Analiza ratunkowa EKG_RM_20.05.2015

Ewa Nowacka, Artur Łagodziński
Patronat merytoryczny: dr n. med. Michał Chudzik
Patronat honorowy:
dr hab. n. med. prof. nadzw. UM w Łodzi Jerzy Krzysztof Wranicz,
dr hab. n. med. prof. nadzw. UM w Łodzi Iwona Cygankiewicz
Klinika Elektrokardiologii
Katedry Kardiologii i Kardiochirurgii
Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Kierownik Kliniki dr hab. n. med. prof. nadzw. UM w Łodzi Jerzy Krzysztof Wranicz
Co przygotowaliśmy…
1. Budowa układu przewodzącego serca
2. Podstawy elektrokardiografii (krzywa EKG, odprowadzenia itp.)
3. Jak powstaje prawidłowy zapis EKG…
4. Jak posługiwać się linijką kardiologiczną…
5. Analiza ratunkowa EKG
6. Obraz wybranych patologii w EKG
Układ przewodzący serca
Układ przewodzący serca
Układ przewodzący serca
Krzywa EKG
Linia izoelektryczna- pozioma linia między załamkami T i P
(w odniesieniu do niej określa się przemieszczenia wszystkich odcinków oraz
amplitudę załamków)
Załamek- każde wychylenie EKG w górę lub w dół od
linii izoelektrycznej
Krzywa EKG
 Załamek Q – pierwsze
wychylenie ujemne w QRS
 Załamek R- pierwsze
wychylenie dodatnie w QRS
 Załamek S- każde
wychylenie ujemne za
załamkiem R
Ewentualne konfiguracje zespołu QRS
Różne zespoły QRS
rsR’
rS
QS
Krzywa EKG
Odcinek- fragment krzywej EKG między załamkami
Odstęp- suma załamka i sąsiadującego odcinka
Praca serca a krzywa EKG
EKG
Odprowadzenia kończynowe Odprowadzenia przedsercowe EKG
EKG
EKG
EKG
Lokalizacja stosowana przy ocenie przerostu lub
zawału prawej komory serca oraz dekstrokardii.
Odprowadzenia EKG
aVR
II, III, aVF
I, aVL
V1 V2
V3
V4
V5
V6
 3 odprowadzenia kończynowe
dwubiegunowe
 3 odprowadzenia kończynowe
jednobiegunowe
 6 jednobiegunowych odprowadzeń
przedsercowych
Serce „w oczach” odprowadzeń EKG
II, lll, aVF - ściana dolna
V1 - V6 - ściana przednia
I, aVL, V6
ściana boczna
Zapis EKG a czynność elektryczna serca
Zapis EKG a czynność elektryczna serca
Urządzenie EKG rejestruje
wypadkowy wektor
EKG
Kierunek wypadkowego wektora Odprowadzenie EKG Kierunek wychylenia
Praca serca a krzywa EKG
aVR
II, III, aVF
I, aVL
Depolaryzacja przedsionków
I
II
III
aVR
II, III, aVF
I, aVL
Depolaryzacja przedsionków
aVR
aVL
aVF
V1 V2
V3
V4
V6
V5
Depolaryzacja przedsionków
V1
V2
V3
V1 V2
V3
V4
V6
V5
Depolaryzacja przedsionków
V4
V5
V6
aVR
II, III, aVF
I, aVL
Węzeł p-k
I
II
III
aVR
II, III, aVF
I, aVL
Węzeł p-k
aVR
aVL
aVF
V1 V2
V3
V4
V6
V5
Węzeł p-k
V1
V2
V3
V1 V2
V3
V4
V6
V5
Węzel p-k
V4
V5
V6
aVR
II, III, aVF
I, aVL
Depolaryzacja przegrody międzykomorowej
I
II
III
aVR
II, III, aVF
I, aVL
aVR
aVL
aVF
Depolaryzacja przegrody międzykomorowej
V1 V2
V3
V4
V6
V5
Depolaryzacja przegrody międzykomorowej
V1
V1 V2
V3
V4
V6
V5
Depolaryzacja przegrody międzykomorowej
V4
V5
V6
aVR
II, III, aVF
I, aVL
Depolaryzacja komór
I
II
III
aVR
II, III, aVF
I, aVL
Depolaryzacja komór
aVR
aVL
aVF
V1
V2
V3
V4 V6V5
Depolaryzacja komór
V1
V2
V3
Depolaryzacja komór
V4
V5
V6
V1 V2
V3
V4
V6V5
Depolaryzacja (skurcz) komór
I
II
III
aVR
aVL
aVF
V1
V2
V3
V4
V5
V6
Progresja załamka R i prawidłowa konfiguracja zespołu QRS
aVR
II, III, aVF
I, aVL
Repolaryzacja komór
I
II
III
aVR
II, III, aVF
I, aVL
Repolaryzacja komór
aVR
aVL
aVF
Repolaryzacja komór
V1
V2
V3
V1 V2
V3
V4 V6V5
Repolaryzacja komór
V4
V5
V6
V1 V2
V3
V4 V6V5
Prawidłowe EKG
I
II
III
aVR
aVL
aVF
V1
V2
V3
V4
V5
V6
Elementy opisu EKG
Oś elektryczna serca to kierunek średniego wektora
depolaryzacji komór serca w płaszczyźnie czołowej.
Odprowadzenie I
Odprowadzenie II
Odprowadzenie aVF
Elementy opisu EKG
Czas trwania załamków i odtsępów w EKG
Element EKG Czas trwania
Załamek P 0,2 s
-Blok AV I º wskutek np.:
- ChNS
- hipokaliemii
- leki: adenozyna, amiodaron, digoksyna,
beta blokery
skrócenie < 0,12 s
- Zespół preekscytacji np. Zespół Wolfa-
Parkinsona-White’a
- wariat normy u osób młodych
Obniżenie/uniesienie odstępu PQ
Obniżenie odstępu PQ
-u zdrowych osób: < 0,8 mm
-zapalenie osierdzia
-zawał przedsionka
Uniesienie odstępu PQ
-u zdrowych osób: < 0,5 mm
-zapalenie osierdzia: tylko w
odprowadzeniu aVR
-zawał przedsionka
(objawy takie jak przy zawale)
Amplituda zespołów QRS
Niski woltaż QRS: < 10 mm we
wszystkich odprowadzeniach
przedsercowych i < 5 mm we
wszystkich odprowadzeniach
kończynowych
Przyczyny:
- płyn w worku osierdziowym
- przewlekła choroba płuc
- otyłość
- choroba wieńcowa z rozległym
zawałem lewej komory
- płyn w opłucnej
Załamek Q
Prawidłowy załamek Q - czas trwania nie przekracza 30ms, a amplituda
nie jest większa od ¼ amplitudy załamka R
Patologiczne Q:
•Zawał serca (nieprawidłowe załamki Q muszą być obecne w co najmniej 2
sąsiednich odprowadzeniach i muszą mieć głębokość ≥ 1 mm)
•Ogniskowe uszkodzenie mięśnia sercowego (zapalenie, kardiomiopatia,
nowotwór)
•Kardiomiopatia przerostowa
•Zespół preekscytacji
•Dekstrokardia lub dekstrowersja
•Ostre serce płucne
Amplituda załamka R a przerost komór
Wczesna progresja R (wysoki załamek R w V1, V2; R/S>1):
-przerost prawej komory
Zespół wczesnej repolaryzacji – punkt J
Uniesienie punktu J o co najmniej 1 mm w
odprowadzeniach II, III, aVF lub I, aVL, V4–V6
albo w obydwu tych grupach odprowadzeń.
Zespół wczesnej repolaryzacji można wiązać z
nagłymi zgonami arytmicznymi.
Punkt J
punkt łączący załamek S z odcinkiem ST
Załamek Osborna:
-hipotermia
- wariant normy u sportowców i u osób młodych
Załamek Osborna/Fala Osborna
Obniżenie ST
•Przewlekłe niedokrwienie
•Glikozydy naparstnicy
Obniżenie/ odcinka ST
Uniesienie ST
•Ostre niedokrwienie mięśnia sercowego
•Zespół wczesnej repolaryzacji komór
•Zespół Brugadów (blok prawej odnogi bez zawału, uniesienie V1-V3)
Uniesienie odcinka ST
Ujemy załamek T
•Niedokrwienie
•Ewolucja zawału
•Przeciążenie LK lub PK
•Kardiomiopatie
•Zapalenie mięśnia sercowego
•Zapalenie osierdzia (późna faza)
•Zaburzenia elektrolitowe, hormonalne,
metaboliczne
•Dekstrokardia
Ujemny załamek T
W prawidłowym EKG załamek T jest ujemny w
odprowadzeniu aVR
Załamek U wysoki
• Hipokaliemia
• Hipotermia
• Guz chromochłonny
• Zespół długiego QT
• Uszkodzenie mózgu lub opon
mózgowych
• Wariant normy u osób młodych
Fala U
Prawidłowy załamek U może być widoczny w V2/V3, jest zgodny z
wychyleniem załamka T, do 0,2 mV (2mm)