1. Czarnomagiczne zwierzęta 1.1. Smoki mok (XXXXX – klasyfikacja) to stworzenie bardzo znane dla każdego człowieka. Możemy go spotkać w literaturze ku...
8 downloads
17 Views
1008KB Size
1.
Czarnomagiczne zwierzęta
1.1. Smoki mok (XXXXX – klasyfikacja) to stworzenie bardzo znane dla każdego człowieka. Możemy go
S
spotkać w literaturze kulturalnej, np. w mitologii. Smoki - rodzaj: gady, czynności życiowe mają takie same jak gady. Jednakże można zauważyć jedną różne, czyli zianie ogniem. Poziom rozwoju młodych smoków jest identyczny jak u gadów.
Rozród: Młode smoki przychodzą na świat z jajek. Trzeba zaznaczyć barwa i rozmiar jajek smoków jest zależna od rodzaju smoka, np. zielone, małe, duże jak u strusia. Przyszła mama smocza, musi pamiętać o zianiu ogniem na swoje jajko. Taka czynność będzie skutkować prawidłowym rozwojem jej przyszłego dziecka. Nowo narodzone dziecko w szybkim tempie uczy się siać zniszczenia i jak prawidłowo ziać ogniem. Młoda matka smocza zajmuje się karmieniem nowo narodzonego dziecka. Po nie długim okresie po porodzie dziecko szybko uczy się polować. Młody smok jak skończy rok nauczy się opanowywać latanie. Trzeba pamiętać, że ta umiejętność jest dla smoka bardzo ważna i potrzebna. Pożywienie: Smoki są najczęściej drapieżnikami. Jedzą wiele pokarmów. Smoki lubią jeść owce. Wyróżnić różne jedzenie: człowieka, większe stworzenia, np. wielorybów. Informacje o smokach można również przeczytać w różnych źródłach, m.in. w mitologii, w książkach(wygląd – przeważnie taki sam). Wszystkie rasy różni się od siebie, z łatwością nie idzie je pomylić z zwierzętami innego gatunku. Smoki będą nam przypominać długaśne węże. Etymologia: Nazwa smok wywodzi się z j. ang. Dragon = j. gr. Drakan (bystrooki) = j. pol. Wielki Smok. J. niem. Drache, j. czeskiego Drak. Smoki wyglądają prawdzie tak samo. Wygląd:
Smoki to ogromne stworzenia
ciało smoka osiąga ponad 20 metrów długości;
waga: do 6 ton.
na ciele smoków można zauważyć łuski, ich barwy są niesamowite. Przez to będzie nam przypominać ciało węża.
Na tułowiu smoka można również zauważyć łuski.
Tułów jest długi i można powiedzieć, że to łuski stanowią ½ długości całego ciała.
Głowa smoka znajduje się na długiej szyi, jest przy tym trójkątna. Trzeba pamięć o tym, że nie raz jest chroniona przez twarde i duże rogi.
Na samym końcu smoka znajduje się ogon.
Ogon jest długi, nie był masywny, na końcu kolce(znajduje się zazwyczaj).
Ogon to broń smoka, dzięki temu stworzenie może łatwo zaatakować innego gatunku.
Łapy smoków zakończone są ostrymi szponami, które umożliwiają temu stworzeniu chwytać.
Skrzydła smoka przypominają nam skrzydła nietoperza. Skrzydeł posiadają jedną parę, czyli 2 skrzydła. Jednakże, te skrzydła są dużo większe.
Łapy zakończone są długimi i ostrymi szponami
Owce lub kozę smok po prostu połknie. W epoce średniowiecza smok był uznany za wroga ludzkości. Wg. legendy smoki spalały wioski, rabowały skarbce. Pieniądze nie były potrzebne Smokom, były egoistyczne. Smok jaja należy do klasy handlowej A. Jaja smocze są zakazane do sprzedaży w handlu. Ponieważ, ich hodowla również jest zakazana. Smoki są bardzo niebezpieczne. Smocza skóra, serce, wątroba, krew i pazury mają cenne oraz niezwykle silne właściwości magiczne. Skóra jest np. wykorzystywana przy produkcji rękawic. Największa bronią smoków jest ich płomienny oddech, które ma taką moc można nim doprowadzić do zniszczenia całego miasta. Smoki to dobre wierzchowce, których nie jest tak prosto okiełzać. Posiadają umiejętność latania. Koordynacje posiadają taką samą jak hipogryfy. Ze smoczej skóry wykonuje się rękawice smocze, które mogą mieć zastosowanie w pracach zielarskich. Krew smoczą stosuje się w eliksirach. Włókno z serca służy nam jako rdzeń w różdżce. Przy eliksirach stosuje się także wątroby. Jednakże można otrzymać od Ministerstwa Magii zgodę na ich hodowle, trzeba pamiętać musimy je trzymać w specjalnej klatce.
Znamy 12 rodzajów smoków „czystej krwi”: żmijoząb peruwiański ogniomiota katalońskiego
chiński ogniomiot
zielony pospolity walijski
krótkopyski szwedzki
spiżobrzuch ukraiński
rogogon węgierski
długoróg rumuński
norweski kolczasty
opalooki antypodzki
walijski zielony czarny hybrydzki
Kolczasty Norweski
Szwedzki Krótkopyski Rogogon Węgierski
Przypomina wielką jaszczurkę,
Ma czarne łuski,
Żółte oczy,
Brązowe wypolerowane rogi, Brązowe kolce na ogonie,
Zieje ogniem na bardzo wielką odległość do 50 stóp,
Jajo ma kolor cementu (ciemnoszary),
Jaja mają bardzo grubą skorupę,
Dzieci same rozbijają sobie jajko, ogonem z kocami. Mogły to robić również rogami.
Żywią się: kozami, owcami.
Bardzo agresywny smok.
Spiżobrzuch Ukraiński Chiński Ogniomiot Długoróg Rumuński Żmijoząb Peruwiański Czarny Hebrydzki Opalooki Antypodzki
Zamieszkuje Nową Zelandię,
Czasami migruje do Australii (kiedy brakuje mu pokarmu),
Jest uznawany za jednego z 2 najładniejszych smoków,
Ma bezźrenicowe oczy i opalizujące łuski,
Jest mało agresywny, rzadko kiedy atakuje
Zieje jaskrawym (oczojebnym) czerwonym ogniem,
Jego jajo jest słabszych odcieniach szarości,
Żywienie: ssaki, owce,
Jego jaja mylone są ze skamielinami,
Pewien samiec opisywanego smoka zaatakował kangury,
Smok jest średniego wzrostu,
Waga od 2 do 3 ton.
Zielony Pospolity Walijski 1.2. Bogin Przybiera różne formy. Nie wiadomo dokładnie jak wygląda. Czy ma wąsy, dwie pary oczu oraz może wyglądać jak mały spanielek. Boginy mogą przybierać formę tego co jest dla nas najstraszniejsze, czego się boimy i obawiamy. Natknąć się na bogina jest łatwo. Spotkać go można w miejscach: zaciemnione, szafa, pod łóżkiem, w małych szafach, starych zegarach ściennych, szafy, zegary, ciemne miejsca, pod zlewem. Lubują się w miejscach ciemnych, pozbawionych ludzi. Można spotkać bogina m.in. w szufladach, kufrach, skrzyniach. Jak chcemy poszukać bogina, lepiej wybrać się na taką „przyrodę” z kimś innym. Bogini bardzo łatwo można wyprowadzić z równowagi. Ponieważ nie wie on w jaką postać ma się objawić, np. jedna osoba może bać się węża, a druga – hoduje takiego w domu. Będzie to zajmować im dużo czasu, ponieważ muszą znaleźć taki sam lęk, obawę. Strachu im brakuje. Osoby, które jest ciężko wystraszyć, nie są dla boginów dobrymi ofiarami. Mugole potrafią dostrzec boginy. To nie są aż takie głupie postacie jak mugole sądzą. Nie wszyscy wierzą w magię, będą tłumaczyć, że to będzie tylko i wyłącznie wymysł. Boginy boją się śmiechu. Śmiech może doprowadzić do wykończenia bogina. Mugol musi posiadać trochę wyobraźni i znajomości wskazanego zaklęcia, czyli Riddikulus. Po to, aby pokonać bogina, należy złapać swoją różdżkę, wypowiedzieć zaklęć Riddikulus. Trzeba pamiętać, aby pomyśleć o tym w co śmiesznego można się zamienić ta kreatura. To zaklęcie posiada akcent: riddiKUlus! Bogin: a) Hermiony Minerwa McGonagall, powiadamiająca ją, że nie zdała egzaminów; b) Harry`ego de mentor; c)
Rona - pająk;
d) Neville Longbottom - Severus Snape; e) Molly - martwa rodzina + Harry Potter. f)
Parvati Patil – mumia
g) Seamus Finnigan – Szyszymora h) Rubeus Hagrid – Lord Voldemort i)
Dean Thomas – poruszająca się, odcięta ręka
j)
Albus Dumbledore – ciało zmarłej siostry
k) Remus Lupin – księżyc w pełni
Bogin – jest to zjawa, która przybiera postać tego, czego najbardziej się boimy, np. pająków.
1.3. Wilkołak Kim jest wilkołak? – wilkołak to człowiek, który podczas każdej pełni księżyca zamienia się w coś pomiędzy wilkiem a człowiekiem. Posiada ostre kły oraz jest owłosiony jak wilk. Stać się wilkołakiem można: po ukąszeniu innego wilkołaka lub po prostu urodzić się wilkołakiem. Każdy wilkołak jest niebezpieczny dla człowiek, ale nie stwarza zagrożenia dla innych zwierząt. Przemiana jest bolesna. Wtedy wilkołak – gryzie sam siebie. Jakiś czas odkryto wyjątkowo złożony wywar, który pomaga wilkołakowi przeczekać jakoś czas przemiany. Jest to wywar tojadowy. Ma bardzo gorzki smak, ale cukier niszczy jego moc. Wilkołak jest zobowiązany skosztować wywaru tojadowego tydzień przed pełnią księżyca. Swoją metamorfozę wówczas przeczekać spokojnie w jakimś odludnionym miejscu. Wilkołak żywi się: człowiekiem, surowym mięsem – świeżym. Czym różni się wilkołak od wilka? – pyskiem Wilkołaka można zabić srebrnym, ostrym przedmiotem. Niestety, nie wystarczy go nim dotknąć. Należy go nim przebić. Gdy tylko dotkniemy wilkołaka srebrem, to wyłącznie go poparzymy. Powstanie wilkołaka – istnieją 3 główne założenia:
Zła klątwa rzucona przez czarnoksiężnika i nikt nie jest w stanie ją zdjąć
Złe zastosowanie animagii
Bardziej wierzenie, że wojownicy boga Odyna zmieniali się w wilki
Wikingowie mieli takie chore wymysły. Pierwsze wzmianki o wilkołakach pochodzą z 1145 r., chodzi tu o obszar Francji. Wtedy jeden z wilkołaków zaatakował małą wioskę Dijon. Sposób na zabicie wilkołaka odkryto 5 lat później, czyli dokładnie 1150 r. Michael de Lerin – był bogatym arystokratyckim czarodziejem. W 1150 r. rzucił on w wilkołaka sztyletem, który był wyprodukowany z czystego srebra. Wszyscy się ucieszyli, że go zabił. Niestety, nie powstrzymał tym rozprzestrzeniania się ich na świecie. Istnieją różne klany wilkołaków. Uczy się tam jak można przeżyć, będąc wilkołakiem. Nie wszystko jest takie super. Są też klasy, nie legalne, które uczą w jaki sposób wykorzystywać swoje umiejętności. I nie są one wcale cieplutkie i cudowne.
Antropomorficzne
Homid
Glabro
Crinos
Zoomorficzne
Hispo
Lupus Antropomorficzne
Homid - ludzka forma, większość wilkołaków egzystuje w takiej postaci. Glabro - jest formą wstępną, odznacza się powiększeniem rozmiarów ciała, zwiększonym owłosieniem na całym ciele, zaostrzeniem zębów, zmiany paznokci na pazury, zmianą koloru tęczówek, źrenic. Ich cechami są: - powiększenie rozmiarów ciała - muskulatura - pojawia się owłosienie - pazury są podobne do pazurów - zaostrzenie zębów - zamiana barwy tęczówek lub źrenic Crinos - wilkolud, odznacza się wyprostowaną postawą ciała i poruszaniem się na 2 tylnich kończynach. Widoczne są ludzkie elementy anatomiczne np. pięć palców, tors. Ogon występuje, ale nie zawsze. Ich cechami są: - wyprostowana postawa - poruszają się na tylnych kończynach (dwóch) - elementy anatomiczne przypominające ludzkie: tors, pięć palców u łap - ogon
Zoomorficzne Hispo - postać pośrednia między wilkiem a wilkoludem. Posiada bardzo silne, przypominające nieco ludzkie kończyny (szczególnie tylnie, przez co sylwetka jest często pochylona w przód), ma czworonożną postawę. Jest dużo szybszy od tego dwunożnego wilkołaka, ale nadal budową ciała różni się od wilka. Ich cechami są: - postawa czworonożna - silne kończyny, które będą nam przypominać ludzkie kończyny. Ta forma będzie nam mówiła o tym, że wilkołak jest dużo szybszy od dwurożnego wilka. Lupus - jest to końcowy etap przemiany w wilkołaka. Praktycznie nie rożni się niczym, od normalnego wilka, jedyną taką cechą jest większy rozmiar. Nie zawsze przemiana dochodzi do tego etapu, nieraz zatrzymuje się ona na wcześniejszych etapach i na nich właśnie pozostaje.
Wilkołaki – potwory przypominające wilka, w czasie pełni księżyca się przemieniają, czyli wyglądają z pozoru na człowieka 2.
Podział magii
Magię dzielimy: a) Ze względu na charakter:
Magia biała (nie wyrządza nikomu krzywdy. Służy oczywiście dobru, miłości, etc.),
Magia szara (balansuje na granicy magii białej i czarnej),
Magia czarna (działa na cudzą niekorzyść),
b) Ze względu na stopień umiejętności czarodzieja:
Magia niska (nie wymaga doświadczenia, a nawet inteligencji),
Magia wysoka (wymaga długiego przygotowania i nauki, by jej używać trzeba mieć specjalne zadatki lub predyspozycje).
Różnice między magią białą i czarną to:
Cel,
Skutki,
Stopień umiejętności czarodzieja.
3.
Czarna Magia
Czarna magia nie kojarzy się nam zbytnio dobrze. Ponieważ jest używana do czynienia szkód innym – jest to pojęcia ogólne. Istnieje od wielu lat (tysięcy lat). W tym czasie uczniowie szkół magicznych podejmowali wiedzę na temat: czerwonego kapturka, zwodnika, Kappa, wilkołaków, de mentorów i innych groźnych zwierząt. Starsi uczniowie próbowali praktycznego zastosowania tej wiedzy poprzez naukę obrony przed klątwami i urokami, które stosowali źli czarownicy i czarnoksiężnicy. Właśnie zastosowanie przez nich tych rzeczy jest bezprawne. Te osoby robili wszystko aby móc: kontrolować całkowicie, zadawać bóle i męki. To wszystko działo się bez kontaktu z ofiarą, nawet ich nie dotknęli palcem. Skutkiem tego wszystkiego może być morderstwo swoich ofiar. Inne praktyki które były uznawane za czarno magiczne, nie były uczone w szkołach magicznych. Wyjątkiem są jednak szkoły: Durmstrang i Samandora które właśnie specjalizowały się w czarnej magii. Magia wizualna – najstarsza i najbardziej popularna wersja czarnej magii. W momencie kiedy dochodzi do praktyki tej magii musimy posiadać portret ofiary lub figurkę która została wykonana z wosku lub gliny. Trzeba pamiętać, że trzeba dany przedmiot zniszczyć i każdy zadany cios lub rana będzie wpływ negatywnie na naszą ofiarę. Figura woskowa była stosowana w starożytnych Indiach, Persji, Afryce, Egipcie i Europie. Ponieważ łatwo było je wykonać i bardzo łatwo stopić. Właśnie to nie kiedy doprowadzało do ciężkich chorób lub śmierci ofiary. Także kukły tworzone są z gliny, drewna lub innego materiału. Wszystko to po prostu malowano tak aby przypominało nam ofiarę. Niektórzy uważają, ze magia jest bezbarwna. Nie zawsze wiadomo czy to jest czarna lub biała magia. Wszystko jest zależne od intencji lub punktu widzenia. Czarnoksiężnicy – mogą wykorzystywać swoje umiejętności, tworzyć i nieść pomoc światu. Nie kiedy te osoby kierują się egoizmem, chęcią dominacji i pragnieniem zdobycia władzy i żeby być zdolni do najnikczemniejszych zachowań. a) Pierwszy podział Czarnej Magii:
I kategoria (zaprzedanie duszy diabłu) – podpisuje się z diabłem cyrograf (pakt z szatanem) o zaprzedaniu mu duszy. Delikwent decydujący się na to może się wycofać, ale wtedy diabeł ma prawo zostawić na nim piętno, skazę mającej na celu posiąściu duszy delikwenta tak czy inaczej. Każdy człowiek zawiera z diabłem zaprzedając mu swoją duszę.
II kategoria – wyobrażenie, że złe moce, diabły (demony) przybierają formę upersonifikowanego żywiołu, którymi możemy kierować na własną korzyść za pomocą słów i gestów. Także siłami natury, przed którymi należy się zabezpieczyć.
III kategoria – uznawanie, iż wszystko co wyrządza krzywdę, zło i cierpienie innej osobie jest czarną magią nawet jeżeli miało się dobry cel.
b) Drugi podział Czarnej Magii
Wampirologia
Oklumencja – dotyczy umysłu. Ochrania umysł przed penetracją osób trzecich.
Nekromancja
Okultyzm
Ewokacja
Legilimencja – dotyczy umysłu. Penetracja czyjegoś umysłu.
Ewokacja
• W magii i okultyźmie jest to przywoływanie lub wywoływanie duchów i demonów • Można tutaj również wspomnieć o wizji czegoś, np. zjawiska, uprzytamnianie lub wspomnienie, np. wywoływanie wspomnień, wskazywanie sobie różnych pojęć
Legilimencja
• umiejętność włamania się do czyjegoś umysłu • odczytywanie ukrytych myśli • mistrzowie legilimencji: Lord Voldemort, Albus Dumbledore i Severus Snape • byli także mistrzami oklumencji, która jest kolejną dziedziną czarnej magii • jest to przeciwieństwem legilimencji • czarodziej, który posiądzie umiejętność okumencji jest odporny na magiczną penetrację z zewnątrz i uleganie cudzym wpływom • umiejętność ta zabezpiecza także wspomnienia i uczucia przed wydobyciem i odczytaniem przez osoby niepowołane
Wampirologia
• nauka o wampirach • ich fizjonomii, pochodzeniu, umiejętnościach i sposobach • jak się przed nimi obronić
Demonologia
• nauka o demonach • składowa część doktryny religijnej, podejmująca zagadnienia genezy demonów • ich charakteru oraz istoty • związane z nimi kwestie eschatologiczne • system wierzeń w istoty funkcjonujące w przestrzeni pomiędzy Bogiem, a człowiekiem • nie można mylić z demonomancją ani demonolatrią
Czarna Magia – jest rodzajem magii, wszelkie środki magiczne, które służą do czynienia zła, niszczenia. Ma na celu krzywdzenie innych. Posługują się nią czarnoksiężnicy, a wywodzi się prawdopodobnie z Egiptu. Czarna Magia – głównie czynieniu zła i posługują się nią czarnoksiężnicy. Jest to pojęcie dość umowne i ciężko wskazać jego granice.
