Noel Alyson 03 W Cieniu Klatwy

1. - " Wszystko to energia" Ciemne oczy Damena były wpatrzone we mnie, wzywając mnie do tego bym go słuchała, na prawdĊ słuchała. - " Wszystko wokół nas... " SiĊgnął rĊką przed siebie, zostawiając na horyzoncie wyblakły Ğlad tak, Īe niedługo zblaknie do czarnego koloru. - " Wszystko we wszechĞwiecie stałe dla nas nie jest stałe jednak dla wszystkich... to energia... czyĞcie wibrująca energia. I podczas gdy nasz odbiór moĪemy spostrzegaü tak, Īe rzeczy są teĪ trwały albo niestałe albo gazami... na poziomie kwantowym to tylko cząstka wewnątrz cząstki... to jest właĞnie energia" ZacisnĊłam usta razem i przytaknĊłam. Jego głos był zmoĪony przez moją głowĊ wzywającą: Powiedz mu! Powiedz mu teraz! Wyrzuü to z siebie i skoĔcz z tym! Szybko zanim znowu zacznie mówiü! Ale nie zrobiłam. Nie powiedziałam nic. Czekałam aĪ zacznie mówiü ponownie aby opóĨniü to jeszcze bardziej. - " PodnieĞ rĊkĊ" powiedział, ruszając rĊką w kierunku mojej twarzy. Podniosłam rĊkĊ powoli, ostroĪnie, zdeterminowana aby uniknąü jakiegokolwiek kontaktu fizycznego, gdy powiedział : " A teraz powiedz co widzisz?" ZmruĪyłam oczy niepewna, kiedy wzruszyłam i powiedziałam : " WiĊc widzĊ bladą skórĊ, długie palce, pieg albo dwa, paznokcie powaĪnie potrzebujące manicuru..." - " Dokładnie" . UĞmiechnął siĊ, gdy powiedział, Īe zdałam najprostszy test na Ğwiecie. " Ale jeĪeli zobaczysz to tak na prawdĊ nie bĊdziesz chciała widzieü wszystkiego. Własciwie widzisz rój molekuł otoczonych protonami, neutronami, elektronami, kwarki. W tych małych kwarkach, w dół przy punkcie najbardziej minuskułowym nie zobaczysz nic, ale czyta, wibrująca energia porusza siĊ wolno, tak Īe zanika całkowicie, ale szybko , tak Īe nie moĪesz zobaczyü co jest faktycznie prawdziwe" ZmruĪyłam oczy nie bardzo wierząc w to. Nawet jeĪeli fakty sa takie, Īe uczył siĊ tych rzeczy przez tysiące lat. - " PowaĪnie Ever. Nic siĊ nie separuje. " Pochylił siĊ nade mną wpełni rozgrzany do motywu. " Wszystko jest jednym. Przedmioty, które pojawiają siĊ gĊste, jak Ty i ja i ten piasek na którym siedzimy są nagromadzone mnóstwem energii wibrując powoli dopóki nie bĊdą całkowicie widoczne, jak np. duchy wibrujące tak szybko, Īe stajĊ siĊ niemoĪliwe by ludzie je widzieli" - " WidzĊ Riley" powiedziałam pragnąc przypomnieü mu ile czasu spĊdzałam ze swoją martwą siostrą. - " Lub przynajmniej kiedyĞ, przed tym jak przekroczyła most i ruszyła dalej" - " I to jest własnie to dlaczego nie moĪesz zobaczyü jej juĪ wiĊcej" westchnął. " Jej wibracje są za szybkie. Choü są tacy, którzy widzą całą przeszłoĞü" Patrzyłam na falujący ocean przed nami. Wieczny, nieustanny, nieĞmiertelny - jak my. - " A teraz podnieĞ swoją rĊke ponownie i chwyü to blisko mojej twarzy tak jakbyĞmy siĊ właĞnie dotykali" Zawahałam siĊ wypełniając moją dłoĔ piaskiem, niechĊtna do zrobienia tego. Inaczej on, znałam cenĊ, straszne konsekwencje, co moĪe przynieĞü najmniejszy kontakt z jego skórą. Dlatego unikałam jego dotyku od poprzedniego piątku. Ale kiedy przyglądałam mu siĊ bacznie, jego dłoni, wziĊłam głeboki oddech i wyciągnĊłam dłoĔ - ciĊĪko oddychając, kiedy rysował tak blisko miejsca, które dzieliło linia cienka jak brzytwa.

- " Czujesz to?" uĞmiechnął siĊ. " To mrowienie i ciepło?" Tą całą złączoną energiĊ? " Wycofał swoją rĊkĊ a nastĊpnie poruszył nią znowu do przodu, manipulując pchniĊcia i szarpanie całej energii cisnącej w obszar pomiĊdzy nami. - " JeĪeli bĊdziemy połączeni jak mówiłeĞ, to dlaczego wszyscy nie czują tego samego?" szepnĊłam wyciągniĊta przez niezaprzeczalnie magnetyczny strumieĔ, jak wydmy miĊdzy nami powodując najwspanialsze ciepło przechodzące przez moje ciało. - " Wszyscy jesteĞmy połączeni, zrobieni z tego samego Ĩródła. Ale jeĪeli pozostawi chłód lub obojĊtnoĞü jedno z nich jest przeznaczone do czegoĞ? Czuje siĊ coĞ takiego" ZamknĊłam oczy i odwróciłam siĊ pozwalając aby łzy spłynĊły mi strumieniem po policzkach. Nie byłam juĪ w stanie ich utrzymaü. Wiedząc, Īe jestem pozbawiona czucia jego skóry, dotyku jego ust, stałego ciepła które biło z jego ciała do mnie. Ta dziedzina energii elektrycznej, ktróra drzy pomiĊdzy nami jest pomiĊdzy nami zamkniĊta, przez decyzjĊ którą musiałam podjąü. - " Nauka jest teraz po prostu doganiana przez co metafizycy i wielcy uczeni są znani od wieków. Wszystko jest energią. Wszystko jest jednoĞcią. " Mogłam usłyszeü Ğmiech w jego głosie, kiedy rysował bliĪej, chĊtniej splatał swoje palce z moimi. Ale odsunĊłam siĊ powoli, łapiąc jego wzrok na wystarczająco długo abym mogła zobaczyü na jego twarz ból - taki sam wyraz robi odkąd robiĊ mu napój z lekarstwem, które ma utrzymaü go przy Īyciu. Zastanawiając siĊ dlaczego jestem taka cicha, mam dystans, jestem odległa - odmawiam jego dotyku, kiedy zaledwie kilka tygodni temu nie mogłam bez tego Īyü. BłĊdnie zakładajac, Īe to dlatego, Īe jego zachowanie jest szkodliwe - flirtował ze Stacie, był okrutny wobec mnie - kiedy prawda jest taka, Īe to nic z tych rzeczy. Był pod zaklĊciem Romana, cała szkoła była. To nie była jego wina. To czego nie wie, to to, Īe gdy antidotum przywróciło go do Īycia zmieszałam z tym moją krew zapewniając, Īe nigdy nie bĊdziemy razem. Nigdy. Kiedykolwiek. Przez całą wiecznoĞü. - " Ever?" szepnął głĊbokim i szczerym głosem. Ale nie mogłam na niego spojrzeü. Nie mogłam go dotknąü. I właĞciwie nie mogłam wymówiü słów na które zasłuĪył: Zawiodłam. Przepraszam. Roman mnie oszukał. Byłam zdesperowana i głupia, Īeby zaufaü jego taktyce - a teraz nie ma Īadnej nadziei dla nas, poniewaĪ jeĪeli mnie pocałujesz, jeĪeli zmieszamy nasze DNA - umrzesz. Nie mogłam tego zrobiü. Jestem tchórzem. Jestem patetyczna i słaba. A teraz nie mam jak tego odwróciü. - " Ever proszĊ, co siĊ dzieje?" zapytał dostrzegając mój płacz. " JesteĞ taka juĪ od kilku dni. To przeze mnie? To przez coĞ co zrobiłem? PoniewaĪ wiesz, Īe nie pamiĊtam zbyt duĪo z tego co siĊ osatnio działo a wspomnienia, które zaczynają wypływaü na powierzchniĊ musisz wiedzieü, ze to nie byłem prawdziwy ja. Nigdy bym celowo ciĊ nie skrzywdził. I nigdy ciĊ nie skrzywdzĊ w jakikolwiek sposób" ĝcisnĊłam siĊ mocno za ramiĊ, chrzĊszcząc moim ramieniem i pochylając głowĊ. Chciałam staü siĊ mniejsza, tak Īeby nie mógł mnie widzieü. Wiedząc, Īe jego słowa są prawdziwe, Īe nie byłby zdolny skrzywdziü mnie, tylko ja mogłam zrobic cos tak szkodliwego, tak nierozwaĪnego, tak absurdlanie impulsywnego. Tylko ja mogłam byü na tyle głupia, aby złapaü siĊ na przynĊtĊ pozostawioną przze Romana. WiĊc aby udowodniü sobie, Īe Damen to moja prawdziwa miłoĞü - chcąc byü jedyną, która mogła go wybawiü, a teraz musi patrzeü na bałagan jaki zrobiłam.

Poruszył siĊ w moją stronĊ, kładąc swojĊ dłonie obok moich, chcąc uchwyciü mnie w talii i pociągnąü do siebie. Ale nie mogłam ryzykowaü bliskoĞci, moje łzy są teraz Ğmiertelne i muszą siĊ trzymaü z daleka od jego skóry. PodwinĊłam nogi i zaczĊłam biec w kierunku oceanu, pozwalając aby zimna woda obmyła moje łydki. PragnĊłam aby móc nurkowaü głĊboko pod wodą i byü prowadzona przez fale. Wszystko aby uniknąü wypowiedzenia słów - wszystko, aby uniknąü powiedzenia mojemu wiecznemu partnerowi, mojemu jedynemu chłopakowi przez ostatnie tysiąc lat - Īe podczas gdy ona dał mi wiecznoĞü - ja przyniosłam nam koniec. PozostanĊ taka cicha i spokojna. Czekając aĪ zajdzie słoĔce, wreszcie odwróciłam siĊ w jego stronĊ. Patrząc na jego ciemny zarys, prawie nie do odróznienia nocą, mówienie o przeszłoĞci paliło mi gardło, kiedy wybełkotałam: - " Damen... kochanie... jest coĞ co muszĊ ci powiedzieü."

Rozdział 2

KlĊczałam obok niego, trzymając rĊce na kolanach, tak, Īe palce miałam schowane w piasku. Chciałam aby spojrzał na mnie, aby coĞ powiedział. Nawet jeĪeli miałby powiedzieü coĞ co i tak wiem - Īe popełniłam głupi i Ğmiertelny błąd - który prawdopodobnie nigdy nie zostanie naprawiony. ChĊtnie bym to zaakceptowała - do licha, zasługiwałam na to. To czego nie mogĊ znieĞc to jego absolutna cisza i daleki wzrok. Chciałam coĞ powiedzieü aby złamaü tą ciszĊ, cokolwiek, kiedy spojrzał na mnie ze wzrokiem tak zmĊczonym, który jest ucieleĞnieniem jego 600lat. - " Roman" westchnął potrząsając głową. " Nie znałem go, nie mam Īadnego pomysłu... " jego głos ciągnał siĊ długo z jego wzrokiem. - " Nie ma sposobu ĪebyĞ mógł coĞ wiedzieü" powiedziałam, Īeby usunąü całe poczucie winy, które w tej chwili było w nim. " ByłeĞ pod jego urokiem od pierwszego dnia. Uwierz mi, miał wszystko zaplanowane, zadbał o to, aby wszystkie wspomnienia zostały usuniĊte" Jego wzrok spoczął na mnie, uwaĪnie mnie badając przed tym jak stanął i odwrócił siĊ. Spoglądając na ocean zacisnął dłonie w piĊĞci i powiedział : - " Skrzywdził ciĊ? Skrzywdził ciĊ lub zaszkodził ci w jakikolwiek sposób? " PotrząsnĊłam głową. " Nie musiał. Wystarczyło, Īe zranił mnie przez ciebie" Odwrócił siĊ. Jego oczy były coraz ciemniejsze, a rysy twarzy coraz bardziej twardniały. Wzdychając głĊboko, w koĔcu powiedział : " To moja wina" Gapiłam siĊ, zastanawiając siĊ jak moĪe w to wierzyü. PodnoszĊ siĊ na nogi i stając koło niego zaczynam płakaü mówiąc: - " To Ğmieszne! OczywiĞcie, Īe to nie twoja wina! SłyszałeĞ cokolwiek z tego co powiedziałam? " PotrząsnĊłam głową. " Roman zatruł twój napój i zahipnotyzował ciĊ. Nie jesteĞ niczemu winien, wykonywałeĞ po prostu jego rozkazy - nie mogłeĞ tego kontrolowaü!" JuĪ prawie skoĔczyłam, gdy machnął rĊką, oddalając moje słowa. - " Ever nie widzisz? Tu nie chodzi o Romana albo o ciebie, tylko o karme. To kara, ktora trwa od szeĞciu wieków za moje egoistyczne Īycie" Potrząsnął głową i zasmiał siĊ, nie był to Ğmiech mówiący abym siĊ do niego przyłączyła. To innego rodzaju Ğmiech - taki, który sprawiał Īe przechodził mnie dreszcz.

- " Po tych wszystkich latach kochania ciĊ i tracenia ciĊ raz po raz byłem pewny, Īe to była moja wina za sposób mojego Īycia, nie mając pojĊcia, Īe zginĊłaĞ z rĊki Driny. Ale teraz widzĊ prawdĊ, przegapiłem wszystko. Po prostu byłem pewny, Īe utrzymam karmĊ przez bycie nieĞmiertelnym i przez to, Īe bĊdĊ miał ciĊ zawsze przy sobie, karma naĞmiewa siĊ pozwalając byü nam ostatnio razem, ale tylko wtedy gdy nie bĊdziemy siĊ dotykac nigdy wiĊcej" SiĊgam do niego chcąc go zatrzymaü, pocieszyü, namówiü, Īe to wszystko nie jest prawdą. Ale powstrzymałam sie bardzo szybko, pamiĊtając o niezdolnoĞci dotykania go. - " To nie prawda" powiedziałam wpatrzona w niego. " Dlaczego miałbyĞ byü ukarany, kiedy to ja popełniłam błąd? Nie widzisz tego?" potrząsnĊłam głową, sfrustrowana jego szczególnym sposobem myĞlenia. " Roman planował to bardzo długo. Kochał Drine - załoĪĊ siĊ, Īe nie wiedziałeĞ tego, co? Był jednbą z sierot zaatakowanych zarazą w renesansowej Florencji i kochał ją od wszystkich tych wieków, był gotowy zrobiü dla niej wszystko. Ale Drine to nie obchodziło. On jej nie obchodził, bo kochała tylko ciebie - a ty kochałeĞ tylko mnie - i po tym jak zabiłam ją Roman postanowił mnie odszukaü - tylko zrobił to przez ciebie. Chcąc Īebym czuła ból nie bĊdąc w stanie dotknąü ciĊ nigdy wiĊcej - tak jak czuł siĊ z Driną. I to wszystko stało siĊ tak szybko, po prostu... " Zatrzymałam siĊ wiedząc, Īe to na nic, to tylko puste słowa. Zatrzymał siĊ nasłuchując po tym jak zaczĊłam mówiü, przekonany, Īe zawinił. Ale odmówiłam odwiedzania tego miejsca i nie chcĊ Īeby on teĪ je odwiedzał. - " Damen proszĊ! Nie moĪesz tak po prostu zrezygnowaü. To nie jest karma - to ja. Popełniłam błąd, Ğmiertelny, okropny błąd. Ale to nie znaczy, Īe nie moĪemy tego naprawiü. Musi byü jakieĞ wyjĞcie. " Wymusiłam entuzjazm, którego na prawdĊ nie czułam. Damen stał naprzeciwko mnie. Jego ciemna sylwetka w nocy, ciepły a zarazem smutny uĞmiech, zmĊczony wzrok słuĪył jako nasz jedyny uĞcisk. - " Nigdy nie powinienem tego zaczynaü" powiedział. " Nigdy nie powinienem robiü tego eliksiru - powinienem pozwoliü Īeby rzeczy przybrały swój naturalny bieg. na prawdĊ Ever. Spójrz tylko do czego to doprowadziło - to wniosło jedynie ból! " Potrząsnął głową, patrząc tak smutno, z taką koncentracją, to sprawiło, Īe w moim sercu pojawiła siĊ dziura. - " Jest jeszcze czas, choüby dla ciebie. Masz całe Īycie przed sobą - całą wiecznoĞc, gdzie bĊdziesz mogła robiü co tylko zechcesz, bĊdziesz mogła byü kimkolwiek zechcesz. Ale ja.. ." Wzruszył ramionami. " Jestem zepsuty. MyĞlĊ, Īe wszyscy moĪemy zobaczyc wynik moich szeĞciuset lat" - " Nie!" Mój głos drĪał tak samo jak moje wargi, rozprzestrzeniając siĊ na moich policzkach. " Nie moĪesz odejĞü. Nie moĪesz mnie zostawiü! Przeszłam w ostatnim miesiącu przez piekło aby ciĊ uratowaü, a teraz mówisz mi Īe ryzegnujesz. jesteĞmy sobie przeznaczeni, to są twoje słowa. DoĞwiadczamy po prostu przejĞciowych trudnoĞci, to wszystko. Ale jeĪeli połączymy nasze głowy razem wiem, Īe znajdziemy jakieĞ wyjĞcie Īeby... " Przestałam mówiü, mój głos zanikł skoro jest gotowy do odejĞcia. Wiem, Īe nadszedł czas, aby opowiedzieü resztĊ historii, którą wolałam ominąü. MoĪe wtedy zobaczy to z innej strony, moĪe wtedy... - " Jest wiĊcej" Powiedziałam pĊdząc do przodu, nie mając pojĊcia co bĊdzie dalej. " WiĊc moĪna zakładaü, Īe karma jest nieobecna, aby daü ci coĞ, cokolwiek co potrzebujesz wiedzieü, coĞ z czego nie jestem za bardzo dumna, ale... " WziĊłam głĊboki wdech i powiedziałam mu o mojej podrózy do Summerlandu - o magicznym wymiarze, pomiĊdzy wymiarami, gdzie nauczyłam siĊ, jak cofnąü siĊ w czasie - i o moĪliwoĞci wyboru pomiĊdzy nim a moją rodziną - wybrałam ich. Przekonana, Īe moge jakoĞ przywrociü przeszłoĞü byłam pewna Īe było kradzione, ale gdy tylko zaczĊła siĊ lekcja, wiedziałam : Czasami los połoĪony jest na obrzeĪach naszego zasiĊgu. Z trudem przełykałam i gapiłam siĊ w piasek, niechĊtna, aby zobaczyü reakcjĊ Damena, gdy patrzył siĊ w oczy, które go zdradziły. Ale zamiast oszaleü lub byü zdenerwowany jak myĞlałam otoczył mnie najpiĊkniejszym białym

Ğwiatłem - Ğwiatłem dającym komfort, wyrozumiałym, czystym - to było jak wejĞcie do Summerlandu - tylko lepsze. WiĊc zamknĊłam oczy i otoczyłam go równieĪ Ğwiatłem, akiedy ponownie otworzyłam oczy byliĞmy zawiniĊci w najpiĊkniejszy magiczny blask. - " Nie miałaĞ wyboru" powiedział łagodnie, patrząc na mnie kojąco, robiąc wszystko aby ułatwiü mi poczucie wstydu. " OczywiĞcie Īe wybrałaĞ rodzinĊ. To najlepsze co mogłaĞ zrobiü. Zrobiłbym tak samo - mając wybór... " SkinĊłam. Jego Ğwiatło Ğwieci jaĞniej i objĊło mnie telepatycznie. Wiedząc, Īe to nie jest tak pocieszające, ale narazie musi mi to wystarczyü. - " Wiem o twojej rodzinie, wiem o nich wszystko, widziałam to.. " Patrzy na mnie oczami tak ciemnymi i tak intensywnie, zachĊcając abym kontynuowała. - " Zawsze miałeĞ jakieĞ sekrety na temat swojej przeszłoĞci, z kąd pochodzisz, jak ĪyłeĞ pewnego dnia kiedy byłam w Summerlandzie zapytałam o ciebie.. i... cała twoja historia Īycia została ujawniona " ZacisnĊłam usta razem, stał naprzeciwko mnie tak cicho , tak spokojnie. WzdychnĊłam kiedy spojrzał na mnie, telepatycznie przesyłając mi uĞcisk jego palców na moim policzku - tworząc obraz tak zamierzony, tak namacalny, tak, Īe wydawał siĊ prawdziwy. - " Przepraszam" powiedział, gładząc telepatycznie kciukiem mój podbródek. " Przykro mi, Īe byłem taki zamkniĊty i nie chciałem siĊ tym z tobą dzieliü. Ale nawet jeĪeli stało siĊ to lata temu, to nie chcĊ o tym dyskutowaü" SkinĊłam ze zrozumieniem nie mając zamiaru naciskaü go. Był Ğwiadkiem morderstwa swoich rodziców i nie zamierzałam tego kontynuowaü. - " Ale jeste wiĊcej." powiedziałam, myĞląc, Īe moĪe przywrócĊ mu trochĊ nadziejĊ mówiąc o wszystkiem czego siĊ nauczyłam. - " Kiedy oglądałam jak rozwijało siĊ twoje Īycie, na koĔcu Roman ciĊ zabił. Ale mimo, Īe wydawało siĊ to nieuchronne, uratowałam ciĊ" Patrząc na niego, czując, ze go przekonałam, pĊdziłam do przodu, nie chcąc go utraciü ponownie. " To znaczy, Īe czasami nasz los jest niezmienny, ale czasami moĪna go zmieniü, ale są teĪ chwile, kiedy jest to jedynie zarys czegoĞ, zanim cokolwiek zrobimy. WiĊc kiedy nie mogłam uratowaü mojej rodziny przed przejĞciem, to tylko dlatego, Īe takie było przeznaczenie i tego nie mogłam zmieniü. Lub kiedy Riley kilka sekund przed wypadkiem powiedziała : Nie moĪesz zmieniü przeszłoĞci, to siĊ po protu stało. Ale gdy znalazłam siĊ z powrotem w Lagunie i udało mi siĊ uratowaü ciebie, myĞlĊ, Īe udowodniłam, Īe przyszłoĞü nie zawsze jest konkretna, nie wszystko jest nam pisane." - " MoĪe tak" powiedział, wpatrując siĊ we mnie. " Ale nie moĪesz uciec karmie Ever. To nie jest sĊdzią, nie jest to ani dobre ani złe, jak wiĊkszoĞü ludzi sądzi. To wynik wszystkich działaĔ - pozytywny lub negatywny - stałej równowagi wydarzeĔ - przyczyny i skutki - dawanie i zabieranie - coĞ co rzucasz za siebie. " westchnął. " JednakĪe moĪesz to wyraziü, to to samo co koniec. I jak chcesz myĞlec inaczej, to jest to co dzieje siĊ tutaj. I właĞnie moje działanie doprowadziły mnie do tego." potrząsnął głową. " Cały czas powtarzałem sobie, Īe robiłem to z miłoĞci - ale teraz widzĊ, jakie to było samolubne - poniewaĪ nie mogłem Īyc bez ciebie. WłaĞnie dlatego to wszystko siĊ dzieje. " - " To wszystko?" potrząsnĊłam głową, nie wierząc, Īe jest gotów poddaü siĊ tak łatwo. " Tak to siĊ skoĔczy? Po prostu dlatego, Īe jesteĞ pewien, Īe jesteĞ Ğcigany przez karme i nawet nie zamierzasz próbowaü walczyü? PrzeszedłeĞ tyle udowadniając, Īe moĪemy byü razem, a teraz stoimy sobie na przeszkodzie. Nie masz zamiaru spróbowaü zburzyü tego muru, który stoi pomiĊdzy nami?" - " Ever." Jego wzrok jest ciepły, kochający, w pełni wyczerpujący, ale nie zrobił nic aby w jego głosie nie było słychaü poraĪki. - " Przykro mi, ale jest kilka rzeczy, wiem to" - " tak dobrze..." PotrząsnĊłam głową, spuszczając wzrok i gapiąc siĊ w dół na ziemie,

grzebiąc palcem głĊboko w piasku. - " Tylko dlatego, Īe jesteĞ starszy ode mnie o kilka wieków nie oznacza, Īe masz ostatnie słowo. Bo jeĞli jesteĞmy w tym razem naprawdĊ, razem Īyjemy, wtedy zdajesz sobie sprawĊ, Īe to nie tylko z tobą coĞ siĊ dzieje, jestem teĪ tego czĊĞcią. A ty nie moĪesz od tego uciekaü - nie moĪesz uciekaü ode mnie! Musimy przezywciĊĪyü to razem! Musi istnieü sposób... " Przerwałam cała siĊ trzĊsąc i nie mogąc mówiü dalej, poniewaĪ głos ugrzązł mi w gardle. Wszystko co mogĊ zrobiü to staü przed nim i w milczeniu próbowaü go skłoniü do przyłączenia siĊ do mnie w walce, mimo, Īe nie jestem pewna czy mogĊ wygraü. - " Nie planowałem ciĊ zostawiü" powiedział wpatrując siĊ we mnie wzrokiem pełnym tĊsknoty. - " Nie potarfie ciĊ zostawiü Ever. Uwierz mi próbowałem, ale w koĔcu zawsze jakimĞ sposobem znajdowałem siĊ obok ciebie. JesteĞ wszystkim czego pragnąłem - wszystkim co kocham... ale Ever... " - " Nie ma Īadnego ale. " potrząsnĊłam głową, chcąc mogąc zatrzymaü, dotknąc go, wtuliü moje ciało w jego ciało. - " Nie ma ale. Musi byü jakiĞ sposób, jakieĞ lekarstwo. A razem moĪemy go znaleĨü. Po prostu wiem, Īe to zrobimy. ZaszliĞmy za daleko, by Roman mógł nas rozdzieliü. Ale nie potrafiĊ zrobiü tego sama. Bez twojej pomocy. WiĊc proszĊ obiecaj mi, obiecaj Īe mi spróbujesz." Patrzy na mnie wabiąc mnie do Ğrodka. Zamyka oczy, wypełniając cała plaĪe tulipanami. Cała zatoka jesy wypełniona czerownymi płatkami, które znajdują siĊ na szczycie zakrzywionej zielonej łodyĪki - ostateczny symbol naszej dozgonnej miłoĞci pokrywa teraz kaĪdy cal plaĪy. Potem wsuwa rĊkĊ przeze mnie i prowadzi mnie do samochodu. Nasza skóra jest oddzielona tylko przez jego giĊtką, czarną kurtkĊ ze skóry ekologicznej i moją koszulkĊ z bawełny ekologicznej. Wystarczy, aby zaoszczĊdziü konsekwencji przypadkowej wymianie DNA, ale nie na mrowienie i ciepło, które jest miĊdzy nami.

Rozdział 3

- " Wiesz co?" Miles gapił siĊ na mnie siedząc w moim samochodzie, wytrzeszczając na mnie swoje duĪe brązowe oczy i słodką twarz dziecka wijącą siĊ ze Ğmiechu. - " Nie wiesz, co? Chyba nie. Po prostu ci powiem, nigdy w to nie uwierzysz! Nie musisz zgadywaü" UĞmiechnĊłam siĊ, słuchając jego myĞli kilka chwil przed tym jak siĊ odezwał i powstrzymując siĊ, Īeby nie powiedzieü: Jedziesz na warsztaty aktorskie do Włoszech! co mi przed chwilą powiedział : " JadĊ na obozy aktorskie do Włoszech. Nie sprostowanie, do Florencji, Włoszech. Domu Leonarda da Vinci, Michała Anioła, Raphaela... " I twojego dobrego przyjaciela Damena Augusta, ktory faktycznie znał wszystkich z tych artystów! - " Wiedziałem o takiej moĪliwoĞci przez kilka tygodni, ale wczoraj stało siĊ to oficjalne i nadal nie mogĊ w to uwierzyü! Osiem tygodnii we Florencji, nic nie robiąc tylk grając, jedząc i rozmawiając z gorącymi włoskimi mĊĪczyznami... " Rzuciłam na niego okiem i z powrotem na drogĊ. " A Holtowi dobrze z tym wszystkim?" Miles spojrzał na mnie. " Ej, znasz üwiczenia. To co siĊ stanie we Włoszech pozostanie we Włoszech"

Z wyjątkiem robienia tego. Moje myĞli powirowały do Driny i Romana, zastanawiając siĊ jak duĪo nieĞmiertelnych łotrów wciąĪ tam tylko czekają, aby pokazaü siĊ w Laguna Beach i przeĞladowaü mnie. - " W kaĪdym razie, wyjeĪdĪam wczeĞnie zaraz po przyjĞciu ze szkoły. A muszĊ tyle przygotowaü do tego czasu! Oh i zapomniałem o najlepszej czĊĞci - dobrze - jednej z najlepszej czĊĞci. Tak to wszystko idealnie działa, bo mój obecnie prowadzony Hairspray bĊdzie koĔczył tydzieĔ prezed wyjazdem, wiĊc to bĊdzie mój ostatni ukłon, jak Tracy Turnblad - mówiĊ serio, jak doskonałe jest to?" - " NaprawdĊ doskonałe" uĞmiechnĊłam siĊ. " Serio. GratulujĊ. To takie wystrzałowe. I zasłuĪenie dodam, Īe chciałabym tylko móc iĞü z tobą" W momencie, gdy to powiedziałam zdałam sobie sprawĊ, Īe to prawda. Byłoby miło uciec od wszystkich problemów, byü na pokładzie samolotu i uciec od tego wszystkiego. Poza tym brakuje mi układania siĊ z Milesem. Kilka ostatnich tygodni, gdzie on wraz z Haven ( z resztą szkoły) byli pod zaklĊciem Romana, były to najbardziej samotne dni w moim Īyciu. Nie mając Damena obok siebie było trudniej znieĞü niĪ myĞlałam, ale bez poparcia moich dwóch najlepszych przyjaciół byłam na krawĊdzi. Ale Miles i Haven nie pamiĊtają niczego z tamtego okresu. Tylko Damen ma po czĊĞci do tego dostĊp, co wprawia go w straszne poczucie winy. - " Szkoda, Īe nie moĪesz polecieü ze mną" powiedział, brudząc mój radioodtwarzacz i starając siĊ znaleĨü soundtrack pasujący do jego nastroju. - " MoĪe po ukoĔczeniu studiów pojedziemy wszyscy do Europy! Pojedziemy pociągiem Eurail, zatrzymamy siĊ w schronisku młodzieĪowym, bĊdziemy podróĪowaü z plecakiem - jak fajen to bĊdzie? Tylko nas szeĞcioro, wiesz, ty i Damen, Haven i Josh, ja i ktokolwiek... " - " Ty i ktokolwiek?" spojrzałam na niego. " Co to miało znaczyü?" - " Jestem realistą. " westchnął - " ProszĊ." przewróciłam oczami. " Od kiedy?" - " Od ostatniej nocy, kiedy okazało siĊ, Īe jadĊ do Włoch" ĝmieje siĊ, przeczesując włosy rĊką. " Posłuchaj. Holt jest Ğwietny i wszystko, nie zrozum mnie Ĩle. Ale nie mogĊ siĊ oszukiwaü. Nie mogĊ udawaü, Īe to coĞ wiĊcej, niĪ jest. To tak jakbyĞmy mieli datĊ waĪnoĞci, rozumiesz? Pełne trzy akty z okreĞlonym początkiem, Ğrodkiem i koĔcem. To nie to samo co ty i Damen. Twój chłopak jest inny. JesteĞ skazana na doĪywocie. " DoĪywocie? Patrzyłam na niego, potrząsając głową, gdy zatrzymywałam siĊ na Ğwiatłach. " Brzmi bardziej jak wiĊzienie, niĪ długo i szczĊĞliwie" - " Wiesz co mam na myĞli" Spogląda na swoje manicure, odwracając raĪąco róĪowe paznokcie w stylu Tracy Turnblad. " Tylko, Īe ty Īyjesz z nim w zgodzie, połączeni. I chodzi mi o to, Īe dosłownie przy okazji zawsze pójdziesz za tym" Nigdy wiĊcej. Z trudem przełknĊłam, nabijając gazu i czekając, aĪ zaĞwieci siĊ zielone przejeĪdĪając przez skrzyĪowanie z piskiem opon i pozostawiając za sobą widoczny Ğlad gumy. Zwalniam, gdy dojeĪdĪam do parkingu i wypatrujĊ Damena, który zawsze parkujĊ na najlepszym miejscu obok mnie. Ale nawet jak juĪ zaparkowałam, nie mogłam go nigdzie znaleĨü. Wspinałam siĊ, wyglądając i zastanawiając siĊ gdzie on moĪe byü, ale właĞnie pojawił siĊ przy mnie z rĊką w rĊkawiczce opierając ją na moich dzwiach. - " Gdzie twój samochód?" Zapytał Miles patrząc na niego, jak zatrzaskuje dzwi i zawiesza swój plecak na ramiĊ. " I co z twoją rĊką?" - " Pozbyłem siĊ go." powiedział Damen wpatrując siĊ we mnie. Wtedy spojrzał na Milesa i dodał : " Samochodu, nie rĊki" - " W handlu?" Zapytałam, ale tylko dlatego, Īe Miles słuchał nas uwaĪnie. Damen nie

potrzebował kupowaü, sprzedawaü, handlowaü, jak inni ludzie. Mógł zrobiü sobie cokolwiek tylko chciał. Potrząsnął głową i zaprowadził mnie do bramy, uĞmiechając siĊ. " Nie po prostu stoi na drodze, klucz w stacyjce, silnik pracuje." Słucham? Miles skowyczył. " Chcesz powiedziec, Īe zostawiłeĞ swoje lĞniące, czarne BMW M6 Coupe na drodze?" Damen skinął. - " Ale to samochód za sto tysiĊcy dolarów! " Miles gapil siĊ dopóki jego twarz nie zrobiła siĊ czerwona. - " Sto dziesiĊü tysiĊcy dolarów" Damen zaĞmiał siĊ. " Nie zapominaj, Īe był w pełni dostosowany i naładowany opcjami" Miles gapił siĊ na niego, a oczy praktycznie wychodziły mu z orbit. Nie był w stanie zrozumieü, jak ktoĞ mógł zrobiü coĞ takiego - dlaczego ktoĞ miałby robiü coĞ takiego. - " Dobrze wiĊc powiedz mi to wprost.. właĞnie siĊ obudziłeĞ i postanowiłeĞ.. Co do diabła? MyĞlĊ, Īe po prostu wyrzuciłbym swój luksusowy, absurdalnie drogi samochód na skraj drogi. GDZIE KAĩDY MOĩE GO WZIĄû? " Damen wzruszył ramionami. " DoĞü duĪo" - " PoniewaĪ przypadkiem nie zauwaĪyłeĞ" Miles powiedział praktycznie teraz dopiero oddychając. " Niektórzy z nas są pozbaiweni samochodu. Niektórzy z nas urodzili siĊ mając okrutnych rodziców i są zmuszeni polegaü na uprzejmoĞci znajomych do koĔca Īycia!" - " Wybacz" Damen wzruszył ramionami. " Chyba nie pomyĞlałem o tym. Ale jeĪeli poczujesz sie lepiej, to było bardzo dobrą sprawą." Wtedy spojrzał na mnie, spotykając mój wzrok, w ten sam sposób, Īe ogarnĊłam mnie fala ciepła i to straszne uczucie, Īe porzucanie samochodu to dopiero początek jego planów. - " Jak dotarłeĞ do szkoły? " zapytałam gdy dotarliĞmy do bramy gdzie czekała na nas Haven. - " Przyjechał autobusem" Haven była wpatrzona w nas, jej niedawno malowana niebieska grzywka uderzała. " Ja Īartowałam ty nie. Nie uwierzyłabym, gdybym nie zobaczyła tego na własne oczy. Obserwowałam go wspinającego siĊ do duĪego Īółtego autobusu, wĞród pierwszaków, którzy w przeciwieĔstwie do Damena nie mają innego wyobru, jak tylko nim dojeĪdĪaü" PotrząsnĊła głową. " Byłam wstrząĞniĊta, zamrugałam nawet parĊ razy oczami, Īeby siĊ upewniü czy to prawda. Kiedy jeszcze nie byłam o tym przekonana, rzuciłam zdjĊcia na komórkĊ i wysłałam do Josha, który to potwierdził. " Rzuciłam okiem na Damena zastanawiając siĊ co ewentualnie moĪe robiü i wtedy zauwaĪyłam, Īe porzucił swój zwykły sweter z kaszmiru zastĊpując go zwykłą koszulką z bawełny, tak samo jak jego markowe, zaprojektowane dla niego dzinsy zostały zastąpione zwykłymi dzinsami z kieszeniami, których nazwa firmy nic nie mówiła nikomu. Nawet czarne buty motocyklowe, zostały zastąpione na gumowe, brązowe japonki. I mimo, Īe nie wymagam Īeby wyglądał poraĪająco przystojnie, jak pierwszego dnia - jego nowy wygląd nie pasuje do niego, nie jest jego. Lub przynajmniej nie jestem przyzywczajona do niego. Mam na myĞli, Īe podczas gdy Damen jest niewątpliwie inteligentny, miły, kochający, wspaniałomyĞlny, hojny - jest równieĪ nieco ekstrawagancki i próĪny. Zawsze miał obsesjĊ na punkcie swojego samochodu, wyglądu i wizerunku. I nigdy nie próbował podczepiü siĊ pod jego prawdziwą date urodzenia, bo dla kogoĞ kto zecydował siĊ byü nieĞmiertelny nie ma miejsca na kompleks z powodu swojego wieku. Ale mimo, Īe zwykle nie obchodzi mnie to jak siĊ ubiera i czym przyjeĪdĪa do szkoły, kiedy

patrzĊ na niego, mam znowu to okropne uczucie wewnątrz, jakby wszystko siĊ przekrĊcało natarczywy nacisk, wymagający ode mnie uwagi. Ostateczne ostrzeĪenie, Īe jest to tylko początek. ĩe ta nagła przemiana wykracza głĊbiej niĪ kilka redukcji kosztów, altruistycznego i proekologicznego programu. To ma coĞ wspólnego z ostatnią nocą. CoĞ nawiedza go przez karmĊ. Jak on przekonał siĊ, Īe rezygnując ze wszystkich najcenniejszych rzeczy wszystko wróci do równowagi. - " Mamy?" UĞmiechnął siĊ Ğciskając moją rĊkĊ gdy zadzwonił drugi dzwonek, prowadząc mnie z dala od Milesa i Haven, co moĪe siĊ wydaü kolejnymi punktami w tą i z powrotem. PróbujĊ ustalic co siĊ z nim dzieje. PatrzĊ na niego, jego dłoĔ w rĊkawiczce dotyka mojej twarzy. Pytam: - " O co chodzi? Co naprawdĊ stało siĊ z twoim samochodem?" - " Mówilem ci juĪ" westchnął. " Nie potrzebujĊ go. Jest to juĪ niepotrzebne, nie zamierzam siĊ o to martwiü - grymasiü. " ZaĞmiał siĊ patrząc na mnie. Ale gdy nie przyłączyłam siĊ do niego, pokrĊcił głową i powiedział : - " Nie patrz tak powaĪnie, To nic wielkiego. Kiedy zdałem sobie sprawĊ, Īe nie jest to coĞ czego potrzebujĊ, zostawiłem go z boku drogi, gdzie ktoĞ moĪe go znaleĨü" ZacisnĊłam wargi i patrzyłam prosto przed siebie chcąc móc siĊ wspiąü do jego umysłu i zoabzcyü o czym myĞli, zachowaü to dla siebie, dotrzeü do sedna tego, co siĊ dzieje naprawdĊ. Bo pomimo sposobu w jaki patrzy na mnie, mimo lekcewaĪącego wzruszenia ramionami, w tym co powiedział jest trochĊ sensu. - " Dobrze, Īe wszystko jest wporządku. To znaczy, jeĪeli to właĞnie jest tym czego potrzebujesz to super, baw siĊ dobrze" Wzruszyłam ramionami w pełni przekonana, Īe nie do koĔca Ğwietnie, choü lepiej było to powiedzieü. " Ale w jaki sposób zamierasz teraz obejĞü siĊ bez swojego porzuconego samochodu? To znaczy, gdybyĞ nie zauwaĪył to jest California, a bez samochodu nie dostaniesz siĊ tu nigdzie " Patrzy na mnie wyraĨnie rozbawiony moim wybuchem, która nie jest reakcją którą planowałam. - " Co jest złego w autobusach? Są darmowe." Patrzyłam na niego, krĊcąc z niedowierzania głową. Od kiedy martwisz sie o koszty Panie Wygrywający Miliony Na WyĞcigach Konnych i Manifestujący Cokolwiek Sobie Tylko Zapragniesz? WłaĞnie zdałam sobie sprawĊ z tego, Īe zapomniałam uĪyü tarczy. - " Tak mnie widzisz?" ZatrzymujĊ siĊ nieĞmiało w klasowych dzwiach oczywiĞcie bolejąc nad moją nieostroĪnoĞcią. - " Jako płytkiego, materialistycznego, narcystycznego, plucha popychu konsumenckiego?" - " Nie!" Rozpłakałam siĊ potrząsając głową i Ğciskając jego rĊkĊ. Miałam nadziejĊ go przekonaü, mimo, Īe mówiłam serio. Nie tylko w zły sposób, jak mu siĊ to wydaje. Doceniałam w moim chłopaku subtelne rzeczy i mniej w wersji , w której flirtował ze Stacie. - " Ja tylko... " Zezowałam, chcąc byü choüby w połowie tak wymowna jak on. " Nie rozumiem tego." WestchnĊłam. " Co jest z rĊkawicą?" Podniosłam do góry jego dłoĔ, tak abyĞmy mogli zobaczyü ją razem. - " Czy to nie oczywiste?" PokrĊcił głową i pociągnął mnie w stronĊ dzwi. Ale ja po prostu stałam w miejscu odmawiając dalszego pójĞcia. Nic nie jest oczywiste. Nic juĪ nie ma sensu. Zatrzymuje dłoĔ na pokrĊtle. Zabolało mnie, gdy powiedział:

- " MyĞlałem Īe to dobre rozwiązanie na teraz. Ale moĪe wolisz Īeby Cie nie dotykał w ogóle?" Nie! To nie to czego chciałam! Przeszłam do telepatii w chwili podejĞcia niektórych kolegów, przypominając mu jak trudno mi było unikając jego dotyku przez ostatnie trzy dni. Udając, Īe jest mi zimno, gdyĪ oboje wiemy, Īe my nie chorujemy i udając inne Ğmieszne techniki, aby uniknąü uczusia wstydu. To była tortura. Mieü chłopaka tak wspaniałego, seksownego - i nie móc go dotknąü - to była najgorsza z tortur. - " Wiem, Īe nie moĪemy ryzykowaü przypadkową wymianą DNA lub czymĞ w tym stylu, ale nie sądzisz, Īe wygląda to... dziwnie?" Szepnełam, czekając aĪ znowu bĊdziemy sami. - " Nie obchodzi mnie to" Jego wzrok był otwarty, szczery, jego twarz była tuĪ przy mojej twarzy. " Nie obchodzi mnie co inni ludzie pomyĞlą. Obchodzisz mnie tylko ty." ĝcisnął moją rĊke, otworzył dzwi i poprowadził mnie w prawo od razu do naszej ławki, mijając po drodzĊ Stacie. I mimo, Īe nie widzialam jej od piątku, gdy Roman zrzucił zaklĊcie, jej nienawiĞc do mnie na pewno nie zmalała. Ale gdy w pełni jestem juĪ obojĊtna na jej manewry - dzisiaj jest zbyt rozproszona przez owy wygląd Damena, by próbowaü starych zagraĔ. Spogląda na niego od dołu do góry, przed rozpoczĊciem wszystkiego od nowa. Ale ignorując mnie nie pozwala mi na relaks lub na zaufanie, Īe to koniec. Bo prawda jest taka, Īe nigy siĊ nie jest ze Stacie. Jasno daje do zrozumienia, Īe czegoĞ dokonała. Zapowiadało to ciszĊ przed burzą. - " Ignoruj ją." szepnął Damen . I nawet jeĪeli skinĊłąm prawda jest taka, Īe nie potrafiłam. Nawet jeĪeli bym chciała udawaü, Īe jest niewidoczna - nie mogłam. Jest teraz przy mnie i mam kompletną obsesjĊ na jej punkcie. Wpatrywałam siĊ w jej myĞli, chcąc zobaczyü co sie miĊdzy nimi wydarzyło. Bo choü wiem, Īe Roman jest odpowiedzialny za wszystkie flirty, pocałunki, przytulanie, nie miałam wyboru, aby tego nie zobaczyü. Choü wiem, Īe Damen był całkowicie pozbawiony własnej woli - nie mógł zmieniü tego co siĊ działo - Damen całował ją wĊdrując dłoĔmi po jej ciele. I nawet jeĪeli wiem, Īe nie przejdziemy dalej chciałabym poczuü siĊ choü trochĊ lepiej mając kopiĊ zapasowĊ jako dowód na potwierdzenie mojej teorii. I pomimo tego, jak szalone, bolesne i masochistyczne to jest - nie skoĔczy siĊ dopóki nie oddam jej pamiĊci, co w koĔcu zostały ujawione bolesne, rozdzierające, straszne szczegóły. Jestem juĪ tak zagłĊbiona podróĪą w samo sedno jej mózgu, gdy Damen Ğciska mnie za rĊkĊ i mówi: - " Ever proszĊ, przestaĔ siĊ torturowaü. Mówiłem ci juĪ, Īe nie ma na co patrzeü" Z trudem przełknĊłam wpatrzona w tył jej głowy, patrząc jak plotkuje z Honor i Craigem, kiedy Damen dodaje : - " To siĊ nie wydarzyło. To nie to co myĞlisz." - " MyĞlałam, Īe nie pamiĊtasz?" Ogarnia mnie wstyd, gdy widzĊ ból w jego oczach jak patrzy na mnie i krĊci głową. - " Po prostu zaufaj mi. " westchnął. " Lub przynajmniej spróbuj. ProszĊ?" Wzdychałam głĊboko patrząc na niego, chcąc wiedząc Īe powinnam mu zaufaü. - " Serio Ever. Najpierw nie mogłaĞ przeboleĞ tego Īe urodziłem siĊ 600 lat temu, a teraz masz obsesjĊ na pukcie ostatnich tygodni?" Marszczy brwi, pochylając siĊ bliĪej, mówiąc pilnie i dodając: - " Wiem, Īe czujesz siĊ niesamowicie zraniona. NaprawdĊ wiem. Ale co było to było. Nie mogĊ do tego wrocic, zmieniü tego. Roman zrobił to celowo - nie moĪna pozwoliü mu wygraü. "

Z trudem przełknĊłam wiedząc, Īe ma racjĊ. Działam Ğmiesznie, irracjonalnie pozwalając sobie na to. Zresztą Damen przeszedł na telepatiĊ, gdy nasz nauczyciel - Pan Robins wszedł do klasy. Wiesz, Īe to bez znaczenia. JesteĞ jedyna, tylko ciebie kochałem. Czy to nie wystarczy? Przenosi rĊkĊ do skroni, pokazując mi całą naszą historiĊ, miałam wiele wcieleĔ - dziewczyna pracująca we Francji, córka Puritanów w Nowej Anglii, zalotny ekonomista brytyjski, artystka ze wspaniałymi rudymi włosami. PatrzĊ szeroko otwartymi oczami, nie widząc wczeĞniej swoich poprzednich wcieleĔ. Ale on po prostu siĊ uĞmiecha cieple, pokazując mi jak szybko w tamtych czasach sie odnajdowaliĞmy - na otwarciu galerii w Amsterdamie - nasz pierwszy pocałunek w tej galerii tej samej nocy. Przedstawiając jedynie najbardziej romantyczne chwile, pomijając moje Ğmierci, która zawsze nieuchronnie nadchodziła. I po obejrzeniu tych wszystkich chwil, obnaĪył swoją miłoĞü do mnie. Patrze mu w oczy odpowiadając na pytanie, gdy myĞlĊ : OczywiĞcie Īe wystarczy. Zawsze mi wystarczasz. NastĊpnie zamykam oczy ze wstydu dodając: Ale czy ja tobie wystarczam? Ostatecznie przyjmujĊ prawdĊ - mój strach, Īe bedziemy mogli jedynie siebie dotykaü telepatycznie zacznie szukaü prawdziwej dziewczyny, którą bĊdzie mógł dotknąü bez obawy o jej DNA. Kiwnął głową, ogarniając mnie psychicznym ciepłem, tak bezpiecznym i pocieszającym, Īe wszystkie moje obawy zniknĊły. Odpowiadając na mój przepraszający wzrok, pochyla siĊ do przodu, dotykając prawie mojego ucha swoimi ustami i dodaje: - " Dobrze. Teraz to rozliczenie za Romana... "

Rozdział 4

Zrobiłam krok w kierunku klasy i zastanawiałam siĊ, co bĊdzie gorsze - zobaczyü Romana czy Pana Munoza? PoniewaĪ, gdy nie rozmawiałam ani nie widziałam Īadnego z nich przed ostatnim piątkiem, kiedy cały mój Ğwiat siĊ rozpadł - nie ma wątpliwoĞci opuĞciłam ich obu doĞü dziwnie. Mój ostatni kontakt z Munozem składał siĊ z chodzenia w sentymentalnoĞü i nie tylko powtarzając moje moce psychiczne - jest coĞ czego nigdy nie robiłam - ale takĪe zachĊcałam go do spotkania z moją ciotką Sabine - co jest czymĞ czego zaczynam powaĪnie Īałowaü. I jak strasznie było, moĪna siĊ tego tylko spodziewaü po moich ostatnich kontaktach z Romanem, kiedy celowałam chakrą w jego pĊpĊk, chcąc go nie tylko zabiü, ale zniszczyü całkowicie. I niemal mi siĊ udało - z wyjątkiem faktu, Īe byłam całkowicie zagłuszona i mi uciekł. I choü z perspektywy czasu, Īe prawdopodobnie było to opracowane dla najlepszych, nadal jestem na niego tak zła, Īe kto powiedział, Īe nie spróbujĊ tego ponownie? Ale prawdą jest, Īe wiem, Īe nie bĊdĊ próbowała ponownie. I nie dlatego, Īe przez cały angielski Damen wykładał mi telepatycznie, Īe zemsta to Īadne rozwiązanie, jak to karma jest jedynym prawdziwym wymiarem sprawiedliwoĞci i duĪo wiĊcej bla bla bla w tym stylu, ale głównie dlatego, Īe to nie wporządku. Pomimo faktu, Īe Roman oszukał mnie w najgorszy sposób nie zostawiając mi absolutnie Īadnego powodu, by kiedykolwiek zaufaü mu ponownie - nadal nie mam prawga go zabijaü. To Īadne rozwiązanie. To nic nie zmieni. Nawet jeĪeli jest straszny, zły i wszystko co sprowadza siĊ do zła, wciąĪ nie mam prawa do... - ' Co za bezczelna małpa!"

PrzeĞlizgnął siĊ do mnie. Miał potargane blond włosy, oceanicznie niebieskie oczy, błyszczące, białe zĊby. Spokojnie wyciągnął silne, opalone ramiĊ opierając je w poprzek dzwi do klasy nie pozwalając mi wejĞü do Ğrodka. I to wszystko nadal trwa. Zaczął mruczeü swoim wymyĞlonym brytyjskim akcentem, a jego poĪądliy wzrok pełzał po mnie, kusząc mnie ponownie, aby go zabiü. Ale nie zrobiĊ tego. Obiecałam Damenowi, Īe dostanĊ siĊ do klasy bezpiecznie, bez uciekania siĊ do tego. - " WiĊc powiedz mi Ever, jaki był twój weekend? SpĊdziłaĞ miły weekend tulaü siĊ do Damena? Jak był w stanie to przetrwaü - jak przetrwałaĞ - ten przypadek?" ZacisnĊłam dłonie w piĊĞci, wyobraĪając sobie, jak wyglądał jak sterta ubraĔ i kupa kurzu, mimo niestosowanie przemocy. - " Bo jeĞli nie, jeĞli nie posłuchałaĞ mojej rady i wziĊłaĞ tego starego dinozaura na przejaĪdĪkĊ, to chyba moje najgłĊbsze kondolencje są na miejscu" Kiwał głową, zapatrzony w moją twarz, pochylając siĊ i dodając: - " Nie martw siĊ jednak, długo nie bĊdziesz sama. Po okresie Īałoby, kiedy juĪ siĊ skoĔczy uczyniĊ szczĊĞliwy krok i wypełniĊ pustkĊ jego wyginiĊcia" Skoncentrowałam siĊ na swoim oddechu, utrzymując go stałym i powolnym, Īeby zrobiü siĊ silniejsza. Opalone, silne ramiĊ nadal blokuje mi drogĊ. - " Co wiĊcej, jeĪeli uda ci sie powtrzymaü i utrzymaü go przy Īyciu, wszystko co musisz zrobiü, to powiedzieü słowo, a ja stanĊ po twojej stronie" . UĞmiecha siĊ do mnie, patrząc na mnie w sposób najbardziej intymny. - " Ale nie musisz udzielaü odpowiedzi zbyt szybko lub zobowiązywaü siĊ do czegoĞ. MoĪesz mieü tyle czasu ile tylko chcesz. PoniewaĪ zapewaniam ciĊ Ever w przeciwieĔstwie do Damena jestem człowiekiem, który potrafi czekaü. Poza tym to tylko kwestia czasu zanim mnie odszukasz" - " Jest tylko jedna rzecz, której od ciebie chcĊ" ZmruĪyłam oczy, tak, Īe wszystko wokół nas było rozmazane. " ChcĊ tylko ĪebyĞ mnie zostawił w spokoju." Jego chytre spojrzenie pogłebia siĊ w mojej twarzy, tak, Īe w koĔcu moje policzki stają siĊ ciepłe. - " CóĪ niestety kochanie" ZaĞmiał siĊ ponownie na mnie patrząc i krĊcąc głową. " Zaufaj mi chcesz wiĊcej. Ale nie marwt siĊ, jak juĪ mówiłem potrafiĊ czekaü długo. Obawiam siĊ, Īe to Damen. Ty teĪ powinnaĞ siĊ zacząü martwiü. Z tego co widziałem przez ostatnie 600 lat jest niecierpliwym człowiekiem. TrochĊ z niego hedonista. Nie czekał na coĞ zbyt wiele o ile powinienem to mówiü" Z trudem przełknĊłam przypominając sobie Īeby zachowała spokój i nie wpadła w przynĊtĊ. Roman ma dryg do lokalizacji mojej słaboĞci, mój psychiczny kryptonit, Īe tak powiem i bardzo to wykorzystuje. - " Nie zrozum mnie Ĩle, on zawsze dba o zachowanie pozorów - nosząc czarne opaski i pojawiając siĊ w wyniku pocieszenia - ale zaufaj mi Ever mech nie miał czasu by stosowaü siĊ do jego buta zanim z powrotem zaczął grasowaü. Chce utopiü swoje smutki w kimkolwiek albo - powinienem powiedzieü - mógł. I nawet jeĪeli nie chcesz w to uwierzyü, wiem to od kogoĞ kto był tam przez cały czas. Damen nie czeka na nikogo. A na pewno nigdy nie bĊdzie czekał na ciebie" WziĊłam głeboki oddech, głowĊ wypełniały mi jego słowa, muzyka, równania matematyczne, rozciągające siĊ daleko ponad moje moĪliwoĞci, nie zagłuszając tych słów, które są jak dokładnie szlifowane strzałki skierowane w moje serce. - " Tak! Widziałem to na własne oczy!" UĞmiecha siĊ keidy popada w gruby akcent i znowu

opada z powrotem. - " Drina równieĪ to widziała. Złamał jej biedne serce. ChociaĪ w przeciwieĔstwie do mnie obawiam siĊ, Īe było to zupełnie inne - miłoĞü Driny była bezwarunkowa. ChĊtna do odnalezienie go i zdobycia go ponownie ze wzglĊdu na to robił, gdzie był, bez zbĊdnych pytaĔ. BądĨmy szczerzy to coĞ czego nigdy nie zrobiłaĞ" - " To nie prawda" ZaczĊłam płakaü i mówiü ochrypłym głosem, jakbym go uĪywała pierwszy raz w ciągu dnia. - " Miałam Damen od chwili gdy siĊ spotkaliĞmy.. ja... " Przestałam wiedząc, Īe nie powinnam była. To jest bezuĪyteczne do udziału w tej walce. - " Przykro mi kochanie ala siĊ mylisz. Nigdy nie miałaĞ Damena całego. Zwykły pocałunek tutaj, trochĊ spoconych rąk tam... " Wzrusza, szyderczo patrząc. - " PowaĪnie Ever. UwaĪasz, Īe niektóre Īałosne próby drugiej bazy moĪe rzeczywiĞcie spełniü narcystyczny, zapatrzony w siebie facet taki jak on? Przez 400 lat? " Z trudem przełknĊłam zmuszając siĊ do spokoju, gdy powiedziałam: - " To duĪo wiĊcej niĪ kiedykolwiek dostałeĞ od Driny" - " Nie dziĊkuje ci" jego ostre spojrzenie opluwa mi twarz. - " Ale jak juĪ mówiłem, jestem człowiekiem, który potrafi czekaü. Damen nie." Potrząsnął głową i powiedział: - " Wstyd, jesteĞ tak zdecydowana graü o coĞ trudnego do uzykania. Ty i ja jesteĞmy o wiele bardziej podobni niĪ myĞlisz. Oboje tĊsknimy za kimĞ, kogo nigdy tak naprawdĊ nie... " - " Chciałabym móc ciĊ zabiü w tej chwili" SzepnĊłam głosem drĪącym, drĪały mi rĊce, mimo, Īe Damen przekonywał mnie, Īe nie chciałabym tego zrobiü, wiedziałam lepiej. - " Mogłabym... " Opanowałam głos, nie chcąc Īeby wiedział, Īe Damen i ja wiemy, Īe kierowanie nieĞmiertelnych, najsłabszych chakra w jeden z siedmiu oĞrodków organizmu energii jest najszybszym sposobem aby ich zabiü. - " MogłabyĞ co? " Usmiecha siĊ, zbliĪając twarz tak blisko, Īe czując jego oddech na moim policzku przeszły mnie dreszcze. - " ĝlimaczyü mnie w sakralnym miejscu, byü moĪe?" Patrzyłam siĊ na niego, zastanawiając siĊ, gdzie mógłby siĊ o tym dowiedzieü. Ale tylko zaĞmiał siĊ, krĊcąc głową i w koĔcu powiedział : - " Nie zapominaj kochanie, Īe Damen był pod moim czarem, co oznacza, Īe powiedział mi wszystko, odpowiedział na kaĪde pytanie, a pytałem sporo o ciebie" Stałam tam bez Īadnej reakacji, postanowiłam byü opanowana, niewzruszona- ale jest juĪ za póĨno. Miał mnie. Tam gdzie siĊ to liczyło i nie sądze, Īeby o tym nie wiedział. - " Nie martw siĊ kochanie, nie mam planów, aby przyjĞü po ciebie. Nawet jeĪeli raĪący brak rozeznania i wiedzy tragicznego naduĪycia mówi mi, Īe szybcie ukłucie w gardle chakrą to wszystko czego potrzeba, aby ciĊ zniszczyü na dobre... " UĞmiecha siĊ oblizując jĊzykiem dolną wargĊ. - " Mam za duĪo zabawy oglądając jak skrĊcasz siĊ usiłując coĞ takiego. Poza tym to nie potrwa długo, póki wijesz siĊ pode mną. Lub nawet na mnie. Oboje moĪemy zrobiü. " ĝmieje siĊ, patrząc na mnie w taki sposób, ze ĞwiadomoĞcią, bliskoĞci, głĊbokoĞci, mój Īołądek jest taki ciĊĪki.

- " ZostawiĊ Ci szczegóły. Ale nie waĪne jak bardzo chcesz, nie pójdziesz za mną. Głównie dlatego, Īe mam to co chcesz. Antidiotum. Zapewniam ciĊ. BĊdziesz musiała po prostu znaleĨü sposób by na to zarobiü. BĊdziesz musiała zapłaciü odpowiednią cenĊ." GapiĊ siĊ na niego, moje usta są wyschniĊte, pamiĊtając ostatni piątek kiedy mówił to samo. Rozproszona przebudzeniem Damena zpaomniałam o tym całkiem. ZacisnĊłam usta, mój wzrok spotyka sie z jego wzrokiem. Moja nadzieja roĞnie raz po raz w ciągu ostatnich kulku dni, wiedząc, Īe to tylko kwestia czasu, aĪ antidotum bĊdzie moje. MuszĊ tylko znaleĨü sposób, aby go od niego wyciągnąü. - " O spójrz na to." UĞmiechnął siĊ głupio. " Wydaje siĊ, Īe zapomniałaĞ o naszym przeznaczeniu" Podnosi rĊkĊ, po czym opuszcza ją tak szybko, jakby w moje miejsce było zamkniĊte. - " Oddychaj głĊboko" grucha, trzymając wargi koło mojego ucha, przesuwając palcem po moim ramieniu, pozostawiając lodowaty Ğlad na swojej drodze. - " Nie ma powodu do paniki. Nie ma powodu, aby uzyskaü wszystkich pojebów znowu. Jestem pewien, Īe dojdziemy do porozumienia, znajdziemy jakieĞ wyjĞcie" ZwĊĪyłam swój wzrok z obrzydzeniem, dobierając słowa powoli i celowo, gdy powiedziałam: - " Nic cokolwiek powiesz, nie przekona mnie nigdy do spania z wami. " W tej chwili Pan Munoz otwiera dzwi, dziĊki czemu całej klasie udaje siĊ podsłuchaü nas. - " Pfff... " Roman uĞmiecha siĊ, rĊce podnosi do góry w celu przekazania, jest odwrócony plecami do klasy. - " Kto mówi o baraszkowaniu koleĪanko? " Odrzuca głowĊ do tyłu i Ğmieje siĊ, dziĊki czemu widaü jego straszny tatuaĪ. - " To znaczy nie zawiedĨ siĊ kochanie, ale jestem po dobrym pieprzeniu, a dziewica ostatnie miejsce, którego poszukuje!" IdĊ jak burza w stronĊ mojej ławki. Moje policzki mnie pieką, wpatrujĊ siĊ w podłogĊ, spĊdzając kolejne 40 minut zastraszona. Moi koledzy wybuchali Ğmiechem za kaĪdym razem, gdy Roman kieruje obrzydliwy dĨwiĊk w moją stronĊ pomimo licznych prób od Muneza aby go uciszyü. A kiedy dzwonek zadzwonił, zaczĊłam biec w kierunku dzwi. Zdesperowana, aby dostaü siĊ do Damena przed Romanem moĪe w przekonaniu, Īe moĪe Roman bĊdzie naciskał go zbyt mocno, a on przestanie działaü, Īadne z nas nie moĪe pozwolic sobie teraz na to, Īe Roman trzyma klucz do rozwiązania. Ale gdy tylko obróciłam pokrĊtło usłyszałam: - " Ever? Masz minutĊ?" Wstrzymałam siĊ, blokując kolegom przejĞcie, którzy idą w Ğlady Romana i kpią ze mnie. ĝmiał siĊ szyderczo, zwróciłam siĊ w kierunku Munoza, aby zobaczyü czego chce. - " Zrobiłem to" UĞmiecha siĊ, stojąc sztywno, głos miał niepokojacy, ale i tak byłam chĊtna by wiedzieü. Czułam siĊ niewygodnie, przenosiłam torbĊ z ramienia na ramiĊ chcąc zyskac trochĊ czasu, aby dowiedzieü siĊ czegoĞ. - " Podszedłem do niej, Tak jak mi powiedziałeĞ. " Przytaknął. - " Kobieta ze Starbucks? Sabine? Powiedziałem jej dziĞ rano. RozmawialiĞmy nawet przez chwilĊ i ... " Wzrusza, jego wzrok oddala siĊ, oczywiĞcie nadal jest bardzo przejĊty. Stałam przed nim wiedząc, Īe muszĊ to zatrzymaü.

- " I miałaĞ racjĊ. NaprawdĊ jest miła. Nie powinienem ci mówiü, ale zjemy klacjĊ w piątek." SkinĊłam głową, wstrząsniĊta, słyszałam jego myĞli: Sabine stoi w kolejce nad dzieümi, własną firmą - powodując to, Īe siĊ obraza i obdarza go uĞmiechem za haniebne zaloty. Tylko tyle, Īe nie ma wstydu. Przynajmniej nie ze strony Sabine. Nie o to chodzi Munoz. Tych dwóch nie moĪe byü szczĊĞliwych. To nie moĪe siĊ zdarzyü. Zbyt wiele powodów, aby ten obiad nigdy nie nastąpił. Jednym z nich jest to, Īe Sabine to nie tylko moja ciocia, ale moja opiekunka, moje Īycie w stosunku do całego Ğwiata! A drugi to Munoz wie, Īe jestem bardziej psychiczna niĪ Sabine! PrzeĪyłam wiele aby ukryü przed nią swoją tajemnice, a nie mam zamiaru jej odkryü przez zakochanego w niej nauczyciela historii. Ale jak mam mu powiedzieü, Īe nie moĪe w Īaden sposób pójĞü z ciotką na obiad lub ujawniü Īadnych informacji, które moĪe przypadkowo wyznaü. Mam słaby moment, byłam pewna, Īe nigdy juĪ go nie zobacze z nią, gdy mówi: - " Tak czy owak powinnaĞ pójĞü na obiad zanim bĊdzie za póĨno. Nie chciałem zabieraü ci duĪo czasu.. " - " Nic siĊ nie stało. " powiedziałam. " Ja tylko..." Ale nie pozwolił mi skoĔczyü. Praktycznie odprowadził mnie do dzwi mówiąc tylko: - " IdĨ juĪ. ZnajdĨ swoich przyjaciół. Chciałem ci tylko podziĊkowaü za to wszystko."

Rozdział 5

Kiedy doszłam do stołu, siadam obok Damena zwolniona z udawania, Īe wszystko jest wporządku jak kaĪdego dnia. Kładzie rĊkĊ w rĊkawiczce na moim kolanie i szybko skanuje salĊ w poszukiwaniu Romana, w koĔcu pomyĞlał : Nie ma go. Nie ma go? Gapiłam siĊ w nadziei, Īe oznacza to, Īe nie poszedł, tylko zniknął jak sterta kurzu. Ale Damen tylko siĊ zaĞmiał , tak sprawnie, melodyjnie, tak, Īe jego dĨwiĊk odbił mi siĊ od twarzy. Nie zniszczony. Zapewniam ciĊ - jest tylko nieobecny to wszystko. Odjechał kilka minut temu z jakimĞ facetem, którego nigdy nie widziałem. Rozmawiał z tobą? Próbował ciĊ sprowokowaü? Damen potrząsnał głową wpatrując siĊ w moją twarz, kiedy dodałam: Dobrze, bo nie moĪemy sobie pozwoliü aby iĞü za nim- na nic. On ma antidotum! Przyznał to! Co oznacza, Īe wszystko co musimy teraz zrobiü, to znaleĨü sposób, aby... Ever. Skrzywił siĊ. Nie moĪesz mu we wszystko wierzyü! W to co robi Roman! Okłamuje i manipujue wszystkimi wkoło. PowinnaĞ siĊ trzymaü z daleka od niego - on ciĊ wykorzystuje nie moĪna mu ufaü.. PotrząsnĊłam głową. Teraz jest inaczej. CzujĊ to. I potrzebujĊ Īeby Damen teĪ to poczuł. On nie kłamie... serio... powiedział.. Nawet nie skoĔczyłam myĞli, poniewaĪ Haven siĊ pochyliła ku nam i powiedziała:

- " Dobra to wszystko. Tylko co tu do cholery siĊ dzieje? PowaĪnie, wystarczy juĪ" WidzĊ, jak jej Īółta aura zaczĊła nagle kontrastowaü surowo i zmieniła siĊ w czarną. Wiedziałam, Īe nie oznacza to złych chĊci, ale na pewno była przez nas zakłócona. - " PowaĪnie. To jak.. to jakbyĞcie mieli pewien mroczny sposób komunikowania siĊ. Jak bliĨniaki, czy coĞ. Tylko wy jesteĞcie cicho. I inne niesamowite.." Wzruszyłam ramionami i otworzyłam opakowanie na lunch przechodząc do rozpakowywania kanapki, mimo, Īe nie mam w planach jej zjeĞü, postanowilam ukryü jak bardzo mnie zaniepokoiła. WalnĊłam w kolano Damena i telepatycznie skłoniłam go by coĞ zrobił, poniewaĪ nie miałam pojĊcia co powiedzieü. - " Nie udawaj Īe nic siĊ nie dzieje" Jej oczy były wąskie, podejrzewające coĞ. " Obserwowałam was przez pewien czas i to naprawdĊ zaczyna mnie denerwowaü" - " Co ciĊ denerwuje? " Miles patrzy znad swojego telefonu, ale tylko na chwilĊ, bo zaraz znów sie pochyla i pisze smsy. - " Tych dwoje" Zwraca uwagĊ na pomalowane na czarno paznokcie z kawałkiem róĪowych koĔcówek. " PrzysiĊgam, są dziwni kaĪdego dnia" Miles kiwnął głową, odkładając swój telefon, aby na chwilĊ na nas spojrzeü. " Tak, rozumiem i muszĊ wspomnieü, Īe są dziwni" ZaĞmiał siĊ. " Aha i cały Michael Jackson? Jedna rĊkawiczka? " Potrząsnął głową i zmarszczył usta. " WiĊc nie działa dla ciebie. To wygląda, jak gra, której nie moĪna wprowadziü ponownie" Haven marszczy brwi, denerwując siĊ Īartem Milesa, podczas gdy ona stara siĊ byü powaĪna. - " ĝmiej siĊ ile chcesz" Powiedziała, patrząc mocno i niezachwianie. " Ale coĞ siĊ dzieje z nimi. I nie wiem co, ale bĊdĊ siĊ przyglądaü, póki tego nie odkryjĊ. Zobaczysz." JuĪ miałam coĞ powiedzieü, gdy Damen krĊci głową, wirując swoim czerwonym napojem i mówiąc do Haven: - " Nie traü czasu. To nie jest tak groĨne jak myĞlisz." UĞmiechnął siĊ patrząc jej prosto w twarz. " UĪywamy telepatii to wszystko. Próbując sobie czytaü w myĞlach w miejsce rozmowy. WiĊc popadamy w kłopoty w klasie" ĝmieje siĊ powodując, Īe ĞcisnĊłam kanapkĊ tak mocno, Īe majonez wypłynał mi z niej. Patrzylam na mojego chłopaka, który właĞnie postanowił złamaü naszą zasadĊ numer jeden - Nikomu nie mów kim jesteĞ i co moĪesz robiü. Gdy tylko trochĊ uspokoił Haven, przewróciła oczami i powiedziała : - " Prosze, nie jestem idiotką." - " Nie sugerowałem tego." UĞmiechnął siĊ do niej. " To całkiem realne, zapewniam was. Chcesz spróbowaü?" Zmroziło mnie. Siedziałam nieruchomo, jakbym była Ğwiadkiem jakiejĞ katastrofy na swojej drodze - tylko, Īe ta katastrofa była dla mnie szczególna. - " Zamknij oczy i pomyĞl jakąĞ liczbĊ od jednego do dziesiĊciu" Kiwnął głową, patrząc na nią spokojnie. " Skup siĊ ze wszystkimi siłami na liczbach. Zobacz je w swoim umyĞle, tak wyraĨnie jak to tylko moĪliwe i po cichu powtarzaj je w kółko. Masz?" Wzruszyła ramionami, a brwi złączyła, tak jakby wymagało to głĊbokiej koncentracji. Choü wystarczy szybki rzut oka na jej aurĊ, która ma teraz ciemno zielony odcieĔ i krótkie rzucenie na jej myĞli, Īebym wiedziała, Īe udaje. Skupiła siĊ na kolorze niebieskim, a nie na dowolnej liczbie, jak powiedział Damen. Rzuciałam szybko na nich okiem, wiedząc, Īe chwyciła jego przynĊte, a jego szansa trafienia odpowiedniej liczby działa zbyt mocno na jego korzyĞü. Trzyma siĊ jej, gdy pociera brodĊ i krĊci głową mówiąc:

- " Nie widzĊ nieczego. Na pewno myĞlisz o jakiejĞ liczbie od jednego do dziesiĊciu?" KiwnĊła głowa, pogłĊbiając koncentracjĊ na piĊknym kolorze niebieskim. - " Wtedy potrzebne są nam łączniki 'przekraczania' " . Wzruszył ramionami. " Nie mogĊ wychwyciü Īadnej liczby" - " Spróbuj ze mną!" . Miles porzuca swój telefon i pochyla siĊ w stronĊ Damena. Ledwo zamknął oczy, sprawiając, Īe myĞli były dla Damena aktywne. - " Jedziesz do Florencji?" Miles krĊci głową. " Trzy. Dla twojej informacji ta liczba to trzy. " Przewraca oczami i uĞmiecha siĊ wymuszenie. " A tak na marginesie, wszyscy wiedzą, Īe jadĊ do Florencji. WiĊc - miło spróbowaü" - " Wszyscy oprócz mnie" powiedział Damen, przez zaciĞniĊtą szczĊkĊ, a twarz miał nagle bladą. - " Jestem pewien, Īe Ever ci powiedziała. Wiesz telepatia. " ZaĞmiał siĊ wracając z powrotem do swojego telefonu. Spoglądałam na Damena, zastanawiając siĊ dlaczego jest tak zdenerwowany faktem, Īe Miles jedzie do Florencji. To znaczy, tak kiedyĞ tam mieszkał, ale to było setki lat temu! ĝcisnĊłam jego rĊkĊ zachĊcając go, by na mnie spojrzał, ale on po prostu patrzy na Milesa z tą samą powagą co wczeĞniej. - " Miło było spróbowaü z tą całą naciągniĊtą telepatią" Powiedziała Haven przesuwając palcem w górĊ kubka, aĪ został pokryty truskawkowym lukrem. - " Ale obawiam siĊ, Īe musisz spróbowac trudniejszych rzeczy od tego. Wszystko, co udało siĊ udowodniü, to to, Īe faceci są jeszcze bardziej dziwniejsi niĪ myĞlałam. Ale nie martw sie ja jestem denna. Ale nie martw siĊ naĞwietle twój mały, okrutny sekret." Powstrzymałam nerwowy Ğmiech, mając nadziejĊ, Īe tylko Īartuje. Zajrzałam do jej myĞli, wiedząc juĪ, Īe jest całkiem powaĪna. - " Kiedy wyjeĪdĪasz?" Pyta Damen, ale tylko do podtrzymania rozmowy, bowiem odpowiedĨ znał juĪ z myĞli Milesa. - " Niedługo, ale nie wczeĞnie" Miles mówi z zapałem w oczach. " Odliczanie czas zacząü!" Damen kiwnął głową, a jego spojrzenie zmiĊkczała kiedy powiedział: - " Pokochasz to. KaĪdy to pokocha. Firenze jest piĊknym, urokliwym miejscem" - " ByłeĞ tam?" Miles i Haven zapytali zarówno w tym samym czasie. Damen kiwa głową, patrząc siĊ gdzieĞ daleko. " Mieszkałem tam kiedyĞ - dawno temu" Haven gapi siĊ to na mnie to na niego mruĪąc oczy i mówiąc : " Drina i Roman równieĪ tam kiedyĞ mieszkali" Damen tylko wzruszył ramionami, wymijając siĊ od odpowiedzi, tak jakby to nawiązanie nie miało Īadnego sensu. - " CoĪ nie sądzisz, Īe to trochĊ dziwne? Wszyscy mieszkaliĞcie we Włoszech, w tym samym miejscu i na dodatek wszyscy przenosicie siĊ tu w tym samym miesiącu." Pochyla siĊ w jego stronĊ, przerzucając kubkiem, tak jakby chciała znaleĨü odpowiedĨ. Ale Damen tylko na nią patrzy, odmawiając powiedzenia, czegoĞ co mogłoby jej pomóc. Po prostu popija swój czerwony napój i przeciąga siĊ jakby to co powiedziała nie było istotne.

- " Cze bĊdąc tam, jest coĞ co powinienem zobaczyü? " Miles zapytał raczej dla przełamania napiĊcia, niĪ z czystej ciekakowĞci. " Cokolwiek czego nie mogĊ przegapiü?" Demon zezuje udając, Īe myĞli mimo tego, Īe odpowiada bardzo szybko. - " Wszystko we Florencji warto zobaczyü. Ale powinno siĊ sprawdziü Ponte Vecchio, który jest pierwszym mostem nad rzeką Arno i tylko jako jedyne przetrwał wojnĊ. Aha i musisz odwiedziü GaleriĊ dell' Accademia, która mieĞci Dawida Michała Anioła, a moĪe i... " - " Zdecydowanie stawiam na Dawida" Miles mówi. " Tak jak na most i słynne II Duomo i wszystkie inne przedmioty, które znajdują siĊ w pierwszej dziesiątce w top liĞcie przewodnika, a ja jestem mniej zainteresowany miejscami ĞcieĪkami - wiesz, tam gdzie fajnie jest pójĞc we Florencji. Roman bredził o jakimĞ miejscu, ale nie pamiĊtam nazwy, ale to dom znany z okresu renesansu oraz obrazy i takie tam rzeczy, o których mało ludzi wie. Znasz coĞ w tym rodzaju? Kluby, sklepy, tego typu rzeczy? " Damen patrzy na niego intensywnie, tak, Īe aĪ mi siĊ zimno zrobiło. - " Nic od rĊki" Stara siĊ załagodziü wygląd, choü jego głos zdradza, Īe jest juĪ na krawĊdzi. - " W przewodniku jest błąd, wielu twierdzi, Īe w tym domu jest wielka sztuka, ale to nic takiego. Rynek antyków jest załadowany fałszerstwami. Nie naleĪy tracic na to czasu, tym bardziej, Īe jest o wiele wiĊcej ciekawszych rzeczy do zobaczenia" Miles kiwa głową, znudzony rozmową, bo wraca do swojego telefonu. - " NiewaĪne" mamrocze, kciukiem naciskając szybko na klawisze. " Nie przejmuj siĊ, Roman powiedział, Īe zrobi mi listĊ. "

Rozdział 6

- " Jestem zdumiony postĊpem twoich dokonaĔ" UĞmiechnął siĊ Damen. " DowiedziałaĞ siĊ o tym wszystkim na własną rĊkĊ?" Kiwam głową, rozglądając siĊ wkoło po pustym pokoju, po raz pierwszy od tygodni zadowolona z siebie. Damen usunął wszystkie meble, które tu przyniósł podczas bycia pod zaklĊciem Romana. SkaczĊ po rzĊdzie czarnych foteli skórzanych, telewizorze z płaskim ekranem, czerwonym stole bilardowym i pokrytym chromem barze - jego wszystkich symbolach zrobionych psychicznie. CelujĊ w kaĪdą czĊĞü z takim entuzjazmem, Īe jest mi niekontrolowanie dobrze i nawet nie obchodzi mnie gdzie siĊ to podziało. Po prostu wiem, Īe nie ma tego tutaj. - " Wygląda na to, Īe juĪ nie potrzeba ci moich lekcji" Damen krĊci głową. - " Nie bądĨ tego taki pewny" Odwracam siĊ, uĞmiechając siĊ do niego i odgarniając jego faliste włosy z twarzy za pomoca rĊkawiczki, mając nadziejĊ, Īe wyleczymy siĊ z powodu Romana doĞü szybko, lub przynajmniej wymyĞlimy alternatywne rozwiązanie. " Nie mam pojĊcia, gdzie siĊ podziały te wszystkie rzeczy i jak wypełniü to miejsce, skoro nie mam pojĊcia, gdzie są ukryte wszystkie twoje stare rzeczy" . SiĊgnĊłam rĊką za póĨno, marszcząc brwi, jak podchodzi do okna. - " Meble..." patrzy na swój zadbany trawnik, głos ma niski i głĊboki. " Są tam gdzie to wszystko siĊ zaczĊło. Powróciły do stanu czystej wibracji. A co do reszty..." Wzrusza , silne linie jego ramion wznosza siĊ a nastĊpnie opadają. " CóĪ to chyba nie ma znaczenia, prawda? Nie potrzebuje ich teraz"

PatrzĊ na jego plecy, szczupłą sylwetkĊ i to swobodne ustawienie. Zastanawiałam siĊ jak moĪe byü zainteresowany odzyskaniem cennych rzeczy ze swojej przeszłoĞci - Picasso w ciĊĪkim kolorze niebieskim, Velazquez siedzący okrakiem na ogierze i inne niesamowite zabytki sprzed wieków. - " Ale te obiekty są bezcenne! Musisz je odzyskaü. Są niezastąpione!" - " Ever spokojnie, to tylko rzeczy" Jego mocny głos podał siĊ do dymisji, gdy odwraca siĊ do mnie ponownie. " ĩaden z nich nie ma rzeczywistego znaczenia. Tylko ty jesteĞ bezcenna" I mimo, Īe uczucie to jest niewątpliwie słodkie i szczere, nie zadziałało na mnie tak jak powinno. Jedyne o co dba w ciągu ostatnich kilku dni to karma i ja. I mimo, Īe jestem strasznie zadowolona, Īe zajmujĊ na jego liĞcie numer jeden to problem jest taki, Īe - reszta po prostu nie istnieje. - " Ale jesteĞ w błĊdzie. To nie tylko rzeczy" Podeszłam do niego wzywając go głosem miłym, chcąc dotrzeü do niego i go wysłuchaü. " Podpisane ksiąĪki Szekspira i sióstr Bronte, Īyrandole od Marii Antoniny i Ludwika XVI. To historia dla Boga! Nie moĪesz po prostu wzruszyü ramionami, jakby to było pudełko starych, nic nie znaczących przedmiotów" Patrzy na mnie trochĊ zmiĊkczonym wzrokiem, zmieniając trasĊ swojego kciuka z mojego czoła na czubek brody. - " MyĞlałem, Īe nienawidzisz mojego starego, zakurzonego pokoju, jak go kiedyĞ nazwałaĞ" - " Ludzie siĊ zmieniają" Wzruszyłam ramionami, wiedząc, nie po raz pierwszy, Īe ma wróciü do Damena. " A mówiąc o zmianie, dlaczego byłeĞ taki dziwny, gdy Miles wspomniał o podróĪy do Florencji? " Zwróciłam uwagĊ na sposób w jaki sztywnieje na samo wymówienie tego słowa. " Czy to z powodu Driny i Romana? Połączenia ich, o którym nie chcesz wiedzieü?" Patrzy na mnie przez chwilĊ, otwierając usta i odwracając siĊ ode mnie, gdy mówi : - " Jestem prawie jak mnie nazwałaĞ kapryĞny" - " Wiesz co? Masz całkowitą racjĊ. Dla normalnej osoby, to było prawie kapryĞne. Ale dla osoby, która zawsze jest wporządku, najspokojniesza - wystarczy niewielkie zwĊĪenie twoich oczu i odrobina zaciĞniĊtej szczĊki, Īeby wiedzieü Īe jesteĞ zdenerwowany" Wzdycha, jego oczy szukają mojego wzroku, podchodzi do mnie znowu. " WidziałaĞ co siĊ stało we Florencji. " PrzekrĊca oczami. " Pomimo wszystkich swoich zalet, to miejsce takĪe pamiĊci nie do zniesienia, tego raczej nie chciałbym odkrywaü" Z trudem przełknĊłam pamiĊtając obrazy oglądane w Summerlandzie - Damen w małej, ciemnej szafie patrzy jak jego rodzice zostali zamordowani przez bandytów w intencji uzyskania eliksiru, a potem wykorzystany jako oddział koĞcioła do Black Plague przetoczył siĊ przez FlorencjĊ i zachĊcał DrinĊ i resztĊ sierot, aby wypiły nieĞmiertelny napój, licząc tylko na ich uleczenie i nie mając pojĊcia, Īe da im Īycie wieczne - i nie mogĊ nic na to poradziü, ale czujĊ siĊ, jak najgorsza na Ğwiecie dziewczyna sprowadzając znowu to. - " WolĊ skupiü siĊ na teraĨniejszoĞci" Kiwa głową wskazując na cały swój pokój. " A teraz naprawde potrzebujĊ twojej pomocy, aby go urządziü. Według mojego pĞrednika w sprzedaĪy nieruchomoĞci powinien wyglądaü nowoczeĞnie. I choü myĞlałem Īeby zostawiü go pustym, chcĊ naprawdĊ podkreĞliü wielkoĞü pokoju. MyĞlĊ, Īe powinniĞmy spróbowaü..." - " Twojego poĞrednika? " WzdychnĊłam ciĊĪko, praktycznie zakrztuszając siĊ wymawiając te słowa, tak, Īe mój głos wzniósł siĊ o kilka oktaw. " Co dokładnie potrzebujesz dla swojego poĞrednika? " - " SprzedajĊ dom. Wiedziałem, Īe nie zrozumiesz" Rozglądam siĊ wkoło, tĊskniąc za starą kanapą z aksamitnymi poduszkami z lumpy,

pamiĊtając jak były doskonałe do lądowania, gdy moje ciało i głowa eksplodowały. Ale tylko stałam, zdeterminowana zachowaü to razem. Patrzyłam na mojego chłopaka tak rozbawiona, jakbyĞmy siĊ pierwszy raz spotkali. - " Nie patrz tak. Nic siĊ nie zmieni. To tylko dom. Poza tym nigdy nie potrzebowałem całej tej przestrzeni. I nawet nie korzystałem z wiĊkszoĞci z tych pokoi" - " Czym dokładnie masz zamiar go zastąpiü? Namiotem?" - " Po prostu pomyĞlałem, Īe zredukujĊ zatrudnienia, to wszystko" Jego spojrzenie prosiło mnie wrĊcz o zrozumienie. - " Nic złowrogiego Ever. Nie chciałem ciĊ skrzywdziü" - " A moĪe twój poĞrednik pomoĪe teĪ w tym? Z redukcją? " PatrzĊ na niego uwaĪnie zastanawiając siĊ kiedy to wszystko siĊ skoĔczy. " Mam na myĞli Damen, jeĪeli szukasz oszczĊdnoĞci, dlaczego nie zrobisz sobie czegoĞ mniejszego? Dlaczego wybierasz tą tradycyjną drogĊ?" Wbiłam w nim wzrok przechodząc od jego głowy z długimi włosami do jego perfekcyjnej sylwetki, pamiĊtając, jak jeszcze niedawno chciałam byü normalna. Ale teraz przyzwyczaiłam siĊ do tego i nie widzĊ innego wyjĞcia. - " Co siĊ dzieje naprawdĊ? " Zezuje, czując trochĊ wiĊcej niĪ tylko zdradĊ. " JesteĞ jednym z tych, którzy mnie tu mają. JesteĞ jedynym, który ma mnie w ten sposób. A teraz gdy jestem w koĔcu zdecydowana decydujesz siĊ na odpłyniĊcie? PowaĪnie, dlaczego to robisz?" Ale zamiast odpowiedzieü zamknął oczy. Projektując nasz obraz, Ğmiejących siĊ, szczĊĞliwych i wtulonych w siebie na róĪowym piasku. Ale potrząsnĊłam głową, krzyĪując rĊce i odmawiając zabawy, póki nie dostanĊ odpowiedzi. Wzdycha i patrzy przez okno, odwracając siĊ do mnie, gdy mówi: - " JuĪ powiedziałam, moje jedyne odwołanie, to jest moja jedyna szansa, aby wyjĞü z tego piekła, aby odpokutowaü za moją karme. Jedynym sposobem na to jest rezygnacja z manifestacji, wyĪszych sfer, duĪych wydatków i wszystkich innych wybryków jakich oddawałem siĊ w ciągu ostatnich 600 lat, wiĊc mogĊ Īyü Īyciem zwykłego obywatela. Uczciwy, pracowity, skromny, zmagający siĊ z kaĪdym dniem, jak kaĪdy inny." PatrzĊ na niego, odtwarzając jego słowa w głowie, nie wierząc w to, co właĞnie usłyszałam. - " A jak dokładnie masz zamiar to zrobiü? PowaĪnie. Przez te 600 lat choü raz powaĪnie pracowałeĞ?" Ale nawet jeĪeli mówiĊ Ğmiertelnie powaĪnie, rzuca swoją głowĊ do tyłu i Ğmieje siĊ, jak ja wczeĞniej. W koĔcu uspokaja siĊ wystarczająco, aby powiedzieü: - " UwaĪasz, Īe nikt mnie nie zatrudni?" KrĊci głową i Ğmieje siĊ jeszcze bardziej. " Ever proszĊ, nie sądzisz, Īe Īyłem na tyle długo, aby niczego siĊ nie nauczyü?" Zaczynam odpowiadaü, chcąc wyjaĞniü, Īe chociaĪ jest naprawdĊ godny uwagi do obejrzenia jego dzieł lepszych niĪ Picassa, wyprzedzając Van Gogha, naprawdĊ nie sądzĊ, Īe uda mu siĊ objąü stanowsika barista w Starbucks na rogu. Ale zanim to mówiĊ, stoi przy mnie przenosząc siĊ z prĊdkoĞcią dĨwiĊku, gdy mówiĊ: - " CóĪ, na kogoĞ kto odwrócił siĊ od swoich darów, nadal poruszasz siĊ bardzo szybko" Ciepłe mrowienie roi moją skórĊ, kiedy wsuwa rĊce wokół mojej talii i przyciąga mnie mocno do siebie, uwaĪając Īeby moja skóra nie spotkała siĊ z jego.

- " A co z telepatią?" szepnĊłam. " Planujesz teĪ sie tego pozbyü?" Gdy jest blisko mnie, ledwie mogĊ uzupełniü wyrazy. - " Nie mam w planie pozbyü siĊ niczego, co zbliĪa mnie do ciebie" Mówi patrząc na mnie, ciągle i ciągle. " Co do reszty..." Wzrusza, rozglądając siĊ po pustej przestrzeni, w koĔcu znajdując moje spojrzenie. " Powiedz mi Ever co jest waĪniejsze. WielkoĞü domu, czy rozmiar mojego serca?" Obgryzam wargi i odwróciłam wzrok. Jego słowa sprawiły, Īe poczułam siĊ mała i zawstydzona. - " Czy to naprawdĊ waĪne czy jeĪdĪĊ do szkoły autobusem czy BMW? czy ubieram siĊ normalnie czy z kolekcji Gucciego? PoniewaĪ szafa, samochód, kod pocztowy to są tylko rzeczowniki, które słuĪą tylko do zabawy, ale nia mają nic wspólnego z prawdziwym mną. Nic wspólnego z tym kim naprawdĊ jestem." Z trudem przełknĊłam nie mogąc skoncentrowaü siĊ na niczym poza nim. Nie dlatego, Īe zalezy mi na jego BMW, czy zamkach francuskich, jeĞli chcĊ tych rzeczy, sama moge sobie je zrobiü. Ale jeĞli mam byü szczera, to musze przyznaü, Īe były one czĊĞcią pierwotna atrakcją tej gładkiej, tajemniczej osoby, która mnie zwabiła do siebie. Ale kiedy spoglądam na niego ponownie, stoi przede mną obnaĪony, szlifowany do samej istoty tego kim naprawdĊ jest i zdajĊ sobie sprawĊ, Īe wciąĪ jest to ten miły, ciepły, cudowny facet, jakim był przez cały czas. Co tylko potwierdza to co mówił. ĩadna z rzeczy nie jest waĪniejsza. ĩadna z tych rzeczy nie ma nic wspólnego z jego duszą. UĞmiecham siĊ, nagle przypominając sobie miejsce, gdzie moĪemy byü razem bezpieczni i chronieni przed wszystkim. SiĊgam po jego rĊkĊ, mówiąc: - " ChodĨ chcĊ ci coĞ pokazaü" i wyciągam go ze sobą.

Rozdział 7 Na początku byłam zmartwiona, Īe odmówi mi odwiedzenie tego miejsca, które wymaga nie tylko pewnej maggi do wejĞcia, ale równieĪ magii po wejĞciu tam. Ale gdy tylko wylądowaliĞmy na to szerokie, pachnące pole, ociera z kurzu dzinsy i wyciąga do mnie rĊkĊ, proponując pomoc, rozglądając siĊ dookoła i mówiąc: - " Łał, nie sądzĊ, Īebym był w stanie zrbiü kiedykolwiek portal tak szybko" - " PrzestaĔ przecieĪ to ty mnie tego nauczyłeĞ" UĞmiecham siĊ patrząc na łąke pełną kwiatów, pulsujące drzewa i zwracając uwagĊ, jak wszystko tutaj jest zredukowane do absolutnego piĊkna i najczystszej formy energii. Przechylam głowĊ w tył zamykając oczy i ciesząc siĊ ciepłym blaskiem słoĔca i lĞniącą mgłą. PamiĊtam ostatni raz kiedy tu byłam, taĔcząc, gdy manifestowałam Damena opóĨniając moment kiedy musiałam odejĞü. - " A wiĊc czujesz siĊ dobrze bĊdąc tutaj?" Pytam niepewna. " Nie jesteĞ wĞciekły?" KrĊci głową i bierze mnie za rĊkĊ. " Nigdy nie bĊdĊ miał doĞü Summerlandu. Jest przejawem piĊkna i nadziei w najlepszej formie" Pokonujemy drogĊ przez pastwiska, na której rosła bójna trawa tuĪ pod naszymi stopami, oraz złote kwiaty wyginające i kołysające siĊ razem z nami. Wiedząc, Īe wszystko jest

moĪliwe w tym wspaniałym miejscu - włączając w to moĪe - nas. - " Brakowało mi tego." UĞmiecha siĊ i rozgląda siĊ dookoła. " Nie pamiĊtam kiedy byłem tu ostatnio, ale wydaje mi siĊ, Īe było to dawno temu przed tym jak byliĞmy tu ostatnio" - " To było dziwne byc tutaj bez ciebie" mówiĊ, prowadząc go ku piĊknemu szałasowi obok tĊczowego strumienia. " Odkryłam całą druga stronĊ tego miejsca i nie mogĊ siĊ doczekaü, aby ci ją pokazaü. Ale dopiero póĨniej - nie teraz." Popycham lekką tkaninĊ na bok i skaczĊ na miĊkkie poduszki, uĞmiechając siĊ do Damena, gdy ten ląduje tuĪ obok mnie. Głowy trzymamy obok siebie, a nasze stopy dzieli zaledwie kilka cali nieĞmiałoĞci - wynikającej z mojego eliksiru napĊdzanego gwałtownym wzrostem. - " Co to jest?" Odwraca siĊ na bok, nie mogąc nic wyczytaü z mojego umysłu. ChĊtnie bym zamnkĊła wszystko co nas otacza, abyĞmy mogli korzystaü z naszej prywatnej przestrzeni. - " Widziałam jedną na okładce magazynu podróĪniczego po egzotycznych kurortach i spodobało mi siĊ bardzo, wiĊc pomyĞlałam, Īe to stworzĊ. Wiesz, abyĞmy mogli spĊdziü wolny czas.. " Odwróciłam wzrok, moje serce kołatało, moja twarz stała siĊ czerwona, wiedząc, Īe jestem najprawdopodobniej najbardziej Īałosną uwodzicielką jaką spotkał w ciągu swoich 600 lat. Ale on po prostu siĊ Ğmieje, przyciągając mnie tak blisko, Īe niemal siĊ dotykaliĞmy. Oddzielała nas tylko najchudsza błyszcząca energia, która unosi siĊ pulsując miĊdzy nami jak ekran, co pozwoli byü nam razem bez Īadnych przeszkód. Zamykam oczy, poddając siĊ ciepłu i mrowieniu, gdy nasze ciała siĊ spotykają. Dwa serca oddychające w doskonałej harmonii, przyĞpieszając i zwalniając, tempo było dosdkonale zsynchronizowane, tak jakby to było jedno serce. Wszystko to było uczuciem tak dobrym, wspaniałym, naturalny, wiĊc dobrze było byü tu razem. Wtuliłam twarz w zagłebieniu jego ramion, gdzie spotyka siĊ jego szyja, tĊskniąc do jego słodkiego smaku skóry i wdychając jego ciepły, piĪmowy zpaach. Niski jĊk wydobywa siĊ z mojego gardła, gdy zamykam oczy i naciskam na jego biodra. Mój jĊzyk przechyla siĊ w kierunku jego skóry, tylko Īeby go mieü z taką szybkoĞcią, Īe miałam kolizjĊ z poduszką. Zerwałam siĊ do pozycji pionowej, widząc, jak przemieszcza siĊ szybko, tak, Īe prawie siĊ rozmywa. Zatrzymuje siĊ, gdy jest juĪ bezpieczny. Jego oczy płoną, ciało drĪy, gdy proszĊ go, by powiedział mi co siĊ stało. - " Nie dotykaj mnie." powiedział. " ZostaĔ tam gdzie jesteĞ. Nie podchódĨ ani kroku bliĪej" - " Ale dlaczego?" Mam ochrypły i niestabilny głos, a moje rĊce drĪą. " Zrobiłam coĞ Ĩle? PomyĞlałam, Īe jest dobrze... poniewaĪ tu jesteĞmy... a nic złego nie moĪe staü siĊ w Summerlandzie. PomyĞlałam, Īe moĪe dobrze by było, gdybyĞmy spróbowali... " - " Ever to nie jest tak.. to... " Kiwa głową, a jego oczy są ciemniejsze, niĪ kiedykolwiek wczeĞniej widziałam. Tak ciemne, Īe jego tĊczówki są nie do odróĪnienia od Ĩrenic. " Kto powiedział Īe nic złego nie moĪe siĊ tutaj staü? " Mówi tak nerwowo, wzrok ma tak ostry, jasne jest, Īe jest daleko od swojego zwykłego stanu spokoju. Z trudem przełknĊłam i gapiłam siĊ w ziemiĊ, czując siĊ głupio, Ğmiesznie, Īe tak bardzo chciałam byü z moich chłopakiem, Īe byłam gotowa zaryzykowaü jego Īycie. - " MyĞlĊ... właĞnie zakładałam.. " Mój głos zanika, wiedząc doskonale co siĊ dzieje, gdy wychodzĊ z załoĪenia. " Przepraszam." KrĊce głową, wiedząc, Īe to nie wystarczy, biorąc pod uwagĊ Īycie i Ğmierü. " Chyba nie myĞlałam o tym. Nie wiem co powiedzieü" WyciągnĊłam rĊce, zacisnĊłam je w okół swojej talii, próbując zrobiü siĊ mniejsz, chcąc zniknąü. Ale jednak nie mogĊ, ale zastanawiam siĊ co takiego złego moĪe siĊ przydarzyü w miejscu, gdzie magia jest łatwa, a rany zdrowieją. To znaczy jeĞli nie jesteĞmy tu bezpieczni, to gdzie? Damen patrzy na mnie odpowiadając na myĞli w mojej głowie:

- " W Summerlandzie wszystko jest moĪliwe. Jak dotąd widzieliĞmy tylko dobre rzeczy, ale kto powiedział, Īe złe nie mogą siĊ przytrafiü? " PatrzĊ na niego przypominając sobie, jak po raz pierwszy spotkałam Riley i Romy, które mówiły coĞ podobnego. PatrzĊ jak robi piĊkną ławkĊ z drewna, a nastĊpnie daje mi znak Īebym usiadła obok niego. - " ChodĨ" ZachĊcając mnie abym usiadła obok niego, zrobiłam to siadając na samym koĔcu, nie chcąc byü zbyt blisko i ryzykowaü ponownie. " To coĞ co potrzebujesz zobaczyü, zrozumieü. WiĊc proszĊ zamknij oczy i uwolnij umysł od przypadkowych myĞli i bałaganu, najlepiej jak potrafisz. Otwierając siebie na wszelkie wizje, które Ci wyĞlĊ. MoĪesz to zrobiü?" Kiwam głową, zamykając oczy mocno, który jest najlepszym spoosbem na pozbycie siĊ myĞli takich jak: Co siĊ dzieje? Jest wĞciekły na mnie? OczywiĞcie, Īe jest! Jak mogłam byü tak głupia? Ale on jest wĞciekły? Czy to moĪliwe, aby zmienił zdanie i zaczął od nowa? Moja paranoiczne myĞli, były ustawione w tej chwili na ciągłe powtarzanie. Ale nawet po ich usuniĊciu, czekając na coĞ rozsądnego, wszystko co do tej pory miałam osiągnąü, jest czarne. - " Nie mam tego" Otwieram jedno oko, zerkając na niego. Ale on tylko krĊci głową, oczy ma mocno zamkniĊte, a brwi złączone w koncentracji, koncentrując siĊ w dalszym ciągu ze wszystkich sił. - " Słuchaj." mówi. " Patrz głĊboko w Ğrodek. Po prostu zamknij oczy i otrzymasz" BiorĊ głĊboki odech i próbujĊ jeszcze raz, ale mimo wszystko mam uczucie ciszy i poczucie pustej, czarnej przestrzeni. - " Ummm.. Przepraszam" SzepnĊłam, nie chcąc go zdenerwowaü, ale jestem pewna, Īe zgubiłam cel. " Nie mogĊ znaleĨü niczego poza ciszą i ciemnoĞcią" - " Własnie" mówi szeptem. " Teraz chwyü mnie za rĊkĊ i musisz siĊ zagłĊbiü bardziej w twojej przeszłoĞci, za pomocą wszystkich zmysłów i powiedz mi co widzisz" BiorĊ głĊboki oddech i robiĊ to co mówi. SiĊgam po jego rĊkĊ i pcham bardziej na czarne Ğciany, mogąc mieü wiĊcej. Dopóki nie... Dopóki nie... Zostałam wessana do czarnej dziury, nie mogąc siĊ zatrzymaü lub zwolniü. SłyszĊ tylko swój okropny, piskliwy krzyk. Jestem pewna, Īe ten upadek nie ma koĔca. Krzyk. Spadek. Wszystko. Zostawiono mnie tam wiszącą. Uwiązana. Zawieszona. Zupełnie sama w tym miejscu bez początku i koĔca. Zaguniona w ciemnoĞciach, bez Ğladu Ğwiatła. Porzucona w tej nieskoĔczonej próĪni. Powoli robi siĊ Ğwit - to tu gdzie teraz mieszkam. Z piekła nie ma ucieczki. Staram siĊ biec, wołaü o pomoc, krzyczeü, ale nie ma sensu. Jestem sparaliĪowana, nie moge mówiü, jestem zupełnie sama. Celowo odciĊta od wszystkiego co istnieje. Wiem, Īe nie mam wyboru, jak tylko poddaü swoje ciało i umysł lekkoĞci, wiotkoĞci. Nie ma sensu walczyü, skoro nikt nie moĪe mnie uratowaü. I tak pozostanĊ, wiecznie samotna w miejscu ciągnącym siĊ bez mojego zasiĊgu. Dopóki nie... Dopkóki nie... Uciekłam z tego piekła prosto w rĊce Damena, zwolnionego, tak abym mogła zobaczyü jego piĊkno, unoszące siĊ nade mną.

- " Przepraszam.. MyĞlałem, Īe ciĊ zgubiłem.. myĞlałem, Īe nigdy nie wrócisz!" płacze, trzymając mnie mocno i szlochając mi do ucha. Trzymałam siĊ go, cała drĪąc, serce mi waliło, a ubranie miałam całe przepocone. Nigdy nie czułam siĊ tak samotna - odłączona od wszystkiego. Od Īycia, kaĪdej rzeczy. TulĊ go mocno, nie chcąc puĞciü, a gdy moja twarz spotyka siĊ z jego pytam dlaczego zdecydował siĊ mnie tam umieĞciü. Trzyma mnie dalej, dotykając mojej twarzy, tak abym spojrzała na niego. " Przykro mi. Nie próbowałem cie ukaraü albo skrzywdziü w jakikolwiek sposób. Chciałem tylko ci coĞ pokazaü, czego trzeba samemu doĞwiadczyü, aby zrozumieü" KiwnĊłam tylko głową, nie ufając mojemu głosowi. WciąĪ byłam wstrząĞniĊta tym okropnym wydarzeniem, czułam jakby moja dusza umierała. - " Mój BoĪe!" Jego oczy siĊ rozszerzają. " To jest to! To jest dokładnie to. Dusza przestaje istnieü!" - " Nie rozumiem" powiedziałam ochrypłym głosem. " Co to za okropne miejsce?" Rozgląda siĊ dookoła, Ğciskając moje palce, gdy mówi: - " PrzyszłoĞü. Shadowland. Wieczna odchłaĔ. Myslałem, Īe jest tylko dla mnie... tylko dla mnie... " Zamyka oczy i krĊci głową. " Ale teraz wiem wiĊcej. Teraz wiem, Īe jeĪeli nie bĊdĊ ostroĪny, bardzo ostroĪny, ty teĪ tam wylądujesz" PatrzĊ na niego i zaczynam mówiü, gdy wcina mi siĊ w słowo. " W ciągu ostatnich kilku dni mam przebłyski z róĪnych chwil z przeszłoĞci, zarówno dalekie jak i bliskie" Patrzy na mnie uwaĪnie szukając mojego wzroku. " Ale w momencie, kiedy znaleĨliĞmy siĊ tutaj..." Przerywa i pokazuje gestem okolicĊ. " ZaczĊło siĊ sączyü z powrotem, najpierw powoli, aĪ znowu rosło, gdy byłem pod czarem Romana. I równieĪ zwolniło moją Ğmierü. Tych kilka krótkich chwil, kiedy próbowałaĞ siĊ przez to przebic jak wiesz, zanim kazałaĞ mi wypiü antidotum, jak wiesz umierałem. Całe moje Īycie przede mną błyskało, szeĞüset lat niekontrolowanej próĪnoĞci, narcyzmu, egoizmu, chciwoĞci. Jak niekoĔcząca siĊ rolka z kaĪdym moim działaniem, kaĪdy czyn, który zrobiłem - psychiczne i fizyczne skutki mojego znĊcania siĊ nad innymi. I choü było kilka przyzwoitych działaĔ tu i tam, w wiĊkszoĞci spĊdziłem wieki koncetrując siĊ tylko na sobie co nadaje mi bardzo kiepski tytuł niczego ani nikogo. Koncentrując siĊ tylko na stanie fizycznym, zaszkodziło to mojej duszy. Bez wątpienia karma siĊ teraz za to mĞci... " KrĊci głową i spotyka moje spojrzenie. ChcĊ dotrzeü do niego, przytuliü go, dotknąü, powiedzieü, Īe wszystko bĊdzie dobrze. Ale zamiast tego stojĊ w miejscu, czując, Īe jest o wiele gorzej. - " Wtedy w chwili mojej Ğmierci, przybycia do Summerlandu..." Jego głos pĊkł, ale zebrał siły, by kontynuowaü. " Poszedłem do miejsca, które było dokładnym przeciwieĔstwem tego. Miejsce ciemne i zimne, to nic wiĊcej jak Shadowland. PrzeĪyłem to samo, gdy umarłaĞ. Samotny, zawieszony, pozostając w ten sposób dla całej wiecznoĞci" Patrzy na mnie chcąc mnie zrozumieü. " To było dokładnie tak jak czułaĞ. Jakbym był odizolowany, bezduszny, bez moĪliwoĞci spotkania kogokolwiek albo czegokolwiek" Patrze w jego oczy, nigdy nie widziałam go tak zmĊczonego, tak wyciĔczonego. - " A teraz rozumiem, Īe to coĞ uciekło mi przez te wszystkie lata.." PodciągnĊłam kolana do piersi, chcąc siĊ przed tym obroniü. - " Tylko nasze fizyczne ciała są nieĞmiertelne. Nasze dusze z pewnoĞcią nie są." Odwróciłam wzrok, nie mogąc patrzeü na niego, nie mogąc oddychaü. - " Stoisz przed przyszłoĞcią. Którą przyznałem ci, jeĞli broĔ BoĪe nic nie powinno siĊ staü, a jest." Palce instyktownie dotknĊły mojego gardła, pamiĊtając co powiedział Roman o zagroĪeniu

chakrą, o mojej słaboĞci i bezradnoĞci. Zastanawiałam siĊ czy istnieje jakiĞ sposób, aby to pokonaü. - " Ale jak moĪesz byü pewien? " PatrzĊ na niego, schwytanego w koszmar bez moĪliwoĞci ucieczki. " Istnieje duĪa szansa, mylisz siĊ, poniewaĪ to dzieje siĊ zbyt szybko. WiĊc moĪe to tylko stan tymczasowy? Wiesz przywróciłam ciĊ do Īycia zbyt szybko i moĪe nie masz moĪliwoĞci przebywania tu?" KrĊci głową, spotykając mój wzrok, gdy mówi: " Powiedz mi Ever to co widziałaĞ gdy umarłaĞ? Jak spĊdziłaĞ te kilka chwil miĊdzy czasami, gdy twoja dusza opuĞciła ciało i powróciła do Īycia?" Oddychałam z trudem patrząc siĊ na drzewa, kwiaty, płynący potok w pobliĪu, pamiĊtając, Īe kiedyĞ teĪ byłam w podobnej sytuacji. - " Powodem dla, którego nie widziałaĞ przepaĞci, jest to, Īe nadal jesteĞ Ğmiertelna. Ale w chwili, gdy musiałaĞ piü nieĞmiertleny eliksir, który ci podawałem, wszystko siĊ zmieniło. Zamiast wiecznoĞci w Summerlandzie albo miejsca za mostem - Shadowland stał siĊ twoim przeznaczeniem." KrĊci głową i odwraca wzrok, pogrąĪony w swoim smutbym Ğwiecie. Obawiam siĊ, Īe nigdy do niego nie dotrĊ ponownie. Ale równie szybko spotyka moje oczy i mówi: - " MoĪemy Īyü w płaszczyĨnie wiecznoĞci na ziemi, ty i ja. Ale jeĞli coĞ siĊ stanie, jeĞli jedno z nas umrze..." KrĊci głową. " Znajdziemy siĊ w otchłani, co oznacza, Īe juĪ nigdy siĊ nie zobaczymy" ZaczĊłam mówiü zdesperowana, chcąc go ocaliü, przekonaü, powiedzieü, Īe siĊ myli, ale nie mogĊ. Nie ma sensu. Wszystko co muszĊ zrobiü to spojrzeü mu w oczy, aby zobaczyü prawdĊ. - " WierzĊ w magiĊ tego miejsca, w uzdrowienie - wystarczy tylko spojrzeü na mnie, jak odzyskałem pamiĊü.. " Wzrusza ramionami i krĊci głową. " Nie mogĊ sobie pozwolic, aby siĊ temu poddaü, nie waĪne jak bezpieczne mogą siĊ wydawaü moje pragnienia. To bzyt ryzykowne. I nie mam dowodów, Īe stanie siĊ inaczej. Jest to gra, na podjĊcie której nie mogĊ sobie pozwoliü. Nie w chwili gdy muszĊ zrobiü wszystko byĞ była bezpieczna. " - " Bym była bezpieczna?" GapiĊ siĊ na niego. " Tylko ty potrzebujesz bezpieczeĔstwa! To moja wina, Īe to wszystko dzieje siĊ! Gdybym nie..." - " Ever proszĊ." Mówi surowym głosem, chcąc mnie zmusiü do słuchania. " Nie jesteĞ w Īaden sposób winna. Kiedy myĞlĊ o tym jak Īyłem, co robiłem.." KrĊci głową. "Nie zasługujĊ na nic lepszego. A jeĪli były jakieĞ wątpliwoĞci, Īe za to wszystko ponosi winĊ moja karma, tutaj siĊ skoĔczyły. Moje szeĞüset lat w wiĊkszoĞci spĊdziłem na zaspokojaniu własnych przyjemnoĞci, pomijając swoją duszĊ - to są skutki i niestety dosiĊgają teĪ ciebie. Jestes moim jedynym priorytetem. Moje Īycie jest tylko waĪne, gdy zostanĊ i bĊdĊ ciĊ chronił przed Romanem lub kimĞ innym kto bĊdzie chciał ciĊ zraniü. A to oznacza, Īe nigdy nie moĪemy byü razem. Nigdy. To ryzyko, którego nie moĪemy siĊ podjąü." Zwróciłam siĊ w kierunku strumienia. Tysiąc myĞli przeleciało teraz przez moją głowĊ. I chociaĪ słyszałam wszystko co powiedział, chociaĪ doĞwiadczyłam otchłani, nie zmieniĊ jeszcze tego kim jestem. - " A pozostałe sieroty?" PamiĊtając, Īe było ich szeĞü wliczając w to Romana. " Co siĊ z nimi stało? Czy oni teĪ wybrali zło jak Roman i Drina?" Damen wzrusza ramioanmi, wstając z ławki i chodząc przede mną. " Zawsze zakładałem, Īe są zbyt stare i słabe, aby stworzyü jakieĞ zagroĪenie. To dzieje siĊ po pierwszych stu piĊüdziesiĊciu latach. I jedynym sposobem, by to odwróciü jest picie eliksiru. Domyslam siĊ, Īe Drina kompletowała je, gdy byliĞmy małĪeĔstwem i podała go Romanowi, który w koĔcu dowiedział siĊ jak zrobiü własny a nastĊpnie przekazał go innym" KrĊci głową. - " WiĊc to jest teraz tam gdzie jest Drina" SzepnĊłam czując skruchĊ, gdy uĞwiadomiłam

sobie prawdĊ. Nie waĪne jak zła była, ona nie zasługuje na to. Nikt nie zasługuje. " Wysłałam ją do Shadowlandu, a teraz one jest..." poruszam głową nie chcąc koĔczyü. - " To nie ty to zrobiłaĞ tylko ja. " Wypełnia przestrzeĔ obok mnie, siadając tak blisko, Īe energia, która jest miĊdzy nami zaczyna pulsowaü. " W chwili gdy uczyniłem ją nieĞmiertelną, zamknąłem jej los. Tak jak twój." Z trudem przełknĊłam pocieszona przez to, Īe chce mnie zapewniü, Īe to nie moja wina. - " Tak mi przykro" szepcze, patrząc na mnie spojrzeniem pełnym Īalu. " Przykro mi Īe musisz w tym uczestniczyü. Beze mne zostawiliby ciĊ w spokoju - powinienen odejĞc dawno temu. Byłoby ci znacznie lepiej, gdybyĞ nigdy nie spotkała mnie..." KrĊcĊ głową. " Ale jeĞli mamy byü sobie przeznaczeni, taki właĞnie jest nasz los. " Wiedziałam, Īe go nie przekonałam. - " A moĪe wymusiłem coĞ co nigdy nie miało siĊ staü? " Marszczy brwi. " Czy kiedykolwiek myĞlałaĞ o tym?" PatrzĊ daleko, podziwiając piĊkno, same słowa nie mogą tego zmieniü. Tylko działanie moĪe pomóc. I szczĊĞcie dla nas, wiem od czego zacząü. StojĊ wyciągając go i mówiąc: " ChodĨ! nie potrzebujemy Romana - nie potrzebujemy nikogo Znam pewne miejsce"

Rozdział 8 SkierowaliĞmy sie do Wielkiej Sali Uczenia SiĊ. Zatrzymałam siĊ nieĞmiało przed marmurowymi schodami spoglądając na niego, zastanawiając siĊ( mając nadziejĊ!) Īe bĊdzie mógł zobaczyü to co ja widziałam - stale zmieniająca siĊ fasada jest niezbĊdna do wejĞcia. - " Tak naprawdĊ tego nie znalazłaĞ" powiedział, a w jego głosie było słychaü odrobinĊ podziwu, gdy oglądał odnowioną bibliotekĊ najĞwiĊtszych i najpiĊkniejszych miejsc na Ziemi. Taj Mahal wpada w Partenon, który zmienia siĊ w Ğwiątynie Lotus, która staje siĊ piramidą w Gizie i tak dalej. Oboje podziwiamy jej piĊkno. Damen rozgląda siĊ wkoło, jego twarz przysłania wspaniała maska. - " Nie byłem tu od.." PatrzĊ na niego wstrzymując oddech, umierając gdy wiem kiedy był tu ostatnio. - " Od kiedy przyszłam ciĊ odnaleĨü" Zezuje niepewna co to znaczy. - " Czasami..." Patrzy na mnie. " Miałem to szczĊĞcie spotkaü ciebie, koĔczące siĊ w tym samym miejscu, w odpowiednim momencie. Ale bĊdĊ musiałem poczekaü kilka lat, zanim to siĊ wydarzyło" - " To znaczy, Īe mnie ĞledziłeĞ?" Gapiłam siĊ w nadziei, Īe to nie jest tak przeraĪające jak siĊ wydaje. " Kiedy byłam dzieckiem?" Wzdrygnął siĊ, odwracając wzrok gdy powiedział: - " Nie, nie szpiegowałem ciĊ Ever. ProszĊ za kogo ty mnie masz?" Ğmiał siĊ i krĊcił głową. " To było raczej jak trzymanie kart. Cierpliwie czekaü, aĪ bĊdzie siĊ miało pewnoĞü, Īe ma siĊ racjĊ. Ale ostatnio kilka razy, gdy byłem w stanie ciĊ znaleĨü, nie waĪne jak bardzo siĊ starałem... uwierz mi próbowałem Īyü jak koczownik wĊdrując z miejsca na miejsce, pewnie straciłem ciĊ na zawsze - zdecydowałem siĊ tu przyjechaü. I spotkałem kilku znajomych, którzy pokazali mi drogĊ." - " Romy i Rayne" KiwnĊłam głową nie słysząc ani nie widząc Īadnej odpowiedzi w jego głowie, ale jakoĞ wiedziałam, Īe to prawda. Nawet nie zastanawiałam siĊ gdzie są, aĪ do teraz. - " Znasz je?" Patrzy na mnie wyraĨnie zaskoczony. ZacisnĊłam usta wiedząc, Īe bĊdĊ musiała mu opowiedzieü resztĊ historii, tĊ czĊĞü, którą miałam nadziejĊ pominąü. - " One mnie tu doprowadziły..." urwałam biorąc głĊboki oddech i patrząc w bok woląc patrzeü na pokój niĪ na jego zagadkowy wyraz twarzy. " Były u Avy - lub conajmniej Rayne była. Romy była poza.." potrząsnĊłam głową i zaczĊłam jeszcze raz. " Próbowała ci pomóc, gdy byłeĞ.." ZamknĊłam oczy i westchnĊłam decydując siĊ pokazaü mu to. Wszystko. W tej chwili za bardzo siĊ wstydziła, Īeby wyraĨiü to słowami. Projektowałam wydarzenia z tegodnia, tak Īeby miĊdzy nami nie było Īadnych tajemnic. Daje mu znak, jak ciĊĪko walczyły, aby go uratowaü, gdy ja byłam zbyt uparta nie chcąc słuchaü. Ale zamiast byü zdenerwowanym, jak myĞlałam, kładzie swoje rĊcĊ na moich ramionach patrząc na mnie z przebaczeniem, gdy myĞli co było to było. Musimy iĞü do przodu, nie moĪemy patrzeü wstecz. Z trudem przełknĊłam i spotkałam jego wzrok wiedząc, Īe ma racjĊ. Nadszedł czas Īeby

zacząü, ale od czego? - " Byłoby lepiej gdybyĞmy siĊ rozstali" Kiwnął głową, jego słowa były dla mnie zaskoczeniem, chciałam coĞ powiedzieü, gdy ponownie zaczął mówiü: - " Ever pomyĞl o tym. Starasz siĊ znaleĨü coĞ Īeby odwróciü skutki eliksiru, który wypiłem, a ja staram siĊ ciebie chroniü przed Shadowlandem, to chyba nie te same rzeczy." WestchnĊłam rozczarowana, ale nie gotowa ustąpiü. " MyĞlĊ, Īe zobaczĊ ciĊ w domu. Mój dom, jeĞli to wporządku? " UmieĞciłam swoją rĊkĊ na jego rĊce pozwalając ją uĞcisnąü, przeklinając na karmĊ, za to, Īe jego pamiĊü teraz wróciła. Kiwnął głową, zamknął oczy i zniknął. WziĊłam głĊboki oddech i zamknĊłam oczy myĞląc: PotrzebujĊ pomocy. Zrobiłam wielki i straszny błąd i nie wiem co robiü. MuszĊ znaleĨü jakieĞ antidotum na antidotum - coĞ co odwróci skutki co Roman zrobił lub znalazł sposób Īeby dotrzeü do mnie i przekonaü mnie do współpracy z nim, ale tylko w sposób, który nie bĊdzie wymagał ode mnie... hmm.. powaĪnie zagrozi mi, nie jest mi wygodnie z... jeĪeli wiesz co mam na myĞli... Koncentrowałam siĊ na zamiarach, odtwarzając słowa ponownie i ponownie. Mając nadziejĊ, Īe uda mi siĊ uzyskaü dostĊp do Akashic Record, ciągłego zapisu co jest lub co bĊdzie. Modląc sie o to, Īe nie chcĊ byü tu zamkniĊta jak to było ostatnim razem. Ale tym razem gdy słyszĊ znajome brzĊczenie, a nie jak zwykle długi korytarz prowadzący do tajemniczego pokoju, znalazłam sposób, aby byü w sali kinowej, jego pusty hall, bar z przekąskami, bez pojĊcia co powinnam zrobiü, gdy podwójne dzwi otwierają siĊ przede mną. Weszłam do ciemnego teatru z lepką podłogą, siedzenia były wytarte a zapach maĞlanego popcornu przenikał powietrze. Wybieram najlepsze miejsce i kładĊ nogi na krzeĞle tuĪ przede mną, Ğwiatła są słabe, a duĪe wiadro popcornu pojawia siĊ tuĪ na moich kolanach. Oglądam czerwone zasłony wycofujące siĊ z ekranu. Na ekranie pojawił siĊ migający obraz, który szybko przekształcił siĊ w wyĞcig po mojej przeszłoĞci. Mogłam zobaczyü seriĊ filmów wideo. Wyniknął z tego montaĪ najbardziej zabawnych momentów z Īycia mojej rodziny, prosto z mojego starego Īycia w Oregon, miał ĞcieĪkĊ dĨwiĊkową, która mogłaby zrobiü tylko Riley. Oglądam wideo z Riley i mną, obie na domowej scenie w naszej melinie, taĔcząc i synchronizując ruchy warg dla publicznoĞci składającej siĊ z moich rodziców i psa. Wkrótce potem obraz naszej slodkiej MaĞlanki. JĊzyk kierujĊ w stronĊ nosa, liĪe siĊ jak szalona, próbuje dostaü siĊ do kawałka masła orzechowego Riley. I chociaĪ wiem, Īe to nie wszystko wiem, Īe to waĪne. Riley obiecała mi, Īe znalazłaby sposób komunikowania siĊ ze mną, zapewniając mnie, Īe to, Īe jej nie widze, nie oznacza, Īe nie ma jej przy mnie. WiĊc poszukujĊ czegoĞ z boku i wciskam siĊ w moje miejsce. Wiedząc, Īe siedzi obok mnie niema i niewidzialna. Chcąc dzieliü ten moment razem - dwie siostry dzielą siĊ wersją kina domowego - czy jakoĞ tak.

Rozdział 9 Gdy wracam z powrotem do swojego pokoju, na brzegu łóĪka siedzi Damen. W dłoni trzyma mały, satynowy woreczek. - " Jak długo mnie nie było?" pytam zerkając na nocny zegarek. - " W Summerlandzie czas nie istnieje" przypomina mi. " Ale na płaszczyĨnie Ziemi powiedziałbym, Īe nie było ciĊ tylko chwilĊ. DowiedziałaĞ siĊ czegoĞ?" PomyĞlałam o filmie oglądanym w wersji Riley, gdy potrząsnĊłam głową i powiedziałam: " Nic przydatnego, a ty?" UĞmiecha siĊ, wrĊczając mi woreczek jedwabiu. " Otwórz i zobacz" PociągnĊłam za sznureczek i wsunĊłam palec do Ğrodka. WziĊłam czarny sznur jedwabiu mający kolorowe kryształy organizowane wspólnie przez cienkie pasma złota. Oglądałam jak łapie i odbija Ğwiatło zwisając przede mną. PomyĞlałam, Īe jest taki piĊkny, jeĞli to nie było dziwne. - " To amulet" powiedział przyglądając mi siĊ ostroĪnie gdy dotykałam poszczególnie kaĪdego kamienia - kaĪdy z nich był w innym kształcie i w innym kolorze. " Był noszony przez wieki i ma magiczne właĞciwoĞci uzdrawiania, ochrony, dobrobytu, równowagi. Choü ten jeden jest stworzony tylko dla ciebie, jest ciĊĪki, ale ochrania to co trzeba" PatrzĊ na niego, zastanawiając siĊ jak moĪe pomóc. Przypomniałam sobie, Īe kryształy pozwoliły uzyskaü mi antidotum, aby go uratowaü, moĪe to faktycznie zadziałało - jeĪeli Roman nie oszukał mnie dodając do niego mojej krwi. - " To całkowicie unikalny, zmontowany i wykonany tylko dla ciebie. Nigdzie indziej takiego nie ma. Wiem, Īe to nie rozwiązuje naszego problemu, ale moĪe choü trochĊ pomoĪe." ZerknĊłam na pakiet skał niepewna co powiedzieü. Po prostu załoĪĊ go na szyjĊ i bĊdĊ nosiü. Damen siĊ uĞmiecha i mówi : " Pozwól mi." Zebrał długie włosy i umieĞcił mi je na ramieniu, zapinając mi amulet i chowając za koszulką gdzie nikt nie bĊdzie go mógł zobaczyü. - " Czy to tajemnica?" Pytam oczekując zimna, jakie wywoła amulet po zetkniĊciu z moją skórą, ale jestem zaskoczona, bo czujĊ tylko ciepło. Dotyka moich włosów, pozwalając spaĞü tylko niektórym na moja taliĊ. " Nie to nie jest tajemnica. Choü prawdopodobnie nie powinnaĞ afiszowaü siĊ nim. Nie mam pojĊcia jak bardzo zaawansowany jest Roman, wiĊc lepiej nie zwracaü jego uwagi." - " On wie o czakrach" mówiĊ widząc zdziwienie w jego wzroku i pomijając fakt, Īe on jest za to odpowiedzialny. NieĞwiadomie ujawnił wszystki tajemnice Romanowi, gdy ten kazał mu mówiü. Czuje siĊ na tyle Ĩle, Īe nie ma powodu, by czuł siĊ jeszcze gorzej. - " Ale co z tobą? Nie potrzebujesz ochrony?" Patrzyłam jak pokazuje mi podobny amulet znajdujący siĊ pod jego koszulką z długimi rĊkawami, uĞmiechając siĊ, gdy wisi tuĪ przede mną. " Czemu twój wygląda zupełnie inaczej? " Pytam mruĪąc oczy i musując go rĊkami. - " Powiedziałem, Īe nie ma dwóch podobnych. Tak jak nie ma dwóch identycznych ludzi. Mam swoje własne problemy do pokonania" - " Masz problemy?" ĝmiejĊ siĊ, zastanawiając siĊ co to mogłoby byü. On jest dobry we wszystkim co robi. I chodzi mi o kaĪdą rzecz. ĝmieje siĊ i krĊci głową. " Uwierz mi, mam swoją czĊĞü" Powiedział Ğmiejąc siĊ ponownie. - " Na pewno bĊdą nas chroniły?" Dociskam go do piersi czując, Īe jest czĊĞcią mnie.

- " Taki jest plan." Wzrusza ramionami, wstając i kierując siĊ do dzwi gdy dodaje: " Ale Ever proszĊ nie staraj siĊ wystawiü go na próbĊ dobrze?" - ' A co z Romanem?" pytam, gdy on opiera siĊ o dzwi. " Nie uwaĪasz, Īe powinniĞmy wymyĞleü jakiĞ plan? ZnaleĨü jakiĞ sposób Īeby zabraü od niego to co nasze i mieü spokój?" Damen patrzy na mnie, marszcząc brwi. " To Īaden plan. Współpracy z nim to własnie to czego chce. Lepiej znaleĨü rozwiązanie nie powołując siĊ na niego, lecz działając samemu" - " Ale jak? Wszystko czego do tej pory próbowaliĞmy koĔczyło siĊ klapą" potrząsnĊłam głową. " A dlaczego mamy szukaü odpowiedzi, skoro Roman juĪ siĊ przyznał, Īe ma antidotum? Powiedział, Īe wszystko co muszĊ zrobiü to zapłaciü odpowiednią cenĊ, a on mi go odda- to takie trudne?" - " I jesteĞ gotowa zapłaciü mu swoją cenĊ?" Damen pyta stałym i głĊbokim głosem, jego oczy zrobiły siĊ ciemne. Odwróciłam wzrok, czując jak moje policzki płonĊły. " OczywiĞcie, Īe nie! Lub co najmniej nie cenĊ o której myĞlisz!" Przysuwam kolana do piersi i zawijam ramiona wokół nich. " To tylko.." PotrząsnĊłam głową sfrustrowana tłumacząc siĊ swoim przypadkiem. " To tylko.." - " Ever to jest dokładnie to co Roman chce" Zaciska szczĊkĊ sztywniejąc, a po chwili rozluĨniając siĊ, gdy napotyka mój wzrok. " On chce nas rozdzieliü, abyĞmy zadawali sobie pytanie, czemu jesteĞmy razem. Chce takĪe ĪebyĞmy poszli za nim i zaczĊli jakąĞ wojnĊ. Nie masz powodu, by mu zaufaü, on bĊdzie kłamał, manipulował, to bardzo niebezpieczna gra. A ja obiecują zrobiü wszystko by ciĊ ochroniü, tylko musisz mi w tym pomóc. Musisz mi obiecaü, Īe bĊdziesz siĊ trzymaü z daleka od niego, ignorowaü wszystkie jego docinki i nie dasz siĊ złapaü na jego przynĊtĊ. ZnajdĊ rozwiązanie. Tylko proszĊ spójrz na mnie i powiedz, Īe bez Romana dobrze?" ZacisnĊłam usta i patrzyłam gdzieĞ daleko zastanawiając siĊ dlaczego nie mam Īadnej tajemnicy, kiedy mogłoby mi to pomóc. Zresztą to ja spowodowałam całą tą sytuacjĊ. To ja sprowadziłam na nas ten bałagan. WiĊc muszĊ nas z tego wyprowadziü. Zmieniłam swój wzrok znowu do swojego mając pomysł - który moĪe zadziałaü. - " WiĊc jesteĞmy pewni co do Romana?" Przechyla głowĊ i podnosi brew nie chcąc wyjĞü dopóki nie uzyska potwierdzenia. Ledwo kiwnĊłam głową, a jednak to wystarczyło, aby go przekonaü. Szybko wyszedł. Był tu tylko jeden znak jego obecnoĞci - czerwony tulipan leĪący na moim łóĪku.

Rozdział 10 - " Ever?" ZamknĊłam kartĊ na moim komputerze i przełączyłam siĊ do eseju, który mam napisaü na angielski. Sabine złapała mnie na szukaniu w Google alchemicznych wzorów antycznych, a nie na pracy domowej, jak to siĊ spodziewała. PoniewaĪ to, Īe leĪĊ obok Damena, czujĊ, Īe nasze sreca biją w jednym rytmie - to mi nie wystaczy. Nigdy nie wystarczy. ChcĊ normalnego związku z moim nieĞmiertlenym chłopakiem. Bez ograniczeĔ. W którym bĊdĊ mogła naprawdĊ cieszyü siĊ jego skórą, dotykiem, a nie wyobraĪaü to sobie w głowie. - " JadłaĞ?" załoĪyła rĊkĊ na moje ramiĊ i przyglądała siĊ uwaĪnie ekranowi. I poniewaĪ nie przygotowujĊ siĊ aby uniknąü jej dotyku, to wszystko pozwoliło, abym zobaczyła jej wersjĊ na temat powitania i spotkania w niesławnym Starbucks. Co niestety nie jest tak róĪne od wersji Munoza - oboje są szczĊĞliwi i mają zawroty głowy, uĞmiechając siĊ do siebie z duĪą nadzieją. I mimo, Īe wydaje mi siĊ naprawdĊ szczĊĞliwa i bez wątpienia zasługuje na szczĊĞcie, zwłaszcza po tym wszystkim co musiała przeĪyü ze mną, wciąĪ siĊgam do mojej wizji jaką miałam kilka miesiĊcy temu, która koĔczy siĊ wyraĨnie z jakimĞ facetem z jej pracy. Zastanawiam siĊ czy powinnam coĞ zrobiü lub powiedzieü jej, bo to nie jest tylko taki mały flirt. Ale wiedząc, Īe juĪ podjĊła ryzyko, przez wycieczkĊ z Munozem nie odzywam siĊ. Nie mogĊ sobie na dotkniĊcie jej. Obracam siĊ na fotelu, uwalniając siĊ od jej uĞcisku. Chcąc uniknąü zobaczenia czegokolwiek, czekam aĪ energia zniknie. - " Damen zrobił mi coĞ do jedzenia" MówiĊ stałym i niskim głosem, mimo, Īe to nie jest do koĔca prawda. JeĞli nie liczyü eliksiru, który piłam. Patrzy na mnie. Jej spojrzenie mówi, Īe jest zmartwiona, poniewaĪ zwĊĪa siĊ na mojej twarzy. " Damen?" Robi krok do tyłu. " Nie słyszałam o nim dawno" Zapomniałam przystosowaü jej do zobaczenia go ponownie. " Czy to oznacza, Īe znowu jesteĞcie razem?" Wzruszyłam ramionami, dziĊki czemu włosy opadły mi na twarz zasłaniając ją trochĊ. " Tak.. nadal pozostajemy przyjaciółmi. WłaĞciwie jesteĞmy wiĊcej jak przyjaciółmi, jesteĞmy jak..." Randki i stracenie - przeznaczeni do spĊdzenia wiecznoĞci w otchłani szaleĔstwa w miłoĞci, ale bez dotykania... - " No tak, myĞlĊ, Īe moĪna powiedzieü, Īe jesteĞmt znowu razem" Wymusiłam szeroki uĞmiech. Utrzymałam go mając nadziejĊ, Īe zachĊci ją równieĪ do uĞmiechniĊcia siĊ. - " A tobie dobrze z tym?" Prowadzi rĊkĊ przez swoje złote włosy. odcienia jakiego równieĪ miała, dopóki nie zaczĊłam piü eliksiru. Siada na łóĪku, krzyĪuje nogi, co daje mi znak, Īe szykuje siĊ do bardzo długiej i złej rozmowy. Przenosi wzrok na mnie z moich wytartych dĪinsów na biały top poszukując objawów, wskazówek, podpowiedzi, jakie siĊ dostaje, gdy młodzieĪ ma problemy. Niedawno wykluczyła jadłowstrĊt lub bulimiĊ, kiedy mój eliksir dodał mi cztery cale do wzrostu i polepszył moje umiĊĞnienie, które i tak nic nie daje. Ale to nie moja wina. Mój wygląd jej nie denerwował, a raczej ponowne relacje z Damenem to szczebel jej czerwonego alarmu. Niedawno skoĔczyła kolejną ksiąĪkĊ twierdząc, Īe burzliwy związek moĪe byc powodem do niepokoju. I mimo, Īe moĪe byü, mój związek i Damena moĪe byü skrócony do rozdziału. - " Nie zrozum mnie Ĩle Ever. LubiĊ Damena, naprawdĊ. Jest miły, uprzejmy i z pewnoĞcią ułoĪony - i jeszcze duĪo co sprawia, Īe ma duĪo plusów, coĞ co wydaje siĊ dziwne dla człowieka w jego wieku. On jest w jakiĞ sposób za stary dla ciebie lub.." Wzrusza ramionami nie mogąc tego wyjaĞniü.

Odsłaniam włosy z mojej twarzy, Īeby widzieü ją lepiej. Jest drugą osobą, która dzisiaj zauwaĪyła, Īe jest z nim coĞ nie tak. Haven przez sprawĊ z telepatią była pierwsza, a teraz Sabine, biorąc jej dojrzałoĞü i opanowanie. I choü do doĞü łatwe do wyjaĞnienia, to w pierwszej kolejnoĞci co mnie martwi to to, Īe one są w stanie to zauwaĪyü. - " I chociaĪ, Īe wiem, Īe to tylko miesiĊcy pomiĊdzy tobą a Damenem - jest jakoĞ bardziej doĞwiadczony. Zbyt doĞwiadczony.I bĊdĊ znienawidzona przez ciebie robiąc coĞ na co nie jesteĞ gotowa" ZacisnĊłam usta starając siĊ nie Ğmiaü, myĞląc, jak mogła zdobyü coĞ bardziej mylnego. Zakładając, Īe jestem małą dziewczynką Ğciganą przez złego, duĪego wilka, nie wyobraĪała sobie, Īe to ja właĞciwie jestem drapieĪnikiem w tej powieĞci, niebezpiecznie realizując kolejne punkty, naraĪając przez to swoje Īycie. - " Bo nie waĪne co bĊdzie mówił, sama o sobie decydujesz Ever. Tylko ty decydujesz co, gdzie, kiedy. I nie waĪne, jak moĪesz go odczuwaü, Īaden chłopak nie ma prawa popychaü was na początek.." - " To nie tak" powiedziałam jej, co było bardziej Īenujące niĪ do tej pory było. " Damen taki nie jest. On jest doskonałym dĪentelmenem, idealnym chłopakiem. PowaĪnie Sabine, słusznie zachowujesz ostroĪnoĞü. Ale czy nie moĪesz mi zaufaü ten jeden raz?" Patrzy na mnie przez chwilĊ i widzĊ ostre wahanie w jej aurze o kolorze pomaraĔczy, nie ma pewnoĞci czy moĪe mi w to uwierzyü i co ma zrobiü. Potem siĊ podnosi i zmierza w kierunku dzwi, przystając na chwilĊ i mówiąc: " MyĞlałam..." Patrzyłam na nią mając ochotĊ zajrzeü w jej myĞli, nigdy nie naruszyłam Ğwiadomie jej prywatnoĞci. - " Gdy siĊ skoĔczy szkoła pomyĞlałam, Īe dobrze ci zrobi jakaĞ praca, tak ĪebyĞ spĊdziła kilka godzin robiąc coĞ. Co o tym myĞlisz?" Co ja myĞlĊ? Patrze, wytrzeszczając na nią oczy, czując suchoĞü w ustach i całkowitą utrate słów. CóĪ myĞlĊ, Īe powinnam zajrzeü do twojej głowy po wszystkim, bo najwyraĨniej to nie kwalifikuje siĊ jako wyraĨne udzielenie pomocy! - " Nic w pełnym wymiarze czasu lub coĞ podobnego. SpĊdzisz duĪo czasu na plaĪy ze znajomymi. PomyĞlałam, Īe byłoby to dobre dla Ciebie.." - " Chodzi o pieniądze?" Mój umysł był jedną, wielką motaniną, był zdesperowany Īeby znaleĨü jakieĞ wyjĞcie. JeĞli chodzi o hipoteke i produkty spoĪywcze, wtedy chĊtnie wymyĞlĊ to czego potrzebuje. MoĪe nawet podjąü polisĊ ubezpieczeniową moich rodziców. Ale co ona moĪe chcieü od tego lata. Uhh- uhh. Nie ma mowy. Nawet na dobĊ. - " Ever, oczywiĞcie nie chodzi o pieniądze" Oddala wzrok, a jej policzki przyjmują barwĊ lekko róĪową. Miała dziwny wstrĊt mówienia o pieniądzach, podczas gdy pracuje jako prawnik firmy. " PomyĞlałam, ze to moĪe byü dla ciebie dobre, wiesz poznasz nowych ludzi, dowiesz siĊ czegoĞ nowego. Wydostaniesz siĊ ze swojego otoczenia na kilka godzin kaĪdego dnia i ... " I bĊdziesz z dala od Damena pomyĞlałam. Nie potrzebujĊ czytaü w jej myĞlach, Īeby znaü prawdĊ. Teraz, gdy wie, Īe jesteĞmy znowu razem jest jeszcze bardziej zdeterminowana Īeby nas rozdzieliü. Nie mam pojĊcia jak jej to wytłumaczyü, a jednoczeĞnie zatrzymaü moje sekrety. - " ... i tyle siĊ dzieje. MyĞlĊ, Īe twój letni staĪ to tylko kwestia rozmowy z kierownikiem i praca bĊdzie twoja." UĞmiecha siĊ, a jej oczy promienieją oczekując ode mnie przyłączenia siĊ do jej decyzji. - " Ale to nie są te posady zazwyczaj zarezerwowane dla studentów prawa?" Pytam choü jestem pewna, Īe tak właĞnie jest. Ale ona tylko potrząsa głową. " To nie tego rodzaju praktyka. To wiĊcej niĪ odbieranie telefonów i odpowiadania na zgłoszenia. MoĪna dostaü kredyt szkolny i kilka punktów na koniec szkoły. PomyĞlałam, Īe to bĊdzie dla ciebie w sam raz. Nie wspominając juĪ jak

bĊdziesz miała duĪo wniosków przyjĊcia na uczelnie." Uczelnia. Jeszcze jedna rzecz, na temat której miałam kiedyĞ obsesjĊ, teraz juĪ nie. Chodzi mi o to, co mogłam wynieĞü od nauczycieli i ze wszystkich tych klas, skoro wszystko co musze zrobiü to zajrzeü do głowy nauczyciela, aby znaü wszystkie odpowiedzi. PatrzĊ na nią niepewna co powiedzieü. - " To dobre doĞwiadczenie dla osoby w twoim wieku. " dodaje, słychaü, Īe jest oburzona moim milczeniem. " Zaleca siĊ to we wszystkich ksiąĪkach. Mówią, Īe buduje charakter. dyscyplinĊ, zaangaĪowanie. bĊdziesz mogła siĊ wykazaü i docenią twoją pracĊ." ĝwietnie. WiĊc mam podziĊkowaü Dr. Phil za zrujnowanie mi lata. Jestem całkowicie poirytowana Sabine pamiĊtając, jak pierwsza kazała mi siedziec w pokoju relaksowaü siĊ i całkowicie wrzuciü na luz. To moja wina, Īe siĊ zmieniła. Moje zawieszenia, moje odmowy, łykanie tylko czerwonego napoju, wszystkie dramaty z Damenem - wszystko to doprowadziło do jej decyzji. I wiem, Īe jest strasznie nastawiona na to, Īe tam pojadĊ. Ale w Īaden sposób nie mogĊ spĊdziü lata pod stertą plików i nieustannie dzwoniących telefonów, gdy muszĊ mieü trochĊ wolnego czasu, aby znaleĨü antidotum dla Damena. A praca z nią w biurze i z jej kolegami nie pomoĪe mi w tym. Choü nie mogĊ powiedzieü tego wprost. To sprawi, Īe bĊdzie coĞ podejrzewaü. MuszĊ dobrze w to zagraü, tak Īeby wiedziała, Īe sama potrafiĊ ukształtowaü swój charakter, dyscyplinĊ. - " Zgadzam siĊ z tobą w zupełnoĞci" mówiĊ, starając siĊ nie zaciskaü swoich warg lub nie przerwaü kontaktu wzrokowego. " Ale jeĪeli mam to robiü, poczujĊ siĊ lepiej jeĪeli sama bĊdĊ mogła wybraü sobie pracĊ. To znaczy nie jestem pewna, czy jestem stworzona do pracy w biurze, wiĊc moĪe bĊdĊ mogła siĊ trochĊ rozejrzeü. Zobacz ile jest teraz moĪliwoĞci. Jak nawet w sprawie kredytów hipotetcznych i ĪywnoĞci. To co mogĊ robiü." - ' Jakie jedzienie?" Smieje siĊ potrząsając głową. " Ty ledwo jesz! Poza tym nie chcĊ pieniĊdzy Ever. ChcĊ pomóc ci utworzyü liniĊ kredytową, jeĞli chcesz." - ' OczywiĞcie." Wzruszyłam ramionami wymuszając entuzjazm. " To byłoby wspaniałe! " - " Dobrze." KlasknĊła, gdy skoĔczyła opracowywaü swój plan. " Masz tydzieĔ Īeby znaleĨü coĞ na własną rĊkĊ." PrzełknĊłam starając siĊ utrzymaü entuzjazm. Jeden tydzieĔ? Jak mam uzyskaü przewagĊ, skoro nie mam pojĊcia od czego zacząü? Nigdy wczeĞniej nie pracowałam. MoĪliwe Īe mogĊ to wymanifestowaü? - ' Wiem, Īe to niewiele czasu." mówi, czytając z mojej twarzy. " Ale bĊdĊ ich nienawidzieü, jeĪeli zajmą twoje stanowisko, przez to, Īe chcesz byü doskonała." Jej głos siĊ oddala i zamyka drzwi. Oniemiała wpatrywałam siĊ w resztki jej migającej, pomaraĔczowej aury. MyĞlałam ironicznie, Īe moĪe to po prosu jakiĞ Īart ze strony Damena. Spotkał nas dokładnie taki sam los.

Rozdział 11

Rzucałam siĊ całą noc. Całe łóĪko było zalane potem - poduszki i koce, a ciało i umysł był wyczerpany przez sny. Zbudziłam siĊ na krótko łapiąc ciĊĪko powietrze, tylko po to by za chwilĊ znowu wróciü do miejsca z którego uciekałam. Jedyny powód, dla którego chcĊ tam zostaü to to, Īe jest tam Riley. ĝmieje siĊ radoĞnie i chwyta moją rĊkĊ biorąc mnie co dziwne na wycieczkĊ po Ziemi. Ale nawet jeĪeli podskakujĊ tuĪ obok niej udając, Īe cieszĊ siĊ tą chwilą w momencie, w którym sie odwraca walczĊ o powierzchniĊ chcąc usunąü siebie z tej sceny. PoniewaĪ tak naprawdĊ to nie jest Riley. Riley tu nie ma. Po przejĞciu przez most za moją proĞbą przeniosła siĊ do jakiegoĞ nieznanego miejsca. I mimo, Īe nadal siĊ szarpie ze mną, krzycząc na mnie Īebym zwróciła na nią uwagĊ, abym tylko jej zaufała i przestała biec - odmówiłam posłuszeĔstwa. Pewna, Īe to jakaĞ kara za szkody Damena, wysłanie Driny do Shadowlandu i pozostawieniu wszystkiego moja podĞwiadomoĞü pozwala mi na odczucie winy, wywołane pokazującymi siĊ obrazami tak szczĊĞliwymi, Īe w Īaden sposób nie mogą byü prawdziwe. Ale gdy ostatni raz biegłam, Riley pokazała siĊ tuĪ przede mną blokując mi ucieczkĊ i krzyczała na mnie. Stojąc tak powoli rysowała zasłony odsłaniając wysokie, wąskie, prostokątne kostki wiĊziennego szkła zawierające rozpaczliwą walkĊ Damena wewnątrz. PopĊdziłam do niego, aby mu pomóc. Riley błagała, aby powiesiü go tam, a ja mam mu pomóc siĊ uwolniü. Ale nie moĪe nawet mnie usłyszeü. Nie moĪe nawet mnie zobaczyü. Tylko nadal walczy czekając aĪ zmĊczenie go pokona i jest absolutnie marny. Zamyka oczy i spada prosto w przepaĞü. Shadowland. Domu dla zagubionych dusz. Spadłam z łóĪka cała drĪąc, moje ciało było schłodzone i mokre od potu. Stałam w centrum mojego pokoju przytulając poduszkĊ do piersi. PrzezwyciĊĪyłam nie tylko uczucie totalnej klĊski, ale takĪe strszną wiadomoĞü, którą wysłała mi siostra - mówiącą mi, Īe nie waĪne jak bardzo siĊ staram nie mogĊ uratowaü mojej bratniej duszy przed sobą. BiegnĊ w stronĊ mojej szafy chwytając jakieĞ ubrania do zmiany, parĊ trampek i idĊ do garaĪu. Wiem, Īe jest zbyt wczeĞnie, aby iĞü do szkoły, zbyt wczeĞnie, aby pójĞü dokądkolwiek. Ale nie mogĊ siĊ poddaü. Nie wierzĊ we sny. MuszĊ od czegoĞ zacząü. MuszĊ uĪyü to co mam. Gdy wsiadałam do samochodu myĞlałam juĪ lepiej. Realizowałam cały proces otwierania dzwi garaĪu i uruchamiania silnika ryzykując przy tym, Īe Sabine siĊ obudzi.I mimo, Īe mogłam wyjĞü nie zauwaĪona uĪywając rowera, skutera i co tylko chciałam, spróbowałam akurat uruchomiü samochód. Nigdy wiele nie biegałam. Znacznie czĊĞciej je ciągnĊłam, gdy byłam zmuszona biegaü w P.E. Ale to było zanim stałam siĊ nieĞmiertelna. Zanim zostałam obdarzona niezwykłą prĊdkoĞcią. Nigdy równieĪ nie starałam siĊ wypróbowaü jak szybko mogĊ biegaü, odczytaü swój limit prĊdkoĞci. Ale teraz miałam do tego Ğwietną okazjĊ i nie mogłam siĊ doczekaü, aby to wypróbowaü. Wypadłam przez drzwi boczne i skierowałam siĊ w stronĊ ulicy. W pierwszej kolejnoĞci pomyĞlałam, Īe miło by było siĊ rozgrzaü, wiĊc zaczĊłam powoli biec, a gdy tylko dotknĊłam asfaltu zaczĊłam biec pełną parą. Lecz wczeĞniej zaczĊłam mieü istotny przypływ adrenaliny, płynącej przez moje ciało jak paliwo rakietowe. NastĊpna rzecz o jakiej pomyĞlałam, to cała naprzód. Biegłam tak szybko, Īe domy moich sąsiadów stawały siĊ rozmazane. Skakałam unikając Ğmietników i Ĩle zaparkowanych samochodów gdy biegłam od ulicy do ulicy z gracją i zwinnoĞcią geparda. Nie miałam praktycznie Īadnej wiedzy na temat moich nóg i stóp, mogłam im tylko zaufaü, Īe mnie nie zawiodą, Īe są przeznaczone do tej chwili. Nie minĊło wiĊcej niĪ kilka sekund kiedy stanĊłam przed nim, wracając do miejsca, do którego przysiĊgłam Damenowi, Īe nigdy nie wrócĊ. Gotowa byłam teĪ zrobiü jedną rzecz, która obiecałam Damenowi, Īe nie zrobiĊ - zbliĪam siĊ do Romana mając nadziejĊ maklera, Īe mi coĞ zaoferuje. Ale zanim nawet podniosłam rĊkĊ, by zapukaü do drzwi, on juĪ tam stoi. Odziany był w purpurowy płaszcz, głĊboko niebieską piĪamĊ z jedwabiu, dopasowane kapcie z aksamitu wyszywane ze złotych nici. Jego wzrok był elegancki, zwĊĪony, patrzył na mnie bez cienia zdziwienia. - " Ever." PrzekrĊca głowĊ na bok pozwalając tym samym abym zobaczyła jego migający

tatuaĪ Ourboros. " Co sprowadza ciĊ do dzielnicy?" Moje palce były wplątane pod moją koszulką w amulet, a moje serce kołatało mając nadziejĊ, Īe bĊdzie to dobra ochrona. - " Musimy pogadaü." powiedziałam starając siĊ nie płaszczyü jak Īagiel, gdy jego oczy były skierowane na mnie, jakby cieszyły siĊ ładnym, długim, spokojnym rejsem. Odwraca wzrok patrząc gdzieĞ w okolicĊ a nastĊpnie patrzy na mnie. " My?" Podnosi czoło. " Nie miałem pojĊcia." Zaczynam przekrĊcaü oczami pamiĊtając po co tu przybyłam, zaczĊłam zaciskaü usta. - " Poznajesz drzwi?" Stuka kostkami mocno po drewnie wywołując solidne, mocne grzmotniĊcie. " OczywiĞcie, Īe nie." mówi a jego usta wykrĊciły siĊ kapryĞnie bo bokach. " To dlatego, Īe są nowe. Zostałem zmuszony do zastąpienia starych po twojej ostatniej wizycie. PamiĊtasz? Gdy zniszczyłaĞ swoją drogĊ wyrzucając mój eliksir w błoto?" ĝmeje siĊ i krĊci głową. " Bardzo niegrzecznie Ever. DoĞü bałaganu mi narobiłaĞ. Mam nadziejĊ, Īe uda ci siĊ zachowaü dziĞ lepiej." Pochyla siĊ o framugĊ dzwi patrząc na mnie tak głĊboko, tak intymnie a wszystko co mogĊ zrobiü to tylko nie odwróciü siĊ. Z głową spuszczoną w dół weszłam do Ğrodka widząc, Īe nie tylko drzwi siĊ zmieniły. Nie było oprawionych odbitek Botticelliego i liczebnych perkali - wszystko to zostało zastąpione marmurem i kamieniem, ciemnymi i ciĊĪkimi tkaninami, Ğciany zostały otynkowane a czarne, Īelazne rzeczy ukształtowane w zwoje. - ' Toskania?" Odwróciłam siĊ widząc go stojącego tak blisko i zauwaĪyłam w jego oczach ciemnopurpurowe plamki. Wzrusza oddalając siĊ trochĊ i tym samym dając mi trochĊ wolnej przestrzeni. " Czasami trochĊ tĊskniĊ za krajem." UĞmiecha siĊ, a jego policzki rozszerzają siĊ powoli uchylając białe zĊby. " Jak sama wiesz Ever nie ma jak w domu." Z trudem odetchnĊłam i odwróciłam siĊ próbując okreĞliü jak mogĊ najszybciej od niego uciec. Nie mogĊ sobie pozwoliü nawet na najmniejszy błąd. - " WiĊc powiedz mi czemu zawdziĊczam ten wspaniały honor?" Spogląda na mnie przez ramiĊ udając siĊ do barku. OpróĪnia butelkĊ z eliskiru nalewając zawartoĞü do kryształowej szklanki oferując mi go. Ale krĊcĊ przecząco głową oddalając siĊ od niego i obserwując jak udaje siĊ do kanapy, gdzie siĊ usadawia i rozciąga nogi szeroko a szklankĊ opiera o kolano. " Zakładam, Īe nie wpadłaĞ w Ğrodku nocy aby podziwiaü moje ostatnie dekoracje. WiĊc powiedz mi jaki masz w tym cel?" Patrzyłam mu w oczy nie krĊcąc siĊ, nie drĪąc, ani nie wykazując jakiĞ innych oznaków słaboĞci. Byłam Ğwiadoma całej sytuacji jak i tego, Īe moĪe siĊ ona zmieniü w kaĪdej chwili oraz, Īe mogĊ zmieniü siĊ w zdobycz. - " Jestem tutaj aby zawrzeü rozejm." mówiĊ oczekując jego reakcji, ale napotykam tylko przenikliwe spojrzenie. " Wiesz zawieszenie broni, głoszenie pokoju..." - " ProszĊ" Macha rĊką. " OszczĊdĨ mi tej definicji kochanie. MogĊ to powiedzieü w dwudziestu jĊzykach i czterdziestu dialektach. A ty?" Wzruszam ramionami wiedząc, Īe jestem szczĊĞliwa, gdy to powiedział. ObserwujĊ jak jak wiruje swoim napojem. Czerwona ciecz migocze i Ğwieci siĊ, uruchamiając po bokach szklanki plamy. - " A wiĊc jakiego rodzaju rozejm chcesz zawrzeü? Wy ludzie powinniĞcie wiedzieü jak to działa. Nie mam zamiaru oddawaü nic chyba, Īe jesteĞ gotowa daü coĞ w zamian." Klepie wąską przestrzeĔ obok siebie uĞmiechając siĊ i zachowując siĊ jakbym naprawdĊ rozwaĪała dołączenie do niego. - " Dlaczego to robisz?" Pytam starając siĊ nie okazywaü frustracji. " Mam na myĞli jesteĞ nieĞmiertelny masz wszystko czego zapragniesz - moĪesz byü z kim chcesz, wiĊc dlaczego upierasz siĊ, by mnie niepokoiü? "

Odrzucił głowĊ do tyłu i wybuchnął Ğmiechem, który ogarnął cały pokój. Wreszcie opanował siĊ i powiedział: " Szukam godnej?" . KrĊci głową i Ğmieje siĊ ponownie odstawiając swoją szklankĊ na stoliku i biorą parĊ złotych obcinaczy do paznokci wysadzanych klejnotami. "Szukam godnej." mruczy krĊcąc głową i przerywając na chwilĊ, aby spojrzeü na paznokcie przed tym gdy siĊ skupia na mnie. " Widzisz kochanie, Īe o to właĞnie chodzi. MogĊ mieü wszystko czego chcĊ. CoĞ lub kogoĞ. To wszystko jest takie proste. Zbyt proste." Wzdycha zaczynając pracowaü nas swoimi paznokciami. Jest tak tym wchłoniĊty, Īe zaczynam siĊ zastanawiaü czy jeszcze coĞ powie, gdy nagle siĊ odzywa: " Wszystko staje siĊ trochĊ nudne po pierwszych stu.. oh po wielu latach. A gdy jesteĞ zbyt nowa by to zrozumieü pewnego dnia zdasz sobie sprawĊ, jak duĪo zrobiłem na twoją korzyĞü." PrzekrĊcam oczami nie mając pojĊcia, co to moĪe znaczyü. KorzyĞci? Czy on jest powaĪny? - " Na pewno nie chcesz zająü miejsca?" Macha rĊką w stronĊ wyĞcielanego krzesła z mojej prawej strony, wzywając mnie bym na nim usiadła. - " Robisz siĊ bardzo złym gospodarzem kładąc nacisk na stojącego w tym stylu. Poza tym nie masz pojĊcia jak ujmująco wyglądasz? TrochĊ - przkuty do łóĪka - jasne, ale w seksistowski sposób." ZwĊĪa oczy, dopóki nie jest gładki jak kot, rozchyla usta wydostając jĊzyk na zewnątrz. Ale ja po prostu stojĊ w miejscu udając, Īe tego nie widzĊ. To wszystko co robi Roman jest grą, a podjĊcie jej bĊdzie oznakiem klĊski. - " Masz jeszcze wiĊksze urojenia niĪ myĞlałam, myĞląc, Īe wyĞwiadczasz mi przysługĊ." MówiĊ ochrypłym i szorstkim głosem, dalekim od silnego." JesteĞ szalony!" Dodaje ubolewając gdy tylko te słowa wydobyły siĊ. Ale Roman tylko wzrusza ramionami ignorując mój wybuch i wracając do swoich paznokci. " Zaufaj mi kochanie to coĞ wiĊcej niĪ przysługa. Dałem ci cel. RacjĊ bytu, jak mówią." Spogląda na mnie, marszcząc czoło. Powiedz mi Ever nie znalazłaĞ Īadnego sposobu na... dokoĔczeniu aktu.. z Damenem? Czy nie jesteĞ aĪ tak zdesperowana, Īe przyjechałaĞ tu myĞląc, Īe to dobry pomysł i coĞ pomoĪe?" Z trudem przełknĊłam patrząc na niego. Powinnam była posłuchaü Damena, miał racjĊ. - " JesteĞ zbyt niecierpliwa." Kiwa głową, wygładzając krawĊdĨ jego ĞwieĪo obciĊtych paznokci. " Po co ten poĞpiech? PomyĞl o tym Ever, jak dokładnie chcesz spĊdziü wiecznoĞü gdyby to było dla mnie? Prysznic ze sobą z bukietami krwawo czerwonych tulipanów? Mając siebie zbyt czĊsto nie robi siĊ to nudne?" - " To Ğmieszne!" Rzuciłam piorunujące spojrzenie." A to, Īe widzisz to... jak jakiĞ rycerski czyn, który uczyniłeĞ.." PotrząsnĊłam głową wiedząc, Īe nie ma sensu tego kontynuowaü. Jest szalony i ma urojenia, zdeterminowany, aby zobaczyü to na swój egoistyczny sposób. - " SzeĞüset lat jej pragnąłem." mówi odrzucając obcinacz do paznokci na bok i patrząc na mnie. " A dlaczego pytasz? Dlaczego miałbym siĊ przejmowaü tą samą kobietą przez tyle lat skoro mogłem mieü kogoĞ innego?" . Patrzy na mnie czekając na odpowiedĨ, ale oboje wiemy, Īe to nie nastąpi. " To nie tylko jej piĊkno jak myĞlisz - przyznam jednak, Īe to mnie pierwsze pobudziło." UĞmiecha siĊ. " Nie, to sam fakt, Īe nie mogłem jej mieü. Nie waĪne jak bardzo siĊ starałem, nie waĪne jak długo siĊ jej czepiłem - nigdy nie mogłem..." Patrzy na mnie intenywnie, ciĊĪko. " nie miałem wstĊpu - jak kto woli." Przewracam oczami. Nic na to nie poradzĊ. Fakt, Īe tĊsknił za zmarnowanymi latami, Īe taki potwór nie jest dla mnie interesujący. Ale on ciągle kontynuuje nie zwaĪając na mój bolesny wyraz twarzy. " Nie popełnij błĊdu Ever. Brałem udział w bardzo waĪnej akcji, coĞ co powinnaĞ pamiĊtaü." Pochyla siĊ do przodu kładąc rĊcĊ na kolanach, ma stały i niski głos pełen natarczywoĞci. " Zawsze chcemy coĞ czego nie moĪemy mieü." Pochyla siĊ z powrotem kiwając głową, jakby nagle miał klucz do oĞwiecenia. - " To natura ludzka. Przewodzimy tej drodze. I nawet jeĪeli nie chcesz w to wierzyü jest tylko jeden powód, dla którego Damen tĊsknił za tobą przez czterysta lat." PatrzĊ na jego spokojną twarz Ğwiadoma, Īe próbuje mnie skrzywdziü dotykając miejsc, o

których wie, Īe jestem na ich punkcie przewraĪliwiona odkąd po raz pierwszy dowiedziałam siĊ o naszej historii. - " StaĔ twarzą w twarz z tym Ever, nawet niesamowite piĊkno Driny nie wystarczyło, aby go zainteresowaü. Jestem pewien, Īe zdajesz sobie sprawĊ z tego, jak szybko siĊ nią znudził?" Z trudem przełknĊłam czując w Īoładku coĞ twardego i gorzkiego. Od kiedy dwieĞcie lat to za szybko? Ale gdy masz do czynienia z wiecznoĞcią wszystko jest wzglĊdne. - " To nie jest konkurs piĊknoĞci." MówiĊ przestraszona, gdy słyszĊ słowa, które wypowiedziałam. Mam na myĞli czy to najlepsze co mogłam zrobiü? - " OczywiĞcie, Īe nie jest kochanie." Roman krĊci sowją głową patrząc na mnie z litoĞcią. " Gdyby tak było Drina by wygrała." Rozkłada siĊ wygodnie rozkładając ramiona na poduszkach. " Niech zgadnĊ, jestes przekonana o dwóch pokrewnych i spotykających siĊ duszach, których przeznaczeniem jest - szczeniĊca miłoĞü?" ĝmieje siĊ kiwając głową, gdy zaczyna ponownie mówiü: " To jest to co myĞlisz tak?" - " Nie masz pojĊcia o czy myĞlĊ." ZwĊĪyłam oczy, a moja cierpliwoĞü dobiegła koĔca. " Nie przyszłam tutaj aby nudziü siĊ przez twoje filozoficzną litaniĊ, jestem tutaj, bo.." - " Bo chcesz czegoĞ ode mnie." Kiwa głową odstawiając swój napój. " W tym przypadku zajmujĊ pozycjĊ kierowcy, a to oznacza, Īe nie jesteĞ w stanie ustawiü odpowiedniej prĊdkoĞci." - " Dlaczego to robisz?" Potrząsam głową znudzona tą grą. " Dlaczego mnie drĊczysz skoro wiesz, Īe nie jestem tym zainteresowana? Na pewno zdajesz sobie sprawĊ mimo tego co zrobiłeĞ mi i Damenowi, Īe to nigdy nie sprowadzi Driny z powrotem. Co siĊ stało to siĊ nie odstanie. Nie moĪna tego zmieniü. I w koĔcu cała ta gra, wszystkie te bzdury, w które jesteĞ zaangaĪowany - wszystko to naprawdĊ uniemoĪliwi ci Īycie - pójĞcie dalej." GapiĊ siĊ na niego niesłabnąco przekonywującym wzrokiem. Wyobraziłam sobie, Īe ma antidotum i Īe współpracuje ze mną. " WiĊc pytam siĊ ciebie w najrozsądzniejszy sposób jaki tylko mogĊ proszĊ pomóĪ mi cofnąc to co zrobiłeĞ Damenowi, tak ĪebyĞmy mogli wszyscy razem wpółistnieü." KiĊci głową. " Przykro mi kochanie, musi byü jakaĞ cena. Pytanie tylko czy jesteĞ w stanie ją zapłaciü." Opieram siĊ o ĞcianĊ zmĊczona, pokonana, ale nie na wynajem. Wiedziałam jedno, Īe nigdy siĊ nie poddam. To ta sama stara gra przed którą Damen mnie ostrzegał. "Nigdy nie bĊdziesz mnie miał Roman. Nigdy, przenigdy tak długo jak.." W nastĊpnej chwili wstaje z kanapy pĊdzie do mnie tak szybko, czujĊ jego oddech, gdy pochyla siĊ i całuje mnie w policzek. - "Wyluzuj." Szepcze zbliĪając twarz tak blisko, Īe zdecydowanie mogĊ dostrzec jak idealnie gładka jest. " Tak jak jest wiele zabaw, które mogą byü pod warunkiem kierunku co najmniej zabawne, obawiam siĊ, Īe to nie to. Jestem znacznie za czymĞ bardziej ezoterycznym niĪ za dziewiczymi kudłami. ChociaĪ jeĪeli chcesz iĞü w to bez Īadnych zobowiązaĔ to zapewniam ciĊ kochanie z pewnoĞcią siĊ do tego nadajĊ." Usmiecha siĊ, jego głĊboko niebieskie oczy wpatrzone są w moją twarz projektując w swojej głowie film z nami w rolach głównych i królewskich rozmiarów łoĪem. PatrzĊ dalej a oddech robi mi siĊ nierówny, zbyt szybki, gdy jego nos dotyka mojego ucha, policzek, szyjĊ, wdychając mój zapach. - " Wiem co przeĪywasz Ever." mruczy dotykając wargami koĔca mojego ucha. " TĊsknota za czymĞ bliskim, a jednak - nigdy nie moĪesz tego spróbowaü. Jest to rodzaj bólu, którego wiĊkszoĞü ludzi nigdy nie doĞwiadczy.Ale oboje to wiemy prawda? Ty i ja jesteĞmy złączeni w ten sposób." - " Ale nie martw siĊ." UĞmiecha siĊ. " JesteĞ inteligentną dziewczyną. Jestem pewien, Īe odgadniesz to. A jeĪeli nie.." Wzrusza ramionami. " No cóĪ nic siĊ nie zmieni prawda?

Wszystko pozostanie takie same. Nasze losy siĊ przeplatają - do nieskoĔczonoĞci." Posuwa siĊ z powrotem w głąb korytarza z taką szybkoĞcią, Īe chwilami mi siĊ rozmywa. Odchyla głowĊ i pokazuje mi drzwi praktycznie pchając mnie, gdy mówi: " Przepraszam, Īe obciąłem je tak krótko. Choü robiĊ to z myĞlą o reputacji. JeĞli Damen dowie siĊ, ze tu byłaĞ to moĪe byü dla ciebie tragiczne czyĪ nie?" UĞmiecha siĊ odsłaniając białe zĊby. Jestem wĞciekła na siebie, za to, Īe nie posłuchałam Damena - za to, Īe ryzykowałam. - " Niestety nie dostaniesz tego po co tu przyszłaĞ, kochanie." Zamyka drzwi za sobą, gdy dodaje." Cokolwiek robisz trzymanie siĊ z daleka od samochodu Marco bĊdzie szarpaniem jak z jakąĞ plamą."

Rozdział 12 Szłam do domu. Lub przynajmniej w kierunku, który miałam w głowie. Ale gdzieĞ po rodze zaczĊłam biec. Moje stopy poruszały siĊ powoli praktycznie opierały siĊ, wiedząc, Īe nie ma potrzeby przed nikim uciekaü i nie mam nic do udowodnienia. Pomimo mojej siły i szybkoĞci nie dorównujĊ Romanowi. Jest mistrzem w tej grze, a ja jestem tylko jego pionkiem. Kontynuuje dalej w głąb Laguny albo Village, zaleĪy jak kto to nazywa. Jestem zbyt przebudzona, aby wróciü do domu zbyt zawstydzona, aby zobaczyü Damena. Byłam w ciemnej, pustej ulicy i zatrzymałam siĊ przed zadbanym domku, gdzie wokół drzwi znajdowały siĊ roĞliny i tkaniny, tak aby ludziom to miejsce wydało siĊ niegroĨne, przyjazne. Ale tak nie jest. Nawet nie jest temu bliskie. Teraz to miejsce zbrodni. I w przeciwieĔstwie, gdy byłam tu ostatni raz teraz nie przejmujĊ siĊ tym czy mam zapukaü czy nie. Nie ma sensu. Ava juĪ dawno odeszła. Kradnąc eliksir i zostawiając Damena samego i umierającego nie ma zamiaru wracaü. Otworzyłam drzwi swoim umysłem i zrobiłam krok szybko rozglądając siĊ zanim przechodzĊ do kuchni. Byłam zaskoczona, bo pokój był zwykle zadbany i nie było w nim nigdy bałagau - w umywalce piĊtrzyły siĊ brudne naczynia i szklanki, kosz był przepełniony Ğmieciami, które wylewały siĊ na podłogĊ. I choü jestem pewna, Īe Avy to nie ma musiał byü tu ktoĞ inny. Chodziłam po korytarzu wpatrując sie w seriĊ pustych pokoi dopóki nie dostałam siĊ do drzwi na samym koĔcu - które prowadzą do tak zwanej przestrzeni sakralnej Avy, gdzie medytowała i próbowała siĊ skontaktowaü z innymi wymiarami. Otworzyłam je tak, Īe było tylko niewielka szpara i zmruĪyłam oczy w ciemnoĞci widząc, Īe dwa miejsca słuĪące do spania leĪały na podłodze. Szumiąc rĊką wzdłuĪ Ğciany bezskutecznie szukałam włącznika do Ğwiatła przed tym, jak sobie przypomniałam, Īe przecieĪ sama potrafiĊ rozĞwietliü cały pokój na własną rĊkĊ - znajdując dwie osoby, których nie spodziewałam siĊ zobaczyü kiedykolwiek ponownie. - " Rayne?" UklĊkłam obok niej i wtrzymałam oddech gdy przekrĊcała siĊ do mnie i otworzyła jedno oko. - " Oh hej Ever." Pociera oczy i stara siĊ usiąĞü. " Tylko nie to, nie jestem Rayne jestem Romy. Tam jest Rayne." Rzuciłam okiem na jej twarz na drugim koĔcu pokoju zwracając uwagĊ na groĨne spojrzenie, które przecina jej twarz, gdy zdaje sobie sprawĊ, Īe to ja. - " Co ty tu robisz?" pytam koncentrując siĊ na Romy, która zawsze była dla mnie milsza. - " Mieszkamy tutaj." Wzrusza ramionami wstając i chowając swoją pomarszczoną białą koszulĊ w jej niebieską spódnicĊ. Spojrzałam na nie obie, na bladą skórĊ, duĪe ciemne oczy, czarne po ramiona włosy idealnie obciĊte. Były ubrany w te same mundury ze szkoły prywatnej, które nosiły, gdy siĊ spotkałyĞmy po raz pierwszy. Ale w przeciwieĔstwie do Summerlandu, w którym były zawsze czyste i zadbane teraz duĪo im do tego brakuje - są całkowicie zaniedbane i brudne. - " Ale nie moĪecie tu mieszkaü. To jest dom Avy." krĊcĊ głową. Pomysł Īeby tu mieszkały bardzo mnie zdenerwował. " MoĪe powinnyĞcie pomyĞleü o powrocie. Wiesz z powrotem do Summerlandu?" - " Nie moĪemy." Mówi Rayne podciągając swoją skarpetkĊ, co sprawi, Īe bĊdą tej samej długoĞci, co pozwala mi je odróĪniü. " DziĊki tobie jesteĞmy tu unieruchomione na zawsze." mruczy biorąc chwilĊ aby na mnie spojrzeü. Rzuciłam okiem na Romy licząc, Īe ona coĞ wyjaĞni. Ale ona tylko potrząsa głową na swoją siostrĊ przed tym gdy mówi: " Avy nie ma." Wzrusza ramionami. " Ale Rayne zrobiła złe wraĪenie. JesteĞmy bardzo szczĊĞliwe, Īe ciĊ widzimy. MiałyĞmy kolejny zakład, jak szybko siĊ pojawisz." Mój wzrok ciska na zmiane miĊdzy nie Ğmiejąc siĊ nerwowo, gdy mówiĊ. " Oh naprawdĊ? kto wygrał?"

Rayne przekrĊca oczami i wskazuje na swoją siostrĊ. " Ona. Byłam pewna, Īe nas opuĞciłaĞ na dobre." Przerwałam jej, gdy nadle dotarło do mnie to co powiedziała. " Czekaj, chcesz powiedzieü, Īe byłyĞcie tu przez cały czas?" - " Nie moĪemy wróciü." Romy wzruszyła ramionami. " StraciłyĞmy naszą magiĊ." - " CóĪ jestem pewna, Īe mogĊ wam pomóc wróciü. Ale wy chcecie wróciü prawda?" PatrzĊ na nie obie widząc uĞmiech Rayne, gdy Romy kiwa do niej głową. Wiedziałam, Īe to bĊdzie o wiele łatwiejsze niĪ myĞlałam, bo wszystko co muszĊ zrobiü to portal, rozliczyü ich poĪegnaü siĊ i z powrotem wróciü samotnie do Laguny. - " ChciałybyĞmy bardzo." mówi Romy. - " Chcemy juĪ iĞü." Dodaje Rayne mruĪąc oczy. " Po tym wszystkim, tyle moĪesz przynajmniej dla nas zrobiü." Z trudem przełknĊłam. Zasługiwałam na to, ale wciąĪ zastanawiałam siĊ która z nich jest bardziej zdesperowana, aby opuĞciü to miejsce, opuĞciü mnie? Ruszyłam w kierunku Rayne, gdy skierowałam siĊ w stronĊ materacu i zastanawiając siĊ dlaczego Īadna z nich siĊ na nim nie połoĪyła skoro byłoby im tak wygodniej. "ChodĨ." Powiedziałam zerkając przez ramiĊ. " Siądziesz po mojej prawej stronie, a ty Romy siądziesz tutaj." Poklepałam leĪące obok mnie poduszki. " Teraz chwyücie moje rĊcĊ i zamknijcie oczy skupiając siĊ ze wszystkich siĊ na portalu. MyĞlcie, Īe złoty blask Ğwiatła przed wami, to nic takiego. I tak długo, jak obraz jest czysty chcĊ byĞcie zobaczyły siebie poprzez zrobienie kroku w prawo, wiedząc, Īe jestem tuĪ obok was trzymając was bezpiecznie. Dobrze?" Rzuciłam na nie okiem widząc ich skonienia, zanim jeszcze przeszły do utworzenia wszystkich kroków. Ale gdy tylko zrobiłam krok w kierunku Ğwiatła i do ogromnego, pachnącego pola otworzyłam oczy i byłam juĪ sama. - " Mówiłam!" powiedziała Rayne, gdy siĊ odwróciłam. Stoi przede mną, widaü było, Īe jest zła, oskarĪała mnie trzymając rĊcĊ na biodrach. " Mówiłam juĪ, Īe magia nas opuĞciła. JesteĞmy tu uwiĊzione i nie moĪemy wróciü w Īaden sposób! I to wszystko przez to, Īe starałyĞmy ci siĊ pomóc." - " Rayne!" Romy potrząsa głową na siostrĊ a nastĊpnie spogląda na mnie z przepraszającym wyrazem twarzy. - " Kiedy to prawda!" powiedziała wyraĨnie tracąc humor. " Mówiłam ci, Īe nie powinnyĞmy ryzykowaü. Mówiłam ci, Īe nie chciała słuchaü. Widziałam to wyraĨnie. PodjĊła złą decyzjĊ która dodam wyszła!" Potrząsa głową i marszczy brwi. " To było dokladnie tak jak przewidywałam. I teraz jesteĞmy tu płacąc za to!" Oh nie jesteĞ jedyna pomyĞlałam. Od razu, gdy tak pomyĞlałam miałam nadziejĊ, Īe straciły zdolnoĞü czytania w myĞlach, ale równieĪ jest mi wstyd. Nie waĪne jak bardzo mnie irytuje, wiem, Īe ma racjĊ. - " Posłuchajcie." mówiĊ ciĊĪko oddychając, gdy patrzĊ na zmianĊ na nie obie. " Wiem jak bardzo chcecie wróciü. Zaufajcie mi. ZrobiĊ wszystko, aby wam to umoĪliwiü." SkinĊłam widząc ich spojrzenie pełne niedowierzania. " Nie jestem dokładnie pewna, jak to zrobiü, ale siĊ postaram. ZrobiĊ wszystko co mogĊ, aby was tam z powrotem zabraü. A w miĊdzyczasie zrobiĊ wszystko co w mojej mocy, abyĞcie były bezpieczne i czuły siĊ komfortowo. Słowo honoru. W porządku?" Nie jestem pewna, jak sformułowaü to zdanie, zastanawiałam siĊ nad tym przez chwilĊ, gdy w koĔcu zdecydowałam siĊ powiedzieü. " Przykro mi jeĞli to jest koniec,ale muszĊ wiedzieü jesteĞcie martwe?" Wstrzymałam oddech oczekując od nich jakiegoĞ szaleĔstwa lub obraĪenia siĊ - prawie kaĪdej reakcji, ale dostajĊ tylko Ğmiech. PatrzĊ jak stoją przede mną Rayne dwukrotnie uderzyła swoje kolana a Romy toczyła sie po poduszkach praktycznie cała siĊ trzĊsąc. " CóĪ nie moĪecie mnie winiü za to, Īe spytałam." Skrzywiłam siĊ jak ktoĞ

obraĪony. " MiałyĞmy siĊ spotkaü w Summerlandzie, w którym mnóstwo martwych ludzi spĊdza czas. Nie wspominając o tym, jak nienaturalnie jesteĞcie blade." Rayne opiera siĊ o ĞcianĊ juĪ w pełni ochłonĊła i uĞmiecha siĊ do mnie głupawo. " JesteĞmy blade. Wielkie mi rzeczy." Spogląda na siostrĊ a potem z powrotem na mnie. " To nie tak jakbyĞ miała dokładnie wahania opalenizny. A jednak nie widzisz nas zakładając, Īe jesteĞ członkiem, który odszedł." Skrzywiłam siĊ wiedząc, Īe to prawda, ale jednak. " Tak, dobrze macie nieuczciwą przewagĊ. DziĊki Riley wiedziałyĞcie o mnie na długo przed tym jak siĊ spotkałyĞmy. WiedziałyĞcie dokładnie kim i czym jestem i jeĪeli mam wam pomóc muszĊ wiedzieü kilka rzeczy. WiĊc tak bardzo jak moĪecie uwaĪaü to za złe i chcecie siĊ tego pozbyü istnieje tylko jedno wyjĞcie musicie opowiedzieü mi wszystko." - " Nigdy." Mówi Rayne patrząc na siostrĊ i zachĊcając ją do buntu. Romy ignoruje ją i odkrĊca siĊ do mnie. " Nie Īyjemy. JesteĞmy bardziej jak - uchodĨcy. UchodĨcy z przeszłoĞci." Spojrzałam na nie obie myĞląc, Īe wszystko co muszĊ zrobiü to pozbyü siĊ mojej bariery i dotknąü je, aby zobaczyü historiĊ ich Īycia, ale zastanawiając siĊ chciałam w pierwszej kolejnoĞci posłuchaü ich wersji. - " Dawno dawno temu" Zaczyna wpatrując siĊ w siostrĊ z dezaprobatą po czym bierze głĊboki oddech i mówi dalej. " Bardzo dawno temu w rzeczywistoĞci stałyĞmy w obliczu.. " Marszczy brwi szukając odpowiednich słów kiwając do mnie, gdy znów zaczyna mówiü. " Po prostu powiem, Īe miałyĞmy staü siĊ ofiarami strasznego, mrocznego wydarzenia, jednego z najbardziej haniebnych w naszym Īyciu, ale uciekłysmy, uciekłyĞmy do Summerlandu. A potem, no cóĪ myĞlĊ, Īe straciłyĞmmy poczucie czasu aĪ do teraz. Albo przynajmniej do czasu, kiedy ci pomogłyĞmy." Rayne jĊknĊła upadając na podłogĊ i chowając twarz w dłoniach, ale Romy ją zignorowała nadal patrząc na mnie i mówiąc: " A teraz nasze najgorsze obawy siĊ spełniły. Nie mamy naszej magii, nie mamy siĊ gdzie podziaü i nie wiem jak mamy tu przetrwaü." - " Przed jakim rodzajem przeĞladowania uciekłyĞcie?" Pytam patrząc w jej oczy i szukając tam wskazówek. " A jak dawno temu jest to dawno temu? I z czym mamy do czynienia tutaj?" Zastanawiałam siĊ czy historia ma coĞ wpólnego z Damenem, albo czy naleĪy do przeszłoĞci. Spojrzały na siebie komunikując siĊ bez słów, oddzielając mnie od tego. WiĊc przeszłam do Romy chwytając ją za rĊkĊ tak szybko, by nie zdąĪyła mi uciec. Natychmiast zanuĪyłam siĊ w jej umysł - jej Ğwiat - widząc jak historia, o której mi mówiła rozwija siĊ tak jakbym tam była. Stałam z boku obserwując to wszystko niezauwaĪona. W pełni zanurzyłam siĊ w chaos i strach, jaki tam panował. Byłam Ğwiadkiem strasznych rzeczy tak, Īe byłam skłonna siĊ odwróciü. Widziałam jak wĞciekły tłum otaczał ich dom, ludzie krzyczeli - pochodnie były podniesione wysoko - ich ciotka blokowała drzwi jak tylko mogła tworząc portal i wzywając bliĨniaczki by weszły do Summerlandu, gdzie bĊdą bezpieczne. Dzielił je tylko krok od portalu złączyły siĊ, a gdy drzwi siĊ otworzyły zniknĊły. Były oddzielone od wszystkiego co wiedziały, nie miały pojĊcia co siĊ stało z ich ciotką, aĪ do wizyty w Great Halls of Learning gdzie pokazano im drĊczący proces o fałszywe oskarĪenie, które musiała znosiü. Odmawiała przyznania siĊ do uprawiania jakichkolwiek czarów po podjĊciu Wiccan Rede " To nie skrzywdzi nikogo, robi co chcecie." i wiedząc, Īe nie zrobiła niczego złego, odrzuciła swojego drĊczyciela i trzymała głowĊ uniesioną do góry - przez cały czas gdy była na szubienicy, do chwili gdy ją powiesili. Zatoczyłam siĊ w tył palcami poszukując amuletu. CoĞ w sposobie w jaki ich ciotka patrzyła jest mi znane, sprawił, Īe byłam chwiejna, niestabilna. Przypomniałam sobie, Īe jestem bezpieczna, one są bezpieczne - Īe takie rzeczy nie zdarzają siĊ w tych czasach. - " Teraz juĪ wiesz." Romy wzrusza, kiedy Rayne krĊci głową. " To cała nasza historia. Wszystko o nas. Czy teraz winisz nas za to, Īe siĊ ukrywamy?"

Rzuciłam okiem na nie dwie, niepewna co powiedzieü. " Ja.." wyczyĞciłam gardło i zaczĊłam od nowa. " Bardzo mi przykro. Nie miałam pojĊcia." Spojrzałam na Rayne widząc, Īe ona nie chce na mnie patrzeü spojrzałam na Romy, która oczywiĞcie opuĞciła głowĊ. " Nie miałam pojĊcia, Īe uciekłyĞcie z Salem." - " Nie do koĔca." powiedziała Rayne. - " Co oznacza, Īe nigdy nie byłyĞmy sądzone. Ciotka została oskarĪona. Pewnego dnia była najbardziej poszukiwaną połoĪną." WciągnĊła powietrze, jej oczy wyglądały, jakby właĞnie co zobaczyły tą scenĊ. - " ChciałyĞmy pójĞü z nią, nie miałyĞmy juĪ nic do ukrycia." powiedziała Rayne podnosząc głowĊ i mruĪąc oczy. " I to na pewno nie była wina Clary, Īe to dziecko zmarło. To ojciec to zrobił. Nie chciał dziecka, albo matki. WiĊc zrezygnował z ich obu i oskarĪył ClarĊ. Płacząc na całe miasto - ale wtedy Clara zrobiła portal i zmusiła nad ĪebyĞmy siĊ ukryły, chciała do nas dołączyü.. i znasz resztĊ historii." - " Ale to było ponad trzysta lat temu!" PłaczĊ, wciąĪ nie doĞwiadczona idei Īycia tak długo, mimo mojej niĞmiertelnoĞci. Obie wzruszyły ramionami. - " WiĊc jeĪeli nie wrócicie do.." PotrząsnĊłam głową dopiero teraz rozumiejąc jak to jest waĪne. " Czy wiecie jak duĪo zmieniło siĊ tutaj od momentu, gdy byłyĞcie tu po raz ostatni? PowaĪnie. To tak jakby cały Ğwiat przewrócono na lewą stronĊ!" - " Nie jesteĞmy idiotkami!" Rayne potrząsnĊła głową. " W Summerlandzie teĪ było widaü postĊpy. Nowe osiągniĊcia ludzi, manifestując niektóre rzeczy są podłączone do innych i nie moĪesz ich upuĞciü." Ale to nie było to co myĞlałam, nie było nawet do tego przybliĪone. Nie odnosiłam tego do samochodów w porównaniu z jazdą konną, modnych butików do zykłych ciuchów - ale ich umiejĊtnoĞci współpracy z innymi na Ğwiecie - wmieszanie siĊ, dostosowanie, nie stoi to wszystko obok siebie w sposób raĪący! Biorąc pod uwagĊ ich idealnie obciĊte grzywki, duĪe ciemne oczy i bladą skórĊ znając ich w dwudziestym pierwszym wieku - to lepsze zmiany niĪ całkowity remont. - " Poza tym Riley przygotowała nas." powiedziała Romy wywołując głoĞny jĊk u Rayne i moją pełną powagĊ. " Wymanifestowała prywatną szkołe i przekonała nas ĪebyĞmy siĊ do niej zapisały. Była naszą nauczycielką, trenerką ucząc nas nowoczesnego Īycia w tym wymowy. Chciała ĪebyĞmy wróciły i przygotowywała nas do tego. CzĊĞciwo dlatego, Īe chciała ĪebyĞmy siĊ tobą opiekowały, a czĊĞciowo dlatego, Īe myĞlała, Īe oszalałyĞmy bo brakowało nam dzisiejszej młodzieĪy." Zmroziło mnie. Nagle zrozumiałam zdolnoĞü myĞlenia Riley, jaki miała z nimi interes - który miał o wiele mniej wspólnego ze mną a wszystko wiązało siĊ z nią. " Ile macie lat?" SzepnĊłam patrząc na Roym i oczekując odpowiedzi. " Albo powinnam powiedzieü ile lat miałyĞcie, gdy po raz pierwszy przybyłyĞcie do Summerlandu?" Wiedząc, Īe nie mają tego wieku od jednego dnia. - " TrzynaĞcie. Dlaczego pytasz?" mówi Romy. Zamykam oczy i potrząsam głową tłumiąc Ğmiech, gdy myĞlĊ: Wiedziałam. Riley zawsze marzyła, Īe bĊdzie miała trzynaĞcie lat. Ale po Ğmierci w dwunastu wybrała obijanie siĊ po ziemi, Īycie z dojrzewającą mną. To miało jedynie sens, gdy spróbuje przekonaü Rayne i Romy do powrotu nie chcąc niczego przegapiü jak ona. JeĞli Clara moĪe znaleĨü siłĊ a Roley nadziejĊ, w tak strasznej sytuacji to ja na pewno mogĊ pokonaü Romana. Patrzyłam na bliĨniaczki wiedząc, Īe nie mogĊ zostaü tu same, ani Īyü w domu Sabine ani

moim, wiedziałam, Īe jest ktoĞ kto moĪe nam bardzo pomóc. - " WeĨcie swoje rzeczy." mówiĊ udając siĊ do drzwi. " Zabieram was do nowego domu."

Rozdział 13 W chwili gdy wyszłyĞmy na zewnątrz zdecydowałam, Īe potrzebujemy samochodu. Od kiedy byłam bardziej zainteresowana szybkoĞcią, niĪ komfortem zwłaszcza po obejrzeniu sposobu w jaki bliĨniaczki przylegają do siebie, oraz jak patrzyły na wszystko wkoło ostroĪnie wymanifestowałam coĞ co bĊdzie zarazem szybkie i ciche. Nakazałam, Īeby Romy usiadła na kolanach Rayne. DostałyĞmy siĊ do osiedli i nadepnĊłam na gaz poruszając siĊ po ulicy z niesamowitą zrĊcznoĞcią, a bliĨniaczki niemal wisiały przy oknie gapiąc siĊ na wszystko co mijałyĞmy. - " ByłyĞcie przez cały czas w wewnątrz?" Spojrzałam na nie i nigdy nie wiedziałam nikogo kto reaguje tak widząc Laguna Beach. SkinĊły ani razu nie odwracając wzroku. SkrĊcały siĊ na miejscu, gdy zatrzymałam siĊ obok bramy. Pozwoliłam straĪnikowi na przyglądanie siĊ uwaĪnie nam, na otworzenie okna i kontrolĊ, gdy pozwolił nam jechaü dalej. - " Gdzie nas zabierasz?" Oczy Riley patrzą na mnie podejrzliwie. " Co ze straĪnikiem i duĪą bramą?To rodzaj jakiegoĞ wiĊzienia?" Podniosłam głowĊ spoglądając na nią i mówiąc: " Czy w Summerlandzie nie ma zamkniĊtych osiedli?". Nie Īyłam tam przez trzy ostatnie wieki, wiĊc nie jestem wtajemniczona dobrze co tam jest, a czego nie ma. PotrząsnĊły głowami, szeroko otwierając oczy. - " Nie martwcie siĊ." SkrĊciłam w stronĊ domu Damena a nastĊpnie podjechałam na jego podjazd. " To nie wiĊzienie, to nie rodzaj tej bramy. Są bardziej skłonni zatrzymania ludzi niĪ wpuszczenia ich do Ğrodka." - " Ale dlaczego nie chcą wpuszczaü ludzi?" pytają w tym samym czasie dziecinnymi głosami, które zlewają siĊ w jeden. Przewróciłam oczami nie wiedząc jak na to odpowiedzieü. To nie jest tak, Īe wychowałam siĊ w ten sposób, cała społecznoĞü schowana była w kapturze, a teraz została uwolniona. " MyĞlĊ, Īe to ma na celu trzymanie ludzi..." Chciałam powiedzieü bezpiecznych, ale tak nie jest. "NiewaĪne." PotrząsnĊłam głową. " JeĞli tu zamieszkacie to lepiej siĊ do tego przyzwyczajcie. To wszystko jest równieĪ tam." - " Ale nie bĊdziemy mieszkaü tutaj." Mówi Rayne. " PowiedziałaĞ, Īe to tylko tymczasowe rozwiązanie dopóki nie znajdziesz sposobu na odeĞlenie nas z powrotem, prawda?" WziĊłam głĊboki wdech i chwyciłam kierownice mocniej przypominając sobie jak bardzo musi byü przeraĪona nie waĪne jak była zuchwała w stosunku do mnie. - " OczywiĞcie, Īe to tymczasowe." KiwnĊłam głową wymuszając uĞmiech. Lub przynajmniej tak bĊdzie lepiej, bo jeĞli nie ktoĞ bĊdzie bardzo niezadowolony. Wyszłam z samochodu i dałam im znak Īeby wyszły. " Chcecie zobaczyü swój nowy tymczasowy dom?" Skierowałam siĊ w stronĊ drzwi, szły tuĪ obok mnie, dopóki nie stanĊłam zastanawiając siĊ czy nie powinnam zaczekaü na Damena i dopiero wejĞü do Ğrodka ale po prostu posunĊłam siĊ do przodu myĞląc, Īe pewnie Ğpi. JuĪ miałam otworzyü drzwi, gdy Damen je otwiera i opiera siĊ o nie mówiąc: " Dobrze siĊ czujesz?" . UĞmiecham siĊ przekazując mu telepatycznie: Zanim cokolwiek powiesz - cokolwiek - po prostu postaraj siĊ zachowaü spokój i daj mi szansĊ wyjaĞniü. Jego oczy były ciekawe. Zapytałam: " Czy moĪemy wejĞü?" Przesuwa siĊ na bok, w jego oczach widaü było szok, gdy Romy i Rayne wyszły zza mnie, i skierowały siĊ w jego stronĊ. OwinĊły rĊcĊ wokół jego bioder patrząc na niego z uwielbieniem i krzycząc: " Damen! To ty! To naprawdĊ ty!". Przyjemnie było patrzeü jak siĊ ponownie spotkali. Nie mogłam pomóc, ale zauwaĪyłam jak reagują na niego z miłoĞcią i podekscytowaniem to jest niemal odwrotna reakcja która spotkała mnie.

- " Hej." UĞmiecha siĊ rozczochrując im włosy i pochylając siĊ w dół całując je w głowĊ. " Jak długo tu są?" Wyciąga głowĊ i patrzy na mnie. - " Od ostatniego tygodnia." mówi Rayne a na jej twarzy widaü ubóstwienie. " ChwilĊ przed tym jak Ever dodała swoją krew do antidotum i wszystko zniszczyła." - " Rayne!" Spojdzenie Romy ląduje na jej siostrĊ a nastĊpnie na mnie. Ale po prostu próbowałam nie zwracaü na to uwagi. To bitwa, której nigdy nie wygram. - " Miałam na myĞli przed tym." Damen patrzy gdzieĞ daleko próbując sobie przypomnieü ten dzieĔ. Patrzą na niego ze złoĞliwym błyskiem w oczach i mówią: " To było niemal ponad szeĞü lat temu, gdy Ever miała 10lat!" Gapiłam siĊ, a oczy niemal wyłaziły mi z orbit, gdy Damen zaczął siĊ Ğmiaü. " Ah tak. MuszĊ wam podziĊkowaü, za pomoc w jej znalezieniu. A poniewaĪ, wiecie ile ona dla mnie znaczy bĊdĊ wdziĊczny za ĪyczliwoĞü wobec niej. To nie jest zbyt wiele prawda?" Mocował Rayne pod brodą powodując jej uĞmiech i rumieniec na jej policzkach. - " WiĊc czemu zawdziĊczam ten zaszczyt?" Prowadzi nad do jeszcze pustego pokoju. " Ponowne połączenie siĊ z moimi utraconymi przyjaciółkami, co dodam od wieku siĊ nie widzieliĞmy." Patrzyły na siebie i chichotały oczywiĞcie oczarowane nim niewaĪne co by nie mówił. Przez chwilĊ pomyĞlałam o odpowiedzi szukając odpowiednich słów, aby mu przerwaü i powiedzieü mu o pomyĞle na jaki wpadłam - tymczasowego ich pobytu tutaj. Wtedy patrzą na siebie i krzyczą: " Ever powiedziała, Īe moĪemy zamieszkaü z tobą!" Damen spojrzał na mnie, uĞmiech jeszcze widniał na jego twarzy, lecz czysty horror skradał siĊ w jego oczy. - " Tymczasowo." dodałam patrząc na niego i wysyłając czerwonego tulpiana do niego. " Do chwili aĪ znajdĊ sposób aby odesłaü je z powrotem do Summerlandu albo gdy ich magia wróci, cokolwiek nastąpi wczeĞniej. " Wczepiłam w to psychiczną wiadomoĞü: PamiĊtasz, kiedy mówiłeĞ, Īe chcesz poprawiü swoją karmĊ w celu uzupełnienia przeszłoĞci? Nie ma nic lepszego niĪ pomaganie komuĞ w potrzebie prawda? W ten sposób moĪesz zatrzymaü dom, poniewaĪ bĊdzie ci potrzebne dodatkowe miejsce. Jest to idealne rozwiązanie. KaĪdy wygrywa! Kiwam głową i uĞmiecham siĊ chĊtnie. Jestem jak lalka zmechacona lalka, tyle, Īe bez głowy. Gdy Damen patrzy na mnie bliĨniaki Ğmieją siĊ i krĊcą głową, gdy mówi: " OczywiĞcie moĪecie siĊ zatrzymaü. Tak długo, jak trzeba. Co powiecie na to, Īe pójdziemy na górĊ, gdzie bĊdziecie mogły wybraü swoje pokoje?" WestchnĊłam. Mój idealny chłopak okazał siĊ byü jeszcze bardziej idealny. BliĨniaczki zaczĊły siĊ Ğcigaü po schodach - szczĊĞliwie chichocząc, całkowicie odmienione tym, Īe są pod opieką Damena. - " Czy moĪemy zająü ten pokój?" Pytają a ich oczy niemal płoną, gdy stoją w drzwiach specjalnego pomieszczenia Damena, które wciąĪ pozbawione jest jego rzeczy. - " Nie!" Odpowiadam zbyt szybko grymasząc, gdy siĊ odwróciły mruĪąc oczy i gapiąc siĊ na mnie. Nawet jeĪeli czujĊ siĊ Ĩle przez zły start jestem zdecydowana przywróciü ten pokój do stanu normalnego, a nie bĊdĊ mogła tego zrobiü jeĞli bĊdą chciały go zająü. " Jest zajĊty." dodałam uĞwiadamiając sobie, Īe nie zrobiłam nic Īeby zmniejszyü cios. " Ale jest ich duĪo wiĊcej, to duĪy dom zobaczycie. Jest nawet basen!" Romy i Rayne spojrzały na siebie przed wyjĞciem na korytarz. Głowy miały spuszczone w dół, kołysząc siĊ i szepcząc cicho. Nie ukrywały swojego niezadowolenia. MogłaĞ po prostu im go daü pomyĞlał Damen na tyle blisko, Īeby wysłaü zarzut w moją stronĊ. PotrząsnĊłam głową i szłam w milczeniu obok niego telepatycznie odpowiadając: Chciałabym abyü zapełnił go rzeczami. Nawet jeĪeli nic dla ciebie nie znaczy to dla mnie znaczy wiele. Nie moĪesz po prostu rzuciü przeszłoĞci - nie moĪesz wyrzuciü rzeczy, które Ğwiadczą o tobie. Zatrzymał siĊ zwracając siĊ do mnie: " Ever nie jesteĞmy okreĞlani przez nasze rzeczy. To nie

ubrania, które nosimy, nie samochody, którymi jeĨdzimy, sztuka, którą tworzymy - gdzie Īyjemy, ale jak Īyjemy okreĞla nas." Jego wzrok spoczywa na mnie, gdy zbiera siĊ by telepatycznie mnie uĞcisnąü, a efektem tego jest, Īe brak mi tchu. "To, Īe nasze działania bĊdzie siĊ pamiĊtaü na długo po tym jak odejdziemy." Dodaje gładząc moje włosy i telepatycznie spotykając swoimi ustami moje. Prawda. UĞmiecham siĊ patrząc na obraz jaki stworzył - tulipany, zachód słoĔca, tĊcza, anioły i wszelkiego typu stereotypowe romantyczne tematy, które spowodowały, Īe zaczĊliĞmy siĊ Ğmiaü. Chyba, Īe jesteĞmy nieĞmiertelni dodałam zdecydowana przechyliü szalĊ na swoją stronĊ. Co oznacza, Īe tak naprawdĊ Īadną z tych rad siĊ nie stosuje. Tak wiĊc biorąc to pod uwagĊ, moĪe da siĊ.. Ale nawet nie dokoĔczyłam, bo bliĨniaczki wezwały nas do siebie krzycząc: " Ten pokój! ChcĊ ten!"

PoniewaĪ bliĨniaczki są przyzwyczajone do bycia razem, myĞlałam, Īe wybrały to samo miejsce, a nawet bĊdą zajmowały to samo łóĪko. Ale z chwilą, gdy wyrejestrowały wielkoĞü pokoju obok, nastĊpny po tamtym, kaĪda z nich postawiła swoje Īądania i Īadna nie chciała wracaü. SpĊdziły nastĊpne kilka godzin kierując mną i Damenem, abyĞmy dekorowali aĪ do najdrobniejszych szczegółów, domagając siĊ oczywiĞcie łóĪka, komody, półek, tylko zmieniając zdanie mając pusty pokój i musieliĞmy zaczynaü od nowa. Ale tak długo jak Damen uĪywał magii nie narzekam. Zbyt długo nie widziałam jak coĞ manifestuje, oczywiĞcie jeĪeli nadal odmawia i tak robi coĞ dla siebie. Kiedy w koĔcu skoĔczyliĞmy zaczynało pojawiaü siĊ SłoĔce, a ja wiedziałam, Īe lepiej wracaü do domu zanim Sabine siĊ obudzi i zauwaĪy, Īe mnie nie było. - " Nie zdziw siĊ, jeĪeli nie bĊdzie mnie dzisiaj w szkole." mówi odprowadzając mnie do frontowych drzwi. WestchnĊłam nienawidząc poczucia, Īe bĊdĊ bez niego. - " Nie mogĊ zostawiü ich tutaj samych. Nie dopóki nie przyzwyczają siĊ." Wzrusza podnosząc kciuk do góry i wskazując piĊtro, gdzie bliĨniaczki są wreszcie bezpieczne i szczĊĞliwe Ğpiąc w łóĪkach. SkinĊłam wiedząc, Īe ma racjĊ i obiecując, Īe odeĞlĊ je z powrotem do Summerlandu zanim poczują siĊ tu zbyt dobrze. - " Nie jestem pewien, czy to rozwiązanie." Mówi wyczuwając moje myĞli. Przewróciłam oczami niepewna co zamierza, ale coraz bardziej coĞ wywracało moje wnĊtrzoĞci. - " MyĞlałem.." PrzekrĊca głowĊ w bok kciukiem Ğledząc liniĊ swojego podbródka. "PrzeĪyły juĪ wiele - straciły dom, rodzinĊ, wszystko co znały i kochały - Īycie zabrało im tak wiele, Īe nie miały szansy nawet skorzystaü z niego.." KrĊci głową. " Zasługują na prawdziwe dzieciĔstwo, nie sądzisz? Nowy początek w Ğwiecie.." PatrzĊ na niego chcąc coĞ powiedziec, ale nie mogĊ wymówiü Īadnych słów. OczywiĞcie, Īe ja teĪ chcĊ Īeby były szczĊĞliwe i bezpieczne, a reszta z tych rzeczy, jeĞli chodzi o resztĊ mamy odmienne zdania. Planowałam krótką wizytĊ, kilka dni lub w najgorszym razie tygodni. I ani razu nie bawiłam siĊ z zamiarem bycia zastĊpczym rodzicem, zwłaszcza dla bliĨniaczek, które są po prostu kilka lat młodsze ode mnie. - " To były tylko myĞli." Wzruszył ramionami. "Ostatecznie decyzja naleĪy do nich. To ich Īycie." Z trudem przełknĊłam i odwróciłam wzrok mówiąc sobie, Īe to nic. Kiedy skierowałam siĊ do mojego wymanifestowanego samochodu Damen powiedział: "Ever? PowaĪnie? Lamborghini?"

Skuliłam siĊ cała czerwona pod jego spojrzeniem. "Musiałam mieü coĞ szybkiego." Wzruszyłam ramionami wiedząc, Īe nie kupiłby go. "Były przeraĪone, Īe są na zewnątrz, wiĊc potrzebowałam czegoĞ szybkiego, by jak najszybciej je tu zabraü." - "A czy to musiało byü błyszczące i czerwone równieĪ?" ĝmieje siĊ patrząc to na mnie to na samochód i krĊci głową. ZacisnĊłam usta i patrzyłam daleko odmawiając powiedzenia czegoĞ wiĊcej. To nie było tak, Īe planowałam go zachowaü. PozbĊdĊ siĊ go gdy wrócĊ do domu. Otworzyłam drzwi i weszłam do Ğrodka nagle przypominając sobie o co chciałam zapytaü wczeĞniej. Biorąc elegancki wyraz twarzy zapytałam: "Hej Damen.. Jak otworzyłeĞ drzwi tak szybko? Skąd wiedziałeĞ Īe tam byłyĞmy?" Patrzy na mnie, a gdy nasze spojrzenia siĊ spotykają uĞmiech znika z jego twarzy. - " To była czwarta rano. I nawet nie miałam szansy zapukaü, a ty juĪ tam byłeĞ. Nie Ğpisz?" I mimo, Īe dzielił nas jaskrawy, czerwony metal to i tak miałam dreszcze, gdy powiedział: " Zawsze, zawsze mam przeczucie, gdy jsteĞ blisko."

Rozdział 14 Po długim dniu w szkole bez Damena, gdy usłyszałam ostatni dzwonek udałam siĊ do swojego samochodu i postanowiłam pojechaü do niego. Ale zamiast skrĊcenia w lewo na Ğwiatłach zawróciłam. Powtarzałam sobie, Īe powinnam daü mu wiĊcej swobody, daü mu szansĊ na związanie siĊ z bliĨniaczkami - ale prawda jest taka, Īe miĊdzy bohaterstwem Damena i raĪącej niechĊci Rayne do mnie - coĪ nie byłam gotowa stawiü ponownie temu czoła. Skierowałam siĊ w stronĊ centrum Laguny planując zatrzymaü siĊ w ksiĊgarni, w której Ava pracowała. PomyĞlałam, Īe moĪe Lina - wlaĞcicielka sklepu moĪe bĊdzie mogła mi pomóc, znajdzie rozwiązanie na moje problemy bez ujawniania co to dokładnie jest. Biorąc pod uwagĊ jak potarfi byü podejrzliwa, bĊdzie to nie lada wyczyn. Po wymanifestowaniu najlepszego miejsca parkingowego co w Lagunie mogłam zrobiü dopiero dwa bloki dalej zrobiłam krok w kierunku drzwi, na których widniał duĪy czerwony napis: WRACAMY DZIESIĄTEGO. Stałam przed nimi z zaciĞniĊtymi ustami rozglądając siĊ wkoło upewniając siĊ, Īe nikt nie patrzy, gdy menatlnie szarpnĊłam Ğruby. Wyciszyłam dzwonek do drzwi i weszłam do Ğrodka, rozkoszując siĊ moĪliwoĞcią przeglądania tego wszystkiego bez nadzoru Liny. KoĔcami palców muskam długie rzĊdy kolców czekając na jakiĞ sygnał - nagłe ocieplenie, swĊdzenia palców, coĞ co poinformuje mnie, Īe nie jest dobrze. Ale nie dostajĊ nic, chwytam jeden zbliĪając siĊ do koĔca i zamykam oczy przesuwając dłonie do przodu i na tył okładki chcąc zobaczyü co jest w Ğrodku. - " Skąd siĊ tu wziĊłaĞ?" Podskoczyłam wpadając na półką stojącą tuĪ za mną przewracając stos płyt CD na podłogĊ. Przestraszyłam siĊ bałaganem jaki panował przy moich stopach, wszĊdzie porozrzucanymi pudełkami, a niektóre z nich były popĊkane. - " PrzeraziłeĞ mnie... ja.." Opadłam na kolana, moje serce kołatało, twarz pokryła siĊ rumieĔcem. Zastanawiałam siĊ nie tylko kim jest, ale jak mu udało siĊ obejĞü mnie od tyłu, gdyĪ powinnam była go wyczuü. Energia Ğmiertelników zawsze pojawia siĊ na długo przed pojawieniem siĊ jej właĞciciela. WiĊc to nie moĪliwe, Īe on jest Ğmiertelnikiem? ZerknĊłam na niego gfy uklĊknął obok mnie, na jego opaloną skórĊ, umieĞnione ramiĊ i na ciĊĪką kĊpĊ złotych dredów opadających mu do połowy pleców. Patrzyłam jak zbiera uszkodzone pudełka szukając jakiegoĞ znaku Ğwiadczącego o tym, Īe nie jest nieĞmiertelny, moĪe nawet nieuczciwy. Twarz miał zbyt doskonałą - tatuaĪ Ourboros - ale gdy szukał mojego spojrzenia uĞmiecha siĊ w sposób, który nie tylko odsłania najbardziej rozbrajające dołeczki akcentujący idealnie kaĪdy policzek, ale i zĊby, które są krzywo, co wystarczyło mi Īeby udowodniü sobie, Īe nie jest taki jak ja. - " Wszystko dobrze?" Patrzy na mnie oczami tak zielonymi, Īe przez chwilĊ zapomniałam jak siĊ nazywam. KiwnĊłam głową stojąc niezrĊcznie i pocierając dłoĔmi o dĪinsy. Zastanawiałam siĊ dlaczego zrobił na mnie tak ogromne wraĪenie, dlaczego jestem zdenerwowana i ledwo mogĊ mówiü. "Tak wszsytko dobrze." Przypadkowo obdarowałam go na koniec nerwowym Ğmiechem tak wysokim i głupim, Īe skuliłam siĊ, zaraz potem odwracając. "Ja.. hmm.. właĞnie przeglądałam towar." Dodałam zdając sobie sprawĊ, Īe prawdopodobnie miałam wiĊksze prawo tu byü niĪ on. Spojrzałam przez ramiĊ na niego. Patrzył na mnie w sposób, którego nie rozumiałam. WziĊłam głeboki wdech i pociągnĊłam ramiona do tyłu. "MyĞlĊ, Īe prawdziwe pytanie brzmi jak ty siĊ tu dostałeĞ?". Spojrzałam na jego piaszczyste gołe nogi i mokre spodenki, które niebezpiecznie wisiały na jego biodrach i od razu odwróciłam wzrok nie widząc nic wiĊcej. - " To moje miejsce." Skinął układając płyty, a te które nie były popĊkane odstawił z powrotem

na półkĊ a nastĊpnie odwrócił siĊ do mnie. - " NaprawdĊ?" Ja z kolei zmruĪyłam oczy dodając: "Bo ja znam właĞciciela, a ty nie wyglądasz jak ona." Przechyla głowĊ w bok mruĪąc oczy i pocierając podbródek gdy mówi: "NaprawdĊ? WiĊkszoĞü ludzi dostrzega podobieĔstwo. Choü musze przyznaü, Īe ciĊ popieram, bo ja teĪ tego nie widzĊ." - " JesteĞ związany z Liną?" Patrzyłam na niego mając nadziejĊ, Īe mój głoĞ nie brzmiał panicznie. - "Jest moją babcią." Kiwa głową. "Nazywa siĊ Jude przy okazji." Oferuje mi swoją dłoĔ, jego długie, opalone palce czekają na mnie. Ale mimo, Īe wzbudził moje zainteresowanie, nie moge tego zrobiü. Pomimo mojego zainteresowania nie mogĊ siĊ zastanawiaü dlaczego czujĊ siĊ tak speszona - nie mogĊ ryzykowaü jego dotkniĊcia, gdyĪ wiem co ono przyniesie. SkinĊłam głową z tej mojej głupiej odpowiedzi. Starałam siĊ nie skrzywiü, gdy patrzy na mnie dziwnie i wycofuje swoją rĊkĊ. - "WiĊc teraz to przykrywka..." Zawiesza swój wilgotny rĊcznik na ramiĊ trzepocząc piaskiem wkoło. "WrócĊ do mojego nieorginalnego pytani. Co tu robisz?" Zawróciłam udając nagłe zainteresowanie ksiąĪkami o interpretacji snów, gdy powiedziałam: "Zrezygnuje z mojej oryginalnej odpowiedzi, która juĪ powiedziałam chyba, Īe zapomniałeĞ. Na pewno moĪesz tu zaglądaü?" Odwróciłam siĊ spotykając jego wzrok. Jego niesamowicie zielone oczy przypominały mi reklamĊ tropikalnych wakacji. CoĞ było w nim zaskakującego, nieokreĞlonego, a jednoczeĞnie dziwnie znajomego, ale jestem pewna, Īe nigdy wczeĞniej go nie widziałam. ĝmieje siĊ odpychając dredy z twarzy i pokazując bliznĊ na jego czole. "A jednak spĊdziłem lata tutaj. Widziałem klientów oglądających towar, ale nigdy ciebie." Jego usta rozciĊgnĊły siĊ na boki, a jego oczy badały mnie. Gdy siĊ odwróciłam policzki miałam gorące, serce mi waliło, musiałam poczekaü chwilĊ by siĊ ogarnąü, wtedy odwróciłam siĊ i powiedziałam: "Nigdy nie widziałeĞ kogoĞ przeglądającego okładkĊ? To trochĊ dziwne, nie sądzisz?" - " Nie z zamkniĊtymi oczami." Przechyla głowĊ koncentrują siĊ na miejscu obok mnie a potem z powrotem na mnie. Z trudem przełknĊłam speszona, drĪałam wiedząc, Īe muszĊ zmieniü temat, zanim kompletnie pójdĊ na dno. "MoĪe powinieneĞ byü bardziej skoncentrowany na tym jak siĊ tu dostałam, a nie co robiĊ." Patrzy na mnie, a jego oczy siĊ zwĊĪyły. "MyĞlałem, Īe zostawiłem otwarte drzwi. Zaprzeczasz?" - "Nie!" potrząsnĊłam głową mając nadziejĊ, Īe nie zauwaĪył jak na mojej twarzy pojawił siĊ rumieniec. "Nie to jest... to dokładnie to co powiedziałam.ZostawiłeĞ otawrte drzwi." Dodałam starając siĊ nie denerwowaü, zaciskaü wargi lub cokolwiek innego robiü, byle tylko siĊ nie zdradziü. "Szeroko otwarte w rzeczywistoĞci..." Przerwałam, a w Īołądku poczułam coĞ dziwnego, gdy zobaczyłam uĞmiecha na jego twarzy. - "WiĊc jesteĞ przyjaciółką Liny tak?" Poszedł w stronĊ rejestracji kładząc rĊcznik na ladzie, pod którym zatrzeszczał piasek. "Nigdy nie słyszałem, Īeby mówiła coĞ o tobie." - " CóĪ nie byłyĞmy przyjaciółkami." Wzruszyłam ramionami, mając nadziejĊ, Īe nie wygląda to tak niezgrabnie jak czułam. " To znaczy spotkałam ją raz i pomagała mi z.. czekaj dlaczego właĞnie to powiedziałeĞ tak? No wiesz w czasie przeszłym. Z Liną wszystko dobrze?"

Usiadł na stołku chwytając fioletowy karton z szuflady i trzepiąc kilka razy. "Jest na jednych ze swoich corocznych rekolekcji. KaĪdego roku wybiera inne. Tym razem to Meksyk. Próbuje ustaliü czy Majowie mieli razjĊ z koĔcem Ğwiata w 2012. Co sądzisz?" Patrzy na mnie natarczywie swoimi zielonymi oczami. Ale tylko machnĊłam rĊką i wzruszyłam ramionami. Nigdy nie słyszałam Īadnej szczególnej teorii na ten temat. Nigdy równieĪ nie zastanawiałam siĊ, czy ma ona jakieĞ odniesienie do mnie i do Damena. BĊdziemy kierowaü siĊ do Shadowlandu lub bĊdziemy zmuszeni do wedrówki po Ziemi - jako dwoje ocalałych odpowiedzialnych za odbudowĊ ludzkoĞci, tylko, Īe ironia jest taka, Īe moje dotkniĊcie go oznacza jego Ğmierü. PotrząsnĊłam głową pragnąc uniknąü tego tematu zanim zatopimy siĊ w nim na dobre i w mojej głowie zrobi siĊ bałagan. Poza tym nie jestem tu bez powodu i muszĊ trzymaü siĊ planu. - " WiĊc jak ją znałaĞ? Skoro nie zostałyĞcie przyjaciółkami." - " Spotkałam siĊ z nią przez AvĊ." mówiĊ nienawidząc wymawiania jej imienia. Przewraca oczami mamrocząc coĞ niezrozumiale i krĊcąc głową. - " WiĊc znasz ją?" PatrzĊ na niego, co pozwala mi przyjrzeü jego twarzy, szyi, ramionom, klatce piersiowej, jego gładkiej opaleniĨnie, dochodzĊ do pĊpka zmuszając siĊ do spojrzenia gdziekolwiek. - " Tak znam ją." Odpycha pudełko na bok spotykając mój wzrok. "Po prostu zniknĊła pewnego dnia - jak kamfora jeĪeli mogĊ tak powiedzieü." Oh nie znasz choüby połowy prawdy pomyĞlałam uwaĪnie obserwując jego twarz. - ".. byłem w domu, dzwoniłem do niej, ale nic. W koĔcu zostałem przepĊdzony - miałem pewnoĞü, Īe wszystko z nią było w porządku, ona po prostu unikała mnie." KrĊci głową. " Pozostało mi kilku złych klientów wymagających czytania. Kto by pomyĞlał, Īe okaĪe siĊ taka?" Tak kto by pomyĞlał? Na pewno nie osoba, która była na tyle głupia, aby odkryü przed nią najmroczniejsze tajemnice, wyciągnĊła rĊkĊ... - " Jeszcze nie znalazłem nikogo wystaczająco dobrego, by mógł ją zastąpiü. To prawie niemoĪliwe, aby dawaü lektury dbaü o sklep. Dlatego własnie wyszedłem." Wzrusza ramionami. "Wolałem posufrowaü i odpocząü. Chyba znowu zostawiłem otwarte drzwi." Jego oczy spotykają moje, są takie musujące i głĊbokie. I nie mogĊ powiedzieü, czy on naprawdĊ wierzy w to, Īe zostawił optwarte drzwi czy moĪe podejrzewa mnie. Ale gdy próbujĊ zajrzeü do jego głowy, jego myĞli są oddzielone Ğcianą w celu ochrony przed takimi jak ja. Przez jego fioletową aurĊ nie udało mi sie nic zobaczyü - falujący i lĞniący kolor kiwa do mnie. - " Do tej pory wszystko co mam to stos wniosków od amatorów. Ale jestem tak zdesperowany aby dostaü z powrotem moje weekendy, Īe jestem gotowy do podrzucenia ich godnoĞci do jednej miski i wybraü tylko jeden." KrĊci głową, a jego dołeczki ujawniają siĊ ponownie. I nawet jeĪeli czĊĞü mnie nie moĪe uwierzyü w to, co właĞnie zamierzam zrobiü, z drugiej strony ta bardziej praktyczna czĊĞü wzywa mnie uznając sytuacjĊ za doskonałą, tym bardziej, Īe stoi przede mną. - " MoĪe bĊdĊ mogła pomóc." WstrzymujĊ oddech czekając na jego odpowiedĨ. Ale gdy moja jedyna odpowiedĨ to zwĊĪenie oczu dodajĊ: "PowaĪnie. Nawet nie musisz mi płaciü!" Patrzy gdzieĞ daleko, a jego zielone oczy praktycznie znikają mi z oczu. - " Mam na myĞli, Īe nie musisz mi płaciü wszystkiego." MówiĊ nie chcąc wydaü siĊ jakaĞ totalnie zdesperowana, która bĊdzie robiü wszystko za darmo. "BĊdĊ pracowała za minimalną cenĊ - ale tylko dlatego, Īe jestem tak dobra i bĊdĊ utrzymywała siĊ z napiwków."

- "Odbiło ci?" Rozkłada ramiona i odchyla głowĊ do tyłu patrząc na mnie z pełnym niedowierzaniem. Wyprostowałam siĊ i starałam siĊ nie denerwowaü. Miałam nadziejĊ, Īe wystąpie jako profesjonalna, dojrzała kobeta, której moĪe ufaü i uruchomi zaufanie do jego sklepu. "Tak." Kiwam głową nie mogąc powtrzymaü siĊ od grymasów nie uĪywając nigdy swoich umiejĊtnoĞci dla kogoĞ obcego. "Ja po prostu wiem kilka rzeczy - informacje same przychodzą do mnie - trudno to wytłumaczyü." Patrzy na mnie chwiejnie, a nastĊpnie skupia siĊ tylko na słusznoĞci. " WiĊc czym to dokładnie jest dla ciebie?" Wzruszam ramionami palcem przesuwając suwak od bluzy w górĊ i w dół nie mając pojĊcia o co mu chodzi. - " JesteĞ jasnowidzem, przeczuwasz coĞ, słyszysz coĞ, czujesz? Co to jest?" - " Wszystko co wymieniłeĞ." Kiwam głową nie mając pojĊcia co oznacza połowa z tych rzeczy, ale wiedziałam, Īe jeĪeli posiadam zdolnoĞci psychiczne to prawdopodobnie moge robiü wszystkie z tych rzeczy. - " Ale nie jesteĞ medium." Mówi, jakby stwierdzał fakty. - " WidzĊ duchy." Wzruszam ramionami. " Ale tylko te, które wciąĪ tu są, a nie te które przekroczyły.." Przerwałam udając, Īe cos mam w gardle. Lepiej było nie wspominaü o moĞcie, Summerlandzie, ani tego typu rzeczach. " Nie widzĊ tych, którzy juĪ przeszli." Wzruszyłam ramionami mając nadziejĊ, Īe nie stara siĊ odepchnąc tego. PrzekrĊca oczami patrząc na mnie od góry głowy w dół moich butów Nike. Jego spojrzenie sprawia, Īe całe moje ciało drĪy. SiĊga długimi rĊkami ukrytymi pod ladą nad głowĊ i patrzy na mnie. " No Ever jeĞli chcesz tu pracowaü bĊdziesz musiała przejĞü rozmowĊ kwalifikacyjną."

Rozdział 15 Jude zamyka drzwi i prowadzi mnie przez krótki hol do małego pokoju po prawej. PodąĪyłam za nią, rĊcĊ były wyciągniĊtĊ w moją stronĊ, patrzyłam na znak pokoju z tyłu jego koszulki. Kieruje mnie w kierunku wyĞciełanego składanego krzesła z widokiem na mały kwadratowy stół, na którym znajduje siĊ mała błyszcząca tkanina. Siada naprzeciwko mnie i wspiera swoją gołą stopĊ na kolanie, gdy mówi: " WiĊc jaka jest twoja specjalnoĞü?" PatrzĊ na niego. RĊcĊ mam rozłoĪone koncentrując siĊ na wolnych, głĊbokich oddecha a jednoczeĞnie próbując siĊ nie skrĊcaü. - " Tarot? Runy? Ching? Psychometria? Co to jest?" Rzuciłam okiem na drzwi wiedząc, Īe mogĊ w ułamku sekundy uciec, co spowodowałoby zamieszanie, ale co z tego? - " BĊdziesz dawał mi coĞ do czytania prawda?" Jego spojrzenie ląduje na mojej twarzy. " Zdajesz sobie sprawĊ, Īe to jakby przesłuchanie?" ĝmieje siĊ ukazując dołeczki i machając dredami przez ramiĊ, gdy Ğmieje siĊ coraz bardziej. WpatrujĊ siĊ w obrus wykrywając palcami wyboje, a ciepło wzrasta na moich policzkach gdy przypomniałam sobie ostatnie słowa Damena, które zawsze mają dla mnie sens i nadziejĊ, Īe po prostu powiedział - Īe nie moĪe daü mi teraz zrozumienia. - " Nie potrzebujĊ niczego." Wybełkotałam nadal nie chcąc soptkaü jego wzroku. "Wszystko czego potrzebujĊ to dotkniĊcie rĊki i jestem gotowa, aby iĞü dalej." - " WróĪenie." Kiwa głową. "Nie to czego siĊ spodziewałem, ale okej." Pochyla siĊ w moją stronĊ rozkładając i podnosząc dłonie do góry, gotowy do pracy. Z trudem przełknĊłam widząc głĊboko wyryte linie, ale to nie jest historia jego Īycia przynajmniej dla mnie. "W rzeczywistoĞci nie jestem wróĪbiarką." MówiĊ, a mój głos zdradza nerwowoĞü, gdy zdobywam siĊ na odwagĊ aby go dotknąü. "To wiĊcej... energia.. ja tylko.. dostrajam ją. To miejsce gdzie wszystkie informacje są zapisane." Cofnął siĊ studiując mnie tak uwaĪnie, Īe nie byłam w stanie złapaü jego wzroku. Wiedziałam, Īe musiałam go tylko dotknąü, czym prĊdzej. I muszĊ zrobiü to teraz. - " Czy chodzi tylko o dłoĔ, czy..?" Wygina palce wznosząc dłonie do góry i z powrotem opuszczając. OczyĞciłam gardło zastanawiając siĊ dlaczego jestem tak nerwowa, dlaczego czujĊ siĊ jakbym zdradzała Damena, gdy wszystko co staram siĊ zrobiü to dostaü pracĊ, by ciotka siĊ ode mnie odczepiła. " Nie, chodzi o wszystko. Ucho, nos, nawet twój duĪy palec u nogi - nie ma znaczenia gdzie efekt jest taki sam. RĊka jest tylko bardziej dostĊpna, wiesz?" - " Bardziej dostĊpna niĪ duĪy palec u nogi?" UĞmiecha siĊ, a jego zielone oczy szukają moich. BiorĊ głĊboki oddech myĞlac, jak grube i szorstkie wydają siĊ jego dłonie zwłaszcza w porównaniu do Damena, które są prawie miĊksze niĪ moje. Gdy tylko o tym pomyĞlałam poczułam go. Teraz nasz kontakt jest zabroniony, wiĊc bycie z innym chłopakiem sam na sam sprawia, Īe czujĊ siĊ podle, nielegalnie, Ĩle. Dotarłam do niego z mocno zamkniĊtymi oczami przypominając sobie, Īe to tylko praca, wywiad - Īe nie ma naprawdĊ Īadnego powodu, nie mogĊ tego wszystkiego zrobiü szybko i bezboleĞnie. NacisnĊłam palcem na Ğrodek jego dłoni czując miĊkkoĞü i delikatnoĞü jego ciała. UmoĪliwiłam przepływ energii przeze mnie tak swobodnie, pogodnie. Poczułam mrowienie i ciepło, do którego przyzwyczaił mnie Damen - przynajmniej do momentu, gdy cała historia Juda zaczĊła siĊ rozwijaü.

SzarpnĊłam moją rĊkĊ z powrotem tak jakbym została ukąszona od razu szukając mojego amuletu pod bluzką. Na jego twarzy pojawił siĊ niepokój, wiĊc od razu przeszłam do wyjaĞnienia: "Przyro mi." PotrząsnĊłam głową wĞciekła na siebie, Īe przesadzam. "Normalnie tego nie robiĊ. Jestem bardziej dyskretna. Byłam trochĊ zaskoczona, to wszystko. I nie spodziewałam siĊ zobaczyü coĞ tak.." Przerwałam wiedząc, Īe moja głupie paplanie tylko pogarsza wszystko. "Normalnie, gdy coĞ odczytujĊ nie dajĊ Īadnych znaków jak teraz." Kiwam głową zmuszając siĊ aby wytrzymaü jego spojrzenie. Chciałam ukryü swoje odczucia, a zachowałam siĊ jak amator. "NaprawdĊ." UĞmiecham siĊ rozciągając usta w sposób, który nie moĪe byü przekonujący. "Mam pokerową twarz." Wpatrywałam siĊ w niego i wiedziałam, Īe nie do koĔca chodzi o pracĊ. "Pokerowa twarz jest pełna emaptii i współczucia." JĊknĊłam nie mogąc powstrzymaü mojego niekontrolowanego pociągu. "Mam na myĞli, Īe jestem na prawdĊ... pełna go." Skuliłam siĊ potrząsając głową i zbierając swoje rzeczy. Nie ma Īadnej szansy Īebym dostała tą pracĊ. Przesuwa siĊ na krawĊdzi swojego krzesła, opierając siĊ tak blisko, Īe walczyłam o oddech. "WiĊc powiedz mi." Mówi, a jego dłoĔ spoczywa na moim nadgarstku trzymając mnie w miejscu. "Co właĞciwie widziałaĞ?" Z trudem przełknĊłam zamykając na chwilĊ oczy i odtwarzając to co widziałam. Obrazy były tak wyraĨne, taĔczyły przede mną, gdy powiedziałam: "JesteĞ inny." Patrzyłam na niego. Jego ciało było nieruchome, wzrok stały, dziĊki czemu nie mogłam dostrzec Īadnej wskazówki czy jestem na dobrej drodze. - "Ale wtedy, zawsze byłeĞ inny. Od kiedy widziałeĞ ich." Z trudem przełknĊłam i odwróciłam wzrok. Widziałam go w jego łóĪku uĞmiechającego siĊ i machającego do babci, która przebyła lata przed jego urodzinami. "A kiedy..." Przerwałam nie chcąc tego powiedzieü, ale wiedziałam, Īe jeĪeli chcĊ pracowaü, bĊdĊ musiała to zrobiü. "Ale kiedy twój ojciec.. zastrzelił siĊ.. gdy skoĔczyłeĞ 10 lat... myĞlałeĞ, Īe jesteĞ winny. Przekonało ciĊ natarczywe widzenie matki, która odesłała twojego ojca od was. To były lata przed tym jak zaakceptowałeĞ prawdĊ, Īe twój ojciec był po prostu samotny, przygnĊbiony i pragnął znowu byü z twoją matką. Mimo to czasem nadal masz wątpliwoĞci." PatrzĊ na niego zauwaĪając, jak słysząc to nawet siĊ nie wzdrygnął, ale coĞ w tych zielonych oczach wskazuje na prawdĊ. - " Chciał przyjechaü kilka razy. Chciał przeprosiü za to co zrobiła, ale nawet jeĞli go wyczułeĞ, to blokowałeĞ to. Schorowany przed dokuczanie kolegów i skarcenie siostry... nie mówiąc, juĪ o twoim tacie, który..." PotrząsnĊłam głową nie chcąc kontynuowaü, ale wiedziałam, Īe muszĊ. "Po prostu chciałeĞ byü normalny." Wzruszyłam ramionami. "Traktowany jak kaĪdy." PołoĪyłam palce na obrus, gardło zaczynało mi siĊ Ğciskaü, wiedząc dokładnie jak to jest kiedy chce siĊ dopasowaü do Ğrodowiska, a tak naprawdĊ nie moĪna. "Ale po ucieczce i spotkaniu siĊ z Liną, nawiasem mówiąc, nie jest to twoja prawdziwa babcia, twoi prawdziwi dziadkowie nie Īyją..." Patrzyłam na niego zastanawiając siĊ czy jest zaskoczony, Īe tak duĪo wiem, ale niczego nie okazywał. "W kaĪdym razie wziĊła ciĊ do siebie, Īywiła siĊ, ubrała ciĊ, ona.." - " Uratowała mi Īycie." Wzdycha odchylając siĊ do tyłu, długie opalone palce pocierały oczy. "Na wiĊcej niĪ jeden sposobów. Byłem zagubiony a ona.." - " Zaakceptowała to kim naprawdĊ jesteĞ." Kiwam głową widząc przed sobą całą historiĊ, jakbym tam była. - " A kto to jest?" Pyta rozstawiając rĊcĊ na kolanach i patrząc na mnie. "Kim naprawdĊ jestem?" Spojrzałam na niego nawet nie zatrzymując siĊ, gdy mówiĊ: "Inteligentnym facetem, który ukoĔczył gimnazjum w dziesiątej klasie. Facetem z niesamowitymi moĪliwoĞciami medialnymi, dziĊki czemu pomogłeĞ setkom ludzi i wziąłeĞ za to niewiele. Ale mimo wszystko jesteĞ chłopakiem, który.." PatrzĊ na niego podnosząc kąciki ust. " CóĪ chciałam powiedzieü leniwy.. ale od kiedy naprawdĊ chcĊ tej pracy powiem niefrasobliwy." ĝmiejĊ siĊ czując ulgĊ, gdy on równieĪ siĊ Ğmieje. "I mając wybór nigdy nie pracowałeĞ. SpĊdzasz czas szukając idealnej fali."

- " To metafora?" Pyta z krzywym uĞmiechem na twarzy. - " Nie w twoim przypadku." Wzruszam ramionami. " W twoim przypadku to fakt." Skinął głową opierając siĊ na krzeĞle i patrząc na mnie w sposób, który sprawia, Īe mój brzuch taĔczy. Przechyla siĊ do przodu stawiając stopy na podłodze, gdy mówi: " Karygodne." TĊskny wzrok szuka mnie. "A teraz poniewaĪ nie mam Īadnych tajemnic od kiedy zajrzałaĞ w centrum mojej duszy muszĊ zapytaü - byü moĪe blondynka....?" - " Chodzi mi o najbliĪszą przyszłoĞü, piątek. Czy kiedykolwiek Stacie zgodzi siĊ ze mną gdzieĞ wyjĞü?" - " Stacia?" Mój głos stał siĊ miĊkki a oczy prawie wystrzeliły z głowy. Patrzyłam jak zamyka oczy i krĊci głową. Jego długie, jasne dredy tak ładnie kontrastowały z ciemną cerą. " Anastasia Pappas czyli Stacie." Poczułam ulgĊ wiedząc, Īe nie mówi o tej strasznej Stacie, którą znam. Stroiłam siĊ w energiĊ otaczającą jej imiĊ i nazwisko i od razu wiedziałam, Īe nigdy siĊ to nie wydarzy - a przynajmniej nie tak jak myĞlał. "NaprawdĊ chcesz wiedzieü?" Pytam wiedząc, Īe mogĊ uratowaü duĪo zmarnowanego wysiłku mówiąc mu o tym teraz, ale nie byłam pewna czy chce usłyszeü prawdĊ. " To znaczy nie wolisz poczekaü i zobaczyü jak to wszystko siĊ potoczy?" PatrzĊ na niego mając nadziejĊ, Īe siĊ zgodzi. - " Czy to jest to co zamierzasz powiedzieü swoim klientom?" Pyta wracając z powrotem do interesów. PotrząsnĊłam głową patrząc na niego. "Hej jeĞli jesteĞ na tyle głupi, Īeby zapytaü to ja jestem na tyle głupia Īeby powiedzieü." UĞmiecham siĊ. "SądzĊ, Īe chodzi o to jak bardzo jesteĞ głupi?" Zatrzymuje siĊ i waha siĊ tak długo, Īe zaczĊłam siĊ martwiü, Īe przesadziłam. Ale potem siĊ uĞmiecha i wstaje z miejsca. "Wystarczająco głupi Īeby ciĊ zatrudniü. Teraz wiem dlaczego nie podałaĞ mi rĊki gdy mnie zobaczyłaĞ po raz pierwszy." Kiwa głową Ğciskając moją rĊkĊ o kilka sekund za długo. "To najbardziej niesamowity z odczytów jaki kiedykolwiek miałem." - " Jednym z najlepszych?" WznoszĊ czoło kpiąco docierając do mojej torby i idąc wraz z nim. ĝmieje siĊ udając siĊ do drzwi i spoglądając na mnie, gdy mówi: "MoĪe zaczniesz od jutrzejszego ranka, powiedzmy o 10?" Zatrzymałam siĊ wiedząc, Īe w Īaden sposób nie mogĊ tego zrobiü. - " Co? Wolisz spaü? IĞü do klubu?" Wzrusza ramionami. "Uwierz mi jeĪeli ja mogĊ to zrobiü, ty równieĪ." - " To nie tak." Przerwałam i zastanawiałam siĊ dlaczego jestem tak niechĊtna aby mu to powiedzieü. To znaczy, Īe teraz mam pracĊ, wiĊc co mnie obchodzi co pomyĞli? Patrzy na mnie czekając, wzrokiem licząc kaĪde sekundy. - " To.. Mam klasĊ." Wzruszyłam ramionami myĞląc, Īe klasa brzmi mniej strasznie niĪ szkoła, albo jakbym była na studiach. PrzekrĊca oczami patrząc na mnie. "Gdzie?" - " Umm.. na Bay View." Wybełkotałam starając siĊ nie skrzywiü, gdy to powiedziałam. - " Szkoła Ğrednia?" Jego oczy siĊ zwĊĪyły za sprawą nowych informacji. - " Wow naprawdĊ jesteĞ medium." ĝmiejĊ siĊ nerwowo, głupio, komicznie, gdy dodajĊ. "KoĔczĊ moje młodsze lata." Patrzy na mnie przez moment - za długo jak na moment, ale wtedy siĊ odwraca i otwiera

drzwi. "Wydajesz siĊ starsza." Mówi a słowa te zabrzmiały tak abstrakcyjnie, Īe nie wiedziałam czy są one skierowane do mnie czy do niego. "Poczekaj jeĪeli moĪesz. PokaĪĊ ci jak pracowaü w rejestracji i kilka innych rzeczy." - " Chcesz Īebym sprzedawała rzeczy? MyĞlałam, Īe mam tylko dawaü odczyty." Byłam zaskoczona słysząc mój tak rozszerzony opis pracy. - " Gdy nie bĊdziesz dawaü odczytów bĊdziesz to robiü. JakiĞ problem?" PotrząsnĊłam głową, gdy trzymał otwarte drzwi. " Tylko jeden." ZacisnĊłam wargi nie wiedząc jak postąpiü. "WłaĞciwie dwie rzeczy. Pierwszy - bĊdziesz miał coĞ przeciwko jeĪeli bĊdĊ wystĊpowaü pod innym imieniem? Wiesz mieszkam z ciotką, a ona nie wie o moich zdolnoĞciach, wiĊc.." - " BądĨ kimkolwiek chcesz." Wzrusza ramionami. "Nie przejmuj siĊ. Ale poniewaĪ muszĊ rozpocząü rezerwacjĊ reminów, kim chcesz byü?" Wstrzymałam nie zastanawiając siĊ nad tym, aĪ do teraz. Zastanawiałam siĊ, czy naleĪy wybraü Rachel po mojej najlepszej przyjaciółce w Oregon, lub coĞ bardziej powszechnego jak Anne lub Jenny albo coĞ w tym stylu. Ale wiedziałam, ĪĊ ludzie wymagają czegoĞ niezwykłego od medium. Dlatego spojrzałam na plaĪĊ i wybrałam pierwszą rzecz, którą widzĊ omijając drzewa i wszystko co łączy siĊ ze sportem. "Avalon." Natychmiast polubiłam to. "Wiesz jak miasto na Catalina Island?" Kiwa głową patrząc na zewnątrz. "A druga sprawa?" BiorĊ głĊboki oddech mając nadziejĊ, Īe słucha, gdy mówiĊ. " MoĪesz zrobiü to lepiej niĪ Stacie." Patrzy na mnie wyraĨnie rezygnując z prawdy, trochĊ niezadowolony słysząc to ode mnie. - " Masz powaĪne historie o wszystkich złych dziewczynch." Poruszam głową. " Wiesz, Īe to prawda?" Czekam na odpowiedĨ, ale on tylko wzrusza ramionami. WciąĪ patrzył jak idĊ do swojego samochodu nie mając pojĊcia, Īe słyszĊ jego myĞli : Nie wiem.

Rozdział 16 W chwili, gdy wróciłam do domu Sabine zadzwoniła do mnie podpowiadając mi Īebym zamówiła na obiad pizzĊ od kiedy wraca póĨno do pracy. I chociaĪ jestem skłonna powiedzieü jej o mojej nowej pracy, nie robiĊ tego. To znaczy muszĊ ją o tym poinformowaü przynajmniej Īeby zaoszczĊdziü jej wpisywanie mnie na wszystkie rozmowy kwalifikacyjne, to jednak nie mogĊ siĊ teraz przyznaü co to za praca. Ona uwaĪa to za coĞ dziwnego. I nawet jeĪeli pominĊ wszystkie rzeczy za które bym musiała płaciü a nie bĊdĊ ( i uwierzcie mi nigdy nie było to moim marzeniem) ona nadal bĊdzie uwaĪaü, Īe to dziwne. MoĪe nawet głupie. Kto wie? Sabine jest zbyt rozsądna i racjonalna aby kiedykolwiek przystaü na takie coĞ. Woli Īyü w Ğwiecie, który jest mocny i solidny, który ma sens, w przeciwieĔstwie do prawdziwego wcale taki nie jest. A ja nienawidzĊ ją okłamywaü, ale naprawdĊ nie mam wyboru. Nie tylko nigdy nie moĪe siĊ dowiedzieü prawdy o mnie, nie mówiąc juĪ, Īe bĊdĊ pracowaü w ksiĊgarni pod przezwiskiem Avalon. Po porstu powiem jej, Īe dostałam pracĊ w jakimĞ lokalnym miejscu, normalnym, jak ksiĊgarnia lub byü moĪe Starbucks. I oczywiĞcie bĊdĊ musiała znaleĨü sposób, aby historia rozwijała siĊ w przypadku gdyby zdecydowała siĊ kontynuowaü to wszystko. Zaparkowałam w garaĪu i poszłam schodami na górĊ rzucając moją torbĊ na łóĪko nie patrząc nawet na moją szafĊ, gdy szarpiĊ siĊ z koszulką. Prawie rozsuwałam suwak od dĪinsów, gdy Damen powiedział: "Nie przejmuj siĊ mną. Po prostu siedzĊ tutaj podziwiając widoki." Nakryła piersi rĊkami, moje bicie serca potroiło siĊ kiedy Damen zaczyna cicho gwizdaü i uĞmiecha siĊ do mnie. - " Nie zuwaĪyłam ciĊ. I nawet nie poczułam ciĊ." mówiĊ zakładając z powrotem swoją koszulkĊ. - " Chyba jesteĞ zbyt roztargniona." UĞmiecha siĊ klepiąc miejsce po swojej prawej stronie. Jego twarz marszczy siĊ w uĞmiechu, kiedy naciągnĊłam koszulkĊ i dołączyłam do niego. - " Co tu robisz?" Zapytałam nie bardzo zainteresowana odpowiedzią. Cieszyłam siĊ, Īe mogĊ byü po prostu znów blisko niego. - " Wiedziałem, Īe Sabine wraca póĨno z pracy..." - " Skąd ty..." A potem potrząsnĊłam głową i rozeĞmiałam siĊ. OczywiĞcie, Īe wiedział. Mógł czytaü w myĞlach włącznie z moimi, ale tylko gdy tego chciałam. I choü zwykle pozbywam siĊ osłony, teraz po prostu nie mogĊ tego zrobiü. CzujĊ, Īe muszĊ mu to wyjaĞniü, opowiedzieü mu wszystko, zanim zajrzy w moją głowĊ i wyciągnie swoje wnioski. - " A skoro nie wróciłaĞ ze szkoły..." Pochyla siĊ ku mnie szukając mojego wzroku. - " Chciałam ci daü trochĊ czasu ĪebyĞ pobył z bliĨniaczkami." PrzyciągnĊłam poduszkĊ do brzucha i palcem rysowałam po szwach. "Wiesz jak jesteĞcie przyzwyczajeni do bycia razem... i.." Wzruszyłam ramionami patrząc na niego, wiedząc, Īe mi nie uwierzył. - " Oh juĪ siĊ nacieszyliĞmy sobą." ĝmieje siĊ. "Zapewniam ciĊ o tym." KrĊci głową. "To było jednodniowe, doĞü pracowite i ciekawe z braku lepszego słowa. Ale brakowało nam ciebie." UĞmiecha siĊ patrząc na moją twarz, a jego usta, spojrzenie pokazywały mi, Īe chce mnie pocałowaü. "Byłoby o wiele lepiej, gdybyĞ tam była." Odwróciłam siĊ mając nadziejĊ, Īe choü trochĊ to prawda. Mrucząc pod nosem powiedziałam : "ZałoĪĊ siĊ." Dotyka mojej brody przechylając moją twarz w jego stronĊ i pyta: " Hej o co chodzi?" ZacisnĊłam wargi Ğciskając moją poduszkĊ tak mocno, Īe za chwilĊ groziło jej rozerwanie. "Ja po prostu..." PotrząsnĊłam głową. "Nie jestem po prostu pewna, czy bliĨniaczki to akceptują. " Wzruszyłam ramionami. "Winią mnie za wszystko. I to wcale siĊ nie mylą. To znaczy..." Ale zanim koĔczĊ zdajĊ sobie sprawĊ, Īe Damen mnie dotyka. Dotyka mnie.

NaprawdĊ. Bez rĊkawic, nie telepatycznie jego skóra ma kontakt z moją skórą, lub przynajmniej prawie ma kontakt. "Jak ty..." PatrzĊ na niego, jego oczy błyszczą pełne uĞmiechu, gdy łapie mnie gołą dłonią. - " Podoba ci siĊ?" UĞmiecha siĊ łapiąc mnie za rĊkĊ i wznosząc ją wysoko, a jedyne co nas oddziela to cienka energia, która pulsuje miĊdzy nami. :Pracowałem nad tym cały dzieĔ. Nic mnie nigdy nie bĊdzie trzymaü z dala od ciebie Ever. Nic." Kiwa głową spotykając mój wzrok. PatrzĊ na niego a mój umysł nie nadąrza z tym wszystkim co siĊ właĞnie stało. Cieszyłam siĊ z dotyku jego skóry, która była oddzielona od mojej niewielkim całunem pulsującej energii niewidocznej dla wszystkich oprócz nas. CzujĊ mrowienie i ciepło, a jednoczeĞnie nigdy nie mogło siĊ to zrównaü z rzeczywistoĞcią, tak bardzo za tym tĊskniłam - za bycie po prostu z nim. Oparłam siĊ o niego, pozwalając Īeby było jak kiedyĞ. "DuĪo lepiej." UĞmiecham siĊ dotykając jego twarzy, ramion, piersi. "Nie wspominając juĪ o tym jak to bĊdzie mniej Īenujące w szkole od czarnych rĊkawiczek." - " ĩenujące?" Wyciąga siĊ i patrzy na mnie, a na jego twarzy widaü było oburzenie. - " Daj spokój." ZaĞmiałam siĊ. "Musisz przyznaü, Īe to było totalnie niemodne. MyĞlałam, Īe Miles bĊdzie to konfiskował za kaĪdym razem gdy to widział." Wyszeptałam chowając twarz w jego szyi i wdychając jego ciepły zapach. "WiĊc jak to robisz?" Moje usta musnĊły jego skórĊ stĊsknione jej smakiem. "Jak moĪesz wykorzystaü magiĊ z Summerlandu i przynieĞü ją tutaj?" - " To nie ma nic wspólnego z Summerlandem." szepcze a jego wargi zakrĊcają w stronĊ mojego ucha. "To tylko magia energii. Poza tym trzeba wiedzieü, Īe wszystko co moĪna zrobiü tam moĪna zrobiü i tutaj." PatrzĊ na niego pamiĊtając jak Ava manifestowała tam złotą biĪuteriĊ i ubrania i jak była zła gdy nie przeĪyły drogi powrotnej. Ale zanim to powiedziałam, Damen odezwał siĊ: "Prawdą jest, Īe co objawia siĊ tam nie moĪe byü przeniesione, jeĞli wiesz jak działa magia, jeĞli wiesz, Īe wszystko tak naprawdĊ składa siĊ z energii wtedy nie ma powodu Īeby tego nie manifestowaü tutaj. Jak twoje Lamborghini." - " Trudno to nazwaü moim Lamborghini." mówiĊ, a na moja twarz jest cała czerwona mimo, Īe niedawno miałam coĞ tak egzotycznego jak ten samochód. "Po drugie wysłałam go z powrotem. Nie zachowałam go." UĞmiecha siĊ grzebiąc rĊką w moich włosach i gładząc ją. "W miĊdzyczasie wymanifestowem coĞ dla bliĨniaczek i to perfekcyjnie." - " Co to jest?" Pytam przesuwając siĊ, aby mogła lepiej widzieü. Rozproszona na widok jego ust pamiĊtając jak były ciepłe i jedwabiste i zastanawiając siĊ czy ta nowa tarcza pozwoli tam doĞwiadczyü tego ponownie. - " Wszystko zaczĊło siĊ od telewizora plazmowego." Wzdycha. "Wymagały po jednym w swoich pokojach i dwa dla domu, który bĊdziemy dzieliü. I niedługo po tym jak go dostały zasiadły do oglądania i nie dalej niĪ piĊü minut póĨniej zobaczyły obrazy bez których jak stwierdziły nie bĊdą mogły Īyü." Przewróciłam oczami zaskoczona, Īe poniewaĪ nigdy nie okazywałam bliĨniaczkom opieki, to wszystkie materialne rzeczy zawsze wracały do Summerlandu. Chyba tĊskniły za wszystkim co było poza ich zasiĊgiem. - " Zaufaj mi one po prostu realizują swoje marzenia." UĞmiecha siĊ potrząsając głową. "Mają prawo poĪądaü wszystkiego z rynku od 13 do 40lat." - " Z tym wyjątkiem, Īe nie kupiłeĞ Īadnej z tych rzeczy prawda? Po prostu zamknąłeĞ oczy i

je wymanifestowałeĞ. Prawie tak samo jak byĞ szedł do sklepu i ładował na swoją kartĊ kredytową. W rzeczywistoĞci masz kartĊ kredytową?" Nigdy nie widziałam Īeby nosił przy sobie portfela, a tym bardziej stos tworzywa sztucznego. - " Nie trzeba." ĝmieje siĊ palcem dotykając mój noc a potem usta. "Ale nawet jeĪeli nie pójdĊ i nie kupiĊ tych wszystkich rzeczy, jak hojnie zauwaĪyłaĞ.." UĞmiecha siĊ. " To nie czyni tego bardziej skutecznym, o co mi naprawdĊ chodzi." Wiedziałam, Īe oczekiwał ode mnie Ğmiechu, czegoĞ co rozładuje napiĊcie, ale nie mogłam. I mimo, Īe nienawidzĊ uczucia, Īe mogĊ go rozczarowaü, nadal krĊcĊ przecząco głową i mówiĊ: "Tak czy inaczej musisz byü ostroĪny." Zmieniłam pozycjĊ ciała tak Īebym mogła lepiej go widzieü. "Nie powinieneĞ je rozpieszczaü, albo sprawiaü im za duĪo wygód, wtedy niechĊtnie nas opuszczą." PrzekrĊca oczami, wyraĨnie nie zgadzając siĊ ze mną wiĊc szybko dodajĊ: "Chodzi mi o to, Īe muszą pamiĊtaü, Īe mieszkają u ciebie tymczasowo. Naszym głównym celem jest opieka nad nimi, dopóki przywrócimy magiĊ i odeĞlemy je z powrotem do Summerlandu, który jest ich domem." Przewraca siĊ na plecy i patrzy w sufit. Przewraca siĊ w moją stronĊ i mówi: " O tym." WstrzymujĊ oddech i patrzĊ na niego, mój Īołądek powoli zaczyna siĊ zanurzaü. - " MyĞlałem..." PrzekrĊca oczami. "Kto powiedział, Īe Summerland jest ich domem, miejscem?" Chciałam coĞ powiedzieü, gdyĪ argumenty naciskały mi siĊ na usta, ale podniósł palec do moich ust i zatrzymał je właĞnie tam. - " Ever, nie sądzisz, Īe powinniĞmy zapytaü czy chcą wróciü? To nie my powinniĞmy podejmowaü decyzjĊ." - " Ale nie mamy wyboru." MówiĊ przenikliwym i niepewnym głosem. "To to czego chcą! Lub przynajmniej to co powiedziały w noc kiedy je znalazłam. Były wĞciekłe na mnie, obwianiały mnie za utratĊ magii, krĊcąc siĊ w miejscu... lub conajmniej Rayne była tam; Romy to Romy. Ale nadal sądzisz, Īe to coĞ zmienia?" Zamyka na chwilĊ oczy po czym ponownie patrzy na mnie. "Nie jestem nawet pewien, czy same wiedzą czego chcą w tym miejscu. Są trochĊ onieĞmielone, podekscytowane moĪliwoĞcią bycia tutaj, a jednak zbyt przeraĪone by nawet wyjĞü na dwór. MyĞlĊ, Īe po prostu musimy im daü trochĊ czasu i przestrzeni. PowinniĞmy utrzymywaü nasze umysły otwarte na moĪliwoĞü, Īe bĊdą chciały zostaü tutaj dłuĪej niĪ planowano. Lub przynajmniej dopóki nie zostaną w pełni dostosowane Īeby lepiej zadbaü o siebie. Poza tym zawdziĊczam im to czego ostatnio siĊ nauczyłem. Nie zapominaj, Īe pomogły mi odnaleĨü ciebie." Z trudem przełknĊłam i odwróciłam wzrok rozdarta miĊdzy pragnieniem tego co jest najlepsze dla bliĨniaczek a obawą jaki to wpływ bĊdzie miało na mnie i na Damena. Minął juĪ jeden dzieĔ, w którym miałam ograniczony kontakt z nim przez nie. Wymagają róĪnego rodzaju pomocy, w takim momentach jak ten - gdzie tylko Damen i ja moĪemy byü ograniczeni. - " SpotkałeĞ je po raz pierwszy w Summerlandzie?" Zapytałam bo przypomniałam sobie, Īe Rayne mówiła coĪ, Īe Damen im pomógł. Damen krĊci głową patrząc mi w oczy, kiedy mówi: "Nie, tylko pierwszy raz widziałem je od dłuĪszego czasu. NaprawdĊ długo po... po Salem." PatrzĊ na niego, szczĊka mi opadła zastanawiając siĊ czy był tam w czasie procesu sądowego, ale szybko siĊ tego pozbyłam. - " To było tuĪ przed tragicznym rozpoczĊciem i byłem tylko przejazdem. Były doĞü łobuzerskie i nie mogły znaleĨü drogi do domu - wiĊc je zabrałem, ale ich ciotka nie była mądrzejsza." ĝmieje siĊ. I juĪ miałam dodaü mały komentarz o tym, Īe je rozpieszcza, gdy dodaje: " Miały bardzo ciĊĪkie Īycie, straciły wszystko w bardzo młodym wieku - z pewnoĞcią moĪesz to wziąü pod

uwagĊ? Na pewno tak." WestchnĊłam czując siĊ trochĊ egoistycznie i czując wstyd. Postanowiłam zachowywaü siĊ realnie. " A kto je wychowa?" Miałam nadziejĊ, Īe moje obawy siĊ nie sprawdzą. Gdzie pójdą? Kto siĊ nimi zajmie? - " Razem zadbamy o nie." PrzekrĊcił siĊ na bok patrząc na mnie. "Ty i ja. JesteĞmy jedyni, którzy mogą tego dokonaü." WestchnĊłam chcąc odwróciü siĊ, ale moją uwagĊ przykuł jego ciepły wzrok. "Po prostu nie jestem pewna, czy nadajemy siĊ do roli rodziców." Wzruszyłam ramionami i dłonią przeczesując jego włosy. "Albo jako wzór do naĞladowania, opiekunowi, czy cokolwiek. JesteĞmy za młodzi!" Dodaje myĞląc, Īe to dobry argument i spodziewając siĊ lepszej reakcji niĪ wybuchu Ğmiechem, który dostajĊ. - " Za młodzi?" KrĊci głową. "Mów za siebie! Jak wiesz ĪyjĊ juĪ od jakiegoĞ czasu. Wsytarczająco długo, aby nadawaü siĊ na rolĊ rodzica. Poza tym jak trudne to moĪe byü?" UĞmiecha siĊ. Zamykam oczy i krĊcĊ głową pamiĊtając moje słabe próby przypomnienia sobie Riley w postaci człowieka jak i ducha i jak nie zdalam egzaminu. I szczerze mówiąc nie jestem pewna, czy jestem gotowa na to znowu. "Nie masz pojĊcia w co siĊ pakujesz." MówiĊ mu. "Nie masz nawet pojĊcia jak to jest kierowaü dwiema trzynastolatkami. To tak jak prowadziü stado całkowicie niemoĪliwe." - " Ever." Mówi głosem miłym, zdeterminowany obaliü wszystkie moje obawy. "Wiem co ci naprawdĊ przeszkadza. Ale to tylko piĊü lat, dopóki nie skoĔczą 18lat i nie zaczną Īyü na własną rĊkĊ, a potem bĊdziemy mieü swobodĊ i bĊdziemy mogli robiü co chcemy. Co to jest piĊü lat, gdy mamy całą wiecznoĞü?" Ale potrząsam ponownie głową odmawiając. "JeĞli bĊdĊ trzymaü siĊ na własną rĊkĊ. JeĞli. Uwierz mi jest wiele dzieci, które mimo tego zatrzymują siĊ w domu." - " Tak ale jest róĪnica. Ty i ja nie pozwolimy im na to." UĞmiecha siĊ, a jego oczy niemal proszą mnie abym siĊ uĞmiechnĊła i zgodziła. "BĊdziemy uczyü je magii, co pozwoli im mieü własne mieszkanie i Īyü samodzielnie. NastĊpnie odeĞlemy je i kaĪemy Īyü na własną rĊkĊ." Sposób w jaki siĊ uĞmiecha, w jaki na mnie patrzy i odgarnia włosy z mojej twarzy nie pozwala mi siĊ gniewaü i nie mogĊ traciü czasu na takie tematy, gdy jestem tak blisko niego. - " PiĊü lat to nic, kiedy mieszkasz juĪ szeĞüset." Mówi, całując mój policzek, szyjĊ, ucho. Przytuliłam siĊ bardziej wiedząc, Īe ma racjĊ mimo, Īe mam odmienne zdanie na ten temat. Gdy spĊdza siĊ 20lat w róĪnych wcieleniach opiekowanie siĊ przez piĊü lat bliĨniaczkami wydaje siĊ wiecznoĞcią. Przyciągnął mnie do siebie, szczelnie zamykając ramiona wokół mnie, poceiszając mnie w sposób, który chciałabym Īeby trwał wiecznie. "Dobrze?" Szepcze. "SkoĔczyliĞmy juĪ z tym?" Kiwam głową przyciskając mocniej moje ciało do niego nie potrzebując uĪywania jakichkolwiek słów. Jedyną rzeczą, której chcĊ teraz, która moĪe mnie pocieszyü jest dotyk jego warg. Pokryłam go swoim ciałem, zgodnie z łukiem jego piersi, tułowiem, biodrami. Serca grały nam w idealnym porządku, nieĞwiadoma pulsującej energii pomiĊdzy nami, opuszczam swoje usta na jego - naciskając na nie i przesuwając je. Przez te wszystkie tygodnie tak bardzo za tym tĊskniłam, Īe wszystko co chcĊ teraz zrobiü to napełniü moje ciało jego ciałem. ZastĊkał, niski pierwotny dĨwiĊk pochodził z jego głĊbi. RĊkami chwycił mnie w talii przenosząc mnie bliĪej dopóki niczego nie było pomiĊdzy nami, tylko dwa zestawy ubraĔ, które muszą zostaü zrzucone. Grzebałam w jego rozporku gdy wyciągał moją koszulkĊ Ğpiesząc siĊ tak szybko jak tylko

mógł. Chciał zrobiü to tak szybko, Īeby mógł zaspokoiü nasze potrzeby. I tak, gdy rozpinał dĪinsy i zaczynał je Ğciągaü zdałam sobie sprawĊ, Īe gdy byliĞmy tak blisko nasza tarcza zniknĊła. - " Damen!" Oddychałam z trudem patrząc jak wyskakuje z łóĪka łapiąc z trudem oddech. - " Ever.. ja.. " KrĊci głową. "Przepraszam myĞlałem, Īe to bezpieczne. Nie zdawałem sobie sprawy..." SiĊgam po koszulkĊ i nakrywam nią swoje ciało. Czułam, Īe policzki mam gorące, a moje wnĊtrzoĞci są rozpalone i Īe ma racjĊ nie moĪemy sobie pozwoliü na ryzyko - a zwłaszcza w takiej sytuacji. - " RównieĪ przepraszam, myĞlĊ, Īe moĪe popchnĊłam to za daleko.." pochyliłam głowĊ dziĊki czemu włosy opadły mi na twarz czując siĊ winna. Materac spadł z łóĪka, gdy Damen stał tuĪ obok mnie. Tarcza została w pełni przywrócona, wiĊc dotknął mojego podbródka i uniósł moją twarz tak Īebym na niego spojrzał. "To nie twoja wina.. to ja nie byłem skupiony, byłem tak tym pochłoniĊty, Īe zapomniałem.." - " JuĪ dobrze, naprawdĊ." MówiĊ. - " Nie, nie jest. Jestem starszy od ciebie mam wiĊkszą kontrolĊ..."KrĊci głową i patrzy w ĞcianĊ zaciskając szczĊkĊ, patrząc gdzieĞ daleko, kiedy nagle opdwraca siĊ do mnie i mówi : "Ever... jak bardzo wiemy czy to jest realne?" PrzekrĊcam oczami nie mając pojĊcia o co mu chodzi. - " Jaki mam dowód? Skąd wiemy, czy Roman nas nie oszukał i nie bawi siĊ naszym kosztem?" BiorĊ głĊboki oddech i wzruszam ramionami zdając sobie sprawĊ, Īe nie ma dowodu na to wszystko. Jego wzrok spotkał siĊ z moim odtwarzając scenĊ, gdy działo siĊ to wszystko. - " Kto powiedział, Īe to coĞ powaĪnego?" Jego oczy siĊ rozszerzają formułując pomysł. "Roman jest kłamcą nie ma powodu Īeby mu ufaü." - " Tak, ale to nie jest coĞ co moĪemy przetestowaü. To znaczy, co jeĞli to nie jest gra? Nie jesteĞmy w stanie podjąü ryzyka. MoĪemy?" Damen uĞmiecha siĊ wstając z łóĪka i siadając na moim biurku, gdzie zamyka oczy i manifestuje białą, wysoką ĞwiecĊ, ostry, srebrny sztylet z gładkim, spiczastym ostrzem i uchwytem z kryształów i kamieni szlachetnych, lustro oprawione złotem i przekonując mnie Īebym do niego dołączyła, gdy mówi: "Normalnie powiedziałbym panie pierwsze, ale w tym przypadku..." Trzyma rĊkĊ na szybie i podnosi nóĪ. Wprowadza go do krawĊdzi dłoni i Ğledzi krzywą jego Īycia, obserwując jak krew płynie po lustrze, zamyka oczy i zapala Ğwiece. Rany zostały juĪ uzdrowione, oczyszczone. Daje mi sztylet i chce Īebym zrobiła to samo. IdĊ ku niemu wzdychając chcąc szybko przeciąü swoje ciało. W pierwszym momencie poczułam ból, nastĊpnie patrzyłam zafascynowana, gdy krew wypływała z mojej dłoni na lustro i płynĊła w kierunku jego krwi. StaliĞmy razem. Wstrzymałam oddech, patrząc jak dwie czerwone plamy spotykają siĊ, łaczą siĊ w jedno - przed czym Roman ostrzegał nas. Czakałam, aĪ coĞ siĊ stanie, jakaĞ katastroficzna kara za to co zrobiliĞmy, ale nie było Īadnej reakcji. - " WiĊc bĊdĊ przeklĊty.." Damen mówi, a moje oczy spotykają jego wzrok. "To dobrze! ĝwietnie..."

Jego słowa przerwał nagle trzask i iskry, kiedy krew zaczĊła wrzeü wybuchając okropnym dymem i wypełniając powietrze trzaskaniem. Pozostała tylko warstwa pyłu na lustrze. Dokładnie to siĊ stanie, jeĪeli nasze DNA siĊ złączy. GapiliĞmy siĊ nie wiedząc co powiedzieü. Ale słowa nie są juĪ konieczne, oboje wiedzieliĞmy co to oznacza. Roman nie kłamie. Jego ostrzeĪenie było prawdziwe. Damen i ja nigdy nie moĪemy byü razem. Chyba, Īe zapłacĊ odpowiednią cenĊ. - " Dobrze." Damen kiwa głową przynajmniej próbując zachowaü spokój, ale na jego twarzy widaü było klĊskĊ. " Roman nie jest takim kłamcą jak myĞlałem. OskarĪyłem go o kłamstwo ale nie w tym przypadku." - " Co oznacza równieĪ, Īe ma antidotum a wszystko co mam teraz zrobiü to.." Ale nie mogĊ nawet skoĔczyü, poniewaĪ Damen mi przerywa. " Ever proszĊ nawet tam nie idĨ. Po prostu zrób mi przysługĊ i trzymaj siĊ z dala od niego. To zbyt niebezpieczne, nie chcĊ ciĊ widzieü w jego pobliĪu dobrze? Tylko..." KrĊci głową i przeczesuje rĊką włosy, nie chcąc mi pokazaü jak bardzo jest zrozpaczony idzie do drzwi i mówi: " Daj mi trochĊ czasu, aby ułoĪyü kilka rzeczy. BĊdĊ myĞlał o sposobie. " Patrzy na mnie wstrząniĊty wydarzeniami. Jest gotów trzymaü siĊ ode mnie z daleka. Manifestuje czerowny tulipan w mojej nowo uzdrowionej dłoni. Udaje siĊ w dół po schodach i wychodzi z domu.

Rozdział 17 NastĊpnego dnia, gdy wracałam do domu ze szkoły Haven pojawiła siĊ tuĪ przy mnie z oczami zamazanymi tuszem do rzĊs, niebieska grzywka zwisała jej na twarz i trzymała koc w rĊku. -" Wiem, Īe powinnam była zadzwoniü." Gramoliła stopami w ziemi, twarz miała czerwoną i spuchniĊtą, była cała we łzach. "MyĞlĊ, Īe tak naprawdĊ nie wiem co zrobiü, wiĊc przyjechałam tutaj." Poprawiła koc i pokazała mi czarnego kota z zielonych oczach, który wydaje siĊ bardzo słaby. - " Twój?" Rzuciłam okiem to na nią to na kota i widziałam jak ich aury są poszarpane i postrzĊpione. - " To ona." Haven kiwa głową, denerwując siĊ i podnosząc koc do piersi. - " Nie wiedziałam, Īe masz kota." Chciałam pomóc, ale nie wiedziałam co robiü. Mój tata był alergikiem, dlatego zawsze mieliĞmy psy. "Czy to dlatego nie byłaĞ dzisiaj w szkole?" KiwnĊła głową. Zaprowadziłam ją do kuchni, gdzie wziĊłam butelkĊ wody i wlałam ją do miski. - " Jak długo juĪ ją masz?" Pytam oglądając jak bierze kotke na kolana i przystawia do jej twarzy miskĊ. Ale kotka najwyraĨniej nie była zainteresowana, bo szybko siĊ odwraca. - " Kilka miesiĊcy." Wzrusza ramionami odkładając wode i gładząc kotke po głowie. "Nikt nie wie. No moĪe poza Joshem, Austinem i słuĪącą, którzy zobowiązani są do zachowania tajemnicy. Mojej mamie by odbiło. Nie daj BoĪe jaki by to wprowadziło bałagan do jej Īycia." Potrząsa głową. "Ona mieszka w moim pokoju, najczĊĞciej pod łóĪkiem. Ale pozostawiam uchylone okno, tak Īeby mogła połaziü trochĊ. Wiem, Īe bĊdzie Īyła dłuĪej jeĞli zostanie w Ğrodku, ale co to za Īycie?" Patrzy na mnie a jej normalnie złota aura jest teraz szara. - " Jak siĊ nazywa?" Przyglądałam siĊ bacznie kotce utrzymując głos do szeptu i starając siĊ ukryü moje obawy. Z tego co widzĊ nie poĪyje długo na Ğwiecie. - " Charm." Kąciki jej ust podnoszą siĊ, gdy patrzy na nas. "Nazwałam ją tak dlatego, Īe jest szczĊĞciarą - a przynajmniej tak mi siĊ wydawało. Znalazłam ją zaraz za moim oknem, gdy ja i Josh siĊ po raz pierwszy pocałowaliĞmy. Wydawało siĊ to takie romantyczne." Wzruszyła ramionami. "Jak dobry znak. Ale teraz..." Potrząsa głową i odwraca wzrok. - " MoĪe uda mi siĊ pomóc." MówiĊ, zwyczajnie wpadając na ten pomysł. Nie mam pojĊcia co zrobiü, ale z tego co widzĊ nie mam nic do stracenia. - " Ona nie jest dokładnie kotką. Jest teraz starszą panią. Weterynarz powiedział mi abym zapewniła jej wygodĊ tak długo jak tylko bĊdĊ mogła. BĊdĊ trzymaü ją w domu, poniewaĪ naprawdĊ lubi przebywaü pod moim łóĪkiem. Ale moja mama zdecydowała siĊ przerobiü wszystkie pokoje i grozi tacie sprzedaĪą, jest tam teraz dekorator wraz z Realtor i wszyscy teraz walczą, a w domu jest straszny bałagan. A od kiedy Josh ma przesłuchanie do nowego zespołu, a Miles przygotowuje siĊ do wystĊpu pomyĞlałam, Īe przyjdĊ tutaj." Spojrzała na mnie. "Nie dlatego, Īe nie miałam juĪ gdzie pójĞü. " Skuliła siĊ zdając sobie sprawĊ z tego co właĞnie powiedziała. "Tylko, Īe zawsze jesteĞ tak zajeta Damenem, Īe nie chciałam wam przeszkadzaü. Ale jeĞli jesteĞ zajĊta, nie bĊdĊ ciĊ zatrzymywaü. To znaczy, jeĞli tylko chcesz, mogĊ.." - " Zaufaj mi." Odparłam potrząsając głową. "Damen jest..." PatrzĊ na ĞcianĊ zastanawiając siĊ jak dokoĔczyü to zdanie. "Damen jest teraz doĞü zajĊty. WiĊc wątpiĊ, Īe bĊdzie wpadał w najbliĪszych dniach." Spojrzałam na nią a potem na Charm czytając z jej aury, Īe jest o wiele bardziej zrozpaczona, niĪ wygląda. I chociaĪ wiem, Īe to nieetyczne, choü wiem, Īe to koło Īycia nie mogĊ znieĞü myĞli, Īe moja przyjaciółka cierpi podczas, gdy ja mam pół butelki eliksiru w torbie.

- " Jestem tylko... smutna." Wzdycha tuĪ nad Charm. " To znaczy ona Īyła długo, ale jednak. Dlaczego to musi byü takie smutne?" Wzruszyłam ramionami wpadając na nowy pomysł. - " To dziwne jak w jednej chwili wszystko jest dobrze, a w nastĊpnej juĪ nie. Jak Evangeline. Nigdy jej nie zobaczĊ ani nie usłyszĊ znowu." Wiedziałam, Īe nie jest to dokładnie prawda, ale nie chciałam tego obaliü. - " MyĞlĊ, Īe nie o to chodzi. Dlaczego naleĪy siĊ przywiązywaü skoro A: to nie bĊdzie trwaü, B: to boli jak cholera. Kiedy to siĊ skoĔczy? " Potrząsa głową. "Bo jeĞli wszystko jest skoĔczone, jeĞli wszystko ma swój początek, Ğrodek i koniec, to dlaczego nie zacząü od koĔca? Jaki to ma sens kiedy wszystko prowadzi tylko do koĔca?" Rzuca ciosy oczami patrząc na mnie. "Nie mam na myĞli Ğmierci jak.." Kiwa głową w stronĊ kotki. "Mimo, Īe trafimy tam wszyscy, nie waĪne jak bardzo walczymy." Rzuciłam okiem na nią i na Charm, przytakując Īeby wiedziała, Īe jestem tutaj. ĩe jestem taka jak wszyscy. Czekam na moją kolej w długiej kolejce chorobowej. - " Chodzi mi o Ğmierü w sposób bardziej metaforyczny. W zasadzie nic nie trwa wiecznie wiesz? Bo to prawda, Īe nic nie jest zbudowane do koĔca. Nic." - " Ale Haven..." Zaczynam, lecz patrzy na mnie tak, Īe za chwilĊ znowu milknĊ. - " Słuchaj zanim spróbujesz wcisnąü mi te wszystkie rzeczy, wymieĔ mi choüby jedną rzecz, która nigdy siĊ nie koĔczy." ZwĊĪa oczy w takie sposób, Īe zaczynam siĊ niepokoiü czy ona wie o mnie, wie kim i czym jestem i czy nie próbuje mnie przyłapaü. Ale kiedy biorĊ głĊboki oddech i patrzĊ na nią z powrotem, jest dla mnie jasne, Īe walczy sama ze sobą, a nie ze mną. "Nie moĪesz tego zrobiü racja?" Potrząsa głową. "JeĞli chciałaĞ powiedzieü o Bogu, miłoĞci powszechnej, to nie to. Charm umiera, moi rodzice są na granicy rozwodu wiĊc bądĨmy szczerzy Josh i ja teĪ siĊ w koĔcu kiedyĞ rozstaniemy. I jest to nieuniknione." PatrzĊ na nią czując, Īe to nie do koĔca cała historia, ale jestem chĊtna na jej podjĊcie. "Wiesz co? Masz racjĊ. Masz absolutną racjĊ." mówiĊ widząc zaskoczenie na jej twarzy. " Wszystko siĊ koĔczy." Wszystko oprócz Damena, Romana i mnie. "Twoja znajomoĞü z Joshem teĪ siĊ kiedyĞ skoĔczy, ale nie dlatego, Īe tak jak powiedziałaĞ wszystko siĊ kiedyĞ koĔczy, ale dlatego, Īe juĪ tak jest. WiĊkszoĞü relacji ze szkoły, nie ma szansy przetrwania na studiach." - " Czy tak widzisz siebie i Damena?" Podnosi koc z Charm, gdy patrzy na mnie. ZacisnĊłam wargi i odwróciłam wzrok wiedząc, Īe jestem prawie najgorszym kłamcą na Ğwiecie, gdy mówiĊ: "Staram siĊ nie myĞleü o tym zbyt wiele. Ale mam na myĞli, Īe jeĪeli coĞ siĊ koĔczy, nie oznacza, Īe musi to byü złe lub wiąĪĊ siĊ to z krzywdą. Bo jeĪeli ten krok prowadzi nas do nastĊpnego, to jak moĪemy siĊ rozwijaü jeĪeli bĊdziemy unikaü wszystkiego co nas krzywdzi?" Patrzy na mnie kiwając tylko nieznacznie, jakby widziała mój punkt widzenia, ale nie do koĔca siĊ z nim zgadzała. - " Tak wiĊc praktycznie nie mamy wyboru, musimy to kontynuowaü, a wszystko co moĪemy zrobiü to byü dobrej myĞli. I kto wie moĪe czegoĞ siĊ przez to nauczymy." PatrzĊ na nią wiedząc, Īe nie kupiła tego całkowicie, wiĊc dodajĊ: " MyĞlĊ, Īe to co staram siĊ powiedzieü, to to, Īe nie moĪemy uciekaü przed czymĞ tylko dlatego, Īe moĪe to byü ostatnie. Trzeba iĞü dalej. To jedyny sposób Īeby siĊ rozwijaü." Wzruszam ramionami chcąc brzmieü bardziej wymownie, ale tak nie jest. "PomyĞl o tym, jeĪeli nie bĊdziesz chciała ratowaü kota, jeĞli powiesz tak jeĪeli Josh zapyta ciĊ o coĞ.. jest wiele wspaniałych chwil, których na pewno bĊdzie ci brakowaü." Patrzy na mnie wciąĪ chcąc siĊ kłóciü, ale nie mówi ani słowa.

- " Josh jest naprawdĊ słodkim facetem i szaleje za tobą. Nie sądzĊ, Īe naleĪy wyrzucaü go za burtĊ tak szybko. Poza tym.." MówiĊ wiedząc, Īe mnie słyszy, ale nie jest chĊtna Īeby tego słuchaü. "...nie powinnaĞ podejmowaü tego typu decyzji, kiedy bĊdziesz zestresowana." - " Jak o przeniesieniu? Czy to wystarczający powód?" - " Josh siĊ przenosi?" Potrząsa głową drapiąc Charm miĊdzy uszami. "Nie Josh. Ja. Mój tata prowadzi rozmowy na temat sprzedaĪy domu, ale cholera, bĊdzie chciał ze mną o tym pogadaü albo z Austinem." PatrzĊ na nią przyglądając siĊ bacznie jej opinii w głowie. WidzĊ to na własne oczy, ale chcĊ daü jej trochĊ prywatnoĞci. - " Wiem na pewno, Īe wartoĞü odsprzedaĪy wystarczy na jakiĞ czas." Potrząsa głową kiedy patrzy na mnie. "Ale wiesz co to naprawdĊ znaczy? To znaczy, Īe nie bĊdzie mnie w Bay View w nastĊpnym roku. I nie bĊdĊ siĊ uczyü w mojej klasie. Nie chcĊ iĞü do Īadnej innej szkoły." - " Nie dopuszczĊ do tego." MówiĊ, blokując jej wzrok. "Nie ma nawet mowy, Īe odejdziesz. UkoĔczysz studia z nami.." - " CóĪ to bardzo miłe." Wzrusza ramionami. "Ale nie jestem pewna, czy moĪna go zatrzymaü. To nie twoja liga, nie sądzisz?" Rzuciłam okiem na nią i na kota wiedząc, Īe ma racjĊ. Znalezienie antidotum na Damena? MoĪliwe. Pomóc mojej przyjaciółce zachowaü dom i uratowaü kota? Nie tak bardzo. Trzeba zrobiü duĪo. Wiele. "WymyĞlimy coĞ. Po prostu zaufaj mi dobrze? MoĪesz przenieĞü siĊ do mnie i do Sabine?" - " ZrobiłabyĞ to? NaprawdĊ?" - " Jasne. Wszystko co bĊdzie tylko trzeba." Przełyka z trudem i patrzy na mnie z niedowierzeniem. "Wiesz, Īe nigdy nie mówiłam ci zbyt wiele, ale mimo wiedzieü, Īe mimo to zawsze mogĊ na ciebie liczyü i mam w tobie najlepszą przyjaciółkĊ." PrzekrĊcam oczami wiedząc, Īe zawsze to był Miles. - " Ty i Miles. Mam na myĞli, Īe mogĊ mieü dwoje przyjaciół." Wyciera nos potrząsając głową, kiedy dodaje. "ZałoĪĊ siĊ, Īe wyglądam jak debil prawda? ĝmiało powiedz mi co mogĊ zmieniü." - " Nie wyglądasz jak debil." mówiĊ zastanawiając siĊ dlaczego nagle skupiła siĊ na swoim wyglądzie. "Wyglądasz smutno. A to jest róĪnica. Poza tym jakie to ma znaczenie?" - " Takie, Īe bierzesz pod uwagĊ, czy mnie nie wynająü. Nie mogĊ tak wyglądaü na rozmowie kwalifikacyjnej, no i jest Charm." PatrzĊ na nią a potem na kota, z którego ucieka energia Īycia, wiedząc, Īe muszĊ zrobiü coĞ szybko zanim bĊdzie za póĨno. "Potrzymam ją." Patrzy na mnie jakby zastanawiała siĊ, czy zgodziü siĊ na to. Ale po prostu wyciąga ramiona i daje mi go, gdy dodajĊ: "PowaĪnie, po prostu musisz zrobic to samo, gdy opiekujesz siĊ dzieckiem." UĞmiecham siĊ wzywając ją do zgody. Waha siĊ zerkając to na mnie to na Charm. SiĊga do torby wyjmując lusterko i Ğcierając rozmazany tusz do rzĊs z policzków. - " Nie powinnam byü długo. MoĪe godzinĊ, dwie góra. Wszystko co musisz zrobiü to trzymaü ją i daü jej trochĊ wody, jeĞli bĊdzie chciała. Ale prawdopodobnie nie bĊdzie chciała. Mało teraz chce. " Zawiesza torbĊ i kieruje siĊ do drzwi. "DziĊki. PotrzebujĊ teraz tej pracy bardziej

niĪ uwaĪasz. MuszĊ mieü pieniądze, aby wyswobodziü siĊ jak Damen. Mam doĞü tego gówna. " PatrzĊ na nią niepewna co powiedzieü. Damen jest w wyjątkowej sytuacji. - " Wiem, Īe nie uda mi siĊ Īyü tak jak Damenowi, ale wolĊ mieü beznadziejnie, niĪ podlegaü rodzicom i ich kaprysom. W kaĪdym razie jesteĞ tego pewna?" SkinĊłam głową tuląc mocniej Charm i modląc siĊ, aby została tam trochĊ dłuĪej, tak Īebym mogła pomóc. Haven wcisnĊła kluczyk do stacyjki i uruchomiła silnik po czym mówi: "Obiecałam Romanowi, Īe siĊ nie spóĨniĊ. A jeĪeli siĊ poĞpieszĊ, mogĊ byü na czas." - " Romanowi?" Zmroziło mnie i zaczĊłam panikowaü, ale nie mogłam nic zrobiü. Wzruszyła ramionami, gdy dodała: "To u niego mam rozmowĊ." Rusza w stronĊ ulicy, zostawiając mnie z kotem i bez moĪliwoĞci jej ostrzeĪenia.

Rozdział 18 - " Nie moĪesz tego zrobiü." mówi zaledwie otwierając drzwi, przed tym jak krĊci głową. - " Nawet nie wiesz co tutaj robiĊ." Skrzywiłam siĊ tuląc mocno Charm do piersi nie mając zamiaru tu przyjeĪdĪaü. - " Ten kot jest umierający, a Ty zastanawiasz siĊ czy zrobisz dobrze ratując go, wiĊc ci powiem, Īe nie. Nie moĪesz tego zrobiü." Wzruszył ramionami czytając wszystko z mojego umysłu, ale na szczĊĞcie nie mógł wyczytaü to, Īe byłam u Romana. - " Czy to oznacza, Īe to niemoĪliwe? Eliksir nie działa na koty? Albo to nie moralne bawiü siĊ w Boga Ever, tak?" - " Czy to waĪne?" podnosi brew do góry i pozwala mi wejĞü do Ğrodka. - " OczywiĞcie, Īe to waĪne." SzepnĊłam poniewaĪ usłyszałam hałas telewizora dobiegający z góry. BliĨniaczki codziennie potrafiły siedzieü przed telewizorem godzinami. Kieruje mnie do Ğrodka siadając na kanapie i klepiąc prawą stronĊ, wyraĪając tym, Īe chce Īebym usiadła obok niego. I mimo, Īe jestem zła, bo nie dał mi nawet szansy wyjaĞnienia dołączam do niego, mając nadziejĊ, Īe jedno spojrzenie Charm przekona go. - " Po prostu nie uwaĪam, Īe powinieneĞ przechodziü zakoĔczenia." Powiedziałam zmieniając swoją pozycjĊ, tak Īebym mogła siedzieü na przeciwko niego. "To nie jest takie proste jak myĞlisz. To nie jest czarne albo białe, to przede wszsystkim szare." Pochyla siĊ ku mnie zmiĊkczając wzrok, gdy podnosi kciuk i zaczyna nim gładziü Charm. "Przykro mi Ever. Bardzo." Patrzy na mnie jakby oderwany. "Ale jeĞli eliksir nie zadziała- kóry swoją drogą nie wiem czy zadziała czy nie, bo nigdy go nie testowałem na zwierzĊtach, to wtedy..." - " NaprawdĊ?" PatrzĊ na niego zdziwiona. "Nigdy nie miałeĞ zwierzątka domowego, którego chciałeĞ uratowaü?" Moja oczy pasą siĊ nad nim biorąc go na litoĞü. - " Nie, dlatego teĪ Īe nie zniósł bym straty." Potrząsa głową. ZwĊĪyłam oczy nie wiedząc, jak mam siĊ czuü z tego powodu. - " Ever w moich czasach nie trzymano zwierząt w ten sposób. A po tym jak zacząłem piü eliksir nie byłem zainteresowany posiadaniem czegokolwiek, co mogłoby mnie pociągnąü w dół." Kiwam głową, gdy patrzy na Charm i wiem, Īe nie ma co negocjowaü. "Dobrze. ĩadnych zwierząt. ŁapiĊ." Powiedziałam. "Ale gdy ktoĞ jest tak bardzo przywiązany do swojego kota i nie moĪe znieĞü poĪegnania?" - " Pytasz czy wiem o przywiązaniu?" Patrzy na mnie ciĊĪko, ale stabilnie wĊdrując po mojej twarzy. "O miłoĞci i Īalu, który jest nie do zniesienia, gdy coĞ tracimy?" PatrzĊ w dół na kolana czując siĊ głupio, dziecinnie. Nie powinnam była tego mówiü. - " Nie ma duĪo do stracenia, jak tylko uratowanie Īycia jednemu kotu, lub nawet udzielenia Īycia wiecznego, jeĪeli w ogóle coĞ takiego istnieje w Ğwiecie zwierząt. Prawdziwe pytanie brzmi jak to wyjaĞnisz Haven? Co powiesz gdy wróci, a jej kot nagle cudownie ozdrowieje, moĪe nawet znowu bĊdzie normalnym kotem, kto wie? Jak bardzo bĊdziesz w stanie jej to wyjaĞniü?" WestchnĊłam nie myĞląc o tym wczeĞniej w ten sposób. Zrobiłabym to, gdybym tylko wiedziała, Īe to nie zmieni Charm fizycznie.

- " Nie chodzi o to, Īe to nie działa - nie mam pojĊcia o tym. I nie chodzi o to, ĪebyĞ bawiła siĊ w Boga - ty i ja wiemy, Īe jesteĞmy ostatnimi osobami, Īeby oceniaü takie coĞ. Chodzi o ochronĊ naszej tajemnicy. i choü wiem, Īe masz jak najlepsze intencje w koĔcu zacznie cos podejrzewaü. Są wątpliwoĞci, Īe nigdy nie bĊdziesz mogła odpowiedzieü normalnie, bez wczeĞniejszego wzbudzenia jej podejrzeĔ. Poza tym Haven juĪ ma na nas oko. WiĊc teraz, bardziej niĪ kiedykolwiek musimy zachowaü ostroĪnoĞü." ZacisnĊłam wargi przełykając ĞlinĊ ĞciĞniĊtym gardłem, nie nawidząc tego, Īe mam tyle niesamowitych umiejĊtnoĞci, a nie moge ich nawet wykorzystaü, aby pomóc tym których kocham. - " Przykro mi." mówi unosząc rĊkĊ nad moje ramiĊ niepewny czy mnie dotknąü czy nie. " Mimo, Īe wydaje siĊ to smutne, to naturalne. I uwierz mi zwierzĊta akceptują te rzeczy lepiej niĪ ludzie." Opieram siĊ o jego ramiĊ, zatapiając siĊ w jego dotyku, zdziwiona jego mocą, byle tylko mnie pocieszyü, nie waĪne jakie to by nie było złe. "Jej po prostu jest tak Ĩle, jej rodzice zawsze ze sobą walczą, moĪe siĊ przenieĞü, to wszystko przekreĞli. Jest trochĊ jak ja, kiedy mój Ğwiat siĊ rozpadł." - " Ever.." Zaczyna mówiü, a jego wzrok staje siĊ miĊkki zbliĪając usta do moich, ale wrzask bliĨniaczek przerywa wszystko. - " Damen.. Romy mi nie pozwala..." Rayne zatrzymuje siĊ stojąc przed nami, a jej oczy siĊ poszerzyły gdy powiedziała: "O mój BoĪe, to kot?" Rzuciłam okiem na Damena. Od kiedy to Rayne uĪywa takich słów jak: "O mój BoĪe." Ale tylko krĊci głową i Ğmieje siĊ. "Nie bierz go zbyt blisko." Patrzy miĊdzy nami. " I trochĊ ciszej. To jest bardzo chory kot. Obawiam siĊ, Īe nie przeĪyjĊ długo." - " To dlaczego nie moĪemy go uratowaü? " Rayne pyta co skłoniło Romy do skinienia, kiedy we trzy patrzymy na Damena. - " Bo nie robimy takich rzeczy." Mówi surowym głosem, jakim mówią rodzice do swoich dzieci. "Nie powinno siĊ tego robiü." - " Ale uratowałeĞ Ever, a ona nie jest taka słodka." Rayne mówi klĊcząc przede mną dopóki jej twarz nie zrównuje siĊ z twarzą Charm. - " Rayne..." Damen zaczyna. Ale ona tylko siĊ Ğmieje zerkając miĊdzy nami, gdy mówi: "ĩartowałam. Wiesz, Īe ĪartujĊ prawda?" PatrzĊ na nią wiedząc, Īe tak nie było, ale nie chciałam siĊ kłóciü. Chciałam tylko wstaü i zaprowadziü Charm z powrotem zanim Haven wróci, ale Romy klĊka obok mnie i kładzie rĊkĊ na głowie Charm zamykając oczy i Ğpiewając seriĊ słów, których nie mogłam zrozumieü. - " ĩadnej magii." beszta ją Damen. "Nie w tym przypadku." Romy tylko wzdycha i siada z powrotem na piĊtach. "To nie tak działa." mówi wciąĪ patrząc na Charm. "Ona wygląda jak Jinx w tym wieku, to nie ona?" - " Za którym razem?" Rayne chichocze, a jej siostra przyłącza siĊ do niej. - " MoĪemy mieü przedłuĪone Īycie kilka razy." Romy mówi, a jej policzki stały siĊ róĪowe, gdy patrzy miĊdzy nami co skłoniło mnie Īe popatrzyłam na Damen i pomyĞlałam: Widzisz? Ale on tylko krĊci głową. Znowu... Haven? - " Czy moĪemy go wziąü?" Pyta Romy. "Tego czarnego kotka? " Szarpie jego rĊką patrząc na niego w takie sposób, Īe trudno siĊ oprzeü. "Są wspaniałymi towarzyszami w domu. Co ty na to? MoĪemy? ProszĊ?"

- " To pomoĪe nam przywróciü naszą magiĊ." Rayne dodaje kiwając do niego. PatrzĊ na Damena czytając jego odpowiedĨ i wiem, Īe jest tak dobry, by to dla nich zrobiü. Bez wzglĊdu na wszystko, co chcą dostaną to. To takie proste. - " Pogadamy o tym póĨniej." Damen mówi starając siĊ wyglądaü surowo, ale kaĪdy wie, Īe to pusty gest. Wstałam z kanapy i udałam siĊ do drzwi, poniewaĪ muszĊ odwieĨü Charm do domu zanim Haven wróci. - " JesteĞ na mnie zła?" Damen chwyta mnie za rĊkĊ i prowadzi do samochodu. PotrząsnĊłam głową uĞmiechając siĊ. Nie da siĊ byü na niego wĞiekłym, a przynajmniej nie na długo. "Nie bĊdĊ kłamaü, miałam nadziejĊ, Īe staniesz po mojej stronie." Wzruszyłam ramionami kładąc Charm w jej przewoĨniku, przed tym jak opieram siĊ o framugĊ i ciągnĊ go bliĪej. "Ale to nie tak, Īe straciłeĞ u mnie punkty. Chciałam po prostu pomóc Haven." - " Tylko dla niej." Kiwa głową patrząc na mnie ponuro. "To wszystko czego tak naprawdĊ chce od ciebie." Pochyla siĊ, by mnie pocałowaü ciągnąc mnie w ramiona, kładąc rĊcĊ na moich ramionach. Odrywając siĊ ode mnie patrzy na mnie tak intensywnie, Īe miałam tylko nadziejĊ, Īe nigdy siĊ nie dowie, Īe byłam u Romana, zaraz po tym jak powiedziałam, Īe tego nie zrobiĊ. Gładzi moją twarz w dłoniach przyglądając mi siĊ bacznie. Wykrył mój nastrój z taką łatwoĞcią, jakby był jego. Odwróciłam wzrok myĞląc o Haven, kocie, Romanie, wszystkie moje błĊdy kamuflaĪu juĪ chyba zniknĊły. NastĊpnie oczyszczam myĞli i potrząsam głową nie chcąc, aby zobaczył coĞ, wiĊc szybko mówiĊ: "Widzimy siĊ jutro?" Zaledwie skoĔczyłam dokoĔczyü, gdy pochyla siĊ, aby znów mnie pocałowaü. CałowaliĞmy siĊ tak długo, Īadne z nas nie chciało tego przerwaü, póki bliĨniaczki nie zaczĊły krzyczeü: "Yyy.. Ohyda. NaprawdĊ musimy to oglądaü?" - " Jutro." Damen uĞmiecha siĊ widząc mnie bezpieczną w samochodzie, gdy wchodzi do Ğrodka.

Rozdział 19 Wszystko zaczĊło siĊ dobrze. Dobrze i normalnie jak kaĪdy inny dzieĔ. Obudziłam siĊ, wykąpałam, ubrałam, zatrzymałam siĊ w kuchni aby coĞ przekąsiü, jak w zwykłym rytualnym Ğniadaniu, które Sabine mi przygotowywała. Kiwałam głową i uĞmiechałam siĊ przez całą drogĊ do szkoły, gdy Miles skamolił o Florencji i Holcie, albo o Holcie i Florencji. SiedzĊ koło niego i nagle zatrzymujĊ siĊ, zawracam i czekam na Īółte Ğwiatło i czekając na moment bym mogł ponownie zobaczyü Damena. Ale pierwsze co mi siĊ rzuca w oczy to wielki mamut SUV zaparkowany obok na miejscu Damena. A mam na myĞli mamuta bo był: wielki i brzydki. I coĞ w oczach Damena opartego o wieloryba sprawiło, Īe poczułam lĊk. - " Co do cholery?" powiedział Miles. "PoĪegnałeĞ siĊ z jazdą autobusem Īeby móc w zamian jeĪdziü tym?" Wyszłam z mojego auta zerkając na tą wielką paskudĊ i na Damena nie wierząc własnym uszom, kiedy zaczął recytowaü statystyki dotyczące bezpieczeĔstwa i obszerne fotele. Nie pamiĊtam go dbającego o bezpieczeĔstwo, kiedy był moim kierowcą. To dlatego, Īe jesteĞ nieĞmiertlena myĞli. Ale moĪesz sobie przypomnieü, Īe bliĨniaczki nie są, a poniewaĪ są teraz pod moją opieką to mam obowiązek zapewniü im bezpieczeĔstwo. PotrząsnĊłam głową zwĊĪając spojrzenie, gdy starałam siĊ myĞleü o zgryĨliwej odpowiedzi. Moje myĞli przerwała Haven, która powiedziała: "Znowu to robisz." KrzyĪuje ramiona i dodaje: "No wiesz, cała twoja dziwna telepatia, pseudo telepatia czy coĞ." - " Kto jeszcze siĊ tym przejmuje?" Skrzeczy Miles. "Damen jeĨdzi autobusem!" Klaszcze rĊkami, szturchając w kierunku duĪego, wstrĊtnego pojazdu. - " Czy to autobus czy samochód mamy?" Zezuje Haven zasłaniając oczy przed słoĔcem. Spogląda na kaĪdego z nas, kiedy dodaje: "Cokolwiek to jest, pewne jest, Īe to tragicznie Ğredni wiek." Miles kiwa głową w pełni gotowy do podjĊcia tego tematu. "KiedyĞ rĊkawica, a teraz to?" Marszczy brwi na Damena rozczarowany jego obojĊtną twarzą. "Nie mam pojĊcia, co z tobą, ale jesteĞ na krawĊdzi. Nie jesteĞ nawet blisko tego, jak byłeĞ gwiazdą rockową, gdy przyszedłeĞ po raz pierwszy do tej szkoły." Rzuciłam okiem na niego i zmruĪyłam oczy w pełni siĊ z tym zgadzając. Ale Damen tylko siĊ Ğmieje, zbyt skoncentrowany na opiece nad bliĨniaczkami, wiĊc nie obchodzi go to co kto myĞli. I choü wiem, Īe to dobrze, Īe jest odpowiedzialny, troskliwy, coĞ mnie naprawdĊ niepokoi. Miles i Hanen kontynuują dokuczanie Damenowi, gdy on łapie mnie za rĊkĊ i myĞli: Co jest? Dlaczego działasz w ten sposób? Chodzi o kota? MyĞlałem, Īe wszystko zrozumiałaĞ. PatrzĊ wprost przed siebie koncentrując siĊ na Milesie i Haven, gdy odpowiadam psychicznie: Nie chodzi o kota. UstaliliĞmy to wczoraj. Jest z powrotem u Haven koĔcząc swoje Īycie. To tylko... moĪe oszalałam, probujĊ znaleĨü rozwiązanie dziĊki któremu bĊdziemy mogli byü razem, ale ty tylko wydajesz siĊ dbaü o bliĨniaczki i najbrzydszy na Ğwiecie samochód, dziĊki któremu bĊdziesz mógł woziü je po całym mieĞcie! PotrząsnĊłam głową wiedząc, Īe powinnam przerwaü zanim zajdzie to za daleko i bĊdĊ tego Īałowała. - " Wszystko siĊ zmienia." mówiĊ nie zdając sobie sprawy, Īe powiedziałam to głoĞno, aĪ do chwili, gdy obiło mi siĊ to o uszy. "I przykro mi, Īe postĊpujĊ jak bachor, ale jestem sfrustrowana tym, Īe nie moĪemy byü razem w taki sposób jak chcemy. TĊskniĊ za tobą. Tak bardzo, Īe nie mogĊ tego znieĞü." Wstrzymałam czując pieczenie w oczach, chrypkĊ w gardle. "A teraz te bliĨniaczki Īyją z tobą, a wraz z rozpoczĊciem mojej nowej pracy jesteĞmy w ciągłym stresie, Īycia w Ğrednim wieku. I uwierz mi nie wierzĊ, Īe twój nowy samochód jakoĞ w tym pomoĪe." PatrzĊ na niego myĞląc, Īe nie ma sposobu Īebym mogła siĊ

powstrzymaü. CzujĊ wstyd, gdy widzĊ, Īe patrzy na mnie z taką miłoĞcią i współczuciem. "Miałam nadziejĊ, Īe tego lata bĊdzie super wiesz? Miałam nadziejĊ, Īe spĊdzimy go sami. A teraz nie jest dobrze. I nawet nie wspomnĊ juĪ o tym, Īe Sabine jest na celowniku Munoza. Mojego nauczyciela hostorii. W piątek wieczorem mamy kolacjĊ!" Spojrzałam na niego groĨne, nie wierząc w to, Īe siedemnastoletnia dziewczyna na dodatek nieĞmiertelna moĪe mieü takie Īałosne Īycie. - " Masz pracĊ?" Zatrzymuje siĊ w miejscu szukając mojego wzroku. - " Z wszystkiego co właĞnie powiedziałam mogłeĞ skoncentrowaü siĊ właĞnie na tym?" PotrząsnĊłam głową Ğmiejąc siĊ. Ale on po prostu patrzy na mnie twardym wzrokiem i pyta: "Gdzie?" - " W ksiĊgarnii 'Mistycy i promienie ksiĊĪyca' "Wzruszyłam ramionami obserwując jak Miles i Haven udają siĊ do klasy. - " A co robisz?" Pyta nie odpuszczając. - " Głównie handel detaliczny." MówiĊ patrząc na niego. "Wiesz praca w rejestrze, dawanie odczytów, takie tam." Wzruszyłam ramionami mając nadziejĊ, Īe nie zapłacĊ duĪo za informacjĊ o tym ostatnim. Odczyty psychiczne? Patrzy na mnie zatrzymując siĊ nieĞmiało przed klasą. Kiwam głową, gdy moi koledzy wchodzą do klasy. WolĊ przyłączyü siĊ do nich niĪ kontynuowaü tą rozmowĊ. - " Czy uwaĪasz, Īe to mądre? Dbanie o siebie?" MoĪe znowu mówiü, poniewaĪ znaleĨliĞmy siĊ sami w korytarzu. - " Prawodopodobnie nie." Wzruszyłam ramionami wiedząc całkowicie, Īe nie jest. "Ale Sabine chce dyscypliny i sądzi, Īe zrobi mi to dobrze. Chce po prostu dla mnie dobrze. Chciała sama poczukaü mi pracy. Ale kiedy Jude powiedział, Īe potrzebuje pomocy pomyĞlałam czemu by nie spróbowaü?" Przerwałam widząc wyraz jego twarzy, oczy stały siĊ ostroĪne, trudne do odczytania. - " Jude?" Oczy miał tak zwĊĪona, Īe ledwo mogłam je zobaczyü. "MyĞlałem, Īe Lina jest właĞcicielką sklepu." - " Lina jest właĞcicielką sklepu, a Jude jest jej wnukiem, choü to nie do koĔca prawda. Opiekuje siĊ nim. Pomogła mu podnieĞü siĊ po tym jak uciekł z domu." PotrząsnĊłam głową, ostatnią rzeczą jaką chciałam to rozmowy na temat Juda, a w szczególnoĞci, gdy Damen czuje siĊ zagroĪony. "PomyĞlałam, Īe to nam pomoĪe. No wiesz nieograniczony dostĊp do ksiąĪek, które nam siĊ przydadzą. Poza tym nie uĪywam tam swojego prawdziwego nazwiska. UĪywam pseudonimu." - " Niech zgadnĊ." Patrzy w moje oczy widząc wyĞwietloną w nich odpowiedĨ. "Avalon. Słodko." UĞmiecha siĊ, ale tylko na krótko, gdyĪ za chwilĊ znowu powaĪnieje. "Ale wiesz jak to działa prawda? Nie jest to konfensjonał, gdzie moĪesz byü anonimowa. Chcą ciĊ widziec, Īeby zobaczyü czy mogą ci zaufaü. Ludzie oczekują kontaktu wzrokowego. WiĊc co dokładnie zrobisz, gdy ktoĞ bĊdzie chciał pójĞü na spacer, ĪebyĞ powróĪyła mu? MyĞlałaĞ o tym?" Skrzywiłam siĊ myĞląc dlaczego musi przerabiaü to w problem. Odpowiadam mu: Halo? Jestem medium. BĊdĊ wiedziała o tym zanim ktoĞ mi to zaproponuje. I wtedy pojawił siĊ Roman. Roma i ktoĞ inny.. niejaki Marco, którego widziałam ostatnio w jego samochodzie. Chodził szybko, koncentrując siĊ na moich oczach. Roman odwrócił wzrok na mnie, patrząc siĊ szyderczo, dumny z tego, Īe był właĞcicielem mojego brudnego sekretu. Damen przenosi siĊ do tarczy wysyłając mi telepatycznie wiadomoĞü, gdy Roman patrzył na

mnie: Spokojnie. Nic nie rób. PoradzĊ sobie z tym. Patrzyłam jak Roman i Marco pĊdzą do nas niczym nadjeĪdĪający pociąg. Spoglądając mi tak głĊboko w oczy, które są tak niebieskie, zacierając wszystko. Ale ejgo wilgotne usta wykrzywiają siĊ w uĞmiechu, a jego tatuaĪ miga. I ostatnia rzecz jaką pomyĞlałam, to to, Īe jest to moja wina. Gdybym posłuchała Damena i trzymała siĊ od niego z daleka, nie byłoby tej sytuacji. Jego energia wiruje obok mnie, szarpiąc, ciagnąc, wabiąc mnie, ssąc mnie w spiralĊ ciemnoĞci, bombardując mnie obrazami antidotum Damena, bliĨniaczkami, wszystko to dzieje sie tak szybko, Īe ledwie mogĊ to odróĪniü. Ale pojedyncze obrazy nie są same w sobie takie złe, to on chce mnie zobaczyü. Wszystko to ma na celu pokazanie jednej rzeczy - Roman tu rządzi, a my jesteĞmy tylko marionetkami, którymi pociąga za sznurki. - " Witam koledzy." Woła uwalniając mnie z uchwytu, gdy moje ciało spada wiotkie wprost w ramiona Damena. Ale mimo słodkiego szemrania i wejĞcia Romana do pomieszczenia, mimo, Īe unikneliĞmy "kary" ja wiem, Īe to dopiero początek. Ktory siĊ zbliĪa. Nie mam co do tego wątpliwoĞci. NastĊpnym razem Roman skoncentruje siĊ wyłącznie na mnie.

Rozdział 20 Po obiedzie udałam siĊ do ksiĊgarni. Byłam chĊtna aby rozpocząü pierwszy dzieĔ pracy, mając nadziejĊ, Īe odwróci moją uwagĊ od bałaganu jaki teraz mam w swoim Īyciu. Straszne było to, Īe Damen znikał miĊdzy lekcjami tylko po to Īeby sprawdziü co z bliĨniaczkami. Do samego obiadu musiałam go zapewniaü, Īe ze mną wszystko dobrze i Īe Roman mi nie przeszkadza i Īe powinien po prostu zostaü w domu. Usiadłam przy stoliku tylko dlatego, Īe martwiłam siĊ o Haven, której pracĊ załatwił Roman w sklepie z winami, pomimo tego, Īe spóĨniła siĊ dziesiĊü minut na rozmowĊ. A wszystko co mogłam zrobic to od czasu do czasu zrobiü jakiĞ grymas niezgody, który nie przechodzi dobrze. Mój rozum podpowiada mi by siĊ zrelaksowaü, wiĊc rzuciłam kanapiki i pobiegłam do bramy. Obiecałam sobie, Īe bĊdĊ miała na nią oko. Ale jedna rzecz rosła na mojej liĞcie spraw. Zaparkowałam na tyłach sklepu mając nadziejĊ, Īe drzwi bĊdą otawrte i byłam bardzo zaskoczona, gdy zobaczyłam, Īe drzwi są otwarte a w Ğrodku za rejestrem siedzi Jude. - " Oh hey, oto przyszła Avalon." Kiwa głową. "WłaĞnie mówiłem Susan o tobie, właĞnie dostałaĞ sygnał do rozpoczĊcia pracy." Susan odwraca siĊ patrząc na mnie, analizując. "Nie jesteĞ trochĊ za mała, by byü medium?" Chyba była ze mnie zadowolona. UĞmiecham siĊ, a mój wzrok strzela miĊdzy nimi nie wiedząc jak zareagowaü, zwłaszcza gdy Jude patrzy na mnie w ten sposób. - " Bycie medium to dar." BełkoczĊ prawie dławiąc słowa. PamiĊtałam, Īe jeszcze nie dawno wyĞmiałabym kogoĞ kto by mi to powiedział. "To nie ma nic wspólnego z wiekiem." Dodałam, obserwując migotanie jej aury, wiedząc, Īe nie dało jej siĊ przekonaü. "Albo siĊ ma, albo nie." Wzruszyłam ramionami zakłopotana. - " Powinienem zamówiü u ciebie miejsce?" Jude uĞmiecha siĊ w sposób, któremu trudno siĊ oprzeü. Ale nie dla Susan. Potrząsa głową i Ğciska torebkĊ udając siĊ do drzwi "Dajce mi znaü, gdy Ava wróci." Wychodząc tak mocno trzasknĊła drzwiami, Īe dzwon znajdujący siĊ na zewnątrz, niemal sprawił, Īe bym ogłuchła. "Dobrze, Īe poszło dobrze." Wzruszyłam ramionami i odwróciłam siĊ do Juda. "Czy z moim wiekiem bĊdzie problem?" - " Masz szesnaĞcie lat?" Pyta ledwie na mnie patrząc. ZacisnĊłam wargi i skinĊłam. - " WiĊc jesteĞ wystarczająco stara, Īeby tu pracowaü. Susan to jak narkoman jarający siĊ medium, nie bĊdzie siĊ długo opieraü. Zapisze siĊ zanim siĊ zorientujesz." - " Narkoman?" IdĊ za nim do rzĊdów z tyłu widząc, Īe ma na sobie ten sam znak pokoju co ostatnio. - " Nie moĪna wykonaü Īadnego ruchu bez konsultacji z medium, wróĪenia z kart, gwiazd." Skinął głową. "ChociaĪ domyĞlam siĊ, Īe bĊdziesz dawała regularne odczyty." Spogląda przez ramiĊ gdy otwiera drzwi mruĪąc oczy i wiedząc, Īe nie moge tego przegapiü. - " O.." ZaczĊłam. Ale on po prostu krĊci macha rĊką zatrzymując mnie, gdy mówi: "Tylko nie konfensjonały." UĞmiecha siĊ i potrząsa głową. "JeĞli nie ma Īadnej nadziei ciesząc siĊ, to nie chcĊ wydawaü na luksusy, Īałując potem swojej decyzji. Choü warto siĊ zastanowiü nieco nad tym darem." PatrzĊ na niego zaskoczona słysząc jego słowa, Īe to dar, tak jak mówiła Ava, ale wiĊkszoĞü

z nich uwaĪa, Īe z tym siĊ po prostu powinno urodziü. - " MyĞlĊ o dodaniu do harmonogramu zajĊü rozbudowanych umiejĊtnoĞci metafizycznych, moĪe nawet coĞ o Wicca. I uwierz mi dostaniemy duĪo wiĊcej zgłoszeĔ, jeĪeli wszyscy pomyĞlą, Īe mają równe szanse." - " Ale pomyĞlą?" Pytam patrząc jak udaje siĊ do biurka i przekartkowuje stos papierów. - " OczywiĞcie." Kiwa głową podnosząc arkusze i szukając go, a nastĊpnie krĊci głową kiedy wymienia go na inny. "KaĪdy człowiek ma potencjał, to tylko kwestia rozwijania go. Dla jednych to proste, inni muszą kopaü głĊbiej aby go znaleĨü. A ty? Kiedy wiedziałaĞ?" Patrzy na mnie, a jego zielone oczy spotykają moje, co sprawia, Īe mój brzuch niemal taĔczy. Jedna minuta rozmowy, jego zamyĞlenie, kartkowanie dokumentów, jego wzrok spoczywający na mnie i to miałam uczucie jakby czas siĊ zatrzymał. Oddychałam z trudem mając wątpliwoĞci co powiedzieü. Jedna czĊĞü mnie rwała siĊ do tego Īeby mu wszystko opowiedzieü, wiedząc, Īe zrozumie, ale ta druga stawiala opór - Damen jest jedyną osobą, która zna moją historiĊ i czujĊ, Īe tak musi zostaü. - " Po prostu siĊ z tym urodziłam." Wyprostowałam siĊ, a mój głos siĊ podniósł. Moje oczy wĊdrowały po pokoju, mając nadziejĊ na unikniĊcie tego tematu, jak równieĪ jego wzroku, gdy dodałam: "WiĊc.. klasy. Kto bĊdzie uczył?" Wzrusza odchylając głowĊ do tyłu i umoĪliwiając tym samym opadniĊciu dredów na jego twarz. "Chyba ja." Mówi odpychając je z twarzy i ukazując bliznĊ. "To coĞ czym chciałbym siĊ zająü przynajmniej na chwilĊ, chociaĪ Lina zawsze była przeciwna temu. UwaĪam, Īe to, Īe jej nie ma, ma równieĪ pewne korzyĞci, mogĊ sprawdziü czy działa." - " Dlaczego jest temu przeciwna?" Pytam regulując Īołądek, gdy pochyla siĊ do tyłu i kładzie nogi na biurko. - " Lubi rzeczy proste - ksiąĪki, muzykĊ, figurki aniołów. Łagodne. Mistycyzm, gdzie nikomu nie dzieje siĊ krzywda." - " A twój sposób? Ludzie są krzywdzeni?" PatrzĊ na niego starając siĊ wskazaü tylko to co jest o nim, co ustawia mnie na krawĊdzi. - " Nie. Moim celem jest pomaganie ludziom, by mogli Īyü lepiej, mieli bardziej spełnione Īycie poprzez dostĊp do własnej intuicji, to wszystko. " Patrzy na mnie, a jego zielone oczy wydają siĊ mnie łapaü, co sprawia, Īe mój Īołądek znowu siĊ wywraca. - " A Lina nie chciała wzmocniü ludzi?" Pytam czując podniecenie wywołane jego spojrzeniem. - " Moc pochodzi z wiedzy. A poniewaĪ moc czasem korumpuje, uwaĪa, Īe to zbyt duĪe ryzyko. Nawet nie jest w stanie przejĞü w pobliĪu mrocznych sztuk, uwaĪa, Īe moĪe to doprowadziü do mrocznych rzeczy." Kiwam głową myĞląc o Romanie i Drinie i zdecydowanie widzĊ punkt widzenia Liny. Energia, która dostanie siĊ w niepowołane rĊcĊ jest naprawdĊ niebezpieczna. - " W kaĪdym razie jesteĞ zainteresowana?" UĞmiecha siĊ. Moje oczy spotykają jego wiedząc dokładnie co ma na myĞli. - " Nauczaniem?" Zastanawiałam siĊ czy Īartuje czy mówi powaĪnie, ale potem widząc go wiem, Īe nie Īartuje. "Zaufaj mi. Nie słyszałem pierwszy raz o Wicca. Nie mam pojĊcia jak to działa. Jestem lepszy czytając od czasu do czasu, albo nawet układając ten bałagan." Pokazuje w stronĊ biurka. - " Miałem nadziejĊ, Īe zechcesz." ĝmieje siĊ. " Oh zresztą sama wiesz, Īe tak myĞlałem w momencie gdy weszłaĞ. IdĊ serfowaü jakby ktoĞ pytał." Wstaje i podchodzi do deski

surfingowej opartej o ĞcianĊ. "Nie spodziewam siĊ abyĞ to w pełni uporządkowała, jest za duĪy bałagan. Ale jeĞli mogłabyĞ pozostawiü chociaĪ mały porządek byłoby dobrze." Kiwa głową patrząc na mnie. "MoĪesz mieü złotą gwiazdĊ." - " WolĊ mieü tablicĊ." MówiĊ zachowując powagĊ. "Wiesz moĪnaby powiesiü coĞ miłego na Ğcianie. Albo nawet mieü jakąĞ statuetkĊ. Lub trofeum, puchar." - " Jak swoje własne miejsce parkingowe? MogĊ to zawiesiü." - " Zaufaj mi, juĪ to masz." ĝmiejĊ siĊ. - " Tak, ale ten bĊdzie miał twoje imiĊ. Zarezerwowane tylko dla ciebie. Nikt nie bĊdzie mógł na nim parkowaü, nawet poza godzinami pracy. WyĞlĊ duĪe ostrzeĪenie o treĞci: UWAGA! NINIEJSZE MIEJSCE ZAREZERWOWANE TYLKO DLA AVALON. INNE ZOSTANĄ ODHOLOWANE NA KOSZT WŁASNY." - " ZrobiłbyĞ to? NaprawdĊ?" ĝmiejĊ siĊ, gdy moje oczy spotykają jego. Łapie swoją deskĊ trzymając jej krawĊdzi i podnosząc ją pod pachĊ. "Dostaniesz to miejsce oczywiĞcie. I nie ma ograniczeĔ na nagrody, które na ciebie czekają. Dzisiaj to, a jutro.." Wzrusza ramionami odrzucając dredy z twarzy i odsłaniając swoje wspaniałe rysy twarzy. Nasze spojrzenie zawisło i wiedziałam, Īe chce mnie ponownie złapaü - złapaü spojrzeniem pomyĞlałam, Īe jest słodki. WiĊc szybko odwróciłam wzrok. Chciałam coĞ zrobiü by nie czuü siĊ tak kłopotliwie. - " Tam w rogu jest monitor." Kiwa głową w kierunku Ğciany, wracając z powrotem do interesów. "W połączeniu z dzwonkiem poinforumuje ciĊ, Īe ktoĞ tu był." - " To dzwonek do drzwi oraz fakt, Īe jestem medium." mówiĊ starając siĊ, aby mój głos był normalny, ale nie jest przez niezrĊcznoĞü, która zapanowała. - " Tak samo o tym wiedziałaĞ gdy podkradałem siĊ do ciebie?" Pyta uĞmiechając siĊ w miły sposób, choü jego oczy mówiły coĞ innego. - " To co innego." Wzruszam ramionami. "To była tarcza energia, której wiĊkszoĞü ludzi nie ma." - " Wiesz jak osłoniü swoją tarczĊ." PrzekrĊca oczami, odsłaniając dredy i skupiając siĊ na mnie. "Ale jestem pewien, Īe tak siĊ stało póĨniej." Z trudem przełknĊłam udając, Īe nie widzĊ jak jego Īółta aura zmienia siĊ w róĪową. - " W kaĪdym razie to wszystko jest doĞü oczywiste. Pliki muszą byü ułoĪone alfabetycznie i jeĞli moĪesz według tematów. Aha i nie zawracaj sobie głowy targaniem kryształów czy ziół jeĞli nie jesteĞ z nimi zapoznana, ale jeĞli znasz..." UĞmiecha siĊ i podnosi brew. PatrzĊ na stos kryształów, z których uznałam, Īe są zrobione eliksir albo almulet, ale są mi tak obce. - "Czy masz ksiąĪki albo cokolwiek?" Pytam mając nadziejĊ, Īe ma bo chciałam siĊ dowiedzieü wiĊcej o niesamowitych moĪliwoĞciach. "Wiesz, Īe mogĊ... mogĊ je wszystki uporządkowaü." Kiwam głową chcąc wyglądaü pracowicie. PatrzĊ jak odrzuca deskĊ i odwraca siĊ w stronĊ biurka szurając przez stos ksiąĪek i biorąc mały gruby tom z dna. Odwraca ją i patrzy na tył. "To wszystko. JeĞli nie ma kryształów, to powinno wystarczyü. Są teĪ zdjĊcia, dziĊki czemu bĊdziesz mogła nauczyü siĊ je odróĪniaü. W kaĪdym razie powinno Ci pomóc." Dodaje rzucając ją do mnie. Złapałam ją i poczułam silne wibracjĊ, jakby Īyła. UĞmiechnĊłam siĊ i powiedziała: "Uwierz mi juĪ tak siĊ stało."

Rozdział 21 PatrzĊ na monitor upewniając siĊ, Īe Jude juĪ poszedł zanim siadam za biurkiem i patrzĊ na stos kryształów. OczywiĞcie sama ksiąĪka nie wystarczy, muszą byü traktowane powaĪnie, aby moĪna było je zrozumieü. Gdy siĊgam duĪej, czerwonej skały moje kolana uderzają w bok biurka i całe moje ciało przechodzi dreszcz i mrowienie. To znak, Īe coĞ powinno przykuü moją uwagĊ. Przesuwam krzesło do tyłu i pochylam siĊ do przodu wpatrując siĊ pod biurkiem i czując jak to uczucie roĞnie. Poczułam jak spadam na podłogĊ i dotykam szuflady po lewej stronie. Odchylam siĊ z powrotem do tyłu i kucam skupiając siĊ na starym mosiĊĪnym zamku słuĪącym do odstraszenia nieuczciwych ludzi i zniechĊceniu tych, którzy nie wiedzą, jak manipulowaü energią jak ja. Zamykam oczy i z łatwoĞcią otwieram szufladĊ. Znalazłam tylko kupe starych teczek, starozytny kalkulator i stare, przeĪółkłe kwitki. Chciałam juĪ ją zamknąü gdy znowu poczułam to uczucie, tyle, Īe głĊbiej. Zebrałam dokumenty i przerzuciłam je na bok. Znalazłam stary, zwiniĊty i przetarty tom ksiąĪki ze startoĪytnie napisanymi słowami "KsiĊga Cieni". UmieĞciłam ją na biurku a potem siedziałam i patrzyłam na nią. Zastanawiałam siĊ dlaczego ktoĞ chciał mieü kłopoty trzymając tą ksiąĪkĊ - i od kogo ją ma? CzyĪby Lina ukrywała ją przed Judem? Czy teĪ odwrotnie? A poniewaĪ jest tylko jeden sposób, aby siĊ tego dowiedzieü, wyciągnĊłam dłoĔ do przodu zamknĊłam oczy planując aby przeczytaü ją w normalny sposób, przynajmniej do momentu, gdy zalała mnie ogromna fala energii tak intenstywna, tak szalona i chaotyczna, Īe niemal przestawiła mi koĞci. Odrzuciło mnie do tyłu i uderzyłam w ĞcianĊ z taką siłą, Īe pozostawiłam wgniecenie. Losowe zdjĊcia pokazywały siĊ w mojej głowie. Była to ksiąĪka o czarach i magii, zaklĊciach. WróĪby i zaklĊcia. Byłoby katastrofą gdyby trafiła w niepowołane rĊce, poniewaĪ zawierała setki potĊĪnych zaklĊü. Wstrzymałam oddech i gapiłam siĊ na okładkĊ dotykając ją kciukiem. Moje palce drĪały gdy dotykałam jej krawĊdzi, napisów prawie niemoĪliwych do rozszyfrowania.WiĊkszoĞü stron zawierała symbole słuĪącym zachowaniu w tajemnicy tego co tam było napisane. Zajrzałam do Ğrodka patrząc na grupĊ ludzi taĔczących przy pełni ksiĊĪyca, zaangaĪowanych w jakieĞ rytuały. Nagle zorientowałam siĊ, Īe to nie jest przypadek, Īe miałam znaleĨü tą ksiąĪkĊ, poniewaĪ poczułam coĞ dziwnego, jakieĞ dziwne uczucie w koĞciach. Było tam zaklĊcie, które uĪył Roman, gdy zahipnotyzował moich kolegów. WiĊc wszystko co musze zrobiü to zahipnotyzowaü jego i zmusiü go Īeby mi wszystko powiedział! Zmieniłam stronĊ i znalazłam odpowiednią, gdy usłyszałam dzwonek przt drzwiach i spojrzałam na monitor, aby siĊ upewniü. Oglądałam mały, czarno - biały obraz, gdzie kobieta szła przez pokój nerwowo spoglądając za ramiĊ jakby siĊ kogoĞ spodziewając. Miałam nadziejĊ, Īe wyjdzie, podczas gdy szła prosto kładząc rĊce na szybie i czekając cierpliwie. ĝwietnie. Wstałam od biurka. Wszystko czego teraz potrzebowałam to klient. KrzyknĊłam : "W czym mogĊ pomóc?" . I nagle zobaczyłam, Īe to Honor. Odwrociła siĊ, zaczĊła siĊ na mnie gapiü i wytrzeszczyła oczy, w których pojawiło siĊ niemal przeraĪenie? PatrzyłyĞmy siĊ na siebie zastanawiając siĊ co zrobiü. - " Uhmm, potrzebujesz czegoĞ?" Zapytałam, a mój głos wydał siĊ bardziej pewny niĪ było naprawdĊ. Nagle zdałam sobie sprawĊ, Īe nigdy nie widziałam jej tak spokojnej jak teraz.Nigdy nie spotkałam jej bez Stacie albo bez Craiga. Mój umysł wracał do ksiąĪki, wiĊc miałam nadziejĊ, Īe wszystko czego chce zostanie rozwiązane szybko. - " MoĪe jestem w złym miejscu." Wyciąga ramiĊ krĊcąc złotym pierĞcieniem wokół, a jej policzki siĊ zaróĪowily. "MyĞlĊ, Īe.." Przełyka z trudem i ogląda siĊ za siebie patrząc na drzwi, gdy dodaje: "MyĞlĊ, Īe popełniłam błąd wiĊc pójdĊ juĪ." Patrzyłam jak siĊ odwróciła i szła do drzwi, a jej aura zrobiła siĊ nagle szara. Nawet nie chciałam tego zrobiü tylko wróciü do ksiąĪki, ale z jakiegoĞ powodu powiedziałam: " Nie, to nie jest błąd." Zatrzymała siĊ. "PowaĪnie. ChciałaĞ tu przyjechaü. I kto wie? MoĪe bĊdĊ mogła pomóc."

Bierze głĊboki oddech i wstrzymuje powietrze na tak długo, Īe chciałam coĞ powiedzieü, gdy siĊ odwróciła. "Jest tu chłopak." - " Jude." Odczytałam to z jej myĞli, zanim nawet zdąrzyła dokoĔczyü. - " Tak on. Tak czy owak.." Potrząsa głową i rozpoczyna ponownie. "Zastanawiałam siĊ czy jest tutaj. Dał mi to." Wyciąga zgniecioną kartkĊ z kieszeni i rozpoĞciera ją na szkle. - " Nie ma go tutaj." Wybełkotałam widząc, Īe miała ulotkĊ zapraszającą na lekcje na poziomie klasy 1. PomyĞlałam, Īe marnował czas. "Chcesz zostawiü wiadomoĞü? Lub siĊ zarejestrowaü? " Patrzyłam na nią uwaĪnie, bo nigdy nie widziałam jej tak nieĞmiałej. Widziałam jak drĪą jej kolana gdy patrzyła na mnie. Wzruszyła ramionami. "Nie. Nie mu nie mów. PrzyjdĊ kiedy indziej." Bierze głĊboki oddech i odchyla ramiona do tyłu starając siĊ ukryü obrzydzenie, które do mnie miała, ale niestety jej siĊ tego nie udało. Nawet jeĞli czĊĞü mnie chciała ją uspokoiü, nie miałam Īadnego powodu, by tak zrobiü i nie zrobiłam tego. Patrzyłam jak wychodzi upewniając siĊ, Īe drzwi siĊ za nią zamknĊły a potem wróciłam do ksiąĪki.

Rozdział 22 - " WiĊc jaki był twój pierwszy dzieĔ pracy?" Opadłam na kanapĊ zrzucając swoje buty i zakładając nogi na stolik stojący przede mną. ZamknĊłam oczy i westchnĊłam dramatycznie, gdy powiedziałam: "WłaĞciwie było o wiele łatwiej niĪ myĞlałeĞ." Damen Ğmieje siĊ i opada na kanape obok mnie. Odgarnia włosy z mojej twarzy i mówi: "A co ze zmĊczeniem i teatralnoĞcią?" Wzruszyłam ramionami i osunĊłam siĊ jeszcze niĪej, na tyle ile mogłam zatapiając siĊ w stos poduszek i zamykając oczy, gdy mówiĊ: "Nie wiem. MoĪe to ma coĞ wspólnego z ksiąĪką, którą znalazłam. Pozostało mi to uczucie - rozdrobnienia. Ale teĪ mogło mieü to coĞ wspólnego z wizytą.." - " CzytałaĞ ksiąĪkĊ?" Jego usta ułoĪyły siĊ wzdłuĪ całej mojej szyi powodując u mnie dreszcze i ciepło. "W tradycyjny sposób?" ZbliĪyłam siĊ zarzucając nogĊ na niego i chĊtna by poczuü jego skórĊ. "Wierz mi starałam siĊ uzyskaü łatwiejszy sposób.. ale to było.. moje najdziwniejsze doĞwiadczenie." Staram siĊ spotkaü jego wzrok, ale coĞ mnie powstrzymuje wiĊc oczy pozostawiłam zamkniĊte. Gdy zanurzył głowĊ w moich włosach dodałam: "To było jak.. jak wewnĊtrzna wiedza tylko, Īe silniejsza i chcąca siĊ wydostaü na zewnątrz, wiesz? I dała mi ten straszny wstrząs energii elektrycznej - jak wstrząs przez który zabrzĊczały aĪ mi koĞci. Jeszcze bardziej mnie ciekawi to dlaczego starałam siĊ ja przeczytaü w zwykły sposób." - " Praktyka?" UĞmiecha siĊ, a jego usta wĊdrują teraz na moje ucho. - " Nie mogłam tego zrozumieü. To był głównie kod. Były czĊĞci po angielsku, ale to był starodawny angielski. WIesz taki którego kiedyĞ uĪywałeĞ." Odciągam go i patrzĊ na niego widząc na jego twarzy oburzenie. "Ten druk był naprawdĊ mały i wszystko było wypełnione rysunkami i symbolami układającymi siĊ w jakieĞ zaklĊcia i tego typu rzeczy. Co? Dlaczego tak patrzysz na mnie?" Wstrzymałam widząc jak jego ciało jest napiĊte. - " Jaka jest nazwa tej ksiąĪki?" Pyta w pełni skupiony na mojej twarzy. PrzekrĊciłam oczami starając sobie przypomnieü nazwĊ. "KsiĊga czegoĞ.." PotrząsnĊłam głową czując zmĊczenie i widząc obawĊ na jego twarzy. - " Cieni." Kiwa głową a na jego twarzy pojawił siĊ strach. "KsiĊga Cieni tak?" - " Znasz ją?" Zmieniłam pozycjĊ ciała aĪ byłam w pełni naprzeciw niego. Jego spojrzenie było stałe, powaĪne, jakby zastanawiał siĊ czy moĪe mi coĞ powiedzieü czy teĪ nie. - " Znam." Patrzy na mnie uwaĪnie. "Ale tylko ze słyszenia. Nigdy nie miałem okazji przeczytaü jej osobiĞcie. Ale Ever jeĪeli jest to ten sam tom, co mam na mysli.." Kiwa głową a niepokój pojawia siĊ na jego twarzy. "CoĪ to zawiera wiele poteĪnych zaklĊü, pochodzi ze staroĪytnoĞci. Magią z pewnoĞcią nie naleĪy siĊ bawiü, rozumiesz?" - " SądzĊ, Īe właĞnie powiedziałeĞ, Īe to działa." UĞmiecham siĊ mając nadziejĊ na złagodzenie nastroju ale nie odnosi to Īadnego skutku. - " To nic, jak uĪywamy magii. Gdy przywołujemy energiĊ wszechĞwiata do oczywistej formy wzywamy tylko najczystsze i najjaĞniejsze Ğwiatło, bez ciemnoĞci. I mimo, Īe wiĊkszoĞü praktykujących czarownic są dobre, czasami gdy ludzie zaangaĪują siĊ w czary to ich przerasta i w koĔcu uĪywają magii do bardziej złych celów." Gapiłam siĊ na niego, poniewaĪ nigdy mi tego w sumie nie potwierdził tak wyraĨnie. - " Wszystko co robimy opiera siĊ w wiĊkszoĞci dla dobra, naszego dobra. Nigdy nie robimy nic co mogłoby zaszkodziü."

- " Nigdy nie mów nigdy." Wybełkotałam pamiĊtając moment, gdy Stacie mnie pobiła dla własnej zabawy. - " Sprzeczka szkolna to nie to o co mi chodzi." Odrzuca moje myĞli. "To co miałem na myĞli to to, Īe manipulowanie ludĨmi nie szkodzi im. Ale uciekanie siĊ do.." KrĊci głową. "CoĪ to zupełnie co innego. Zapytaj Romy i Rayne." Spojrzałam na niego. - " To są czarownice, które znasz.Dobre czarownice, jedne z tych które uczono bardzo dobrze - ale niestety dla nich ich szkoła upadla bardzo szybko. Roman jest naprzykład doskonałym przykładem na to co moĪe pójĞü Ĩle, gdy jego ego, chciwoĞü, nienasycona potrzeba władzy, zemsta kierują go w stronĊ ciemnoĞci. Jego ostatnie uĪycie hipnoze jest dobrym przykładem. " Patrzy na mnie potrząsając głową. "ProszĊ powiedz mi, Īe nie znalazłaĞ tej ksiąĪki na półce, gdzie kaĪdy moĪe ją zdobyü." SkrzyĪowałam nogi i potrząsnĊłam głową palcem Ğledząc bliznĊ na jego dłoni. " To nic takiego. Ten egzemplarz był stary. NaprawdĊ stary. Wiesz wszystko było delikatne i takie staroĪytne - jak w jakimĞ muzeum albo czymĞ takim. Zaufaj mi, nikt o tym nie wiem ktoĞ zadał sobie duĪo trudu by ją ukryü. Ale wiesz, Īe mnie naprawdĊ nie moĪna powstrzymaü." UĞmiecham siĊ mając nadziejĊ, Īe równieĪ siĊ uĞmiechnie, ale jego wzrok nie ulega zmianie. Patrzy w moje oczy z troską. - " Kto twoim zdaniem jej uĪywa? Lina czy Jude?" Pyta tak normalnie, Īe moĪna by pomyĞleü, Īe mówi o nich jak o przyjaciołach. - " Czy to waĪne?" Wzruszyłam ramionami. Patrzy na mnie przez chwilĊ, a potem odwraca wzrok. Umysł wĊdruje mi do miejscu, w którym nie byłam bardzo dawno temu. " A nie? Krótkie spotkanie z KsiĊgą Cieni i juĪ jesteĞ zadyszana?" Mówi patrząc na mnie. - " Zadyszana?" UnoszĊ brwi i krĊcĊ głową. Jego dziwny dobór słów nigdy mnie nie bawił. - " Zbyt przestarzała?" Jego usta układają siĊ w lekkim uĞmiechu. - " TrochĊ." Kiwam głową Ğmiejąc siĊ razem z nim. - " Nie wolno Ğmiaü siĊ z osób starszych. To trochĊ niegrzeczne, nie sądzisz?" Rozbawia mnie chwytając moją brodĊ. - " Całkowicie." Kiwam głową czując spokój, gdy jego palce błądzą po moim policzku, wzdłuĪ mojej szyi, aĪ do mojej klastki piersiowej. Z powrotem opadamy na poduszki patrząc na siebie i błądząc rĊkami po swoich ciałach. - " Co jeszcze wydarzyło siĊ w pracy?" Szepcze naciskając ustami na moje ciało. - " Układałam rzeczy, archiwizowałam, katalogowałam - oh, a nastĊpnie weszła Honor. Spokojnie. Nie szukała nic do czytania. Lub przynajmniej nie wydawała siĊ szukaü." - " WiĊc czego chciała?" - " Juda." Podnosze moje ramiona kładąc palce na brzeg jego koszuli i gładząc jego skórĊ. "Dziwnie było widzieü ją tak spokojną. Wiesz bez Stacie lub Craiga. To tak jakby była zupełnie inną osobą - nieĞmiałą, niezgrabną, całkowicie inną." - " MyĞlisz, Īe Jude jej siĊ podoba?" Jego palce krąĪą po moim obojczyku. Jego dotyk jest taki ciepły, doskonały. Wzruszyłam ramionami grzebiąc twarzą w jego koszuli i wdychając jego ciepły zapach. Zdecydowałam zignorowaü mój Īołądek, gdy to powiedział. Nie miałam pojĊcia co to znaczy i

dlaczego miałoby mnie to obchodziü jeĞli lubi Honor, ale nie chciałam Īeby posunĊło siĊ to dalej. " Dlaczego? MyĞlisz, Īe naleĪy go ostrzec? Wiesz, powim mu kim ona naprawdĊ jest?" - " JeĞli jest tak utalentowany jak mówisz, powinien sam siĊ o tym przekonaü." Patrzy na mnie, a jego głos jest tak kontrolowany, Īe nie bardzo wiedziałam o co mu chodzi. "Poza tym nie moĪemy nawet wiedziec, jaka ona jest naprawdĊ. Wiemy tylko jaka jest pod wpływem Stacie. MoĪe byü inna gdy nie ma jej w pobliĪu." PrzekrĊciłam oczami próbując wyobraziü sobie milszą wersjĊ Honor ale jakoĞ nie potrafiłam. "Juda zazwyczaj otaczają złe kobiety, a..." Przerwałam widząc, jak na mnie patrzy. Wiedziałam, Īe coĞ idzie Ĩle, ale nie wiedziałam dlaczego. "Wiesz co? Mniejsza o to. To nudne, głupie i nie jest warte naszego czasu. Porozmawiajmy o czymĞ innym dobrze? Porozmawiajmy o czymĞ co nie ma nic wspólnego z moją pracą, bliĨniaczkami lub brzydkimi samochodami. CoĞ sprawia, Īe czujĊ siĊ taka - stara i znudzona." - " Czy ty własnie powiedziałaĞ, Īe jesteĞ znudzona?" Patrzy na mnie szeroko otwierając oczy z przeraĪenia. PodnoszĊ swoje ramiona i patrzĊ na niego, chcąc udawaü, Īe jest inaczej, ale nie chcĊ kłamaü. "TrochĊ." Kiwam głową. "Chodzi mi o to.. przykro mi to mówiü.. ale to całe przytulanie gdy dzieci na górze juĪ Ğpią.." PotrząsnĊłam głową. "To zupełnie co innego, gdy siĊ nimi opiekujesz, ale gdy dzieci są same.. mam na myĞli.. to co chcĊ powiedzieü, to to, Īe zaczynam trochĊ odczuwaü rutynĊ." PatrzĊ na niego Ğciskając wargi razem niepewna jak zareaguje. - " Wiesz jak z tego wyjĞü prawda?" Skacze na nogi tak szybko, Īe rozmazuje mi siĊ przed oczami. Potrząsam głową patrząc w jego oczy, tak jakbyĞmy spotkali siĊ po raz pierwszy. Dawniej wszystko było ekscytujące, nieprzewidywalne, zabawne. - " Jedyne wyjĞcie to uwolnienie siĊ." ĝmieje siĊ chwytając mnie za rĊkĊ i prowadząc mnie za sobą.

Rozdział 23 PodąĪyłam za nim prze kuchniĊ do garaĪu zastanawiając siĊ, gdzie mnie zabierze. - " A co z bliĨniaczkami?" Wyszeptałam. "Co jeĞli obudzą siĊ i zobaczą, Īe są same?" Damen wzrusza tylko ramionami prowadząc mnie do swojego samochodu a potem patrząc na mnie przez ramiĊ mówi: "Nie martw siĊ. ĝpią spokojnie. Poza tym mam wraĪenie, Īe lubią spaü i chcą tĊ chwilĊ zatrzymaü na dłuĪej." - " A czy masz coĞ wspólnego z tym?" Pytam przypominając sobie jak kiedyĞ uĞpił całą moją klase i wszystkie osoby znajdujące siĊ w szkole i nadal nie mam pojĊcia jak to zrobił. ĝmieje siĊ i otwiera drzwi pokazując mi abym weszła do Ğrodka. Ale potrząsnĊłam głową i twardo stałam na ziemi. W Īadnym wyjątku nie jestem w stanie jechaü w tym samochodzie usposobieniem rutyny, w której jesteĞmy. Patrzy na mnie przez chwilĊ a potem krĊci głową i zamyka oczy manifestując czerwone Lamborghini. Podobne do tego, które miałam. Ale potrząsam głową ponownie, nie mając potrzeby jeĨdziü aĪ takim autem. Manifestuje czarne, błyszczące BMW którym kiedyĞ jeĨdził. - " Punkt dla ciebie." Kiwa głową i uĞmiecha siĊ do mnie figlarnie. W nastĊpnej sekundzie jechaliĞmy w dół ulicy zwalniając gdy brama siĊ otwierała przed podjĊciem Coast Highway. PatrzĊ na niego starając siĊ odczytaü z jego umysłu dokąd jedziemy ale on tylko siĊ Ğmieje celowo tworząc tarczĊ Īeby mógł mnie zaskoczyü. PodskoczyliĞmy na autostradzie i Damen włączył stereo Ğmiejąc siĊ ze zdziwieniem gdy usłyszał Beatlesów. "The White Album?" Spogląda na mnie jadąc z taką szybkoĞcią, Īe mógłby niemal pobiü rekord szybkoĞci. - " Cokolwiek jeĪeli tylko zachowasz ten samochód ponownie." Usmiecham siĊ wysłuchując ( ponownie) historii na temat tego jak Paul i John napisali wiĊkszoĞü z tych piosenek. "JeĪeli tylko mam dobrze wymanifestowaü ten samochód to stereo bĊdzie grało tylko Beatlesów, jak teraz." - " Jak mogĊ dostosowaü siĊ do XXI wieku jeĞli jesteĞ zdecydowana trzymaü mnie w przeszłoĞci?" ĝmieje siĊ. - " Miałam nadziejĊ, Īe siĊ dostosujesz." Wybełkotałam patrząc przez okno na rozmyte Ğwiatła i na ciemnoĞü. "Zmiany są przereklamowane - albo moĪesz zmieniü coĞ na bardziej aktualnego. WiĊc co ty na to? To opiekunka? MoĪe zbanujemy duĪy, brzydki i stary samochód?" Zwróciłam siĊ do niego patrząc jak wyjeĪdĪamy z autostrady i kierujemy siĊ w stronĊ wzgórza zatrzymując siĊ przed ogromnym wapiennym budynkiem. - " Co to?" Zapytałam wiedząc, Īe jesteĞmy gdzieĞ w Los Angeles, ale nie wiedziałam dokładnie gdzie. - " Getto." UĞmiecha siĊ ustawiając hamulec i rzucając siĊ, aby otworzyü mi drzwi. "ByłaĞ juĪ tu?" PotrząsnĊłam głową i unikałam jego wzroku. Muzeum sztuki jest ostatnim miejscem, w które spodziewałam siĊ, Īe mnie zabierze i nawet tego nie chciałam. - " Ale czy nie jest zamkniĊte?" Rozglądam siĊ myĞląc, Īe pewnie jesteĞmy tu sami pomijając

straĪników, którzy pewnie pilnują wszystkiego w Ğrodku. - " ZamkniĊte?" Patrzy na mnie i krĊci głową. "MyĞlisz, Īe bylibyĞmy tu gdybyĞmy nie mogli wejĞü?" Kładzie mi rĊkĊ na ramieniu i prowadzi po kamiennych schodach kładąc usta na moim uchu, gdy mówi: "Wiem, Īe muzeum to nie to czego oczekiwałaĞ, ale uwierz mi sposoba ci siĊ. To bardzo jasno ilustruje wszystko co powiedziałaĞ." - " Co? ĩe znasz siĊ duĪo lepiej na sztuce niĪ ja?" Zatrzymał siĊ powaĪniejąc, gdy powiedział: "Mam zamiar udowodniü, Īe Ğwiat jest wspólny. Nasz plac zabaw. Robimy co chcemy. NIe musimy nigdy siĊ nudziü albo popaĞü w rutynĊ jeĞli zrozumiesz, Īe normalne zasady przestaną obowiązywaü, przynajmniej dla nas. MoĪemy robiü co chcemy Ever. Otwieraü, zamykaü, blokowaü, odblokowywaü, robimy co chcemy i kiedy chcemy. Nie ma niczego ani nikogo kto moĪe nas powstrzymaü." Nie do koĔca prawda pomyĞlałam myĞląc, Īe w ciągu ostatnich stu lat moĪna było robiü co siĊ chce, a teraz jest rzecz, której naprawdĊ chcĊ a której nie mogĊ zrobiü. Ale on tylko siĊ uĞmiecha całując mnie w czoła i łapiąc za rĊkĊ, gdy prowadzi mnie do drzwi i mówi: "Poza tym chciałbym zobaczyü wystawĊ, a poniewaĪ nie ma tłumu nie bĊdzie to trwaü długo. I obiecujĊ, Īe moĪemy potem iĞü gdziekolwiek chcesz." WpatrujĊ siĊ w zamkniĊte drzwi gotowa na to, Īe bĊdą uzbrojone w najbardziej nowoczesne systemy alarmowe, które prawdopodobnie wywołują inne alarmy. Najprawdopodobniej jest teĪ gdzieĞ ukryta kamera, która teraz nas nagrywa a straĪ jest pewnie schowana gdzieĞ w Ğrodku i gotowa aby nacisnąü przycisk dający znaü o wszystkim policji. - " PowaĪnie chcesz to złamaü i wejĞü do Ğrodka?" Wybełkotałam. RĊcĊ mi drĪały, a serce waliło tak, Īe niemal wyleciałoby z klatki piersiowej. Miałam nadziejĊ, Īe Īartuje, ale wiedziałam, Īe tak nie jest. - " Nie." Zamyka oczy skupiając siĊ. "Nie zamierzam próbowaü, ja to zrobiĊ. A jeĞli nie masz nic przeciwko moĪesz naprawdĊ pomóc zamykając oczy i idąc w moje Ğlady." Oparł siĊ jeszcze bliĪej dotykając mojego ucha i mówiąc: "I przyrzekam, Īe nikt nie zostanie złapany i osadzony w wiĊzieniu. NaprawdĊ." PatrzĊ na niego upewniając siĊ, Īe ktoĞ kto przeĪył szeĞüset lat wie co robi. BiorĊ głĊboki oddech i przyłączam siĊ do niego. Miałam nadziejĊ, Īe wszystko siĊ uda. NaĞladowałam go otwierającego drzwi, wyłączającego alarm. - " Gotowa?" Patrzy na mnie uĞmiechając siĊ. Waham siĊ, rĊce mi drĪą i myĞlĊ, Īe nasza rutyna wygląda całkiem nieĨle. Potem przełykam głoĞno i ruzam za nim do przodu, a moje gumowe podeszwy w zetkniĊciu z podłogą wydają tylko seriĊ pisków. - " Co o tym myĞlisz?" Mówi nagle. Widziałam, Īe był bardzo podekscytowany i miał nadziejĊ, Īe cieszĊ równieĪ tak bardzo jak on. "Na początku chciałem CiĊ zabraü do Summerlandu, ale potem pomyĞlałem, Īe to nie to czego oczekujesz. WiĊc postanowiłem pokazaü magiĊ pobytu na ziemi. " Kiwam głową udając takie samo podekscytowanie jak on. WeszliĞmy do pomieszczenia o wysokim suficie, szklanych okien i mnóstwem korytarzy i sal, które sprawiają, Īe w ciągu dnia jest tu bardzo jasno, a w nocy mrocznie. "To miejsce jest ogromne. ByłeĞ tu wczeĞniej?" Kiwa głową kierując siĊ w stronĊ serii biurek stojących w centrum. "Raz. TuĪ przed oficjalnym otwarciem. Wiem, Īe jest wiele dzieł, które warto zobaczyü, to mnie interesujĊ szczególnie jedna. " Poprowadził mnie przez szereg sal i przez kilka schodów. Naszą drogĊ oĞwietlał tylko szereg Ğwiateł bezpeiczeĔstwa i blask ksiąĪyca na zewnątrz. - " Czy to to?" Pytam patrząc jak stoi przed oĞwietlonym obrazem Madonny siedzącej na

tronie u boku której znajduje siĊ Ğw. Mateusz. Kiwnął głową. "DuĪo podróĪowałem. Mieszkałem w wielu miejscach. Ale kiedy opuĞciłem Włochy ponad cztery lata temu, przyrzekłem, Īe nigdy tam nie wrócĊ. Renesans siĊ skoĔczył, a moje Īycie.. cóĪ byłem gotowy aby pójĞü dalej. Ale potem usłyszałem o nowej szkole malarskiej rodziny Carracci w Bolonii, w której nauczyłem siĊ od moich mistrzów rzemiosła w tym od Rafaela. ZaczĊliĞmy malowaü wpływając na nastĊpne pokolenia artystów. Wystarczy spojrzeü na miĊkkie tekstury! IntensywnoĞü koloru i Ğwiatła! To jest po prostu.. genialne! " Mówi a w jego głosie było słychaü szacunek. Rzuciłam okiem na niego i na obrazy chcąc zobaczyü to w ten sam sposób co on. Nie tak jak ja to widziałam, jak stary, bezcenny, ledwo wiszący obraz, ale jak coĞ piĊknego, obiekt chwały, jako cud. Poprowadził mnie do nastĊpnego, a nasze rĊce siĊ splotły gdy przyszło nam podziwiaü obraz Saintiego - ciało przebite strzałami, wszystko to było tak prawdziwe i rzeczywiste, Īe aĪ drgnĊłam. W tym momencie załapałam. Po raz pierwszy zobaczyłam to samo co Damen. W koĔcu zrozumiałam, Īe prawdziwa sztuka to podróĪ przez emocje, a nie zachowanie czy interpretacja, ale dzielenie siĊ tym na zawsze. - " Musisz czuü siĊ taki.." PotrząsnĊłam głową i zacisnĊłam wargi szukając odpowiedniego słowa. "Nie wiem.. potĊĪny. JesteĞ w stanie stworzyü coĞ tak piĊknego, jak to." PatrzĊ na niego widząc, Īe z łatwoĞcią moĪe stworzyü coĞ tak piĊknego i godnego Īeby wisieü obok tego obraza. Ale on tylko wzrusza ramionami przechodząc do nastĊpnego, gdy mówi: "To coĞ innego niĪ nasze lekcje sztuki w szkole. Nie malowałem od setek lat. MyĞlĊ, Īe jestem teraz bardziej taksatorem niĪ artystą." - " Ale dlaczego? Dlaczego odpychasz od siebie taki dar? To dar prawda? MoĪe to byü coĞ wiecznego, nieĞmiertelnego, wszyscy widzieliĞmy co siĊ dzieje gdy ja próbujĊ malowaü." UĞmiecha siĊ prowadząc mnie do kolejnego obrazu, który przedstawiał Józefa i ĪonĊ Potifara. Patrzył na kaĪdy centymetr płótna, gdy powiedział: "Szczerze? Nawet nie potrafiĊ opisaü tego jak siĊ czujĊ, gdy płótno leĪy koło mnie a w rĊku trzymam sztalugĊ. Przez szeĞüset lat byłem niezwyciĊĪonym spadkobiercą eliksiru, którego pragną wszyscy ludzie! A jednak nic nie wywołuje u mnie takich emocji jak sztuka. Tworzenie to coĞ z czego bĊdziesz zawsze dobry." Odwraca siĊ do mnie gładząc rĊką mój policzek. "A przynajmniej tak wierzyłem, dopóki siĊ nie spotkaliĞmy. Bo skoro za pierwszym razem.." Kiwa głową i patrzy na mnie. "Nic nie moĪna z tym porównaü, naszej miłoĞci." - " Chyba nie przestałes malowaü dla mnie?" WstrzymujĊ oddech mając nadziejĊ, Īe nie byłam powodem upadku jego twórczoĞci. KrĊci głową odwracając głowĊ w stronĊ obrazu. "To nie miało nic wspólnego z tobą. To tylko.. rzeczywistoĞü postawiła mnie w tej sytuacji." PrzekrĊciłam oczami nie mając pojĊcia o czym on mówi. - " Okrutna rzeczywistoĞü, którą spĊdziłem z tobą." Wzdycha patrząc na mnie. PatrzĊ na niego z przeraĪeniem niepewna czy chĊ usłyszeü odpowiedĨ, gdy pytam: "Co masz na myĞli?" Widziałam jak bardzo z tym walczył. - " Realia Īycia wiecznego." Mówi, a jego oczy stają siĊ ciemne, smutne koncentrując siĊ na mnie. "RzeczywistoĞü wydaje siĊ bardzo rozległa, nieskoĔczona, mocna, bez ograniczeĔ, a prawda jest taka, Īe wszyscy znajomi umierają podczas gdy ty Īyjesz. Musisz to wszystko oglądaü, bo nie masz wyboru, musisz iĞü dalej, gdzieĞ dalej i zaczynaü wszystko od nowa. I tak ciągle. I ironią jest, Īe choü mamy dostĊp do wszystkiego, tego nie moĪemy zmieniü. To jedyny sposób, aby nasza tajemnica byla bezpieczna."

- " PoniewaĪ..." Przymilałam siĊ chcąc Īeby przestał byü tak tajemniczy i przeszedł do rzeczy. Gdy tak mówi zaczynam siĊ denerwowaü. - " PoniewaĪ istnieje prawdopodobieĔstwo, Īe coĞ zapisze siĊ w historii. Podczas, gdy ludzie dookoła starzeją siĊ i umierają, ty i ja bĊdziemy dokładnie tacy sami, bez jakichkolwiek zmian. I uwierz mi nie mija duĪo czasu, gdy ludzie zaczynają dostrzegaü to, Īe nie starzejesz siĊ. Nie mogĊ pozwoliü sobie na ryzyko, Īe nasz sekret siĊ wyda." Chwyta moje nadgarstki patrząc na mnie z takim natĊĪeniem, Īe rzeczywiĞcie czułam ciĊĪar jego szeĞciuset lat. I zawsze gdy jest taki niespokojny moim jedynym Īyczeniem jest, aby siĊ tego pozbyü. - " Czy moĪesz sobie wyobraziü, Īe Miles, Haven, Sabine odkryją prawdĊ o nas? Co by powiedzieli? Co by zrobili? Dlatego ludzie tacy jak Roman czy Drina są niebezpieczni, za bardzo afiszują siĊ z tym. Cykl Īycia jest wtedy bez znaczenia. MoĪe w mojej młodoĞci czułem siĊ lepszy, to teraz juĪ nie. I teraz wiem, Īe Īycie w naturalny sposób to jedyny sposób." - " Ale jeĪeli.. to w co wierzysz.. gdzie to nas zostawi? Chodzi mi o to, Īe powiedziałeĞ, Īe powinniĞmy to zniszczyü i Īyü normalnie. Jak moĪesz pomóc karmie skoro nie korzystasz z tego Īeby pomóc innym? Zwłaszcza jeĞli robisz to anonimowo?" MyĞlĊ o Haven mając nadziejĊ, Īe jej pomoĪe. Ale zanim koĔczĊ Damen krĊci głową i mówi: "Gdzie nas to zostawi? Dokładnie gdzie jesteĞmy. Razem. Na zawsze. Tak długo jak jesteĞmy ostroĪni i uĪywamy naszych amuletów. Podczas gdy moĪemy oceniü jak karma działa dobrze, jak Ĩle nie moĪemy. Jestem tego prostym przykładem. Niektóre rzeczy, nie waĪne jak bolesne zdarzają siĊ bez powodu. Dlatego ja albo ty nie jesteĞmy w stanie ich zrozumieü na pierwszy rzut oka, nie znając całej historii osoby. I tylko ingerujemy w dobrej wierze, ale to bĊdzie przybliĪone do okradania ich z podróĪy. CoĞ czego lepiej nie robiü." - " Powiedz mi to wprost." Mój głos jest juĪ na krawĊdzi, ale teraz juĪ o to nie dbam. "Haven przychodzi do mnie i mówi: mój kot umiera. I choü jestem pewna, Īe mogĊ ją uratowaü nigdy nie mogĊ tego zrobiü, Īeby przypadkiem nie zadała mi zbyt wielu pytaĔ i nie zaczĊła czegoĞ podejrzewaü. Dobrze, rozumiem. Nie lubiĊ tego, ale okej. Ale gdy mówi mi, Īe jej rodzice siĊ rozwodzą i to wali całe jej Īycie - powiedziała mi to bez jakiejkolwiek wiedzy, Īe moge jej pomóc, moĪe nawet odwróciü niektóre te rzeczy. Ale widząc, Īe dzieje siĊ coĞ takeigo z moim przyjacielem ty mi mówisz, Īe nie mogĊ pomóc? Bo to sprawi bałagan z jej podróĪą lub karmą, czy cokolwiek co powiedziałeĞ? To wyjaĞnij mi proszĊ jak to w takim razie pomoĪe mojej karmie, gdy bĊdĊ siedzieü i nic nie robiü." - " RadzĊ ci nie angaĪowaü siĊ." Mówi zwracając siĊ znowu w kierunku obrazów. "Rodzice Haven nadal bĊdą ze sobą walczyü, bez wzglĊdu na to co zrobisz, nawet jeĞli jakimĞ cudem opłacisz jej dom myĞląc, Īe moĪesz w ten sposób pomóc." Patrzy na mnie, dając mi znaü, Īe jest to dokładnie to co planowałam. "CóĪ pewnie w koĔcu sprzedają je aby podzieliü pieniądze i tak siĊ to wszystko skoĔczy." Wzdycha zmiĊkczając głos gdy patrzy na mnie i dodaje: "Przykro mi Ever. Nie chcĊ brzmieü jak jakiĞ styrany, stary człowiek, ale tak jest. Widziałem zbyt wiele i zbyt wiele błĊdów i nie wiem jak długo zajĊło mi uczenie siĊ tego wszystkiego. Ale nie moĪesz siĊ tego nauczyü przez jeden dzieĔ, to moĪe trwaü całe sezony, A gdy to bĊdzie trwaü, nie moĪesz na to pozwoliü." - " Jak wielu artstów malowało twój portret? Ile prezentów otrzymałeĞ od Marii Antoniny?" KrĊcĊ głową. "Jestem pewna, Īe portrety wciąĪ istnieją! Jestem pewna, Īe ktoĞ prowadził dziennik i umieĞcił w nim twoje imiĊ! A co z twoimi dniami, gdy pracowałeĞ jako model w Nowym Jorku? Co myĞlisz o tym?" - " Nie przeczĊ niczemu." Wzrusza ramionami. " Jestem próĪny, pewnym siebie narcyzem i lubiĊ siĊ dobrze bawiü." ĝmieje siĊ przekształacając swoją twarz, w tĊ której mi brakowałaseksowną, zabawną. "Ale musisz zrozumieü, Īe te portrety były na prywatne zlecenie, nawet wtedy nie mogły byü wyĞwietlane publicznie. A co do modelowania to tylko kilka zdjĊü podczas niewielkiej kampanii reklamowej. Rzuciłem to nastĊpnego dnia." - " Dlaczego wiĊc zatrzymałeĞ obrazy? To chyba naprawdĊ Ğwietny sposób na zatrzymanie

wiecznoĞci." Zaczyna mi siĊ krĊcic w głowie od tego wszystkiego. - " Problemem była praca, która stawała siĊ bardzo znana. Została wywyĪszona i cieszyłem siĊ swoją wyĪszoĞcią. " ĝmieje siĊ kiwając głową. "Byłem szalony, całkowicie tym opĊtany, niezainteresowany niczym innym. Gromadziłem zbyt wiele kolekcji, która przykuwała za duĪą uwagĊ, zanim prawidłowo oceniłem ryzyko, a nastĊpnie.." PatrzĊ na niego, a serce niemal mi pĊka gdy widzĊ obraz w swojej głowie. "A potem był poĪar." SzepnĊłam. - " Wszystko zostało zniszczone. W tym na pozór ja." Wstrzymałam oddech, gdy nasze spojrzenia siĊ spotkały. Nie bardzo wiedziałam co powiedziec. - " Zanim zgasili płomienie, odszedłem. PodróĪowałem po całej Europie, z miejsca na miejsce, jak włóczĊga. Ostatecznie osiadłem w ParyĪu, gdzie, jak wiadomo pierwszy raz siĊ spotkaliĞmy, a resztĊ znasz. Ale Ever.." Patrzy na mnie chcąc coĞ powiedzieü, ale nie musi tego wyraĪaü słowami, Īebym nie mogla siĊ wczeĞniej domyĞliü co chce powiedzieü. "Wszystko co powiedziałem.. w pewnym momencie.. moĪe długo jeszcze zostało czasu.. ty i ja bĊdziemy musieli odejĞü." Trudno mi uwierzyü, Īe nie pomyĞlałam o tym wczeĞniej. PrzecieĪ to oczywiste, Īe bĊdĊ musiała ukrywaü swój wygląd. A jednak jakoĞ cały czas udało mi siĊ to ignorowaü wmawiając sobie, Īe ze mną bĊdzie inaczej. - " Prawdopodobnie bĊdzie to niedługo." Kontynuuje wygładzając mój policzek. " Uwierz mi nie minie wiele czasu, gdy twoi przyjaciele zaczną zwracaü uwagĊ na to jak wyglądasz." - " ProszĊ." Usmiecham siĊ zdesperowana aby nadaü tej ciemnoĞci nieco koloru. "Chciałam przypomnieü, Īe Īyjemy w Hrabstwie Orange? W miejscu gdzie chirurgia plastyczna to coĞ normalnego! Bez Īadnego wyjątku jeĞli chodzi o wiek. PowaĪnie. MoĪemy tu mieszkaü w takim razie przez nastĊpne sto lat." ĝmiejĊ siĊ, ale gdy patrzĊ na Damena widzĊ jak powaĪny jest nadal. Skierowałam siĊ w stronĊ ławki siadając na nią i chowając twarz w dłoniach. "Co ja powiem Sabine?" SzepnĊłam gdy Damen usiadł obok mnie gładząc moje ramiĊ. "Jak bĊdĊ mogła sfałszowaü własną Ğmierü. " - " Damy sobie z tym radĊ, gdy przyjdzie na to czas. Przykro mi powinienem wspomnieü o tym wczeĞniej." Kiedy patrzĊ mu w oczy wiem, Īe to nie miałoby znaczenia. PamiĊtałam dzieĔ, w którym po raz pierwszy przedstawił mi pomysł abym była nieĞmiertelna, Īe nigdy nie przeszłam przez most i nie zobaczĊ swojej rodziny nigdy. Chciałam znaleĨü jakąĞ lukĊ, odkryü sposób na to wszystko - chciałam teĪ przekonaü siĊ co miało oznaczaü bycie z nim na wiecznoĞü. I to teraz. I choü nie wiem co powiem Sabine, jak wytłumaczĊ to przyjaciołom, wszystko czego chcĊ to byü z nim. To jedyny sposób, abym nie czuła pustki. - " BĊdziemy siĊ cieszyü wspaniałym Īyciem Ever, obiecujĊ ci to. Niczego nie bĊdzie ci brakowaü, ani nigdy juĪ siĊ nie bĊdziesz nudziü. Nie gdy wypróbujesz tego wszystkiego. ChociaĪ oprócz ciebie i mnie wszystkie inne relacje z ludĨmi bĊdą trwały krótko. To koniecznoĞü." WziĊłam głĊboki oddech i kiwnĊłam głową przypominając sobie, jak pierwszy raz siĊ z nim spotkałam i jak trudno mi było siĊ z nim rozstaü. Ale on po prostu siĊ usmiecha odpowiadając na moje myĞli, gdy mówi: "Wiem. MoĪna by pomyĞleü, Īe to jest łatwiejsze, prawda? Ale nigdy takie nie bĊdzie. Zazwyczaj łatwiej jest po prostu zniknąü i wszystkich ich unikaü." - " MoĪe dla ciebie łatwiej, choü nie jestem tego taka pewna kogo zostawiłeĞ." Kiwa głową wstając z ławki i wyciągając do mnie rĊce. "Jestem próĪnym i samolubnym

człowiekiem, co mogĊ powiedzieü?" - " Nie o to mi chodziło.." Potrząsam głową. "Ja tylko.." - " ProszĊ." Patrzy na mnie. "Nie musisz mnie broniü. Wiem jaki jestem, albo przynajmniej jaki byłem kiedyĞ." Prowadzi mnie do obrazów, które wczeĞniej oglądaliĞmy, które on chciał zobaczyü. Wiedziałam, Īe jeszcze nie był gotowy do pracy. Jeszcze. KaĪdy kto porzucił swoją pasjĊ, zasługuje na drugą szansĊ. PuĞciłam rĊkĊ i zamknĊłam oczy manifestując duĪe płótne, duĪy wybór pĊdzli, farb i innych przyrządów potrzebnych do malowania. - " Co to jest?" Patrzy miĊdzy mną a sztalugami. - " Łał to naprawdĊ musiał byü długi czas skoro nie jesteĞ w stanie tego rozpoznaü." UĞmiecham siĊ. Patrzy na mnie intensywnie, niezachwianie, ale patrzyłam na niego z taką samą siłą. - " PomyĞlałam, Īe zrobi ci siĊ miło, jeĪeli bĊdziesz mógł malowaü, podczad gdy otaczają ciĊ twoi przyjaciele." Wzruszyłam ramionami patrząc jak chwyta pĊdzel machając nim w dłoni. "PowiedziałeĞ, Īe moĪemy robiü co chcemy tak? ĩe normalne zasady przestały obowiązywaü? ĩe to nie był dobry wybór?" Patrzy na mnie dając mi do zrozumienia Īebym uwaĪała. - " A jeĪeli tak, to powinienes namalowaü coĞ tutaj. Stworzyü coĞ piĊknego, wiecznego, tak jak oni. I jak tylko skoĔczymy powiesimy go obok. Zachowując anonimowoĞü oczywiĞcie." - " MyĞlałem, Īe juĪ chwile gdy moje obrazy są uznawane, juĪ minął." Mówi patrząc na mnie a w oczach było widaü radoĞü. - " Dobrze." Kiwam głową dłonią wskazując w stronĊ pustego obrazu. " Spodziewam siĊ czystego geniuszu, a nie ego. PowinieneĞ juĪ zacząü. W przeciwieĔstwie do nas ta noc nie jest wieczna." Rozdział 24 Rzuciłam okiem na Damena i na obraz przyciskając dłoĔ do piersi, poniewaĪ całkowicie odebrało mi mowĊ. Wiedziałam, Īe powinnam coĞ powiedzieü, ale nie mogłam opisaü tego co stało przede mną. Absolutnie Īadne słowa nie mogły tego opisaü. - " To takie.." Przerwałam czując, Īe nic nie jest warte tego obrazu. "To bardzo piĊkne i.. i nie moĪliwe, Īe to ja!" ĝmieje siĊ spotykając mój wzrok, gdy mówi: "Oh to ty." UĞmiecha siĊ. "W rzeczywistoĞci to wcielenie wszystkich twoich wcieleĔ. Rodzaj kompilacji z ostatnich czterystu lat. Ognieste włosy i kremowa skóra pochodzą z czasów gdy ĪyłaĞ w Amsterdamie, pewnoĞü siebie i przekonanie z Puritan, pokora i wewnĊtrzna siła z ParyĪa, strój i zalotne spojrzenie z Londynu, a twoje oczy.." Wzrusza ramionami zwracając siĊ do mnie. "One pozostają takie same. Niezmienne, wieczne bez wzglĊdu na wszysto." - " A teraz?" SzepnĊłam koncentrując wzrok na obrazie. PomyĞlałam, Īe to najprawdopodobniej najpiĊkniejszy obraz jaki kiedykolwiek widziałam, ale wciąĪ nie mogłam uwierzyü, Īe to ja jestem na nim. "Która czĊĞü pochodzi z teraĨniejszoĞci? Inna niĪ oczy." UĞmiecha siĊ. "Twoje skrzydła oczywiĞcie." Odwróciłam siĊ myĞląc, Īe to Īart, ale gdy spojrzałam ponownie na jego twarz wiedziałam, Īe

tak nie jest. - " Wiem, Īe nie moĪesz ich całkiem zobaczyü." Skinął głową. "Ale uwierz mi, one tam są. Są dla mnie jak dar, na który nie zasługujĊ, ale dziĊkuje za niego kaĪdego dnia." - " ProszĊ. Nie jestem tak anielska jak siĊ wydaje. Szczególnie nie ostatnio i dobrze o tym wiesz." Dodałam myĞląc, Īe chciałabym mieü ten obraz u siebie i móc go powiesiü w pokoju, ale wiem, Īe lepiej Īeby został tutaj. - " JesteĞ pewna?" Patrzy na swój piĊkny obraz i na pozostałe obrazy wiszące wkoło nas. - " OczywiĞcie." SkinĊłam. "WyobraĨ sobie jaki bĊdzie chaos jak znajdą ten obraz profesjonalnie oprawiony i powieszony na Ğcianie. I chodzi mi tu o zamieszanie w dobrym znaczeniu tego słowa. PomyĞl tylko o tym ilu ludzi zostanie sprowadzonych Īeby zbadaü skąd pochodzi, jak siĊ tu dostał i kto go stworzył." Przytakuje patrząc na obraz po raz ostatni i odwracając siĊ od niego. Ale chwyciłam jego rĊkĊ i przycisnĊłam go z powrotem do siebie. "Hej nie tak szybko. Nie uwaĪasz, Īe powinien mieü nazwĊ? No wiesz dodaü tablicĊ z brązu taką jak mają wszystkie obrazy?" Spogląda na zegarek roztargniony. "Nigdy nie byłem dobry z nadawaniem tytułu moim pracom, zawsze dawałem cos oczywistego. No wiesz: kosz owoców, czerwone tulipany." - " No chyba nie nazwiesz go Ever z Aniołami, albo czymĞ w tym stylu. Wiesz tak na wszelki wypadek gdyby ktoĞ mnie przez przypadek nie poznał. Ale co powiesz o czymĞ w rodzaju... historii? Mniej dosłownie, bardziej geograficznie." Patrzyłam na niego i przechyliłam głowĊ decydując siĊ skorzystaü z momentu. - " JakieĞ sugestie?" Patrzy na mnie krótko, po czym jego wzrok zaczyna błądziü. - " MoĪe.. zachwyt.. lub czar.. albo coĞ takiego? " ZacisnĊłam usta mocno. - " Zachwyt?" Odwraca siĊ do mnie. - " No oczywiĞcie jest to jakiĞ zachwyt jeĪeli uwaĪasz, Īe przypomina mnie. " ĝmiejĊ siĊ patrząc jak w jego oczach pojawiają siĊ iskierki i równieĪ zaczyna siĊ Ğmiaü. - " Zachwyt." Kiwa głową znowu patrząc mi w oczy. "Ale musimy załoĪyü tą tablicĊ szybko, obawiam siĊ, Īe.. " Kiwam głową i zamykając oczy wyobraĪając sobie w głowie tablicĊ: " Co siĊ uĪywa dla artysty - anonimowoĞü czy nieznanoĞü?" - " Cokolwiek." Mówi poĞpiesznie, niespokojnie, chĊtnie aby wyjĞü juĪ. Wybrałam nieznany poniewaĪ lubiĊ sposób wypowiadania tego słowa. Pochyliłam siĊ do przodu, aby zobaczyü swoje dzieło pytając: " Co o tym sądzisz?" - " MyĞlĊ, Īe powinniĞmy uciekaü!" Chwyta mnie za rĊkĊ i ciągnie za sobą poruszając siĊ tak szybko, Īe moje nogi ledwo dotykają ziemi. BiegliĞmy w dół przez seriĊ wielkich sal. Gdy byliĞmy przy drzwiach wyjĞciowych nagle zawył alarm. - " O mój BoĪe!" KrzyknĊłam zaczynając panikowaü. Jego głos był ochrypły gdy powiedział : "Nie planowałem tu byü tak długo.. nie wiedziałem.." Zatrzymuje siĊ przy drzwiach, gdy klatka ze stali zaczyna siĊ zamykaü. Odwróciłam siĊ do niego, moje serce niemal stanĊło w miejscu, zaczĊłam siĊ pociü z nerwów. Zdawałam sobie sprawĊ z kroków za nami i z dzwoniącego dzwonka. Stałam obok niego w milczeniu nie mogąc siĊ ruszyü, krzyczeü. ZamknĊłam oczy w głĊbokiej koncentracji wzywając skomplikowany system alarmowy aby siĊ wyłączył.

Ale jest juĪ za póĨno. Są tutaj. WiĊc podniosłam dłoĔ w obronie gotowa, by siĊ poddaü. Ale kiedy klatka niemal siĊ zamknĊła, nagle znalazłam siĊ w Summerlandzie na wielkim polu pełnym kwiatów. Lub conajmniej myĞlałam, Īe był to Summerland. Damen przeniósł nas bezpiecznie do samochodu kierując siĊ do domu. I tak znaleĨliĞmy siĊ w Ğrodku ruchliwej autostrady. SłyszeliĞmy tylko trąbiące samochody, poĞlizgi, gdy próbowaliĞmy ustaliü gdzie siĊ znajdujemy. - " Nie sądzĊ, Īeby był to Summerland." MówiĊ patrząc jak Damen wybucha Ğmiechem, okropnie zaraĨliwym, tak Īe od razu zrobiło mi siĊ lepiej. - " Co powiesz na takie wyrwanie z rutyny?" NIe moĪe siĊ opanowaü ze Ğmiechu co chwila siĊ trzĊsąc. - " Prawie dostałam zawału serca. MyĞlałam, Īe na pewno.." Złapałam oddech i potrząsnĊłam głową. - " Chwila obecna. " Ciągnie mnie do siebie. " Czy nie obiecywałem ci, Īe zawsze bĊdĊ dbał o ciebie i nigdy ci nie zaszkodzĊ?" Kiwam głową pamiĊtając jak mi to obeicywał, ale niestety w mózgu miałam wyryte tylko ostatnie kilka minut. " Jak twój samochód? Nie sądzisz, Īe by siĊ przydał?" Zamyka oczy przenosząc obok nas BMW, albo moĪe coĞ innego, nie byłam w stanie okreĞliü bo wyglądały podobnie. - " Czy moĪesz sobie wyobraziü, Īe mieliĞmy samochód a nastĊpnie zniknął?" Przetrzymuje dla mnie drzwi. " Kamery bezpieczeĔstwa!". Zamyka oczy. PatrzĊ jak szeroki uĞmiech rozprzestrzenia siĊ na jego twarzy. Zdałam sobie sprawĊ, Īe ta sytuacja trochĊ go bawi. Te ostatnie minuty niebezpieczeswta stały siĊ dla niego eksyctujące. - " To było przed tym jak go wcisnąłem." Spogląda na mnie. " Ale wiesz, Īe to ja czĊĞciowo jestem za ciebie odpowiedzialny. Po tym wszystkim jesteĞ jedną z tych osób, które przekonały mnie do zrelaksowania siĊ." PatrzĊ na niego szeroko otwartymi oczami. Moje tĊtno nie mogło powróciü do normalnego działania, to zbyt długo nie widziałam go tak szczĊĞliwego, beztroskiego, takiego gdy po raz pierwszy zwróciłam na niego uwagĊ. - " Co dalej?" Patrzy na mnie kładąc rĊkĊ na moim kolanie. - " Hmm, dom?" PatrzĊ na niego zastanawiając siĊ jaka wycieczka mogłaby przebiü to. Patrzy na mnie wyraĨnie grając na czas. "JesteĞ pewna? Bo moĪemy zostaü tak długo jak chcesz, nie chcĊ ĪebyĞ nudziła siĊ ponownie." - " MyĞlĊ, Īe niedoceniałam nudĊ." ĝmiejĊ siĊ. " Zaczynam to własnie dostrzegaü." Damen kiwa głową nachylając siĊ w moją stronĊ i dotykając ustami mojego policzka a potem patrząc na drogĊ. ĝmiejĊ siĊ przesuwając go z powrotem w kierunku jego miejsca. "NaprawdĊ myĞlĊ, Īe szczĊĞcia jak na jedną noc wystarczy." - "Jak chcesz." UĞmiecha siĊ dotykając jeszcze raz mojego kolana a potem odwracając siĊ i koncentrując siĊ na drodze do domu.

Rozdział 25 Nawet jakbym miała nadzieję, że Munoz zdążył już zabrać Sabine na kolację, gdy wjeżdżam na parking przed domem dostrzegam w bocznym lusterku jego samochód. Wcześnie. O 10 minut za wcześnie. Tym samym miałam tylko dziesięć minut na to żeby pójść na górę i przebrać się w coś mrocznego. - " Ever?" Wychodzi ze swojego samochodu trzymając w dłoni klucze. "Co ty tu robisz?" Przechyla głowę zbliżając się do mnie na tyle blisko, że mogłam rozpoznać, że używa dezydorantu Axe. Przerzuciłam torbę przez ramię zatrzaskują drzwi mojego samochodu o wiele mocniej niż planowałam. " Zabawne, faktycznie to ja tu mieszkam." Patrzy na mnie przez chwilę nie bardzo pewien czy mówię prawdę. " Ty tu mieszkasz?" Skinęłam głową odmawiając powiedzenia czegokolwiek. - " Ale.." Patrzy się na mnie przybierając kamienny wyraz twarzy i podchodząc blizej przez trawnik. "Ale to dom Sabine tak?" Miałam ochotę powiedzieć mu, że nie to Toskania, Laguna Beach, a dom Sabine nie jest otwarty dla wszystkich. Ale gdy mam zamiar powiedzieć coś więcej Sabine już jest niedaleko nas. Wyskakuje z samochodu mając w sobie zbyt wiele entuzjazmu, gdy mówi: "Oh Paul! Przepraszam za spóźnienie - w pracy było istne szaleństwo próbowałam to wszystko zostawić, ale nie było żadnego sposobu.." Potrząsa głową patrząc na niego w sposób, który jest zbyt zalotny jak na pierwszą randkę. "Dasz mi chociaż minutkę? Za chwilę będę gotowa. Nie powinno zając mi to dużo czasu." Paul? Rzuciłam okiem na nich, zwracając uwagę na przemiły ton jakiego Sabine używała. To było zbyt intymne. Zbyt szybko. Powinna mówić do niego Panie Munoz, jak my w szkole jesteśmy do tego zmuszeni. Co najmniej do końca tej nocy, oczywiście potem rozejdą się swoimi drogami.. Pan Munoz uśmiecha się przeczesując swoje faliste, brązowe włosy tak jakby się nimi chwalił. To znaczy mam na myśli to, że ma fajne włosy nie oznacza, że musi się z nimi tak afoszować. - " Jestem kilka minut wcześniej." Mówi nie odrywając od niej wzroku. "Więc proszę, poczekam tyle ile będzie trzeba. Bardzo dobrze rozmawia nam się tutaj z Ever." - " Więc już się spotkaliście?" Sabine chywta teczkę w drugą rękę patrząc na nas. Potrząsam głową niemal krzycząc: "Nie!" zanim zdąrzyłam się powstrzymać. Byłam niepewna czy odpowiedziałam na jej pytanie czy miałam na myśli całą sytuację. Ale i tak to jest niejednoznaczne a ja nie mogę już tego odwołać. " To znaczy tak spotkaliśmy się, ale dopiero teraz." Wstrzymałam oddech i zwęziłam oczy jakbym była szalona. "Chodzi mi o to, że nigdy wcześniej się nie spotkaliśmy." Patrzę na nich wiedząc, że uważają, że dziwnie się zachowuję. "Tak czy inaczej, on ma rację. Przygotuj się na górze.." Pokazuję palcem na Pana Munoza, ponieważ w żadnym przypadku nie byłam zdolna powiedzieć do niego Paul. " A my po prostu poczekamy tu aż będziesz gotowa." Uśmiecham się chcąc utrzymać go na zewnątrz z dala od mojego domu.

Ale niestety Sabine ma większe maniery ode mnie. Ledwo skończyłam zdanie, gdy ona już dodaje: "Nie bądź śmieszna. Zapraszam. Będziesz mógł odpocząć. Ever możesz zamówić pizzę albo coś innego, ponieważ nie miałam czasu aby dostać się do sklepu." Przeciągałam idąc w stronę domu na tyle ile mogłam. Specjalnie ociągałam nogi. Częściowo w proteście, a częściowo dlatego, że nie mogłam ryzykować. Sabine otwiera drzwi zerkając za ramię, gdy mówi: "Ever? Okej? Smakuje ci pizza?" Wzruszyłam ramionami przypominając sobie, jak musiałam się zmusić żeby zjeść dwie kromki chleba, które Sabine mi zostawiła, a gdy tylko wyszła od razu je wyrzuciłam. " Tak. Mam pracę." Powiedziałam myśląc, że to będzie dobra okazja by jej to powiedzieć wiedząc, że nie będzie wydziwiać przy Panie Munozie. - " Masz pracę?" Gapi się na mnie z szeroko otwartymi oczami. - " Tak. Nie mówiłam ci?" - " Nie." Z tego jak na mnie patrzyła wiedziałam, że nie wyniknie nic dobrego. "Na pewno nie o tym." Wzruszyłam ramionami udając, że jest mi to obojętne. " Oh w takim razie mówię. Jestem oficjalnie zatrudniona." Mówię to śmiejąc się, tak że nawet mi wydaje się to fałyszywe. - " A gdzie pracujesz?" Pyta obniżając głos. - " Downtown. W miejscu, które sptrzedaje książki i rzeczy. " Sabine przekręca oczami. - " Słuchaj. Dlaczego nie pogadamy o tym później? Chyba jesteście spóźnieni. " Spoglądam w kierunku salonu, gdzie Munoz siedzi na kanapie. Sabine również na niego patrzy, a jej twarz jest ponura, gdy mówi cicho i pilnie: " Cieszę, że znalazłaś pracę Ever i nie zrozum mnie źle. Po prostu chciałam wiedzieć, to wszystko. Będziemy musiel znaleźć zastępstwo na twoje miejsce. Dobrze porozmawiamy o tym później. Dzisiaj w nocy, kiedy wrócę."

Rozdział 26

Przy okazji udałam sie do Haven, gdzie wszyscy już się zebrali. Patrzyłam jak Haven stoi tuz przy oknie, koło którego znalazła kota mówiąc kilka słów w pamięci do Charm i tuląc ją do piersi. - " Hej." Szepnęłam prześlizgując się obok Damena i patrząc na bliźniaczki. "Co przegapiłam?" Uśmiecha się patrząc na mnie, gdy myśli: niektóre łzy były przelane, czytane wiersze. Mimo tego wiedziałam, że w końcu wybaczy mi za spóźnienie. Kiwam głową decydując sie pokazać Damenowi powód mojego spóźnienia - prezentując wszystko po kolei. Oglądam jak Haven rozsypuje prochy Charm nad ziemią, a obrazy z mojego umysłu wędrują do Damena. Prześlizguje się w moją stronę pocieszając mnie i wprowadzając bukiet czerwonych tulipanów na moje ręce - pojawiają się i znikają nim ktoś zdąży je zobaczyć. Czy to naprawdę takie złe? Spogląda na mnie. Patrzę jak brat Haven wyciera nos stojąc z

kolegami po środku pokoju. Gorzej. Potrząsam głową zastanawiając się dlaczego spośród wszystkich ludzi akurat Munozowi zdecydował się zaufać. Zbliżyłam się opierając głowę na jego ramieniu, gdy dodaję: "A bliźniaczki? Co one tu robią? Myślałam, że baly się wyjść na dwór." Stoję obok Haven, która wyglądała prawie tak jak zawsze - ciemne oczy, szminka, zmeniła tylko strój na bardziej uroczysty. Romy inspirowała się The All American, a wygląd Rayne pochodził z Hot Topic. Wątpię, że faktycznie były w sklepie. Pewnie Damen stworzył to wszystko dla nich. Kręci głową mocniej chwytając moje ramię, gdy wyłapał moje myśli. Mylisz się. Wyszly na zewnątrz. Są chętne do odkrywania świata poza telewizorem, czasopismami, a moją bramą. Wierz lub nie same wybrały te stroje. Same nawet za nie zapłaciły. Korzystały oczywiście z pieniędzy, które im dałem. Wczoraj centrum handlowe dziś pogrzeb kota a jutro? Kto wie? Odwraca się uśmiechając się w taki sposób, że jego twarz promienieje. - " Nie powinniśmy czegoś przynieść? No wiesz kwiatów, albo czegoś?" Pytam. - " Przynieśliśmy." Damen kiwa głową przyciągając usta do mojego ucha i szepcząc: "Nie tylko kwiaty przynieśliśmy." wskazuje na ogromny bukiet kolorowych wiosennych kwiatów. "Ale również hojną wpłatę na ASPCA pamięci Charm. Mam nadzieję, że będzie zadowolona." - " pomagamy ludziom anonimowo?" Patrzę na niego bardzo tęskniąc za tym kiedy będę mogła mieć go znów przy sobie. "Myslałam, że się temu sprzeciwiałeś?" Patrzy na mnie spojrzeniem którego nie mogłam rozgryźć. Ale gdy tylko chcę dodać cos więcej przychodzi Josh. Przyglądał się bacznie Haven upewniając się, że go nie usłyszy gdy mówi: "Sluchaj, potrzebuję twojej pomocy. Zawiodłem." - " Jak?" Przekręcam oczami nawet jeśli odpowiedź pojawiła się w mojej głowie. Wkłada ręce do kieszeni, a barwione na czarno włosy opadają mu na oczy, gdy mówi: " Mam jej kotke. Ten facet w moim zespole - jego dziewczyna ma kotke i pomyślalem, że to jej pomoże jej zapomnieć o Charm więc wziąłem czarnego, ale teraz nie chce nawet ze mna rozmawiać. Mówi, że nie rozumiem. Jest cholernie wściekła." - " Jestem pewna, że się uspokoi, po prostu musisz dać jej trochę czasu, jest teraz.." Ale on juz potrząsa głową przerywając mi: "Żartujesz? Słyszałaś ją? " Patrzy na mnie. " Charm była dla niej jak dziecko, którego nie można tak łatwo zastąpić." Kręci głową i odwraca wzrok. - " Każdy musi kiedyś stracić swoje zwierzątko domowe. Jestem pewna, że jeżeli.." Przerwalam ponieważ gdy na niego spojrzałam wiedziałam, że nic nie wskuram. - " Nie ma mowy." Rozkłada ręcę patrząc na nią. "Chodziło jej o to. Jest smutna z powodu Charm a wściekła na mnie, a teraz mam tego kota na tylnym siedzeniu samochodu i nie mam pojęcia co z nim zrobić. Nie mogę wnieść go do domu, mama mnie zabije, a Miles nie może go wziąść i pomyślałem, że może ty byś go chciała." Patrzy to na mnie to na Damena. Biorę głęboki oddech i spojrzałam na bliźniaczki wiedząć, że bardzo by tego chciały. Ale co się stanie z nim gdy wrócą do Summerlandu? Czy możliwe jest przeniesienie kota razem z nimi? Albo jeżeli one staną się naszym obowiązkiem? Ale gdy patrzę na nie z powrotem Romy uśmiecha się, a Rayne wykrzywia się i zrozumialam, że kot może być bardzo pomocny. Patrzę na Damena i gdy nasze spojrzenia się spotkały wiem, że myśli o tym samym co ja.

Kierujemy się za Joshem w stronę samochodu, gdy mówi: "Zobaczmy co tu mamy."

- " O mój Boże. Poważnie? On jest naprawdę nasz? Serio?" Romy kołysze małego, czarnego kotka i patrzy pomiędzy nas. - " Tak jest wasz." Damen kiwa głową. "Ale musicie podziękować Ever to był jej pomysł a nie mój." Romy patrzy na mnie a uśmiech rozprzestrzenia jej się po całej szerokości twarzy, podczas gdy twarz Rayne jest taka sama. - " Jak ją nazwiemy? " Romy spogląda między nami a potem koncentrując się wyłącznie na Rayne. "I nie mów tylko, że Jinx bo ten kotek zasługuje na swoje własne imię." Przytula go mocno do piersi calując go w czubek głowy. "I zasługuje na dużo lepsze imię niż Jinx." Patrzę na nie chcąc zapytać się co się stało, gdy Rayen mowi: "To przeszłość. Romy musimy znaleźć idealne imię. Coś silnego i mistycznego, coś naprawdę godnego tego kotka." Siedzimy w czwórkę rozkładając się na krzesłach i kanapie w domu Damena. Damen i ja dzielimy się poduszką a nasze ręce są splecione w naszych umysłach. Myslalam nad odpowiednim imieniem dla kotka, gdy w końcu powiedziałam: " Może Luna? " Spojrzałam na nie mając nadzieję, że będzie się im podobać. "No wiecie jak łacińska nazwa księżyca." - " Proszę." Rayne przekręca oczami. "Wiemy co znaczy Luna. W istocie jestem pewna, że znamy lepiej łaciński niż ty." Kiwam głową próbując zachować spokój, gdy mówię: "No cóż pomyślałam, że to dobre imię skoro koty są połączone z księżycem." Przerwałam ponieważ, gdy spojrzalam na jej twarz wiedziałam, że i tak to nic nie da. - " Kiedyś mówiono, że koty są dziećmi księżyca." Damen mówi decydując się ratować mnie, ale tez udowodnić raz na zawsze im, że powinny mnie szanować. " Bo jak księżyc, oboje wracają nocą do życia." - " To może powinnismy nazwać ją Dziecko Księżyca." Mówi Rayne kiwając głową, a potem dodając: "Tak, to jest to! To o wiele lepsze niż Luna." - ' Nie, nie jest." Romy patrzy w dół na kota śpiącego na jej kolanach gładząc go po uszach. "Dziecko Księżyca jest złym imieniem. Lumpek. Nazwa powinna składać się tylko z jednego słowa. Jak dla mnie do tego kotka pasuje Luna. To co? Nazwiemy go tak?" Spogląda pomiędzy nas licząc na to, że zobaczy trzy przytakujące głowy, ale jedna na wyraźnie chce mi zrobić na złość nie ruszając się. - " Niestety Rayne. " Damen obejmuje moją rękę. " Obawiam się, że większość jest za. " Kiwa głową manifestując fioletową wstązkę zawieszoną na szyi kota. Romy i Rayne pisknęły z zachwytu, gdy pojawiło się aksamitne łózko. "Być może należy umieścić ją tam teraz." Mówi. - "Ale jej jest tak wygodnie!" Skowyczy Romy nie chcąc się z nią rozstawać. - " Tak ale my również musimy się uczyć, prawda?" Patrzę na bliźniaczki a następnie wstaję kładąc Lunę w jej nowym łóżku i stojąc obok upewniając się, że zasnęła zanim z powrotem wróciłam do Damena. Usiadłam naprzeciwko niego krzyżując nogi i kładąc ręce na kolanach bardziej posłuszna niż kiedykolwiek. Gotowa na wszystko co Damen zaplanował. Co to? przesunęłam nogi prostując je.

- " Magia." Kiwa głową zerkając na bliźniaczki. " Konieczne jest abyśmy ćwiczyli codziennie jeśli chcemy je odesłać." - " Jak ćwiczysz?" Spytałam zastanawiając się, czy coś podobnego zamierzał nauczać Jude. "Chodzi mi o to czy masz jakieś ćwiczenia albo testy jak w szkole?" Damen wzrusza ramionami. "To bardziej szereg medytacji i wizualizacji, choć bardziej intensywne i dłuższe niż te dzięki której po raz pierwszy zabrałem cię do Summerlandu, ale z czasem nie będzie wymagać to dużo czasu i wysiłku. Nawet bliźniaczki, które wywodzą się z potężnej linii czarownic obawiam się, że wrociły do pierowszego etapu. Choć mam nadzieję, że dzięki regularnym praktykom odzyskają swoje umiejętności w odpowiednim czasie." - " Jak długo masz na myśli odpowedni czas?" Pytam gdy dodaję w myślach: Jak szybko nasze życie wróci do normy? Damen wzrusza ramionami. "Kilka miesięcy. Może trochę dłużej. " - " Czy Księga Cieni może nam pomóc?" Zdałam sobie sprawę za późno, że nie powinnam o to pytać. - " Masz Księgę Cieni?" Mówi Romy stojąc i gapiąc się na mnie. Rzuciłam okiem na Damena widząc, że nie jest za bardzo z tego zadowolony, ale mając nadzieję, że księga może nam pomóc dodaję: "Właściwie to jej nie mam, ale mam do niej dostęp." - " Naprawdę? Prawdziwa Księga Cieni?" Rayne powiedziała to w taki sposób, że zabrzmiało to jak pytanie, ale wiedzialam, że nie o to jej chodziło. - " Nie wiem." Wzruszyłam ramionami. "Czy istnieje więcej egzemplarzy?" Patrzy na Romy kręcąc głowa i przewracając oczami, gdy Damen mówi: "Nie wiem, ale z opisu Ever wywnisokowałem, że jest prawdziwa i bardzo potężna. Zbyt silna dla ciebie w tej chwili. Ale może kiedyś, gdy zrobisz postępy rozważymy to." Romy i Rayne już nie słuchają go ponieważ wstają z miejsca i mówią: "Weź nas tam. Musimy ją zobaczyć. Prosimy."

Rozdział 27

- " Jak możemy się tam dostać?" Romy szepcze stojąc tuż obok nas i patrząc na drzwi. Na jej twarzy było widać, że jest ostrozna, skoncentrowana. - " Ha!" Rayne potrząsa głową. " To dla nich łatwe. Wszystko co muszą zrobić to otworzyć drzwi umysłem." - " Prawda." Uśmiecham się. "Ale klucz by się też przydał." Nie chciałam patrzeć na Damena ponieważ wiedziałam, że zobaczę złość. - " Więc tu pracujesz." Mówi Romy wchodząc do środka i rozglądając się wkoło. Przemieszczała się wolno, ostrożnie, jakby nie chciała niczego zepsuć. Kiwam głową kładąc palec na ustach tym samym dając znak, żeby byli cicho, gdy ich prowadziłam w stronę zaplecza. - " Ale jeśli sklep jest zamknięty, a tylko my tu jesteśmy to dlaczego mamy być cicho?" Mówi prawie krzycząc Rayne a jej wysoki głos odbija sie od ścian. Otworzyłam drzwi do zaplecza i weszłam do środka każąc im poczekać i konsultując się w korytarzu z Damenem. - " Nie lubię tego." Mówi, a jego ciemne oczy skupiają się na mnie. Skinęłam bardzo dobrze zdając sobie z tego sprawę, ale postanowiłam nie odpuszczać. - " Ever mówię poważnie. Nie masz pojęcia w co nas pakujesz. Ta książka jest potęzna i jeśli dostanie się w niepowołane ręce będzie niebezpiecznia" Potrząsam głową mówiąc: "Słuchaj, bliźniaczki znają rozmiar magii znacznie bardziej niż ty i ja. I jeżeli się nie martwią to co może się złego stać?" Patrzy na mnie odmawiając ruszenia się. " Są o wiele lepsze sposoby." Westchnęłam zaczynając się frustrować. " Zachowujesz się jakbym chciała ich wprowadzić w czarną magię, a chcę tego co ty, aby poszerzyć ich moc." Mówię mając nadzieję, że nie dopatrzy sie drugiego sensu w moim zdaniu, że spędzilam ostatnio wiele godzin nad zrozumieniem słów tej książki i że zamierzam zmusić Romana by oddal antidotum. Wiedziałam, że lepiej to przemilczeć. Damen by tego nie zaakceptował. - " Są lepsze sposoby robienia tego." Mówi a jego głos brzmi cierpliwie. "Mamy moje lekcje, po prostu daj mi trochę czasu." - " Ile czasu? tydzień? Miesiąc? Rok?" Kręcę głową. "Może nie mamy tyle czasu, czy kiedykolwiek o tym pomyślałeś?!" - " My?" Jego brwi się marszczą patrząc na mnie badawczo. Próbował wyczytać coś z moich oczu, ponieważ umysł zablokowałam. - " My, one, ktokolwiek." Wzruszyłam ramionami wiedząc, że lepiej będzie jak już pójdziemy. "Pozwól mi tylko pokazać im książkę, aby sprawdzić, czy jest prawdziwa. Nie wiem nawet czy ona działa, może moja reakcja była zbyt optymistyczna. Chodź Damen. Proszę? Przecież to nie będzie boleć, prawda?" Patrzy na mnie w przekonaniu, że to może boleć za bardzo. - " Jeden szybki rzut oka. Czy jest prawdziwa czy nie. Potem wracamy z powrotem do domu i dokańczamy lekcję dobrze?" Ale on nic nie mówi. Stoi i tylko się patrzy na mnie.

Skierowałam się w stronę krzesla po drugiej stronie biurka pochylając się w stronę szuflady, gdy Rayne się odezwała: "Jak wiesz słyszałyśmy wszystko. Nasz słuch jest wyjątkowo dobry. Może powinnas pozostać przy telepatii." Postanowiłam ją zignorować. Umieścilam rękę na zamku, zamknęłam oczy i otworzyłam go swoim umysłem. Rzuciłam okiem na Damena gdy grzebalam w środku. Przekartkowałam stos papierów, folderów. Przerzucilam kalkulator i dostałam sie w końcu na dno szuflady. Chwyciłam książkę i położyłam ją na biurku. Poczułam mrowienie w palcach i szum w uszach na skutek energii wydobywającej się z niej. Bliźniaczki ruszyly do przodu patrząc na starożytny tom z większym szacunkiem niż kiedykolwiek przedtem wiedziałam. - " Więc co o tym myślicie? jest prawdziwa?" Moje spojrzenie strzelało między nimi. Księga wywołala na mnie tak ogromne wrażenie, że ledwo mogłam uformować zdanie. Romy pochyla głowę i patrzy dziwacznie, Rayne podchodzi bliżej i otwiera ją na pierwszą stronę. Otworzyły oczy szeroko i westchnęły z zachwytu. Rayne usiadła na brzegu biurka wpatrzona w Księgę, a Romy podeszła do mnie i kucnęła dotykając jej. Dotykały szeregu znaków, które znajdowaly się w tej księdze. Wiedziałam, że to co dla mnie było niezrozumiałe, one doskonale rozumiały. Spojrzalam na Damena, który stał bezpośrednio za nimi. Jego twarz nie wyrażała żadnych emocji. Za to bliźniaczki chichotały i trącały się łokciami przerzucając kolejne strony Księgi. - " Więc?" Mówię nie mogąc wytrzymać niepewności. - " Prawdziwa." Rayne kiwa głową a jej wzrok nadal jest skupiony na Księdze. " Ktokolwiek ją tu położył, wiedział czym jest." - " To znaczy, że jest ich wiele?" Przekręciłam oczami patrząc na nie obie. - " Oczywiście." Romy kiwa głową. "Jest ich tona. Księga Cieni to tylko ogólna nazwa tej książki. Powstała dlatego, że Księgi muszą być przechowywane w cieniu, ze względu na ich treść." - " Racja." Potwierdziła Rayne." Ale niektórzy mówią, że to tez dlatego, że często były odczytywane i zapisywane przy świecach, które rzucały na nie cień." Romy wzrusza ramionami. " Tak czy inaczej sa napisane za pomocą kodu aby uniknąc tego, że wpadną w niepowołane ręce. Ale są tak potężne, że.." Dotknęła stronę, na której byl narysowny fioletowy pantofel. "Są niezwykle rzadkie i trudne to znalezienia. Ukryte." - " Więc jest potężna i prawdziwa?" Powtarzam wymagając potwierdzenia jeszcze raz. Rayne patrzy na mnie przytakująco kiwając głową, a jej siostra rownież kiwa mowiąc: "Możesz rzeczywiście poczuć energię z niej. To bardzo potężne zapewniam cię." - " Więc myślisz że to będzie przydatne? Myślisz, że może nam pomóc w zaspokojeniu.. twoich potrzeb?" Zapytałam patrząc na nie i mając nadzieję, ze potwierdzą. Bałam się spojrzeć na Damena, ponieważ wiedziałam co zobaczę. - " Jesteśmy jakby trochę zardzewiały, więc nie możemy powiedzieć tego na pewno." Mowi Romy. - " Mów za siebie." Mówi Rayne przerzucając strony z powrotem znajdując w końcu stronę, którą chciała znowu zobaczyć. Powtarza potok słów nie zatrzymując się nawet, jakby to był jej ojczysty język. "widzisz to?" Pokazuje mi falę swiateł unoszących się w powietrzu, ktore migają a potem znikają. "Nie do końca zardzewiałe jak powiedziałaś."

- " Tak, ale od momentu, gdy stanął w płomieniach mineło sporo czasu." Mówi Romy rozkładając ręce i marszcząc czoło. - " Stanął w płomieniach?" Rzuciłam okiem na Damena. Miał rację, jeżeli dostanie się w niepowołane ręce będzie niebezpieczna. Ale Romy i Rayne tylko się śmieją obejmując siebie i mówiąc: Ha! Nabrałyśmy cię! Haha!" - " Jesteś zbyt naiwna." Rayne mówi. - ' A wy oglądacie zbyt dużo telewizji." Wzięłam księgę zamykając ją z trzaskiem i odkładając ją. - " Czekaj! nie możesz tego zabrać! Potrzebujemy jej!" Stanęły przede mną próbując mi ją wyrwać. - " To nie należy do mnie. Więc nie możemy jej zabrać do domu tak po prostu" Powiedziałam trzymając ja poza ich zasięgiem. - " Ale jak mamy odzyskać naszą magię, jeżeli zostawisz ją tutaj?" Krzyczy Romy. - " Własnie." Rayne przyłącza się do niej. "Najpierw zostawiłaś nas w Summerlandzie, a teraz.." Ale przerywają gdy Damen podnosi ręke dając znak żeby zamilkły. - " Myślę, że najlepiej umieścić was z dala od niej." Mowi patrząc na mnie, a jego szczęka jest mocno zacisnięta. "teraz." dodaje pilnie. Kiwam głową myśląc, że jest bardziej zdenerwowany niż myślalam. Zgadzam się z nim nie protestując. Spojrzałam na niego gdy patrzył na monitor w którym było widać ciemną, przemieszczającą się postać.

Rozdział 28 Zasunęłam szufladę upychając w niej księgę, gdy usłyszałam odgłos kroków na korytarzu. Ledwie zdąrzyłam ja zasunąć, gdy Jude pojawia się w drzwiach i mówi: "Późna praca?" Wchodzi do pokoju i podaje rękę Damenowi w geście przywitania, który się waha przeszywając go wzrokiem zanim jednak decyduje się przywitać. Nawet po wypuszczeniu ręki Juda jego wzrok jest nieruchomy, skupiony, ostrożny. - " Więc co tu się dzieje? Czy zdecydowałaś się zrobić taki dzień pracy dla swojej rodziny?" Jude uśmiecha się, ale jego oczy są niedostępne. - " Nie! My tylko.." Z trudem przełknęłam nie mając pojęcia co będzie dalej. Spotkałam jego głębokie spojrzenie i szybko odwróciłam wzrok. - " Oglądaliśmy twoją Księgę Cieni." Mówi Rayne krzyzując ręce i mrużąc oczy. " I zastanawialiśmy się skąd ją masz?" Jude kiwa głową, a kąciki jego ust wykrzywiają się w lekkim uśmiechu, gdy mówi: " A ty jesteś?" - " Romy i Rayne." Powiedziałam. " To są moje.." Spojrzałam na nie zastanawiając się jak mu to wytłumaczyć. - " Siosterzenice." Mówi Damen uważnie patrząc na Juda. "Chwilowo mieszkają u mnie." Jude kiwa głową krótko patrząc na Damena i wracając z powrotem do mnie. Podchodzi do biurka, gdy mówi: "Cóż jeśli ktoś mógł ją znaleźć, to tylko ty." Z trudem przełknęłam spoglądając na Damena który nadal wbija twardo swój wzrok w Juda w sposób, którego nigdy wcześniej nie widziałam. Podobnie jak jego postawa, która zawsze była kontrolowana, teraz oczy ma ciemne, głębokie. - " Czy jestem zwolniona?" Pytam lekko się uśmiechając, ale przede wszystkim staram się wyglądać poważnie. Jude kręci głową. "Dlaczego chciałbym zwolnić mojego najlepszego jasnowidza? Mojego jedynego jasnowidza!" Uśmiecha się ciepło. - " Zabawne, że książka leży tu już od zeszłego lata i nikt jej nie zauważył aż do teraz." Wzrusza ramionami. "Więc co cię w niej interesuje? Myślałem, że nie idziesz w stronę magii i tym podobne?" Zaczęłam wiercić się w fotelu niewygonie, gdy widziałam, że Damen nadal patrzy na niego w ten sposób. " Nie jestem, ale bliźniaczki są bardzo.." - " Zainteresowane wiccą." Damen mówi zakładając ręce na ramiona. " Chciałyby się nauczyć czegoś więcej o nich i dlatego chciały zobaczyć książkę. Choć oczywiście to za daleko od jakiegoś zaawansowania." Jude patrzy na Damena powoli badając go. "Wygląda na to, że to moje drugia i trzecia rejestracja na zajęcia." - " Jest ktoś inny?" Mówie szybko bez zastanowienia. Spojrzałam na chwilę na Damena i poczułam jak na moich policzkach pojawia się lekki rumieniec. Jude wzrusza ramionami. "Jeśli się pokaże. Choć muszę przyznać, że wydawała się być bardzo zainteresowana naszymi klasami." Honor. Jestem tego pewna bez zaglądania w jego umysł. Honor pierwsza tu przyszła i nie

mam wątpliwości, że chodzi o nią i że się pokaże. - " Klasy?" Damen pyta rzucają spojrzenie na bliźniaczki a potem na mnie i na Juda. - " Pierwszy poziom to nauka jasnowidzenia." Wzrusza ramionami. "W małym nacisku na usamodzielnienie i magię. Myślę, że powinniśmy zacząć szybko, może nawet jutro. Po co czekać?" Romy i Rayne patrzą na siebie a ich oczy niemal płonęły z podniecenia. Ale Damen kręci głową mówiąc: "Nie." Jude patrzy na niego, a na jego twarzy było widać zrelaksowanie, nieco poskromienia. "No dalej, nie chcę nawet opłaty. Jestem w tym nowy tak więc to dla mnie bardzo dobra okazji, by wszystkiego spróbować i zobaczyć co działa, a co nie. Poza tym to tylko proste szkolenie wprowadzające. Nie będzie ciężko. Nie ma się czego obawiać." Ich oczy spotykają się i choć wiem, że trudniej będzie z Damenem, to tylko nie jego obawy. Nie, to nietypowe zachowanie ma coś wspólnego z Judem. I ze mną. Judem i mną. I gdybym nie wiedziała lepiej pomyslałabym, że jest zazdrosny. Ale wiem lepiej i niestety tego typu zachowanie jest skierowane tylko do mnie. Bliźniaczki prosiły go wpatrując w niego swoje duże, brązowe oczy: "Prosimy!" Mówią niemal piszcząc. "Naprawdę, naprawdę, naprawdę chcemy chodzić na te zajęcia." - " To pomoże nam w magii." Romy kiwa głową z uśmiechem. - " A nie możemy przebywać tyle w domu, bo Ever skarży się na brak prywatności." Dodaje Rayne. Jude patrzy na mnie unosząc brwi,ale szybko odwracam wzrok wstrzymując oddech, gdy Damen mówi: "Dostaniemy się tam na własną ręke, tylko bądźcie cierpliwe." Jego słowa końcowe nie pozostawiają miejsca na negocjacje. Jude kiwa głową wtykając ręce w kieszenie i patrząc na nas, gdy mówi: "Nie przejmujcie się. Jeśli zmienisz zdanie czuj się wolna. Ale kto wie może się czegoś nauczysz?" Damen zwęża oczy jak nigdy, ale jednak to wystarczy aby przekonać mnie by wstać i powiedzieć: "Tak chcę tego nadal. Taki sam harmonogram, jutro?" - " Jasne." Patrzy na mnie uważnie, a potem podchodzi do Damena i znowu podaje mu ręke. " Nie będzie mnie do późna." Dodaje przemieszczając się do wyjścia. "Więc jeśli ta dziewczyna.." Przekręca oczami patrząc na mnie. - " Honor." skinęłam. - " łał naprawde potrafisz czytać w myślach. W każdym razie jeśli ona przyjdzie powiedz jej, że zaczniemy w przyszłym tygodniu." Mówi uśmiechając się do mnie.

Rozdział 29

- " Twój chłopak wydaje się być fajny." Jude patrzy na mnie opierając sie o blat i trzymając w ręku kubek gorącej kawy. - " To dlatego, że jest fajny." Kiwam głową przekartkowując księgę i widząc, że jestem zajęta o drugiej i przez następne trzy albo cztery godziny. Odczułam ulgę, gdy żadne nazwisko nie wydało mi się znajome. - " Więc to twoj chłopak tak?" Bierze szybki łyk kawy spoglądając na mnie z góry kubka. "Nie byłem pewny. Wydaje sie trochę starszy, wiesz?" Zatrzasnęłam książkę i sięgnęłam po moją wodę, choć naprawdę wolałam mieć przy sobie swój eliksir zamiast niej. Ale odkąd pojawił się Roman przysięgłam nie spozywać go publicznie. - " Jesteśmy w tej samej klasie." Wzruszyłam ramionami patrząc na niego. "To znaczy, że jesteśmy w tym samym wieku, nie?" Miałam nadzieję na uniknięcie dalszej kontroli. Ale Jude nadal na mnie patrzy, pogłębiając jeszcze wzrok gdy mówi: "Nie wiem, nie?" Oddychałam z trudem i zaczęłam się rozglądać wkoło, a serce zaczęło bic mi mocniej, gdy tylko pomyślałam: Czy on coś wyczuwa? - " To znaczy, że zatrzymał się na.." Uśmiecha się a w jego zielonych oczach pojawiło się błyszczące światło. "Kilka dekad.. co najmniej?" Wyprostowałam się zdecydowana zignorować tą obrazę czy cokolwiek to było. Przypomniałam sobie, że Jude jest nie tylko moim szefem - a praca Sabine jest poza moim zasięgiem - ale jest również właścicielem tomu Księgi Cieni i bardzo potrzebowałam się dostać do niej ponownie. - " Więc skąd znasz Honor?" Pytam pochylając się i majstrując przy wystawie biżuterii. Umieściłam na niej srebrne wisiorki z których zwisały kolorowe kamienie. Chciałam wydać się nonszalancka, rozluźniona a przede wszystkim nie chciałam żeby było widać, że zależy mi na tym. Stawia kubek na ladzie i znika gdzieś w tyle uruchamiając system stereo i wypełniając pomieszczenie tą samą piosenką, którą włącza codziennie. "Wisiałem na ulotce w tym miejscu." Wraca i wskazuje na nazwę kubka. - " Będzie sama czy z kimś?" Przekręciłam oczami wyobrażając sobie Stacie zbliżającą się do niego i pokazującą jaka to nie jest odważna. Patrzy na mnie szukając mojego wzroku. Unikałam jego spojrzenia i zajęłam się naszyjnikami, ustawiając je i dobierając kolory kamieni, gdy nadal uważnie patrzył na mnie. - " Nie zauważyłem." Wzrusza ramionami. " Poprosiła mnie tylko o ulotkę z ofertą klas, więc jej ją dałem." - " Powiedziała ci dlaczego się tym interesuje?" Przekręca oczami i pogłebia spojrzenie, gdy mówi: " Powiedziała, że zerwała z chłopakiem i chciała wiedzieć czy znam jakieś dobre czary, które mogłaby na niego rzucić." Patrzę na niego niepewna, czy żartuję czy mówi poważnie póki nie zaczął się śmiać. - " Czemu się tym tak interesujesz? Probuje ukraść ci chłopaka czy co?" Potrząsam głową zamykając pudełeczko biżuterii i patrzę na niego, gdy mówię: "Nie, jej najlepsza przyjaciółka to zrobiła."

Jude patrzy na mnie, a w jego głosie było słychać ostrożność, gdy powiedział: " Udało jej się?" - " Nie! Oczywiście, że nie." Zarumieniłam się, a moje serce zaczęło kołatać wiedząc, że odpowiedziałam zbyt szybko, by mi uwierzył. "Ale to nie powstrzymuje jej od dalszych prób." Dodałam, wiedząc, że to nie było najlepsze. - " Nie przestaje czy nie przestała? Wciąż to robi?" Podnosi kubek nie spuszczając ze mnie wzroku. Wzruszyłam ramionami próbując wyjść jakoś z mojego wcześniejszego wybuchu. Zdawałam sobie sprawę, że to ja to wszystko zaczęłam. - " Więc i ty robisz zaklęcia dla siebie samej? Coś co na bieżąco odgoni dziewczyny od Damena? " Jego podniesiony głos nie dał mi żadnej wskazówki, że to był żart. Zaczęłam się wiercić na stołku. Denerwowałam się przez to w jaki sposób na mnie patrzy i nie podobało mi się jak wymawia imię Damena. - " To by wyjaśniało dlaczego nagle zainteresowałaś się Księgą Cieni." Mówi Jude odmawiając mi unikania tego tematu. Przekręciłam oczami i odwrócilam się. Nie obchodziło mnie w tej chwili, że bylam nieposłuszna. Ta rozmowa się skończyła. I wyraźnie dałam mu to do zrozumienia. - " Czy to będzie jakiś problem?" Pyta. Zatrzymałam się przy półce na książki niepewna o co mu chodzi. Odwróciłam się i spojrzałam na niego, ale nie mogłam nic odczytać z jego aury. - " Wiem, że nie chcesz, aby ludzie wiedzieli o tobie, a teraz jakaś dziewczyna ze szkoły..." Wzrusza ramionami pozwalając mi abym sama sobie dopowiedziała co ma na myśli. Wzruszyłam ramionami zdając sobie sprawę, że lista osób, które znają moje zdolności zaczyna się wydłużać. Munoz, Jude, a wkrótce Honor, co oznacza, że może również wiedzieć o tym i Stacia ( która i tak już coś podejrzewa) i niedługo może do niej dołączyć Haven, która i tak już nam to ogłasza, a to wszystko może obrócić się przeciwko mnie. Oczyściłam gardło, wiedząc co mam powiedzieć, choć nie bardzo wiem jak. "Honor nie jest.." miła, przyjemna, przyzwoita i taka jak sie wydaje - ale prawda jest taka, że bardziej opisuje Stacie. Honor jest dla mnie znacznie większą zagadką. Jude patrzy na mnie czekając na moje dokończenie. Ale po prostu odwracam się a twarz mam zasłoniętę przez opadające na nią włosy, gdy mowię: "Honor nie jest kimś o kim wiem wszystko." - " To jest nad dwoje." Uśmiecha się dopijając resztki kawy a następnie wrzucając kubek do kosza. Następnie znowu patrzy na mnie i mówi: "Chociaż wydaje mi się nieco zagubiona i niepewna. To własnie tego rodzaju osobom staramy się pomóc."

W ostatniej chwili wszedł mój piąty klient. Byłam akurat na zapleczu wygładzając włosy po czarnej peruce, którą postanowiłam założyć. - " Lepiej." Jude kiwa głową spoglądając na monitor przed powrotem do pracy. " Blond ci pasuje. Czarny był nieco surowy." Mamrocze, dotykając klawiatury i potrząsając głową.

- " Wiem. I wyglądałam na poważnie niedokrwistą." Mówią patrząc jak Jude się uśmiecha. - " Więc co myślisz?" Pyta wracając do monitora. - " Podoba mi się." Kiwam głową odchodząc od lustra i podchodząc do biurka i siadając na brzegu. "To było dobre. Chodzi mi o to, że miło jest pomóc komuś coś zmienić na lepsze." Patrzę jak jego palce poruszają się po klawiaturze tak szybko i zręcznie, że z trudem mogę za nimi nadążyć. "Szczerze mówiąc nie byłam pewna tego wszystkiego. Ale myślę, że poszło wporządku. Nie otrzymałeś żadnej skargi ani niczego takiego?" Kręci głową mrużąc oczy gdy przekartkowuje stos papierów leżących na biurku. "Pamiętałaś o ochronie?" Patrzy na mnie ostrożnie. Prostuję się nie mając pojęcia o co mu chodzi. - " Musisz się chronić." Mówi odsuwając swój laptop na bok i koncentrując się wyłącznie na mnie. " Zarówno przed jak i po odczytywaniu. Jest ktoś kto może ci pokazać jak być otwartym a jednocześnie chronić sie przed niechcianymi załącznikami?" Potrząsam głową zastanawiając się czy dla kogoś kto jest nieśmiertelny jest to konieczne. Nie mogę sobie wyobrazić energii, która może mnie wciągnąć w dół, ale nie mogę mu o tym powiedzieć. - " Jak chcesz nauczać?" Wzruszyłam ramionami drapiąc się po ręce i zerkając na zegar. Zastanawiałam się, jak długo będzie to jeszcze trwać. - " To nie potrwa długo." Mówi niemal czytając w moich myślach i odchodząc od biurka. "To naprawdę ważne. Myśl o tym jak o myciu rąk. Uwalniasz swoich klientów od wszystkich negatywnych rzeczy, upewniając się oczywiście, że nie możesz zakazić przy tym siebie." Kieruje mnie w stronę siedzeń siadając na sąsiednim i mówiąc: "Chcę poprowadzić cię przez medytację, która może wzmocnić twoją aurę, ale ponieważ nie moge jej zobaczyć naprawdę nie mam pojęcia jak bardzo musi być silna." Zacisnęłam wargi i skrzyżowałam nogi wiercąc się niespokojnie w fotelu i nie wiedząc jak zareagować. - " Kiedyś musisz mi powiedzieć jak ją maskujesz. Chciałbym poznać twoją technikę. " Z trudem przełknęłam i skinęłam lekko głową. Chciałam zrobić to może kiedyś, ale nie teraz. Prowadząc swój głos nisko i gładko niemal wyszeptał: "Zamknij oczy i zrelaksuj się. Oddychaj powoli i głęboko. Oddychaj uwalniając się od zła. Pozwól tylko dobrej energii przechodzić przez swoje ciało, złą odrzucaj. Rób tak, aż poczujesz się całkowicie oczyszczona i gotowa." Gdy mi to mówił przypominała mi się medytacja z Avą. Byłam świadoma tego, że cały czas patrzył na mnie uważnie, wiedząc, że im bliżej będzie obok mnie tym bardziej nie będę mogła się skupić. Ale dość musiałam w końcu skoncentrować się tylko na oddychaniu. - " Kiedy będziesz gotowa wyobraź sobie stożek najbardziej błyskotliwych świateł idących z nieba i zstępujących do ciebie, które nieustannie się rozwijają i rosną. Wokół całego tego bytu pozwalasz negatywnej energii uciec, więc otacza cię tylko dodatnia energia nienruszona, bezpieczna, która nie będzie jak te wszystkie pijawki. " Otworzyłam oczy i spojrzalam na niego nigdy nie sądząc, że ktos spróbuje ukraść mi moje chi. - " Zaufaj mi." Mówi machając rękę i tym samym wnioskując, żebym ponownie zamknęła oczy i wróciła do medytacji. "A teraz wyobraź sobie, że samo światło jest potężne i piękne jak ogród. Odpychasz wszelką ciemność. Jesteś bezpieczna."

Tak zrobiłam. Widzialam światło otaczające mnie od głowy, aż po stopy. Zatrzymuje tylko te dobre rzeczy. - " Jakie to uczucie?" Pyta a po jego głosie wiedziałam, że był o wiele bliżej niż się spodziewałam. - " Dobre." Kiwam głową trzymając stożek swiatła cały czas w mojej głowie. Utrzymywałam go w stanie równowagi, tak żeby cały czas się świecił. "To coś ciepłego, przytulnego i.. dobrego." powiedziałam bardziej zaineteresowana czerpaniem z tego korzyści, niż zastanawianiem się nad tym czy dobrze mówię, czy nie, lub czy to właściwe. - " Musisz powtarzać to codziennie i za każdym razem dłużej. Kiedy już nie będziesz miala z tym problemu, wszystko co musisz zrobić to zrobić kilka głębokich oddechow a następnie szybko zamknąc w sobie światło i będziesz gotowa do odejścia. To nie jest zły pomysł zwłaszcza, że będziesz coraz bardziej popularna." Kładzie ręce na moim ramieniu, a jego dłonie zaczynają rozpinać mi guziki od koszuli. Byłam w szoku więc odskoczyłam szybko na równe nogi. - " Damen!" Krzyknęłam ochrypłym głosem, gdy zobaczyłam go stojącego w drzwiach i patrzącego na nas. Skinął głową a gdy na niego spojrzałam w pierwszej chwili zobaczyłam w jego oczach miłość i szacunek jakim mnie darzył. Ale pod tym czuję coś innego, coś mrocznego. Niepokojącego. Coś co jest gotów zatrzymać. Idę w jego stronę a jego ręce gładzą moją twarz. Dzieliła nas tylko tarcza energii unosząca sie między nami i myślałam, że nikt nie jest w stanie jej zobaczyć, póki nie spojrzałam na Juda i nie zobaczyłam jak mruży oczy. Przyglądałam się bacznie Damenowi. Nie mogłam określić co znajduje się jego wzroku. Zastanawiałam sie co tu robi i jak mógł to wyczuć. Zacisnął ramię wokół mnie ciągnąc mnie do siebie i mówiąc: "Przepraszam, że przerywam ale Ever i ja musimy gdzies jechać." Patrzę w górę na niego. Czułam ciepło jakie pulsowało z jego ciała. Jude podnosi się i podąża za nami do korytarza, mówiąc: " Przepraszam, że zatrzymałem ją na tak długo." Jedo dłoń ląduje na moim ramieniu gładząc je a potem znowu opada, gdy dodaje: "Oh zapomniałem książki. Dlaczego jej nie weźmiesz, skoro ja jej nie potrzebuję." Odwraca się w stronę biurka szukając czegoś w szufladzie. Byłam skłonna zgodzić się i wziąć ją , ale zobaczyłam jak Damen sztywnieje a aura Juda robi się jaśniejsza, tak jakby robił mi jakiś test. I to wszystko wystarczyło aby powiedziała: "Dzięki, ale nie dziś. Damen i ja mamy plany." Damen zaczął się relaksować, a Jude patrzył to na mnie to na niego, gdy mówi: "Bez obawy. Innym razem." Patrzy na mnie tak długo, że zmieszałam się i odwrociłam się. Byliśmy już na ulicy, gdy aura Damena zaczęła robić się w miarę normalna, ale i tak postanowił potrząsnąc Judem udostępniając mu nieświadomie widok przed nami.

Rozdział 30

- " A więc zatrzymałeś go." Uśmiecham się. Patrzy na mnie, a jego wzrok nadal był poważny, lecz głos był miły, gdy powiedział: "Masz rację. Byłem zbyt przesądny co do całego tego bezpieczeństwa. Nie wspominając już o tym jak o wiele lepiej jeździ. " Patrzę za okno zastanawiając się co też zaplanował, ale wiedziałam, że nie uda mi się tego dowiedzieć, bo ma to być niespodzianka. Patrzyłam na otaczające nas ulice, a gdy znaleźliśmy się z dala od wszystkich samochodów i wszelkiego ruchu przyśpieszył. Jechał tak szybko, że nie miałam pojęcia gdzie jesteśmy dopóki nie dojechaliśmy na miejsce. - " Co to jest?" Rozglądam się wkoło zdziwiona jego zdolnościami robienia takich rzeczy. - " Pomyślałem, że nigdy tu nie byłaś." Otwiera drzwi i bierze mnie za ręke. "mam rację?" Kiwam głowa patrząc na pustynię, która jest przed nami. Od czasu do czasu w tle było widać krzewy i góry a także tysiące wiatraków. Poważnie tysiące. Wszystkie były ogromne i białe. - ' To gospodarstwo z wiatrakami." Kiwa głową siadając na masce swojego samochodu i zostawiając dla mnie miejsce. "wytwarzają energię elektryczną przy wykorzystaniu wiatru. W zaledwie godzinę może wytworzyć dużo energii. Tak dużo, że wystarczy na zasilenie ogromnego gospodarstwa przez miesiąc." Rozglądam sie dookoła zastanawiając się po co tu przyjechaliśmy. - " Więc czemu tu jesteśmy? Jestem trochę zdezorientowana." Bierze głęboki oddech patrząc na coś daleko. Na jego twarzy było widać tęsknotę, gdy powiedział: "Odnalazłem siebie w tym miejscu. W ciągu ostatnich sześciuset lat sporo się zmieniło, a wykorzystanie wiatru to bardzo stary pomysł." Przekręciłam oczami wciąż nie wiedząc o co mu chodzi. - " Mimo wszystkich zmian technologicznych, niektóre rzeczy pozostają bez zmian." Skinęłam głowa wyczuwając, że coś głębszego kryje się za tymi słowami, ale wiedziałam, że będzie chciał bardzi powoli mi to wytłumaczyć. - " Postęp technologiczny nastąpił bardzo szybko. I choćby takie rzeczy jak na przykład moda wydają się nie zmieniać wcale tak szybko, to gdy żyjesz setki lat zdajesz sobie sprawę, że tak naprawdę wszystko czerpie się ze starych pomysłów, które uzupełniają nowe. Ale podczas gdy wszystko wokół nad wydaje się ulegac ciągłym zmianom ludzie i ich potrzeby pozostają takie same. Każdy z nas wciąż czegoś szuka : miłości, jedzenia, schronienia. Pogoń za kimś jest odporna na zmiany." Patrzy na mnie oczami tak głębokimi i ciemnymi, że nie jestem w stanie sobie wyobrazić jak to jest być nim. Doświadczył tak wiele - za wiele. A pomimo tego wciąż ma jakies marzenia. - " A gdy nasze podstawowe potrzeby są zabezpieczone, chcemy po prostu przez resztę życia zaznać miłości i być kochanymi." Pochyla się ku mnie całując mnie, dzięki czemu poczułam ciepło i mrowienie. Odrywając się patrzy znowu na wiatraki i mówi: "Holandia jest znana z wiatraków. A ponieważ spędziłaś tam sporo czasu pomyślałem, że będziesz chciala tam pojechać." - " Nie mamy czasu na podróż prawda? mamy? " Patrzyłam jak się uśmiecha patrząc na mnie coraz łagodniej, gdy mówi: "Zamknij oczy i chodź ze mną."

Rozdział 31 Upadliśmy do przodu. Nasze ręce były splecione razem, gdy wylądowaliśmy na ziemi. Chwilę się rozejrzałam, a następnie powiedziałam: "O mój Boże to.." - " Amsterdam." Dokańcza za mnie Damen mrużąc oczy, by dostosować się do mgły jaka była wokół nas. " Tylko, że nie prawdziwy Amsterdam, a raczej jego wersja w Summerlandzie. Chciałem cię zabrać do prawdziwego, ale wyjazd do tego zajmie nam mniej czasu." Rozglądam się dookoła patrząc na kanały, mosty, wiatraki, pola czerwonych tulipanów zastanawiałam się czy tulipane te były dla mnie i czy są tu tylko dlatego, że Holandia słynie z nich. - " Nie poznajesz tego prawda?" Pyta patrząc na mnie uważnie. "Musisz jeszcze trochę poczekać. Odtworzyłem to miejsce z pamięci z XIX wieku kiedy ja i ty byliśmy tam poraz ostatni. To całkiem dobra kopia, jeżeli mogę tak powiedzieć." Prowadzi mnie przez ulicę zatrzymując się przed niewielkim sklepem a następnie prowadząc mnie do niego przez szeroko otwarte drzwi. W środku był tłum żywych ludzi. Był tam rudy, zielonooki chłopak spacerujący od jednej ściany do drugiej, szereg mecenasów. Wiedziałam, że Damen byl odpowiedzialny za utrzymanie ich w tym miejscu. Poruszałam się po niej zakładając, że jest to galeria w której się poznaliśmy. Ale rozczarowalam się nie mogąc zobaczyć nic co by mi to przypominało. Zauważyłam, że wszystkie obrazy znikały z wyjątkiem tego, który znajdował się przede mną. Pochyliłam się do przodu mrużąc oczy by lepiej zobaczyć. Była tam dziewczyna z obfitymi, tycjanowskimi włosami - luksusowe połączenie czerwieni, złota, brązu tak pięknie kontrastowały z jej bladą skórą. Obraz był namalowany tak gładko, namacalnie, tak jakby można było się w nim zanurzyć. Mój wzrok wędruje po całej długości jej ciała, ponieważ miejscami była naga. Końce jej włosów były wilgotne i opadały na ramiona aż po talię, jej uda były lekko różowe. Gdy tak patrzyłam na ten obraz miałam wrażenie, że dziewczyna czeka na kochanka. Jej wzrok był bardzo bezpośredni i otwarty, ale na jej twarzy było widać też jakby zakłopotanie tą sytuacją. Poczułam skurcze w brzuchu, a moje serce zaczęło bić szybciej. Wiedziałam, że Damen stał tuż obok mnie, ale nie byłam w stanie na niego spojrzeć. Nie mogłam go w tym uwzględnić. W mojej głowie pojawiła się pewna myśl, która powinna mi być już znana. Zamrugałam i spojrzałam jeszcze raz na obraz. Gdy widzę złote ramki wokół płótna jestem pewna, że to ja jestem na tym obrazie. Wcześniejsza ja. Holenderka. Muza artysty, czyli Damena tuż po tym jak się spotkaliśmy w galerii. Jednak rzeczą, która mnie niepokoi co trzyma mnie w ciszy jest fakt, że moim skrytym kochankiem nie był Damen. To ktoś inny. Ktoś niewidzialny. - " A więc poznałaś ją." Jego głos był płynny, chociaż słychać było w nim lekkie zaskoczenie. "Te oczy, prawda?" Patrzy na mnie pochylając się, gdy dodaje: "Kolor może się zmienić, ale istota pozostaje taka sama." Patrzą na niego ale coś podpowiadało mi, by odwrócić wzrok i tak też zrobiłam. - " Ile miałam lat?" Sądząc po twarzy uważałam, że byłam wtedy młoda, ale nie byłam już

dziewczyną tylko kobietą. - " Osiemnaście." Mówi uważnie na mnie patrząc. Mój wzrok wylądował na obrazie, gdy znowu powiedział: " Byłaś piękna. Prawdziwa. Zdobył cię tak - doskonale." On. To jest to. Jego głos był na krawędzi - swoimi słowami potwierdził wszystkie moje myśli. Zna również tożsamość artysty. Wie, że nie byłam naga dla niego. Z trudem przełknęłam, zwężając oczy i próbując to wszystko zrozumiec. Zauważyłam w dolnym rogu czarną plamę. Rozszyfrowałam serię spółgłosek i samogłosek, kombinację liter, ktore dla mnie nic nie znaczyły. - " Bastiaan de Kool" Powiedział Damen patrząc na mnie. Odwróciłam się w jego stronę i gdy na niego spojrzałam nie mogłam nic powiedzieć. - " Bastiaan de Kool jest artystą, który namalował ten obraz. Namalował ciebie." Odwrócił się w stronę portretu poczym ponownie spojrzał na mnie. Potrząsnęłam głową chcąc go zapewnić, że to mało ważne, ale poczułam się taka słaba. Cały fundamen naszego zycia nagle gdzies odeszedł. Damen kiwa głową wiedząc o co mi chodzi. Oboje znamy prawdę, która teraz znajduje się przed nami. - " W tym przypadku wiesz, że to koniec zanim nawet farba zdąży wyschnąć. Albo przynajmniej to o czym ja się przekonałem..." Kręci głową. "A teraz cóż, nie jestem tego pewien." Patrzę na niego z szeroko otwartymi oczami nie rozumiejąc go. Co mógł mieć ten obraz... ta stara wersja mnie co mogła miec wspólnego z tym kim jesteśmy teraz? - " Chcesz się z nim spotkać?" Pyta a jego oczy są ciemne, trudne do odczytania. - " Z Bastiaanem?" Jego imię brzmi dziwnie komfortowo na moich ustach. Damen kiwa głową pewien, że będę chciała się z nim spotkać. Ale gdy mam zamiar odmówić, kładzie mi ręke na ramieniu i mówi: "Myślę, że powinnaś. To będzie sprawiedliwe." Biorę głęboki odech koncentrując się na cieple jego dłoni. Kiedy zamknęłam oczy w głębokiej koncentracji przypomniałam sobie wysokiego, smukłego, lekko rozczochranego faceta. Wypełnił tą pustkę którą czułam, gdy patrzyłam na obraz. Damen puścił moje ramię oddalając się, aby dać mi dużo wolnego miejsca, abym mogła go sobie wyobrazić, przywołać zanim skończy się mój czas. Podeszłam do niego wolno zataczając szerokie koło wokół niego. Zwróciłam uwagę na jego niezwykłe cechy - był bardzo wysoki, odrobinę chudy dzięki czemu było widać dobrze jego mięśnie i kości. Miał na sobie ubrania bardzo dobrej jakości i bardzo dobrze uszyte, które trochę na nim wisiały. Skórę miał bladą i bez skazy. Jego włosy były ciemne i faliste, szczotkowane z boku. Z trudem oddychałam zmuszając się, aby powietrze dotarło do moich płuc. Nic nie mogłam powiedzieć, więc Damen się odezwał: "Chcesz żebym odświeżył go jeszcze raz?" Oczywiście wiedziałam, że tego nie chciał, ale jeżeli bym o to poprosiła zrobiłby to dla mnie. Ale ja po prostu nadal stałam w tym samym miejscu patrząc jak powoli się rozmazuje i całkowicie znika. Wiedziałam, że nie musiał robic tego ponownie, żebym wiedziała kim jest.

Jude. Facet, który stał przede mną, holenderski artysta, który żył pod nazwą Bastiaana de Koola w XIX wieku przeszedł reinkarnację i jest Judem. Sięgnęłam po coś stałego, twardego. Czułam drżenie na całym ciele, pustke, brak równowagi. Zbyt późno zdałam sobie sprawę, że nie mam się czego złapać i gdy niemal upadam Damen znajduje się tuż ptzy mnie. - " Ever!" Krzyczy głosem tak pilnym a jednocześnie troskliwym. Zacisnął ramiona wokół mnie chroniąc mnie w ten sposób, że niemal poczułam się jak w domu. Wymanifestował dużą, miękką kanapę, na której pomógł mi usiąść. Gdy na mnie patrzył widziałam w jego oczach lęk, zdenerwowanie, że doprowadził mnie do takiego stanu. Odwróciłam się wstrzymując oddech i patrząc na niego. Obawiałam się znaleźć coś co zmieni teraz wszystko, nasze stosunki. Tym bardziej teraz, gdy oboje wiemy, że nie zawsze byłam jego. Kiedyś był ktoś inny. I znam go dzisiaj. - " Nie.." Potrząsa głowa czując się zawstydzony, winny. "Nie wiem co powiedzieć." Damen kręci głową gładząc dłonią mój policzek. " Nie myśl tak o tym." Mówi. "Nie myśl, że to twoja wina. Słyszysz mnie? Tak nie jest. To tylko karma." Zatrzymuje się patrząc uważnie na mnie. "To tylko niedokończone sprawy, że tak powiem." - " Ale co może być niedokończone?" Pytam zdając sobie sprawę z tego co ma na myśli, a nie chciałam brać w tym udziału. "To było ponad sto lat temu! I jak to powiedziałeś skończyło się zanim jeszcze farba zdążyła wyschnąć." Zanim jednak zdążyłam dokończyć on już kiwa głową gładząc mnie po policzku, następnie po ramieniu dotykając w końcu mojej dłoni. "Nie jestem już tego taki pewien." Patrzę na niego walcząc z pragnieniem odciągnięcia go. Pragnęłam aby przestał. Chciałam stąd uciec. - " Wydaje mi się, że ingerowałem." Mówi stawiając osądy i patrząc srogo, choć wiem, że jest to bardziej skierowane do niego niż do mnie. "Wydaje mi się, że mam skłonności ingerować w twoje życie, decyzje, które powinny należeć do ciebie. Naciskam na los.." Przerywa zaciskając szczęke, a jego dolna warha zaczyna drżec. Domyślałam się jaka będzie cena tego wszystkiego. "Nigdy nie miałem być twój." - " Co ty mówisz?" Krzyknęłam wyczuwając energię wokół jego słów i wiedząc, że jest źle. - " Czy to nie oczywiste?" Patrzy na mnie uważnie, a w jego oczach widziałam coś ciemnego, coś czego nigdy nie mogłam rozpoznać. Wstaje z kanapy tak szybko, że nawet nie zdążyłam tego zauważyć, a przede mną pozostała jedynie pustka. Ale zanim będzie mógł odejść, zanim zrobi coś gorszego i powie coś gorszego pędze dalej mówiąc: "To jest śmieszne! Wszystko! Wszystko! To przeznaczenie, ktore sprawia, że zawsze się odnajdujemy. Jesteśmy towarzyszami, partnerami! Sam to powiedziałeś. I to czego się nauczyłam jest własnie sposób w jaki to działa - samotni kochankowie odnajdują siebie nawzajem, raz po raz, wbrew wszystkiemu i wszystkim! Bez względu na wszystko!" Sięgam ręką chcąc go dotknąć, ale on odsuwa się unikając mojego dotyku. - " Przeznaczenie?" Kiwa głową, a jego głos był szorstki, wzrok okrutny, ale to wszystko było skierowane do niego samego. "Czy to przeznaczenie, kiedy celowo wędrowałem po całej planecie, dopóki cię nie znalazłem?" Zatrzymuje się, a nasze oczy się spotykają. "Powiedz mi Ever to dla ciebie jest przeznaczenie? Lub coś co było narzucone?"

Już miała coś powiedzieć, lecz żadne słowa nie chciały przejść przez moje usta. Patrzyłam tylko jak odwrócił się do ściany i patrzył na dziewczynę na obrazie. Na dumną i piękną dziewczynę, która patrzy na kogoś innego. - " Jakoś udało mi się to ignorować, odsunąć na bok przez ostatnie czterysta lat, przekonując siebie, że takie było przeznaczenie, że ty i ja mieliśmy być razem. Ale w dniu gdy zostałaś później w pracy poczułem coś, jakieś zmiany w twojej energii. A następnej nocy w sklepie, po prostu wiedziałem." Patrzyłam na jego plecy, na jego umięśnione ciało. Pamiętałam, jak zachowywał się tak oficjalnie, dziwnie. Dopiero teraz ma to dla mnie sens. - " W momencie, gdy spojrzałem mu w oczy wiedziałem." Odwraca się patrząc na mnie. "Więc powiedz mi Ever. Powiedz mi czy z tobą nie było tak samo?" Z trudem przełknęłam chcąc odwrócić wzrok, ale wiedziałam, że nie mogę. On to po prostu błędnie zinterpretował i tego będę się trzymać. Pamiętałam chwilę, gdy Jude dotykał mnie w sklepie, a moje serce w tamtym czasie przyśpieszało, rumieniłam się i czułam coś dziwnego w brzuchu. W jednej chwili jestem pewna swojego, a w następnej już nie. A wszystko dlatego, że głębinowo zielone oczy Juda patrzyły na mnie... To nie mogło oznaczać... Nie mogłoby... Mogłoby? Wstałam z kanapy podchodząc do niego tak blisko dopóki nasze ciała nie dzieliły centymetry. Chciałam go zapewnić, że tak nie jest, ale też sama chciałam się upewnić. Znaleźć sposób, że nic z tego co mówił nie jest prawdą. Ale to jest Summerland. Myśli i energia. I obawiam się, że był tego świadomy. - " To nie twoja wina." Mówi ochrypłym i szorstkim głosem. " Proszę nie czuj się winna." Wpakowałam ręce w kieszenie wciskając tak głęboko jak tylko mogłam. Zdecydowałam się kiedyś zostać w tym świecie, ktory był dla mnie bezpieczny, ale teraz taki nie jest, jest dla mnie niestały, niestabilny. - " Chcę żebyś wiedziała jak bardzo mi przykro. I jeszcze.. Przepraszam za wycięcie tego. Wiem, że to w zupełności nie wystarczy i zasługujesz na coś lepszego niż to. Obawiam się, że jedyne co mogę teraz zrobić, jedyną rzeczą, którą mogę zrobić teraz dobrze jest.." Przerywa mówinie, co skłoniło mnie do zniżenia wzroku. Staliśmy tak blisko i wystarczyło, że któreś z nas pójdzie do przodu by wypełnić tą lukę, która jest między nami. Ale gdy mam zamiar zrobić krok cofnął się, patrzą na mnie twardo i mówiąc: "Usunę się na bok. Jest to jedyne co mogę zrobić w tym momencie. Od tego momentu już nie będę ingerować w twoje życie, ani zmieniać twojego życia. Od tego momentu każdy ruch w stronę przeznaczenia należy do ciebie i tylko ty będziesz decydować co chcesz robić." Moja wizja stała się jasna. Z pewnością nie mógł mieć na myśli tego co myślałam? Mógł? Patrzyłam na niego gdy stał przede mną. Na moją idealną, bratnią duszę, miłość mojego życia, jedyną osobę, której byłam pewna, a która teraz opuszcza mnie. - " Nie mam prawa pakować się w twoje życie. Nigdy nie dałem ci szansy wyboru. A wiesz co jest najgorsze? " Patrzy na mnie, a jego oczy wypełniły się niesamowitym wstrętem. "Nie byłem na tyle szlachetny, na tyle ludzki by grać fair. Kiedyś używałem wszystkich sposobów aby niszczyć konkurencję. Ale już nie mam szansy zmienić przeszłości, ani nieśmiertelności,

której ci narzuciłem. Mam nadzieję, że teraz gdy się usunę będziesz miała okazję dokonywać dobrych wyborów." - " Między tobą a Judem?" Patrzę na niego niemal krzycząc z histerii. Chciałam mu to wszysko wytłumaczyć. Po prostu to powiedzieć. Zamknąć ten rozdział i iść z nim dalej przez życie. Ale on po prostu nadal tam stał. Jego zmęczony wzrok był skupiony na mnie. - " Cóż nie ma co wybierać! Żadnego wyboru! Jude jest moim szefem i w najmniejszym stopniu nie interesuje się mną, tak samo jak ja nie interesuję się nim!" - " Wtedy może zobaczysz to co ja widzę." Damen mówi jakby to był najnormalniejszy fakt. - " To dlatego, że nie ma nic do zobaczenia. Nie widzisz tego? Tylko ciebie dostrzegam!" Patrzę na niego, ale jego sylwetka jest rozmazana z powodu moich łez. Ręce mi drżały i czułam się tak strasznie, jakby każdy mój oddech był tym ostatnim. Ale ja tylko powiedziałam to. Damen po raz kolejny wskazuje na obraz. Ale ta dziewczyna na tym obrazie, ona jest dla mnie całkowicie obca. Może moja dusza zajmowała jej ciało, ale to było setki lat temu. Teraz wszystko jest inne. Już miałam coś powiedzieć chcąc wszysko wytłumaczyć, ale żadne z moich słów nie może się wydostać z mojego gardła. Tylko jeden wielki lament z mojego umysłu do jego. Dźwięk, który oznaczał "Proszę" i tak bez końca. - " Nie mam zamiaru iśc nigdzie." Mówi odpowiadając na moje zarzuty. "Zawsze będę gdzieś blisko, w pobliżu. Będę spokojniejszy, jeżeli będę wiedział, że jesteś bezpieczna. Ale co do reszty.." Jego głos był smutny, ale zdecydowany. "Obawiam się, że już nie mogę, będę musiał.." Ale nie mogę mu pozwolić skończyć, nie mogę. Odchodzę w prawo i krzyczę: "Ja już próbowałam żyć bez ciebie, ale wróciłam w porę i wiesz co? Los posłał mnie z powrotem!" Jego twarz była rozmyta przez moje łzy, ale nie odwracałam się. Chciałam go zobaczyć. Chciałam żeby dokładnie wiedział do czego jego altruizm mnie doprowadza. - " Ale Ever to wcale nie oznacza, że miałaś być ze mną. Mogłaś zostać odesłana, by być z Judem.." - " Dobra." Mówię nie pozwalając mu dokończyć, ponieważ mam dużo więcej dowodów po swojej stronie niż on. "Potem przez godziny trzymałeś mnie blisko siebie, co przyczyniło się do tego, że na calym ciele czułam mrowienie i ciepło. Tak samo jak między kochankami prawda? Co powiesz na to? Czy własnie tego nie oznacza? Chcesz to z powrotem?" - " Ever.." Kręci głową i przeciera oczy. "Ever, ja.." - " Nie masz?" Potrząsam głową wiedząc, że nie będziemy może się zupełnie zgadzać, ale chcialam kontynuować. "Czy nie widzisz, że pragnę tylko ciebie?" Przenosi ręke na mój policzek delikatnie mnie po nim gładząc. Jego myśli wędrują do mojej głowy prosząc mnie niemal abym dała mu trochę czasu. Proszę nie myśl, że to dla mnie łatwe. Nie miałem pojęcia jak bolesne może być działanie bez najmniejszego śladu egoizmu. Może dlatego, że nigdy wcześniej tego nie próbowałem? Uśmiecha się probując trochę załagodzić sytuację, gdy znowu się z nim nie zgadzam. Chciałam aby poczuł tą samą pustkę co ja. Pozbawiłem cię możliwości zobaczenia po raz kolejny rodziny. Patrzy na mnie uważnie. Ever musisz mnie posłuchać, musisz zrozumieć, że to jest czas gdzie możesz samodzielnie decydować, bez mojej ingerencji. - " Już wybrałam." Mówię zbyt zmęczona, nie mam już siły, aby walczyć. "Wybrałam ciebie i nie możesz tego cofnąć." Patrzę na niego wiedząc, że moje słowa są zbędne, ponieważ już ustala swój plan. "Damen poważnie, znałam go setki lat temu w kraju, którego potem nigdy nie odwiedziłam. Jedno życie.. z ilu?"

Patrzy na mnie przez chwilę po czym zamyka oczy i mówi niemal szepcząc: "To nie było tylko jedno życie Ever." Pokazuje mi cały świat - Paryż, Londyn, Nową Anglię, Amsterdam. Mnie we wszystkich moich postaciach - pokorną służącą w Paryżu, zepsutą dziewczynę w Londynie. Jude zawsze był obok mnie. Tylko, że moje zainteresowanie Judem spada zawsze gdy pojawia się Damen. Jest tak hipnotyzujący, magiczny, używa wszystkich swoich sztuczek by mnie wykraść. Stałam tam bez tchu nie wiedząc co powiedzieć. Wiedziałam tylko, że chciałam to wszystko usunąć, ale też sama zniknąć. Patrzę na niego ze zrozumieniem. Czulam się tak samo jak on, choć może trochę bylo w tym różnicy. Nie dla mnie. To nie dotyczyło mojego serca. - " A więc pokazałeś mi swoje myśli. Dobrze. Nie podoba mi się to, ale dobrze. Ale to co naprawdę muszę wiedzieć to jak długo tu rozmawiamy? Kilka dni? tygodni?" Potrząsam głową. "Jak długo może ci zająć zrozumienie, że nie ważne co się stanie, nie ważne jakimi będziesz posługiwal się sztuczkami i tak zawsze wybiorę ciebie? Zawsze wybieram ciebie. Dla mnie istniejesz tylko ty." - " To nie jest coś co możesz dołączyć do powiedzenia potrzebujesz czasu.." - " Tylko dlatego, że jesteś zdecydowany to zrobić, chcesz robić dobrze mimo tego co mówię, nie oznacza, to że robisz dobrze. Bo jeżeli masz zamiar naprawdę pozwolić mi wybrać, wtedy wybieram ciebie do końca moich dni." Kiwa głową. Wydawało mi się, że zobaczyłam w jego oczach ulgę. I w tym momencie nadzieja sprawia, że moje serce jakby odzyskały skrzydła. Nienawidzi tego tak samo jak ja. Nie jestem jedyną osobą potrzbującą daty zakończenia. - " Koniec roku." Mówi zasiskając szczękę i próbując być szlachetny i dzielny. "To powinno dać nam dużo czasu." Potrząsam głową ledwo dając mu dokończyć. " Koniec jutrzejszego dnia. Jestem pewna, że podejmę wtedy decyzję." Ale nie chciał nawet negocjować mówiąc: " Ever prosze mamy całe życie przed nami, to coś co musisz wybrać. Zaufaj mi, naprawdę nie ma pośpiechu." - " Do końca przyszłego tygodnia." Kiwam głową i zaostrzając głos. Zastanawiałam się co będę robić do tego czasu. - " Koniec lata." Mówi patrząc na mnie ostatecznie. Stałam przed nim nie mogąc nic powiedzieć. Myślę o naszym ostatnim lecie, gdy nie widzieliśmy się, a mój nastrój przez to stał się nie do zniesienia. Wiedziałam, że nie musiałam nic mówic, więc po prostu odeszłam.

Rozdział 32 W chwili gdy zawróciłam na rogu, zaczĊłam biec. Moje stopy zaczĊły pĊdziü szybko. MinĊłam dom Damena, galeriĊ. Chciałam wymaniofestowaü miejsce, gdzie Damen nie bĊdzie siĊ mógł dostaü. Zrobiłam drogĊ na szczyt drewnianej trybuny w mojej starej szkole. Obok stała wielka tablica z napisem: DALEJ NIEDħWIEDZIE! Usiadłam na siedzeniu w prawym rogu, gdzie po raz pierwszy ( i ostatni) spróbowałam jak smakują papierosy, gdzie po raz pierwszy pocałował mnie mój były chłopak Brandon i gdzie ja i moja dawna przyjaciółka Rachel panowałyĞmy chichocząc i flirtując w naszych strojach cheerleaderek calkowicie nieĞwiadome tego jak skomplikowane moĪe byü Īycie. Oparłam stopy na ławce przede mną i podparłam głowĊ na kolanach, gdy wybuchnĊłam wielkim płaczem i starałam siĊ zrozumieü co siĊ stało. PociągnĊłam nosem i wziĊłam w garĞü wymanifestowane wczeĞniej chusteczki. Spojrzałam na boisko do piłki noĪnej, na którym znajdowało siĊ mnóstwo osób. Bezimienni gracze üwiczyli jak kaĪdego normalnego dnia, dziewczyny podrzucając włosy plotkowały i flirtowaly z boku. Ta scena była mi bardzo znana i normalna, zapewniała mi w pewnym sensie komfort, którego potrzebowałam - ale wtedy cały ten obraz zniknął a ja poczułam siĊ jeszcze gorzej. To nie było juĪ moje Īycie. To nie było moje przeznaczenie. Damen jest moją przyszłoĞcią. Nie miałam co do tego Īadnych wątpliwoĞci. Nawet jeĪeli byłam zdenerwowana, gdy Jude był w pobliĪu, nawet jeĪeli teraz po latach siĊ spotkaliĞmy, to nie miało dla mnie Īadnego znaczenia. To nie oznacza, Īe on jest tym jedynym. To tylko skutek naszej znajomoĞci sprzed lat, rozpoznanie go podĞwiadomie, tylko tyle. Tylko dlatego, Īe znaczył coĞ dla mnie w przeszłoĞci, nie oznacza, Īe tak samo musi byü z przyszłoĞcią. Jest dla mnie szefem, u którego znalazłam pracĊ, bo Sabine mnie do tego zmusiła. WiĊc jak mogłam zawiniü? Jak moĪna to wytłumaczyü, jak nie zbieg okolicznoĞci? Cholerna czĊĞü z mojej przeszłoĞci, nie z mojej winy nie chce zniknąü? To nie jest tak, Īe zaczĊłam tego szukaü, prawda? Prawda? Ale nawet jeĞli moje serce zna prawdĊ, nie mogĊ siĊ nie zastanawiaü czy to coĞ dla mnie kiedyĞ znaczyło. NaprawdĊ nie obchodziłoby mnie to, gdyby zobaczył mnie nagą? A moĪe był to po prostu portret utworzony z jego wyobraĨni? To wszystko prowadzi mnie do kolejnych pytaĔ, które chciałabym zignorowaü, takich jak: NaprawdĊ nie byłam dziewicą w ciągu ostatnich czterystu lat? Czy rzeczywiĞcie spałam z Judem a nie z Damenem? A jeĞli tak to dlaczego czujĊ siĊ tak nieĞmiała, gdy jest blisko mnie? Spojrzałam na puste boisko przed sobą przekształacając je w Rzymskie Koloseum, piramidy egipskie, Akropol w Atenach, Wielki Bazar w Stambule, Opery w Sydney, Plac ĝwiĊtego Marka w Wenecji. Oglądając wciąĪ zmieniające siĊ przede mną obrazki, miałam nadziejĊ odwiedziü kiedyĞ te miejsca, wiedząc tylko jedno na pewno: Mam trzy miesiące. Trzy miesiące bez Damena.

Trzy miesiące wiedząc, Īe jest gdzieĞ niedaleko, ale nie mogĊ go dotknąü, spotkaü siĊ z nim ponownie. Trzy miesiące, aby nauczyü siĊ na tyle magii, aby rozwiązaü wszystkie nasze problemy i byü z nim z powrotem. Teraz wiedzialam lepiej niĪ kiedykolwiek, Īe on jest moją przyszłoĞcią, przeznaczeniem, nie zaleĪnie od tego, co było kiedyĞ. Z porotem skupiłam siĊ na dekoracji Wielkiego Kanionu, który przekształcił siĊ w Wielki Mur ChiĔski. Miałam na to mnóstwo czasu, ale teraz musiałam wracaü. Wróciü do swojego Īycia. Z powrotem do sklepu. Mam nadziejĊ złapaü Juda zanim zamknie sklep. Potrzebowalam teraz Īeby nauczył mnie jak odczytaü ksiĊgĊ. Rozdział 33

Przez cały tydzieĔ unikałam Sabine. Na początku nie myĞlałam, Īe to bĊdzie moĪliwe, ale miĊdzy moją szkołą, moją nową pracą i wystĊpem Milesa, prawie w ogóle jej nie widziałam, aĪ do chwili gdy właĞnie miałam wrzuciü swoje Ğniadanie do zlewu. -" WiĊc." UĞmiecha siĊ stając obok mnie, ubrana w dresy i lĞniąc zdrowiem i potem. "Nie mamy o czym rozmawiaü? " SiĊgnĊłam po szklankĊ i wzruszyłam ramionami, nie wiedząc co powiedzieü. - " Jak w pracy? Wszystko w porządku?" Kiwam głową prosto, niezobowiązująco, jakbym była bardziej zainteresowana moim sokiem niĪ rozmową. " Bo jeĪeli chcesz mogĊ ciĊ jeszcze wcisnąü na ten staĪ." Potrząsam przecząco głową opróĪniając szklankĊ. Opłukałam szklankĊ i wsadziłam do zmywarki, gdy powiedziałam: "Nie jest to konieczne." Widząc wyraz jej twarzy dodałam: "NaprawdĊ. Wszystko dobrze." Patrzy na mnie intensywnie, badając mnie. "Ever dlaczego nie wspomniałaĞ, Īe Paul jest twoim nauczycielem?" Zmroziło mnie, ale tylko na chwilĊ, gdyĪ postanowiłam wziąü miskĊ płatków zboĪowych, które stały obok mnie i udawaü, Īe jestem zainteresowana ich zjedzeniem. WziĊłam je dolewając mleka i mieszając łyĪką, gdy siĊ odezwałam: "PoniewaĪ Paul z super butami i modnymi jeansami nie jest moim nauczycielem. Pan Munoz noszący okulary i wiecznie naburmuszony nim jest." Podniosłam łyĪkĊ do ust unikając jej wzroku. - " Po prostu nie mogĊ uwierzyü, Īe nic nie powiedziałaĞ." Potrząsa głową i marszczy brwi. Wzruszyłam ramionami udając, Īe nie mogĊ rozmawiaü, bo mam usta pełne jedzenia, gdy prawda jest taka, Īe nie chcĊ z nią gadaü. - " Martwi ciĊ to? Īe spotykam siĊ z twoim nauczycielem?" PrzekrĊca oczami przesuwając rĊcznik z szyi do głowy wycierając siĊ nim.

ZaczĊłam mieszaü łyĪką w misce, wiedząc, Īe nie mogĊ zjeĞü wiĊcej, a tym bardziej po tym co właĞnie uslyszałam. " Nie dopóki nie bĊdziesz mówiła o mnie." Patrzyłam na nią uwaĪnie przyglądając siĊ jej aurze, jej jĊzykowi ciała, patrząc jak przesuwa siĊ niezrĊcznie z boku na bok. " To znaczy nic nie mówisz o mnie prawda?" Dodałam wpatrzona w nią. Ale ona tylko siĊ Ğmieje odwracając wzrok i oblewając siĊ rumieĔcem. "Okazuje siĊ, Īe mamy o wiele wiĊcej wspólnego niĪ to." - " Tak? To co?" Pytam gniątąc z frustracji wszystkie płatki. Zastanawiałam siĊ czy powiedzieü jej teraz czy póĨniej. Wstrząsające wiadomoĞci o miłoĞci, która nie potrwa dlugo - widziałam wizjĊ, w ktorej związała siĊ z bezimiennym facetem, pracującym w tym samym budynku co ona. - " CóĪ na początek jesteĞmy zafascynowani włoskim renesansem." PatrzĊ na nią walcząc z pragnieniem przekrĊcenia oczami. Nigdy jakoĞ o tym nie wspominała, chociaĪ Īyjemy ze sobą juĪ prawie rok. - " Oboje kochamy włoską kuchniĊ." Oh tak zdecydowanie para. Znają tylko pizze i makarony zalane czerwonym sosem i serem... - ' A w piątek spĊdzimy sporo czasu w moim budynku." Zatrzymałam siĊ. Stop. Widziałam jaka jest podekscytowana, wiĊc mogłam staü i tylko siĊ gapiü. - " Pracuje jako biegły sądowy w sprawie.." Jej usta ruszały sie coĞ mowiąc, ale juĪ dawno przestałam ją słuchaü. Jej słowa zostały zagłuszone przez dĨwiĊk awarii mojego serca, wraz z przeraĪająco ciszą. Nie! To nie prawda! To nie moĪe byü prawda. MoĪe? Przypomniałam sobie wizjĊ - Sabine spotyka siĊ z facetem z jej biura, który nie nosi okularów. Nawet nie powiązałam go z Munozem. Wiedziałam co to oznacza - jej przeznaczeniem był Munoz. - " Wszystko dobrze?" Jej dłoĔ siĊga mojej twarzy. OdsunĊłam siĊ szybko nie chcąc, by mnie dotykała. UĞmiechnĊłam siĊ szeroko wiedząc, Īe zasługuje na szczĊĞcie. Ale dlaczego muszą byü szczĊĞliwi razem? Dlaczego spoĞród tylu ludzi musi to byü mój nauczyciel, który na dodatke zna mój sekret? PatrzĊ na nią stawiając miskĊ w zlewie i idąc do drzwi, gdy mówiĊ: "Tak, wszystko dobrze. NaprawdĊ. Nie chcĊ siĊ spóĨniü."

Rozdział 34 - " CzeĞü, jest niedziela. Nie otwieramy, aĪ do jedenastej." Jude postawił swoją deskĊ surfingową przy Ğcianie. Kiwam głową ledwie zwracając uwagĊ na to co właĞnie powiedział. - " Potrzebujesz pomocy?" Rzucił rĊcznik na krzesło i obszedł dookoła stół dopóki nie znalazł siĊ przy mnie. - " JeĞli obejmuje ona eleganckiego tłumaczenia tego złoĪonego kodu, to tak." DotknĊłam kartkĊ papieru obok mnie. "Albo jeĪeli chodzi o twoją medytacje, to dziĊki ale nie. Mam juĪ to wszystko. Ale jeĪeli w koĔcu powiesz mi jak odczytaü to coĞ, bez przyjmowania pozycji lotosu obrazując białe wiązki Ğwiatła albo wyobraĪając sobie długie, wrzecionowate korzenie przedluĪające siĊ głĊboko pod ziemią pod moimi stopami to tak na wszelki wypadek Ğmiało, probuj." Podałam mu ksiąĪkĊ uwaĪając by nie dotykaü jego dłoni. Na jego twarzy pojawiło siĊ rozbawienie, a jego wzrok był niemal gorący. Zmarszczył brwi, a nastĊpnie siĊ odwrócił. PołoĪył dłoĔ na biurku i schylił siĊ w stronĊ ksiąĪki. Był tak blisko, Īe czułam jego energiĊ łączącą siĊ z moją. "Jest jeszcze jeden sposób, który mógłby zadziałaü. CóĪ, dla kogoĞ z twoim darami. Ale sposób w jaki dotykasz tą rzecz, starając siĊ dotknąc tylko krawĊdzi, zachowując dystans Ğwiadczy tylko o tym, Īe siĊ boisz." Jego głos unosił siĊ nade mną, co dziwne kojąc mnie i uspokajając. Natychmiast zamknĊłam oczy na chwilĊ i pozwalam to sobie poczuü, naprawdĊ poczuü, nie odpychaü tego. Marzyłam o tym, by udowodniü Damenowi, Īe siĊ myli, zdaü mu sprawozdanie, Īe uległam temu i nie było Īadnego mrowienia, ani ciepła. Nawet jeĪeli Jude mnie lubi - lubi w ten sam sposób co Damen - nawet jeĪeli pokazał mi to niechcący, jestem pewna, Īe jest to jednostronne. Nie ma najmniejszych szans bym to odwzajemniła. Jedyną rzeczą, na którą jestem gotowa to zmniejszenie stresu i niepokoju. Stuka mnie lekko w ramiĊ wyprowadzając mnie z zadumy i pokazując mi ruchem rĊki Īebym poszła za nim na mały tapczanik w kącie, gdzie siada i kładzie ksiąĪkĊ na kolanach. Pokazał mi gestem, abym usiadła obok niego. ZamknĊłam oczy i oczyĞciłam umysł. Na początku nic siĊ nie działo, ale tylko dlatego, Īe byłam wypełniona odpornoĞcią na to. Nadal odczuwałam ból z ostatniej energii, który praktycznie smaĪył moje wnĊtrznoĞci i pozostawił mi tylko uczucie zmĊczenia i rozdrobnienia na kolejny wieczór. Ale w chwili gdy zdecydowałam siĊ odpuĞciü i poddaü temu, po prostu zaufaü temu procesowi, pozwalam energii na przepływ po moim ciele, pokonałam zapory i efekt był zaskakujący. - " Coraz wiĊcej?" Pyta niskim głosem, patrząc na mnie. Wzruszyłam ramionami odwracając siĊ w jego stronĊ, gdy powiedziałam: "To jak.. jak czytanie czyjegoĞ pamiĊtnika. Lub przynajmniej to co dostajĊ, prawda?" Kiwa głową. "Tak." - " MyĞlałam, Īe to coĞ w rodzaju ksiĊgi zaklĊü. Wiesz róĪne zaklĊcia na kaĪdej stronie." - " Masz na myĞli Grimoire." UĞmiecha siĊ pokazując dwa niesamowite dołeczki i uroczo krzywe przednie zĊby. Skrzywiłam siĊ nie znając tego słowa. - " To coĞ jak przepis na czary - zawiera bardzo szczegółowe dane, daty, godziny i wykonanie rytuałów.

Nic tylko fakty." - " A to?" PrzesunĊłam palcem po stronie. - ' WiĊcej jak dziennik. Bardzo osobiste konto czarownicy z wielkim postĊpem - co zrobiła, dlaczego to zrobiła, co czuła itd. Dlatego są zapisywane za pomocą kodu lub w tebaĔskim." Moje ramiona opadły, a usta przekrzywiły siĊ na boki. MyĞlałam, Īe zrobiłam postĊp, a tymczasem zrobiłam krok w tył. - " Szukasz czegoĞ bardziej konkretnego? ZaklĊcia na miłoĞü moĪe?" PatrzĊ na niego zastanawiając siĊ dlaczego pomyĞlał właĞnie o tym. - " Przepraszam." Mówi patrząc na mnie i utrzymując wzrok o kilka sekund za długo na moich ustach. "Wydaje mi siĊ, Īe masz jakieĞ problemy, a Damen nie przychodzi juĪ od kilku dni." ZamknĊłam na chwilĊ oczy pozbywając siĊ ukłucia w Īołądku. Jeden tydzieĔ bez Damena - jego słodkich telepatycznych wiadomoĞci, uĞcisku pełnego miłoĞci. Jedyną wskazówką, Īe mnie nie opuĞcił, jest to, Īe dzisiaj rano znalazłam w lodówce ĞwieĪą dostawĊ eliksiru. Musiał go dostarczyü gdy spałam i musiał byü bardzo ostroĪny, Īeby skoĔczyü zanim siĊ obudzĊ. Z kaĪdą mijającą godziną czułam siĊ coraz bardziej samotna. Nie miałam pojĊcia, jak wytrzymam całe lato bez niego. Jude zmienił energiĊ, a jego aura zmieniła odcieĔ na niebieski. "CóĪ, cokolwiek czego szukasz." mówi patrząc na mnie z powrotem. "Znajdziesz to tutaj." Przeciąga kciukiem po stronie. " Musisz tylko daü sobie trochĊ czasu, aby ogarnąü to wszystko. Wszystko jest bardzo szczegółowo wytłumaczone, a treĞü jest doĞü obszerna." - " Gdzie to znalazłeĞ? I jak długo ją masz?" Pytam nagle czująü potrzebĊ dowiedzenia sie tego. Wzrusza ramionami odwracając wzrok. " Podniosłem ją gdzieĞ - kiedyĞ jakiĞ facet ją wyrzucił. To było dawno temu." - " Nie pamiĊtasz kiedy to było?" UĞmiecham siĊ starając siĊ zaĞmiac, ale on tylko sie odwraca. " Serio. Masz dopiero dziewiĊtnaĞcie lat, jak dawno mogło siĊ to staü?" Patrzyłam na niego uwaĪnie pamiĊtając, Īe kiedyĞ zadałam to samo pytanie Damenowi na długo przed tym jak dowiedziałam siĊ kim jest. Nagle poczułam chłód na skórze, gdy spojrzałam na niego, na jego krzywe zĊby, bliznĊ na czole, dredy i na jego niesamowite zielone oczy - zapewniałam siebie, Īe jest to po prostu ktoĞ z mojej przeszłoĞci, nikt wiĊcej. - " Chyba nie jestem, aĪ tak dobry w zapamiĊtywaniu dat." Mówi Ğmiejąc siĊ. " Staram siĊ Īyü chwilą. Mimo to musiało pewnie minąü cztery albo piĊü lat, kiedy po raz pierwszy zająłem siĊ tymi rzeczami." - " Lina znalazła ją? Dlatego ją ukryłeĞ?" KrĊci głową, a na jego twarzy pojawił siĊ rumieniec. " Jak bardzo Īenujące jest przyznanie siĊ, Īe natknĊła siĊ na słodkie maleĔstwa, które były dziwolągami. To było voodoo." - " Słodkie maleĔstwa?" Mój wzrok był wpatrzony w niego, nie miałam pojĊcia co to znaczy. - " CoĞ jak magiczne lalki." Wzrusza ramionami, a jego zakłopotany wzrok zatrzymał siĊ na mojej twarzy. "Byłem dzieckiem, co mogĊ powiedzieü? Byłem na tyle zły, Īeby przekonaü za ich pomocą niektóre dziewczynki by mnie lubiły." - " ZrobiłeĞ to?" Wstrzymałam oddech patrząc na niego uwaĪnie, zastanawiając siĊ dlaczego te proste słowa powodują kołysanie mojego brzucha.

- " Lina zniszczyła je zanim zdąĪyłem cokolwiek zrobiü. Okazuje siĊ, Īe miała kłopoty." - " Z twojej winy." Słowa wymknĊły mi siĊ zanim jeszcze zdąĪyłam je powstrzymaü. Patrzy na mnie, a w jego oczach pojawił siĊ blask. "Stare i brutalne zwyczaje." SiedzieliĞmy tak w miejscu, nasze oczy były zamkniĊte, oddech zatrzymał siĊ, rósł poziom skrĊpowania, aĪ w koĔcu wyrwałam siĊ i wróciłam do ksiąĪki. - " Bardzo chciałbym ci pomóc." Mówi niskim i głĊbokim głosem. "Ale mam wraĪenie, Īe twoja podróĪ jest zbyt prywatna dla mnie." Odwróciłam siĊ chcąc coĞ powiedzieü, ale mnie uprzedza. " Nie przejmuj siĊ, rozumiem. Ale jeĞli zamierzasz rzuciü zaklĊcie, którego szukasz jest kilka rzeczy, o których powinnaĞ wiedzieü. " Patrzy na mnie czekając aĪ na niego spojrzĊ i upewniając siĊ, Īe go słucham i jestem w pełni uwaĪna, zanim rusza dalej. "Po pierwsze to ostateczny Ğrodek - jest uĪywane wtedy gdy wszystko inne kompletnie nie działa. Po drugie, zaklĊcia to tak naprawdĊ przepis na zmiany, dostanie tego czego chcesz, lub zmianĊ pewnej sytuacji. Jednak aby zadziałały, twoje zamierzenia i cele muszą byü jasne, trzeba wyobraziü sobie wynik działania i wysłaü energiĊ bezpoĞrednio w to miejsce." - " Jak manifestowanie." MówiĊ, tak naprawdĊ nie chcąc tego powiedzieü, gdy widzĊ jego zdzwiony wzrok. - " Manifestacje trwają długo - magia jest bardziej bezproĞrednia, lub przynajmniej moĪe byü." ZacisnĊłam wargi razem wiedząc lepiej, Īe manifestowanie moĪe byü szybsza, ale trzeba wiedzieü jak działy cały wszechĞwiat. Ale potem znowu nie moĪna manifestowaü czegoĞ czego siĊ nie zna lub nie widziało, jak antidotum, które wykracza poza moje moĪliwoĞci. - " PomyĞl o tym jak o ogromnej ksiąĪce kucharskiej." Stuka swoim palcem o ksiąĪkĊ. "Jedna z notatek liniowych." Usmiecha siĊ. "Ale tu nic nie jest stałe. MoĪesz zmieniü przepisy lub dostosowaü je do własnych potrzeb i wybraü swój własny zestaw narzĊdzi potrzebnych do tego." - " NarzĊdzi?" PatrzĊ na niego. - " Kryształy, zioła, Ğwiece, fazy ksiĊĪyca, tego typu rzeczy." PomyĞlałam od razu o eliksirze, który zrobił Damen, w pewnym sensie to jest to samo. - " Pomaga to takĪe oddaü swoje zaklĊcia w wierszu." - " Wiersz?" PatrzĊ na niego zaskoczona. - " Przyjmujesz dowolną formĊ, jaka bĊdzie ci odpowiadaü." Skrzywiłam siĊ czując zniechĊcenie zanim jeszcze powiedział. - " Ale Ever.." Spojrzałam na niego. - " JeĪeli chcesz rzuciü zaklĊcie na osobĊ, to warto to przemyĞleü. Lina miała racjĊ. JeĪeli nie moĪesz przekonaü kogoĞ, aby zobaczył twój sposób widzenia, lub nie moĪecie ze sobą współpracowaü przy uĪyciu bardziej przyziemnych Ğrodków istnieją spore szanse, Īe to nie mogło siĊ staü." KiwnĊłam głową wiedząc, Īe tak moĪe siĊ staü, ale teĪ wiedząc, Īe to nie odnosi siĊ do mojej sytuacji.

Moja jest inna.

Rozdział 35

- " Byłam u ciebie w pracy." Haven patrzy na mnie uwaĪnie, zaczynając od moich włosów przechodząc do sznureczka od amuletu, a potem z powrotem patrząc na moją twarz. SkinĊłam tylko głową koncentrując swoją uwagĊ na Honor. Obserwowałam jak Ğmieje siĊ razem ze Stacie i Craigem i resztą załogi A, jakby wszystko było normalne. Ale wiedziałam, Īe tak nie jest. Ona równiez o tym wiedziała. Jest zanurzona w magii, teraz powaĪnie siĊ tym zajmuje razem z Judem. I to wszystko bez zgody jej przywódcy - Stacie. - " PomyĞlałam, Īe moĪe pojedziemy razem na obiad, ale gorący facet za ladą powiedział, Īe jesteĞ zajĊta." Palcami wygrzebywała luker z pączka, gdy jej twarz uwaĪnie patrzyła na mnie. Miles uniósł głowĊ zza swojego telefonu, rzucając spojrzeniem miĊdzy nami. "Przepraszam? Tam jest gorący facet i nikt mnie o tym nie poinformował?" Odwróciłam siĊ w ich stronĊ, poniewaĪ słowa Haven zrobiły jakoĞ na mnie wraĪenie. Poszła do mojej pracy! Wie gdzie pracujĊ! Co jeszcze moĪe wiedzieü? - " Aj, on jest cały gorący." Haven kiwa głową wciąz patrząc na mnie. "Bardzo gorący. Ale widocznie Ever starała siĊ zachowaü to w tajemnicy. Nawet nie wiedziałam, Īe istnieje dopóki sama go nie zobaczyłam." - " Skąd wiesz gdzie pracujĊ?" Zapytałam starając siĊ zachowaü spokój. Starałam siĊ Īeby nie widaü po mnie było, jak bardzo jestem zaniepokojona. - " BliĨniaczki mi powiedziały." To tylko wszystko pogorszyło. - " Wpadłam na nich na plaĪy. Dame uczył je surfowaü." UsmiechnĊłam siĊ fałszywie. - " Zgadnijmy czemu nie powiedziałaĞ nic o swojej nowej pracy - po prostu nie chciałaĞ Īeby twoi przyjaciele zobaczyli tego gorącego przystojniaka." Miles patrzy na mnie uwaĪnie. - " On jest moim szefem. I to nie jest Īadna tajemnica, po prostu nie mieliĞmy okazji by o tym pogadaü." - " Tak, bo nasze rozmowy przy lunchu są tak długie i zajmujące, Īe nie mialaĞ na to czasu, proszĊ ciĊ. Nie kupuje tego." Haven przekrĊca oczami. - " Halo? Deskryptor byłby teraz mile widziany!" Miles pochyla siĊ patrząc na nas. Ale tylko wzruszyłam ramionami patrząc jak Haven uĞmiecha siĊ strzepując ze spodni okruchy, gdy dodaje: " Wygląd jak z obrazka, morskie oczy, gorące ciało, złote dredy, niefrasobliwy surfujący chłopak to właĞnie on." - " NaprawdĊ?" Miles gapi siĊ. Wzdycham rozrywając na strzepy swoją kanapkĊ, gdy Haven znowu mówi: "Zaufaj mi nie da sie tego

opisaü słowami. Jedynie tak samo boscy jak on jest Damen i Roman, mają taką samą klasĊ. A ile on właĞciwie ma lat? " Patrzy na mnie. " Wydaje siĊ zbyt młody na szefa." - " DziewiĊtnaĞcie." Wzruszyłam ramionami nie chcąc rozmawiaü o Judzie, pracy i wszystkim co siĊ z tym wiąĪe. To jest dokładnie to przed czym ostrzegał mnie Damen. Tego typu rzeczy musze unikaü. - " MówiłaĞ o gorących jak Josh?" UĞmiecham siĊ mając nadziejĊ, Īe to zadziała. Przez chwilĊ patrzyłam na jej aure, gdy Haven skupila siĊ na swoim kubku i powiedziała: "To skoĔczyło siĊ w momencie, gdy probował mi daü kota. WidziałaĞ go, uĞmiechał siĊ jakby to był jakiĞ nadzwyczajny dar." Przewraca oczami rozrywając swoje ciastko na pół. "MówiĊ powaĪnie. " - " Po prostu chciał byü miły." Miles zaczyna, ale Haven tego nie przyjmuje. - " ProszĊ ciĊ." Haven rzuca mu groĨne spojrzenie. "JeĪeli dobrze zrozumiał co miałam na mysli, juĪ nigdy nie bĊdzie probował wepchnąc mi kogoĞ zamiast Charm. Byłam za bardzo do niej przywiązana, wiĊc doĞwiadczyłam maksymalnego bólu i cierpienia." Miles przewraca oczami, gdy mówiĊ: " Nie zawsze tak musi byü." Ale przerywa mi. "NaprawdĊ? Podaj mi jedną rzecz, jedną rzecz która nie umiera, albo nie odpuĞci swojego ciała. Ostatnim razem, gdy zadałam ci to pytanie zadławiłaĞ siĊ. WiĊc ty i Miles zanim bĊdziecie przekrĊcaü oczami i wykrzywiaü usta, Ğmiało nazwij choü jedną rzecz.." Miles krĊci głowa rozkładając w górze rĊce przekazując, Īe nienawidzi takich konfrontacji i chĊtnie wycofuje siĊ zanim jeszcze siĊ zaczynają. Haven uĞmiecha siĊ zadowolona, Īe wygrała. " Wszystko co probowałam zrobiü, to przekonaü go Īeby walczył. Ale i tak to siĊ zakoĔczyło." - " No." Miles wzrusza ramionami wracając do swojego telefonu. "Przyznam, Īe go lubiłem. MyĞlałem, ze wam bylo dobrze razem." - " WiĊc siĊ z nim umów." Mówi Haven rzucając w niego ciastkiem. - " Nie dziĊkujĊ. Zbyt chudy i słodki." UĞmiecha siĊ. " Teraz z drugiej strony jest szef Ever.." PatrzĊ na Milesa sprawdzając jego aurĊ i widząc, Īe przewaĪnie ĪartujĊ - przewaĪnie. - " Ma na imiĊ Jude." Wzdycham zrezygnowana, Īe znowu do tego wracamy. "I wszystko co mogĊ powiedzieü, to to, Īe lubi dziewczyny, ale proszĊ próbuj jeĪeli chcesz." ZamknĊłam opakowanie na lunch. - " MoĪe powinnaĞ zaprosiü go na moją imprezĊ." Mówi Miles. " Wiesz zafundowałbym sobie długie, mile poĪegnanie." Mówi przeczesując dłonią włosy i smiejąc siĊ. - " O Īesz.." Mówi Haven. " Moja mama zdemolowała mi dom. Wyrzuciła dywan, meble, zburzono mury. Co oznacza, Īe nie moĪemy zrobic imprezy w moim domu, wiĊc mialam nadziejĊ.." - " Jasne." Kiwam glową spotykając ich spojrzenie. - " JesteĞ pewna, Īe Sabine nie bĊdzie miała nic przeciwko?" Miles pyta z nadziejĊ, ale w jego głosie było słychaü ostroĪnoĞü. Potrząsam głową. "Tak długo, jak jej związek z Munozem siĊ nie rozpadnie, nie bĊdzie miała." PrzekrĊciłam oczami.

- " Munozem? Masz na myĞli nauczyciela historii?" Patrzą na mnie, a na ich twarzy widniał szok. Patrzyli na mnie tak samo, jak ja na Sabine, gdy po raz pierwszy o tym usłyszałam. - " Spotykają siĊ." Kiwam głową, nie nawidząc tego uczucia. Haven pochyla siĊ w moją stronĊ. " Poczekaj, powiedz mi to wprost. Twoja ciocia Sabine spotyka siĊ z gorącym Munozem?" - " Kto jest teraz z nauczycieli gorący?" Miles smieje siĊ szturchając ja. Ale Haven tylko wzrusza ramionami. "Prosze, nie mów, Īe nie zauwaĪyłeĞ. Jest smokiem." - " ProszĊ nie nazywaj go tak." MówiĊ nie mogąc siĊ powstrzymaü od Ğmiechu. Haven uĞmiecha siĊ. " To jest to. Impreza w twoim domu. MuszĊ to zobaczyü." - " Damen przyjdzie?" Miles wsuwa telefon do kieszeni patrząc na mnie uwaĪnie. - " Nie wiem, moĪe." MówiĊ. " Jest bardzo zajĊty, wiĊc nie wiem czy znajdzie czas. Opiekuje siĊ teraz bliĨniaczkami." - " To dlatego go nie ma całe tydzieĔ w szkole?" Pyta Haven. Kiwam głową mamrocząc coĞ pod nosem. Wiedziałam, Īe nie do koĔca mi uwierzyli. - " Tylko pamiĊtaj o Judzie." Miles mówi. Na samo wspomnienie jego imienia mój brzuch siĊ wywraca. - " Tak, bĊde go potrzebowała jeĪeli moja randka sie nie uda. " Smieje siĊ Haven. - " Masz randkĊ?" Miles i ja w tym samym czasie zapytaliĞmy. - " Z kim?" Pytam. Ale Miles tylko mówi. " Szybko." Haven tylko siĊ usmiecha, macha przez ramiĊ, gdy idzie do klasy i mowi: " Zobaczysz."

Rozdział 36 PoniewaĪ dotrzymałam obietnicy danej Munozowie, aby uczestniczyü w jego lekcjach historii ( co było bardziej niewygodne dla mnie niĪ dla niego) a poniewaĪ nie dałam takiej obietnicy Īadnemu innemu nauczycielowi pominĊłam resztĊ dnia i udałam siĊ do sklepu. Gdy jechałam przez Coast Highway moje myĞli cały czas były przy Damenie. Wymanifestowałam go siedzącego obok mnie na fotelu. Patrzył na mnie swoimi ciemnymi oczami, usta były lekko i kusząco uchylone, a na jego kolanach pojawiły sie czerwone tulipany. Pozbyłam siĊ go zanim mógł sam zniknąü. Wiedziałam, Īe to oczywiĞcie nieprawdziwy Damen. Prawdziy Damen czeka na mnie gdzieĞ, czeka aĪ miną trzy miesiące. Ale nie mogĊ czekaü. Nie chcĊ czekaü. Jedynym sposobem, aby pozbyü sie uczucia pustki jest dostanie go z powrotem. I jedynym sposobem, abym mogła to zrobiü jest wymuszenie od Romana antidotum. Gdy dostanĊ to antidotum w swoje rĊce moje problemy znikną raz na zawsze. Ale nie miałam pojĊcie, gdzie mogĊ go znaleĨü. Nie było go juĪ kilka dni w szkole, zniknął bez Ğladu. SkrĊciłam w jedną z ulic i zaparkowałam. Otworzyłam drzwi z taką szybkoĞcią i siłą, Īe Jude spojrzał na mnie zdezorientowany a potem z powrotem na ksiąĪkĊ. - " Zaufaj mi gdybym wiedział, Īe jesteĞ wagarowiczem zrobiłbym odczyty wczeĞniej, ale w chwili obecnej nie mam nic." - " Nie jestem wagarowiczem. " BełkoczĊ, choü oboje wiemy, Īe jestem. "No dobra moĪe jestem." Wzruszyłam ramionami patrząc na niego. "Ale ten ostatni tydzieĔ w szkole to naprawdĊ nic wielkiego. Nie powiesz nikomu?" Machnął rĊką dodając: "Po prostu chciałem wiedzieü, przyniósłbym tablicĊ." - " Nadal moĪesz ją przynieĞü." Podeszłam do półek zaczynając układaü ksiąĪki. Chcialam zachowaü pewien dystans miĊdzy nami. "PowaĪnie." DodajĊ, gdy widzĊ, Īe siĊ nie rusza. "ZostanĊ tu przypilnowaü tego miejsca." Patrzy na mnie, a jego spojrzenie jest stałe i skoncentrowane na mnie. " Ever.." zaczyna. PatrzĊ na niego wiedząc co ma na myĞli i chcĊ aby rozwinął wszelkie obawy zanim pójdzie to dalej. - " Nie musisz mi płaciü." MówiĊ ustawiając ksiąĪki na półkach. "Nie jestem tutaj w godzinach dodatkowych. W rzeczywistoĞci nawet nie obchodzi mnie czy w ogóle bĊdziesz mi płacił." ZwĊĪa spojrzenie odchylając głowĊ na bok i dodając: "NaprawdĊ musisz?" Wzruszyłam ramionami wracając z powrotem do ksiąĪek i starannie je układając przed udzieleniem odpowiedzi. - " Nie, naprawdĊ nie." - " A właĞnie, po co przyszłaĞ?" Pyta, głos jego wydał siĊ spokojny, ale od razu zrobiłam siĊ ostroĪna. "Z powodu ksiąĪki?" ZaczĊłam siĊ denerwowaü, gdy nasze oczy siĊ spotkały. " Czy to takie oczywiste?" ProstujĊ siĊ wymuszając uĞmiech. Poczułam ulgĊ, gdy siĊ uĞmiechnął. " No dalej, zabaw siĊ. Nie powiem nic Damenowi."

Wysłałam mu groĨne spojrzenie, Īeby wiedział, Īe nie jestem gotowa na tego typu Īarty. Patrzyłam na niego tak dopóki nie zobaczyłam, Īe jest powaĪny. - " Przepraszam, ale to całkiem jasne." Wzruszam ramionami ani nie potwierdzając ani nie zaprzeczając. Nie zamierzam dyskutowaü o Damenie. Skierowałam siĊ na zaplecze i usiadłam za biurkiem chcąc odblokowaü szufladĊ umysłem, ale zapomniałam, Īe Jude szedł za mną. - " Umm.. zapomniałam, Īe jest zablokowana." Wybełkotałam fałszywie uĞmiechając siĊ i wykonując ruch w kierunku szuflady. Wiedziała, Īe jestem okropna aktorką i nie potarfie udawaü. Pochyla siĊ w drzwiach i rzuca mi spojrzenie mówiące, Īe nie uwierzył w to. " Nie wydaje siĊ Īeby miało ciĊ to zatrzymaü po raz ostatni." Mówi głosem głĊbokim. " Albo tak jak po raz pierwszy, gdy ciĊ znalazłem w sklepie." Z trudem przełknĊłam nie wiedząc co powiedzieü. Własnie złamałam najwiĊkszą zasadĊ Damena. Jude był wpatrzony we mnie, wiĊc zaczĊłam mówiü: " Nie mogĊ.." Unosi brew wiedząc, Īe bardzo dobrze mogĊ. - " Nie mogĊ zrobiü tego przed tobą." KoĔczĊ wiedząc, Īe głupio było to kontynuowaü. - " Czy to pomoĪe?" Zaslania oczy rĊką i uĞmiecha siĊ. PatrzĊ na niego przez chwilĊ niepewna czy bĊdzie podglądał potem wziĊłam głĊboki oddech i zamknĊłam oczy widząc zablokowaną szufladĊ przed wziĊciem ksiąĪki. Kłade ją na biurku, a Jude siada naprzeciwko mnie przechylając głowĊ i mówiąc: "Wiesz Ever, jesteĞ nadzwyczajna.." Zmroziło mnie. ZaczĊłam palcem błądziü po ksiąĪce, a moje serce cholernie waliło. - " To znaczy twój dar jest wyjątkowy." Patrzy na mnie mruĪąc oczy oblewając siĊ rumieĔcem gdy mówi: "Nigdy nie spotkałem nikogo kto by miał takie umiejĊtnoĞci jak ty. Sposób w jaki przyswajasz informacje z tej ksiąĪki, jesteĞ człowiekiem, a jednak.." PatrzĊ na niego i zaczyna mi siĊ robiü gorąco. Wiedziałam, Īe zmierza to w stronĊ, której wolałabym uniknąü. - " A jednak.. nie masz pojĊcia kto jest przy tobie. TuĪ obok ciebie, tak naprawdĊ." Zastanawiałam siĊ czy to nie jest ten moment, gdy podsuwa mi listĊ i przechodzi w tryb wyznaĔ. Ale on tylko kiwa głową uĞmiechając siĊ i patrząc w moją prawą stronĊ jakby ktoĞ tam był znowu uĞmiechając siĊ w to miejsce. Ale gdy odwrociłam siĊ i spojrzałam w tą stronĊ, nikogo tam nie było. - " Na początku pomyĞlalem, Īe na pewno przyjechałaĞ tu mnie uczyü." UĞmiecha siĊ dodając: "Wiesz nie ma czegoĞ takiego jak przypadek. WszechĞwiat jest zbyt precyzyjny. PrzeszłaĞ tu nie bez powodu, czy zdajesz sobie z tego sprawĊ czy nie.." - " Byłam tu przez AvĊ." MówiĊ nie mogąc siĊ pogodziü z tym co siĊ dzieje, chciałam go zatrzymaü. " I wróciłam aby zobaczyü siĊ z Lina, a nie z tobą." Ale on tylko kiwa głową zupełnie niewzruszony. " A jednak wróciłaĞ w chwili gdy Liny juĪ tu nie było, co pozwoliło ci mnie znaleĨü."

ZaczĊłam siĊ wiercieü patrząc na ksiąĪkĊ, poniewaĪ nie mogłam juĪ spokojnie na niego patrzeü. Nie po tym co własnie powiedział. Nie po mojej podróĪy do Amsterdamu z Damenem. - " Ever słyszałaĞ o powiedzeniu, kiedy ucze jest gotowy nauczyciel wraca?" Wzruszyłam ramionami patrząc na niego tylko przez chwile i spuszczając wzrok z powrotem w dół. - " Spotykamy ludzi których powinniĞmy spotkaü. I choü jestem pewien, Īe sporo ciĊ nauczĊ, równieĪ chciałbym nauczyü siĊ czegoĞ jeĞli bĊdziesz chciała." Czułam jego ciĊĪki i intensywny wzrok na sobie. Znowu przechylił głowĊ w moją prawą strone jakby ktoĞ tam był. - " Jest ktoĞ kto chce siĊ przywitaü." Mówi wpatrzony w to miejsce. " ChociaĪ ona ostrzega mnie, Īe jesteĞ sceptyczna wiĊc bĊdĊ musiał trochĊ popracowaü nad tym byĞ mi uwierzyła." PatrzĊ na niego nie mogąc oddychaü. PomyĞlalam, Īe to jakiĞ Īart, Īe szuka sposobu bym siĊ do niego zbliĪyła. - " Czy imiĊ Riley coĞ ci mówi?" Z trudem przełknĊłam nie bĊdąc w stanie nic powiedzieü. Mój umysł pĊdził jak szalony w tył przypominając sobie ją i naszą kaĪdą rozmowĊ. Patrzy na mnie uwaĪnie. Ale ja po prostu skinĊłam tylko nie chcąc zaoferowaü niczego wiĊcej. - " Ona mówi, Īe jest twoją młodszą siostrą." Nie dając mi czasu na odpowiedĨ dodaje: "Oh i przyniosła kogoĞ ze sobą, a raczej.." UĞmiecha siĊ odpychając dredy z twarzy, jakby chciał lepiej widzieü. - " MaĞlanka." MówiĊ kiwając głową. " To nasz pies." - " MaĞlanka." Przytakuje mi. ZwĊĪyłam oczy zastanawiając siĊ jak to moĪliwe, Īe Riley stoi naprawdĊ obok niego. Ale on tylko kiwa głową mówiąc: "Mówi, Īe nie moĪe zostaü długo, poniewaĪ jest doĞü zajĊta, ale chce ĪebyĞ wiedziała, Īe jest z tobą o wiele czĊĞciej niĪ myĞlisz." - " NaprawdĊ?" ZłoĪyłam rĊcĊ i rozłoĪyłam siĊ wygodnie na krzeĞle. " WiĊc dlaczego nie moĪe siĊ pokazaü?" Skrzywilam siĊ odrzucając moje milczenie i wylewając całą moją frustracjĊ. "Dlaczego nic nie zrobi?" Jude uĞmiecha siĊ, gdy mówi: "Pokazuje mi tacĊ z.." Zatrzymuje siĊ mruĪąc oczy i dodając ponownie: " Ciasteczka. Chce wiedzieü czy ci siĊ to podoba?" Zamarłam przypominając sobie ciasteczka, który dała mi Sabine kilka tygodni temu i które zawsze robiła mama. PatrzĊ na Jude. Moje gardło jest ĞciĞniĊte, Īe Īadne słowa nie mogą przez nie przejĞü. - " Ona chce równieĪ wiedziec, czy podobał ci siĊ ostatni film." Summerland. ZamknĊłam oczy walcząc z łzami zastanawiając siĊ czy moja siostra powie mu wszystko, ale on tylko wzrusza ramionami koncząc swoją wypowiedĨ. - " Powiedz jej.." ZaczĊłam mówiü głosem chrapliwym i szorstkim. " Powiedz jej tak na wszystko. I

powiedz jej, Īe ją kocham i bardzo za nią tĊskniĊ i Īeby powiedziała czeĞü do mamy i taty i Īe naprawdĊ musi znaleĨü sposób, wiĊc muszĊ z nią porozmawiaü ponownie, bo potrzebujĊ..." - " To tam gdzie jestem." Mówi cichym i stonowanym glosem, a jego wzrok szuka mojego. "Chce Īebym był jej posłaĔcem, poniewaĪ nie moĪe mówiü bezpoĞrednio do ciebie, przynajmniej nie tak jak chcesz. I chce ĪebyĞ wiedziała, Īe moĪe zawsze ciĊ uslyszeü." PatrzĊ na niego niezadowolona. Nasz poĞrednik? Czy Riley naprawdĊ tego chce? Czy to oznacza, Īe mu ufa? A jeĞli tak to dlaczego? Czy on wie o naszej przeszłoĞci? A to co było podobno moim marzeniem w zeszlym roku przyĞniło mi siĊ jako koszmarm, który nie miał Īadnego sensu. Spojrzałam ponownie na Juda zastanawiając sie czy mogĊ mu zaufaü. MoĪe to wszystko powiedziały mu bliĨniaczki? - " Odchodzi." Mówi kiwając głową i machajac do niej. " Czy chcesz coĞ powiedzieü zanim pójdzie?" Odwróciłam siĊ w jej stronĊ. Nie miałam pojĊcia czy mogĊ mu zaufaü. Wiedziałam tylko, Īe muszĊ siĊ stąd wydostaü. Złapaü trochĊ powietrza. Jego głos woła mnie, gdy zaczĊłam iĞü w stronĊ drzwi nie mając pojĊcia gdzie idĊ. Ale mialam nadziejĊ, Īe to bĊdzie z dala od niego.

Rozdział 37 Pobieglam do drzwi kierując siĊ na plaĪĊ. Serce mi kołatało, umysł nie mógł nadąĪyü. Zapomniałam zmiejszyü prĊdkoĞü do normalnej, ale juĪ tam dotarłam. Palce przechyliłam w kierunku wody. Spowodowałam chmurĊ piasku, a zdezorientowani ludzi krĊcili głowami mówiąc, Īe im siĊ zdawało. Nikt nie mógł biec tak szybko jak ja. Nikt kto pojawił siĊ tak jak ja.

Zostawiłam moje japonki na plaĪy i zaczĊłam brnąü dalej w morze mając wszystko gdzieĞ. Po prostu chciałam poczuü coĞ namacalnego, fizycznego. I choü wiele razy czułam sie samotna, to nigdy jednak tak jak teraz. Zawsze miałam kogoĞ kto był przy mnie. Sabine, Riley, Damen, moi znajomi - ale teraz cała moja rodzina odeszła. Sabine była zajĊta Munozem, mój chłopak ze mną zerwał, a przyjaciołom nie moglam w tej sprawie zaufaü. Jaki to wszystko miało sens? Jaki jest sens posiadania tych wszystkich darów, jeĞli nie moge mieü to czego tak naprawdĊ chcĊ? Jaki sens mają duchy skoro nie mogĊ zobaczyü kogoĞ na kim mi naprawdĊ zaleĪy? Jaki jest sens Īyü wiecznie, skoro jestem zmuszona Īyü w ten sposób? Poszłam głĊbiej dopóki woda nie dosiĊgała mi do połowy uda. Nigdy nie czułam siĊ tak bezradna. Odmówiłam poruszenia siĊ jakkolwiek, gdy poczułam go z tyłu Ğciskającego moje ramiĊ i próbującego odciągnąü od fal. Woda, która moczyła moja skórĊ działała jak siła napĊdowa kierując mnie coraz dalej i głĊbiej. - " Hej." Jego oczy były zwĊĪone kryjąc siĊ w ten sposób przed promieniami słoĔca, gdy patrzył na mnie uwaĪnie nie rozluĨniając uĞcisku zanim nie upewni siĊ, Īe wszystko ze mną w porządku. " Co ty na to ĪebyĞmy zawrócili?" Pyta spokojnym i ostroĪnym głosem myĞląc, Īe jestem słaba, krucha, bezsilna, nie mogąca zrobiü czegokolwiek. Z trudem przełknĊłam nie ruszając siĊ z miejsca, wpatrzona w horyzont, gdy mówiĊ: " JeĞli ĪartowałeĞ.. jeĪeli w jakis sposób ze mną pogrywasz...." Potrząsam głową nie mogąc dokoĔczyü, ale wiadome było, Īe mu groĪĊ. - " Nigdy." ĝciska mnie mocniej ciągnąc mnie do siebie bym uniknĊła nadchodzącej fali. "MoĪesz ze mnie czytaü Ever. Od pierwszego dnia tak było. Wiesz co mogĊ zrobiü, co widzĊ." BiorĊ głĊboki oddech gdy mówi dalej: "I wiesz równieĪ, Īe jest z tobą juĪ od jakiegoĞ czasu. MoĪe nie przez caly czas, ale czĊsto. To był pierwszy raz gdy siĊ odezwała." - " Ale dlaczego?" Pytam spotykając jego wzrok. Nie miałam Īadnego powodu by mu wierzyü, ale musialam to zrobiü. - " MyĞlĊ, Īe chce zbudowaü trochĊ zaufania." Mówi wzruszając ramionami. " W przeciwieĔstwie do ciebie." PatrzĊ na niego zagłebiając sie w tych zielonych oczach, w którym moglam zobaczyü, Īe mówi prawdĊ obnaĪając wszystko przede mną. On naprawdĊ widzi Riley, a jego jedynym motywem działania jest pomoc. - " MyĞlĊ, Īe to dlatego, Īe sie odnaleĨliĞmy." Kiwa głowa mówiąc niemal szeptem. "Zastanawiam siĊ czy Riley to zaplanowała."

Riley, albo coĞ innego, coĞ waĪniejszego od nas. WpatrujĊ siĊ w ocean zastanawiając siĊ czy mnie rozpoznaje. Czy czuje to samo co ja, gdy jesteĞmy blisko? A jeĞli tak to co to oznacza? Czy naprawdĊ nasze niedokoĔczone sprawy muszą byü rozwiązane? Czy naprawdĊ nie ma czegoĞ takiego jak zbieg okolicznoĞci? - " MogĊ ciĊ nauczyü." Mówi składając mi obietnicĊ, którą wiedziałam, Īe chciałby wypełniü. " Nie mam gwarancji, ale mogĊ spróbowaü." Uwolniłam siĊ z jego uĞcisku i brnĊłam dalej nie troszcząc sie, Īe moj tyłek jest w połowie zanurzony podczas, gdy reszta mnie jest sucha. - " KaĪdy ma jakieĞ zdolnoĞci. Tak jak kaĪdy ma intuicjĊ. To tylko kwestia tego jak bardzo jest na to otwarty i chce siĊ uczyü. Ale z twojego daru.. nie ma powodu dla którego nie mogłabyü nauczyü siĊ ją dostrzegaü." Rzuciłam okiem na niego, ale na krótko, poniewaĪ coĞ przykuło moją uwagĊ.. coĞ... . - " Sztuczka polega na podniesieniu twoich wibracji, aĪ do poziomu.." Nie zauwaĪyliĞmy pĊdzącej w naszą stronĊ fali. Nie bylo czasu na nurkowanie, albo na biegniĊcie do brzegu. Jedyną rzeczą trzymającą mnie w pionie to szybki refleks Juda i jego silne ramiona. - " W porządku?" Pyta patrząc na mnie ostroĪnie. Ale moją uwaga była skierowana gdzie indziej - na ten ciepły, wspaniały ciąg, wspaniała miłoĞü naleĪącą tylko do jednej osoby, którą znam, tylko do niego.. . Patrzyłam jak Damen przecina wodĊ trzymając deskĊ pod pachą. Jego ciało było tak umiĊĞnione, opalone. Woda kołysała siĊ wkoło niego płynnie, jakby specjalnie go omijała nie chcąc zrobic mu Īadnej krzywdy. Moje usta zaczĊło desperacko wypowiadaü jego imiĊ, wołac go, chciałam aby z powrotem był przy mnie. Ale gdy nasze oczy siĊ spotykają nagle zobaczyłam to co on widzi: moje splątane włosy, mokre ubrania, zanurzona w połowie w wodzie, słoneczne i opalone ramiona Juda zaciĞniĊtĊ wokół mnie. Uwolniłam siĊ z uchwytu Juda, ale było juĪ za póĨno. Damen nie mógł mnie zobaczyü. JuĪ poszedł. Zostawił mnie pustą, bez tchu, oglądającą jak odchodzi. ĩadnych tulipanów, wiadomoĞci telepatycznej. Nie pozostawił nic oprócz smutnej pustki. Rozdział 38

Jude podąĪył za mną na brzeg, wołając mnie i próbując mnie dogoniü w koĔcu poddając siĊ, gdy przechodzĊ przez ulicĊ i kierujĊ siĊ w stronĊ sklepu, w którym pracuje Haven. MuszĊ z kimĞ porozmawiaü, komuĞ siĊ zwierzyü. Musiałam tam pójĞü i ulĪyü sobie, wyrzuciü to z siebie, bez wzglĊdu na skutki. Odporna na ciĊĪar moich mokrych spodni, mlaskającej tkaniny, wilgotnego stanika - nawet nie pomyĞlałam o wymanifestowaniu czegoĞ suchego, dopóki nie dostałam siĊ do drzwi i nie spotkałam

Romana. - " Niestety nie ma butów, koszul, Īadnych uslug." UĞmiecha siĊ. " ChociaĪ muszĊ powiedzieü, Īe podoba mi siĊ ten widok." PodąĪyłam za jego wzrokiem w dół moich piersi obejmując je rĊkami, gdy widzĊ, Īe wszystko zaczyna mi prawie przeĞwitywaü. - " MuszĊ porozmawiaü z Haven." Chciałam go wyminąü, ale on zablokował mi drogĊ. - " Ever proszĊ. To przedsiĊbiostwo z klasą. MoĪe powinnaĞ wróciü, kiedy trochĊ.. odciągniesz wody z siebie." Spojrzałam przez jego ramiĊ uwaĪnie patrząc na duĪe pomieszczenie. Wisialy tam ogromne Īyrandole z kryształów, oprawione obrazy olejne, podłogi pokryte były kolorowa tkaniną, wysokie szklane gabloty wypełnione były biĪuterią. - " Powiedz mi czy ona jest tutaj." Moja cierpliwoĞü zaczĊła siĊ koĔczyc, gdy stał tak i uĞmiechał siĊ. - " MoĪe tak, moĪe nie, kto wie?" SiĊga do kieszeni wyjmując paczkĊ papierosów i oferując mi jednego. Ale tylko przekrĊciłam oczami patrząc jak zapala go zapalniczką i wdycha dym z powrotem mówiąc: "Ever trochĊ Īycia! Marnujesz nieĞmiertelnoĞü!" Skrzywiłam siĊ, gdy dym zaczął unosiü siĊ wprost w stronĊ mojej twarzy. "Kto jest właĞcicielem tego miejsca?" Zdałam sobie sprawĊ, Īe nigdy wczeĞniej mnie to nie interesowało. Zaciąga siĊ ponownie patrząc na mnie od stóp do głów. "PomyĞlisz, Īe ĪartujĊ, ale tak nie jest. ĩaden szanujący sie nieĞmiertelny nie powinien wyglądaü nigdy tak." Pokazuje na mnie palcem. "I jeszcze.. jeszcze.. nie krĊpuj siĊ zatrzymaü koszulkĊ, a całą resztĊ moĪesz wymieniü. " UĞmiecha siĊ do mnie w sposób najbardziej drapieĪny. - " Kto jest właĞcicielem tego miejsca?" Pytam raz jeszcze zaglądając do Ğrodku, gdy pewien pomysł zaczyna mi siĊ formowaü. To nie było nic, tylko stary sklep. Są to osobiste towary Romana - jego oszczĊdnoĞci zbierane przez szeĞüset lat. PrzekrĊca oczami wyrzucając z siebie seriĊ kolejnych kółek z dymu i mówiąc: "WłaĞcicielem jest przyjaciel. To nie dotyczy ciebie." ZwĊĪyłam oczy wiedząc lepiej. To jest jego sklep. On jest jej szefem i jej za to płaci. Ale nie chcĊ zdradziü, Īe to wiem, wiĊc mówiĊ: "Tak wiĊc masz przyjaciela. Jaka szkoda dla niego." - " Oh zrobiłem ich mnóstwo." UĞmiecha siĊ biorąc kolejnego bucha a nastĊpnie wyrzucając papierosa i gasząc go butem. "W przeciwieĔstwie do ciebie nie zraĪam ludzi. Nie przechowuje swojego daru, Īe tak powiem. Jestem popularny Ever i dajĊ ludziom to czego chcą." - " A co to niby jest?" Pytam a czĊĞü mnie zastanawiała siĊ dlaczego wciąĪ tutaj jestem, ale z drugiej strony jestem zablokowana nie mogąc siĊ ruszyü. Usmiecha siĊ, a jego głĊbokie niebieskie oczy wpatrzone są w moje gdy mowi: "CóĪ mają to czego akurat potrzebują, prawda?" Jego głĊboki i głoĞny smiech przeradza siĊ w ryk, co sprawia, Īe na mojej skórze pojawiają sie dreszcze. "To nie jest zbyt trudne do rozszyfrowania. MoĪe chcesz zaryzykowaü?" Spojrzałam przez ramiĊ gdyĪ zauwaĪyłam, Īe coĞ siĊ poruszyło. Miałam nadziejĊ, Īe to Haven, ale zobaczyłam tĊ samą dziewczyną, którą widziałam u niego kiedyĞ w nocy - tĊ noc gdy byłam na tyle głupia, Īe mnie zatrzymał. Jej wzrok spotkał siĊ z moim podchodząc do nas.

- " Miło siĊ z toba rozmawiałao Ever. Obawiam siĊ, Īe muszĊ juĪ iĞü. Zaniedbam interesy jeĞli pozwolĊ ci siĊ tu wałĊsaü. Mogą uciec wszyscy klienci rozumiesz? Ale jeĞli to zmieni twoją decyzjĊ.." Grzebie w kieszeni. " Nie mam pojĊcia ile kosztowały te rzeczy.. " Roman dał znak dziewczynie aby wycofała siĊ i tak tez zrobiła. Ulotniła siĊ do sali po drugiej stronie. Wiedziała, Īe nie mogłam tu zostaü. Roman juĪ poszedł zatrzymując siĊ za mną na ulicy i wysylając mi wiadomoĞü: Hej Ever, czego ludzie pragną? Czasami warto zastanowiü siĊ, czy coĞ przypadkiem nie jest wskazówką do anidotum. PotknĊłam siĊ szukając Ğciany, gdy głos Romana znowu odzywa siĊ w mojej głowie: Nie jesteĞmy wcale tak róĪni - ty i ja. JesteĞmy bardzo podobni. I to nie bĊdzie trwaü długo kochanie. Dam ci szansĊ udowodnienia tego. Nie bĊdziesz musiała czekaü długo, aby zapłaciü za to odpowiednią cenĊ. ĝmieje sie odchodząc i uwalniając mnie.


  
                        !  !"      !          #  $ %   &  '(     )  "  *+,    -./   

    )  '(&        /   "  *+#! /        / "              .&    0   "          "    

 '(1+2     3. '(     "     +%        -.4 +5       .$ 

 /  "  *+    .5             " 6 !                 /     *+,! .7   !!                 +
 "          .$     8                / 5 /   /        *+
    3.& !  "   +#    ! 34  3. *+
    .&! '(    +&     3. *+"  -.     6     '(        / !/ !  *+        !   .5     !          +%  -
     -.                   

*+
     /          . *+6 -.  !    ! )         *+8)  .&!    +8)    . *+,0  

/)!-.  !      *+9' -6  -.        &       !    !     *+4  .     
     +0        . *+5      ,/     .5   +%      5      #    -.5       )         +$   /  -,     " -. *+
3. /             /       +" $+$ /    %          /   -+#          :.!              ;+% '        /     .      *+  -.6 &            *+, 8 -%, -.'(       !     2/            1+
  $  -. %'(  0         1+5        -$   -. *+"-
3.4        / !         *+5   %( -$ -. 4    4           / *+9' -4  <(3#  14%0<4<057"6$,49#9%=%>6
"7?$4282%". @        ! 1+"             -. *+,/  3.&! & +,/ %(    &       A      .B  

*+& .'(    +4/      , -. 4     4            $     *+9' -.&! '( & +,/     #  -. 8                   4     1+" . *+6.'(    +% -.      *+ . *+5  . *+
  ;. *+  . *+5 . 5   *+5 -.  
                               5                 1+
       6  &     . &        ! 1+$     <(. %'(        1+,          4      /          .4     &         1+
      /      $   . 8         !      +  <( /   "      ,/     $/          -. *+
/   " .5                   5           ! +2        &   .%  

/ /    

*+#   $-,       -.'(& 

                1+5 C    

  8       ) %              #      !%         &    /    D     )       . 5     /  
       ,     /   ,/ C/  /            ) %  @    - 5    / 6         !C 8                


  
           !   "     # $  " %&"# "" "   ! "'  "  "  "   ( !"" ! !   ) " # $%" "  ! #! !#'$ !  % * "$  !   !"$ % +'  ( "  '!'$         ,   "  !  !! '  -# . %& "#  ' /"#!    " ! #   ! "  #$  " "   '  "# " "    " 

! $ ! *   $!!!# ,##   '  0%+  "#!!" & #"# $   1  '  !#   0  !0%( !"" !  2 !   0% +"! ""# "# +""!!% 1 ! .  $!  *!! "! - ! !  # * # $ # ! '  0% +" "  #  "! "#"    ' . #' $! %3  # " /  "!  #  4  " ,!" " !#' * "  " !5  $

 $%

,$%6! #" $#  " "   7 "0%  #  "      %8' #! ""#! "  !  #" $( ! $'$"% +" ! 4!"0% 7 ""  " #&   '!  -+#!#   "
   !!# " $"! +" !    '  ! "" !  '    1 # $ -5#!  "#  ! ) '!    0%&  ""!  *"" ! "" 0,' 

 " !"$  0% " ! #!  !' ! "'  ) 0%" "6""#+9 " 2:   !"! #   '!  0,' ##  $"9 "0%;!# & "  "     ! ! "'  *   $- !   " $##  4) '!
6 0% ( !""   
 " "" " % +"#" "  ! #    )  $0
            < " " "  "    *"  "#( "   " "#   $  $+ !"   +"# ""  "+"  !  '! " 47# !   '$" !0% <.  ' "

="+"!!  " "#")$ # "$ "    !  7 "%&" "  (    "  " "% ,' # "'%

8"%61   "     # $%  #    "    =$!'!    3 # % +""#   #! !  !#"   1   "!  4 #&7 ! "   ""% 3 "#"""# 

! #" !"  ! '$  $" $! "   !'  #" $ +''$ "! !"    !  " . 8 "  "! "  '  # "$ !  ! '! !   !#!#! .   " "  " #   # 5 "  ! !  $  !"" % ##  !  #"$ $     !! ! '$1   !#*  "  &#   $ !-#  +"  "$!"  """$&# $ ' - ' $0# $01!'   0 7   ' $   !%, ! !=#!#   !  6'   $  !!'"  " !  ##"&# "!   #*!  #  "##    "'$( "   $ !#   &  ! ! !",! !"" ! !  ! "  " . "/!#    !   "  !  # "  " 9:"%,    !!" 9:"!% 1 !  "  "#" #  

( !"

" $!  ## #$ # +"# #"    "'$  '    "=!'  


 
                                  !    ! "     #                        $    $    % #     &          #       # #        !      '     $                 (   ! %    #     %    !     %      $    %    %                  !%   (           )
 *              + ,   # -#           "        .    
 *                !     -         &             !      $     !         "     !     /      !
              0             
     &  !           $    -    '           
%                % !   #     (                   !      (   !             1 (     !                 2                   #     
 %            % 2            #      3 45        "6 .    6 5  ! %   67
              !                          !               
 !              !         # $                #    %  /          !            !       !         ,      

.              #            !      8    #   * !     !          % #       %       .       !        )       *      !              !                (                3 4.   67 8         
    #    ,        !      0          %    (         3 45     
!  9:      1       !    7 8              5    %    % ! '     ' +   + 0  !  * !      !       ; 4 -    67        .              #      +        . % #        #    3 4<   %   9: 0          1           %    % !   6 .+  7 =         #  4 /       %  /      7
  .    $  ! !        1  %     %        !   
      '    #               '   
:  /   5 0   # 1   !    %  "  !    -            *   %   & &:   "  1: "         2            !      .           #    ( <      *  !  !            5   % 0                 %     ,  %     ! *       !         " !     #     "       % 3 4 -    67

5 #                !     ! !            *       !            3 45 %         %
    "     7 *           #            3 42#     67 .           &:     ; 4    7 * *                4 ( %        7 .        !  %   ! "        !    ! ; 4 -#  * 7  *      !        %   % ; 4 >! !   # ' #  %  #   7 ; 4 -# ! !    #   7 " * 4
 !  %             7 *           #     #    ; 4 "    67
     #    #      ; 4 <         7 5# 4  !              !  7 ; 4 1    ! 67        
                              4/  %  *              #          %    !    8  >! !  !  7
      !      .           *        "      # 1       %  !   2       #  %  #       * <    !    -#   ! !            !    % 1   #       3 4 1 "   67
 %        ! !      $         *   3 4$#    $  "                %              67
      !  2    % !     4 

 %           ?         '        7 $                         !    2  !    !  !             ; 4 0   ,   7 *      !    !  !  40        7 >     ! 5   #  % !            !     5    (        3 4 /   %     67             ; 4 .    % 7 8   4               7
                ! #   %  
        +          
    !   3 4/              7
               #  !    3 41: 7 .     $  ,    ; 4 2    7 $   .         #     ; 4 -  # 67 ; 4 % !   7 5    4      # %      5           !          7 ; 4
  %    67
                   3 4/ 
% !   , %   @7 ; 4 ?         %6 -     67                #      %  ; 4 /      !       7 ; 4 . !   !     %6 -     67 1              ,     ; 4 5   %  "    * 6     6          !     7

-+       #       !         4.+   !   % !
               <  #, /  #   #  ,      67


  
                       !"    

    #             !$                   ! %&$ '   !($     #   !&)    !*          +  !,           !( "  !- .            ! %&/   .0($ 1! ,      !&"        !2.  !( 1         3&2        !( 1      ! %&$   .    !4      5   !( %&  !(
#1 !&/   !   0( 6    !)   ! %&/  !(
#1  ! %&+ !(  6                  # 7!,    .       #! $    #  !8.  # # "               9! $ 

 #      ! )     !

+ 11          !:     .     5             3
            
               !"    ;            5 ! 8    !2.     #    ! 6               

 ! $                 

 !)           .           #   ! ,       5  

     !6      3 # !  !  $        ! %&    '    &     $  1 '             !$   7  

 ! .     ! -        . !,                3
   !       "  '        
  (           "  '        

$      #       .   . !/   .   #     #3 )&     *    &   +&    "          1 +    ! "      .!)  .      !6     1      ! ,       ,      ,   &               ! '      '    "  $ #   5.     .    !
7       #  ! "   1             ! ,    !<   .  !4       #  +  ! ,  !6      11      ! -       ! %&/  .0(1              #! $     #3&, !2 !)    !:        !( ,   .  1  3&"#=( 2         3&)  !$  7     ##!(

6            !6     !/         1 > %&)    . 0(1 #  ! %&) 0) .  =              !( "             # ! .         !1     #!$  0 %&+ # .0(
.      3        ! $#   ! %&;!(
1    ! 1   1       3&,.   #   !,    .    .  !( *   1  =$              # #     # = %&   # !(
#     !&,       7  # #!  ##!( %&:!!("      !1   ! $    +  ##            ! $   #!$    1     .      #3&,     .#  ! :      ..             . !( %& .    .0($     5 !/  0 /     0
#   1#3&) !)       .!(
  
?   !@   
  !

%&2     AA    !($       #3&$          .  !( :          !/     11 #  '                '      .  #           #   .   ! :         .    5 !-      #!  #    .         #  ! : . '      !
 .     #  7  !,

       ! @  
?       #     ?  ! %&?  ? B    0(
#      #  .!?
     .    ! %&)  !(     !&"  . !!( "    .            ! : .   #3&$ !(<  3&6     $  !C:     !(,     !&6      D !( 6        !6       .#    7  . .  0 /      #  ..     0 "          .     3&*         !, 4  ?  @        7      !(,  .           ! :     3&$  !( -#  .  #? B     #                1   

!2            #? B     ! 6         1  !2        

 #         !2          ! %&
     !(? B . !
  7      5      #       # !,   !:             #   !-      ! %& 
 !(+    . # # .  !        #         1   .! %&:1   .   !(? B#       ! :        !-#  !8.    #    ! $     ! 2   1     !2#  #   ! %&- 1 7!(4       ! "    ###   !<  
!*            ! ? B         
1 7  1         ! %&         !(8.      #    9!&6     .#!(4   !&$ + .    0/ DB0$   . 0( 6         #    #      #     !2   #    '      .! %&,  0(4     !&/    

0($  ##      

  . !

%&)  !(,        !&)#    !( %&1    !($         .  

       #3&/ # 0"   ! @   !(     1   !, .    11    #    1     # .     ! %&/        0(1  .     ! &- .  =+   !(4 1  #       5   
 ! %&*  #!($        1  !& !!( /           #3&+     0( *   +      +      !2   1      ! 6     !1     #3&)   .  .   !( $     .        3&)    !<     !*   !( 


 
                   !" #  $%&        '  (    # )* +  #+ #       "   # # # '   '   # ,# #      !,# +##' + $% -     +.    +  /      (        #    $.  0 $ !/ 0   $%1##     #     &#   #   2!. #'  #   % /   # #' .   '  #     3#  !"  %    ## # !,#  #   "    

% 4   !5  

+. $%1  +  + +       #         3 6   #  '      #      #     !"  # 

 0    ' '   

   3'  &+'    #     #7 #+

     0 % !" 0 $%/   5         +  '    #+    (          #      2!5 # #+

+$% 1 #           2!1  

 '  

#       ' #   8 

    

$% 5          # )*  -     6   '9       

 #    :           !"  

   

+%1    #  '    #   '  3
  1  # &           2!8  # $ 5 '       ;%< #     6       2!8  

 # $8#$=* $% 1      #  +   #)  '   &    #  3  #  7 &     &+      #     1    ##  #    2!/  + #  

# )* 7  +  #   # )* %1   #  3      ' #     !>    %(# )4#  +    3+  4 +  &     +  3    #+ 
    )*  # ##  +  #     ! '#   $%1   ' # '   #    )*    !&  6 #  #7 # % (#   # ' # 3     $ "     3 3 3    ' # '# 3 #    $ 1'          #      '    8+  & '        #       #  #+ 0  !.  $%1   # # 3#          )*   + #   ## #   2 !1  7  +  &'  +  3     3 #% &#  # 1    9    #  )* 8  3 # #  3  # 7 # +    " # # # +  !5 $% '  !5%

5                    2!?+    % 83  #      ' #        2!    '  0 #% 


 
                    

   !"  #           $ #  %& ' ! " # #   (& )     * ! $ #  # (& ' ! "  % +         & "      !,  -   "  *   # *  & .  *  / #   *      !)  (& )    + # *        #   ** *  
#       !" * - -*(& ' ! 0 & )     *      !$         1 #& 2       #    !3 *     "  *    4   4 
            & +      0         ##    5      4  4   .      " 6 7   # *      *   -8# 0   ( 0     -     (      #      - !9*  # :7 ; 4     #   9      4      #  (& "      3     * #   -#    #   ' ! 2 #   & <         !+ # /  

     4  8   & =*  # *         # *    # ! $      # *  # > 

 (    #  *     # & <      # *    -      !6#  6 7  .       (&         - !9 -*& -#  *    -  ' ! )   >  *-     4  (&
*    ' ! "    .          *  #& ' ! 5 * -8(& -     *   4 

+  *       #    2           # 4 - 4 4 .   6 7       * #   * + *     4 #    *# "      4  =  - 4   /   - !$     * & <        4 ' ! "     (& ' ! ?   * & -  #  # *   *      *# . ' ! "   *        #      5      & )          ' ! ) & 3   *      !/ * #       # * 4  4 4 *             (& 0-  * !;       & ' ! =& / *          -  *-      !"       "    #  (& )       - !3*& ' !3*(& " * # 
  !3*& /          # "   *   #   #   *    # )   # * /    *-     #  * # )               * 4   4    0-            #

** $      4          -   *  * +  -    )   # *        / *    
   #         *            4 ' ! /   (& 0    *- ##    * # *     +  *           4 # # "  # * #     *     *      ' ! 0& <   -      * "    #             *     2 *         8 #   / - !/  #  #   ##  (&

)*      # * ## * * )    # * *    *-#    #  * * *-     *  #        *-#         * )   # *       #  *    ## -# 1  *   *    * ' ! <    (& @#    # *  #   *       #    * 4   #    !5 *    #  & -  #       * #   * #     # !)                    # #  -* *        & ' ! 5    #( /    (& ,  *# !" #    *    * 4 $          4   & 2   *   -4 * #4            4  # ' ! $      A   #   A& / *       #   "   #  # /      ##   *          4       2      *  * ) * /  ) * 3       #     * 4           9      /  #  *#    #   #       # *    # *                  1     $ *    #     #    4    # !)  4(& ' ! /   & "      ! /      4&
    #    # *  $       #   =        A 0       /      - !6 (&   !<(& ,    *     -8 "   $   *    #  #    5   0  / *  .     -          / 
            2        #  *  *    .    # *  -   

' ! :7( 5 * #   #& )      # !9 & )     #   *   4  1 +      #   * *   *  4    4   "  # **        # # * #  *     ## *- /                     ' ! 9 & -   # *  4   1 ' ! < (& )     ' ! 5 +7  -        4 "  *  *(& )      2  **    -   #4        =   #4  #    4   #  #   *# ' !
*  -# (& )      ' ! )      ( :7       (& )    #     4     ' ! ) - 1  & ' ! =(& ' ! ) -    5 & " *    1       #   * ! )  8   ** #& "   8 #      )    ** 1    #   * ' !:7(&           +7 ! :7       4 $     #  &
     *        /    # !=     6 7  *    
  # #  #   #   .  & )       #     * 4 !=  - ( =  #(& ' ! )#  #  2    -8%& ' ! 2 >  BCC& <     8*    #  *       .  !$   *  5   #     4     #4 * 5# # - *   4 -*   ##   4       "     * :7   #   5 *  -  *  #8    " #          4   *& 0   *          # /      #   + *           ##   4    #  1

                #    4  - !2  # #      $    # 4  -&           #  #   6 7     -8


 
               !"! # $ " %! %% !%"% ! &!  ! '  !"  %!! !% ! (  !  )!!     %!  *+%!"   '" ) !" "  !    ! "      ,!"! !!%! !!# -    ! !+.%  "' +% ! !/#0  %" '* %! /0!! ! +"" %  !+ + !  /# 1 %!"%! !+2    !!+%&  /# !"!" %   !   " %  !"+  %& %/# -      +" ! "! !!""* " ""  ! !!   !.  '+%  ! " 3&"" ! +/#(!%  "* + ! /  ! +*' '   ! "* !!!!% ! !%% /#
! ' %  ' !" ."! !"! 4# ,%! "  %"  "  !'!% +/ '!4# , !  (" *+ '"%   " /# .%!    ! +"+% !* ,!  !%   &! " & %!%+!! !'% "!  ! "! "    3! !+""!  ! ' "!" %!'   ! +"""*+/#. !" !    "!  !+!  ! %*  !% !!!%!%  %/ 5!" !%* !""!" '+/,%!""" !+/# ,%! !" "!6%7 ! %! !  "/$"% ! *   !%% !! *+  !"% " % !%8! " % !!    # ,%!,!  '! %   "%%'

   .! %"'  "  !,!   !%  9%!%  "%"# .%!&  !+%'%"!  % !"$ "%  !"6 ! !  ) ! (  !   ("!   ! )!%!  %%  !""'  ! ' # ,%! !!%! "   9  : %   ""  !-" !  *' %!   " +7 %%!   36 4#.%!  !    %* % %"  ' ! . % %"* !%  '4#,%! 6 %" +#. ! !""! %    %%0* '"% * % ;%"5#
%!  '  !") ! "%%'   4#)%! "% !! % %+  %!+"    ! 8    *" !! 4#,%! % 6  ! ! 0     % :!'%)' '" 6%'-,
  !%%5 ! 6# 36 "5/# ,!  !   !   !  38! !/< "  /# .%! %!"%"*' ) ! % !!   4 )!   !  "  "    %%%'   !5 " ! % ! !  6! ! %* %'%    !-! !%!  !*! !*! ! !'   !!%'
' ! "$'  %%'6%'   # ,!    ! +'!!"* 
"  " / . '!"*  !    ! %* /6 "%!    "' !% !  ! = !/# ,%!  %!"  !"  ! %    !  !  '!% % !! 8 '"! %" " - ! * !%! -!   ' !"%    !!    !  +" !

3.!! !% %#0   !"* 36 %7  #,%! !" ! "''= !+!!%!    ! <! !"%!    % "6 >" "%! " "  ) ! '"%%    952  >  ! 1 %$      !+7!    !+%   ,! "!    " -"%! * *  ! !   !-" '%"% "! ! '% %! !+  1-7?& 67 : "  %