro n k ę. 12:45 Z k atak u mb wy b ieg ają Olek i Leo ś z p o d k u lo n y mi o g o n ami. 12:46 Z k atak u mb wy b ieg a g ru p a ro zwrzes zczan y ch d zieci i g o n i p s y . 12:50 Na d zied ziń cu p o jawia s ię k o lejn a wy cieczk a. 12:55 Na d zied ziń cu p o jawia s ię k o lejn a wy cieczk a. 12:56 M ilad a p rzy n o s i mi meg afo n . 12:59 J ak aś n au czy cielk a zwraca mi u wag ę, że ws zy s tk ie to alety s ą zap ch an e. 13:05 Na d zied ziń cu p o jawia s ię k o lejn a wy cieczk a.

13:10 Den is k a w zb ro i czy ś ci ręk ą zap ch an e to alety . 13:15 Przez d zied zin iec p rzeb ieg ają d wie o wce, g ęś i Leo ś – g o n i je g ru p a d zieci. 13:20 Wk ład am k o ro n k ę i mó wię d o meg afo n u . 13:30 M ilad a zab iera o lb rzy mią g ru p ę d zieci d o zamk u . 13:40 J ó zef o twiera o k n o w s alo n ie ło wieck im. Najwy raźn iej s zy k u je s ię d o s k o k u . 13:45 Na d zied ziń cu p o jawia s ię k o g u t i d wo je d zieci. 13:46 Ko g u t wlatu je n a d ach s tajn i. 13:50 Go n itwa d wó ch g ęs i, p ięcio rg a d zieci i n au czy cielk i – g ęs i wlatu ją n a d ach s tajn i. 14:10 Gru p k a d zieci g o n i o wcę – o b s erwu ję, czy też wleci n a d ach s tajn i. 14:15 Z o twarteg o o k n a w s alo n ie ło wieck im wy latu je wy p ch an a s u ry k atk a. 14:26 Na d zied ziń cu g ro mad zi s ię o lb rzy mi ry czący tłu m d zieci. 14:27 Wk ład am k o ro n k ę. 14:35 Olb rzy mi ry czący tłu m d zieci o p u s zcza d zied zin iec h o n o ro wy . 14:36 Przez meg afo n d zięk u ję im za p rzy jazd i ży czę s zczęś liwej p o d ró ży . 14:45 Przy ch o d zi n au czy cielk a, b rak u je jej d wó jk i d zieci. 14:50 Przy ch o d zą d wie n au czy cielk i, k tó ry m b rak u je czwo rg a d zieci. 15:05

Brak u je ju ż łączn ie d ziewięcio rg a d zieci. 15:20 Pięcio ro d zieci zo s tało zn alezio n y ch w to alecie. 15:30 Ko lejn y ch tro je d zieci zo s tało zn alezio n y ch w p u s tej zag ro d zie o wiec. 15:50 Os tatn ie d zieck o zo s tało zn alezio n e w g ro b o wcu – ży we. 15:55 Częś ć d zieci wraca d o to alety . 16:10 J ed n a d ziewczy n k a in fo rmu je mn ie, że mamy zap ch an e to alety . 16:15 Ku ś ty k am d o k u ch n i. 16:20 Ojciec, matk a, p an i Cich a, p an Sp o ck , M ilad a i J ó zef s ied zą w milczen iu w k u ch n i. 16:30 Wciąż n ik t s ię n ie o d ezwał. 16:40 Przy ch o d zi Den is k a z wrzes zczący m d zieck iem, k tó re zn alazła w k atak u mb ach . 16:41 J ó zef p ro p o n u je, żeb y zap ro wad zić je tam z p o wro tem. 16:50 Ws zy s cy s ię z n im zg ad zamy . 16:55 Do k u ch n i wch o d zą cztery p rzerażo n e n au czy cielk i i zab ierają wrzes zczące d zieck o . 17:00 Na d zied ziń cu n au czy cielk i k łó cą s ię, k tó ra z n ich jes t o d p o wied zialn a za zg u b ien ie d zieck a. 17:10 Częś ć u czn ió w z g ru p y zag in io n eg o d zieck a wy k o rzy s tu je p o wró t n a Ko s tk ę n a wizy tę w to alecie. 17:20 J ed n a z n au czy cielek p rzy ch o d zi p o wied zieć n am, że to alety s ą zap ch an e.

17:40 Wciąż milczy my . 17:45 Ze s tajn i zleciały g ęs i – k o g u t n ie. 17:50 Ze s tajn i zleciał k o g u t. 17:52 Na d zied ziń cu p o jawiają s ię Olek , Leo ś i g ęs i - u ważn ie s ię ro zg ląd ają. 17:59 Pan i Cich a zd ejmu je czep ek i o twiera o rzech ó wk ę. 18:05 M atk a b ierze d wa p ro zak i i p o p ija je o rzech ó wk ą. 18:30 W milczen iu wy p iliś my b u telk ę o rzech ó wk i. 18:50 Po mijając k o s zy k arzy mam n ajwięk s zą n o g ę n a ś wiecie. 18:55 Bio rę p ro zak . 19:15 M o d lę s ię, żeb y m d o ran a n ie o p u ch ła cała. 19:30 Us y p iam i my ś lę o An to n in ie, k tó ra s y p iała w k o s zu li n o cn ej u s zy tej z k u rty n y .

14.05. W n o cy ś n iło mi s ię, że zmien iłam s ię w s tero wiec. Po wczo rajs zy m u p ad k u z k o n ia s zu m w mo jej g ło wie zmien ił s ię w wo d o s p ad Niag ara. No g a d o ran a zs in iała i o p u ch ła d o wielk o ś ci s to jąceg o w s alo n ie my ś liws k im s to jak a n a p aras o le, k tó ry zo s tał wy k o n an y z n o g i n o s o ro żca. Nie b y łam też d o k o ń ca p ewn a, czy n ie zro s ły mi s ię p alce. Pan Sp o ck d o d atk o wo p o cies zy ł mn ie s twierd zen iem, że d o k ład n ie tak ą n o g ę miał jeg o o jciec tu ż p rzed tem, n im u cięli mu ją z p o wo d u cu k rzy cy . Po lecił mi o d wied zen ie ren tg en a o raz zb ad an ie wy d o ln o ś ci ży ł. Po n ieważ n a d zied zin iec właś n ie wch o d ziła p ierws za wy cieczk a s zk o ln a, o jciec mo ją elefan tiazę zd iag n o zo wał jak o zwy czajn y s in iec i u s p o k o ił

mn ie, że zaraz to ro zch o d zę. Nie p o d zielałam jeg o o p ty mizmu , s zczeg ó ln ie że n a n o g ę wło ży ć mo g łam ty lk o filco wy p ap eć o wielk o ś ci d es k i s n o wb o ard o wej. M ó j p lan , czy li to , że d o k u ś ty k am d o s tajn i, wd rap ię s ię n a g rzb iet k o n ia i tam s p ęd zę cały d zień , n ies tety s p alił n a p an ewce. Wrzes zczący tłu m d zieci s tał tu ż o b o k s tajn i, z k tó rej d o b ieg ało n awet n ie ty le rżen ie, co wś ciek ły ry k . To warzy s zy ło mu s tras zliwe d u d n ien ie k o p y t. Ko n ie k o p ały wo k ó ł s ieb ie z tak ą s iłą, że p o d ejrzewałam p an ią Cich ą, czy zamias t o ws a n ie n as y p ała im d o żło b u efed ry n y . Nas tęp n ie p o wied ziałam d ziecio m p rzez meg afo n , że k o n ik i s ą ch o re. Kiero wca au to b u s u , k tó ry p rzy wió zł d zieci, wy zn ał mi p o tem, że w o k res ie wy cieczek s zk o ln y ch cierp i n a tę s amą p rzy p ad ło ś ć co n as ze k o n ie, a w o s tatn ich latach mu s i s ię b ard zo s tarać, b y n ie ro zk o p ać włas n eg o au to b u s u . W zes zły m ro k u p o d o b n o p rawie wjech ał razem z mały mi wy cieczk o wiczami p o d p o ciąg , b o p o my liły mu s ię g az i h amu lec. Ch y b a n ap rawd ę n ie jes t z n im za d o b rze, b o k ied y g o d zin ę p ó źn iej wy jeżd żał z p ark in g u au to b u s em p ełn y m d zieci, miał n a u s zach tak ie wielk ie tłu miące s łu ch awk i, jak ich u ży wają p raco wn icy lo tn is k o wca p rzy s tarcie o d rzu to wcó w. Po n ieważ k ręciło mi s ię w g ło wie i n ie mo g łam ch o d zić, mu s iałam witać s zk o ln e wy cieczk i n a s to łeczk u , k tó reg o p an i Cich a u ży wa d o d o jen ia k ó z. „Zwy k łeg o s iń ca” n ie ty lk o n ie ro zch o d ziłam, ale n o g a zaczęła p rzy b ierać k o lo r p o g rzeb o weg o k atafalk u . To alety zap ch ały s ię ju ż o wp ó ł d o d zies iątej ran o , a p o tem jes zcze p ięć razy . Den is k a d o ich czy s zczen ia n ie ś ciąg a ju ż n awet żelazn ej ręk awicy .

15.05. M ilad a k azała p rzy n ieś ć d la mn ie n a d zied zin iec h rab io ws k i fo tel, p o n ieważ n a s to łeczk u wy g ląd am jak u liczn y mu zy k an t. Rzeczy wiś cie, tak jes t wy g o d n iej, ale n ie mo g ę p o zb y ć s ię wrażen ia, że p rzez n ied o p atrzen ie zo s tawiła mn ie tu firma o d p rzep ro wad zek . Ko n ie wciąż n ie n ad ają s ię d o u ży tk u . Ud ało im s ię wy d o s tać ze s wo ich b o k s ó w i s to ją o d wró co n e ty łk iem d o d rzwi s tajn i, żeb y ewen tu aln eg o d ziecięceg o n atręta p o s łać ty ln ą n o g ą z p o wro tem n a d zied zin iec. Do ś ro d k a wp u ś ciły d ziś ty lk o Olk a i Leo s ia u ciek ający ch p rzed d es zczem k amien i. Wo lę n ie p y tać, jak p rzeb ieg a zwied zan ie wewn ątrz zamk u – p o o d jeźd zie s zk o ln y ch wy cieczek ws zy s cy o p ro wad zający wy g ląd ają jak n u rk o wie d o tk n ięci

ch o ro b ą d ek o mp res y jn ą p o zb y t g wałto wn y m wy n u rzen iu . Pan i Cich a ma ch y b a ró wn ież h alu cy n acje, p o n ieważ o d czas u d o czas u mach a ręk ą, jak b y k o g o ś o d g an iała.

16.05. Stajn ia zmien iła s ię w Ark ę No eg o . Przed zalewem d zieci s ch ro n iły s ię w n iej p s y , o wce, k o s y i ch y b a też k rety , p o n ieważ w p ark u ju ż o d k ilk u d n i n ie p o jawił s ię żad en n o wy k o p iec. Ku ry i g ęs i u s ad o wiły s ię n a d ach u , a n a ziemię zlatu ją d o p iero p o zmro k u . Po p o łu d n iu n a p o k ład wk ro czy ła ró wn ież ap aty czn a Cary ca p o ty m, jak jed n a z wy cieczek n a p o lecen ie n au czy cielk i ry k n ęła n a n ią ch ó raln ie: „Ko o o – teeecz– k u u u ”. Dawn o n ie wid ziałam Cary cy w tak s zy b k im b ieg u , ch o ć z u wag i n a jej o ty ło ś ć ten ru ch p o win n am raczej n azwać tu rlan iem. Po d ejrzewam, że w n ajb liżs zy ch d n iach d o s tajn i p o b ieg n ą ró wn ież wy p ch an e zwierzęta z s alo n u my ś liws k ieg o . Z wy jątk iem lis a, n a k tó reg o g rzb iet u s iad ło d ziś p ięcio ro d zieci jed n o cześ n ie, a n o g i wb iły mu s ię w tu łó w. Den is k a p o d czas czy s zczen ia zap ch an y ch to alet n ie ś ciąg a ju ż n awet żelazn eg o h ełmu .

20.05. W n o cy ś n iło mi s ię, że u cięto mi n o g ę tak jak o jcu p an a Sp o ck a. Gd y b y m miała g waran cję, że p o amp u tacji zo s tawią mn ie w s zp italu d o k o ń ca o k res u wy cieczk o weg o , b y ć mo że ro zważy łab y m to ro związan ie. Ale n o g a zaczy n a wracać d o p ierwo tn y ch ro zmiaró w. Dziś mo g łam ju ż wło ży ć mn iejs ze p ap cie.

21.05. M ilad a o ś wiad czy ła mi, że k o n iec z wy leg iwan iem s ię w fo telu , p o n ieważ d zieci ch cą o g ląd ać ru ch o mą k ró lewn ę, a n ie „len iwą lan s iarę”. Sło wa lan s iara wp rawd zie n ie zn am, ale raczej n ie ch o d zi o k o mp lemen t. Op ro wad zan ia d zieci p o zamk u n ieco s ię o b awiam – n a d zied ziń cu ten wrzas k ws iąk a w o k o licę, ale w p o mies zczen iach zamk n ięty ch b ęd zie z p ewn o ś cią d ziałać jak b o mb a ak u s ty czn a.

22.05.

Najwy raźn iej co ś mi s ię s tało z g ło wą, p o n ieważ zad aję s o b ie n as tęp u jące p y tan ia: Czy J ó zefo wi zs iwiały wło s y w n o s ie, czy wy łazi mu tamtęd y wata, k tó rą ran o wep ch n ął s o b ie w o lb rzy miej ilo ś ci d o p rzewo d ó w s łu ch o wy ch ? Czy jeś li k to ś n a mo im p o g rzeb ie zag ra jed n y m p alcem n a fo rtep ian ie Panie Janie, niech pan wstanie, o ży ję i u d u s zę g o ? Czy to mo żliwe, że Helen k a n a zd jęciu p rzes tała s ię u ś miech ać? Czy to n o rmaln e, że s ły s zę g ło s y d zieci, ch o ciaż jes t wp ó ł d o d ru g iej w n o cy ? Czy s k o ro matk a z zach wy tem b iła b rawo k ażd emu z d wu s tu o s o b o wej g ru p y , k to zag rał jed n y m p alcem n a p ięciu k lawis zach Panie Janie, niech pan wstanie, o zn acza to , że jes t k o s mitk ą? Czy to mo żliwe, żeb y man ek in p o wies zo n ej p o k o jó wk i ws p iął s ię w k o min ie i o d mó wił s p ad n ięcia d o s ali, mimo iż s zn u r s ię u rwał? Czy n ap rawd ę mó wiłam d ziecio m, że o jciec to k ró l Hero d ? Czy to n o rmaln e, że wy p ch an a p an d a p u s zcza d o mn ie o k o ? Czy jeś li ws zy s tk ie d zieci ch ciały p o g łas k ać ten k ied y ś b iały czep ek p an i Cich ej, a o n a s ię p rzy ty m u ś miech ała, p ije wciąż ty lk o o rzech ó wk ę, czy p rzes zła ju ż n a h ero in ę? Czy to mo żliwe, że p o k ażd ej p o wtó rce Pana Jana p an u Sp o ck o wi zwięk s zała s ię ły s in a? Og łu ch łam, czy o jciec n ap rawd ę ru s za warg ami, n ie wy d ając p rzy ty m żad n eg o d źwięk u ? Czy to mo żliwe, że wid ziałam u ciek ająceg o k o rn ik a? No i d laczeg o wciąż mam n a g ło wie k o ro n k ę?

DATY NIE ZNAM J ó zef zn ik n ął i n ik t z n as n ie mo że s o b ie p rzy p o mn ieć, k ied y wid ział g o p o raz o s tatn i. M atk a n ie mo że s o b ie n awet p rzy p o mn ieć, k to to jes t J ó zef.

10.06. J ó zef mies zk a w s tajn i.

13.06.

Przep is an o z k s ięg i g o ś ci: Dziś odwiedziłam ze swoją klasą wasz zamek, który w ulotce reklamujecie jako bajkowy. Chciałabym wiedzieć, jakimi bajkami się inspirowaliście. A właściwie nie chciałabym. Na dziedzińcu przywitała nas kulejąca „królewna” Maria w papciach dla zwiedzających. Oczywiście, takich kontuzji nie należy nikomu wytykać, ja też po sześciu lekcjach w szkole człapię często jak stara żebraczka, ale Maria sprawiała wrażenie, że przed chwilą wyszła z tego waszego grobowca. Megafonu nawet nie miałabym jej za złe – przekrzyczenie dzieci tuż przed wakacjami graniczy z cudem – niemniej w połączeniu z tym romantycznym strojem wyglądało to dość osobliwie, szczególnie w chwilach, kiedy włączała syrenę. Ale powiedzmy: no trudno. Tylko dlaczego nosi na głowie pułapkę na kuny? Czy to ma być korona? A ta drzemiąca kobieta w ufajdanym czepku na głowie miała udawać piastunkę królewny? Mnie przypominała raczej nawaloną Myszkę Miki. Śpiewający ogrodnik z siatką na włosach nie tylko że nie wydał z siebie ani jednego dźwięku, ale kiedy dzieci zaczęły śpiewać Pan ie J an ie, n iech p an ws tan ie, włożył na głowę kominiarkę czołgową z napisem SS–Totenkopf. Wiele przeczytałam w życiu bajek, ale dotychczas nie spotkałam się z królową, która co dwadzieścia sekund klaszcze, nie mając ku temu żadnego powodu. Jeśli pominąć „królewnę” Marię, jedynym mówiącym członkiem królewskiego dworu był król, który powiedział dzieciom: Jeśli coś nam ukradniecie, skończycie jak nasza pokojówka. Po czym spuścił manekin wisielca. Naprawdę myślicie, że to zadziała? A straszliwy rycerz w katakumbach wzbudza przerażenie tylko tym, że śmierdzi jak zatkana toaleta. Nie sypia przypadkiem w szambie? Z zapowiadanych zwierząt widzieliśmy tylko stado wróbli i jedną najwyraźniej opóźnioną wiewiórkę, która spadła z drzewa na plecy. Jeśli miałabym wystawić wam ocenę, byłaby to najmniej sporna jedynka w historii klasyfikacji. A z każdą kolejną wycieczką pojadę znów na Orlik. Tam przynajmniej nie mają zapchanych toalet.

18.06. O wp ó ł d o trzeciej Ko s tk ę o p u ś ciła o s tatn ia wy cieczk a. Do k u ś ty k ałam d o s wo jeg o p o k o ju i p rzez k ilk a g o d zin b ezmy ś ln ie g ap iłam s ię n a meg afo n . O s ió d mej u ch y liłam d rzwi d o s tajn i, a p o g o d zin ie wy s zła z n iej p ierws za o wca. Po jej rad o s n y m zab eczen iu s to p n io wo wy s zło ws zy s tk o , co s ię tam w o s tatn ich ty g o d n iach u k ry ło . J ak o o s tatn i wy s zed ł ze s tajn i J ó zef. M am n ad zieję, że wk ró tce weźmie p ry s zn ic.

KONIEC CZĘŚCI DRUGIEJ

Ty tu ł o ry g in ału : Aristokratka ve varu Co p y rig h t © Ev žen Bo ček , 2 0 1 3 Co p y rig h t © fo r th e Po lis h ed itio n b y Stara Szk o ła Sp . z o .o . All rig h ts res erv ed Red ak cja i k o rek ta: Ewa Żak Pro jek t o k ład k i: Win cen ty Go ttlieb

ISBN 9 7 8 -8 3 -9 4 0 7 9 0 -9 -3

Wy d awca: Stara Szk o ła Sp . z o .o . Ru d n o 1 6 , 5 6 -1 0 0 Wo łó w b iu ro @s tara-s zk o la.co m www.s tara-s zk o la.co m

Plik o p raco wał i p rzy g o to wał Wo b lin k

wo b lin k .co m