Sherrilyn Kenyon 29 2 No Mercy

SHERRILYN KENYON - NO MERCY

Sherrilyn Kennyon - No Mercy

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind Rozdziały : VIII - XX, EPILOG

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

1

SHERRILYN KENYON - NO MERCY

Rozdział VIII

Stryker stał nad wciąż tlącymi się szczątkami Daimonów. Nad resztkami pieprzonych sukinsynów, którzy go zawiedli. Co jak co, ale niekompetencji nie znosił. Wręcz nienawidził. Rozbawiona Zephyra przyglądała się mężowi, wystukując przerywany rytm na poręczy fotela swoimi długimi czerwonymi paznokciami. - Czujesz się lepiej, ukochany? - Nie bardzo. Myślę, że powinienem ożywić ich tylko po to, żeby zabić raz jeszcze. Słysząc jego słowa, zmarszczyła nos, uśmiechając się. - I tak cię kocham, mój ty króliczku. Tylko ona mogła ujść z życiem, nazywając go w ten sposób. Ktokolwiek inny byłby... Kolejną plamą na podłodze. Stryker wypuścił z siebie długi, pełen frustracji oddech. - Nasza maleńka Łowczyni już wie, że polujemy na nią i że mamy sieć ciotki Arti... Wiesz, jaki jest odwieczny problem z wysłaniem kretynów, którzy nie widzą żadnego interesu przy realizacji twoich celów? - Wszystko im jedno - odparła. - Sądzę jednak, że złamanie ich wiecznej klątwy powinno sprawić, że każdy Daimon widzi swój interes w osiągnięciu tego akurat celu. - Sądzisz... - Wskazał na parujące resztki na podłodze. - Ale Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

2

SHERRILYN KENYON - NO MERCY oczywiście, jesteś w błędzie i to w cholernie dużym błędzie. Oni byli bardziej zainteresowani tym, kto kogo posuwa na boku, niż ratowaniem naszej rasy. Żałośni debile. Zephyra nie skomentowała tego. - Chcesz żebym zapolowała na nią? Chciałby powiedzieć tak. Przytaknąć i mieć problem z głowy. Ale ściganie teraz Sami, wymagało pójścia do Sanctuary i wyciągnięcia suki na zewnątrz, najlepiej za kudły. Co nie byłoby wcale takie łatwe. Tam aż roiło się od paranormalnych drapieżników, żądnych rozlewu krwi tak samo mocno jak on. A on dopiero niedawno odzyskał swoją żonę i nie chciał narażać jej na żadne ryzyko. Poszedłby sam, ale pogwałciłby tym obowiązujące go traktaty... Pieprzone sojusze i zasrani sprzymierzeńcy. Pewnego dnia pokaże im wszystkim. Pewnego pięknego dnia, kiedy nie będzie już nikogo potrzebować. - Nie - odparł złowieszczo. - Myślę, że mam dużo lepszy pomysł. - Jaki? - Zaintrygowana Zephra przestała stukać paznokciami o poręcz. - Jest ktoś, kto pragnie naszej maleńkiej Łowczyni dużo bardziej niż ja. I właśnie ten ktoś sprowadzi ją do nas. Co do tego nie mam żadnych wątpliwości. Tak. Stryker, co do tego nie miał żadnych wątpliwości. Miał tylko nadzieję, że jego wysłannik, zanim to zrobi, wcześniej nie rozerwie jej na strzępy.

*******

Sam, wciskając się w dżinsy, zamarła. Do jej uszu dobiegł osobliwy dźwięk, którego nie słyszała już od bardzo dawna. Chichot małej dziewczynki. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

3

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Odwróciła się szybko. Zdążyła dostrzec, jak uchylone na ćwierć cala drzwi, zatrzaskują się. Chichotanie przybrało na sile. Co do diabła? Korzystając ze swojej mocy, delikatnie otworzyła drzwi, nie chcąc skrzywdzić niespodziewanego podglądacza. Do pokoju, tracąc równowagę, wpadła dziewczynka, w lawinie podskakujących blond loków, z jasnoniebieskimi oczami i z prześlicznymi dołeczkami w policzkach. Mogła mieć około czterech ludzkich lat. Ubrana była w słodką różową sukieneczkę z nadrukowanymi na niej jakimiś postaciami rysunkowymi, których Sam niestety nie znała. Dziewczynka była prześliczna. - Nie powinnaś była mnie zobaczyć - odezwała się szepczącym krzykiem mała intruzka. - Wujek Dev powiedział, że dostanie mi się w moją integralną, nienaruszoną do tej pory, tylną część ciała, jeżeli będę ci przeszkadzała. Ale nie przeszkadzam ci, prawda? Tak, przeszkadzasz mi! Chciała wykrzyczeć Sam. Widok tej małej istotki brutalnie rozdzierał jej ciało. Ten potworny ból dotyczył jej własnej córki i był wystarczająco silny, by utworzyć bryłę w jej gardle i sprawić, żeby jej oczy lekko zwilgotniały. Było jej naprawdę źle, kiedy po tych wszystkich wiekach w swoich ramionach wciąż czuła pustkę i ogromne pragnienie, żeby podnieść i przytulić mocno do piersi dziecko. Żeby przeżyć ponownie jeden z tych bezcennych i wyjątkowych momentów w życiu, kiedy mogła zanurzyć twarz w lokach córki i wdychać jej słodki dziecięcy zapach... Sprzedałam moją duszę za coś cholernie złego. I to bolało najbardziej. Sam uśmiechnęła się do dziewczynki. - Nie, cukiereczku, nie przeszkadzasz mi. Podekscytowana blondyneczka, zatrzasnęła za sobą drzwi i Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

4

SHERRILYN KENYON - NO MERCY wbiegła do pokoju, bliżej Sam. Chowając ręce za plecami, uśmiechnęła się szeroko. - Wujek Dev powiedział, że kiedy ludzie cię dotykają, możesz się dowiedzieć o nich wszystkiego. Możesz? - Mogę. Rozemocjonowana, podskoczyła do góry i klasnęła w maleńkie rączki. - Rany! To jest bardzo super. Wiesz, ja nie mam jeszcze swoich mocy. Wciąż mam nadzieję, że nadejdą... razem z moimi piersiami, ale jak do tej pory nic. Jak długo musiałaś czekać, żeby urosły ci tak duże piersi? Sam zawahała się, zanim odpowiedziała na pytanie, które ją dziwnie rozśmieszyło. - To było miej więcej, gdy miałam dwanaście lat. - Dwanaście lat? Hmmm, zastanawiam się, w jakim wieku dzieje się to u Zwierzo-Łowców. Tak szczerze, to nie mogę się już tego doczekać. No bo przecież nie mogę być wiecznie tam taka równa. - Spojrzała wymownie w dół na swoją płaską klatkę piersiową. Jak widać na razie nie jestem tam jeszcze zaokrąglona. Przynajmniej mam taką nadzieję, że to jest tylko chwilowe. Zachichotała. - W przeciwnym wypadku będę musiała wypychać sobie stanik, tak samo jak to robi moja kuzynka. Jej piersi naprawdę, ale to naprawdę, całe są pokryte grudkami. I wyglądają tak samo jak grudkowata owsianka. Ale ja tam myślę, że to jest przez to, czego ona używa do ich wypychania. Kara mówi, że papier toaletowy nie jest tak dobry jak skarpetki. To, co robi jest naprawdę wstrętne i bardzo gniewa jej tatę. - Yessy! Co ty tutaj robisz? Dziewczynka podskoczyła, kiedy nagle drzwi otworzyły się, ukazując jej starszą wersję. To było tak, jakby korzystając z zakrzywienia czasoprzestrzeni Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

5

SHERRILYN KENYON - NO MERCY zobaczyć Yessy w wieku dwudziestu lat. Wysoka, szczupła, i o tak, z dużymi cycuszkami. Ubrana w workowate dżinsy i zielony sweter, starsza z dziewczyn była skończoną pięknością. Yessy cofnęła się i oparła plecami o ścianę. - Nie robię nic złego, Josie. Jesteś po prostu wredna, podejrzewając mnie o coś takiego. Widząc zdezorientowaną minę Sam, Josie wypuściła cierpiętniczy oddech. - Pierwszą rzeczą, jaką próbowała zrobić dzisiejszego ranka było upieczenie w piekarniku Baskin-Roobins, lodowego ciasta Remiego. Bo myślała, że to to samo, co Baked Alaska1. A teraz ignoruje polecenia i przeszkadza ci. Bardzo przepraszam za nią. Spojrzała ponownie na młodszą siostrę. - Przysięgam, Yesse, jesteś beznadziejnym, nie nadającym się do życia przypadkiem. Ciągle ci powtarzam, że tata zjada takie małe nieznośne kretynki jak ty. Dev parsknął śmiechem, pojawiając się nagle tuż za nią. - Cóż, to nie może być prawda, Jo-Jo, przecież ty wciąż tutaj jesteś. Dziewczyna spojrzała na niego w taki sposób, że tylko ktoś bliski Devowi mógł to zrobić i przeżyć. - Nie masz nawet pojęcia, jaka ona jest okropna. Dev zadrwił. - Oczywiście, że mam. Byłem przecież tutaj, kiedy ty byłaś w jej wieku. Josie zesztywniała, oburzona jego słowami. - Ja... nigdy nie zachowywałam się w taki sposób - odparła 1

Baked Alaska – także z franc.: glace au four lub omelette a la norvégienne, czyli omlet norweski, tudzież omlet-niespodzianka – deser przyrządzany z zapieczonych lodów ułożonych na spodzie ciasta biszkoptowego lub puddingu i dodatkowo przykrytych pianą jajeczną ubitą z cukrem. Ułożone na lodach produkty tworzą warstwę izolacyjną, chroniącą lody przed roztopieniem, a zapiekanie powinno być trwać bardzo krótko – jedynie tyle, ile czasu potrzeba na ścięcie się piany w bezę.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

6

SHERRILYN KENYON - NO MERCY wyniośle. - Nie - powiedział ironicznym, niskim tonem. - Ależ oczywiście, że ty nigdy nie zachowywałaś się w ten sposób. Nigdy przenigdy. Byłaś doskonałym, grzeczniutkim aniołeczkiem. Zawsze. Tylko, dlaczego wciąż w północnym kominie jest dziura, dodajmy, że niedawno pojawiła się tam ponownie. Gdyby spojrzenie mogło zabić, Dev byłby co najmniej ciężko ranny. - To całkiem coś innego. Alex dręczy mnie i do twojej wiadomości, to on był tym, który kupił te petardy. - Aha. To faktycznie wszystko wyjaśnia... Boże, dopomóż mam i naszym klientom, kiedy twój ojciec zdecyduje, że jesteś wystarczająco dorosła, żeby pracować w restauracji. A teraz zmykać mi stąd, i to obie, zanim nakarmię wami Remiego. Josie chwyciła rękę Yessi. - Widzisz - mruknęła do siostry. - Mówiłam ci przecież, że oni zjadają takie małe kretynki jak ty. Dev ruszył, chcąc zamknąć za nimi drzwi. Yessie jednak, jakimś cudem, wyrwała się siostrze i wbiegła z powrotem do pokoju. Mocno przywarła do nogi Deva. - Kocham cię, wujku. Podniósł ją i przytulił do siebie. - Ja ciebie też kocham - mówiąc to, pocałował ją w policzek i postawił na ziemi. - A teraz zmykaj stąd, mufko, zanim Josie wróci po ciebie, ale już jako grizzly. Yessie przesunęła lekko biodro i podniosła dwie małe piąstki, przyjmując odpowiednią pozycję do walki. - Mogę jej dokopać. Naprawdę, potrafię spuścić jej niezłe lanie. - Yessie!- Z holu dobiegł ich gniewny krzyk Josie. Opuszczając ramiona wzdłuż ciała, Yossie ułożyła usteczka w kształcie literki o i wybiegła jak strzała z pokoju. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

7

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Zamykając za nią drzwi, Dev śmiał się. Widząc na sobie wzrok Sam, uśmiechnął się też do niej. - Przepraszam za to. Ale człowiek nigdy nie wie, kiedy Yessie zerwie się ze smyczy. Trzeba być czujnym i obserwować ją jak jastrząb. Przysięgam, że przez większość czasu, porusza się szybko jak mały odrzutowiec, pozostawiając za sobą smugę kondensacyjną2. Sam, kiedyś też czuła się w podobny sposób. Boże, mieć chociaż jeden taki dzień z powrotem, kiedy musiała gonić za Agarią... Zmusiła się, żeby nie myśleć o tym. - Ona jest rozkoszna. Czyja ona jest? - Mojego brata Zara. - A kim jest Alex? - Starszym bratem Josie. Zar jest istną maszyną do rozmnażania. I nie pytaj dokładnie co i jak. Produkuje młode w takim tempie, że od tego aż kręci się nam już w głowach. Na szczęście jego maluchy, są wystarczająco słodkie, by tolerować większość z ich gównianych pomysłów. Sam skinęła głową, słysząc jego żart. - Gdzie je trzymacie? Ilekroć tutaj byłam, nie widziałam żadnych dzieci. - Kiedy restauracja jest czynna, nie mają tam wstępu. Młode niedźwiadki, dopóki nie osiągną dojrzałości płciowej i nie będą mogły przemienić się w człowieka, trzymane i chronione są tutaj w domu. Ludzkie dzieci, które widziałaś, też są pilnowane. Niektóre z nich, kiedy osiągną odpowiedni wiek, posyłane są do szkoły,... o ile chcą tam iść. Pozostałe uczymy w domu. To wyjaśniało wszystko. Doskonale też rozumiała ich ogromną potrzebę chronienia potomstwa.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

8

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Dlaczego nie pozwalacie Josie, pracować jako kelnerka? Jak dla mnie wydaje się już na tyle dorosła, że mogłaby to robić. Jego wyraz twarzy zmienił się diametralnie. Stał się okrutny... - Każdy myśli, że wszyscy jesteśmy Katagarami. Jeżeli jakikolwiek Zwierzo-Łowca zobaczyłby Josie lub któreś z ludzkich dzieci, z miejsca wiedziałby, że nie jesteśmy... przynajmniej nie wszyscy. Sam nie widziała w tym żadnego problemu. - A czy to byłoby coś złego? Widząc dziki wyraz jego oczu, pojęła, że nie tylko byłoby to coś złego, ale wręcz cholernie złego. - Kiedy żyła moja matka, mogłoby ją to kosztować miejsce w Omegrion. Była tam katagarską przedstawicielką niedźwiedzi. Nie możesz zasiadać w radzie, jeżeli nie jesteś całkowicie lojalny względem swojego rodzaju. Inne katagarskie klany niedźwiedzi mogłyby uznać jej sparowanie z Arkadyjczykiem jako konflikt interesów, którego, uwierz mi, nie było. Moja matka była wierna i oddana swojemu gatunkowi do samego końca. - Na chwilę przerwał, a jego oczy rozbłysły jeszcze większym gniewem. - No i jest jeszcze przecholernie miły fakt, że wielu z naszych nie cierpi mieszańców. Uważają nas za zwykłe kundle. Stawiając ledwie jeden stopień wyżej w ewolucji od karaluchów. A niektórzy nawet i nie za to. Mają nas za zwykłe gówno. Musiałbym zabić każdego, kto sprawiłby, że którekolwiek z moich bratanic, czy bratanków zwiesiłoby głowę ze wstydu. A zapewniam cię, że nie chcesz wiedzieć, co zrobiłby z nimi Remi. To była jedna z rzeczy, która naprawdę podobała jej się w Devie. Przypominał jej bardzo ją samą. Na pierwszym miejscu zawsze rodzina i śmierć dla każdego na tyle głupiego, żeby ledwie stąpnąć 2

Smuga kondensacyjna - smuga widoczna po przelocie samolotu.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

9

SHERRILYN KENYON - NO MERCY na nią. Pochylił się nad nią, przybliżając głowę bliżej do jej piersi. - Jak się czujesz? Rany wciąż ci dokuczają? - Spałam i uzdrowiłam się. Zwykła maleńka ranka. Poza tym wszystko praktycznie jest już w idealnym stanie. Jestem jak nowa. - Nie do końca była to prawda. Rana wciąż ją paliła jak jasny gwint. I gdyby nie była Amazonką, lecz kimś innym, prawdopodobnie narzekałaby i psioczyła. Jednak czegoś takiego nie było w ich kodeksie postępowania. Amazonki szły dalej, bez względu na wszystko. Parły do przodu, choćby walił się świat. - To dobrze. - Wsunął ręce do tylnych kieszeni, przyjmując tak cholernie seksowną pozę, że jej głupie serce momentalnie przyśpieszyło, mocno tłukąc się w piersi. - Czyli jesteś gotowa na złe nowiny? Jej żołądek skurczył się. Jego słowa sprowadziły ją z obłoków na ziemię. Jakby dostała obuchem w łeb i to jeszcze w czasie zimnego prysznica. Co ostatecznie zabiło jej szalejące hormony i bzdurne rojenia. Jej umysł oczyścił się z wszelkiego rodzaju głupot i zaczął wyrzucać z siebie wszelkiego rodzaju przypuszczenia, co mogło pójść nie tak w czasie jej krótkiej drzemki. - Masz wściekliznę, prawda? I jakimś dziwnym trafem jest to zaraźliwe dla Mrocznych Łowców. Teraz poszczególne części ciała zaczną mi odpadać, a na pierwszy ogień pójdą moje włosy? Zgadza się? - Cha, cha, cha. Bardzo, ale to bardzo śmieszne - mruknął. Nie. Niestety, nie masz aż tyle szczęścia. No to świetnie. Po prostu wspaniale. Dlaczego w ogóle siliła się i wstawała z łóżka. Trzeba jej było spać dalej. - Czy powinnam usiąść? - Prawdopodobnie to ja powinienem. Ale niestety jestem na to zbyt leniwy. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

10

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Wzdychając, Sam oparła się plecami o komodę i skrzyżowała ramiona na piersi. - Co się stało? - Ash, w swojej bezgranicznej trosce o ciebie, wysłał tutaj parkę Psów. Mają nam pomóc strzec twojej przeszlachetnej osoby, dopóki nie dowiemy się dlaczego Stryker aż tak desperacko pragnie cię dorwać. O, to faktycznie była kompletna beznadzieja. Może rzeczywiście powinna usiąść, zanim zada retoryczne pytanie, na które naprawdę nie chciała znać odpowiedzi. - Kogo tutaj przysłał? - Ethona Starka i... - Nie! Cholera, nie chcę go tutaj! - Rany, nie chciała go mieć przy sobie. To bolało ją na tylu poziomach, że w tym momencie, okrutną i wyrafinowaną karą dla niej było już to, że był w tym samym mieście. - O tym, to już musisz ponegocjować sama z takim jednym wielkim facetem. Bo jakoś ja nie mam żadnej kontroli nad jego personelem do zadań specjalnych. Mi osobiście do szczęścia, wystarczy to gówno, z którym mam do czynienia na dole w barze. Nie skomentowała jego wypowiedzi, wracając z powrotem do głównego tematu ich rozmowy. - Ośmielę się i zapytam, kto jest drugi? - Twoja kumpela, Chi. Cóż, to już było coś. Gdyby tylko mogła pozbyć się Ethona... na więcej niż na jeden sposob. - Nie wierzę, że Ash wysłał Ethona, żeby mnie chronił mruknęła. Atlanta nie znał stopnia ich zażyłości, przynajmniej taką miała nadzieję, ale wiedział w jak głębokim poszanowaniu go miała. Doskonale się przecież orientował, że wcale nie dbała o swojego współtowarzysza, greckiego żołnierza. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

11

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Jestem w piekle. - Zgrzytając zębami ciągnęła dalej. - Ba, w cholernym, bezdennym piekle. Z trudem powstrzymując się od dalszych przekleństw, zacisnęła mocno zęby. Westchnęła, zdając sobie sprawę, że mimo wszystko ma jeszcze trochę czasu. - Przynajmniej nie muszę go tolerować dopóki słońce... - Prawdę mówiąc, jest na dole i czeka na ciebie. Ależ oczywiście, że musiał tam być. Już takie było jej pieprzone szczęście i Asha chore poczucie humoru. - W jaki sposób dostał się tutaj? Przecież wciąż jest dzień. - Tate. Koroner, nie wspominałem ci o nim? Ma worki na zwłoki, w których może przetransportować Mrocznych Łowców. Słysząc jego wyjaśnienia, skrzywiła się. - Dlaczego nic o tym nie wiedziałam? - Prawdopodobnie dlatego, że z twoimi specyficznymi mocami, wsadzenie cię do takiego worka byłoby cholernie złym pomysłem. Odebrałabyś wszystkie przyjemne pozostałości po jego wcześniejszych lokatorach. Z jej gardła wydobyło się ciche warknięcie. - Czy mogłabym w takim jednym woreczku umieścić Ethona, na stałe? - Nie wnikam w to, ale znowu musiałabyś obgadać to z tym wielkim facetem, który może wszystko. Nie cierpiała, kiedy Dev miał rację. - Czy Chi też jest tutaj? - Tak. Jest na dole w barze. Gra na zapleczu w tą złośliwą grę Ms. Pac-Man. Zbliżył się do niej. Odruchowo napięła swoje ciało. Dev delikatnie objął dłońmi jej twarz. A ona, poczuła się... jak w raju. Przez całe jej ciało przepłynęło przyjemne uczucie gorąca. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

12

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Jego oczy pociemniały, kiedy uważnie studiował jej twarz. Zadrżała, czując jak jego delikatny oddech owiewa jej skórę. - Naprawdę wszystko w porządku? - zapytał cicho. Nie. Nic nie było w porządku. Nie, kiedy stał tak blisko i sprawiał, że czuła się jak normalna kobieta. Jednocześnie kochała i nienawidziła to uczucie. Zapach jego skóry drażnił ją i wabił. Poczuła przemożną potrzebę przygryzienia zębami jego brody, posmakowania językiem jego skóry. Rany! Jak jakikolwiek facet mógł być aż tak cholernie przystojny? Tak piekielnie słodki i ostry zarazem! To była niewiarygodna i seksowna kombinacja. Bardzo erotyczna. Przypominał jej wszystkie te rzeczy, z których w obecnym życiu zrezygnowała. Wszystkie te rzeczy, które kiedyś znaczyły dla niej więcej niż cokolwiek innego. Wizja Deva, trzymającego jego własne dziecko, przeszyła ją. Cholera, nigdy nie powinnam zobaczyć go z bratanicą. Teraz to wspomnienie będzie prześladowało ją przez wieki. Od zawsze uwielbiała patrzeć na mężczyznę, trzymającego niemowlę czy starsze dziecko w ramionach. To właśnie dlatego zakochała się w Ioelu. Szli kiedyś przez miasto, gdy małe chłopskie dziecko, potknęło się i upadło w błoto. Nie zważając na swoją wysoką pozycję społeczną ani na kosztowny strój, podniósł chłopca, uspokoił i zaniósł do domu, do matki. Chiton3 Ioela nosił ślady błota. Praktycznie cały był pokryty odciskami małych rączek. Wzruszył tylko ramionami i zaśmiał się z tego. - Przecież da się to oczyścić. I lepiej, żebym to ja był brudny, niż żeby miało cierpieć dziecko. Ubranie można zmienić. Dzieci zaś zawsze powinny być otoczone troską.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

13

SHERRILYN KENYON - NO MERCY To wspomnienie dźgnęło ją prosto w serce. Dlaczego musiałeś umrzeć? Nawet po tych wszystkich wiekach, wciąż miała mu za złe, że zginął i zostawił ją samą na świecie. Ale wiedziała, gdzie teraz był. Czuwał, dla niej, nad ich przepiękną córeczką. Tak jak jej obiecał. Otrząśnij się i skup Sam. Miała znacznie ważniejsze rzeczy do przemyślenia niż przeszłość, której nie mogła zmienić. Jak chociażby to, dlaczego nagle stała się istnym magnesem na Daimony. Czy planowali w taki szczególny sposób zająć się każdym z osobna Mrocznym Łowcą? Uprowadzić do Kalosis, torturować, a później zabić? A może chodziło o coś znacznie gorszego? Dev przechylił głowę, tak jakby czegoś nasłuchiwał, czegoś, co było słyszalne tylko dla niego. Spojrzał na nią, marszcząc brwi. - Nick Gautier też jest na dole. - Nick? - zdziwiła się. Nick był tym, dla którego została przeniesiona do Nowego Orleanu. Miała go chronić nawet za cenę własnego życia. Pomimo że był Mrocznym Łowcą, był w okresie przemiany w coś, ale w co, to już Acheron im nie powiedział. Wszyscy mieli strzec Nicka dopóki nie nauczy się panować nad swoimi mocami. I jeśli w tym czasie pozwoliliby jakimś ciemniejszym elementom, dostać się do niego, to zdemoralizowałoby go i mieliby do czynienia z czymś dużo gorszym niż pieprzone Daimonki. I nie dałoby się już tego zatrzymać. Sam potrząsnęła głową. - Co on tutaj robi? - Nie wiem. Właśnie przeleciał moją głową. Telepatycznie 3

Chiton – rodzaj greckiej tuniki z okresu klasycznego.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

14

SHERRILYN KENYON - NO MERCY przeleciał - dodał z uśmiechem. - Powiedział, że musi koniecznie się z tobą zobaczyć. Chcesz, żeby przyszedł tutaj, czy zejdziesz do niego? Słysząc o telepatycznych mocach Nicka, uniosła brew. Kiedy Acheron informował ją o jego zdolnościach, nie wspomniał o tym słowem. Nie zdziwiłaby się, gdyby Ash nie wiedział wszystkiego o Nicku. Nie zdziwiłaby się też, gdyby moce Nicka rozwijały się znacznie szybciej, niż ich nieustraszony przywódca przypuszczał. Albo, był to kolejny przypadek zatajania istotnych informacji przez Acherona. W sumie to też by ją nie zdziwiło. - Gautier posiada telepatię? - Albo to, albo mam halucynacje. A nie zniósłbym myśli, że marnuję całkiem dobrą halucynację na Nicka Gautiera, szczególnie gdy ty w niej uczestniczysz. Sam zaśmiała się z tego jego niemożliwego braku brania czegokolwiek na poważnie. - Przyślij go tutaj... Ledwie te słowa wyszły z jej ust, a Nick pojawił się tuż przed nią. Sam nie wiedziała dlaczego, ale coś w tym Cajunie, sprawiało że jej nerwy napinały się jak postronki. Mimo że zawsze był względem niej serdeczny. Było w nim jednak coś diabelskiego. Tak jakby nosił w sobie nasienie samego zła. Coś w nim niepokoiło ją. I to coś sprawiało, że nie ufała mu. Nie bała się go jednak, tylko dziwnie spinała w jego towarzystwie. On nie jest dobry... Wysoki i grzesznie wspaniały, Nick ubrany był na czarno. Jedyną rzeczą, która wyróżniała go od reszty załogi Mrocznych Łowców, było to, że kiedy pozostali zazwyczaj mieli ukryte piętno podwójnej strzały i łuku, on miał je widoczne na policzku i szyi. Wyglądało to tak, jakby suka Artemida, przeprowadzając go na Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

15

SHERRILYN KENYON - NO MERCY drugą stronę, uderzyła go w twarz. Patrząc na niego, Sam mogłaby przysiąc, że na jedną nanosekundę, jego oczy zalały się czerwienią. Nick wydał z siebie niski, złowieszczy śmiech. - Jesteś cholernie popieprzona. Sam zerknęła na Deva, zanim ponownie zwróciła swój beznamiętny wzrok na Nicka. - Dlaczego? - Nie możesz tutaj zostać - odpowiedział ponurym tonem. Daimony wiedzą, gdzie jesteś i właśnie przygotowują się do totalnej wojny. - Powiedz nam coś, czego sami nie wiemy - zakpił Dev. Nick rzucił w jego stronę spojrzenie mówiące, że niedźwiedź jest idiotą. - Naprawdę nie pojmujesz, co się szykuje. Nie jesteś nawet w stanie wyobrazić sobie, co was czeka. Macie tutaj dzieci, a Savitar w tej chwili raczej nie jest po waszej stronie. Stryker wie o tym i zamierza to wykorzystać. Dev nie był wcale przekonany do tego, co usłyszał. - A ty skąd wiesz, co planuje Stryker? Nick nie odpowiedział. - Słuchaj, masz dwa wyjścia. Możesz zostać tutaj i kłócić się ze mną albo możesz mi zaufać. Dev zawahał się. Część niego wciąż myślała o Nicku jako o małym upierdliwym dziecku, które wychowywało się na dole, grając w bilard na zapleczu i czuwało nad swoją matką, kiedy pracowała u nich jako kelnerka. Ale ten Nick przepadł. Zniknął tej samej nocy, kiedy jego matka została zamordowana przez Daimony, i kiedy zabił się, żeby wrócić jako Mroczny Łowca, chcący zemścić się na jej zabójcach. Od tamtej pory chłopak nie był już taki sam jak kiedyś. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

16

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Co więcej, Nick miał moce, jakich przeciętny Mroczny nie posiadał. Nienaturalne moce, które Dev mógł wyczuć całym swoim zwierzęcym instynktem. Od Nicka biły potworne wibracje. Te moce były ekstremalne i ogromne. Ale co ważniejsze, wrogie i zimne. Niszczycielskie. Pochodziły od kogoś dużo ciemniejszego i ohydniejszego niż bogini Artemida. A dzisiaj... Dev wychwycił w nim coś innego. Coś w Nicku było jeszcze bardziej złe i niebezpieczne niż wcześniej... Zimny dreszcz przebiegł wzdłuż jego kręgosłupa. Z tego powodu Dev nie miał dla niego litości. Dopóki nie upewni się, po której stronie jest Nick, dla niego był wrogiem. Bez względu na to, co było dawniej, kiedy to stali razem, ramię w ramię. Jednego zdołał się nauczyć na własnej skórze, na twardej drodze życia. Ludzie zmieniali się, odwracali jeden od drugiego, nienawidząc się nawzajem. - Pokazaliśmy już, że potrafimy poradzić sobie z wszelkiego rodzaju gównem, które rzuca się na nas. Dlatego myślę, że Sam będzie tutaj bezpieczna. Nick roześmiał się szyderczo. - Ostatnim razem ewakuowaliście stąd dzieciaki. Teraz też usuńcie je z linii ognia. Oni przyjdą tutaj. Jesteście gotowi umieścić je na drodze zła? Zostawić na pewną zagładę? O, teraz to przeleciało przez Deva jak żrące pomyje. - Grozisz naszym młodym? - warknął groźnie. Nick nawet nie drgnął, zachowując kamienny wyraz twarzy. Z całej jego postawy nie dało się nic odczytać. - Staram się jedynie uratować was wszystkich - odparł beznamiętnym tonem. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

17

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Dev chciał mu wierzyć. I uwierzył. Ale coś było nie tak i dopóki nie odkryje co, nie mógł przyłożyć do tego ręki. - Słuchaj... Spojrzenie Nicka stało się piorunujące i mroczne. - Dlaczego nie pojmiesz aluzji, Niedźwiedziu, i nie wyjdziesz? Dev zesztywniał, napinając całe swoje ciało. - Nie mów tak do mnie chłopcze. Nigdy więcej. Sam odciągnęła Deva od Nicka. Coś dziwnego błysnęło jej w umyśle. Widziała Nicka w otoczeniu Daimonów. Widziała... Jednak zanim zdążyła dokładniej przyjrzeć się wszystkiemu, wizja zniknęła. Cholera by to wzięła. Nienawidziła, ilekroć jej moce to robiły. Nick zmrużył oczy, wpatrując się w nią intensywnie. - Powinniśmy odejść, zanim komukolwiek tutaj stanie się krzywda. Nagle Sam olśniło, co było nie tak. Nick był tutaj sam. Bez obstawy. - Kto czuwa teraz nad tobą? - Słucham? - Słyszałeś, Nick. Kto ma pieprzony obowiązek czuwania nad tobą? Roześmiał się drwiąco. - Nikt nie ma pieprzonego obowiązku czuwania nade mną. Powiedziałem to Acheronowi. Wszyscy tracicie tylko swój czas. Zresztą jak zawsze. - Spojrzał na Deva, stojącego za Sam i obserwującego ich ze srogim grymasem na twarzy. - Jeśli nie chcesz stąd odejść. W porządku. Niech i tak będzie - odezwał się zimno z przerażającym wyrazem twarzy. - Zostań i giń. Nie ma sprawy, moje jaja nie zapocą się ze strachu z tego powodu. Zresztą, chcąc cię oszczędzić, robiłem to tylko ze względu na Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

18

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Acherona. Taki maleńki ukłon w jego stronę. Sam popatrzyła na niego ze wstrętem. Chociaż zachowanie było w stylu Gutiera, zwykle nie był aż tak chamski. Śmiejąc się szyderczo, uniósł dłoń na wysokość twarzy i przekręcił kciuk w dół. - Oni wszyscy są dla was. Τρώω Το Περοίσρομο! Skrzywiła się, słysząc jak wymawia zimne słowa po grecku. Znaczyły one... „Jedzcie, dopóki nie będziecie nażarci”. Ledwie skończył je wymawiać, spiralna dziura pojawiła się na środku pokoju i wybiegło z niej tuzin Daimonów.

Rozdział IX Sam, przeklinając, otworzyła drzwi do sypialni za pomocą telekinezy i wypchnęła Deva na zewnątrz. Sama stawiając czoła przybyłym Daimonom. Z rykiem wściekłości, Dev wyważył kopniakiem drzwi i cholernie wnerwiony wrócił, by walczyć. Wyrzucając rękę w górę, Sam pobrała więcej mocy ze swoich psychicznych zdolności i wyrzuciła go ponownie za drzwi. Jednakże tym razem, chcąc mieć pewność, że tam zostanie, zabarykadowała wejście łóżkiem. Dev ponownie znalazł się na pustym korytarzu, rozdziawiając usta z niedowierzania. Co do diabła? Spróbował wrócić do pokoju, ale nie mógł. Oszołomiony wpatrywał się w zamknięte drzwi. Słyszał trzaski łamanych mebli oraz ludzkie przekleństwa, ale sam Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

19

SHERRILYN KENYON - NO MERCY został skutecznie zablokowany na zewnątrz. I to go nieźle wkurwiło. Potworny gniew wręcz go rozrywał. - O nie! Niedoczekanie twoje, Samio, nie dopniesz swego! Jego moce wezbrały gwałtownie, użył ich i teleportował się z powrotem do sypialni, gdzie Sam otoczona była przez Daimony. Dev, nie namyślając się ani sekundy dłużej, uwidocznił dwa Ka-BARY4 i tak jak stał, ruszył na Daimony. Wyczuwając nową osobę w pokoju, Sam odwróciła się. Spodziewając się kolejnych napastników, znieruchomiała na widok Deva, zdejmującego jednocześnie dwa Daimony jednym potężnym ciosem. Jej serce przyśpieszyło. I momentalnie poczuła, jak jej moce Mrocznego Łowcy słabną, kiedy dawne wspomnienia zaczęły rozrywać ją na strzępy, powodując u niej poczucie brutalnego wyczerpania. To nie Deva miała teraz przed oczyma, lecz Ioela... Blask ognia z kominka migotał na jego ciemnej skórze i we włosach, kiedy delikatnie popchnął ją w stronę pokoju ich córki. - Zabierz Ree i ukryjcie się w bezpiecznym miejscu. - Nie bez ciebie - uparcie odmawiała odejścia. Położył dłoń na jej wydatnym brzuchu, gdzie biło serce ich nienarodzonego dziecka i pocałował ją mocno w usta. Właśnie wtedy atakujące Daimony wdarły się do ich domostwa. - Uciekaj, Samio. Teraz. Myśl o naszych dzieciach, nie o walce. Wciąż jednak stała, nieruchomo, naprzeciw niego. Amazonki nigdy się nie wycofują. Nigdy nie uciekają. Amazonki walczą. Dźwięk roztrzaskanego drewna roznosił się echem po całym domu, Daimony niszczyły wszystko na swojej drodze, wrzeszcząc 4

Ka- BAR - nóż szturmowy – to broń biała, rodzaj noża zbliżonego do sztyletu lub bagnetu w zależności od wykonania. Cechą charakterystyczną tego typu broni jest przeznaczenie do walki wręcz, choć można tymi nożami

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

20

SHERRILYN KENYON - NO MERCY gromkim głosem i skandując zwycięstwo. - Mamusiu! Krzyk przerażenia jej dziecka odciągnął ją w końcu od męża. Rzuciła się ile sił do pokoju córki. Jednakże przez wzgląd na zaawansowaną ciążę, trwało to dłużej niż by tego chciała. Z trudem łapiąc oddech i stawiając niestabilne nogi, z ręką położoną na brzuchu w ochronnym geście, starała się czym prędzej dotrzeć do bezbronnej córeczki. W końcu, roztrzęsiona, ciężko dysząc wpadła do jej sypialni. Cała drżąc, wzięła przerażoną Agarię w ramiona i zamknęła w ochronnym uścisku. Gniew syczał w jej wnętrzu. Chciała za to krwi. Dźwięk niszczonych mebli i szczęk uderzającej o siebie stali, cały czas dzwonił jej w uszach, gdy gorączkowo rozglądała się za jakąkolwiek drogą ucieczki. Nie było żadnej. A musiała przecież zabrać stąd swoje maleństwo w bezpieczne miejsce... Ruszyła szybko w stronę korytarza. Lecz kiedy mijała komnatę wiecznego ognia, zatrzymała się i rzuciła okiem przez uchylone drzwi... I wtedy to zobaczyła... To jedno pchnięcie mieczem. Pchnięcie, które przebiło pierś Ioela, pozostawiając go w szoku z niedowierzania. Chwiał się na nogach, a krew wypływała z jego śmiertelnej rany, natomiast pieprzony Daimon wysysał z niego duszę. Krzyk rozpaczy utkwił głęboko w jej gardle. Kurczowo uchwyciła się córki, jakby szukając u niej wsparcia. W brzuchu poczuła ruchy życia jej nienarodzonego dziecka. W swoim stanie nie była wystarczająco silna, by przedrzeć się z córką przez korytarz. Nie, jeśli miała prześcignąć Daimony. Rzuciła się z powrotem do pokoju córki. też rzucać.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

21

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Pod łóżko, Ree. Szybko. - Postawiła dziecko na podłodze i leciutko popchnęła. Z bólem serca obserwowała jak jej ukochana córeczka, szybko przebierając swoimi drobniutkimi nóżkami, biegnie do kryjówki. - I ani mru-mru, kochanie. Musisz być cichutko. Choćby nie wiem, co się działo. Ledwie sama zdążyła schwycić lampę ze stołu, a już pierwsze Daimony szturmowały komnatę. Cisnęła płonącym olejem w pierwszego, który się do niej zbliżył. Rzucając się przez niego, złapała jego miecz i okręciła się w powietrzu, przeszywając następnego, biegnącego tuż za nim. Jednakże z powodu jej wydatnego brzucha czynność, którą wykonywała tysiące razy wcześniej w czasie bitwy, teraz sprawiła, że zachwiała się. Upadła... a one dopadły ją w takiej liczbie, że nie była w stanie z nimi walczyć. A już na pewno nie była w stanie ich pokonać... Ostatnią rzeczą, jaką ujrzała w chwili śmierci, była twarz jej rodzonej siostry, która stała z tyłu za Daimonami. A ostatnie, co usłyszała, to jej słowa... - Jest jeszcze jeden bachor, którego trzeba zabić... Zróbcie wszystko, tylko nie pozwólcie jej żyć. Ona musi być gdzieś tutaj. Znajdźcie ją i zabijcie jak psa. I upewnijcie się, że nie odziedziczy niczego więcej niż nędznego pochówku. Brutalna, bezsilna wściekłość i zdrada rozrywały serce Sam na strzępy. Nawet teraz, mogła usłyszeć swój własny krzyk, narastający w jej wnętrzu. Tak gwałtowny i tak przerażający, że aż wezwał do niej boginię Artemidę. I zanim Daimony miały szansę zabrać jej duszę. Sprzedała ją. Ale było już za późno, żeby uratować jej maleńką córeczkę... A teraz, ta cholerna agonia, znowu rozdzierała ją na pół. Obserwując walczącego Deva w jej obronie, czuła się chora... Czuła się bezsilna... Nie! Nigdy więcej! Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

22

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Odrzucając do tyłu głowę, spuściła ze smyczy swoją furię i z dzikim okrzykiem ruszyła na Daimony. Dev zatrzymał się, słysząc przeraźliwy dźwięk, jaki mogła wydać z siebie jedynie zjawa, zwiastująca śmierć tym, przez których pochowała wszystkich, których kochała. Nienawistny i przeszywający. Złowrogi wrzask, który przeszedł wzdłuż jego kręgosłupa niczym niszczarka. W mgnieniu oka Sam skoczyła naprzód, tnąc i rozszarpując Daimony na kawałki. Z siłą i zręcznością, które nie miały sobie równych. Dev w całym swoim życiu nie widział czegoś podobnego. Nigdy! Cholera, co za kobieta... I on ośmielił się ją wkurwiać? Co on sobie, do diabła, myślał? Więcej Daimonów wbiegło przez wirującą dziurę. Atakując ich. Dev dorwał jednego, który właśnie zamierzał się na Sam od tyłu i wykończył go na miejscu. Jednak wciąż napływali kolejni. I kiedy był już pewien, że oboje tutaj zginą, łóżko barykadujące drzwi przeleciało na bok. Chwycił Sam i skoczył w tamtą stronę. W tej samej chwili drzwi zostały roztrzaskane. Ethon, Chi i Fang wbiegli do środka. I rzucili się do walki. Z ramieniem wokół Sam, Dev zaczął wyciągać ją na zewnątrz. Z daleka od tego gówna. Lecz ona wcale nie była zadowolona z tego. Przez cały czas wyrywała się mu i chciała walczyć dalej. Zacisnął na niej mocniej palce i prawie wywlókł ją na korytarz. - Co ty, do cholery, robisz? - Popatrzyła na niego z wściekłością. Dev zamarł. Przerażony wpatrywał się w jej zielone oczy. Cholera! Sam utraciła moce Mrocznego Łowcy. Daimony mogły ją tam zabić! - Ratuję twój pieprzony tyłek i zabieram w bezpieczne miejsce. - Puszczaj mnie natychmiast - wysyczała, wyszarpując się z jego uścisku. - Nie mam zamiaru nigdzie stąd uciekać. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

23

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Nigdzie nie uciekamy - odpowiedział. W tym samym momencie jeden z Daimonów rozbił okno, zalewając światłem słonecznym cały pokój. - Musimy się przegrupować i walczyć z nimi innego dnia mówiąc to, przerzucił ją sobie przez ramię i ruszył w stronę schodów. Sam chciała go za to ukatrupić. Udusić gołymi rękoma. I gdyby wciąż miała swoje moce, zrobiłaby to. Ale bez nich została zdegradowana do pozycji jakiejś żałosnej małej dziewczynki. A coś takiego ustawiało jej temperament w jeszcze większym ogniu. W jednej sekundzie byli w domu Poltierów, a w następnej wewnątrz jakiegoś dziwnego magazynu. Sam nigdy wcześniej nie widziała czegoś podobnego. Niezapalone neony tworzyły skomplikowany wzór na wszystkich ścianach. Z jej lewej strony stał, dobrze zaopatrzony w alkohol, przemysłowy bar. Za nim znajdowało się duże lustro, również otoczone neonami. To wszystko wyglądało jak kolejny klub, tylko że ten był zamknięty. I nikogo tutaj nie było. Nie słychać też było nawet najcichszego szmeru. Dev postawił ją na nogi. Z miejsca przywaliła mu w ramię. - Weź się odwal! - warknęła. - Jestem na ciebie tak cholernie wściekła, że mogłabym ci wydrapać oczy. Cofnął się, rzucając jej gniewne spojrzenie. - Proszę bardzo. I nie musisz mi dziękować. - Za co? Za to, że mnie wkurwiłeś? - Ha, raczej za to, że uratowałem ci życie. Słysząc to, zaśmiała się drwiąco. - Nie. Nie zrobiłeś tego. Wywlokłeś mnie na zewnątrz z daleka od walki, którą cholernie mocno chciałam wygrać, palancie! Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

24

SHERRILYN KENYON - NO MERCY wyrzuciła z siebie z furią. - Nie mogę uwierzyć, że zostawiłeś tam Chi i Ethona, wynosząc mnie stamtąd jak jakieś małe, bezradne dziecko. Jak mogłeś? Dev wziął głęboki oddech, próbując się uspokoić, wcześniej sam podkręcił tę ich walkę nieomal do wybuchu atomowego. Ale jedno z nich musiało zachować spokojną głowę, przynajmniej dopóki nie zrozumie, o co w tym wszystkim chodzi. Coś w czasie walki wywołało głębokie i nieoczekiwane konsekwencje dla Sam. Z tego, co wiedział o Mrocznych Łowcach, to tracili swoje moce tylko w jednym przypadku. W chwili, kiedy rozpamiętywali wydarzenie, które doprowadziło ich do zaprzedania duszy. Sam cierpiała i wszystko czego pragnął, to pomóc jej. O tym, że cierpiała powiedział mu jej nietypowy jak na nią wrzask. Nikt nie wydałby z siebie takiego dźwięku, chyba że byłby rozrywany wzdłuż i cięty przy tym na kawałeczki. - Zobaczyłem, jak zamierzają się na okno i wiedziałem, że muszę zabrać cię stamtąd, zanim rozbiją szybę. Co też zrobili. Gdybym nie złapał cię wtedy, zostałabyś zabita, albo co najmniej ciężko poparzona. Nawet bez jej mocy Mrocznego Łowcy wciąż nie mogła stanąć w świetle dziennym. Rozejrzała się dookoła. Na widok betonowej podłogi i jasnoniebieskiej, wzmocnionej stalą ściany, wydała z siebie dźwięk najwyższej irytacji. - Gdzie my jesteśmy? W piekle? - Tutaj jest zdecydowanie chłodniej niż tam - mówiąc to, błysnął do niej czarującym uśmiechem. - To Klub Charonte. - A co to takiego? Nie odpowiedział, zamiast tego wyciągnął telefon i zaczął dzwonić. Sam, piorunując go wzrokiem, skrzyżowała ręce na piersi. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

25

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Dev, czekając na połączenie, brawurowo, ale i z pewną premedytacją, zignorował jej wrzącą jadem furię skierowaną pod jego adresem. Telefon odebrał Ethon. Zanim posunie rozmowę z nią dalej, musi się upewnić, czy z jego rodziną wszystko jest w porządku. Tak, dalsza rozmowa z Sam zdecydowanie mogła poczekać, może w międzyczasie dziewczyna zdoła choć trochę ochłonąć, teraz ważni byli jego bliscy. Chociaż już to, że Ethon odebrał, samo w sobie było dobrym znakiem. Sanctuary wciąż stało. - Ej, co się stało, kiedy wyszliśmy? - Te tchórzliwe skurwysyny zmyły się zaraz po was. Chi i ja, staraliśmy się zdjąć tylu ilu tylko się dało. Ale musieliśmy zejść z pola rażenia tej poważnie wnerwiającej żółtej piłki na niebie, która tańczyła jak baletnica po całym twoim pokoju. Wiesz co, Niedźwiedź, powinieneś mieć zdecydowanie mniejsze okna. Fang ruszył za nimi, ale zniknęły w tej dziwnej dziurze. Wtedy wycofał się, żeby chronić swoją rodzinę, gdyby planowały zemstę i wróciły w innym miejscu. W każdym razie, facet, ta szajka z kłami prawdopodobnie namierza was teraz, więc uważajcie i pilnujcie swoich tyłków. Jak gdyby Dev obawiał się tego. - Zajmę się tym, o ile się na to odważą. W co poważnie wątpię. Tak czy owak, jego rodzina była bezpieczna i z tego powodu czuł się cholernie zadowolony. Jego diabelski plan powiódł się i Daimony wycofały się. Przynajmniej na tą chwilę. - Nie bądź takim kogucikiem, Niedźwiedziu. One wciąż są w grze. - Żartobliwy ton wyraźnie zniknął z jego głosu. - Z Samią wszystko w porządku? Nie zraniły jej, prawda? - Nie można było nie zauważyć prawdziwego niepokoju w głosie Ethona, który sięgał Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

26

SHERRILYN KENYON - NO MERCY znacznie głębiej niż tylko zwykła troska jednego Mrocznego Łowcy o drugiego. Dev nie wiedział dlaczego, ale niedźwiedź w nim przyczaił się z podejrzliwością. Dlaczego Ethon, aż tak bardzo martwi się o zwykłą koleżankę. - Z Sam wszystko w porządku. Wyniosłem ją stamtąd, zanim zrobili z niej spieczonego tościka. A co z wami? Czy ktoś z mojej rodziny jest ranny? - Z Fangiem wszystko okej. Jeżeli chodzi o nas, to nie stało się nic, co nie dałoby się wyleczyć... Więc, gdzie teraz jesteście? zapytał, szybko zmieniając temat. - W Klubie Charonte. Słysząc to, Ethon zaśmiał się cicho. - Milutko. Bardzo milutko. Gorąco popieram twój wybór. Charonte były śmiertelnymi wrogami Daimonów i dlatego żaden z nich nie odważyłby się nawet zbliżyć do tego miejsca. Przynajmniej nie tak od razu. O Charonte można było powiedzieć jedno – były wiecznie głodne i żyły jedząc rzeczy, które nie były w stanie im się przeciwstawić. A Daimony były właśnie taką rzeczą, na której mogły hojnie ucztować bez żadnych konsekwencji. - Jesteś pewien, że Sam będzie tam bezpieczna? - pytając o to, Ethon ponownie spoważniał. - O, tak. Ona zdecydowanie będzie tu bezpieczna. Ale poważnie obawiam się o siebie, i to w ciągu najbliższych kilku minut. Ona wygląda tak, jakby była gotowa wydłubać mi oczy, wsadzić mi je do tyłka i pchać, dopóki nie stanę się drżącym niedźwiedziowatym dywanikiem. - Oj, ty biedaku. - I komu to mówisz. W tym momencie nie zazdroszczę samemu Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

27

SHERRILYN KENYON - NO MERCY sobie. Ethon zaczął rozmawiać z Fangiem lekko przytłumionym tonem, który sugerował, że przykrył słuchawkę ręką. - To nie jest ważne... Nic mi nie jest. - Po tym stwierdzeniu wrócił do Deva. - Będziemy u was tak szybko, jak to tylko możliwe. - Brzmi nieźle. A tak przy okazji... Co się stało z Gautierem? - Z Nickiem? A co on ma z tym wspólnego? Co on ma z tym wspólnego? Ten mały sukinsyn będzie mieć cholerne szczęście, jeżeli przeżyje, kiedy następnym razem Dev na niego wpadnie. - To on jest osobą, która wezwała Daimony. - Nick? - zapytał niedowierzająco Ethon. - Nick. - Dev prawie warknął, wyrzucając z siebie tę jedną sylabę. Powoli zaczynał być już zmęczony tępotą Spartanina. - Nick? - powtórzył po nim kolejny raz, nadal niedowierzając temu. - Ethon! Przestań, do cholery! - Sorry, facet. Ale ja po prostu nie mogę ogarnąć tego swoim umysłem. On nienawidzi Daimonów z pasją dorównującą twoim pajączkom Charonte. Uwierz mi. Wiem coś o tym. Wymawiasz przy nim to słowo i facetem rzuca. Dostaje istnego fioła. Zaledwie kilka dni temu, kiedy poruszyliśmy ten temat, musiałem ściągać go z sufitu. Nie mogę sobie wyobrazić, jak je wzywa, no chyba po to, żeby zabić jednego z nich. - Tak. Hmm. Ale wiem, co widziałem. Nick był z nimi w zmowie. Ethon zagwizdał cicho. - W takim razie powiadomię o tym Acherona i pojawimy się u was niezwłocznie. Tak na wszelki wypadek. Dev zerknął na Sam. Amazonka wciąż mierzyła go wzrokiem, jakby chciała posiekać w plastereczki jakiś istotny kawałek jego anatomii. I zdaje się, że chodziło jej o ten najbardziej istotny Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

28

SHERRILYN KENYON - NO MERCY kawałek jego ciała. Co jednak dziwne, z tym swoim morderczym ogniem w oczach wyglądała niesamowicie atrakcyjnie i cholernie go to kręciło. Jestem nieźle popieprzony. - Hej, uważajcie tam na siebie, gdy będziecie poruszać się w świetle dziennym. I do zobaczenia wkrótce. - Dev rozłączył się i odłożył słuchawkę. Sam machnęła ręką dookoła pomieszczenia. - Przeniosłeś mnie do opuszczonego klubu? Dlaczego? Dev odwrócił jej napięte ciało w lewo i wskazał palcem w górę, w stronę stalowych krokwi, gdzie dwa tuziny demonów zwisały jak nietoperze wampiry. Reszta powinna spać w wypaczonych, powykręcanych pozycjach w pokojach na piętrze. Nie miał bladego pojęcia, dlaczego Charonte spały w taki sposób, ale tak właśnie robiły. Na widok demonów, których ciała były trójkolorowym kłębowiskiem czerwieni, pomarańczy i niebieskiego, Sam aż opadła szczęka z wrażenia. Ich żółto-biało-czerwone oczy jarzyły się z sufitu, podczas gdy w milczeniu uważnie ich obserwowały, jakby starały się zdecydować, czy są ich przyjaciółmi, czy też wrogami. Wiedziała, że były to demony, ale nie miała pojęcia, jak je sklasyfikować, ani do jakiego należały panteonu. - Co to jest? - Charonte - odpowiedział Dev wprost do jej ucha. - Nigdy ich nie spotkałaś? - Nie. Jego oddech łaskotał jej ucho i chociaż nie mogła go zobaczyć, miała nieodparte wrażenie, że szczerzył przy tym zęby. - One nie są zbytnio towarzyskie i nieszczególnie za mną przepadają. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

29

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - To dlaczego tutaj jesteśmy? - Zaciekawił ją dokonany przez niego wybór tego akurat miejsca. - Ponieważ, a mogę się o to założyć, Dev wpadł w jakieś gówno, które chce przywlec do mnie. Możesz o tym zapomnieć, pieprzony Niedźwiedziu. - Nie brakowało jadu w tym głębokim męskim głosie. - Skończyłem z tobą i twoją siostrą. Żeby nie wspominać nawet imienia tego bezwartościowego jak dla mnie Wilka. Bo nie jestem twoją dziwką i nie wchodzę w to. I odpierdol się w końcu ode mnie, bo powtarzam... skończyłem z wami. SKOŃ-CZY-ŁEM. A teraz dodaj sobie a do be i dowiesz się reszty, więc wynoś się w diabły z mojego klubu, zanim nakarmię tobą moich chłopców. Kiedy demon błysnął za nimi, Dev odwrócił się do niego z uśmiechem. - Miło cię znowu widzieć, Xedrixie. Jak zawsze jest to dla mnie wielka przyjemność. - Taa, dla ciebie. Nigdy dla mnie. Sam z trudem zmuszała się, żeby nie wgapiać się w widowisko, rozgrywające się tuż przed nią. Z wirującą, niebieską skórą i czarnymi włosami, Xedrix przyćmiewał wzrostem nawet Deva. Co nie było wcale takie łatwe. Ubrany w T-shirt i dżinsy, miał ogromne skrzydła, które falowały za nim. Czy to z potrzeby ataku, latania, czy też silnej irytacji, tego Sam nie była już pewna. Ale nie dało się nie zauważyć złości w jego jarzących się oczach. Najdziwniejsze w tym wszystkim było jednak to, że nawet z parą małych rogów, sterczących mu znad głowy i potarganymi od snu czarnymi, krótkimi włosami, demon był niewiarygodnie piękny i bardzo męski. Było w nim coś takiego, co sprawiało, że chciało się wyciągnąć rękę i dotknąć go. Coś nieziemskiego. Xedrix zatrzymał na niej swoje zwężone oczy. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

30

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Dlaczego sprowadziłeś tutaj Mrocznego Łowcę, Niedźwiedziu? Wiesz, czego doświadczamy przy nich. A nawet nie są w naszym menu, co jest podwójnie do dupy dla nas. - Ciągniemy za sobą Daimony. Xedrix słysząc to, wytrzeszczył oczy. A kilka demonów spadło z sufitu. Przekręciło się w powietrzu i z gracją wylądowało na nogach tuż obok Xedrixa. Ich przeszczęśliwy wyraz twarzy był wręcz komiczny. - Obiad! - Najwyższy z nich zaczął łakomie oblizywać wargi, entuzjastycznie przybijając piątkę z innym demonem. Najniższy z nich potrząsnął głową. - Nie. Przekąska. Chyba że jest ich spora banda. Ooo... Miejmy nadzieję, że tak. - Potrzebujemy jakiegoś sosu - odezwał się do pozostałej dwójki pomarańczowy demon. Popchnął przy tym niskiego, czerwonego demona. - Ceres, łap butelkę. Ekstra pikantny dla mnie. Xedrix podniósł rękę do góry, by ich uciszyć. - Niestety, chłopaki, nie mamy aż tyle szczęścia, żeby liczyć na dostawę do domu. Wierzcie mi. One tutaj nie przyjdą. Zebrane wokół niego demony wyraźnie nadąsały się. Jednak Ceres zdawał się nie kupować jego argumentów. - Przynajmniej jeden z nich może się okazać na tyle głupi, żeby tu zajrzeć. Daimony nie są za bardzo rozgarnięte. Mogłyby tutaj przyjść. Może moglibyśmy zwabić je jednym albo i dwójką turystów? Najwyższy rozpogodził się. - Albo moglibyśmy przywiązać na zewnątrz taką jedną Mroczną Łowczynię jako przynętę. Wyraźnie wszystkim spodobał się ten pomysł. Wszystkim oprócz Xedrixa, który przewrócił tylko oczami. - One nie są aż tak głupie. Uwierzcie mi, wy przywiążecie Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

31

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Mroczną Łowczynię na zewnątrz, a Acheron wyśle nas wszystkich z powrotem na Atlantydę, a ostatnią rzeczą, jakiej chcemy, to być odesłanymi do domu, do mamusi. Czy wy, chłopaki, naprawdę chcecie wrócić pod niewolę Niszczycielki? Nie-tak-bardzo-delikatna-pięść? - Dobra, niech będzie - odparł z rozdrażnieniem Ceres, opuszczając skrzydła. - Powinienem wiedzieć, że to byłoby zbyt piękne, aby mogło być prawdziwe. - Westchnął. Demony wystrzeliły z powrotem na swoje miejsca pod krokwią, lecz wcześniej wymamrotały kilka dosadnych obelg pod adresem Deva, który rozbudził w nich niepotrzebne nadzieje. Sam spojrzała na nie. Owinęły się skrzydłami wokół siebie. Wyglądało to tak, jakby u sufitu zwisały kokony. To było interesujące... Dziwne, ale jednocześnie intrygujące. Xedrix stanął z rękoma założonymi na biodrach. - Więc, co ty tutaj robisz, Niedźwiedziu? - Daimony chcą Sam. A ja nie wiem dlaczego... - Bo kretyn z ciebie. – Xedrix wskazał na nią. - Ona jest ich śmiertelnym wrogiem. Oczywiście, że jej chcą. I to w kawałkach. Jestem tego pewien. Dev potrząsnął głową. - I o to właśnie chodzi. One nie chcą jej martwej. Już dwukrotnie próbowały ją porwać... - Obaj uświadomcie sobie fakt, że jestem tutaj i nie potrzebuję, żeby którykolwiek z was mówił o mnie, jakbym była upośledzona umysłowo, rozumiecie? Potrafię sama mówić za siebie. Przynajmniej Dev miał na tyle przyzwoitości, żeby wyglądać na zmieszanego. - Sorry, Sam. Wiemy o tym doskonale. Staram się tylko przeciągnąć Xedrixa na naszą stronę. - Spojrzał z powrotem na demona. - Z jakiegoś powodu chcą jej żywej. Masz może jakiś Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

32

SHERRILYN KENYON - NO MERCY pomysł, dlaczego? - Bo bardziej by im smakowała w ten sposób? Sam zignorowała demona i spojrzała gniewnie na Deva. - Dlaczego pytasz o to jego? Przecież nie jest Daimonem. Dev rzucił jej rozbawione spojrzenie. - On mieszkał ze Strykerem i usługiwał w piekle pani Strykera, więc może mieć jakieś wskazówki, czego one chcą od ciebie. Xedrix wydał z siebie prymitywny dźwięk. - Daimony niezupełnie są moimi ulubieńcami i nie mam pojęcia, czego mogłyby chcieć od niej. Ale to już nie mój pech. - Xed... - Nie warcz na mnie, Niedźwiedziu. Jest wcześnie, a ja jeszcze nic nie jadłem. - Przesunął po nich niedwuznacznym wzrokiem, jakby dopasowując ich rozmiar do swojego brzucha. Dev wydał z siebie głębokie westchnienie. - Obojętnie z jakiego powodu oni jej chcą, musisz zrozumieć, że to niedobrze. Dla żadnego z nas. Dlatego muszę gdzieś bezpiecznie przechować ją do zmroku. Xedrix wskazał kciukiem ponad swoim ramieniem. - Tam jest wyjście. - Zaprowadź ją do pokoju gościnnego. Xedrix błysnął kłami, słysząc za sobą miękki, łagodny głos. Sam wyjrzała zza niego i zobaczyła drobną, eteryczną kobietę. Przybyła była bledziutka i absolutnie oszałamiająca. Jej blond włosy zdawały się błyszczeć, a jej oczy... białe i wibrujące, były prawdziwie upiorne. Xedrix nie wydawał się zbytnio uszczęśliwiony jej obecnością. - Kerryna... powinnaś jeszcze spać. Zbliżyła się do niego wolno. Położyła delikatną dłoń na jego ramieniu. Uniosła się na palcach i pocałowała z miłością w policzek. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

33

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Mój dziki i bezwzględny obrońca. Nie martw się o mnie. Nic mi nie jest. - Wyciągnęła rękę do Sam. - Kerryna, partnerka Xedrixa. - Sam. - Spojrzała w dół na Kerrynę, oferującą jej dłoń na powitanie i od razu odsunęła się. Chociaż jej moce zmalały, wciąż nie chciała ryzykować wyciągnięcia czegoś z przeszłości demona. - Przepraszam, ale nie mogę cię dotykać. Nie bierz tego do siebie. Ale moje moce nie pozwalają na to. Kerryna opuściła rękę. - Rozumiem i nie gniewam się. Xedrix nakrył rękę Kerryny swoją. Złączone dłonie przycisnął sobie do serca i spojrzał gniewnie na Sam i Deva. - Przywleczecie wojnę do mojej rodziny, a zjem wasze serca... bez sosu. Powiedział to w taki sposób, że Sam wiedziała, iż jest do tego zdolny. Dev skinął głową Xedrixowi. - Zakodowałem to sobie. Sam zawahała się. W umyśle miała przebłysk wspomnienia o nocy, gdy zginęli rodzice Deva. Wizja była krótka ale wyraźna. Zmarszczyła brwi, patrząc na Xedrixa. - Walczyłeś razem z nami, kiedy wilki zaatakowały Sanctuary. Ale wtedy byłeś człowiekiem. - To dlatego wcześniej go nie rozpoznała. Rysy miał podobne, ale nawet bez marmurkowatej, niebieskiej skóry, różnice nadal były znaczne. W jednym uderzeniu serca, Xedrix z demona stał się przystojnym człowiekiem. Z czarnymi włosami, ale bez skrzydeł, które zapamiętała z walki. - Nie byłem człowiekiem. Ja tylko wyglądałem jak jeden z nich. Widzisz, raczej trudno przechadzać się po ulicach w mojej prawdziwej postaci. Jakby nie patrzeć istne Halloween. To sprawia, iż ludzie bzikują na mój widok, czując przy mnie strach Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

34

SHERRILYN KENYON - NO MERCY równy paranoi, a ja nie mam ochoty babrać się w ich gównie. - No, chyba że upieczesz ich na grillu. - Ceres krzyknął na dół z sufitu. - Ludzie są wtedy całkiem smaczni. Xedrix spojrzał w górę na niego. - Także, jak sami widzicie, są i Charonte, które wtrącają się w nieswoje sprawy i nie pilnują własnego nosa! Ceres natychmiast okrył się całkowicie skrzydłami. Xedrix ponownie skierował swoją uwagę na Sam i Deva. - Gdybym zabijał ludzi, naruszałbym traktaty, które pozwalają nam tutaj przebywać. I wszyscy bez wyjątku zostalibyśmy odesłani do daimonowego piekła, by służyć największej sukowatej bogini, jaką kiedykolwiek widział świat. - Co powiedziawszy, ruszył w stronę schodów, zaczynających się w odległym rogu baru. Chodźcie za mną. Kiedy szli, Sam uświadomiła sobie jedną rzecz. Była boso i nie odbierała żadnych wibracji od podłogi. Bardzo dziwne. W jej głowie panowała cały czas kompletna cisza. Czy miało to związek z Devem, czy też Charonte coś robiły? Nie miała pojęcia, ale była ogromnie wdzięczna za to. Naprawdę miło było poczuć się ponownie jak normalny człowiek. Nawet przez kilka minut. Już tylko z tego powodu warto było zostać magnesem na Daimony. Ale to wariactwo trzeba będzie wkrótce ukrócić, ponieważ była już poważnie zmęczona ich wizytami bez zaproszenia. Chamskie, niewrażliwe sukinsyny. Xedrix zabrał ich do pokoju, mieszczącego się w połowie korytarza na piętrze. W środku znajdowało się łóżko, komoda oraz mały nocny stolik z lampą elektryczną w starym stylu. Pokój był przyozdobiony w różowe i wiktoriańskie dodatki, bardzo kobiece i bardzo słodkie, całkowicie dalekie od grubiańskiego, niezwykle Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

35

SHERRILYN KENYON - NO MERCY męskiego wizerunku demona. Zatrzymując się w drzwiach, Kerryna wskazała za siebie. - Gdybyście czegoś potrzebowali, nasz pokój jest po drugiej stronie korytarza. Xedrix wydał z siebie gniewny pomruk sprzeciwu, ale Kerryna go zignorowała. Nagle z pokoju obok dobiegł ich płacz maleńkiego dziecka, wyraźnie domagającego się powrotu mamy. Słysząc to, Sam spięła się, Kerryna zaś natychmiast zniknęła. Natomiast Xedrix popatrzył na nich z jeszcze większą wrogością. - Tak jak mówiłem, Niedźwiedziu, przywleczesz wojnę do mojej rodziny, a gwarantuję ci, że będzie to ostatni błąd, jaki popełnisz. Dev uniósł ręce w górę. - Spokojnie, bracie. Nigdy nie skrzywdziłbym czyjejkolwiek rodziny. A ty doskonale o tym wiesz. Z grymasem gniewu na twarzy, Xedrix zamknął za sobą drzwi i zniknął. Dopiero, gdy dziecko przestało płakać, Sam udało się odepchnąć od siebie, skryty na dnie jej serca, ból. Wciąż jednak słodko-gorzkie wspomnienia napływały do niej. Pragnęła choćby jednej dodatkowej sekundy z czasu, kiedy przebywała z córką. Bogowie, jak denerwujące wtedy wydawały się jej te krzyki, zwłaszcza gdy Agaria miała kolkę. Wtedy Sam poważnie obawiała się, że zwariuje i marzyła o chwili, kiedy nie usłyszy tego nigdy więcej. Teraz, oddałaby wszystko, by usłyszeć to choć raz. Żeby nosić wrzeszczącego niemowlaka i móc kołysać go przez calutką noc, nawet za cenę rozszarpanych nerwów i nieprzespanych nocy. Gdyby wówczas wiedziała, jak bardzo cenne były to chwile, rozkoszowałaby się każdym uderzeniem serca i bólem głowy. Każdą brudną pieluchą... Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

36

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Wzdrygnęła się, marząc, by przeżyć to jeszcze raz. Było to najokrutniejsze prawo Losu, że nie można było niczego cofnąć. Jednakże rozpamiętywaniem przeszłości niczego się w życiu nie osiągnie. Dlatego zmusiła się, żeby skupić się na teraźniejszości i na tym, co było ważne w danym momencie. - Kerryna nie jest Charonte, prawda? Dev pokręcił głową, właśnie upewniał się, czy nie ma tutaj żadnego ukrytego okna za zasłonami, które odsłaniały jedynie widok na ceglaną ścianę. - Nie. Charonte są Atlantami, a Kerryna sumeryjskim demonem ciemności. Była to kombinacja, która nieczęsto się zdarzała i dlatego musiała wiązać się z niezwykle ciekawą historią, w jaki sposób ta dwójka się spotkała, że skończyło się to sparowaniem i dzieckiem. - Jak to się stało, że znalazła się w Nowym Orleanie? - Jakby nie patrzeć, była to dość daleka droga ze starożytnej Sumerii. Dev odwrócił się twarzą do niej. - Tak jak i ty, była ścigana przez swoich wrogów i wylądowała tutaj. To tak w dużym skrócie. Kerryna i jej siostry są zajadłymi maszynami do zabijania, swego czasu zostały przeklęte i uwięzione. Och, to wszystko nie brzmiało zbyt dobrze. - A gdzie są jej siostry? - Cały czas uwięzione. Uciekła sama. - I ona czuje się z tym dobrze? Dev roześmiał się. - Tak. Dziwne, co? Najwyraźniej więzi rodzinne nie były jej mocną stroną. Nie jestem pewien, co ją przyciągnęło do Nowego Orleanu, ale pewnego razu właśnie tutaj spotkała Charonte, albo konkretniej, spotkała Xendrixa. Z jakiegoś powodu oni też się tutaj osiedlili i zdecydowali się ją chronić. A to wszystko sprawia, że Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

37

SHERRILYN KENYON - NO MERCY jestem cholernie szczęśliwy, że nie jestem demonem. Wolę nie wiedzieć, do jakiego rodzaju cuchnącego łajna musiał wchodzić Xedrix, żeby pozwolili jej... O ile wiesz, co mam na myśli, a wiem, że wiesz. - Heh. - Sam wydała z siebie tylko ten dźwięk na jego wpół żartobliwe słowa. - A jej wrogowie? Wciąż ją ścigają? - Prawdopodobnie. Ale tylko prawdziwy głupiec, próbowałby wyciągnąć ją z domu pełnego Charonte, gotowych oddać za nią życie. To wszystko wciąż nie miało dla niej najmniejszego sensu. - Ale skąd one się wzięły? I jak to możliwe, że Charonte żyją tutaj, w samym środku miasta? Dev roześmiał się. - Zapusty, dziecinko. Mardi Gras. Okres, kiedy wszelkiego rodzaju najdziwniejsze kawałki gówna uwalniają się i imprezują na ziemi. - Dev... Spoważniał, zanim udzielił jej prawdziwej odpowiedzi. - Kilka lat temu, jeden z bogów otworzył portal pomiędzy ich krainą a naszą, chcąc rozpocząć zagładę świata. Wówczas uciekły, a Acheron zamknął i opieczętował przejście. Po czym pozwolił im tutaj zostać. I od tamtej pory żyją sobie szczęśliwie na Ziemi. - Pozwolił im zostać, chociaż chciały nas zniszczyć? - No cóż, może nie tak one. Jak ich pani. One tylko wypełniały jej rozkazy. A teraz, żeby tutaj przebywać, muszą być posłuszni Acheronowi. Atlanta ustanowił zasady, którymi mają się kierować. Jak chociażby zakaz jedzenia ludzi. Jeżeli go złamią, to odeśle ich z powrotem do ich królestwa. A że są tu już przez jakąś chwilę, więc zdaje się, że ten ich wzajemny układ działa - mówiąc to, posłał jej uroczy uśmiech. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

38

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Potrząsając głową, Sam starała się wszystko zrozumieć. - A ty skąd je znasz? - Chciały zjeść mojego młodszego brata Kyle'a, który szybko im to wyperswadował. W zamian pokazał, jak mają wystartować z klubem i funkcjonować w świecie ludzi na wzór normalnych obywateli, za wyjątkiem zwisania z sufitu oczywiście, bo to już mają same z siebie. Od tamtej pory żyją z nami w przyjaźni... przynajmniej przez większość czasu. Sam westchnęła. - To miasto jest bardzo dziwne. Roześmiał się tylko i przyciągnął ją do siebie. - Tak, ale... nie ma innego, bardziej fascynującego od tego miejsca. Prawda. Najprawdziwsza prawda. Delikatnie obrysował opuszkiem palca linię jej ust. - Musimy dowiedzieć się, czego Daimony chcą od ciebie. - No cóż, oboje wiemy, że nie chodzi tu o pokój na świecie. - Zdecydowanie nie - mówiąc to, przejechał palcem od jej ust do kącika jej oka. - Zdajesz sobie sprawę, że twoje oczy są zielone? Sam sapnęła. - Co? - Twoje oczy są zielone. Odepchnęła się od niego i podbiegła do lustra. Rzeczywiście, miał rację. Nic dziwnego, że nie była w stanie wyciągnąć czegokolwiek z podłogi. Straciła moce Mrocznego Łowcy. O czym świadczył już sam fakt, że widziała się w lustrze. Do tej pory było to niemożliwe. Dzięki temu Mroczni Łowcy mogli utrzymać się w ukryciu podczas polowania. Z tego samego też powodu nie rzucali cienia, no chyba że używali swoich mocy, żeby to umyślnie robić. A obecnie była człowiekiem. Przynajmniej chwilowo. - Czy dlatego odciągnąłeś mnie od walki? Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

39

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Skinął głową. Wiedział, tak samo jak i ona, że w tej formie mogła zostać zabita.

*******

Ethon Stark zjadł zęby na walce. Co zawsze szło mu w sukurs, kiedy był jeszcze człowiekiem. Jako Mrocznemu Łowcy zaś, ta wieczna potrzeba krwi bulgotała tuż pod samą skórą. Nic nie sprawiało mu większej przyjemności niż wdeptywanie w ziemię wrogów i przyglądanie się, jak krwawią z każdej części ciała wprost na jego drogie buty. To było coś, dzięki czemu wojownik w nim ożywał. Było to wszystkim, dzięki czemu żył. Swoich przyjaciół mógł policzyć na palcach jednej dłoni, a teraz jeden z nich był w poważnych tarapatach. Sam. Nienawidziła go, wiedział o tym. Ale nie mógł jej za to winić. Był potworem, a ona dostrzegła jedynie ciemność, która w nim mieszkała. Ciemność, która uczyniła go obłąkanym w jego najlepszym okresie życia. Tak więc, cały czas zaliczał ją do swoich najlepszych przyjaciół. I zawsze będzie, bez względu na jej uczucia względem niego. Dlatego też gotów był oddać własne życie, żeby tylko ona była bezpieczna. Nawet jeśli to oznaczałoby dla niego wieczne potępienie i egzystencję tak odrażającą, że spędziłby wieczność na wrzaskach z powodu niewyobrażalnego cierpienia. Dla niego Sam była tego warta. Z ową myślą, teleportował się z Sanctuarium na Bourbon Street, do domu Nicka. Tej mocy nie używał często. Nigdy nie lubił, gdy inni wiedzieli, na co go stać. Wiedza miała potężną moc. A im Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

40

SHERRILYN KENYON - NO MERCY mniej ludzi wiedziało o tym co potrafił, tym mniej musiał zabić, żeby zachować swoje zdolności w sekrecie. Zmaterializował się u stóp ręcznie rzeźbionych schodów. - Nick! - wrzasnął, wbiegając na górę i tropiąc po całym domu łajdaka, który ich zdradził i zagrażał życiu Samii. Nikt nie odpowiedział. - Nick! - wrzasnął ponownie. Znowu cisza. Zamykając oczy, Ethon użył swych mocy i przeszukał cały dom. W środku nie było nikogo. Nick nadal musiał być z Daimonami, spiskując, kto wie o czym, przeciwko nim. Wściekłość z tego powodu rozrywała go, otwierając rany, z którymi Ethon walczył każdego dnia, by pozostały zamknięte. - W porządku, ty mały pierdolony skurwysynie. Lepiej zostań w ukryciu. Ale prędzej, czy później Nick będzie musiał wrócić, a wtedy Ethon zabije go. *******

Dev spojrzał na śpiącą Sam. W końcu zasnęła. Mimo że była wysokim i zaciekłym wojownikiem, coś w jej wyglądzie sprawiało, że wyglądała niezwykle krucho podczas snu. Dlaczego tak cholernie mnie pociągasz, Samio? Wszystko, czego chciał, to zapewnić jej bezpieczeństwo. Co nie miało żadnego sensu. Miał wrażenie, jakby wlazła mu pod skórę i tylko w jej pobliżu czuł, że naprawdę żyje. Tak naprawdę musiał użyć całej swojej woli, żeby nie rozebrać się i nago nie położyć obok niej, objąć ją ramionami i mocno przytulić do swojego spragnionego ciała. Lecz to było zdecydowanie nie w jego stylu. Zazwyczaj był Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

41

SHERRILYN KENYON - NO MERCY bardziej niż zadowolony z jednonocnego pieprzenia. Po czym posyłał kobiety w dalszą drogę, najszybciej jak tylko mógł. Usłyszał ciche pukanie. Odszedł od łóżka i otworzył drzwi. Po drugiej stronie stał Ethon. - Jakby co, to razem z Chi, jesteśmy na dole. Charonte zaczynają się wyraźnie podniecać i ruszają te swoje tyłki, co pewnie oznacza, że szykują klub do otwarcia. Potrzebujecie czegoś? - Nie. Dzięki. Ethon pochylił się ku Devowi, ściszając głos. - Acheron powiedział, żeby zatrzymać ją tutaj, nawet jeśli będzie protestowała. - A na pewno będzie i to cholernie głośno. Ethon zaśmiał się. - Taaa. Pewnie tak. – Poruszył się, zamierzając zamknąć drzwi. Dev zatrzymał go, zanim zdążył to zrobić. - Ty i Sam wydajecie się być blisko ze sobą. Wiesz, jak została Mrocznym Łowcą? Wyraz twarzy Ethona stał się oschły, tak samo jak i ton jego głosu. - Sprzedała duszę Artemidzie. Dev wypuścił pełen rozdrażnienia oddech na ten wyjątkowo głupi komentarz. - Pytam poważnie, Ethon. Ten zerknął na łóżko z wyraźnym niezdecydowaniem w swoich ciemnych oczach. W końcu spojrzał ponownie na Deva. - Zdradziła ją siostra. Sam właśnie została wybrana na królową Amazonek, a jej siostra pożądała korony. Tak więc zawarła pakt z grupą Daimonów. Kazała im zabić Sam oraz jej najbliższą rodzinę, żeby usunąć ich z linii do sukcesji. Ta wiadomość dołożyła Devowi jak porządny kopniak w Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

42

SHERRILYN KENYON - NO MERCY genitalia. Okrucieństwo tego aktu było niewyobrażalne. Jakiego rodzaju suką trzeba być, żeby zdobyć się na coś tak ohydnego? - Żartujesz sobie ze mnie? - Nigdy nie żartowałbym z czegoś takiego. Myślę, że to dlatego Sam otrzymała moc psychometrii. Dev zmarszczył brwi. - Nie kapuję. Ethon ciężko przełknął ślinę. Ponownie zerknął na Sam, ściszając głos jeszcze bardziej. - Gdyby wiedziała, o czym jej siostra myśli i co planuje, zdołałaby uratować całą swoją rodzinę. W dość pokrętny sposób to, co powiedział Ethon miało sens. - Więc, kogo kazała zabić jej siostra? Sam i jej pozostałe siostry, tak? - Sam miała tylko jedną siostrę. - Wyraz twarzy Ethona stał się potworny. Śmiercionośny. - Zabito jej męża, Dev, i jej trzyletnią córeczkę. Daimony zrobiły to na jej oczach, kiedy umierała. Ostatnie, co ujrzała w chwili swej śmierci, to obraz brutalnej śmierć jej własnego dziecka. Te słowa uderzyły w Deva, zadając mu potworny ból. Przez dobrą minutę nie był w stanie złapać oddechu. Jak ona zdołała się podnieść, po czymś takim? Pragnął za to krwi jej siostry. Chciał zemsty dla Sam. Jakże podłą dziwką trzeba być, żeby zrobić coś takiego swojej własnej rodzinie? Swojej rodzonej siostrze? Własnej siostrzenicy? Każdą najdrobniejszą cząsteczką swojego ciała miał nadzieję, że Sam dopadła do gardła siostry i rozerwała je. - Nic dziwnego, że walczy w taki sposób - mruknął oszołomiony. Ethon przytaknął. - To dlatego, że nie potrafi znieść uczucia bezsilności. Gdyby nie Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

43

SHERRILYN KENYON - NO MERCY była wtedy w ciąży i to tuż przed samym rozwiązaniem, one nigdy by nie... - Co? - Serce Deva przestało bić. Mina Ethona powiedziała mu, że Spartanin był tak samo chory przez to co się stało, jak i on. - Była w ciąży, kiedy ją mordowali. Myślałem, że o tym wiesz? - Skąd niby miałbym wiedzieć? - Spojrzał gniewnie na Ethona. A ty, skąd o tym wiesz? Nie dało się opacznie zrozumieć agonii w ciemnych oczach Ethona. Ogromnego żalu i poczucia winy. - Jej mąż był moim młodszym bratem. Kiedy Dev już myślał, że nic bardziej nie zdoła nim wstrząsnąć... to kolejne nowiny posyłały go z powrotem na ziemię. - Co? Na szczęce Ethona pojawił się nerwowy tik. - Ioel... jej mąż... był moim bratem. Dev zagapił się na niego. Nic dziwnego, że Ethon chronił ją. Teraz to wszystko nabierało sensu. Ethon zamilkł. Różnego rodzaju emocje kłębiły się w nim, buzując tuż pod samą powierzchnią skóry. Był cholernie zazdrosny o szczęście Ioela ze swoją amazońską oblubienicą. Ta dwójka miała wprost niemożliwie wspaniałe relacje między sobą. Tworzyli idealny związek. I podczas gdy cieszył się ich szczęściem, czuł jednocześnie ból z tego powodu. Ioel został wychowany przez ich matkę z dala od kultury spartańskiej i chociaż był niebezpiecznym wojownikiem, żył rozpieszczany przez życie, w luksusie i w ogólnym uwielbieniu. Nie tak jak Ethon. Czegokolwiek zapragnął Ioel, miał to. A Ethon zmuszony był wyszarpywać i walczyć o najmniejszy skrawek stołu, który mógł znaleźć jedynie w rynsztoku. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

44

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Do dziś pamiętał dzień, w którym po raz pierwszy spotkał Sam. W pełnej zbroi zapierała człowiekowi dech w piersi. Jej radość życia była zaraźliwa, kiedy żartowała z przyjaciółmi i z jego bratem. Lecz zapatrzona była tylko i wyłącznie w Ioela. Dlatego Ethon ukrył uczucia żywione do niej. Unikał jej i tylko z boku obserwował, jak żenią się i zakładają rodzinę. Dawał im wszystko, czegokolwiek potrzebowali, czyniąc ich życie łatwiejszym i szczęśliwszym. Jego brat nie musiał wiedzieć nic na temat brutalnych lekcji w życiu Ethona, które raz za razem podcinały mu gardło. A kiedy urodziła się Algaria, pokochał ją miłością bezgraniczną... Była kopią swojej matki. Nie było niczego, czego nie uczyniłby dla którejkolwiek z nich. Zrobiłby dla nich wszystko. Zarówno dla matki jak i dla córki. Dosłownie wszystko. Aż do nocy, kiedy zginęli... Gdy dotarła do niego wiadomość o ich śmierci, właśnie uczestniczył w bitwie. Ranny, cały zalany krwią, zamiast do medyka, wskoczył prosto na konia. Głupio myśląc, że gdy tylko zdoła do nich dotrzeć, zdąży odmienić los. Uratuje ich. A być może okaże się, że to wszystko było jedynie kłamstwem i oni wciąż żyli. W chwili, gdy do nich dotarł, Ioel i Algaria byli już spaleni, lecz brakowało ciała Sam. Następnego dnia znaleźli zmasakrowane szczątki jej siostry. Brutalność tego czynu doskonale mówiła mu, iż Sam otrzymała swoją zemstę. Jednakże prawda była taka, że jej siostra wywinęła się zbyt łatwo. To, co zrobiła jej Sam, zabijając ją, było zwykłym miłosierdziem, zwykłą eutanazją w porównaniu z tym, co zrobiłby z nią Ethon, gdyby znalazł ją pierwszy. Od tamtej pory szukał Sam, lecz nigdy jej nie odnalazł. Dopiero sto lat po własnej śmierci, kiedy oboje stacjonowali w Atenach, Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

45

SHERRILYN KENYON - NO MERCY spotkali się przypadkiem, walcząc przeciwko Daimonom. Wówczas wraz z nastaniem świtu zabrała go do swojego domu. Żądza krwi i wspólna przeszłość owładnęły nimi. A że on wyglądał jak jego brat, Sam zaprosiła go do swojego łóżka. Przez jeden króciutki moment zaznał chwili spokoju i ukojenia. Dopóki nie wrócił jej rozsądek. I jemu. Jednakże wtedy było już za późno. Poczucie winy i ból były zbyt duże, by którekolwiek z nich zdołało je znieść. Tak więc podążyli osobnymi ścieżkami, krzyżując je niezwykle rzadko. Lecz nadal kochał ją bezgranicznie. Mimo że ona nie mogła go znieść. I mimo że nie miał do tego żadnego prawa. Kochał ją. I zawsze będzie. Ale to należało już do przeszłości. A teraz Sam potrzebowała go. I on nie zwiedzie jej ponownie. Spotkał spojrzenie Deva. - Będę na dole, gdybyście mnie potrzebowali. Dev nie odezwał się. Nadal wirowało mu w głowie od tego, czego dowiedział się o Sam. Bogowie, jakże bolesny musiał być dla niej widok więzi, którą dzielił z własną rodziną, mając świadomość, że jej rodzona siostra zabrała jej to wszystko. Nawet jej własne życie. Na samą myśl o tym jego wnętrzności wciąż się przewracały. Usiadł obok niej na łóżku i musnął delikatnie dłonią jej loki. Zanurzył rękę w jej miękkie, splątane włosy. Jego biedna Amazonka. Tak gwałtowna i dumna. Niebędąca w stanie ochronić tych, których kochała. Teraz zrozumiał, dlaczego puściły jej nerwy podczas walki i zablokowała go na korytarzu, zamykając przed nim drzwi. Prawdopodobnie to, przypominało jej noc, kiedy zginęła i Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

46

SHERRILYN KENYON - NO MERCY zareagowała instynktownie. Lecz on nie był człowiekiem. Był niedźwiedziem. I żeby go zabić, trzeba by kogoś więcej niż pieprzone Daimonki. Znacznie więcej. - Nie pozwolę im cię skrzywdzić, Sam - wyszeptał, pieszcząc palcami jej loki, które zaplątywały się między jego palcami. Jedwabiste kosmyki oplatały się wokół jego skóry tak samo, jak obce mu do tej pory uczucia oplatały się wokół jego serca. Chcecie Sam, pierdolone Daimony, ale w zamian dostaniecie walkę swojego życia. Jednak, jak tylko ta myśl przeszła mu przez głowę, naszła go kolejna. W swoim umyśle ujrzał obraz umierającej Sam. Umierającej tak samo jak jego matka, na jego oczach, kiedy był bezsilny i w żaden sposób nie mógł tego zatrzymać. Ogromny ból przebił go na wskroś. To nie był strach, wiedział o tym. To było przeczucie. Ostrzeżenie.

Rozdział X Dev uważnie przeszukiwał rezydencję Nicka na Bourbon Street. Szukał śladów tego małego kutasa, pieprzonego zdrajcy. Ale ten musiał gdzieś pójść. Wyglądało na to, że Nick rozpłynął się w powietrzu. Wciąż jednak pozostawało to najbardziej prawdopodobnym miejscem, gdzie można było go znaleźć. Co by się nie działo, Nick zawsze wracał do tego domu. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

47

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Fakt, że był tutaj jako Mroczny Łowca zaledwie kilka lat po własnej śmierci, mówił wszystko. Zwykle Artemida żądała upłynięcia minimum stu lat, zanim Mroczny Łowca mógł wrócić do miasta, w którym został zabity. Chodziło o to, że po takim czasie wszyscy jego przyjaciele jak i cała rodzina będą już martwi, a same wspomnienia nie będą już tak mocno ranić. Ale Nick potrzebował tego sprawdzianu. Potrzebował swojej drogi krzyżowej. Tak samo, jak tego domu i tego miasta. Nie potrafił bez nich funkcjonować. To wyglądało tak, jakby Nowy Orlean karmił jego duszę, co Dev w sumie rozumiał. A teraz był za to cholernie wdzięczny, ponieważ to właśnie sprowadzi Nicka z powrotem do tego miejsca, wprost na jego terytorium. Taak, Eton wspomniał, że wpadł tutaj wcześniej. Szukając Nicka i nie znajdując go. Ale to nie było to samo. Eton wyraźnie nie chciał go zabić. Chciał tylko zadać ból Cajunowi. Za to Dev zamierzał użyć bebechów Nicka jako sznurowadeł, wcześniej jednak potrzebował jego świeżego tropu. Nikt mnie nie będzie zdradzał. Nikt. Zbyt wiele wydarzyło się między nim a Nickiem, żeby Dev puścił mu to płazem. Chociażby sam fakt, że ten mały Cajun, pieprzony ulicznik, przywlókł Daimony do jego domu. Nie, poprawka, on nie przywlókł je tylko do jego domu, ale on przywlókł je do jego pokoju, a to zdecydowanie było deklaracją wojny. Nick ofiarował ich wszystkich Daimonom, dlatego Dev łaknął poszczególnych kawałków jego ciała tak bardzo, że mógł wręcz poczuć już ich smak. Nie wspominając o maleńkim fakcie, że Nick chciał skrzywdzić Sam. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

48

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Taaa... Za coś takiego skurwysyn zapłaci mu własnym życiem. Ale Nicka nie było. Tak na oko, i po słabym zapachu utrzymującym się na rzeczach, nie było go już od kilku dni. Dom wyglądał na opuszczony. W łóżku nikt nie spał. Brudne ręczniki nigdzie się nie walały. Nie było nawet mokrej umywalki, która wskazywałaby, że ktoś niedawno mył zęby, czy kąpał się. Jego jaguar XK-R stał zaparkowany w garażu. Wyglądało też na to, że nie brakuje jego ubrań ani butów. Dziwne. Gdzież on mógł poleźć? Pilnującym go Psom, Nick powiedział, że idzie do łóżka, spać. I od tamtej pory nikt go nie widział, ale to było cztery dni temu. Wychodząc z nieskazitelnie czystej sypialni, Dev przystanął w korytarzu na piętrze, na widok jednego z obrazów wiszących na ścianie. Był to ogromny montaż fotek z młodości Nicka. Coś takiego, w takim miejscu, mogła umieścić tylko jego matka. Bo chociaż Nick był aroganckim dupkiem, zazwyczaj nie był aż tak próżny. Na zdjęciu, które przykuło uwagę Deva, był on sam, mama Nicka, Aimee, no i oczywiście sam Nick. Chłopak mógł mieć wtedy jakieś piętnaście lat. Kobiety próbowały zrobić z nim zdjęcie, ale Nick jak to Nick, wyrywał się im i pajacował. Dlatego Dev zaszedł go od tyłu i chwycił jedną ręką za szyję. Właśnie wtedy mama Deva pstryknęła fotkę, uwieczniając roześmianego Nicka, Deva duszącego go na niby oraz Anime, jak i matkę Nicka, udające przerażenie. To było naprawdę fajne zdjęcie. I to właśnie zdjęcie w jednej chwili pozwoliło Devowi zdystansować się od tego wszystkiego. Jak to możliwe, że ten chłopak mógł wyrosnąć na człowieka, który zagrażał jego rodzinie? Zaledwie kilka miesięcy temu, Nick walczył po ich stronie z bandą wilków. A samo Sanctuary było przecież dużo bardziej jego Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

49

SHERRILYN KENYON - NO MERCY domem niż ten budynek. I podczas, gdy Nick nie był całkiem w porządku, nie był też inny niż zwykle. Czy był? Czy on naprawdę mógł zdradzić ich wszystkich? A co, jeśli on tego nie zrobił i zwyczajnie mylisz się względem niego, niesłusznie oskarżając? Albo co, jeśli miał powód, żeby tak postąpić? Działo się coś dziwnego. Dev czuł to instynktownie swoimi wnętrznościami. Teraz, im dłużej o tym myślał, tym bardziej był przekonany, że Nick nigdy w życiu nie wdarłby się siłą do Sanctuary bez cholernie dobrego powodu. Wiele rzeczy można by zarzucić Cajunowi, ale nie to, że jest zdrajcą. - Chłopcze, w co ty się znowu wpakowałeś? *******

- Mamy problem. Acheron zamarł, kiedy nagle Urian zmaterializował się tuż przed nim. Dzięki bogom wciągnął na siebie spodnie od piżamy, zanim poszedł do kuchni po lody firmy Chunky Monkey dla swojej żony, na które miała potworną zachciankę. W przeciwnym razie, Urian byłby już ślepy, a on jeszcze bardziej wkurzony z powodu tej niespodziewanej zwłoki. - Gdzie ty się chowałeś, w oborze? Na jego słowa, rozległo się głośne walenie do tylnych drzwi. Acheron przewrócił oczami na ten jawny sarkazm i zdecydowanie chore poczucie humoru Uriana, kiedy ten w mało subtelny sposób, wciąż ostentacyjnie łomocząc w drzwi, dodatkowo rzucił w jego kierunku. - Pieprz się. Na szczęście dla ciebie, właśnie miałem niesłychanie dobry seks z żoną, który wprowadził mnie na wyżyny takiego szczęścia, że nawet twój niemile widziany tyłek nie jest w stanie tego zakłócić. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

50

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Inaczej Urian byłby już tylko wspomnieniem, jaskrawą plamą na ścianie. - Co jest? - Dev nie jest wcale walniętym świrem. Acheron, zanim mu odpowiedział, dokładnie wylizał łyżeczkę i odłożył ją do zlewu. - Nigdy nie myślałem, że jest... Ćpunem, mającym halucynacje może, ale nigdy walniętym świrem... A dlaczego? Urian przez chwilę przyglądał się Ashowi, chowającemu pojemnik lodów do zamrażarki. - Właśnie wróciłem z pogawędki z jednym z moich starych znajomych. - Takim terminem Urian określał jednego z Daimonów, który wciąż służył jego ojcu. Swego czasu, Urian był prawą ręką Strykera. Ale to było zanim Stryker z zimną krwią zamordował żonę Uriana, a jemu samemu poderżnął gardło, porzucając go na pewną śmierć. I pomyśleć, że po czymś takim to Urian był cholernym skurwysynem, który ośmielił się za to, żywić urazę do swojego ojca. Taaa, boskie... Strykerowi zdecydowanie brakowało piątej klepki! - Powiedział mi, że Daimony są w stanie zabrać dusze demonom gallu i przejąć je w swoje ciała. I, że za pomocą ich krwi, Stryker przekształca swoją armię. Słysząc to, Acheron zamarł. Moce sumeryjskich gallu były potężne. Ostateczne i niewyobrażalne zło, jeden z nich w ciele Daimona stałby się piekielną bronią. Co więcej, ukąszenia gallu zamieniały ofiary w bezmyślne trutnie. Tylko jeden mógłby stworzyć tysiące. Niezły syf. Daimony stałyby się najsilniejsze w swoim rodzaju. Ash mógł zdjąć takiego bez zadyszki, ale Mroczny Łowca... Coś takiego dla zwykłego Łowcy byłoby naprawdę krwawe. Jeśli Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

51

SHERRILYN KENYON - NO MERCY nie śmiertelne. - Co planuje Stryker? - zapytał Uriana. Ten rzucił mu spojrzenie, które zdecydowanie mówiło, że poważnie wątpi w jego psychiczne zdolności rozumowania. - To, co zawsze. Zabić mojego dziadka i zawładnąć ludzkością. Mina Asha, patrzącego na Uriana wyrażała jedno... kretyn. - Nie pytam o cel jego knowań, Urian. Znam go doskonale. Co chcę wiedzieć, to plan jego działania. Dlaczego on przekształca swoich ludzi? - W chwili, kiedy to mówił zadzwonił jego telefon. Ignorował go, dopóki nie zobaczył, że to Ethon. Co znowu? Wzdychając, spojrzał na stojącą na blacie miskę topniejących lodów. Tory nienawidziła lodowej zupy. Ponownie zamroził je i przesłał na górę, gdzie czekała na niego w łóżku, a sam sięgnął po telefon. Dobrze, że jego żona, będąc przyzwyczajona do jego dziwactw, była w stanie zrozumieć, dlaczego nie dostarczył tego osobiście. Nie zatrzymało to jednak żałosnego jęku, który wyrwał się z jego piersi na myśl o planach, jakie miał względem swojej żony i lodów. Są takie dni, kiedy ta praca poważnie go wkurzała. Dlaczego ludzkość nie mogła sprzątać sama po sobie? Niewdzięczne sukinsyny. Z wściekłością odebrał telefon. - Nick współpracuje z Daimonami. - Bez żadnego wstępu wyrzucił z siebie Ethon. - Również miło cię słyszeć, Spartaninie. A teraz, zechcesz mi powiedzieć, dlaczego tak sądzisz? - Ponieważ to małe gówno, próbowało porwać Sam z Sanctuary. Był tam w całej swojej wspaniałości, oferując ją na srebrnej tacy naszym wrogom. - Ethon zaczął opowiadać o wszystkim, ale Acheron nie usłyszał ani jednego słowa z tego co mówił. Za to w Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

52

SHERRILYN KENYON - NO MERCY swojej głowie ujrzał obrazy, których nie potrafił dopasować i które tak naprawdę nie miały żadnego sensu. Coś było zdecydowanie nie tak w tej całej opisywanej sytuacji. Wiedział, że Nick był związany przez krew ze Strykerem, ale walczył z tą więzią... Czy zdarzyło się coś, co sprawiło, że wrócił z powrotem pod władzę Strykera? Nie. Zdecydowanie nie. Nick był na to zbyt uparty. Nawet on sam nie był w stanie go kontrolować. Odłożył słuchawkę i napotkał zaciekawiony wzrok Uriana. - Natychmiast dostarcz swój śmierdzący tyłek do Klubu Charonte. Odpowiadasz głową za Deva i Sam. Cokolwiek ją zaatakuje, w dupie mam, kto lub co to będzie, chronisz ją. - Dobra. Ale, co się dzieje? - Po prostu zrób to. - Ash nigdy nikomu się nie tłumaczył. Nigdy. Tak szczerze, sam nie miał pojęcia, czego Stryker może chcieć od Sam, ale bez względu na powód musiało to być coś ohydnie diabelskiego. Stryker nie działał bez konkretnego celu i robił wszystko z niesłychaną precyzją. A ponieważ działania te dotyczyły bezpośrednio Asha, nie mógł użyć swoich mocy, żeby zobaczyć, co u licha ten cholerny skurwiel szykuje tym razem. Urian zniknął. A Ash przywołał swojego opiekuna Charonte, który aktualnie przebywał na jego bicepsie pod postacią tatuażu smoka. Simi oderwała się od niego i przyjęła ludzką formę, pojawiając się tuż przed nim. Wyglądała jak dziewiętnastoletnia dziewczyna i chociaż mogła przybrać dowolną wysokość, była tylko nieco niższa od jego ponad dwumetrowego ciała. Jej długie czarne włosy, z pasemkiem czerwieni z przodu, były identyczne jak jego. Ubrana była w krótką spódniczkę w szkocką kratę, wysokie buty motocyklisty i czarny skórzany gorset. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

53

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Błysnęła w jego stronę kompletem szczęśliwych kłów. - Hej, akri. Idziemy teraz na film z Akra-Tori, z Marissą i z N.J’em? Simi chce zobaczyć tego wysokiego zielonego mężczyznę ogra, bo on przypomina Simi jej wujka... - Jeszcze nie teraz. - Nienawidził przerywać jej potoku słów, ale Simi miała tendencje do ciągłego paplania. Co zresztą kochał, bo zazwyczaj było to dowcipne jak diabli, ale teraz musiał się skupić. - Potrzebuję przysługi, Simi. Jej oczy rozbłysły. Demonica zatarła ręce w radosnym podnieceniu. - Mam zjeść coś, czego nie lubisz? Wreszcie mogę pożreć sukowatą boginię? Ona być smaczna z odpowiednim sosem! Wyciągnie natychmiast tę goryczkę z jej ciała. - Uśmiechnęła się szeroko. Ash roześmiał się głośno i pocałował ją z czułością w czoło. - Nie całkiem o to mi chodziło. Chcę, żebyś poszła na górę i strzegła dla mnie Tory. Simi sapnęła. - Akra-Tory jest w porządku? Naszemu dziecku nic nie jest, prawda? Kiedy pierwszy raz powiedział jej, że Tory jest w ciąży, był naprawdę przerażony. Myślał, że Simi będzie zazdrosna. Z technicznego punktu widzenia, była jego dzieckiem i była nim przez jedenaście tysięcy lat. Zamiast tego, demonica była zachwycona tym tak samo jak i oni, a teraz domagała się współwłasności, twierdząc uparcie, że dziecko należy również do niej. - Tory ma się doskonale, Simi. Po prostu nie chcę zostawić jej samej, a muszę coś załatwić. A jeśli ktoś byłby na tyle głupi, by zaatakować jego żonę i na tyle potężny, by zniszczyć ochronną osłonę, którą umieścił wokół Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

54

SHERRILYN KENYON - NO MERCY domu, chciał mieć tutaj Simi, żeby rozszarpała głupca na strzępy. Tak naprawdę, Simi była jedyną osobą, której ufał, jeżeli chodziło o jego żonę. - Powiedz Tory, że wypadło mi coś nagłego, i że wrócę najszybciej, jak tylko będę mógł. Simi przekrzywiła swoją głowę, patrząc na niego podejrzliwie. - A gdzie akri wychodzi, że Simi nie może z nim iść? - Na zewnątrz, Simi, wychodzę na zewnątrz. A teraz, proszę, chroń ją i pamiętaj... Ktokolwiek będzie chciał ją skrzywdzić, przywdziewasz swoją mitenkę, dzieciaku, i ucztujesz na jego bebechach. Simi na jego słowa zasalutowała i zniknęła. Ash przywołał swoje dzienne ubranie - długi czarny skórzany płaszcz, czarne dżinsy i T-shirt. Dopiero wtedy mignął się z ich małego skromnego domku w Nowym Orleanie do świątyni Artemidy położonej na górze Olimp. Z zewnątrz świątynia była przepiękna. Wykonana ze złota, cała ozdobiona leśnymi i przyrodniczymi scenami. Ale zarówno to wszystko, jak i sama Artemida, było absolutnie powierzchowne. Jego wnętrzności skręcały się z gniewu, że został zmuszony do powrotu do miejsca, gdzie sukowata bogini torturowała go. Nienawidził tej świątyni z pasją, która paliła tak samo intensywnie, niczym tysiące najgorętszych słońc. A teraz, gdy uwolnił się od Artemidy i odkrył, jak to jest być z kimś, kto kocha go takim, jakim naprawdę był, ciężko mu było wrócić tu, nawet tylko w odwiedziny. Odepchnął od siebie jedenaście tysięcy lat ogromnego rozgoryczenia i wszedł przez pozłacane drzwi. Natychmiast przystanął. Świątynia była całkowicie wyludniona. Nie było nawet służebnic Artemidy. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

55

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Cholera, to nie może oznaczać nic dobrego. Zrobiło mu się niedobrze, kiedy przypomniał sobie, co to może oznaczać. Nick, ty biedny skurwysynie. Co ty najlepszego robisz? Ten chłopak zawsze posiadał samobójcze skłonności i to sprawiło, że raz jeszcze Acheronowi zrobiło się niedobrze, kiedy zrozumiał jak bardzo on i Artemida spieprzyli Nickowi jego beztroskie życie. Poczucie winy gryzło go, ale teraz nie mógł już nic zrobić. Nawet on, nie był w stanie zmienić przeszłości. Stało się i nie można już było niczego cofnąć. - Artemida! - wezwał ją do siebie. Jego głęboki głos rozniósł się echem po marmurowej komnacie. Natychmiast pojawiła się tuż przed nim. Perfekcyjna i idealna. Wspaniała w sposób, w jaki tylko bogini mogła być. Ubrana była w swoją tradycyjną białą, obcisłą sukienkę, sięgającą jej do kolan i zmysłowo opinającą jej ponętne ciało. Długie czerwone włosy okalały jej twarz, tak doskonałą i tak porażająco piękną, że patrząc na nią, trudno było zachować zdrowe zmysły. Jednak tysiące lat chodzenia jak piesek na smyczy przy jej boku, pozbawiły go umiejętności docenienia czegoś innego poza jej nieobecnością, za co był naprawdę wdzięczny, kiedy to w końcu nastąpiło. Przestępując z nogi na nogę, Artemida przygryzała leciutko swój długi, czerwony paznokieć kciuka. Przez całą tą nerwową atmosferę, wyraźnie była roztrzęsiona. Wiedząc, że niestety nie oznacza to nic dobrego, Ash wydał z siebie wyrażające anielską cierpliwość westchnienie. - Co się dzieje? Zanim odpowiedziała przygryzła dolną wargę, starając się przybrać niewinny wyraz twarzy i wyglądać, co najmniej jak Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

56

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Dziewica Orleańska. Niestety poniosła przy tym sromotną klęskę. - Co masz na myśli? - Cholera, Artemido, nie baw się ze mną w to gówno. Skończyłem z tym. Gdzie jest Nick? - Nick... Jaki, Nick? Warcząc, złapał ją za ramię i przyciągnął gniewnie do siebie. Tak, racja, może to było bardziej brutalne niż powinno być, ale ona bestialsko katowała go przez wieki, a później próbowała zabić jego żonę. Miała szczęście, że był pobłażliwym bogiem, inaczej... - Wiem, że on tu jest - wysyczał gniewnie. - Namierzyłem jego moce. Wydajesz się nie pamiętać, że jestem jednym z nielicznych bogów, którzy są w stanie to zrobić. Przełknęła ślinę, zanim skinęła głową w stronę swojej sypialni. Ogarnęła go jeszcze większa fala mdłości, kiedy zdał sobie sprawę, co to znaczy. - Związałaś go ze sobą? Strząsnęła jego rękę ze swojego ramienia. - A co to ciebie obchodzi? To nie twój interes. Zostawiłeś mnie, pamiętasz? Zdumiewało go, że powiedziała to w taki sposób, jakby to on był tym złym, biorąc pod uwagę to, co ich łączyło i to, co ona przeszła przez niego. Ale, co do jednego miała rację. To nie był jego interes. Nick był dorosły... niech to piekło pochłonie, był dorosły i mógł robić, co chciał. Wciąż jednak było to nie do przyjęcia. A ona, teraz, zrównała się z innymi istotami, które chciały go zabić. Świetnie. Po prostu świetnie. Zobaczył nadciągający, rozpędzony pociąg i niefortunnie swoją stopę ugrzęźniętą w szynach. - Jesteś tak cholernie beznadziejna, że to aż boli - warknął. Wyminął ją i używając swoich mocy, gwałtownie otworzył drzwi Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

57

SHERRILYN KENYON - NO MERCY sypialni. Te z trzaskiem walnęły o ścianę. Natychmiast wszedł do pokoju i zamarł. Tak jak się spodziewał, Nick leżał kompletnie nagi na jej łóżku. Jednak zmagał się z jakąś dziwną gorączką. Był nieprzytomny, a jego całe ciało lśniło od potu. Ale to, co najbardziej zaniepokoiło Asha, to to, że Nick szeptał słowa w nieznanym mu języku. Jako że był bogiem, nie było języka, w którym nie mógł się porozumieć. A teraz nie miał bladego pojęcia, co mówi Nick. Czy to był tylko zwykły bełkot? A jednak brzmiało to zbyt precyzyjnie, by być przypadkowym. Włosy zjeżyły się mu na karku. Ash spiorunował wzrokiem Artemidę. - Co mu zrobiłaś? Artemida wzruszyła ramionami, zatrzymując się kilka metrów od białego łóżka z kości słoniowej, spowitego zwiewną złotą zasłoną. - Nic. On jest wyziębnięty od ponad jednego dnia. - Rozpalony, Arti. To słowo to rozpalony. Dlaczego nie mogła zacząć myśleć i przestać gadać takich nonsensów? Dlaczego nie mogła pojąć w końcu tak prostych zwrotów? Cholera jasna go przez to zalewała. - Och, nieważne - mruknęła lekceważąco. To jej niefrasobliwe zachowanie sprawiło, że zapragnął udusić ją gołymi rękoma. Nick mógł umrzeć, a jej jedynym zmartwieniem byłoby pozbycie się jego ciała w taki sposób, żeby inni bogowie nie przyłapali jej na tym. Starając się, nie myśleć o jej perfidii, Ash uniósł powieki Nicka. Przerażony zobaczył, że oczy chłopaka były krwistoczerwone, niczym oczy demona. Jego skóra zaś paliła jak same ognie piekielne, a kły były dłuższe niż zwykle. Ząbkował. Co się z nim dzieje? Czyżby mutował? Ewoluował w coś innego? Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

58

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Ale najważniejsze pytanie brzmiało, kto lub co, przejęło nad nim kontrolę w tym momencie? - Jak długo jest w takim stanie? - Zanim zdążyła odpowiedzieć, wydał z siebie dźwięk obrzydzenia. Co za głupie pytanie zadał. Dla Artemidy czas nie miał żadnego znaczenia. - Powiedział coś, zanim zachorował? - Nie. Zirytowany Ash użył swoich mocy, by pogrzebać w tym, co wydarzyło się między nimi. Zobaczył ich uprawiających seks i Nicka nagle cofającego się w bólu. Od tamtej pory chłopak już nie poruszył się. Ale w momencie, gdy Ash zaczął kopać głębiej, przeszedł od obecnego żywota Nicka do jego wcześniejszych wcieleń. I wtedy to zobaczył... - O cholera! Artemida podskoczyła nerwowo. - Co? Ignorując ją, wystrzelił w Nicka bezlitosnym boskim piorunem, trafiając go prosto w serce. Nick, drgając konwulsyjnie, wyszedł ze śpiączki. Natychmiast zrozumiał, że to Ash był tym, który go trafił. Wyskoczył z łóżka, chcąc go chwycić, ten jednak odskoczył poza jego zasięg. Nick zawarczał wściekle. - Co ty, do cholery, tutaj robisz, dupku? Ash odsunął się jeszcze trochę, zwiększając dystans między nimi. Nie ze strachu, że Nick mógłby go zranić, ale z obawy, że to on mógłby mu coś zrobić. - O to samo chciałbym zapytać ciebie? - Zerknął na Artemidę. – Myślałem, że znam cię lepiej i że jesteś zdecydowanie mądrzejszy. Nick ponownie rzucił się na niego. Jednak Ash osłonił swoje ciało w taki sposób, żeby chłopak nie mógł się zbliżyć do niego. Kolejny raz postąpił tak, aby go chronić. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

59

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Ale zachowanie Nicka i jego niewyparzona gęba, sprawiły, że uleciały w nicość wszelkie, wydawać by się mogło, nieskończone pokłady stoickiej cierpliwości Acherona i zmotywowały go do gniewu szybciej niż prześladująca go Artemida. - Pamiętasz, co się dzieje w chwili, gdy demon podszywa się pod kogoś? - zapytał ze złością. Niewzruszony faktem, że jest kompletnie nagi, Nick zakpił z niego. - Co za głupie pytanie? Oczywiście, że pamiętam. Ofiara, będąc skopiowana, pozostaje w śpiączce... Albo umiera. Ash, wpatrując się w Nicka, zmrużył oczy. - A jaki ostatni dzień pamiętasz? - Jak to jaki? Dzisiejszy. Wtorek. Acheron, słysząc to, pokręcił głową. - Dzisiaj jest sobota, Nick. Byłeś w śpiączce przez trzy i pół dnia. - Używając swoich mocy podniósł rękę Nicka i potarł nią wyraźny zarost na jego policzkach. Chciał tym potwierdzić to, co mu właśnie powiedział. W efekcie zabrało to trochę z buńczuczności chłopaka. - Co? - zapytał skołowany, po czym zesztywniał. - Przestań bawić się moją ręką, pieprzony zboku. Ash puścił go i objawił przed nim koc. - Facet, to nie ja jestem tym, który stoi sobie tutaj, jak gdyby nigdy nic, ze swoim dyndającym na wolności kutasem wielkości ogiera. Trzeba mieć trochę godności. Nick, zanim owinął kocem biodra, pokazał mu środkowy palec. Ash zignorował jego jawną niechęć i ciągnął dalej. - Tak więc wiesz, Gautier, mam kilku Mrocznych Łowców i Zwierzo-Łowców, którzy łakną kawałka twojej dupy, ponieważ są przekonani, że zaatakowałeś Sanctuary. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

60

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Nick rozdziawił usta. - Co? Nie byłem tam od tamtej nocy, kiedy zaatakowały wilki. - Wiem. Ja tylko przekazuję ci najświeższe nowiny, co się stało, od czasu kiedy byłeś na tyle uprzejmy, żeby wypożyczyć swoje ciało komuś, kto podszył się pod ciebie i nastawił przeciwko tobie twoich opiekunów. Nick zabluźnił, po czym zerknął na Artemidę, przypominając sobie o jej obecności. Wyraźnie zarumienił się, zanim ponownie spojrzał gniewnie na Asha. - Idę zabić Strykera. - Trzymaj się od niego z daleka. Nie panujesz jeszcze wystarczająco dobrze nad swoimi mocami, nawet by tylko myśleć o stawieniu mu czoła. Zaufaj mi. Wszystko, co mógłbyś teraz zrobić, to przyrządzić mu milutki, smaczny pasztecik i to z własnej wątroby. Nick zamilkł, nim zdążył powiedzieć coś, co by go zdradziło. Miał dużo zdolności, o których Acheron nie miał pojęcia. Wyglądało też na to, że z jakiegoś powodu wciąż gwałtownie rozwijały się nowe. Nie był wcale bezradnym, klęczącym pokornie nowicjuszem. Ale Ash nie musiał o tym wiedzieć. Jeszcze nie. Nagle drgnął, czując przechodzącą przez niego dziwną falę. Ostatnio coś takiego zdarzało mu się coraz częściej. Nie wiedział jednak, dlaczego tak się dzieje. Ostre i intensywne, odbierało mu oddech. Kolejny strzał przeszył na wskroś jego kręgosłup, rzucając go na kolana. - Nikusiu. - Wystraszona Artemida podbiegła do niego. Odruchowo przytrzymał się niej. W głowie wirowały mu dziwne obrazy. Widział rzeczy ze swojej przeszłości, które zmieniają się... Ludzi, Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

61

SHERRILYN KENYON - NO MERCY których nie znał i innych, którzy byli już martwi... Co do...? - Nick, wszystko w porządku? - zapytał go Ash. Nie, do cholery. Nic nie było w porządku, ale nie mógł się do tego przyznać. Nie Ashowi. Nikt, nigdy więcej, nie pozna jego słabości. To, co się z nim działo, było jego osobistą sprawą. Ash już kiedyś go zdradził. I dlatego nie zamierzał dać mu kolejnej szansy, by ponownie spieprzył mu życie, tak jak zrobił to wcześniej. W głowie usłyszał głosy. Coraz głośniejsze i ostatnio coraz wyraźniejsze. Głosy, które chciały, żeby skrzywdził otaczających go ludzi. Były potwornie kuszące. Uwodziły i wabiły go, a z nimi przyszły zdolności, tak potężne, że trudno było im się oprzeć. Poczuł, jak jego oczy zalewają się czerwienią. Nadciągała brutalna i pierwotna siła, żądna i złakniona krwi. Pytanie tylko, czyjej?

Rozdział XI - Mama? Sam drgnęła, wybudzając się ze snu na dźwięk głosu bardzo malutkiego dziecka. Leżąc w łóżku, zastanawiała się, czy aby jej się to nie przyśniło. Ale nie, to nie był sen. - Cii, dziecinko, nie tak głośno. Mamy gości. - Kerryna przemawiała do maleństwa czułym, matczynym głosem, Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

62

SHERRILYN KENYON - NO MERCY zastrzeżonym wyłącznie dla własnych dzieci, dopóki nie oddaliła się i nie wyszła poza zasięg słuchu. - Cholera - zabluźniła pod nosem Sam. Gdyby usłyszała albo zobaczyła jeszcze jedno dziecko... To wyglądało tak, jakby ostatnio bogowie znajdowali przyjemność w znęcaniu się nad nią. Chciała płakać z żalu, który ją dławił. Dlaczego nie mogła wychować własnych dzieci? Widzieć jak dorastają i trzymać je w ramionach każdego dnia swojego życia. Taki właśnie mieli plan. Ona i Ioel, razem, starzejący się... Niech was szlag trafi, przeklęci bogowie... Nie, to nie bogowie zawinili. To jej rodzona siostra była winna ich śmierci, co nie zmieniało niczego. Ból wciąż w niej tkwił. Nadal tak samo świeży i tak samo krwawiący. Zaciśnij zęby i staw temu czoła, Amazonko. Jesteś Mrocznym Łowcą. Chroniła przecież matkę całej ludzkości. Ratowała ludzkie istnienia, nawet jeśli nie była w stanie uratować własnej rodziny. Ironia tej sytuacji, dręczyła ją przez wieki. Ale właśnie to dało jej siłę, aby wyrwać swej siostrze gardło, kiedy ta bezduszna suka błagała ją o litość. Chcesz litości, pieprz się teraz... Nie było w niej litości. Już nie. Nie było jej od dnia, kiedy umarła i zobaczyła, że prawdziwe koszmary nie spadają tylko na nią , ale również i na wiele innych osób. Teraz, kiedy tak leżała, obrazy z przeszłości spalały ją, pozostawiając obolałą i okaleczoną. Proszę, pomóż mi... Ciche chrapanie za nią odwróciło jej uwagę od ponurych wspomnień. Zdała sobie sprawę, że silne, muskularne ramię Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

63

SHERRILYN KENYON - NO MERCY otacza ją w niezwykle opiekuńczy sposób. A ciepłe ciało przylega do niej ściśle. Dev. Niedźwiedź trzymał ją tak, jakby była najcenniejszą istotą na świecie. Tak, jak kiedyś robił to jej mąż... Ogarnęła ją czułość. Tak bardzo tęskniła za budzeniem się w ten sposób. Za dotykiem męskiego ciała splecionym z jej ciałem. Za kłującymi, owłosionymi i szorstkimi nogami splecionymi z jej nogami i za twardą męskością napierającą na jej łono. Nie miała pojęcia, czemu tak bardzo lubiła przebywać akurat z Devem. Jakby nie patrzeć, Niedźwiedź zjechał z nią prosto w przepaść, bez trzymanki i bez żadnego znaku stop w zasięgu wzroku. Sponiewierał ją i, czego nienawidziła z pasją, czasami zachowywał się jak typowy samiec myślący tylko o jednym. Był arogancki, niepodatny na żadne perswazje, uparty i... I ryzykował własnym życiem, aby uratować ją. Nawet teraz nie musiał być tutaj, a jednak leżał obok niej. Jak pluszowy miś. Zachichotała cicho na to porównanie. W Devie nie było niczego z pluszaka. Był ogromną masą twardych mięśni. Jej wzrok powędrował do tatuażu podwójnego łuku i strzały na jego ramieniu. Może nie złożył ofiary, tak jak ona to zrobiła, ale domyślił się przesłania. Sam przełknęła ślinę. Bogowie, nie chcę być już dłużej martwa... Już tak długo była sama. Cierpiała i zalewała się łzami przez wieki. Nic nigdy nie potrafiło tego złagodzić. Aż do tej chwili. Jakimś cudem Dev zabrał ból, który czuła. Dzięki swojemu zwariowanemu poczuciu humoru i dziwacznym poglądom potrafił sprawić, że wszystko dookoła było o wiele piękniejsze. Ale to byłby duży błąd. Ona była Mrocznym Łowcą a on Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

64

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Zwierzo-Łowcą. Powinni być wrogami. Powinni się nienawidzić. Jednakże nie odczuwała tego w taki sposób. A teraz, z jego parzącym oddechem drażniącym jej skórę i z jego silnymi ramionami owiniętymi zaborczo wokół niej, zapragnęła go. Zapragnęła go szaleńczo, jak nigdy wcześniej nikogo przed nim. Zapragnęła nurzać się i pławić w cieple, które jej dawał. Pochylając się nad nim, wciągnęła głęboko w płuca jego zapach i wdychała go, dopóki nie poczuła się nim pijana. Dev obudził się, czując najrozkoszniejszy pocałunek, jaki kiedykolwiek dostał. Czuły i gorący, rozpalił go do czerwoności, tak samo jak fakt, że Sam rozciągnęła swoje nagie ciało na nim. Jej pełne piersi były mocno dociśnięte do jego klatki piersiowej, przypominając mu, dlaczego tak bardzo cieszył się z faktu, iż jest mężczyzną. Kończąc pocałunek, skubnęła kłami jego wargę i odchyliła się do tyłu, spoglądając na niego z góry. Była naga. Zanim go obudziła, pozbyła się koszuli nocnej, zrzucając ją na podłogę. Teraz, jej włosy swobodnie rozsypywały się na jej kremowych ramionach, a oczy znowu były ciemnobrązowe. Znowu była Mrocznym Łowcą, a on był jej więcej niż tylko chętną ofiarą. Uśmiechnął się do niej promiennie. - No, to jest sposób, żeby obudzić faceta. Potrząsnęła głową, powodując, że jej loki przepięknie zafalowały. - Nie... to jest sposób, żeby go obudzić. Zanim zdążył zapytać, co miała na myśli, ześlizgnęła się po jego ciele i zanurkowała głową w dół. Chwilę później jego członek był już w jej ustach. Zawirowało mu w głowie, kiedy ogromna rozkosz przebiegła przez całą jego istotę. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

65

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Taaak, zdecydowanie miała rację. To był znacznie lepszy sposób, żeby obudzić faceta. Wręcz genialny sposób, żeby podnieść go do góry. Ach, do diabła, z chęcią budziłby się w tak dobrym humorze każdego dnia, o ile zaczynałby się tak jak w tej chwili. Zassał gwałtownie oddech, kiedy językiem przesunęła wzdłuż długości jego fiuta i wzięła go całego w usta. Jego oczy zawędrowały aż pod czaszkę, kiedy z ogromnej rozkoszy zadrżał na całym ciele. Niech go diabli porwą, jeśli nie była najbardziej niesamowitą kobietą, jaką kiedykolwiek spotkał. Uwielbiał w niej fakt, że nie była nieśmiała i że nie miała żadnych zahamowań. Kochała go, jakby to miał być jej ostatni raz, a ona nigdy jeszcze nie dotykała mężczyzny. Jakby za chwilę oboje mieli umrzeć, a to była jej ostatnia szansa na przeżycie. Zatopił dłoń w jej miękkich miodowych lokach, patrząc na nią zachłannie, kiedy go smakowała. Jej intensywność i umiejętności były niesamowite. Położył dłoń na jej policzku. Jego moce wzrosły gwałtownie. Co było w niej takiego, że mogła karmić jego umiejętności w sposób, w jaki nikt inny tego nie potrafił? Co więcej, dotknęła go w miejscu, w którym nie dotknęła go wcześniej żadna inna kobieta. Dotknęła jego serca. Przez całe swoje życie był sam. Owszem, otaczali go ludzie, ale nikt nigdy nie potrafił go zrozumieć. Nigdy też nie pozwolił nikomu, nawet swoim braciom, zbliżyć się do siebie. Nie po tym, kiedy stracił Bastiena i Gilberta. Jako malutki niedźwiadek, wręcz ubóstwiał swoich starszych braci, a kiedy zginęli, chroniąc Aimee... Nigdy nie przebolał ich straty. Nie do końca. To dlatego zawsze był taki opiekuńczy względem swojej siostry i matki. Chciał Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

66

SHERRILYN KENYON - NO MERCY sprawić, żeby jego bracia byli dumni z niego. Żeby wiedzieli, że chociaż ich już nie było, młody smarkacz pozostawiony za ich tyłkami potrafi, kiedy trzeba ścisnąć swoje jaja i nie dać się nikomu i niczemu. Życie to gówno. Wiedział o tym, jak nikt inny i nienawidził jak bardzo spieprzyło wszystko Sam. Dlatego chciał odegnać ból, który na nią spadł. Zabrać ją daleko z tego wrogiego świata, w którym oboje żyli. Ale teraz, to właśnie ona zabierała go daleko od jego bólu i cierpienia. Jego Amazonka... Sam warknęła, liżąc i smakując Deva. Zawsze uwielbiała smak mężczyzny. Uwielbiała sposób, w jaki pachniał i odczuwał. A Dev,... a Dev był słodszy niż wszystko inne razem wzięte. Pragnąc dużo więcej, ostatni raz przesunęła po nim językiem i wolno wczołgała się na jego ciało. Patrząc mu głęboko w oczy, uniosła się i nadziała na niego. Wydał z siebie głęboki, męski pomruk satysfakcji. Podniosła jego rękę do swojej obolałej piersi, żeby mógł szczypać i drażnić opuszkami palców jej sterczące sutki. Dopiero wtedy zaczęła go ujeżdżać. Lekko i z łatwością. Rany, jakże chciała zostać z nim tak jak teraz, na zawsze. Czuć jego bliskość już na wieki. Ale za plecami mieli lwy rozszarpujące drzwi. Wrogów po jednej i po drugiej stronie, i świat, który zależał od ich walki. Rozumiała swoje powołanie i wierzyła w to, co robiła. Jednakże w tym momencie chciała czegoś tylko dla siebie. Chwili spokoju i połączenia. Czy naprawdę prosiła o zbyt wiele? - Jesteś taka piękna - wymruczał z czułością, wsuwając dłoń między jej nogi i zwiększając jej rozkosz. Sam syknęła, kiedy dotknął jej wrażliwej perełki. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

67

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Czy wszystkie samce niedźwiedzie są tak delikatne? Roześmiał się z jej pytania. - A skąd niby mam to wiedzieć? Nie mam zwyczaju sypiać z niedźwiedziami płci męskiej. Roześmiała się głośno, dołączając do niego. Nagle jej śmiech zamarł. Porwała ją fala największej rozkoszy. Drżąc i dygocząc, poddała się jej. Oddawała się temu uczuciu, dopóki jej wzrok nie padł na drzwi i rzeczywistość nie przerwała jej nastroju. Wkrótce nastanie ciemność. Już mogła ją wyczuć. A wtedy będzie musiała go opuścić i zapolować na Daimony. Na pierdzielone sukinsyny, które polowały na nią. I będzie musiała to zrobić, tak dla jego dobra, jak i dla samej siebie. Nie mogła pozwolić, żeby Daimony wróciły do Sanctuary. Nie wtedy, gdy zagrażało to jego rodzinie. Nie była tego warta. Dlaczego nie mogę mieć chociaż jednej maleńkiej chwili spokoju? Ponieważ sprzedała swoją duszę w imię dobra świata... Dev wyczuł, że coś się w Sam zmieniło. Chociaż nadal byli nadzy w swoich ramionach, między nimi pojawił się niewidzialny mur. Wyciągnął dłoń spomiędzy jej ud. - Zraniłem cię? - zapytał z troską, delikatnie dotykając jej policzka. Czując na jego dłoni swój zapach, zadrżała. - Nie, kochanie. Zdecydowanie mnie nie zraniłeś. Lecz w jej oczach pojawił się cień. Jakiś ból. A on tak bardzo chciał go od niej odegnać. Usiadł. Zrobił to tak, żeby móc trzymać ją bliżej siebie. Tak, żeby mógł czuć ją w swoich ramionach, kiedy nadal zachłannie go ujeżdżała. Ukrył twarz w jej szyi i posmakował jej. Upajając się jej zapachem i smakiem. Ponownie wsunął dłoń między jej fałdki i Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

68

SHERRILYN KENYON - NO MERCY powrócił do miarowego pieszczenia jej wrażliwego ciała, w czasie jej płynnych ruchów. Sam rozkoszowała się dotykiem trzymającego ją Deva. Z czułością przesuwała dłońmi po jego długich włosach, pozwalając palcom wplątywać się w jego loki. Bogowie, ależ on był wspaniały. Absolutnie zachwycający. Jedyny i niepowtarzalny. Nie zawsze kobieta miała tyle szczęścia, aby odnaleźć mężczyznę takiego jak on. Jej zapach i smak obudził w Devie zdziczałego niedźwiedzia. Obudził w nim głęboko ukrytego samca. Z ostrym, wręcz gniewnym warknięciem, wycofał się z niej i odsunął od siebie. Spojrzał przy tym na nią tak gorącym wzrokiem, że krew w niej zawrzała. Zanim zdążyła zapytać, co się stało, zmienił ich pozycje i teraz to ona znalazła się pod nim na łóżku. Przekręcił ją na brzuch, na kolana. Rozsunął udem jej nogi i wbił się w nią mocno od tyłu. Całkowicie otoczony jej ciałem pchnął w nią najgłębiej jak tylko mógł. Poddając mu ciało w ten sposób, poczuła się bardzo wyeksponowana, ale jednocześnie poczuła też swoją moc. - Co robisz? - jęknęła. Objął dłonią jej pierś i dopiero wtedy tchnął gorącym oddechem do jej ucha. - Tak właśnie niedźwiedź bierze swoją kobietę. Nie była w stanie mu odpowiedzieć. Jej myśli uleciały, kiedy zdecydowanie przyśpieszył swoje mocne uderzenia, zwielokrotniając tym jej rozkosz. Nie miała pojęcia, czy to przez jego moce czy też przez coś innego, ale jeszcze nigdy w całym swoim życiu nie doświadczyła czegoś podobnego. Każde jego głębokie pchnięcie było nauką najwyższej ekstazy. Brał ją w sposób, w jaki nikt wcześniej jej nie posiadł. Sięgał tak głęboko, jak nikt przed nim. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

69

SHERRILYN KENYON - NO MERCY I kiedy w końcu doszła, był to najsilniejszy orgazm, jaki kiedykolwiek przeżyła. Dev śmiał się cicho do jej ucha, cały czas mocno wbijając się w jej drżące już ciało. Śmiał się, dopóki sam nie dołączył do niej. Po czym, wciąż twardy, pozostał w niej, trzymając blisko siebie, aż jego chropowaty oddech nie uspokoił się nieco. Ciepło jego ciała ogarnęło ją całą. Poczuła się cudownie bezpieczna i o dziwo przy zdrowych zmysłach. Pod swoimi łopatkami Sam czuła, jak mocno wali mu serce. Rozkoszowała się tą chwilą i jego ciepłem. - Nic dziwnego, że jesteś napalonym psem. Naprawdę jesteś w tym cholernie dobry. Odsunął jej włosy z policzka i pocałował ją czule. - Nie umniejszaj tej chwili, Samio. Nigdy jeszcze nie robiłem tego w ten sposób z żadną kobietą. To jest coś, co my Niedźwiedzie, rezerwujemy wyłącznie dla naszych partnerek. - To dlaczego zrobiłeś to ze mną? - Ponieważ, wiem, że to głupio zabrzmi, ale zależy mi na tobie w sposób, w jaki nie zależało mi na nikim innym. Ogólnie nie za bardzo przepadam za ludźmi. Owszem, toleruję moją rodzinę, ale na koniec dnia zdecydowanie bardziej wolę zostać sam. Jesteś kobietą, jakiej zawsze szukałem. Jedyną jakiej kiedykolwiek pragnąłem. Czy ośmieli się w to uwierzyć? Wydawało się to niemożliwe, a jednak... Chciała, żeby to była prawda, ponieważ sama również tak rozumowała i to samo czuła do niego. - Dlaczego? Pocałował ją w nos. - Nie mam bladego pojęcia. Nie licząc mojej młodszej siostry i moich siostrzenic, jesteś najbardziej irytującą kobietą, jaką znam. Tłumaczę sobie to w ten sposób, że jestem albo chory na głowę, Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

70

SHERRILYN KENYON - NO MERCY albo całkowicie nieuleczalnym masochistą. Przyłożyła mu łokciem w brzuch. - Ała - zaskamlał. W tym samym czasie zadzwonił jego telefon. Rozumiesz teraz, o czym właśnie mówiłem? Zdecydowanie muszę być uzależniony od przemocy, żeby z tobą wytrzymać i znosić te twoje czułe pieszczoty. Sięgnął ręką ponad nią, po telefon leżący na szafce. Jego włosy opadły na nią, kiedy rzucił jej spojrzenie, w którym udało mu się zawrzeć jednocześnie zachwyt jak i bezwzględność. - Bądź dla mnie miła, Amazonko, bo inaczej dotknę cię moim telefonem i podaruję ci przepiękne wizje. - Ty też mógłbyś być milszy dla mnie. Śmiejąc się, stoczył się z niej i odebrał telefon. Sam owinęła się prześcieradłem. Zdała sobie sprawę, że chociaż jej moce wróciły, to pościel nie zanieczyszcza jej... Co się działo? Dlaczego nie wychwytywała niczego od innych ludzi? - Jesteś tego pewien? - Dev odrzucił włosy do tyłu i podrapał się po głowie, słuchając osoby z drugiej strony. - Tak, w porządku. Ufam ci. Będziemy czujni i dam ci natychmiast znać, jeśli coś się stanie. - Odłożył słuchawkę i popatrzył na nią. - Zgodnie z tym, co właśnie powiedział mi Ash, to nie Nick był tym, który wpuścił Daimony do Sanctuary. - Co? - On przysięga, że to był ktoś podszywający się pod niego. Zmarszczyła nos, przypominając sobie rozmowę ze sobowtórem Gautiera. - No, nie wiem. Nick, którego widzieliśmy, był całkiem przekonywujący. - To prawda, ale Ash nie okłamałby nas. Mógłby coś zataić, ale nie kłamać, zwłaszcza o czymś takim. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

71

SHERRILYN KENYON - NO MERCY To prawda. Ash, by tak nie postąpił. A kiedy usiadła, przypomniała sobie swoje wcześniejsze wątpliwości. Coś jej się w tamtym Nicku nie zgadzało. Czyżby nabrała się na oszusta? - Zatem, jeśli to nie był Nick, to kto to był? - Niestety, to jest pytanie, na które nikt nie zna odpowiedzi. Sam oparła się plecami o mosiężne wezgłowie łóżka. Chaotyczne myśli biegały jej po głowie. - Dlaczego przyszedł do nas jako Nick? Czyżby próbowali nastawić nas przeciwko niemu? - To miałoby sens. Wbić klin między niego i osoby, które są jego osobistą drużyną super żołnierzy. - Ale dlaczego? - Bez względu na to jak bardzo się starała, nie mogła wymyśleć powodu dla sfabrykowania Nicka. - Być może jest to bardzo proste. Może chcieli zbliżyć się do ciebie, a Gutier był jedyną osobą, pod którą mogli się podszyć, żeby to osiągnąć. To mogło być to i Dev mógł mieć rację. Rzeczywiście, ostatnio byli bardzo nieufni i trudno byłoby zbliżyć się do nich w inny sposób. - Ale dlaczego od razu nie zaatakowali? - Może dlatego, że nie chcieli brać na siebie mojej rodziny. Jako Nick, nasz facet był w stanie wejść do pokoju, w którym byłaś i otworzyć portal. Zdecydowanie mniej rozlanej krwi niż przyjść do frontowych drzwi i walczyć w drodze po ciebie. Kolejna słuszna uwaga. Przerwało im pukanie do drzwi. Dev użył mocy i przywołał ubranie na swoje ciało. Jednocześnie rzucił na nią grubsze okrycie. - Wejść. Sam była pod ogromnym wrażeniem jego refleksu. Ten mężczyzna był zdecydowanie wykwalifikowany w wielu Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

72

SHERRILYN KENYON - NO MERCY dziedzinach. Drzwi otworzyły się. Zobaczyli Charonte niosącego dużą tacę z jedzeniem. - Xedrix uważa, że możecie być głodni. Sam uśmiechnęła się do Deva. - Nie wiem jak ty, ale ja z tego wszystkiego zrobiłam się naprawdę głodna. Szeroko się uśmiechając, Dev wstał z łóżka po tacę. Kiedy wyciągnął po nią ręce, Charonte cisnął w niego tacą i użył jej, by docisnąć go do ściany. Dev walnął go z łebka, ale to wcale nie zdeprymowało demona. Napastnik chwycił Deva za włosy i wgryzł się w jego szyję tak głęboko, że wyrywał kłami kawał ciała niedźwiedzia. Dosłownie rozpruwając je. Dev, zataczając się, poleciał do tyłu. Krew obficie wylewała się na jego koszulkę. Wiedział, że nie minie dużo czasu, a wykrwawi się. Cały czas zataczając się, objawił ręcznik i docisnął do rany, starając się ją uszczelnić. Wciąż naga, Sam wyskoczyła z łóżka i wybijając się wysoko w górę, wyrzuciła prawą nogę w bok i przywaliła nią z pół obrotu demonowi. Dev z trudem zachowywał przytomność. A ona nie miała zamiaru pozwolić demonowi, wyrządzić mu jeszcze większej krzywdy. Nie, jeśli mogła temu zaradzić. Dev, posługując się swoimi mocami, szybko ubrał Sam w dżinsy, buty i koszulkę. Pomimo tego, że osobiście doceniał fakt, iż w tej chwili była naga, rozumiał, że ona sama raczej wolałaby być ubrana. A już zdecydowanie doceniał to, że jego życie stawiała nad własną skromnością. Dlaczego, do diabła, nie mogę uleczyć tej rany i zatamować krwawienia? To wyglądało tak, jakby jakieś zaklęcie na ranie gwarantowało, że Dev tego nie przeżyje. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

73

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Charonte rzucił się na nią. Sam chwyciła go za podbródek i skierowała pięścią trzy szybkie serie uderzeń w jego tchawicę . Krztusząc się, demon odleciał. Amazonka puściła się za nim w pogoń. Dopadła go, waląc pięścią i unikając jego ukąszeń jak tylko potrafiła najlepiej. Dokładała mu, niczym prawdziwy zawodowiec. Dev był pod ogromnym wrażeniem jej umiejętności, ale nadszedł czas, żeby to przerwać. Musiał to zatrzymać, dopóki jeszcze mógł. Ponownie ruszył do walki i przywalił głową w plecy Charonte. Żaden cholerny demon nie będzie mnie zabijał i przetrwam. A jeśli przyjdzie mu zejść z tego świata, zabierze skurwiela razem ze sobą do piekła. Śmiejąc się szyderczo, demon podniósł Deva jedną ręką i cisnął nim o ścianę, pięć stóp nad podłogą. Po czym odwrócił się do Sam i owinął się wokół jej ciała. W jednej chwili Amazonka dziko walczyła. W następnej ona i demon zniknęli. A Dev leżał na podłodze w kałuży krwi, przerażony i zszokowany tym, co się stało. Cholera jasna! Demon porwał ją wprost spod jego nosa.

Rozdział XII Słysząc krzyk Deva, Ethon wbiegł do pokoju, z Chi i z dwoma innymi Psami depczącymi mu po piętach. Dev próbował powstrzymać krwawienie, ale niestety robił to z marnym skutkiem. Krew wciąż tryskała z jego szyi. W Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

74

SHERRILYN KENYON - NO MERCY przeciwieństwie do Mrocznych Łowców nie był nieśmiertelny i jeżeli wkrótce nad tym nie zapanuje, zwyczajnie umrze. Pierwszy dotarł do niego El Escorpion, nazywany tak przez czarne sztylety, którymi posługiwał się od czasów średniowiecza, kiedy to został Mrocznym Łowcą. Sztylety miały wygrawerowane skorpiony na ostrzu i na rękojeści. Nikt nie znał jego prawdziwego imienia i większość zwracała się do niego po prostu Scorpio. Jedyną wiadomą rzeczą z jego przeszłości było to, że był rycerzem w średniowiecznej Hiszpanii. On sam jednak nie potwierdził tego przez te wszystkie wieki. Działo się tak z jednej prostej przyczyny… czy i kiedy uda się komuś zmusić go do mówienia, co zdarzało się tak często jak pojawienie się nowego produktu Mac na wyprzedaży, czyli prawie nigdy. Scorpio uklęknął obok Deva i zaczął badać jego ranę. Zrozumiawszy, że w tym momencie nie ma już bezpośredniego zagrożenia, Kalidas schował ostrze na ramieniu do czarnego skórzanego naramiennika. Mierzący sześć i pół stopy, Kali był wyższy niż przeciętny Hindus i jak głosiła plotka, podobno kiedyś w okresie klasycznym był starożytnym księciem w Indiach. To również było coś, czego Kali nigdy nie potwierdził ani temu nie zaprzeczył. Ale po sposobie, w jaki ta dwójka walczyła, trudno było uwierzyć, że ktoś mógłby ich zabić. Ethon rozejrzał się po pokoju, szukając Sam. - Co się stało? - A co, nie widać? - Ton Kaliego był tak samo ironiczny jak i jego odpowiedź. - Przecież to oczywiste. Coś było głodne i uchlało niedźwiedzia. Ethon, na odpieprz, pokazał mu środkowy palec. Dev, ignorując ich wzajemną niechęć, odpowiedział Ethonowi. - Demon złapał Sam i zabrał ją. W jednej chwili była tu a w Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

75

SHERRILYN KENYON - NO MERCY następnej już nie. Chi dołączyła do Scorpio na podłodze, przyklękając blisko Deva. Wzdrygnęła się na widok ugryzienia. - Ale paskudne. Scorpio nie skomentował tego. Przykrył ranę dłonią i uwięził spojrzeniem wzrok Deva. - Weź głęboki oddech, Niedźwiedziu - mruknął cicho. Dev starał się to zrobić, jednakże zamiast tego wyrzucił z siebie wiązankę plugawych przekleństw. Dotyk Scorpio palił jak wszyscy diabli i jak jasna cholera razem wzięte. Dev miał wrażenie, jakby Mroczny Łowca strzelał energią przez niego, jak to się działo w czasie przemiany. Co było niemożliwe, bo Dev cały czas był w ludzkiej postaci i nie mógł bezpiecznie kontrolować przemiany tam i z powrotem między człowiekiem a niedźwiedziem. Ale to było jedyne, do czego mógł to porównać. Dobrą wiadomością, chociaż jedyną w tej chwili, było to, że pomogło to zatrzymać krwawienie i zasklepiło ranę lepiej, niż gdyby Scorpio miał mu ją przypalić. Dev przywołał mokry ręcznik i zaczął sprzątać zakrzepłą krew. - Dzięki. Scorpio skinął głową. Ethon przyglądał się resztkom żywności i miejscu, gdzie walczyli. Robił to tak, jakby chciał odtworzyć ich walkę w głowie. - Co to był za demon? Dev skrzywił się na widok ilości utraconej krwi. - Charonte. Ale myślę, że to musiała być ta sama osoba, która wcześniej podszywała się pod Nicka. To przykuło uwagę Kaliego. - Jakiś zmiennokształtny? - Tak, ale nie Zwierzo-Łowca. Może jakiś demon. Albo półbóg? Nie mam pojęcia. Wiem tylko, że ktokolwiek to był, umiał walczyć, i porwał ją z ogromną łatwością, co mnie cholernie wkurza, a nawet Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

76

SHERRILYN KENYON - NO MERCY więcej. Ethon warknął gniewnie. - Powiadomię Acherona. Scorpio wyciągnął rękę do Deva i pomógł mu wstać, mamrocząc coś po hiszpańsku. Dev nie był pewien, ale brzmiało to bez sensu, coś jak zły czar. Dev zmienił ubrania na nieco mniej krwawe, a Chi w tym czasie wpadła w dziwny trans. Zaczął pytać o to pozostałych, ale Psy zachowywały się tak, jakby to było normalne dla niej zachowanie, a ponieważ Dev nie znał jej na tyle dobrze, by to ocenić, postanowił również to zignorować. Kali wyciągnął swój telefon i po kilku sekundach zabluźnił. - Nie potrafię jej wytropić. Na szczęce Ethona pojawił się nerwowy tik. - Cokolwiek ją ma, blokuje nas. Cholera jasna by to wzięła, żaden z nas nie ma mocy, która umożliwiłaby tropienie. Dev rzucił mu rozbawione spojrzenie. Czyżby Spartanin nie wiedział niczego o Zwierzo-Łowcach? - Ja mam - mruknął, patrząc na niego wyzywająco. Sceptycyzm na twarzy Ethona był wysoce wnerwiający. - Niby jak? - Przecież jestem częściowo zwierzęciem. - Palancie. Dla świętego spokoju i dlatego, że odszukanie Sam było ważniejsze niż walka z Ethonem, ostatnie słowo Dev dopowiedział jedynie w myślach. Chociaż, by być uczciwym, musiał przyznać, że Ethon prawdopodobnie nie znał Zwierzo-Łowców na tyle, żeby wiedzieć, do czego byli zdolni. - Potrafię tropić jak najlepszy pies gończy. Ale jak tylko spróbował, zdał sobie sprawę, że jego moce jednak nie działają. Jak to możliwe? Zwierzo-Łowca mógł tropić w pięciu wymiarach, Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

77

SHERRILYN KENYON - NO MERCY a nie było żadnej pieprzonej możliwości, żeby była w szóstym... I to przecież nie dlatego, że jej zapach nie wrył się w jego zmysły. Wprost przeciwnie. Mimo to, nie mógł znaleźć najmniejszego śladu, że jest gdzieś tam, że w ogóle istnieje. - No i? - zapytał wysoce sceptycznym tonem Ethon. - Co ten twój super nochal ci mówi, Gustawku? Dev rzucił mu wściekłe spojrzenie. - Tylko bez takich psychologicznych odniesień, dupku. Pamiętaj, że jestem jednym z nielicznych gatunków, który może rozerwać cię na strzępy. I po kolei wyrwać ci te twoje rączki, nóżki, ten twój pusty łep i na samym końcu zmiażdżyć jaja. Ethon wykpił go, patrząc na niego szyderczo. - Czy ja wyglądam, jakbym się ciebie bał, dywaniku? - Wy dwaj, przestańcie! - Chi warknęła na nich, wychodząc ze swojego dziwactwa. - Mamy tutaj poważny problem i nie potrzebujemy dodatkowo waszej dziecinady. Sam nie została porwana przez Daimona czy Charonte. Porwał ją empusa. - No to nieźle się popieprzyło. - Kali potrząsnął głową. - Cholera jasna. - Ethon i Dev zabluźnili jednocześnie. Empusa były rzadką rasą zmiennokształtnych greckich demonów, znaną z wszelkiego rodzaju okrucieństwa. Ale najbardziej były znane z tego, że opróżniały ofiary z krwi, a następnie zniewalały je i całkowicie sobie podporządkowywały, robiąc z nich swoich niewolników. Były pierwotnymi greckimi demonami i to właśnie one dały początek legendom o wampirach. Bardzo często były mylone z Daimonami, szczególnie przez osoby, które nie znały różnić między nimi. Najważniejszą rzeczą, która je odróżniała, było to, że empusa mogły chodzić w świetle dziennym i, jako że nie zostały przeklęte, nie umierały w wieku dwudziestu siedmiu lat. Ale przede wszystkim,... krew Mrocznego Łowcy nie była dla nich trująca. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

78

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Jeśli jeden z nich miał Sam... To mogło okazać się cholernie niebezpieczne. Empusa były półbogami i były znacznie potężniejsze niż Mroczni Łowcy czy Daimony. Nic dziwnego, że Dev nie był w stanie wyśledzić Sam. Najprawdopodobniej już była w szóstym wymiarze. Niech to jasna cholera weźmie. Chi wskazała brodą Deva. - Dzwoń do Fanga i dowiedz się, czy może użyć swoich mocy Hellchastera i da radę wyśledzić naszego demona. - Po czym popatrzyła na Ethona, Kaliego i Scorpio. - A wy, chłopaki, jazda mi na dół ostrzyć swoje noże i starajcie się chociaż wyglądać przerażająco. Ethon skrzywił się. - Jest jakiś szczególny powód, dla którego powinniśmy to zrobić? - A i owszem, jest. To będzie trzymać was z dala ode mnie, tak że nie będziecie zawracać mi dupy i nie będziecie mnie wkurwiać, dopóki nie namierzymy Sam. A teraz jazda mi stąd. Musimy ją znaleźć, zanim to coś ją zabije. *******

Sam niesiono w dół ciemnej uliczki w dzielnicy Atr. Chciała walczyć z bestią, która ją trzymała. Ale nie mogła. W chwili, kiedy demon wziął ja w ramiona i spojrzał na nią swoim hipnotyzującym bezwzględnym spojrzeniem, coś w niej pękło i złamało się. Była jak odrętwiała. Każdy mięsień w jej ciele był bezwładny i do niczego nieprzydatny. Z trudem walczyła o każdy oddech. W swoim umyśle widziała ludzi, których zabił. Słyszała ich krzyki i błagania o życie, podczas gdy on śmiał się z ich bólu. Był szalony. Nie obchodziło go, kogo skrzywdzi i dlaczego. Wszystko, czego chciał, to poczuć moc, jaką miał nad tymi, którym zadawał cierpienie. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

79

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Demon roześmiał się szyderczo. - Zgadza się, dziwko. Teraz ty też jesteś moją własnością i zamierzam torturować cię na wszystkie możliwe sposoby, i robić to tak długo, dopóki nie zaznasz najsilniejszego bólu na resztę wieczności. Amazonka w niej wrzeszczała, wyrywała się, łaknąc walki. Ale jej ciało całkowicie odmawiało współpracy. Znalazła się na łasce demona, a on z jakiegoś powodu nienawidził jej. Co takiego mu zrobiła, że czuł coś takiego? Próbowała uporządkować jego wspomnienia, chcąc znaleźć odpowiedź, ale jeśli gdzieś była, to niestety zakopana niezwykle głęboko. Tak głęboko, że usiłując to zrobić, nabawiła się tylko wściekłego bólu głowy. - Lazaros! Demon odwrócił się w stronę głosu. Głęboko w cieniu stało coś, co wyglądało na zarys mężczyzny. - Puszczaj ją. - Nie był to krzyk, tylko ciche i twarde żądanie, które niosło za sobą podtekst, że jeżeli Lazaros nie posłucha, gorzko tego pożałuje. Lazaros rzucił pogardliwe spojrzenie w stronę cienia, uznając, że jest niczym więcej niż uciążliwym kamykiem w bucie. - Nie wydawaj mi rozkazów, imisysmarfi. Sam gwałtownie wciągnęła oddech na tą starożytną obelgę, która znaczyła, że mężczyzna był zdeformowany albo przygłupi. Chociaż oficjalne tłumaczenie nie było tak ohydne, jak prawdziwy sens tego słowa. W jej czasach mężczyźni zabijali się nawzajem za taką zniewagę. Ze względu na demona, miała nadzieję, że nieznajomy nie był starożytnym Grekiem. W przeciwnym razie za chwilę będą tu mieli pod dostatkiem krwi. Cień zniknął, po czym pojawił się tuż za nimi z cichym. - Buu. Lazaros upuścił ją i odwrócił się w stronę natręta, gotów do Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

80

SHERRILYN KENYON - NO MERCY walki. Ała! Wielkie ała! Sam przywaliła o ziemię tak mocno, że aż straciła dech w piersiach. Zdecydowanie odczuje to jutro. O ile nie umrze dzisiejszej nocy. I to był kolejny powód, dla którego chciała zabić sukinsynowatego łajdaka. Gdyby tylko mogła się poruszyć. Tymczasem cień i demon zasadzili się na siebie z taka zajadłością, że same Furie mogłyby im tego pozazdrościć. Przynajmniej nie deptali po niej. Jeszcze nie. Sam wciąż była pod kontrolą demona i szczerze mówiąc, była już tym zmęczona. Chciała walczyć, a nie leżeć na ulicy jak bezwartościowy śmieć. Z każdym kawałeczkiem nieugiętości, jaki tylko w sobie miała, starała się odsunąć od nich, ponieważ szli na siebie jak Zeus na Tytana. To było niezwykle imponujące i sprawiło, że zapragnęła zdjąć ich obu. Cień zadał cios i zrobił unik. Uderzył demona z taką mocą, że to uniosło go prawie na dziesięć stóp nad ziemię. Nie zwracaj na nich uwagi. Rozkazała sobie Sam. Gdyby tylko udało się jej podpełznąć do alejki obok, może dałaby radę uwolnić się, wykorzystując fakt, że demon był rozproszony. No dalej, ciało, nie zawiedź mnie. Uda ci się. Ale łatwiej było to powiedzieć niż zrobić. Co ten cholerny demon jej zrobił, że była aż tak bezsilna? Gorzej, bo to pieprzone uczucie bezsilności wypełniało miejsce po jej mocach Mrocznego Łowcy i narastało w niej wspomnienie własnej śmierci. Tylko spokojnie, Sam. Skup się. Gdyby tylko mogła... Kolejny cień padł na nią. Sam wzdrygnęła się, kiedy ktoś przewrócił ją na plecy. Uniosła wzrok i spojrzała w oblicze doskonałego blond anioła. Chuda jak Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

81

SHERRILYN KENYON - NO MERCY wieszak, do tego doskonale umięśniona, kobieta powinna być Amazonką. Ale najbardziej niesamowite były w niej jej oczy, ciemnobrązowe z jasnożółtymi wstążkami, skręcającymi przez tęczówkę. Czyżby była kolejnym demonem? Nieznajoma odgięła głowę Sam i ich oczy spotkały się. Coś wewnątrz Sam pękło niczym szklana tafla. W jednej chwili była sparaliżowana, a w następnej była wolna od tego gówna, które zrobił jej demon. Czując, jak buzuje w niej krew, Sam zerwała się na równe nogi i ruszyła do demona tylko po to, by zostać złapaną przez kobietę i powstrzymaną. - On jest Ceala - mruknęła cicho nieznajoma. Taa, racja. Jakby po tym, co jej zrobił, mogła mu darować? Prędzej piekło zamarznie. To była walka z zasadami. - Bardziej niż myślisz, Sam. Zostaw to. Skąd dziewczyna znała jej imię? Szok zatrzymał Sam w miejscu, kiedy przeszłość Amarandy przeszła przez nią. Zobaczyła ją jako małą dziewczynkę, dorastającą w Seattle, bawiącą się z siostrą. Ale to nie rodzina Amarandy wbiła Sam w ziemię. Lecz fakt, że kobieta była Daimonem... I czymś dużo więcej. Czymś... Sam starała się pogrzebać w tym głębiej, ale Amaranda puściła ją, zanim zdążyła poznać więcej szczegółów jej dotyczących. Lazaros odwrócił się w ich stronę i zauważył, że Sam stoi na nogach. Z rykiem wściekłości rzucił się w jej stronę, ale Cael złapał go od tyłu i przycisnął do ziemi. Lazaroz wyszczerzył kły, chcąc ugryźć Caela, ale ten zwinnie odskoczył. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

82

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Nie musisz pobierać mojej próbki DNA. Chociaż dzięki za propozycje - co powiedziawszy, przywalił z całej siły pięścią Lazarosowi w bok. Wyjąc, Lazaros zasyczał na Caela i zniknął w cuchnącej chmurze siarki. - Rany! Co ty jadłeś? - warknął za nim Cael. Rozpędzając chmurę ręką, starał się uciec przed tym świństwem, odskakując. Tchórzu! Dawaj tu z powrotem ten swój śmierdzący tyłek i walcz jak na prawdziwego demona przystało, ty mazgajowaty odpadzie przerażającego potwora. Daj spokój, kto cię szkolił? Casper? Kobieta obok Sam, zaśmiała się. - Rzucasz szyderstwa słabeuszowi, miłości. To nie ma sensu. Cael błysnął uśmiechem w jej stronę. - Tak. Ale, czy nie zaimponowałem ci swoją sprawnością w czasie walki? - Zawsze mi tym imponujesz, kochanie. Nikt nie jest lepszy. - Te słowa zostały wypowiedziane niemalże kpiącym tonem. Cael podszedł do nich zabójczym krokiem prawdziwego drapieżnika. Jego włosy były kłębowiskiem luźnych czarnych loków, które otaczały twarz niczym wyrytą z kamienia. Był niezwykle przystojny. Jedno ramię miał pokryte misternym plemiennym tatuażem. Zignorowawszy Sam, przybliżył się do kobiety i wziął ją w ramiona, całując tak namiętnie, że Sam poczuła się niezręcznie na sam ich widok. Ta dwójka całowała się tak, jakby nie widzieli się od lat, a jedno z nich było chore na nieuleczalną chorobę, która spowoduje śmierć ich obojga w ciągu najbliższej minuty. W każdej chwili spodziewała się, że ich ubrania zaczną latać. Dobra... Odsunęła się od nich. - Wiecie co? Weźcie sobie pokój. A ja wracam do... Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

83

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Nie! - Cael przerwał pocałunek i złapał ją za ramię, powstrzymując przed odejściem. - Nie możesz tam wrócić. Wyszarpnęła ramię, nie wcześniej jednak zanim w przebłysku nie zobaczyła go razem z Acheronem... w przebłysku, który powiedział jej, że mężczyzna też był Mrocznym Łowcą. Z tymi swoimi demonicznymi oczami? Coś tu się nie zgadzało. Kompletnie. Ale w tym momencie miała to zwyczajnie gdzieś i nie miała zamiaru pozostawać tu, by rozwiązać tę zagadkę. - Spróbuj mnie zatrzymać, dupku. Jej pewność siebie legła w gruzach, kiedy dała krok i coś mocno przywaliło ją w pierś. Dysząc, runęła na ulicę. *******

Sam obudziła się z potwornym bólem głowy. Czuła się tak, jakby jej czaszka była rozłupana na dwie równiutkie połówki. Nigdy w swoim życiu nie cierpiała tak bardzo. Z bólu miała aż mdłości. Co je spowodowało... I nagle wszystko sobie przypomniała. Demon porwał ją, a wtedy pojawiła się dziwna para, która rzekomo miała ją uratować. Gniew i panika mieszały się w niej, gdy otworzyła oczy i rozejrzała się. Była sama w maleńkim pokoju, który dziwnym trafem przypominał jej komnatę z epoki wiktoriańskiej. Co do diabła? Czyżby wszystkie demony uwielbiały ten okres? Beżowe ściany były ozdobione ciemnobrązowymi drukowanymi zakrętasami. Łóżko, na którym leżała, wykute było z gotyckiego czarnego żelaza. Wezgłowie i podnóżek kształtem przypominały spiralnie zakończone okna w katedrach. Cholera! Jestem uwięziona w katalogu firmy Victorian Trading Company! Nie żeby ich wyroby nie były piękne. Ale niestety, nie Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

84

SHERRILYN KENYON - NO MERCY był to jej typ filiżanki na herbatę. I teraz to już naprawdę chciała wiedzieć, co tu się, do diaska, działo! Nie wyglądało na to, że grozi jej jakieś niebezpieczeństwo, ale została porwana. Czyli jednak nie była tak bezpieczna, jakby się mogło z pozoru wydawać. Wstała z łóżka i spostrzegła, że ktoś ubrał ją w krótką różową suknię. Blee. To było przerażające, ale jeszcze bardziej przerażające było to, że nie wychwytywała żadnych wibracji, tak z ubrania jak z czegokolwiek innego. Zresztą, nie śniła też o innych ludziach. To było tak jak z Devem, tylko bez tego ciepłego komfortu jego dotyku. Podeszła do drzwi. Niestety, nie miały klamki i nie było żadnego sposobu, żeby je otworzyć. Wolno okręciła się, wypatrując okna lub innej drogi ucieczki, ale nie było niczego takiego. Znalazła się w pułapce. Całkowicie sama. Nie było tu nawet żadnego pieprzonego karalucha, który wysyłałby do niej jakieś myśli. - Hej? Jest tu kto? Wielka niespodzianka, nikt nie odpowiedział. Rany, jakże nienawidziła czegoś takiego. Dobra, dziewczyno. Nie panikuj. Nie żeby była szczególnie podatna na panikę, ale... Jakoś nie przywykła do bycia zamkniętą na klucz w jakimś pokoju, który zdawał się być żywcem zerżnięty z filmu hammerowskiego. Super! Zostałam złapana przez Borisa Karloffa. Niski złowrogi głos, śmiejąc się, wyszeptał jej do ucha. - Niezupełnie jestem Borisem, a zresztą on nie jest aktorem, którego miałaś na myśli. To raczej Peter Cushing. Wcześniej nigdy to do mnie nie dotarło, że nie są to zbyt sympatyczni faceci, ale przyznaję ci to. Niemniej mam z nimi jedną wspólną cechę... - Porywasz kobiety? Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

85

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Zasadniczo nie, ale mam tendencje do sprawiania, że ludzie czołgają się przede mną ze strachu. Przynajmniej ci, którzy mają choć trochę zdrowego rozsądku. Okręciła się, próbując zlokalizować źródło głosu. Zdawało jej się, że jest wszędzie i co więcej, znowu nic od niego nie odbierała. Jak to, do jasnej cholery, było możliwe? Uważaj, czego sobie życzysz, bo możesz to otrzymać. Rany, teraz chciała, żeby jej moc wróciła w najgorszym swoim wydaniu. Dopiero teraz zrozumiała, jakim to było dla niej błogosławieństwem. Zawsze wiedziała, gdzie i z kim przebywa. Wiedziała też, co inni myślą i co czują. Jakimi są osobami. Teraz... Ni czorta. Kompletne zero. Taak, oddaj mi moje dziwactwa. - Kim jesteś? - Spróbowała ponownie. Cmoknął na nią z dezaprobatą, głębokim prowokującym tonem, wywołując dreszcze na jej ciele. - Tak naprawdę masz gdzieś moje imię, cukiereczku. Chcesz wiedzieć, dlaczego tu jesteś. - Tak, chcę. - Przeszła się dookoła pokoju, a głos podążał za nią. Czyżby był duchem? A może wytworem jej wyobraźni? - Mam cię chronić. Dlaczego w to nie wierzyła? Czekaj, czyżby dlatego, że była więźniem przetrzymywanym przez mężczyznę, który nawet nie miał na tyle odwagi, by pokazać jej swoją twarz. Ściągnęła ozdobne zakończenie łóżka, które powinno posłużyć jej w wyprowadzeniu ciosu, gdyby musiała walką rozstrzygnąć wydostanie się stąd. I znowu nic nie wylazło do niej z zimnego metalu. - Zatem pozwól mi odejść. Zaśmiał się. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

86

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Czy naprawdę musimy brnąć przez tą nudną rozmowę. Gdybym zamierzał puścić cię wolno, nie byłoby cię tutaj. Bo to byłoby zwyczajnie do dupy i to dla nas obu. Więc usiądź sobie wygodnie, Mroczny Łowco, i rozgość się. Zostaniesz tu przez chwilę. Poczuła, jak jego obecność opuszcza ją. Super. Była uwięziona w puchowym, beznadziejnym piekle, bez żadnego wyjścia w zasięgu wzroku. Przynajmniej nie wyciągasz wizji, czy emocji z rzeczy znajdujących się tutaj. Taak, ale tym razem naprawdę potrzebowała tego. Musiała się dowiedzieć, z czym ma do czynienia. Zamknęła oczy i przywołała swoje najgłębiej ukryte moce. Próbowała dowiedzieć się, kto i co przetrzymuje ją jako zakładnika. Początkowo nic się nie działo. Nic a nic. Nagle gęsta mgła zawirowała i Samia zaczęła widzieć obrazy. W głębi swojego umysłu, zobaczyła przepięknego mężczyzną z ciemnoblond włosami i idealnymi rysami twarzy. Ubrany w średniowieczną zbroję prowadził armię, która wydawała się pochodzić z samych piekieł. Pełnym gazem, z krwistoczerwonym proporcem falującym na wietrze, pognał w dół wzgórza prosto w samo serce wroga. Tyle że jego wrogiem nie był człowiek, ale legion demonów, który był zdecydowany całkowicie go unicestwić. Złapali go i zwlekli z jego demonicznego konia, który stawał dęba i ciął ich swoimi czarnymi kopytami, aż ich krew tryskała tak samo jak w filmie Quentina Tarantino. Mimo że mężczyzna był ranny i był pieszo, walczył z nimi z wściekłością, która uczyniłaby z niego Psa Wojny, gdyby miał być Mrocznym Łowcą. Z okrzykiem bojowym, ciął sobie przejście przez ich szeregi, siekąc i wycinając ich swoim mieczem. Był wojownikiem, nie mającym sobie równego... Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

87

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Sam wycofała się odrobinę. Dlaczego widziała tego demonicznego rycerza? Czyżby był głosem, który słyszała? Gdyby był jej porywaczem, znalazłaby się w niezłym bagnie. Pokonanie mężczyzny takiego jak on, nie byłoby łatwe. Jeżeli w ogóle byłoby możliwe. Nagle obraz zniknął całkowicie. Próbowała przywołać go z powrotem, żeby zrozumieć, kogo i co widziała, ale już nie dała rady. Zamiast tego jej wizja skierowała się w stronę innego blondyna... Deva. Zobaczyła go jako chłopca z dwójką starszych mężczyzn, którzy śmiało mogliby uchodzić za jego bliźniaków. Po ich ubraniach poznała, że to musiał być koniec epoki georgiańskiej. Widziała trójkę mężczyzn i jedno niedźwiedziątko, przycupnięte w boksie jakiejś stajni. Było czarne jak smoła i kiedy próbowało uciekać płoszyło konie. Długie włosy Deva wymykały się z jego kucyka i wisiały w niesfornych lokach wokół jego nastoletniej twarzy. Przy jego czarnej kamizelce brakowało dwóch guzików, a na białej koszuli rozmazana była świeża krew. - Mogę walczyć z Arkadianami. Starszy z niedźwiedzi pokręcił głową. - Jesteś zbyt młody, Devereaux. Potrzebujemy cię do czegoś innego. Musisz dostarczyć Aimee do papy i maman. Jest naszą jedyną samicą. Wiesz, że ona musi przeżyć. Nie możemy pozwolić, żeby coś jej się stało. - Ale... Gilbert chwycił go za kark i potrząsnął nim mocno. - Nie kłóć się ze mną. Polegamy na tobie, mom frere. Nie zawiedź nas. Dev zgarnął niedźwiadka, który zapiszczał w proteście. Była zbyt Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

88

SHERRILYN KENYON - NO MERCY młoda, by teleportować się z nią. Nie mogli tego zrobić bez ryzyka zabicia jej. Czarna bryłka była ogromna w ramionach Deva, kiedy tak tulił ją do swojej piersi. Gilbert ukrył twarz w futrze niedźwiadka. - Bądź bezpieczna, ma petite - wyszeptał i pocałował ją w ucho. Bastien podniósł się i wtedy Sam zdała sobie sprawę, że był bratem bliźniakiem Zara... ojca Yessy i Josie. Biedny Dev, wpatrywał się w twarz brata, którego stracił... I biedna Nicolette. - Ściągnę na siebie ich ogień. - Bastien spojrzał na Animee i Deva. - Bon chance. Je t’aime5. A potem zniknął tak szybko, że Dev nie zdążył nawet się z nim pożegnać. Jedno uderzenie serca później, usłyszeli strzały. Dev chwycił mocniej Aimee, czując potworny strach. Proszę cię, żyj... - Idź! - warknął Gilbert. Dev nie chciał tego zrobić. Wiedział, że arkadiańskie niedźwiedzie zabiją jego braci. I że nigdy więcej ich nie zobaczy. Jego serce pękło, rozdarte między lojalnością dla siostry, a lojalnością dla braci. Jak mógł wybrać między nimi? Tego popołudnia przyszli tu tylko na jeżyny. Chcieli też, żeby Aimee powałęsała się trochę z dala od ludzi. W tym czasie jego bracia pomagali mu szkolić i doskonalić jego magię. To miało być idealne, szczęśliwe popołudnie. Skończyło się, kiedy Arkadianie przyszli po Gilberta. Nie dlatego, że wyrządził im jakąś krzywdę. Ale dlatego, że został sparowany przez Moiry z siostrą arkadiańskich niedźwiedzi. Chcieli, żeby Gilbert zginął, zanim dopełni ceremonii i ich siostra

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

89

SHERRILYN KENYON - NO MERCY będzie zmuszona położyć się z katagarskim zwierzęciem. Dlatego właśnie, Bastien i Gilbert zginą. A najgorsze było to, że Bastien był również Arkadyjczykiem. Ci zasrańcy mieli popełnić morderstwo również w oczach Omegrion. Lecz nie troszczyli się o to. Zamierzali zamordować Gilberta, a reszta była dla nich skutkiem ubocznym. Zwierzętami przeznaczonymi do uboju. Gdyby Dev powiedział im, że jest Arkadyjczykiem, darowaliby mu, bo byłby jednym z nich. Ale nie jego siostrze. Arkadianie zabiliby Aimee i użyli jej futra na buty. Bogowie, to było takie niegodziwe. Usłyszał krzyk Bastiena, krzyk, który urwał się nagle. Przerażająca cisza przeszyła go na wskroś, dudniąc mu w uszach. Chwilę później Arkadianie zaczęli wiwatować. - Czy to jest to zwierzę? - Nie. To bydlę wciąż musi być w środku. Gilbert chwycił ramię Deva. - Musisz już iść. Ocal dla nas Aimee. Dev skinął głową. Jego brat wyprostował się i wyślizgnął z boksu, przeobrażając się w niedźwiedzia. Gilbert wybrał najsłabszą postać do walki, w której był najbardziej narażony na śmierć, ale zrobił tak dlatego, żeby rozproszyć Arkadian i dać czas Devowi na ucieczkę. Arkadianie wiedzieli, że byli tutaj w czwórkę. Jak tylko zabiją Gilberta, zaczną szukać jego i Aimee. Muszę już iść. Łzy spływały mu po policzkach, gdy ukrył twarz w futrze Aimee. Trzymając ją mocno, wymknął się od tyłu, podczas gdy Gilbetr ruszył walczyć z ich napastnikami. Na zewnątrz było bardzo zimno. Usłyszał kolejne strzały, a potem głośne okrzyki radości Arkadian. Gilbert nie żył... 5

Bon chance. Je t’aime. – (z franc.) Powodzenia. Kocham was. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind strona nr 90

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Arkadianie zaczęli przeklinać, kiedy zdali sobie sprawę, że Gilbert był człowiekiem i że właśnie popełnili morderstwo, które będzie kosztować ich życie. - Znajdźmy dwa pozostałe. Musimy ich zabić, zanim rozpowiedzą, co zrobiliśmy. Animee zaczęła płakać, ściągając na nich pewną zgubę. Dev złapał ją mocniej i zakrył jej pyszczek dłonią, tłumiąc jej żałosne zawodzenie. - Trzymam cię, Animee, i nie pozwolę nikomu skrzywdzić. Przysięgam. Nikt nigdy cię nie skrzywdzi. Z tym ślubem wymknął się i pomknął do drzew otaczających gospodarstwo, w którym znaleźli tymczasowe schronienie. Zajęło mu to całą noc, ale w końcu dotarł do ich rodzinnego domu w Londynie. Był kompletnie wyczerpany. Słaniał się na nogach. Jego rany obficie krwawiły. Ale Animee była nietknięta. Momentalnie drzwi otworzyły się, stanęła w nich ich matka. Ubrana w suknię i szlafrok. Piękna blondynka była samym wdziękiem, kiedy spoglądała ponad jego ramieniem na świtające niebo. - Mon dieu, Devereaux! Gdzie ty byłeś? Masz pojęcie, która jest godzina? Staraliśmy się was odnaleźć, ale... - przerwała, kiedy wszedł do domu i zamknął drzwi. Panika w jej oczach raniła go na wskroś. - Gdzie Gilbert i Bastien? Dev dławił się słowami, których nie chciał wypowiedzieć. Użył swojej mocy, by zamaskować swój zapach, tak żeby Arkadianie nie mogli iść ich tropem. Nigdy by nie pomyślał, że ich rodzice też nie będą w stanie tego zrobić. Matka przesunęła się obok niego i spojrzała na drzwi. - Czy oni zajmują się końmi? Co ich tak długo zatrzymuje? Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

91

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Dev położył śpiące ciało siostry i wolno odwrócił w jej stronę. - Oni nie żyją, maman. To, co dostrzegł na jej twarzy, wyryło się też w jego sercu. To była zupełna agonia... coś, co Sam znała dużo lepiej niż chciała znać. Wszystkie kolory odpłynęły z policzków Nicolette. - Co? - Zostaliśmy zaatakowani i... Uderzyła go z całej siły w twarz. - Zostawiłeś ich na pewną śmierć? Dev wytarł dłonią usta, rozmazując krew, która leciała z jego rozwalonych ust i nosa. - Chroniłem Aimee. Nicolette wrzasnęła, budząc resztę domu. Aimee zerwała się i pobiegła ukryć się pod stół, podczas gdy ich matka chwyciła Deva za koszulę i rzuciła nim o ścianę. - Jesteś tym, który chciał tam iść. To ty ich tam zwabiłeś. - Nie, maman. Nigdy bym tam nie poszedł, gdybym wiedział. Wrzeszczała na niego, oskarżając o pozostawienie ich na pewną śmierć, podczas gdy sam uciekł jak śmierdzący tchórz. - Nicolette! - Jego ojciec warknął gniewnie, odciągając ją od Deva. - Co się stało? - Moi synowie nie żyją. - Wskazała na Deva. - Ten kundlowaty sukinsyn uciekł i zostawił ich tam, żeby zginęli. - Rzuciła pogardliwe spojrzenie na Deva. - Bezwartościowy, nędzny człowiek! Brzydzę się tobą. Szkoda, że to nie ty tam zginąłeś. Dev złapał oddech i nie wypuszczał go, dopóki jego ojciec nie podniósł matki i nie wyniósł jej z pokoju. Reszta jego rodzeństwa podążyła za nimi, chcąc pocieszyć ich matkę. Zostawili Deva samego, rozbitego i kompletnie zdruzgotanego. Cały czas słyszał jej słowa, odbijające się echem w jego uszach. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

92

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Szkoda, że to nie ty tam zginąłeś. Powinienem to być ja. Powinienem to być ja. Poczucie winy i agonia rozdzierały go. Po jego twarzy płynęły łzy. Dlaczego jego bracia zmusili go, żeby wrócił do domu? Byłoby lepiej, gdyby zginął razem z nimi. Aimee wyszła spod stołu. Zaczęła lizać go po dłoniach, zanim wlazła mu na kolana i zaczęła lizać go po twarzy. Dev kurczowo chwycił się jej i dał upust swojemu bólowi. Ale to był ból, który później towarzyszył mu już przez cały czas i złamał serce Sam. Jego matka tak naprawdę nigdy mu nie wybaczyła tego, co stało się tamtej nocy. Tak, cały czas rozpaczała i cierpiała. I przez resztę jej życia, widział ciemność w jej oczach, ilekroć patrzyła na niego. Słyszał ostry ton w jej głosie, którego wcześniej tam nie było. To właśnie dlatego tak bardzo starał się ją zadowolić i dlatego nigdy nie opuścił Sanctuary. Aimee była jego pętlą trzymającą go tam, i dla swojej siostry zrobiłby wszystko. Sam zachciało się płakać z powodu tego, co przeszedł jej niedźwiedź. Dev był tak potwornie dobrym człowiekiem. Nie żeby wcześniej miała jakieś wątpliwości, co do tego. Teraz jednak wiedziała, że jego blizny są równie świeże jak i jej. Obwiniał się za ich śmierć i za wyrwanie serca matce. Za każdym razem, gdy słyszał jej płacz za swoimi dziećmi, to było tak, jakby ktoś wbijał mu nóż prosto w duszę. Wierzył, że to on był temu winny. To właśnie dlatego nie chciał partnerki i nie chciał zostać sparowanym. Nie chciał, by kobieta była zależna od niego, albo co gorsze, żeby jej rodzina odebrała mu ją. Tak więc, unikał spania ze swoim gatunkiem, wiedząc, że Zwierzo-Łowcy rzadko łączyli się w pary z ludźmi. Owszem, czasami to się zdarzało, ale to nie było zbyt częstym zjawiskiem. A gdyby nawet tak się stało, człowiek nie Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

93

SHERRILYN KENYON - NO MERCY byłby w stanie zagrozić im. Więc igrał z losem, mimo że jedyną rzeczą, której tak naprawdę pragnął, to własna rodzina... Sam przełknęła gulę w gardle. Chciała, żeby Dev był tutaj, obok niej, tak żeby mogła mocno przytulić go do siebie. Chciała zabrać daleko od niego ten ból i powiedzieć mu jedyną rzecz, której nikt z jego bliskich nigdy mu nie powiedział. Nawet siostra, dla której ryzykował własnym życiem. Siostra, którą niósł w swoich ramionach przez mrok nocy, żeby zapewnić jej bezpieczeństwo. Cieszę się cholernie mocno, że przeżyłeś. Zamrugała, powstrzymując łzy. Zła na siebie, że nie jest w stanie ich powstrzymać. Łzy oznaczały słabość i do niczego nie prowadziły. - Dlaczego odbieram jego wspomnienia? - Nie mogła wyczuć ich, kiedy była blisko niego. Więc dlaczego teraz to robiła? Kiedy rozmyślała nad tym, przysięgłaby, że czuje obecność Deva. Czuła jego panikę, gdy została wyrwana z jego ramion i nie mógł tego powstrzymać. A teraz, był w totalnym chaosie. Każda jego część rozpaczliwie pragnęła ją odzyskać. W tym celu gotów był iść do samego piekła i rozpieprzyć je na części, gdyby zaistniała taka konieczność. Czułość rozprzestrzeniła się po całym jej ciele, w sposób, w jaki nigdy wcześniej nie czuła. A z tym dziwnym ciepłem przyszła straszna myśl... Była zakochana w nim. Nie. To nie mogła być prawda. Nie mogę go kochać. Ale przecież nie mogła zaprzeczyć uczuciom w jej wnętrzu. To było coś, co zbyt dobrze znała i co czuła każdego dnia, będąc z Ioelem. Nie było żadnej wątpliwości. Ponieważ nawet teraz, kiedy jej życie było w niebezpieczeństwie, nie myślała o sobie. Nie dbała o Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

94

SHERRILYN KENYON - NO MERCY to, co się z nią stanie. Cokolwiek by to nie było, umarłaby z uśmiechem na ustach. Ale czuła starach przed tym, co jej śmierć zrobi z Devem. Nie chciała umierać, bo miała powód, by żyć. Nie chciała umierać, bo to zniszczyłoby jej niedźwiedzia... - I to jest powód, dla którego tu jesteś. Napięła się, słysząc bezcielesny męski głos, który powrócił. - Słucham? - Musisz zostawić Deva. - Dlaczego? - Bo jeśli tego nie zrobisz, on zginie.

Rozdział XIII Dev przystanął w drzwiach gabinetu w Sanctuary. Jego żołądek ścisnął się jak zawsze, ilekroć tu wchodził i widział puste biurko matki. Nikt na nim niczego nie przestawił. Nie mieli serca. Nawet pióro, które położyła tuż przy telefonie, wciąż tam leżało. To było bardzo niesamowite. I tak długo, jak tak pozostanie, cały czas będzie się spodziewał zobaczyć ją tutaj, patrzącą na niego znad swoich okularów i czekającą, żeby się z czegoś wytłumaczył. Jeżeli chodziło o nią, miał bardzo mieszane uczucia. Kochał ją ponad wszystko, lecz mimo to... Nie była zbyt sympatyczna. Prawdziwa matka niedźwiedzica w dosłownym znaczeniu tego słowa. Gwałtowna i sroga. Nieugięta. Chociaż potrafiła okazywać uczucia, zwłaszcza swoim ulubieńcom, takim jak Griffe, Bastien, Kyle i Aimee, nie było to dla niej łatwe. Oczekiwała po nich Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

95

SHERRILYN KENYON - NO MERCY doskonałości i bardzo szybko dawała im do zrozumienia, że ją zawiedli. Przede wszystkim, nigdy nie odstępowała od kary. Każąc każdego z nich, nawet swoich pupilków, kiedy myślała, że spieprzyli coś lub narazili na niebezpieczeństwo rodzinę. Ale to nie dlatego tu był i śpieszył się. Nie dla wspomnień... Jedyne, na czym teraz powinien się skupić to Sam. Przyszedł tutaj, szukając Aimee. Jego siostra siedziała przy biurku pod ścianą, zajmując się papierkową robotą. Podobnie jak ich matka mogła być całkiem nieprzyjemna, kiedy ją zirytowano albo przeszkodzono w czymś, co robiła. Ale była w niej wrodzona dobroć, która łagodziła nawet najgorsze jej nastroje. - Hej, kochanie - przywitała go z uśmiechem. Jakoś zawsze potrafiła odróżnić go od jego identycznych braci. - Jak tam wam idzie w Klubie Charonte? - Szło świetnie, dopóki nie wtrącił się demon i nie porwał Sam. - Rany - westchnęła, zszokowana. - Nie widziałaś Fanga? Próbuję dodzwonić się do niego, ale włącza się poczta. - To był prawdziwy powód, który sprowadził go do Sanctuary. Potrzebowali Fanga, by podążył tropem demona. - Jest z Remim. Rozładowują transport w chłodni. - To wyjaśniało gówniany zasięg telefonu. Stal w chłodni, była tak gruba, że nawet broń jądrowa nie dałaby rady przeniknąć przez nią. - Chcesz, żebym pomogła jej szukać? - Dzięki, ale wolałbym, żebyś usiadła sobie spokojnie na swoim tyłeczku i trzymała się z dala od tego. Nie chciałbym w najbliższym czasie wyrywać cię z łap kolejnego demona i wydaje mi się, że Fang również by tego nie chciał. Wydała z siebie dźwięk najwyższej irytacji. - Dev? - zatrzymała go, gdy zaczął wychodzić. - Taak? Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

96

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Wszystko w porządku? - Widział zatroskanie na jej twarzy. Wyglądasz... dziwnie. Dziwnie? Czuł się okropnie. Gorzej niż okropnie. Czuł się cholernie źle. Nie wiedział dlaczego, ale znowu od nowa przeżywał noc, kiedy zginęli jego bracia. Był zżerany przez to samo uczucie bezradności i nienawidził tego. Nie mógł znieść myśli, że komuś, o kogo się troszczył, dzieje się krzywda. Sam nie jest dla ciebie kimś ważnym. Nie tak naprawdę. Byli tylko ciut więcej niż nieznajomymi. Ale nie czuł tego w ten sposób. Jakaś część niej, żyła w nim, zakorzeniając się głęboko, chociaż wiedział, że nigdy nie będą mogli być nikim więcej niż tylko przyjaciółmi. Może od czasu do czasu, okazjonalnie, będą umawiać się i uprawiać seks. Nawet o tym nie myśl. Szczególnie przy siostrze wpatrującej się w niego. To było straszne jak diabli. - Wszystko w porządku - mruknął. Nigdy nie pozwoli Aimee poznać prawdy. Jeszcze lepiej, nigdy nie pozwoli nikomu poznać swoich uczuć. Już dawno temu ukrył je za dowcipem i sarkazmem. Tak było bezpieczniej. Zamknął drzwi i mignął się do chłodni, gdzie Remi i Fang magazynowali mięso. Dźwigając pudło na półkę, Remi wykrzywił wargi na widok Deva. - Oto cały ty, pojawić się, kiedy ciężka robota jest już zrobiona. Zawsze miałeś niesamowity talent do tego. Dev zignorował go i podszedł do stojącego na drabinie Fanga. - Potrzebuję twoich demonicznych umiejętności - zwrócił się do wilka. Fang zaprzestał przestawiania pudeł ze stekami i spojrzał na niego. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

97

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Po co? Dev popatrzył na niego jak na wariata. - Na demony, oczywiście. Fang schodząc z drabiny, pokazał mu środkowy palec. - Rany! Dlaczego mieszkam z takimi debilami pod jednym dachem. Remi parsknął. - Ponieważ kochasz naszą siostrę, a ona nie chce nas zostawić. Uwierz mi, wiem coś o tym. Przez całe lata starałem się ją spławić. Fang patrząc na Remiego, potrząsnął głową i odwrócił się do Deva. - Co się dzieje? - Empusa porwał Sam, a my nie możemy jej znaleźć. Chcę, żebyś powiedział, gdzie mamy jej szukać. Fang zagwizdał cicho. - Empusa nie jest łatwo wytropić. Jesteś pewien, że jeden z nich ją ma? - Tak powiedziała Chi. - Cóż, ona powinna to wiedzieć. - Podrapał się po brodzie. Cholera jasna. Nie jest za dobrze. Daj mi minutkę, skonsultuję się z moimi ludźmi i wrócę do ciebie. - A czy robiąc to, mógłbyś się pośpieszyć? Mam złe przeczucie, że empusa, który ją porwał jest tym samym, który przylazł tu, podając się za Nicka. Jeśli mam rację, to on współpracuje ze Strykerem, a jeśli tak jest, to śmiało można założyć, że Sam nie jest zbyt dobrze traktowana w uroczym Hoteliku Daimon Central.

*******

Lazaros, pod postacią smoka, ryknął gniewnie na całe Kalosis. Głęboko w jego cielsku płonęła furia. Wściekły, szukał Strykera. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

98

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Wyczuł go, siedzącego samotnie w gabinecie. Demon, przy pomocy swoich mocy, z impetem i bez szwanku, przeniknął przez ścianę budynku. Władca Daimonów uniósł brwi, kiedy nagle Lazaros pojawił się, tuż przed jego rzeźbionym biurkiem, w swojej prawdziwej postaci demona. Ale poza tym, nie okazał po sobie żadnej innej reakcji. Lazaros, jak wszyscy potomkowie bogini Empusa, w swojej demonicznej formie miał tylko jedną nogę. Ale jedna noga była dokładnie tym, czego potrzebował, żeby kopnąć w tyłek swojego wroga. A teraz chciał wbić ją w sam środek zwieracza Strykera. - Dlaczego mi nie powiedziałeś, że Nick Gautier jest Malachai? Stryker wypuścił z siebie długie uspakajające westchnienie. Złapał dłońmi głowę i oparł się o wyściełany czarną skórą fotel. - Co jest z wami, cholerne mięczaki? Wystarczy tylko to jedno słowo, a zwiewacie do mnie z podkulonymi ogonami między swoimi kulosami. Skomląc o tym, jak to zsikaliście się w gacie, bo je usłyszeliście. Tak, jest Malachai, no i co, do kurwy nędzy, z tego? Lazaros rzucił w jego stronę strumień energii. Stryker przechwycił go i wysłał z powrotem w jego stronę z dziesięciokrotnie większą mocą, przyszpilając demona do ściany tuż nad marmurowym kominkiem. Zacisnął na nim moce, pozwalając demonowi wić się w agonii. - Gautier nie jest jedynym z takimi uzdolnieniami. Bądź łaskaw pamiętać, że ja również mam moce boga. I nie omieszkam ich użyć. Lazaros ryknął z wściekłości. - Zamknij się debilu. - Stryker ponownie użył swoich mocy i nałożył mu kaganiec. To było minimum, co mógł mu zrobić. Demon stękając, warczał Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

99

SHERRILYN KENYON - NO MERCY jak zwierzę w klatce. Stryker wypuścił pełen frustracji oddech i upuścił demona na podłogę. - Posłałem cię do Gautiera, bo wiem, że teraz łatwo można nim manipulować. Jego moce rosną, ale wciąż są niczym w porównaniu z naszymi. Gdybyś nie był takim cholernym idiotą, mógłbyś opętać go, tak jak chciałem i nastawić innych przeciwko niemu. Potrzebował Nicka w razie ucieczki. Ale to był plan awaryjny, gdyby jego pierwotny nie powiódł się. Co lepiej, żeby się nie stało. A teraz chciał Samii. Spiorunował wzrokiem Lazarosa. - Jeśli uwolnię cię, dasz radę zachowywać się choć przez pięć sekund jak dorosły demon? Lazaros, wykrzywiając się groźnie, rzucił mu gniewne spojrzenie. - Nie sądzę, że temu podołasz, ale i tak mam zamiar usunąć knebel z tej twojej gęby, bo już takim miłym facetem jestem. Nie każ mi jednak tego żałować. Bo jeśli to zrobisz, drugi raz nie założę ci kagańca. Tylko zetnę tą twoją pieprzoną, pustą łepetynę. Lazaros dał krok do przodu, ale w porę zatrzymał się, rozsądnie opanowując swoją głupotę. - Jesteś takim gnojkiem - warknął. - No cóż. To idzie w parze z byciem Królem Pieprzonych Gnojków. Skądinąd trudno dowodzić armią przeklętych, jeśli się jest Królem Uprzejmości. Lazaros spojrzał na niego spode łba. - Och, przestań marnować mój czas tymi swoimi żałosnymi spojrzeniami. A skoro już o tym mowa, jakie tandetne wytłumaczenia zaserwujesz mi, że nie ma z tobą Samii? Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

100

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Zostałem zaatakowany na ulicy przez coś, czego nigdy wcześniej nie widziałem. Stryker roześmiał się szyderczo. - Wiesz... To są tak zwane komary - zadrwił. - I zdaję sobie sprawę, że są dość duże w Nowym Orleanie, ale... - Daj sobie spokój z tym sarkazmem. To był demon posiadający zmiksowane moce Mrocznego Łowcy i Daimona. Co za Frankenmonstrum stworzyłeś? Stryker zamarł w momencie, gdy te słowa zadudniły mu w uszach jak nieprzyjemny dzwon. Dzwon, któremu udawało się wymykać z jego sieci już od dobrych kilku lat. Dobrze wiedzieć, że w końcu wypłynął na powierzchnię. - Cael? - Taaa, tak go nazywała ta druga kobieta. - A to skurwysyn... - Stryker energicznie zaczął przemierzać gabinet, pozwalając swojemu umysłowi przyswoić nowe wiadomości. Żona Caela, Amaranda, była Apollitką w Seatlle. Wciąż nie był pewien, jak to się stało, że klan Apollitów, nie tylko przyjął pod swój dach, ale zaczął też chronić jednego z Mrocznych Łowców. Kilka lat temu w czasie ataku na Caela i jego narzeczoną oboje zostali przemienieni w Daimony. Od tego czasu nikt o nich nie słyszał. Dlaczego tu byli? Dlaczego akurat teraz? Czyżby odkryli jego sekret związany z krwią demona? Bo co innego utrzymywałoby ich przy życiu? Nie mógł sobie wyobrazić Mrocznego Łowcy zabierającego duszę człowiekowi, nawet dla zwyczajnej czysto ludzkiej potrzeby przetrwania. Być może demoniczna istota Lazarosa wyczuła w nich ten sam trik, którego on i jego armia używali do wzmocnienia ich daimonicznych uprawnień. Co taka krew mogła zrobić z Mrocznym Łowcą? Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

101

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Było cholernie dużo intrygujących możliwości. - Mówił coś? - zapytał się demona. - Zasadniczo kazał mi szybko umierać. Całkiem tak jak ty. Stryker skrzywił się, słysząc strach w głosie Lazarosa. To nie mogło oznaczać nic dobrego. Nie dla nich. Nie wierzył, że to był zwykły zbieg okoliczności. Nigdy w coś takiego nie wierzył. Zbiegi okoliczności nie istniały. Wszystko działo się z jakiegoś powodu. Absolutnie wszystko. I to właśnie sprawiało, że zaczął się zastanawiać, czy Cael wiedział, że Stryker wyśle Lazarosa po Samię. A może Cael był również jednym z jej obrońców? Mrużąc oczy, spojrzał badawczo na demona. - Zdradziłeś im coś? Po twarzy Lazarosa było widać, że gotów był za te słowa wypruć mu flaki. Szkoda, że brakowało mu jaj i umiejętności, żeby spróbować. Stryker zawsze był chętny do dobrej walki. - Oczywiście, że nie - warknął demon. - Doskonale. - Mimo wszystko nie musiał zabijać skurwysyna. A teraz bądź grzecznym małym demonkiem i spadaj. Muszę pomyśleć. Lazaros podszedł do drzwi i zatrzymał się. - Nie skończyłem z nią, Stryker. Ona zabiła moją rodzinę i teraz, kiedy mnie uwolniłeś, nie spocznę dopóki nie będę trzymał jej pulsującego serca w garści. I to był powód, dla którego Stryker udał się do swojego stryjecznego dziadka Hadesa. Kiedy badał przeszłość Samii, odkrył pakt jej siostry z demonem. Głupia Samia z góry założyła, że to Daimony zabiły jej męża i dziecko. A wcale tak nie było. Daimony nie mogły zawierać takich paktów. Tylko bogowie i Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

102

SHERRILYN KENYON - NO MERCY półbogowie mogli to robić. Samia miała szczęście, że Artemida ukryła ją po tym, jak zmasakrowała brata Lazarosa. Gdyby nie ten jeden akt rzadkiego altruizmu ze strony Artemidy, Samia zostałaby natychmiast zabita. Zamiast tego Artemida zamknęła na klucz Lazarosa w Tartarze, trzymając go z dala od swojej ulubionej amazońskiej wojowniczki. A teraz Stryker trzymał klucz do egzystencji demonicznego półboga. - Świetnie. Pamiętaj tylko, że zanim ją zabijesz, masz przywlec ją do mnie. Moje potrzeby mają pierwszeństwo przed twoimi, a jeśli mnie zawiedziesz, przysięgam, że kara Prometeusza będzie zwykłą przejażdżką po plaży, względem tego, co z tobą zrobię. Samia była jego kluczem do zabicia ojca i zawładnięcia światem. I tym razem nic go przed tym nie powstrzyma.

*******

Fang mignął ich do przerażająco ciemnego korytarza. I gdyby Dev nie miał doskonałego wzrok, byłby ślepy jak kret. Wilk położył dłoń na jego ramieniu, zatrzymując w miejscu. - Pamiętaj, Niedźwiedź, to ja będę mówił. Ty masz siedzieć cicho, dopóki Thorn nie zada ci pytania. Dev strząsnął jego dłoń z ramienia. Nie miał pojęcia, kim był Thorn, Fang nie rozgadywał się na jego temat. Szczerze mówiąc, Dev miał to gdzieś. Najważniejsze w tym wszystkim było to, że... facet trzymał Sam w areszcie i już tylko to przesądzało o jego śmierci. - Nie gram w te twoje tajemnicze gówna, Wilku. - A ja nie chcę sprzątać twoich bebechów. I nie chcę być tym, który będzie musiał powiedzieć Aimee, że jej ukochany starszy brat został roztrzaskany o podłogę. Comprende? Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

103

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Kapuję. - Nie sądzę. Thorn jest złem wcielonym. Coś jak Savitar tylko na sterydach. To zatrzymało Deva. Savitar nadzorował radę Omegrion, której podlegali wszyscy Zwierzo-Łowcy. Nikt nie wiedział, kim lub czym był. Wiedzieli tylko tyle, że był tak wszechpotężny, że każdy kto był na tyle głupi, by wejść mu w drogę, nie pożył nawet na tyle długo, by zacząć tego żałować. Kiedyś Savitar zgładził cały gatunek Zwierzo-Łowców, bo zrobili coś, co go ledwie zirytowało. Od tamtej pory, wszyscy omijali go szerokim łukiem. - Rozumiem. Tutaj rządzi Thorn. A ja mam trzymać gębę na kłódkę. Skinąwszy głową, Fang zaczął prowadzić go mrocznym korytarzem, który zdawał się nie mieć końca. Dookoła było potwornie ciemno, ale Fang odnajdywał drogę jak profesjonalista. I tak było do samego końca, dopóki nie dotarli do drzwi, spod których widać było tańczące płomienie ognia. Dev wciąż nie był pewien, gdzie byli. W jednej chwili przebywali w chłodni, gdzie Fang rozmawiał ze swoimi ludźmi, a w następnej teleportował ich do pozbawionego światła pustkowia, które przypominało mu podziemne królestwo Nether z Mortal Kombat. Albo scenerię z jednego z odcinków Night Gallery. Jednak to nie było takie samo. To było prawie jak próżnia... jak przestrzeń bez gwiazd. Przytrzymując Deva, Fang zapukał do drzwi. Dźwięk rozniósł się echem dookoła nich. Jedno uderzenie serca później, z sufitu padło światło i oświetliło drzwi. Dzięki temu Dev mógł dostrzec, że znajdują się w średniowiecznej budowli. Stal na wysokości ich oczu zaczęła wirować i uformowała się w twarz kobiety demona z kłami i Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

104

SHERRILYN KENYON - NO MERCY płonącymi czerwienią oczami. Demonica przesunęła po nich wzrokiem i przemówiła. - Lord jest zajęty. Fang nie wahając się, wyrzucił z siebie. - Muszę się z nim zobaczyć. Syknęła, obnażając ostre kły. - Pozwól mi przejść, Shara. Nie byłoby mnie tutaj, gdyby to nie było ważne. - No, no, no - cmoknęła na niego. - Jesteś odważny, Wilku. Nawet bardzo odważny. Albo może raczej bardzo głupi byłoby lepszym określeniem. Z wszystkich istot, które tutaj służą, sam powinieneś wiedzieć najlepiej - co powiedziawszy, wtopiła się z powrotem w drzwi. - Kto to? - Dev zapytał Fanga. Zanim ten zdążył mu odpowiedzieć, drzwi, bez najmniejszego dźwięku, powoli otworzyły się. Do holu wpadło światło, rażąc go w oczy, dopóki do niego nie przywykł. Tym razem demon był piękną, szczupłą kobietą, ze szpiczastymi uszami i krótkimi czarnymi włosami, w wieku około dwudziestu dwóch lat. Miała na sobie tylko przezroczysty czerwony płaszcz, który obnażał całe jej ponętne ciało. Oblizują pełne usta, zmierzyła Deva niesamowicie gorącym spojrzeniem, które o dziwo nie rozpaliło go. Nie był zainteresowany żadną kobietą, z wyjątkiem pewnej Amazonki. Zamknęła drzwi i poprowadziła ich małym spartańskim przedsionkiem do ciemnego pokoju, gdzie na ścianach wisiała starożytna broń. Miecze, topory, włócznie... I jeszcze inne, których Dev nie potrafił zdefiniować. W kącie stało ogromne, bogato rzeźbione biurko z wyściełanym krzesłem. Ryt na biurku był tak misterny, że wyryte na nim gargulce wyglądały, jakby w każdej Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

105

SHERRILYN KENYON - NO MERCY chwili miały ożyć i ruszyć do ataku. Fang poprowadził go do pojedynczego krzesła,... czy może lepszym mianem byłby tron. Tak samo jak biurko, ten mebel również był olbrzymi i cały wygrawerowany głowami smoków. W miarę jak się zbliżali, ryty otwierały oczy z żółtymi i czerwonymi źrenicami, obserwując ich uważnie. Jeden ze smoków zionął ogniem, zatrzymując Fanga w miejscu i nie pozwalając mu podejść bliżej. Dev spojrzał gniewnie na mężczyznę zasiadającego na tronie. Nienagannie ubrany w czarną jedwabną koszulę i wełniany garnitur, miał niezapięty pod szyją jeden guzik. Dzięki czemu Dev mógł zobaczyć bliznę, która biegała przez jego obojczyk. To wyglądało tak, jakby ktoś próbował poderżnąć mu gardło. Jego rysy były tak doskonałe, że śmiało mógłby uchodzić za kobietę, gdyby nie otaczająca go śmiercionośna aura Zamierzam-zębami-wyrwać-twój-kręgosłup. Zmrużył niebezpiecznie swoje zimne, czarne oczy, patrząc na Fanga, po czym przesunął je na Deva. - Nie możesz jej mieć. - Słucham? - zapytał Dev urażonym tonem. Mężczyzna omiótł go lekceważącym wzrokiem. - Jeśli pozwolę ci mieć Samię, Lazaros zabije ją. Dziewczyna zginie w męczarniach. Uwierz mi, trzymając ją tutaj, wyświadczam wam przysługę. Dev potrząsnął głową. - Sam mogę ją chronić. - I wykonujesz tą godną podziwu pracę aż nadto. Gdybym był Samią byłbym cholernie mocno podłechtany tą twoją opieką. - Ton, jakim to powiedział był tak protekcjonalny, że Dev z trudem się powstrzymał, żeby nie skoczyć mu do gardła. Thorn, ignorując gniew Deva, ciągnął dalej. - Arogancja,... jakże Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

106

SHERRILYN KENYON - NO MERCY kocham ten dźwięk bezdennej głupoty po długim, drętwym dniu. Uniósł kielich, a kobieta demon pojawiła się i napełniła go czymś, co wyglądało bardziej jak krew niż wino. - Powiedz temu swojemu niedźwiedziowi, Wilku, że nie jest w stanie poradzić sobie z naszymi wrogami. - Próbowałem, Thorn. Ale nie chciał słuchać. - Szkoda. Pożałowania godni głupcy nigdy tego nie robią. Przynajmniej do czasu, kiedy już jest za późno i nie można zrobić nic więcej, jak tylko zeskrobać ich szczątki. - Thorn przez chwilę sączył napój, a jego oczy zmieniły się z dziwacznie jarzących się zielonych w jaskrawożółte, komponując się z oczami niektórych smoków, które cały czas uważnie ich obserwowały. - Wiesz, jaki jest problem z widzeniem przyszłości? - zapytał Deva. - Wyczerpały ci się banki, w których mógłbyś przechowywać wygrane na loteriach? Thorn zaśmiał się zimno na sarkazm Deva, Fang zaś wciągnął gwałtownie oddech i rzucił mu ostrzegawcze spojrzenie. - Nie możesz przechytrzyć wolnej woli. To staje się przekleństwem twojego istnienia. Dev oparł ręce na biodrach. - Zabawne, zawsze myślałem o wolnej woli jako o darze. - Zawsze myślałeś. To tylko pokazuje, jak naiwny jesteś. Naiwny, może, ale w tym momencie ten fiutek zaczynał Deva porządnie wkurzać tym swoim, typowym dla aktorów grających w filmach klasy B, sztucznym zachowaniem i upomnieniami. Z coraz większym trudem się powstrzymywał, by nie rzucić się mu do gardła. Jakby wyczuwając jego zamiary, Fang położył dłoń na jego ramieniu, przypominając mu, że opanowanie jest kluczem do tego, co chciał uzyskać od Thorna. Jeśli był taki jak Savitar, jawna agresja może sprowadzić śmierć na Sam. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

107

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Dla niej i tylko dla niej, ujarzmił swój temperament. Fang odchrząknął. - Kiedyś powiedziałeś mi, że istnieje więcej niż jeden rodzaj śmierci. Thorn ze smakiem pociągnął duży łyk, zanim odpowiedział. - Bo tak jest istotnie. - To jaka śmierć ich czeka? Jeden kącik ust Thorna uniósł się w górę. - Wiesz, że nie mogę tego powiedzieć, Wilku. No dobra,... mógłbym to zrobić, ale to mogłoby zmienić postać rzeczy i wtedy byłoby do dupy. A może i nie, ale kim ja jestem, żeby bawić się w takie wyliczanki. - Spojrzał przez ramię. - Shara? Bądź tak miła i przyprowadź dwójkę naszych gości z Hotelu California. - Możesz wymeldować się w każdej chwili, ale nigdy stąd nie wyjdziesz... - Stara piosenka grupy Eagles z lat siedemdziesiątych zaczęła prześladować Deva. Co za palant... Jaki jest jego problem? Dev, bezgłośnie, poruszając samymi ustami, zwrócił się do Fanga. Oczy Fanga rozszerzyły się ostrzegawczo, by zachowywał się odpowiednio - coś, co było praktycznie niemożliwe dla kogoś, kto żył po to, żeby drażnić innych. Thorn wstał. Dev cofnął się, nie ze strachu ale z respektu. Wokół mężczyzny unosiła się silna aura, starożytna i śmiercionośna... Aura, która wyraźnie mówiła, że mimo jego nienagannych manier i kulturalnej mowy, znacznie częściej podrzyna innym gardła niż ucina sobie pogawędki. I z jakiegoś powodu Dev miał wizję jego otoczonego płomieniami. Thorn zerknął na Deva. - Wybacz mi chamstwo. Zaproponowałbym wam coś do picia, ale uwierz mi, nie chciałbyś niczego z tego, co mam. Nigdy w życiu i za żadne skarby. Okay,... milusi ten twój szef, Fang. Ten facet zdecydowanie nie Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

108

SHERRILYN KENYON - NO MERCY był Acheronem. Był przerażający jak jasna cholera, i zdecydowanie szurnięty. Dev nigdy by nie pomyślał, że spotka kogoś, przy kim Savitar czy Ash będą uchodzić za normalnych, ale Thorn... Bogowie dopomóżcie im, gdyby dwójka z nich kiedykolwiek połączyła siły. I to sprawiło, że zaczął się zastanawiać, co Thorn zrobił Sam. Czy była bezpieczna? Nie skrzywdziłem jej. Słowo skauta. Dev spiął się, słysząc w swojej głowie głos Thorna. Spojrzał na niego i dostrzegł znaczący wyraz jego twarzy. Tak, Niedźwiedziu, słyszę wszystko, a Sam jest całkowicie bezpieczna ze mną. Dev zacisnął zęby, wypominając sobie, żeby myśleć o pogodzie, a nie o dziwacznych mocach Thorna. Chwilę później wróciła Shara z... No właśnie, Dev nie miał pewności, kim była ta dwójka. W pierwszej chwili wziął ich za Daimony, ale wychwytywał coś jeszcze. Jakąś inną moc, która nie miała w ogóle żadnego sensu. Thorn machnął na nich swoim kielichem. - Amaranda. Cael. Poznajcie Fanga, który jest jednym z waszych kumpli po fachu, oraz jego szwagra Deva. Amaranda była zachwycającą istotą. W jasnoróżowej letniej sukience jej śniada skóra zadawała kłam nocnemu trybowi życia jej rasy. A z nieujarzmioną naturą, która sprawiała, że Thorn musiał nieźle się napocić, żeby ją ujarzmić, Cael ubrany był w czarną kamizelkę na gołe ciało i poszarpane dżinsy. Spojrzenie Deva zatrzymało się na odsłoniętym biodrze Caela, gdzie widniało wypalone piętno podwójnego łuku i strzały. - Jesteś Mrocznym Łowcą? Cael błysnął w jego stronę uśmiechem, pokazując swoje kły. - Tak jakby. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

109

SHERRILYN KENYON - NO MERCY No dobra,... Dev zmrużył oczy, patrząc na niego i stawiając w gotowości wszystkie swoje umiejętności obronne. - A co to takiego tak jakby Mroczny Łowca? Thorn roześmiał się diabelsko, zanim wyjaśnił. - Mroczny Łowca, który głupio zakochuje się w Apollitce, która by ratować jego życie, przemienia go w Daimona. - Spojrzał na Fanga. - Rozumiesz teraz, dlaczego starałem ci się wytłumaczyć, że miłość jest groźniejsza niż wszystko co ja mógłbym zrobić? Jestem przekonany, że to dlatego ślubny pierścień Acherona jest ozdobiony czarnymi czaszkami i skrzyżowanymi piszczelami. Przerwał, by rzucić Fangowi zjadliwe spojrzenie. - Ale nie chciałeś słuchać. - Podbródkiem wskazał Amarandę i Caela. - Nie mogłem patrzeć jak tacy wojownicy się marnują, więc wziąłem ich pod swoje skrzydła. Dev miał przeczucie, że dostanie się pod skrzydła Thorna było tylko w nieznacznym stopniu lepsze niż zostanie przejechanym przez ciężarówkę Mack, która na dokładkę cofa się i przejeżdża ponownie po ofierze. - Jak to? - Ocalił nas - odpowiedziała Amaranda. - Musieliśmy uciekać przed moimi ludźmi i przed ludźmi Caela. Dev spojrzał na nią jak na wariatkę. - Mówisz, że to wy jesteście niewinnymi ofiarami? Żerujecie na ludzkich duszach i ludzie stają się już trochę wkurzeni z tego powodu. Cholerni, śmierdzący skurwiele. Nie możecie pojąć, dlaczego to jest coś złego. Cael naprężył się, jakby chciał przyłożyć Devowi za to, że ośmielił się obrazić jego kobietę. - Tak naprawdę nigdy nie dotknęliśmy ludzi i nigdy nie zamierzamy tego robić. Żywimy się zdeprawowanymi demonami. Są dużo smaczniejsze i znacznie bardziej do przełknięcia dla Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

110

SHERRILYN KENYON - NO MERCY wszystkich zainteresowanych. Mniej kalorii. Bardziej syte. Cholera... Dev czuł się jak kretyn. Ceal miał rację. Nikt nie mógł ich winić za taki posiłek. - Więc oni są Hellchaserami tak samo jak ja? - Fang zapytał Thorna. Mężczyzna zasalutował mu swoim kielichem, zanim przekazał go Sharze. Fang wymienił spojrzenie z Devem. - Ale dlaczego oni są tutaj? Thorn cmoknął z dezaprobatą. - Pytasz o rzeczy, na które jesteś za smarkaty, Wilku. Wyluzuj i nie zaprzątaj sobie tym swojej główki. Wszystko, co musisz wiedzieć, to to, że oni są twoimi towarzyszami zabaw. Dzielicie wspólnie piaskownicę, a jeśli tego nie będziecie robić, to dostaniecie klapsa w tyłek. Taaa, to był obraz, bez którego Dev śmiało mógłby się obejść i żyć dalej szczęśliwie. Gdzie, do diabła, był galon wybielacza do oczu, kiedy go potrzebował? To wszystko jednak powodowało, że Dev był kompletnie skołowany. - Jak Cael może jednocześnie służyć Artemidzie i tobie? Thorn zadrwił. - Artemida nie dba o to, czy o cokolwiek innego... zwłaszcza teraz. Deva zaskoczyło jego niefrasobliwe podejście. Bogini może być bezwzględna, kiedy ją wnerwić. - Co masz na myśli? Thorn poklepał go po ramieniu. - Chcesz dalej ględzić o tym, czy może wolisz porozmawiać o swojej dziewczynie i o jej dobrym samopoczuciu? - Sam nie jest moją dziewczyną. - Zatem wybacz mój błąd. - Thorn cofnął się. - Uwolnię ją i oddam pod twoją opiekę, bo to jest to, czego oboje chcecie. Chociaż uważam, że jesteście cholernymi idiotami. Ale to jest wasz Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

111

SHERRILYN KENYON - NO MERCY wybór. Broń mnie Boże, żebym miał kiedykolwiek kolidować z waszą wolną wolą. Zamiast ulgi, dziwny lęk przeszył Deva. - To jest takie proste? Thorn roześmiał się głośno. - Nic nigdy nie jest takie proste, Niedźwiedziu. Stryker chce twojego miodku, żeby zniszczyć świat, jaki znamy. Ty arogancko twierdzisz, że potrafisz chronić ją lepiej niż ja. Chociaż ja dowodzę armią i żyję w miejscu, do którego nie można się dostać. Dlatego uważam, że powinniśmy przeprowadzić sprawdzian. Najlepsza bestia wygrywa i wszystko na ten temat. Dev poczuł, jak jeżą mu się włosy na karku. Dziwne przeczucie nie opuszczało go. To musiała być pułapka. Nie ufał Thornowi nawet na tyle, by mrugnąć okiem, przebywając z nim w tym samym pomieszczeniu. Podstępna, pieprzona gnida. Czekaj... O tak, zdecydowanie nadciągał podstęp. - Co masz na myśli? - zapytał Dev. Thorn pstryknął palcami i w ścianie otworzył się portal. - Mam dla ciebie zadanie, Niedźwiedziu. Czy kiedykolwiek słyszałeś o Pasie Hipolity? - O który Herkules musiał walczyć z Amazonkami? Thorn pochylił przed nim głowę nieomal z szacunkiem. - W wielkim uproszczeniu, ale tak. To właśnie ten pas, który Herkules musiał zdobyć walką. I nie wiem, czy zdajesz sobie z tego sprawę, czy też nie, ale tak się jakoś dziwnie złożyło, że Samia jest kuzynką Strykera. Ten niesamowicie intrygujący nius, całkowicie niezwiązany z tematem ich rozmowy, był czymś, czego Dev nie spodziewał się usłyszeć i wcale nie był pewien, czy aby się nie przesłyszał. - Że co? Thorn przemówił wolniej, ponownie tym swoim protekcjonalnym Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

112

SHERRILYN KENYON - NO MERCY tonem, który sprawiał, że Dev miał ochotę przyłożyć pięść do jego szczęki i sprawdzić, czy pasuje. - Hipolita, babka Samii, legendarna królowa Amazonek. Nadążasz? Jej ojcem był bóg wojny, Ares. Ponieważ Ares jest pradziadkiem Samii, to sprawia, że ona i Stryker są tak jakby kuzynami. To wyjaśniało niesłychane umiejętności Sam do walki. - Czy Sam wie o tym? - Wydaje mi się, że wie kto był jej pradziadkiem. To nigdy nie było żadną tajemnicą. Hipolita zawsze była dumna z tego, że jest półboginią. Dev nie mógł winić jej za coś takiego. Sam też chwaliłby się dookoła, gdyby był spokrewniony z bogiem, ale to nie było istotne w tej chwili. - A co to ma wspólnego ze mną? - Zasadniczo nic, poza tym, że kiedy Herkules ukradł pas, wpadł on w ręce ludzi, którzy wierzyli, że osobie, która go nosi daje on pewne określone moce. - A daje? Oczy Thorna stały się ciemnoczerwone. - I tak i nie. Wygląda na to, że istotny element opowieści został przemilczany. - A było to...? - Aby pas działał, osoba nosząca go musi być potomkinią Hipolity. - Ton głosu Thorna zmienił się z głosu dystyngowanego dżentelmena na głęboki demoniczny baryton. - Chcesz Sam z powrotem... daj jej pas, żeby mógł ją chronić, a wtedy pozwolę jej odejść z tobą. O taak, ta misja miała być jedyna w swoim rodzaju i śmiało mogła rywalizować z misją jego siostry, kiedy poprosiła go, żeby pomógł jej wyciągnąć Fanga z demonicznego piekła. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

113

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - A gdzie jest ten pas? Bez wątpienia gdzieś, gdzie śmierdziało, było gorąco i było bardziej niebezpiecznie, niż na farmie hodującej jadowite kobry. Thorn wypuścił z siebie dźwięk najwyższej irytacji. - Co?! Mam ci jeszcze narysować mapę? Zabrać cię tam i wskazać miejsce, jak jakiś pies myśliwski? - Strzelił palcami. Ściana po jego lewej zamigotała i pojawił się gigantyczny zegar z czarnej żywicy. Była to twarz smoka z żywymi, poruszającymi się, czerwonymi oczami, które dziwnie pasowały do oczu Thorna, wskazówkami zegara były skrzydła smoka. Wkurzający Deva gospodarz wskazał na smoka. - Masz jeden dzień, Niedźwiedziu. Dwadzieścia cztery godziny i ani sekundy dużej. Wróć z pasem, albo Sam zostanie tu... razem z tobą. - Przerwał, zanim dorzucił ostatni warunek. - Na wieki. To był dość spory kawał czasu, żeby pozostawać w jednym miejscu i Dev miał przeczucie, że Thorn raczej nie zamierzał zatrzymać go tutaj, by zapewnić mu milutki dzień rozrywki w Disneylandzie. No chyba, że będą się liczyć tortury z Piratów z Karaibów. - A co, jeśli nie zagram w tej grze? Twarz Thorna przybrała wyraz czystego lodowatego zła. - Już grasz, Niedźwiedziu. Przerwiesz ją, a wykopię cię stąd na zbity pysk, Sam natomiast zostanie tutaj, dopóki piekło nie zamarznie. A może nawet dzień lub dwa dłużej. Devowi zdecydowanie nie podobały się proponowane warunki. Chciał wsadzić mu je w tyłek i pozbawić go tej jego pieprzonej arogancji. Wiedział jednak, że nie jest w stanie przestraszyć władcy demonów, ale znał osobę, która to potrafiła. - Acheron najprawdopodobniej będzie miał coś do powiedzenia w tej sprawie. Thorn wygiął sugestywnie jedną brew i roześmiał się szyderczo. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

114

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Zamierzasz popędzić z płaczem do niego jak jakiś malutki dzidziuś, któremu zepsuto zabaweczkę, i prosić go, żeby ci ją naprawił? Dev ruszył do przodu, chcąc przyłożyć mu za ten komentarz, ale Fang złapał go i powstrzymał przed tą samobójczą szarżą. - Przestań - wyszeptał Fang. Przestań, cmoknij mnie w dupę... Ale to włączyło mu zdrowy rozsądek z powrotem do gry. Martwy nie będzie mógł pomóc Sam. Tak samo zresztą jak i sobie samemu. Ten sam jednak zdrowy rozsądek błagał go, żeby kazał Thornowi wsadzić sobie to wszystko w pewną część ciała, którą Dev był pewien, że Thorn ma na tyle mocno zaciśniętą, by mógł oszlifować nią diament. W swoim umyśle zobaczył piękną twarz Sam. Nie lubiła być otoczona nieznanymi rzeczami. Przede wszystkim nie chciała być zamknięta w klatce, nieważne jak złote miałaby pręty. - Więc, jak będzie Niedźwiedziu? Dev uniósł nogę i prześmiewczo klepnął się w udo. - O kurczę, wybieram Drzwi Numer Dwa, Bob. Wiesz, te które zapraszają wprost do samobójstwa, ze wcześniejszym zafundowaniem sobie sporej dawki okaleczeń i bólu. Zakontraktuj mój owłosiony tyłek do tego i nie opóźniaj mnie. Fang zabluźnił, a Cael roześmiał się głośno i chociaż starał się opanować, nie mógł. - Cholerna szkoda, że idziesz na pewną śmierć, Niedźwiedziu. W innym wypadku moglibyśmy zostać prawdziwymi przyjaciółmi. W oczach Thorna również było widać rozbawienie, ale reszta jego ciała nawet nie drgnęła. - Masz cztery wskazówki, żeby odnaleźć lokalizację i... - Spojrzał na zegar. - Wskazówki zegara zaczynają tykać. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

115

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Dajesz wskazówki, facet? Czy mam je zgadywać? Thorn poklepał go po policzku jak nauczyciel niesforne dziecko. - Na widoku nad brzegami Champs-Elysees, pas leży ukryty. Na progu najciemniejszej nocy, lokalizacja wypełni twój wzrok. Aby zobaczyć to, co nigdy nie może być odnalezione, szukaj koła dookoła. Aby odzyskać to, co bogowie zabrali, musisz stawić czoła najpotężniejszej z Trąb Powietrznych. Dev poczuł przemożną potrzebę przywalenia mu tak, żeby wybić z niego to jego samozadowolenie. - Wiesz, ta migrena, z tego wszystkiego, naprawdę nie pomoże mi go odnaleźć. - Masz swoje wskazówki, Niedźwiedziu... A teraz, powodzenia.

Rozdział XIV Sam obserwowała, jak Dev opuszcza włości Thorna i wraca do swojego rodzinnego domu, by przygotować się do podróży. Szloch utkwił jej w gardle, dławiąc ją. Nie mogła uwierzyć w to, w co był gotów dla niej zrobić. W ryzyko, jakie podejmował. Tylko nie zgiń. Proszę. Nie z jej powodu. Szczególnie, kiedy nie mogła mu pomóc. Co było dla niej istną torturą. Niech cię cholera weźmie, Thorn. - Sam? Słysząc delikatny głos Amarandy, drgnęła, rozglądając się dookoła. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

116

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Co ty tutaj robisz? - Ryzykujemy dużo, bardziej niż powinniśmy. Ale wiemy co przeżywasz i nie możemy pozwolić na to, żebyś cierpiała. - My? - Ja, Cael i Fang. - Wskazała na łóżko. - Jeśli się położysz, razem z Fangiem spróbujemy wyciągnąć twoją istotę na zewnątrz z twojego ciała i będziesz mogła iść razem z Devem. - Potraficie to zrobić? - Wydaje nam się, że tak. - Wydaje wam się? - Nie zabrzmiało to zbyt przekonywująco, szczególnie przez niepewność w głosie Amarandy. Dreszcz przeszył ciało Sam. - Czego mi nie mówisz? - Istnieje możliwość, że nie uda ci się wrócić... w całości. O tak, to byłoby naprawdę do bani. - Możesz wyjaśnić to dokładniej? W oczach Amarandy odbiła się jej niepewność. - Wprowadzę cię w stan głębokiej nieświadomości. Nigdy wcześniej tego nie robiłam. Dlatego mogę coś spieprzyć i wtedy już na zawsze pozostaniesz poza swoim ciałem... Albo już na wieki pozostaniesz w śpiączce. Sam spojrzała na ścianę, na której, niczym w kinie, widziała Deva zapisującego zagadkę Thorna. Ryzykował dla niej swoją wolnością i swoim życiem. Czy mogła zrobić coś mniej dla niego? - Zrobię to. Amaranda przygryzła nerwowo wargę. - Rozumiesz ryzyko? Sam skinęła głową. - Dzięki za to, że chociaż próbujecie. Naprawdę doceniam to, co robicie i jeśli coś spieprzycie, obiecuję nie chować zbyt długo urazy. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

117

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Amaranda wydała z siebie dźwięk, który w zasadzie mówił, że Sam jest cholerną idiotką, godząc się na to. - Mam nadzieję, że nadal będziesz tak uważała, nawet wtedy, kiedy nie będę mogła umieścić cię z powrotem w twoim ciele. - Uwierz mi, będę. Amaranda wskazała na łóżko. - Dobra, połóż się więc i pozwól mi spróbować dokonać niemożliwego. Sam posłuchała jej. Leżąc na plecach, napotkała nerwowy wzrok Amarandy. Uśmiechnęła się i powtórzyła bojową dewizę Amazonek. - Kto pragnie żyć wiecznie? Zwłaszcza, że nie mogła żyć razem z Devem.

*******

Dev siedział przy biurku, z głową schowaną w dłoniach. Wypuścił z siebie długi sfrustrowany oddech, studiując słowa, które nie miały dla niego żadnego sensu. - Na widoku nad brzegami Champs-Elysees, pas leży ukryty. Na progu najciemniejszej nocy, lokalizacja wypełni twój wzrok. Aby zobaczyć to, co nigdy nie może być odnalezione, szukaj koła dookoła. Aby odzyskać to, co bogowie zabrali, musisz stawić czoła najpotężniejszej z Trąb Powietrznych. Champs-Elysees... Aleja w Paryżu na końcu, której jest plac w kształcie koła. Ale chociaż niedaleko była woda, nie było jej w tamtym konkretnym miejscu. Więc jak to się miało do brzegu? Nie wspominając jeszcze o tej całej bezsensownej trąbie powietrznej. Nie słyszał, żeby coś takiego uderzyło w Paryż. - To jest beznadziejne - mruknął, sięgając po iPhone'a i googlując, szukał informacji o Paryżu. Nawet z tym wszystkim było Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

118

SHERRILYN KENYON - NO MERCY to bardzo, ale to bardzo ryzykowną sprawą, jednak nie zamierzał się poddawać. Nie kosztem utraty Sam. Rozległo się pukanie do drzwi. - Jestem zajęty! - zawołał, zakładając, że to Aimee chcąca denerwować go jakimiś głupotami typu, że zapomniał opuścić deskę w kiblu albo zostawił walające się skarpety w łazience. Zawsze wrzeszczała na niego z powodu takich bzdur. - Dev? Zamarł, słysząc przytłumiony głos Fanga. - Taaa? Fang pchnięciem otworzył drzwi. - Wiemy, gdzie musisz iść. - Do wariatkowa? Na oddział zamknięty i to dla ciężkich przypadków? Fang roześmiał się. - Taaa, ale mówię o twoim obecnym problemie, a nie o pewnym, zaklepanym miejscu na przyszłość. Spojrzał znacząco na papier, który Dev studiował. Nieśmiały płomyk nadziei zapalił się w sercu Deva. - Wiesz, gdzie jest pas? - Nie wiem. Ale myślę, że znam kogoś, kto wie. - Fang otworzył szerzej drzwi, by ukazać mu migający wizerunek Sam. Potworna ulga przeszyła Deva na wskroś, sprawiając, że oczy mu zwilgotniały. Zanim zdążył zastanowić się nad tym, co robi, był już na nogach i po drugiej stronie pokoju. Z walącym jak oszalałe sercem ruszył, by pochwycić Sam w ramiona tylko po to, aby przekonać się, iż jego ręce trafiają w próżnię i przechodzą na wylot przez jej ciało. Co jest, do cholery? Uśmiechnęła się do niego. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

119

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Nie jestem tak do końca cielesna. Przerażenie eksplodowało w nim. - Nie żyjesz? - Żyję. - Jednocześnie zawołali z Fangiem. Sam wskazała kciukiem na Fanga. - Amaranda i Fang połączyli swoje moce, tak żebym mogła wam pomóc. Dev skrzywił się. - Pomóc, w jaki sposób? - Jesteś Francuzem. Nic nie wiesz o Grecji. Tymczasem ja jestem chodzącą encyklopedią na jej temat. - Fang jest Grekiem - mruknął chmurnie. Fang potrząsnął głową, zaprzeczając. - Moje nazwisko jest greckie, ale urodziłem się w średniowiecznej Anglii. Uwierz mi, niewiele wiem o Grecji. - Jak powiedziałam... - Ton głosu Sam był stanowczy. - Mogę wam pomóc. Taaa, pewnie mogłaby, gdyby był gotów zaryzykować. Ale nie był. - Muszę zrobić to sam. Fang wysunął się do przodu. - Nie. Nie musisz. Dev przerwał mu. - Słuchaj, laluś, jedyną osobą, która przeraża mnie bardziej niż Thorn, jest moja siostra. Uwierz mi, gdyby coś ci się stało, cokolwiek, to ona przyrządzi w polewie cukrowej moje bliźniacze bułeczki i paróweczkę i zje na śniadanie. - Przeniósł spojrzenie na Sam. - I ciebie też nie zamierzam narażać. - Dlaczego? - Bo nie jesteś jedyną osobą, która ma problemy z ludźmi umierającymi w jej otoczeniu. Wydała z siebie pełne irytacji westchnienie. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

120

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Cóż, cholernie trudno umierać, kiedy rzeczy przechodzą przeze mnie na wylot. W przeciwieństwie do ciebie. Miała rację. Ale nadal nie był gotów ugiąć się i zaryzykować. - Wskazówki Thorna nie dotyczyły Grecji. Chodziło mu o Paryż. Tam, gdzie się urodziłem i gdzie jest moje terytorium. Wyśmiała go. - Nie bądź głupi, Dev. W tych wskazówkach jest coś więcej niż to, co powiedział Thorn. Nic, nigdy nie jest aż tak czytelne, jak się wydaje. Nie, w kontaktach z istotami takimi, jak on. - A co powiesz na to? Nie pozwolę ci pójść. Czy to jest dość czytelne dla ciebie? Nie miała dla niego litości. - To, co ty chcesz i tak nie ma dla mnie znaczenia. Kości zostały rzucone. Jestem tutaj i jak powiedział Thorn, zegar tyka. Więc, albo robimy to razem, albo robisz to sam, marnując cenny czas i wtedy już po nas. Fang podrapał się po karku, jak gdyby ich sprzeczka niepokoiła go. - Cholera, Dev, czy ty w ogóle nie znasz kobiet? Zostawisz ją za tyłkiem, a znajdzie inny sposób, by podążyć za tobą i masz to jak w banku, że przy okazji zrobi sobie krzywdę. Ona idzie z nami, przynajmniej możesz jej pilnować i chronić. Dev zacisnął zęby, walcząc z chęcią uduszenia ich oboje za to, ale Fang miał rację. Upór Sam nie znał granic. - Dobra. Powiedziałaś, że wiesz, gdzie niby mamy iść? - Tak. Naszym celem jest Hades. Dev uniósł jedną brew. - Grecki bóg Świata Zmarłych? Skinęła twierdząco głową. - Na widoku nad brzegami Champs-Elysees. To jest francuska

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

121

SHERRILYN KENYON - NO MERCY nazwa dla Elysian Fields6... - Cholera, wiedział o tym. Tylko chwilowo wyleciało mu z głowy. - ...które jest w Świecie Zmarłych, znanym także jako Hades. Świat Zmarłych otoczony jest pięcioma rzekami. Zakładam, że nad brzegami jednej z nich ukryto pas. To było bardziej sensowne od tego, co sam zakładał, ale jeśli to byłoby w Zaświatach należało przyjąć, że trąba powietrzna będzie najprawdopodobniej cholernie zakręcona i dojdą do tego jeszcze inne niebezpieczeństwa. - A co z resztą zagadki? - To muszą być wskazówki, które odkryjemy, kiedy już się tam dostaniemy. Ale będziesz musiał mi je wytłumaczyć. Dev prychnął. Taaa, w tej chwili był zbyt wielkim analfabetą, żeby cokolwiek rozszyfrować. Wciąż też nie był przekonany, by zabierać ją ze sobą. Jej bezpieczeństwo byłoby dla niego zbyt dużym obciążeniem... jak i fakt, że w tym momencie nie był w stanie o niczym innym myśleć, jak tylko o tym, by wziąć ją w ramiona i całować do utraty tchu, oczywiście zaraz po tym, jak już ją udusi. Ciężko myśleć logicznie, jeżeli już tylko sama jej obecność, i to nawet niecielesna, dawała mu piekielnie silną erekcję. - Dlaczego nie zabrać Ethona i nie wykorzystać go do rozszyfrowania tego? - wymamrotał pod nosem. Sam wyszczerzyła zęby w szerokim uśmiechu. - Ethon nie jest taki słodziutki. Taaa, ale gdyby Ethon zginął, Dev miałby to w dupie. Do diabła, mógłby nawet sam złożyć go w ofierze, gdyby zaszła taka potrzeba. Co nasunęło mu kolejne pytanie, które zadał Sam i Fangowi. - A jak dostaniemy się do Hadesu? Wymienili między sobą wyraźnie zakłopotane spojrzenia. 6

1Elizjum lub Pola Elizejskie – w mitologii greckiej część Hadesu - podziemnego świata, przeznaczona dla duszdobrych ludzi.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

122

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Widząc to, Dev zabluźnił, jednocześnie odczuwając napływającą falę mdłości. To tyle, jeśli chodzi o tą całą ich brawurę. - Nie wiesz. Ty po prostu tego nie wiesz, panno Jestem-Greczynką-i-znam-doskonale-nasze-legendy. Nie masz bladego pojęcia, co? Przyznaj się. Wytknęła mu język, lekko wykrzywiając twarz. - Mam pojęcie. Hades znajduje się na zachodnim krańcu świata. Odyseusz dotarł tam, płynąc od wyspy Kirke. Dev był pod ogromnym wrażeniem jej wiedzy. Może mimo wszystko mieli jakąś szansę. - Gdzie to jest? Przygryzła delikatnie wargę, zanim odpowiedziała niewyraźnym półgłosem. - Tak jakby zatonął i zabłądził. Nikt nie jest pewien, gdzie to dokładnie było. To tyle, jeśli chodzi o jej przydatność. - Ech. - Dev wypuścił z siebie krótkie westchnienie, zanim dodał. - Wiecie co, myślę, że znaleźliśmy się na samym dnie oceanu z żelbetonowymi buciorami przykutymi łańcuchami do naszych stóp i to w dodatku, nie tylko bez żadnej piły łańcuchowej ale nawet bez cholernego brzeszczotu w zasięgu wzroku. Podszedł do biurka i podniósł słuchawkę telefonu. Sam przesunęła się i stanęła tuż za nim. - Co robisz? - Korzystam z mojego telefonu zaufania i dzwonię do jedynego prawdziwego eksperta w tym temacie. Sam wytrzeszczyła oczy. - Dzwonisz do Artemidy? Dev roześmiałby się, ale wiedział, że lepiej tego nie robić. To tylko by ją uraziło i gdyby kiedykolwiek udało jej się wrócić do swojego ciała, zemściłaby się na nim i nie chciałaby być naga, kiedy on by był. - Nie sądzę, żeby Artemida odebrała mój telefon i chciała ze Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

123

SHERRILYN KENYON - NO MERCY mną gadać. - Przerwał, jako że jego ekspert odebrał telefon. - Hej, Ash... Mamy tutaj stan wyjątkowy.

*******

Po wyjaśnieniu przez Deva, co się dzieje, Ash zmaterializował się w pokoju, stając pomiędzy nim a Fangiem. Zmierzył Sam morderczym wzrokiem, zanim omiótł resztę takim samym mrożącym krew w żyłach spojrzeniem. - Czy wam ludzie od ciągłego pieprzenia się, już do reszty odbiło? Dev odpowiedział w imieniu wszystkich. - Tak. - I zerknął przy tym na Sam. - Ale przynajmniej ja i Fang cały czas jesteśmy w naszych ciałach. - Wskazał głową na Sam. - W odróżnieniu od pewnej osoby, którą znam. Z głębi gardła Asha wydobyło się warknięcie, jednocześnie uniósł rękę i wybijał bezgłośny rytm, wyginając po kolei palce. Dev był przekonany, że liczył do dziesięciu, zanim ponownie przemówił. Wyraz jego twarzy wyraźnie wskazywał, że z trudem się powstrzymywał, by nie pokazać im swojego prawdziwego oblicza Atlanty. - Przynajmniej Daimony nie dorwą was tam. Inne demony i bogowie mogą wyrwać wam wnętrzności i zjeść je, ale wasze dusze pozostaną bezpieczne. - Jego uwaga ponownie przeniosła się na Sam. - Nie spodziewałem się tego po tobie. - Odwrócił swoje wirujące srebrzyste spojrzenie na Deva i Fanga. - Po waszej dwójce tak. Dev odepchnął na bok gniew. Nie żeby Ash nigdy nie zrobił czegoś głupiego. Do diabła, Dev sam był świadkiem kilku bardziej niesamowitych, wręcz Oscarowych momentów głupoty Acherona. - Nie chcesz zabawić się w naszego przewodnika? Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

124

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Ash westchnął. - To nie takie proste. Nie mogę tam wejść bez negocjacji z Hadesem, który niezbyt chętnie pozwala mi przebywać na swoim terytorium. - Dlaczego? - Polityka, a teraz jeszcze kiedy Persefona jest nieobecna. Tylko idiota negocjowałby z nim cokolwiek. Nie jest w najlepszym nastroju. - Jego wzrok powrócił na Sam. - Jako Mroczny Łowca nie powinnaś przebywać w pobliżu żadnego boga, wiesz o tym. Zniszczą cię w mgnieniu oka i nieważne, że jesteś w tym swoim pół-rzeczywistym stanie, w jakim obecnie przebywasz. Zanim zdążyła odpowiedzieć, wtrącił się Dev. - Nie możemy tego jakoś obejść? Ilu bogów przebywa aktualnie w Zaświatach? - Och... mnóstwo. - Ton Asha był tak samo sarkastyczny jak i jego spojrzenie. - Hades nie jest tam jedynym z groźną gotycką fiksacją. Ma całe tabuny nadskakujących mu bogów i półbogów, którzy spędzają z nim czas. Wielu z nich jest tam tylko dlatego, by móc torturować potępionych, co oznacza, że posiadają całkowity brak empatii i nie odczuwają respektu przed nikim. Do tego cały czas przemierzają Hades. Szanse, żeby nie natknąć się na któregoś z nich są zerowe i to bez brania pod uwagę Prawa Murphyego. Dew podrapał się po karku. Te niezbyt miłe informacje przeszkadzały w jego planach. - To przesądza wszystko. Sam zostaje. Gorąco uderzyło w jej policzki. - Jak cholera zostaję. On jednak nie był w nastroju do dyskusji i nie zamierzał ustąpić. - Jak nic zostajesz. Jej oczy zapłonęły furią, stanęła stopa w stopę z nim, tak że ich palce u nóg stykały się ze sobą. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

125

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Nie pójdziesz nigdzie beze mnie. Nie pozwolę na to. Dev warknął groźnie, wiedząc, że nie ustąpi ani o krok, zwrócił się po wsparcie, którego musiała posłuchać. - Ash, każ jej nie ruszać stąd tyłka. - Nie mogę - mruknął Ash i podszedł do biurka, żeby przejrzeć zapisaną przez Deva zagadkę. - Jak to nie możesz? - zapytał gniewnie Dev. Ignorując jego pytanie, Ash podniósł papier. - To są te wskazówki? - Taa. Ash przewrócił oczami i wybuchnął krótkim, nieprzyjemnym śmiechem. - Oczywiście, że tak... - Ash zmierzył się wzrokiem z Devem. Thorn zrobił cię w konia, Niedźwiedziu. Wcale nie musicie przeszukiwać Hadesu, żeby odnaleźć pas. Już teraz mogę wam dokładnie powiedzieć, gdzie on jest. - A to będzie? - W dół ulicy. Ta wiadomość przywaliła w Deva jak cios pięścią. - Słucham? Ash przeczytał na głos wskazówki. - Na widoku nad brzegami Champs-Elysees, pas leży ukryty. Na progu najciemniejszej nocy, lokalizacja wypełni twój wzrok. Aby zobaczyć to, co nigdy nie może być odnalezione, szukaj koła dookoła. Aby odzyskać to, co bogowie zabrali, musisz stawić czoła najpotężniejszej z Trąb Powietrznych. - Skierował wzrok na Sam. Powinnaś wiedzieć, kto jest najpotężniejszą z Trąb Powietrznych. Swego czasu, była strażniczką pasa. - Aello? Skinął jej głową. Dev miał jeszcze większy mętlik w głowie niż zazwyczaj. - A kim jest Aello? Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

126

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Prawą ręka mojej babki i jednocześnie jej osobistym ochroniarzem. Pierwsza stanęła do walki z Herkulesem, kiedy przyszedł po pas i pierwsza zginęła z jego ręki. Dev machnął w jej stronę, żeby dokładniej wyjaśniła. - I jak to ma się do tego wszystkiego? Ash powrócił do papieru na stole. - Zasadniczo tylko tyle, że ona jest niezwyciężona. - Widocznie jest, skoro Herkules podał ją jej na jej własny lunch. Ash przesunął środkowym palcem po linii brwi. - To dlatego, że miał na sobie skórę Lwa nemejskiego. Gdzie nikt nie dba o ryzyko choć wie, że trofeum jest w zasięgu ręki? Dev nie musiał zgadywać. On już wiedział. - Gdzieś, gdzie nie jest za cudnie i jestem pewny, że odzyskanie tego będzie prowokującym śmierć aktem odwagi. Ash prześmiewczo udał, że dzwoni ręką niewidocznym dzwonkiem. - Ding, ding, dong. Dajcie temu chłopcu trofeum. - Skrzyżował ręce na piersi. - A jakby tego było mało, nie będziesz mieć na sobie płaszcza niezwyciężoności, kiedy staniesz przed nią, jak to zrobił nasz kochany staruszek Herc. I powinienem pewnie dodać, że nie będziesz walczył z nią jako z człowiekiem... Ona jest teraz, nienawidzącym ludzi, złym duchem, który łaknie krwi i nie może zostać zabity. Dev przewrócił oczami. - Cóż, dzięki Panie Stuknięte Nawiedzone Majtasy, ale w tym momencie myślę, że bardziej optymistycznie spojrzenie byłoby zdecydowanie bardziej na miejscu i dałoby dużo lepsze efekty. Jeśli nie znasz jakiegoś kulturalnego sposobu obgadania z Thornem uwolnienia Sam i spuszczenia mnie z jego haczyka, to musimy spróbować tego. I nieważne jak kiepsko to wygląda, to jest wszystko, co mamy. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

127

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Ash potarł swoją głowę, jakby nabawił się wcześniejszej migreny Deva. - Taak, niestety nie dam rady tego odkręcić. Thorn nie za bardzo za mną przepada... Dobra. Do zachodu słońca nie można nic zrobić. Dev nie zrozumiał tego. - Powiedziałeś, że to tylko w dół ulicy. Dlaczego mamy czekać? - W innym wymiarze, Bystrzaku. A tam nie można dostać się, dopóki nie zajdzie słońce, dlatego mowa o ciemności w twoich zapiskach. Hmm, to miało sens... teraz. Zabawne, jak łatwe wydawały się zagadki, kiedy znało się rozwiązanie. A korzystając z tego, że Ash był taki gadatliwy... - O czymś jeszcze powinniśmy wiedzieć? - Taaa. Dotyczy to koła dookoła. - Co z nim? - Chodzi tutaj zarówno o lokalizację, gdzie musicie się udać, by wyruszyć w podróż, jaki i o okresowe, niestabilne przesunięcia. Jelita Deva zacisnęły się ostrzegawczo na to, co mieli właśnie usłyszeć, a co był pewien nie będzie dla nich zbyt miłe. - Przesunięcia...? Ash spojrzał po nich po kolei, zanim powrócił wzrokiem do Deva. - Zmierzacie prosto w labirynt pełen czyhających pułapek, który cały czas będzie się zmieniać. Będzie się przesuwać, a wy będziecie musieli znaleźć drogę i dotrzeć do jego środka, gdzie Aello będzie już na was czekać, gotowa do walki. Pomyślcie o tym, jak o złej, podstępnej grze wideo. Jak tylko pomyślisz, że już wszystko będzie w porządku, podłoga zapada się pod tobą, a ściany przesuwają się, zostawiając cię nieprzytomnego... lub martwego... A wszystko to bez dodatkowego ekstra życia. Fang zatarł ręce. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

128

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - I nie dołączysz do nas w tym zabawnym wyścigu samobójców? - Z rozkoszą bym to zrobił, ale nie mogę. - Dlaczego nie? - zapytała Sam. - Jeżeli pójdę, Thorn będzie wrzeszczał w proteście i nie będzie honorował waszej umowy, twierdząc, że oszukiwaliście ze mną. Dev zmarszczył brwi. - A nie zrobi tak z Fangiem? - Nie. Fang nie jest wszechpotężny. Istnieje spora szansa, że z Fangiem możecie zginąć. Ze mną nie ma żadnej. Sam pokręciła głową. - To jest po prostu chore. Ash wzruszył ramionami. - Nikt z nas nie zamierza kłócić się o to. Jeżeli chodzi o ścisłość, Thorn nie ma zbyt wielu przyjaciół. - Zauważyłem - mruknął pod nosem Fang. Ash skinął głową na Deva. - Pamiętaj, musisz dostać się do środka i pokonać strażnika. - A jak wrócimy? - Nie mam bladego pojęcia. Nigdy nie byłem w środku labiryntu. Dev westchnął. - To byłoby nawet zabawne, gdyby nie było aż tak żałosne. Ash wyszczerzył zęby w szerokim uśmiechu. - Witajcie w moim świecie. A teraz, jeśli mi wybaczycie? - Poczekaj. - Sam powstrzymała go przed odejściem. - Wciąż nie wiemy, jak się mamy tam dostać. Mówiłeś, że to jest w innym wymiarze? Ash skinął głową. - Jedźcie do końca Elysian Fields aż do UNO7. Jest tam rondo. Stańcie po jego zewnętrznej stronie naprzeciwko Pontchartrain i... - A Research i Tech Park nie będą zasłaniać widoku? - zapytał

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

129

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Fang, przerywając mu. - Nie na długo. Dev wciąż był zbity z tropu. - Ale przecież tam niczego nie ma. Rondo jest puste. Ash uniósł ręce w geście kapitulacji. - Nie stworzyłem tej dziury. Mówię tylko wam, jak się macie tam dostać. Kiedy staniecie naprzeciwko parku w chwili, kiedy słońce skryje się za horyzontem, przejście ukaże się. To będzie trwało tylko minutę. Dlatego musicie się bardzo szybko poruszać. Bo, kiedy drzwi się zamkną, to nie otworzą się aż do następnego zachodu słońca. - Co oznacza, że nas to już nie obchodzi, bo jest już po wyznaczonym czasie - mruknęła pod nosem Sam. Ash skinął głową. - Powodzenia. - Tym razem zniknął, zanim zdążyli zapytać go o coś jeszcze. Fang zrobił długi wydech, zanim spojrzał na Deva. - Skoro przez kilka następnych godzin jesteśmy uziemieni, spadam stąd i idę spędzić ten czas z żoną... tak na wszelki wypadek, gdyby nie udało mi się wrócić z powrotem. Wydawało się to dla niego dobrym pomysłem. Fang wyszedł z pokoju przez drzwi. Dziwne zachowanie jak na Zwierzo-Łowcę, ale czasami w ich chaotycznej, paranormalnej egzystencji potrzebowali po prostu czegoś normalnego. Teraz, sam na sam z Samią, Dev marzył tylko o tym, by móc jej dotknąć. Wyglądała na tak bardzo nieszczęśliwą, że to sprawiało mu ból i jedyne, czego chciał, to to, aby jeszcze raz zobaczyć jej uśmiech. - Zdobędziemy ten pas, dziecinko. Zaufaj mi. Sam chciała w to wierzyć, ale nie mogła wyzbyć się złego 7

UNO - University of New Orleans.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

130

SHERRILYN KENYON - NO MERCY przeczucia. Raz po raz, na okrągło w swoim umyśle widziała umierającego Deva. To było tak wyraźne. I tak okrutne. Co by zrobiła, gdyby zginął? Czy zdołałaby się po czymś takim podźwignąć i żyć dalej? - Chciałabym, żebyś nie dobił tego targu z Thornem. Dev zafundował jej najmilszy, najdelikatniejszy uśmiech, jakiego nigdy wcześniej u niego nie widziała. - Oboje jesteśmy wojownikami. Wiedziałaś, że to zrobię. Nie będzie łatwo wyjść z tego cało, ale znajdziemy jakiś sposób, żeby ją pokonać. Uwierz we mnie. Gdyby tylko to było takie proste, ale ona znała brutalność i okrucieństwo swojego ludu. Tak, Amazonki były kobietami i fizycznie były słabsze od mężczyzn. Jednak nigdy w historii świata nie było lepiej wyszkolonej grupy wojowników, a Aello była najlepszą z nich. Jak mówi stare powiedzenie, nie liczy się wielkość psa w walce. Lecz wielkość walki w psie. I nawet w ciele Chihuahua, Amazonka pozostawała Rottweilerem. Wyciągnęła rękę z zamiarem odsunięcia zabłąkanego kosmyka z oczu, ale nie poczuła niczego. Jej palce trafiły w próżnię. Czuła, że brak jego ciepła w czasie tej wyprawy zagubi jej duszę. Tak bardzo chciałabym móc cię dotknąć, Dev. Nie chcąc, żeby dostrzegł jak bardzo te myśli sprawiają jej ból, uśmiechnęła się do niego. - Cóż, dobrą wiadomością jest to, że w tym wcieleniu nie prześladują mnie żadne emocje. - Widzisz, zawsze jest jakaś jasna strona. I on zawsze ją widział, ale nie ona. Choć żyła pełnią życia i chwytała życie obiema garściami, nigdy tak naprawdę nie dostrzegała jego piękna. Zatraciła tę zdolność. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

131

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Dopóki nie zobaczyła Deva, stojącego przed Sanctuary. Dev przypominał jej rzeczy, które nauczyła się ignorować. Z nim naprawdę czuła szczęście, entuzjazm i wszystko to, co niosło ze sobą życie. - Chciałabym móc kochać się z tobą. Zassał gwałtownie oddech. - Mówiąc w ten sposób, chcesz mnie chyba zabić. Poruszył się i stanął przed nią. - Chciałbym poczuć twój zapach. Cofnęła się gwałtownie. - Mój zapach? - Co za odpychający pomysł. Przytaknął. - Tak, twój zapach sprawia, że czuję się pijany. Uwielbiam czuć go na mojej pościli, na moim ciele. No dobra, może nie tak całkiem odpychający. Tak naprawdę ta myśl robiła ją niemożliwie gorącą i potrzebującą. - W tej chwili nienawidzę Thorna - mruknęła. - Ja też. Myślisz, że powinniśmy zabić za to tego kutasa? Roześmiała się. Jak to się działo, że zawsze potrafił ją rozśmieszyć, bez względu na tragiczne wydarzenia, czy okoliczności? Dev spadł głodnym wzrokiem na jej usta. Co sprawiło, że jej brzuch wypełniło nieokiełznane rozkoszne gorąco. - Możemy spojrzeć na to od jasnej strony - mruknął gardłowo. - Nie muszę szukać miejsc parkingowych w Nowym Orleanie? Jego śmiech był głęboki i nasycony zmysłowością, i wywoływał w jej całym ciele dreszcze. - To jest bonus, o którym nie pomyślałem. Chodziło mi raczej o to, że Daimony nie będą nam się pętać pod nogami. Chociaż raz mamy z nimi spokój. Sam nie zamierzała przyznać mu racji. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

132

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Taak? Duży bonus to byłby wtedy, gdybym mogła uprawiać z tobą seks. Jego brwi strzeliły w górę w zaskoczeniu. - A teraz, kto się zachowuje, jak napalony pies, myślący tylko o jednym? Zmarszczyła zabawnie nos, jej dłoń zapragnęła gorąco dotknąć jego włosów i poczuć je pod swoimi palcami. - Zdecydowanie ja, ale to tylko dlatego, że wiem jak okrutną torturą jest to dla ciebie. - Cóż, mógłbym zacząć surfować po Internecie, a ty mogłabyś zacząć czytać powieść na łóżku. W międzyczasie moglibyśmy się ignorować i udawać, że jesteśmy szczęśliwą parą małżeńską. Ponownie się roześmiała. - Czy naprawdę to jest to, co chciałbyś robić ze swoją żoną? - Absolutnie nie i pod żadnym pozorem. Setki lat żyłem w pojedynkę. Jeśli miałbym kiedykolwiek to szczęście, by odnaleźć swoją partnerkę, spędziłbym resztę mojego życia, okazując jej, jak bardzo jestem wdzięczny, że ją mam. - Totalne zaprzeczenie napalonego psa, myślącego tylko o jednym. - Wiem - wyszeptał. - Dlatego nie powtarzaj tego nikomu. Mogłabyś zrujnować moją reputację. - Wyciągnął ku niej dłoń i zaraz opuścił, przypominając sobie, że nie może jej dotknąć. - A co z tobą? Czy kiedykolwiek ignorowałaś swojego męża? Węzeł w jej gardle zaczął ją dławić, na myśl o Ioelu i jego czarującym uśmiechu. Na palcach jednej ręki mogła policzyć lata, kiedy miała to szczęście, by poznawać go bliżej. - Nie byłam z nim wystarczająco długo, by w nasz związek wkradła się nuda. Może z czasem tak by się stało, chociaż wątpię w to. To jest naprawdę śmiechu warte. Oboje wiedzieliśmy, że to będzie krótkie małżeństwo. Oboje byliśmy wojownikami, szanse na Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

133

SHERRILYN KENYON - NO MERCY długie szczęśliwe życie nigdy nie były po naszej stronie. To była tylko kwestia złego ciosu w czasie bitwy. Tak więc od pierwszej chwili, kiedy się spotkaliśmy znaliśmy wartość każdego uderzenia serca, bo wiedzieliśmy, że w każdej chwili może to być nasze ostatnie. Dev cierpiał z bólu, który słyszał w jej głosie i udręki, którą widział w jej oczach. - Tak bardzo mi przykro z powodu tego, co się stało. - Co? Z powodu tego jaką egoistyczną dziwką była moja siostra? To zdecydowanie nie była twoja wina. - Nie, ale rodzina powinna trzymać się razem w każdym nieszczęściu. Rzygać mi się chce, kiedy tak nie jest. Chciałbym móc zabić twoją siostrę dla ciebie. Sam z trudem się powstrzymała przed powiedzeniem mu tego, co do niego czuje. Nic dobrego jednak z tego by nie wynikło. Oni nigdy nie będą mogli być razem i ona dobrze o tym wiedziała. Nieważne jak bardzo by chciała, żeby było inaczej... Niektóre życzenia nie mogły i nie miały prawa się ziścić i wszystkie pragnienia tego świata nie mogły tego zmienić. Kocham cię, Dev. Na nieszczęście, jej miłość nie była samolubna. Chciała dla niego wszystkiego co najlepsze, a najlepsze nie było nią. To była kobieta, która da mu dzieci i stanie u jego boku, tutaj w Sanctuary. A nie ktoś, kto sprzedał swoja duszę bogini. Piosenka „You“ Fisher zagrała w jej głowie. Te słowa zawsze ją dławiły, ale nigdy wcześniej tak bardzo jak teraz, kiedy je rozumiała tak dobrze, jak nigdy przedtem. Jeszcze tego nie wiesz, ale jesteś dla mnie wszystkim... Dlaczego jej życie musi być ciągłą nauką tracenia tego, na czym jej najbardziej zależy? To było tak cholernie niesprawiedliwe, ale czy mogła się skarżyć? Sama wybrała takie życie. Była obrońcą Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

134

SHERRILYN KENYON - NO MERCY świata. Nie było niczego ważniejszego niż to powołanie. Żadna praca nie była bardziej honorowa, czy szlachetna. Starając się wzmocnić w sobie determinację, by zniknąć z jego życia i pozwolić mu odejść, odchrząknęła. - Myślałeś kiedykolwiek o posiadaniu dzieci? - Tak, cały czas. Chciałbym mieć ich pełny dom. A wtedy jedna z moich bratanic, czy bratanków zmienia mnie w egzorcystę i wypluwa z siebie najbardziej obrzydliwe rzeczy, jakie tylko można sobie wyobrazić i to z obydwu swoich końców. Rzeczy, które sprawiają, że gluty demonów pachną i wyglądają przy nich jak płyn do kąpieli. To zwykle wybija mi te głupoty z głowy, przynajmniej na dzień lub dwa. Śmiała się tak mocno, że aż oczy zaszły jej łzami. Nigdy by nie pomyślała o tym w ten sposób, ale miał rację. Dzieci miały tendencje do niespodziewanych eksplozji. I to bardzo, bardzo wielu. - Jesteś okropny. Wzruszył ramionami z niewinnością, której zdecydowanie nie posiadał. - Pytałaś. Odpowiedziałem. Potrząsnęła głową. - Poważnie jednak, nie chcesz mieć młodych? Takich malusieńkich Devików? - Szczerze? Nie wiem. To jest nie tylko bardzo duża odpowiedzialność, ale też bardzo przerażające i nieprzewidywalne. Myślę o tym czasem. Nie dlatego, że to ma znaczenie, bo moje myślenie nic nie da. Nie jestem jednokomórkowym organizmem zdolnym do mitozy, a tak bez partnera to jest spory problem, a ja nie wierzę w torturowanie samego siebie rzeczami, na które nie mam żadnego wpływu. Wolę raczej skupić się i być wdzięcznym za to, co mam. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

135

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Cholera, sprawił że trudno było go nienawidzić. Tak ciężko było go odepchnąć, nawet jeśli wiedziała, że to była jedyna słuszna rzecz, którą musiała zrobić. Przede wszystkim sprawił, że pragnęła wyciągnąć rękę i dotknąć go. Uścisnąć chociażby tylko przez chwilę. Gdyby tylko... Dev poczuł nagle między nimi kłopotliwą ciszę, która zapadła jak żelazna kurtyna. - Zrobiłem coś złego? - Nie. Dlaczego kobiety to robią? Mówią słowa, które są dokładnie skrajnym przeciwieństwem tego, co znaczą. Oczywistym było, że zrobił lub powiedział coś, co zniszczyło jej żartobliwy nastrój. Gdyby tylko wiedział, co to było. Beznadzieja. Nie mógł tego naprawić, jeżeli nie powie mu, czym ją uraził. To była jedyna rzecz w płci pięknej, która doprowadzała go do szaleństwa. Dla grupy, która szczyciła się swoimi wysokimi komunikacyjnymi umiejętnościami, stawała się wyjątkowo cicha, kiedy chodziło o sprawy naprawdę ważne dla niej. To była stara jak świat gra: gdybyś-znał-mnie-tak jak-powinieneś -to - byś-wiedział -dlaczego-jestem-wściekła. Cóż, jak się miał jej nauczyć, skoro ona nic mu nie mówiła? Błędne koło i jedyna rzecz, na którą nie miał teraz czasu. Nie, kiedy zaczynali coś, co mogło sprowadzić śmierć na nich wszystkich. Jej obraz nieruchomej i martwej prześladował go. Wypalając w nim piętno. Jej obecny stan był śmiertelnym przypomnieniem tego, co mogło się stać, gdyby zawiódł, gdyby mu się nie powiodło. I Fang... Aimee nigdy by mu tego nie wybaczyła. Ale nie było żadnego Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

136

SHERRILYN KENYON - NO MERCY sposobu, żeby zostawić go w domu. Fang nie był tego typu wilkiem. Skurwysyn jeden. Dev czuł dziwne, nieprzyjemne uczucie w jelitach, że to wszystko, nie powinno być takie. Było coś w eterze wokół niego, co próbowało go ostrzec. Gdyby tylko wiedział, co to było... Widoczne i niewidoczne. Rzeczy miały się stać kudłate, jak sami diabli, dla nich wszystkich.

******

Ethon przechylił głowę, słuchając duchów poległych, szepczących do niego. Była to umiejętność, która służyła mu dobrze przez ostatnie pięć tysięcy lat, i pozwalała mu rozpoznać nadciągających wrogów i usłyszeć dusze zwabione przez Daimony. Ale to, co powiedziały mu teraz, zmroziło go. Dev i Sam zamierzali iść na pewną śmierć. Dwójka przeciwko Aello to była cholerna głupota. Samobójcza misja. Ethon nigdy nie spotkał jej osobiście, ale jego dziadek był z Herkulesem, kiedy ten ją pokonał. Kiedy Ethon był jeszcze smarkaczem, dziadek spędził wiele godzin, opisując mu z detalami zaciekłe ataki Amazonek, w szczególności Aello. Nikt nie zdołał ujść im bez szwanku, nie bez boskiej interwencji, czego Sam i Devowi brakowało. To, co zamierzali, miało być cholernie krwawe, i jeśli nikt im nie pomoże, nie przeżyją tej swojej kompletnej głupoty. Sięgnął po telefon i wykonał szybkie połączenie. Jeśli oni idą na wojnę, nie będą sami. Nie pozwolę ci znowu umrzeć, Samio. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

137

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Tym razem nie zawiedzie jej. I gdyby miał umrzeć i oddać własne życie za nią, zrobi to.

*******

Dev spotkał Fanga na korytarzu. Po jego ponurym obliczu wiedział, że wilk dużo bardziej wolałby dziś wieczorem zajmować się barem, niż dołączyć do niego w tym samobójczym wyścigu. Nie żeby go za to winił. Sam też raczej wolałby być na dole. Ale nie kosztem wolności Sam. - Wiesz, że możesz zostać - powiedział do swojego szwagra. Tak naprawdę wolałbym, żebyś tak właśnie zdecydował. Fang potrząsnął głową. - Nigdy nie zostawiłbym cię z tym samego. Ty nie uchylałeś się od zejścia do samego piekła, żeby mi pomóc, Dev. Nie zapomniałem o tym. Właśnie dlatego Dev zaczął doceniać tego wyjątkowego członka swojej rodziny. Fang okazał się kimś, za kogo warto było podjąć ryzyko i teraz Dev cieszył się z tego, że może nazywać go bratem. Sam odchrząknęła. - Lepiej się pośpieszmy. Nie pozostało już zbyt dużo czasu do zachodu słońca. Dev skinął głową. Kiedy miał już teleportować siebie i Sam, dostrzegł dwójkę ludzi wchodzących po schodach. Ethon i Scorpio. Gotowi do walki. Obaj ubrani na czarno, Ethon w luźne spodnie i prosty, tradycyjny podkoszulek. Jego długi płaszcz skrywał cały arsenał broni. Noże, co najmniej jeden pistolet i najprawdopodobniej miecz. Scorpio z drugiej strony był dużo bardziej wyrazisty i nie miał niczego do ukrycia. Miał na sobie podkoszulek z krótkimi rękawami i skórzanymi zarękawami. Dev Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

138

SHERRILYN KENYON - NO MERCY wiedział o ukrytych w nich kolcach ze stali, którymi mógł strzelać i przebić praktycznie wszystko. Dev spojrzał na nich gniewnie. - Co tu robicie? Ethon rzucił mu pełen samozadowolenia, wkurwiający przy tym jak jasna cholera uśmiech, który Dev z miejsca zapragnął zetrzeć z jego twarzy. - Zabezpieczamy wasze tyły, Cochise8. Ciekawe porównanie. Cochise był zaradny i mądry, i wymykał się śmierci raz za razem. Dev miał tylko nadzieję, że kiedy ta wojna się zakończy, będzie miał tyle samo szczęścia, co wódz Apaczów, żeby umrzeć w spokoju. Sam przeżyła lekki wstrząs na widok Spartanina. - Ethon... Uniósł rękę, tym samym przerywając jej protesty. - W porządku, Samio. Scorpio i ja jesteśmy tu za Asha. Psy trzymają się razem. Wiesz o tym doskonale. Wojownicy do końca. - Głupcy do końca - warknęła. Uśmiech Ethona pogłębił się. - Na zawsze. Sam chciała kłócić się z nim, ale wiedziała, że to tylko strata cennego czasu, którego nie mieli. Ethon był tak samo beznadziejny i uparty jak Dev. - Dobra. Upewnij się tylko, że nadążasz. Fang podszedł do Ethona. - Wezmę tego. - A ja tego drugiego. - Dev napotkał jej spojrzenie. - Zobaczymy się za chwilę. Sam przyglądała się im, jak teleportują się z korytarza do parku. 8

Cochise - (w języku Apaczów K'uu-ch'ish "dąb") – ur. ok. 1810-1815, zm. 8 czerwca 1874. Wódz szczepuChokonen Apaczów Chiricahua.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

139

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Przesunęła wzrokiem po starym domu, czując dziwny dreszcz niepokoju, biegnący w dół jej kręgosłupa. Zło włączyło się do gry i czaiło się dookoła. Miała tylko nadzieję, że to ona była jego jedynym celem. Zamknęła oczy i przeniosła się do miejsca, gdzie Fang i Dev stali w gasnących promieniach słońca. Nie było śladu po Mrocznych Łowcach. Jej serce przestało bić. Czyżby stanęli w płomieniach? - Chłopaki, byliście tak głodni, że zjedliście moich kumpli? Dev wskazał na czarnozielony, wełniany koc u swoich stóp, którego wcześniej nie dostrzegła. - Jest jeszcze wystarczająco dużo światła słonecznego, by usmażyć twoich chłopczyków, więc szybko ich ukryliśmy. Co dziwne, światło słoneczne nie raniło jej, najprawdopodobniej miało to związek z jej upiorną formą. Oszołomiona patrzyła na pierwszy od ponad pięciu tysięcy lat zachód słońca, jaki widziała. Niebo całkowicie zapierało dech w piersiach wstążkami różu i pomarańczy, wijącymi się na ciemniejącym nieboskłonie. Gdyby tylko mogła poczuć te promienie na własnej skórze. Ale ten widok wystarczał i wynagradzał jej to. Zachciało jej się płakać nad widokiem, którego jej brakowało, i za którym tęskniła przez cały ten czas. - To jest piękne. Jednak ten delikatny uścisk w piersi zgasł, kiedy spojrzała w dół na koc i zorientowała się jak to wyglądało, gdy tak było rozłożone na trawie. Jak dwa trupy. Było aż nazbyt oczywiste, że pod kocem leżały ciała. Przejeżdżający obok samochód zwolnił, jeżąc włosy na jej karku. Dziewczyna za kierownicą wpatrywała się w nich, dopóki Fang nie Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

140

SHERRILYN KENYON - NO MERCY spojrzał na nią. Natychmiast uruchomiła silnik i odjechała najszybciej jak tylko mogła. Sam wypuściła długi oddech. - Cholera, chłopaki, myślę, że powinniśmy się pośpieszyć, zanim ktoś wezwie gliny, i zgłosi, że chcemy ukryć ciała w Pontchartrian. Śmiech Ethona zabrzmiał donośnie spod koca. Dev kopnął go w tyłek. - Sorry. To było niechcący. Z głębi gardła Ethona wydobył się niski warkot. - Ciesz się, że jestem uziemiony, Niedźwiedziu. Dev, nie przejmując się jego słowami, błysnął szerokim uśmiechem do Sam, zanim ponownie skupił się na ich zadaniu. - Słońce zachodzi. Ktoś coś widzi? Sam rozejrzała się, widziała tylko budynek badań naukowych i park Lake Oaks po drugiej stronie ulicy. Po jej lewej stronie parking uniwersytecki, centrum fitness, a za nim domy. Wszystko wyglądało zupełnie normalnie, z tym, że ruch uliczny niebezpiecznie narastał. Jak nic wsadzą nas do więzienia... Czy Ash zapłaciłby za nich kaucję i wyciągnął stamtąd? Fang odwrócił się powoli. Zgodnie z jej przewidywaniami, w oddali usłyszeli policyjną syrenę, zbliżającą się do nich. Cholera, cholera, cholera. - Bogowie, mam nadzieję, że to nie po nas - wymamrotał Fang. Dev prychnął. - Och, doskonale wiesz, że po nas. Już takie nasze szczęście, mon frere. - Spojrzał na horyzont. - Dalej, zachodzie słońca. Nie zawiedź nas. Fang zakpił z jego słów. - Zawiedzie nas, jak jasna cholera nas zawiedzie. Jak tylko zjawi Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

141

SHERRILYN KENYON - NO MERCY się policja, ja znikam do domu. Radzę, zostawmy tu te Psy, a spieprzą stąd, jak wystrzeleni z procy. - Sam się pieprz, Wilku - warknął Ethon. Dev uniósł dłoń, uciszając ich. - Patrzcie. Sam niczego nie widziała, dopóki nie zniknął ostatni promień słońca. I wtedy pojawiła się delikatna poświata, zaledwie kilka metrów przed nimi. Większość osób wzięłaby ją za letnią mgłę, gorąco uchodzące z chodnika. Ale to nie było to. - Dev... - Głos Fanga był ostry, tak samo jak dźwięk zbliżających się do nich rozpędzonych samochodów. Sam dostrzegła migające światła policyjne. - Łowcy, ruszać tyłki i wstawać ze zmarłych - rozkazał Dev. Ethon i Scorpio wyturlali się spod koca w tym samym czasie, kiedy policjanci krzyczeli, że mają się nie ruszać. Ignorując ich, ruszyli biegiem do przodu. Sam usłyszała odgłos wystrzałów. W jednej sekundzie krzyczała do Deva, by uchylił się przed kulami wycelowanymi w jego plecy, a w następnej wszystko uległo zmianie. Teren był ten sam. Ale nie było już ulicy, ani budynków. Jaskrawe, przenikliwe światło zalewało wszystko w prześwietlającym blasku. Jakiekolwiek było jego źródło, oczywistym było, że nie pochodziło od słońca, ponieważ ani Ethon, ani Scorpio nie upiekli się od niego. Sam uniosła rękę i osłoniła oczy. Spojrzała na mężczyzn, chcąc się upewnić, czy wszystko z nimi w porządku. Stanęli przed nią jak prawdziwi wojownicy. Dev z wysuniętym lekko biodrem i odpowiednio złożonymi rękoma, tak samo jak i pozostali, wszyscy gotowi do walki. Z tym, że nie było z kim walczyć. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

142

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Dev obszedł wolno koło, przyglądając się nowemu krajobrazowi. - Ktoś zaryzykuje i spróbuje wskazać kierunek, w którym powinniśmy się udać? Ethon potarł dłonią podbródek. - Powiedziałbym, żeby spróbować wyśledzić to GPSem, ale idę o zakład, że nie będziemy tu mieli zasięgu satelitarnego. Jak sądzicie? Scorpio odpowiedział, wypuszczając szpikulce ze swoich zarękawów, co wyglądało jak kolce jeżozwierza. Nie odzywając się do nikogo, obrał kurs w stronę czarnej wody, która chlupotała o jasnoszarą plażę. - Zgaduję, że idziemy na północ - zauważył cicho Dev. - Ludzie, idziemy za Lessie. Timmy jest w studni. Scorpio uniósł w górę lewe ramię. Ciekawe, że z wysuniętym ostrzem wyglądało to jak złośliwy gest fuck you dla Deva. Ethon poklepał Deva po plecach. - Uważaj, Niedźwiedź. Myślę, że sprawiasz, że Lessie staje się szalona. Pamiętaj tylko, że w jej a raczej w jego przypadku ugryzienie jest dużo bardziej fatalne w skutkach niż samo szczekanie. Kiedy zbliżyli się do wody, niespodziewanie ziemia zaczęła usuwać im się spod nóg. Fang zabluźnił, kiedy rozdzieliła się na dwie części, i kiedy zaczął spadać w powstały wąwóz. Natychmiast zmienił się w wilka i przeskoczył zwinnie dziurę. W tym samym czasie Dev i pozostali biegli co sił do stabilnego, twardego podłoża. W obecnej formie, Sam nie groziło żadne niebezpieczeństwo. Uniosła się nad zapadającą się ziemią i w powietrzu przesunęła bliżej do mężczyzn, którzy nieufnie wpatrywali się pod swoje stopy. - O mały włos - zauważyła. Mężczyźni zignorowali ją. Marszcząc brwi, Sam zamachała ręką, chcąc przyciągnąć ich Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

143

SHERRILYN KENYON - NO MERCY uwagę. Cała czwórka zachowywała się, jakby była niewidzialna. Co, do diabła? Zirytowana na nich, a jednocześnie przerażona tym, że coraz bardziej staje się duchem, otworzyła usta, by opieprzyć ich, na czym świat stoi. Ale w chwili, kiedy już miała to zrobić, usłyszała głęboki, wściekły ryk zbliżający się do niej. Odwróciła głowę i wrzasnęła. To było stado leucrotae. Okrutnych, brutalnych wilko-psów, które potrafiły naśladować głos ludzki, by zwabić swoje ofiary w swoje pobliże. Grecki historyk Photius określił je kiedyś jako „odważne jak lwy, szybkie jak konie i silne jak byki. Nie można ich pokonać żadną bronią ze stali...“ A teraz zmierzały wprost na nich.

Rozdział XV Ethon rzucił Scorpio przyjacielski uśmiech. - Hej, cabron19, to nie są prawdziwe psy. Możesz zabić to coś bez poczucia winy, przysięgam. Scorpio wyciągnął dwa miecze przytwierdzone do szczytów swoich butów z długimi cholewami i wysunął ich ostrza. - Lo que son?10 Ethon dobył swój własny miecz. - Tak się dzieje, kiedy bogowie napalają się na wilki i swawolą z nimi, ile popadnie. Rodzi się z tego potomstwo, które wygląda jak wszelkiego rodzaju ohydne dziwadła. Nieprawdaż, Fang? - Pocałuj mnie w dupę, Greku. 9

Cabron - z hiszp.: skurwiel, skurwysyn, sukinsyn itd. itp.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

144

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Sorry, ale nie jesteś w moim typie. Dev, słuchając ich, przewrócił oczami. - Leucrotae zostały stworzone jako strażnicy bogów - wyjaśnił. - Ich skóra jest tak gruba, że nic nie jest w stanie jej przebić. Fang wydał z siebie dźwięk najwyższej irytacji. - Zgaduję, że nie ma co pytać, czy ktoś przypadkiem nie wie, jak można je zabić? Ethon roześmiał się diabelsko. - Taa, też tak myślę. Czy grałeś kiedykolwiek w starą dobrą grę zręcznościową Joust? - Tak, a bo co? - Pamiętasz niezwyciężone smoki? Dev skrzywił się. - Te, które trzeba było dźgnąć w otwarte paszcze, żeby je zabić? - Dokładnie. - Ethon zasalutował im mieczem. - Niech wasze pchnięcia będą bezbłędne, moi przyjaciele. Jeśli nie, zobaczymy się w Tartarze,… ale wtedy pamiętajcie, aby unikać winogron11. Pierwszy ogar, który dotarł do nich, rzucił się do gardła Scorpio. Pozbawione sierści i krwistoczerwone stwory miały małe głowy i kościste grzbiety, które biegły w dół ich kręgosłupów aż do czubków krótkich ogonów, wyglądających jak ostro zakończone szpiczaste maczugi. Maczugi, którymi teraz wywijały z wyraźnie złymi zamiarami. Z zębami jak szablozębne koty, leucrotae były siłą, z którą należało się liczyć. Sam poczuła się całkowicie bezużyteczna, kiedy Dev i Fang, by walczyć, zmienili się w zwierzęta, zaś Scorpio i Eton wdarli się w stado. Tnąc i rąbiąc leucrotae, starali się poprowadzić je z powrotem do ciemnej otchłani. Jeden z psów ruszył na nią. Instynktownie spięła się w oczekiwaniu na atak. Ale stwór podbiegł 10 11

Lo que son? - z hiszp.: Czym one są? W sensie, jakim rodzajem demonów?

Ethon nawiązuje tutaj do mitu o Tantalu.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

145

SHERRILYN KENYON - NO MERCY do niej, usiadł na tyłku, zaszczekał dwa razy i wrócił do walki. Kolejne dwa ogary powtórzyły jego dziwne zachowanie, zanim, ignorując ją, zaatakowały pozostałych. Co do cholery… - Szczęściara z ciebie - warknął Ethon, próbując strząsnąć jednego ze swojego przedramienia, gdzie zwierz zębami zawzięcie szatkował jego ciało. - Czy one są ze stali? - zapytał po hiszpańsku Scorpio. Ethon przeklął, zanim mu odpowiedział. - Nie sądzę. Myślę, że ich ciała są tylko tak twarde. Pamiętaj, ich słabością są oczy i tkanka miękka pysków. Sam czuła się całkowicie zbędna, przyglądając się jak mężczyźni walczą z zajadłymi psami. Co mogła zrobić? Próbowała walnąć któregoś, ale jej ramiona były bezużyteczne. Zaraz… Chwila… Przyszedł jej do głowy pewien pomysł. Szybko przywołała swoją telekinezę. Wyrzuciła rękę i za pomocą umysłu chwyciła leżący w pobliżu głaz. Wstrzymała oddech, mając nadzieję, że to zadziała. Skoncentrowała się i spróbowała go podnieść. Rany! Udało się! Z dudniącym sercem, rzuciła go w ogara wgryzionego w nogę Deva. Kamień uderzył psa wystarczająco mocno, by odrzucić go na bok. Zwierzę zaskomlało i warknęło, po czym jak gdyby nigdy nic powróciło do walki. Ponieważ teraz znała sposób, by z nimi walczyć, przystąpiła do rozgrywki. Była nawet w stanie rozewrzeć szczęki tego, który wbijał kły w Ethona. - Niech ci bogowie błogosławią - tchnął prawie bezgłośnie, wykręcając ramię z krwiożerczych, zakrwawionych i ostrych jak brzytwa szczęk paskudnego ogara. Ale gdy tylko odrzucił jednego, Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

146

SHERRILYN KENYON - NO MERCY trzy kolejne ponownie wgryzały się w niego. - Cholera, czy ktokolwiek słyszał o piraniach Cujo12? Nigdy, przenigdy nie zamierzam mieć psa, czy czegoś, co tylko w najmniejszym stopniu, by go przypominało. Scorpio roześmiał się. - Ale przecież to nie są psy, amigo. Czy nie tak właśnie sam mi niedawno powiedziałeś? - Kłamałem i teraz bogowie każą mnie za to. - Mówiący to Ethon, mógłby być nawet zabawny, gdyby wszyscy nie byli w procesie otrzymywania kolejnych ran. Sam, używając swoich mocy, odciągnęła jednego ogara od Deva. - Powinieneś sprowadzić do tego czegoś Chi! - zawołała ze złością do Ethona. Spartanin zakpił. - O, a dlaczego miałbym sprowadzić eksperta od demonów do królestwa demonów, by walczył z demonami? A gdzie w tym wszystkim byłoby miejsce na wyzwanie? Sam łypnęła na niego gniewnym wzrokiem. - Ugryź go, Cujo. Właśnie tam w tą mięsistą część uda, gdzie go najbardziej zaboli. - Au! - Ethon krzyknął, kiedy pies zrobił dokładnie to, co mu kazała. Wykrzywił twarz, patrząc na nią z dezaprobatą. - To było podłe z twojej strony. Zaledwie kilka cali i piałbym falsetem. Zignorowała jego gniew, zdając sobie z czegoś sprawę... czyżby to był tylko zwykły zbieg okoliczności? A może te psy rzeczywiście ją rozumiały? - Leucrotae, do nogi! - zawołała. To je jednak nie zatrzymało. Nadal gryzły, kąsały i atakowały jej przyjaciół. 12

Cujo – powieść Stephena Kinga z 1981 roku. W Polsce ukazała się w 1994 roku nakładem wydawnictwa Prima (ISBN 83-85855-39-4). Wznawiana przez Prószyński i S-ka w 2000 i 2009 roku. Zdobyła nagrodę British Fantasy Award w 1982 roku, a w 1983 została zekranizowana. Cujo jest imieniem psa rasy bernardyn. Mieszka on wraz z rodziną Cambers na farmie niedaleko Castle Rock. Jest spokojnym i przyjaźnie nastawionym zwierzęciem. Wszystko zmienia się, gdy podczas pogoni za królikiem zostaje ukąszony przez nietoperza zarażonego wirusemwścieklizny.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

147

SHERRILYN KENYON - NO MERCY A może nie rozumiały tej konkretnej komendy? - Leucrotae, stamata! Psy puściły swoje ofiary i zatrzymały się, jak im rozkazała. Na świętego Zeusa... to rzeczywiście działało. - Ela! - Pstryknęła przy tym palcami, chcąc podkreślić komendę “do nogi". Momentalnie ogary cofnęły się i stanęły u jej boku. Kilka z nich podskoczyło, jakby chciało ją dotknąć i polizać. - Kato! - Wedle jej słów, posłusznie klapnęły na swoje zadki. Niewiarygodne... Szczęka Ethona wisiała w dole, kiedy szeroko z niedowierzania rozdziawiał usta. - Nie mogę w to uwierzyć. Oto stoi przed nami Sam, Królowa Potępionych. Sama też nie mogła w to uwierzyć. To był prawdziwy cud. Dev zmienił się na powrót w człowieka. Jej żołądek ścisnął się na widok licznych krwawych ran na jego ciele. Wciąż jednak był wspaniały i zapierający dech w piersiach z zarumienionymi po walce policzkami i z twardymi mięśniami napiętymi przez wrzącą w jego żyłach krew. - Co jeszcze możesz kazać im zrobić? Zanim jednak zdążyła odpowiedzieć Devowi, ziemia pod ich stopami po raz kolejny zatrzęsła się. Ogary zawyły przerażająco, po czym rzuciły się do ucieczki. Fang zagwizdał cicho, jawiąc się z powrotem jako człowiek. - Nie uważacie, że to może być dobry pomysł, żeby podążyć za nimi? Dev skinął mu głową. Fang wrócił do ciała wilka i ruszył w pościg za czmychającymi zwierzętami. Zachorował, zaczął pogrążać się w szaleństwie i stał się bezlitosną maszyną do zabijania.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

148

SHERRILYN KENYON - NO MERCY W ludzkiej postaci, Dev ruszył za nim, ale potknął się, bo ziemia pod jego stopami rozsunęła się i zaczął zsuwać się po jej zboczu. Ostre, szpiczaste głazy wystrzeliły z podłoża, żłobiąc i rozrywając mu skórę na bokach. Czarna gleba, na której przed chwilką stał, dosłownie wyparowywała spod jego nóg. Nie było niczego, czego mógłby się przytrzymać. Nie było niczego, czego mógłby się złapać i uchronić przed upadkiem. Spadał w dół. Spadał, by zginąć. I doskonale o tym wiedział. Przepraszam, Sam... Nagle coś owinęło się wokół jego nadgarstka, co ukuło jak żądło skorpiona i szarpnęło go za ramię z taką siłą, iż dziwił się, że nie wyrwało go przy okazji. Zawisł niepewnie nad głęboką pieczarą, w której tańczące, gorące płomienie lizały jego buty. Spojrzawszy w górę, Dev zobaczył zdeterminowany grymas na twarzy Scorpio. Mężczyzna, zapierając się nogami, obiema dłońmi trzymał bat, którego użył, by go złapać, zanim zdążył spaść zbyt głęboko, aby udało im się go uratować. - Trzymaj się, Niedźwiedziu. Mimo że jego nadgarstek i przedramię były zalane krwią i piekły jak diabli, Dev owinął drugą rękę dookoła szorstkiej, plecionej skóry i chwycił się jej mocno. Za żadną cholerę nie miał zamiaru jej puścić. Nadbiegła Sam. Dev zobaczył przerażenie w jej oczach, co ogrzewało go, dodając mu otuchy. Dopóki ziemia nie zaczęła usuwać się spod stóp Scorpio. Dysząc, Sam odruchowo odskoczyła. Och, cholera... Dev usłyszał skowyt psów spadających do powstałej jamy, gdzie momentalnie zostały unicestwione. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

149

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Sam miała ochotę płakać, czując jak rozdziera ją strach. Musiała coś zrobić. Zamykając oczy, sięgnęła w głąb swoich mocy, by za ich pomocą wyciągnąć Deva. Ponieważ on również posiadał moce i był żywą istotą, nie było tak łatwo unieść go, jak to zrobiła ze skałą. To zabierało jej znacznie więcej energii, do czego nie była przyzwyczajona. - Ay, Dios13. - Scorpio zadyszał, bo jego stopy zaczęły się ześlizgiwać. - Nie dam rady go utrzymać. Ziemia pod Scorpio zaczęła się kruszyć i rozpadać, obsypując Deva grudami. Sam chciała krzyczeć, widząc w swoim umyśle obrazy Deva umierającego w płomieniach. A ona nie mogła nic zrobić. Nie była w stanie w żaden sposób zapobiec temu. Znikąd, Fang wystrzelił do przodu, przywalając z całej siły bokiem w Scorpio i odrzucając go tym z zapadającego się już podłoża. Ale to uderzenie, jednocześnie ratujące Scorpio, wytrąciło bat z jego ręki. - Dev! - wrzasnęła przerażona Sam. Ethon zanurkował ciałem w dół. Sam zamarła, nie będąc w stanie złapać oddechu. Zamknęła oczy. Nie mogła jednak być ślepa na to, co się stało z Devem. I że znalazł się w tym przez nią. Zabiłam go. Jej przeczucie powróciło z dziesięciokrotnie większą siłą, czuła, jak gorycz rośnie jej w gardle, dusząc ją. Gorące łzy spłynęły jej po twarzy. - Cholera, Niedźwiedź... co ty jadłeś? A w ogóle to ile ty ważysz? I czy kiedykolwiek słyszałeś o Weight Watchers14? Koleś, dieta to 13 14

Ay, Dios – z hiszp.: Och, Boże. Weight Watchers – to dieta, program i organizacja, skupiające się na utracie uwagi poprzez odpowiedni sposób

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

150

SHERRILYN KENYON - NO MERCY nie tylko pięcioliterowe słowo dla kogoś, kto waży solidną pieprzoną tonę. Zmusiła samą siebie do otwarcia oczu i zobaczenia, jak Ethon gromi cierpkim głosem Deva. Kompletnie zszokowana dostrzegła jak mężczyzna trzymając bicz, próbuje wyciągnąć go na powierzchnię. Fang i Scorpion chwycili Ethona w pasie, wspomagając go przy tym. Ugryzła się do krwi w knykieć. Proszę. Proszę. Proszę... I po raz pierwszy od wieków czuła, że bogowie są po jej stronie, bo powoli mężczyźni wyciągali go. Dev zarzucił nogę na krawędź. Ethon chwycił go za koszulę i odciągnął z dala od czeluści powstałego wąwozu. I wtedy wszyscy padli jak dłudzy na ziemię. Ethon roześmiał się ponuro. - Myślę, że potrzebuję urlopu. Fang zajęczał. - A ja nowego kręgosłupa, tak żebym nie czuł, jakby mi ktoś odtańczył na nim two-speta i to w stalowo opancerzonych korkach wykończonych ostrymi jak brzytwa żyletami. Scorpion zassał gwałtownie oddech przez zęby. - A ja potrzebuję belleza15 doskonale wyszkolonej w robieniu masażu. Dev potarł krwawiący nadgarstek. - Ja to samo, co Scorpion. Tyle, że moja bonita16 w tym momencie jest niematerialna, co niestety nie oznacza dla mnie niczego dobrego. Wszyscy zamilkli, po tym jak dotarło do nich, że Dev właściwie ogłosił ją jako swoją. I do tego zrobił to publicznie. Sam była lekko oszołomiona jego słowami. - Och, dajcie spokój - odezwał się drwiącym tonem Ethon. Wszyscy jesteśmy dorośli. To nie jest tak, że nie wiedzieliśmy, co odżywiania, system ćwiczeń, a przede wszystkim poprzez wsparcie innych uczestników programu. 15 Belleza – z hiszp.: ślicznotka, piękność.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

151

SHERRILYN KENYON - NO MERCY się między nimi dzieje. Przecież doskonale wiecie, że Dev nie ryzykowałby swoimi klejnotami tylko dlatego, że ona doskonale gra w bilard, na litość Zeusa. Fang odwrócił głowę, przyszpilając Ethona świdrującym na wskroś spojrzeniem. - To tłumaczy Deva. Ja jestem tutaj, by powstrzymać jego siostrę przed spuszczeniem mi manta, gdybym pozwolił, by stała mu się jakaś krzywda. Żaden z tych powodów jednak nie tłumaczy, dlaczego wy dwaj wpakowaliście się w to wszystko. Ethon zadrwił. - Ja. To proste. Przez uszkodzenie mózgu. Scorpio potrząsnął głową. - A ja dlatego, że zwyczajnie lubię zabijać. Ethon przekręcił się i poderwał na nogi. - Lubisz zabijać, ale nie psy. - Si. Nie psy. - Dlaczego? - zapytała Sam. Scorpio nie odpowiedział jej. Poderwał się na nogi, przyjmując postawę odpowiednią do walki. Dev podniósł się również i pomógł Fangowi stanąć na nogach. Myślicie, że jest w tym jakiś system, gdy ziemia zapada się pod nami, czy to jest zwykły przypadek? Sam potrząsnęła głową. - Stawiam, że jest to przypadek. Ethon wytarł krew ze swojego przedramienia. - Przynajmniej dzięki temu pozbyliśmy się naszego czworonożnego piraniowatego problemu. Ta, racja, ale Sam nie była wcale taka pewna, czy to był dobry znak. Rozejrzała się dookoła po przeeksponowanym krajobrazie. Wszystko miało taką dziwną pomarańczową poświatę. Wyglądało, 16

Bonita – z hiszp.: piękna, szczęście.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

152

SHERRILYN KENYON - NO MERCY jakby piekło zostało nałożone na Nowy Orlean. Cały czas widziała ulicę, która otaczała ich. Tylko zamiast szosy, była wypalona dziura. Ostry, piekielny wiatr uderzył w nich, szarpiąc jej włosy tak, że zaczęły smagać ją po policzkach. Dziwne, że czuła coś takiego, kiedy nie mogła poczuć nic innego. Mężczyźni, będąc już na nogach, ruszyli w stronę brzegu, gdzie woda kotłowała się i wrzała, uderzając złowieszczo w ciemnopurpurowe wybrzeże. Sam czuła przemożną chęć, by zanucić jakąś upiorną melodię, ale raczej faceci nie doceniliby tego. Już sami z siebie, byli trochę niespokojni i podenerwowani, wyczekując kolejnego ataku. Nagle potworny świst przeciął powietrze. Dev instynktownie wyciągnął dłonie, ruszając w jej kierunku. To był odruch, który chwycił ją za serce. Ale to nie ona była w niebezpieczeństwie. Tylko on. I wszystko, czego teraz chciała, to otoczyć go swoim ciałem i osłonić przed jakimkolwiek zagrożeniem. Gdyby tylko mogła... Fang obrócił się dookoła, szukając źródła dźwięku. - Co to takiego? Scorpio na powrót owinął bicz wokół pasa i wyciągnął swoje miecze. - Czy tylko mi się tak wydaje, czy to brzmi jak skrzydła? Sam zamarła, nasłuchując. Miał rację. To był furkoczący odgłos skrzydeł. Tylko że skrzydła, które robiły tak potworny hałas, musiały być ogromnymi skrzydłami. A to nie mogło oznaczać nic dobrego. Dev zacisnął zęby, wyczekując kolejnego zagrożenia, nadciągającego do nich. Całe jego ciało, aż do szpiku kości, było Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

153

SHERRILYN KENYON - NO MERCY obolałe. W tej chwili chciał już tylko znaleźć ten cholerny pas i wynosić się stąd, zanim któreś z nich przepłaci to swoim życiem. Przede wszystkim chciał wrócić do chwili, kiedy on i Sam byli sami w jej domu. Do chwili doskonałej błogości, idealnej rozkoszy, gdy nie było żadnego zagrożenia. Żadnego celu. Żadnego pośpiechu. A oni byli nadzy w swoich ramionach. Dziwne, że już nie chciał odchodzić i zaczynać wszystkiego od nowa. Byłby absolutnie szczęśliwy, i gotowy zostać tak długo, jak długo ona z nim była. Ale wtedy życie okazało się zdradziecko złe, sprawdzając jak mocno może dowalić człowiekowi. Tak jak królowi Tantalowi17, o którym Ethon wspominał wcześniej. Życie wrzucało cię po szyję w wodę, której pragniesz, łakniesz najbardziej na świecie, ale w chwili, kiedy pochylasz się, chcąc się jej napić, woda wyparowuje. Pozwala ci umierać z głodu, mimo że soczyste winogrona wiszą tuż nad twoją głową, tak blisko twoich palców, że mógłbyś dotknąć ich, ale w momencie, kiedy wyciągasz dłoń po jedno, tajemnicza bryza podmuchem wywiewa je wprost z twojej ręki. Przez cały czas widzisz wyraźnie swoje pragnienia, możesz wyciągnąć rękę i nieomal ich dotknąć, ale nigdy nie możesz ich mieć. Tego właśnie nienawidził najbardziej w tym wszystkim. Życie było na bakier ze szczęściem, cały czas mu niechętne i przeciwne. Zerknął na Sam. W tej chwili nawet nie mógł jej dotknąć. Była całkowicie niematerialna, a jednak lśniła całym swoim pięknem. Krzyczącym i przyzywającym go, chociaż wiedział, że nie może jej mieć. Teraz jednak jej rysy twarzy były ściągnięte i napięte ze 17

Tantal - chciał udowodnić, że bogowie nie są wszystkowiedzący i podał im na uczcie ciało swego syna Pelopsa. Za swoje przewinienia został strącony do Tartaru, gdzie doznawał straszliwych mąk. Cierpiąc głód, nie mógł dosięgnąć owoców (winogron) wiszących nad jego głową, umierając z pragnienia nie mógł napić się wody, w której był zanurzony, tuż nad nim chwiał się głaz, grożąc mu w każdej chwili zmiażdżeniem.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

154

SHERRILYN KENYON - NO MERCY zmartwienia. Jak wszyscy tutaj, wiedział doskonale, jaką torturą było dla niej to, że nie mogła im naprawdę pomóc, jak bardzo ją to bolało. Dlatego wszystko, czego chciał, czego pragnął, to uczynić to znośniejszym dla niej. - Mamo? Mamusiu? Gdzie jesteś? Dev poczuł mdłości, słysząc głos malutkiej dziewczynki i widząc spustoszenie na twarzy Sam. - Mamusiu? Jestem taka przerażona, tak bardzo się boję. Dlaczego mnie zostawiłaś? Sam ruszyła do przodu. - Sam! - warknął na nią. - To jest pułapka. Wiesz o tym doskonale. Sam chciała mu uwierzyć, ale ten głos... To była Agaria. Poznałaby ten słodki, drogi jej głos wszędzie. - Sam? Czy to ty? Widzisz, Ree? Mówiłem ci, że mamusia nie zapomniała o nas. Mówiłem ci, że ona wróci. Serce Deva zacisnęło się, zwłaszcza, że zobaczył ból wyryty na twarzy Ethona. - Niech was cholera, pieprzone skurwysyny! - ryknął gniewnie. Przerwijcie to okrucieństwo. - Devereaux? Czy to ty, bracie? Dev poczuł rozdzierający go ból, gdy usłyszał głos Bastiena wydobywający się z dziwnych cieni kręcących się wokół niego. Zanim zdołał powstrzymać samego siebie, zrobił krok w ich kierunku. - Fang? To ty? Fang przełknął ciężko ślinę. - Anya? Dev zabluźnił, słysząc imię siostry Fanga zabitej przez Daimony... Ethon był pierwszym, któremu wrócił rozsądek i całkowicie odrzucił od siebie głosy. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

155

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Cholera! To mantykora18. - Stanął przed pozostałymi, blokując im drogę, żeby nie mogli podążyć w kierunku głosów. - Ludzie, ocknijcie się! Posłuchajcie. Jesteście pod wpływem zaklęcia. To jest... - Jego słowa zginęły pod świstem strzał, które posypały się na nich. Dev syknął, kiedy jedna otarła się o jego ramię, rozdzierając mu biceps. - Kryć się! - wrzasnął. Niestety nie było zbyt wiele miejsc, gdzie mogliby to zrobić. Kolejna strzała wbiła się głęboko w jego bark. Sam przeklęła, widząc upadającego Deva. Jej moce spadały już, ale zanim zanikły całkowicie, przesunęła kamienie, dając swoim przyjaciołom odrobinę schronienia przed strzałami, które padały na nich z taką zaciętością, że zrozumiała jak czuł się król Leonidas19 stojąc przeciwko Persom. Słysząc nadciągające mantykory zapanowała nad swoją wzrastającą paniką. Ryczały teraz jak lwy, pędząc w ich stronę i cały czas strzelając do nich strzałami ze swoich ogonów. To była jedna z najgroźniejszych i z najohydniejszych broni, i jedyna, która miała aż tak daleki zasięg. Niech piekło pochłonie za to tych cholernych bogów. Podczas gdy mantykory miały ciało lwa, głowy miały ludzkie, co czyniło je najbardziej niebezpiecznymi, śmiercionośnymi zabójcami ze wszystkich greckich potworów, ponieważ nie były bezmyślnymi zwierzętami. Potrafiły myśleć i zwodzić, i używając swoich głosów, mamić innych. Przede wszystkim mogły zabijać, znajdując się 18

Mantykora - legendarny, mityczny potwor podobny do Sfinksa oraz chimery. Wyobrażana jest jako lew z głową człowieka oraz ogonem skorpiona. Według legend ogon mantykory zawierać miał silną truciznę, która zabijała w kilka chwil. Atakowała nim z zasadzki i pożerała zabitych ludzi w całości. Mantykora pochodzi z Persji, gdzie jej nazwa oznaczała "jedzący ludzi" (martya "człowiek" oraz xwar- "jeść"). 19 Leonidas (Λεωνίδας), od około 490 p.n.e. król Sparty, syn Anaksandridasa II i jego pierwszej żony. W 480 p.n.e. dowodził obroną przesmyku termopilskiego, stojąc na czele 300 Spartan i kilku tysięcy żołnierzy z innych greckich państw. Przez trzy dni odpierał ataki wielotysięcznej armii króla Persji, Kserksesa, która nie mogła w wąskim przejściu wykorzystać swojej liczebnej przewagi. W wyniku zdrady pasterza Efialtesa, wrogie oddziały zaszły od tyłu greckich żołnierzy. Leonidas odesłał wtedy wojska państw sprzymierzonych i wraz z trzystoma Spartanami, tyluż

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

156

SHERRILYN KENYON - NO MERCY pięćset stóp od celu. To był właśnie powód, dlaczego tak niewielu ludzi ich widziało. Do czasu, gdy stanąłeś z jednym z nich oko w oko, śmierć już stukała do twojej klatki piersiowej. Wierny swojej spartańskiej naturze, Ethon roześmiał się głośno. - Powinniśmy czuć się zaszczyceni, że bogowie wysyłają po nas to coś. Dev spojrzał na niego jak na wariata, wzrokiem, który mówił, że Ethon najpewniej nawdychał się za dużo oparów. - Zaszczyceni? - Taak. Oznacza to, że jesteśmy cholernie dobrymi skurczybykami nawet dla samych bogów - mówiąc to, wyjął garść shurikenów20. - No dalej, chodźcie tutaj, skurwysyny. Zacznijmy ten taniec. - Wychylił się zza kamieni i zaczął nimi rzucać. Sam zignorowała jego poczynania, cały czas wpatrując się w strzałę tkwiącą w barku Deva. - Zajmę się tym - odezwał się Scorpio, podchodząc by opatrzyć ranę. Dev zasyczał, gdy Scorpio dotknął głęboko wbitej w jego ciało strzały, w tym czasie Ethon schował się na powrót za skały, śmiejąc się triumfalnie. Dev przeniósł spojrzenie z Ethona na Sam. - Proszę, powiedz mi, że jego brat miał zdecydowanie więcej rozumu. - Nie bardzo. - Roześmiała się. - On tylko nie był aż tak entuzjastycznie nastawiony do swojej głupoty. Ethon, popatrzył na nią, cmokając z dezaprobatą. - Och, Sam, ranisz moje uczucia. Rzuciła mu kpiące spojrzenie. - Ależ o czym ty mówisz, E? Przecież ty nie masz żadnych uczuć. Helotami oraz siedmioma setkami Tespijczykow bronił wąwozu do końca. 20 Shurikeny - broń miotana, używana przez wojowników ninja. Shurikeny były pociskami do ręcznego miotania.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

157

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - A, faktycznie. Zapomniałem. Ale gdybym je miał, teraz obolałe, totalnie poranione ległyby u twoich stóp. Mantykory przez cały czas przybliżały się do nich. - Jak pokonamy to coś? - Ledwie te słowa opuściły usta Fanga, a ziemia zadudniła ponownie. Z jednym czystym, precyzyjnym szarpnięciem Scorpio wyjął strzałę z ramienia Deva. - Jestem coraz bardziej znudzony tym, że ta ziemie próbuje połknąć nas co kilka minut - mruknął cicho, swoimi mocami uleczając ranę. Ziemia musiała usłyszeć go, bo tym razem nie zapadła się pod ich stopami. Ale wypiętrzyła się jak góry, starając się przebić ich grotami ostrymi jak włócznie. - Kierować się na północ! - krzycząc, Fang wrócił do formy wilka. Pobiegli naprzód, ale było to trudne. Ziemia reagowała jak błotne, wypełnione głazami gejzery, opryskując i obrzucając ich kamieniami, skałami i piachem. Fang zaskomlał, gdy jeden z ohydnych wytrysków wyrzucił go wysoko w powietrze. Wylądował kilka metrów dalej po jego drugiej stronie. Dysząc, leżał nieruchomo, nie robiąc żadnego ruchu, by uciec stamtąd. Dev podbiegł do niego. Ziemia zaczęła ponownie rosnąć i wypiętrzać się. Chowając Fanga pod pachę, odciągnął go w bezpieczne miejsce. - Dzięki, Scorp. - Ethon wydął wargę. - Następnym razem, czy mógłbyś zażyczyć sobie, żebyśmy zostali zaatakowani przez wkładki bawełniane, czy coś tego typu? Ziemia zafalowała, zadrżała i podniosła się raz jeszcze, wyrzucając ich wszystkich w powietrze, zanim ostatecznie uspokoiła się i dookoła zaległa martwa cisza. Po mocnym przywaleniu w ziemię, Dev leżał na plecach, ciężko Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

158

SHERRILYN KENYON - NO MERCY dysząc. Fang leżał kilka metrów dalej. Jęcząc z bólu, który wszyscy jednakowo odczuwali, Scorpio podciągnął się w górę i podszedł do Fanga zbadać jego lewą nogę, w którą został ranny. Sam czuła się chora z powodu tego wszystkiego, co się stało. Z powodu tego wszystkiego, co zaszło... Z jej powodu. Powoli podeszła do Deva i opadła na kolana obok niego. - Przepraszam, że wpakowałam cię w to wszystko. - Och proszę, daj spokój. - Usiadł, wydając z siebie cichy jęk bólu. - To jest mój wybór, narażać moje życie tutaj, czy dłubać w nosie, stojąc przy drzwiach, czekając na jakiegoś ludzkiego zasrańca, który poczuje ochotę, by przywalić pięścią Remiemu albo uszczypnąć w tyłek Aimee. Nie przepraszaj. Nie miałem takiego ubawu już od wieków. Sam roześmiała się. - Jesteś szurnięty, wiesz? Naprawdę masz nierówno pod sufitem. Dev uśmiechnął się do niej, marząc, by móc dotknąć jej loków i odsunąć je z jej pięknej twarzy. - Prawda, najprawdziwsza prawda. Bo tylko idiota mógł zakochać się w Amazonce Mrocznym Łowcy. Zaskoczyła go ta przypadkowa myśl. Początkowo przeraziła go, dopóki nie zdał sobie sprawy, że to była prawda. Kochał ją. To było wbrew wszelkiej logice. Nie miało kompletnie żadnego sensu. A jednak była to prawda. Wszystko, czego chciał, to chronić ją. Trzymać z dala od niebezpieczeństw i upewnić się, że nic na świecie już nigdy więcej nie zrani jej ponownie. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

159

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Nic dziwnego, że Remi oszalał... Po raz pierwszy w swoim życiu, w pełni zrozumiał swojego brata i pojął, dlaczego Remi jest aż tak wściekły na cały świat. Tylko że Remi miał od niego znacznie gorzej. Podczas gdy Dev musiałby być na tyle mężczyzną, by przyglądać się jak Sam wybiera własną drogę i zostawia go, nie musiał oglądać jej sparowania z jego własnym identycznym bratem. Widywać ją każdego pieprzonego dnia swojego życia i wiedzieć, że gdyby nie okropna pomyłka, że gdyby nie dziwne zrządzenie losu, gdy wzięła za niego kogoś innego, byłaby jego. A co było najgorsze w tym wszystkim? Najgorsze w tym wszystkim było to, że Quinn nie kochał Becky. Owszem, przyjaźnili się i byli sparowani, dbali o siebie i o swoje dzieci, ale nic poza tym. Nie było między nimi namiętności. Niczego z tego, co Dev czuł do Sam, ilekroć na nią patrzył. Co za popieprzone okrutne zrządzenie losu? Zbyt młoda, by dostrzec różnice między nimi, Becca uwiodła Quinna, myśląc że to Remi. W obronie Quinna przemawiał fakt, że nie miał pojęcia, iż Remi kocha ją. Ich brat nigdy nie okazywał po sobie takich rzeczy. Wszystko, co zobaczył Quinn, to gorące ciało obłapiające go i zrobił tylko to, co zrobiłaby większość mężczyzn, gdy naga kobieta wchodzi im do łóżka. Przespał się z nią. W ciągu godziny, tuż po tym, kiedy Becca zdała sobie sprawę ze swojej pomyłki, pojawiły się ich znaki sparowania i Remi musiał wycofać się, i z boku przyglądać, jak jego brat rości sobie prawo do kobiety, w której Remi zakochał się pierwszy. Kobiety, która kochała Remiego z całej siły i która próbowała sparować się z Remim, a nie z jego identycznym bratem. Remi nigdy już nie podniósł się emocjonalnie po tej tragedii. I chociaż Dev wcześniej myślał, że rozumie jego ból, dopiero Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

160

SHERRILYN KENYON - NO MERCY teraz pojął go naprawdę. Siła charakteru Remiego była niewiarygodna, niezgłębiona. Aby zostać z rodziną i być świadkiem ich związku przez te wszystkie lata. Aby nigdy nie zdradzić swojego brata z kobietą, którą kochał... To była właśnie prawdziwa miłość. Zdolność umieszczania szczęścia kogoś innego nad swoje własne, nieważnie jak bardzo by cię to zabijało. To była ofiara, jaką złożyła jego matka. Zginęła, aby oszczędzić Aimee utraty jej partnera. Remi składał taką ofiarę każdego pieprzonego dnia swojego życia. I podczas gdy mężczyźni Zwierzo-Łowcy nie mogli zdradzić swojej partnerki, kobiety mogły to zrobić, więc Remi bez trudu mógłby przyprawić rogi Quinnowi. Ale Dev wiedział, że Remi nigdy tego nie zrobił i nigdy nie zrobi. Tak jak dużym sukinsynem mógł być jego brat, Remi miał honor i kochał swoją rodzinę, chociaż nadal chciał posiekać na kawałeczki Quinna. Jak ty to robisz? Jak Remi mógł tak łatwo ustąpić i nie zabić Quinna? Bo teraz myśl, że Dev nie mógłby mieć Sam, była czymś, czego nie potrafił znieść. I chociaż stali twarzą w twarz ze śmiercią wszystko, czego pragnął, to pocałować ją. - Nadciągają! Dev uniósł wzrok i zobaczył jak sfora mantykor zaczęła spadać na nich niewiadomo skąd. Mężczyźni poderwali się w górę i odwrócili się, ustawiając plecami do siebie. Mantykory krążyły wokół nich szczekając i sycząc. - Dlaczego nie atakują? - zapytał cicho Fang. Ethon pokręcił głową. - To wygląda, jakby z jakiegoś powodu zaganiały nas do kupy. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

161

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Taa, tylko z jakiego? Sam przesunęła się w powietrzu bliżej Deva. Mężczyźni obserwowali mantykory z rezerwą, gdy piekielne stworzenia niecierpliwie wymachiwały swoimi ogonami. Przełknęła ciężko ślinę, widząc wypływające strzały z ich ogonów. Groty wyzierały z kuleczki futra na końcu ogonów, by wślizgiwać się do środka tylko po to, aby po chwili wysunąć się z powrotem, tak jakby tylko czekając na to, by wystrzelić do celu. Mając twarze mężczyzn i kobiet, swoim odrażającym wyglądem mantykory przyprawiały innych o gęsią skórkę. - Nie powinno was tu być - wywarczała, szczerząc zęby jedna z samic. - Będziemy więcej niż szczęśliwi odchodząc. - Ethon błysnął szerokim uśmiechem do niej. - Tylko pozwólcie nam przejść. Samica zasyczała na niego. Dev wolno zaczął przysuwać się do mantykor, dopóki nie zwróciły na niego uwagi i nie naskoczyły na niego. Wtedy cofnął się, a one wycofały się. - Czego od nas chcecie? - Od ciebie nie chcą niczego. Sam spojrzała w górę i zobaczyła piękną kobietę, ubraną w skórę i złotą zbroję narodu amazońskiego. Jej splecione płomienno-czerwone włosy jarzyły się w prześwitującym przeeksponowanym świetle, podtrzymywane z dala od twarzy przez skórzaną opaskę z piórami. Pasujące pióra pokrywały białobrązowy płaszcz, który miała narzucony na zbroję. Obserwowała ich z błyskiem prawdziwego wojownika. To była Aello. I bez żadnych wątpliwości była strażniczką pasa. - Dlaczego tu przyszliście? - Aello zapytała, żądając odpowiedzi. Ethon uniósł w górę ręce. - Dla krajobrazu. Mój Boże, myślałabyś? Mówię poważnie. Miałem do wyboru. Spędzić dzień w Rio albo wemknąć się cichcem do piekła. Cóż mogę powiedzieć? Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

162

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Piekło zwyciężyło. Aello przystawiła mu włócznię do gardła. - Kpisz sobie ze mnie? Sam użyła swoich mocy i odepchnęła włócznię. - Nie bierz tego do siebie. To jest jego standardowe zachowanie. On kpi ze wszystkich. To przyciągnęło bezwzględny wzrok Aello na Sam. Jej zielone oczy rozbłysły dziwnym światłem. - Znam cię. - Nie. Umarłaś, zanim ja się urodziłam. Jestem wnuczką Hipolity, mówiono mi, że przypominam ją. Nieufność zaiskrzyła groźnie w oczach Amazonki, gdy mierzyła wzrokiem Sam od czubka głowy po palce u stóp. - Chcesz pas. - To było stwierdzenie, nie pytanie. Sam skinęła głową. - On należy do mnie. Jest częścią mojego dziedzictwa. - A ty jesteś Amazonką? Sam uniosła dumnie podbródek, oburzona, że Aello śmie kwestionować jej pochodzenie. - Byłam ich królową. Aello opuściła swoją włócznię. - Zatem wiesz, że w naszym plenieniu nic nigdy nie przychodzi za darmo. Musisz wywalczyć sobie prawo do noszenia pasa swojej babki. - Nie możemy po prostu kupić Playtexu? - zadrwił Ethon. - Zamknij się. - Aello pchnęła gwałtownie włócznią i byłaby ścięła mu głowę, gdyby się nie schylił. Ethon złapał lancę i wyszarpnął z jej rąk. - Nie jestem... Zanim zdążył dokończyć zdanie, włócznia, niedotykana przez nikogo, przekręciła się w jego stronę i zbiła go z nóg. Podcięła mu nogi tak, że momentalnie leżał rozciągnięty na plecach, po czym zaczęła wbijać się w ziemię po obu jego stronach, dopóki nie Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

163

SHERRILYN KENYON - NO MERCY zamarł, zaprzestając uników. Dopiero wtedy zawisła groźnie w powietrzu tuż nad jego szyją. Aello przywołała włócznię do siebie. Ze zdziczałym wyrazem twarzy wykrzywiła się, patrząc na Ethona, po czym odwróciła się, skupiając swoją uwagę na Sam. - Czy przyjmujesz moje wyzwanie? Tak jakby Sam miała jakiś wybór? - Zrobię to i owszem, ale nie mam cielesnej powłoki, co stawia mnie w niekorzystnej sytuacji. - Coś, co żadna szanująca się Amazonka nie mogła zaakceptować. Nie było żadnego honoru w pokonaniu słabszego przeciwnika. Tylko w zwyciężeniu absolutnie najlepszego. Aello chwyciła ją i szarpnęła ku sobie. Sam złapała gwałtownie oddech, powracając do swojego ciała. I nie tylko do niego, bo teraz już nie nosiła swojej koszulki i dżinsów. Teraz miała na sobie swoją amazońską zbroję wojowniczki. Zapomniała już jak ciężka ona była. Wciąż jednak była to odpowiednia waga i znajomy ciężar, który pojawił się w komplecie z całym arsenałem jej broni. O taak... z tym mogła wyrządzić krzywdę. Dajcie tu, te zmutowane lwy, a ona już je zapozna z ostrzem jej zabaweczek. Aello skinęła z aprobatą głową. - Teraz wyglądasz jak ta, którą śmiesz się zwać. Zbroja orzeźwiła ją, dodając jej energii i przypominając jej dokładnie, kim i czym była. - Jestem tą, którą śmiem się zwać. - Zobaczymy. Mantykory zepchnęły mężczyzn do tyłu, Aello zaś przesunęła się do przodu, odciągając od nich Sam. - Zadanie jest proste. - Machnęła ręką w stronę wody. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

164

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Ciemne wrzące fale rozsunęły się. Z piachu wyrósł piedestał. Na którego szczycie, w szklanej gablocie, ustawionej na gnieździe jadowitych kobr, znajdował się lśniący złotem pas Hipolity. Uśmiech Aello nie objął jej oczu. - Ścigamy się do pasa. Ta, która pierwsza przywdzieje go, zostanie jego właścicielką. - A jeśli przegram? Aello nie zawahała się przy odpowiedzi. - Wtedy wszyscy zginiecie. Mantykory roześmiały się radośnie. Sam spojrzała na Deva, w jego pięknych niebieskich oczach zobaczyła troskę o nią. Nie miała jednak żadnego wyboru. Gdyby odrzuciła wyzwanie, Aello i tak by ją zabiła. I ich też. Napotkała kamienny wzrok Aello i wyrecytowała motto swojego ludu. - Jestem stal i młot, który wykuł naród niepokonany. Moje ramię nie ma sobie równych, a mój osąd jest sprawiedliwy. Moje serce jest zaciekłe i sprosta temu wyzwaniu. Będę niezwyciężona. Będę niepokonana. Nie pokonasz mnie ty, ani nikt inny. Jestem Amazonką. Aello uśmiechnęła się do niej z ironią. - Przemawiasz jak prawdziwa królowa. Wkrótce przekonamy się, czy twoje umiejętności dorównują twojemu językowi. Sam chwyciła prawą dłonią włócznię, lewą łuk. A kiedy Aello bez uprzedzenia rzuciła się na tor przeszkód, przypomniała sobie coś bardzo istotnego o swoim narodzie. Amazonki zawsze oszukiwały.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

165

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Rozdział XVI Dev wstrzymał oddech, patrząc jak Sam rusza, by nadrobić stratę za Aello. Wiedział, że była niezłomną, zaciekłą wojowniczką, ale to, co zobaczył, było najbardziej imponującym pokazem umiejętności, jaki kiedykolwiek widział u kogokolwiek. Pierwszą próbą było przeskoczenie czeluści, która wystrzeliwała z siebie strzały w przypadkowych seriach, bez jakiegokolwiek schematu. Aello dopadła ją w pełnym biegu. Wystrzeliła się w powietrze i przeleciała na drugą stronę, kilka strzał zadrasnęło ją, ale nie wyrządziło jej żadnej większej szkody. Bez szwanku, bezpieczna już na drugiej stronie, roztarła krwawe plamy na skórze i pobiegła dalej. Sam zajęło chwilę umieszczenie łuku nad głową i barkiem, tak aby leżał w poprzek jej pleców. Rzuciła dzidą, wbijając ją w ziemię po przeciwnej stronie otchłani, podbiegła do jej brzegu i wybijając się wysoko w górę, skoczyła, wywijając w powietrzu salto do tyłu, złapała cztery strzały, które wyrzucała z siebie czeluść, zanim wylądowała na drugim brzegu twarzą do Deva tuż obok swojej dzidy. Jednocześnie, mrugnęła do niego, wrzuciła przechwycone strzały do pustego kołczanu na plecach i wyszarpnęła dzidę z ziemi. Z gracją, której mogli jej pozazdrościć sami bogowie, odwróciła się i pobiegła do następnej przeszkody. - Cholera - westchnął w zachwycie Fang. Dev promieniał, czując jednocześnie falę gwałtownego, zaborczego pożądania przeszywającego go na wskroś. - To jest moja dziewczyna. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

166

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Ethon spojrzał na nich drwiąco. - Uwierzcie. Gówno jeszcze widzieliście w jej wykonaniu. To było dziecinnie proste. Co udowodniła już przy następnym wyzwaniu. Przy którym musiały wystrzelić się w górę z małej trampoliny wykonanej z mchu i wylądować na pojedynczych słupach wystających z ziemi. Średnica słupów była zaledwie tak duża jak ich stopy. Tak naprawdę musiały stać na palcach, żeby utrzymać się na nich i nie spaść. Tylko że te słupy nie były stabilne i w chwili, kiedy swoim ciężarem uderzały w ich czubek, chybotały się i chwiały we wszystkie strony, wymagając znakomitej równowagi, by utrzymać się na nich i nie spaść, roztrzaskując się o ostre skały znajdujące się w dole. Jakby już samo to nie było wystarczająco trudne, Aello jeszcze zaatakowała ją, jak tylko znalazła się na pierwszym, używając swojej dzidy jako kija. Z własną dzidą w dłoni, Sam odpowiedziała ciosami, które nastąpiły tak szybko, że Dev bardziej je słyszał, niż widział. Sam odepchnęła Aello i ruszyła, by dźgnąć ją końcówką swojej dzidy. Aello zatańczyła, zahuśtała się, łapiąc równowagę na następnym słupie i ponowiła swój atak. Sam ruszyła za nią i razem stworzyły przerażający balet śmiercionośnych umiejętności, przesuwając się po torze i jednocześnie nacierając na siebie jak wielkie ciężarówki, walcząc ze sobą z ślepą, niszczycielską siłą. Serce Deva waliło z niepokoju o Sam. Jedno kichnięcie... Jedna mała chwila nieuwagi, jeden minimalny błąd i roztrzaska się o skały poniżej i zginie. Aello dźgnęła w jej stopy, zmuszając Sam do tańca na jednym z pali i przeskoczenia na następny. Jeden z słupów przywalił w ziemię, rozpadając się w drobne kawałeczki, gdy skały wystrzeliły w powietrze, dosłownie pożerając go. Bez namysłu, instynktownie, zrobił krok do przodu, ruszając jej z Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

167

SHERRILYN KENYON - NO MERCY pomocą. Mantykora przed nim stanęła dęba i zmusiła go do cofnięcia się. - Pomóż jej tylko, Niedźwiedziu, a już po niej. A wtedy wszyscy zginą... Ale trudno było klapnąć sobie wygodnie na tyłku i tylko patrzeć, jak ona ryzykuje wszystkim dla nich. Sam przywaliła wściekłym, bezwzględnym ciosem w bok Aello. Amazonka zachwiała się i kiedy Dev był już pewny, że spadnie, przerzuciła się całym ciałem na ziemię, lądując po bezpiecznej stronie. Potem podbiegła do słupów Sam i dzidą zaczęła przewracać je, zanim ta zdążyła do nich dotrzeć. Przeklinając, Sam biegła tak szybko, jak tylko mogła, by nie stracić równowagi. Gdy Aello przewróciła ostatni, Sam chwyciła go nogą i dosłownie zjechała po nim na ziemię tuż obok Aello. Z okrzykiem wściekłości, przepełniona furią, Aello, rzuciła się na Sam ze sztyletem, chcąc ją przebić. Sam chwyciła ją za nadgarstek i przywaliła jej z główki, odrzucając ją. Raniła przy tym nożem gardło Aello. Amazonka z ledwością uchyliła się i zawirowała dookoła, pomimo cięcia Sam, przeciwdziałając jak profesjonalistka. Wtedy Sam uniosła nogę i ponownie przywaliła Aello. Zdając sobie sprawę, że Sam lepiej posługiwała się białą bronią i była lepsza w walce wręcz, Aello rzuciła w nią sztyletem i pobiegła do następnej przeszkody. Sam złapała sztylet w biegu i automatycznie skierowała go w stronę umykającej Aello, chcąc nim w nią rzucić. Dev widział z jakim trudem się powstrzymała, żeby tego jednak nie zrobić. Większość ludzi nie miałoby przed tym żadnych skrupułów, szczególnie biorąc pod uwagę, że Aello nie grała fair. Ale Sam była ponad to. Powstrzymała się przed ciosem w plecy, a on nie mógłby być z niej bardziej dumny. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

168

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Dalej dziecinko... Przy następnej przeszkodzie miały wspinać się po grubej winorośli do zagajnika drzew, przez który musiały przebiec. Z tym że drzewa rosły tam rzadko, a jakiś rodzaj prehistorycznego drapieżnego ptaka, który wyglądał jak skrzyżowanie pterodaktyla z orłem, atakował je. Sam przypominała mu gazelę, gdy skoczyła między drzewa ze zwinnością, której pozazdrościłby jej sam satyr. Kiedy ptak spadał na nią, pikując w dół, upadła na kolana i wyciągnęła strzałę z kołczanu. Z perfekcyjnym wymierzeniem wypuściła strzałę, osadzając ją w miejscu, gdzie skrzydło ptaka łączyło się z jego ciałem. Nie zadała mu śmiertelnej rany, ale taką, która zmusiła go do wylądowania na ziemi i zostawienia jej w spokoju. Aello przystanęła, przypatrując się z rozdziawionymi ustami strzałowi. Ale jak tylko Sam zerwała się na nogi, Aello wróciła do przerwanej konkurencji. W przeciwieństwie do Sam, rąbała i dźgała ptaki, dopóki nie utorowała sobie przez nie drogi. Ostatnim wyzwaniem było dotarcie do pojemnika z pasem. Sam zawahała się. Na co ona czeka? Byłaby pierwsza, gdyby tylko pobiegła prosto do celu. Ona jednak zatrzymała się i nie ruszała. Ale kiedy uderzyła końcem włóczni w ziemię przed sobą, a ta natychmiast rozpadła się, Dev zrozumiał dlaczego. To były krwawe piaski. Nazwane tak od istnień, które od nich zginęły. W przeciwieństwie do ruchomych piasków, które rzadko kiedy były głębokie i dało się z nich wydostać, krwawe piaski zostały stworzone przez Hadesa, aby trzymać potępieńców zamkniętych w kojcach w Tartarze. W tych rzadkich przypadkach, gdyby któremuś z nich udało się uciec, piaski miały dopilnować, żeby nie Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

169

SHERRILYN KENYON - NO MERCY umknął zbyt daleko. Były jak kwas zjadający każdą formę. Żyjącą. Nieżyjącą. Czy tą pomiędzy. Wszystko, co pozostawiały po sobie to krew. Stąd ich nazwa krwawe piaski. Aello roześmiała się szyderczo, z triumfem patrząc na Sam. - Poddajesz się? - Nigdy. - Sam przyłożyła dłonie do ust i wydała z siebie dziwny dźwięk przypominający ptasi śpiew. Rozpoczęła trzema identycznymi krótkimi impulsami, by zmienić to w jeden długi gwizd. Aello zrobiła to samo, wydając z siebie podobny dźwięk. Dev wymienił chmurne spojrzenia ze Scorpio i Fangiem. Ethon jednak patrzył na to z szerokim uśmiechem na twarzy. - Co one robią? - zapytał Spartanina. - Przyzywają Aresowego arpaktiko pouli. Dev przewrócił oczami, słysząc określenie, którego nie był nawet w stanie powtórzyć bez połamania sobie języka. - Facet, ten cały grecki to specjalnie dla nas? Czy ty w końcu zdasz sobie sprawę, że istnieje powód, dla którego ludzie czepiają się greki? - Tylko dlatego, że nigdy nie próbowali mówić po walijsku. Uwierz mi, my z nimi nie mamy co się równać - zadrwił Ethon, po czym powrócił do ważniejszego tematu. - To są bitewne ptaki Aresa i były bardzo szczególne dla narodu amazońskiego. Szarpnął brodą w stronę kobiet. - Amazonki hodowały je i trzymały jak ulubione zwierzątka domowe. Dev obejrzał się i faktycznie w oddali widać było stado gigantycznych czarnych ptaków kierujących się wprost na nich.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

170

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Taa... to było jak trzymanie Nessie21 w brodziku. Jak, w imię pikli, ktoś kiedyś mógł udomowić coś większego niż ciężarówka z naczepą? Fang wciągnął gwałtownie oddech. - To nie wygląda za dobrze. Nawet nie będą musiały nas przeżuwać przed połknięciem. A muszę zaznaczyć, że rozrywane mięso wilka jest do dupy. - Przesunął spojrzeniem po Ethonie. Założę się, że rozrywane mięso Mrocznego Łowcy przynajmniej się ciągnie. Ethon popchnął go. Ignorując ich, Dev szykował się do walki, jako że ptaki zanurkowały w dół. Mantykory czy nie, jeśli to coś szło na Sam, to on zamierzał iść na to. Sam podniosła naszyjnik z kości wiszący na jej szyi, przyłożyła go do ust i zadęła ostro w wyraźnym wzorze. Jeden z ptaków zakrakał, schylił głowę w dół i ślizgiem sunął ku niej na wietrze. Sam uniosła w górę rękę, jakby przywoływała starego przyjaciela. Ogromny ptak wylądował tuż przed nią na ziemi. Rozprzestrzeniwszy szerokie skrzydła, odchylił łeb do tyłu i wydał z siebie ostatni przerażający wrzask, zanim usadowił się. Pochylił się do przodu i otarł dziobem o jej policzek. Sam objęła go, przytulając do siebie i czule poklepując. Nie brakowało błysku podziwu w oczach Aello, gdy wpatrywała się, jak Sam rozkołysawszy się, wskoczyła na grzbiet ptaka. Ptak nasrożył się nieznacznie, zanim na powrót nie zaznajomił się z ciężarem Sam. - Ya! - krzyknęła Sam, podrywając kolanami ptaka do lotu. Rozprzestrzeniwszy skrzydła, wystrzelił w niebo z prędkością, 21

Nessie – potwór z Loch Ness.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

171

SHERRILYN KENYON - NO MERCY która sprawiła, że żołądek Deva skurczył się gwałtownie. Nie miał pojęcia, jak utrzymywała się na jego grzbiecie, ale bardzo dobrze sobie radziła. Aello powieliła jej poczynania. Wyjmując z pochwy miecz, podążyła za Sam. Fang zagwizdał cicho. - Czy ktoś wiedział, że Amazonki potrafiły dosiadać gigantyczne ptaki? Ethon spojrzał na niego jak na kretyna. - Ci z nas, którzy walczyli z nimi, tak, wiedzieliśmy o tym. Jak myślisz, dlaczego stale skopywały nasze dupy? - Bo cioty z was. Każdy to wie. Ethon ruszył do Fanga, ale Scorpio przytrzymał go. - On żartował, Ethon. Nie znasz się na żartach. - Zwłaszcza, że poczucie humoru Fanga było wystarczająco bliskie Ethona, że mogliby uchodzić za krewniaków. Ethon warknął na Fanga, zanim wycofał się. Dev przez cały ten czas skupiał się na podniebnej walce. To było niesamowite widowisko. Aello atakowała, a Sam kontratakowała, krążąc w powietrzu nad piedestałem. Jak utrzymywały się na grzbietach ptaków i jednocześnie walczyły ze sobą, było dla niego niepojęte, zwłaszcza że nie miały ani siodła ani uzdy. Kierowały swoimi wierzchowcami, używając tylko kolan i trzymając się ich jedną rękę. Dev zerknął na mantykory. Wciąż chciał pomóc Sam, ale wiedział, że lepiej nie próbować. Wyglądały na bardziej niż chętne, by kogoś zabić. Aello zrobiła koło i zanurkowała na Sam. W manewrze, który Dev uznałby za niemożliwy, Sam zakręciła ptakiem i poszybowała prosto w górę, prostopadle do ziemi, pozwalając, by cios minął ich zupełnie. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

172

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Jednak Aello przeliczyła się przy tym, zrobiła zbyt duży zamach i straciła równowagę. Z przerażającym krzykiem zsunęła się z grzbietu ptaka i zaczęła spadać, koziołkując w stronę ziemi. Sam szarpnięciem zawróciła swojego ptaka i ruszyła w dół za nią. Składając skrzydła do ciała, ptak wyglądał, jak czarna torpeda mknąca po niebie. Tnąc powietrze, próbowali złapać Aello, zanim uderzy w ziemię. I właśnie wtedy, kiedy Dev był już pewien, że Amazonka będzie zwykłą plamą na piachu, Sam chwyciła ją za nadgarstek i wciągnęła na grzbiet swojego ptaka, układając ją na brzuchu przed sobą. Po czym skierowała się ku brzegowi i ułożyła Aello w bezpiecznym miejscu, a sama pofrunęła do piedestału. Początkowo Dev myślał, że Aello przywoła innego ptaka i ruszy za nią. Ale nie, nie zrobiła tego. Razem patrzyli, jak Sam podleciała do piedestału i strąciła szklany pojemnik chroniący pas. Spadł na piach, roztrzaskał się i rozpuścił. Kobry syczały i wznosiły się niebezpiecznie w proteście przeciwko takim niepokojom. Sam zawisła w powietrzu nad nimi, poza ich robiącym wrażenie zasięgiem. Używając czubka ostrza włóczni, bardzo ostrożnie uniosła pas, strząsając z niego kobry, które próbowały uczepić się go. Niektóre ze żmij wystrzeliły z piedestału na nią i na ptaka. Sam musiała wycofać się, tak że chybiły i pospadały na ziemię. Szybko zostały pożarte przez piasek. Chwilę później piach wypluł z siebie ich kości, które natychmiast zostały rozpuszczone w czerwonej kałuży. Dev skrzywił się na widok tego krwawego gówna. Sam ignorowała to wszystko, ułożyła pas na swoich kolanach i zawróciła ptaka ku nim. Przeleciała nad głową Aello i wylądowała tuż przed nim. Z promiennym uśmiechem zsiadła, trzymając pas babki wysoko Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

173

SHERRILYN KENYON - NO MERCY w górze. Dev nie mógłby być bardziej dumny z jej zwycięstwa. Aello podbiegła do jej pleców. Zanim zdążył ją ostrzec, Sam odwróciła się gotowa do walki. Ale nie to było intencją Aello. Amazonka ślizgiem zahamowała i opadła na jedno kolano, twarzą do Sam. Uderzając prawą pięścią w lewe ramię, skłoniła z szacunkiem głowę przed nią. - Moja królowa. Sam zamarła, słysząc tytuł, którego nie słyszała przez tyle stuleci, że dziwnie było usłyszeć go teraz. To, wraz z walką, którą właśnie wygrała, obudziło w niej żywe wspomnienia, te dobre i te złe, o czasie i o miejscu, które nigdy już nie powrócą. O przeszłości, która wypaliła się w niej. Niegdyś żyła potyczkami takimi jak ta. Ożywiały ją, dodawały energii. Miały dowodzić jej honoru i jej umiejętności jako wojownika. Jakże to ważne było dla niej wtedy. Teraz, wiedziała, że to wszystko, mimo że nie było czymś, przed czym by się uchylała, nie było najważniejsze w życiu. Rodzina. Przyjaciele. Miłość. To było to, co ludzi pchało do walki. Co powinni trzymać mocno, aż im kostki zbieleją. Wszystko inne było tylko zwykłym lukrem i chociaż dobrze smakowało, nie było nadzieniem i nie mogło wspierać człowieka. Życie w pojedynkę, w samotności było istnym piekłem. Dev pojawił się za nią i objął ręką jej ramiona. Zadrżała, czując jak nieznane emocje przetoczyły się przez nią. Był jej teraźniejszością i potrzebowała go, aby ponownie stanąć na nogi, aby wrócić do rzeczywistości. Wszystko, czego chciała, to czuć go tak jak teraz przy sobie przez całą wieczność. To było to, co naprawdę miało dla niej znaczenie. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

174

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Trącił nosem jej włosy i, głęboko wdychając jej zapach, złożył niewinny pocałunek na jej policzku, który ustawił ją w ogniu. - Byłaś niesamowita. Zabawne, ona nie czuła się w ten sposób. Zrobiła to, co musiała zrobić. Nic więcej. Nic mniej. Aello uniosła wzrok i spojrzała na nią. - Dlaczego mnie uratowałaś? A jak mogła tego nie zrobić? Jak mogła pozwolić kobiecie takiej jak Aello, zginąć w taki straszny, ohydny sposób za coś tak mało istotnego? - Jesteśmy siostrami. Dlaczego miałabym pozwolić, aby moja rodzina umierała tylko z powodu różnicy zdań? Chociaż jej własna siostra zabiła ją za coś, co w końcu okazało się niczym więcej niż ochłapami ze stołu. Aello ujęła ją za rękę i pocałowała w nią. - Przynosisz zaszczyt królowej Hipolicie i prawdziwym zaszczytem jest to, że to ty bierzesz jej pas. Obyś żyła długo i szczęśliwie. Gdyby tylko ta biedna kobieta wiedziała... Nie chcąc umniejszać płynących prosto z serca życzeń Aello, Sam skinęła jej głową, zanim odwróciła się i spojrzała w górę na Deva. - Ktoś wie jak mamy się stąd wydostać? Aello podniosła się z klęczek. - Musicie polecieć na ptakach na południe, tak daleko jak to tylko możliwe. Tam, gdzie ziemia pęknie będzie przejście, które zabierze was do domu. Ale musicie skupiać swoje myśli na miejscu, w którym chcecie się znaleźć, inaczej to zabierze was w niebyt. Ethon zakpił. - I kto mówi, że to jest coś złego? Słyszałem, że południe Francji jest niesamowite o tej porze roku. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

175

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Fang rzucił mu łobuzerskie spojrzenie. - Tam jest również teraz dzień. Mam ci mówić Pan Chrupiący Skwareczek? - Dobra, czyli tam jest teraz dzień. - Ethon wzruszył ramionami. Super. Zabierasz całą zabawę z moich marzeń, skurwysynie. Sam przywołała wystarczającą ilość ptaków dla nich wszystkich. Kiedy dosiedli ich, wzbiła się w niebo. Coś, co nie było tak intuicyjne dla mężczyzn. Fang był pierwszym, który zsunął się z ptaka. Po nim Scorpio. Dev siedział... Ledwo. Ethon utrzymywał się, ale tylko dlatego, że przywarł całym ciałem do ptaka i miał zablokowane nogi po obu stronach jego grzbietu, jakby był przerażonym brzdącem. Śmiejąc się, Sam zakręciła w powietrzu koło. - Czy to coś ma stabilizatory, coś jak trzecie kółka przy rowerze? - zapytał się jej Fang. - Niestety nie. Po prostu zróbcie to, co Ethon. Owińcie się wokół nich, a one same polecą. Wyraz twarzy Fanga był pełen wątpliwości. - A co, jeśli coś je spłoszy? - Wtedy bylibyście udupieni. - Sam odpowiedziała w ironicznym tonie. - Po królewsku. Módl się, żeby do tego nie doszło. Fang zasyczał na nią i zaczął wdrapywać się z powrotem na ptaka. Zanim go zdążył dosiąść, Scorpio użył swojego bata i zrobił z niego uzdę. Jego ptak wzbraniał się przed nią, ale w końcu uspokoił się i zaakceptował ją. Mężczyzna błysnął zarozumiałym uśmiechem, szczerząc zęby do Sam. - Pierdolony chwalipięta - zadrwił Ethon. Śmiejąc się, Sam skierowała się na południe, z mężczyznami podążającymi za nią. Nie zajęło im dużo czasu, by dotrzeć do granicy. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

176

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Wokół przejścia unosiła się czerwona mgiełka, która była tak rzadka, że można było przez nią zobaczyć Nowy Orlean. Ciemniejsza po ludzkiej stronie, mgła wyglądała jak podczerwień. Sam skierowała swojego ptaka w dół i zsiadła z niego. Mężczyźni dołączyli do niej, gdy zapinała pas babki wokół swojej talii. Ethon stukał niecierpliwie palcami o udo. - Dlaczego tak się dzieje, że kiedy chcesz, żeby ziemia połknęła cię w całości, ta na przekór tobie postanawia tego nie robić? Fang westchnął. - Syndrom gotującego się czajnika. To, czego wyczekujesz nigdy nie następuje. - Taa. Sam zignorowała ich, słysząc coś dziwnego w tle. Ptaki zaskrzeczały przeraźliwie, podreptały nerwowo i raptownie zerwały się do lotu. Dev napotkał jej spojrzenie. - To nie może być dobry znak. Nie, nie mógł. Sam rozejrzała się dookoła, próbując odnaleźć źródło dźwięku... Dźwięku, który narastał coraz bardziej. - O... Mój... Boże. Spojrzała na Ethona, który wpatrywał się w niebo po swojej prawej stronie. Podążając za jego spojrzeniem, zadyszała. - To jest atak latających małp. Tylko że te małpy nie były ślicznymi małymi niebieskawo-szarymi małpkami z Czarnoksiężnika z Krainy Oz, które były ubrane w zachwycające kapelusze i żakieciki. Te były ogromne, z kłami, które wyglądały jak plastikowego przebrania z Halloween. Z ciemno-szarą chropowatą, twardą jak podeszwa skórą miały żółte oczy i ostre jak brzytwa ogony. Wszyscy dobyli broń, gdy ziejące ogniem małpy zaatakowały. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

177

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Ethon uchylił się przed jedną, która próbowała wysadzić go w powietrze ognistą kulą, po czym okręcił się i odciął mieczem skrzydło małpy. - Wiecie, są takie rzeczy, z którymi człowiek nigdy nie spodziewa się zetknąć, nawet w naszej pracy. Latające ssaki naczelne, strzelające ogniem nosami są jedną z nich. Scorpio parsknął. - Tak, ale czy one są cercopithecoid22, czy platyrrhine primates23? Ethon łypnął na niego gniewnym spojrzeniem. - Wyciągnij tą swoją łepetynę z Discovery Channel, palancie, i zajmij się atakiem. - Przynajmniej one nie puszczają bąków płomieniami, co byłoby do dupy pod wieloma względami. - Fang uchylił się przed jedną małpą, tylko po to, by inna go zaatakowała. Sam rzuciła nożem, wbijając ostrze małpie między łopatki, zanim ta zdążyła wgryźć się w Fanga. Wrzeszcząc przeraźliwie, małpa upadła na ziemię. Ten atak wydawał się uruchomić coś dzikiego, coś bezwzględnego, co wezwało więcej posiłków. Żołądek Sam pacnął o ziemię. Owszem, mężczyźni walczyli jak demony, utrzymując swoją pozycję, ale to miało się niebawem zmienić w coś przeciwnego, w coś ohydnie potwornego. Niebo nad nimi pociemniało od fali nadlatujących ssaków naczelnych. Już jesteśmy martwi... I właśnie wtedy, gdy tylko ta myśl przemknęła jej przez głowę, ziemia pod nią zatrzęsła się i zaczęła rozsuwać. - Myślcie o domu! - wykrzyknął do nich Fang, przypominając. Dev natychmiast otoczył ją ramionami, gdy ziemia rozstąpiła się pod nią i zaczęła spadać w dół. Sam trzymała się go, tak mocno jak tylko mogła, wdzięczna, że 22 23

Ceropithecoid – prehistoryczne koczkodany lub małpy z ogonem. Platyrrhine primates – ssaki nadrzędne, płaskonose.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

178

SHERRILYN KENYON - NO MERCY był z nią. Skupiła myśli na jego pokoju w Sanctuary. W jednej chwili spadali w dół, a w następnej... Byli nadzy w łóżku Deva. Z szelmowskim, niegodziwym uśmiechem dokuczał jej. Myślałaś o tym samym co ja, czy moje myśli były aż tak bardzo intensywne? Gorąco eksploatowało na jej policzkach. Tak szczerze, to było dokładnie to, o czym myślała. Śmiejąc się, przysunęła się do niego, chcąc go pocałować, tylko po to, by przekonać się, że jej ciało ponownie wróciło do formy ducha. Dev zabluźnił w gniewie. - Idę zabić Thorna. - Powiedziałabym, że to jest w porządku, że w sumie nic takiego się nie stało, ale w tym konkretnym przypadku, popieram cię w stu procentach. - Przewróciła się na plecy i popatrzyła w sufit. - To takie niesprawiedliwe. Dev tak bardzo chciał ją pocałować, że to aż go bolało. Ale najpierw musiał sprowadzić ją z powrotem do jej cielesnej formy. Zabiorę pas i z Fangiem udamy się do Thorna. Zobaczymy się wkrótce. - Przebiegł głodnym spojrzeniem po całym jej ciele. - I chcę cię leżącą właśnie w tej pozycji, w dziesięć minut po tym jak wrócimy. Roześmiała się . - Tak jest, sir. Dev wstał z łóżka, założył dżinsy i podkoszulek, i poszedł szukać Fanga. Wyjął telefon i zadzwonił do Ethona. - Udało wam się wrócić? - zapytał się go Ethon. - Taa. A ty gdzie jesteś? - Lepiej nie pytaj. To zbyt żenujące. Będę w Sanctuary, jak tylko się oczyszczę. Nie żeby to nie przywołało wszelkiego rodzaju obrazów w Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

179

SHERRILYN KENYON - NO MERCY umyśle Deva. - Dokładnie gdzie jesteś? - Mówiłem ci, nie pytaj. Bo i tak nie zamierzam ci powiedzieć, dupku - co powiedziawszy, Ethon rozłączył się. Dev zadzwonił do Scorpio. - Jestem w barze. A gdzie ty jesteś? Dev był pod wrażeniem. - Jestem w naszym domu. Czy Fang jest z tobą? - Nie. Fang wyszedł ze swojej sypialni i szarpnął brodą w kierunku drzwi Deva. - Wygląda na to, że myślałeś o tym samym, co i ja. Boże, miał nadzieję, że nie. Myśl o Fangu i o jego siostrze czyniła go chorym. Nie żeby był na tyle głupi, by uważać, że oni nie uprawiają ze sobą seksu, on tylko nie mógł psychicznie poradzić sobie z myślą o jego maleńkiej siostrzyczce z jakimkolwiek mężczyzną. Spieprzaj z mojej głowy... - Zabierz mnie do Thorna - mówiąc do Fanga, Dev rozłączył się ze Scorpio. Fang położył mu dłoń na ramieniu i teleportował go z korytarza pod drzwi gabinetu Thorna. Tym razem, gdy Shara odpowiedziała, widać było po jej twarzy, że jest pod ogromnym wrażeniem. - Nie jesteście jeszcze martwi? - Jak widać jeszcze nie. Shara wycofała się ze stali i otworzyła drzwi, wpuszczając ich do komnaty, która wydawała się nieziemsko chłodna, biorąc pod uwagę fakt, że ogień na kominku płonął nawet jeszcze jaśniej niż uprzednio. Thorn stał, czekając na nich. Nadal schludny i nienagannie ubrany, ręce miał założone do tyłu. Spojrzał na zegar, który cały Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

180

SHERRILYN KENYON - NO MERCY czas tykał. Szczęka Deva opadła z niedowierzania, gdy zobaczył godzinę. Nie, to nie było możliwe... Jeszcze jedna minuta i nie zdążyłby. - Co to, do cholery, za sztuczka? Nie minęły jeszcze dwadzieścia cztery godziny. Thorn wygiął jedną ze swoich idealnych brwi w najbardziej aroganckim i lekceważącym wyrazie, jaki kiedykolwiek Dev widział. - Och, czyżbym omieszkał ci powiedzieć o czasie? Który płynie inaczej po drugiej stronie? Straciłeś tam cały dzień, dokazując z niektórymi z moich przyjaciół. Gniew eksplodował w Devie. - Ty skurwysynie. Oczy Thorna zajarzyły się żywą czerwienią. - Nie przeginaj, Niedźwiedziu. Masz swój pas i wygrałeś. Na razie. Zabieraj swoją nagrodę i dziękuj niebiosom, że specjalnie dla ciebie nie zmieniłem zasad. - Skierował swoją uwagę na Fanga. - Zabierz ich do domu. Niespodziewanie on i Fang znaleźli się w małym pokoiku, który Sam przemierzała niecierpliwie. Widok jej tam... Całej i zdrowej i znów w cielesnej powłoce... Te uczucie uderzyły w niego tak mocno, że był zdumiony, iż nogi się pod nim nie ugięły. Dopiero teraz, gdy był już z nią, uderzyło go, jak bardzo był pewien, że Thorn zatrzyma ją mimo tego, czego dokonali. Ale teraz była z nim, ponownie... Jej twarz rozjaśniła się, jak nigdy wcześniej i to całkiem już przewróciło jego uczucia do góry nogami. Gdyby mógł mieć coś we wszechświecie na własność, wybrałby sobie to, żeby zawsze patrzyła na niego jak w tej chwili. Było oczywiste, że była uszczęśliwiona jego widokiem, tak samo jak i on był, widząc ją. Podbiegła i rzuciła się na niego. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

181

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Łapiąc ją w locie, Dev zatoczył się lekko do tyłu, jednocześnie przyciągając ją mocno do siebie i zachłannie wdychając zapach jej miękkich włosów. Ciepły kwiatowy zapach uczynił go twardym i obolałym. To było wszystko, co mógł zrobić, żeby nie wziąć jej tu i teraz, na oczach Fanga. Ale on nigdy by jej nie zawstydził. Sam wiedziała, że nie powinna tego robić. Zwłaszcza po tym, co powiedział jej Thorn o przyszłości Deva, gdyby z nim została. Musiała pozwolić mu odejść. Ale teraz, chciała tylko poczuć go blisko siebie. Mieć wokół siebie jego ramiona, kojące jej obawy i niepewność. Bogowie, prawie zapomniała, jak dobrze jest trzymać go tak jak teraz. - Wszystko w porządku, dziecinko? - wyszeptał do jej ucha. Zaśmiała się, słysząc ten głęboki, drogi jej głos, który wysyłał dreszcze przez całe jej ciało. - Tak. - Dopiero teraz zdała sobie sprawę, jak mocno owinęła się wokół niego. Jej nogi były dookoła jego talii, a on całkowicie podtrzymywał jej ciężar. Gorąco smagnęło jej policzki, na to, co zrobiła instynktownie, zwłaszcza gdy wyczuła pokaźne wybrzuszenie w jego dżinsach, napierające na nią, co czyniło ją mokrą. Fang odchrząknął. - Myślę, że śmiało można założyć, że ona cieszy się na twój widok, co Niedźwiedź? Dev szybko cmoknął ją w policzek, zanim rozplotła nogi i zsunęła się z niego, mimo że była to ostatnia rzecz, jaką chciała zrobić. - Nie przeszkadza mi to wcale. Przyjemnie jest czuć się, aż tak mile widzianym. Fang odchrząknął. - Zwłaszcza po tym, co właśnie przeszliśmy... Wszyscy mają wszystkie palce u rąk i nóg? Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

182

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Sam uniosła obie ręce i poruszyła palcami. - Tak sądzę. - To dobrze. - Fang wskazał na drzwi. - Wracajmy do domu, zanim Thorn rozmyśli się i postanowi nas tu zatrzymać, gdzie czas najwyraźniej nie ma żadnego znaczenia dla nikogo poza nim. Sam nie mogła się z tym bardziej zgadzać. Tak samo jak Fang, wcale by się nie zdziwiła, gdyby Thorm zatrzymał ich. Albo wysłał po nich kolejną turę latających małp, tylko dla gównianej zabawy i pieprzonego dreszczyku emocji. Devowi zajęło chwilę umocowanie pasa jej babki wokół jej talii. Sam spojrzała w dół na pas. Pierwotnie zaprojektowany do przechowywania miecza, wyglądał jak zwykły gruby pas z ciężkimi wytłoczeniami. W domu miała miecz, trzymany w pasującej do niego pochwie, którą można było przyczepić do pasa. Bez tej części, nikt nigdy nie domyśliłby się, że ma on jakąś prawdziwą wartość, że jest cennym pasem narodu amazońskiego, dla którego Herkules przepłynął morza, domagając się go w zamian za cudzoziemską księżniczkę. Nie przejmując się tym, że to było coś, za co ludzie gotowi byli zabić, by go tylko posiąść. W tym jej własna siostra. - Jesteś gotowa? - zapytał się Dev. Skinęła głową, chociaż nie była to całkiem prawda. Jej wcześniejsze spotkanie z Thornem było krótkie, ale traumatyczne. Był jednym wielkim przerażającym skurwysynem. A jego ostrzeżenie o Devie wciąż głośno i wyraźnie dudniło jej w głowie. Jeśli Sam zostanie z nim, on umrze. A ona nie mogła być odpowiedzialna za jego śmierć, nie po tym jak zabiła Ioela. Dev złapał ją za rękę, gdy Fang nie zabrał ich ani do Sanctuary, czy do Charonte Clubu, jak się spodziewała, ale do pokoju, którego nigdy wcześniej nie widziała. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

183

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Wszystkie okna były szczelnie zamknięte okiennicami, stało tam też masywne łóżko w stylu kolonialnym z antycznie stylizowanym niebieskim jedwabnym szalem nad nim. Spojrzała na Fanga, marszcząc brwi. - Gdzie jesteśmy? Zanim zdążył odpowiedzieć, Nick Gautier zmaterializował się przed nimi. Przyciemnione światło rzucało diabelski cień na jego twarz. Jego zarost był gęsty, tak jakby kilka dni obywał się bez golenia, jego zaś oczy utrzymywały nikczemny błysk, gdy patrzył na nich. - Witaj w moim koszmarze, Księżniczko. Widząc wyraz twarzy Deva, była pewna, że on również nie spodziewał się być tutaj, nie bardziej niż ona. Nachmurzyła się. Z gniewem spojrzała na Fanga. - Dlaczego nas tutaj sprowadziłeś? Fang wzruszył ramionami. - Ash kazał mi tak zrobić, gdy rozmawiałem z nim, zanim wyruszyliśmy na poszukiwanie ciebie. Pomyślałem, że Pan Wszechwiedzący wie najlepiej jak utrzymać swoich ludzi przy życiu... - te słowa zostały przerwane przez Nicka, mówiącego wulgarny docinek, na który Fang nawet nie zareagował. - więc nie sprzeczałem się z nim, kwestionując jego decyzje. - Skłonił się jej i Devowi. - A teraz, jeśli mi wybaczycie, mam pewną Panią Niedźwiedzicę, której nie widziałem przez calutki dzień i nie chcę, żeby skopała mi tyłek za to, że wystawiłem ją do wiatru. Zniknął, zanim którekolwiek z nich zdążyło powiedzieć choćby słowo. W ciszy, która nastąpiła, Sam nagle poczuła się nieswojo. Prawda, to nie był prawdziwy Nick, który próbował uprowadzić ją z Sanctuary, ale jednak. Wokół tego mężczyzny unosiła się aura czystego zła i sprawiała, że jeżyły jej się włoski na karku. Ilekroć Nick patrzył na nią, miała Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

184

SHERRILYN KENYON - NO MERCY wrażenie, że mierzy ją wzrokiem, jakby oceniając, czy zmieści się do worka na zwłoki, a to ścinało jej krew w żyłach. - Spokojnie - odezwał się Nick, kojącym tonem, jakby wyczuwając jej niepokój względem niego. - Nie chcę twojej krwi. Ponieważ zgniłkowaty demon idzie za tobą, Ash i ja wspólnie postanowiliśmy, że będzie to najlepsze miejsce do ukrycie ciebie, gdzie najmniej istnień ludzkich będzie zagrożonych przez twojego wroga. - Wskazał w stronę na pokój. - Czuj się jak u siebie w domu. Wszystko zostało odkażone, więc dotykając czegokolwiek nie powinnaś mieć koszmarów, czy wyłapywać obrazów. - O czym Nick wiedział, bo powiedziała mu o tym, gdy tylko zaczęła go ochraniać. Jaka ironia losu, teraz wszystko się odwróciło. - Jeśli byś czegoś potrzebowała, na ścianie jest domofon. - Machnął na urządzenie znajdujące się tuż przy drzwiach. - Zadzwoń, a ja odbiorę. I... - Wskazał na nocny stolik. - Ash podesłał ci twój telefon, dzięki czemu nie zostaniesz bez niego. Masz wiadomość od Chi, która martwi się o ciebie i jest wkurwiona na facetów za to, że nie zaprosili jej, by cię uratowała. Nie zazdroszczę im. Ethonowi w szczególności zapowiedziała skopanie tyłka. Sam zmarszczyła brwi. Nick nie wyglądał za dobrze. Kiedy miesiące temu, została przydzielona do tego zadania i pierwszy raz go spotkała, był zadbany i olśniewający, nie licząc znaku łuku i strzały na twarzy. Teraz wyglądał blado i na wyczerpanego. Na wstrząśniętego. Jakby coś trzymało go w zaciśniętym imadle, a on nie mógł złapać oddechu z bólu. Gdyby nie fakt, że Mroczni Łowcy nie chorowali, pomyślałaby, że zaraz będzie wymiotować. - Dobrze się czujesz? - Zawsze dobrze się czuję. - Jego gorzki ton przeczył jego słowom. Sam chciała go dotknąć i sprawdzić, jaka była prawda, ale jej Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

185

SHERRILYN KENYON - NO MERCY wewnętrzny instynkt podpowiadał jej, że nie chce zobaczyć ani trochę ohydnego demona wbijającego w niego swoje pazury. Gdy wpatrujesz się w ciemność, czasem ciemność rewanżuje ci się tym samym, wpatrując się w ciebie... I te odbite obrazy były przeważnie najbardziej przerażające i groźne. Nick przystanął w progu i obejrzał się, patrząc na nich. - A tak przy okazji, powinienem cię ostrzec. Jest prawie południe i Stryker szykuje atak, by zabrać cię do Kalosis. Nie wiem, kiedy planuje uderzyć, ale jestem pewien, że to będzie przed zmrokiem, bo wciąż będziesz w niekorzystnej sytuacji przez światło. Mój dom ma osłonę, jednakże moce Strykera są takie, że nie wiem, czy ona wytrzyma w starciu z nim. Sam zwęziła niebezpiecznie oczy, jej podejrzenia względem niego nasiliły się. - Skąd wiesz, co planuje Stryker? Kiedy Nick jej odpowiedział, to nie wyszło z jego ust. Słyszała jego głos w swojej głowie, głośno i wyraźnie. Z tego samego źródła, skąd wiem, że kochasz Deva, mała dziewczynko. Ale jeśli kochasz go naprawdę, odeślij go do domu, i to zanim zapadnie zmrok. Inaczej on zginie. Z tymi słowami wyszedł z pokoju i zamknął drzwi, nie dotykając ich.

Rozdział XVII Sam patrzyła, jak Dev, pomimo zapewnień Nicka, obchodzi cały Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

186

SHERRILYN KENYON - NO MERCY pokój, upewniając się, że nic jej tu nie zaszkodzi. Oboje, ani ona ani Dev, nie ufali mu. Troska Deva, jaką jej okazywał, była urocza i przypominała jej obrazy, które widziała w chwili, gdy chronił swoją siostrę, kiedy byli młodzi. Był taki opiekuńczy i taki słodki... Najgorsze były skrupuły, które miała, gdy odsunęła mu włosy z karku i skubała ustami jego skórę, dopóki nie wyrwał się z głębi jego gardła cichy pomruk, który sprawił, że ciarki przebiegły przez jej calutkie ciało. Chciała wsunąć się w jego ramiona i pozwolić mu trzymać się tak, aż wszystko inne zniknie. Kocham ich. Odchodzę od nich. To był Kodeks, którym się kierowała, którym żyła. Zarówno jako Amazonka, jak i Mroczny Łowca. W jej starożytnym świecie, mężczyźni często byli postrzegani jako przeszkoda w amazońskiej strukturze społecznej. Amazonki szły, uprawiały seks, a później nigdy nie mówiły mężczyznom, że spłodzili im dziecko, chyba że musiały. Wychowywały córki samodzielnie i wprowadzały je do narodu Amazońskiego. Synowie byli oddawani ojcu lub jego rodzinie. To było rzadkością, żeby Amazonki wychodziły za mąż. Jej siostra próbowała użyć tego argumentu, by podważyć jej władzę, ale kodeks Amazonek był zdecydowanie bardziej wszechstronny. Najważniejsze według jej narodu dla kobiety było mieć siłę, aby dokonywać własnych wyborów względem swojego życia i szczęścia. W czasach starożytnych były kobiety, które miały mniej wolności niż niewolnik, w jej narodzie to zależało od samej kobiety, czy pragnie zacisza domowego, czy też nie, a pozostałe ślubowały wspierać ich siostrę w każdej decyzji, którą ta podjęła. Owszem, większość decydowała się żyć bez mężczyzny. Ale nie wszystkie. Sam nie była pierwszą, która wyszła za mąż i nie była też ostatnią. Zresztą, nie wszystkie Amazonki porzucały swoich synów. Ich Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

187

SHERRILYN KENYON - NO MERCY świat oparty był na szacunku i na wsparciu. I to był powód, dla którego aż tak bardzo kochała swój naród. Jako Mroczny Łowca, miała taką samą swobodę. I podobnie jak jej ludzie, tutaj też wszyscy wspierali się nawzajem. Niezwykle rzadko trafiał się Mroczny Łowca szowinista. Ash wykopywał kogoś takiego już w trakcie szkolenia. Najważniejszą rzeczą, stanowiącą o byciu Mrocznym Łowcą, było jego ślubowanie, że będzie chronić całą ludzkość. Bądź częścią świata, ale trzymaj się z boku. Nie pozwól nikomu dowiedzieć się, kim lub czym jesteś. Zadbaj o cielesne potrzeby, kiedy musisz, tak abyś pozostał skoncentrowany, ale nigdy nie bierz sobie kochanka, czy kogoś, na kim by ci zależało. Oni rozproszą cię i osłabią. Przede wszystkim staną się celem użytym przeciwko tobie. Zasady Asha. Wszyscy je znali i gdy patrzyła na Deva, musiała się zmuszać, by być im posłuszną. Bo teraz nie chciała odchodzić. Chciała przytulić się do niego. A przede wszystkim chciała opleść swoim ciałem jego ciało i kochać się z nim, aż żadne z nich nie będzie w stanie chodzić prosto. Ale musiała wyciągnąć go z tego gówna, zanim będzie za późno. - Dlaczego nie wrócisz do Sanctuary? Spojrzał na nią z marsem na czole. - A czemu miałbym to zrobić? Bo nie chcę, żeby coś ci się stało. To by mnie zniszczyło. - Myślałam tylko, że oni mogą cię tam potrzebować. Daimony mogą wrócić, chcąc zemścić się na twojej rodzinie. Szeroko uśmiechnięty, podśmiewał się z jej dramatycznego tonu. - Myślę, że moja rodzina poradzi sobie z tym. - No, nie wiem. Czy przypadkiem Zwierzo-Łowcy nie są dla nich super ekstra wypasionymi przysmakami? Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

188

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Kiedy dopadną nas, to tak. Ale problem polega na tym, że mamy takie same moce jak oni, więc dopadnięcie jednego z nas nie jest wcale takie proste. Potrafimy się odgryź i mamy klany, które przejawiają tendencję do masowego ataku, kiedy tylko Daimony odważą się zaatakować jednego z nas. Dlatego zazwyczaj zostawiają nas w spokoju. - Podszedł do okna, chcąc mieć pewność, że ani odrobinka światła dziennego nie przedostanie się tędy. Musiał to utrudniać. Nie zmuszaj mnie, żebym cię zraniła, Dev. Ostatnią rzeczą, jakiej chciała, to deptać po jedynej osobie, której w końcu udało się sprawić, że ponownie czuła, że żyje. To zabierało każdą cząsteczkę jej zdrowego rozsądku, by nie pójść i nie wsunąć się w jego ramiona i nie zatrzymać go. Przez jej umysł przemknął obraz ginącego Ioela. Usłyszała jego ponaglający, nakazujący krzyk, aby uciekała. Nie mogę pozwolić ci umrzeć, Dev. Ale ona nie chciała żyć bez niego. - Naprawdę chcę, żebyś poszedł już do domu. Odwrócił się gwałtownie, a wyraz bólu na jego twarzy ciął do głębi jej duszę. Może to była jej kara za dobicie targu z Artemidą. Nienawiść przywróciła ją do życia i teraz, gdy znalazła coś bardziej pokrzepiającego od niej, nie mogła tego mieć, ponieważ odrodziła się z tej nienawiści. Bogowie byli na tyle szaleni. Pozwól mu odejść. - Co ty mówisz, Sam? - Mówię to, co mówię. Chcę, żebyś poszedł do domu. I to natychmiast. Kiedy zaczął oponować, wiedziała, że musi sięgnąć po coś Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

189

SHERRILYN KENYON - NO MERCY mocniejszego, by usunąć go z linii ognia. Coś, co urazi go i sprawi, że odejdzie, chociaż żadne z nich tego nie chciało. Bogowie, dopomóżcie mi... Dławiła się od słów, które paliły jej gardło i serce, ale zmusiła się, żeby je powiedzieć. Dla jego dobra. - Słuchaj, nie jestem przyzwyczajona do ludzi wieszających się na mnie i nie odstępujących mnie na krok. To zwyczajnie zaczyna działać mi na nerwy. Potrzebuję przestrzeni. Wyraz jego twarzy rozrywał ją na strzępy i nieomal doprowadził ją to do łez, ale ona była silniejsza od tego. Była Amazonką, a one nie płakały, bez względu na ból, który je rozdzierał. Dev zacisnął szczęki na ten jej ustny policzek w wykonaniu typowej suki, który zbił go prawie z nóg. Jaki, do cholery, miała problem? Co innego robił, poza narażaniem swojego życia, żeby się nią opiekować? Zabierał jej przestrzeń? O taak, to wyrzuciło go na poziomy takiego wkurwienia, że bez mała trafił go szlak. - Nie zdawałem sobie sprawy, że działam ci na nerwy. Wybacz mi, że próbowałem ci pomóc. - Podszedł do niej i musiał ugryźć się w język, by głośno nie wybuchnąć i nie zranić jej tak samo mocno, jak ona zraniła jego. Ale on nie mógłby tak postąpić. Nie z nią. Odmówił kopnięcia jej takim samym ciosem w bebechy, jaki ona mu przed chwilą zafundowała. - Świetnie. - Zrobił krok do tyłu, odsuwając się od niej. - Nie jestem z tych, którzy zostają tam, gdzie ich nie chcą. Miłego życia, Sam. Może kiedyś, gdzieś tam, wpadniemy na siebie przypadkiem. Sam nawet nie drgnęła, dopóki Dev nie zniknął. A wtedy ten nagły brak jego osoby przeszył ją na wskroś. To było tak, jakby ktoś wydarł jej serce i zostawił ją tam pustą z ziejącą chłodem ogromną próżnią. Pokój zdawał się kurczyć, zamieniając się w nicość, a Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

190

SHERRILYN KENYON - NO MERCY jednocześnie pozostawiał w jej życiu dziurę tak ogromną, że pochłonęła ją w całości. Jej oczy zaszły łzami, łzami ściskającymi ją za gardło i dławiącymi ją. - Tak bardzo przepraszam, Dev. Ale on nigdy nie wysłucha jej przeprosin. Nie teraz. Nie kiedy przestrzeliła mu bezlitośnie kolana i pozostawiła jego ego w rozsypce. Próbowała przekonać samą siebie, że tak było najlepiej. Że postąpiła tak, by go ratować. Żaden z tych argumentów jednak nie trafiał do jej serca, które bolało i błagało ją, aby przywołała go z powrotem. - Nie mogę tego zrobić. On odszedł, a ona musiała to tak zostawić. Nawet jeśli miało ją to zabić.

******

Thorn nie poruszył się, czując za sobą potężną moc. Normalnie rozprawiłby się ostro z każdym, kto ośmieliłby się zakłócać jego samotnię, roznosząc go w pył. Ale zrobienie tego Savitarowi byłoby równoznaczne z samobójstwem. No, może nie całkiem. Byłoby to jednakże równoznaczne z jedną naprawdę poważnie krwawą bitwą, która choć na chwilę złagodziłaby jego nudę, jednocześnie zniszczyłaby jego ulubiony garnitur. - Cóż mogło wyciągnąć cię z plaży i sprowadzić do moich mrocznych włości? - Odwrócił głowę i spojrzał na Savatara, stojącego tuż za nim. Ubrany w białe spodnie bojówki i rozpiętą hawajską koszulę, Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

191

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Savatar wyglądał jak zwykły surfer na plaży. Aż od sandałów firmy Birkenstock, potarganych przez wiatr czarnych włosów, po ciemne okulary przeciwsłoneczne. Thorn uniósł brew na widok Shary zamarłej w pół ruchu za Savatarem. - Ponowie zabawiasz się z moimi Zwierzo-Łowcami. Wiesz, co czuję z tego powodu. Thorn zakpił z jego gniewnego tonu. - Nie zdawałem sobie sprawy, że jesteś ich właścicielem. I nie jestem też pewien, czy oni zdają sobie z tego sprawę. Savatar posłał mu rozbawione spojrzenie, stając twarzą przed nim. - Masz szczęście, że nie walczyłem z tobą, kiedy pochwyciłeś Fanga bez mojej zgody, ale Dev... Chcę, żebyś trzymał się od niego z daleka. - Dlaczego mam to zrobić? Czyżby to miasto nie było wystarczająco duże dla nas dwóch? Mięsień na szczęce Savatara zadrgał nerwowo. - Nie prowokuj mnie, Thorn. Nie zapominaj, że wiem, dlaczego zrobiłeś to, co zrobiłeś z Devem i Sam. W przeciwieństwie do nich, wiem, że nie jesteś dupkiem, do którego miana pretendujesz. - I byłbyś w błędzie, plażowy obiboku. Zapewniam cię. Każdy dzień mojego życia jest studium, jak nie poddać się mocom, które kuszą mnie i przyzywają... tak samo zresztą jak ciebie. Obaj jesteśmy stworami zagłady. - Wtedy powinieneś o tym pamiętać. Zostaw Deva w spokoju. - A ja powtarzam... dlaczego miałbym to zrobić? Savatar roześmiał się diabelsko.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

192

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Rozdział XVIII - Co ty tutaj robisz? Dev przystanął, natykając się w salonie na Remiego. Przez wzgląd na Mrocznych Łowców i inne nocne stworzenia, które od czasu do czasu odwiedzały ich, było to jedyne pomieszczenie w ich domu, do którego słońce miało nieograniczony dostęp. To był ulubiony pokój ich matki i jedyny, w którym Dev spędzał liczne godziny, grając i bawiąc się ze swoimi bratanicami i bratankami. Dzisiaj jednakże nie potrafił dostrzec jego piękna, czy nienagannego smaku, z jakim jego matka go umeblowała. Dzisiaj salon wydawał mu się ponury, mimo zalewających go jasnych promieni słońca. I do tego ton Remiego, który ciął go niczym nóż wzdłuż kręgosłupa. - A co? Nie mogę wrócić do domu? - Nie warcz na mnie, dupku. Myślałem tylko, że zostałeś niezbędną do życia, wewnętrzną nerką dla swojego nowego miodku, a ponieważ jej tutaj nie ma... - Ona nie jest moim miodkiem. - Dev zaczął wchodzić po schodach, ale Remi zatrzymał go. - Co się stało, mon frere? Ale tak szczerze? - Tym razem jednak w oczach Remiego widać było prawdziwy niepokój. Co sprawiło, że Dev poczuł się jak kretyn. Łatwiej było znosić wieczne docinki Remiego, niż zmierzyć się z jego braterską miłością. To samo w sobie osłabiało go. - Nic, Rem. Jestem po prostu zmęczony. Zobaczył wątpliwości w oczach Remiego. - Skoro tak mówisz. Dev zrobił krok, po czym zatrzymał się, przypominając sobie Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

193

SHERRILYN KENYON - NO MERCY słowa Sam o jego gburowatym bracie. To było tak niedorzeczne, tak absurdalne z tym wszystkim, co wiedział o Remim i jeszcze ciekawość zatopiła w nim swoje diabelskie pazury, że musiał poznać odpowiedź. - Czy naprawdę słuchasz Indigo Girls i oglądasz Just Like Heaven? Twarz Remiego zbladła. - O czym ty mówisz? Dev wybuchnąłby śmiechem, ale najprawdziwszy szok widoczny na twarzy Remiego, potwierdzający niedorzeczności Sam, powstrzymał go przed tym. Na bogów, to była prawda. Jego brat miał całkowicie miękką, wrażliwą stronę, której on nigdy by się nie domyślił. Remi prawdopodobnie płakał nawet oglądając bajkę Bambi... Cholera. Co było następne? Doberman karmiący piersią kocięta? Cała jego filozofia, wraz z ogólnym postrzeganiem naturalnego porządku świata, legła w gruzach. To było tak popieprzone... - O niczym. To był tylko maleńki ptaszek, który szeptał mi do ucha. Remi zacisnął gniewnie usta, jego oczy zapłonęły chęcią mordu. - Taaa, no cóż, znasz mnie doskonale. Oglądam tylko i wyłącznie krwawe horrory i słucham death metalu. I słuchał też Amy Ray i Emily Sailors. Ta myśl była tak zabawna, ponieważ jego brat wypierał się tego. Tak szczerze, Dev też je lubił. I też, za cholerę, by się do tego nie przyznał. Powstrzymując się od śmiechu, skierował się na górę do swojego pokoju. Ale w chwili, gdy otworzył drzwi i jego wzrok padł na zmięte łóżko, jego rozbawienie znikło pod wpływem gorzkiego wspomnienia Sam kochającej się z nim. Każdy zmysł, jaki w sobie posiadał, nagle został wypełniony wspomnieniami o niej i dowalił Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

194

SHERRILYN KENYON - NO MERCY mu jak żelazna pięść w jedwabnej rękawiczce. Jak mogła stać się dla niego aż tak ważna, skoro dopiero co się poznali? Ale przecież nie mógł zaprzeczyć bólowi, który czuł, nie będąc z nią. Pokochałam twojego ojca od pierwszej chwili, kiedy go tylko ujrzałam. Nie mogłam uwierzyć, że ten jedyny, tak ukochany, narodził się z krwi i z kości moich wrogów, a jednak... był właśnie tym jednym jedynym, z którym widziałam samą siebie i jestem wdzięczna, że Mojry też tak to widziały. Byłabym zagubiona i osamotniona bez niego. To była jedyna rozmowa, jaką odbył ze swoją matką na temat łączenia się w pary. Jego rodzice byli jedną z nielicznych par Zwierzo-Łowców, które zostały sparowane zaraz po pierwszym razie, gdy uprawiali seks. Dla reszty z nich może to wymagać dziesiątki zbliżeń. Albo nie nastąpić nigdy. Spojrzał w dół na swoją pustą dłoń. Kiedy był młodszy, pełen głupich marzeń, próbował wyobrazić sobie, jak jego symbol sparowania będzie wyglądał. Podczas gdy symbole klanowe były podobne do gatunkowych, ten jeden, był wyjątkowy i indywidualny dla każdej sparowanej pary. Jako dziecko namalował sobie nawet taki symbol, żeby tylko zobaczyć, jakby to wyglądało. Jako mężczyzna był wdzięczny, że nie został oznaczony żadnym głupim znamieniem. Bo chociaż było to łączeniem się dwojga ludzi, szło też w parze z poważnym zobowiązaniem. Żadne z nich nie mogło się już z tego wycofać. Zacisnął z całej siły pięść. Nie potrzebuję partnerki. Był szczęśliwy sam. Ale gdy pomyślał o Sam, wiedział, że było to wierutne kłamstwo. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

195

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Byłby najszczęśliwszy z nią. A ona wcale go nie chciała.

******

Urian, by zebrać więcej informacji dla Asha o planach Strykera, miał spotkać się ze swoim informatorem w Sanctuary. On i Davyn zawsze starali się wybierać takie miejsca, gdzie nie było żadnej najmniejszej szansy, że którykolwiek z ludzi Strykera zobaczy ich razem. Gdyby Stryker kiedykolwiek dowiedział się, że Urian wciąż rozmawia ze swoim starym przyjacielem, natychmiast zabiłby Davyna. I nie byłaby to szybka śmierć. Odruchowo potarł szyję, gdzie jego własny ojciec podciął mu gardło w ataku furii, tylko dlatego, że Urian ośmielił się spróbować być szczęśliwym przez pięć sekund swojego życia. Gorzka pamięć tamtej nocy zawsze była obecna tuż pod powierzchnią jego skóry i wyryta krwią w jego sercu. Czcił i ubóstwiał swojego ojca przez całe swoje życie, popełniał wszelkiego rodzaju okrucieństwa, byleby tylko go zadowolić. I po co? Po to, żeby skurwysyn zabił żonę Uriana, a potem podciął mu gardło, gdy ten, jeden jedyny raz nie zadowolił go? Pewnego dnia będę miał swoją zemstę. Gdyby to miała być ostatnia rzecz, jaką zrobi, zabije Strykera za to, co mu odebrał. - Dalej, Davyn, miej coś dla mnie przydatnego. Czekając na swojego przyjaciela, Urian podszedł do baru zamówić piwo. Colt podał mu je. Bez słowa, Urian przeszedł się dookoła salonu gry. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

196

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Spojrzał na zegarek. Davyn spóźniał się. Coś bardzo nietypowego dla niego. Czyżby Stryker coś wywąchał? Sama myśl o tym mroziła mu krew w żyłach. Niespodziewanie, znajome mrowienie przebiegło po jego kręgosłupie, informując go, że gdzieś tutaj był Daimon. Przeskanował częściowo zatłoczony bar, szukając swojego przyjaciela. Widząc błysk białych blond włosów w najdalszym kącie, ruszył tam. Dopiero gdy znalazł się w zasięgu wzroku, zdał sobie sprawę, że to nie był Davyn. To była kobieta, a kiedy odwróciła się ku niemu, poczuł się, jakby jakiś jeleń przywalił mu porożem w bebechy. Nie, to nie może być... To było niemożliwe. - Tannis? Kobieta skrzywiła się, patrząc na niego z niechęcią, jakby to imię i jego twarz nic dla niej nie znaczyły. Ale dla niego ta twarz znaczyła wszystko. Czas stanął w miejscu, zabierając go z powrotem do dnia, gdy jego siostrzyczka zmarła. W przeciwieństwie do niego i jego braci, była zbyt delikatna i zbyt dobra, by zabrać życie człowiekowi, aby samej przeżyć. Więc zgasła, zmieniając się w pył w swoje dwudzieste siódme urodziny. Ból jej rozkładającego się, gnijącego żywcem ciała wyrywał z niej przeraźliwe krzyki, aż z jej gardła popłynęła żywa krew. I pomimo tego nie otrzymała żadnego spokoju. Żadnej litości. To, co nastąpiło było najbardziej bolesną śmiercią, jaką można sobie wyobrazić. Śmiercią zesłaną na nią przez przekleństwo jej własnego dziadka. Po tym jak zebrali jej szczątki i pochowali ją, nigdy ponownie nie wymówili głośno jej imienia. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

197

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Ale Urian pamiętał. Jak mógłby kiedykolwiek zapomnieć małą dziewczynkę, którą chronił i której pomagał. Jedyną, dla której gotów był zabić, by ją ocalić. Zanim Apollo nałożył na nich klątwę, nazywali ją Dianą, by uhonorować w ten sposób ich stryjeczną babkę, Artemidę. Ale po tym, kiedy ich dziadek przeklął ich rasę, Stryker zabronił nazywać ją tak. Nie chciał jakiegokolwiek przypominania o ich olimpijskiej rodzinie, która zdradziła ich wszystkich. Zwłaszcza, że Artemida była tą, która stworzyła Mrocznych Łowców, którzy polowali na nich i ich zabijali. Diana była bardziej niż szczęśliwa, gdy zmienili jej imię. Ale to nie była Tannis. Ona nie żyje. Na swoje własne oczy widział, jak rozpadła się w pył. Jednak ta kobieta była jej całkowitą fizyczną kopią, z wyjątkiem sposobu, w jakim się poruszała. Podczas gdy Tannis była niezdecydowana i krucha, ta kobieta była pewna tego czego chce i zdeterminowana, by to otrzymać. Poruszała się płynnie jak wojownik gotowy zabić. Zanim zdążył zastanowić się nad tym, co robi, zmniejszył całkowicie odległość między nimi.

******

Madea odwróciła się, gdy padł na nią cień. Spodziewając się swojego informatora, zamarła oszołomiona, gdy spojrzała w twarz swojego ojca. Ale ten mężczyzna był inny. Zamiast krótkich, ufarbowanych na czarno włosów ojca, jego były długie i białe jak śnieg, ściągnięte w kucyk. Był też minimalnie wyższy. Nieoczywiste na pierwszy rzut oka, już niezaprzeczalne w chwili, gdy się zbliżył. Wciąż jednak nie można było odmówić im podobieństwa. To był Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

198

SHERRILYN KENYON - NO MERCY sobowtór jej ojca. - Kim jesteś? - zapytali jednocześnie. Madea zawahała się, gdy nie odpowiedział jej od razu. Dlaczego był pełen rezerwy, kiedy było oczywiste, że był jej krewnym, którego jeszcze nie poznała. Może był to kuzyn, o którym nawet nie wiedział jej ojciec? Ciekawość wzięła nad nią górę, więc odpowiedziała pierwsza. - Jestem Madea. - Madea... - Wydawał się zakłopotany jej imieniem. - A ja Urian. Urian. Zadyszała gwałtownie, słysząc imię swojego tajemniczego przyrodniego brata, którego nigdy nie spodziewała się spotkać. Był teraz sługą Acherona. Wrogiem ich wszystkich, po tym jak zdradził jej ojca. - Plugawy zdrajca. - Splunęła z pogardą. Nie przyjął tego zbyt dobrze, chwycił ją za ramię i szarpnął ku sobie. - Kim jesteś? Chciała, wręcz pragnęła, zobaczyć szok na jego twarzy, gdy wyzna mu prawdę. - Twoją… siostrą. Urian zamrugał dwa razy, gdy ta nowina wryła się w niego, docierając do jego świadomości. Miał tylko jedną siostrę. I nie było żadnej możliwości, żeby miał jeszcze jedną i nie wiedział o tym. - Ale jak? - Stryker poślubił moją matkę, a kiedy się z nią rozwiódł, ożenił się z twoją. Moja matka była wtedy ze mną w ciąży, o czym on nie wiedział. Szczęka opadła mu w dół. Dlaczego Davyn nie powiedział mu o tym? Powiedział mu o powrocie pierwszej żony Strykera, ale o siostrze... Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

199

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Żywej, prawdziwej siostrze. Dlaczego Davyn zachował ten sekret dla siebie? Nagle przypomniał sobie Acherona mówiącego do niego... Cholera! Ten sukinsyn usunął mu to z pamięci. Dlaczego Ash to zrobił? I z tą myślą naszły go naprawdę bardzo złe przeczucia. - Co ty tu robisz? - Zwiedzam. Wiedział swoje, szczególnie jeśli tyczyło się to kogoś spłodzonego przez jego ojca. - Szpiegujesz dla Strykera. Wyszarpnęła ramię z jego uścisku. - Nie mów do mnie takim tonem, mały chłopczyku. Służyłeś mu również i to przez znacznie więcej wieków. Ta myśl uczyniła go chorym, wręcz szalonym. - I zapłaciłem najwyższą cenę za tą ślepą głupotę. Uwierz mi. Przeskanowała wzrokiem jego ciało. - No nie wiem. Jak dla mnie wyglądasz na całkiem zdrowego i szczęśliwego. - Taaa, jasne. Powiem ci coś, mała dziewczynko, byłem jego ulubieńcem. Jego dumą i jego radością ponad wszystkimi innymi. Przez tysiące lat służyłem mu i stałem u jego boku, robiąc wszystko, co mi kazał. Wszystko. Bez zastrzeżeń i bez zawahania. I w jednej chwili, ponieważ odważyłem się ożenić bez jego zgody, poderżnął mi gardło. Dosłownie. - Poderżnął ci gardło, bo ożeniłeś się z jego wrogiem. Taaa, racja. To nie miało nic wspólnego z tą, z którą się ożenił, za to wszystko z jego ojca ego. Stryker nie mógł znieść myśli, że ktoś podważa jego autorytet. Nawet jego własny syn. - Ożeniłem się z miłą, łagodną kobietą, która przez całe swoje Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

200

SHERRILYN KENYON - NO MERCY życie nigdy nie skalała swojej duszy. Nie była wojownikiem. Była niewinnym widzem, postronnym obserwatorem, którego jedynym błędem było zakochać się w potworze. - I uczynienie go człowiekiem. Sprawienie, że dbał o kogoś innego, oprócz siebie i sprzedałby swoją duszę, żeby móc przeżyć z nią chociaż jeszcze jedną chwilę. - Nie łudź się. Stryker odwróci się od ciebie tak samo, jak odwrócił się ode mnie. - Mylisz się, co do tego. - Dla twojego dobra, siostro. Pokładam wiarę w bogach, że to ty masz rację, a nie ja. - Ale złą nowiną było to, że wiedział lepiej. To było tylko kwestią czasu, zanim ich ojciec ruszy również w pościg za nią.

******

Sam czuła się zagubiona w domu Nicka, który był ogromny. Ale na szczęście miał wszystkie okna szczelnie zasłonięte, chociaż wiedziała, że Nick z jakiegoś powodu mógł chodzić w świetle dziennym. Nikt nie był pewny, dlaczego tak się dzieje, a Ash odmówił komentarza na ten temat. Mieli ryzykowne pomysły, zaczynając od tego, że tak naprawdę był demonem, poprzez opcję, że był sadzonką Daimona. Aż po fakt, że sypiał z Artemidą. Plotka Mrocznego Łowcy mogła być tak samo pomysłowa jak i zabawna. Osobiście uważała, że to wynika z faktu, iż nie został zamordowany jak ich reszta. Zabił się sam dla zemsty. W jakiś sposób, o czym była przekonana, to zmieniło jego moce Mrocznego Łowcy i uczyniło go czymś więcej, niż cała ich reszta. Podejrzewała, że Acheron wiedział, czym był Nick i bał się im o tym powiedzieć. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

201

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Może ludzie przychodzący po niego, przed którymi była zobowiązana go chronić, byli rezultatem jego nienaturalnego odrodzenia. Niezależnie od prawdy, zarówno Ash jak i Nick, trzymali buzie na kłódkę. Sam westchnęła, odpychając od siebie te myśli. Nieważnie jak długo zastanawiała się nad tym, nigdy nie uzyskała odpowiedzi. A teraz powinna spać. Ale nie mogła zmusić się do tego. Jej uczucia były zbyt świeże i zbyt krwawiące. Chciała Deva, a to była jedyna rzecz, której nie mogła mieć. Niewiele myśląc, wyciągnęła rękę i dotknęła jednego ze zdjęć wiszących na ścianie, z Devem i Nickiem grającymi w bilard. Jak tylko to zrobiła, jej moce wzrosły i zobaczyła to, co się wydarzyło, czysto i wyraźnie. - Chodź tu, ty mały kanciarzu. - Dev śmiał się, ciągnąc Nicka dookoła stołu do swojego stanowiska. - Zbijesz tą bilę, a zapłacę ci sto dolców. Nick zagapił się na niego. - Koleś, jesteś tak poje... hm, a będę musiał ci zapłacić, jeśli przegram? Śmiejąc się, Dev pokręcił głową i zmierzwił krótkie włosy Nicka. - Niee, ale będziesz musiał przez tydzień zmywać naczynia. - To jest do bani. Dev cmoknął na niego. - Tchórzysz? - Ooo, już po tobie, Niedźwiedziu. Otwieraj swoją książeczkę czekową. Tatuś idzie, pokazać ci, jak się to robi. - Nick ustawił się do strzału. Dev tańczył dookoła stołu, próbując rozproszyć go. - Twoja matka była chomikiem i pachniała bzem. Nick zakpił na te odniesienia do Monty Pythona. - Nie wiem, o czym ty mówisz, Grizzly Adamsie. Jesteś tu Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

202

SHERRILYN KENYON - NO MERCY jedynym, którego mama nosi futro. Moja mama nosi tylko cekiny. Zaatakował kijem ustawione bile, rozrzucając je po całym stole. Niewiarygodne, trafił do górnej lewej kieszeni jak profesjonalista. - Ha! - wykrzyknął triumfalnie. Dev prychnął. - Zwykły fuks. - Ale to nie był fuks. Dev użył swoich mocy i umieścił bilę w odpowiedniej kieszeni. Nick nie miał o tym pojęcia. Udając oburzenie, Dev wyciągnął pieniądze i dał je Nickowi. - Następnym razem, dzieciaku, gramy o podwójną stawkę albo wcale. - Super. Następnym razem nie biorę pod uwagę, że mógłbym przegrać. Dev wskazał brodą w stronę pieniędzy w dłoni Nicka. - Więc co zamierzasz z nimi wszystkimi zrobić? Nick złożył je i wsunął do kieszeni. - Mam zamiar z okazji Dnia Matki, zabrać moją mamę do Brennan’sa na kolację. Nigdy wcześniej tam nie była, a zawsze chciała. Dev poklepał go po plecach. - W porządku, Pool Sharku24. Bawcie się dobrze. Lepiej wrócę do pracy, zanim całkiem mnie oskubiesz. Nick uporządkował stół, a Dev powrócił na swoje stanowisko przy drzwiach. Sam wchłaniała w siebie jego dobroć, która wywoływała ból w głębi jej serca. Dev, w przeciwieństwie do Nicka, nie zmienił się ani trochę. - Co ty robisz? Aż podskoczyła, słysząc za sobą głęboki głos Nicka. - Oglądam tylko twoje zdjęcia. Nick podszedł i spojrzał na to, na którym był on i Dev.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

203

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Smutek w jego oczach chwycił ją za gardło. - W tamtych czasach mieliśmy wiele szczęśliwych chwil. Moja mama zbierała je wszystkie i wkładała w ramki, co tylko mogła. I to ona umieściła je na tej ścianie, mieszając wszystko do kupy bez żadnego chronologicznego wzoru. To była zabawa, w którą bawiła się z Nickiem, aby przypomnieć mu o rzeczach, które uważała za ważne w jego życiu. Przyjaciele. Rodzina. Radość. Jego mama była wspaniałą damą. Sam odchrząknęła. - Ty i Dev wydajecie się dość mocno zżyci. - On zawsze był dla mnie dobrym przyjacielem, dlatego cieszę się, że odesłałaś go do domu. Jego słowa przeczyły uczuciom, które odbierała od niego, gdy był blisko Deva. Ani nie pasowały do tych uczuć, które odbierała od niego właśnie teraz. - To dlaczego go nienawidzisz? Nick usztywnił się. - Nie nienawidzę go. Jestem tylko wściekły... w zasadzie na cały świat. Dev pozwolił opuścić mojej mamie Sanctuary z Daimonem przebranym za Mrocznego Łowcę. - Dev nigdy by... - Wiem, Sam. - Poczuła jego ból, gdy mówił te słowa drżącym głosem. - Nie miał pojęcia, że stawia ją w niebezpieczeństwie i wiem, że nigdy nie zrobiłby tego celowo. Ale nie mogę otrząsnąć się po tamtej nocy i nie mogę wybaczyć nikomu, kto maczał palce w jej śmierci. Po prostu nie mogę. Potrafiła to zrozumieć. - Ciężko jest żyć przez cały czas z tego rodzaju poczuciem winy. - Nie masz nawet pojęcia. - Mylisz się, Nick. Wiem dokładnie, jak to jest, widzieć jak ludzie, 24

Pool Shark – z jęz. ang. rekin bilardowy albo oszust bilardowy.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

204

SHERRILYN KENYON - NO MERCY których kochałam ponad wszystko, są mordowani, gdy ja byłam zbyt słaba, by ich ocalić. Ja, która szkoliłam się przez całe moje życie do walki, nie mogłam uratować tych samych ludzi, którym ślubowałam miłość i ochronę. Jak ja mogłam ich wtedy nie ocalić? Nerwowy tik pojawił się na jego policzku. - Jak z tym żyjesz? Odpowiedziała szczerze. - Ze złością. Przepełniona gniewem. Każdego pojedynczego dnia. Każdej pojedynczej nocy. Łaknę krwi i wszystkie zbrodnie tego świata nigdy tego nie zmienią. Nigdy tego nie złagodzą. Westchnął ciężko, umęczony. - Więc tak będę czuł się wiecznie? - Chyba że znajdziesz inny powód, by żyć. Znajdź coś, co da ci spokój, co ukoi cię. Spuścił wzrok na nią. - A ty znalazłaś ten spokój? Tak, ona znalazła. Ale to było tak oklepane i tak banalne, że nie potrafiła przyznać się do tego nawet sama przed sobą. - Mądry mężczyzna powiedział mi kiedyś, że spokój musi wyjść z wnętrza. Musimy nauczyć się kochać samych siebie, zanim będziemy mogli odnaleźć swoje miejsce we wszechświecie. Nick wydął usta. - Acheron. Uśmiechnęła się. - Tobie też to powiedział? - Nie. Ostatnio nie rozmawiamy ze sobą zbyt wiele, ale to brzmi jak coś, co on by powiedział. - Jego oczy stały się czarne. - Nie ufaj Acheronowi, Sam. On nie jest tym, czym się wydaje. Poczuła.... Sam skoncentrowała się na tym, co poczuła, ale nie mogła tego dokładnie rozgryźć. Było coś, o czym Nick wiedział, a o czym cała ich reszta nie wiedziała. To było tak, jakby nienawidził Acherona z tego samego powodu, dla którego go chronił. To nie miało sensu, ale nie mogła zaprzeczyć temu, co czuła. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

205

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Nick znał ważny sekret dotyczący Asha. I jedno wiedział o sobie, że prędzej umrze, nim go zdradzi. - Co masz na myśli? - zapytała, próbując zmusić go do wyrażenia słowami tego, co wyczuwała. Nick jednak nie wchodził w szczegóły. - Uwierz mi, jest znacznie potężniejszy, niż się wydaje i niespecjalnie jest po naszej stronie. Z tymi słowy odszedł, zostawiając ją samą. Sam zachmurzyła się na tę jego jawną wrogość. Część niej wiedziała, że Ash był znacznie potężniejszy, niż pokazywał po sobie, ale ona ani przez jedną tysięczną sekundy nie wierzyła, że mógłby kiedykolwiek skrzywdzić któregokolwiek z nich. Nick przeciwnie... Nie ufała mu w ogóle. Był zakażony przez zło. Była tego pewna. Z ciężkim sercem udała się do swojego pokoju, pragnąc by Dev był z nią. Zrobiłam dobrze. Był bezpieczny i tylko to się liczyło. Właśnie dochodziła do sypialni, gdy poczuła jak zaczyna palić ją dłoń. Sycząc, podmuchała rękę, próbując złagodzić pieczenie. I kiedy była już gotowa krzyczeć z bólu, pieczenie ustało. Ku jej natychmiastowemu przerażeniu, zobaczyła wzór tworzący się na jej ciele. Na jej dłoni pojawił się znak, który wyglądał jak plemienny niedźwiedzi pazur. Cholera. Została sparowana...

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

206

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Rozdział XIX Deva obudził palący ból. W pierwszej chwili myślał, że to był atak, do czasu aż zdał sobie sprawę, że bolała go tylko dłoń. Krzywiąc się, potrząsnął ręką i spojrzał, chcąc zobaczyć, co wywołało pieczenie. Jego żołądek ścisnął się. Nie... To było niemożliwe. To było cholernie niemożliwe. Jednak nie mógł zaprzeczyć temu, co widział. Na jego dłoni była jedyna rzecz, na którą czekał przez całe swoje życie. Jego znak sparowania. I nie było żadnych wątpliwości, kto miał zostać jego partnerką. Nie był z nikim innym od miesięcy. Jak to możliwe? Sam była przecież Mrocznym Łowcą. Jak mógł zostać sparowany z jednym z nich? Żaden Zwierzo-Łowca w całej ich historii nigdy nie był sparowany z żadnym Mrocznym Łowcą. - Wy szalone suki. - Mojry rzeczywiście musiały być szalone. Bo z jakiego jeszcze innego powodu skojarzyłyby go z Sam? Artemida wpadnie w szał, gdy się o tym dowie. Pełen niedowierzania, chciał natychmiast iść do Sam, ale wiedział lepiej. Wyrzuciła go i nie była typem kobiety, którą mężczyzna mógł nachodzić. Przynajmniej nie bez kuloodpornego i żaroodpornego ochraniacza na genitaliach. Zadzwonił jego telefon. Sięgnął i gwałtownie otworzył, bez wcześniejszego sprawdzenia, kto dzwoni. – Dev? Stwardniał, słysząc głos Sam. - Hej. Zawahała się, zanim ponownie się odezwała. - Ja... jestem... hm... Rozumiał panikę, którą słyszał w jej głosie. Sam też ją czuł. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

207

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Zaciskając dłoń, aby poczuć się bliżej niej, oblizał wargi. - Masz znak na dłoni, który wygląda jak niedźwiedzi pazur. - Tak. Czy to oznacza to, co myślę? Wziął długi, głęboki oddech, zanim odpowiedział napięty z niepokoju, jak ona na to zareaguje. - Taak. Zassała gwałtownie powietrze. - Nie możemy tego zrobić, Dev. Wiesz, że nie możemy. Drgnął zraniony, słysząc determinację w jej głosie. - Doskonale wiesz, że nie mogę cię do tego zmusić. Sparowanie zawsze było zależne od kobiety. Ale jeśli mnie odrzucisz... jeśli mnie odtrącisz, równie dobrze możesz mnie zabić. - Dev! Zacisnął zęby. - Nie jestem eunuchem, Sam. Nie chcę żyć w celibacie do końca mojego życia. Wolę raczej być martwy. - Nie bądź taki fatalistyczny. To tylko seks. Da się bez niego żyć. Zaufaj mi. Nie rozumiała, co starał się jej powiedzieć. To nie był tylko seks. To była świadomość, że była jego partnerką, jego kobietą, a on nie mógł z nią być, co go w końcu zniszczy. Zwierzo-Łowcy od zawsze byli niesłychanie opiekuńczy względem swoich partnerów. Nigdy nie znosili przebywania z dala od siebie. Świadomość, że była gdzieś tam sama, bez niego... Zabiłaby go. Sam zrobiła szybki wdech. - Ile mamy czasu na decyzję? - Trzy tygodnie. - Po tym czasie zostanie impotentem. Cholera... - Dobra. Muszę to przemyśleć. Oczywiście, przemyśl to sobie, bynajmniej nie śpiesz się. Nie, jakbyś nie była tą, która zrobi ze mnie impotenta. Cokolwiek zrobisz, myśl w pierwszej kolejności o sobie, tylko i wyłącznie o sobie. Musiał ugryźć się w język, by nie powiedzieć tego na głos. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

208

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Ale gdyby to zrobił, byłby tak samo samolubny, o co ją oskarżał, a tego nigdy by nie chciał. - Wiesz, gdzie mnie znaleźć, Sam. - Okej. Porozmawiamy później. Odrzucił telefon i zwiesił głowę w dłoniach. Emocje przytłaczały go. Niedźwiedź w jego wnętrzu chciał iść do Nicka i zabrać ją, czy tego chciała, czy też nie. Mężczyzna wiedział, że nie mógł tego zrobić. Mojry nie miały nic do gadania w tej sprawie. To było całkowicie zależne od niej, a jemu nie pozostawało nic więcej oprócz czekania. Nienawidzę was, wy trzy suki. Obyście zgniły w Tartarze.

******* Grecka bogini Atropos25 odsunęła się od swojego krosna, przy którym ona i jej dwie siostry przędły nici życia tych, za których były odpowiedzialne. Jako trzy Mojry, każda z nich miała swoją pracę do wykonania. Jej siostra Lachesis26 była odpowiedzialna za długość życia każdej osoby. Clotho27, przędła zdarzenia, które kształtowały i przerywały życie, a Atropos była tą, która kończyła je. Miała decydujący głos... Przynajmniej tak długo, jak długo ich brat się nie wtrącał. Sukinsyn... Nie chcąc o tym myśleć, spojrzała na Lazarosa, który przyglądał się jej w milczeniu. - Zrobione. Są sparowani. Lazaros uśmiechnął się z satysfakcją. - Nie wiem jak mam ci dziękować, kuzyneczko. Naprawdę 25

Atropos - „Nieodwracalna” trzecia z Mojr; w mitologii greckiej bogiń losu. Atropos wyznaczała kres życia każdego z ludzi. Kiedy nadchodził ich czas, przecinała nić swoimi nożycami. Atropos była najstarszą z sióstr. 26 Lachesis - „Udzielająca”, strzegła nici. 27 Clotho (Kloto) - „Prządka”, najmłodsza z sióstr, przędła nici.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

209

SHERRILYN KENYON - NO MERCY ratujesz mi życie. Co za ironia, że powiedział to ktoś, kogo głównym zadaniem była śmierć. - Nie ma sprawy. Ale jeśli Artemida ma coś do powiedzenia... - Ona nie będzie się wtrącać. Obiecuję. A jeśli będzie, zajmę się tym. - Pocałował ją w rękę. - A teraz mam jeszcze jedną prośbę. - A jest nią? Szarpnął nić na krośnie, która odpowiadała za życie Mrocznej Łowczyni Samii. - Nie przecinaj tej nici, aż nie powiem ci, żebyś to zrobiła. - Bo Samia nie mogła umrzeć, dopóki Atropos jej nie przetnie. Tak długo jak nić pozostawała nieodcięta, mógł torturować Mroczną Łowczynię, ile dusza zapragnie. Pochyliła ku niemu głowę. - Jak sobie życzysz, kuzynie. Zostawię ją w spokoju do czasu, aż się dobrze z nią zabawisz. Uścisnął jej dłoń, zanim ją puścił. Czasami pokrewieństwo z Mojrami było dobrą rzeczą. Dzisiaj okazało się dużo więcej niż dobrą.

******

Dev nie mógł przestać wpatrywać się w swoją rękę. To było takie dziwne, zobaczyć to, tam, po tych wszystkich wiekach zastanawiania się, czy i kiedy to się stanie. Chociaż to były typowo dziewczęce rozmyślania, zawsze oczekiwał, że jego sparowanie będzie naprawdę wyjątkowe. Zadmą trąby, wybuchną fajerwerki, czy coś w tym stylu. Ludzie zaczną wiwatować. Jego rodzina zemdleje z niedowierzania. Głowa Remiego eksploduje... Rzeczywistość... Wprost przeciwnie. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

210

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Jakże rozczarowujące. Jeszcze jeden zwykły dzień. Nic się nie zmieniło, a jednak wszystko było inaczej. Zamykając oczy, przywołał obraz twarzy Sam. Proszę, nie zostawiaj mnie tak, nie wystawiaj mnie teraz do wiatru, dziecinko. Ona musiała go przyjąć. Bo co w nim można było nie kochać? Naprawdę nie podobał mu się głos w jego głowie, który zaczął podsuwać mu odpowiedzi na to. Taaa, jestem świntuchem niedźwiedziem. Zostawiam mokre skarpetki na podłodze. Lubię bić się i wykłócać, i nie słucham tak uważnie, jak powinienem... Jestem cholernym palantem. - Hej, Dev. Westchnął, słysząc dobiegający z korytarza głos Kyla. Przekoziołkowawszy się na łóżku, wstał i poszedł zobaczyć, czego chce od niego brat. Otworzył drzwi. Ale to nie był Kyle. Po drugiej stronie, uśmiechając się szyderczo, stał Stryker. Jeśli Mahomet nie może przyjść do góry... I strzelił kulą Devowi w klatkę piersiową.

******

Sam ścisnęła w dłoni trzymany telefon. Próbowała przekonać samą siebie, że zadzwonienie do Deva byłoby złym pomysłem. I że nie powinna chcieć zostać jego partnerką. Ale wszystko sprowadzało się do jednej rzeczy. Jakie uczucia wywoływał w niej Dev. I jak bardzo kochała ten jego zarozumiały uśmiech, nawet gdy ją tym denerwował. Jestem taka popierdzielona. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

211

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Obrysowała symbol na dłoni, który znaczył ją jako partnerkę niedźwiedzia. Powinna być przerażona tym, co się stało, to wszystko jednak wydawało się być w porządku. W jakiś dziwny sposób czuła, jakby również Ioel był szczęśliwy z tego powodu. Gdyby jednak zaakceptowała to, pozostawał jeden ważny problem. Nie chciała być ponownie człowiekiem. Nigdy. Nie było takiej potrzeby. Zostanie człowiekiem nie pozbawiłoby jej mocy. One pozostaną, ale znowu stałaby się śmiertelna. I umarłaby. Tak, owszem, mogłaby mieć dzieci, ale to byłaby jedyna korzyść. No i mogła umrzeć w czasie ciąży... Nigdy ponownie nie chciała być tak bezbronna jak wtedy. Ale gdyby nie miała dzieci, pozbawiałaby Deva tej przyjemności. Zawsze mogłabyś adoptować. Czy aby na pewno? Byłaby wciąż Mrocznym Łowcą, który winien jest swoje usługi Artemidzie. Czy bogini zrozumiałaby to, czy raczej domagałaby się za to głowy Sam? To wszystko tylko przyprawiało ją o silną migrenę, gdy próbowała uporządkować cały ten galimatias. Zadzwonił jej telefon. Podskoczyła wystraszona. To było od Deva. Uśmiechnięta, odebrała i odpowiedziała. - Tak? - W sercu i w duszy... - Zło pobiera niegodziwe myto... - Kiedy księżyc lśni jak płynąca krew... - Na ziemię demony nadchodzą... Zmroziło jej krew w żyłach, gdy ktoś demonicznym głosem wyszeptał te słowa. - Kto tam? - zażądała odpowiedzi. - Ktoś, kto tęskni za tobą. Nieprawdaż, Niedźwiedziu? - Nie zbliżaj się do mnie, Sam. Nie... - Słowa Deva zostały Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

212

SHERRILYN KENYON - NO MERCY przerwane ostrym warknięciem, które brzmiało, jakby chciał sięgnąć do czyjegoś gardła. - Jeśli chcesz ponownie zobaczyć swojego partnera, wyjdź z domu i nie mów o tym nikomu, idź do Lafitte's Blacksmith Shop Bar, a będę czekać tam na ciebie. - Skąd będę wiedziała, że to ty? - Będziesz wiedziała, Mroczna Łowczynio. I lepiej przyjdź sama. Życie Deva zależy od tego - co powiedziawszy, demon rozłączył się. Furia i strach mieszały się w Sam, a to wywoływało w niej pragnienie mordu. I co gorsza, wydobyło też na zewnątrz jej koszmary i rozerwało w strzępy całą pewność siebie, którą posiadała. Jak schwytali Deva? Skąd wiedzieli, żeby iść po niego, żeby to jego ścigać? Jestem zagrożeniem dla wszystkich, których kocham... Łzy wezbrały w jej oczach, ale mrugnięciem odpędziła je. Nie będzie płakać. Nie podda się bez zaciekłej walki. A teraz łaknęła krwi Thorna i Nicka. Czy wiedzieli, że Dev ma być schwytany? Czy to starali się jej powiedzieć? Czy z Devem byłoby wszystko w porządku, gdyby została z nim, zamiast słuchać ich? Wmówili jej, że usuwa go z linii ognia, a zamiast tego, podała go na srebrnej tacy swoim wrogom. To nie jest twoja wina. Dev jest dużym chłopcem. Taaa, i Ioel też nim był. Aż do chwili, gdy go zabili... Z walącym sercem, ubrała się w swój strój wojownika i wydostała się z domu, tak żeby Nick nie zauważył tego. Było tuż po zmroku, gdy przemykała się przez Bourbon Street w kierunku Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

213

SHERRILYN KENYON - NO MERCY zaułka, gdzie ulica przecinała się z St. Philip’s. Był już tam sporawy tłum. Przyjaciele i pary, pili i śmiali się. Jakże chciałaby umieć być tak beztroską jak oni. Rozejrzała się za swoim kontaktem, ale widziała tylko ludzi. Mnóstwo ludzi, którzy przy okazji przyczynią się do zniszczeń i strat w ludności cywilnej w czasie walki. No i teraz, wszystkie tkwiące głęboko w nich najmniejsze emocje i myśli siały spustoszenie w niej. Zatrzymała się na rogu. Skanując ludzi przy stołach, zastanawiała się, co ma zrobić. Ciemny cień padł na nią. - Idź dalej, Łowczynio. Krew ścięła się jej w żyłach, zamieniając w lód, gdy odwróciła się i zobaczyła śmiercionośną, bezlitosną maszynę do zabijania. Strykera. Nie miała zamiaru pokazać mu po sobie, jakie wrażenie na niej robi. Ustawiając gardę i patrząc na niego z pogardą, uśmiechnęła się szyderczo. - Więc przyszedłeś osobiście. - Nie jestem tu, by rozmawiać. - Szarpnął brodą w jej prawą stronę. - Wchodzisz do mojego wiru albo nakarmię twoim ukochanym tłum głodnych Daimonów, który aż rwie się, by poćwiartować Zwierzo-Łowcę. Dosłownie. Jakoś nie potrafiła docenić żartu, z którego był tak dumny. I z trudem się powstrzymała, by go nie zaatakować. - Czy dasz mi słowo, że uwolnisz go, jeśli będę ci posłuszna? - A przyjmiesz moje słowo? To była trudna rozmowa. Jak ktoś mógł zaufać samemu złu wcielonemu? A jakby tego było mało, Stryker był starożytnym wojownikiem, tak samo jak ona. Sam wzdrygnęła się, gdy ta myśl uruchomiła jej moce. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

214

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Zobaczyła Strykera w domu, którego nigdy wcześniej nie widziała. Był tam z innym Mrocznym Łowcą... Z Ravynem Kontisem. Stryker miał go i jego kobietę złapanych w pułapkę, do tego posiadał przewagę liczebną. - Czy mamy go zabić, mój panie? - zapytał jeden z Daimonów. Stryker przekrzywił głowę, jakby rozważając to. - Nie dzisiaj, Davyn. Dzisiaj okażemy trochę litości dla naszego godnego przeciwnika. W końcu nauczył mnie, że nie ufasz ludzkiemu bydłu. Tylko inni nieśmiertelni rozumieją zasady wojny. I kolejny przebłysk, widziała Strykera walczącego z Nickiem i z Acheronem... Walczył z nimi, przeciwko wspólnemu wrogowi, aby uratować wszystkich. Nawet jeśli Stryker był jej wrogiem i bynajmniej nie uchylał się przed popełnianiem najohydniejszych zbrodni na niewinnych ludziach, był o dziwo człowiekiem honoru i kierował się swoim bardzo popieprzonym kodeksem. Gdyby złożył przysięgę, dotrzymałby jej. Mimo wszystko trudno jej było wypowiedzieć słowa, na które wiedziała, że czekał. - Zaufam ci, Daimonie. Stryker skłonił przed nią głowę. - Więc dobrze. Uwolnię was oboje, jak tylko to się skończy,... o ile będziesz mi posłuszna. Sam wiedziała dzięki swoim mocom, że może mu zaufać. Ale łatwiej było to powiedzieć niż zrobić. Nie wspominając o jednym maleńkim fakcie, że był tym, który trzymał Deva w garści. Tak więc, podczas gdy jej zdrowy rozsądek krzyczał, żeby uciekała gdzie pieprz rośnie, zrobiła to, co jej kazał i weszła do dziury. Siła wiru darła na niej skórę i ubranie. To było bolesne i przerażające, gdy tak kręciła się i spadała w dół bez jakiejkolwiek Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

215

SHERRILYN KENYON - NO MERCY orientacji. Zaraz zwymiotuję. Nic dziwnego, że Daimony były w aż tak paskudnym nastroju, gdy wpadała na nie. Gdyby musiała podróżować w ten sam sposób, też byłaby zrzędliwa. W końcu wypadła z wiru i przywaliła o podłoże. Wylądowała jak zwykła kupa gruzu na zimnej podłodze z czarnego marmuru. Przywaliła w nią tak mocno, że odebrało jej całkowicie dech w piersi. Głośno jęcząc, rozejrzała się dookoła, by odnaleźć siebie w sali, którą widziała oczyma demona ślimaka. Dziesiątki Daimonów były tam wraz z Zephyrą. Wszyscy wgapiali się w nią jak na górę polędwicy wołowej najlepszego gatunku na przyjęciu hamburgerowym. Stryker wylądował obok niej w mocnym przysiadzie. Bez jakiegokolwiek stękania, stanął na nogach i spojrzał na nią, unosząc wymownie jedną brew. Cholerny pieprzony szpaner. Sam podciągnęła się w górę i zatoczyła. Rany, wciąż jeszcze nie odzyskała swoich wirujących nóg. Stryker podszedł do tronu, gdzie mała kula, przypominająca wyglądem słońce została umieszczona na jego prawej poręczy. Dokładniej, kula uniosła się tuż nad poręczą - niewiększa niż jej pięść. Świeciła przy tym tak jasno, że Sam z trudem mogła na nią patrzeć. Czarne oczy Strykera zalśniły, gdy zatańczył pod nią palcami. - Ona należy do mojego ojca. Chcę, żebyś dotknęła jej i powiedziała mi o jego słabości. Powiedz mi, jak mamy złamać klątwę, tak aby moi ludzie nie umierali. A przede wszystkim chcę wiedzieć, jak zabić tego skurwysyna. Jego nienawiść promieniowała aż do niej. Ale najgorsze było to, że nie mogła mu pomóc. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

216

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - To nie działa w ten sposób. Furia wyzierała z jego spojrzenia. - Dla własnego dobra, Łowczynio. I dla dobra Devereauxa, lepiej żeby działało. Dreszcz przeszedł w dół jej kręgosłupa. To miało osiągnąć rozmiary królewskiej katastrofy. Nie miała pojęcia, czy potrafi wykorzystać swoje moce do maksimum... Dalej, nie zawiedźcie mnie. Ceną tutaj nie było tylko jej życie. Ale życie Deva. Sam rozejrzała się po zebranych Daimonach, a ponieważ to zrobiła, wyłapała drobiazgi dotyczące ich życia. Przede wszystkich odbierała ich nadzieję, że może uwolnić ich od ich przekleństwa. Muszę odnaleźć Deva i wydostać się stąd. Była potężnym wojownikiem, ale nie aż tak dobrym, by wygrać, mierząc się z taką liczbą przeciwników. Gdyby Stryker okazał się kłamcą, tak naprawdę nie mogłaby nic więcej zrobić, poza umieraniem w męczarniach z ich rąk. Ale zeszłaby z tego świata, walcząc. Do samego końca. Do upadłego. Biorąc głęboki oddech, podeszła do tronu. Jej spojrzenie zatrzymało się na nim, wyciągnęła rękę i dotknęła kuli. Światło, które emanowało z jej wnętrza iskrzyło i napełniało jej dłoń ciepłem. Zobaczyła na raz tak wiele obrazów, że nie mogła zrozumieć żadnego z nich. Dopóki jeden nie stał się bardziej czytelny niż pozostałe. To była Artemida ubrana w białą suknię, wyglądała tak samo, jak tej nocy, kiedy Sam sprzedała jej swoją duszę. Artemida była wściekła, kiedy stanęła naprzeciw Apolla w jego świątyni. - Cóżeś uczynił, bracie? Złote włosy Apolla lśniły jak słońce. Jego rysy twarzy były dużo bardziej niż doskonałe. Siedział na swojej wyściełanej złotej Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

217

SHERRILYN KENYON - NO MERCY dwukołówce. - Oni zdradzili mnie. Zabili mojego syna, mojego malutkiego synka. Co miałem niby zrobić, wybaczyć im to? Artemida potrząsnęła głową. - Dlaczego przekląłeś ich wszystkich? Zadrwił z niej. - Tak jakbyś ty nigdy nie działała impulsywnie? To wszystko jest twoją winą. Gdybyś nie sypiała z tą ludzką kurwą, nic z tego nigdy by się nie wydarzyło! Artemida łypnęła na niego gniewnie. - A ty musiałeś go zabić za to i cholernie blisko nas wszystkich przy okazji. Zniszczyłbyś cały panteon przez swoją martwą dziwkę? Powstał, górując nad nią. - Czemu nie? Ryzykowałaś tym samym dla swojej dziwki. Artemida nie ustąpiła pola, stając naprzeciw niego. - Nie mieszaj do tego Acherona, bracie, albo tak mi dopomóżcie... - Co? Nic mi nie zrobisz, Artemido. Bo jeśli cokolwiek zrobisz, rozpowiem wszystkim bogom, że ty, dziewicza bogini, rozkładasz nogi przed zwykłym ludzkim kawałkiem rynsztokowego, dupczącego gówna. Sam zachwiała się, wstrząśnięta od tych rewelacji. Artemida nawet nie drgnęła, zacisnęła obie dłonie w pięści, jakby była o krok od przywalenia Apollowi. - Nienawidzę cię. - Odwzajemniam ci się tym uczuciem z dziesięciokrotnie większą siłą, siostro. A teraz zostaw mnie. - Nie mogę. Twój lud żeruje na ludziach z powodu twojej klątwy. Apollo najeżył się. - Nie z powodu mojej klątwy. To Apollimi była tą, która nauczyła ich kraść ludzkie dusze. Ona jest też tą, która ich teraz osłania i chroni. Ja nie mam z tym nic wspólnego. - Wtedy zdejmij klątwę ze swojego ludu. Apollimi nie będzie w stanie ich kontrolować, jeśli nie będą potrzebować ludzkich dusz, by przeżyć. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

218

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Nie mogę. Artemida potrząsnęła głową. - Nie możesz, czy nie chcesz? - Nie mogę. Jeśli ją cofnę, to mnie zabije, a wraz ze mną zostaną unicestwione wszystkie stworzenia świata. Nie mogę tego naprawić. Artemida wydała z siebie przeciągłe westchnienie, zanim wygarnęła mu, patrząc na niego z pogardą. - Jesteś żałosny, Apollo. Żałosny. - Odwróciła się i zostawiła go samego w jego świątyni, gdzie wpatrywał się w kulę podobną do tej w dłoni Sam. Ręka Apolla zadrżała, kiedy wyczarował w niej obraz Strykera. Jego oczy spłynęły łzami. - Zawsze byłeś dla mnie rozczarowaniem, ale nigdy nie chciałem cię skrzywdzić. Starałem się uczynić cię silnym, twardym. - Dławił się od szlochu. - Gdybym mógł to cofnąć, Strykeriusie, zrobiłbym to. Zrobiłbym... Chciałbym... Tak bardzo mi przykro za to, co zrobiłem. Sam wycofała się z oglądanej sceny, gdy w jej głowie zaczęło wirować od tego wszystkiego, czego się przed chwilą dowiedziała. Szczególnie o Acheronie. Czy to właśnie uczyniło go pierwszym Mrocznym Łowcą? Był kochankiem Artemidy? Jej dziwką... Z pewnością Apollo nie miał na myśli, że Acheron był prawdziwą dziwką. Czy jednak miał? A może to tylko jego gniew na Acherona sprawił, że powiedział coś takiego? - No i? - Stryker przynaglał ją. - Jak zabić Apolla? Sam zamrugała na ten niecierpliwy ton w głosie Strykera, gdy jej umysł odtwarzał wszystko po kolei. Zephyra usiadła na swoim tronie. - Co widziałaś? Możemy złamać klątwę? Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

219

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Sam potrząsnęła głową. - Ona nie może być cofnięta. Wściekłość wykrzywiła przystojne rysy Strykera. - Łżesz! - Nie, przysięgam! Nie ma żadnego sposobu... nie można tego zrobić. Apollo cofnąłby ją zaraz, na samym początku, gdyby był w stanie. Stryker zabluźnił. - A jego słabość? Co rzuci go na kolana? Co go złamie? Raczej nie spodoba mu się odpowiedź na te pytania. Była o tym przekonana. - To samo, co doprowadziło go do przeklęcia Apolitów. - Jego kurwa, Ryssa? - zapytał Stryker. Sam potrząsnęła głową. - Śmierć syna, którego kocha ponad wszystko. Zagniewany na nią, usiadł. - Nie rozumiem. Jakiego syna? Oblizała suche usta i przygotowała się na jego gniew. - Ty, Stryker. To ty jesteś jego jedyną słabością. Jesteś tym, którego kocha ponad wszystko... Jesteś jedyną istotą, którą kocha... Zephyra położyła dłoń na ramieniu Strykera, gdy siedział z kamienną twarzą. - Ona mówi prawdę. Stryker złapał Sam za ramię i szarpnął ku sobie. - Pogrywasz sobie ze mną? - Dlaczego miałabym to robić? Warcząc, odrzucił ją od siebie. W jednej chwili była na środku sali, a w następnej została zassana przez wir. Sam przeciwstawiała się mu ze wszystkich sił, które miała. Stryker skłamał, nie było z nią Deva. Odesłał ją z pustymi rękoma. Krzycząc, próbowała powstrzymać spadanie. Próbowała powrócić do Kalosis, aby mogła go odszukać. To było jednak daremne. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

220

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Znalazła się na ulicy, zaledwie kilka metrów od miejsca, gdzie wcześniej została wciągnięta w wir. - Nie! - krzyknęła, gdy otwór zamknął się tuż za nią i pozostawił tylko ją, nikogo więcej. Zerwała się na nogi i biegając dookoła, starała się znaleźć inne wejście. Nie było żadnego. Była tu, a Dev... O Boże, Dev... Łzy oślepiły ją, gdy doskonale znane jej uczucie bezsilności rozpruwało ją. - Ty kłamliwy skurwysynie! Poczucie winy i żalu, rozdzierały ją na wskroś. Dev nie żył, był martwy i to była tylko jej wina. To ona to spowodowała. To wszystko przez nią. Gdyby go nie wyrzuciła, byłaby z nim, żeby go chronić, kiedy Stryker przyszedł po niego. Jak mogła pozwolić mu odejść? Jesteś idiotką. Drugi raz straciła mężczyznę, którego kochała. I gdy tak płakała, czuła jak jej moce Mrocznego Łowcy zanikają. Mam to w dupie. Już mnie to nie obchodzi. Już nic nie miało dla niej żadnego znaczenia. Niech ją zabiją. Kolejny raz Daimony zabrały jej wszystko. Tylko tym razem nie mogła winić za to swojej siostry. Tym razem mogła winić tylko siebie. Czując mdłości, nie wiedziała, gdzie ma iść, ani co robić. Idąc bez celu, znalazła się przed domem Nicka, przeszła przez bramę i weszła tylnymi drzwiami. Jak mam powiedzieć rodzinie Deva, do czego dopuściłam? Będą zdruzgotani. Wszyscy... Nick, zatrzymał ją, gdy sięgała pierwszego stopnia schodów. - Gdzie byłaś? Zignorowała pytanie Nicka i obojętna na wszystko przeszła obok niego. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

221

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Sam? - warknął Nick. - Co ty robisz? Odrętwiała, z trudem zebrała myśli. - Muszę pobyć przez chwilę sama. Albo przez tysiąclecia. Chcę już tylko położyć się i umrzeć. Potykając się, weszła po schodach, marząc by Stryker ją też zabił. Jak mogła być aż tak głupia, by kiedykolwiek zaufać Daimonowi? Ze złamanym, rozdartym bólem sercem, otworzyła drzwi swojego pokoju i zamarła. To niemożliwe. Czy może jednak? Zamrugała z niedowierzania, widząc Deva stojącego obok jej łóżka. To nie mogło być prawdą. - Dev? Rozglądał się dookoła, jakby był oszołomiony, tak samo jak ona była w Kalosis. - Jak się tu znalazłem. Przysięgam, nie prześladuję cię, Sam. Ja... Śmiejąc się, wystrzeliła ku niemu i owinęła ciało wokół niego, całując go zachłannie raz po raz. Dev zatoczył się, gdy Sam natarła na niego. Oczekiwał, że będzie wściekła za to, że naruszył jej „przestrzeń“, ale nie było nawet najmniejszego śladu gniewu po jej wcześniejszej kapryśności, gdy teraz całowała go do nieprzytomności, wręcz bezrozumnie. Taak, ta kobieta była zwariowana. A gdy obsypywała go pocałunkami, robił się z każdą chwilą twardszy, zapominając, dlaczego nie powinien być tu z nią. - Myślałam, że jesteś martwy,... że nie żyjesz. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

222

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Jeszcze nie. Ścisnęła go tak mocno, że ledwie mógł oddychać. - Tak bardzo przepraszam, jeśli cię zraniłam, Dev. Tak bardzo cię przepraszam. - Ale jak na kogoś, kto przeprasza, zrobiła się bardzo agresywna, gdy popchnęła go na łóżko i przyszpiliła całym swoim ciałem do materaca. I dała mu najgorętszy pocałunek, jaki kiedykolwiek otrzymał w całym swoim życiu. Ale on nie zamierzał grać w takie gierki. Tak bardzo, jak nienawidził tego zrobić, odepchnął ją. - Nie jestem twoim jo-jo, Sam. A ty nie będziesz pogrywała ze mną w ten sposób. Sam przełknęła głośno, widząc furię w tych pięknych, kochanych, niebieskich oczach, o których myślała, że już nigdy ich nie zobaczy. - Nie chcę cię stracić, Dev. Nie chcę. Kocham cię i to mnie przeraża. Te słowa dowaliły mu jak bezwzględny cios pięścią w brzuch. - Co ty powiedziałaś? - Kocham cię. Objął dłońmi jej twarz i patrzył na nią z niedowierzaniem. To były dwa słowa, których nigdy nie spodziewał się usłyszeć od kogoś, z kim nie był spokrewniony. - Nie chcę żyć bez ciebie, Sam. Łzy zalśniły w jej oczach. - Byłam martwa przez ponad pięć tysięcy lat. Dopóki jakiś niedźwiedź nie zrobił głupiego komentarza w stylu przemądrzałego dupka o mojej złej jeździe i nie podążył za mną do domu. Nasrożył się pod jej oskarżeniami. - Zaprosiłaś mnie. Jej uśmiech oślepił go. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

223

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - I teraz też cię zapraszam. - Jesteś pewna? Skinęła głową. - Wiem, że to szybko, ale... Głośne walenie w drzwi, przerwało jej. - Ubierajcie się, szybko! - krzyknął Nick zza drzwi. - Szykujcie się, kwiatuszki. Mamy gości i to będą zdecydowanie krwawe odwiedziny.

Rozdział XX

Dev otworzył drzwi i zobaczył Nicka stojącego na korytarzu w ubraniu do walki. - Co się dzieje? - Moje spidermanowe zmysły sięgają poza radar. Jest masowa migracja demonów i kierują się wprost na nas. Ponieważ nie chcę, żeby mój dom został zniszczony, proponuję przyjąć ich tam, gdzie mamy najmniejsze szanse zostać zauważonym, i gdzie mamy przewagę. - A to będzie? - zapytał Dev. - Cmentarz St. Louis. O tej porze, jako że jest noc, będzie zamknięty i pusty. Sam pokręciła głową. - Nie mogę tam iść. Zostanę opętana. Nick przewrócił oczami. - Lepiej ty niż mój dom. - Myślałam, że posiadasz osłonę - wypaliła w odpowiedzi. - Posiadam, ale to... Głośny huk na parterze przerwał jego słowa. Nick zabluźnił, cofnął się i pochylił głowę. - Wygląda na to, że czekaliśmy zbyt długo. Przepaszcie swoje lędźwie i przyłączcie się Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

224

SHERRILYN KENYON - NO MERCY do walki - co powiedziawszy, zniknął. Dev westchnął z irytacją. - To nie jest dokładnie to, co chcę teraz robić ze swoimi lędźwiami. Sam roześmiała się. - Nie martw się, kochanie. Zadbam o twoje lędźwie później. Teraz walczymy. Kiedy dotarli na dół, Ethon, Chi i Nick stali obróceni plecami do siebie, osłaniając się nawzajem. Sam mogła usłyszeć demony drapiące i starające się przełamać tarczę wokół domu Nicka. Spojrzała na Ethona, a później na Chi. - Co wy tu robicie? Ethon mrugnął do niej. - Również miło cię widzieć. Dzięki za wspaniałe powitanie. Chi zignorowała go. - Przyjechaliśmy po zachodzie słońca, żeby ochraniać ciebie i Nicka. - Dzięki. - Sam odwróciła się do Nicka. - A gdzie Ash? Nick wydął wargi. - On nie jest tu mile widziany. I nie chcę go w swoim domu. Dev spojrzał na niego jak na wariata. - Czy to jest dobry pomysł, biorąc pod uwagę to, przed czym stoimy? - Mój głos to podwójne, cholerne nie - powiedział Ethon, wywijając swoim mieczem. - Ale myślę, że damy im radę sami. Sam spapugowała komiczne spojrzenie Kapitana Suicide. - Jak zmarłeś? Czekaj, wiem. „Dam im radę. Nie muszę czekać na posiłki. Sam się z nimi rozprawię.“ Chcesz to ponownie przetestować na sobie? Ethon łypnął na nią gniewnie. - To nie było wcale takie hop siup i wygrałbym wtedy, gdyby mój najlepszy przyjaciel nie zadał mi ciosu w plecy. Dosłownie. Nick warknął na nich. - Przedzierają się. Może byście tak łaskawie spięli te swoje zadki i skupili na tym. Dźwięk roztrzaskiwanego szkła rozniósł się echem po całym domu i zaroiło się od demonów. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

225

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Lazaros objawił się na środku pokoju. Na dziesięć stóp wysoki i pod postacią poskręcanego jednonogiego węża, stanął naprzeciw nich. - Dajcie mi Samię, a resztę zostawię w spokoju. - Dlaczego ją chcesz? - zapytał Nick. - Zabiła mojego brata. Sam zmarszczyła brwi, próbując sobie przypomnieć. - Nigdy nie zabiłam demona. - Kłamczucha! - Lazaros warknął. - Twoja siostra sprzedała mu swoją duszę za to, żeby zabił ciebie i twoją rodzinę, aby mogła zostać królową, zamiast ciebie. Gdy stałaś się Mrocznym Łowcą, dopadłaś go i zabiłaś. Marszcząc brwi, kompletnie zdezorientowana, potrząsnęła głową. - Nie, nie zrobiłam tego. Zabiłam Daimona. - Zabiłaś empusa, ty debilko. Zabiłbym cię wtedy, ale powiedziano mi, że nie żyjesz, a potem zostałem schwytany, zanim zdążyłem to potwierdzić. - Zmrużył swoje krwistoczerwone oczy, patrząc na nią. - Dziś wieczorem mój brat zostanie w końcu pomszczony, a ja będę kąpać się w twojej krwi - co powiedziawszy, rzucił się jej do gardła. Dev złapał go i odrzucił. Pozostałe demony ruszyły na nich masowo. Runęły na nich jak ciemna chmura, która chciała ich żywcem pożreć. Sam ustawiła się z Devem plecami do siebie i walczyli najlepiej jak potrafili. Odcięła głowę jednemu, w czasie gdy inny dopadł Ethona, który szybko uporał się z nim. Lazaros smagnął ogonem, uderzając Sam przez plecy. Czuła jakby brzytwa przejechała przez jej ciało i to wydobyło bolesne wspomnienia o jego bracie zabijającym ją i jej rodzinę. Przeklinając, Sam zatoczyła się. Dev złapał ją i jej wspomnienia natychmiast zblakły, tak że miała Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

226

SHERRILYN KENYON - NO MERCY ponownie całkowitą jasność umysłu. Korzystając ze swoich mocy, Dev strzelił kulą prosto w Lazarosa, który wchłonął to i odesłał z powrotem w niego. To przywaliło w Deva i wybiło w powietrze. Sam złapała równowagę i zadyszała na widok zakrwawionego Deva leżącego na podłodze. Jej moce wyparowały z niej natychmiast. Proszę, nie umieraj. Proszę, nie umieraj... Biegnąc do niego, zobaczyła, że jego oko i nos są przecięte. Miał ranę w boku. Ale żył. Zakrwawiony, ale żywy. Ulga przetoczyła się przez nią. Poruszył się, by wstać. W kółko i w kółko, przed jej oczami przewijały się wizje jego śmierci, umierającego w tym pokoju. Zwykle czerpała moc z takich rzeczy i, kiedy wściekłość przewalała się przez nią, zmieniała się jak Hulk28, ale teraz... Jej obawy paraliżowały ją. Nie mogła go stracić. Dev zobaczył, że oczy Sam zmieniają kolor na zielony i uszło z niego całe powietrze, jego strach wzrósł niebotycznie. Była człowiekiem, co oznaczało, że mogła umrzeć. Przerażony tym, poderwał się na nogi i stanął między nią a Lazarosem. Nie było żadnej cholernej mowy, by pozwolił jej zginąć. Nie dzisiejszej nocy. Demony przyszpiliły Ethona i Nicka. Chi była całkowicie poza zasięgiem wzroku. A coraz więcej demonów napływało do środka. Lazaros ruszył na Sam. Z okrzykiem bojowym, Dev rzucił się na niego, ale gdy już prawie dochodził demona, ten uchylił się zwinnie i rąbnął go ogonem. Chwilę wcześniej Dev miał już go zadźgać, a w następnej 28

Hulk – fikcyjna postać komiksowa; superbohater. Podczas pracy nad promieniowaniem gamma zdarzył się wypadek, w trakcie którego doktor Robert Bruce Banner został napromieniowany, co zaowocowało niekontrolowanymi transformacjami w Hulka, wielkiego, humanoidalnego stwora o nadludzkiej sile i wytrzymałości, nad którym Banner nie ma właściwie żadnej kontroli.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

227

SHERRILYN KENYON - NO MERCY leciał w powietrzu, z tyłkiem zawiniętym nad głową. Sam warknęła, odnajdując w sobie ludzkie siły. Pieprzyć to całe mrocznołowcowate gówno. Nie potrzebowała tego. Lwica w niej ryknęła, zrywając się do życia i wszystko, na czym teraz była w stanie się skupić, to to, by ratować ludzi w tym pokoju, którzy byli dla niej najważniejsi. A Dev był na czele tej listy. Podniosła leżący miecz, który Ethon wcześniej upuścił i wierna swojej amazońskiej naturze, zaatakowała bezwzględnie i bezlitośnie. Robiła uniki i gwałtowne skręty, rąbała i kopała. Lazaros strzelił w nią, uchyliła się, pozwalając ognistemu podmuchowi przelecieć obok siebie i uderzyć w kanapę, ściany i stoły, które momentalnie stanęły w płomieniach. - Nienawidzę was, skurwysyny. - Nick warknął, widząc szkody. Nie mogłaś dać się zaatakować w domu Asha? Nie poświęcając wybuchowi Nicka żadnej uwagi, skupiła się całkowicie na zapewnieniu Devowi bezpieczeństwa. Na Devie sprawność Sam robiła ogromne wrażenie, był pełen podziwu nad jej zwinnością i walecznością, gdy odpowiadała na każdy atak kontratakiem. Nigdy nie widział czegoś podobnego, ale kiedy zbliżyła się i dźgnęła w bok Lazarosa, jego serce zamarło. Lazaros smagnął ogonem dookoła i przyszpilił ją do podłogi. Wściekłość zalała Deva i ruszył na demona. Lazarost odwrócił się ku niemu, a Sam, wykorzystując to, wykoziołkowała się spod jego ogona i sięgnęła po miecz, który upuściła. W chwili gdy tylko rękojeść znalazła się w jej ręku, rzuciła mieczem w demona. Przygwoździła głowę Lazarosa do ściany jak makabryczne trofeum. Demon ryknął w agonii, zatrząsł się i skonał. Wciąż jednak napływały inne demony. Sam podniosła kolejny miecz, wpadając na Deva pocałowała go szybko w usta, odwróciła się i walczyła dalej. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

228

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Jak je zatrzymać? - wykrzyknął Ethon. Nick zabluźnił. - Są odporne na moje moce. Nie jestem w stanie nic zrobić. Sam nie miała żadnych mocy, których mogłaby użyć. Spojrzała na Deva. Dev wzruszył ramionami. - Roznośmy ich w pył, dopóki one nie zrobią tego z nami. Nagle rozbłysło jasne światło i Acheron pojawił się na środku pokoju. Omiótł ich wzrokiem i ogarnął wszystko, po czym uderzył laską o podłoże i wysłał dziwnego rodzaju wstrząs, który rozniósł się echem po całym domu. To był jakiś rodzaj uderzenia dźwiękowego, który wstrząsnął fundamentami i sprawił, że wszystkie demony rozpadły się. Ethon, zakrwawiony i zlany potem, łypnął gniewnie na Acherona. - Najwyższa pora, szefie. Co tak długo? Chi pojawiła się obok Acherona. - Nie chciałam mu przeszkadzać. Ale to było zbyt blisko mojego poziomu komfortu, więc sięgnęłam po duże działo. Ash rzucił jej poirytowany uśmieszek. - Następnym razem, gdy ktoś uwolni stado demonów, wcześniejsze powiadomienie byłoby mile widziane. Nie chciałbym zeskrobywać ze ścian wnętrzności mojego zespołu. Zbyt dużo czasu zajęło trenowanie was wszystkich, by teraz zaczynać od zera z nowymi rekrutami. Nick zadrwił. - Radziliśmy sobie całkiem nieźle. Nie potrzebowaliśmy twojej pomocy. - Naprawdę? - Ash wygiął swoje królewskie czoło. - Pozwól mi oświecić się, co do jednej z twoich mocy. Możesz wysysać moc z demonów. Ale jeśli ty tego nie robisz, one wysysają moc z ciebie i rosną w siłę. To zbiło Nicka z pantałyku. - Co? Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

229

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Jesteś dla tych pieprzonych gnojków Energetycznym Różowym Króliczkiem29. - Acheron spojrzał na Chi. - Myślałem, że szkoliłaś go? - Nie doszliśmy jeszcze do tego. On jest upartym uczniem, który nie słucha się za bardzo. Acheron wypuścił z siebie dźwięk pełen zniesmaczenia, zanim odwrócił się z powrotem do Nicka. - A ja myślałem o nauczaniu cię szybkiego wysysania. - Po czym wymamrotał pod nosem. Uparty... - Reszta była w języku, którego Sam nie mogła zrozumieć. Nick podniósł rękę. - Przestań psioczyć i zrób chociaż raz coś pożytecznego. I uprzątnij mój dom. Ash zakpił. - Czy ja wyglądam jak Merry Maid30? - Tak, Bo-Peep31. Dalej ruszaj się. Mam krew i wnętrzności na ścianach, które plamią mi tapety. Sam była zaskoczona, że Ash pozwala komuś rozmawiać ze sobą w taki sposób. Jednak wydawał się dotrzymywać Nickowi kroku. - Powinienem zostawić cię w śpiączce. - Uderzył laską i wszystko w domu wróciło do normy. Nick polizał swoje kły. - Dzięki... Fiucie. Ash zignorował go i podszedł do Sam. Przełknęła ciężko, kiedy słowa Artemidy i Apolla rozbrzmiały w jej głowie. Acheron ta dziwka... W przedziwny sposób, ale mogła to zobaczyć. Miał ruchy wykwalifikowanej kurtyzany. Powolne. Stateczne. Zmysłowe. Istna symfonia ruchów. Plus, jeszcze ten jego nienaturalnie silny 29

Energetyczny różowy króliczek – postać z reklam baterii Energizer.

30

Merry Maids – w dosłownym tłumaczeniu Wesołe Pokojówki/ Służące. Amerykańska firma, oferująca usługi serwisu sprzątającego przeciętnym Amerykanom w ich domach. 31 Bo-peep – zabawa małych dzieci; coś w stylu naszego a kuku, gdzie dziecko chowa twarz za rączkami, po czym

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

230

SHERRILYN KENYON - NO MERCY magnetyzm seksualny, który posiadał, i którym przyciągał wszystkich. Jak lew na wolności. Coś tak pięknego, że masz nieodpartą ochotę, aby pieścić go mimo, że wiesz, że gdybyś spróbował, odgryzłby ci rękę. Tak, to był Acheron Podniósł jej rękę i przyjrzał się naznaczonej dłoni. Dev przysunął się i stanął tuż za nią. Ash nie odzywał się przez dłuższą chwilę. Spojrzał najpierw w oczy Sam a później Deva. - Jak się z tym czujecie? Sam przygryzła wargę. - Myślę, że lepszym pytaniem byłoby, jak ty się z tym czujesz? Ręka Asha drżała, gdy trzymał jej dłoń. - Nie mogę odzyskać twojej duszy, Sam. Nie mogę. Artemida nie odda mi jej. Jej żołądek uderzył o podłogę na te rewelacje. - Zrobiłeś to dla innych. Przytaknął. - Wiem, ale wszystko się zmieniło i Artemida nie zrobi już tego dla mnie. Super, w sumie i tak nie chciała być ponownie człowiekiem. - A czy mogę być jednocześnie Mrocznym Łowcą i być sparowana? Ash spojrzał na Ethona, a potem na Chi. - Te zasady zostały ustanowione z ważnej przyczyny. Wciąż należysz do Artemidy, a ona jest zazdrosną boginią. Jeśli dowie się o tym... nie chcesz widzieć jej tak wściekłej. I szczerze powiedziawszy, nie wiem, co by z tym zrobiła. Ale w końcu to jest twoja decyzja. Nie mogę podjąć jej za ciebie. Sam zacisnęła zęby. - Jesteś pewien, że nie możesz odzyskać mojej duszy? - Jestem pewien i jest mi przykro. Nick wydął pogardliwie wargi, patrząc na Asha. - Ciesz się, że się nagle pojawia. Sarkastycznie w odniesieniu do Asha, który tak samo znika i pojawia się znikąd.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

231

SHERRILYN KENYON - NO MERCY jestem dla ciebie lepszym przyjacielem, niż ty kiedykolwiek byłeś dla mnie, inaczej powiedziałbym im dokładnie, dlaczego nie możesz jej pomóc... Acheronie. Ale nie będę odbierał ci tego, co kochasz. Moja mama wychowała mnie lepiej. Wirujące srebrne oczy Asha zapłonęły. - Wiesz, ale nie rozumiesz, Nick. A to jest duża różnica. Nie masz pojęcia, jaki jest świat, kiedy jesteś zupełnie sam i całkowicie bezbronny. Módl się do bogów, żebyś nigdy tego nie doświadczył. Jednej rzeczy nie nauczę cię... tak samo Chi, ani Takesi, nie nauczą cię, że nie należy osądzać innych tak bezwzględnie. Jak sam powiedziałeś, twoja mama wychowała cię lepiej, a ty hańbisz jej pamięć za każdym razem, gdy plujesz na mnie. Nick ryknął z wściekłości i rzucił się na Asha. Ash wyrzucił ramię do przodu i zatrzymał go, używając niewidzialnego pola siłowego. - Pewnego dnia, Cajunie, będziesz miał moc, by mnie zniszczyć. Ale ten dzień jeszcze nie nadszedł. - I z tymi słowami zniknął. Nick był tak wściekły, że aż go trzęsło. - Jesteście głupcami, ślepo podążając za nim, nie wiedząc nawet, kim on jest. Ethon pokręcił głową. - Mylisz się, Gautier. Wiem doskonale, kim on jest. - Tak? - Nick uśmiechnął się szyderczo. - Więc, kim on niby jest? - Moim przyjacielem. I tylko to się dla mnie liczy. Nick wyśmiał go. - Jesteś pieprzonym idiotą, Stark. Też był moim przyjacielem i co zrobił? Zniszczył mnie. - Przykro mi z tego powodu. Ale dopóki nie zdradzi mnie, jestem winien mu swoją lojalność. - Ethon ruszył i stanął przed Sam. Smutny uśmiech zawisł mu na ustach, gdy ujął jej oznakowaną dłoń. W tym momencie wróciła do dnia, gdy została żoną Ioela. Ethon Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

232

SHERRILYN KENYON - NO MERCY też tam wtedy był. Stał obok niej, tak jak teraz. Pocałował ją w knykcie. - Cieszę się twoim szczęściem, siostrzyczko. Jeśli Artemida będzie się pultać, zadzwoń. Stanę i będę walczył za ciebie w każdej chwili. Ponieważ ją kochał. Usta Sam zadrżały na tę prawdę, o której nie chciał, by wiedziała, prawdę, którą teraz zobaczyła tak wyraźnie. Był w niej zakochany na długo przed ich śmiercią. Kochał ją tak bardzo, że gotów był milczeć i zachować swoje uczucia dla siebie, byle tylko nie zniszczyć jej szczęścia. I to była miłość, której ona nigdy nie odwzajemni. Nigdy nie będzie dla niej kimś więcej niż bratem. Życie było niesprawiedliwe i jak to często powtarzał Acheron, uczucia nie kierowały się rozumem. Ethon zasłużył na kogoś, kto mógłby odwzajemnić jego miłość z taką samą pasją i namiętnością, która paliła się w nim, i Sam miała nadzieję, że pewnego dnia spotka kogoś takiego. Ścisnęła jego dłoń. - Kocham cię, Ethon. Przełknął ślinę. - Jak brata. Wiem. - Wyciągnął rękę do Deva. Dbaj o nią. Powiedziałbym, że skopię ci ten twój śmierdzący tyłek, gdybyś tego nie zrobił, ale ona jest lepszym wojownikiem niż ja jestem. Dev roześmiał się. - Dzięki, E. Ethon skłonił głowę i ruszył do drzwi. - Czas na patrol. Na ulicy czekają Daimony i głupi ludzie chętni, by stać się ich przekąską. Idziesz, Chi? - Mam dyżur przy Nicku. - Zatem życzę powodzenia. Może bogowie będą z tobą i nie zabijesz tego pyskatego skurwysyna. - Ethon opuścił ich. Z zabarwionym goryczą rozbawieniem w oczach, Nick zrobił krok naprzód. - Gratulacje, Dev. Sam. - Ku jej zaskoczeniu podał Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

233

SHERRILYN KENYON - NO MERCY im obu dłoń i uścisnął. I naprawdę cieszył się ich szczęściem. Chi uśmiechnęła się. - Jestem tak podekscytowana z waszego powodu. I mam nadzieję, że Acheron myli się i Artemida zrozumie to. - Odwróciła się w stronę Nicka. - Jesteś gotowy rozpocząć naszą lekcję? Potrząsnął głową. - Nie dzisiejszej nocy. Jest coś, czym muszę się zająć. - Nick. - Jej głos był gęsty od karcącej nuty. - Masz się uczyć. Wciąż jesteś bezbronny. - Taa, ale dobry przyjaciel kiedyś nauczył mnie, że czasami trzeba stawiać innych na pierwszym miejscu. I dzisiaj jest właśnie taki dzień. Sam zachmurzyła się, słysząc dziwną nutę w głosie Nicka, zanim teleportował się i zostawił ich samych z Chi. - Czego go uczysz? Chi westchnęła ciężko. - Demonologii. Robiący wrażenie i rzadki talent. - Czy ma moce równe twoim? - Bynajmniej. Przy jego mocach moje wyglądają słabo. Ale musi zrozumieć, dlaczego inny ścigają go. - Chi zacisnęła usta, myśląc o czymś, co ją niepokoiło. Gdy przemówiła, Sam usłyszała podtekst w jej głosie. - Im dłużej z nim przebywam, tym bardziej mnie przeraża. Są chwile, kiedy jest przemiły, a potem coś w niego wstępuje. Coś tak złego, że aż dostaję dreszczy. - Potrząsnęła głową. - Zresztą, nie pozwólcie mi zepsuć wam tej nocy. Wasza dwójka ma wiele do przedyskutowania. Musicie podjąć ważną decyzję. A sio mi stąd! Idźcie i bawcie się. Możemy pogadać później. Sam pochyliła ku niej głowę. - Kocham cię, Chi. - Ja też cię kocham, skarbie. - Jesteś gotowa? - zapytał się jej Dev. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

234

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Na co? Zamiast odpowiedzieć, teleportował ją do swojego pokoju. Wzdrygnęła się, gdy fala mdłości przetoczyła się przez nią. - Naprawdę nienawidzę podróżować w ten sposób. To mi się nie podoba. - Przepraszam. Po prostu nie mogłem się doczekać, by być sam na sam z tobą, a to był najszybszy sposób, żeby się tutaj dostać. Sam przygryzła wargę, skanując wzrokiem jego soczyste, przepyszne ciało. - Wiem, co czujesz. Pocałował ją delikatnie w usta. - Więc, czego chciał od ciebie Stryker? - Informacji o jego ojcu i w jaki sposób można złamać ich klątwę. - Powiedziałaś mu? Skinęła głową. - Powiedziałam mu prawdę. Że nie ma żadnego sposobu, aby ją złamać. I że jego ojciec nawet po tym wszystkim, co się stało, wciąż troszczy się o niego. Dev zagwizdał cicho. - Założę się, że nie przyjął tego zbyt dobrze. Sam zamilkła na chwilę, zastanawiając się nad tym. - Przyjął to lepiej niż myślałam, ale mam przeczucie, że to jeszcze nie jest koniec. - Jak to? - Daimony wciąż mogą chodzić w świetle słonecznym, a my jesteśmy ich wrogami. Prędzej czy później, ruszą na wszystkich Mrocznych Łowców, Stryker wygląda na zbyt zdeterminowanego, by odpuścić. Myślę, że on ma coś dużo gorszego w zanadrzu. - A ja mam nadzieję, że się mylisz. Tak jak i ona. Ale jej instynkt szalał, a on nigdy wcześniej jej nie zawiódł. Jej przeczucie wyraźnie mówiło, że to nie koniec. Wygrali Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

235

SHERRILYN KENYON - NO MERCY bitwę. Jednak wojna wciąż trwała.

Prolog Sam zatrzymała się, gdy ktoś zapukał do drzwi akurat w chwili, gdy zaczynało świtać. Ona i Dev szykowali się do łóżka. - Aimee? - siostra Deva, była najbardziej prawdopodobnym kandydatem na kogoś, kto im przeszkadza o takiej porze. Dev wzruszył ramionami. - Wejdź! - zawołał. To jednak nie była Aimee. Drzwi otworzyły się i ukazały Nicka. Po raz kolejny miał tą niezdrową bladość na skórze, jakby cierpiał, albo miał zamiar zaraz zwymiotować. Oparł się całym ciężarem o futrynę, jakby nie miał siły stać na własnych nogach. - Przepraszam, że przeszkadzam. Ale chciałem wam dać prezent z okazji sparowania. Sam była poruszona jego dobrocią. Zmienni już zasypywali ich prezentami i życzeniami. - Nie musiałeś tego robić, Nick. - Musiałem. - Podał jej małe drewniane pudełeczko, które wyglądało na bardzo stare. Wzięła je i otworzyła wieczko. W środku był zielony amulet, który promieniował eteryczną energią. - To jest piękne. - Sięgnęła, by go wyjąć, ale Nick powstrzymał ją. - To jest twoja dusza, Sam. Zagapiła się na niego, Dev podszedł i stanął tuż za nią. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

236

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Nie rozumiem. Nick posłał jej słaby uśmiech. - Nie musisz. Wystarczy, żebyś wiedziała, że Artemida zgodziła się, abyś odeszła. Patrzyła na niego sceptycznie. Jak to możliwe? - To twoja zasługa? Ponownie na szczęce Nicka pojawił się znajomy tik. - Acheron ustala warunki. Ale to nie jest ważne. Chciałem wam to oddać tak szybko jak to tylko możliwe. Wiecie, jak to działa? Miała podstawowe pojęcie z tego co słyszała z plotek o innych Mrocznych Łowcach, którzy zostali uwolnieni. - Muszę umrzeć, a Dev musi umieścić moją duszę z powrotem w moim ciele. - Typowe wyjaśnienie w stylu Asha. Musisz pojąć, co wysysa z ciebie moce Mrocznego Łowcy, a później zatrzymać bicie swojego serca. W chwili twojego ostatniego tchnienia amulet musi zostać umieszczony na znaku łuku i strzały, i przytrzymywany tam, dopóki nie wrócisz do życia. To będzie palić jak ogień, i jeśli Dev puści go nawet na jedną nanosekundę, zanim zaczniesz ponownie oddychać, spędzisz wieczność jako Shade. - Były to przerażające duchy, które nie mogły być widziane ani słyszane przez nikogo. Niewidzialne zjawy, które spędzają wieczność w nieustannym głodzie i agonii. Stać się czymś takim było przerażające. Nick zamknął wieczko. - Życzę wam szczęścia. Gdy zaczął odchodzić, Sam powstrzymała go. - Mam jedno pytanie. - Tak? - Czy muszę znowu stać się człowiekiem? Nick zawahał się, zanim odpowiedział. - Nie. To jest twoja dusza, zrobisz z nią, co zechcesz. Od tej chwili oficjalnie jesteś wolna od Artemidy i twoje moce są twoje. Ale jeśli twoja dusza nie wróci do twojego ciała, będziesz miała takie same ograniczenia jak wcześniej. Nie będziesz mogła mieć dzieci i nie będziesz mogła Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

237

SHERRILYN KENYON - NO MERCY chodzić w świetle dziennym. A najgorsze z tego wszystkiego... właśnie wyleciałaś z listy płac. Roześmiała się. To nie było najgorsze. Niewiele wydała z tych pieniędzy, które zarobiła przez te wszystkie wieki, więc była przy forsie i to co najmniej na kilkaset lat. Poruszona jego wspaniałomyślnością, przysunęła się do niego i zrobiła jedyną rzecz, której nie robiła od dawien dawna. Pocałowała go w policzek. Ból, który miał w sobie, uderzył w nią z całej siły, pozbawiając ją oddechu. Ale odepchnęła to na bok. - Dziękuję, Nick. Skinął głową, zanim cofnął się i zamknął drzwi. Dev wziął od niej pudełko. - Co chcesz zrobić? - Nie wiem. Chcę być twoją partnerką. Chcę związać się z tobą. - Wiązanie oznaczało, że ich siły życiowe połączą się i gdyby jedno z nich umarło, umarliby oboje. To było coś, na co rodzice Deva nie godzili się, dopóki ich dzieci były młode. Byli przerażeni, że gdy umrą, ich dzieci zostaną sierotami. Ale kiedy już ich młode dorosły, związali się i umarli w swoich ramionach. Sam odsunęła mu włosy z twarzy. - Twój czas trwania życia jest ograniczony. Mój nie. Co ty na to, że zwiążemy się, a ja pozostanę nieśmiertelna? - W ten sposób nigdy nie musieliby się rozstawać. Nienawidziła myśli o śmierci. To byłoby najlepsze wyjście. Dev podrapał się po policzku. - Nie moglibyśmy mieć dzieci. Przygryzła wargę, niepewna co powie na jej kolejną propozycję. - Co myślisz o adopcji? Uśmiechnął się. - Jak dla mnie rewelacja. Wszystkie dzieci potrzebują miłości. Ale czy wytrzymasz bez słońca? A czy byłaby to jakaś różnica? - Żyłam pięć tysięcy lat z tym. Przyzwyczaiłam się już do tego, i tak prawdę powiedziawszy, nie mam za grosz cierpliwości do kremów przeciwsłonecznych. Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

238

SHERRILYN KENYON - NO MERCY Pocałowała go w czubek nosa. - Zatem zgoda. - Odsunął się od niej. - Pójdę umieścić to w bezpiecznym miejscu. Zaraz wracam. Sam, kładąc się na łóżku i czekając na niego, roześmiała się z jego pośpiechu. Gdy leżała, odwróciła dłoń i wpatrywała się w swój znak. Znak Deva. Wciąż nie mogła uwierzyć, że to wydarzyło się naprawdę. Że jej życie aż tak drastycznie się zmieniło i to w tak krótkim czasie. Ale przecież jej przemiana w Mrocznego Łowcę była równie szybka i dramatyczna. W jednej chwili została skąpana w skończonym całkowitym szczęściu, by w następnej wszystko zostało roztrzaskane. To tylko pozornie było w porządku, że zmiany mogły zdarzyć się tak szybko. Dev pojawił się w łóżku obok niej. Kompletnie nagi... Roześmiała się. Od zawsze był napalonym psem. - Szybko się uwinąłeś. - Mamy duży sejf w piwnicy. Dobrze ukryłem twoją duszę, a teraz... - przyciągnął ją do siebie. Sam jęknęła swawolnie. - Dlaczego wszystko sprowadza się do ciebie będącego nago? - Nic nie sprowadza się do mnie będącym nago, dziecinko? Tu cały czas chodzi o twoją nagą skórę. - Pocałował ją w brzuch. Dreszcze przebiegły przez całe jej ciało. - Teraz zajmijmy się tym całym parowaniem. – Koniecznie.

******

Trzy miesiące minęły Devowi jak z bata strzelił. Nigdy nie Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

239

SHERRILYN KENYON - NO MERCY spodziewał się być aż tak szczęśliwym. Razem z Sam pracowali na nocną zmianę i przystosowali się do nocnego stylu życia. Była trzecia rano i stał pod drzwiami, podsłuchując jak Sam i Aimee rozmawiają przez słuchawki. Cieszył się ogromnie, że zostały przyjaciółkami. To czyniło wszystko znacznie prostszym. Ziewając, zamierzał skomentować ich kiepski żart, gdy błysk po jego lewej stronie przykuł jego uwagę. Rozszczepienie najwyższej mocy zafalowało powietrzem dookoła. Zesztywniał, przygotowany do walki. Światło nad jego głową zgasło. Kiedy pojawiło się ponownie, zobaczył Savitara stojącego przed nim. - Co ty tu robisz? Savitar wzruszył luzacko ramionami. - Chodzą pewne słuchy o twoim klubie, Niedźwiedziu. Aimee, Fang i Sam podeszli do drzwi. - Jakiś problem? - zapytał Fang. Savitar pokręcił głową. - Au contraire32. Wygląda na to, że macie mnóstwo przyjaciół, którzy wstawiają się za wami w radzie. Nikt nigdy nie powie, że nie ma we mnie ani krzty miłosierdzia. - Podał Aimee zwinięty kawałek papieru. - Wasza licencja zostaje przywrócona. Gratulacje. Sanctuary jest znowu objętym ochroną portem. Witajcie z powrotem w owczarni. Część Deva chciała powiedzieć mu, żeby wsadził to sobie do najciemniejszego zagłębienia w swoim ciele. Ale tu nie chodziło tylko o niego. Chodziło o jego rodzinę. O ich młode. Więc przełknął dumę i wydusił z siebie słowa, które Savatar chciał usłyszeć.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

240

SHERRILYN KENYON - NO MERCY - Dzięki. - Chciałbym powiedzieć, polecam się na przyszłość, ale oczekuję, że nie będziecie wścibiać tych swoich ciekawskich nosów w nie swoje sprawy i będziecie trzymać się z daleka od kłopotów. Aimee skinęła mu głową. - Będziemy. Dzięki za danie nam jeszcze jednej szansy. - Nie ma sprawy. - Savitar odwrócił się, by odejść, ale zatrzymał się i spojrzał na Sam. - Mojry połączyły ciebie i Deva z czystej złośliwości. Nawet nie potrafię wyrazić, jak bardzo nienawidzę tych suk. Sam wstrzymała oddech, oczekując, że cofnie ich sparowanie. Zostali związani... Czy mógłby to złamać? Zanim zdążyła mrugnąć, Savitar chwycił ją za rękę. Szarpnięcie elektryczności przebiegło w górę jej ramienia i przez całe jej ciało. Przez chwilę nie była w stanie złapać oddechu. - Co ty zrobiłeś? Puścił ją i klepnął Deva w plecy. - Jestem próżnym stworzeniem. Oczekuję, że przynajmniej jedno z tych młodych będzie nosić imię po mnie. - Potem odwrócił się do Aimee. - Też chcesz strzała? - Zdecydowanie. - Aimee wyciągnęła do niego rękę. Wziął ją za dłoń i powtórzył wstrząs. - To powinno sprawić, że trzy z tych trzech suk będą wrzeszczeć przez co najmniej kilka dni... Takie maleńkie przyjemności w życiu cieszą najbardziej. Adios, mi amigos. I nie martw się, Sam. - Wskazał na krwistoczerwony księżyc nad ich głowami. - Czasami to tylko światło odbijające się od ziemi. I po tych słowach, zniknął. Sam stała, całkowicie oszołomiona. Dopóki Dev nie pochylił się i nie wyszeptał jej do ucha. - Więc, kiedy chcesz zacząć robić 32

Au contraire – z jęz. francuskiego: wprost przeciwnie.

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

241

SHERRILYN KENYON - NO MERCY malutkiego Savitarka? Śmiejąc się, oparła się o jego pierś i objęła jego policzek dłonią, przytrzymując jego twarz przy swojej. - Kocham cię, Niedźwiedziu. Tą twoją dziwaczność i całą resztę. - Cieszę się, słysząc to, bo moja dziwaczność zdecydowanie też kocha twoją. I to była najważniejsza rzecz, której nauczyła się, będąc z Devem w ciągu tych ostatnich kilku miesięcy. Życie było okej, ale to nie ilość wziętych oddechów była jego miarą. To były momenty, które zapierały człowiekowi dech w piersi. A Dev robił to za każdym razem, gdy patrzył na nią. Nagą, czy też nie.

THE END

Dziękuję Wam wszystkim za wspólne czytanie o Sam i Devie, jednocześnie proszę o nierozpowszechnianie tego tłumaczenia!!!

Tłumaczenie: koralgol Beta: Rosalind

strona nr

242