Amber Kell - Moon Pack 11 - Keeping Kylen

~1~

Rozdział 1 - Tato, gdzie jest Papa? Sammy stał w drzwiach sypialni Farro, jego pluszowy miś dyndał z jednej małej pięści. Piżama-pajacyk zakrywała go od szyi do palców u nóg. Farro zamrugał, by powstrzymać łzy, gdy przypomniał sobie, że to Kylen nalegał na kupienie ich Sammiemu w każdym kolorze. Farro jednak się sprzeciwił, gdy Kylen wskazał na jeden z kapturkiem z króliczymi uszami. I nie dlatego, że pełen nadziei uśmiech Kylena przekonałby Farro, do ubrania jego w połowie zmiennego syna niczym zdobycz. Odrzucając wspomnienia, Farro podszedł i uklęknął do poziomu syna. Zawinął ręce wokół mniejszych Sammiego. Mówienie przez gulę w gardle czyniło je trudniejszym, ale przepchnął jakoś słowa. - Papa nie wróci do domu. Rozmawialiśmy o tym. Papa podjął pracę, która zabrała go od nas. Wciąż cię kocha, ale on już nie wróci. Pomimo swojego gniewu na to, że Kylen ich zostawił, Farro nie miał wątpliwości, iż jego partner wciąż kocha ich syna. Kylen po prostu potrzebował porządnego kopniaka w tyłek. Przez minione cztery miesiące, Farro podał Sammiemu kilka wariacji rozmów na temat Papa nigdy nie wróci, ale za każdym razem, słowa smakowały gorzko w jego ustach. Sammy nie chciał przyjąć do wiadomości, że mężczyzna, który tak bardzo go uwielbiał, porzuciłby go zostawiając tylko krótki list i nie oglądając się za siebie. Farro nie mógł winić swojego syna. Czasami jemu samemu trudno było w to uwierzyć. Niestety, Farro musiał spojrzeć prawdzie w oczy: Kylen nie wracał. I Kylen nigdy nie wróci. Jego wewnętrzny wilk jęczał smutno w środku. - Dlaczego nie może wrócić do domu? – Z prostotą dziecka, Sammy czekał na proste wyjaśnienie. Westchnienie uszło z Farro zanim mógł je powstrzymać. - On teraz dowodzi królestwem fae. Potrzebują go do rządzenia.

~2~

- My potrzebujemy go bardziej. Powinieneś po niego pójść. – Sammy przechylił głowę i przyszpilił ojca trzeźwym spojrzeniem. W świecie Sammiego, nie było czegoś takiego, czego jego ojciec nie mógł zrobić. Farro nie cierpiał go rozczarowywać. - To nie takie proste. – Farro wstał i skrzyżował ramiona na piersi. Musiał wykorzystać każdą przewagę, jaką miał. W przeciwieństwie od innych razów, kiedy wyjaśniał zniknięcie Kylena, Sammy nie wydawał się być skłonny do porzucania tematu. A Farro nie miał zamiaru ustępować. Nie miał absolutnie żadnych planów odzyskania dupka, który porzucił swoją rodzinę zostawiając tylko list. Nie interesowało go, jak źle, według Anthony’ego, czuł się Kylen po odejściu. Kylen odszedł – koniec historii. Wewnętrzny wilk Farro mógł usychać z tęsknoty z braku jego drugiej połowy, ale ludzka połowa Farro była zrobiona z bardziej twardej gliny i odmawiała poddania się swojej bestii. - Ale on się zgubił! – zawodził Sammy, skrzekliwym, wysokim głosem. Farro wzdrygnął się na ten dźwięk. - Dlaczego myślisz, że się zgubił? – To było podejście, którego Sammy wcześniej nie używał, więc Farro musiał przyznać, że był ciekawy, dokąd to zajdzie. Jego syn stawał się coraz bardziej twórczy w swoich żądaniach powrotu Kylena. - Powiedziałeś mi, że gdy jestem tam, gdzie nie powinienem być, to się zgubiłem. A Papa powinien być tutaj, więc musiał się zgubić. Musisz pójść go znaleźć. – Duże oczy Sammiego błyszczały od łez. Farro nie musiał nigdzie iść i szukać Kylena, bo dokładnie wiedział, każdym oddechem swojego jestestwa, gdzie jest jego partner. Obecność Kylen żyła w głębokich pokładach jego umysłu jak gnijąca rana, stała i bolesna. Farro był już na wieczność połączony z mężczyzną, który porzucił swój rodzinę, i nigdy nie będzie mógł zostawić go całkowicie. Teraz Farro wiedział, dlaczego Silver był taki rozdarty po zniknięciu Anthony’ego. Farro napisał już list do Dare’a i Stevena, by przyjęli do siebie Sammiego, gdyby Farro załamał się pod ciężarem straty swojego partnera duszy. Dare kochał Sammiego, jakby w połowie zmienny wilk był jego własnym synem, a Steven dopilnuje, by Sammy nie był przesadnie rozpieszczony. Farro z powrotem zwrócił swoją uwagę na dziecko. Oczy Sammiego lśniły od łez, a uścisk na jego misiu sprawił, że jego knykcie aż zbielały. Przygryzając swoją dolną wargę, Farro kiwnął głową.

~3~

- Pójdę z nim porozmawiać – zgodził się. Jego wilk zawył z radości na szansę zobaczenia się z ich partnerem jeszcze raz. To też albo wyleczy Farro albo zniszczy go całkowicie. Musiał przynajmniej spróbować, by, kiedy wróci, mógł powiedzieć Sammiemu, że Farro zrobił, co w jego mocy, by odzyskać jego drugiego rodzica. Kylen nie należał do fae; należał do Farro i Sammiego. Farro powstrzymywał się od robienia czegokolwiek, ponieważ myślał, że Kylen woli raczej być królem niż partnerem Farro. List Kylena wyjaśniał sytuację, ale najmniej, co łajdak mógł zrobić, to złamać serce Sammiego osobiście. Po tym, co Kylen gadał, że dzieci są szczególnie cenne dla fae, szybko porzucił dziecko, które twierdził, że uważa za swoje. - Jutro pójdę go poszukać – obiecał Farro, jego serce biło z niepokojem. Nie wiedział, co się stanie, ale nie mógł zawieść Sammiego. Musiał przynajmniej spróbować. - Przyprowadź go do domu. Nikt nie opowiada bajek tak jak Papa. – Wyraz twarzy Sammiego nie pokazywał żadnych wątpliwości, co do tego, że Farro przyprowadzi jego Papę do domu. - Zrobię, co w mojej mocy. – Farro miał nikłą nadzieję, że wróci do domu z Kylenem. To nie będzie żadna wielka romantyczna historia, kiedy jedno pojawienie się jego partnera może sprawić, że Kylen opuści królestwo dla miłości Farro. Gdyby tak było w tym przypadku, już by wrócił. Farro zrobiłby wszystko, by uszczęśliwić swojego syna, nawet gdyby to wymagało wykradzenia króla fae i rozpoczęcia międzygatunkowej wojny, bo cóż czasami trzeba było dokonać poświęceń – poświęceń innych ludzi. Zatwierdził Kylena uczciwie i nadszedł czas, by odebrać swojego partnera.

***

Farro poczekał do rana, by zjawić się u przewodzącej pary. Anthony odpowiedział na jego pukanie, mając na sobie tylko spodnie od piżamy i kołysząc swojego zachwycającego syna. Farro przyjrzał się chłopcu ostrożnie. Trin patrzył na niego spokojnym spojrzeniem, a jednak dziwnie wytrącającym z równowagi w tak młodym wieku.

~4~

- Co mogę dla ciebie zrobić? – Anthony obrócił głowę. Srebrna łapa wilka błyszczała na jego policzku jak magiczny tatuaż. To Zeus zostawił swój znak na Anthonym; nie tylko dlatego, że bóg był dziadkiem Anthony'ego, ale również dlatego, że uważał partnera alfy za jednego ze swoich nielicznych ulubionych potomków. Farro wciąż czuł się winny z powodu tego, co Anthony przecierpiał przez złośliwości Farro. - Mogę wejść? – Farro nie chciał zadawać swojego pytania na korytarzu. - Oczywiście. – Anthony się cofnął. – Przepraszam, ale ten tutaj postanowił, że tego rana najpierw się zabawi. Farro kiwnął głową. - Sammy przeszedł już przez ten etap, kiedy budził mnie, co rano. - Naprawdę? Robił to wywołując burzę w twoim salonie? – Anthony popatrzył gniewnie na swojego syna, który uśmiechnął się do niego i poklepał policzek ojca jedną pucołowatą rączką. - Um, nie. – Może jednak nie mieli tych samych doświadczeń. Anthony westchnął. Machnął ręką i salon odzyskał swój wygląd. Woda zniknęła, a kanapa wyschła. - Przydatne. Silver pociągał nosem, gdy wszedł do pokoju. W przeciwieństwie do Anthony'ego, Silver miał na sobie koszulę i spodnie. - Dlaczego tu pachnie, jakby padał deszcz? - Nie chcesz wiedzieć – odpowiedział Anthony. Spojrzenie Silvera skupiło się na ich synu. - Ah, mniejsza o to. Wziął Trina od Anthony'ego i przytulił mocno dziecko. - Dzień dobry, Farro, chciałbyś może kawy? - Nie, dziękuję. Miałem nadzieję, że Anthony może mnie przenieść do wymiaru fae. Sammy powiedział, że muszę odzyskać Kylena. Liczę tylko na to, że zmuszę Kylena do napisania kilku słów albo czegoś podobnego. Cokolwiek, co będę mógł przynieść ze

~5~

sobą, by pokazać mojemu synowi, że jego Papa nie wróci. – Farro wiedział, że jego głos jest gorzki, ale nic nie mógł na to poradzić. Anthony zmarszczył brwi. - Nie możesz przejeść przez portal nie zabierając ze sobą fae. - Ty nie pójdziesz – powiedział Silver do swojego partnera. – Nigdy tam nie wrócę i ty też nie. Ton alfy był nieodwołalny, więc Farro wątpił, by nawet Anthony chciał się sprzeciwić. Zobaczył jak półbóg otwiera usta, ale potem je zamknął. - Tak, nie zamierzam tam iść przez bardzo długi czas, i to z całą pewnością. - Albo kiedykolwiek. – Silver zmarszczył brwi. Farro obserwował, jak alfa porusza się po kuchni przygotowując kawę. Anthony posadził Trina na podłodze. Dziecko poraczkowało po podłodze, bez wątpienia szukając więcej kłopotów. - W taki razie, jak mogę się tam dostać? - Co ty na to, żebym wysłał cię z bliźniętami? Wraz ze śmiercią ostatniego mrocznego króla fae, nic ci się nie powinno z nimi stać, jako twoją eskortą – powiedział Anthony po chwili zastanowienia. - Myślisz, że będą chcieli iść? Nie lubią zostawiać Gabe’a. – Bliźniaki fae, Viell i Vien, były znane z obsesji do swojego zmiennego partnera. I Farro dziwiło to, że wciąż pozwalali pracować mu w firmie Anthony'ego, chociaż prawdopodobnie tylko dlatego, że ufali partnerowi alfy, iż będzie na niego uważał. Anthony wzruszył ramionami. - Mogą zabrać go ze sobą. Tak jak powiedziałem, nie powinno być żadnych problemów. Mogę wysłać cię z automatyczną bransoletką powrotną, która ściągnie cię z powrotem na tę stronę, jak tylko skończysz swoją podróż, i gdybyś poczuł, że tam utknąłeś. Zapytam ich jeszcze dzisiaj. - Dzięki. – Ulga przepłynęła przez Farro. Przynajmniej coś zrobił. Mógł powiedzieć Sammiemu, że będzie się widział z Kylenem. Nie mógł obiecać jego powrotu, ale przynajmniej mógł szczerze powiedzieć, że odwiedzi mężczyznę. – Myślisz, że Dare zajmie się Sammym, gdy wyjadę?

~6~

- Ograniczę mu jego barmańskie obowiązki, jeśli to pomoże – zaoferował Silver. To dlatego Farro doceniał przynależność do watahy. Każdy gotowy był pomóc innym w razie potrzeby. Silverowi nigdy by nie przyszło do głowy kazać Farro znaleźć mniej zajętą opiekunkę albo zająć się tym samemu. Obie alfy natychmiast proponowały zrobienie tego, co mogły zrobić, by pomóc Farro z jego problemem. Żaden z nich nie próbował wyperswadować Farro podróży. - Dziękuję. Jestem wdzięczny za pomoc – powiedział formalnie Farro. Gula w jego gardle wywołała łzy. Anthony ścisnął jego ramię. - Hej, wszystko będzie w porządku. Idź się z nim zobaczyć. Przynajmniej może napisać list do Sammiego. - To najmniej, co może zrobić ten łajdak – warknął Farro. - Pozwól mi zadzwonić do bliźniaków i dowiedzieć się, kiedy chcieliby pójść – dodał Silver. Farro kiwnął głową. - Okej. Przemierzał podłogę, gdy Silver wykonywał telefon. Alfa wrócił kilka minut później. - Jeśli chcesz iść do domu i spakować swoje rzeczy, będą gotowi za kilka godzin. Farro potrząsnął głową. - Dzięki. – Zastanawiał się, czy Gabe wiedział, że wybiera się w podróż.

Tłumaczenie: panda68

~7~

Rozdział 2 Kylen usiadł na ławeczce przy oknie w swojej sypialni. Jego spojrzenie skupione było na pogrążonym w ciemności polu, które widział przez dużą szybę. Księżyc świecił, nadając niemal magiczne właściwości zewnętrznemu światu. Mokre trawy skrzyły się w jasnym świetle jak błyszczące morze, ale wszystko, co Kylen widział, to brak wilków w tym krajobrazie. Był czas, kiedy naprawdę uwielbiał życie z fae. Gdy myślał, że jego życie nie może być już bardziej cudowne. Był dobrze wyszkolonym żołnierzem straży króla, ale zaczął nie lubić swojej pracy, gdy król wpadł w szaleństwo. A teraz żył w nowym rodzaju piekła – piekła bez swojego partnera. Żadna pogodna, księżycowa noc nie dawała mu całkowitego zadowolenia bez brzmienia melodyjnego wycia watahy, odgłosów tuzinów łap bębniących o ziemię, czy obrazu dużych futrzastych bestii polujących i bawiących się pod rozgwieżdżonym nocnym niebem. Dla Kylena, brak wilków na polu przed nim, psuł wieczór. Puste pole odzwierciedlało jego jałową duszę – duszę pozbawioną życia. W ludzkim świecie, Kylen spędził wiele księżycowych nocy na pogaduszkach z Anthonym i bliźniakami fae o ich wilczych partnerach. Przy drinkach wymieniali się opowieściami i obserwowali igraszki wilczej watahy w lesie. Cholera, tęsknił za nimi wszystkimi. Nie tylko za Farro, ale za całą watahą. Stali się jego rodziną, a on się od nich odwrócił. Przykładając dłoń do chłodnej szyby, Kylen pragnął wrócić z powrotem do świata Farro. Wspomnienia o przychodzeniu do ich domu po pracy i znajdowaniu Sammiego w jego małych piżamkach-pajacykach ścisnęły jego serce. Tęsknił za swoim małym chłopczykiem prawie tak bardzo jak tęsknił za swoim partnerem. Młody pół wilczy zmienny wkradł się do duszy Kylena i chwycił ją w swoją maleńką pięść. Kylen nie byłby zaskoczony, gdyby dowiedział się, że kawałki niego wciąż były w jego starym domu. Fae często mówiły półgłosem o kimś przygasającym ze smutku ponad stołami z dzwoniącymi kryształami i maleńkimi kanapkami – o czymś, co skandalicznie zdarzało się innym ludziom. Kylen musiał przyznać, że przygasanie nie było takie złe. Może dlatego, że było mu wszystko jedno, co się z nim stanie, a świat przygaśnie do tępego

~8~

bólu. Szepty na dworze o dziejących się złym rzeczach i pojawiających się dobrych miały na niego taki sam wpływ. Żaden. Nie umiał już dłużej wczuwać się czy współczuć, czy robić cokolwiek z tych –czuć, ponieważ jego serce zostało złamane, a dusza rozgnieciona wraz z końcem jego więzi parowania. Oh, wciąż czuł Farro, ale jedyne uczucie, jakim jego wilczy partner chciał się dzielić, było tak bolesne dla Kylena, że musiał zablokować ich więź więcej niż raz. Jak głupiec, wciąż wracał, myśląc, że ból będzie lepszy niż bezduszna izolacja. Jednak za każdym razem, był w błędzie. - Jestem idiotą. – Tu w swojej sypialni, bez żadnych świadków, Kylen mógł przyznać się do swoich błędów. Publicznie król nie mógł pojawić się przynajmniej bez absolutnej pewności siebie, inaczej zaczną krążyć szakale, by go zabić. Widział Silvera jak w pełnej wściekłości pozbywa się wroga z większym współczuciem niż niektórzy dworzanie swoich przyjaciół. Był głupcem pozwalając ciemnemu królestwu fae wciągnąć się w jego kleszcze. Usychał z tęsknoty za obecnością Farro jak palacz łaknący nikotyny po jej raptownym odstawieniu. - Tęsknię za wami, moje wilki. Wiedział, że Farro cierpi. Zmienni nie czuli się dobrze bez swoich partnerów, a co z Sammym? Biedny słodki Sammy stracił swoją matkę, nianię, a teraz jeszcze człowieka, który przysięgał zostać i być jego ojcem. Mała rodzina Kylena była doskonałym snem, a teraz walczył by przeżyć swój obecny koszmar. - Tak mi przykro, Sammy – wyszeptał te słowa, mając nadzieję, że wiatr je zabierze i zaniesie do jego syna. Wypowiedzenie ich głośniej mogło rozbić przyjemne odrętwienie, w jakim się znajdował. Jeśli nie uzna wielkich strat w swoim sercu, może przetrwa jeszcze jeden dzień, może dwa. Kylen nie miał wielkich nadziei na bardziej długoterminowe istnienie. Nie chciał przeżyć reszty swojego życia bez swojej rodziny. Zamykając oczy, oparł głowę o szybę. Nie zrozumiał tego całego zamieszania – przygasanie nie było takie złe. Usłyszał, jak zawiasy w jego drzwiach od sypialni, zaskrzypiały. Kylen otworzył oczy i użył odbicia w oknie, by zobaczyć jak wchodzi jego sekretarz Noel. Nawet się nie odwrócił. Może, gdy zignoruje wszystko i wszystkich, będzie mógł udawać, że wrócił do domu. Każdego ranka, gdy się budził, ronił kilka łez, gdy zdawał sobie sprawę, że Farro nie przejdzie przez drzwi i nie przyniesie mu porannej kawy, coś, co zmienny lubił tak robić.

~9~

Sekretarz Kylena odchrząknął – dwukrotnie. Kylen mógł dorastać z Noelem, ale nie musiał zwracać na niego uwagi. Albo słuchać jego nudzenia o znalezieniu sobie kogoś nowego. Nigdy nie będzie kogoś nowego. Nikt nie mógł zastąpić Farro – ani w jego sercu ani w łóżku. - Odejdź. – Kylen nawet nie zapytał, czego Noel chce. Sekretarz miał tylko kilka tematów, o których rozprawiał - o sparowaniu i polityce. Ale żadnym z nich, Kylen nie był szczególnie zainteresowany, by omawiać tego wieczoru. Co złego było w tym, że chciał trochę ciszy, by mógł pławić się w swojej rozpaczy? - Nie możesz tak dalej postępować – powiedział stanowczo Noel, jakby jego słowa zrobiły jakąkolwiek różnicę. Kylen oparł się pragnieniu, by podpalić tego mężczyznę, ale zabrałoby mu to więcej siły niż zwykle. Zastanawiał się jak Anthony opierał się zabijaniu każdego, kto go denerwował. Z taką mocą w koniuszkach swoich palców, Kylen nie wiedział, czy byłby w stanie się oprzeć. Może tak było dobrze, że to Anthony miał te umiejętności, a nie on. Wysyłanie błyskawic przez dwór kilka razy dziennie byłoby stałym zjawiskiem, gdyby Kylen posiadał ten rodzaj magii. Wtedy bez problemu to trzymałoby dworzan w stałej niepewności. - Mogę robić wszystko, co chcę. Nie słyszałeś? Jestem królem. – Kylen się roześmiał, twardym głosem bez żadnej radości, który nawet jego przyprawił o drżenie. Wątpił, że znajdzie radość w czymkolwiek przez dłuższy czas, może nawet nigdy. Dlaczego ludzie nie mogliby pozwolić mu cieszyć się jego nieszczęściem w spokoju? No dobrze, raczej wolałby być stajennym niż królem, gdyby to oznaczało, że będzie mógł zatrzymać swojego partnera. Farro był wart oddania królestwa, ale w tej chwili, królestwo nie chciało oddać Kylena. - Nie możesz przygasać, Wasza Królewska Mość. Twoi ludzie cię potrzebują – nalegał Noel w swój szczery sposób, który przypominał Kylenowi szczeniaka, mającego nadzieję na zainteresowanie od swojego pana. Kylen prychnął. Jego ludzie potrzebowali kogoś, kogo można było obwinić, gdy sprawy nie szły po ich myśli. Potrzebowali kogoś, komu mogliby psioczyć o ostatnim królu. A kiedy męczyli się jęczeniem na dwa poprzednie tematy, używali Kylena, jako źródła plotek, spekulując o tym, kogo teraz weźmie do swojego łóżka, kiedy był królem. Nikogo. Kylen mógł odpowiedzieć im na to pytanie, gdyby był do tego skłonny.

~ 10 ~

- Tęsknię za moim partnerem. – Słowa wymsknęły mu się z ust zanim mógł je powstrzymać. Nikt nie musiał wiedzieć o jego bólu z wyjątkiem Farro. To były słowa, którymi powinien podzielić się tylko z mężczyzną, którego zostawił. - Spędziłeś zbyt dużo czasu z tymi wilkami. Możesz wymienić go na parę fae i być zupełnie szczęśliwym. – Ton Noela, pocieszający zamiast potępiający, był jedynym powodem, dla którego Kylen nie użył swojej magii, by wypalić dziurę przez klatkę piersiową swojego sekretarza albo podpalić. Zacisnął szczękę, by zatrzymać gniewne słowa, które wprost cisnęły mu się na usta. Kylen dmuchnął na szkło. Narysował tęsknie serce swoim palcem, a potem popatrzył przez pozostałą czystą część okna. Czy pełnia była również tam, gdzie mieszkał Farro? Czy biegał ze swoją watahą? Czy kiedy skończy swój czas, jako wilk, a hormony będą przepływać przez jego ciało, z kim będzie uprawiał seks? W końcu, jego partner go porzucił i Farro nie mógł być sam przez resztę swojego życia. Zasłużył na coś lepszego. Sammy zasłużył na nowego ojca albo matkę. Mogli zasługiwać na coś lepszego, ale to zabiłoby Kylena, gdyby został zastąpiony. Magia Kylena zaszumiała pod jego skórą, gdy wyobraził sobie jak Farro zwraca się do kogoś innego. W sforze Silvera był szeroki wybór ludzi spełniających niezbędne warunki, więc dlaczego Farro nie miałby wybrać jednego z nich? Mógł twierdzić, że lubi mężczyzn, ale był żonaty z kobietą, więc jego wybór może być po raz drugi taki sam. Kto nie chciałby mieć wspaniałego, wiernego mężczyzny z uroczym dzieckiem? Kylen, oczywiście, wytropiłby i zabiłby każdego, kto pomyślałby o dostaniu się do łóżka Farro, ale najpierw przynajmniej mieliby jedną dobrą noc. Kylen oddałby wszystko, by spędzić, chociaż minutę, ze swoim partnerem. Kolejne westchnienie napłynęło zza niego. Bez Farro, równie dobrze mógł ulec przygaszaniu. Wydawało mu się, że Noel powiedział coś jeszcze, ale Kylen przestał go słuchać. Jego wyobraźnia wypełniła się myślami o Farro zastępującego go kimś innym. Po chwili, odgłos zamykanych drzwi od sypialni ogłosił wyjście sekretarza. Dobrze! Przynajmniej teraz mógł być sam. Zbyt wielu ludzi kręciło się wokół niego przez cały czas, zawsze czegoś chcąc. A on tylko chciał, by pozwolono mu nosić żałobę przez resztę swojego życia, czy naprawdę to było zbyt wiele? W głębi serca wiedział jednak, że nie może pójść tą drogą. Królestwo zasługiwało na władcę skłonnego dać ludziom jego albo jej pełną i niepodzieloną uwagę, a nie kogoś, kto chciał być gdzie indziej.

~ 11 ~

Drgnął, gdy inna twarz pojawiła się w jego oknie. Król Sein zastukał w szybę. Co do diabła król jasnych fae robił na zewnątrz jego okna? Kylen stanął na ławce i odblokował zasuwkę okna z cichym trzaskiem. Popchnął okno, otwierając je na kilka centymetrów, tylko tyle, by można było mówić. Na szczęście, zawiasy był regularnie oliwione i duża szyba poruszyła się cicho. Nie chciał wysłuchiwać wykładu od swoich strażników o wpuszczaniu obcych władców w środku nocy. - Co ty tu robisz? - Wpuść mnie – domagał się Sein. Kylen westchnął. Dlaczego wszyscy po prostu nie zostawią go samego? Teraz nawet ludzie z sąsiedniego królestwa przeszkadzają mu w jego małym użalającym się nad sobą przyjęciu. Myślał o wystawieniu czarnych balonów, by zakończyć świętowanie. Może to wystraszyłoby ludzi od wkurzania go ich błahymi zmartwieniami. Po sprawdzeniu, czy nie ma jakiś ukrytych strażników i ustaleniu, że nikt nie czeka, by złapać go w zasadzkę, Kylen otworzył szerzej okno i skinął na króla, by wszedł do środka. Sein z łatwością przecisnął się przez małą przestrzeń. Zeskoczył z ławeczki pod oknem na podłogę z cichym odbiciem. - Zamknij! – nakazał. - Wiesz, że nie jesteś w tej chwili w swoim królestwie, co? – zapytał Kylen, ale posłusznie zamknął okno i ponownie zasunął zasuwę. Zastanawiając się nad czynami Seina, skrzyżował ramiona na piersi i czekał na wyjaśnienie. Wiedział z doświadczenia, że przesłuchiwanie Seina prowadziło donikąd. Król jasnych fae przemówi, gdy będzie gotowy. Zawsze się o to wkurzał. Sein błysnął Kylenowi krzywym uśmiechem. - Przepraszam za tę późną wizytę, Ky, ale trochę mi zajęła ucieczka przed moimi strażnikami. Nie wiem, dlaczego się tak martwią; nie są wystarczająco zręczni, by chronić mnie przez obszar większy niż pole mniszków lekarskich. Kylen zmarszczył brwi na Seina. - Minęło kilka lat, Wasza Królewska Mość. Na pewno nie mogłeś poczekać do rana.

~ 12 ~

Dlaczego Sein poczuł chęć na odwiedzenie Kylena w środku nocy, tego nie wiedział. Uśmiech Seina zniknął. - Daj spokój z tymi królewskimi bzdurami, Ky. Mogłeś zerwać więzi z połową mojej rodziny, ale wciąż jesteśmy spokrewnieni. Przesuwając się w stronę łóżka, Kylen usiadł bez odpowiedzi. Bycie spokrewnionym z obiema stronami monarchii fae było częściej źródłem stresu, a nie dumy dla Kylena. Stanowczo wierzył w to, że jego matka, jasna fae, i ojciec, ciemny fae, nigdy nie powinni się związać. Spędzili swoje życia na przeciąganiu Kylena w dwa przeciwne kierunki. Kiedy zostali zabici przez zazdrosnego kochanka, przyniosło to tylko ulgę Kylenowi, który nigdy nie był związany z jego zimnymi, manipulującymi rodzicami. Kylen przynosił Milli, ich zabójczyni, co roku kwiaty w dniu jej urodzin. Przyjmowała je w więziennej celi, ale wydawała się być bardziej szczęśliwa niż wtedy, gdy spotykała się z ojcem Kylena. - Co ty tu robisz? – Monarchowie raczej nie wpadali nieformalnie przez okno, gdy nie mieli jakiegoś powodu. - Mam problem. – Sein przeniósł swój ciężar z jednej nogi na drugą, drżąc w chłodnym nocnym powietrzu. Kylen nie kłopotał się rozpalaniem ognia – nie dbał o to, czy zamarznie czy nie. Ten pokój zawsze miał w sobie jakiś chłód, którego nawet ogień nie mógł powstrzymać. Przewracając oczami, Kylen wskazał na łóżko. - Wejdź pod nakrycia zanim nabawisz się kaszlu i twój dwór tu przyjdzie i rozprawi się ze mną, gdy ich król umrze od hipotermii. Sein prychnął. - Te cipy nie dopadłyby nawet króliczka bez napadu lęku. Jednak, pomimo swoich słów, Sein zrzucił buty, a potem wsunął się między prześcieradła. Wciąż drżał, ale jego skóra zaczęła tracić ten niebieskawy odcień. Wspomnienia o dziecięcych przyjęciach z nocowaniem stłoczyły się w myślach Kylena. Dobre czasy zanim sprawy dorosłych zmąciły ich dni. Ich wspólny czas w dzieciństwie był jednym z niewielu pozytywnych wspomnień Kylena, kiedy odwiedzał swoją matkę.

~ 13 ~

- Pamiętasz, jak zbudowaliśmy fort w sali tronowej? – zapytał Sein. - Tak. – Kylen również przypomniał sobie, jak pytał swojego ojca, dlaczego nie może bawić się już z Seinem, a jego ojciec kazał mu zostać z jego własnym rodzajem. Teraz, kiedy oboje jego rodzice nie żyli, nie mógł zapytać ojca, dlaczego tak naprawdę zmienił zdanie w sprawie pozwolenia bawienia się Kylena z jasnym chłopcem fae. Fragment wspomnienia przepłynął przez jego pamięć. - Myślałem, że twój ojciec nas zabije, gdy użyłeś jego korony, by umocować to prześcieradło do tronu. Sein się uśmiechnął. - Nie powinien jej zostawiać byle gdzie. Ktoś mógł ją ukraść. - Myślałem, że ona była w królewskim skarbcu. Sein wzruszył ramionami. - Zabrakło jej ochrony i nadawała się na naprawdę dobry zacisk. Kylen uśmiechnął się blado na to wspomnienie. Usiadł, cofając się po łóżku, dopóki jego plecy nie oparły się o wezgłowie. - Co tu robisz, Sein? Powinieneś umówić się na spotkanie w biały dzień i może nawet załapać na posiłek. To podkradanie się po zmroku bez strażników jest jak proszenie się o kłopoty. Muszę się zastanowić jak dobre jest moje własne bezpieczeństwo, jeśli mogłeś dostać się tak łatwo do mojego okna. - Racja. – Sein wzruszył ramionami. – Większość ludzi nie pojawiłaby się z tej strony zamku. Jednak, Kylen będzie musiał jutro porozmawiać z kapitanem straży. Tego rodzaju luki w bezpieczeństwie nie mogą być tolerowane. - Czego chcesz? Nie było sensu obchodzenia wokół tematu. Gdyby Sein czegoś nie chciał, nie podkradałby się. - Nie bądź taki podejrzliwy. Po prostu musiałem spotkać się z tobą bez świadków. - Co nie czyni tego mniej dziwnym. Dlaczego nie chcesz świadków? Planujesz mnie zabić? – Kylen wzdrygnął się na brak zainteresowania w swoim tonie. Gdy osoba nie ~ 14 ~

ma, po co żyć, trudno było nie mieć nadziei na koniec. Lepiej, żeby został zabity, niż miał długie, ciągnące się życie tęskniąc za swoim partnerem. - Cholera, to prawda. Zaczynasz przygasać. – Przerażony ton Seina sprawił, że Kylen zamrugał na swojego przyjaciela z dzieciństwa. - A co cię to obchodzi? Nie widziałem cię od lat. – Szczerze mówiąc, Kylen tak naprawdę nie pamiętał, kiedy ostatnio widział Seina. Ich drogi rozdzieliły się, gdy stał się nastolatkiem, a od tego czasu minęło więcej niż parę lat. Oh, widywał Seina, od czasu do czasu, ale tak naprawdę nie rozmawiali ani nie spędzili ze sobą odrobiny czasu. Z gardła Seina wydostał się zdegustowany odgłos. - Byłeś zajęty byciem kopiącym tyłki wojownikiem. Zawsze myślałem, że będę miał okazję zatrudnić cię od twojego króla. Jak zgaduję, jednak zdecydowałeś się sięgnąć po wyższy tytuł służbowy, co? - Nie, zdecydowałem się na tę gównianą robotę, ale ona trzyma mnie z dala od mojego partnera i mojego syna. Przepraszam, jeśli nie uważam tego kroku za skok w górę w życiu – warknął Kylen. Z czasem, gorycz zeżre go od środka. Tęsknił za Farro tak, jakby ktoś obracał nóż w jego brzuchu, przekręcał i wbijał, by krwawił jak z rany. Powiedzieć, że wolałby zostać w świecie fae, niż być ze swoim partnerem, byłoby jak najdalsze od prawdy. - Mogę mieć dla ciebie rozwiązanie. Kylen zdusił swój natychmiastowy wybuch radości. Wiedział, że lepiej optymizmowi pozwolić wziąć górę niż mądrości. Niepokój przepłynął przez niego na przebiegłym ton króla. - Czy to rozwiązanie na coś wspólnego z twoim przejściem przez moje okno? - Tak! – Sein się uśmiechnął. Kylen rozpoznał w tym ten sam uśmiech, pokazujący wszystkie zęby, którego Sein używał, by zwabić Kylena w kłopoty, gdy byli dziećmi. Kylen zamknął oczy. Jego głowa walnęła w ramę z twardego drewna. - Świetnie, podziel się ze mną twoją błyskotliwością. – Nie ośmielił się mieć nadziei, że Sein naprawdę wyciągnie go z tego bałaganu, w jakim się znalazł. Farro prawdopodobnie już wyjaśnił Sammiemu porzucenie ich przez Kylena. Dziura w jego sercu zwiększyła się jeszcze bardziej. ~ 15 ~

Dziwny hałas sprawił, że Kylen natychmiast otworzył swoje oczy. Drzewo wypuściło pędy przez marmurową posadzkę i zablokowało drzwi swoimi gałęziami. Liście się rozwinęły i wypełniły przestrzenie między gałęziami. Tak długo wypełniało przestrzeń aż naprawdę imponujące drzewo zakryło wyjście. Niepokój przeszedł w prawdziwe zaniepokojenie. Dlaczego Sein chciał zatrzymać ich zamkniętych w pokoju Kylen albo uniemożliwić innym wejście? Przyjrzał się Seinowi ostrożnie. - Myślałem, że nie możesz używać swoich mocy, gdzie jest marmur? – Celem ostatniego króla było usunąć większość drzew w pałacu, bo był przekonany, że to ochroni go przed tą naturą Seina. Cały budynek został zmieniony w kamień, aby trzymać jasnego króla fae z daleka. Sein zachichotał. - To tylko plotka, którą sam rozgłosiłem. Miałem dosyć tego całego cholernego jęczenia Linella. Chciałem tylko, żeby już do diabła się zamknął. Pomyślałem sobie, że jeśli uzna, że jest bezpieczny, przestanie drżeć ze strachu za każdym razem jak zobaczy drzewo obok pałacu. Rozbawienie na błazeństwa Seina wywołało u Kylena prawdziwy śmiech, po raz pierwszy odkąd wrócił do pałacu bez swojego partnera. Kylen nie zdawał sobie sprawy, aż do tej chwili, jak bardzo tęsknił za Seinem. Może powinien starać się mocniej, by zachować kontakt. Jego partner byłby przerażony jak łatwo pozwolił sobie na utratę kontaktu ze swoimi nielicznymi krewnymi. Rodzina była ważna dla Farro. Kylen powstrzymał łzy, kiedy wspomnienia o jego łagodnym partnerze przemknęły mu przez umysł. Przełknął gulę w swoim gardle zanim mógł mówić. - Po co tu przyszedłeś, Sein? - Mam nadzieję, że możemy dojść do wzajemnie korzystnej umowy. Proponuję, żebyśmy połączyli nasze dwa królestwa. Już czas dla fae, by stały się zjednoczoną rasą. To jasne i ciemne coś to i tak wszystko bzdura. Dzielimy wiele podobnych mocy. Mój ojciec i król Linnel byli po prostu zbyt chciwi, by się dzielić, więc wszystko podzielili. Nie ma nic jasnego w naturze moich ludzi, a jedynym powodem, dla którego Linell trzymał władzę, jako ciemny król fae, było to, że był dupkiem, który gnębił swoich ludzi.

~ 16 ~

Kylen chciał już zacząć sprzeczać się nad jednym punktem, ale nie mógł. Jednak, jakieś podejrzenie poruszyło się w jego podświadomości. Tylko dlatego, że byli starymi znajomymi nie oznaczało, że uwierzy Seinowi na nagłe pragnienie porozumienia między nimi. Jeśli Sein naprawdę chciał porozumienia, zabrał się do tego w bardzo dziwny sposób. - Dlaczego nie umówisz się na spotkanie, by zobaczyć się ze mną o normalnej godzinie? Dlaczego podkradasz się do królestwa? Na pewno doda strażników do pilnowania tej strony zamku, skoro wyglądało na to, że każdy może tak po prostu podejść do jego okna. Dlaczego jeszcze nie zostali wysłani strażnicy, wciąż nie mieściło mu się w głowie. Porozmawia z nimi rano. Teraz jednak, musiał przesłuchać pewnego króla. - Nie chciałem, by ktoś zobaczył nas rozmawiających, dopóki nie będziemy gotowi złożyć wspólnego oświadczenia. Potrzebuję twojej współpracy zanim nasi ludzie połączą nas razem. Nie chciałem, by pojawiły się o nas przypadkowe plotki. - To ma sens – niechętnie zgodził się Kylen. Wciąż obserwował Seina, ostrożny wobec motywacji króla. Pomimo zapewnień króla, nie czuł się komfortowo z tajemnicą Seina. – Ale dlaczego przyszedłeś zobaczyć się ze mną teraz? Mogłeś wystąpić z tą samą propozycją do króla Linnela zanim zginął. Sein zmarszczył brwi. - Powiedzmy, że król Linnel i ja, nie widzieliśmy pewnych spraw w ten sam sposób. Z tobą na tronie, mam nadzieję, że będziemy mogli osiągnąć obopólne porozumienie. - I myślisz, że będę chciał połączyć nasze dwa królestwa? – Jego umysł wrócił do Farro. Cholera, tęsknił do swojego wilka. - Pomyślałem, że możemy mieć uzupełniające się cele. Gdybyśmy wzięli ślub, moglibyśmy połączyć nasze królestwa. Szok zmroził Kylena na miejscu, kiedy tak wpatrywał się w Seina. - Ale ja jestem sparowany! - Tylko ze zmiennym – zakpił Sein. – Nie chodzi o to, że każę ci się go wyprzeć. - Nie mogę zdradzić mojego partnera w ten sposób. Sein uniósł brew.

~ 17 ~

- No i co? Zostaniesz czysty dla swojego wilka przez resztę swojego życia? – Oczy jasnego króla fae przesunęły się po ciele Kylena, jakby próbował rozebrać Kylena do naga i zbadać go bardzo szczegółowo. Kylen nie spodziewał się żyć zbyt długo, więc czystość nigdy nie przyszła mu do głowy. Bez Farro, nie miał przyszłości. - Nie złamię obietnicy danej mojemu partnerowi. Przysiągłem pozostać mu wierny i nie zniszczę tego zaufania. Nie mógł odrzucić swojej więzi parowania z Farro, tylko dlatego, że Sein zaproponował mu drugie niechciane królestwo, by powiększyć pierwsze. Prychnięcie Seina zabrzmiało bardziej jak to pochodzące z ich dzieciństwa, niż króla będącego władcą całego królestwa. - Nie musimy konsumować naszego małżeństwa. To może być platoniczny związek. Jeśli nie będzie ci przeszkadzało, że znajdę sobie innych kochanków, mnie nie będzie przeszkadzało to, że pozostaniesz czysty. Nie mam nagłej potrzeby uprawiania z tobą seksu; z mojej strony to jest układ polityczny. Kylen przewrócił oczami. - Dlaczego miałoby mi zależeć na połączeniu naszych królestw? Już jest wystarczająco złe to, że jestem władcą jednego z nich. Sein przyszpilił Kylena poważnym spojrzeniem. - Nie chcę, żebyś przygasł, Ky. Chcę, żebyś był szczęśliwy, i sądzę, że połączenie naszych ludzi będzie najlepsze dla obu naszych królestw. Uważam, że to będzie wygrana sprawa. Po raz pierwszy, usłyszał niepokój i nutki strachu w głosie Seina. - Po co ten pośpiech? Ledwie ogrzałem tron, a ty już ochoczo ruszasz, by złączyć nasze monarchie. Czego mi nie mówisz? Zaciśnięta szczęka, oczy, które uciekły, by nie spotkać się z jego, i mocno ściśnięte wargi, powiedziały Kylenowi, że Sein nie ujawnił wszystkiego. Jak większość polityków, Sein coś ukrywał, coś, co prawdopodobnie Kylen nie chciałby usłyszeć. Sein bawił się wierzchnim okryciem przez dłuższą chwilę, jego głowa była opuszczona. Kylen już otwierał usta, by zapytać jeszcze raz, ale wtedy król przemówił.

~ 18 ~

- Nie zaufałbym większości fae w sprawie prawdy, ale tobie ufam. Wiem, że mi nie pomożesz, dopóki nie powiem ci wszystkiego, a zawsze byłeś bardziej szlachetny niż to było konieczne. – Usta Seina wykrzywiły się w cierpkim uśmiechu. Kylen zmarszczył brwi na to sformułowanie Seina. - Nie wiedziałem, że jest jakiś limit szlachetności. - Tak. – Sein kiwnął głową. – Gdybym to był ja, powiedziałbym im, żeby wypchali się swoim tytułem i zostałbym z moim partnerem. Zamiast tego, przyjąłeś władzę i usychasz z tęsknoty. Jedynym rozwiązaniem byłoby poślubienie mnie. Wtedy musiałbyś zająć się sprawami królestwa tylko połową twojego czasu. Tak faktycznie, gdybyś chciał odwiedzić swojego partnera, nie miałbym nic przeciwko. Kylen spróbował sobie wyobrazić, jak wyjaśnia Farro to, że poślubił Seina z powodów politycznych, i stwierdził, że nie może. Szczególnie nie potrafiłby wyjaśnić Sammiemu, dlaczego jego Papa wyszedł za kogoś innego. - Nie, nie mogę tego zrobić Farro. Wina za porzucenie swojego partnera wzburzyła jego żołądek. Jego niechęć do jedzenia, odkąd opuścił Farro, powstrzymywała go od wrzucania czegokolwiek do brzucha. - Gdybyś mu to wyjaśnił, jestem pewny, że by zrozumiał. Wilki są znane z bycia praktycznymi. - Nie wtedy, gdy chodzi o ich partnerów. – Kylen nie wiedział, z jakimi rodzajami zmiennych zadawał się Sein, ale Kylen nigdy nie uważał Farro za szczególnie rozsądnego, gdy chodziło o niego. Sein przygryzł swoją dolną wargę, jednocześnie myśląc. - W takim razie, dlaczego objąłeś rządy, skoro naprawdę kochasz swojego partnera? Prawda gorzko smakowała na jego języku. Poświęcił się dla królestwa, które wydawało się nie przejmować, kto je prowadzi. Jeśli któryś z fae z królestwa ciemnego fae pokazywał, choć odrobinę emocji, jadł swoją koronę. Po życiu ze stadem wilków, które aż drgało od indywidualności i namiętności, powrót do zimnego życia króla fae miało niewiele atrakcji. Myślał, że będzie mógł żyć tylko swoimi obowiązkami, ale to powoli rozrywało go od środka.

~ 19 ~

- Następny w linii był Gallien, a on byłby jeszcze gorszym przywódcą niż był Linnel – przyznał Kylen. Pomysł, by ojciec Anthony'ego, Gallien, był odpowiedzialny za całe królestwo, wysyłał dreszcze w dół kręgosłupa Kylena. Chociaż bardzo kochał Farro, nie mógł skazać swoich ludzi na rządy Galliena. Wprost nie wyobrażał sobie, co uwięziony w ten sposób półbóg zrobiłby z pałacem. Gallien nie cierpiał z zasady głupców, więc zmuszanie go do rządzenia byłoby z pewnością katastrofalne. - Hm, masz rację, Gallien byłby najgorszym możliwym wyborem. – Sein przeczesał palcami swoje włosy, zostawiając rozczochrany bałagan - co było silną oznaką stresu u zazwyczaj niewzruszonego króla. – Wciąż twierdzę, że moje rozwiązanie pomoże nam obu. Myślę także, że ktoś ukrywa Lorusa na moich ziemiach. Miałem nadzieję, że użyjesz swoich żołnierzy i pomożesz mi go zlokalizować. Możemy odłożyć na później pomysł małżeństwa i omówić go później. - Dlaczego myślisz, że Lorus tu jest? Widziałeś go? – Gdyby ktoś pozwolił wprowadzić naukowca do królestwa jasnych fae, w takim razie musiałoby być w to zamieszanych więcej fae niż ktokolwiek wcześniej podejrzewał. Było mało prawdopodobne, by Kylen mógł oskarżyć kogokolwiek o ukrywanie naukowca, odpowiedzialnego za mutowanie zmiennych. Sein potrząsnął głową. - Nie osobiście, ale jedna ze stron twierdziła, że go widziała. Były też pogłoski, że widziano go w terenie. Kilku ludzi, którym ufam, wspomniało, że go zauważyli. Jeśli go złapiesz, będziesz mógł zabrać go do watahy swojego partnera. Nigdy nie zaszkodzi przynieść prezent, kiedy wrócisz z podkulonym ogonem. Szczególnie wtedy, gdy zadajesz się z wilkami. Podczas wyjaśniania sprawy naszego małżeństwa, możesz mu powiedzieć, że w ten sposób znalazłeś sposób na powrót. Pod warunkiem, że będziesz tu wracał kilka razy każdego cyklu księżyca, i wtedy będziemy mogli popracować nad sprawami, które nagromadzą się pod twoją nieobecność. Kylen spiorunował wzrokiem Seina. - Dlaczego nie poprowadzisz obu królestw? Po prostu przekaże je w twoje ręce, a ja wrócę do mojego partnera. Sein westchnął. - Naszym ludziom by się to nie spodobało. Ciemne fae mogłyby przypuścić, że zaczarowałem cię do tej uległości, a jasne fae zacząć krzyczeć o staniu się częścią ~ 20 ~

ciemnego królestwa fae. Nikt nie zrozumie oddania korony dla wilka. Małżeństwo między nami połączy dwa domy i da ci to, czego potrzebujesz. - Nie podoba mi się jak wymawiasz słowo wilk – warknął Kylen. – To nie jest złe słowo. - Przepraszam. – Sein uniósł ręce w obronie. – Przyznaję, że wciąż mam uprzedzenia do zmiennych wilków. - Pozbądź się ich. – Kylen z pewnością nie ułoży się z Seinem, jeśli będzie patrzył z góry na zmiennych. Szczęście Farro Kylen przedkładał ponad swoje własne. Gdyby musiał skopać tyłek jasnego fae, zmusiłby go do szanowania Farro. Cholera, tęsknił za swoim wilkiem. - No dobra, obiecuję. Popracuję nad tym. Teraz zastanowisz się nad połączeniem królestw? – Sein uniósł brew na Kylena, czekając na jego odpowiedź. Kylen nie chciał tego przyznać, ale to brzmiało jak naprawdę dobry plan. Gdyby to sprawiło, że wróciłby do domu, tam gdzie należał, zawarłby umowę z samym diabłem. Połączenie królestw zjednoczyłoby ich i potencjalnie dawało Kylenowi więcej szans na pójście i sprawdzenie, czy jego partner zgodziłby się zobaczyć z nim jeszcze raz. - Najpierw muszę porozmawiać z Farro. Ostateczna decyzja będzie należała do niego. – Kylen już zrobił zbyt wiele wyborów bez zgody swojego partnera. Tego też nie chciał zrobić sam. Gdyby Farro usłyszał z jakiegoś zewnętrznego źródła, że Kylen poślubił Seina, jego wilk mógłby się załamać. Złamanie mu serca było jedną sprawą, ale zniszczenie go to już coś innego. Sein wiercił się niecierpliwie na łóżku. - Wiem, że myślisz, iż musisz spojrzeć na to z różnych stron i wybrać najlepsze wyjście dla wszystkich, ale musisz zrobić to szybko, ponieważ twój czas ucieka. - Co masz na myśli? – Jeśli było coś, co mieli, to był czas. - No cóż, jeśli nie zgaśniesz w ciągu paru następnych tygodni, na pewno pojawi się tu Anthony. Zadajesz ból członkowi jego sfory, a on zrobi z ciebie bardzo żałosnego chłopca. Przemknął przez niego strach. Głupio, że zapomniał o Anthonym. Półbóg brał swoje obowiązki, jako partner alfy, niezwykle poważnie. Zaskakujące trochę było to, że Anthony już czegoś nie zrobił. Wiedział, że Anthony nie wmiesza się w politykę fae, ale może nie być tak wymagający, gdyby przyszło do zniszczenia Kylena za złamanie ~ 21 ~

serca Farro. Jego serce przyspieszyło na wyobrażenie sobie tych wszystkich sposobów, którymi Anthony mógł sprawić, że zapłaci za swoje zachowanie wobec Farro. Jęknął. - Cholera! Masz rację, ale czy mogę ci zaufać, że zaopiekujesz się naszymi ludźmi? – Wciąż nie był pewny tego małżeństwa z rozsądku, to nie brzmiało dla niego tak przekonująco. Sein zmarszczył brwi. - Mówisz tak, jakbyś odchodził na zawsze. Nie sądzę, żebyś rozumiał moją propozycję. Nie oczekuję, że zrzekniesz się tronu. Oczekuję, że pokażesz się przynajmniej kilka razy na miesiąc, by radzić mi i pomóc rządzić. Będziesz moim mężem, nawet jeśli nie będziesz moim kochankiem. Nie pozbawiam cię całego panowania. Chcę tylko wziąć bardziej aktywną rolę. Będziesz przedstawicielem ciemnych fae. Myślę, że dwóch królów, zjednoczonych i rządzących razem, stworzy silniejsze przywództwo. Będziemy mogli łatwiej odeprzeć naszych wrogów, jeśli będziemy działać wspólnie. Kylen spróbował nie pozwolić, by słowo mąż wywołało w nim chęć rzucenia się. Niektórzy władcy mieli i małżonków i kochanków, ale nie wiedział, czy może to zrobić swojemu zmiennemu partnerowi. Zmienił temat. - Kogo postrzegasz, jako naszego wroga? – Z tego, co wiedział, nie mieli żadnego, odkąd dwie strony fae się rozdzieliły. - Oprócz mutantów, które prawdopodobnie przechodzą, by opanowywać oba światy? Trolle zaczynają schodzić z gór i najeżdżać nasze terytorium. Straciłem dwóch żołnierzy przez minione trzy miesiące. Nie wiem, dlaczego oni schodzą. Kylen zamarł. Trolle były niebezpieczne i rzadko opuszczały swoje górskie domy. Skoro jednak opuszczały swoje domy, coś musiało wywołać ich ruch. - Wiesz, dlaczego schodzą? Trolle żyły w Północnych Górach odkąd Kylen pamiętał. Wiadomość, że ruszyli się z gór, zmartwiła go. To również wyjaśniało nagłe pragnienie Seina związania ich królestw razem. Trolle były agresywnymi wojownikami i zazwyczaj nie niszczyły niczego na swojej drodze. Żołnierze jasnych fae nie byli tak rygorystycznie wytrenowani jak ciemni i prawdopodobnie nie poradziliby sobie przeciwko nim. Sein potrząsnął głową. ~ 22 ~

- Nie wiemy. Wysłałem dwóch zwiadowców w zeszłym tygodniu, by dowiedzieli się, co się dzieje. - I? - Nie wrócili. - Może wciąż przeprowadzają śledztwo. – W momencie jak wypowiedział te słowa, zwątpił w nie. Zwiadowcy fae byli fachowcami od znajdowania informacji i wracali tak szybko jak to było możliwe. Jeśli minęło więcej niż kilka dni, było całkiem możliwe, że spotkał ich zły koniec. Kylen wątpił, że pokażą się żywi w najbliższym czasie. - Zamierzasz wysłać żołnierzy na poszukiwania? – Protokół wymagał, by król wysłał żołnierzy za zwiadowcami. Trolle uczyniły sytuację bardziej niebezpieczniejszą i potrzebowały zbrojnej odpowiedzi. - Pomyślałem, że porozmawiam najpierw z tobą. Widzę to w ten sposób, że musimy połączyć nasze siły zbrojne pod jednym sztandarem i bronić naszych ludzi ze wszystkich stron. Mutanty i teraz trolle stanowią niebezpieczeństwo dla naszego rodzaju. Wystarczająca liczba trolli całkowicie może zmieść nas z ziemi. Potrzebuję twojej pomocy i być może pomocy twojego partnera. W swoich najśmielszych snach, Kylen nigdy nie wysłałby swojego przyszłego małżonka i miłości swojego życia na tę samą płaszczyznę istnienia, jak również do tego samego pokoju, jeśli mógł temu zapobiec. Dziwne zainteresowanie Seina w pragnieniu poślubienia Kylena nabrało teraz sensu. Sein pragnął kontaktów Kylena ze zmiennymi. Jedynym sposobem, by sobie to zapewnić, było scementowanie ich więzi. Irytacja na manipulację Seina prawie wywołała w nim warczenie. Kylen zmarszczył brwi. - Więc banicja wilków jest dobra tak długo jak ich nie potrzebujesz, ale jak tylko masz mały problem z trollami, sądzisz, że powinni się tu pojawić. - Już czas, by ponownie wprowadzić zmienne wilki do naszego świata… nie tę wariację mutantów. Rozumiem, że prawdopodobnie ty nie rozumiesz zmiany mojego serca. Kylen uniósł brew. - Pewnie, że tak, chcesz by wilki były użyte, jako mięso armatnie.

~ 23 ~

- Nie! – Przerażony wyraz twarzy Seina uspokoił Kylena, co do uczciwości jasnego króla fae. – Po prostu myślę, że potrzebujemy tylu sojuszników, ilu możemy zdobyć. Jeśli trolle emigrują ze swoich gór, spotkają się z większymi drapieżnikami. Nigdy nie byłem za tym, żeby wyrzucić stąd wilki; to robił mój ojciec, wiesz o tym. Kylen nie mógł nie zgodzić się z oświadczeniem Seina. Sein nie był na tyle dorosły, by podejmować jakiekolwiek decyzje w sprawie zmiennych. - Ale też nie spieszyłeś się, żeby sprowadzić je z powrotem. Sein przewrócił oczami. - Przecież wiesz, że fae nie zmieniają tak szybko swoich opinii. Miałem nadzieję sprowadzić je z powrotem za jakiś czas. Pomogło też to, gdy Anthony sparował się z Silverem, ale teraz, kiedy jesteś związany z Farro, mamy kolejne królewskie połączenie ze zmiennymi. Mam nadzieję, że jeśli postawisz swoją więź z Farro, jako priorytet, to pomoże nam zupełnie nawiązać z nimi ścisłe stosunki. W tej chwili, przez odrzucenie Farro, udowodniłeś, że twój partner nie jest ważny. Gdybyśmy się pobrali, a ty sprowadziłbyś Farro, jako swojego kochanka, to mogłoby ugruntować twoją wysoką pozycję. Kylen wybuchnął śmiechem, dźwięk niekontrolowanie wylewał się z jego gardła. Ledwie mógł złapać oddech. Starł łzy ze swoich policzków wierzchem dłoni. - Teraz widzę, że nigdy wcześniej nie spotkałeś żadnego zmiennego. One są przerażająco zaborcze w stosunku do swoich partnerów. Wątpię, żeby Farro zgodził się na twoje pomysły. Nie wspominając o tym, że nie sprowadzę tutaj zmiennych tylko po to, by zostały rzucone trollom. To są moi przyjaciele, a nie mięso armatnie. – Gdyby coś stało się Farro, nigdy by sobie tego nie wybaczył. - Przepraszam. Nie chciałem, żeby to zabrzmiało w ten sposób. Co ty na to, żebyśmy dowiedzieli się, co Farro myśli o tej umowie zanim zaczniemy robić plany. Czuł, że jego partner będzie miał wiele do powiedzenia o tej umowie. - Jak myślisz, co kieruje trollami? Sein podrapał się po brodzie. - To mogły być olbrzymy albo nawet smoki. Nie będziemy wiedzieć, dopóki nie wrócą zwiadowcy. - A jeśli nie? ~ 24 ~

- Wyślemy żołnierzy i będziemy mieć nadzieję, że nie zginą. Chyba, że przekonasz wilka albo dwa, by się włączyły. Zmienni mogą wywęszyć problem bez śmierci kogokolwiek. – Sein zawiesił słowa w powietrzu, jakby dając Kylenowi sposobność do wejścia w to. - Myślę, że przeceniasz moją umiejętność przekonywania wilków. – Porzucenie swojego partnera nie da mu żadnych korzyści w wilczej społeczności, a jeśli Sein myślał, że proponując Farro pozycję kochanka Kylena, uczyni go bardziej popularnym, to chyba palił kurz fae1. Kylen wciąż nie był ani trochę bliższy zgody na pomysł Seina. Dlaczego Sein myślał, że Kylen z chęcią zgodzi się na ich ślub, tego nie wiedział. Było kilka precedensów prawnych, by móc dzielić panowanie, z których wiele nie obejmowało małżeństwa. Może Sein myślał, że Kylen nie zna swojej historii, ale ojciec Kylena upewnił się, żeby Kylen wiedział o fae tyle, ile on sam. Jego ojciec mógł myśleć, że Kylen był tylko pół fae, ale to tym bardziej czyniło go zdeterminowanym, by nauczyć Kylena wszystkiego o obu połowach fae. Zachowanie jasnego fae sprawiało, że chciał dowiedzieć się, o co Seinowi chodzi. Nie odrzuci oferty króla fae, dopóki nie odkryje spisku Seina. Do tego czasu, przystanie na plany Seina w sprawie poślubienia go, ale tutaj wyznaczy granicę. Sein obserwował Kylena, jakby prawie mógł czytać w jego myślach. Na szczęście, Kylen wiedział, że to nie jest jeden z talentów Seina. - Czuję, że twój wilk zrobi wszystko, o co poprosisz. Huk i głośne wycie wyrwały Kylena z ich rozmowy. Znał ten dźwięk. Farro. Kylen zerwał się z łóżka i podbiegł do okna, a serce waliło w jego piersi z prędkością wilka. Dobrze znana bestia warknęła na niego. Ból w oczach wilka złamał Kylenowi serce. Nie czekając, aż Kylen podejdzie bliżej, Farro uciekł. Kylen walczył z zasuwką. Kiedy w końcu otworzył okno do środka wpadł pluszowy miś – miś Sammiego. Łzy rozmyły jego wzrok, gdy patrzył jak szara niewyraźna plama się oddala. - Farro! – wykrzyknął. Nie dbał o to, kto go usłyszy. Nie mógł uwierzyć, że jego partner dotarł do zamku. Oparł się pragnieniu pobiegnięcia za nim. Nigdy nie dogoniłby

1

Wydaje mi się, że chodzi tu o jakiś narkotyk lub coś w tym stylu 

~ 25 ~

wilka, nie bez swojego konia. Dwie stopy nie mogły się równać czterem, gdy chodziło o szybkość. Jak Farro dostał się do świata fae? Kylen był zaskoczony, że wciąż mógł stać, skoro jego serce zostało wyrwane z jego piersi. Ziejąca dziura w jego ciele powinna mieć jakiś wpływ na jego zdolność funkcjonowania. - Przykro mi, Ky. – Nieszczerość w głosie Seina powiedziała Kylenowi, że król tak naprawdę nie miał tego na myśli. – Więc teraz masz bodziec, by mnie poślubić. Jak tylko zamkniesz królestwo, będziesz mógł mu wyjaśnić te sprawę. To może nie być zły pomysł, by zacząć wysyłać z wyprzedzeniem prezenty i może jakiś list z przeprosinami. Płaszczenie się też jest dobre, jak słyszałem. Kylen zacisnął zęby. - Powinien mi ufać. Dlaczego miałbym coś wyjaśniać? W chwili, gdy wypowiedział te słowa, wiedział, że to bzdura. Nie ufał Seinowi, iż nie wiedział, że Farro tu zdąża i nie wykorzystał tego na swoją korzyść. Fae zrobią wszystko, by upewnić się, że dostaną to, czego chcą. Gdyby Sein to ustawił, upewniłby się, że Farro zobaczy ich razem. - Cóż, spójrzmy na to z tej strony. Gdybyś znalazł faceta w łóżku Farro, nie sądzisz, że byłbyś zdenerwowany? Nie wspominając o tym, że już udowodniłeś, że nie jest tak ważny dla ciebie jak rządzenie królestwem. I nie byłoby zaskoczeniem dla niego, że również zastąpiłeś go kimś innym w swoim łóżku. Kylen dotykał palcami pluszowego misia. Łzy wypełniły jego oczy. Sammy. Jak on tęsknił za swoim chłopcem. W duchu obiecał sobie odwdzięczyć się za to temu małemu szkrabowi. Otarł policzki zanim odwrócił się do Seina. Król fae zmarszczył brwi na widok wypchanego zwierzątka. - Nie jestem pewny, dlaczego przyniósł ci pluszowego misia, no chyba, że jest to jakiś dziwny zwyczaj zmiennych? - Nie, on należy do mojego syna. – Kylen powstrzymał nową partię łez. Jedna spadła na wyświechtaną zabawkę. Była trochę wilgotna od pyska Farro, ale nie przeszkadzało mu to. Przytulił niedźwiadka mocno do swojej piersi. Pusty ból w jego sercu nie zniknął, nieważne jak mocno przyciskał małą zabawkę. Zamykając oczy, prawie wyobraził sobie, że czuje zapach Sammiego na ukochanym wypchanym zwierzaku. ~ 26 ~

- Nie wiedziałem, że masz syna. Z kim go masz? – Sein miał dziwny ton w swoim głosie, ale Kylen na niego nie spojrzał. Jakakolwiek oznaka słabości mogła być wykorzystana wśród fae. Kylen wolał podejście zmiennych. Gdyby mieli z nim problem, powiedzieliby mu to prosto w twarz. Zmienni nie bawili się w polityczne gierki, nie wewnątrz watahy. Czasami między sforami, ale każdy znał swoje miejsce w sforze. Kylen strasznie tęsknił za prostolinijnością wilków. Odchrząknął zanim mógł mówić. - Farro jest wdowcem. Sammy pochodzi z jego pierwszego małżeństwa. To wspaniały dzieciak. – Fantastyczne dziecko z wielkim sercem, które Kylen zgniótł z nieprzemyślanym lekceważeniem, by poprowadzić fae, które nie doceniały jego poświęcenia. Po raz pierwszy, odkąd odkrył, że został uwięziony w królestwie fae, ciężar jego smutku był większy niż mógł znieść. Nie obchodziło go już dłużej to, co Sein o nim myśli. Drugi król mógł uważać Kylena za zbyt uczuciowego, ale nie mógł już opanować swojego żalu. Głęboki szloch wstrząsnął jego ciałem. Stracił wszystko, co było dla niego ważne. Gdyby przygasł, Farro byłby wolny, a fae będą mogli wybrać nowego władcę. Nie obchodziło go nawet, kto przejmie władzę, ponieważ jego już nie będzie. - Hej, przeprowadzimy cię przez to. – Sein zawinął ramiona wokół Kylen, kiedy ten wypłakiwał swoją rozpacz. Wyraz oczu Farro złamał go. Jego partner myślał, że Kylen był niewierny. Jak mogli po tym wrócić do siebie? Wielu zmiennych skończyłoby ze swoim życiem, gdyby zostawił ich partner, ale Farro miał Sammiego i Kylen uchwycił się tej myśli, że Farro nie zrobi niczego, co zraniłoby jego syna. Farro było jednym z najsilniejszych mężczyzn, jakich Kylen znał, i Farro pracował nad tym, by być jeszcze silniejszym dla Sammiego. - A co jeśli on nie będzie mnie chciał z powrotem? – Kylen żył przez dekady bez wylania jednej łzy. Teraz zalew uczucia przepływający przez niego był nieskończony. Sein cofnął się, a potem uderzył Kylena w twarz. - Otrząśnij się. On jest twoim partnerem. To duża rzecz dla wilków. A teraz zbierz się do kupy i goń za swoim mężczyzną. Rozumiesz? Kylen kiwnął głową.

~ 27 ~

- Tak. Ale muszę ci powiedzieć, że bijesz jak dziewczyna. - Nie zmuszaj mnie, bym uwięził cię w drewnie – zrugał go Sein. Kylen uśmiechnął się kpiąco. - A ja je podpalę. - Prawda. Ale możesz nie mieć tyle energii. Jeżeli dobrze pamiętam, twoje ogniowe umiejętności nie są super silne, nie tak jak twoje zdolności lecznicze. - Mam dostatecznie dużo siły, by spalić ten twój mały drewniany zameczek. Sein przewrócił oczami. - Świetnie, jesteś znacznie lepszy. Zadowolony? - Tak. – Nawet poufałe sprzeczki ze starym znajomym nie roztrzaskały głazu bólu przygniatającego jego serce. – Co sobie pomyślą twoi ludzie, kiedy dowiedzą się, że zamierzasz dzielisz koronę z ciemnym królem fae? Zbuntują się? Sein usiadł na skraju łóżka. Wydawało się, że myśli nad tym przez długi czas, zanim się odezwał. - Nie. Nie sądzę. Pogubiliśmy się na chwilę. Musimy skupić się, jako gatunek. Wciąż myślę, że przez połączenie naszych dwóch królestw, stworzymy najlepszą możliwą przyszłość dla naszych ludzi. Po rozważeniu kilku odpowiedzi, Kylen odparł. - Sądzę, że najpierw powinniśmy zbadać sprawę trolli zanim podejmiemy jakieś ostateczne decyzje. – I nie tylko to, ale to też dałoby mu czas na dowiedzenie się, co knuje Sein. Sein westchnął. - Dobrze. Myślę, że jesteś w błędzie, ale zaczekam, jeśli tego chcesz. Spędziliśmy zbyt dużo czasu w izolacji, zamknięci w swoich poglądach na inne gatunki. Gdy nasi rodzice odgrodzili nasz świat od innych, myśleli, że w ten sposób chronią nasz styl życia. Zamiast tego, zrobili z nas ograniczonych głupków, dopóki nie zaczęliśmy walczyć sami przeciwko sobie, żeby mieć coś do roboty. Ty i ja nawet nie mamy ideologicznych różnic, by się o nie bić.

~ 28 ~

Kylen nie miał na to odpowiedzi. Sein miał mocne argumenty. Jeśli fae zostaną zaatakowane przez inne istoty, w takim razie będą musieli się połączyć. - Nie wiem, czy mogę ci ufać, Sein. Jeśli będziesz rządził dwoma królestwami i staniesz się żądny władzy, kto cię powstrzyma? – Nie wspominając o tym, że myśl poślubienia Seina i zatrzymywania swojego partnera duszy na boku, była sprzeczna z wszystkim, w co wierzył. Farro zasłużył na pełny tytuł bycia partnerem Kylena. - Ty. – Sein przewrócił oczami. – To dlatego chcę partnerstwa i nie próbuję nic przejąć. Gdybym jedynie chciał twojego królestwa, mógłbym cię zlikwidować, ale potrzebuję cię. Zachowasz władzę, by mnie okiełznać, a większość fae szanuję cię, jako władcę. Dobrze sobie radziłem przez ten cały czas z jasnym królestwem fae, ale muszę przyznać, że chwilami czuję, jakby moje poczucie rzeczywistości słabło. Ocena Seina w sprawie ich magicznych mocy mogła być prawdziwa, gdy byli młodsi, ale poprzez związanie się ze swoim wilkołakiem moc Kylena wzrosła. Posiadanie partnera duszy z pewnością dało mu dodatkową energię. Jak do tej pory, nie przygasła, tak samo jak więź między nimi. - Muszę porozmawiać z Farro – powiedział Kylen. – Muszę iść i go znaleźć. Gdyby Kylen nie pogodził się z Farro, nie miałby już, czym się przejmować. Wszedłby w przygasanie bez wyrzutów sumienia. To mogło być z jego strony samolubne, ale jego miłość była ważniejsza niż jakiekolwiek królestwo. Był głupcem, że zapomniał o tym fakcie. - Powinieneś dać mu tę noc, żeby się uspokoił. Jeśli teraz pójdziesz do niego, pomyśli sobie, że czujesz się winny, iż zostałeś przyłapany. Kylen kiwnął głową. Sein miał rację, ale Kylen nie cierpiał myśli, że Farro sądził o nim wszystko, co najgorsze.

Tłumaczenie: panda68

~ 29 ~

Rozdział 3 Farro biegł. Biegł, dopóki jego łapy nie zaczęły krwawić od nierównego terenu, a jego płuca nie mogły złapać jeszcze jednego oddechu. Zatrzymał się, dysząc i odpoczywając wystarczająco długo, by wziąć dość tlenu, by zawyć. - Farro, chłopie, uspokój się – powiedział Vien. Bliźniak zatrzymał się przy nim. Farro warknął na fae, nieszczęśliwy widząc któregokolwiek z ich rodzaju przy sobie. Zdradzieckie istoty. Wilk nigdy nie zdradziłby swojego partnera. Najwyraźniej, to samo nie mogło być powiedziane o wiarołomnym fae. - Hej, uspokój się – cichy głos Gabe’a zniwelował trochę gniew Farro. Gabe był prawdopodobnie jednym z najłagodniejszych wilków w sforze. Ponieważ Gabe, jeszcze do niedawna, nie miał połączenia ze swoim wilczym ja, nie miał tyle instynktu walki, co reszta nich. Gabe był zawsze rozjemcą, a jego dwóch partnerów uwielbiało ziemię, po której chodził. Gdyby mogli pospieszyliby do przodu i usunęliby przed czasem każdą niebezpieczną sytuację w życiu Gabe, a Farro był pewny, że by tak zrobili. Farro łaknął miłości swojego partnera, ale jego partner najwyraźniej już zwrócił się do innego. - Zmień się. Muszę z tobą porozmawiać. – Twardy ton Viella wymusił instynktowną zmianę Farro. Nie musiał słuchać żołnierza fae, ale był naśladowcą, a nie przywódcą. Zrobił to, co mu kazano. Mięśnie i kości Farro trzeszczały i strzelały, gdy zmienił się z wilka w człowieka. Vien podał mu plecak z ubraniem. Farro przyjął go z wdzięcznością. - Dzięki – szepnął. Wciągnął dżinsy, prawie się przewracając, tak się spieszył z wepchnięciem stopy w nogawkę. Biorąc głęboki wdech, spróbował się uspokoić koncentrując się na czymkolwiek, podczas gdy bicie jego serca utrudniało skupienie. - Mamy takie powiedzenie wśród fae. Ten, kto wierzy swoim oczom ignoruje swoje serce. Naprawdę myślisz, że Kylen by cię zdradził? – zapytał Viell.

~ 30 ~

Farro zapiął zamek w spodniach, a potem znieruchomiał na chwilę. Rozważając to, musiał przyznać, że nie. - Nie sądzę, ale również nie sądziłem, że rzuci mnie bez pożegnania. Nie znałem go tak dobrze, jak myślałem. Zachowanie Kylena wciąż bolało. Jego partner nawet nie pofatygował się, by powiedzieć Farro prosto w twarz, że nie wróci. Równie dobrze mógł napisać, Już cię nie chcę. Ich rozstanie wciąż było żywą raną na duszy Farro. Viell kiwnął głową. - Zgadzam się, że Kylen nie załatwił tego zbyt dobrze. Był pod presją, by przejąć panowanie, ale jestem pewny, że miał najszczersze chęci wrócić i porozmawiać z tobą osobiście. To może być trudne dla władcy wyrwać się. - Więc powinienem być wyrozumiały, to właśnie mówisz? – warknął Farro. Zazwyczaj nie wpadał w złość, ale cała ta sytuacja partnerstwa doprowadzała go do obłędu. Potrzebował Kylena, ale trudno było mu uwierzyć, że Kylen potrzebował jego. Bo przecież, co mógłby zaoferować królowi z wyjątkiem siebie i Sammiego? Już wiedział, że nie wystarczą, bo inaczej Kylen byłby w domu, tam gdzie należał. Przyjście do wymiaru fae było głupim pomysłem. Ilu aluzji potrzebował zanim dojdzie do tego, że jego partner już go nie chce? Vien podszedł bliżej, chcąc ochronić brata w obliczu gniewu Farro. - Sądzę, że Viell ma na myśli to, że nie zawsze trzeba wierzyć w to, co się widzi. Z twojego opisu, osobą w łóżku Kylena był prawdopodobnie Sein, król jasnych fae. Co on tam robił, nie wiem, ale może nie powinieneś przypuszczać od razu najgorszego. Przecież był ubrany i siedzieli po przeciwnych stronach łóżka, więc wątpię, żeby to było coś romantycznego. - Ubrany? – Analizując tę scenę w swojej głowie, Farro musiał przyznać, że nie zauważył stanu roznegliżowania Seina. Skoro Vien powiedział, że był ubrany, Farro mu wierzył. - Nie sądzę, żeby Kylen cię zdradził – stwierdził Gabe ze słodkim uśmiechem. - Dzięki, Gabe. – Farro zawinął ramię wokół Gabe’a i uścisnął go mocno. Bliźnięta spiorunowały go wzrokiem nad ramieniem Gabe’a. Przygryzł wargę, by ukryć swój uśmiech.

~ 31 ~

Gabe obrócił głowę, by podążyć linią wzroku Farro i się roześmiał. - Proszę, tak jakbym mógł was zdradzić, zwłaszcza, że stoicie tuż obok. - Myślę, że powinniśmy wrócić do Kylena i z nim porozmawiać – powiedział Vien, ignorując słowa swojego partnera. - Zgadzam się – stwierdził Viell, wciąż piorunując wzrokiem Farro. - I co zrobić? Zakazać mojemu partnerowi uprawiania seksu z kimś innym? – Wyszedłby nie tylko na zazdrosnego głupca, ale też na prześladowcę. Obraz Kylena podchodzącego do okna mignął w jego umyśle. Był ubrany! Kylen miał na sobie piżamę. W domu, zawsze przychodził do łóżka nagi. Może bliźnięta miały rację i Farro zareagował zbyt mocno na sytuację. Okropne uczucie skręcania opanowało jego żołądek. - Popełniłem błąd. - Chodźmy z powrotem. Jestem pewny, że to można naprawić – powiedział Gabe. Zmienny wilk miał dziwnie optymistyczny zwrot, co do związku Farro. Farro miał nadzieję, że nie dowiodą Gabe’owi pomyłki. Niskie warczenie przyciągnęło uwagę Farro od Gabe’a. Szybkie spojrzenie na wyraz twarzy jego towarzyszy powiedziało mu, że nie tylko oni mogą wydawać takie dźwięki. Czterech mężczyzn zamarło. Farro obrócił głowę i spostrzegł, jak kilka par zdziczałych, żółtych oczu wpatruje się w niego przez zarośla. Mutanty. Kurwa. Jego ciche przekleństwo zostało głośno powtórzone przez stojące przy nim fae. Myślał, że będą mieli spokój od mutantów po tej stronie portalu. Skąd pojawiły się te nowe mutanty? Czy Kylen wiedział, że tu byli? Pytania tłoczyły się w głowie Farro i niemal opóźnił czas jego reakcji, gdy wypadli z zieleni. Farro odskoczył do tyłu z drogi kłapiących zębów, ledwie unikając rozdarcia swojego brzucha. Nie miał czasu na zmianę. Gdyby teraz spróbował się zmienić w swoją wilczą postać, ten okruch czasu, kiedy by stracił skupienie podczas zmiany z jednej postaci w drugą, mógłby być jego ostatnim. Bliźnięta okrążyły Gabe’a z obu stron, miecze błyszczały w ostrzeżeniu dla każdego mutanta, który spróbowałby podejść bliżej do ich partnera. ~ 32 ~

Anthony był w błędzie. Drzewa nie były bezpieczne. Ktoś pozwolił mutantom zatrzymać się w lesie. Farro zastanawiał się, czy Kylen wiedział o tej pladze w swoim lesie. Wątpił w to. Jeśli nie, musiał wrócić i powiedzieć swojemu partnerowi, że na jego terytorium brakowało gościnności. - Padnij! Farro instynktownie posłuchał. Padł na ziemię. Mutant przeskoczył przez niego, potknął się o Farro i nadział się na miecz Viella. Sześciu innych padło od mieczy bliźniaków. Farro złamał karki dwóm mutantom, podczas gdy Gabe patrzył na całą rozgrywkę ze zdumieniem, ponieważ jego partnerzy nie pozwolili mu zrobić kroku poza ich ochronne koło pomimo ostrza, które trzymał w swojej ręce. Gabe przewrócił oczami, gdy schowali go za siebie. Ostatni mutant uchylił się i przemknął. Dłuższą chwilę zabrało Farro uzmysłowienie sobie, co on robi. Unikając bliźniaków i Gabe’a, ruszył w stronę Farro. - Zostałem wysłany po ciebie – szepnął. Wstrząśnięty tymi słowami, Farro zbyt wolno zareagował. Mutant rzucił się i go ugryzł. Zęby przedarły się przez mięśnie i kości, dopóki krzyk i wytrysk krwi na ziemię nie spowodował, że napastnik się zatrzymał. Ramię Farro płonęło od ugryzienia mutanta. Zimny dreszcz lodu spłynął w dół jego kręgosłupa. Jego ramię zdrętwiało, potem cała strona, aż nie czuł nic, jakby dentysta przytępił jego nerwy przy wyrwywaniu zęba. Farro miał wrażenie, że to wydarzenie nie będzie nic lepsze. Czy teraz się zmieni, kiedy został ugryziony? Stanie się mutantem tak jak reszta? Kiedy świat zaczął przygasać, pomyślał o swoim partnerze. Gdyby umarł, czy Kylen zaopiekowałby się Sammym, czy raczej zrobiliby to Dare i Steven? Przynajmniej wiedział, że ktokolwiek przejmie rodzicielskie obowiązki Farro, będzie to ktoś, kto kochał jego syna. Cała wataha wypełni pustkę w Sammym po śmierci Farro, co do tego nie miał wątpliwości. - Farro! – Głos Gabe’a zabrzmiał tak, jakby pochodził spod morza wody. Jak może utonąć pod falami, skoro w zasięgu wzroku nie było żadnego płynu? - Musimy zabrać go do zamku! – powiedział jeden z fae. Bez wizualnych wskazówek, nie mógł powiedzieć który.

~ 33 ~

Ktoś go podniósł, ale powieki Farro były zbyt ciężkie, by utrzymać je otwarte, a jego ciało nie chciało współpracować. Nie mógł zrobić nic więcej. - Powiedz Sammiemu, że go kocham – szepnął. Albo myślał, że to zrobił. Nie wiedział jak daleko dźwięk rozszedł się z jego warg. Pragnął powiedzieć to samo do Kylena, ale zbyt mocno go bolało, żeby wymówić imię swojego partnera. - Pieprzyć to, pozbierasz się z tego. – To Viell musiał go nieść. Miał skłonności do używania ostrzejszego języka niż jego brat. Farro podskakiwał, gdy żołnierz fae niósł go do zamku. Chciałby móc iść sam. Spróbował skupić się na swoim partnerze, ale ból uniemożliwiał mu dokonanie jakiegokolwiek połączenia. Byli już w zasięgu widoku niewyraźnego budynku, który prawdopodobnie był zamkiem, gdy Farro poczuł jak jego więź z Kylenem zaskakuje. Odgłos czyjegoś biegu zapadł się w mglistym wyobrażeniu. - Co mu się stało? – Niski głos Kylena zawinął Farro w ciepły blask. To było tak dawno odkąd słyszał bogate tony, więc chłonął każdą sylabę jak pustynia zroszona niespodziewanym deszczem. - Atak mutanta – powiedział Gabe. - Gdzie? – Kylen przechwycił Farro z ramion Viella i mocno przytulił. - Jakąś milę stąd. Było ich z tuzin. Jestem tego pewny, możesz pójść i zebrać ciała, jeśli chcesz policzyć – zaproponował sucho Vien. - Nie. Nie sądzę, że to będzie konieczne. Wierzę ci. Co stało się Farro? - Ten ostatni mutant miał na niego oko – odparł Gabe. – Ruszył prosto na Farro, jakby zaplanował ten ruch. Ugryzł go zanim mogliśmy go zabić. - Zabiłeś go? – zapytał Kylen. - Tak. - Dobrze. – Satysfakcja wypełniła głos Kylena. Farro wiedział w tym momencie, że jeśli facet jeszcze nie żył, Kylen by się nim zajął. Łza spłynęła po twarzy Farro. Ból stawał się nieznośny zarówno w jego ramieniu, jak jego sercu. - Hej, skarbie. Nie martw się, wszystko będzie w porządku – uspokoił go Kylen.

~ 34 ~

Farro trzymał swoje oczy zamknięte. Patrzenie na Kylena skruszyłoby jego determinację. Nieważne jak wielu słodkich słów użyje jego partner, nie zmieni tego, że porzucił Farro i jego syna. Pytanie jak Kylen mógł myśleć, że wszystko już zawsze będzie dobrze, konsternowało Farro. Miękki pocałunek otarł się o jego czoło. - Nie całuj mnie – powiedział zmęczonym głosem. Nie chciał, żeby jego partner go dotykał po tym, jak leżał w łóżku z innym mężczyzną. Jego wewnętrzny wilk zaskomlał na to odrzucenie, chciał pieszczot. - Cicho – szepnął Kylen, najłagodniejszym tonem, jaki Farro kiedykolwiek słyszał. – Sprawię, że poczujesz się lepiej. Zabiorę cię do mojego pokojowi. Viell, Vien, zabierzcie Gabe’a do waszego starego pokojowi. Sądzę, że wciąż jest wolny. - Tak, Wasza Królewska Mość – odpowiedziały bliźnięta jednym głosem. - Idioci – wymamrotał Kylen czule. - Tęskniłem za tobą – szepnął Farro. Jego zęby zaczęły dzwonić, a ciało drżeć od szoku. - Zabiorę cię do mojego pokojowi i uleczę. – Kylen powiedział to tak, jakby to była najłatwiejsza rzecz na świecie, uleczyć otwartą ranę Farro, gdy krew ściekała z jego ciała. Farro czuł, jak życie wyślizguje się z niego. - Nie. Nie chcesz mnie. Puść mnie. Zaopiekuj się Sammym. – To byłoby idealne rozwiązanie. W innym przypadku, Farro umierałby powolną śmiercią rozdzielony od swojego partnera. Kylen zacieśnił swój chwyt, wywołując w Farro syk bólu. - Przestań być idiotą. Zamierzam cię wyleczyć i obaj zaopiekujemy się naszym synem. Porozmawiamy o naszej przyszłości po tym jak poczujesz się lepiej. Farro próbował zwracać uwagę na słowa Kylena. Wiedział, że są ważne i prawdopodobnie oznaczają duże rzeczy między nimi, ale jego świat zamazywał się dalej i brzmienie słów Kylena wirowało w jego głowie sprawiając, że były bezsensowne w jego oszołomionym mózgu. A potem wszystko pociemniało.

~ 35 ~

***

Farro obudził się z trudem łapiąc oddech. Usiadł prosto, jego serce waliło, gdy rozejrzał się wkoło, zastanawiając się gdzie jest. Zrobił głęboki wdech. Kylen. Zapach jego partnera wypełniał pokój wraz z jakimś innym. Nieznajomy był w tym łóżku. Intruz. Pomruk przetoczył się nieproszony w górę gardła Farro, wprawiając w drganie jego furię. Niezdolny do oparcia się wściekłości swojej wewnętrznej bestii, Farro się zmienił. Długie wycie wyrwało się z jego piersi, a dźwięk odbił się echem po pokoju. Chwycił w zęby prześcieradło i wyrwał je z rogu materaca zanim pociął pościel pazurami. Musiał zniszczyć zapach tego, który wśliznął się do łóżka jego partnera. Nikt, tylko on i Kylen powinni… - Farro! Co ty robisz? Farro okręcił się, by stanąć naprzeciw swojego ukochanego partnera. Położył po sobie uszy, kiedy Kylen się zbliżył. Oczy Kylena się rozszerzyły, gdy zobaczył czyny Farro. - Oh, nie podoba ci się jego zapachu w moim łóżku, prawda? – westchnął Kylen. – Jak widzę, teraz będę musiał wymienić materac. Farro zaszczekał. Do diabła, pewnie że będzie musiał wymienić łóżko. - Przynajmniej lepiej się czujesz. Myślisz, że możesz zmienić się z powrotem, żebyśmy mogli porozmawiać? Farro rozważał prośbę Kylena. Pozbył się zwycięsko zapachu złego intruza, więc prawdopodobnie na chwilę mógł spróbować przybrać swoją ludzką postać. Po kolejnym warknięciu na drażniącą go pościel, zmienił się z powrotem. Zmiana z wilka w człowieka zawsze zabierała trochę czasu, by się dostosować. Jego myśli jednak nie wskoczyły tak łatwo w stan skupienia. Zbliżając się do łóżka, Kylen wpełzł na rozszarpany materac. - Cholera, tęskniłem za tobą.

~ 36 ~

Farro chciał przysunąć się bliżej, ale czuł się tak, jakby jego ciało było sparaliżowane. Nie mógł zmusić swoich mięśni do posłuszeństwa. - Hej – Kylen przykrył dłońmi twarz Farro i obrócił jego głowę do siebie. – Sein był tylko pod przykryciem, ponieważ było mu zimno. To nie był wstęp do niczego więcej. Cokolwiek myślałeś, że zobaczyłeś, byłeś w błędzie. Farro zamrugał na Kylena. Jego wizja się zmieniła, powiadamiając go, że jego oczy całkowicie się przemieniły. Jego wilk leżał jednak pod powierzchnią w stanie gotowości. - Naprawdę? Kylen kiwnął głową. - Możesz wyczuć, że nie kłamię. Proszę spróbuj. Chwilę trwało zanim Farro pochylił się i powąchał szyję Kylena. - Mogę. Ból miażdżący jego pierś zniknął pod uczciwością Kylena. Bliźnięta miały rację – Kylen go nie zdradził. Nadal nie podobał mu się zapach innego mężczyzny będący tak blisko jego partnera, ale ukrył swoją zazdrość na czas, gdy będzie uzasadniona. - Oof. – Powietrze wypadło z płuc Farro, gdy Kylen mocno go uścisnął. Tlen stał się luksusem, kiedy wojownik fae zacieśnił swój uścisk. - Tęskniłem za tobą, mój partnerze – szepnął Kylen w jego włosy. – Czułem się tak, jakby ktoś wyrwał mi serce. Byłem gotowy przygasnąć bez ciebie. Farro odsunął się, by spojrzeć w twarz Kylena. Jego partner był absolutnie poważny. Kylen uschnąłby z tęsknoty na śmierci bez niego. - Mogłeś kogoś wysłać po mnie, idioto – zrugał go. – Rozumiem, że nie możesz teraz wyjechać z powodu twojej pozycji, ale mogłeś wysłać posłańca albo co. Kylen wycisnął pocałunek na czole Farro. - Zbyt się bałem, że mnie odrzucisz, a wtedy wiedziałbym już, że nic mi nie zostało. - Więc wolałeś zgadywać i przygasnąć? Mówisz bez sensu. – Farro nie mógł zrozumieć jak jego uparty partner mógł myśleć, że śmierć z tęsknoty rozwiąże problem ich rozdzielenia.

~ 37 ~

- Sądzę, że teraz to nie ma sensu, ale zżerał mnie smutek i utrudniał funkcjonowanie. Myśli o Kylenie, siedzącym samotnie i tęskniącym za nim, uspokoiły wilka Farro. Obu częściom Farro podobał się pomysł, że jego partner tęsknił za nim. - Mam misia. – Kylen kiwnął głową w stronę nocnego stolika, gdzie zabawka zajmowała poczesne miejsce. – I za nim też tęsknię. Farro zobaczył, jak łzy zalśniły w oczach Kylena zanim się odwrócił. - Cieszyłby się z odwiedzin – oznajmił Farro. Kylen potrząsnął głową. - Gdybym przyszedł się z nim zobaczyć, na pewno upewniłbym go, że mogę zostać albo przynajmniej obiecał, że będę przez większość czasu. Nie chciałem dawać mu fałszywej nadziei. Farro cofnął się. - Myślałem, że planujesz wrócić ze mną. Kylen zacisnął rękę wokół ramienia Farro, przytrzymując go w miejscu. - Pracuję nad rozwiązaniem. Sein zaproponował, że jeśli połączymy nasze królestwa, będę mógł spędzać większość mojego czasu w twoim królestwie. - Jak on zamierza je połączyć? – Farro nie ufał Seinowi. Wydawał się czuć zbyt komfortowo w łóżku Kylena. - Chce, żebyśmy zawarli polityczne przymierze. – Kylen puścił ramię Farro i oparł się o wezgłowie, unikając oczu Farro. Nie cierpiał pytać, ale zmusił się do zadania tego pytania. - Jaki rodzaj przymierza? – Każdy mięsień napiął się, kiedy czekał na odpowiedź. - Sein zasugerował, że powinniśmy się pobrać, ale małżeństwo byłoby tylko z nazwy. Farro mógł się założyć, że Sein to zrobił. Przebiegły dupek.

~ 38 ~

- Kim byłbym wtedy ja, twoim kąskiem na boku? – Farro zsunął się z łóżka i szybko odszedł poza zasięg. Głupio myślał, że jego partner wróci do niego. W żadnym ze swoich scenariuszy nie stawał się jakąś królewską dziwką skaczącą na polecenie króla. - Nie. – Kylen zeskoczył z materaca. Zawinął ramiona wokół Farro. – Nie uciekaj bez rozmowy. - Oh, tak jak ty to zrobiłeś? – Farro wiedział, że uderzył w czułe miejsce, bo Kylen go puścił. Brak ciepła jego partnera sprawił, że zadrżał w chłodnym powietrzu. - Tak, tak właśnie zrobiłem. Przepraszam, że zraniłem ciebie i Sammiego. Próbuję znaleźć rozwiązanie. Czy nie dostanę punktów za nie poddawanie się? - Nic nie dostaniesz – powiedział Farro, podchodząc do okna. – Chcę mieć partnera, równoprawnego, a nie być twoją oficjalną zabawką.

Tłumaczenie: panda68

~ 39 ~

Rozdział 4 - Próbuję wymyśleć sposób, by wrócić do ciebie. Jeśli poślubię Seina, to powiedział, że przejmie codzienne obowiązki rządzenia królestwem, więc będę mógł spędzać większą część mojego czasu z tobą. Nie rozumiesz, Farro. Zrobię dla ciebie wszystko. Jeśli nie pozwolisz mi poślubić Seina, nie zrobię tego. W każdym razie, sam nie jestem pewny, czy on jest szczery w swojej propozycji. Potrzebuję cię, byś stał u mojego boku. Obiecuję, że w końcu, zrobię z ciebie najszczęśliwszego z ludzi. Farro nie wiedział, co powiedzieć. Wiedział, że Kylen myśli, że działa w ich najlepszym interesie, ale Farro nie mogło znieść myśli o kimkolwiek, kto miałby prawo dotykać tego, co jest jego. Nie wierzył, że Sein tego nie wykorzysta. Przecież, Sein byłby mężem Kylena i miałby prawo żądać swoich małżeńskich praw. Jeśli król jasnych fae kiedykolwiek dotknąłby Kylena w erotycznym sensie, Farro wydarłby królowi serce – swoimi zębami. Jednakże z Kylenem stojącym tuż przed nim, Farro nie mógł być wściekły na swojego partnera. Kylen pachniał wyrzutami sumienia, wypełniając powietrze wonią swojego bólu. Prawdziwe spustoszenie w oczach Kylen złagodziło furię Farro. Wciąż chciał zabić Seina, jeśli zdarzy się okazja, ale Kylen nie musiał niepotrzebnie cierpieć. Nie mogąc znieść zdenerwowania swojego partnera, Farro objął Kylena swoimi ramionami. Kylen zesztywniał na chwilę zanim odprężył się pod dotykiem Farro. Kylen chwycił się koszuli Farro. - Tęskniłem za tobą - szepnął. - Ja też za tobą tęskniłem – wyznał Farro. Tęsknota było letnim słowem do tego szarpiącego żołądkiem bólu, który spowodowała ich separacja. Ale nie chciał zwiększać zdenerwowania Kylena. - Przepraszam – powiedział Kylen, a łzy skapywały po jego twarzy. - Wiem. – Farro przesunął palcami przez włosy Kylena. Przez długą chwilę, trzymał mocno swojego partnera, wchłaniając zapach jego skóry i ciepło jego ciała pod ubraniem.

~ 40 ~

Kylen przytknął swoją twarz do podstawy gardła Farro i wdychał jego zapach, jakby sam był zmiennym. - Potrzebuję cię. Głód w jego głosie poruszył pożądanie Farro. Niczego nie mógł odmówić swojemu partnerowi. Nie wtedy, gdy potrzeba dotknięcia i posmakowania przeważyła wszystko inne. Farro szybko pozbawił Kylena jego ubrania. Farro przez chwilę przypatrywał się swojemu partnerowi. Przez tę krótką chwilę ich rozdzielenia, mógł powiedzieć, że życie nie obeszło się dobrze z Kylenem. - Schudłeś. Kylen był szczupły, ale umięśniony. Teraz jednak wydał się bardziej wychudły niż szczupły, jakby jego smutek po ich rozstaniu był wystarczający, by zeżreć go fizycznie. - Miałem trudności z utrzymaniem jedzenia. – Kylen odwrócił się, nie patrząc w oczy Farro. - Czy to jest tak samo złe dla fae, jak dla wilków? – zapytał Farro. Mimo poznania kilku fae, nigdy wcześniej nie miał odwagi zadawać im osobistych pytań. Anthony nie był tak naprawdę jego najbliższym przyjacielem, nie po tym, co partner alfy wycierpiał z powodu okrutnych słów Farro. Pogodzili się, ale ich stosunki wciąż były niepewne. - Czasami. Jeśli jesteśmy związani. - Jesteśmy związani. – Nie było wątpliwości w umyśle Farro, że pomiędzy nimi była więź. – Ale wydaje się, odrzuciłeś to dość łatwo. Pomimo oczywistego bólu Kylena po ich rozstaniu, Farro musiał przyznać, że gorycz zżerała go od środka. Nie wiedział czy będą mogli przejść przez ich wspólny ból. - Nie! – wykrzyknął Kylen. – Nigdy nie myśl, że lekko podjąłem tę decyzję. – Kylen splótł ręce z Farro, ściskając mocno jego palce. – To, że musiałem pożegnać się z tobą i Sammym, złamało mi serce. Zamiast dalej rozdrapywać otwartą ranę między nimi, Farro przeczesał palcami włosy Kylena, a potem wykorzystując swój uchwyt, przyciągnął go bliżej. - Jestem twój, kochany. Przejdziemy przez to razem.

~ 41 ~

Przyparł swoje czoło do Kylena, rozkoszując się miękką ciepłą skórą przy swojej, wiedząc, że w tym momencie nic nie może ich rozdzielić. Rzeczywistość trzymania swojego partnera, jeszcze raz sprawiła, że jego wilk gotowy był wyć. - Przepraszam, że cię zostawiłem. – Łza spłynęła po policzku Kylena. – Tak bardzo mi przykro, że zostawiłem ciebie i Sammiego. - Ale wrócisz. – Farro jeszcze raz musiał usłyszeć te słowa. By mieć pewność, że nie dostał fałszywej nadziei, tylko po to by ponownie zostać porzuconym. - Tak. Jeśli będę musiał przekazać całe królestwo, to będzie warte każdej sekundy, każdej minuty życia z tobą. Farro odpowiedział na to w jedyny sposób, jaki mógł. Całując swojego partnera. Westchnął od pocałunku. Rozkosz spłynęła po jego kręgosłupie, jego skóra ogrzała się od kontaktu. Usta ślizgały się razem, gorące oddechy mieszały, zachłanne ręce chwyciły się siebie nawzajem w burzy pożądania niezdolnej do określenia prostymi słowami albo cudownymi gestami, tylko za pomocą dotyku. - Nagi. Potrzebuję cię nagiego. – Słowa Farro były przerywane namiętnością, kiedy jego pożądanie pokonało zdolność mówienia pełnymi zdaniami. Kylen odsunął się poza zasięg. Farro warknął na ten ruch. Włoski podniosły się na jego ramionach i tyle jego szyi, kiedy jego wilk nalegał, by złapać to, co było jego. Kylen szybko zdjął koszulę i spodnie. Zatrzymał się w tym momencie i czekał. - Dlaczego nosisz bieliznę? – Przez cały czas jak byli razem, nigdy nie widział, by Kylen nosił coś pod spodniami. Łatwa dostępność do jego partnera zaprowadziła ich do więcej niż jednego gorącego momentu. - Chciałem ci zwrócić uwagę, że nie mam nikogo, dla kogo warto by było być nagim. Napięcie zelżało w Farro. Pomimo ich rozłąki, Kylen się nie zmienił. Ostatnie jego niepokoje zniknęły. Rozwiąże sprawy między nimi, nawet gdyby musiał przenieść się do świata fae. Wymyślą coś z Anthonym, by przenosić Sammiego tam i z powrotem między lokalizacjami. Kontakt ich ciał wywołał u Farro warknięcie. Uderzył w szyję Kylena i ugryzł jego ramię, oznaczając mężczyznę, jako jego, kolejny raz. Blizna po jego poprzednim ~ 42 ~

ugryzieniu wciąż była widoczna, ale jego wilk potrzebował potwierdzenia, przypomnienia im obu, do kogo należał Kylen. - Jestem twój. – Kylen zgodził się z milczącym żądaniem Farro. Wygiął plecy, obnażając swoją szyję, oferując Farro wszystko. Farro wiedział, że zapamięta ten moment na resztę swojego życia, gdy Kylen oddał mu się całkowicie. Farro uszczypnął sutki Kylena, uśmiechając się, gdy jego partner zwinął się pod nim. - Oh, zrób to jeszcze raz. Farro powtórzył. Muskał ciało swojego partnera palcami, ponownie ucząc się każdego wklęśnięcia i wypukłości, wielbiąc gładkie ciało i ciepłe mięśnie pod skórą. Omył biodro Kylena swoim szorstkim językiem i potarł skórę Kylena zgrubiałymi palcami. Jego ręce nigdy nie były gładkie, ponieważ często biegał, jako wilk. - Kocham twój dotyk. – Kylen jęczał i wiercił się pod jego dotykiem. – Tęskniłem za twoimi rękami. - A one tęskniły za tobą. Uśmiechnęli się do siebie jak głupcy. Przekomarzanie się i śmiech obróciły się w dyszenie i jęczenie. - Nie wytrzymam długo, jeśli będziesz tak robił – ostrzegł Kylen. - Nie musisz wytrzymywać. Mamy wiele lat, by doprowadzić to do doskonałości. Już nigdy więcej cię nie puszczę. – Farro musiał znaleźć sposób, by odwiedzać swojego partnera, gdy był w swoim królestwie, ale nigdy nie pozwoli odejść mu jeszcze raz. Bycie rozdzielonym nie zrobi niczego dobrego dla zdrowia żadnego z nich. Kylen westchnął zgadzając się na to oświadczenie. Farro zawinął rękę wokół ich erekcji, używając ich przedwytrysku, by wspomóc swoje ruchy. - Pragnę cię we mnie – nalegał Kylen. - Rano. W ten sposób będę miał pewność, że nie wymkniesz się wcześnie rano.

~ 43 ~

Kylen się roześmiał, ale szybko śmiech zmienił się w jęk, kiedy Farro nadal pompował razem ich fiuty. - Nigdzie nie pójdę. – Kylen złapał się pościeli i poruszał biodrami w rytm ruchów Farro. - Nie teraz – powiedział Farro. Nie mógł powstrzymać swojego szerokiego uśmiechu. Wiedział, że ma przewagę. Jeszcze chwilę trwało zanim wytrysk, ich połączonych orgazmów, pokrył brzuch Kylena. Farro zlizał ich spermę, warcząc z przyjemności na smak ich zmieszanych soków. Kylen leżał zrelaksowany i szczęśliwy pod nim. Przyjemność wylewała się z jego partnera, zapachem tak uwodzicielskim jak najlepsza czekolada. - Szczęśliwy? – zapytał Farro. Oczy Kylena błyszczały, gdy przewrócił się na bok, by spojrzeć na niego. - Niezmiernie. Kto opiekuje się Sammym? - Dare. Kylen znowu się odprężył. - To dobrze. Sammy go kocha. Farro kiwnął głową. Trochę manewrując, wśliznęli się pod pościel. Farro oparł głowę na ramieniu Kylena i zawinął resztę siebie wokół swojego partnera. Kylen nie będzie mógł wstać z łóżka bez wiedzy Farro. - Nigdzie nie idę. Już ci mówiłem – powiedział Kylen. – Ale oddychanie byłyby miłe. - Oddychanie jest przereklamowane. Mój wilk czuje się zaborczy. Nie chce, żebyś się wymknął. Kylen miał trudności z zaczerpnięciem powietrza. - Przypuszczam, że to jest moja własna wina. - Tak. – Farro nawet nie próbował tego złagodzić. To wszystko była wina Kylena. - Spędzę resztę swojego życia na podlizywaniu ci się – obiecał Kylen.

~ 44 ~

- Dobrze. – Wilk Farro zwinął się w nim i odprężył. Cichy skowyt wskazał, że zostawi sprawę w spokoju tak długo, jak ludzkie ja Farro będzie miało Kylena. Po chwili jednak cicho warknął. – I nie weźmiesz żadnego ślubu z tym idiotą królem. - Na razie zachowajmy to przed nim w tajemnicy. Chcę zobaczyć jak daleko się posunie. Nie ufam jego nagłemu pragnieniu połączenia naszych królestw. - Myślisz, że próbuje przejąć oba? Kylen wzruszył ramionami. - Powiedzmy, że jego pragnienie poślubienia kogoś, z kim nawet nie rozmawiał przez dwadzieścia lat, jest cokolwiek nagłe. - Hmm. – Farro pocałował Kylena. Jutro będzie bardzo interesujące. Farro nie wiedział zbyt wiele o polityce fae, ale wiedział jak walczyć za swojego mężczyznę. Nie pozwoli już, by Kylen prześlizgnął mu się przez jego palce. Farro miał zamiar zatrzymać swojego mężczyznę.

***

Gwałtowny wdech obudził Kylena. Otworzył jedno oko, by zobaczyć jak pokojówka wchodzi z tacą z jedzeniem. Oparł się chęci wrzaśnięcia na nią, by odeszła. Nikt nie powinien być tak blisko jego partnera, podczas gdy Farro odpoczywał. Zacisnął ręce, by powstrzymać pragnienie podpalenia niewinnej kobiety za zbliżenie się do zmiennego wilkołaka. - Tego wystarczy dla czterech ludzi. Mój partner będzie potrzebował dużo więcej jedzenia niż ja. – Zmienni mieli szybki metabolizm, więc zawsze spalali kalorie, jakby biegli w maratonie. Dobrze było ponownie zatwierdzić Farro. Słowo partner wypadło z jego ust wraz z wydechem powietrza i nawet jego serce podskoczyło z radości, jak u dziecka robiącego koziołki na pustym polu trawy. Radość obudzenia się przy swoim partnerze przyćmiła jakikolwiek dawny smutek. Pokojówka dygnęła zanim wyszła. Oczekiwał, że w każdej chwili pojawi się jego sekretarz, by powiedzieć Kylenowi, że jego zachowanie nie było właściwe, ale mało go to obchodziło. Niedługo po całym zamku się rozjedzie, że król miał mężczyznę w

~ 45 ~

swoim łóżku. Będą szerzyć się spekulacje, kogo Kylen mógł wziąć na kochanka. Wszyscy wiedzieli, że Kylen rzekomo kochał swojego partnera. Opadł na plecy i zapadł w pół drzemkę, zanim dziewczyna wróciła. Obudził się jeszcze raz na odgłos warczenia. Pokojówka stała w drzwiach. Jej ręce wstrząsały tacą, wywołując jej drżenie od tego ruchu. Farro kucał na łóżku w swojej wilczej postaci, jego zęby były obnażone. - Spokojnie, kochanie, ona nie chce zrobić nikomu krzywdy. – Zwrócił się do dziewczyny i powiedział. – Postaw to na stole. Pospieszyła do stołu i położyła tacę. Po szybkim dygnięciu, błyskawicznie zniknęła. Kylen podrapał Farro za uszami. - Jak sądzę winien mi jesteś orgazm. Futro wtopiło się w ciało. Z końcowym trzaśnięciem kości, wilk zmienił się w partnera Kylena. Oczy Farro płonęły bólem i oczekiwaniem. - Nie mogę ci odmówić dostania tego, czego chcesz. - Dokładnie. Jakim jesteś dobrym partnerem. – Kylen się uśmiechnął. - Nie przeginaj. Kylen się roześmiał. Jego serce nie mogło bardziej uróść. Kiedy Farro przysunął się bliżej, skoczył. Farro uśmiechnął się do niego, kiedy Kylen spojrzał w dół. - Tak się cieszę, że jesteś tutaj. Wiem, że nie możesz zostać. Będziemy się kochać, zjemy śniadanie, a potem zobaczymy, co Sein ma do powiedzenia. - Brzmi jak świetny plan. Kylen się uśmiechnął, a potem spędził cały ranek na przypominaniu swojemu partnerowi jak byli bardzo zgodni.

Tłumaczenie: panda68

~ 46 ~

Rozdział 5 - Wow. – Farro odchylił głowę, by wpatrzyć się w zamek jasnego fae. Cały budynek był zrobiony z drewna. Czubki drzew wirowały nad niesamowicie poskręcanymi, w niezwykłych kształtach i wzorach, pniach. W ogóle całe drzewa wirowały wokół skręconych gałęzi i wysokich czubków. - Całe to drewno prawdopodobnie pachnie dla ciebie jak olbrzymi las – drażnił się Kylen. Farro potrząsnął głową. - Bardziej jak matka Anthony'ego, sama magia i drewno. Bliźnięta i Gabe zostali z tyłu za nimi, ale w końcu zbliżyli się do frontu zamku. Vien i Viell otaczali Gabe’a z obu stron, gdy szli. Piorunowali wzrokiem każdego, kto nawet pomyślał o spojrzeniu na ich partnera. Kylen powstrzymał się od śmiechu, gdy jeden z żołnierzy przesuwał wzrokiem po Gabie o minutę za długo. Viell machnął mieczem przed strażnikiem, który szybko spojrzał w inną stronę. Skierowali się prosto do frontowej bramy, która prowadziła do ogromnych podwójnych zamkowych drzwi. Dwóch żołnierzy podeszło do przodu, by ich zablokować. - Powiedz królowi, że przybyliśmy na jego żądanie – odezwał się stanowczo Kylen. Farro zastanawiał się, czy Sein wie, że jest tutaj. Wątpił, że król będzie szczęśliwy widząc partnera Kylena. Strażnik obserwował każdego z nich przez długą chwilę, jakby chciał się sprzeciwić, ale cichy pomruk od Farro sprawił, że się cofnął. Farro zmarszczył brwi na brak odwagi wśród strażników. Jego sfora nie pozwoliłaby zastraszyć się cichemu warknięciu. Przez tłum spieszył ku nim giermek, który się ukłonił.

~ 47 ~

- Król przysłał mnie, by wam towarzyszyć. – Potem się odwrócił i ruszył, zostawiając ich, by podążyli za nim. Najwyraźniej, ktoś poinformował Seina, że przyszli z wizytą. Farro wzruszył ramionami, by pójść za swoim partnerem, który pospieszył za służącym. Przechodząc wietrznymi ścieżkami przez kilka sal, ostatecznie zostali zaprowadzeni do ogromnego pomieszczenia z ogrodem. Duże drzewa wypełniały obszar, a kwiaty wyrastały z podłogi. Sufit znikał gdzieś pomiędzy winoroślami i gałęziami. Ponad wszystkim, była przeogromna przestrzeń, jakby hołd dla króla jasnych fae w kontroli natury. Farro kichnął. Poziom czarów sączących się z murów zamku podrażnił jego zatoki. Będzie miał trudności ze zwietrzeniem oszustwa w tej scenerii. Zastanawiał się, czy to było zamierzone. Czy to dlatego król kazał tutaj przyprowadzić gości, którzy inaczej mogliby wyczuć, że kłamie? Czy to Farro był po prostu zbyt podejrzliwy do mężczyzny, który myślał, że zajmie jego miejsce. - Kogo przyprowadziłeś ze sobą? – Król Sein wstał, by ich przywitać. Kylen machnął ręką w stronę bliźniąt. - No cóż, Viena i Viella znasz, oczywiście, to jest ich partner Gabe, a to mój partner Farro. Farro zobaczył szybki błysk wściekłości w oczach króla fae zanim przybrał uprzejmy uśmiech i uścisnął ręce z Gabem pod czujnym spojrzeniem bliźniaków. Potem obrócił się i dał Farro najkrótszy uścisk dłoni, jaki Farro kiedykolwiek otrzymał. Wciąż czując, jakby dotykał czegoś podejrzanego, musiał walczyć z pragnieniem wytarcia ręki w swoje spodnie. - Bardzo mi miło spotkać was obu – powiedział Sein. Ton nieszczerości sprawił, że Farro zacisnął zęby. Mógł powiedzieć, że król nie był szczęśliwy z ich poznania się. Farro zastanawiał się, czy król również miał wspólne dla wszystkich fae uprzedzenia do nie lubienia zmiennych. Sein pachniał przytłumioną wściekłością, przez którą nie mógł tego wyczuć, ale dość szybko odkrył. - Dobrze wyglądasz dziś rano, Kylen – powiedział Sein, jego spojrzenie przemknęło po Kylenie, jakby sprawdzał oznaki załamania na jego twarzy. Jakby sprawdzał, czy może nie był za bardzo zachwycony obecnością swojego partnera przy swoim boku. Łajdak.

~ 48 ~

Farro nie mógł powstrzymać warknięcia przetaczającego się przez jego gardło. Kylen złączył ich palce razem uspokajając wewnętrzną bestię Farro. Szybki uścisk palców służył przestrodze, by zachował swoje uczucia dla siebie. Zgodzili się udawać, że przystają na plany Seina. Jednak, gdyby to doszło do punktu, że dwóch króli schodzi z ołtarza, Farro poprzysiągł sobie zrujnować ten ślub. Szybkim omiatającym spojrzeniem, Farro rozejrzał się po innych ludziach zebranych w pomieszczeniu. Jego wewnętrzny wilk chciał sprawdzić sytuację i ocenić, czy się uwolni, gdyby to było konieczne. Żołnierze, stojący wokół, nie wydawali się być wystarczająco niebezpieczni, by ruszyć na zmiennego. Z pewnością nie mieli masy mięśniowej Kylena i pewnego siebie wyglądu. Jeśli by doszło do starcia fizycznego, Farro wiedział, że ma przewagę. Jednak, gdyby doszły do tego czary, Farro musiałby oddać swój tyłek. Jego uwaga powróciła, gdy Kylen przemówił. - Dziękuję, mając drugą połowę mojej duszy wszystko wróciło na swoje miejsce – skomentował Kylen. Farro ukrył swój uśmiech, gdy usta Seina zacisnęły się z irytacją. Kylen nawet nie próbował ukrywać, że jest zachwycony tym, że odzyskał Farro. - Cóż, z pewnością już nie wyglądasz, jakby miał przygasnąć. Ale dlaczego nie usiądziecie? – Król Sein wskazał na resztę krzeseł otaczających stół. Vien i Viell ukłonili się zanim usiedli na krzesłach po obu bokach Gabe’a. Farro mógł powiedzieć, że bliźniaki uważały to za wrogi teren i byli w stanie wysokiej gotowości. Pomogło też trochę to, że nikt nie skonfiskował bliźniakom broni. Farro zastanawiał się czy to było zamierzone, by pokazać, że nie muszą się martwić o podwójnych wojowników fae, czy byli po prostu niekompetentni. Kylen stawiał na to drugie. Jasny fae prawdopodobnie był zbyt przestraszonym dupkiem, by prosić bliźniaki o oddanie ich mieczy. Kylen przesunął ręką w górę i w dół pleców Farro w uspokajającym ruchu zanim wysunął krzesło i posadził Farro zanim usiadł sam. Farro uśmiechnął się na zabiegi Kylena. Kylen wycisnął pocałunek na jego głowie zajmując miejsce obok niego. To zwyczajne okazanie uczuć rozgrzało go bardziej niż pełny seks. Miał dość seksu w swoim życiu w sytuacjach, gdy oznaczał tylko pieprzenie między dwoma mężczyznami. Czuła adoracja, którą łatwo pokazywał Kylen, nigdy tak nie ogrzała serca Farro. - Jesteście głodni? Mogę kazać przynieść jakieś jedzenie – powiedział Sein.

~ 49 ~

- Nie, jedliśmy – przemówił Kylen za nich wszystkich. Farro zastanawiał się czy jego partner nie ufa jedzeniu od jasnego króla fae. Na pewno byłby podejrzliwy do wszystkiego, co podałby mu mężczyzna, który planował go zastąpić. - Powiedz mi, co o tym sądzisz, Farro? – zapytał Sein. - O czym? – Nie było mowy, żeby oddał łajdakowi pole. Kylen na poparcie ścisnął nogę Farro. - Czy obejdzie cię to, że Kylen i ja weźmiemy ślub? Powiedziałem Kylenowi, że wilki są praktyczne i powiesz mu, żeby zrobił to, co będzie najlepsze dla krainy. Farro wziął kilka głębokich wdechów, żeby powstrzymać swojego wewnętrznego wilka przed rozdarciem gardła Seina. Tętno króla biło tak kusząco. Nieznacznie się uśmiechnął zanim zaczął mówić, mając nadzieję ukryć swoje kły, które nagle się wysunęły. - Sądzę, że połączenie waszych królestw będzie dobre dla was obu. Ale nie znam się na rządzeniu. Jednak, jestem przeciwny temu, byś nosił tytuł męża mojego partnera. Wiedział, że Kylen nie chce wzbudzić podejrzeń Seina, ale Farro sądził, że król fae będzie bardziej podejrzliwy, jeśli Farro potulnie zgodzi się ze wszystkim. Żaden zmienny w jego mniemaniu nie odda spokojnie swojego partnera. Sein wypił łyk ze swojej filiżanki zanim przemówił jeszcze raz. - Będziesz szczęśliwy wiedząc, że twojemu partnerowi również nie podoba się ten pomysł. Jednak nadal myślę, że to będzie najłatwiejszy sposób na zjednoczenie naszych królestw. Inaczej, będziemy musieli przejść przez długi, przeciągły proces sądowy, który może zająć wieki negocjacji. - Co działa na moją korzyść – powiedział Farro. Nie dbał o to, choćby miało to zająć milion lat. Chciał tylko wziąć swojego króla i iść do domu. Ramiona Kylena zadrżały od cichego śmiechu, podczas gdy twarz jasnego króla fae przybrała kwaśny wyraz. Farro nie wydawało się obchodzić jak dużo czas to zajmie, dopóki Kylen wciąż należał do niego. Wiedział, że jego partner ponownie z nim nie zerwie, a to było wszystko, czym się martwił. Gdyby okazało się to być bardzo ważne dla połączenia obu królestw, to Farro wierzył, że Kylen zrobi to w sposób, który najmniej wpłynie na ich więź. Powoli, odzyskiwał swoje zaufanie do Kylena. Jego partner przyznał się, że zrobił błąd zostawiając Farro i Sammiego. Teraz Farro musiał znaleźć sposób, by wyrwać Kylena z całej tej sytuacji i zabrać go z powrotem do domu. ~ 50 ~

Sein odwrócił głowę, jakby niechętny wojnie oczu ze zmiennym. Farro w duchu podziwiał ostrożność króla. Nie odwrócenie wzroku od zmiennego nigdy nie kończyło się dobrze dla rywala, zwłaszcza jeśli nie posiadał innej postaci. Król odchrząknął. - Czy Kylen powiedział ci o naszej potrzebie znalezienia kogoś, kto sprawdzi góry i dowie się, co tam żyje? Coś tak przeraża trolle, że wchodzą na nasze terytorium. Chcę dowiedzieć się, co to jest, zanim zginie jeszcze jeden fae. Po regularnym przebywaniu z Anthonym i Silverem, Farro wiedział trochę o radzeniu sobie z wpływowymi ludźmi, którzy mogą uderzyć w niego w każdej chwili. Jasny król fae był niczym w porównaniu z wilkiem alfa i półbogiem, którymi Farro zajmował się codziennie. - Z przyjemnością zajmę się wytropieniem tego, ale będę potrzebował więcej informacji zanim polecę sforze w to wkroczyć. – Farro nie sprowadzi innych zanim nie dowie się, czy jest tam coś większego, czym trzeba się niepokoić. Jeśli to był tylko sposób króla Seina na szarpnięcie łańcucha wilczej watahy, odmówi mu z przyjemnością. Kylen poklepał nogę Farro na poparcie. Węzeł w jego brzuchu odpuścił trochę. Farro martwił się, że jego partner będzie zdenerwowany brakiem natychmiastowego poparcia Farro dla fae. - Ja też pójdę – zaoferował się Gabe. – Lepiej, żeby na zwiady poszło dwóch. Farro uśmiechnął się na poparcie przyjaciela. Bliźniacy fae nie wydawali się być zadowoleni z decyzji Gabe’a, ale Farro wiedział, że nie sprzeciwią mu się przed Seinem. Poczekają aż zostaną sami zanim zrobią mu awanturę. Farro cieszył się, że nie musi dogadywać się z dwoma partnerami. Miał dość problemów z jednym. Gabe musi mieć świętą cierpliwość do swojej pary wymagających i trudnych kochanków. - Nie mogę prosić o nic więcej – powiedział Sein, uśmiechając się. Coś w uśmiechu jasnego króla fae uderzyło w Farro w niewłaściwy sposób. Była jakaś przebiegłość w Seinie, która powiedziała Farro, że król sprzeda własną duszę, jeśli będzie myślał, że zrobi dobry interes. Farro zastanawiał się, czy król naprawdę nie wiedział, co było w górach, i czy nie wysyłał ich ma śmierć. Przecież, jeśli Farro zginie, Sein może widzieć siebie, jako pełnego współczucia powiernika. Czy Sein wiedział o mutantach? Farro wstał, ogłaszając tym koniec spotkania. Nie musiał dalej rozmawiać, by ustalić, że król był dupkiem. Gdyby jednak Sein miał stać się częścią jego życia, upewni się, że zadowolony z siebie kretyn nigdy nie będzie miał kontaktu z Sammym. ~ 51 ~

- Przypuszczam, że teraz jest równie dobrym czasem jak każdy inny, by pójść sprawdzić, co dzieje się w górach. Odgłos dzwonów alarmowych rozbrzmiał jak oszalały i położył kres jakimkolwiek sprzeciwom. - Trolle! – Przez pałac rozległ się krzyk. Farro skoczył i się zmienił, instynkt zmienił go prawie natychmiast w jego bardziej śmiercionośną postać, by chronić swojego partnera. Gabe zmienił się przy nim. Przechylając głowy do tyłu, zawyli swoje ostrzeżenie do jakichkolwiek wrogów, którzy ośmielą się ich wyzwać. Zazwyczaj łagodnie zachowujący się Gabe, wybuchł pod wpływem swojej furii, by chronić swoich partnerów. - Chodźmy zobaczyć, co zeszło z gór – powiedział Kylen. Farro przechylił głowę na spokojne zachowanie swojego partnera. Może trolle nie były tak przerażające. Przynajmniej wydostali go z tego spotkania zanim zacząłby międzygatunkowy incydent, który objąłby rozszarpanie złośliwego króla. Kylen podążył za Farro przez przejście na dziedziniec, gdzie żołnierze fae walczyli z trollami. Istoty o zielonych skórach machały swoimi długimi rękami, przebijając się przez uzbrojone fae swoimi kłami i długimi, zagiętymi nożami. Jego serce zamarło w gardle, kiedy Farro skoczył i chwycił jednego trolla za gardło. Zielona krew rozprysła wkoło, pokrywając futro Farro warstwą mazi. Gabe ugryzł trolla pod kolanem, sprowadzając istotę na ziemię. Zawył swoje zwycięstwo, zaskakując tym innego trolla, który nadział się na czubek miecza Viella. Szum powietrza ostrzegł Kylena, by się uchylił. Pałka wycelowana w jego głowę przepłynęła niegroźnie nad nim, a gwizd przeszył powietrze, gdy przeleciała obok. Kylen uderzył swoją magią, podpalając trolla. Jednego po drugim, Kylen stawiał ich w płomieniach. - Przestań! – wykrzyknął Sein. – Podpalisz cały zamek. Kylen wpatrywał się przez chwilę w króla zanim podpalił następne drzewo w zamku. Cholera! Myślał o przetrwaniu, a nie o tym, co mogło wyrządzić szkodę ich otoczeniu. Poirytowany, złapał miecz od leżącego żołnierza i zaczął wycinać trolle w staromodny sposób. Bliźniaki podeszły, by chronić jego tyły. Nie mieli żadnej bojowej magii, ponieważ wciąż byli zbyt młodzi, by rozwinąć swoje moce. Gdy w końcu zdobędą swoje zdolności, będą potężnymi sojusznikami. ~ 52 ~

Ramię zaczęło go boleć, ale nie opuścił swojego miecza, dopóki ostatni troll nie leżał na podłodze, dusząc się swoją własną krwią. - Umieraj, łajdaku – warknął Viell. Troll zrobił błąd zwracając się w stronę Gabe’a, by go zaatakować. Farro i Gabe podbiegli do nich, pokryci zielonymi plamami krwi trolli i z kawałkami ciał przyklejonymi do ich futra. - Z pewnością potrzebujemy się wykąpać zanim gdziekolwiek pójdziemy. - Służący zaprowadzą was do pokoi – zaoferował Sein. Jasny król fae pokryty był odrobiną krwi, ale wydawał się być zmęczony bitwą. Kylen kiwnął głową. Potrzebowali całonocnego odpoczynku zanim wyruszą w góry. - Dziękuję. Na dziedzińcu widniały czerwono-zielone plamy pokrywające ziemię niczym po niesmacznym gwiazdkowym świętowaniu. Położył rękę na głowie Farro i przytrzymał swojego partnera na miejscu, gdy czekali na zaprowadzenie do ich pokoju. Farro polizał jego rękę. - Proszę tędy, Wasza królewska Mość. – Służąca skinęła im w stronę korytarza. Nerwy Kylena były w strzępach. Straciłby Farro, gdyby jeden z tych trolli miał szczęście. Nie podobało mu się, że jego partner został postawiony w obliczu zagrożenia już dwa razy od czasu, jak zjawił się na ziemi fae. Ktoś szukał sposobu, by zniszczyć jego ukochanego, a Kylen nie miał zamiaru na to pozwolić. Ich pokój był oczywiście jednym z tych, w których lokowano odwiedzających dygnitarzy. Skrajny luksus i jego wielkość powiedziały Kylenowi, że pokazano mu najlepszy. Rzucił dziewczynie monetę i zatrzasnął za nią drzwi. - Łazienka – zarządził. Wilk ruszył do drugiego pomieszczenia. Kiedy Kylen się rozbierał, usłyszał lejącą się wodę. Szybko zwiększył tempo, rozrzucając wokół ubranie. Nie było mowy, żeby przegapił okazję wykąpania się razem ze swoim partnerem. Kylen popędził do łazienki, zatrzymując się u podstawy wanny. Farro leżał rozłożony w dużym basenie, z odrzuconą do tyłu głową, z oczami zamkniętymi z rozkoszy. ~ 53 ~

- Jest tam miejsce dla dwóch? Farro się roześmiał. - Tu jest prawdopodobnie dość miejsca dla tuzina. - Lepiej, żebyś miał tylko mnie w tej wannie – ostrzegł Kylen. – Mogłem być idiotą w przeszłości, ale nie będę się tobą dzielił. Doszedł go cichy pomruk od jego partnera. - To dobrze. Bo jeśli jeszcze raz znajduję tego dupka króla w twoim łóżku, zniszczę go. Żaden zapach, oprócz naszych, nigdy nie powinien dotknąć naszych prześcieradeł. – Oczy Farro tworzyły szparki, jego usta zaciśnięte były z rozdrażnieniem. Kylen nie zamierzał się sprzeczać. Skoro zapach kogoś innego w ich łóżku tak uraził jego partnera, w takim razie nikogo tam już nie będzie. - Zgadzam się. - Więc nie stój już tam, tylko przyłącz się do mnie. – Farro wyciągnął rękę. Kylen wsunął swoją dłoń w rękę Farro i wszedł do parującej wody. Pozwolił Farro usadzić się między udami zmiennego. Oh, co za rozkosz. Bardziej niż za seksem, tęsknił za towarzystwem. Nie cierpiał obracać głowy i nikogo nie znajdować. Zaczynał rozmowę tylko po to, by odkryć, że Farro nie ma u jego boku. Nagle, stres spowodowany ich separacją złamał go. Gwałtowny szloch wstrząsnął jego ciałem, kiedy napięcie i wstyd z porzucenia tego, którego kochał, wybuchł. - Szzz, dziecino, jestem przy tobie. Już nigdy więcej się nie rozdzielimy. – Niski głos Farro i delikatny dotyk przedarły się przez chmurę udręki owijającej jego żal. Kylen nie mógł mówić, nie mógł wrócić do rozmowy. Musiał oczyścić swój system z bólu. Gdy zdecydował się porzucić Farro dla dobra królestwa, nie uświadamiał sobie procesu, który niszczył jego duszę. Kolejny miesiąc i nic by z niego nie zostało. - Zaczynałem przygasać, ale nic mnie to nie obchodziło – wyznał Kylen. Tu w wannie z ciepłą wodą i kochającym mężczyzną, Kylen wiedział, że może powiedzieć wszystko i to nie opuści porcelanowych granic wanny. Farro ostrożnie przekręcił Kylena twarzą do siebie, układając go na swojej szerokiej piersi. ~ 54 ~

- Wiem, kochanie. Mogłem poczuć twój smutek. - Tak bardzo, bardzo mi przykro. – Nieważne jak wiele razy to powie, wiedział, że to nie przepędzi bólu, jaki przysporzył im obu. Farro wziął brodę Kylena między swoje palce i zmusił go do spojrzenia w górę. - Wy fae macie dużo powiedzeń. My wilki też. Moim ulubionym jest zapomnij o króliku, którego zjadłeś wczoraj, ponieważ dzisiaj jest nowe polowanie. Dla mnie, to zawsze oznaczało, odpuść sobie swoje czyny z dnia poprzedniego, ponieważ każdego dnia możesz zacząć od nowa. Zostawmy, więc przeszłość za nami i skupmy się na dniu dzisiejszym. Ulga przepłynęła przez Kylena, oczyszczając jego rozpacz jak świeży deszcz. - Okej. Mogę to zrobić. – Posłał Farro drżący uśmiech. Farro pocałował go. Mocny uścisk nie zostawiał żadnych wątpliwości w umyśle Kylena, że Farro mu wybaczył. Nikt, kto dotykał w ten sposób, nie żywił już żadnej urazy do swojego kochanka. - Ja też tęskniłem, kochanie. Zacznijmy jeszcze raz. – Farro chwycił kostkę mydła i pocierał ją między swoimi dużymi dłońmi, dopóki nie wytworzyła się piana. – Zamierzam cię wykorzystać. Umyjemy nasze włosy, a potem pójdę i dowiem się, co dzieje się w tych górach. Kylen chciał zaprotestować i oświadczyć, że najpierw potrzebują drzemki, ale pomimo wydarzeń dnia, wciąż był wczesny ranek. - Okej. Umościł głowę na ramieniu Farro i przekazał kontrolę swojemu partnerowi. Farro zawinął swoją prawą rękę wokół obu ich erekcji, jego długie palce były namydlone i śliskie. - Cały jesteś mój – warknął Farro, ściskając i pompując ich fiutami w zapierającym dech rytmie, który szybko wprawił biodra Kylena w ruch, a jego jęki odbijały się echem w łazience - wszystkie te płytki tworzyły doskonałą akustykę. - Oh, właśnie tak – westchnął Kylen przy szyi Farro. – Więcej. Farro przyspieszył tempo, jego uścisk i technika były znajome i doskonałe. Byli ze sobą wystarczająco długo, by Farro wiedział jak Kylen lubi być dotykany, jaki kąt ~ 55 ~

preferował, i jak drapanie siekaczy Farro o jego szyję przywoływały jego orgazm szybciej niż cokolwiek innego. - Taaak – wysyczał Kylen, kiedy sperma wytrysnęła z jego fiuta i rozprysła się w kąpieli. Jego zażenowanie po szybkim osiągnięciu spełnienia zniknęło, gdy Farro dołączył do niego zaraz potem. Farro westchnął, a potem pocałował Kylena w czoło. - Opłuczmy się. Mam zlecenie do wykonania. - Jeśli coś ci się stanie, zabiję Seina – obiecał Kylen. Wiedział, że zabrzmiał agresywnie, ale mówił poważnie. Życie króla fae będzie zagrożone, jeśli ta zwiadowcza misja doprowadzi do śmierci Farro. Wycisnął mocny pocałunek na ustach Farro. - Opłuczmy się.

Tłumaczenie: panda68

~ 56 ~

Rozdział 6 Gdyby ktoś go zapytał kilka dni wcześniej, czy ufa królowi Seinowi, Kylen przytaknąłby bez wahania. Jasny król fae był znany z tego, że był wiernym władcą swoich ludzi przez wiele lat. Jednak, przez ostatnie parę dni, coś zmieniło się w jego postrzeganiu kolegi z dzieciństwa. Sein coś kombinował. Kylen nie wiedział, co Sein zamierza, ale miał złe przeczucia, że sprawy zmienią się w jeszcze gorsze. W końcu, Kylen zdecydował, że nie pozwoli Farro pójść tam samemu. Pomogło mu też to, że bliźniacy odmówili Gabe’owi podróżować bez nich. Najwyraźniej, Kylen nie był jedynym fae, który niepokoił się o bezpieczeństwo swojego partnera. Niestety, Sein odmówił zostania w tyle i nalegał na podróż razem z nimi. Kylen pomyślał, że wszystkim prawdopodobnie wyszłoby na dobre, gdyby jasny król fae został w domu. Teraz, zamiast małego oddziału zwiadowczego, mieli tuzin żołnierzy Seina włóczących się w zaroślach obok nich. Jeśli cokolwiek, co tropili nie wiedziało, że nadchodzą, teraz na pewno już wiedziało. Bacznie obserwował ich otoczenie, gdy podchodzili pod górę. Do tej pory, wydawało się, że trolle skończyły swoje schodzenie w dół w ciągu dnia. Wątpił, że to były wszystkie. Podejrzewał, że były tam tuziny trolli, które wciąż ukrywały się w jaskiniach. - Nie widzę nikogo – odezwał się Sein. - Tak, ja też. – Kylenowi się to nie podobało. Cisza lasu wysyłała dreszcze złego przeczucia wzdłuż jego kręgosłupa. Żołnierze fae szli w różnych odległościach z tyłu. Jak tylko Sein ogłosił ich plan, jego ludzie domagali się, żeby zabrał kilku żołnierzy ze sobą. Po tym jak Kylen zatwierdził plan, Sein wybrał garstkę mężczyzn mających z nimi iść. Kylen upewnił się, że wszyscy trzymali się za zmiennymi. Wilki musiały być na przedzie, by złapać zapach. Bacznie obserwował Farro. Gdyby jego partner ruszył do przodu, Kylen byłby pierwszy za nim.

~ 57 ~

- Naprawdę go kochasz, prawda? – Ciche pytanie Sein odwróciło jego uwagę od jego partnera. - Tak – odparł Kylen. Deklaracja ta nie potrzebowała żadnych upiększeń. Farro trzymał serce i duszę Kylena w zaciśniętej pięści. Kylen nie musiał myśleć o swoich uczuciach. Nikt nie znaczył dla niego więcej niż Farro i Sammy. Był idiotą przedkładając swoich ludzi nad swoje serce. Szczęśliwy władca miał szczęśliwych ludzi. Rozległo się wycie, więc Kylen ruszył w pogoń. Wilki zaczęły biec. Kylen je gonił. Jego dwie nogi nie mogły dogonić czterech biegnących pełną prędkością. Słyszał innych biegnących obok niego. Gabe i Farro zniknęli na wzgórzu. Kylen usiłował złapać powietrze do płuc, kiedy jego partner zniknął. Nie! Kylen obiecał sobie, że nigdy nie straci Farro z widoku, a już przy pierwszej okazji, zgubił go. Doszli na wierzchołek wzgórza i spostrzegli, że Farro i Gabe walczą ze smokiem. Szacując jego wielkość, Kylen zdecydował, że to jest jeszcze dziecko albo młody smok. Nie był wystarczająco duży na dorosłego gada. Jego tęczowe łuski mieniły się w słońcu. Delikatny podmuch płomienia wydostawał się z pyska smoka, kiedy uskakiwał w te i we te między dwoma wilkami. - Sądzę, że on się bawi – powiedział Vien. Kylen spojrzał jeszcze raz na tę scenkę i stwierdził, że Vien ma rację. Smok szybko warknął, jakby chciał zostać jednym z wilków. Kylen się roześmiał. Przepłynęła przez niego ulga. Jeśli się bawił, to smok prawdopodobnie nie skrzywdzi wilków. Przyglądał się ich zabawie przez chwilę. Dwa wilki skakały w przód i tył, machając ogonami i wydając radosne szczeknięcia. - Oni zamierzają zabić tę rzecz, czy zamierzają zostać tu na całą noc i bawić się w gonienie smoka? – zapytał Sein, marszcząc brwi. Kylen otworzył usta, by rzucić zjadliwą ripostę temu zrzędliwemu łajdakowi, gdy mały gad dziwnie szczeknął zanim odleciał. Obserwując odlot istoty, Kylen miał nadzieję, że ta mała bestia się nie zagubiła. Gdyby miało rodziców, nie znieśliby zbyt dobrze jego zniknięcia. Niestety, Kylen prawie nic nie wiedział o tym, jak działa smocza rodzina. ~ 58 ~

Ziejąca dziura w górze powiedziała Kylenowi, że szybko dowie się o nich więcej niżby chciał wiedzieć. Farro podbiegł do niego w długich, sprężystych susach. - Zmień się – nakazał swojemu partnerowi. Wilk usiadł i zmienił się. Farro drżał w chłodnym powietrzu tylko przez sekundę zanim materiał owinął się wokół niego niczym żyjące węże. Farro uniósł brew na Kylena. - Co? Nie muszą widzieć cię nagiego. – Usta Kylena się zacisnęły. Nie pozwoli, by inni łypali okiem na jego partnera. Jedną sprawą było to, kiedy wszyscy mężczyźni zmieniali się w wilki, a całkiem inną, gdy to tylko Farro, oprócz Gabe’a, był nagi. Kylen pozwolił partnerom Gabe’a zająć się jego okryciem. Farro go pocałował. Oparcie się jego pięknemu mężczyźnie, wymagałoby silniejszego faceta niż Kylen. - Mój – powiedział Kylen gwałtownie jak tylko się rozdzielili. – Zawsze będziesz mój. Farro się uśmiechnął. - Oczywiście. - Jeśli skończyliście robić do siebie słodkie oczy, musimy w końcu dowiedzieć się, co przegoniło trolle z gór – powiedział sucho Sein. - Sądzę, że skończyliśmy – odparł Kylen. Wycisnął szybki pocałunek na policzku Farro. Zawsze cieszył się wyrazem twarzy Farro, kiedy tylko Kylen okazywał wybuch swojego uczucia. Gabe złapało ramię Farro i odciągnął go. - Ruszajmy. Musimy przeszukać jaskinie.

Tłumaczenie: panda68

~ 59 ~

Rozdział 7 Sprawy poszły w diabły, jak tylko weszli do jaskini. Trolle wyszły ze wszystkich stron, by podzielić grupę, i zajęło im kilka minut uporanie się z nimi zanim mogli zrobić więcej niż kilka kroków bez kolejnego ataku. Po godzinie w tunelu, stracili trzech żołnierzy jasnych fae od ataków trolli, a Farro zaliczył krwawiącą nową ranę na swoim policzku. Stos ciał utrudniał posuwanie się do przodu. Kylen skończył używając swojego miecza, jako podpory do przedarcia się przez ciała. Skoczył na ziemię po drugiej stronie, lądując obok Farro. - Nic ci nie jest, kochanie? Farro kiwnął głową. - Nie, nic nam nie jest. Kylen wiedział, że Farro miał na myśli ich małą grupkę. Żołnierze Seina nie poradzili sobie tak dobrze. Stali między dwoma tunelami sprawdzając je, czy nie pojawią się oznaki następnego ataku. Farro wziął głęboki wdech. - Czuję zapach dużego smoka w głębi prawego tunelu. Ten mały smok, z którym bawiliśmy się wcześniej, mówił o swojej rodzinie, która się obudziła. O tym, że coś przebudziło smoki. Oni, z kolei, wyrzucili trolle i innych mieszkańców z jaskini. Nie znam wszystkich szczegółów, ale zastanawiam się, czy gdybyśmy porozmawiali z głównym smokiem, powiedziałby nam, co się dzieje. - Dobry pomysł. – Kylen ruszył ramię przy ramieniu z Farro w głąb tunelu, który wskazał. Temperatura, z każdym krokiem, stawała się coraz bardziej duszna. Zapach siarki w powietrzu się nasilał, dopóki nie wypalił nosa Kylena i mógł już tylko czuć popiół, ogień i metaliczny zapach gorącego złota. Kylen zacisnął dłoń na rękojeści miecza i odmówił cichą modlitwę do zielonego boga i bogini, by strzegli ich wszystkich. - Tak między nami, załatwimy jednego marnego smoka – chełpił się Sein zza nich. ~ 60 ~

Kylen nie mógł powstrzymać histerycznego wybuchu śmiechu. - Jeśli nie nabyłeś jakiś magicznych zdolności do schwytania smoka przez ostatnie parę lat, nie jestem pewny jak myślisz to zrobić. - Będzie dobrze. Wiara Seina zdezorientowała Kylena. Dlaczego król fae był tak pewny, że smok będzie racjonalny? Im smok był starszy, tym był bardziej terytorialny. Kylen zastanawiał się, co smok będzie chciał w zamian za powstrzymanie się od straszenia trolli. Podczas gdy nie mógł winić bestii, że nie chce trolli na swoim terenie, góra była domem trolli przez parę ostatnich wieków. Jeśli smok wypędzi je wszystkie, zacznie się regularna wojna o terytorium. Zapach siarki stał się wyraźniejszy, aż Kylen zaczął dusić się od tego zapachu. Pchnięcie od tyłu wysłało go z potknięciem do większej jaskini. Sein podążył za nim. - Chroń! – wykrzyknął Sein, unosząc rękę w stronę wejścia jaskini. Rozbłysło niebieskie światło, które zmieniło się w pajęczą sieć laserów tarasujących wejście i zatrzymujące wszystkich, ale Kylen i Sein znaleźli się po tamtej stronie. - Co zrobiłeś? – Kylen wyciągnął rękę, by dotknąć bariery, tylko po to, by została uderzona przez Seina. - Nie dotykaj tego albo wywołasz magiczną reakcję. Nie jestem jeszcze gotowy, by cię stracić. Czekałem i knułem zbyt długo, by pozwolić ci zostać rannym zanim nadejdzie twój czas – oświadczył Sein. Kylen otworzył usta, by zapytać Seina, o czym, do diabła, mówi. Sein jednak nie dał mu okazji do zadania żadnego pytania. Zamiast tego, złapał ramię Kylena i pociągnął go w głąb jaskini, ale gdy skręcili za róg, nabrał podejrzenie, że był niczym Titanic, a smok, zwiniętymi przed nimi, był olbrzymią pieprzoną górą lodową. Wycie Farro rozbrzmiało za nim echem, niskie i żałosne. - Witam, mały królu fae – zagrzmiał smok. – To jest twój przyjaciel? - Ty znasz tego smoka? – Kylen wyszarpnął się z uścisku Seina. Niemal czuł siniaki, które powstaną od uścisku króla fae. Sein się uśmiechnął. Nie tym radosnym beztroskim uśmiechem, który widział jak rozkwita na twarzy Seina. Jego uśmiech miał złowrogi wyraz, który sprawił, że smok po drugiej stronie jaskini był mniej groźny z nich dwóch. Kylen sięgnął do swojej magii, ale nic się nie stało. Jego gardło wyschło, kiedy rozważał, co to mogło oznaczać. ~ 61 ~

Śmiech zmroził jego serce. - Szukasz czegoś? – zapytał Sein. – Jeśli próbujesz sięgnąć do swojej magii, powinienem cię ostrzec, że ona nie działa przy smokach. Kylen rozejrzał się za czymś, co by mu pomogło. Mnóstwo złota i broni leżało w stertach po obu stronach jaskini. Po chwili przyglądania się jego błazeństwom, Sein obrócił się tyłem do Kylena. - O, wielki smoku, przyprowadziłem ci ofiarę. Kylen przewrócił oczami. Smok był idiotą, jeśli myślał, że Sein coś dla niego zrobi. - Nie wygląda na chętnego – zauważył smok, człapiąc w ich stronę. Kylen usztywnił kolana, żeby nie upaść ze strachu. Smoki były znane ze swojej bezwzględności i przebiegłości. Jak Sein zapanował nad jednym z nich, Kylen nie wiedział. Teraz uświadomił sobie, że trolle były tylko haczykiem, by zabrać go w góry. - Przyjdziesz do mnie z własnej woli? – zapytał smok. - Nie – odpowiedział szczerze Kylen. - Podejdzie, jeśli chce, żeby jego partner wrócił z powrotem do domu do swojego syna. – Gniewne spojrzenie Seina zapowiadało odwet. Kylen nie mógł przyznać się do porażki. Już poświęcił się raz dla swoich ludzi. Tym razem będą musieli wyrwać mu z piersi jego wciąż bijące serce zanim jeszcze raz porzuci swoją rodzinę. Zauważając miecz na stosie broni, Kylen rzucił się po niego. - Żartujesz sobie ze mnie? Wracaj tu! – wykrzyknął Sein. Kylen słyszał, że Sein biegnie za nim, by go zatrzymać. Potrzebował broni. Obroni swoją rodzinę, jeśli musi umrze walcząc ze smokiem. Ale nikt nie skrzywdzi jego Farro, nie dopóki wciąż oddycha. Sterta, na której spostrzegł wystający miecz, była przed nim. Zaczął się wdrapywać, ale luźna sterta złotych monet sprawiła, że zjeżdżał w dół po górze metalu, cofając się zamiast iść w górę. - Mam cię! – wykrzyknął Sein.

~ 62 ~

Sein złapał koszulę Kylena i szarpnął go z powrotem. Kylen przeleciał w powietrzu i upadł na stos monet po przeciwnej stronie. - Oj. – Ból przeszył plecy Kylena od uderzenia. Jego mięśnie zacisnęły się i skręciły. Wiedział, że jutro znajdzie siniaki na całej długości kręgosłupa. - Rujnujesz moją jaskinię! – zagrzmiał smok. - Zajmę się tobą za minutę – powiedział Sein. Życzliwy chłopiec, który kiedyś długo płakał przed zaśnięciem nad śmiercią ptaka, przekształcił się w kogoś, kogo Kylen nie poznawał. Brzęk opancerzonych stóp Seina o twardy kamień wysłał dreszcze złego przeczucia przez ciało Kylena. Skacząc na nogi, stanął przodem przed Seinem. Jasny król fae wyciągnął swój miecz. - Przynajmniej jeden z nas jest lepiej przygotowany. Powinieneś mieć ze sobą jeszcze jedną broń, kochany Kylenie. A teraz, co zrobisz? Hałas sprawił, że obaj odwrócili wzrok. Smok machnął ogonem w kupę skarbów. Wprawnym machnięciem, rzucił miecz w ich stronę. Kylen złapał broń, która niedaleko upadła i skierował do Seina. - Sądzę, że znalazłem moje wsparcie. – Kylen zamachnął się mieczem na jasnego króla fae, zanim Sein uniósł ręce, i przeciął mu ramię. - Dobrze, że nie wytrąciłeś mi mojego miecza z ręki tym podstępem – powiedział Sein. Krew kapała z rany. - Wstyd – Kylen machnął jeszcze raz. Spędził lata, jako żołnierz, trenując się do tego typu rzeczy. Nie siedział bezczynnie i nie rozkazywał ze swojego tronu. Doskonalił swoje umiejętności ze swoimi żołnierzami. Ciemni fae byli przede wszystkim wojownikami. Sein zrobił przyzwoity zamach. - Nieźle – zauważył Kylen. - Nieźle? Jestem najlepszym wojownikiem w moim królestwie! – krzyknął Sein.

~ 63 ~

- W takim razie miałeś rację – powiedział Kylen dysząc, kiedy zwarli się mieczami z Seinem. - W czym? - Że wszyscy twoi ludzie to cipy. – Kylen uchylił się przed uderzeniem Seina i zanurkował nisko, by ciąć po nogach. Nie było żadnych zasad, gdy walczyłeś o swoje życie, tylko zwycięzca był tym, który przeżyje. Sein przewrócił się na ziemię. Łapiąc trochę złota, cisnął nim w twarz Kylena. Jedna moneta uderzyła Kylena w oko, powodując łzawienie i chwilową ślepotę. Kylen zrobił unik. Gwizd nad jego głową ostrzegł go o pozycji Seina. Brzęczenie wypełniło uszy Kylena. Nie słyszał niczego więcej poza tym głośnym odgłosem. Co to było? Zamrugał kilkakrotnie, próbując pozbyć się łez ze swoich oczu. Ręka trzymająca ostrze rozgrzała się, jakby rękojeść się rozpaliła. Chwila minęła, i na mgnienie oka, myślał, że coś zobaczył. Kylen przeszedł na lewo i zamachnął się. Okrzyk bólu powitał jego pchnięcie, a on wepchnął miecz głębiej w miękkie ciało czubkiem swojej broni. Jego wzrok się rozjaśnił. Metal jego broni żarzył się jaskrawozielono w klatce piersiowej Seina. Zaskoczony Kylen go puścił. Miecz wypadł z ciała Seina i znalazł się u stóp Kylena. - Sądzę, że gdzieś tam jest pochwa, Wasza Wysokość. - Co? Nie! – Kylen opadł na kolana. Myślał, że Sein był rozwiązaniem jego problemów. Jasny król fae miał uwolnić Kylena z łańcuchów rządzenia. A teraz, zamiast tego, Kylen właśnie ogłosił się królem obu królestw. W przeciwieństwie do ciemnego fae, w jasnym królestwie fae rządy był przejmowane przez bezpośrednią walkę, co było jednym z powodów, dlaczego Sein nie chciał, by jego żołnierze byli zbyt silni. Zwyciężając Seina, zatwierdził się, jako władca dwóch królestw. - Niech żyje król! – powiedział smok. Łzy spłynęły po twarzy Kylena. Całkowicie zniszczył swoją szansę na uwolnienie się.

~ 64 ~

- Co jest? – Smok przyczłapał bliżej. Kylen mógł przysiąc, że po twarzy smoka przemknęło współczucie. - Sein nakłonił mnie do przyjścia tutaj, bo widziałem szansę przestania być królem. - Nie szukasz władzy? – Ton smoka wskazywał na to, że nigdy nie słyszał o podobnej rzeczy. - Nie. Chcę mieć tylko mojego partnera przy swoim boku. - Dlaczego twój partner nie może dołączyć do ciebie? - On jest zmiennym wilkiem z małym synkiem w domu. Nie mogę go prosić, by porzucił cały swój świat. Wilki potrzebują watah. – Kylen nie wiedział, dlaczego zwierza się smokowi, ale słowa płynęły ciurkiem zanim mógł je powstrzymać. To było tak, jakby otworzyła się jakaś zapadnia i wszystkie słowa, jakie w sobie kumulował, wylały się przez barierę. - Wiesz, dlaczego miecz stał się zielony? - Nie. - Ponieważ jesteś prawowitym królem fae. Urodziłeś się, by prowadzić swoich ludzi. Przez wieki, twoi władcy byli wybierani przez ten miecz. - Co się zmieniło? Kylen nawet nie wiedział, że go to obchodzi, ale smok był dla niego bardzo cierpliwy, a ciekawość zawsze była jego upadkiem. - Królowie stali się zachłanni, a tym, którzy myśleli, że to oni powinni rządzić, nie podobało się to, kiedy miecz ich nie wybierał. Pozbyli się miecza i wybierali swoją własną ścieżkę. - Cóż, to nie był dobry pomysł. – Kylen nie mógł przypomnieć sobie dobrych rządów poprzednich władców, ale książki historii zawsze malowały ich, jako wielkich. Oczywiście, dać im kilka lat i historycy prawdopodobnie ogłoszą Seina troskliwym i pełnym współczucia człowiekiem. Czas miał zwyczaj łagodzić ostre krawędzie pamięci. - Nie, ale teraz, dzięki tobie, równowaga została przywrócona. Kylen wstał na nogi i pogrzebał w stosie, by znaleźć pochwę do miecza. Po paru minutach poszukiwań zlokalizował ją blisko miejsca, gdzie wcześniej było ostrze.

~ 65 ~

Po połączeniu dwóch połówek, Kylen przerzucił pasek wokół swojej piersi. Pustka. Był pusty w środku. - Jeśli planujesz mnie zjeść, proszę bardzo. To może tylko poprawić mój dzień. – Obudził się z takim optymizmem, pewny, że teraz będzie mógł budzić się przy swoim ukochanym, co rano. Smok się roześmiał głębokim tubalnym dźwiękiem. W innych okolicznościach, to prawdopodobnie wywołałoby u Kylena uśmiech. - Nie jadam fae, pomimo tego, co powiedziałem twojemu głupiemu krewnemu. Potrzebowałem cię tutaj, byśmy mogli stworzyć pakt. Kylen westchnął. - Skąd wiedziałeś, że byłem tym, który miał przyjść? Uśmiech smoka, wszystkie zęby i odrobina humoru, rozwiał jego bezwzględnego ducha. - Ponieważ zostałeś wskazany, by być naszym rozjemcą. To zostało przewidziane przez naszego proroka. Kylen rozejrzał się wkoło, ale nie zobaczył żadnych śladów innych smoków. - Jest was więcej? - Oczywiście. Myślałeś, że jestem ostatni z mojego rodzaju? Cała ta góra przesiąknięta jest smokami. Trzymamy się siebie, chyba że nie mamy nic do powiedzenia. - Więc, dlaczego przestraszyłeś trolle? - Trolle są jak szczury. Wystarczy chwila, a za bardzo rozmnożą się i muszą zostać wytępione. Wystraszyliśmy je z góry, by wywołać twoją wizytę. Gdy przyszedł Sein, stwierdził, że jesteś idealny na ofiarę. Nie wiedział, że nie możemy przyjąć nikogo, kto jest już sparowany. - Jeśli nie zjesz nas, czego chcesz w zamian za ofiarę? - Towarzystwa. Potrzebujemy partnerów. Tysiąc lat temu, fae zawsze zawierały pakt ze smokami, by przysyłać nam wszystkich waszych niesparowanych krewnych. ~ 66 ~

Wśród nich, wybieraliśmy smoczych partnerów. Jednak, pakt się rozpadł, bo jeden z twoich przodków był niewierny. Zabiła swojego smoczego partnera i, wraz ze swoim kochankiem, ukradła jego skarb. Zabiliśmy ich oboje w odwecie. Najwyższy czas, by zawrzeć pokój, ale nie mogliśmy zrobić tego tylko z połową królestwa. - Stawiasz całą tę sprawę tak, jakbym ubiegał się o miejsce, jako jeden król? I jak jeden z naszego rodzaju może zostać twoim towarzyszem? Smok zaświecił na czerwono. Przez jedną chwilę, wizja rozpaliła się w oczach Kylena zanim ogromna bestia zmieniła się w raczej normalnie wyglądającego człowieka. I gdyby nie te złote włosy i czerwone oczy, mógł być wzięty za kogokolwiek. - Jeśli możesz tak wyglądać, dlaczego po prostu nie zszedłeś z góry i się nie przedstawiłeś? - Ponieważ w tej formie, jesteśmy zbyt podatni. Nie mogę ryzykować wejścia między wrogów, gdzie mogę zostać zamknięty w klatce albo zabity – wyjaśnił smok. - Więc potrzebujesz mnie, bym zawarł z tobą pakt o przysyłaniu ci partnerów, a co dostaniemy w zamian? - Nie zrównamy z ziemią twojego królestwa? Kylen skrzyżował swoje ramiona. - Myślałem, że bardziej się postarasz. - Pomożemy chronić twoje ziemie przed trollami i będziemy zaopatrywać cię w metal do wyrobu broni. - A w zamian, będziemy przysyłać ci partnerów? - Tylko chętnych partnerów – zarządził smok. – Nie mamy żadnego interesu w tych niechętnych. - I jak wielu tych partnerów będziesz potrzebować? Smok wzruszył ramionami. - To zależy od smoka. Gdybyś zagwarantował nam bezpieczny przejazd, bylibyśmy szczęśliwi przyjściem do ciebie.

~ 67 ~

- Właśnie widziałem, co ludzie skłonni są zrobić. Nie zamierzam zaczynać układu, w którym wszyscy niesparowani ludzie muszą brnąć w góry, wyobrażając sobie ich los. Smok zachichotał jeszcze raz. - Jesteś równie mądry, co przystojny. Cichy pomruk wypełnił pomieszczenie. - Dowalasz się do mojego partnera, smoku? - Oh, ty musisz być tym szczeniakiem króla. – Zadowolenie wypłynęło ze smoka, które w innym przypadku wywołałoby u Kylena uśmiech. Zaklęcie musiało zostać złamane, gdy Kylen zabił Seina. - On nie będzie już dłużej królem. – Zadowolony uśmiech Farro zmienił się, gdy zobaczył na podłodze martwego Seina. – Co się stało? - Wrobił mnie, bym został zabity przez smoka. Ciężkie kroki żołnierzy fae rozległy się po kamiennych płytach. - Zapłacisz za śmierć naszego króla! - Przestań, Hardour. Prawdopodobnie mu się należało – powiedział inny rycerz. – Był kompletnym dupkiem i zawsze zastanawiałem się, czy był prawdziwym królem. - Najwyraźniej, teraz ja jestem prawdziwym królem obu królestw. – Kylen nie oderwał oczu od Farro, gdy złożył to oświadczenie, więc zobaczył smutek w oczach zmiennego.

Tłumaczenie: panda68

~ 68 ~

Rozdział 8 Farro ledwie oparł się pragnieniu chwycenia się za pierś. Bolało tak bardzo, że był pewny, iż będzie pierwszym zmiennym wilkiem, który umrze na atak serca. Jaskinia się zakołysała. Zacisnął szczęki. Nie pozwoli, by go to obezwładniło. Jeśli Kylen zdecyduje się porzucić go jeszcze raz, nie będzie błagał go o powrót. Pomimo bycia partnerami, zbyt wiele razy dostał już kopniaka. - Oddychaj, skarbie – wyszeptał Kylen do jego ucha. – Chcę, żebyś został ze mną. Farro potrząsnął głową. - Nie mogę… Sammy. - Zaprosimy grupę wilków, by tu przybyła i zamieszkała z tobą. Stworzymy ci małą watahę, kochany. Sprawdzę też, czy może Gabe nie byłby zainteresowany. Jego obaj partnerzy też są fae i może będą chcieli wrócić do domu. Są też inni, którzy jak jestem pewni będą chętni. Świat uspokoił się, kiedy słowa Kylena dotarły do jego świadomości. - Nie chcesz mnie zostawić? Kylen pocałował go w usta… mocno. - Nigdy nie chciałem cię zostawić. Teraz też. Oddam oba królestwa za ciebie. – Szczere spojrzenie Kylena wsiąkło w umysł Farro, odpędzając ból i strach czekający tylko, by skoczyć. - Nie wiem. Sammy może mieć tu kłopoty. - Ponieważ jest małym zmiennym wilkiem? - Tak. – Farro nie przeprowadziłby się, gdyby to zmartwiło jego syna. - Potrzebuję tutaj mojego syna, Farro. Jeśli będzie wolał chodzić do swojej obecnej szkoły, mogę stworzyć portal, który każdego ranka będzie przenosił go do klasy. On pójdzie do szkoły dla zmiennych, prawda?

~ 69 ~

Farro kiwnął głową. - W takim razie to żaden problem. Mogłem przewidzieć, że tam pójdzie. Nie pozbawiłbym go przyjaciół. Z każdym rozwiązaniem, bicie serca Farro coraz bardziej zwalniało, a każdy oddech zawierał mniej paniki. - Dlaczego cały czas odnoszę wrażenie, że jesteś o krok od opuszczenia mnie? - Ponieważ kiedyś byłem idiotą. – Kylen wziął Farro w ramiona i objął go. – W tej chwili, kiedy wszyscy na mnie polegają, chcę tutaj zostać i pomóc dwóm królestwom stać się jednym. Jeśli, mimo tego, chcesz, żebym wrócił do twojego wymiaru i był tam twoim partnerem, zrobię to. Ty tu rządzisz, moja miłości. Decyzja należy do ciebie. Farro nie słyszał, by jeszcze ktoś oddychał, jakby wszyscy wstrzymali oddech, dopóki nie odpowie. - Zostanę tu z tobą, ale tylko wtedy, gdy Sammy się zgodzi. Nie chcę, żeby czuł się niekomfortowo. - Nic mu nie będzie. Zanim zauważy różnicę między fae, a wilkami, może już mieć towarzyszy wokół siebie – powiedział Kylen. - Sammy wciąż ma przed sobą kilka lat zanim naprawdę zrozumie sprawy dotyczące uprzedzeń, ale jednak małe dziecko umie rozpoznać, kiedy nie jest mile widziane – dowodził Farro. – Nie chcę wychowywać go na wysepce nienawiści. - Myślisz, że ja też? – Zimny ton Kylena spowodował, że Farro ponownie rozważył swoje oświadczenie. - Nie. Nie sądzę. Przepraszam, jestem trochę nadopiekuńczy. - Nikt poza tobą nie kocha tego chłopca tak jak ja. Nigdy nie pozwoliłbym, żeby coś mu się stało. Farro to wiedział. Kylen kochał Sammiego prawie tak, jakby był jego biologicznym dzieckiem. - Okej. Sądzę, że możemy spróbować. - Nie. – Kylen się cofnął. Chwycił ramiona Farro w mocny uścisk. – To nie jest eksperyment. Sprawimy, że się uda. Jesteśmy rodziną i należymy do siebie.

~ 70 ~

Farro nie mogło mówić przez emocje, które ściskały jego gardło. Chciał wierzyć Kylenowi. Byłoby dobrze, gdyby myślał, że wszystko skończy się happy endem. - Okej. Popracuj nad swoim super szkolnym portalem, a ja porozmawiam z Sammym o jego nowym transporcie. Kylen przyciągnął Farro bliżej, przyciskając go do swojej piersi. - Zrobię wszystko, żeby cię zatrzymać. Możemy zrobić to razem. Długie westchnienie uszło z Kylena, kiedy ich wargi otarły się o siebie. - Sprawimy, że wszystko zadziała. - Tylko mnie nie zostawiaj. – Kylen mógł zrobić wszystko, jeśli wiedział, że Farro jest u jego boku. - Nigdy. Nigdy ci nie pozwolę zostawić mnie jeszcze raz. Uśmiechając się, Kylen splótł swoje palce z Farro. - Chodźmy.

***

- Szzz – powiedział Kylen. Wszedł na paluszkach do pokoju małego chłopca. Głowa pełna rozwichrzonych loków wystawała znad koców. - Obudzi się, jak tylko cię poczuje – wymamrotał Farro. - Papa? – Sammy opuścił okrycia i wychynął zza nich, jakby nie ośmielał się mieć nadziei. - Mój chłopiec. – Gardło Kylena zatkało się od czystej radości na widok twarzy Sammiego. Chłopczyk nawet nie próbował ukryć swojego radosnego podniecenia widząc Kylena. Łzy spłynęły po policzkach Kylena. Pochylając się, podniósł Sammiego i przycisnął go mocno do swego serca. - Wróciłeś?

~ 71 ~

- Tak, jesteśmy rodziną, a rodzina trzyma się razem. Miałbyś coś przeciwko zamieszkaniu na zamku? Obiecuję, że będziesz tu wracał i odwiedzał swoich przyjaciół. Sammy zmarszczył brwi. - Czy tam są jakieś wilki? Kylen kiwnął głową. - Twój ojciec tam będzie i zamierzam zapytać Viella i Viena, czy nie chcieliby zostać ze mną na trochę, więc będziesz miał Gabe’a, by dotrzymywał ci towarzystwa. Może przekonamy też inne wilki, by zamieszkały z nami. - Okej – zgodził się Sammy. – Powiedziałem tacie, żeby poszedł cię poszukać. Wiedziałem, że się zgubiłeś. Kylen pocałował czoło Sammiego. - Miałeś rację. Jesteś bardzo mądrym chłopcem. Sammy kiwnął głową. - Wiem. - Tak. Wszystko się uda. Nie martw się. - Kocham cię, Papa – szepnął Sammy. - Też cię kocham, synku. – Kylen ułożył Sammiego z powrotem do łóżka. Odpoczywaj. Obiecuję, że będę tu rano. Sammy się uśmiechnął. - Jeśli cię nie będzie, wyślę tatusia, żeby cię odnalazł. On jest dobry w tropieniu. Kylen się roześmiał. - Tak, jest. – Kylen pocałował syna w czoło, a potem wyprowadził Farro z pokoju. Mieli do stworzenia więź między sobą.

Tłumaczenie: panda68

~ 72 ~