Hudson Cherie M. - Unconditional 01 - PL

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Unconditional Always#1 Cherie M. Hudson

Nieoficjalne tłumaczenie

Nie wyrażam zgody na rozpowszechnianie tego tłumaczenia.

Wszystkie postacie w tej książce są fikcyjne i stanowią wytwór wyobraźni autora.

2

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55 Dedykacja

Dla mojego taty i brata, którzy oboje cierpią na chorobę Parkinsona i nie pozwalają sobie na to, by się załamać. I dla mojej mamy i szwagierki, które kochają i wspierają mojego tatę i brata bezwarunkowo na dobre i złe.

3

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55 Spis treści

Przylot ........................................................................................................................................ 5 W kampusie .............................................................................................................................. 21 Spór o kopulujące koale ........................................................................................................... 42 Nadzy mężczyźni w kawiarni................................................................................................... 62 Powiedz ser .............................................................................................................................. 87 Kiedy sytuacja staje się trudna, tylko twardzi wciąż prą do przodu ...................................... 106 Insta-sława jest do bani .......................................................................................................... 126 Nieoczekiwane zmiany .......................................................................................................... 151 Odliczanie czterech dni. Cholera. .......................................................................................... 171 Daj mi dom wśród gumowych drzew. Ale proszę, pozostaw kajak....................................... 190 Drżę jak diabli ........................................................................................................................ 207 Życie jest piękne..................................................................................................................... 218 Rodzina królewska, fotografowie i pierdolona ucieczka - znane jako Australia ................... 230 Epilog ..................................................................................................................................... 255

4

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Przylot

Australia nie była taka jakiej się spodziewałam. Jasne, znajdowałam się tylko na lotnisku, ale wciąż nie zobaczyłam żadnego kangura. Ani koali. I gdzie byli ci gorący faceci chodzący w kąpielówkach? Gdzie były Tim Tam'y? 1 Czy te przepyszne, czekoladowe ciasteczka nie spadały tu z nieba? Jestem pewna, że gdzieś o tym czytałam. A może tylko śniłam o tym? Muszę przyznać, że w momencie kiedy dowiedziałam się o zdobytym przeze mnie stypendium, dzięki któremu mogłam studiować Środowisko za granicą - i przez "za granicą" mam na myśli gazyllion mil z dala od Plenty, w Ohio, mojego rodzinnego miasta i jedynego świata jaki kiedykolwiek znałam - zaczęłam przeżywać dziwne sny o Australii. W jednym z nich umawiałam się z kangurem, który brzmiał jak Chris Hemsworth. Wciąż pamiętam jego szept w mojej głowie, kiedy budziłam się rano tuląc moją poduszkę z napisem "Masz mnie na dzień dobry". Przeklinam cię mamo i twoje maratony filmowe z Tomem Cruisem.2 W innym śnie, rekin zwany Bruce usiłował wziąć ze mną kąpiel. Widzicie, co mam na myśli? Dziwne sny. Uznałam je za oznakę nerwów. Uzyskanie stypendium częściowo finansowanego przez jedyną uczelnię znajdującą się w Plenty, a częściowo przez Uniwersytet w Sydney, było dla mnie obusiecznym mieczem. Z jednej strony czułam się wspaniale wiedząc, że wygrałam stypendium w pierwszej kolejności. Wygrana sprawia, że brzmi to jakby szczęśliwy traf miał coś z tym wspólnego. Ale nie ma. To ciężka praca, godziny spędzone na nauce, brak życia towarzyskiego, przegapione filmy, całe dnie przeznaczone na prowadzenie badań, przez tyle dni, że czasem zapominałam jak wygląda słońce. To jest to, co umożliwiło mi zdobycie stypendium. To i moja pasja do środowiska. Jestem, jak to mówią moi znajomi, przytulającą drzewa zieloną. No dobrze, moja mama tak mnie nazywa. Mój tata - który dorastał w Australii i który przeprowadził się do Stanów Zjednoczonych, po tym jak podczas wakacji spędzanych w Los Angeles spotkał moją 1

Tim Tam – ciasteczka, wafle przełożone masą smakową i oblane czekoladą, produkowane w Australii przez firmę Arnott's Biscuits Holdings. Jedne z ulubionych i uważanych za "prawdziwie australijskie" przysmaków Antypodów 2 "Curse you, Mom and your Tom Cruise movie marathons".

5

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

mamę - nie żyje już od ponad trzech lat. Został zabity przez pijanego kierowcę, który zjechał z drogi i uderzył w niego i naszego psa, gdy ci biegali. Byłam przytulającą drzewa zieloną w skromnym przebraniu dwudziestodwuletniej dziewczyny mieszkającej w rodzinnym mieście, która nadal ma grzywkę i w weekendy nosi warkocze. Która wciąż zjada masło orzechowe prosto ze słoika oraz kocha oglądać "Jeźdźca bez głowy" i "Glee" kiedy tylko nie uczy się o degradacji środowiska i jej wpływie na dzikie zwierzęta żyjące na całym świecie. Na drugim, nawet ostrzejszym końcu tego cholernego miecza był fakt, że musiałam lecieć ponad gazyllion mil do Australii. Czy wspominałam już, że nigdy nie opuściłam Plenty? Napomknęłam o tym jak pijany kierowca zabił mojego tatę i psa zaledwie kilka lat temu, pozostawiając moją mamę wdową, prawda? A czy mówiłam, że moja mama cierpi na chorobę Parkinsona? Czy wspominałam, że ja tak samo? Nie w sprawie tych dwóch, co nie? Przepraszam za to. Taa, jestem chodzącym shakerem. Ale mam to pod kontrolą. Dobre leki, medytacja, tai chi i czy wspominałam już o lekach? Dodajcie to do siebie i wyjdzie wam, że jest ze mną w porządku. Z mamą, bądź co bądź, nie. I będąc na drugim końcu świata martwię się, kto jej pomoże kiedy upadnie. A musicie wiedzieć, że to się jej zdarza. Często. Powiedziała mi, abym leciała. Dlatego jestem tutaj. Ona zażądała tego. Ale będąc tak daleko od niej... Boże, nawet nie... Sorry. Nie chciałam być ckliwa. W skrócie, mama ma Parkinsona. Została sama, a ja jestem tutaj, ponieważ nigdy nie widziałam jej tak dumnej. Jak więc miałabym nie zrobić tego dla niej? Ale teraz jestem tu - z czego jestem bardzo podekscytowana, naprawdę - i mam tylko jedno pytanie, gdzie są kangury? To znaczy, wiem, że nie opuściłam jeszcze nawet lotniska, ale myślelibyście, że będą tu przynajmniej kangury? Chociaż jeden wypchany na piedestale, czy coś. To tak sprzedaje się ten kraj, prawda? Pustynia, gorący faceci w tych małych strojach kąpielowych, piwo, plaże i kangury. Gdzie to wszystko było? A co ważniejsze, gdzie był mój paszport? O mój Boże, gdzie był mój paszport? Za jakieś dwadzieścia sekund miałam przejść przez australijską odprawę, a nie mogłam znaleźć paszportu. W samolocie miałam go jeszcze w swojej torebce. Więc gdzie jest teraz? - Następny. Poderwałam się na głębokie, władcze polecenie. Rzuciłam stojącemu za ladą kilka kroków przede mną człowiekowi szybkie spojrzenie.

6

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Potrząsnęłam głową. Uniósł brwi, podniósł rękę i pomachał palcami na mnie gestem mówiącym "podejdź tu". Przełknęłam. Nagle uświadomiłam sobie, że moje palce drżą. Zacisnęłam swoje pięści. Czy to były nerwy? Czy może... - Proszę Pani? Celnik zmarszczył brwi. Uczucie mrowienia na karku powiedziało mi, że stojący za mną ludzie gapią się na mnie. Dlaczego mieliby tego nie robić? Byłam wyraźną idiotką wrytą w ziemię i wstrzymującą ruch w kolejce, której przebycie pozwoli wam na wjazd do kraju, do którego, aby się dostać, musieliście przelecieć ponad dziewiętnaście godzin. Przełknęłam ślinę ponownie. Odchrząknęłam. Ścisnęłam swoją pięść - cholera, naprawdę cała drżałam - i zrobiłam krok do przodu. - Paszport? - Mężczyzna zza lady posłał mi wyczekujące spojrzenie. Podczas dziewiętnastogodzinnego lotu samolotem wyobrażałam sobie swoje pierwsze chwile w Australii. W mojej, co prawda pozbawionej snu fantazji, celnik, który udzielał mi pozwolenia na pobyt, brzmiałby jak kangur, z którym randkowałam w moich snach. Tak, przyznaję się, mam słabość do Chris'a Hemsworth'a. Ale jak można jej nie mieć? Czy widzieliście go? Czy na tej planecie jest jakiś seksowniejszy, gorętszy facet? Nie, nie wydaje mi się. Uśmiechnąłby się do mnie i powiedział, że wyglądam niesamowicie po tak długim locie. Nawiasem mówiąc, nie wyglądałam. Moje włosy były oklapnięte i przetłuszczone, moje oczy były piekące i podpuchnięte i udało mi się rozlać na moją koszulkę większość kawy, którą steawardessa przyniosła mi gdzieś nad Oceanem Spokojnym około trzeciej nad ranem. A może to była druga po południu? Kto go tam wie? Mała rada, jeśli planujecie jakiekolwiek długodystansowe loty samolotem, nie zakładajcie białej koszulki, bez względu na to jak bardzo ładnie w niej wyglądacie. To zły pomysł. Więc, wracając do mojej śródniebnej fantazji... Jestem witana przez super-gorącego urzędnika celnego, który mówi mi jak to niesamowicie wyglądam. Ledwie to wypowiada i podbiega do mnie ekipa filmowa jednego z tych programów podróżniczych, które tworzone są w prawie każdym państwie z energią elektryczną, i pytają czy mam coś przeciwko temu, abym udzieliła wywiadu na temat amerykańskiej studentki w Australii. Mało tego, informują mnie, że Chris Hemsworth jest na lotnisku i zastanawia się, czy nie miałabym ochoty się z nim spotkać. Gromadził informacje na temat roli w jakimś filmie o ciężkim losie dingo

7

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

w Outback'u3, przeczytał w necie mój artykuł o środowisku i rodzimych zwierzętach i chciałby teraz ze mną o tym porozmawiać. W tej fantazji miałam swój paszport. W realnym świecie, nie miałam bladego pojęcia gdzie on jest. Boże, jakim cudem mogłam go zgubić pomiędzy samolotem a... - Paszport, proszę Pani? Obdarzyłam urzędnika, który nie wydawał się być skłonnym do powiedzenia mi czegokolwiek, co brzmiałoby jak "wyglądasz niesamowicie", niepewny uśmiech. Czy w Australii mogą cię aresztować za próbę wjazdu do kraju bez paszportu? Tak podejrzewałam. Otwarłam usta. Dźwięk, który mógłby lub nie mógłby być zduszonym piskiem wydobył się z mojego gardła. Urzędnik jeszcze bardziej zmarszczył brwi. Nie mogłam nic poradzić na to, że jego prawa ręka wsunęła się pod ladę. - Straciłam swój paszport. - Powiedziałam, chociaż teraz sądzę, że mogłam to zrobić bezgłośnie. Z jakiegoś powodu mój głos zniknął. Może to samo stało się z moim zbłąkanym paszportem? Prawdopodobnie oboje byli teraz w drodze do Paryża. Mężczyzna za ladą pochylił się do przodu. Troszeczkę. - Czy mogłaby pani powtórzyć? - Straciłam swój paszport - powiedziałam. Znowu. Tym razem głośniej. Z mniej zduszoną ciszą. - Na pokładzie? - Uniósł brwi, a ja pokiwałam głową. - Jaki to był lot? Miałam pustkę w głowie. O Boże, w tym momencie reprezentowałam USA w pożałowania godny sposób. - Eee... - Powiedziałam - Duży samolot. Miał eee...jakiegoś kangura na ogonie. - Samolot Quantan? - Czoło mężczyzny zmarszczyło się. Zalała mnie fala ulgi i kiwnęłam głową, z pewnością wyglądając przy tym jak jedna z tych figurek ze skaczącą główką. - Tak jest. Quantan. - Więc właśnie wysiadłaś z samolotu Quantan lecącego z... Jego cisza podpowiedziała mi, że powinnam dokończyć zdanie. - Plenty. - Palnęłam - Znaczy się z Dallas.

3

Outback - rozległe, słabo zaludnione, przeważnie pustynne i półpustynne obszary w środkowej Australii.

8

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Ścisnęłam swoją twarz. Łzy napłynęły mi do oczu. Ból i tęsknota za mamą były tak wielkie, że moje serce niemal wyrywało się z piersi. Co ja tu do diabła wyprawiam? Gdzie był mój mózg? - Przepraszam. - Otarłam oczy wierzchem swojej dłoni - najpierw prawe, potem lewe. Mój wzrok zaszedł tym szczególnym rodzajem mgły, która zdarza się tylko wtedy, gdy kładziecie zbyt duży nacisk na gałki oczne, i zamrugałam. Muszę uzyskać panowanie nad sobą. Lub paszport. Byłoby miło mieć go z powrotem. Przez jedną głupiutką, surrealistyczną chwilę zastanawiałam się, czy stojąca za mną osoba pozwoli mi pożyczyć swój. Tylko do czasu kiedy faktycznie dostanę się do Australii. Później może go sobie wziąć... - Czy to ty jesteś Maci Rowling? Głęboki męski głos z australijskim akcentem pieścił mój zmęczony, zdenerwowany umysł i poderwałam swoją głowę w kierunku, z którego dochodził. Moje serce zaczęło bić szybciej. Starszy dżentelmen, mający co najmniej dziewięćdziesiąt lat stanął przy moim boku, trzymając w jednej ręce coś, co wyglądem przypominało amerykański paszport. W drugiej zaś ściskał kij. Prawdę mówiąc, była to laska jaką robią do podtrzymywania się, a która teraz utrzymywała starszego pana w pionowej pozycji. Spojrzałam na niego. - Znalazłem go w kolejce na podłodze jakąś sekundę temu. - Powiedział, a przyjacielski uśmiech pojawił się na jego pomarszczonej twarzy. - Sądzę, że należy do ciebie. Był stary, słaby, chwiał się i trzymał paszport. A jeśli znał moje imię to znaczy, że to był mój paszport. Co innego miałabym zrobić? Rzuciłam się na jego kruche ciało do ogromnego uścisku. Przygwożdżając go do ziemi. Trzy godziny później zostałam wpuszczona do Australii. To absurdalne, jak długo mogą zająć obfite przeprosiny staruszka, którego właśnie zraniliście podczas waszego entuzjastycznego podziękowania za znalezienie paszportu. Kto by pomyślał, że tak łatwo będzie zwalić z nóg osiemdziesięciodwuletniego pana poprzez samo objęcie go? Nic nie poradzę na to, że mój uścisk był dosyć...gorący. Oczywiście, po tym jak biedny, stary facet został usadowiony w wózku inwalidzkim, wzięłam udział w poważnej dyskusji na temat troski o dobro emerytów z tutejszą policją. Jeden z funkcjonariuszy naprawdę wyglądał jak Russell Crowe. Gdyby Russell Crowe był gruby. I starszy. I był

9

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

kobietą. I mówiąc wzięłam udział, mam na myśli kontynuowanie przeprosin za moją fizycznie intensywną wdzięczność. A potem zostałam raczej niemym członkiem jeszcze bardziej poważnej rozmowy o konieczności trzymania paszportów w bezpiecznym miejscu, prowadzonej przez tą samą pozbawioną poczucia humoru policję. Hurra. W końcu, mając za sobą publiczne upokorzenie i autorytarne wykłady, uzyskałam pozwolenie na wjazd do kraju. Pozostało mi tylko czekać przed taśmociągiem bagażowym, obserwując go w kółko i w kółko, aż do momentu, w którym pozostałam tam sama, bez swoich bagaży. Trzydzieści minut później zaakceptowałam fakt, że moje walizki wypchane moimi ciuchami, włączając w to moje biustonosze i majtki od Victoria Secret, na które oszczędzałam przez pieprzone miesiące i które kupiłam specjalnie na tę podróż, nie mają zamiaru wynurzyć się z przezroczystego, plastikowego otworu w ścianie. Hurra. Znowu. Ostatecznie udałam się na stanowisko obsługi tylko po to, by dowiedzieć się, że linia lotnicza nie ma pojęcia, gdzie obecnie znajduje się mój bagaż. - Bardzo mi przykro. - Powiedział radośnie pracownik za ladą, rozpromieniony, czujny, rozbudzony, ubrany w niepoplamione kawą ubranie. - Skontaktujemy się z tobą tak szybko, jak tylko go zlokalizujemy. Witamy w Australii. Witamy w Australii. Taa, jasne. To mi wystarczyło, chciałam wrócić do domu. Natychmiast. Bardzo. Tak bardzo, że właściwie odwróciłam się na pięcie, aby udać się do stanowiska celników. A potem zrozumiałam jaka byłam głupia i zatrzymałam się. Dobra, pora się wyspowiadać. Tak naprawdę nie jestem emocjonalnie...stabilna. To znaczy, nie jestem szalona, ani nic z tych rzeczy. W zasadzie, jestem dość inteligentna, a czasem rozsądna - to są słowa mamy, nie moje. Jednak częściej działam w sposób impulsywny. Jestem również wrażliwa, nieśmiała, niepewna i...dobrze, ujmując to dokładniej - załamana. To zdarza się. Kiedy spędzacie prawie dziesięć lat swojego życia, obserwując jak wasza mama jest powoli zżerana przez nieuleczalną chorobę, chorobę, która pozbawia ją zdolności do radości i wiecie, że to wszystko przed wami, miesza wam się w głowie. Kiedy czytacie wszystko co wpadnie wam w ręce na temat choroby, która zabiera wam umiejętność

10

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

normalnego poruszania się, krojenia własnego jedzenia, zapinania swoich guzików, mówienia normalnym głosem, posiadania normalnej pracy jelit - do diabła, posiadania jakiejkolwiek zdolności do normalnego poruszania się, nawet takiej prostej jak mruganie i połykanie i wiecie, że pewnego dnia ta choroba zrobi te wszystkie rzeczy wam, stajecie się trochę pomyleni. To jest to, co choroba Parkinsona robi z wami. To niszczy was. Robi z was bałagan. Przynajmniej udało jej się to uczynić z moją rodziną. Musiałam powiedzieć ludziom, że mama nie była pijana podczas pogrzebu taty. To tylko jej mięśnie nie pozwoliły jej chodzić bez zataczania się, ponieważ jej mózg ją oszukał. To zrobiło ze mną bałagan. To było wystarczająco nieprzyjemne dowiedzieć się w wieku dwunastu lat, że moja mama jest chora na Parkinsona. Spróbujcie dodatkowo usłyszeć, mając dwadzieścia jeden lat, że cierpicie na tę samą chorobę. Dwadzieścia jeden lat. Jestem uosobieniem wczesnego stadium Parkinsona. Żyję z tą wiadomością już od roku i to w cale nie staje się prostsze. Mogę wam tylko powiedzieć, że nie tak wyobrażałam sobie siebie w wieku dwudziestu dwóch lat. Miało być dużo życia, imprezowania, spotykania nowych ludzi...nie nowych lekarzy, specjalistów i przedstawicieli oferujących ubezpieczenie zdrowotne. Jezu, brzmię na nieszczęśliwą, prawda? Nie jestem. Szczerze. Staram się nawet śmiać z tego. Mówię mamie, że rywalizuję z nią o to, która z nas jako pierwsza całkowicie wygasi swoją sieć neuronową. Komukolwiek uda się tego dokonać, wygrywa. I co otrzyma zwycięzca? Całkowitą utratę godności i... Jasna cholera, przepraszam. Naprawdę nie miałam zamiaru zmierzać do tego. To ponure miejsce, w którym użalam się nad sobą. I nienawidzę go. Po prostu spróbujmy tam nie zaglądać ponownie, dobrze? Zmusiłam się do odwrotu, złapałam za moją torbę podręczną - zawierającą dodatkowy komplet majtek, za co niezmiernie dziękuję Bogu - zawiesiłam ją na swoim ramieniu, ruszyłam przez ostatni odcinek odprawy celnej i wyszłam przez bramę przylotów Międzynarodowego Lotniska w Sydney. Nie przewoziłam żadnego jedzenia, które musiałabym zgłosić celnikom. Żadnych insektów, gadów, przedmiotów wykonanych z drewna lub części ciała zwierząt.

11

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Podałam swoje oświadczenie do gromadzącej dokumenty uśmiechniętej kobiety i kilka kroków później byłam w terminalu w otoczeniu podekscytowanych ludzi czekających na przyjazd bliskich osób. Wtedy zdałam sobie sprawę z tego, że muszę siusiu. Nie sikałam odkąd znalazłam się gdzieś nad Hawajami. O rany, czy koniecznie muszę sikać? W sekundzie, w której uznałam, że jednak tak, jeszcze dotkliwiej odczułam swoją potrzebę. Rozglądając się gorączkowo w poszukiwaniu znaku WC, dostrzegłam coś, co jak sądziłam było damską toaletą i ruszyłam w tym kierunku z opuszczoną głową, trzymając w garści pasek mojej torby, jakby to było moją ostatnią deską ratunku do zwolnienia pęcherza. Więc oczywiście, kiedy uderzyłam w coś twardego, ale ciepłego i mocnego, moją pierwszą myślą było to, że zaraz się zsikam. A niech to, właśnie wbiegłam na kogoś i muszę przeprosić. Cofnęłam się o krok, rzucając nieszczęsnej kobiecie, która stanęła mi na drodze szybkie spojrzenie. I zamarłam, kiedy mój wzrok napotkał nie biedną kobietę, ale wysokiego, barczystego, oszałamiająco gorącego - nie, zmieniam to - szokująco gorącego, przepięknego faceta z kosmatymi, ciemnobrązowymi włosami wiszącymi nad równie ciemnobrązowymi oczami, tak intensywnymi i pięknymi i sexy i... Owinął swoje silne palce wokół moich ramion i przytrzymał mnie zanim kompletnie upadłabym na tyłek. - Hej, myślę, że pomyliłaś łazienki. Wpatrywałam się w niego bez słowa. Chciałabym zwalić winę za tę idiotyczną ciszę na niedobór snu i zmianę strefy czasowej, ale to nie było przypadkowe. Facet trzymający moje ramiona, utrzymujący mnie w pionowej pozycji był oszałamiający. Wspaniały. Gorący. Jak brązowo-włosa, brązowo-oka wersja Chrisa Hemsworth'a. Tylko jeszcze bardziej seksowna. Nie sądziłam nawet, że jest to możliwe, a tu proszę. Możliwe. Jemu się to udało. Seksowny, wysoki z zadziornym uśmiechem, który sprawił, że moje serce podskoczyło. I z tym przeklętym boskim ciałem, całym umięśnionym i wyrzeźbionym, o doskonałych proporcjach, opakowanym w opięty biały podkoszulek i wytarte dżinsy. I miał australijski akcent. O rany.

12

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Gapiłam się na niego. Serce waliło mi w gardle. Mój żołądek związał się w supeł. Chłopak stłumił śmiech i nawet to brzmiało seksownie. O kurde, był cały do schrupania. Wow. - Czy umiesz mówić? Zamrugałam na jego naturalnie dobre pytanie. Zarumieniłam się. Zagryzłam dolną wargę i potrząsnęłam głową. - Nie umiesz? - Jego brwi wystrzeliły ku górze. - Umiem. - Wypaliłam, potakując tym razem. Świadczy to jedynie o tym, jakim jestem bałaganem sprzeczności. - Ja tylko... - Urwałam, powstrzymując się przed powiedzeniem mu o tym, jak na niego lecę. No, to nie do końca fajne zachowanie. Rozmarzać się nad zupełnie obcym człowiekiem w drodze do łazienki? Witamy w Australii. - Ja tylko jestem...zdesperowana. - Dokończyłam, schylając głowę. Brzmiałam jak idiotka. Zaśmiał się. Dźwięk był ciepły i przyjazny. - Aby pójść do toalety? - Tak. - Spojrzałam na niego spod mojej grzywki. Zawadiacki uśmiech powrócił na jego twarz. Tak jak poprzednio, sprawił, że moje ciało robiło rzeczy, do których zupełnie nie przywykłam. - Lepiej więc idź. - Odsunął się na bok, podtrzymując nadal moje ramię i skierował mnie w głąb męskiej toalety. Kolejny ciepły rumieniec wypłynął na moje policzki. Zmarszczyłam brwi. Zaszurałam nogami. - Czy jest jeszcze coś, czego tak desperacko potrzebujesz? - Uniósł brew, pokazując diabelstwo w jego ciemnobrązowych oczach. - Pocałunku? - Pytanie padło z moich ust zanim mogłam je powstrzymać. Jasna cholera, co ja wyprawiałam? Czy byłam aż tak bardzo zmęczona? Musiałam. Z jakiego innego powodu powiedziałabym coś tak...tak...żenującego? Nie mogłam z nim flirtować. Nie byłam nawet w tym dobra. Byłam debilnym ekologiem z Parkinsonem. Nie wiedziałam w ogóle jak flirtować. Czy ja miałam urojenia? Czy mój mózg w końcu zdradził mnie kompl... Ciepłe usta musnęły moje w powolnej pieszczocie. Roztopiłabym się na miejscu, gdyby nie fakt, że w akcie niedowierzania głośno krzyknęłam i cofnęłam się o krok. Lub dwa. Lub cztery.

13

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Pan Szerokie Ramiona zaśmiał się. - Przepraszam, nie chciałem cię wystraszyć. Zanim zacznę, chcę postawić sprawę jasno. Nie jestem dziewicą. Straciłam dziewictwo z moim chłopkiem z liceum, cztery dni po moich szesnastych urodzinach. Przynajmniej był on szkolnym rozgrywającym. W pewnym sensie było to zarówno osiągnięciem jak i banałem. Ale odkąd okazało się, że mam Parkinsona praktycznie stłumiłam w sobie jakiekolwiek romantyczne zamiary. Kto chciałby stworzyć związek z osobą, która za kilka lat stanie się dygocącym bałaganem? Jakoś nie mogę sobie wyobrazić, że istnieją faceci chętni do wzięcia na siebie takiego ciężaru. A więc przestałam o tym myśleć. Gdy się teraz tak zastanawiam, to mogłoby wyjaśnić moją bardzo aktywną obsesję na punkcie pewnego żonatego, australijskiego aktora. Hmmm. Pragnąc niemożliwego, zastępujemy to co jest dostępne. Prawda, że ma to sens? Gapiłam się znowu na tajemniczego mężczyznę, który właśnie mnie pocałował. Z bijącym za szybko sercem przycisnęłam palce do swoich ust. - Dlaczego to zrobiłeś? - Bo poprosiłaś o to - Jego uśmiech zmienił się w złośliwie zabawny, ukazując dołeczek w jego prawym policzku, a on sam przybliżył się trochę do mnie, skupiając wzrok na moich oczach. - I wyglądałaś cholernie seksownie z tymi potarganymi włosami i poplamioną kawą koszulką. Fala zażenowania wypłynęła na moją twarz. Plasnęłam ręką moją lewą pierś, krzywdząc siebie w dość dziwacznej próbie ukrycia plamy, którą właśnie wskazał. Tak przy okazji, dlaczego to robimy? Staramy się schować coś, na co już wcześniej zwrócono uwagę? To tak jak kopalnie zasadzające rzędy drzew wokół granic ich działalności, tak jakby jakaś zieleń zdołała ukryć ogromną ziejącą ranę wyżłobioną w planecie za pomocą ich maszyn. Jego niski chichot łaskotał moje zmysły, rysując grymas na mojej twarzy. - Kpisz sobie ze mnie? - Spytałam, a odległa część mojego umysłu przypomniała mi, że nadal potrzebuję skorzystać z toalety. - Nie. Szczerze mówiąc, chciałem cię pocałować już w sekundzie, w której na mnie wpadłaś. Teraz to moja kolej, aby unieść brew. Kocham to, że mogę to robić - unosić brew. Można tym wyrażać wiele rzeczy. Nastawienie do twojego kelnera? Uniesiona brew. Pocałowanie twojego partnera od nauki? Uniesiona brew. Absurdalne roszczenia od nieznajomego w publicznej toalecie? Uniesiona brew. - W sekundzie? - Powtórzyłam.

14

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Jego usta drgnęły. Chryste, ależ on był gorący. - Okej, może w sekundzie po sekundzie. Wtedy gdy zorientowałaś się na kogo wpadłaś. Na kogo wpadłam? Czy nie było raczej ważniejsze gdzie na niego wpadłam? W męskiej toalecie zamiast damskiej? Zmarszczyłam brwi. On zrobił to samo. - Ty wiesz kim ja jestem, prawda? - Zapytał z dającym do myślenia przekonaniem w jego głębokim głosie. Czy zaznaczyłam już, że miał seksowny australijski akcent. - To dlatego poprosiłaś o pocałunek. Z powodu sposobu, w jaki moja siostra spotkała księcia? Moje brwi wystrzeliły ku czole. Chciałabym powiedzieć, że dałam im wolną rękę na odbycie podróży, ale mój mózg był zbyt oszołomiony tym, co właśnie usłyszałam. Co on przed chwilą powiedział? - Księcia? - Powtórzyłam. Było oczywiste, że nie miałam pieprzonego pojęcia, o czym on do mnie mówi. Dla niego również stało się to wystarczająco jasne, bo na jego twarzy pojawił się grymas seksowny grymas, jeśli tylko można sobie taki wyobrazić. - Ty nie wiesz kim ja jestem? Potrząsnęłam głową. Głęboko w dole mojego brzucha poczułam zwijające się mocniej napięcie. Seksualne napięcie. Chociaż równie dobrze mógł to być fakt, że nadal musiałam iść siku. Wypuścił rozbawione westchnienie, równocześnie przeciągając rękę przez swoje ciemne włosy. - Ja pierdolę. Więc dopiero co spytałaś o pocałunek, ponieważ... Pytanie zawisło w powietrzu między nami, oczekując odpowiedzi, której nie mogłam udzielić. Co miałabym powiedzieć? "Bo jesteś bardzo, ale to bardzo gorący?". - Kim jesteś? - Spytałam zamiast tego. Kolejny raz posłał mi swój zadziorny uśmiech, zaśmiał się i pochylił swoją głowę. - Nikim ważnym. - Powiedział. A potem, zanim mogłam go powstrzymać, zmniejszył dystans między nami, przybliżył swoją głowę do mojej i pocałował mnie. Tym razem trwało to dłużej.

15

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Jasna cholera, wiedział jak całować. Otworzył swoje usta i zanurzył swój język w moich - właściwie to nie wiem, kiedy zostały one rozchylone - z potworną łatwością odnalazł mój język, drażniąc go powolną, długotrwałą pieszczotą. Poczułam silniejsze bicie serca w gardle. Mocne napięcie w moim podbrzuszu związało się w supeł. Gorąco załopotało, uderzyło i zadrżało między moimi udami w sposób, w jaki nigdy wcześniej się nie zdarzał, a delikatny cichy jęk wydostał się z moich ust. I wtedy ktoś stojący za nami odchrząknął, a ja wydobyłam kolejny okrzyk zaskoczenia. Ten jednak był bardziej szaleńczy, z udziałem całego ciała, które skakało i wierciło się. Wysoki mężczyzna ubrany w granatowy garnitur i ciemne okulary znajdował się kilka metrów od wejścia do łazienki patrząc na Pana Szerokie Ramiona. - Już czas, Panie Jones. - Kurwa. - Powiedział prawie bezgłośnie stojący tuż za mną Pan Szerokie Ramiona wróć i popraw - Pan Jones. Zsunął ciepłe palce z mojego ramienia sprawiając, że się wzdrygnęłam i odwróciłam w jego stronę, z jakiegoś powodu kompletnie niepewna, co do diabła się tu właściwie działo. - Muszę iść. - Powiedział z uśmiechem na ustach. Ustach, które zaledwie sekundę temu były na moich. - Dopilnuję, by nikt nie wszedł do toalety, gdy ty tu będziesz, dobrze? I bez żadnego słowa przeszedł obok mnie, minął mężczyznę w granatowym garniturze i wszedł do terminala lotniczego. Pozostawił mnie stojącą w publicznej toalecie, która rzecz jasna nie była dla pań, z ustami wilgotnymi od jego pocałunku. Wytrzeszczyłam oczy na gościa w garniturze czekając na jakiekolwiek wyjaśnienie. Nie otrzymałam jednak żadnego. Mężczyzna obrócił się na pięcie i stanął tyłem do mnie, mrucząc coś do mankietu swojej koszuli. Jeśli to nie był Co-Do-Kurwy-Nędzy moment, to ja nie wiem co to właściwie było. Zamrugałam. Zrobiłam krok podążając za już nieobecnym Panem Jones'em - czy naprawdę mógł się tak nazywać? - i ponownie zostałam trafiona naglącą potrzebą opróżnienia pęcherza. Uderzenie było tak silne, jak stalowa kula bijąca w ściany papierowego wychodka. Pozwoliłam sobie na mały jęk, zacisnęłam uda razem i pobiegłam do kabiny w ten dziwaczny sposób, jaki ludzie wykonują, gdy śpieszy się im do łazienki. Ten, w którym twoje kolana są złączone, twoja szczęka zaciśnięta, a dłonie zwinięte w pięści.

16

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

W biegu uderzyłam drzwi, które dokonały obrotu o 180 stopni, zatrzasnęłam je, zablokowałam, upuściłam moją torbę, jednym zamachem szarpnęłam w dół moje dżinsy i majtki i zrobiłam to, nie mając żadnej sekundy do stracenia. Gdyby nie mężczyzna w garniturze stojący kilka metrów dalej, z pewnością wypuściłabym na znak ulgi długie "ahhh". Ale on tam był. Tajemniczy facet, który wydawał się związany z jeszcze bardziej tajemniczym mężczyzną, który pocałował mnie, gdy go o to poprosiłam. O co tu do cholery chodzi? Kilka minut później z głośnym dźwiękiem spłuczki toaletowej wypełniającym tę surrealistyczną ciszę, wyłoniłam się z kabiny tylko po to, by odkryć, że jestem sama. - Huh - prychnęłam - Dziwne. W czasie gdy kończyłam myć ręce, do łazienki wtłoczył się sznur różnych ludzi, w różnym wieku, w różnych strojach. Zbliżając się do pisuarów wszyscy stanęli jak wryci na mój widok. Nikt nic nie powiedział. Z ciepłem zalewającym ponownie moją twarz prysnęłam stamtąd tak szybko, jak tylko mogłam. Starałam się nie rozglądać za tajemniczym Panem Jones'em i gościem w niebieskim garniturze, ale nie potrafiłam. Jak mogłabym tego nie robić? Jednak nigdzie nie było po nich śladu. To był prawdopodobnie dobry znak. Moje pierwsze godziny w Australii nie były dokładnie takie jak sobie planowałam. Prawdę mówiąc, gdybym ponownie zobaczyła Pana Jones'a, pewnie znowu zrobiłabym z siebie głupka i kolejny raz poprosiła o pocałowanie. To było takie dobre. Na dowód tego wciąż miałam ciarki i motylki w brzuchu. Kimkolwiek on był, odszedł. Hurra, moje życie wraca do normalności. Cóż, przynajmniej do takiej na jaką pozwala fakt, iż byłam na drugim końcu świata, z dala od wszystkiego co znam i kocham, aby spędzić dziesięć tygodni w kraju, w którym narodził się mój ojciec, bez żadnej osoby, którą mogłabym nazwać przyjacielem i... Dobra, zatrzymajmy się w tym miejscu i wysiądźmy z autobusu użalania się nad sobą. Byłam tutaj, w Australii, aby zacząć najbardziej niezwykłe doświadczenie w całym moim studenckim życiu. Nie ma potrzeby dramatyzować. Szarpiąc moją torbę, wzięłam głęboki oddech, przeskanowałam tłum jeszcze raz szukając jakiegoś śladu po Panu Szerokie Ramiona i udałam się do wyjścia. Musiałam złapać taksówkę do Uniwersytetu w Sydney, mojego domu przez następne pięć tygodni.

17

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Przeszłam może dwa kroki, gdy zostałam prawie zwalona przez człowieka biegnącego z aparatem w ręce. - Hej! - Zaprotestowałam chwiejąc się. Nigdy nie jest miło tracić równowagę, zwłaszcza gdy choroba walcząca o przejęcie kontroli nad twoim ciałem lubi cię z niej wytrącać. Biegnący człowiek nie zwolnił. Ani ten, który podążał za nim. Lub jeszcze jeden, który pojawił się zaraz po nich. Nagle zorientowałam się, że było tam wielu mężczyzn spieszących się, pędzących i biegnących z aparatami. Wszyscy zmierzali w kierunku ciągnącej się czarnej limuzyny, zaparkowanej przy krawężniku kilka metrów dalej. Limuzyna Pana Szerokie Ramiona, pseudonim Pan Jones, pseudonim mój tajemniczy kisser, była teraz oblegana. Mężczyzna w niebieskim garniturze odwrócił głowę i spojrzał na nadciągającą falę szalonych fotografów. Zdezorientowana tym wszystkim, zmarszczyłam brwi. Kim do diabła był ten facet zasługujący na tak wielką maniakalną uwagę? Wokół limuzyny odpalono flesze. Fotografowie krzyczeli. Większość z nich wołała, coś w stylu: "Oj, Raphael". Co nie mogło być poprawne. Kto w dzisiejszych czasach nosi takie imię? Tłum wokół mnie naparł do przodu, gdzieś w pobliżu zawyły syreny, a następnie, w chwili surrealistycznego spokoju, pośród tego wszystkiego, w przerwie szaleństwa ukształtowanej między mną a limuzyną, spojrzenie Pana Szerokie Ramiona napotkało moje. Napotkało. Złączyło się. Zatrzymało się. Przygwoździło. Utrzymujemy nasze spojrzenia, a w tym spojrzeniu toczy się cała rozmowa: Uwielbiam cię całować. Uwielbiam być całowana przez ciebie. Żałuję, że musieliśmy to zakończyć. Ja tak samo. A potem mężczyzna w granatowym garniturze odepchnął fotografów do tyłu jakby nigdy nic i zatrzasnął drzwi samochodu, kończąc moją wzrokową wymianę korespondencji z Panem Szerokie Ramiona. Zamrugałam.

18

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Silnik limuzyny ryknął. Facet w niebieskim garniturze rzucił kilka raczej nieprzyjemnych słów w kierunku zbiorowiska ludzi, a następnie otworzył drzwi pasażera i zniknął w samochodzie. Paparazzi wydało zgodnym chórem okrzyk niezadowolenia - można bezpiecznie zakładać, że tym właśnie byli - chociaż dalej nie wiem kogo fotografowali. Kogoś sławnego, oczywiście. Kogoś sławnego, kto mnie pocałował. W męskiej toalecie, nie mniej jednak. Śledziłam drogę pokonywaną przez limuzynę, jako że pędziła obok mnie i obok każdej osoby stojącej na chodniku. Skręciło mnie w środku, mój żołądek związał się w supeł i ogólnie był całkiem niestabilny. Trwało to tak dopóki limuzyna zupełnie nie zniknęła za zakrętem, kilka metrów z dala od terminalu. W końcu znalazłam swój mózg i pochwyciłam stojącego najbliżej mnie fotografa. - Kto to był? - Zapytałam mężczyznę, który z pogardą próbował zwolnić mój uścisk na jego nadgarstku. - W samochodzie? - Fotograf zerknął przez swoje ramię, jakby limuzyna i jego sekretny pasażer nadal tam tkwili. - Tak. - Odpowiedziałam starając się nie brzmieć na poirytowaną. O kogo innego mogłabym pytać? - Nie wiesz? Potrząsnęłam głową. - To był Raphael Jones. - Mężczyzna posłał mi złośliwy uśmieszek. - Kim... Ale zanim zdążyłam zapytać kim był Raphael Jones, fotograf wydostał się z mojego uchwytu i gdy tylko to zrobił, pośpieszył dalej patrząc przez tył swojego aparatu. Stałam tam i patrzyłam na rozpraszający się tłum. Wysiliłam swój mózg, próbując znaleźć jakąkolwiek wskazówkę, która podpowiedziałby mi dlaczego to imię było warte aż tak wielkiego podniecenia. Nic nie przychodziło mi do głowy. - Musi być jakąś australijską gwiazdą. - Wzruszyłam ramionami. Zdecydowałam, że gdy tylko dotrę do swojego zakwaterowania w kampusie uczelni, wygoogluję go sobie (mój iPhone nadal nie nawiązał połączenia z australijską siecią, niech to szlag). Udałam się do pierwszej wolnej taksówki jaką znalazłam, wdrapałam się na tylne

19

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

siedzenie i podałam kierowcy adres, pod którym miałam zatrzymać się w trakcie mojego pobytu. Wspomnienie pocałunku Raphael'a Jones'a, posłało mojemu ciału cudowny dreszczyk emocji, wciskając mnie jeszcze głębiej w siedzenie. A więc, zostałam pocałowana przez australijskiego celebrytę wciągu mojego zaledwie kilku godzinnego pobytu w kraju. Nie tak źle, jak na kretyńską studentkę z Plenty, w Ohio, nawet jeśli tylko ja tak sądzę. To w pewnym sensie wynagrodziło mój inny, fatalny początek przygody. Szkoda, że już nigdy więcej go nie zobaczę, bo pokazałabym mu, że amerykańska dziewczyna zna się na rzeczy. No dobra, może nie, biorąc pod uwagę to, jakim byłam nerwowym, emocjonalnym wrakiem, ale każda dziewczyna może dać czadu w swojej fantazji, no nie? To nie tak, że miałam zamiar go znowu zobaczyć. Bądź co bądź, Australia jest wielkim krajem. Prawda?

20

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55 W kampusie

Pierwszą niespodzianką był dla mnie fakt, że miałam cały pokój wyłącznie dla siebie. Nie jestem pewna dlaczego, ale myślałam, że będę musiała go z kimś dzielić. Kiedy przyjechałam do Mackellar House, jednego z akademików znajdujących się na terenie kampusu Uniwersytetu w Sydney, który przez pierwszą połowę mojego pobytu w Australii miał być dla mnie domem, bardzo radosna, żwawa i ogólnie przyjazna rezydentka zagranicznych studentów, Hether Renner, spotkała mnie u podnóża schodów. Hether była wyższa ode mnie - ja miałam zaledwie 165 cm wysokości - z długimi rudymi włosami, które opadały na jej twarz kaskadą sprężystych loków, wyglądała niczym bohaterka filmów Pixara.4 Uśmiechnęła się, przytuliła mnie i zaczęła mówić z szybkością pięciu mil na minutę. Mówiąc szczerze, miałam problemy, by za nią nadążyć. Nasza rozmowa przebiegała mniej więcej tak: Heather: "Czy to ty jesteś Maci Rowling?" Ja: (otwieram usta). Heather: "To ty, prawda? Witamy w Australii. Co o niej sądzisz jak na razie? Nie, nie mów mi, jesteś w tym kraju dopiero od kilku godzin i jeszcze nie zdecydowałaś, czy ci się podoba, czy nie? Założę się, że jest tu inaczej niż w Plenty. Wygooglowałam sobie informacje o nim dziś rano, zaraz po tym, jak otrzymałam za zadanie przywitać cię. To małe miasto, prawda?" Ja: (usta są nadal otwarte). Heather: "Sprawia wrażenie pięknego miejsca. Przekonasz się, że Sydney też takie jest. No dobrze, może tylko niektóre jego części. Te, w których będziesz spędzać najwięcej swojego czasu. Czy zwiedziłaś już uni? Oh, mówiąc "uni" mam na myśli uniwersytet. Czy znałaś ten skrót? Mam przyjaciółkę w Stanach i ciągle mi powtarza, że ledwo może zrozumieć, co mówię. Czy ty mnie rozumiesz?" Ja: (zamykam usta). Heather: "Czy mówię za szybko? Mówię szybko, wiem o tym. Czy rozumiesz mój akcent? W każdym bądź razie, mam zamiar pokazać ci twój pokój i pomóc ci się zaaklimatyzować. Przybyłaś w trakcie O-Tygodnia, więc bądź gotowa na imprezę. Cholera,

4

Może ktoś z was oglądał "Meridę Waleczną"...

21

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

powinnam ci była wytłumaczyć, czym jest O-Tydzień, co nie? O-Tydzień to w zasadzie impreza dla wszystkich nowych studentów. O. Orientacja. Łapiesz?" Ja: (otwieram ponownie usta). Heather: "Dziś wieczorem Mackellar House ma swoją własną O-Tygodniową imprezę, więc lepiej przygotuj się na nią. Może powinnaś się wcześniej trochę przespać. Czy podróż samolotem cię zmęczyła? Wyglądasz na wykończoną. No chodź, zabiorę cię do twojego pokoju. Zorganizowałam dla ciebie powitalny kosz pełen australijskich rzeczy. Uważaj na drożdżową pastę do chleba. A toster w twoim pokoju spowoduje uruchomienie czujnika dymu, jeśli będziesz nieostrożna. Może lepiej po prostu zjeść bladego tosta. Lubisz tosty?" Ja: (usta nadal otwarte). Heather: "Boże, posłuchaj mnie. Ja tu gadam, a jedyną rzeczą jaką prawdopodobnie chcesz zrobić, to wziąć prysznic. Ogólnodostępne wyposażenie jest tu naprawdę dobre. Ale ostrzegam, ono faktycznie jest ogólnodostępne. Mackellar House nadal stara się pozbyć tego problemu. Chłopaki i dziewczyny. Nikt jak dotąd nie narzekał, ale za pierwszym razem przestraszyłam się, kiedy facet wszedł pod prysznic, a ja akurat myłam zęby. Ale wtedy dorastałam z siostrami, bez żadnego chłopaka w rodzinie, za wyjątkiem mojego taty. Hej, twoja ręka się trzęsie. Czy wszystko w porządku?" Ja: (zamykam usta). Widzicie, co mam na myśli? Była radosna i przyjazna. I gadatliwa. Cholernie. Kiedy dostrzegła, że moja ręka drżała, wiedziałam, że to pora na to, by zaszyć się w swoim pokoju. Trzęsłam się. Czułam to głęboko w moim ciele. Dreszcze wydostawały się z poza mojej kontroli. To zdarza się, gdy jestem zmęczona. Lub zestresowana. Co w tym momencie odczuwałam równocześnie. Byłam podekscytowana, ale zmęczona i zestresowana. I nadal miałam niewielką obsesję na punkcie mojego pocałunku z tajemniczym, gorętszymniż-gorąc australijskim celebrytą. Więc podczas gdy tak naprawdę pragnęłam wziąć jedynie prysznic, to co potrzebowałam zrobić najpierw, to usiąść, uspokoić się i zażyć swoje lekarstwa (kiedy tak teraz myślę, w trakcie lotu mogłam pominąć wzięcia jednego lub dwóch z nich). Uśmiechnęłam się do Heather, podziękowałam za przepiękne powitanie, drżenie ręki usprawiedliwiłam przemęczeniem i poprosiłam, by pokazała mi drogę do mojego pokoju. - Oczywiście - zaszczebiotała, najwyraźniej nie przejmując się, że próbowałam w najmilszy możliwy sposób - uciszyć ją. - Chodź za mną. Była cholernie blisko wykonania piruetu na poczekaniu, a potem wspięła się po schodach prowadzących do Mackellar House.

22

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Poszłam za nią. Nasunęła mi się myśl, że Heather właściwie nie zapytała mnie o mój bagaż, a raczej jego brak. Ciekawe. A może studenci z Australii, lub uni-studenci, jak ich tu nazywano, byli jak uczniowie wracający z powrotem do domu - wolni od zdrowego rozsądku w obliczu zbliżającej się odpowiedzialności. Życie studenta ostatniego roku jest dziwną mieszaniną dorosłych decyzji, nastoletniego lęku i beztroski. Z jednej strony macie swoje dwadzieścia parę lat. Z punktu widzenia prawa jesteście już dorosłymi ludźmi. Możecie zadecydować sami, jakie zajęcia wybrać, kiedy zjeść śniadanie, o której godzinie gasić światła. Z drugiej strony, nadal musicie odpowiadać na pytania zadane przez nauczycieli, wciąż musicie usprawiedliwiać się, dlaczego nie oddaliście swojej pracy domowej - tłumaczenie, że "mój komputer się popsuł" naprawdę nie działało w szkole średniej, więc bądźcie pewni, że tego kitu nie wciśniecie również na studiach - i ciągle jesteście pod bezlitosną kontrolą hormonów działających w sposób bardziej wydajny, niż mózg. Dziwne, co? Hether prowadziła mnie przez Mackellar House, gadając przez całą drogę. Przedstawiła mnie każdej osobie, którą mijałyśmy. - Cześć, to jest Maci Rowling. Jest studentką środowiska z USA. Bądź dla niej miła, dobrze? - A kiedy ruszyliśmy dalej, szeptała różne ciekawostki o nich. - Ona oblała literaturę angielską. On spędził ostatnie pięć nocy upijając się. Ona próbuje uwieść swojego profesora od historii. Zanim dotarłyśmy do mojego pokoju, znajdującego się na końcu korytarza trzeciego piętra, moja głowa wirowała. Ale w dobrym znaczeniu tego słowa. Pomijając akcenty, mogłabym równie dobrze znajdować się w Plenty. Uni-życie wydawało się być bardzo podobne do studenckiego - grupa młodych dorosłych, naginająca swoją niezależność po latach życia pod władaniem ich rodziców. Innymi słowy, chaos. Teatralnym gestem, Hether wyciągnęła klucz ze swojej kieszeni i wręczyła mi go. - Oto twój klucz. A teraz pamiętaj, uszkodzony toster, wspólne prysznice i toalety. Twój uni-przewodnik jest na łóżku, razem z powitalnym koszem. Drożdżową pastę do chleba należy smarować tylko delikatnie, nie grubą warstwą. Delikatnie, nie grubo. W lodówce jest mleko, gdybyś chciała sobie zrobić filiżankę. To jest filiżankę herbaty, gdybyś nie wiedziała. Czy pijesz herbatę? Oh, i nie zapomnij o wieczornej imprezie, o której ci wcześniej wspominałam. Godzina dziewiąta wieczór, na dole, w świetlicy. Tematem przewodnim jest bielizna, co oznacza, że będziemy chodzić dookoła w swoich majteczkach i biustonoszach. Prawda, że brzmi nieźle?

23

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

I tymi słowami, Heather - mój powitalny przewodnik po Uniwersytecie w Sydney opuściła mnie, podskakując po drodze. Poważnie. Podskakiwała. Wow. Patrzyłam na nią, gdy odchodziła, mając dziwne wrażenie, jakbym właśnie zobaczyła Dorotkę z krainy Oz, a potem odwróciłam się do mojego pokoju. Mojego pokoju. Nie mojego i tego-a-takiego pokoju. Mojego pokoju. Własnego. Miałam pokój całkowicie dla siebie. Był ładny. Mały i niezagracony, z łóżkiem po jednej stronie oraz z biurkiem, mini lodówką, telewizorem z płaskim ekranem i fotelem po drugiej stronie. Pomiędzy dwiema ścianami znajdowało się okno obramowane czystą, niebieską zasłoną, teraz tańczącą w ciepłym powiewie letniej bryzy. Tak, jak mówiłam, był ładny. Zrobiłam krok do środka, upuściłam swoją torbę podręczną do moich stóp i wzięłam głęboki, powolny oddech. I wycofałam się, gdy tylko usłyszałam, jak ktoś za mną woła. - Hej, Jones. Idziesz dziś wieczorem? Jakiś koleś - muszę przyznać, że raczej dobrze wyglądający koleś - wychylał się z pokoju oddalonego trzy drzwi od moich, uczepiając się palcami o futrynę drzwi, patrzył na zamknięte wejście do pokoju na przeciwko mnie. Zmarszczyłam brwi. Z jakiegoś powodu moje serce zabiło szybciej. Raczej dobrze wyglądający facet posłał mi uśmiech i puścił do mnie oczko. - Dzień' bry. Jesteś Jankeską? Zamrugałam. Zanim mogłam odpowiedzieć, dźwięk otwierających się przede mną drzwi, przyciągnął moją uwagę. Patrzyłam jak uchylają się na oścież. Obserwowałam, jak wysoki mężczyzna z ciemnymi włosami i ciemnymi oczami staje w progu. Przyglądałam się, kiedy opierał łokieć o futrynę i skinął głową gościowi oddalonemu trzy drzwi od moich. - Tak. Sapnęłam. Mężczyzna był Panem Szerokie Ramiona, tym, który pocałował mnie w toalecie. Był Raphael'em Jones'em. Mój żołądek podniósł się i opadł. Oddech ugrzązł w gardle. Moje serce odsunęło na bok uwięziony wydech, starając się zająć jego miejsce. Moje sutki...Dobrze, w porządku,

24

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

pewnie nie chcecie tego wiedzieć. Podsumowując, całe moje ciało zareagowało na widok mężczyzny, z którym całowałam się w łazience, obecnie stojącego tam, naprzeciw mnie. Jasna cholera, jakim cudem mógł on tam stać, przede mną? Tak, jak w filmie - tylko może w bardziej zwolnionym tempie - Raphael Jones zwrócił swój wzrok na miejsce, w którym stałam. Zaskoczenie odmalowało się w jego ciemno brązowych oczach. Potem nastąpiła dezorientacja. A później podejrzliwość. Otwarta życzliwość, jaka widniała na jego twarzy zniknęła, gdy tylko na mnie spojrzał. Tak po prostu. Jego szczęka się zacisnęła, oczy zwęziły, nozdrza rozszerzyły. W jednej sekundzie był rozluźnionym facetem z dołeczkiem w prawym policzku. W następnej patrzył na mnie jakbym była antychrystem, który przybył, by odwołać przerwę wiosenną. Pomijając tylko to, że Australijczycy nie mają przerwy wiosennej, a ja nie byłam żadnym antychrystem. Jedyna rzecz, do której jestem anty nastawiona to Fox News.5 Przełknęłam i zaniemówiłam. To był ten sam facet, który mnie pocałował, na serio pocałował, mniej niż godzinę temu. A teraz na mnie patrzył? - Co ty tu robisz? - Jego głos był tak samo głęboki i seksowny jak wcześniej. - Jest Jankeską, Jones. - Mój sąsiad, oddalony ode mnie o trzy pokoje, pospieszył z wyjaśnieniem, ze śmiechem w głosie. - Jest tutaj na stypendium, by badać wpływ globalnego ocieplenia na tutejszą przyrodę. Raphael Jones spiorunował mnie wzrokiem. Pamiętacie, jak powiedziałam, że jakimś cudem udało się mu sprawić, by nawet krzywiąc się wyglądał seksownie? Cóż, robił dokładnie to samo w tym momencie. Na jego twarzy pojawiła się teraz potężna złość, arogancka wyniosłość, która obudziła uczucie pulsujące w samym szczycie moich ud. Efekt był jednak nieco tłumiony przez fakt, że wciąż posyłał mi swoje gniewne spojrzenie. Co ja takiego zrobiłam? Przez moją głowę przebiegła myśl o tym, że uważa mnie za swoją prześladowczynię. Mimo wszystko, był on ścigany przez paparazzi. A ja walnęłam w niego w męskiej toalecie. I poprosiłam o pocałunek. Nadal nie mogę uwierzyć w to, że to zrobiłam. Może miał mnie za jakąś szaloną fankę? - Ja wcale cię nie prześladuję. - Palnęłam - Naprawdę.

5

Fox News - amerykańska, całodobowa stacja informacyjna; najchętniej oglądana tego typu stacja w Stanach.

25

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Napięcie przeszło przez jego ciało. Jego ręka - początkowo spokojnie znajdująca się obok jego głowy - zwinęła się w ciasną pięść. Co ja takiego powiedziałam? Przebiegł po mnie wzrokiem, z góry na dół, a następnie z niskim dźwiękiem, który mógłby być warknięciem, skierował swoją uwagę z powrotem na Pana Wyrzutnia Informacji stojącego w głębi korytarza. - Później dam ci znać o tym wieczorze, Macca. Mogę mieć coś do załatwienia. Tak jak to było w łazience na lotnisku, jego akcent sprawił, że w moim brzuchu działy się dziwne rzeczy, jak skręcanie, związywanie i zaciskanie. Uświadomiłam sobie, że żaden australijski akcent nie działał na mnie tak jak jego, jakby w sposobie mówienia Raphael'a Jones'a było coś, co mieszało mi w głowie. Co było głupie. Mam wystarczająco dużo rzeczy robiących bałagan w mojej głowie, które wiązały się z chorobą Parkinsona i jej radosnym celem przemienienia mnie w chodzący i mówiący młot pneumatyczny. - Później? - Pan Wyrzutnia Informacji popatrzył na mnie z ciekawością, tak jakby właśnie wyrosła mi druga głowa. Może dlatego, że po zobaczeniu mnie Raphael zmienił zdanie na temat udziału w wieczornej imprezie? A może dlatego, że targnęły mną drgawki. Silne. Moja lewa ręka trzęsła się bardzo źle. Mogłam poczuć to we mnie. Głęboko w kościach wstrząsy przejmowały nade mną kontrolę. Boże, nienawidzę tego. Nienawidzę. Posiadanie Parkinsona jest do bani. Uczucie swędzenia głowy odwróciło moją raczej nieskoncentrowaną uwagę od faceta stojącego trzecie drzwi ode mnie ponownie na Raphael'a. Gapił się na mnie. Jego gniewne spojrzenie zniknęło i zostało zastąpione przez niepewne wahanie. Moje serce ożywiło się. Nasze oczy się spotkały. Ślad dołeczka błysnął na jego prawym policzku. Przełknęłam ślinę, pamięć o jego pocałunku powodowała, że mój oddech stawał się płytki. Moja głowa trochę opadła i jak to się zawsze dzieje, gdy moje ciało i mózg są pod wpływem stresu, drgawki nasiliły się. Moja ręka uderzyła lekko w biodro. I powtórzyła to setki razy. A potem to się stało. Rzecz, której nienawidzę bardziej niż chorobę Parkinsona. Rzecz, której nienawidzę najbardziej ze wszystkich innych. Nienawidzę całą swoją duszą. Ktoś stał się świadomy mojej choroby.

26

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Raphael spuścił wzrok na moją głupią, trzęsącą się lewą rękę, a jego ciemne brwi złączyły się z ciekawości. - Hej. - Powiedział niskim głosem. Zmartwionym głosem. - Czy ty... Odwróciłam się i pospieszyłam do swojego pokoju. Okej, nie zrobiłam tego w idealny sposób. Odwróciłam się na pięcie, uderzyłam biodrem o futrynę drzwi, zderzyłam się z nimi i niemal wpadłam do pokoju. Ostatnią rzeczą jaką usłyszałam, zanim zatrzasnęłam drzwi był Raphael Jones, wołający do mnie - Hej, Amerykańska dziewczyno? Czy ty... Oparłam się o drzwi i przycisnęłam moją lewą dłoń do lewego uda, w nędznej próbie powstrzymania drżenia. Nie podziałało. Nieważne jak mocno dociskałam rękę do mojej nogi, ona nadal się trzęsła. Chciałabym móc powiedzieć, że nie płakałam w tym momencie. Chciałabym móc powiedzieć, że prawie roczne zmaganie się z chorobą Parkinsona oraz dziesięć lat życia z nią zahartowało mnie do mojej emocjonalnej dewastacji. Chciałabym móc to powiedzieć, ale nie mogę. Zaciskając powieki, drżącymi palcami uchwyciłam moje pieprzone udo i płakałam. Wielkimi, cichymi szlochami zrodzonymi z żalu nad sobą, nienawiści i tęsknoty za domem. Chryste, co ja tu kurwa robiłam? Moi przyjaciele w Stanach wiedzieli przynajmniej z czym się zmagam. Wiedzieli jak sobie z tym radzić - ignorować, wedle mojego życzenia. A tutaj... Osunęłam się na podłogę, objęłam nogi i ukryłam twarz między kolanami. Gorące łzy moczyły moje dżinsy. Trwałam tak przez długi czas. Wystarczająco długo, aby ostatecznie poczuć skurcz w dolnej części moich pleców i zdrętwiały tyłek. Moje pierwsze kilka godzin w Australii nie zaliczały się do sukcesów. Gdyby nie głośne pukanie do moich drzwi, prawdopodobnie zostałabym w tej pozycji do nocy. Byłam zmęczona i pogrążałam się w odrazie do samej siebie. Czy było jakieś lepsze miejsce do odbycia swojego kryzysu egzystencjalnego niż podłoga? Ale ktoś pukał w moje drzwi. Poczułam trzy gwałtowne stuknięcia, które zawibrowały w drewnie i na moich plecach. Ocierając oczy wierzchem swoich dłoni - lewa nadal drżała - zmusiłam się do powstania na nogi i otworzyłam drzwi. Nie miałam pojęcia, kto stał za nimi, ale wątpiłam w to, by to był Raphael Jones. Gdyby rzeczywiście był zainteresowany lub przejmował się stanem emocjonalnym tej tutaj Amerykańskiej dziewczyny, zapukałby wcześniej, prawda? To nie był Jones. Niestety, część mnie była rozczarowana tym faktem. Najwyraźniej, odkąd przybyłam do Australii stałam się masochistką. I bądźcie tutaj mądrzy.

27

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Zamiast Raphael'a Jones'a, w moim progu stanął niski człowiek bez włosów, z wydatnym brzuchem i wąsami w stylu gwiazdy porno, zarysowanymi nad jego górną wargą, razem z uśmiechniętą Hether po jego prawej. - Maci. - Zawołała Hether, owijając palce wokół mojego prawego nadgarstka, co jak zakładam, miało być przyjazną formą kontaktu. - Nie powiedziałaś mi, że linia lotnicza zgubiła twój bagaż. Powinnaś była mnie o tym zawiadomić. Tak czy inaczej, nie oznajmiłaś mi tego, a ja dowiedziałam się o tym od stojącego tu Pana Ruebena - nieprawdaż? - Rzuciła stojącemu obok niej, łysemu mężczyźnie powątpiewające spojrzenie. - Czy tak właśnie było, Panie Rueben? Myślę, że właśnie to usłyszałam od ciebie. - Obdarzając uśmiechem kiwającego głową człowieka, ponownie skierowała na mnie kilowaty swojego entuzjazmu. W każdym bądź razie, prawie kazałam mu spadać. Różni dziwacy starali się już nieraz dostać do akademików. Nie jestem pewna, co chcą tam zastać? Może grupę nas, dziewczyn walczących na poduszki w samej bieliźnie? Nie żeby to ty byłeś dziwakiem, Panie Rueben. Nie jesteś nim, prawda? Przez jedną długą chwilę panowała cisza. Czekałam, aż Pan Rueben coś powie. Ale nie odrzekł nic. Wydawał się być zbyt zaszokowany słowami Heather, by móc cokolwiek powiedzieć. Z kolei Heather studiowała go wzrokiem, który mógł oznaczać albo podejrzliwość, albo entuzjazm. Szczerze mówiąc, wyglądała jak szczeniaczek Beagle, który nie mógł się zdecydować, czy chce się bawić, czy raczej ujadać lub pochwycić rąbek twoich spodni i szarpać nim. Cisza wydłużała się. A potem Hether się zaśmiała. - Oczywiście, że nie jesteś. Przecież pracujesz dla Qantas. Na słowo "Qantas", coś zaskoczyło w mojej zmęczonej długim lotem, pozbawionej leków, snu i godności głowie. Qantas. Bagaż. Rzuciłam wzrokiem w kierunku stóp Pana Rueben'a, upewniając się wystarczająco, że moja walizka tam była, w tym samym stanie w jakim ostatni raz ją widziałam. Nie było żadnego zepsutego zamka, ani żadnych wystających ubrań i bielizny od Victoria's Secret. Po prostu moja walizka - srebrna, błyszcząca, super lekka rzecz z twardą powłoką, którą mama kupiła mi jako prezent z okazji wygrania studenckiej podróży do Australii. Nieuszkodzona. Nienaruszona. Tutaj. - Znaleźliśmy twój bagaż. - Założyłam, że szorstki, męski głos należał do Pana Rueben'a. - Został błędnie umieszczony z bagażem pierwszej klasy.

28

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Podniosłam wzrok od mojej błyszczącej walizki do łysiejącego mężczyzny, stojącego obok Hether. W odpowiedzi otrzymałam od niego skruszony uśmiech. - W imieniu Qantas Australia, chciałbym szczere przeprosić za wszelkie niedogodności spowodowane naszym błędem. Zanim mogłam cokolwiek powiedzieć, posłał Hether spojrzenie pełne strachu. - Czy teraz mogę iść? To znaczy, sam? Bez ciebie odprowadzającej mnie do wyjścia? Hether obdarzyła go uśmieszkiem, pokazując przy tym swoje zęby i po raz pierwszy odkąd ją poznałam, zaczęłam uważać, że to co widzimy nie jest definitywnie tym, co dostajemy. Hether była kimś zupełnie innym od radosnej, niemal słodkiej idiotki. Hmmm. Zaintrygowała mnie. - Oczywiście, że możesz iść, Panie Rueben. - Powiedziała, klepiąc go po ramieniu. Ale nie sądzisz, że najpierw powinieneś dać Maci do podpisania ten dokument, który trzymasz w ręku? Stłumiłam śmiech. Wykończy tego biednego faceta. Z grymasem na twarzy - który, jak mogę stwierdzić, nie był nawet bliski tej seksownej minie, jaką wcześniej pokazał Raphael Jones - Pan Rueben przytrzymał dla mnie podkładkę ze wspomnianym dokumentem, a gdy to zrobił wyjął niebieski długopis z kieszeni swojej koszuli. - Po prostu podpisz. - Wymamrotał. Obdarzając Hether małym uśmiechem, ujęłam oferowany długopis prawą ręką - tą, która się nie trzęsła, dzięki Bogu - i podpisałam się w odpowiednim miejscu. - Dziękuję, Pani Rowling. - Pan Rueben odzyskał swój długopis i ukrył podkładkę na dokumenty pod swoją pachą. - Pani Renner. - Powiedział, robiąc szybki ukłon w stronę Heather. Potem zniknął, niemal biegnąc korytarzem, z dala od nas obu. Dałam sobie spokój z powstrzymywaniem śmiechu. Hether wyszczerzyła zęby w uśmiechu. - Czy nie wydawał ci się na przestraszonego? Jak myślisz, dlaczego się bał? Diabelskie iskry tańczyły w jej oczach. - Może nigdy wcześniej nie widział żadnego Amerykanina? Zaśmiałam się. Być może była to radość z tego, że w końcu coś zmierza dla mnie w dobrym kierunku, bez załamywania mnie, a może fakt, iż Heather udowodniła, że potrafi być bardzo zabawna. Cokolwiek to było, pozwoliło mi się uspokoić.

29

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Niestety, od czasu do czasu gdy się śmieję, chrząkam. Nie jest to nic zbyt głośnego lub zwierzęcego, ale mimo wszystko chrząknięcie. Oczywiście, dokładnie w tym momencie, Raphael Jones otworzył swoje drzwi i stanął w progu za Hether. Jak tylko chrząknęłam, przeszedł przez swój próg i spojrzał na mnie. Super. Świetnie. Fanta-kurwa-stycznie. Kolejny raz, nasze oczy się spotkały. Po raz następny, całkowicie rozpraszające wspomnienie naszego pocałunku odtworzyło się w mojej głowie. Przestałam się śmiać. Wpatrywałam się w niego. On odwzajemniał mi się tym samym. - Raph! - Radosny okrzyk Heather wypełnił korytarz. - Czy poznałeś już Maci Rowling? Jest z Ameryki. Pamiętasz jak w zeszłym miesiącu wspominałam o amerykańskiej studentce? Oto i ona. Maci, to jest Raphael Jones. Czy słyszałaś o nim? Raphael Jones patrzył na mnie z wyrazem twarzy, który powinien zostać umieszczony w słowniku, jako doskonały przykład dwuznaczności. - Już się poznaliśmy. - Naprawdę? - Heather spojrzała na mnie, będąc przy tym diabelnie blisko skręcenia sobie karku. Raphael skinął głową. Jednym dosadnym kiwnięciem. Zjeżyłam się. Nie, nawet więcej niż zjeżyłam. Wpadłam w złość. Normalnie nie popadam w gniew, ale Raphael Jones, Raph Jones, wkurwił mnie. Jaki problem, kurwa, miał ten facet? W jednej chwili wpycha mi język do gardła, uśmiecha się do mnie jakbyśmy byli najbliższymi przyjaciółmi, uwodzi mnie wzrokiem wśród tłumu paparazzi, a w następnej przygląda mi się, jakbym mogła lub nie mogła być przyjaznym seryjnym mordercą z sąsiedztwa. Wysunęłam swoje biodro w poirytowany sposób, skrzyżowałam ramiona na piersi i utrzymywałam na nim swoje spojrzenie. - Tak, rzeczywiście, spotkaliśmy się. Na lotnisku, w męskiej toalecie. - Powiedziałam, unosząc brew. - Gdzie mnie pocałował. Usta Raph'a drgnęły. Jego szczęka zacisnęła się. Nieoczekiwane przygnębienie spowiło jego twarz.

30

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Nie chciałam odwracać wzroku. Obok mojej prawej piersi, lewa ręka zatrzęsła się. Zwinęłam ją ciasno w pięść. Niech mnie przeklną, jeśli pozwolę, aby ktokolwiek zobaczył, że mam drgawki. - Pocałował? - Pisnęła Heather. Tylko jedno słowo. Gdybym nie była tak wściekła na swoistą postawę Raph'a, byłabym pod wrażeniem, że udało się mi powstrzymać jej nieprzerwany ciąg paplaniny. Ale byłam poirytowana. Nie interesowało mnie, kim do cholery był Raph. Nie miał prawa być tak cholernie... - Pocałował. - Powtórzył, jego głos był niskim pomrukiem. Pogardliwy grymas na jego twarzy zniknął, zastąpiony przez coś zupełnie nie do odczytania. - Muszę przyznać, że to był jeden z lepszych pocałunków jakie miałem. Moje serce uderzyło do gardła. Szalona horda maniakalnych motyli urządziła sobie taneczną imprezę w moim brzuchu. Jeden z lepszych jakie miał? Heather gapiła się na nas obojga. W ciszy. Zaniemówiła. Kto by pomyślał? Podniosłam inną brew na Raph'a. - Jeden z lepszych jakie miałeś? - Powtórzyłam - Serio? Myślałam, że był dość przeciętny. I z tymi słowami pochyliłam się w pasie, owinęłam palce - prawej ręki, nie lewej wokół uchwytu walizki i wyprostowałam się. - A teraz, jeśli pozwolisz, idę wziąć prysznic. Odwróciłam się do mojego pokoju i otworzyłam go, tym razem jednak unikając zderzenia z drzwiami. Hurra ja. Heather podążyła za mną. Wiedziałam, że to zrobi. Właśnie zrzuciłam coś, co jak sądzę, było gigantyczną bombą. I naprawdę chciałam, żeby weszła. Im bardziej Raph Jones doprowadzał mnie do szału, tym większą odczuwałam potrzebę, by dowiedzieć się kim on był. Tak, abym mogła być przygotowana, gdy następnym razem na siebie wpadniemy. Nie pozwalając sobie zerknąć przez swoje ramię - czy dalej obserwował mój niesamowity popis obojętności? - podeszłam do mojego łóżka i umieściłam swoją walizkę na materacu. Odgłos zamykanych drzwi podpowiedział mi, że Heather zdecydowała, że potrzebujemy nieco prywatności. Nie przeszkadzało mi to. Gdybym się odwróciła i zobaczyła, że Raph nadal na mnie patrzy, nie byłam pewna co bym zrobiła. Może

31

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

wystawiłabym mu język. Tak, rzeczywiście jestem dorosła. Miałam dwadzieścia dwa lata, a zachowywałam się jak czterolatka. Oto ja. - Okej. - Moja nowa, australijska, najlepsza przyjaciółka opadła na łóżko obok mojej walizki. - Wykrztuś to z siebie. Ty i Raph Jones całowaliście się? W męskiej toalecie na lotnisku? Skinęłam głową, rozpinając zamek mojej walizki i przerzucając jej otwartą pokrywę. Wewnątrz, moje ciuchy były jednym, wielkim bałaganem, ale niczego nie brakowało. - Zrobiliśmy to. - Jak? Zmarszczyłam twarz na Heather. - Naszymi ustami. Przewróciła oczami i trzepnęła mnie w ramię grzbietem swojej dłoni. - Nie o to mi chodzi. Jak to się stało, że ty i Raph Jones skończyliście całując się w toalecie? Gdzie był jego ochroniarz? - Kim jest Raphael Jones? - Zapytałam, ignorując jej pytanie. Motyle zakorzenione w moim brzuchu uspokoiły się nieco, ale nadal byłam podenerwowana. Naprawdę koniecznie musiałam zażyć swoje leki. I poważnie, przydałaby mi się jakaś joga. Albo może sesja na siłowni. Coś, co wypaliłoby stres siejący spustoszenie w moim mózgu i mięśniach. - Nie wiesz? Pokręciłam głową, robiąc połowiczne próby uporządkowania chaosu w walizce, stworzonego przez moje ubrania. - Wnioskuję, że jest on jakąś sławą, biorąc pod uwagę fakt, że był fotografowany przez paparazii na lotnisku. Jest aktorem telewizyjnym, czy coś? Heather zaśmiała się. - Nie. Jego starsza siostra poślubiła księcia Delvanii kilka miesięcy temu. To jedna z tych rzadkich historii, gdzie zwykła dziewczyna spotyka członka rodziny królewskiej i oboje zakochują się w sobie. Wydaje się to być nową modą wśród australijskich kobiet. Kilka lat temu to samo przydarzyło się Mary Donaldson z Tasmanii. Podczas Igrzysk Olimpijskich w Sydney poznała w barze faceta, który okazał się być księciem Danii. Cztery lata później stali się szczęśliwym małżeństwem. Skrzywiłam się. Motyle ponownie zatrzepotały w moim brzuchu. - Więc Raph nie jest członkiem rodziny królewskiej? O co więc chodzi z tym ochroniarzem?

32

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Od czasu ślubu, stał się mimowolnie gwiazdą, co zresztą jest bardzo podobne do sytuacji w jakiej znalazła się Pippa Middleton, odkąd Kate poślubiła Williama. Oczywiście, jej tyłek jest bardziej sławny niż ona sama. Musiałam wyglądać na zmieszaną, ponieważ Heather posłała mi jeszcze jedno z tych jej spojrzeń, które powiedziało mi, że uważała mnie za mało pojętną amerykankę. - Pippa Middleton jest starszą siostrą kobiety, która poślubiła Księcia Williama. No wiesz, członka angielskiej rodziny królewskiej? Australia jest nadal ich kolonią, chociaż wolałabym, aby nie była. Więc oczywiście, jeszcze przed ślubem wszystkie media miesiącami rozprawiały o tym, co panna młoda założy i gdzie złożą sobie przysięgę. Potem, kiedy ślub już się odbył, niemal każdy mówił tylko o dupie Pippy i o tym, jak dobrze wyglądała w sukni druhny. - Zachichotała - Więc, kiedy siostra Raph'a wyszła za mąż, a jego - wyglądającego bardzo smacznie w swoim smokingu - sfotografowali na weselu, media absolutnie oszalały na jego punkcie. Na Facebooku istnieje nawet jego fanpage. Jestem prawie pewna, że są tam również strony poświęcone jego tyłkowi. Magazyn Cosmopoiltan w ostatnim miesiącu okrzyknął go mianem najseksowniejszego mężczyzny w Australii. Słyszałam nawet, że nie może on opuścić kampusu bez bycia otoczonym przez krzyczące dziewczyny pragnącego go dotknąć. Więc najwyraźniej, rodzina królewska chce go chronić. Istnieje plotka, jakoby jakiś stuknięty prześladowca miał obsesję na jego punkcie. Jest również pogłoska, że księżniczka Delvanii chce go dla siebie. Zostali sfotografowani razem na różnych wydarzeniach królewskich wystarczająco wiele razy, by media od razu zaczęły mówić o ich zaręczynach i małżeństwie. Na dodatek, prawie każda dziewczyna, która kiedykolwiek znajdowała się w jego obecności, nawet jeśli po prostu siedziała obok niego w klasie, sprzedaje swoją historię do Woman's Day i New Idea - są to śmieciowe czasopisma dla kobiet, czytane przez panie po czterdziestce, tak przy okazji. Oh, słyszałam jeszcze, że został uderzony przez jednego z tutejszych profesorów. I podobno, kobiety wciąż przesyłają mu swoją bieliznę. Jak bardzo jest to obrzydliwe? - Bardzo. - Powiedziałam, starając się jak diabli nadążyć za jej odpowiedzią wystrzeliwaną niczym pociski z karabinu maszynowego. - Raph Jones jest sławny, ponieważ jego siostra wyszła za mąż za jakiegoś księcia, księżniczka może być napalona na niego, a on dobrze wygląda w smokingu? Czy o to chodzi? - I ma opinię aroganckiego i trzymającego ludzi na dystans. - Heather wyszarpnęła mój biustonosz od Vctoria's Secret z plątaniny ubrań w mojej walizce i obejrzała go. - Nawet dziewczyny, z którymi umawiał się przed tą całą sławą, mówią, że rzadko okazywał im

33

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

czułość i nie był skory do pocałunków. - Spojrzała na mnie z dziwnym uśmieszkiem. - Za wyjątkiem tego, że ciebie pocałował. Motyle w moim brzuchu zatrzepotały na to oświadczenie. Spojrzałam na nią, nie wiedząc co powiedzieć. Niepewna co mam o tym myśleć, mówiąc szczerze. Teraz kiedy wiedziałam, kim był mój tajemniczy mężczyzna, z którym się całowałam, nie miałam bladego pojęcia dlaczego to zrobił. Co działo się wówczas w głowie Raph'a? Rezygnując z próby uporządkowania wnętrza mojej walizki, opadłam obok niej na materac i skrzywiłam twarz. - Może potajemnie pragnie sławy i uwagi? Może to dlatego mnie pocałował? Może myślał, że pochwalę się tym na Facebooku lub będę ćwierkać o tym, czy coś? - Taa, jasne. Facet spędza większość swojego dnia warcząc na każdego, kto chociaż wygląda, jakby chciał mu zrobić zdjęcie swoim telefonem. Wierz mi, uwaga i sława nie jest tym czego pragnie. - Przyłożyła mój stanik do piersi, badając z uśmiechem sposób w jaki koronkowe miseczki nakrywały jej schowane pod koszulką piersi. - Może to była chemia. Może zaiskrzyło między wami? Ludzie mówią, że jego siostra poprosiła księcia o pocałunek, zanim jeszcze dowiedziała się kim on był. Wpadli na siebie w jednym ze Starbucks'ów w mieście. Wylał na nią kawę, a kiedy zapytał, czy jest cokolwiek co mógłby zrobić, aby jej to wynagrodzić, powiedziała żartobliwie, że mógłby ją pocałować. - Odrywając swoją uwagę od mojego biustonosza i jej piersi, uśmiechnęła się znowu. - Może jest to u nich rodzinne całowanie kompletnie obcych ludzi w dziwnych miejscach? Wypuściłam kpiące parsknięcie. - Tak, otóż to. Wewnątrz byłam drżącym bałaganem zdezorientowanej niepewności. Próbowałam przypomnieć sobie słowa, które Raph wypowiedział po tym, jak po raz pierwszy mnie pocałował. Chyba coś o sposobie w jaki jego siostra poznała księcia. Teraz, kiedy wiedziałam o niej, wszystko nabrało sensu. Sądził, że nawiązuję do pocałunku jego siostry z księciem w Starbucks'ie. Całe zdarzenie, nawet jeśli było tylko przypadkiem - a nie było, wszyscy wiemy o sekundzie, o której wspomniał - nie wyjaśniało, czemu zgodził się na moją prośbę. Ani tego, dlaczego mnie pocałował za drugim razem. Pamięć o jego ustach na moich igrała z moim rozsądkiem. Naprawdę nie było nic przeciętnego w tym jak mnie całował. To było niesamowite i wspaniałe, chciałam, aby znowu to zrobił. Pomijając fakt, że wywodził się z gatunku kretynów, istotnie chciałam poczuć jego usta na moich. Poczuć jak przesuwa swoim językiem po moim. Poczuć nacisk jego ciała na moim.

34

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Myśl o Raphael'u Jones'ie trzymającego mnie w swoich ramionach, tak, że nasze ciała się stykały, dała początek niesamowicie pysznemu pulsowaniu pomiędzy moimi udami. W sekundzie, w której spojrzeliśmy na siebie nawzajem, zapomniałam o wszystkim innym. Stałam tam w łazience, kompletnie lekceważąc moją naglącą potrzebę wysikania się i robiłam coś, co nigdy mi się nie zdarzało - flirtowałam. I on również mnie kokietował, błysnął na mnie tym swoim dołeczkiem i pocałował. Dwa razy. Chwila seksualnego połączenia. Iskra. Cisza ze strony Heather uświadomiła mi, że gapię się na drzwi. Zbladłam, gorąco wypłynęło na moje policzki. Cholera. Przyłapała mnie. - Nie mów nikomu o sprawie z pocałunkiem, dobrze? - Poprosiłam. Heather studiowała mnie. - W porządku. Ale pod jednym warunkiem. - Jakim? - Zmrużyłam na nią oczy. - Kiedy pocałuje cię znowu, masz mi natychmiast o tym napisać. - Eee, nie. - Prychnęłam. - Nie, nie napiszesz? Potrząsnęłam głową. - Nie, nie pocałujemy się ponownie. To się nie stanie. Nie całuję się. Heather odrzuciła głowę do tyłu i wybuchła śmiechem. I śmiała się. - Maci, przez sposób w jaki wcześniej patrzyłaś na Raph'a wnioskuję, że nie tylko chcesz się z nim całować. Ty chcesz z nim robić inne rzeczy, jak na przykład pie... - Okej. - Poderwałam się na nogi, chwyciłam Heather za łokieć i pociągnęłam w górę. - Czas na prysznic. Zaśmiała się z mojej żałosnej próby uciszenia jej. - Zobaczysz. Jesteś tu w obcym kraju z facetem powszechnie znanym z niecałowania się, który już zdążył obdarować cię pocałunkiem. Z facetem, jak dodam, który jakąś chwilę temu praktycznie kochał się z tobą swoimi oczami. Oczywiście, masz zamiar... - La la la - krzyknęłam, popychając ją w kierunku drzwi. Moje policzki nie tylko były gorące, one paliły się. Zanim zdążyłam doprowadzić Hether do wyjścia i wyrzucić ją za drzwi, opisała w euforycznych detalach, co Raphael Jones zamierza ze mną robić. Muszę powiedzieć, że był to najbardziej niekonwencjonalny sposób zdobycia nowej przyjaciółki o jakim mogłabym tylko pomyśleć. Polubiłam ją, nawet jeśli uważałam, że jest urojonym szaleńcem z silnikiem

35

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

zamiast ust. Przynajmniej była ona z tego zadowolona. I nie uczyniła żadnej wzmianki o mojej głupiej, drżącej ręce. Mimo, że nie mogła tego przeoczyć, nie powiedziała ani słowa. Już za to samo była kochana. - Oh. - Wybuchła zaraz po tym, jak wypchnęłam ją z mojego pokoju na korytarz. Czy chciałabyś pójść ze mną jutro rano na siłownię? Oczywiście, że chcesz. Wpadnę po ciebie o ósmej, dobrze? Drzwi Raph'a były zamknięte i nigdzie nie było go widać. Sprawdziłam. Otworzyłam usta, by powiedzieć jej, że siłownia to dobry pomysł i zamknęłam je, gdy tylko drzwi Raph'a się uchyliły. Nie patrząc na mnie, wyszedł ze swojego pokoju, zamknął za sobą drzwi i ruszył drogą wzdłuż korytarza, zatrzymując się przy trzecich drzwiach od moich. Zapukał w nie jednym krótkim, silnym stuknięciem. Heather posłała mu spojrzenie, a następnie odwróciła się do mnie. - Miłego prysznicu, Maci. - Była cholernie blisko wykrzyczenia tego, szczerząc zęby w uśmiechu. - I widzę ciebie wieczorem na imprezie. Starałam się nie spoglądać na Raph'a. Niestety, zawiodłam. Zanim zdałam sobie sprawę z tego, mój wzrok był już na nim. I zanim mogłam go odwrócić, on patrzył na mnie. - Oh. - Hether zawołała, przechodząc teraz obok Raph'a, posyłając mi szeroki uśmieszek. - Nie zapomnij o temacie przewodnim. Bielizna. Upewnij się, że masz na sobie ten seksowny biustonosz i figi, które spakowałaś. Faceci będą stali w kolejce, żeby cię poznać. Raph skrzywił się, ponownie uderzył w drzwi z wściekłą siłą i przepchał się do środka. Moja twarz płonęła. Wycofałam się do mojego pokoju. Heather może i była cudowna, ale to będzie najkrótsza przyjaźń w historii. Miałam ochotę ją zabić. Wypuszczając dramatyczne westchnienie - no wiecie, z rodzaju takiego, gdzie wasze usta właściwie drżą na końcu, a wy wyglądacie jak bekająca Maggie Simpson - podeszłam do łóżka i spojrzałam na bałagan w mojej walizce. Potrzebowałam planu działania. Stres próbował przejąć mój mózg w swoje ręce, a ja nie mogłam mu na to pozwolić. Mogłabym zadzwonić do mamy, ale ona natychmiast wyczuje to w moim głosie i zacznie wariować. Nie chciałam jej przerazić, będąc na drugim końcu świata. Kiedy osoby cierpiące na chorobę Parkinsona popadają w strach, ich mózg zabiera ich do bardzo

36

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

ciemnego, emocjonalnego miejsca. Depresja siłą przejmuje kontrolę nad sytuacją, a potem pozostawia was z potykającym się, drżącym, jąkającym się bagażem ponurej nędzy, rozmyślających o najgorszych rzeczach. Jak choćby o tym, jak świat stałby się lepszy bez was w nim. Wiem o tym nie tylko z obserwowania, jak mama przez to przechodzi. Przygryzając wargę, wygrzebałam moją kosmetyczkę z plątaniny ubrań znajdujących się w walizce, wraz z krótkimi spodenkami i koszulką mojej uczelni (Naprzód Świstaki Plenty!). Plan działania - zażyć moje dawno nieprzyjmowane leki, wziąć prysznic, umyć włosy, wyszczotkować zęby, założyć nowe majtki i biustonosz - chociaż nie mój zestaw od Victoria's Secret, ponieważ będę go miała na sobie dziś wieczór przed hordą nieznajomych. Cóż, przed zupełnie obcymi ludżmi i Heather i Raph'em - a następnie szorty i koszulkę (Naprzód Świstaki Plenty! Ra Ra Ra!). Po tym, i tylko po tym, zadzwonię do mamy. Powiem jej, że mam się świetnie. Powiem jej, że poznałam już prawdziwą australijską sławę - pomijając fragment o przebywaniu w męskiej ubikacji i o pocałunku - a potem się zdrzemnę. Ja pierdolę, byłam zmęczona. Miejmy nadzieję, że gdy się obudzę drgawki ustąpią na tyle, bym mogła spędzić imprezę Mackellar House, paradując w mojej bieliźnie od Victoria's Secret, z lewą ręką schowaną pod prawą pachą. Kiedy w końcu znalazłam wspólną łazienkę, musiałam przełknąć mój mały okrzyk zaskoczenia na widok trzech chłopaków myjących swoje ręce. Przestali ze sobą rozmawiać i przyglądali się mi w długim lustrze, które pokrywało całą ścianę nad umywalkami. Obdarzyłam ich uśmiechem, który miał być fajny, spokojny i pewny siebie, ale prawdopodobnie wyglądał jakbym miała gazy. - Cześć. Jeden z nich, będący najbliżej mnie i wyglądający jakby mógł wyciskać na ławce pół przyczepy, uśmiechnął się. - Ah, jesteś Amerykanką? - Trącił łokciem faceta stojącego obok - Ando powiedział, że była laską. - Co sądzisz jak dotąd o Australii? - Ostatni chłopak, najchudszy z całej trójki, noszący koszulkę Walking Dead, uśmiechnął się do mnie w lustrze. - Na razie jest w porządku. - Odpowiedziałam, przyciskając swoje ubrania i kosmetyczkę do piersi. - O dziwo, dużą część swojego czasu spędziłam w łazienkach.

37

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Cała trójka się zaśmiała. Wyciskający pół przyczepy facet zachichotał. - Cóż, kiedy musisz iść, musisz iść, jak sądzę. Przez jeden niezręczny moment nikt się nie poruszył. Stali przed umywalkami, patrząc na moje odbicie w lustrze. Ja stałam w drzwiach, gapiąc się na nich. - W porządku - Walking Dead w końcu przemówił. - Damy ci w spokoju wziąć prysznic. Baw się dobrze. - I tymi słowami ponaglił swoich przyjaciół. Gdy już mieli opuścić łazienkę, największy z nich odwrócił się do mnie. - Wybierasz się dziś wieczór? Na bibkę w bieliźnie? Zamrugałam. Boże, jego akcent był niewyraźny. - Na co? Uśmiechnął się. - Na wieczorną imprezę. Zakładasz tylko swoją bieliznę. Idziesz? Skinęłam głową, czując ciepło na moich policzkach. To kolejna rzecz, o której nie zamierzałam mówić mamie - moja pierwsza noc w Australii, a ja planuję nie mieć na sobie nic oprócz swoich majtek i stanika i to publicznie. Boże, zabiłaby mnie. Łiiii. - Doskonale - jego uśmiech rozciągnął się. To było urocze. W istocie, tak jak on sam. W nudziarski sposób. - Tak więc, do zobaczenia. A potem zostałam sama. Odwracając się od drzwi, wypuściłam kolejny gwałtowny oddech i przyjrzałam się czterem pustym kabinom prysznicowym, znajdującym się przede mną. W Mackellar House były dwie łazienki. Ta jedna, na ostatnim piętrze - moim piętrze - i jedna, na drugim. Heather powiedziała mi, że prysznice w tej łazience mają bardziej gorącą wodę. Powiadomiła mnie również o tym, że obowiązywał ścisły limit dziesięciominutowego trwania prysznica, dzięki ograniczeniom w zużyciu wody nałożonym na Sydney ze względu na panującą w kraju suszę. Dziesięć minut na to, abym umyła i odżywiła swoje włosy, umyła wszystkie moje...rejony, które wymagały czyszczenia i ogoliła swoje nogi. Da się zrobić. Wiedząc, że w każdej chwili jakiś facet może wejść do łazienki, aby skorzystać z toalety lub użyć jednego z pozostałych prysznicy, mogłam uporać się z tym jeszcze szybciej. Wybierając najbardziej oddalony prysznic, pospieszyłam się, położyłam swoje ubrania i kosmetyczkę na ławeczce, zablokowałam drzwi, upewniłam się, czy aby na pewno to zrobiłam, sprawdziłam ponownie, zdjęłam moje brudne ubrania, jeszcze raz skontrolowałam drzwi - tak, zablokowane - a potem puściłam wodę i weszłam pod natrysk.

38

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Dopiero po spełnieniu wszystkich zadań na mojej liście obszarów do umycia, wydepilowaniu nóg i będąc w trakcie spieniania włosów moim szamponem o zapachu jabłek, olśniła mnie bardzo ważna myśl. Nie przyniosłam ręcznika do łazienki. Gdyby tak się zastanowić, nie zabrałam go ze sobą z domu. Czy w moim pokoju był jakiś ręcznik? Jasna cholera, nie miałam ręcznika. Stałam pod prysznicem w obcej łazience na drugim końcu świata, w trzypiętrowym akademiku pełnym zupełnie obcych ludzi i Hether i Raph'a (kretyn) i nie miałam pomysłu jak się wytrzeć. Super. Świetnie. Cudownie. Doskonale. Spłukując moje włosy tak szybko, jak to możliwe, zakręciłam wodę. Czy kiedykolwiek zauważyliście, że gdy jesteście zdesperowani, aby jak najszybciej coś zakończyć, wasz mózg decyduje się wyciągnąć wszelkie nerwice natręctw, jakie tylko możecie mieć i z jakiś dziwnych powodów niema absolutnie żadnej możliwości, abyście szybko wykonali zadanie? Musicie wyszorować zęby dodatkowo dwadzieścia razy lub spłukiwać, spłukiwać, spłukiwać i spłukiwać wasze włosy aż piszczy pod dłonią? Nie? Tylko ja? Cholera. Strzepując nadmiar wody z palców, spojrzałam ponuro na poczwórnie sprawdzone czy są zamknięte drzwi, jak gdyby mój szaleńczy wzrok miał magiczną moc wytwarzania bawełnianego prostokątu, mniej więcej mojego rozmiaru, z powietrza. Żaden ręcznik się nie pojawił. Przygryzłam swoją dolną wargę, strząsnęłam więcej wody z moich rąk, a następnie za pomocą swej dłoni, odciągnęłam jej trochę z moich ud i tyłka. Miałam trzy opcje do wyboru: pierwsza, ociekając wodą, mogłam przebiec sprintem do mojego pokoju, który był tylko w głębi korytarza, używając moich brudnych ubrań jako rodzaju tarczy zakrywającej odpowiednie fragmenty, to jest moje cycki, mój tyłek, moją, eee, no wiecie...moje inne detale. Druga opcja, mogę osuszyć się korzystając z mojego zniszczonego długim lotem stroju, a następnie swobodnie przejść do mojego pokoju, jakby nie było nic złego w tym, że moje wilgotne ubranie przylepia się do mnie jak śmierdząca, poplamiona kawą, druga skóra.

39

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Lub trzecia, mogę poczekać w kabinie dopóki ktoś nie wejdzie do łazienki, przedstawiając się przez drzwi, zagrać zmęczoną długim lotem amerykańską damę w opałach - mój akcent musiał się w końcu na coś przydać, prawda? - i poprosić go, by przyniósł mi ręcznik. Druga opcja była najprostsza, ale ostatnia najmniej obrzydliwa. Naprawdę nie chciałam zakładać z powrotem moich brudnych ubrań. Nosiłam je przez prawie dwadzieścia cztery godziny. Gdybym ponownie je założyła, czułabym, że potrzebuję wziąć kolejny prysznic. Tak głupio, jak to brzmiało, zdecydowałam się wybrać trzecią opcję. Jeśli mi się poszczęści, Heather uświadomi sobie, że zapomniała mi powiedzieć o sytuacji z ręcznikami w Mackellar House, wróci by podzielić się ze mną tym ważnym szczegółem i odkryje moją nieobecność w pokoju. Aż do tego momentu mojego życia, nie myślałam wiele o ręcznikach i ich obecności we wszechświecie. Zawsze po prostu tam były, w łazience mojego domu lub mojego pokoju w akademiku, gotowe do użycia i sponiewierania przeze mnie. Oczywiście, teraz zdałam sobie sprawę, w momencie winy - tego rodzaju winy, odczuwanej tylko przez tych, którzy przez długie lata uważali siebie za niezależne osoby dorosłe, odkąd tylko skończyli piętnaście lat i przekłuli sobie uszy bez pytania o pozwolenie - że w całym moim dwudziestodwuletnim życiu to mama była dostarczycielem suchych, czystych ręczników. Zajęta staniem i czekaniem na kogoś, kto ocaliłby mnie od mojej własnej ignorancji, zrozumiałam, że przebicie uszu w chwili nastoletniego buntu nie zrobiło ze mnie wcale samowystarczalnego dorosłego. To uczyniło mnie dwudziestodwuletnią dziewczyną, która nadal zakłada, że czyste, suche ręczniki w magiczny sposób wyrastają w łazience jej domu. Domu, od którego byłam bardzo daleko. Gorące łzy drażniły kąciki moich oczu. Wciągnęłam gwałtownie oddech, zwinęłam moją głupią, trzęsącą się dłoń w pięść, wcisnęłam ją pod moją pachę - moją mokrą pachę - i modliłam się, by ktoś wszedł do łazienki. W Mackellar House mieszkało blisko osiemdziesiąt osób. Jedna z nich musiała wysikać się kied... Dźwięk otwieranych drzwi wyprzedzający odgłos kroków na pokrytej płytkami podłodze, napełnił mnie cudowną ulgą. I chorobliwym strachem. - Eee, halo? - Zawołałam, podchodząc krok bliżej do zamkniętych drzwi od mojej kabiny. Wiedziałam, że nie mogą mnie zobaczyć, ale wciąż czułam się naprawdę wyeksponowana. - Jestem Maci Rowling, studentka z Ameryki. - Nie przerywałam ani nie

40

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

czekałam na odpowiedź. Byłam zdania, że należy podejść do tego, jak do odrywania plastra szybko. - Przyjechałam dopiero dzisiaj i jak głupia zapomniałam wziąć ze sobą ręcznik i przypomniałam sobie o tym będąc już w trakcie mojego prysznica i zastanawiam się, czy nie pomógłbyś mi i nie znalazł Heather... Heather... - Cholera, jakie było nazwisko Heather? Renner! - Hurra, dobra robota, mózgu! - Heather Renner i poprosił ją o to, by przyniosła mi jeden? Proszę? Odpowiedziała mi cisza. - Umm - zawołałam, nagle świadoma tego, że moja mokra skóra powoduje u mnie uczucie lekkiego chłodu. - Mogę wynagrodzić twój zmarnowany czas. Mam całą torbę Hershey's Kisses w mojej walizce i jestem skłonna ci ją oddać.6 Znowu cisza. I odgłos kroków zbliżających się do mojej kabiny. Bliżej. Bliżej. A potem rozległ się głęboki, męski głos z nieprzyzwoicie seksownym australijskim akcentem, który znałam aż za dobrze. - Nie jestem w najmniejszym stopniu zainteresowany twoim Hershey's Kisses, Amerykańska dziewczyno. Raphael Jones był moim wybawcą? To musi być kurwa jakiś żart.

6

Hershey's Kisses - jedne z najbardziej popularnych czekoladek w Stanach.

41

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Spór o kopulujące koale

Spacerowanie wśród blisko setki nieznajomych wyłącznie w skąpym, koronkowym staniku i w równie skąpej parze finezyjnych majtek, jest dziwnie wyzwalające. Pomaga w tym wiedza, że wspomniane wcześniej sto osób jest ubranych podobnie, z czego pięćdziesiąt procent z nich jest rodzaju męskiego. Ułatwieniem jest również fakt, że twoja mama jest po drugiej stronie świata. Boże, co by powiedziała, gdyby wiedziała o tym, co w tym momencie wyprawiam? Sącząc swojego drinka - jakąś dającą kopa, mocną miksturę, zawierającą wódkę i rum kokosowy, którą wręczono mi, gdy schodziłam ze schodów - wtopiłam się w tłum. Normalnie nie piję alkoholu, głównie dlatego, że kłóci się to z moimi lekami na Parkinsona, stąd te małe łyki. Ale lepiej jest być widzianym ze szklanką w ręku niż bez. W tym przypadku, szklanka była plastikowym kubkiem z napisem Kocham opalony kraj, Dorothy umieszczonym na boku.7 Nie mam pojęcia, co to znaczy. Naprawdę musiałam wygooglować sobie parę rzeczy. Po imprezie definitywnie włączam swój laptop i sprawiam, że mój telefon uzyskuje dostęp do australijskiej sieci. Obok mnie, Heather robiła to, co jak się wydawało, wychodzi jej najlepiej - gadała, plotkowała i gadała. Sprawiła, że zachichotałam do mojego ledwo spożywanego drinka więcej niż jeden raz, głównie dzięki jej ostrym komentarzom na temat stanu jednego z facetów lub innych osób. Szybko pojęłam, że pomimo akcentów i uwielbienia do japonek nazywanych tutaj rzemykami - australijscy studenci byli tacy jak amerykańscy. Zwierzęta imprezowe, których aż świerzbi, by zaliczyć. Lub przynajmniej obłapić tak wiele studentek, ile tylko będą w stanie. Cztery razy w ciągu ostatniej godziny musiałam strącić z siebie nadmiernie entuzjastyczne powitanie. Nie byłam wkurzona. Bądź co bądź, przybyłam na imprezę w mojej bieliźnie. Ale tylko tak wiele razy możecie poczuć obce palce na szczycie swoich piersi, zanim w końcu będziecie się musieli zatrzymać. Zwłaszcza, gdy większość z tych palców jest przymocowana do nietrzeźwych ciał. Hej, to była przecież studencka impreza. To znaczy, uni impreza. - Maci, Maci, Maci. - Heather zacisnęła rękę wokół mojego nadgarstka - Patrz, kto właśnie przyszedł. Twój rycerz w lśniącej zbroi. 7

Napis jest fragmentem wiersza D. Mackellar "My country"

42

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Marszcząc brwi na moją australijską BFF, próbowałam wyszarpnąć swój nadgarstek z jej uścisku. - Mój kto? Rzuciła skinieniem ponad moje ramię, a jej szeroki uśmiech skierowała gdzieś za mnie. Przekręcając głową, by zobaczyć o kim mówi, dziwne uczucie powiedziało mi, że już wiem, powstrzymałam się od przekleństwa. Raph Jones schodził po schodach do głównej sali, w której toczyła się impreza, ubrany jedynie w parę czarnych, satynowych bokserek i czarny, luźny, satynowy szlafrok, nadal niezawiązany, spod którego ukazało się ciało, w porównaniu z którym Chris Hemsworth wyglądał jak mięczak. Wiem, jak to jest w ogóle możliwe, prawda? Ale było. Raph Jones, arogancki su-kin-syń-ski dupek udowadniał to niezaprzeczalnie. Chryste, on był seksownie gorący. Wstrzymałam swój oddech. Mój puls uderzył mocno i szybko w gardle. Cholera, a tak dobrze się bawiłam. Zgrzytając

zębami,

odwróciłam

wzrok.

Ale

nie

zanim

aroganckie

su-kin-syń-skie spojrzenie Raph'a zderzyło się z moim. Na ułamek sekundy. Na tyle długo dla mnie, by złapać oddech. Na tyle długo dla niego, by zlustrować mnie - od głowy do stóp i z powrotem do głowy. Wystarczająco długo dla moich sutków, by stwardnieć pod jego wzrokiem. Kurwa. Ujmując rękę Heather w moją, zaczęłam iść. Uchylając sie przed śmiejącym się, chichoczącym, tańczącym i pijącym tłumem. Zmierzając w kierunku przeciwnym do Raph'a. - Idziemy w pośpiechu, prawda? - Heather stłumiła śmiech - Dokąd zmierzamy? - Gdzieś dalej - odpowiedziałam. - Z dala od imprezy? - Uśmiech, jaki teraz posyłała Heather, był mi znany. Nie miałam pojęcia o tym, co myślała, że wie. Jeśli sądziła, że Raph wytrącił mnie z równowagi, była w błędzie. Zamknijcie się. - Po prostu gdzieś dalej. - Wycedziłam przez zaciśnięte zęby. - Nie tutaj. - Czy muszę ci przypominać, że jesteśmy w naszej bieliźnie? Zatrzymałam się. Wypuściłam nierówny oddech. Skrzywiłam się i zacisnęłam pięści. Cholera, miała rację. Chodzenie dumnie w mojej bieliźnie było dobre w środku, podczas trwania imprezy, ale na zewnątrz Mackellar House był Sydney. Nie tylko Uniwersytet

43

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

w Sydney, ale całe Sydney. Mackellar House mieścił się w dzielnicy mieszkalnej, co znaczyło, że po drugiej stronie drzwi i w dół chodnika, po lewej, były domy. Z rodzinami żyjącymi w nich. Myślę, że mogłabym skręcić w prawo i przejść szturmem po terenie uczelni, ale czy na pewno chciałam zrobić to o dziewiątej w nocy? W mojej bieliźnie od Victoria's Secret? Nie. Zostanę na imprezie. Z Raph'em. Hurra. Powinnam chyba wytłumaczyć, dlaczego jestem tak bardzo...rozdrażniona przez niego. Kiedy byliśmy razem w łazience poszedł po Heather, która przyniosła mi ręcznik, ale kiedy tego popołudnia wyłoniłam się z mojej kabiny prysznicowej - Australijczycy mówią na popołudnie arvo, tak przy okazji - zastałam Raph'a czekającego na mnie, jego tyłek usadzony na jednej z umywalek, jego ramiona skrzyżowane na piersi, jego łydki założone jedna na drugą. Nie spodziewałam się tego. Znowu studiował mnie tym zagadkowym blaskiem w jego oczach. Tym, którego nie mogłam odszyfrować, czy był przyjazny, czy podejrzliwy. Wysunęłam podbródek w odpowiedzi na jego cichą analizę, wyciągnęłam lekko swoje ramiona i dygnęłam. - Czy spotykam się z pana uznaniem, Panie Jones? Dlaczego go sprowokowałam? Nadal nie jestem pewna. Myślę, że miało to coś wspólnego z tą całą grą w ciepło-zimno, którą toczył ze mną. Odepchnął się od umywalki i ruszył naprzód. - Mamy nawyk wpadania na siebie w łazienkach, prawda, Amerykańska dziewczyno? Nie poddawałam się. Wysunęłam podbródek jeszcze bardziej - w tym momencie byłam w poważnym niebezpieczeństwie zwichnięcia sobie karku. - Tym razem na siebie nie wpadamy. To ty byłeś tym, który tu przyszedł. Dwa razy. Być może mnie śledzisz? Mój docinek nie powstrzymał go przed zmniejszaniem dystansu między nami. Miałam nadzieję, że mi się to uda. Czy jest zadowolonym z siebie draniem, czy nie, wciąż sprawiał, że moje ciało robiło dziwne rzeczy, kiedy był blisko mnie. Lub gdy na mnie patrzył. Tam w łazience, obie te czynności miały miejsce. - Nie jestem fanem prześladowców.

44

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Przełknęłam ślinę. Przygryzłam moją dolną wargę. Złapałam się na tym, że to robię i przestałam. Który dwudziestodwulatek nadal przygryza swoją wargę, gdy naprzeciw stoi gorętszy-niż-gorąc mężczyzna? - Czego jesteś fanem, w takim razie? - Spytałam. Co tu dużo mówić, moje serce biło w tym momencie niczym niekontrolowany NASCAR. Nie byłam pewna na sto procent, ale podejrzewałam, że flirtowaliśmy ze sobą. W dość poirytowany sposób. Zbliżał się, aż w końcu zatrzymał się bezpośrednio przede mną, tak blisko, że noski jego butów dotknęły moich bosych stóp. - Chciałabyś, abym powiedział, że twoim? Czując się zbyt nerwowa, polizałam moje wargi. - Nie wiem, co chciałabym, abyś powiedział. - Gdybym powiedział, że chcę, byś mnie pocałowała, zrobiłabyś to? Patrzyłam się na niego, moje serce biło w gardle z szybkością jednej mili na minutę. - Ja... - Jesteś tu, Jones? - Męski głos wrzasnął, gdy tylko drzwi od łazienki otworzyły się z głośnym trzaskiem. - Ah, tutaj jesteś. Grasz z nami w bilard czy - ah, Jankeska! Hejka, jak leci? Nigdy nie widziałam nikogo, kto odsunąłby się tak szybko, jak Raph zrobił to w tamtym momencie. Kiedy Pan Wyrzutnia Informacji, z pokoju oddalonego trzy drzwi od moich, wparował do wspólnej łazienki, Raph był cholernie blisko odskoczenia do tyłu niczym kot, który dostrzegł, że jego ogon się pali. Zamrugałam na tę nagłą zmianę, na tę nerwową niechęć na jego twarzy. Skierował się szybko w stronę Pana Wyrzutnia Informacji - jeszcze raz, jak on się nazywał? Heather wspominała mi o tym. Umm, Ben McDonald? McNamara? Coś w tym stylu? W skrócie Macca? - nawet nie rzuciwszy mi jakiegokolwiek spojrzenia. - No dalej. - Powiedział, przeciskając się obok Macca - Gramy w debla lub w ogóle. Macca posłał mu zaciekawione spojrzenie, wzruszył ramionami, a potem uśmiechnął się do mnie. - Idziesz na wieczorną imprezę? Zobaczymy cię tam, prawda? I zanim zdążyłam powiedzieć nie - do diabła, nie było takiej opcji, bym znalazła się w jakimkolwiek miejscu, w którym Raph Jones miał zamiar być - obaj chłopacy opuścili łazienkę i zostałam sama. Teraz wiecie dlaczego byłam tak bardzo rozdrażniona widząc Raph'a na imprezie. Ten pieprzony su-kin-syń-ski dupek wydawał się być dość zadowolony, kiedy flirtował ze mną

45

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

i wpychał swój język do mojego gardła, gdy byliśmy sami w łazience, ale hola, jeśli tylko ktoś znalazł się obok nas i był tego świadkiem, to nie, byłam trędowatą. Trzęsącą się trędowatą. Obok mnie Heather zachichotała. - Nie wiem, czy twoim planem była ucieczka od Raph'a, czy nie, ale on idzie za nami. Rzuciłam okiem przez ramię. Rzeczywiście, był oddalony tylko o kilka kroków od nas. Około tuzin dziewczyn w skąpych biustonoszach i rzemykach - tego rodzaju, które wchodzą w wasz tyłek, a nie na wasze nogi - omdlewały przed nim, kiedy szedł.8 Dwie z nich próbowały owinąć swoje ręce wokół jego bicepsów. Zmarszczył brwi i odtrącił ich starania. Wstydzę się do tego przyznać, ale byłam z tego powodu zarówno zazdrosna, jak i szczęśliwa. Mówiłam wam chyba, że jestem bałaganem sprzeczności, co nie? Nasze oczy ponownie zderzyły się ze sobą na kolejną z tych krótkich sekund, które trwają wiecznie, zanim spojrzałam gdzie indziej i gwałtownie odwróciłam się w prawo, ciągnąc Heather za sobą. Oh tak, byłam spokojna. - Czy to jest rodzaj jakiejś dziwnej gry w "Złap i Pocałuj", o której nikt mi nie powiedział? - Zapytała ze śmiechem w głosie. - A może gracie w berka? Oh, czy to jest jakiś eksperyment społeczny, który prowadzisz o tym, jak łatwo jest sprawić, by australijski mężczyzna podążał za tobą? Hej, on nadal siedzi nam na ogonie. Próbuje nie sprawiać takiego wrażenia, ale to mu nie wychodzi. Wow, co wasza dwójka robiła razem w łazience, po tym jak wyszłam? On wciąż na ciebie patrzy. Oh, a teraz Macca podał mu coś do picia i on obserwuje cię z nad szklanki. On-n, on właśnie powiedział Shelly White, by sobie poszła. To jest naprawdę coś. Każdy facet tutaj chciałby się bzykać z Shelly White. Jest modelką bikini, która studiuje - oh, cześć Brendon. Nie wiedziałam, że przyjdziesz? Maci, to jest Brendon Osmond, manager uni-siłowni. Odwróciłam swoją uwagę od otaczającego nas tłumu - pilnie starałam się nie spoglądać za ramię w kierunku Raph'a - z powrotem do Heather. Heather i wysoki facet stojący obok niej mieli na sobie parę jaskrawo-czerwonych spodni od piżamy. Wysoki facet z mięśniami tak doskonałymi, że nabrałam wody w usta. Hello, Brendon. Brendon Osmond błysnął mi przyjaznym uśmiechem i wyciągnął rękę. - Dzień'bry. - Powiedział. Gapiłam się na niego.

8

Użyte zostało słowo thongs, które w Australii oznacza zarówno japonki, jak i stringi.

46

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Jego uśmiech zamienił się w szeroki uśmiech, a on ujął moją dłoń - którą najwyraźniej mu podałam. - Maci. Jak się masz? - Dobrze. - Odpowiedziałam, odnajdując mój głos. Co do diabła było z tym krajem? Raphael Jones wyglądał jak seksowniejsza wersja Chrisa Hemsworth'a, a teraz był tutaj gość, który wydawał się być bardziej seksownym, blond-włosym Robertem Downey'em Jr., w komplecie z ciałem Iron Mana i diabelskim błyskiem w jego niebieskich oczach. Brwi Brendona podniosły się. - Amerykanka? Lub Kanadyjka? Przepraszam, nigdy nie potrafię odróżnić akcentów. - Amerykanka. - Odpowiedziałam. Cholera, jego palce w przyjemny sposób owijały moje. W ciepły, mocny i stabilny. - Jestem z Plenty, w Ohio. Ale mój tata był Australiczykiem, jeśli to się liczy. Mogę nawet powiedzieć dzień'bry, jeśli chcesz. Dzień'bry. 9 Brendon pochylił się lekko w pasie do żartobliwego ukłonu. - To nie było za słabe, Plenty, w Ohio. Witamy w krainie Oz. - Dziękuję, kierowniku uni-siłowni. - Uśmiechnęłam się. - Mów mi Brendon. To jest łatwiejsze do wymówienia. - Stłumił swój śmiech. Uśmiechnęłam się jeszcze szerzej. - Mów mi Maci. To nie jest tak sprecyzowane geograficznie. Zaśmiał się, puszczając moją rękę. - Załatwione. Więc powiedz mi, studiujesz tutaj, czy tylko odwiedzasz kogoś? - Studiuję. - Odpowiedziałam. Hmm, myślę, że wolałam, gdy trzymał mnie za rękę. Jestem tu na stypendium zaoferowanym przez moją uczelnię, by badać skutki globalnego ocieplenia na tutejsze dzikie zwierzęta, w szczególności na populację koali. - Na populację koali? To duże pole do popisu dla Amerykanki, nieprawdaż? Nawet jak dla tej, której tata jest Australijczykiem. - Nigdy nie byłam z tych, którzy myślą konwencjonalnie. - Zaśmiałam się. Brendon ponownie uniósł swoje brwi. Otworzył usta i... - Nie ma żadnego wpływu na populację koali. - Znajomy męski głos z niepokojąco australijskim akcentem, powiedział za mną. Moje gardło się zwęziło, zatrzymując mój oddech. Poczułam mrowienie na ustach, tak jakby właśnie przypomniały one sobie, co właściciel tego głosu był w stanie dla nich zrobić. Moja płeć się zwęziła, niech to szlag.

9

Maci wypowiada tutaj słowo "G'day", które oznaczają po prostu dzień dobry, cześć, itd.

47

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Dzień'bry, Raph. - Powiedział Brendon, oferując swoją dłoń ponad moim ramieniem - Nie widziałem cię na siłowni przez jakiś czas. Kolejna ręka pojawiła się obok mnie, owinęła się wokół wyciągniętej dłoni Brendon'a w mocnym uścisku, a następnie się wycofała. - Byłem w Delvanii. Sprawy rodzinne. Właśnie dziś wróciłem. Ciepło na moich plecach powiedziało mi, że Raph Jones stał właśnie tam. Zaraz za mną. Tak blisko, że mogłam poczuć jego ciepło przenikające do mojego ciała. Tak blisko, że czułam gładką skórę jego nagiej piersi, która muskała tył mojego ramienia. Na jedną zawrotną chwilę, moja głowa odpłynęła. Na szczęście, Brendon zaśmiał się, dźwięk ten był niesamowicie zrelaksowany i spokojny. - Rodzinna klątwa, co nie? Zmuszają cię do wyrwania się z kraju i do ucieczki od maniakalnej uwagi mediów. To musi być piekło. - Można tak powiedzieć. - Głos Raph'a zagrzmiał z tyłu. Obok

mnie,

Heather

obserwowała

obu

mężczyzn,

jej

wzrok

latał

tam

i z powrotem, jakby oglądała mecz tenisa. Nie dało się nie zauważyć, tego niemal szalonego podniecenia w jej oczach. Coś działo się w jej głowie. Coś, co uznała za ekscytujące. Nie wiedziałam, czy powinnam być podejrzliwa...czy śmiać się. - Więc, Jones - Brendon pociągnął łyk z butelki, którą trzymał w ręce - butelki wody mineralnej. Nie ma wątpliwości, co każdy dobry, napakowany menager siłowni pił. Czy powiedziałam już, że był napakowany? - Powiedz nam, dlaczego uważasz, że efekt cieplarniany nie ma wpływu na populację koali. Czy wiesz dużo o kopulujących torbaczach? Myślałem, że twoim kierunkiem studiów była biologia lub hodowla zwierząt. - Robię licencjat w dziedzinie Bio-nauk Zwierząt i Weterynarii. - Odpowiedział. Dorastałem na stacji bydła - na co wy Amerykanie mówicie ranczo - na której znajduje się bardzo duża kolonia koali. Mogę powiedzieć ci z pierwszej ręki, że problem globalnego ocieplenia wcale nie wpływa na ich liczbę. Nie byłam w stanie się powstrzymać, odwróciłam się, by skupić na nim swoje zmrużone oczy. - Oh, naprawdę? Spojrzenie, którym mnie obdarzył, było pewne. - Naprawdę. - A więc, w czym tkwi problem? - Odparowałam. - W ludzkiej głupocie. - Odpowiedział.

48

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- I tym miłym akcentem - powiedział Brendon ze śladem pogodnego rozbawienia w swoim głosie - nadszedł czas, by zmienić temat. Jestem pewien, że istnieje wytyczna, według której polityka i nauka nie mogą być omawiane, kiedy jest się ubranym jedynie w bieliznę. Po mojej stronie Heather zachichotała. - Słyszałam o tej wytycznej. Wzrok Raph'a nie opuścił mojej twarzy. - Ale oczywiście, - kontynuował, jak gdyby Brendon nie wygłosił żadnego słowa - ty, będąc Amerykanką, byłabyś ekspertką w dziedzinie australijskich dzikich zwierząt. Gdyby to było możliwe - a do tamtej pory nie sądziłam, że było - zwęziłabym oczy jeszcze bardziej. - Ja, będąc Amerykanką? - Moje serce wszczynało awanturę. A może to był mój gniew. Taa, to raczej brało się stamtąd. - Ponieważ, to nie jest w najmniejszym stopniu wyobrażalne, że Amerykanin, może posiadać wiedzę na temat czegoś tak cennego dla was, Australijczyków, jak koale? Czy to chciałeś powiedzieć? - Właściwie... - Brendon podszedł do nas bliżej, wypełniając prawą stronę mojego peryferyjnego obszaru widzenia, swoją niezwykłą, wyrzeźbioną formą - teraz kiedy o tym myślę, ta wytyczna nie jest wytyczną, jest zasadą. Rygorystyczną. - Mówię, że... - Spojrzenie Raph'a przekształciło się w grymas, a on kolejny raz zachowywał się tak, jakby Brendon nie wydał z siebie głosu - to typowe dla was Amerykanów, by uważać, że znacie wszystkie odpowiedzi na... - Fakty o koalach. - Powiedziałam, ucinając go krótko. Utrzymywałam zimną krew. Mówię szczerze. No cóż, tak jakby. - Obecnie jest mniej niż osiemdziesiąt tysięcy koali dziko żyjących w Australii, możliwe nawet, że zaledwie czterdzieści trzy tysiące, w porównaniu do przypuszczalnych milionów, które istniały zanim osiedlili się tu Europejczycy. W 2012 roku, za sugestią Rady Naukowej do spraw Zagrożonych Gatunków, koala została wpisana na listę zagrożonych gatunków. Raph otworzył swoje usta. - Od 1778 roku, - kontynuowałam, nie pozwalając mu powiedzieć ani słowa, wyliczając moją drugą kwestię na palcu - kiedy Australię osiedlili pierwsi Europejczycy, blisko sześćdziesiąt pięć procent australijskich lasów, w których żyły koale zostało wyciętych, to jest ponad 116 milionów hektarów. Pozostałe trzydzieści pięć procent, w przybliżeniu czterdzieści jeden milionów hektarów, pozostaje pod groźbą wycinki na rzecz rolnictwa,

49

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

rozwoju miast oraz niekontrolowanego leśnictwa. Wszystkie te czynniki przyczyniają się do globalnego ocieplenia. Raph nachmurzył się. Było oczywiste, że nie lubi, gdy ktoś się z nim spiera. Lub gdy nie zgadza się z jego opinią. - Populacja koali jest również dziesiątkowana przez chlamydię10 - nie przestawałam, palec wskazujący przycisnęłam do koniuszka mojego palca serdecznego. - chorobę zaostrzaną przez stres. Koale są w coraz większym stopniu poddawane stresowi, co powodowane jest utratą i niszczeniem ich siedlisk. Jego grymas pociemniał jeszcze bardziej. Wcisnęłam swój palec wskazujący do małego palca, odmawiając sobie mrugnięcia w obliczu tak groźnego spojrzenia. - Utrata siedlisk jest obecnie największym problemem z jakim zmagają się koale. Utrata siedlisk powodowana jest nie tylko wycinką lasów, ale również przez wzrost liczby pożarów, które z kolei są wynikiem zwiększającej się ilości burz. Burze rosną w sile i liczbie z powodu zmieniających się globalnych wzorców pogodowych i zwiększających się temperatur, nie wspominając o chorobach takich jak zamieranie eukaliptusów, które powodują, że drzewa umierają. Zamieranie, tak przy okazji, nasila się na skutek cieplejszego klimatu w Australii, który jest objawem... - Uniosłam brwi, czekając aż Raph udzieli mi odpowiedzi. Nie zrobił tego. Zdanie dokończyła Heather. - Efektu cieplarnianego? - Zaproponowała. - Efektu cieplarnianego. - Powtórzyłam, posyłając Raph'owi uśmiech pozbawiony humoru. - I ostatni fakt tej nocy, ale z całą pewnością nie definitywny dowód, Australia ma jeden z najwyższych wskaźników wycinki lasów na całym świecie. Ponad osiemdziesiąt procent siedlisk koali zostało już usuniętych, zmniejszając tym samym realne obszary do łączenia się w pary i życia. Las może posiadać tylko określoną liczbę koali żyjących w nim, nazywaną ładownością lasu. Większość koali znajduje się teraz na ich obrzeżach. Australijska Fundacja na rzecz Koali szacuje, że w wyniku utraty ich siedlisk, rocznie około czterech tysięcy koali ginie przez same psy i samochody. Przerwałam i założyłam swoje ręce na moich okrytych Victoria's Secret piersiach. Spojrzałam na niego wilkiem. - Chcesz wiedzieć coś jeszcze?

10

Chlamydia - bezwzględnie wewnątrzkomórkowa bakteria przenoszona drogą płciową.

50

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Jak one łączą się w pary? - Heather pisnęła. Brendon wydał dźwięk, jakby właśnie parsknął w swoją butelkę wody. Warga Raph'a zadrżała. - Proste. - Odpowiedziałam, mając nadzieję, że Raph mógł zobaczyć moją pogardę. Kiedy koala osiąga dojrzałość płciową, pozostawia bezpieczeństwo swojego domu oraz ochronę jego grupy społecznej i odchodzi w poszukiwaniu nowego obszaru poza swoje terytorium. Jeśli z powodu utraty siedlisk nie ma nowych obszarów, dojrzały płciowo koala nie może znaleźć nowego partnera lub zaryzykować naruszenia granic istniejącej grupy społecznej. Czy mogę raz jeszcze, zwrócić uwagę na jeden z czynników przyczyniający się do utraty siedlisk przez koale, jakim jest wpływ globalnego ocieplenia na środowisko? - Nie mogą się pieprzyć, bo jest za gorąco? - Heather sparafrazowała - To jest do bani. - Tak, jest do bani. - Zgodziłam się z nią. Mięśnie szczęki Raph'a zacisnęły się. Gdyby nie fakt, że byłam na niego wkurzona, chętnie przyznałabym rację - sobie, przy najmniej - jak cudownie ta szczęka czuła się pod moją dłonią, wcześniej tego dnia. - Dziękuję za szkolne wystąpienie. - Powiedział. Cholera, jego głos był opanowany, równy, płynny i głęboki i... Zaraz, byłam na niego wkurzona. Musiałam się skoncentrować na tym, nie na barwie jego głosu. Skup się, Rowling, skup. - A teraz, czy pozwolisz, że zaproponuję kontrargument do każdego punktu, który właśnie wskazałaś? - To, czego by chciała - mocny głos Brendon'a - tak głęboki, spokojny i australijski zabrzmiał przy moim boku, gdy owijał ciepłe, stanowcze palce wokół mojej ręki - to napój bez parasolki w środku, nieprawdaż, Maci? Odwróciłam swój wzrok w jego kierunku, moje serce nadal było naładowane gniewem. Co było z tymi przeklętymi australijskimi facetami, którzy uważają, że mogą mi mówić, co mam robić? Ale widok, który mnie przywitał, powstrzymał mnie od gniewnej przemowy, zanim mogłam ją zacząć. Jego usta przybrały postać łagodnego uśmiechu, ze szczerą radością tańczącą w jego oczach. Ten wyraz twarzy momentalnie mnie uspokoił i wzbudził we mnie coś...dorosłego. - Coś mi mówi, - powiedział, pochylając się trochę bliżej, jego wzrok mierzył się z moim, kiedy zabierał mieszankę alkoholową z mojej dłoni - że jesteś raczej kobietą typu wody mineralnej.

51

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Zaśmiałam się. Wiem, prawda? Jakie są w tym momencie szanse na to, że się zaśmieję, biorąc pod uwagę to, jak bardzo Raphael Jones mnie wkurzył? Ale w Brendonie było coś...coś uspakajającego. Ciepłego i przyjaznego. Miłego. I nie ma to nic wspólnego z jego imponującym ciałem. No dobra, nie wiele. - Woda mineralna jest bardziej w moim stylu. - Odpowiedziałam. - Tak myślałem. - Mrugnął porozumiewawczo. - Chodź, pozwól, że dam ci jedną. Zanim mogłam odrzec jakiekolwiek słowo, zanim Heather mogła cokolwiek powiedzieć - dacie wiarę? - i zanim nadąsana twarz Raph'a skończyła zmieniać się w grecką tragiczną maskę, Brendon pogładził swoją dłonią dolną część mojego kręgosłupa i poprowadził mnie. - Czy to był twój sposób na wybawienie mnie od kłótni? - Zapytałam z uśmiechem, kiedy torowaliśmy sobie drogę przez naszych kolegów imprezowiczów. Rozbawienie tańczyło w jego oczach, udał zaskoczenie. - Boże, nie. Chciałem tylko dowiedzieć się więcej o koalach bez całego tego imprezowego hałasu. Podniosłam brwi. Brendon stłumił śmiech. - W porządku, masz rację. Robiłem co mogłem, by ochronić australijsko-amerykański związek. Nie chciałabyś, aby twój kraj szedł na wojnę przeciwko nam w sprawie kopulujących koali. Obraz dwóch sklejonych ze sobą koali w środku wypełnionej dymem bitwy wypełnił moja głowę i zachichotałam. -Zresztą - Brendon kontynuował, kierując mnie do drzwi prowadzących do czegoś, co wyglądało jak podwórko Mackellar House - skopiemy wam tyłek, jeśli tak się stanie. Idziemy na wojnę, to jest to. - Naprawdę teraz? - Kolejny raz podniosłam brwi. Skinął głową, zatrzymując się tylko po to, by wykraść butelkę wody mineralnej ze znajdującego się obok drzwi dużego, plastikowego kubła załadowanego lodem i innymi napojami. - Oczywiście. - Odkręcił butelkę i podał mi ją. Nie mogłam nie zauważyć sposobu w jakim mięśnie jego rąk, ramion i klatki piersiowej napięły się z subtelną siłą. Muszę przyznać, że był to raczej zachwycający widok. - Musielibyśmy tylko nasłać na was nasze dzikie zwierzęta i wy wszyscy mielibyście przejebane. Odebrałam oferowaną wodę, chichocząc.

52

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Amerykańscy żołnierze zaatakowani przez koale, które właśnie odbyły stosunek płciowy? Czy to chciałeś powiedzieć? Podniósł swoją butelkę do ust. - Coś w tym stylu. Chłodny pocałunek nocnego powietrza na mojej nagiej skórze powiedział mi, że byliśmy na zewnątrz budynku, zanim mój mózg zdążył to zarejestrować. Zatrzymałam się na najwyższym stopniu malutkiego tarasu i podniosłam moją uwagę na czarne niebo nade mną. Gwiazdy były kompletnie inne. Kompletnie. Żadnego gwiazdozbioru Kasjopea, ani Oriona. Nic co by było znajome. To wtedy, bardziej niż w jakimkolwiek innym momencie, zdałam sobie sprawę z tego, jak daleko byłam od domu. Mój żołądek zwinął się w supeł. Moje gardło ścisnęło się. Tęskniłam za swoją mamą. Brakowało mi zapachu Plenty. Brakowało mi gwiazd. Moich gwiazd. - To miesza ci trochę w głowie, prawda? Zamrugałam i wzdrygnęłam się trochę na to delikatne stwierdzenie Brendon'a. Kierując swój wzrok z powrotem na jego twarz, zmarszczyłam brwi. - Co miesza? Zerknął na niebo. - Gwiazdy. To jak bardzo są inne. Pamiętam, kiedy pierwszy raz wybrałem się do Stanów. Byłem cały jak "Hej, zwisa mi to, nie jestem dramatyzującym turystą", a potem, mojej pierwszej nocy zobaczyłem gwiazdy i trochę się pogubiłem. Brak Krzyża Południa... Przybliżył się do mnie, pochylając się, tak aż jego głowa znalazła się obok mojej i wskazał na niebie konstelację w kształcie krzyża przedstawianego na fladze Australii. - Tamten, cóż...nie widząc go tam, gdzie zawsze był...moja głowa nie mogła tego przetworzyć. To taki mój dziwny zwyczaj, by każdej nocy znaleźć na niebie Krzyż Południa, ale podczas tych tygodni, które spędziłem w Los Angeles... - Zaśmiał się, dźwięk ten delikatnie połaskotał moje ucho i wysłał napięty dreszczyk mojemu ciału. - To głupie, wiem, ale tęskniłem za gwiazdami. Moimi gwiazdami. Jego słowa, echo moich własnych myśli, posłały przez moje ciało kolejną falę napięcia. Zatrzepotało mi w brzuchu. Moje sutki zmieniły się w twarde szczyty. Przełknęłam ślinę, przestępując z nogi na nogę. Chciałam odejść z dala od niego, jeśli tylko wyczuł moją nieoczekiwaną reakcję na jego słowa. I jego ciepło. Jego spokojną, przyjacielską obecność. Ale również nie chciałam się stąd ruszać. Zupełnie nie. To było poważnie zagmatwane uczucie, zwłaszcza gdy porównywałam je z moją całkowicie cielesną i emocjonalną reakcją na Raphael'a Jones'a.

53

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Kiedy byłeś w Los Angeles? - Wychrypiałam. Jeśli Brendon wyczuł moje zdenerwowanie, nie pokazał tego po sobie. I bądźmy szczerzy, nie byłby w stanie tego przegapić. - Rok temu. - Odpowiedział ponownie się prostując, podnosząc w połowie pustą już butelkę do jego ust. - Poleciałem tam za dziewczyną. Jego wyznanie posłało dziwnie śmieszną iskierkę przez moje ciało. Nie zazdrosną...po prostu śmieszną. Ludzie, moje umiejętności opisowe są fatalne, no nie? Dobrze, że nie planuję zostać dziennikarką. - Czy przyleciała za tobą z powrotem? - Spytałam. Uśmiechnął się do gwiazd, jabłko Adama przesuwało się w górę i w dół jego umięśnionego gardła. - Nie. Staliśmy tam przez jakiś czas w ciszy. Było miło. Sympatycznie. Trzepotanie w brzuchu uspokoiło się, a mój puls wrócił do normalnego tempa. A potem powiedział. - Więc od jak dawna cierpisz na chorobę Parkinsona? Zmroziło mi krew w żyłach. Mój żołądek nie tylko się zacisnął, czy też wzburzył: związał się, przewrócił, dorzucając do tego napad epilepsji i atak motyli. Szalonych motyli. Przełknęłam sporą gulę w gardle. Zmusiłam się, by przybrać zdziwiony wyraz twarzy, zaschło mi w ustach. - Dlaczego myślisz, że mam chorobę Parkinsona? Jego uśmiech nie był współczujący, litościwy lub obrzydzony i nie wyrażał jakichkolwiek emocji, które zwykle widywałam na twarzach ludzi, gdy dowiadywali się o mojej chorobie. To było zrozumienie. - Nie zauważyłaś? - Podniósł prawą rękę i zgiął swój łokieć, przyciągając jego zaciśniętą pięść do ucha. - Jestem cały w mięśniach i pracuję nimi. Przez chwilę, nie tylko w moim brzuchu odczuwałam to szalone trzepotanie. Na widok niezwykle wysublimowanego wybrzuszenia prawego bicepsa Brendon'a Osmond'a, cały mój obszar poniżej pępka zareagował nadpobudliwie. Cholera, nie sądziłam, że kiedykolwiek zobaczę tak imponującą muskulaturę. Jego zwykły śmiech wyciągnął mnie z mojego dalece od opanowanego gapienia się i umożliwił mi oderwanie wzroku od jego ramienia na twarz. - Okej, muszę przyznać, że zrobiłem to, by się popisać. - Powiedział. - Przepraszam, ale chodzi o to, że wiem to i owo o ruchu mięśni i funkcji neuronów ruchowych. Każdy trener

54

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

osobisty i kierownik klubu fitness powinien o tym wiedzieć, a ja nie jestem po prostu jakimś siłownianym ćpunem. Jestem na ostatnim roku Nauk Stosowanych, robię licencjat z nauki o wychowaniu fizycznym, więc mam spojrzenie na wszystkie aspekty dotyczące organizmu. Plus, moja ciocia ma ALS11, co wy w Stanach nazywacie chorobą Lou Gehrig'a, więc mam również osobiste zainteresowanie w tym względzie. - Wow. - Gapiłam się na niego. - Mówiłem ci, że nie jestem jakimś tam siłownianym ćpunem. - Uśmiechnął się. Pokręciłam głową. Z jakiegoś powodu, zabrakło mi słów. - Mój ulubiony film to Batman Początek. - Ciągnął dalej. - Uwielbiam kanapki z masłem orzechowym i sałatą, moim ulubionym kolorem jest niebieski, mam bzika na punkcie Emmy Watson, posiadam każdy album Coldplay, jaki kiedykolwiek był wydany i nie mogę znieść serii Zmierzch. Zmarszczyłam brwi. - A powodem, dla którego mówisz mi o tym wszystkim jest...? - Jestem stanowczym zwolennikiem przejrzystości i uzyskiwania ważnych faktów na początku nowego związku. - Mamy już jakiś związek? - Hej, powiedziałem na początku. - Zaśmiał się. Uśmiechnęłam się, podnosząc swoją butelkę do ust. - Tak, powiedziałeś. - Wzięłam łyk wody. To dobrze, że nie rozmawialiśmy o moim Parkinsonie. Mógł być wobec tego obojętny, ale to nie oznaczało, że byłam gotowa, by się przed nim otworzyć. - Więc, jaki jest twój problem z sagą Zmierzch? Czy chodzi o te sprawy ze świecącymi wampirami? - O to i o tę całą Bella-jest-taka-piękna-każdy-chce-ją-dorwać-chociaż-ona-jestuległym-marnotrawstwem-przestrzeni sprawę. - Odpowiedział. - I nie każ mi mówić o omszonych wilkołakach, którzy ciągle szpanują gołą klatą. - Powiedział półnagi mężczyzna. - Zauważyłam z uśmiechem na ustach. Spojrzał na siebie, przybierając zdziwiony wyraz twarzy. Wspominałam chyba, że wyglądał jak młodszy, blond-włosy Robert Downey Jr., prawda? - Hej, gdzie do diabła podziała się moja koszulka? Zaśmiałam się. Przyjemne, ciepłe, zawiłe uczucie wiło sobie gniazdko w dole mojego brzucha. Biorąc kolejny łyk wody, odwróciłam się do podwórka widniejącego za poręczą

11

ALS (ang.) - SLA (pol.) - Stwardnienie zanikowe boczne.

55

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

tarasu. Było tam kilkoro ludzi, większość z nich poznawała się w sposób inny niż wymagający wysiłku intelektualnego. W moim brzuchu ponownie zatrzepotały motyle, tym razem nie były one szalone, ale nerwowe. Nie wiem dlaczego byłam zdenerwowana. Nie byłam przecież na randce. Prawda, stałam w swojej bieliźnie obok półnagiego, gorącego faceta, ale wiedziałam już o nim więcej, niż o Raphael'u Jonesie, a Raphael Jones i ja byliśmy cholernie blisko gry wstępnej. Dwa razy. Myśl o Raphael'u Jones'ie zatruła przepyszne ciepło w moim brzuchu i skrzywiłam się. Ja pierdolę, dlaczego znowu o nim myślę? I dlaczego byłam zdenerwowana? - Przy okazji - powiedział Brendon, wydobywając z siebie niski konspiracyjny szept. nie myśl sobie, że nie jestem pod wrażeniem tego, jak łatwo wymigałaś się od odpowiedzi na pytanie o twoim Parkinsonie. Wzięłam szybki oddech wzmacniając uścisk na swojej butelce. Na wzmiankę o moim stanie zdrowia, mój mózg zdecydował, że najwyższy czas, aby przyjąć do swej świadomości, iż moja ręka drży. Słabo, ale wystarczająco, by było to oczywiste. Zawstydzające przerażenie otarło się o moje szczęście. - Ani - Brendon kontynuował, dając mi kuksańca swoim biodrem - że twój wybór nie wyśmiewa mojego gustu muzycznego. Słaby chichot wydostał się z moich ust. Wiedziałam co robił. Odwracał moją uwagę od łagodnego śledztwa na temat mojego Parkinsona w kierunku jego staroświeckich wyborów muzycznych. Wyczuł mój niepokój i chciał porzucić ten temat. Zniżyłam swój wzrok do mojej ręki, patrząc jak lekko drga. Pomyślałam o tym, co Brendon wyjawił, o swojej cioci, o jego studiach. Pomyślałam o tym, jak zażartował ze swoich starań sprawienia, bym poczuła się swobodnie. Pomyślałam o jego przyjaznym uśmiechu i spokoju ducha. I muszę przyznać, że część mnie pomyślała o jego mięśniach. - Zostałam zdiagnozowana rok temu. - Powiedziałam, obserwując jak moje palce drgają. Nie tak bardzo, ale wystarczająco. Do diabła, wszystko było wystarczające dopóki było stabilne. Boże, wzięłam przecież swoje leki, więc o co do cholery chodziło z tymi wstrząsami? - Moja mama tak samo, tyle że dowiedziała się o tym dziesięć lat temu. To nie jest choroba dziedziczna, więc fakt, że obie się z nią zmagamy jest albo jakimś kiepskim żartem siły wyższej, albo po prosu pechowym zbiegiem okoliczności. Jeszcze nie zdecydowałam, którym z nich.

56

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Przez jakiś czas Brendon nie wypowiedział żadnego słowa. Wokół nas impreza trwała w najlepsze. Więcej niż jedna odziana w bieliznę para przewinęła się obok nas, śmiejąc się schodząc po schodach w ciemne podwórko. Obserwowałam ich, malutki uśmiech pojawił się w kącikach moich ust. Chociaż nie wiedziałam, co stojący obok mnie Australijczyk miał zamiar powiedzieć, czułam się dobrze przyznając się do swojego problemu. W Brendon'ie Osmond'zie było coś, co sprawiało, że czułam się bezpiecznie. I po burzliwej emocjonalnej kolejce górskiej, jaką był Raph Jones, bezpieczeństwo było dobrą rzeczą. - Sądzę, że rozpalające i spocone sesje ze mną mogłyby ci pomóc. Nieoczekiwane oświadczenie Brendon'a wyciągnęło mnie z moich rozmyślań. - Huh? Rzucił mi uśmiech i podniósł do ust swoją wszechobecną, do połowy już pustą butelkę wody. - Sesje dzienne. - Powiedział - Ze mną. W siłowni. Rano, zanim ktokolwiek inny tam przyjdzie. Wytrzeszczyłam na niego oczy, tak jakby. Serce podskoczyło mi do gardła. W moim brzuchu załopotało. Tak samo, jak w mojej wiecie-czym. Czy on sugerował to, co myślę, że sugerował? - Wysiłek fizyczny jest dobry na Parkinsona. - Mówił dalej z błyskiem w oczach. Utrzymywanie ruchu mięśni w taki sposób, w jakim ty chcesz. - Oh - odetchnęłam. - Masz na myśli trening. Jak mięśnie, ciężary i tego typu rzeczy. - O co innego miałoby mi chodzić? - Zaśmiał się. Rumieniec zalał moje policzki i znowu się zaśmiał. - Cholera, Plenty, w Ohio. Pozwól, że przynajmniej kupię ci kawę, zieloną herbatę lub cokolwiek, zanim zaczniesz myśleć o nas uprawiających seks. To była moja kolej, aby się zaśmiać. Pochyliłam głowę, ciepło na moich policzkach zakradało się do mojej skóry głowy. - Hej, dopiero co zmieniłam strefy czasowe, okej? Zaśmiał się, wziął łyk wody i ponownie trącił mnie swoim biodrem. - Dobra, tym razem ci daruję. Ale co myślisz o tym, byśmy założyli na siebie jakieś ciuchy i wynieśli się z tego miejsca? Jest taka kawiarnia za rogiem, w której parzą najlepszą zieloną herbatę, jaką kiedykolwiek piłaś. Ja stawiam. Nie mogłam się powstrzymać od kolejnego śmiechu. Ani od wizji jego, całkiem gołego, nalewającego mi kubek gorącej zielonej herbaty. Winą za ten daleki-od-platonicznego

57

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

obraz obarczałam w dalszym ciągu zmianę strefy czasowej, na wypadek, gdybyście chcieli wiedzieć. I nie pytajcie, jak wyglądał w mojej głowie bez ubrań, bo wam nie powiem. Co tu dużo mówić, doszłam do wniosku, że australijskie powietrze wydobywa ze mnie brudne myśli, bo do cholery, było tam dużo nagich i wyeksponowanych chodzących ciał. Wiele nagich i wyeksponowanych... - Tutaj jesteś! - Kobiecy głos wzniósł się ponad dźwięk mojego pulsu bijącego w moich uszach. Odwróciłam się gwałtownie od Brendon'a w sam raz, by zobaczyć, jak Heather owija swoją rękę wokół mojego ramienia. Przytuliła mnie, tak jakbym nie opuściłam jej towarzystwa zaledwie kilka minut temu. - Hola, dziewczyno - zachichotałam w jej włosy, trzymając moją butelkę wody z dala od jej pleców. - Też za tobą tęskniłam. - Ktoś jeszcze za tobą tęskni. - Wyszeptała - I nie wyglądał na zbyt szczęśliwego, kiedy zabrałaś się z Bicepsem. Od razu wiedziałam o kim mówiła. Mój bijący puls przyspieszył i poczułam ściskanie w gardle. Zanim zdążyłam się powstrzymać, spojrzałam przez ramię w poszukiwaniu... - Nie ma go tam, - Heather wymamrotała sekundę przed tym, jak odsunęła się ode mnie. Uśmiechając się szeroko do Brendon'a, uniosła swoje brwi. - Zabieram moją amerykańską przyjaciółkę z powrotem, Brendon. Przepraszam. Już za długo miałeś ją tylko dla siebie. Za mną Brendon wypuścił swój zrelaksowany śmiech. - W porządku, będziemy się widzieć jutro rano. Heather przybrała wyraźnie zaintrygowaną twarz, przesuwając wzrokiem od niego do mnie. - Oh, nie gadaj. - Będzie się rozgrzewać i pocić razem ze mną. - Czy już tego nie robi? - Heather uniosła brew, jej usta drgnęły. Przewróciłam oczami. - Chodzi mu o sesję fizjoterapeutyczną, ty sprośna kobieto. W sekundzie, w której słowa opuściły moje usta, chciałam je wycofać. Rzeczywiście, marszcząc swoje brwi, Heather zadała pytanie, które wiedziałam, że padnie. - Fizjoterapia? Dlaczego potrzebujesz fizjoterapii? Czy coś sobie złamałaś?

58

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Swoje serce. - Powiedział Brendon, pojawiając się obok mnie. - Powiedziałem jej, że nie jestem dostępny. - Ah, zgadza się. Oszczędzasz się dla Emmy Watson. - Heather prychnęła. Brendon pokiwał głową niczym mędrzec. - Oszczędzam się dla Emmy Watson. Z kolejnym parsknięciem, Heather przyszpiliła mnie swoimi palcami i obdarzyła go swoim rozdrażnionym spojrzeniem. - Jesteś urojony, Brendon'ie Osmond. Napuszył się, oczywiście przyjmując jej słowa jako komplement. - I totalnym optymistą. Zobaczysz, ja i Emma. Jesteśmy sobie przeznaczeni. - Dobra, dobra. - Heather ponownie przewróciła swoimi oczami. - Myśl sobie co chcesz. Chodź, Rowling. Chcę widzieć, jak próbujesz drożdżowej pasty do chleba. - Drożdżowa pasta do chleba? - Zmarszczyłam brwi, kiedy Heather ciągnęła mnie z dala od Brendon'a, w kierunku drzwi. - To ten słoik z czymś czarnym w środku, który był w moim powitalnym koszyku, prawda? - Uciekaj, Maci! - Brendon krzyknął za nami - Uciekaj teraz! Zanim będzie za późno! Heather zachichotała, wlokąc mnie do środka. - Zamknij się, Osmond. - Rzuciła przez ramię z uśmiechem. - Idź powyciskać pociąg, czy coś. Śmiech Brendona powiedział mi, że jej docinek go nie obraził. Rzuciłam mu szybkie spojrzenie, dokładnie na czas, by zobaczyć jak dziewczyna, mniej więcej w moim wieku, w skąpych stringach i staniku klei się do jego ciała i pociera swoją dłonią o jego bardzo imponującą klatkę piersiową. Uśmiechnął się do mnie ponad jej głową, puścił szybkie oczko, a potem zwrócił na nią swoją uwagę z uśmiechem i rozbawieniem. Iskra tego samego uczucia, które czułam, gdy wspominał o dziewczynie w Ameryce, zatańczyła ponownie w moim brzuchu. Nie zazdrości, ale...czegoś. - To naprawdę miły facet. - Heather powiedziała mi do ucha, prowadząc mnie z powrotem na imprezę. - Ale taki z niego gracz. Ma również poważną zaangażowanio-fobię. Złamał już nie jedno serce, nie wliczając w to żadnej z tych biednych dziewczyn, które zakochały się w nim, nawet nie spotykając się z nim. Rzuciłam jej powątpiewające spojrzenie. - Naprawdę? Skinęła głową.

59

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Serio. Wiem o więcej niż jednej dziewczynie, która chodzi do siłowni tylko po to, by go obserwować z nadzieją, że on z daleka zauważy jak niezdarnie radzi sobie na bieżni i przyjdzie jej na ratunek. - Wow. - Powiedziałam. - Dosyć żałosne, no nie? Zwęziłam swoje oczy. - Czy jesteś jedną z nich? Heather zaśmiała się. - Jasne, że tak. Spędziłam dobrych parę miesięcy brykając na siłowni w mojej najseksowniejszej Lorna Jane, zanim zdałam sobie sprawę z tego, co robię. - Lorna Jane? Popatrzyła na mnie. - Oh, mój Boże, kobieto. Jutro idziemy na zakupy. Jeśli masz zamiar trenować z Bicepsem musisz wystroić się w Lorna Jane. To jest jak Nikke z charakterem. Dzięki temu zwariuje na twoim punkcie, co sprawi, że Raph całkowicie oszaleje z zazdrości wiedząc, że rozgrzewasz się i pocisz razem z Bicepsem mając to na sobie. - Raph całkowicie oszaleje z czego? - Wydukałam. Figlarna radość zakwitła na twarzy Heather. - Z zazdrości. Czy zauważyłaś jak patrzył na ciebie tej nocy? Kiedy robiłaś mu wykład o koalach? Pożądanie. Czyste, proste i otwarte pożądanie. Tak jakbyś była jakimiś lodami, a on chciałby cię pożreć, chociaż był na diecie. Parsknęłam, świadoma tego, że mój brzuch rywalizował z moim tętnem w konkurencji na najszybsze łopotanie. - Zauważyłam, że patrzył na mnie w totalnie pogardliwy sposób. Nie wiem czy porównałabym to do pożądania i tych całych lodów. Heather obdarzyła mnie złośliwym uśmieszkiem. - Stąd ta dieta. On pragnie cię, chociaż poprzysiągł sobie, że dla jego własnego zdrowia będzie się trzymał z dala od lodów. Jesteś smakołykiem, na który on ma ochotę, jedyną rzeczą, jaka będzie w stanie zaspokoić jego głód i przez to jest zrzędliwy. W zasadzie to wściekły. A potem, w czasie kiedy pożera cię wzrokiem, myśląc o tym jak bardzo chce cię polizać, przychodzi jego przeciwieństwo, jego antypoda, jego nemezis, z braku lepszego słowa... - Nemezis? - Przerwałam jej, brwi powędrowały do mojego czoła.

60

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- ...który zwala cię z nóg i zabiera z dala od niego. - Heather kontynuowała ignorując mój przejaw niedowierzania. - Tak więc, teraz nie tylko pragnie tego, co uznał za niestosowne w swojej diecie, ale obserwuje jak ktoś inny umieszcza cię w swoim menu i zakłada serwetkę pod swoją wyrzeźbioną brodą. To jest bezcenne. Nawet wspaniałe. Godne hollywoodzkiego hitu z udziałem Channing'a Tatum'a. Lub Ryan'a Gosling'a. Albo Liam'a Hemsworth'a. Może całej trójki naraz. W brzuchu nadal trzepotało. Obdarzyłam ją sceptycznym spojrzeniem. - Heather, przypomnij mi, jaki właściwie jest twój kierunek studiów? Jej złośliwy uśmieszek poszerzył się. - Inżynieria mechaniczna. Wybuchłam śmiechem. - No chodź. - Zażądała zwrotu mojej ręki - Czas na pastę drożdżową. Josie Witmore ma otwarty słoik i paczkę Saos gotową do zużycia. Pokręciłam na nią głową. - Nie mam zielonego pojęcia, czym jest Saos. - Oczywiście, że nie masz. Ale wkrótce się dowiesz. Oh, i zgadnij kto przybył, ubrany w najbardziej seksowne białe bokserki, jakie kiedykolwiek widziałaś. Jeszcze raz potrząsnęłam głową, pochłonięta jej radosnymi oklaskami. - Josh Blackthorne. - Kim jest Josh Blackthorne? - Spytałam. Wybuchła śmiechem. - Skarbie, Josh Blackthorne to Liam Hemsworth, Ryan Gosling i Channing Tatum w jednej osobie. Chodźmy. Czas nauczyć cię wszystkich australijskich rzeczy.

61

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Nadzy mężczyźni w kawiarni

Następnego dnia rano, o nieludzkiej porze, gdy wciąż jeszcze na wpół katatonicznie leżałam w łóżku z lekkim kacem, rozległo się beztroskie pukanie do drzwi. Nierozsądnie, spożyłam więcej tych cholernych drinków z parasolkami w środku, większość z Joshem Blackthorne, studentem Konserwatorium Muzycznego w Sydney. Złe posunięcie, jak dla kogoś, kto miał rozpocząć swój dzień o wczesnej porze, prawda? - No dalej, Plenty, w Ohio. - Głos Brendon'a docierał z drugiej strony. - Czas, by się spocić. - Co do diabła? - Wymamrotałam, chowając głowę pod poduszkę. - Idź sobie. Przyjdź kiedy będzie później. Roześmiał się na moją zrzędliwą reakcję, a następnie zaczął wystukiwać w drzwi melodię, która brzmiała jak "On Top of the World" Imagine Dragons. Pięciominutowe tego typu pukanie, plus jego zapieranie się, że nigdzie się nie wybiera dopóki nie spocimy się razem, w końcu wyciągnęły mnie z łóżka. Część mnie podejrzewała, że robił to, by zirytować Raph'a w pokoju naprzeciwko mojego. Może i wypiłam o kilka drinków z parasolką za dużo, ale nadal pamiętałam co Heather wyjawiła mi o Brendon'ie i Raphael'u. I o tym, co Heather powiedziała mi o sposobie w jaki Raph na mnie patrzył i jak wyglądał, gdy odeszłam z Brendon'em. Nie znałam Brendon'a zbyt dobrze na tamtym etapie, ale pamiętałam jego błysk w oczach, kiedy mówił do Raph'a zanim wyszliśmy. Mogą nie być wrogami, ale definitywnie byli konkurentami. Wciąż nie zdecydowałam jak czułam się będąc obiektem tej możliwie przyjaznej rywalizacji. Jeśli faktycznie powiedziałam obiekt, naprawdę nigdy nie miałam tak wielkiego mniemania o sobie, ale nie mogłam zaprzeczać, że to, iż dwóch gorących Australijskich facetów interesowało się mną, było niezłą frajdą. - Okej, okej. - Burknęłam do drzwi. - Wstaję. - Wygrzebałam z mojej walizki strój sportowy. Tsk, tsk. Co pomyślałaby o nim Heather? - Naciągnęłam go na siebie, przemyłam moje usta płynem do płukania jamy ustnej, uświadomiłam sobie, że nie mam go gdzie wypluć, wykrzywiłam się na twarzy i połknęłam go, skrzywiłam się, zaczesałam włosy w koński ogon i pośpieszyłam do drzwi. Po drugiej stronie stał uśmiechnięty Brendon. - Dzień dobry.

62

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Właśnie miałam odwzajemnić jego powitanie, kiedy ruch za nim przykuł moją uwagę. Drzwi Raph'a się otwierały. Na tyle szeroko, by ktoś z nich wyszedł. A dokładniej, energiczna, mała blondynka, która kleiła się do Brendon'a przez całą ostatnią noc. Niemająca na sobie nic, oprócz skąpego kompletu stringów i biustonosza oraz zadowolonego wyrazu twarzy. Moje serce stanęło mi w gardle. Palący, kwaśny smak wypełnił moje usta. Uderzyła we mnie zazdrość. Czysta, jawna, totalnie nieuzasadniona zazdrość. Musiałam zrobić jakąś minę, bo Brendon odwrócił się, by zobaczyć na co się tak gapię. Blondynka posłała nam obu szybki uśmiech, pomachała palcami do Brendon'a, bezgłośnie zamknęła drzwi i czmychnęła czym prędzej na palcach, jakby się bała, że obudzi ludzi. Zamrugałam, niespokojna. - Cóż, to było zaskakujące. Gwałtownie przenosząc swoje spojrzeniem z powrotem na Brendon'a, próbowałam przybrać obojętny wyraz twarzy. - Co było? Zmarszczył brwi. - Mógłbym przysiąść, że Claudia miała tatuaż. Tak, jak to było wcześniej, jego naturalne poczucie humoru wyciągnęło mnie z mojego niespokojnego stanu. Robił się już z tego nawyk. Podobało mi się to. Z uśmiechem na ustach, potruchtał kilka razy w miejscu. - Ścigamy się do siłowni? - Skoro nie mam bladego pojęcia, gdzie to jest, to i tak wygrasz. - Zaśmiałam się. - Oh dobrze, w takim razie... - Wyciągnął swoje prawe ramię niczym starszy dżentelmen. - Pozwól, że zamiast tego cię tam odprowadzę. Uśmiechając się, owinęłam swoje palce wokół jego wypukłego bicepsa - jasna cholera, to było niesamowite uczucie. - Z przyjemnością. Dziesięć minut później, dotarliśmy do siłowni. Brendon otworzył ją, zapalił światło, włączył muzykę i odwrócił się do mnie. - Gotowa? Pokiwałam głową.

63

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Klasnął w dłonie z błyskiem w oczach. - Do dzieła. Dwadzieścia minut później, przysięgałam sobie, że go zabiję. Cholera, moje ciało nigdy nie pracowało tak ciężko. Lub nie pociło się tak bardzo. Jęczałam w trakcie trwania mojej sesji mięśni i ciężarów, zaprojektowanej - jestem tego pewna - po to, by sprawić, aby zawodowi sportowcy zwijali się i płakali. Gdybym nie była tak zdeterminowana, by pokazać, że jestem w stanie to zrobić, wybuchłabym płaczem gdzieś około dwudziestego burpee.12 Kiedy ja trenowałam, Brendon mówił do mnie. Większość z tego była swobodną paplaniną, ale co jakiś czas zadawał mi dziwne pytania, dzięki którym mógł zgrywać głupka, jednak to co wiedziałam to to, że starał się przez nie dowiedzieć więcej o moim Parkinsonie. Pytania takie jak, którą ręką czyściłam zęby i czy to dlatego nosiłam buty bez sznurówek, bo do tej pory nie wiedziałam jak je zawiązać? Szczerze odpowiedziałam na oba te pytania. Szczotkowałam swoje zęby prawą ręką, bo moja lewa była słabsza niż kiedyś i nie lubiłam przypominać sobie o tym każdego ranka i wieczoru. Nosiłam buty bez sznurówek, ponieważ wyglądały fajnie. Nie powiedziałam mu, że wiązanie butów było problemem tylko wtedy, gdy byłam naprawdę zmęczona, zestresowana lub nie wzięłam swoich lekarstw. Może mnie wiele razy rozśmieszać i wyglądać absolutnie zniewalająco w swojej luźnej białej koszulce bez rękawów i czarnych spodenkach do biegania, ale nie byłam gotowa, by ujawnić to wszystko. Obiecałam sobie, że mój stan zdrowia nigdy nie będzie tematem do rozmowy i chociaż Brendon był bardziej zaznajomiony z tym, przez co przechodzę niż inni, nadal nie miałam zamiaru być definiowana przez to. Odmawiałam bycia taką. A odkąd przybyłam do Australii - mniej niż dwadzieścia cztery godziny temu - mój Parkinson zajmował dużą część mojej uwagi. Wraz z Raphael'em Jones'em i teraz, Brendon'em Osmond'em. To musiało się zmienić. Chociaż nie mogłam się pozbyć moich cholernych wstrząsów, mogłam przynajmniej spędzać mniej czasu na rozmyślaniu o tym. Niedługo później siłownia wypełniła się młodymi, zwinnymi, wolnymi od drgawek ciałami. Zrozumiałam o co chodziło Heather, kiedy mówiła o licznych kobietach w tym miejscu, które robiły co tylko mogły, aby Brendon je zauważył. Był tam pokaz

12

Burpee - ćwiczenie zawierające elementy: przysiad podparty, wyrzut nóg do tyłu, pompkę, powrót do przysiadu podpartego i wyskok.

64

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

zdumiewającej liczby obcisłej lycry i sportowych staników push up. Razem z jednakową ilością tęsknych spojrzeń posyłanych w kierunku menagera siłowni. Kiedy w końcu oznajmił, że skończyliśmy, czterdzieści pięć minut po tym, jak zaczęliśmy, byłam tak wykończona i psychicznie wyczerpana, że nie wiedziałam, czy mam się śmiać, płakać, uściskać go, czy pobić. Więc zdecydowałam się upaść na podłogę w melodramatycznym omdleniu. I wtedy Brendon zrobił coś nieprawdopodobnego. Wywołał zamieszanie. - Hej, hej, hej. - Zawołał przestraszonym głosem, kiedy osuwał się na kolana obok mnie. - Wszystko z tobą w porządku? Otworzyłam oczy, znajdując go pochylonego nade mną z niepokojem rysującym się na jego Roberta Downey'a Jr. - przystojnej twarzy. Za nim, ciekawscy gapie obserwowali nas. Zmęczony uśmiech, który pojawił się na moich ustach, umarł. Przyjemne ciepło, które czułam w moim brzuchu, nie tylko będąc w jego towarzystwie, ale realizując coś tak beznadziejnego jak intensywny trening osobisty, zamarzło. - Maci? - Zmarszczył brwi, przykładając swoje palce do mojej szyi w poszukiwaniu pulsu. - Powinnaś była mi powiedzieć, że naciskam na ciebie zbyt... Strząsnęłam z siebie jego dłoń, przerażona nie tylko jego przypuszczeniami o tym, że jestem medycznie słaba, ale również drżeniem moich rąk. Do cholery, nie mogłam nawet poćwiczyć jak normalny dwudziestodwulatek, bez mojego ciała zachowującego się jak pieprzony osiemdziesięciolatek. - Nic mi nie jest - wydobyłam z siebie, odsuwając się od niego. Powstałam na nogi. I zatoczyłam się na boki. Kurwa. Kurwa, kurwa, kurwa. Myślę, że mogłam wspominać, że jedną z rzeczy, wiążących się z chorobą Parkinsona, jest sporadyczna niezdolność do utrzymania równowagi. To może dopaść was w dowolnym czasie, ale zwłaszcza wtedy, gdy wstajecie szybko z siedzącej lub leżącej pozycji. Szczerze mówiąc, w tym momencie nie wiem czy potykałam się z powodu mojego Parkinsona, czy tylko przez zwykłe fizyczne wyczerpanie - mimo wszystko nadal funkcjonowałam według czasu w Ohio, zmęczenie po długiej podróży trzymało się mnie jak cholerne wodorosty - ale byłam zbyt zraniona oczywistymi obawami Brendon'a, by pozwolić racjonalnemu myśleniu wejść w drogę zrzędliwej napaści.

65

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Niestety, moje nogi nie były dla mnie dobre, a Brendon zdecydowanie szybciej odzyskał swoje. Z niezwykłą prędkością i wdziękiem poderwał się i złapał mnie za łokieć, powstrzymując moje chwiejne kroki. - Hola, Maci - mruknął - Mam cię. Ciepło zalało moje policzki. Mogłam wyczuć spojrzenia otaczających nas ludzi, pełzające po mojej twarzy niczym szalone mrówki. Wyswobodziłam łokieć z uścisku Brendon'a, pochylając głowę wybąknęłam podziękowania, po których nastąpiło moje dalsze mamrotanie. - Muszę iść. Wyminęłam go szybko, nie patrząc do tyłu, odmawiając sobie nawet podniesienia głowy. Znajdowałam się przy głównych drzwiach od siłowni, kiedy dogonił mnie. - Zaczekaj, Plenty, w Ohio. - Powiedział, łapiąc mnie za rękę w mocnym uścisku. Zgrzytając zębami i zaciskając dłonie w pięści, odwróciłam się. - Co? Skończyliśmy, prawda? Studiował mnie. Mogłam wyczytać z mojego obszaru peryferyjnego widzenia, że inni uczestnicy siłowni robią to samo. - Spieprzyłem, no nie? Potrząsnęłam głową. - Ze mną w porządku. Po prostu chcę wziąć prysznic. - Ahh, budzące postrach słowo w porządku. - Wypuścił powolne westchnienie. Zmora każdego faceta, kiedy wypowie je kobieta. Słowo, które tak naprawdę oznacza, chcę cię złamać na pół i nafaszerować twoją głupią twarz twoimi głupimi słowami. Nie zaśmiałam się. Zamiast tego, zrzuciłam z siebie jego rękę i posłałam mu uśmiech z zaciśniętymi ustami. - Ile jestem ci winna za dzisiaj? Nie odpowiedział, a ja mogłam stwierdzić, że starał się zdecydować jak ma postąpić. Oto, o co chodzi z chorobą Parkinsona. To nie tylko te wszystkie wstrząsy, drgawki i upadanie. Przede wszystkim to problem mózgu. Czasem może sprawiać, że stajecie się opryskliwi. Wielokrotnie patrzyłam jak tata chodził wokół mamy na palcach, zwłaszcza w ciągu ostatnich kilku lat, zanim został zabity. Nie wiem, czy moja gburowatość w tamtym momencie była powodowana spieprzonym stanem mojego mózgu, zmianą strefy czasowej, brakiem snu, moją cholernie upierdliwą chorobą Parkinsona, czy tym, że Brendon Osmond

66

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

wywołał u mnie uczucia, których nienawidziłam mieć - bezbronność i słabość. W każdym bądź razie, byłam szczęśliwa mogąc się w nich zahartować. - Tak dużo, huh? - Kpiłam. Z niejednoznacznym skinieniem głowy, podniósł swoje ręce do góry i rozłożył dłonie. - Dzisiaj za darmo. Przez sekundę zalała mnie fala poczucia winy. Wydawał się taki miły, był taki miły, i on tylko się niepokoił. A potem dostrzegłam ciekawskich gapiów obserwujących nas, pomyślałam o tym, że oni wszyscy widzieli to, jak Brendon zachowuje się jakbym była inwalidą, i na nowo rozdrażnienie i zażenowanie zdusiły we mnie poczucie winy. Widzicie co mam na myśli? Opryskliwość. Z moim własnym niejednoznacznym skinieniem głowy, przeszłam przez drzwi. - Dzięki. Nie zrobiłam nawet trzech kroków, kiedy usłyszałam jak drzwi za mną otwierają się. Moje serce zabiło szybciej, a biorąc pod uwagę to, że właśnie skończyłam ciężki trening, robiło to już i tak piekielnie szybko. Nie chciałam, by szedł za mną. Chciałam zatopić się w swoim gniewie. - Jutro o tej samej porze, Plenty, w Ohio. - Zawołał za mną. To nie było pytanie. Nie mogłam wykryć żadnej złości ani rozczarowania w jego głosie. Cholera, ten facet trwał niewzruszenie w swoim dobrym humorze. Wróciłam do Mackellar House bez nawet jednego potknięcia lub zataczania się. Nikt nie patrzył się na mnie tak, jakbym była osłabionym dziwakiem. Nikt nie wydał współczujących dźwięków, ani nie przybrał litującej się twarzy. Dlaczego mieliby to robić? Nie wiedzieli o mnie dużo. Ci, którzy zeszłej nocy byli na bieliźnianej imprezie, znali mnie jako nową, amerykańską studentkę, będącą tu na stypendium, by przez dziesięć tygodni badać koale i globalne ocieplenie. Ci, którzy nie byli, najprawdopodobniej mieli w dupie to, kim jestem. Po prostu kolejna studentka wlokąca się po terenie uczelni, ubrana w strój sportowy i wyglądająca na wykończoną. I nadal, obraz innych bywalców siłowni przyglądających się mi, gdy leżałam na podłodze, nie chciał opuścić mojej głowy. Zastanawiających się, co takiego było ze mną nie tak, dlaczego Brendon był taki zaniepokojony... Zmartwienie w oczach kierownika siłowni wciąż drwiło ze mnie. Zazgrzytałam zębami, zacisnęłam trzęsące się ręce w pięści i brnęłam szybciej po schodach w górę do mojego pokoju. Potrzebowałam prysznica, jedzenia i moich lekarstw. Moje pieprzone leki. Cholera, nienawidziłam tego, że były mi tak bardzo potrzebne.

67

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Nienawidziłam z całych sił. Kiedy dotarłam do łazienki wspólnotowej, nikogo tam nie było. Dziękowałam za to Bogu. Podczas, gdy brałam prysznic, słyszałam jak ludzie wchodzą i wychodzą, przeważnie były to dziewczyny szczotkujące swoje zęby i wydające przy tym odgłosy. Na dźwięk głębokiego, dudniącego głosu Macca - wszyscy pamiętacie kolesia trzy pokoje dalej od mojego, prawda? Przyjaciela Raph'a? - prawie zapomniałam oddychać. Czy Raph był z nim? Kiedy cisza wypełniła wnętrze łazienki, jeszcze raz bez głosu samego Raph'a, wypuściłam nierówne westchnienie, spłukałam swoje włosy z odżywki i zakręciłam wodę. Pięć minut później, sucha i ubrana, otworzyłam kabinę prysznicową i stanęłam twarzą w twarz z Heather. - Gotowa? - Zapytała z uśmiechem. Zmarszczyłam

brwi.

Z

jakiegoś

głupiego

powodu,

rozczarowanie

urosło

w moim żołądku. Z pewnością nie chciałam, by był tu Raphael Jones, chciałam? Mieliśmy w zwyczaju wpadać na siebie w publicznych toaletach, ale to nie oznacza, że chciałam dalej to kontynuować. Chciałam? - Na co? - Zapytałam, przerzucając swój wilgotny ręcznik - tym razem pamiętałam o nim. Maci Ucząca-Się-Na-Swoich-Błędach Rowling, to ja - przez swoje ramię. Uśmiech Heather poszerzył się. - Na wszystkie australijskie rzeczy. Zaczynając już teraz od drożdżowej pasty do tostów i Milo.13 Następne dwa tygodnie - lub forthnight, jak mówią na to Australijczycy - zamazały się. Heather rzeczywiście obrała sobie za misję przekazanie mi wiedzy na temat wszystkich australijskich rzeczy, a ja kiedy nie byłam w klasie, spędzałam każdy dzień próbując lub doświadczając czegoś, co można znaleźć tylko w tym kraju lub czegoś, co z niego pochodzi. Odkryłam, że nienawidzę drożdżowej pasty do chleba, kocham Tim Tam'y, mogłam się obejść bez Pavlovej14 i nigdy nie miałam dosyć Lamingtonów15. O matko, te słodkie waniliowe ciasteczka pokryte syropem czekoladowym i zanurzone w kokosie są uzależniające. Jeśli kiedykolwiek dostaniecie szansę, by ich spróbować, nie róbcie tego. Chyba, że planujecie zdobyć gazyllion funtów. Dzięki Bogu, że codziennie ćwiczyłam. 13

Milo - rodzaj australijskiej gorącej czekolady. Pavlova - deser australijski i nowozelandzki, rodzaj torcika bezowego udekorowanego bitą śmietaną i świeżymi owocami. 15 Lamingtons - tradycyjny australijski deser w postaci biszkoptów w kształcie prostopadłościanów, polanych czekoladowym lukrem i posypanych wiórkami kokosowymi. 14

68

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Brendon Osmond dotrzymał słowa, pojawił się w moich drzwiach rano, po naszej pierwszej sesji w siłowni, tak samo promienny, wesoły i spokojny jak zawsze. Jeśli spodziewał się, że przywita go gburowata Maci, nie pokazał tego. Do tego czasu, prawie dwadzieścia cztery godziny po tym jak przewróciłam się na podłogę siłowni w melodramatycznym pokazie nadmiernego wysiłku, uspokoiłam się nieco. Nie byłam na niego taka zła jak wcześniej i postanowiłam sobie, że po prostu będę żyć dalej. Życie dalej było, bądź co bądź, moją mantrą. Jednakże, muszę przyznać, byłam mniej otwarta na wdawanie się z nim w rozmowę. To nie była dziecinna małostkowość nad faktem, że sprawił, iż czułam się bezbronna i słaba, ale raczej mechanizm obronny. Lepiej trzymać kogoś, kto wywołuje u mnie takie uczucia na dystans. To było trudne, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, jak bardzo ujmujący charakter miał Brendon. Powtarzałam sobie, że był tylko facetem z mięśniami, pomagającym mi od strony fizjoterapeutycznej w mojej kondycji. Ułatwieniem było to, że nie podniósł znowu tematu mojego Parkinsona. Pomagało również, w jakiś dziwny sposób to, że przez te dwa tygodnie w ogóle nie widziałam Raph'a. Ani razu. Nie dzieliliśmy razem żadnych zajęć - mała szkoła w Plenty była niczym w porównaniu z Uniwersytetem w Sydney, nie tylko przez jego rozmiar, ale i strukturę. Dość często, całe dnie mijały mi na wykładach, gdzie nikogo nie rozpoznawałam. Zważywszy na to, że studia w rodzinnym mieście, były jak przedłużenie liceum, tylko z większą ilością imprez i mniejszym zaangażowaniem rodziców, uniwersytet i życie w kampusie w Australii były jak zrzucenie do świata bez mapy, tylko z listą kluczowych prac szkolnych do wykonania, służącą jako przewodnik. Co tu dużo mówić, to sprawiało, że wirowało mi w głowie. Co jeszcze wywoływało u mnie zawroty głowy - coś, co zajęło mi dwa tygodnie na uświadomienie sobie tego - to, że nie rozmawiałam codziennie z mamą. Nie zdawałam sobie sprawy z tego, jak wiele czasu spędzałam troszcząc się o nią, upewniając się, że zażywa swoje lekarstwa, dobrze jada i trzyma się z daleka od kłopotów. Przez kłopoty, mam na myśli nie robienie rzeczy, których fizycznie nie mogła - lub nie powinna - już robić.

69

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Ale w czasie tych dwóch tygodni, odkąd przyleciałam do Australii, jedyną osobą o której musiałam myśleć, byłam zasadniczo ja sama. Co spowodowało, że poranek mojego piętnastego dnia w kraju był tym bardziej...irytujący. Nie mogłam nikogo za to winić, oprócz siebie. Dzięki mojemu nowemu życiu - poranny trening z Brendon'em, śniadanie z Heather, poranne zajęcia, lunch z Heather, popołudniowa nauka, wypad do sklepów lub na plażę z Heather, po którym następował jakiś obiad w miejscu, które niekoniecznie było zdrową odmianą - i bez zaawansowanego Parkinsona mamy, przypominającego mi o moim własnym stanie, postępowałam nieostrożnie z moimi lekami. A może niestarannie jest lepszym słowem. Zaniedbanie jest nawet jednym z właściwszych. Opuściłam dzień tu, czy tam. Nic zbyt katastrofalnego, ale wystarczającego by mieć na mnie wpływ. Jakkolwiek to słowo brzmiało, nie byłam przygotowana na gwałtowną reakcję mojego ciała i mózgu na nieobecność drogich leków w moim systemie. Więc kiedy piętnastego dnia rano, Raph znalazł mnie przed moimi drzwiami, spoconą i wykończoną po mojej sesji z Brendon'em, niezdolną do otwarcia tej pieprzonej rzeczy, ponieważ moja dłoń i ręka trzęsły się tak bardzo, że nie mogłam włożyć klucza do zamka, byłam trochę...no cóż...bezsilna. Uderzałam swoim czołem o drzwi, oczy mocno ścisnęłam, ręką bezskutecznie starałam się uchwycić cholerną gałkę, wydobywając z siebie sfrustrowane skomlenia i przekleństwa, kiedy go usłyszałam. - Ćwiczenia z Osmond'em wymęczyły cię, Amerykańska dziewczyno? Niezaprzeczalnie w jego głosie dało się słyszeć sarkazm. Tak samo bezsprzecznie moje głupie, trzęsące się, sprawiające mi zawód, zdradzieckie ciało natychmiast zareagowało na jego obecność. Czternaście dni - dwa tygodnie - bez jednego przelotnego spotkania z nim, i oczywiście, on był tu teraz, kiedy byłam w moim najgorszym stanie. Los potrafił być czasem wredny. Zmarszczyłam swoją twarz, zazgrzytałam zębami, przycisnęłam czoło mocniej do drzwi i wlewając w swoją wolę każdą uncję siły, przystąpiłam do sprawienia, by moja ręka zacisnęła się wokół gałki. Nie podziałało. Zduszony szloch wydostał się ze mnie. A zaraz potem wymamrotane przekleństwo. Taa, byłam w złym położeniu.

70

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Nie pytałem ciebie, co robisz. - Raph wycedził obok mnie. Część mnie rozpoznała, że jego sarkazm znikł, zastąpiony przez coś innego. Niestety, ta cząstka została stłumiona przez rosnące zdenerwowanie i pogardę do samej siebie. Ponownie próbowałam przekręcić klamkę. Znowu, moja ręka, moja trzęsąca się, bezużyteczna, bezwartościowa, słaba, nienadająca się do niczego ręka, zawiodła mnie. Kolejny przerywany szloch opuścił moje usta, głośniejszy niż poprzedni. - Nic ci nie jest, Amerykańska dziewczyno? - Tym razem w jego głosie pojawił się niepokój. Nie sarkazm, nie tajemnicze uczucie, które mogło lub nie mogło być zazdrością. Niepokój. Oczywiście, wiecie, że to tylko pogarsza sprawę, prawda? Odwróciłam głowę z dala od miejsca, w którym stał, do jego drzwi na przeciwko mnie, nienawidząc wszystkiego, wszystkiego, niezdolna nawet do odnalezienia w sobie siły i równowagi, by wyprostować się od moich drzwi. - Maci? - Zbliżył się. Nie tylko to usłyszałam, mogłam to poczuć. - Czy wszystko w porządku? Czy ty i...czy Osmond...Jezu, dlaczego twoja ręka tak bardzo się trzęsie? Dobrze się czujesz? Czy chcesz, abym coś zrobił? No i macie to. Moment, w którym straciłam panowanie nad sobą. Przyznaję, nie jestem dumna z tego, co stało się potem. Odwróciłam się na tyle, na ile pozwoliło mi moje ciało, czyli niezbyt wiele. Moje palce obsunęły się z klamki, kiedy moje spojrzenie skupiło się na nim. Wiedziałam, jaki stanowiłam widok - spocona od treningu, włosy wiszące w wilgotnych kępkach nad moimi oczami, twarz bez wątpienia czerwona ze złości, groziło mi zalanie się wściekłymi łzami. Nie obchodziło mnie to. - Nie chcę, abyś ty lub ktokolwiek inny, robił cokolwiek dla mnie. Warcząca odmowa byłaby o wiele bardziej imponująca, gdyby moja ręka nie trzęsła się tak bardzo, że uderzyłam o swoje własne udo i upuściłam klucz od mojego pokoju. Wspaniale. Raph poruszył się bardzo szybko, podniósł go, zanim ja zdążyłam powstrzymywać się od przekleństwa. Wyprostował się, jego wzrok padł na moją twarz. Wyciągnęłam moją prawą dłoń. Do diabła, nie było szansy na to bym wysunęła swoją lewą. - Klucz? Oczy Raph'a zwęziły się. Potrząsnął swoją głową. - Nie dopóki mi nie powiesz co się dzieje.

71

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Nic! - Warknęłam, wysuwając rękę jeszcze dalej. - Oprócz tego, że jakiś facet, który myśli, że jest pępkiem świata, nie chce oddać mi klucza. - Oh, nie uważam, że jestem pępkiem świata. - Pokręcił swoją głową, skrzyżował ręce na swej piersi i oparł się ramieniem o moje zamknięte drzwi. - Chociaż sądzę, że jesteś uparta. I ukrywasz coś przede mną. Starałam się wyrwać mu swój klucz, który zwisał na jego palcu wskazującym przed jego bicepsem. Niestety, byłam tak bardzo zła na świat, że próbowałam zrobić to moją lewą ręką. Raph złapał mnie za nadgarstek łagodnymi palcami, zanim mogłam ją wycofać. Co tylko pogorszyło sprawę. - Puszczaj. - Burknęłam. Nie było żadnego sensu w wyszarpywaniu się z jego uścisku - wiedziałam, że w tym momencie nie miałam w sobie siły - ale i tak szarpałam się. Rzeczywiście, działania te były żałośnie śmieszne. Pomimo mojego słabego wysiłku wkładanego w ucieczkę, Raph uwolnił mój nadgarstek. A następnie przybliżył się do mnie, spoglądając w dół na moją twarz. - Naprawdę uważam, że powinnaś mi powiedzieć co się dzieje. Chcę...Jeśli potrzebujesz mojej pomocy, nie mam nic przeciwko dając... - Nie chcę twojej pomocy - powtórzyłam, lakoniczna złość ucięła moje słowa. Głęboko w mojej piersi, moje serce łomotało. - Chcę swój klucz. Podał mi go bez słowa. Chwyciłam go - prawą ręką, oczywiście - i odwróciłam się do moich drzwi. A następnie wpadłam na nie, kiedy moja równowaga mnie opuściła. Moje ramię uderzyło w nie najpierw, potem moja lewa dłoń i policzek. Mój klucz upadł na ziemię, stukając przy mojej nodze. Palce swojej lewej ręki rozpostarłam na drzwiach i, bez przerwy na powszechną przyzwoitość, zaczęłam klepać w nie w ten znajomy, nieskoordynowany sposób, którym tak bardzo pogardzałam. Zazgrzytałam zębami, zacisnęłam moją dłoń i uderzyłam w drzewo z żałosnym łomotem. - Proszę odejdź, Jones - błagałam, rzucając mu spojrzenie z ukosa. Potrząsnął swoją głową. - Tak się nie stanie. - Będziesz chodził za mną niczym cień przez cały dzień? - Jeśli będę musiał. - Utracisz swój romantyczny styl jeśli to zrobisz, nieprawdaż?

72

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Wzruszył ramionami, kąciki jego ust zadrgały. Z pogardliwym parsknięciem pochyliłam się i zgarnęłam mój klucz znajdujący się obok mojej stopy. I kurwa, ponownie straciłam równowagę. Nie dużo, ale wystarczająco, abym uderzyła głową w drzwi. Nie miałam jak powstrzymać łez. Gorących, zdesperowanych, wściekłych łez pogardy do samej siebie i nienawiści do świata. Dwie ciepłe, mocne ręce gładziły moje plecy, górę moich barków i dół moich ramion. Stabilne palce znalazły moje dłonie i zanim mogłam go powstrzymać, Raph delikatnie pomógł mi wstać i - bez słowa - przyciągnął mnie do swojego ciała. Nie był to uścisk, tylko solidny mur wsparcia. Nienawidziłam tego, ale równocześnie doceniałam. - Jadłaś już śniadanie? - Zapytał, jego podbródek trącił szczyt mojej głowy, a głęboki głos posłał do mnie wibracje. - Nie - wymamrotałam. Z stłumionym śmiechem, odsunął się trochę ode mnie. - Czy odgryziesz mi głowy, jeżeli poproszę, abyś zjadła ze mną śniadanie? Chciałam powiedzieć mu, gdzie może je sobie wsadzić. Naprawdę, chciałam. Oczywiście jednak, mój żołądek wybrał ten moment, by zawarczeć jak cholerny lew. A uczucie palców Raph'a dotykających moich, trzymających i utrzymujących je w stabilizacji, było naprawdę przyjemne. O matko. - Po prostu śniadanie - powiedział. - Żadnego całowania się w publicznych łazienkach. Obiecuję. Nie chcę, aby Biceps mnie dopadł. Moje jelito przewróciło się na tą sugestię w jego żarcie. - Brendon i ja... - Zaczęłam. - Hej, Jones! - Krzyk Macca zatrzymał mnie. Wzdrygnęłam się. Tak samo Raph. - Obściskujemy się z Jankeską, co? - Macca podbiegł do nas, uśmiechając się szeroko. - Hej, Maci. Słyszałem, że miałaś jakiś problem na siłowni innego ranka. Wszystko w porządku? - Nic jej nie jest. - Raph odpowiedział. W jego słowach rysowała się niecierpliwość. Właśnie mieliśmy zamiar pójść na śniadanie. - Fajnie. - Macca posłał mi szybkie spojrzenie, było to nie tyle seksualne zainteresowanie, ale raczej ciekawska kontrola. Poirytowane napięcie robiło swoje

73

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

w najlepsze, by na nowo mnie zburzyć. Wyglądało na to, że rozmowy małego społeczeństwa Mackellar House toczyły się wokół mojego załamania. Cholera. Naprawdę miałam nadzieję, że o tym zapomnieli. Byłam również stęskniona ogromnej, prawie bezosobowej wielkości uczelni w moim mieście. W akademiku mieszczącym ponad dwieście osób moje...dziwactwa naprawdę nie były tematem tak wielu rozmów, w porównaniu do tego, co tu się działo. - Mogę iść z wami? - Spierdalaj. - Powiedział Raph. Rzuciłam mu szybkie spojrzenie. Uśmiechał się do swojego przyjaciela, ale nie mogłam nie zauważyć, że przysunął się bliżej mnie. Mój brzuch zacisnął się znowu i, zanim mogłam się rozmyślić, schyliłam swoją głowę, wysunęłam swoje palce z uścisku Raph'a i włożyłam mój klucz do zamka. Wszystko to bez upuszczenia czegokolwiek i stracenia równowagi. Za co szalenie dziękuję Bogu. - Właściwie - powiedziałam, rumieniąc się na policzkach - myślę, że po prostu wezmę prysznic i pójdę wcześniej na zajęcia. Mam do napisania na jutro pracę dla Profesora Firth'a i chciałabym mu zadać kilka pytań, przed rozpoczęciem lekcji. Nie czekałam na odpowiedź. Z dużo większą gracją niż posiadałam kilka minut temu, wślizgnęłam się do mojego pokoju i zamknęłam za sobą drzwi. Pierwszym przystankiem była moja torba z lekami. Oddychając

szybko,

trzęsąc

rękami

bardziej

niż

kiedykolwiek,

wyjęłam

pomarańczowo-żółtą buteleczkę pigułek z przepełnionej wnętrzności torby, wyciągnęłam wieczko i wytrząsnęłam - ha, ha, łapiecie? - z niej dwie małe, białe tabletki. Przez dłuższą chwilę, wystarczająco długą dla mojego serca, by załomotać trzy razy w moich uszach, wystarczająco długą dla mnie, by usłyszeć, jak Macca ze śmiechem opowiada Raph'owi w korytarzu, że został - Spalony, stary, spalony - patrzyłam na pigułki. Ulokowały się na mojej dłoni, zarówno moje zbawienie, jak i moje przekleństwo. Tabletki, które mają powstrzymać mój mózg od zdradzenia mojego ciała. Z powolnym, głębokim oddechem, otworzyłam swoje usta i trzepnęłam w nie swoją ręką. Lekarstwa trafiły na mój język. Natychmiast, silny, gorzki smak zaatakował moje kubki smakowe. Tak jak za każdym razem, kiedy zażyłam swoje leki, dreszcze opuściły mnie, wewnętrzna reakcja na maleńką rzecz, dzięki której jestem normalna.

74

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Normalna. Co za słabe usprawiedliwienie dla słowa, opisującego życie z niewielką nadzieją na normalność. Choroba Parkinsona pozbawia człowieka tego. Normalności. A jeśli jej na to pozwolisz, odbierze ci również nadzieję. Nadzieję na to, by być w stanie zawiązać sobie samemu sznurowadła. Nadzieję na to, by być w stanie zaaplikować eyeliner. Nadzieję na to, by być w stanie dotrzeć do złotych lat swojego życia, bez konieczności korzystania z pieluchy dla dorosłych. Nadzieję na życie wykraczające poza termin ważności waszego zaatakowanego mózgu. Nadzieję. Połknęłam tabletki bez pomocy wody. Długotrwałe oglądanie mamy robiącej to samo, nauczyło mnie tej sztuczki, jak również ponad dwanaście miesięcy osobistej praktyki szybkie szarpnięcie głowy i skrzywienie się było wszystkim, co trzeba było wiedzieć. Jak połykanie płynu do płukania ust bez miętowej świeżości. Dziesięć minut później, z lekami powoli rozpuszczającymi się w moich jelitach, z ręcznikiem i czystymi ubraniami przewieszonymi przez ramię, otworzyłam swoje drzwi. I znalazłam stojącego tam Raph'a, opierającego się ramieniem o futrynę drzwi, z ustami wykrzywionymi w uśmiechu. - Śniadanie? - Czekałeś tu przez cały ten czas? - Zapytałam, niepewna czy byłam podekscytowana, czy zła. - Tak. Spochmurniałam. - W takim razie, nie powinieneś się przejmować. Jak widzisz, mam zamiar wziąć prysznic i pójść na zajęcia. Zaśmiał się. - Prysznic, tak. Zajęcia, nie. Wiem na pewno, że nie masz żadnych wykładów rano. Moje brwi uniosły się. - Skąd o tym wiesz? Wzruszył

ramionami,

gest

ten

był

z

jednej

strony

chłopięco

uroczy,

z drugiej...arogancko zmieszany. Tak, wiem, że to nie ma żadnego sensu, ale to jest jedyny sposób w jaki mogę to opisać. Jakby był tak samo zdezorientowany jak ja, kiedy chodziło o naszą chemię.

75

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

I ludzie, byłam zdezorientowana. Zmuszając się do tego, by wyglądać na spokojną, skrzyżowałam ręce na moich piersiach. Nie dlatego, że byłam urażona - okej, trochę byłam ale dlatego, że moje sutki zacisnęły się w twarde małe punkty wzbudzonego zachwytu. Jasna cholera, miał mnie na oku? Co to oznaczało? Czy to znaczyło to, co myślałam, że znaczyło? I jak, do diabła się z tym czułam, jeśli tak? Zaśmiał się. - Właściwie, Heather przeszła tędy jakąś sekundę temu i wspominała, że wybieracie się razem na śniadanie. Powiedziałem jej, że zamiast niej, to ja ciebie tam zabiorę. Ciepło zalało moje policzki. Kurcze, całkiem o tym zapomniałam. Miałyśmy zamiar złapać autobus jadący do Paddington - artystycznej podupadłej części przedmieścia i udawać, że jesteśmy studentkami sztuki, w kawiarni o nazwie Tryptyk, gdzie nadzy modele do rysowania siedzieli przez cały dzień, po prostu czekając, aż ludzie ich narysują. Czy Heather powiedziała mu, gdzie zamierzałyśmy pójść? - Ale... - jego usta przemieniły się w ten diabelski uśmiech, który pamiętałam z łazienki na lotnisku dwa tygodnie temu, ten, który sprawił, że moja płeć podnieciła się, a moje serce waliło. - Jeśli naprawdę chcesz jechać do Tryptyku, jestem szczęśliwy mogąc nas tam zawieść. Cholera, zrobiła to. Ciepło zalało moje policzki. Znowu. Niech to szlag, po tej stronie planety rumieniłam się bardziej, niż kiedykolwiek w domu. Co jest kurwa? - Co z twoim ochroniarzem? - Zapytałam, mając nadzieję, że chociaż trochę go zirytuję. Musiałam zdobyć tu jakąś przewagę. Nie podziałało. Wszystko co zrobił, to tylko się uśmiechnął. - Widziałem jego bazgroły. Nie sądzę, by rysowanie było jego mocną stroną. Przewróciłam oczami. - Nie o to mi chodziło. Raph zaśmiał się i podniósł swoją rękę. - Wiem. Ale daj spokój, musisz przyznać, że to było zabawne. Nie mogłam powstrzymać drgania moich ust. - Ah, oto i jest. - Uśmiech Raph'a rozciągnął się szerzej. - Co? Jego wzrok napotkał mój. - Twój uśmiech. Nie widziałem go od spotkania na lotnisku. Więc? Śniadanie w Tryptyku? Ja stawiam?

76

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Otworzyłam usta gotowa powiedzieć nie, nawet jeśli cieplutka pyszność kwitła w moim brzuchu. - Lub - ciągnął dalej, zanim mogłam zacząć, ciemne oczy błyszczały tą samą radością, jaka tańczyła na jego ustach - moglibyśmy po prostu pozostać przy naszej normalnej rutynie i ja mógłbym pójść za tobą do łazienki, gdzie moglibyśmy się obściskiwać? - Czy to są moje jedyne dwie opcje? Skinął głową. - Obawiam się, że tak. Westchnęłam. Obłęd motyli wzbudził we mnie burzę nerwów. - W takim razie śniadanie. Ale tylko wtedy, gdy pozwolisz mi śmiać się z twoich rysunków. - Umowa stoi. A teraz, czy mogłabyś się do diabła pośpieszyć? Umieram z głodu. Pobiegłam pod prysznic - który, ze względu na ścisłe zasady użytkowania wody w Mackellar House, był najszybszym prysznicem, jaki kiedykolwiek wzięłam i naciągnęłam na siebie swoje ubrania po najszybszym w dziejach osuszeniu ręcznikiem. W konsekwencji, moja skóra była trochę wilgotna, kiedy wsunęłam nogi w moje spodenki i przeciągnęłam koszulkę przez moją głowę. To oznaczało, że gdy jechaliśmy do Tryptyku, wierciłam się na fotelu, próbując dyskretnie oddzielić swoje przylegające ubrania od mojego ciała. Raph posyłał mi kątem oka zaciekawione spojrzenia, ale na szczęście nic nie powiedział. Na tym etapie moje leki zaczęły działać i moje drżenie ustało. Byłam za to wdzięczna, co najmniej, nawet jeśli wyglądałam, jakbym miała mrówki w swoich majtkach. Jego samochód nie był taki, jakiego się spodziewałam. Z jakiegoś powodu, umieściłabym go w jakiejś lśniącej, drogiej cyfrze, jak Porsche lub w takim typie samochodu, jaki prowadził Iron Man. Zamiast tego, poprowadził mnie do zdezelowanej, wyglądającej na baby-pickup rzeczy, z rzędem potężnych reflektorów załączonych do grubego, metalowego pręta z przodu grilla. W środku, na siedzeniu pasażera i podłodze walały się puste butelki po Red Bull'u, opakowania po chipsach i sterta książek o takich tytułach jak Statystyka dla Weterynarii i Hodowli Zwierząt, Warstwy Biologiczne i Medycyna Weterynaryjna oraz Patologiczna Podstawa Choroby Weterynaryjnej. - To tylko coś lekkiego do czytania. - Raph powiedział śmiertelnie poważnym tonem, kiedy zebrał je wszystkie razem i zepchnął - wraz z puszkami Red Bull'a i opakowaniami po chipsach - w wąską przestrzeń za moim siedzeniem.

77

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Pomyślałam o moim lekkim czytaniu znajdującym się w moim pokoju - ostatniej powieści Stephen'a King'a, trzech czasopismach Dziewczyny, które zabrałam z domu i mojej kopii Era Globalnego Ocieplenia. Do mojego zaliczenia były również wymagane obowiązkowe podręczniki potrzebne do nauki na Uniwersytecie w Sydney, ale poza klasą i wykładami, nie poświęcałam im zbytnio uwagi. Trzydzieści minut luźnej pogawędki - i wiercenia się - później, wjechaliśmy na pusty obszar w pobliżu kawiarni. Już się cieszyłam, cholernie. Tak, część mnie desperacko chciała odkryć, że Raph był nudną ofermą, kiedy nie obściskiwał się w publicznych łazienkach. Niestety, nie był. Był zabawny z ironicznym poczuciem humoru, podobnym do tego, jakie miał mój tata. To w żaden sposób nie pomagało mojej sytuacji, ale za bardzo się śmiałam, by mnie to obchodziło. Kiedy wysiadaliśmy z samochodu - nazywał go ute, co musiało być jakimś wyjątkowym, australijskim określeniem dla pickupa - na chwilę się zmieszałam, kiedy sięgnął za fotel kierowcy, wyjął czapkę baseballówkę i naciągnął ją nisko na oczy. - Nie mieliśmy zamiaru wejść do środka? - Spytałam, obserwując go ponad dachem pickupa. Spojrzał na mnie z boku, jego usta zwinęły się ku górze. Nie mogłam zobaczyć, co robią jego oczy: okulary przeciwsłoneczne, które nosił, były tak cholernie ciemne, że wydawało się, że spoglądam w dwie niezgłębione czarne dziury. - Tak. Kiedy nie zaoferował dalszego wyjaśnienia odnoszącego się do czapki i okularów, wzruszyłam ramionami. - Okej. Obchodząc samochód dookoła, do miejsca w którym czekałam na niego na chodniku, ujął mnie za rękę. Moje serce podskoczyło mi do gardła tak cholernie szybko, że prawie się zakrztusiłam. O rany, dotyk jego palców na moich był przyjemnym uczuciem. Nie, bardziej niż przyjemnym. Cudownym. Niesamowitym. Wspaniałym. Doskonałym. Poszerzając swój uśmiech, pochylił się bliżej ku mnie, dołeczek zabłysnął na jego prawym policzku. - Jestem dosyć sławny, pamiętaj. - Wyszeptał, jakby dzielił się jakimś ważnym sekretem. - Nie chcę, by zrobiło się tu tłoczno.

78

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Na początku, nie wiedziałam czy żartuje, czy nie. A potem przypomniałam sobie paparazzi na lotnisku, w dniu, w którym go poznałam. - Czy mam nazywać cię Bruce? - Odszepnęłam, nie mogąc ukryć swoje własnego uśmieszku. Jego dołeczek pogłębił się. - Niech będzie Bruce. Chodźmy rysować nagich ludzi. Weszliśmy do kawiarni. I stanęłam jak wryta. Było tam trzech kompletnie nagich mężczyzn i dwie kompletnie nagie kobiety różnych kształtów i rozmiarów, spoczywających na krzesłach rozproszonych po wnętrzu lokalu. Krzątający się wokół nich kelnerzy, ubrani w typowe uniformy składające się z czarnych spodni, koszul i długich, obcisłych fartuchów, dostarczali zamówienia do klientów siedzących przy stołach rozmieszczonych dookoła modeli. Większość z jedzących w kawiarni osób rzucała długie spojrzenia znajdującym się najbliżej nich nagim mężczyznom lub kobietom, trzymając przy tym w jednej ręce widelec lub kanapkę, w drugiej zaś dzierżąc jakiś rysunek. - Niech to diabli - Raph wymamrotał obok mnie, jego uścisk na mojej dłoni wzmocnił się. - Nie zabraliśmy z sobą nic, czym moglibyśmy rysować. Lub na czym moglibyśmy rysować, jeśli o to chodzi. Spojrzałam na niego, dostrzegłam jego napiętą szczękę, kiedy rozglądał się po kawiarni. Czy on naprawdę się tym przejmował? A może tym, że ktoś go rozpozna? Kierując swoją uwagę na znajdujących się najbliżej nas gości, podeszłam do jednego stolika, zajmowanego przez dwóch młodych mężczyzn, którzy wydawali się być w moim wieku i posłałam im mój najbardziej nieśmiały uśmiech. - Cześć. - Powiedziałam, mocno podkreślając swój akcent. - Zapomniałam włożyć nasze artykuły kreślarskie do samochodu i Bruce - rzuciłam Raph'owi szybkie spojrzenie przez moje ramię - jest gotów wybuchnąć. Czy moglibyście pożyczyć nam papier i ołówek lub dwa? - Przygryzłam dolną wargę i włączyłam swój nieśmiały urok. - Proszę? - Podaj mi swój numer telefonu, a zrobię to. - Powiedział siedzący bliżej mnie mężczyzna, uśmiechając się szeroko. - Co byś powiedział na to, gdybym odkupił to po prostu od ciebie? - Głęboki głos Raph'a zabrzmiał obok mnie, kiedy wyciągnął swoją rękę. Dostrzegłam jasno zielony banknot - australijskie pieniądze są bardzo kolorowe, tak przy okazji - w jego placach, a facet towarzyszący temu, który poprosił o mój numer, wyrwał mu go.

79

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Załatwione. - Powiedział, chowając banknot - studolarowy, możecie w to uwierzyć? - do swojej kieszeni, trącając łokciem swojego przyjaciela. - Za kolejny możesz mieć równie dobrze nasz stolik. - Umowa stoi. - Raph wyciągnął następny zielony banknot ze swojego portfela. W moim brzuchu przewróciło się. Jasna cholera, on właśnie wydał dwieście dolarów. Dwieście dolarów. Dwóch facetów poderwało się na równe nogi, sprzątnęli swoje kubki po kawie oraz szkice i kłaniając się Raph'owi, opuścili stolik, zostawiając nas ze zbiorem tego, co wyglądało jak węgiel, ołówki i gumki. - Nie mogę uwierzyć, że właśnie to zrobiłeś. - Powiedziałam, opadając na najbliższe krzesło. Raph usadowił się na siedzeniu obok mnie. - Ja też. Muszę cię lubić, czy coś. Jego żart posłał mrowiące ciepło prosto pomiędzy moje uda. Mój puls przyspieszył. Na szczęście, pojawił się kelner, ratując mnie od próby stworzenia kiepskiej odpowiedzi. Złożyliśmy nasze zamówienia - ja, omlet z białek z młodym szpinakiem i grillowanym pomidorem, Raph, bananowo-karmelowe naleśniki oraz bekon - a potem skierowaliśmy naszą uwagę na modelu siedzącym na stołku, kilka metrów dalej. - Wow. - Odetchnęłam, zanim mogłam się powstrzymać. Był, hmm, jakby to wyrazić? Wielki. Wszędzie. I mam na myśli wszędzie. I owłosiony. Naprawdę owłosiony. Jego męskie cycki spoczywały na jego okrągłym brzuchu, brzuchu, który wisiał nisko nad jego kroczem, kroczem, który...no...Jestem pewna, że gwiazdy porno byłyby zazdrosne o to, co wisiało między jego nogami. Nie mogłam przestać się na to patrzeć. Cholera, on był...Nie wiem jaki był. Częściowo fascynujący, częściowo obrzydliwy, częściowo... - Gapisz się. - Szept Raph'a poderwał mój wzrok do góry i, Boże dopomóż mi, odkryłam, że model obserwuje mnie. Ponownie ciepło zalało moje policzki rumieńcem numer 242 i zamrugałam. - Masz. - Raph pchnął moją dłoń węglem - Trzymaj. Bardziej niż trochę speszona, spojrzałam na niego. Tak naprawdę nie przypuszczałam, że siedzenie w kawiarni i obserwowanie nagich ludzi będzie tak konfrontacyjne, ale o rany, to było kiedyś. A może byłam zmieszana faktem, iż nagi mężczyzna wiedział, że patrzyłam na

80

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

niego? W końcu dorastałam przecież w Plenty, w Ohio. Nadzy ludzie nie siedzą tam po prostu czekając, by ich narysować. Przynajmniej nie w kawiarniach. Drżącą ręką - tym razem z niespokojnych nerwów, jestem szczęśliwa mogąc to ogłosić - wzięłam oferowany węgiel, w zamian za który obdarzyłam Raph'a uśmiechem. Podniósł ołówek ze stołu, uśmiech igrał na jego ustach, obniżył trochę swoje okulary i puścił do mnie oczko. - Pora na arcydzieło, Amerykańska dziewczyno. I z tymi słowami, zaczął rysować. Konia. Wybuchłam śmiechem. Skończył swój pierwszy rysunek konia - w szpilkach, muszę dodać - w momencie, w którym przybyło nasze śniadanie. Ja byłam w połowie mojego szkicu Pana Sprawdź Rozmiar Tej Rzeczy. Opuściłam kawałek węgla, studiując to, co do tej pory stworzyłam. Czy mogę powiedzieć, że jako artystka tworzę niesamowitą, przytulającą drzewo zieloną dziewczynę. Raph, jak się zdawało, podzielał moją samokrytykę. - Więc zmierzasz do abstrakcyjnego podejścia? - Zapytał, rozbawienie tańczyło w tym pytaniu. - Hej. - Oburzyłam się, studiując mój okropny rysunek. - Nie jest taki zły. Zaśmiał się. Szybko zjedliśmy nasze śniadanie. Niespodziewanie, zdałam sobie sprawę z tego, że często powracałam do mojego rysunku, robiąc drobne poprawki w wizerunku Pana Sprawdź Rozmiar Tej Rzeczy. Nadal nie usiłowałam narysować jego fiuta, co Raph wytknął mi z uśmieszkiem na ustach. Chciałam powiedzieć mu, by lepiej skupił się na swoim rysunku, ale kiedy spojrzałam na jego kartkę odkryłam, że nie tylko naszkicował kolejnego konia - ten był z koalą w okularach przeciwsłonecznych i czapce baseballówce, jadącym na jego grzbiecie - tak, żartowałam - ale naprawdę imponujący rysunek wielkiej, włochatej ręki naszego modela na jego mięsistym, owłosionym udzie. - Jesteś pewien, że nie powinieneś studiować sztuki? - Zapytałam niskim głosem. Raph zachichotał. - Mój ojciec zabiłby mnie. - Dlaczego? - Uniosłam swoje brwi.

81

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Przyglądnął się swojemu dziełu. Przynajmniej tak myślę. Ciągle miał na nosie te ciemne okulary przeciwsłoneczne, które ukrywały jego oczy. - Bo mam postąpić według tradycji i zająć moje miejsce w rodzinnym interesie, kiedy skończę studia. Nie przegapiłam cienia rozgoryczonej melancholii w tym oświadczeniu. Ani napięcia, które przywarło do niego, gdy to mówił. - Co to za rodzinny interes? - Spytałam. Nie mogłam się powstrzymać. Raph był jak zagadka. Jedna z tych, o których chciałam wiedzieć więcej. Sława przez małżeństwo, wyniosła arogancja na uniwersytecie, niepokój, gdy znalazł mnie dygoczącą, figlarne flirtowanie dzisiejszego ranka, gorące pocałunki...gdybym nie była ostrożna, zakochałabym się w nim. A jak już wspomniałam, zakochiwanie się w kimkolwiek jest niedozwolone. Nie w świecie Maci Rowling. Odwracając uwagę od swojego szkicu, rzucił mi uśmiech, taki, który powiedział, że jest urażony. - Farmerstwo. Pamiętasz, jak wspominałem o koalach na naszej posiadłości dwa tygodnie temu? Kiedy mówiliśmy o globalnym ociepleniu i zwyczajach godowych koali? Zaraz przed tym, jak wyszłaś z Osmond'em? Na wzmiankę o Brendon'ie mój brzuch zacisnął się trochę. Nie wiem dlaczego. Ponieważ byłam zmieszana? Zdezorientowana? Rozdarta? Napalona zdzira była nakręcona na dwóch gorących facetów? Udając, że wcale nie jestem zaniepokojona, wypuściłam ah dźwięk. - Zgadza się. - Powiedziałam, kiwając drwiąco głową. - Może od teraz powinnam do ciebie mówić Farmer Bruce? - Może. Jak do tej pory mnie nazywałaś? - Dupek. - Odpowiedziałam szczerze. Raph zaśmiał się. - Taa, pozostańmy przy Farmer Bruce. - Farmer Bruce to jest to. - Uśmiechnęłam się szeroko - Pasuje do ciebie. Prychnął. Kilka chwil ciszy później, po tym jak przesunęliśmy na bok resztki naszego jedzenia i pracowaliśmy nad naszymi szkicami, utkwił we mnie zamyślone spojrzenie. - Dlaczego koale? Miałem zamiar o to zapytać już od czasu imprezy w bieliźnie. Wiem, że twój tata był Australijczykiem, ale czy to jedyny powód?

82

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Dodając trochę więcej włosów do mojego rysunku - Boże, nasz model był naprawdę włochaty - pozwoliłam moim ustom zwinąć się w delikatny uśmiech. - Kiedy miałam osiem lat, pojechaliśmy na rodzinne wakacje do San Diego. Spędziliśmy cały dzień w zoo i prawie jego połowę w australijskiej sekcji. Pamiętam, że tata przybrał tęskny, rozmarzony wyraz twarzy, kiedy przez nią szliśmy, jakby był znowu w domu. Mama nie przestawała chichotać, słuchając go, zwłaszcza gdy opowiadał nam te długie, zabawne historie, o tym jak natrafił na którekolwiek z australijskich zwierząt, na które akurat patrzyliśmy. Na przykład jak kangur zepchnął go do rzeki lub jak jego lunch został skradziony przez emu. Było wspaniale. Ale najlepszą częścią było dla mnie, gdy dotarliśmy do sekcji koali. Były takie przepiękne, od razu chciałam jednego. Od tamtej chwili, rozpoczęła się moja obsesja na ich punkcie. Raph uśmiechnął się. - Zdefiniuj obsesję. Zaśmiałam się. - Do czasu, gdy miałam trzynaście lat, w moim pokoju znalazło się ponad pięćdziesiąt pluszowych koali. - O rany. Tak, to obsesja. Więc myślę, że zgłupiejesz, kiedy ci powiem, że w wieku dziesięciu lat trzymałem na rękach koalę. Wytrzeszczyłam na niego oczy. - Mówisz poważnie? Skinął głową. - Mówiłem ci, że jedna z największych australijskich kolonii koali żyje na naszej posesji. Znalazłem niemowlę koali, którego matka została zamordowana przez zdziczałego kota, zabrałem je do domu i opiekowałem się nim do momentu, w którym było wystarczająco dorosłe, by powrócić na wolność. - Wow. Raph uśmiechnął się na moją oniemiałą z zachwytu odpowiedź. - To było całkiem fajne. Ale człowieku, te gnojki mają pazury. Ta tutaj blizna... Uniósł prawą rękę nad głową i wskazał na blado białą linię, biegnącą przez długość jego tricepsa - jest rezultatem tego, jak Kenny próbował uciec naszemu psu. Moje usta drgnęły. - Kenny? Ponownie się uśmiechnął. - Nie ma nic złego w imieniu Kenny. Cóż, poza faktem, że Kenny był dziewczyną.

83

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Odrzuciłam głowę do tyłu i roześmiałam się. Nasz kelner wrócił trochę później i zabrał nasze talerze, pozostawiając nas skupionych nad naszymi rysunkami. Godzinę potem, kiedy Pan Sprawdź Rozmiar Tej Rzeczy odszedł, po to tylko, by być zastąpionym przez Pannę Jasna Cholera Czy Te Cycki Mogłyby Być Jeszcze Większe, Raph oznajmił, że kończymy. Rozczarowanie przeszło przeze mnie. Miałam dobrą zabawę. Dużo dobrej zabawy. Ale potem, zawód przekształcił się w nerwową ekscytację, kiedy powiedział... - Chcesz wejść na Harbour Bridge16? Oprowadzają po nim co piętnaście minut. Liczę na to, że będę mógł użyć swojej sławy i załatwić dla nas popołudniowe wejście. Zmarszczyłam brwi, w brzuchu zatrzepotało. - Zrobiłbyś to? Uśmiechnął się. - Prawdopodobnie nie. Ale jeśli dopisze nam szczęście, będziemy mogli odwołać bilety lub nie pokazać się tam. Chcesz zaryzykować? Każdy mięsień w moim ciele napiął się z nerwowego podniecenia, skinęłam głową. - Doskonale. Pójdę tylko zapłacić rachunek i możemy jechać. Wstał i podszedł do lady, i powiem to bezwstydnie, obserwowałam go przez całą jego drogę, mój puls bił szybko, moje serce jeszcze szybciej. - Czy to Raphael Jones? Pytanie wypowiedziane miękkim, kobiecym głosem po mojej lewej stronie przyciągnęło moją uwagę tak szybko, jak smagnięcie batem. Nasza nowa modelka, ta z ogromnymi piersiami i niezgolonymi włosami łonowymi, patrzyła na mnie z drapieżnym błyskiem w oczach. - Eee... - Powiedziałam, momentalnie zaskoczona przez nieartykułowaną głupotę. - Wiedziałam. - Wyszeptała - To wyjaśnia tych wszystkich fotografów na zewnątrz. Krew odpłynęła mi z twarzy. Nieprzyjemne uczucie pięło się po moim karku i skórze głowy. Fotografowie? Jak długo już tam byli? Czy śledzili nas? O rany, nie było dobrze. - On jest taki gorący. - Panna Potrzebująca Maszynki wykrzyknęła, nachylając się w moją stronę. - Czy możesz mnie przedstawić? Za nią ktoś wymamrotał mniej niż cichą skargę na modeli, którzy dalej nie wiedzą jak siedzieć. 16

Harbour Bridge - most w Sydney nad zatoką Port Jackson. Ma 1149 m długości, a jego najwyższy punkt znajduje się 134 m. nad poziomem zatoki. Dużą popularnością wśród turystów cieszy się przejście po łuku mostu, które zostało zalegalizowane w 2001r.

84

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Ja... - zaczęłam - On nie jest... Zanim skończyłam zaprzeczać, że Raph nie był tym, kim naprawdę był, on wrócił. W pieprzonym, idealnym czasie, prawda? - O mój Boże. - Nasza modelka zapiszczała, gapiąc się na niego. - Ty naprawdę jesteś Raphael'em Jones'em. O mój Boże, uważam, że jesteś taki wspaniały. Czy podpiszesz mi się na cyckach? Spokojny uśmiech na ustach Raph'a zamarł. Jego szczęka zacisnęła się. Jego nozdrza rozszerzyły. Patrzył sztywno na kobietę, zanim zwrócił swoje ciemne okulary na mnie. - Powiedziałaś jej? Potrząsnęłam głową, moje serce rąbało jak szalone w mojej piersi. - Raphael Jones? - Usłyszałam, jak ktoś obok powiedział. - Czy to naprawdę Raphael Jones? Mięśnie jego szczęki napięły się znowu. Jego usta ścisnęły się w cienką linię. - Raph - powiedziałam, wstając - rozpoznała cię. Powiedziała, że fotografowie stoją na zew... Odwrócił się ode mnie, sięgając po coś do swojej kieszeni. Wyciągając swój telefon, sunął kciukiem po ekranie, zanim przycisnął ją do swojego ucha. - Wychodzimy - powiedział do kogoś, będącego po drugiej stronie połączenia, słowo te było cholernie blisko warknięcia. Wokół nas, pozostali goście i personel Tryptyku ożywili się, świadomość, że pośród nich stoi gwiazda, w końcu do nich dotarła. - Raph? - Powtórzyłam jego imię. To było bardzo słabe, ale byłam tak oniemiała przez to co się dzieje, że nie mogłam przywołać czegoś takiego jak logiczne, racjonalne myślenie. Nie powiedziałam jej. Przysięgam. Ona cię rozpoznała. Powiedziała, że na zewnątrz stoją fotografowie. Odwrócił się do mnie z zimnym wyrazem. Ostrożnym. Czarne okulary były nawet ciemniejsze z powodu cienia, rzucanego przez daszek jego czapki. - Okej, musimy iść, w porządku? Skinęłam głową, czując zimne poczucie ulgi, że nie porzuca mnie. Nie byłam pewna, czy był zły na mnie, czy na tą sytuację, ale przynajmniej włączył mnie do planu swojej ucieczki. To już było coś, prawda? - O-okej. Usidlił moją dłoń w mocnym uścisku, splątując swoje palce z moimi.

85

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Jego imię unosiło się w powietrzu, w towarzystwie więcej niż jednego flesza pochodzącego z więcej niż jednego smartphona. Moje oczy uchwyciły ruch na zewnątrz budynku, tak jak i to, że zbliżaliśmy się do człowieka, który był, jak zakładałam, kierownikiem kawiarni. - Panie Jones. - Powiedział człowiek, wyciągając rękę. Odwróciłam wzrok od rozpromienionego mężczyzny, starając się zorientować, co dzieje się na zewnątrz, na chodniku. Ruch. Dużo ruchu. I ludzi. Mój żołądek zapadł się. Do cholery, Panna Potrzebująca Maszynki nie kłamała. Czekali tam paparazzi. Wielu. -

Raph?

-

Wychrypiałam,

obserwując

jak

co

najmniej

pięciu

facetów

z aparatami popycha się i szturcha po drugiej stronie przedniej szyby kawiarni. - Kurwa. - Jego pomruk był niski. Ledwo słyszalny. - Przepraszam - powiedział głośno, bez wątpienia do mężczyzny próbującego uścisnąć mu dłoń. - nie mieliśmy zamiaru... Mężczyzna w garniturze wtargnął przez frontowe drzwi, ten sam człowiek, w tym samym niebieskim garniturze, którego spotkałam na Międzynarodowym Lotnisku w Sydney. - Sir? - Powiedział, osadzając swój wzrok na Raph'ie, wyciągnął jedno ramię ku nam obu. - Szybko. Palce Raph'a ścisnęły moje. Odwrócił się do mnie, cokolwiek myślał, ukrył to pod napiętą zastygłą maską. - Cholera, nie tego chciałem. Przykro mi, ale będziemy musieli się pospieszyć, Amerykańska dziewczyno. Możesz to zrobić? Skinęłam głową, rozbudzając we mnie poczucie winy. Nie zniszczyłam jego przykrywki, nie zrobiłam tego, ale czułam, że nawaliłam, kiedy nasza modelka po raz pierwszy spytała, czy to rzeczywiście Raph. - Mogę. Niejednoznaczny uśmiech uniósł się z jednej strony jego ust. - Jeśli się potkniesz, złapię cię. Obiecuję. I z tymi słowami podszedł do swojego ochroniarza, ciągnąc mnie za sobą.

86

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55 Powiedz ser

Nigdy nie dotarłam do samochodu. Rzucając mi spojrzenie, które z pewnością było obojętne, ochroniarz Raph'a - nazywany Panem Horn'em - wcisnął się pomiędzy nas i jak ciężka, rażąca pokrywa, osłonił Raph'a przed szalonymi paparazzi i ciekawską publicznością zgromadzoną na chodniku. Moje palce ześlizgnęły się z dłoni Raph'a i zanim uświadomiłam to sobie, w jakiś sposób przystanęłam potykając się, będąc potrącana i popychana zarówno przez fotografów jak i pieszych. Myślę, że słyszałam jak Raph woła moje imię ponad całym tym zamieszaniem. Słyszałam, jak zażądał od Pana Horna, by po mnie wrócił. Myślę, że słyszałam jak Pan Horn odpowiedział mu, że to zrobi. Zważywszy na to, iż jego ochroniarz nie zjawił się po mnie i nie pomógł mi, mogłam się mylić. Paparazzi robiło dużo wrzasku. Wrzasku, gwizdów i ogólnego dziwactwa, którymi wszyscy chcieli zwrócić na siebie uwagę Raph'a. Słyszałam nawet jak jeden, czy dwóch pytali o to, kim była ta dziewczyna. Zakładam, że tą dziewczyną, do której nawiązywali, byłam ja. Raph nie odpowiedział na żadne z ich pytań. Prawdopodobnie dlatego, że w tym momencie Pan Horn popchnął go na tylne siedzenie czarnego, błyszczącego SUV'a. Szaleństwo wzrosło. Paparazzi zrobili się nieprzyjemni, niewątpliwie wkurzeni odmową ich zdobyczy. Rzucali obelgi w kierunku ochroniarza Raph'a, który zignorował ich wszystkich, spiesząc do przednich drzwi i otwierając je. Przepychałam się przez nich, próbując dotrzeć do samochodu. Starałam się przyciągnąć uwagę Horn'a. Nie obejrzał się za mną. Paparazzi pognało do auta. Uderzyli swoimi rękami - ci, którzy nie trzymali aparatów - w tylną szybę pasażera, szybę tak bardzo przyciemnianą, że nie mogłam nic przez nią zobaczyć. Jeśli Raph szukał mnie w tłumie, nie dałam rady się o tym przekonać. Niewiarygodnie wstrząśnięta, zawołałam za Raph'em. Głupie, wiem o tym, ale na swoją obronę powiem, że aż do teraz, nigdy nie musiałam się przygotowywać na zawziętą zgraję paparazzi. Wołałam na Raph'a, na Horn'a, pragnąc dostać się do SUV'a. Zmagając się z ściskiem. Jak się okazało, walczyłam na próżno.

87

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Z rykiem silnika, który brzmiał trochę bardziej potężnie niż normalny SUV powinien, czarny samochód wystartował. Odsuwając się od krawężnika, zostawiając w następstwie wściekłą, przeklinającą, biegnącą zbieraninę fotografów. Potknęłam się tak wiele razy, że sama się dziwię, iż nie upadłam. Pewnie bym to zrobiła, gdyby wokół mnie nie było tak dużo ludzi, zgniatających mnie. Zderzyłam się z więcej niż jedną osobą, za każdym razem mamrocząc przeprosiny, nawet jeśli część mojego skołowanego mózgu powiedziała mi, że nie miałam żadnego cholernego powodu, by przepraszać. Oni rozbijali się o mnie, do cholery. W tym momencie, mój wzburzony umysł nie zorientował się, że w zasadzie to zostałam porzucona w rejonie Sydney, o którym nic nie wiedziałam, bez żadnych realnych możliwości złapania taksówki na powrót do Mackellar House. A potem paparazzi odwrócili się do mnie, a mój mózg - nadal tak samo zdezorientowany - w końcu zarejestrował, że zostałam sama. Sama i zupełnie nieprzygotowana. Jasny. Gwint. W jednej sekundzie wszyscy patrzyli jak czarny, błyszczący SUV przyspiesza, w następnej zwrócili się twarzą do mnie, podnosząc aparaty, błyskając fleszami, bombardując pytaniami. - Jak się nazywasz? - Jesteś dziewczyną Raphael'a Jones'a? - Jesteś członkiem rodziny królewskiej? - Kim jesteś? - Sypiacie ze sobą? - Powiedz nam swoje imię! - Uśmiechnij się do nas. Przysięgam na Boga, przypominali grupę wygłodniałych hien, a ja byłam...kurwa, gazelą lub innym łagodnym stworzeniem, które chcieliby pożreć. Pobladłam i wzdrygnęłam się na każdy oślepiający błysk. Podniosłam rękę, próbując osłonić swoją twarz od ich chciwych, drapieżnych spojrzeń, spostrzegając za późno, że trzęsie się jak szalona. Kurwa. Zaczynamy. Wstrząsy pobudzane przez stres. Radujmy się. Horda paparazzi nie odpuszczała. Nawet kiedy torowałam sobie drogę na wolność, z dala od nich. Najwyraźniej musiałam coś powiedzieć, bo nagle zaczęli domagać się, bym zdradziła z której części Ameryki pochodzę, wciąż robiąc zdjęcia, gdy spieszyli obok mnie.

88

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Szłam tak szybko, jak tylko mogłam, zatrzymując się i próbując ustalić swoje położenie. To było niemożliwe. Nie miałam pojęcia gdzie byłam, oprócz tego, że gdzieś w Paddington. Nie wiedziałam nawet, gdzie stał pickup Raph'a w stosunku do miejsca, w którym się obecnie znajdowałam. Paparazzi nadal wiercili mi dziurę w brzuchu, zbiorowa jednostka nieustępliwej irytacji. Jak jakiś rój, podążali za mną niczym cień, wykrzykując do mnie pytania. To naprawdę było śmieszne. I przerażające. Tak, byłam przerażona. Nie byłam skrojona do tego typu rzeczy. Moje ciało i mózg wadliwego projektu, nie były przygotowane do radzenia sobie z nimi. Powstrzymując swój szloch, wygrzebałam telefon z mojej torebki i próbowałam go odblokować. Niestety, moja dłoń i palce drżały tak bardzo, że zajęło mi pięć pieprzonych prób, zanim mogłam skłonić swój kciuk do zetknięcia się z odpowiednim miejscem na ekranie, nie mówiąc już o płynnym przeciągnięciu go po nim. Do tego czasu, chodziłam z pochyloną głową, wpadając na paparazzi i zasadniczo podkreślając, że chcę by się odpierdolili. Upuściłam swój telefon, powstrzymałam przekleństwo, pochyliłam się, by go podnieść, zanim ktoś - najprawdopodobniej ja sama - nadepnąłby na niego. Szalenie dziękuję Bogu, za to, że wyprostowałam się bez przewrócenia. Nie wiem, co bym zrobiła, gdybym straciła równowagę i upadła na ziemię. Zapewne rozpłakałabym się. Co byłoby nie tylko zawstydzające, ale i uchwycone przez masę otaczających mnie fotografów, kończąc w sieci, gdzie świat mógłby być świadkiem mojego upokorzenia. Wciąż odmawiając sobie spojrzenia gdziekolwiek indziej niż na mój telefon, sunęłam w dół chodnika, oblegana przez wrzeszczących, zadających pytania paparazzi. Byli nieustępliwi. Niczym drapieżne zwierzęta, poczuli zapach mojej krwi, i nie ważne jak bardzo ich ignorowałam, nie mieli zamiaru zostawić mnie w spokoju. Musiałam się jakoś stąd wydostać. Wciągając głęboki oddech i pragnąc, by moje ręce przestały drżeć, na nowo uruchomiłam swój telefon, widząc niewyraźnie, przez grożące zalaniem mnie łzy, kliknęłam w ikonę na ekranie telefonu. Pojawiła się lista wszystkich ostatnio wybieranych numerów i z szumiącą głową, drgającym ciałem i oczami wypełnionymi piekącymi łzami, docisnęłam mój głupi, drżący kciuk do pierwszego numeru. Numeru Brendon'a Osmond'a.

89

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- No weź, powiedz nam jak się nazywasz. - Mężczyzna konkurujący o pozycję po mojej prawej stronie, przymilał się, wpychając aparat przed moją twarz. - Jaki jest twój związek z Jones'em? - Czy jest dobry w łóżku? - Czy spotkałaś już króla? Przedzierałam się przez tłum fotografów, przyciskając telefon do swojego ucha, modląc się, by Brendon odebrał. O Boże, naprawdę potrzebowałam, by odeb... - Plenty, w Ohio. - Jego wesoły, beztroski głos zabrzmiał w moim uchu. - Co tam? - Brendon - wybuchłam, zaciskając swoje oczy. Chryste, trzęsłam się gorzej niż wtedy, gdy Raph znalazł mnie przed moimi drzwiami, zaledwie kilka godzin temu. W rzeczywistości, nie sądzę, bym kiedykolwiek była w takim złym stanie, a wzięłam przecież lekarstwa. O kurwa, czy to naprawdę to, co mnie czeka? - Kim jest Brendon? - Zapytał facet po mojej lewej stronie, błyskając swoim aparatem. - Czy Jones wie o nim? - Jesteś Amerykanką? - Zawołał następny, najwyraźniej nowy na tej imprezie. Surowy szloch wyrwał się mi z gardła i odwróciłam się na pięcie, wariacko starając się im uciec. - Maci? - Nagły niepokój przemknął przez głos Brendon'a i na sekundę, wyobraziłam go sobie zastygłego w bezruchu w siłowni, silną, groźną górę mięśni. - Co się dzieje? - Ja nie... - Zaczęłam, ponownie zawracając, zmierzając do nikąd, mrugając za każdym razem, gdy aparat pstryknął lub mężczyzna wykrzyknął do mnie pytanie. - Paparazzi... Jak jeden mąż, fotografowie zgromadzeni wokół mnie wypuścili okrzyk radości, jakby wniebowzięci, że są częścią mojego załamania. I to właśnie tym było, załamaniem. Byłam niebezpiecznie blisko zamknięcia systemu. Mój mózg i organizm nie mogły już przyjąć więcej na siebie. - Maci - tym razem w głosie Brendona dało się usłyszeć nie tylko niepokój, ale i strach. - Gdzie jesteś? Co się... - Powiedz ser, kochana! - Człowiek stojący bezpośrednio przede mną zarechotał, obiektyw aparatu wycelowany został na moją głowę. Jęknęłam, podniosłam ręce w górę, by osłonić swoją twarz, odwróciłam się jeszcze raz i rzuciłam się do ucieczki w chwiejnym sprincie. Z głową w dół. I dlatego nie zauważyłam lampy ulicznej, zanim uderzyłam w nią czołem. Pojawił się odrażający chrzęst, przypływ białego, palącego bólu, ryk śmiechu, głos Brendon'a nawołującego moje imię.

90

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

A potem nic. Nic oprócz ciemności. Naprawdę nie mam pojęcia, na jak długo odpłynęłam. Wiem tylko, że trafiłam do szpitala. Tak, szpital. Jeden z paparazzi miał na tyle przyzwoitości, by odebrać telefon, kiedy upadłam, powiedzieć Brendon'owi gdzie jestem, a następnie zadzwonić po pogotowie. Podobno - bazuję na informacjach przekazanych mi przez pielęgniarkę, po odzyskaniu przytomności na oddziale ratunkowym - wszyscy, za wyjątkiem jednego paparazzi rozeszli się, po tym jak padłam na ziemię. Ten jeden, który nie uciekł, pozostał ze mną do momentu przyjazdu ambulansu. Do tego czasu, Brendon też się zjawił. Pielęgniarka powiedziała mi, że sanitariusze powiedzieli jej, że Brendon był cholernie blisko pobicia fotografa, zanim ratownicy powstrzymali go. Nawet wtedy, wygrażał się temu paparazzo - czy wiedzieliście, że jest to rzeczownik liczby pojedynczej dla paparazzi? Ja też nie, aż do rozmowy, która miała miejsce pomiędzy mną a pielęgniarką - zadeklarowała ona, że Brendon był zarówno bohaterski, jak i przerażający. Podobno, i znowu, powołuję się na to, co usłyszałam od pielęgniarki, kiedy lekarzowi zajęło zbyt dużo czasu, by zainteresować się moim stanem, Brendon podszedł do jednego, chwycił go za nadgarstek, wykręcił ramię mężczyzny za jego plecy, i ruszył z powrotem do miejsca, gdzie leżałam nieprzytomna na noszach. Moja rozgadana pielęgniarka powiedziała mi, że wszystkie kobiety, które były świadkami tego, omdlewały. Nie wiem, jak bardzo prawdziwe jest to wszystko. Kiedy zapytałam o to Brendon'a, podczas mojego wypisu - cztery godziny po tym, jak odzyskałam świadomość - wszystko co zrobił, to zaśmiał się. A jednak nie mogłam nie zauważyć sposobu w jaki mój doktor prowadzący wzdrygał się za każdym razem, gdy Brendon na niego spojrzał. Hmmm. Tak czy inaczej, bycie znokautowanym jest małym wydarzeniem, kiedy macie Parkinsona. Dzwonki alarmowe odezwą się w głowach ludzi z wiedzą medyczną. Musiałam wytrzymać

promieniowanie

rentgenowskie,

tomografię

komputerową

i

rezonans

magnetyczny zanim pozwolili mi wyjść. Musiałam podać im listę wszystkich lekarstw, które zażywałam. Kiedy przyznałam się do opuszczenia niektórych, nie wiem, kto posłał mi bardziej potępiające spojrzenie - lekarz, czy Brendon.

91

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Dopiero kiedy znaleźliśmy się w samochodzie Brendon'a - dość krzykliwego, dwudrzwiowego, zielonego Kermita - wyjeżdżając ze szpitala, uznał, że zrobienie mi wykładu będzie w porządku. - Pomijasz swoje leki, Plenty? - Powiedział z rozczarowaniem w głosie, skupiając się na drodze. - Poważnie? Wzruszyłam ramionami. - Teraz jest ze mną dobrze. Słowo. Tak naprawdę, to nie. Nadal bolała mnie głowa, gorące zażenowanie rozeszło się poprzez moje żyły i z jakiegoś powodu czułam się winna. Ostatnie uczucie wprawiło mnie w zakłopotanie. Nie mogłam tego zrozumieć. Dlaczego czułam się winna? Co zrobiłam źle? - Nie wierzę w to. - Odpowiedział. - Wiem, że nie znosisz rozmawiać o twoim stanie zdrowia, ale nie możesz ignorować tego, że masz... - Nie ignoruję tego. - Przerwałam mu, obserwując ulice Sydney, kiedy mijaliśmy je. Po prostu w ciągu ostatnich dwu tygodni opuściłam kilka dni tu, czy tam. A ty widziałeś mnie każdego cholernego ranka. Czy wyglądałam jakby mi się pogarszało? Może ostatnio byłam tak roztrzęsiona, ponieważ za bardzo na mnie naciskałeś w siłowni. To była małostkowa, niemiła rzecz jaką mogłam powiedzieć. I zła. Nie naciskał na mnie zbyt mocno podczas naszych sesji w siłowni, wręcz przeciwnie. Ale poczucie winy wijące się w dole mojego brzucha, urosło do kuli nieobliczalnych rozmiarów. Rzucił mi spojrzenie z ukosa z pytaniem w swoich oczach. - Co? - Spytałam nieuprzejmie. Przez chwilę nic nie mówił, jego wyraz twarzy intrygował. W końcu zapytał. - Dlaczego Jones zostawił cię samą na pastwę losu? I oto się pojawił - powód mojej winy. Na wzmiankę o Raph'ie, świeży węzeł gorącego zmieszania skręcił się w moim brzuchu. Siedząc tutaj, w samochodzie Brendon'a, po byciu uratowaną przez niego, czułam się winna tego, że wyszłam z Raph'em na śniadanie. W moim gardle wyrosła gula, ciasna i ciężka. - On nie chciał. - Odpowiedziałam, świadoma tego, że moja odpowiedź brzmiała marnie. - Jego ochroniarz odciągnął go i wepchnął do samochodu, a my zostaliśmy rozdzieleni. Brendon posłał mi kolejne ukośne spojrzenie, jego uścisk na kierownicy przesunął się trochę. - I nie zrobił nic, by jego ochroniarz po ciebie wrócił?

92

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Odetchnęłam głęboko, przygryzłam dolną wargę i potrząsnęłam głową. Brendon wypuścił delikatny dźwięk, który brzmiał jak huh. - Myślę, że próbował. - Powiedziałam, czując, że muszę uzasadnić zachowanie Raph'a. - Jestem pewien, że tak. Nie było w jego głosie nagany lub pogardy. Więc dlaczego czułam się jeszcze bardziej winna? - Dziękuję, że po mnie przyjechałeś. - Powiedziałam, uciskając mój lewy kciuk swoim prawym kciukiem i palcem wskazującym. Moje ręce znowu drżały. Bardzo. Nie powinny. Lekarz w szpitalu uzupełnił moje leki za pomocą zastrzyku. Co oznacza, że trzęsłam się z całkowicie innych powodów. Podejrzewam, że szok wywołany całą tą sytuację, dał mi się w końcu we znaki. - Bez obaw. - Brendon obdarzył mnie uśmiechem. Nie był taki spokojny i otwarty jak zwykle, ale wysłał mi ciepłe poczucie szczęścia. - Chociaż uważam, że paparazzo, który pozostał z tobą, był bardziej szczęśliwy mogąc sfotografować mnie, ratującego ciebie, niż w jakikolwiek sposób zaniepokojony twoim zdrowiem. Wciąż pytał o to kim jestem i co łączy mnie z tobą. Zamilkł na chwilę, obdarzając mnie jeszcze jednym z tych jego dwuznacznych spojrzeń. - Nazywał cię dziewczyną Raphael'a Jones'a. Ciepło drażniło moje policzki, ale zanim mogłam cokolwiek powiedzieć - niby co, zapytacie? Nie miałam cholernego pojęcia - on zachichotał. - Powiedziałem mu, że jestem twoim osobistym manikiurzystą i jeśli zrobi ci kolejne cholerne zdjęcie, wsadzę mu pilnik do paznokci w tyłek. Wybuchłam śmiechem. - Manikiurzysta? - Pobiegłam spojrzeniem do Brendon'a, zauważając jego strój sportowy. Luźne czarne spodenki, luźny czarny podkoszulek, które nie zrobiły nic, aby ukryć jego wyrzeźbionych mięśni. Wzruszył ramionami, jego usta ułożyły się w uśmiech. - Podziałało. Nie zrobił więcej żadnego zdjęcia. W rzeczywistości, myślę, że podczas swojej ucieczki mógł pobić rekord świata w bieganiu. Podejrzewam jednak, że Jones nie będzie za bardzo zadowolony z tego, że strony plotkarskie zamieszczą jakiekolwiek ze zdjęć, które zrobił, zanim uciekł. Zwłaszcza, biorąc pod uwagę fakt, że każdy półgłówek domyśli się, że nie jestem twoim manikiurzystą.

93

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Z powodu twoich mięśni? - Pytanie wyszło, zanim mogłam je powstrzymać. Kolejne ciepło zalało moje policzki. Brendon potrząsnął swoją głową. - Z powodu stanu twoich paznokci. Spojrzałam w dół na moje dłonie i poobgryzane paznokcie z resztkami lakieru. - Może jesteś naprawdę kiepski w swojej pracy i zatrudniam cię z litości? Zaproponowałam, niepokojące trzepotanie w moim brzuchu powróciło. Teraz czułam się winna tego, że siedzę w samochodzie z Brendon'em. Co kurwa było ze mną nie tak? - To wszystko? - Zapytał. - Ma to sens. Piętnaście minut później, wjechaliśmy na parking przed budynkiem, którego nie poznawałam. - Jesteśmy. - Powiedział, zagaszając silnik. Studiowałam budynek, zdezorientowana. Wyglądał jak mały kompleks apartamentów, otoczony przez bujne drzewa. - Jesteśmy gdzie? - W domu. - Uśmiechnął się. - Czyim? - Moim. No chodź, zajmę się tobą dopóki Heather nie skończy zajęć. - Tutaj? - Wypaliłam. O rany, dlaczego nagle stałam się tak...tak... zdenerwowana? Brendon obdarzył mnie drwiącym grymasem. - Czy wolisz raczej, abym zabrał cię do pokoju Raph'a? Z chrząknięciem zabrałam się za otwieranie drzwi i wygramoliłam się z samochodu, zdeterminowana, by udowodnić Brendon'owi, że był kretynem. Po namyśle, uznałam to za głupi pomysł. Ogarnęła mnie fala nieokreślonych zawrotów głowy i zatoczyłam się trochę na lewo. Brendon złapał mnie, zanim straciłam równowagę. Powinnam być zła. Ale szczerze, nie miałam pieprzonego pojęcia co czuję. Ten dzień był najbardziej dezorientującym dniem w moim krótkim życiu. - W porządku, Plenty, w Ohio. - Wymruczał, przesuwając ramię wokół moich pleców i delikatnie wspierając mnie pewną ręką. - Zabierzmy cię do środka, gdzie będę mógł dalej prowadzić swój wykład o twoich lekach. Próbowałam go odepchnąć. Zawiodłam. - Tak, tak. - Zachichotał - Wiem. Nie potrzebujesz pomocy. Czujesz się dobrze. Świetnie. Doskonale. A teraz się zamknij i pozwól mi zająć się tobą przez chwilę, dasz radę?

94

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Może i jesteś dziewczyną Raphael'a Jones'a, ale ja jestem twoim rycerzem w lśniącej zbroi i jestem tu jedynym, który się tobą zaopiekuje. - Posłał mi rozbawiony uśmieszek. - No dobrze, rycerzem w spoconym stroju sportowym, ale wiesz o co mi chodzi. - Nie jestem dziewczyną Raph'a. - Wymamrotałam, moje gardło ścisnęło się z jakiegoś dziwnego powodu. Ręka Brendon'a znajdująca się pod moją pachą, przyciągnęła mnie trochę bliżej jego twardego ciała. - Dobrze. - Powiedział tonem, którego nie mogłam rozszyfrować. Żadne z nas nic nie powiedziało, dopóki nie znaleźliśmy się w mieszkaniu Brendon'a. W sekundzie, w której przekroczyliśmy próg, wybuchłam śmiechem. - Co? - Zapytał, osadzając mnie na kanapie w połowie pokrytej czasopismami, ciężarkami i podręcznikami. Rozpoczęłam długą kontrolę jego domu z drgającymi ustami. Rower treningowy umiejscowiony był na środku salonu obok eliptycznego trenera. Oprócz tego stał tam ergometr wioślarski. Na metalowym haku przyprawionym do ściany, nad telewizorem, znajdował się zestaw pasów oporowych. Na podłodze, przed telewizorem leżał inny komplet hantli. Wiszący na haku na przeciwległej ścianie rower górski, dla mojego niewprawnego oka wyglądał jakby kosztował więcej niż mój samochód, który zostawiłam w domu. Na kuchennym blacie stały różne pojemniki i pudełka, wszystkie z etykietami takimi jak Protein-Max, Recovery Plus i Nature Bulk. - Nie jestem pewna - powiedziałam, czując się bardziej komfortowo na małej przestrzeni na kanapie, niezajmowanej przez sprzęt treningowy ani czasopisma. - ale sądzę, że lubisz ćwiczyć w domu, tak? Zachichotał. - Zamknij się, Plenty, w Ohio. Wkroczył do kuchni, chwycił jeden z pojemników i banana, zanim otworzył lodówkę wypchaną owocami, warzywami i niewiarygodną liczbą jajek - by wyciągnąć karton mleka i miskę jagód. Obserwowałam go zaciekawiona. - Co robisz? - Przyrządzam koktajl mleczny dla ciebie. - Odpowiedział, zdejmując pokrywę z blendera stojącego pośród pojemników na blacie. - Przegapiłaś lunch i poziom energetyczny twojego organizmu powinien być uzupełniony. - Rzucił mi szybki uśmiech. - Nie martw się, robię obłędny koktajl mleczny.

95

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Pięć minut później, wrócił z powrotem do miejsca gdzie siedziałam i wręczył mi wysoką szklankę wypełnioną po brzegi spienionym niebieskim płynem. - Wypij to. I tak zrobiłam. - Heather jest już w drodze. - Powiedział, przenosząc się z powrotem do kuchni. Muszę wracać do siłowni, ale nie zostawię cię samej. Kontuzje są paskudną sprawą, ale są gorsze, kiedy jest się na lekach. - Wszystko ze mną w porządku. - Powiedziałam, ściskając moją szklankę. Potrząsnął głową, niecodzienna powaga spowiła jego twarz, kiedy przyglądał się mi zza lady. - Nie obchodzi mnie to. Wiem, że próbujesz to ukryć, ale mogę ci powiedzieć, że twoja dłoń trzęsie się bardziej niż zwykle. Część mnie chce winić za to niezażywanie przez ciebie leków, ale inna chce przywalić temu zasranemu Jones'owi za to, że cię tam zostawił. Te motyle, które nie przestały trzepotać w moim brzuchu, ponownie poderwały się do dzikiego lotu. - On nie... - Nie, Maci. - Brendon mi przerwał - Zrobił to. Nie uzmysłowił sobie, że stres jest jedną z ostatnich rzeczy, na jaką osoba z Parkinsonem powinna być narażona? - On nie wie o tym, że mam Parkinsona. - Powiedziałam. - Nikt tutaj nie wie, oprócz ciebie. Zmarszczył brwi. - Czy to znaczy, że jesteś w Australii od dwóch tygodni i nie powiedziałaś o tym nikomu? Pokręciłam głową ze wzburzonym żołądkiem. - Nawet Heather? Ponownie, pokręciłam głową. - Ponieważ nie chcesz, by ktokolwiek wiedział? - Ponieważ nie potrzebuję tego, by ktokolwiek wiedział. - Poprawiłam go. - To nie zmieni tego, kim jestem, a tylko sprawi, że ludzie zaczną traktować mnie inaczej. - Zajmij się sobą, mam rozumieć? Ulotnię się i zostawię ciebie, abyś sama radziła sobie ze zgrają paparazzi? - Nie rozumiesz. - Powiedziałam, zła. Speszona. Spojrzałam w dół na koktajl w mojej ręce, koktajl, który dla mnie zrobił. Opuszczając się na kanapę obok mnie, wypuścił miękki chichot.

96

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Jesteś naprawdę strasznie humorzastym wrzodem na dupie, Plenty, w Ohio. Wiesz o tym, prawda? Podniosłam głowę i obdarzyłam go pochmurnym grymasem. - I jeśli jesteś dziewczyną Jones'a - kontynuował - lub chcesz być dziewczyną Jones'a, lub myślisz o tym, by zostać dziewczyną Jones'a, to z góry bardzo, bardzo przepraszam za to, co zrobię. Zanim mogłam zapytać o co mu chodzi, pocałował mnie. Było inaczej niż wtedy, gdy całował mnie Raph. Pocałunki Raph'a były wymagające, zaborcze. Te pocałunki dotarły do samego dołu tego, co robi ze mnie kobietę i porwały w nieuniknione objęcia. Ten pocałunek nie był taki, ale do diabła, było pewne jak cholera, że zabrakło mi słów. Usta Brendon'a, ciepłe i jędrne, delikatnie musnęły moje, prawie w niezdecydowanym dotyku, zanim z niewielkim jękiem otworzył swoje usta i pogładził językiem mój własny. Który oczywiście czekał na niego. Jęknęłam. Najwyraźniej, byłam całowana przez australijskiego faceta, zaraz po tym, jak napastowali mnie paparazzi, przewróciłam się do nieprzytomności, a następnie zostałam zwolniona ze szpitalna z możliwym wstrząsem. Dźwięk zawibrował w moim gardle, brzmiąc dla całego świata jak mylne zaproszenie. Którym było. Brendon, mądry facet, jakim był, podniósł się na tą ofertę i pogłębił pocałunek. Wow. Jego język gładził mój, wplątał swoje palce w włosy z tyłu mojej głowy i zwinął swoje dłonie w pięści. To był rodzaj tego pocałunku, jaki oglądacie w filmach. Rodzaj tego, który sprawia, że dziewczyny śledzą film bez tchu, a chłopacy siedzący obok nich wiercą się. Ten rodzaj pocałunku. A mimo to... Zasysając nierówny oddech, odsunęłam się. Brendon spojrzał na moją twarz z osłupiałym zaskoczeniem w jego oczach. - Okej. To było... Ujęłam moją dolną wargę zębami i popatrzyłam na niego. - Nie tak, jak myślałam, że będzie. Zaśmiał się z zakłopotanym dźwiękiem. - Ja również. Nie mam zamiaru kłamać, Plenty. Myślałem o tym, by cię pocałować już od nocy, w której się poznaliśmy, nawet przed tym jak odkryłem, że posiadasz wszystko to, co lubię w dziewczynie, ale...tak, to uczucie było... Wypuściłam kpiące parsknięcie.

97

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Jakbyś całował swoją siostrę? Skrzywił się. - To po prostu obrzydliwe. Ale tak. Nie było to gorącym, napalonym i podniecającym wydarzeniem, jakie myślałem, że będzie. Może powinniśmy spróbować jeszcze raz? Łapiąc krótki oddech, skinęłam głową. Byłoby o wiele łatwiej, gdyby Brendon był jedyną osobą, która sprawia, że moje głupie ciało i głupsze serce staje się gorące, napalone i podniecone. Brendon, który wiedział o moim stanie i nie robił z tego wielkiej sprawy. Cóż, oprócz jednego razu na siłowni. Brendon, który był zabawny i nie powodował, że stawałam się speszona i podenerwowana i oniemiała i rozpalona i podniecona...i...i... Ech. Tak. Tu tkwił problem. Czy widzicie go? Lubiłam Brendon'a, bardzo, ale nie zalazł mi za skórę. Nie sprawił, że skręcałam się, ani że miejsce pod moimi udami, które nigdy nie kłamie, rozpaliło się i podnieciło w bardzo, bardzo intensywny sposób. Jak to zrobił Raph. Byłam pewna na dziewięćdziesiąt procent rezultatu drugiego pocałunku, zanim jeszcze się zaczął, nachyliłam się do niego, oferując mu swoje usta. Schylił głowę do mojej i wplątując swoją dłoń w moje włosy z tyłu głowy, dotknął moich ust swoimi. Nasze języki wykonały mały taniec, który zdarza się podczas pocałunku. Nasze oddechy połaskotały nasze policzki. Nasze wargi docisnęły się do siebie. A potem Brendon zachichotał w moje usta i przerwaliśmy. - Cóż, pieprzyć to - potrząsnął głową, jego usta ułożyły się w uśmiech. - Jest do bani. To była moja kolej, by skinąć głową. - Tak, jest. Przybrał inny wyraz twarzy. - Skazany na ławkę dla przyjaciół przez naturalną chemię. Cholera. Obdarzyłam go niepewnym uśmiechem. Rozumiałam jego rozdrażnienie. Z niezadowolonym parsknięciem zabrał ręce z mojego karku i wstał. - Okej. Muszę iść. Zanim całkowicie utracę mój super wizerunek i spróbuję po raz trzeci swojego szczęś... Głos Eminem'a śpiewającego "Berzerk" w pobliżu jego uda, przerwał mu. Z lekkim uśmiechem wsunął rękę do swojej prawej kieszenie i wyciągnął iPhona. - To Heather. - Powiedział, przesuwając kciukiem po ekranie i podnosząc telefon do ucha. - Cześć, Heather, co tam?

98

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Czując się zbyt zaszokowana, patrzyłam na zdenerwowany wyraz jego twarzy, który zniknął tak szybko, jak się pojawił. - Oczywiście, że masz. - Powiedział, chichocąc do Heather. - To będzie cię kosztowało dodatkowych pięćdziesięciu burpees dodanych do twojego programu, kiedy będziesz następnym razem w siłowni, wiesz o tym, prawda? Cokolwiek Heather powiedziała mu w odpowiedzi, sprawiła, że zaśmiał się bardziej. Kręcąc swoją głową, wręczył mi telefon. - Chce z tobą rozmawiać. - O Boże, Maci. - Głos Heather uderzył w moją głowę, kiedy przycisnęłam telefon Brendon'a do swojego ucha. - Jak się czujesz? Brendon powiedział, że brałaś udział w jakiejś rozróbie i zostałaś znokautowana przez fotografa. Zażenowany uśmiech opadł na moje usta. - Czuję sie dobrze, Heather. Słowo. I myślę, że rozróba to lekka przesada. - Czy jest wkurzony? Spojrzałam na Brendon'a, który stał za sofą, obserwując mnie. - Nie wydaje mi się. Powinien być? - Tak. Nie chciał, abyś już więcej dziś wychodziła. Miałam przyjechać, aby zostać z tobą w jego mieszkaniu, dopóki nie poczujesz się trochę lepiej i... - Heather przerwała na chwilę. - Cóż, byłam trochę zestresowana i zdenerwowana tym, co ci się przytrafiło i...zatrzasnęłam klucze w samochodzie. Zaśmiałam się i jęknęłam, kiedy tępy promieniujący ból przeszedł przez moją głowę. - Dlaczego mnie to nie dziwi? - Powiedziałam z grymasem. Cholera, naprawdę rozsadzało mi głowę. Ruch w moim obszarze peryferyjnego widzenia powiedział mi, że Brendon przykucnął obok mnie. Nie patrzyłam na niego. Wiedziałam, co odnajdę na jego twarzy zmartwienie. I litość. Zwłaszcza, gdy na szczyt tego wszystkiego dodamy zmieszanie i rozczarowanie. - Jestem beznadziejna. - Heather wyjęczała. - Powiedz Bicepsowi, że przepraszam. Jeśli to pomoże, będę czekać na was obu przed Mackellar House, kiedy tam dotrzecie. I zajmę się tobą przez resztę popołudnia. Przewróciłam oczami. - Nie potrzebuję opieki. Na prawdę. Czuję się dobrze. Heather zaśmiała się mi do ucha.

99

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- To źle. Nie zaryzykuję żadnych dodatkowych burpees dorzuconych do mojego treningu. Zobaczymy się wkrótce, dobrze? Rozłączyła się. Opuszczając telefon na kolana, posłałam Brendon'owi mały uśmiech z sercem bijącym idiotycznie szybko. - Heather. Nie da się jej nie lubić, prawda? Studiował mnie ze zmrużonymi oczami. - Czy muszę podkreślić, że potrzebujesz opieki? Zacisnęłam dłonie w pięści. - Czy muszę ci mówić, że nie? Znowu? - Dlaczego się tak przy tym upierasz? Spojrzałam na niego. Jeżeli seks i romans z Brendonem był wykluczony, dawałam sobie pozwolenie na to, by być chamską. - A dlaczego ty? Wydawało się, że przyjął tą samą postawę. Warcząc, wyrzucił ręce do góry. - To zmierza do nikąd. - Zgadzam się. - Odparłam. I pomyśleć, że zaledwie kilka chwil temu byliśmy na granicy...no, wiecie, zrobienia tego. - Zabierz mnie z powrotem do Mackellar House, proszę. Gdzie będę mogła odpocząć. Brendon wydał z siebie zduszony jęk, rzucił mi rozgniewane spojrzenie i zatupał podchodząc do drzwi. Zatupał. - W porządku. Boże, nienawidzę tego słowa. Część mnie chciała się zaśmiać. Część mnie chciała przeprosić za bycie suką. Część mnie chciała wrócić do Plenty, przytulić moją mamę i poprosić ją, aby upiekła mi trochę jej słynnych ciasteczek z kawałkami czekolady, abym mogła udawać, że znów mam sześć lat i nic z tego szaleństwa się nie dzieje. Część mnie, która funkcjonowała na podstawowym poziomie, zmusiła mnie do wstania na nogi i podążenia za Brendon'em do drzwi. Spojrzał na mnie z frustracją na twarzy, pokręcił głową, wypuścił wzburzone westchnienie, przewrócił oczami i - zanim mogłam go powstrzymać - złożył pocałunek na czubku mojej głowy, takiego rodzaju jakim starszy brat obdarza swoją irytującą siostrzyczkę, kiedy ta zrobi sobie kiki. Aha, taka była nasza relacja, właśnie taka. - Co ja mam z tobą zrobić? - Wymamrotał.

100

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Nie czekał na odpowiedź, co było właściwe, ponieważ takiej nie posiadałam. Zamiast tego, otworzył drzwi i wyszedł przez nie. Podążyłam za nim. Znowu. Hej, co jeszcze mogłam zrobić w tym momencie? Jazda z powrotem do Mackellar House była cicha. Siedziałam na miejscu dla pasażera, wahając się pomiędzy zakłopotaniem w związku z dwoma irytującymi facetami okupującymi mój umysł, a narastającym gniewem na stwierdzenie Brendon'a, że potrzebuję opieki. Ten gniew przylgnął do mnie jak wodorosty, znajomy i niezaprzeczalny. Wiem, co sobie teraz myślicie. Myślicie, Jezu, Maci, o co ci chodzi? Zabilibyśmy za to, aby ktoś się nami zajął, za kogoś, kto chciałby nas chronić i opiekować się nami, i to jest świetne i wspaniałe. Na prawdę jest. I będąc szczera, to, że Brendon wiedział, iż potrzebuję pomocy, pomocy odpowiedniej przy chorobie Parkinsona, pomocy typu szpitalnego, nie było rzeczą, która wprawiała mnie w zły humor. Był to fakt, że z powodu mojej choroby potrzebowałam jakiejkolwiek pomocy. I tak, przemawiała przeze mnie duma, kapuję, ale czasem duma jest wszystkim tym, co was trzyma. Widziałam, jak duma opuszcza mamę w ciągu dziesięciu lat przed śmiercią taty. Przez dziesięć lat obserwowałam jak opiekuje się nią, patrzyłam jak upierał się, że wykona za nią różne rzeczy, kiedy jeszcze mogła je sama zrobić, z obawy, że stanie się jej krzywda. Samodzielność została jej odebrana przez uwagę jaką tata poświęcał jej z miłości - uczucia, które powinno dawać siłę, a nie pozbawiać jej - jego troska przypadkowo zniszczyła jej dumę, której nigdy, przenigdy nie powinno się... Tak, to dręczące i męczące przeżycie. Mój tata zrobił to mamie niechcący. Z jego bezwarunkowej, niezmiernej miłości do niej, z jego pragnienia opieki nad nią, aby uprościć jej życie, aby pozbyć się jej frustracji i upokorzenia, odebrał jej zdolność do funkcjonowania jako normalny człowiek. Odebrał jej dumę i godność. Nie zdawał sobie sprawy z tego, że to robi, dopóki mama nie wytrzymała i zaczęła się z nim o to spierać. Słyszałam te kłótnie, nawet kiedy starali się je przede mną ukryć i przez długi czas po prostu tego nie rozumiałam. Nie pozwalał mamie sięgać po nową butelkę keczupu ze sklepowej górnej półki, ponieważ to wymagało, aby stanęła na małej, dwuszczeblowej drabinie i martwił się, że straci równowagę, albo zrani się gdy będzie wchodzić lub schodzić z tych dwóch stopni. Tego typu rzeczy. Nalegał, że to on kupi keczup, ale w ten sposób, przypadkowo zakomunikował

101

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

mamie, że nie jest już sprawna fizycznie. Pamiętam, jak w takich chwilach jej twarz wykrzywiana była bólem i złością, i nie mogłam zrozumieć, dlaczego była tak zdenerwowana. Kiedy się o to kłócili - mama mówiła tacie, że traktuje ją jak niepełnosprawną, tata mówił, że ją kocha i chciał tylko pomóc - byłam zła, bardzo zła na nią, że jest taka głupia i niewdzięczna. Wściekałam się, że odrzucała pomoc, miłość i troskę taty, prosto w jego twarz. Raz, kiedy miałam szesnaście lat, powiedziałam jej nawet, że jest upartą, samolubną suką. Wykrzyczała, że nie rozumiem i nie mam prawa tak do niej mówić, zanim rozpłakała się i zamknęła się w swojej sypialni. Pamiętam, że poczułam się równocześnie winna, jak i zadowolona. Tak jakbym zajęła jedną ze stron w wojnie, i była to zwycięska strona, a ta przeciwna obstawała tylko przy swoim. Dopiero lata później, z moimi własnymi mięśniami i mózgiem zaatakowanymi przez chorobę Parkinsona, ze swoją własną dumą i poczuciem bycia normalnie funkcjonującym człowiekiem targanym przez to samo, zrozumiałam dlaczego mama nienawidziła, kiedy tata wykonywał za nią różne rzeczy, kiedy jeszcze była stanie zrobić tak wiele. To nie miało nic wspólnego z byciem obrażonym, jednak czyniło wszystko to, co wiązało się z ograniczeniem waszego największego strachu przed nadejściem waszego czasu. A najgorszym strachem dla zmagających się z chorobą Parkinsona jest utrata tego wszystkiego, co czyni z nich człowieka. Nie tylko ich zdolności do myślenia i poruszania się, ale także ich dumę, godność i niezależność. Wszystko to i wiele więcej myśli przelatywało mi przez głowę, podczas jazdy powrotnej do mojego studenckiego zakwaterowania, więc tak, byłam gburowatym wrzodem na tyłku. Brendon, jednakże, był Brendon'em. Zrelaksowanym i otwartym jak zwykle. Myślę, że gdybyśmy przemierzali dłuższą odległość, jego życzliwy, niezachwiany, dobry nastrój złamałby mnie ostatecznie i przestałabym być tak marudna. Ale podróż z jego mieszkania do Mackellar House nie była taka długa, więc kiedy zatrzymaliśmy się przed budynkiem, który aktualnie nazywałam domem, wciąż byłam milcząca i opryskliwa. Ale nie na tyle nadąsana, by wydostać się z samochodu Brendona w sekundzie, w której zagasił on silnik. Przez chwilę siedzieliśmy tam, żaden z nas się nie poruszył, tykanie chłodnicy silnika było jedynym dźwiękiem w samochodzie. - Jesteś dla siebie za surowa, Plenty. - Powiedział, przerywając w końcu ciszę.

102

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Spojrzałam na niego z ukosa. - I za dobra dla Jones'a. - Dokończył, obserwując widok z przedniej szyby. - Z tym, co czeka na mnie w przyszłości - powiedziałam, czując ucisk w klatce piersiowej - nie jestem wystarczająco dobra dla kogokolwiek. Odwróciłam się od niego, otworzyłam drzwi i wyszłam z samochodu. Zaszedł mi drogę na chodniku. Wiedziałam, że to zrobi. Z wyrazem twarzy osadzonym gdzieś pomiędzy złością a sympatycznością, podszedł do mnie i wziął mnie za rękę. Moją lewą rękę. Która oczywiście się trzęsła. - To bzdura. - Wyszeptał, spoglądając w moje oczy - I im wcześniej zdasz sobie sprawę z tego, że... - Maci! Oboje podskoczyliśmy na głos Raph'a wołającego moje imię. Odwróciłam głowę w kierunku jego krzyku, aby dostrzec go niemal biegnącego do mnie od frontowych drzwi Mackellar House. - Jezu, Maci - powiedział, podchodząc bliżej. - Tak się martwiłem. Wszystko z tobą w porządku? Kazałem Horn'owi wrócić po ciebie, ale nie mogliśmy... Pięść Brendon'a walnęła w jego szczękę, uciszając go i posyłając chwiejącego się do tyłu. - Zwiałeś i zostawiłeś ją, ty pieprzony kutasie! - Brendon warknął, zbliżając się do Raph'a. - Jaki debilny kretyn tak postępuje? - Co do diabła, Osmond? - Raph gapił się na Brendon'a, przyciskając rękę do swojej wargi. Byłam przerażona, widząc strużkę krwi, sączącą się spomiędzy jego palców. Uderzyłeś mnie. O co ci... - Oczywiście, że cię uderzyłem. - Brendon przerwał mu, napierając na niego ponownie. - Zostawiłeś ją z grupą rozszalałych paparazzi. Taki stres jest najgorszą rzeczą na jaką osoba z Parkinsonem może być narażona. Spędziła popołudnie w szpitalu, ty uprzywilejowany, arogancki skur... Wydarzyły się cztery rzeczy na raz. Cztery okropne rzeczy. Wszystkie w potwornym, straszliwym zwolnionym tempie. Jeden. Raph gwałtownie skierował swój wzrok na mnie, zszokowane zakłopotanie na jego twarzy dawało miejsce otwartej litości. Dwa. Trzech niechlujnie ubranych mężczyzn nadbiegało do nas wzdłuż chodnika, trzymając w rękach drogo wyglądające kamery, każdy wykrzykując imię Raph'a i pytanie, czy zamierza wnieść pozew.

103

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Trzy. Heather wybiegła zza Raph'a z otwartymi ustami, zaszokowana. I cztery. Pan Horn, wciąż ubrany w swój ciemno niebieski garnitur, pojawił się znikąd i najpierw przywalił Brendonowi ramieniem, poprowadził go w poprzek chodnika i przygwoździł do ziemi. Zamrugałam. A następnie wzdrygnęłam się, kiedy ciepła dłoń owinęła się wokół mojego nadgarstka. - Co on miał na myśli? - Raph stał przede mną, zmartwiony niepokój ukazał się w jego oczach, kiedy spoglądał na mnie. - Parkinson? - Jones! - Zawołał jeden z paparazzi, wpychając obiektyw aparatu przed twarz Raph'a. - Dlaczego wielki facet cię uderzył? Kim on jest? Czy przespałeś się z jego dziewczyną? Raph zignorował go, utrzymując swój wzrok na mnie. Z walącym sercem i zwiniętym żołądkiem, uwolniłam swój nadgarstek z jego uścisku. - Muszę iść. - Wydobyłam z siebie. Heather błyskawicznie znalazła się obok mnie. - Maci, czy wszystko w porządku? - Maci? - Drugi paparazzo wykrzyknął, przepychając się przez gromadzący się wokół nas tłum, aby podejść bliżej. - Czy zdradzasz Jones'a? Odwróciłam moje oszołomione spojrzenie - tak, byłam tak bardzo zszokowana, że nie mogłam się ruszyć - do miejsca, w którym Brendon i ochroniarz Raph'a próbowali przerobić siebie nawzajem na krwawą miazgę. Nie wiem kto wygrywał, ale opierając się na fakcie, że Brendon stał pewnie na swoich nogach, a Pan Horn nieco się zataczał, postawiłabym swoje pieniądze na Brendon'a. - Maci? - Raph znowu chwycił mój nadgarstek z niepokojem w swoim głosie. - Czy masz chorobę Parkinsona? Czy to dlatego twoja ręka tak bardzo się trzęsie? Czy jesteś chora? To te ostatnie pytanie wprawiło mnie w ruch. Nie paparazzi obrzucający nas obraźliwymi pytaniami, kiedy uwieczniali na zdjęciach każdą mijającą sekundę. Nie oniemiała Heather przy moim boku. Nie ludzie - moi współlokatorzy Mackellar House i ciekawscy przechodnie - obserwujący niedorzeczne widowisko. Nie widok Brendon'a i Pana Horn'a walczących ze sobą jak wściekłe grizli. Ostatnie pytanie zadane przez Raph'a. I ostatnie słowo tego pytania. Chora. Odwróciłam swój wzrok od jego zmartwionych oczu i wyszarpałam nadgarstek z jego palców.

104

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Tak. - Powiedziałam beznamiętnie. Pusto. - Jestem chora. Ale nie martw się. To nie jest zaraźliwe. I z tymi słowami, odwróciłam się i pobiegłam - nie poszłam, nie powłóczyłam nogami, nie zataczałam się - prosto do bezpiecznych, otwartych drzwi frontowych Mackellar House. Dzięki Bogu, zrobiłam to bez przewrócenia się. Gdyby tak się stało, naprawdę sądzę, że zwinęłabym się w drżącą, trzęsącą się, wibrującą kulę własnej pogardy i umarłabym.

105

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Kiedy sytuacja staje się trudna, tylko twardzi wciąż prą do przodu

Heather podążała za mną przez całą drogę do mojego pokoju. Ignorowałam ją. Głownie dlatego, że w tamtym momencie mój mózg nie funkcjonował prawidłowo. Angażował wszystkie swoje neurony i synapsy, aby utrzymywać mnie prosto i stabilnie. I uwolnić łzy. Chciało mi się płakać. Nie jestem pewna, czy ta paląca potrzeba szlochania, powodowana była moim stanem zdrowia, czy totalnie surrealistycznym wydarzeniem, którego niedawno byłam częścią, ale bez względu na jej przyczynę, nie zamierzałam się poddać. Do cholery, nie było żadnej mowy o tym, że się rozpłaczę. Nie tylko temu, że gdy ryczę wyglądam paskudnie - która dziewczyna tak nie ma? Poważnie? Jeśli dziewczyna nie wygląda jak kupka nieszczęścia, kiedy płacze, to tak naprawdę tego nie robi, wiecie o co mi chodzi? - ale dlatego, gdyż będzie to oznaczać, że to co się stało, pokonało mnie. Nie zamierzałam być pokonana na drugim końcu świata, przez dwóch australijskich facetów, jakichś fotografów i sensację. Sensacja. O cholera, Brendon powiedział Raph'owi, że mam... Moje kolana ugięły się pode mną. Hether złapała mnie, zanim upadłam na podłogę. - Chodź, Maci. - Mruknęła, owijając swoje ramiona wokół mojego tułowia, pomagając mi wyprostować się. - Zabierzmy cię do łóżka. Zarzuciła moją rękę wokół jej ramienia i z stęknięciem oraz chichotem, poprowadziła mnie przez resztę drogi w poprzek mojego pokoju i posadziła mnie na łóżku. Obniżyłam się do bolesnego ukłonu i przycisnęłam czoło do swoich kolan. Moje oczy piekły. Mój żołądek skręcał się. - Czy to prawda? - Heather gładziła ręką moje plecy, ugięcie się materacu powiedziało mi, że usiadła obok mnie. - Masz chorobę Parkinsona? Nie było żadnego współczucia w jej głosie. Tylko ciekawość. - Tak. - Kiwnęłam głową naprzeciw moich kolan. - Czy właśnie się o tym dowiedziałaś?

106

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Nie. Wiem o tym od ponad roku. Ręka na moich plecach pozostała. - Czy pogorsza ci się odkąd tu jesteś? Potrząsnęłam głową. Kiedyś będę musiała podnieść głowę z moich kolan, ale jeszcze nie teraz. Heather przez chwilę była cicho. - Chcesz zachować to w tajemnicy? Moje czoło uniosło się i uderzyło w kolana, kiedy skinęłam głową. - Dlaczego? W końcu podniosłam swoją głowę i spojrzałam na nią. - Bo to jest do bani. Bo ludzie traktują mnie inaczej, kiedy wiedzą. Bo czuję się... Słowo opisujące jak się czuję przez to wszystko, nie przyszło. Heather obserwowała mnie za zmarszczonym czołem i gestykulowała przede mną rękami w jakiejś śmiesznej próbie wyłapania słowa z powietrza wokół mnie. - Gorsza? - Zaproponowała. Westchnęłam i opadłam z powrotem na łóżko, wpatrując się w sufit. Gorące łzy wyciekły z kącików moich oczu i spłynęły w dół moich skroni i do uszu. Pociągnęłam nosem, który był na dobrej drodze do bycia zapchanym przez samo-wstrętne i samo-żałośliwe smarki. - Gorsza, to dobry sposób, aby mnie opisać. Zwłaszcza, jeśli dodasz do tego słowo sprawnościowo. Maci Rowling - gorsza sprawnościowo. To ja. Przez jakiś czas siedziała obok mnie w ciszy. - Czy to jedyny powód, dla którego jesteś tak bardzo zdenerwowana? Czy paparazzi sprawili ci przykrość? I czy naprawdę Biceps przywalił Raph'owi w mordę? - W szczękę. - Poprawiłam ją z mojego rozpłaszczonego miejsca na łóżku. - I sądzę... Wypuszczając nierówne westchnienie, usiadłam prosto i przeczesałam włosy swoimi rękami. - Jestem zdenerwowana, ponieważ nie chciałam, aby ludzie wiedzieli, że mam Parkinsona, a teraz to już się stało i... - I... - Heather zachęcała, kiedy nie dokończyłam zdania. - I sposób w jaki Raph na mnie patrzył, kiedy się o tym dowiedział, i słowo, jakiego użył...i Brendon, bijący go i... Heather zrobiła dokładnie to, czego się po niej nie spodziewałam. Wybuchła śmiechem. - O Boże, Maci. Bycie twoją przyjaciółką jest jak bycie w jednym wielkim amerykańskim programie telewizyjnym. Kocham to.

107

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Potarłam mój nos grzbietem swojej dłoni i posłałam jej ponure spojrzenie. - Cieszę się, że moje cierpienie cię bawi. Nie wykazując żadnej skruchy, zaśmiała się ponownie. - Maci, gdybyś czasem nie zauważyła, mam ADHD. Przez większość dni przyjmuję lekarstwa do oczu, a w dniach, w których tego nie robię, czuję się jak zwariowany koliber. Wiem, że to mnie nie zabije, ale właściwie to żadna przyjemność z tym żyć. Jednakże, nie jestem w najmniejszym stopniu tym skrępowana lub zawstydzona. Wiem, że ludzie, którzy naprawdę się dla mnie liczą, moi prawdziwi przyjaciele, będą mnie lubić i kochać mimo wszystko. Pokręciłam głową. - Wiem, co próbujesz mi powiedzieć, Heather. Naprawdę, wiem, ale Parkinson i tak mnie zabije. W końcu. - Więc masz zamiar żyć w czym? W obłudnym, nieufnym stanie oczekiwania na ten czas? Wpatrywałam się w swoje kolana z zaciśniętym gardłem. - Słuchaj, wiem, że przyjaźnimy się dopiero od dwóch tygodni - kontynuowała swoim miłym głosem. - i to nie moja sprawa, aby o tym mówić, ale i tak ci powiem, ponieważ nie jestem powściągliwa i bardzo cię lubię. Życie w kłamstwie, nawet pomijanie niektórych faktów, aby chronić siebie, jest głupie. Jeśli nie masz zamiaru być uczciwa wobec ludzi, to jak możesz od nich oczekiwać, że kiedykolwiek będą z tobą szczerzy? Wykrzywiając swoją twarz, zwinęłam dłonie w pięści. Moje ręce się trzęsły. Obie. Źle. W zasadzie, mogłam poczuć, jak wzburzenie i wstrząsy zaczynają przejmować całe moje ciało. - Mówisz jak Brendon. - Bardzo mądry człowiek. - Powiedziała Heather. - Kto by pomyślał, że ukrywa to pod tymi całymi przepysznymi mięśniami? Mówiąc o Brendon'ie, czy pocałował cię już? Nieoczekiwane pytanie wyciągnęło mnie z moich dąsów. Wypuściłam drwiące parsknięcie, patrząc na Heather z ukosa. - Dzisiaj. Szeroki uśmiech rozciągnął się na jej ustach. Wierciła się niczym szczeniak, proszący o nową zabawkę do gryzienia. - I? Czy był to tak gorący, szalony i dziki pocałunek, jak to sobie wyobrażałam? Pukanie do drzwi uratowało mnie od odpowiedzi.

108

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Zarówno Heather, jak i ja, odwróciłyśmy naszą uwagę do drzwi. Nie wiem jak żołądek Heather zachował się na widok osoby stojącej przy nich, ale mój upadł. I zawiązał się. A następnie wtargnęły do niego dzikie, rozszalałe motyle. - Więc? - Raph podniósł na nas brew z miejsca, w którym opierał się o futrynę drzwi z niejednoznacznym wyrazem twarzy. - Był? Mój oddech ugrzązł w gardle, prawdopodobnie dlatego, że moje serce robiło wszystko co mogło, aby przedostać się do niego. - Co był? Szczęka Raph'a zacisnęła się. - Czy pocałunek Osmond'a był gorący, szalony i...i jakikolwiek inny przymiotnik użyty przez Heather? Przy moim boku, Heather ujęła mnie za dłoń. - Jak mógłby nie być? - Skwitowała. Nie poprawiłam jej. Nie dlatego, że chciałam, aby Raph myślał inaczej. Byłam po prostu cholernie oniemiała. I zawstydzona. I zła. Ciemne oczy Raph'a wpatrywały się we mnie. - Jak mógłby nie być... - Powtórzył tonem głosu tak samo nieczytelnym, jak jego mina. Przebiegłam wzrokiem po tej przystojnej twarzy, szukając odpowiedzi na pytanie, o czym teraz myśli. Zamiast tego znalazłam rozcięcie na wardze powstałe w wyniku ciosu Brendon'a. Z jakiegoś powodu, na ten widok w moim gardle utworzyła się gula. Ponownie napotkałam jego wzrok. Odrętwiałe rozczarowanie przeszło przeze mnie. Od naszego pierwszego spotkania w męskiej toalecie na lotnisku, Raph patrzył na mnie wieloma różnymi sposobami z rozbawieniem, radością, pożądaniem i zakłopotaniem - ale nigdy nie spoglądał na mnie ze współczuciem. Aż do tego cudownego, pojebanego dnia. Odwróciłam głowę, nie chcąc tego widzieć. - Czy to zamieszanie na zewnątrz uspokoiło się już? - Heather zapytała z ciepłymi palcami owiniętymi wokół moich. Była kotwicą, której potrzebowałam. Czy miała rację? Czy okłamywałam samą siebie o moim stanie? A może postępowałam właściwie? Bezpiecznie?

109

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Nie wiem. - Odpowiedział Raph. Jak zawsze, ciemna barwa jego głosu z wyraźnym australijskim akcentem sprawiła, że miejsce pomiędzy moimi nogami zapulsowało. Cholera. - Zostawiłem Osmond'a i Horn'a dyskutujących o sytuacji, a paparazzi ulotnili się na dźwięk policyjnej syreny. - Ktoś zadzwonił po gliny? - Zaskoczenie wypełniło głos Heather. Zaryzykowałam i rzuciłam okiem na Raph'a. Obserwował mnie, jego mina i wzrok były nadal nie do odczytania. Przy najmniej nie było już tam współczucia, prawda? - Nie mam pojęcia. - Czy z Brendon'em wszystko dobrze? - Zapytałam. Szczęka Raph'a zacisnęła się. - Jeśli pytasz, czy Horn rozerwał go na strzępy, odpowiedź brzmi nie. Ciągle jest w jednym kawałku. - Wyrwało mu się kpiące parsknięcie. - W zasadzie, uważam, że to on mógł połamać Horn'a. Zgaduję, że Osmond nie jest przecież tylko atrakcyjnym mięśniakiem. Heather wypuściła swoje własne lekkie prychnięcie. - Brzmisz na urażonego, Raph. I zazdrosnego. Ciepło zalało moje policzki, ale pomimo wijącego się niepokoju, próbującego mną zawładnąć, nie spuszczałam oczu z Raph'a. Musiałam zobaczyć jego reakcję na jej docinek. Mięsień w jego szczęce ponownie się zacisnął. Jego jabłko Adama przesuwało się w górę i w dół gardła. Jego klatka piersiowa wzniosła się i opadła, kiedy wziął powolny oddech. A potem, utrzymując swój wzrok na mnie, odepchnął się od framugi drzwi i wszedł do mojego pokoju. - Możesz zostawić mnie na chwilę z Amerykańską dziewczyną, Heather? - Zapytał, kiedy przeszedł do miejsca, w którym obie siedziałyśmy na łóżku. Moje serce znowu zabiło mi w gardle. Ręka Heather ścisnęła mocniej moją. - Chcesz, żebym została? - Spytała delikatnym głosem. Zrozumienie zajaśniało w jej oczach. Chwytając zębami moją dolną wargę, potrząsnęłam głową. - Jest...Jest w porządku. Przez ułamek sekundy przyglądała się mi ze zwężonymi oczami, a potem westchnęła krótko. - Gdybyś tylko naprawdę w to wierzyła, Maci. - Wyszeptała. Zanim mogłam odpowiedzieć, stanęła na równe nogi i wyszła. Tak po prostu. Zamykając za sobą drzwi. Zostawiając mnie samą z Raph'em w moim pokoju.

110

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Zerknęłam na niego. Przesunęłam się na łóżku. Pocierając swoimi dłońmi o moje uda. Opuszczając swój wzrok na nogi, na których wolałabym nie mieć spodenek. Brzeg mojego łóżka ugiął się, kiedy Raph usiadł obok mnie. Mój brzuch - i inne obszary ciała - zacisnęły się na jego bliskość. Nie poruszyłam się. Nie podniosłam wzroku z moich liliowo-białych ud. Mój puls uderzył w moich uszach. - Chora nie było mądrym doborem słów, prawda? Jego niski głos pieścił moje zdrowe zmysły. Tak samo jak jego oświadczenie. Potrząsnęłam głową, utrzymując swój wzrok zablokowany na moich udach. Nerwy zjadały moje wnętrzności, jak stado wygłodniałych psów. - Nie. Na chwile rozciągnęła się pomiędzy nami cisza, ciężka i napięta. - Przepraszam. - Raph w końcu powiedział. - Przepraszam za wszystko. Od kiedy cię opuściliśmy, umierałem z niepokoju. Nie miałem twojego numeru telefonu i nie mogłem znaleźć Heather. A kiedy dowiedziałem się od niej, że byłaś w szpitalu, przestraszyłem się i obdzwoniłem każdy a jeden w Sydney, i kiedy w końcu znalazłem ten, w którym byłaś, poinformowali mnie, że już wyszłaś, a oni nie wiedzieli dokąd. I to przestraszyło mnie jeszcze bardziej. Gapiłam się na moje uda. W środku byłam emocjonalnym bałaganem. - A potem zobaczyłem ciebie z Osmond'em i stałem się zazdrosny. Zachowałem się jak kompletny kretyn, kiedy to, co powinienem był robić przez cały ten czas, to dbanie o ciebie. Spójrz tylko, Maci, jesteś ranna. - Delikatnie dotknął mojego czoła, śledząc czubkami palców otarty siniak nad moim okiem. - Jesteś ranna i to jest moja wina. Nigdy nie będziesz w stanie mi wybaczyć, prawda? Nie odpowiedziałam. Nie mogłabym. Nerwowe oczekiwanie ogarnęło mnie na dotyk jego palców na moim czole, na sposób w jaki powiedział, że był zazdrosny...te rzeczy i więcej ukradły mi zdolność mówienia. Wypuścił nierówne westchnienie w odpowiedzi na moje milczenie. - Czuję się jak gówno i chcę tylko...tylko...byłem po prostu...cała ta sytuacja...Kurwa, czemu jestem przy tobie taki zmieszany? - Ostatnią część wymamrotał z wyraźną frustracją w pytaniu. Podniosłam głowę, by spojrzeć na niego. - Nie wiem. Może z tego samego powodu, dla którego bawisz się ze mną w ciepło-zimno.

111

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Westchnął, przeciągnął dłonią po swoich włosach i popatrzył na mnie. Mogłam zobaczyć udręczone zmieszanie w jego oczach, jak ciemne burzowe chmury na odległym horyzoncie. Dobrze. Cieszyłam się, że nie tylko ja czułam się tak okropnie. - Nie jestem dobry w obdarzaniu ludzi zaufaniem. - Wyznał - Lub w jego zdobywaniu. Lub w byciu otwartym na ludzi. - Wow. - Osadziłam na nim swój spokojny wzrok. - Nie żartuj. Skrzywił się, bezwątpienia na mój sarkazm. - To nie jest wymówka i nie mam żadnej spieprzonej historii o rodzinnej tragedii, aby to usprawiedliwić. Mama i tata są nadal razem, nadal funkcjonują jako świetni rodzice i nie sądzę, abym kiedykolwiek widział jak się kłócą. - Więc w takim razie jaka jest twoja wymówka? - Zapytałam. W środku, wciąż byłam nerwowa i wzburzona. Myślę, że dlatego, bo nie chciałam, aby Raph dał mi powód na nie bycie złą na niego. Gdybym była na niego zła, nie musiałabym się pogodzić z konsekwencją nie bycia złą na niego. Boże, czy to w ogóle ma jakiś sens? Przy moim boku, Raph znowu westchnął. - My Jones'owie nie wiążemy się emocjonalnie i nie dzielimy się uczuciami. Jesteśmy wychowani do bycia samowystarczalnymi i samodzielnymi. Myślę, że potrzeba związania się z kimkolwiek została przez nas zagłodzona. Cztery osoby żyjące pod jednym dachem. To byliśmy my. A ponieważ jesteśmy piątym pokoleniem hodowców bydła mieszkających na ogromnej posiadłości w kraju, ten jeden dach był dosyć pokaźny. A granice naszej ziemi są ogromne. Tata spędzał dzień kontrolując stado w jednym padoku lub innym. Mama pracowała w domu w swoim gabinecie za zamkniętymi drzwiami. A moja siostra i ja przebywaliśmy w szkole, a następnie kiedy wracaliśmy do domu, pracowaliśmy bez względu na to, jaką robotę trzeba było akurat wykonać, zazwyczaj na grzbiecie konia lub za domem w padoku, w którym nie było taty. Co oznaczało, że jeśli w danym okresie nie musiałeś współpracować z członkiem rodziny, po prostu tego nie robiłeś. Więc chociaż nigdy nie widziałem jak się kłócą, nigdy też nie widziałem jak okazują sobie uczucia. Obserwowałam go, opis jego zdystansowanego życia rodzinnego wysłał mi zawiły strumień sympatii. Cholera. Jak wyglądał rodzaj takiego wychowania? Przebywanie na drugim końcu świata z dala od mamy, podczas mojego pobytu w Australii, było najdłuższym czasem jaki spędziłam bez codziennej rozmowy z nią. A kiedy mój tata został zabity przez pijanego kierowcę...Ludzie, to rozbiło mnie na kawałki. Nadal to robi. Zimny dreszcz przebiegł mi po plecach. Przełknęłam ślinę, rzucając Raph'owi smutny grymas.

112

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- To brzmi samotnie. Wzruszył ramionami. - Jest tym, czym jest. Sprawy się pogorszyły, kiedy moja siostra spotkała Franz'a. - Franz jest księciem? Skinął głową. - Nasze życie zamieniło się w akwarium. Wszystko co robimy, zrobiliśmy lub zamierzamy zrobić stało się pożywką dla mediów i magazynów plotkarskich, i wszystkie moje mury - te zakorzenione we mnie dzięki mojemu wychowaniu - podniosły się. Nie pomagało, gdy byłe dziewczyny pojawiały się i sprzedawały pierdoły - przepraszam, mam na myśli kłamstwa o mnie. A potem rodzina królewska odkryła, że ktoś mnie prześladuje, wyznaczyła Horn'a na mojego ochroniarza i... - Wzruszył ramionami jeszcze raz I zmieniłem się w większego dupka niż normalnie jestem. Zamilkł, odchrząknął i skierował swoją uwagę na jego ręce, które luźno zwisały mu między nogami, zanim podniósł głowę, aby obdarzyć mnie niewielkim uśmiechem. - Ale kiedy jestem z tobą...te ściany...Nie chcę, by tam były. Patrzyłam na niego. Każda komórka mojego ciała mrowiła. Cokolwiek mój umysł chciał powiedzieć, nie potrafił odnaleźć słowa. Chciałam wściec się na niego za to, że powiedział coś tak wspaniałego. Wszystko, co mogłam zrobić to gapić się. Odwzajemniał moje spojrzenie, marszcząc czoło. - Czy mogę zadać ci pytanie, Amerykańska dziewczyno? Skinęłam głową ze ściśniętym gardłem. - Czy jesteś... Ktoś zapukał do moich drzwi, przerywając mu. Odwrócił się do nich i pochmurniejąc, wymamrotał: - Jezu. - Cześć, Plenty. - Spokojny głos Brendon'a wypełnił ciche pomieszczenie i wypuszczając sapnięcie, wykręciłam się na łóżku, aby zobaczyć jak otwiera drzwi szerzej i przechodzi przez nie. Wszedł do pokoju, posyłając Raph'owi spojrzenie z ukosa, kiedy podchodził do miejsca, w którym siedziałam. Nie patrząc już wcale na Raph'a, przykucnął przede mną, osadzając ręce na moich kolanach. - Wszystko w porządku? Studiowałam go. Poczułam jak moje brwi ściągają się. Otworzyłam swoje usta, ale żaden dźwięk nie wydobył się z nich. Jeden atak poczucia winy właśnie się zbliżał. Uśmiechnął się.

113

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Mam rozumieć, że tak? - Zostawiłeś mojego ochroniarza w jednym kawałku, Osmond? Wzdrygnęłam się na pytanie Raph'a. W jego głosie nie było złości, ani gniewu. W zasadzie, brzmiał na rozbawionego. I bądź tutaj mądry. Brendon przesunął swój wzrok na Raph'a i pomachał ręką w geście mówiącym mniej-więcej. - Jego czaszka jest twardsza od twojej. A jego sierpowe są przeciętne. Na to stwierdzenie, zauważyłam wściekle czerwony ślad na prawym policzku Brendon'a, tuż pod jego okiem. Zagwizdałam. Wyglądało to boleśnie. Raph chrząknął. - Cieszę się, że przynajmniej jeden wylądował na ciebie. Myślę, że byłeś cholernie blisko złamania mojej szczęki. Muszę odwieść go od pomysłu postawienia ci zarzutu za napaść publiczną, tak przy okazji. Wisisz mi jeden. Kręciło mi się w głowie. Ci faceci rozmawiali o ich walce i wynikającej z niej interwencji Pana Horn'a w tak beztroski sposób. Brendon uśmiechnął się ze swoje klęczącej pozycji przy moich stopach. - Dzięki. Myślę, że prawie złamałem swoją pięść, kiedy ci przywaliłem. Nie mogłam dłużej tego znieść. To wszystko było zbyt...zbyt...nienormalne. - Czekaj, czekaj, czekaj, czekaj. - Uniosłam swoje ręce, wędrując wzrokiem tam i z powrotem pomiędzy nimi. - Przepraszam, ale jakim cudem możecie rozmawiać ze sobą w taki sposób? Po tym jak Brendon... Brendon umieścił swoje ręce ponownie na moich kolanach ze spokojnym śmiechem. - Chciałabyś, abym dokończył to, co zacząłem, Plenty? Zrobię to dla ciebie. - Spróbuj, Osmond. - Raph warknął przy moim boku. W jego głosie dało się słyszeć rozbawienie, ale także groźbę. Zmrużyłam oczy, przyglądając się im obu. Moja klatka piersiowa zacisnęła się. Mogli sprawiać wrażenie zrelaksowanych, ale to były tylko pozory. Robili to bez wątpienia dla mojego dobra. Biorąc oddech, pokręciłam głową i wstałam. Ręce Brendon'a zsunęły się z moich kolanach, gdy tylko to uczyniłam. Wyprostował się, górując nade mną. To samo zrobił Raph. I również on przewyższał mnie. Niska i drżąca, to ja. I tkwiąca pomiędzy dwoma facetami, którzy wydawali się bardzo gotowi i chętni, by wykończyć siebie nawzajem. Nade mną. Dziwne. I niepokojące, muszę przyznać. I...okej, nieco dobre dla mojego ego.

114

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Spojrzałam na nich z subtelnym drżeniem, zakorzenionym głęboko w moim ciele. - Myślę, że powinniście zostawić mnie teraz samą. To nie tak, że nie cieszy mnie emanujący z was testosteron, ale muszę pobyć sama przez jakiś czas. - Wygięłam brew na Brendon'a, zanim przeniosłam swój wzrok bezpośrednio na Raph'a. - Choroba Parkinsona i wszystko. Szczęka Raph'a zacisnęła się. Jego nozdrza rozszerzyły się. Otworzył swoje usta ze sztywnymi ramionami i wzrokiem zablokowanym na mojej twarzy. - Okej, Plenty. - Brendon powiedział z ciepłym spokojem. - Jones i ja zabierzemy się stąd. - Przybliżył się do mnie i umieścił pocałunek na szczycie mojej głowy. Moje serce zabiło mocniej. Nie dlatego, że mnie całował - ustaliliśmy już, iż cała ta Brendon-Maci sprawa, nie była sprawą - ale ponieważ robił to przed Raph'em. Szydził z niego? Usłyszałam jak Raph zasysa oddech. - Chodź, Jones. - Brendon klepnął go w ramię. - Dajmy dziewczynie to, czego chce. Przez sekundę pomyślałam, że Raph zacznie się z nim kłócić. Boże, jakbym postąpiła, gdyby tak zrobił? Zawołała pomoc? Wyniosłabym się, gdyby zamachnął się pięścią na Brendon'a? Brendon zdradził przecież mój sekret. Prawdę mówiąc, część mnie chciała ukarać Brendon'a, chociaż wiedziałam, że zrobił to z troski. Ale wtedy, posyłając spokojne spojrzenie w kierunku Brendon'a i intensywnie patrząc na mnie, Raph skinął swoją głową, odwrócił się i wyszedł z mojego pokoju. Brendon obserwował z zaskoczeniem jak odchodzi, zanim obrócił się do mnie. - Jak się czujesz, Maci? - Zapytał. Moje usta wykrzywiły się w niewielkim grymasie. - A jak myślisz? Pochylił głowę i podrapał się po karku. - Jesteś wściekła, bo powiedziałem mu o twoim stanie zdrowia. - Powiedziałeś wszystkim. Wykrzyczałeś to. - Byłem zły. - Zauważyłam. Wypuścił łagodny śmiech, podnosząc swój wzrok z powrotem na mnie. - Jesteś pewna, że nie chcesz, abym cię znowu pocałował? Tylko, aby upewnić się, że nie ma... Wywróciłam oczami i pchnęłam go w klatkę piersiową. Wiedziałam, że jedynym powodem, dla którego cofnął się o krok, było rozśmieszenie mnie.

115

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Wynoś się stąd, Osmond. - Zażądałam - Muszę pogrymasić na chwilę i nadal jestem na ciebie zła. Zaśmiał się sekundę przed tym, jak usidlił mój nadgarstek w luźnym uścisku, przyciągnął mnie do siebie i umieścił kolejny pocałunek na mojej głowie. Wydawało się, że naprawdę przenieśliśmy się na tę całą bratersko-siostrzaną relację. - Zadzwoń, jeśli będziesz mnie potrzebować. Przyślę tu z powrotem Heather. Nie kłóć się. Po prostu się z tym pogódź. I z tymi słowami, obrócił się na pięcie i wyszedł z pokoju. Tupocząc mniej niż Raph, muszę przyznać. Heather wbiegła przez drzwi kilka chwil później. Opadając na brzeg łóżka obok mnie, uśmiechnęła się. - Wow. To było spięcie. Zmarszczyłam brwi. - Co? - Raph i Biceps na zewnątrz. Mój oddech ugrzązł w gardle. - Na korytarzu? Skinęła głową. - Raph czekał, aż Biceps wyjdzie. Następnie oboje zgromili się wzrokiem jak jacyś jaskiniowcy, zanim Biceps powiedział Raph'owi, że nie jest dla ciebie wystarczająco dobry, a Raph odrzekł Bicepsowi, aby wsadził sobie swoją opinię w tyłek. Oh, tak przy okazji, Macca twierdzi, że w czasie walki Biceps złamał nos ochroniarzowi Raph'a. Zamrugałam. Heather uśmiechnęła się znowu. - Więc, dwóch chłopaków walczących o ciebie. Jakie to uczucie? Oh, i ciągle musisz mi powiedzieć, jak to jest być całowaną przez Bicepsa. - Powiedziała z błyskiem w oczach. I czy masz zamiar to powtórzyć? Kto lepiej całuje? Kogo masz zamiar wybrać? Uśmiechając się do mnie, po raz kolejny wierciła się na krawędzi łóżka niczym podekscytowany szczeniak. - Oh, myślisz, że zgodzą się na trójkącik? O człowieku, wyobraź sobie ich obu kochających się z... Zakryłam swoją ręką jej usta. - Stop! Zachichotała pod moją dłonią.

116

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Wywracając swoimi oczami z uśmiechem grającym na moich ustach, opuściłam swoją rękę. - Nie mogę w to uwierzyć. Zaśmiała się. - Hej, przyznaj, że też o tym myślałaś. Wybuchłam śmiechem. Przepłynęło przeze mnie ciepłe szczęście i, nie boję się przyznać, trochę nieprzyzwoitego podniecenia. Pozwoliłam sobie na chwilę wyobrazić, jak by to było, gdyby w tym samym czasie, zarówno Brendon jak i Raph robili bezwstydne rzeczy z moim ciałem, zanim z rozśmieszonym parsknięciem, przycisnęłam swoją rękę do śmiejącej się twarzy Heather i odepchnęłam ją. - Jesteś rozpustnicą. - Skarciłam ją z uśmiechem, patrząc jak z powrotem opada na moje łóżko. Resztę popołudnia spędziłyśmy leżąc w moim pokoju, rozmawiając i relaksując się. Zrobiłyśmy nawet takie banalne rzeczy jak zaplatanie sobie nawzajem warkoczy, malowanie naszych paznokci - Heather posiada ogromny zbiór lakierów do paznokci, wliczając w to świecący w ciemności żółty - i dyskutowałyśmy o gwiazdach, w których się zadurzyłyśmy. Kiedy Heather przeszła do szczegółowego opowiadania o tym, co zrobiłaby Robertowi Pattinson'owi, zakryłam swoją twarz rękami, błagając, aby przestała, śmiejąc się tak bardzo, że wypowiedziane słowa nie miały sensu. Ani razu nie wspomniała o moim Parkinsonie. Kiedy wstałam, aby zażyć swoje leki, zaraz przed tym, jak zamówiona przez nas obiadowa pizza, została dostarczona, nie spytała mnie o nie, jak robi to większość ludzi, kiedy obserwuje mnie, połykającą kolekcję malutkich tabletek zgromadzoną w mojej ręce. Nawet nie starała się mi pomóc, kiedy usiłowałam otworzyć jedną z buteleczek. Wiem, że to zauważyła. Trochę trudno jest tego nie zrobić, głównie dlatego, że wszystko co można wtedy usłyszeć to mnie mruczącą przekleństwo za przekleństwem i grzechocącą pigułkami wewnątrz plastiku. To wtedy zrozumiałam, jak bardzo ją lubiłam. Naprawdę ją lubiłam. W tym krótkim czasie, w którym znałam Heather, stała się ona jedną z najlepszych przyjaciółek jakie kiedykolwiek miałam. Kiedykolwiek. To znaczy, posiadałam przyjaciół w Plenty - dobrych przyjaciół - ale moja najlepsza przyjaciółka przeniosła się do Nowego Jorku, kiedy została przyjęta do NYADA. 17 A kiedy zdiagnozowano u mnie Parkinsona...Cóż, wycofałam się z większości form życia

17

NYADA - New York Academy of the Dramatic Arts (ang.) - Akademia Teatralna w Nowym Jorku.

117

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

towarzyskiego i skoncentrowałam się na studiach. To wycofanie najprawdopodobniej miało dość duży udział w zdobyciu przeze mnie stypendium, dzięki któremu jestem tu teraz, gdyby się nad tym zastanowić, jest to ironia losu. Oddaliłam się od swoich przyjaciół ze względu na mój stan i skończyłam w Australii, gdzie zdobyłam jedną z najlepszych przyjaciółek w moim życiu. Nieprawdopodobne, huh? Siadając z powrotem na łóżku obok niej, słuchałam opisu jej ostatniej randki maratonu horrorów klasy B, a następnie nagiej kąpieli na plaży Bondi - nie mogłam nic poradzić na to, że się uśmiechałam i wysyłałam słowa podziękowania do jakiejkolwiek siły wyższej, która postawiła Heather w moim życiu. Los obdarzył mnie dosyć nędzną ręką, ale ta pełna życia Australijka mówiąca z prędkością jednej mili na minutę, sprawiała, że łatwiej sobie z tym radziłam. Będzie mi jej brakować, kiedy stąd wyjadę. Cholera, czy będę za nią tęsknić? Brendon dzwonił trzy razy, aby upewnić się, że wszystko ze mną dobrze. Za każdym razem wahałam się pomiędzy byciem złą na niego za jego troskę, a byciem dotkniętą tym. Część mnie nadal chciała jak diabli, aby nasz pocałunek był wybuchowy, taki, podczas którego mogłabym się roztopić i podniecić. To prawda, nie byłam dostępna dla chłopaków, ale nadal jestem człowiekiem i mam swoje potrzeby, i pomimo faktu, że czasem moje ręce trzęsą się dzięki mocy wibratora zasilanego bateriami, one - i wibrator - nie zastępowały orgazmu, do jakiego mogłoby mnie doprowadzić inne ciało. Czy to za wiele informacji? Inna moja część przyznała, że to nie Brendon sprawiał, iż byłam świadoma tych potrzeb. Trzecia część mnie chciała z kolei, aby te cholerne potrzeby po prostu się odpieprzyły. Ha ha. Odpieprzyły. Łapiecie? Tak czy inaczej, w pewnym momencie, po tym jak zjadłyśmy pizzę, musiałam zasnąć. Nie jestem tym zaskoczona. Miałam ciężki dzień, na który składał się przedśniadaniowy trening, szkicowanie nagich mężczyzn podczas śniadania z Raph'em, zabawa i gry z paparazzi, nieplanowany wstrząs mózgu, wycieczka na szpitalny oddział ratunkowy oraz kończące go wydarzenie na trawniku przed Mackellar House. Jednakże to, co mnie zdziwiło, kiedy się obudziłam, to osoba w moim pokoju. Nie była to Heather. Tępy, niewyraźny ból zapulsował w mojej głowie, gdy otworzyłam moje suche, drapiące oczy, niewiadomo ile godzin później. O tym, że był to dzień, powiedziało mi światło słoneczne wpadające przez moje jedyne okno w pokoju, tak samo jak dźwięki moich

118

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

współlokatorów Mackellar House poruszających się po drugiej stronie moich drzwi, do których już zdążyłam się przyzwyczaić. Mrużąc oczy na jasne światło, podniosłam się do pozycji siedzącej i zamarłam, kiedy mój rozmyty snem wzrok padł na osobę siedzącą na moim niewygodnym krześle od biurka, obok mojego łóżka. Moje serce uderzyło w moim gardle, niczym linia obrony na rozgrywającego. - Wiedziałaś, że mówisz przez sen? - Raph zapytał, układając usta w to, co jak zakładałam było rozbawieniem. Patrzyłam się na niego. - Co...dla-dlaczego...jak długo...? O Boże, i mówić tu o byciu zrozumiałym. Uniósł swoją brew. - Jak długo tu jestem? Od jedenastej. - Rano? Która jest godzina? - Przebiegłam wzrokiem po moim pokoju, na tyle oszołomiona jego obecnością, by mój mózg zaczął się zastanawiać, czy funkcjonuje prawidłowo. Cóż, tak prawidłowo, jak tylko mógł działać. Czy było już po porze obiadowej? - Od jedenastej wieczór. Jego odpowiedź uderzyła mnie w piersi. Z otwartymi ustami, odwróciłam się z powrotem do niego. - Byłeś tu przez całą noc? - Spojrzałam na niego krzywo. - To trochę Zmierzch-owo z twojej strony, prawda? - Co? - Zmarszczył brwi. Podniosłam rękę i machnęłam nią w żałosnej próbie zlekceważenia mojego sarkazmu. - Zapomnij o tym. Dlaczego jesteś w moim pokoju? Przyglądał się mi. - Przekupiłem Heather. - Co? - Przekupiłem Heather. Dowiedziałem się od niej, że Osmond miał zamiar zostać z tobą na noc i przekupiłem ją, by mu powiedziała, że ona go zastąpi. A potem przekupiłem ją, abym to ja mógł być z tobą, zamiast niej. Nie sądziłam, że mogłabym wytrzeszczyć oczy jeszcze bardziej, ale najwyraźniej mogłam. - Ty co? - Czy naprawdę chcesz, abym to wszystko powtórzył?

119

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Obdarzyłam go zakłopotanym spojrzeniem. - Dlaczego? - Dlaczego ją przekupiłem? Skinęłam głową z pulsem walącym w moich uszach. Z napięcia mój żołądek zawiązał się w supeł. Nawet w moim zdumionym stanie, mogłam zauważyć to, jak bardzo był seksowny, z jego potarganymi włosami - włosami, które wyglądały, jakby przez całą noc były mierzwione przez zmartwione ręce - mięśniami, nogami ubranymi w jeansy, wyciągniętymi przed siebie w zrelaksowany sposób i szerokimi, szerokimi ramionami. Tak między nami, nigdy nie obudziłam się z mężczyzną niebędącym moim tatą w tym samym pokoju co ja. Fakt, że moim pierwszym facetem był Raphael Jones sprawiał, że cała ta sytuacja była bardziej...onieśmielająca. Jego ciemne oczy patrzyły na mnie ze stałym spokojem. - Martwiłem się. Nie wiem, co chciałabym od niego usłyszeć, ale martwiłem się na pewno tym nie było. Rozczarowanie wystrzeliło we mnie, gorące i gorzkie. A następnie dobrze mi znana skaza pogardy do samej siebie. - Martwiłeś się. - Powtórzyłam. - Oczywiście. Ponieważ mam... Poruszył się, zanim mogłam skończyć. Niczym seksowna plama z potarganymi włosami. Odepchnął się od krzesła do krawędzi mojego łóżka, obejmując rękami moją twarz w silnym, ale delikatnym nacisku, miażdżąc moje usta swoimi. Okej, wybaczcie mi teraz na chwilę, ale mam zamiar iść w ślady Heather i złożyć szczegółowy raport. Na prawdę szczegółowy raport. To był najbardziej podniecający, pieprzony pocałunek, jaki kiedykolwiek miałam. Bądźmy poważni, pocałunki Raph'a już i tak wychodziły poza skalę gorąca. Jego usta zniewoliły mnie. Nie było innego sposobu, by to opisać. One żywiły się moimi. Wsunął swój język do moich ust - już otwartych i chętnych, pomimo mojego zaskoczenia - i spotkał się z moim. Jęknął, przesuwając swoje ręce z mojej twarzy, do plątaniny włosów. Ja również jęknęłam, nie z powodu bólu - pamiętajcie, przywaliłam głową w latarnię uliczną zaledwie dzień temu - ale ponieważ każda komórka i zakończenie nerwów w moim ciele płonęło z pożądania, pragnienia i potrzeby. Potrzeba. Potrzebowałam tego, by mnie pocałował. Potrzebowałam bardziej niż lekarstw, utrzymujących mnie w stabilnym stanie, bardziej niż powietrza do życia.

120

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Skubnął moją dolną wargę, delikatnie zassał i skubnął ponownie. Trącił językiem moje zęby, zagłębił się w moje usta i jeszcze raz powrócił do moich zębów. Za każdym razem, gdy nasze języki się stykały, jęczał z surowym dźwiękiem całkowitej potrzeby i poddania. Za każdym razem, kiedy to robił, gorące miejsce pomiędzy moimi nogami stawało się gorętsze, wilgotniejsze. Przepełnione naglącym, niecierpliwym głodem. Zaznajamiałam się z jego pasją, niezdolna do postąpienia inaczej. Byłam rozpalana jego pocałunkiem. Tonęłam w roztaczającej się przeze mnie gorącej przyjemności. Mogłabym siedzieć tam i konać przez resztę wieczności od samej siły pocałunku Raph'a. Pozostawiał on daleko w tyle te, które dzieliliśmy w toalecie. To było niesamowite. Wspaniałe. Nieokiełznane. A następnie, napierając kolanem na łóżko pomiędzy moimi nogami i nie przerywając pocałunku, przycisnął mnie do materacu. Ja. Pierdolę. Strumienie mocnego ciepła i palącej przyjemności rozeszły się przeze mnie. Jęknęłam w jego usta, gładząc swoimi dłońmi jego klatkę piersiową i drapiąc paznokciami jego barki. Nakrył moje ciało swoim, opierając swój ciężar na łokciu, nawet kiedy jego kroczę zrównało się z moją płcią. Był długi i sztywny i tak cholernie tam, właśnie tam, jego uwięziona w jeansach erekcja ułożyła się na mojej cipce. Zaskomlałam ponownie, kołysząc biodrami, kiedy wplątałam swoje dłonie w jego włosy z tyłu głowy. Jęknął, napierając swoim wybrzuszeniem mocniej na zaokrąglenie mojej płci. Moja głowa odpłynęła, i to nie miało nic wspólnego z chorobą Parkinsona lub moją kontuzją, a było jedynie związane z roztapiającym pożądaniem przepływającym przeze mnie. Przeciągnęłam swoje ręce w dół jego pleców, drażniąc jego język moim własnym, kiedy potarłam swoją cipką o jego wzwód. - Kurwa, Maci. - Wychrypiał nad moimi ustami - Chciałem to zrobić... Nie dokończył. Zamiast tego kontynuował, całując mnie tak, jakby nie mógł znieść, że nasze usta i języki rozdzieliły się na tyle długo, by utworzyć słowa. Rozumiałam go. Ja również nie miałam dość całowania go. Każde zakończenie nerwów w moim ciele skwierczało z narastającym ciepłem. Mój nadrzędny rdzeń, centrum tego, co czyniło ze mnie kobietę, pulsował, bolał i pragnął go. Jego całego. Gniotąc w swoich dłoniach jego koszulę z dołu jego pleców, szarpnęłam za materiał i wyciągnęłam go spod paska. Chciałam poczuć jego skórę pod moimi dłońmi. Nie, musiałam to poczuć. Potrzebowałam więcej styczności ciała z ciałem.

121

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Zajęczał w moje usta, kiedy moje palce dotknęły jego skóry. Przycisnął swojego fiuta mocniej do mojej płci, nasze ubrania oddzielały nas z irytującą odpornością. Przejechałam swoimi paznokciami po jego plecach, aż do linii kręgosłupa. Ponownie zakołysał swoimi biodrami, pochłaniając moje usta, gdy to zrobił. Nacisk jego twardej długości na mojej cipce i jego dzikiego języka splatającego się z moim, wysłał ciekłe ciepło do mojego rdzenia i przerwałam pocałunek, odchylając głowę na bok, desperacko potrzebując powietrza. To było tak dobre. Tak cholernie dobre. Nigdy nie byłam całowana w taki sposób. Skorzystał z tej chwili, by wypalić swoimi ustami linię w dół mojego gardła, w górę do mojego ucha i z powrotem w dół do mojego obojczyka. Wiłam się pod nim zjadana przez uczucie zbyt doskonałe i niesamowite, by temu zaprzeczać. Kontynuował zwiedzanie mojego gardła swoimi ustami i zębami, lekko gryząc i ssąc moje ciało, pozbawiając mnie tchu. Przewróciłam głowę i owinęłam nogę wokół jego biodra. Chciałam go mieć w środku. Nie musiałam temu zaprzeczać. Uniósł się nade mną, odsuwając górną część swojego ciała od mojej. Zajęczałam w proteście, drapiąc jego plecy. Warknął niskim i cudownie dominującym dźwiękiem i przeniósł swoją rękę na górny guzik mojej bluzki. O kurde. Moją płeć zalało ciepło. Moje serce uderzyło szybko w moim gardle. Mój oddech ugrzązł w nim. Odpiął pierwszy guzik, kosztując językiem skórę, którą właśnie odsłonił. Zasapałam i zacieśniłam swoją nogę wokół jego biodra. - Tak. - Jęknęłam, niepewna czy czeka na pozwolenie, by pójść dalej. Raph uwolnił następny guzik i polizał ciało pomiędzy moimi piersiami. Zadrżałam. - O Boże, Raph. - Wychrypiałam, patrząc ślepo w sufit mojego pokoju, wbijając swoje paznokcie w jego okryte koszulą plecy. Poruszył się trochę pomiędzy moimi udami i z ustami wytyczającymi podróż do mojego podbródka, odpiął kolejny guzik, ten który pozwoliłby na odsłonięcie moich zakrytych biustonoszem piersi. Przez moje ciało przebiegł dreszcz. Silny i prymitywny. Wszelkie myśli o moim stanie zdrowia i mojej przyszłości, roztrzaskały się w tym momencie. Byłam istotą stworzoną dla przyjemności, jaką Raph obudził we mnie, to wszystko. Byłam jego istotą.

122

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Wygięłam swój kręgosłup w łuk, oferując mu to, co odsłonił. Przyjął moją ofertę swoimi ustami, chwytając mój twardy sutek przez koronki biustonosza. - O Boże. - Powtórzyłam, chociaż znacznie mniej chrypiąco i głośniej. - Boże, czuję się... Zassał mocniej, wciągając otoczkę mojego sutka głębiej do swoich ust, zataczając językiem po jego końcu. Podrapałam jego plecy, z zamkniętymi oczami, głową wirującą z intensywnymi kolorami i ciałem drżącym z tak silnej potrzeby. Twardy drąg jego podniecenia wciśnięty do mojej płci tylko zwiększał moją odpowiedź na jego fascynację moimi piersiami. Czy była możliwość, abym miała orgazm bez właściwie niczego w moim wnętrzu? Była? Bo jestem pewna jak cholera, że czułam się, jakbym miała jeden. - Raph. - Jego imię wypadło z moich ust z duszącym jękiem. - Raph, ch-chcę ciebie... oh Boże, proszę...tak... Mówiłam bez sensu, a jednak Raph wiedział czego chcę. Przeciągnął swoje usta nad ciałem pomiędzy moimi piersiami, chwycił nimi moją inną brodawkę i zassał wystarczająco mocno, by zabolało. Krzyknęłam pod wpływem niesamowitej mieszaniny bólu i przyjemności. Objął swoją dłonią pierś, którą właśnie pochłaniał, ugniatając ją wraz ze zwiększającą się prędkością ssania mojego sutka. Jęknęłam, wygięłam swoje plecy w łuk i wiłam się pod nim, podciągając jego koszulę wyżej jego torsu. Podniósł głowę z nad mojej piersi i rozerwał resztę mojej bluzki. Wypuściłam zszokowany krzyk. A następnie drżący jęk, kiedy przeniósł swoje palce do zapięcia stanika pomiędzy moimi piersiami. Patrzyłam na niego, wiedząc co zamierza dalej uczynić. Zrobił to. Z falującymi nozdrzami i wzrokiem utkwionym w moim, odpiął małe zapięcie i miseczki mojego biustonoszu zsunęły się z moich piersi. Z urywanym oddechem, zamknęłam oczy. Poczułam, jak najpierw uderzył językiem w moją prawą brodawkę. Potem jego usta otoczyły ściągnięty czubek ciała. Delikatne skomlenie zabrzmiało w moim gardle. Wplątałam swoje palce w jego włosy. Sięgnął głębiej po swoją nagrodę w powolnym działaniu, celowym i dokładnym.

123

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Odłamki mokrego napięcia wystrzeliły przeze mnie, pogrążając się w dole mojego brzucha i niżej. Moja pochwa kurczyła się, ściskając coś, czego tam nie było. Jeszcze. W tym samym celu okrył moją drugą pierś swoją dłonią, jego palce szczypały nabrzmiały czubek mojego sutka tak, że byłam pewna, że z rozkoszy roztopię się w kałużę. Wielbił moje piersi w ten sposób przez dłuższy czas, zmieniając kolejno sutki, podnosząc mnie wyżej i wyżej do miejsca, w którym rzadko kiedy byłam. Prawdopodobnie już się domyśliliście, że nie jestem dobra w wykorzystywaniu zasobu słownictwa, ani w opisywaniu sytuacji dziejącej się wokół mnie, ale nie było słowa, które by odzwierciedliło przyjemność, którą Raph obudził we mnie samym ssaniem i dotykaniem moich piersi. Ani tworzące się napięcie w moim rdzeniu. Wiedziałam, że to nie orgazm uderzył we mnie, nie mógłby. Nie dotknął mnie ani razu tam na dole, w miejsce, które Heather nazwała swoim gorącym guziczkiem, kiedy opisywała jej fantazje o Robercie Pattinson'ie, ale to pewne jak diabli, że czułam się, jakbym miała jeden. Ogromny. Pędzący do mnie. Przemieniający moją krew w roztopioną rozkosz. Obracający moją duszę w... Doszłam. Tak. Doszłam. Mój orgazm uderzył we mnie silnie, potężnie i zupełnie z zaskoczenia. Wypuściłam jęk, docisnęłam moją cipkę mocniej do uwięzionej erekcji Raph'a i podrapałam jego plecy. A co on zrobił? Czy przestał? Czy napawał się swoim męstwem? Nie, dalej ssał, drażnił i bawił się moimi sutkami, dopóki nie zatrzęsłam się, nie zadrżałam i nie zajęczałam o litość. I wtedy, tylko wtedy, uniósł głowę znad mojej klatki piersiowej i spojrzał na mnie. - Powiedz mi, że nie chodzisz z Osmond'em. - Powiedział ze zduszoną prośbą. Wiem, że powinienem o to poprosić, zanim zaczęliśmy to...to, co właśnie robimy, ale proszę, powiedz mi... Przyciągnęłam jego głowę do mojej i zmiażdżyłam resztę jego pytania dzikim pocałunkiem. Nie chciałam rozmawiać lub myśleć o Brendon'ie. Chciałam tylko Raph'a. Chciałam go mocno. Teraz. Całowałam go z żarliwością, jakiej nigdy wcześniej nie czułam, z rękami szamotającymi się z jego ubraniem. Chciałam go nagiego. Chciałam go w moim łóżku, nagiego, mokrego od potu, wsuwającego się i wysuwającego się ze mnie. Odnalazłam górny guzik jego koszuli i szarpnęła za niego bez powodzenia. Wydałam sfrustrowany pomruk i spróbowałam ponownie.

124

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Poruszył się pomiędzy moimi nogami, podtrzymując swój ciężar rękami, nie przerywając całowania mnie. Walczyłam z guzikiem. Ponownie warknęłam, kiedy moje palce nie wykonały tak prostego zadania. - Pozwól. - Wychrypiał nad moimi ustami, przesuwając swoją prawą rękę do miejsca, w którym moja trzymała jego koszulę. - Mogę to zrobić. Coś zimnego i ciemnego wdarło się w głębokie zakamarki mojej duszy. Silne uderzenie zapulsowało w moich skroniach. Duszące imadło zacisnęło się w mojej piersi. - Ja również. - Powiedziałam, owijając palce wokół jego nadgarstka. Cholera, drżałam. Bardzo. Czy to dlatego nie mogłam rozpiąć guzika? O Boże, proszę, nie pozwól, aby to było przez moją chorobę. Proszę. Nie chcę się trząść. Nie teraz. Nie... Raph podniósł głowę i spojrzał na mnie z rozszerzonymi nozdrzami i wzrokiem nie do odczytania. - Ja... Ktoś zapukał do moich drzwi.

125

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Insta-sława jest do bani

Ledwie skończyło się trzecie stuknięcie, kiedy moje drzwi otworzyły się i Heather wparowała do pokoju, przyciskając rękę do swoich oczu i uśmiechając się szeroko. - Dwie sprawy. - Wypaliła, zatrzymując się kilka kroków od podnóża mojego łóżka. Pierwsza, jesteście teraz we wszystkich porannych programach informacyjnych. I druga, Biceps jest w drodze. Też teraz. Raph odskoczył ode mnie. Tak po prostu. Nasze oczy złączyły się na ułamek sekundy, a potem zerwał się z mojego łóżka, uwalniając nadgarstek z mojego słabego uścisku. - Wychodzę. Co kurwa? Podrywając się do siedzącej pozycji, ze wzburzeniem i zdezorientowaną irytacją, skrzywiłam się na niego. - Jak to wychodzisz? To nie było do końca moim najmądrzejszym pytaniem, ale on wprawił mnie w osłupienie. Delikatne sapnięcie dochodzące z końca mojego łóżka, sprawiło, że rzuciłam Heather szybkie spojrzenie dokładnie na czas, aby zobaczyć jak na nowo złącza z sobą swoje rozłożone palce nad jej oczami. - Ograniczenie szkód. – Raph odparł z chrząknięciem. – Plus, nie zawiadomiłem Horn’a gdzie spędzę noc i jeśli odkryje, że nie ma mnie w moim pokoju, zacznie panikować. Odpowiedź sprawiła, że skrzywiłam się bardziej. - Czy to jedyny powód? Obserwował mnie. - Czy powinien być inny? - Przebłysk frustracji pojawił się na jego twarzy i potrząsnął głową. – Jeśli nie chcesz, by Osmond zobaczył cię półnagą, proponuję żebyś poprawiła swoją bluzkę. I z tymi słowami, odwrócił się na pięcie i wyszedł. Zamrugałam. Przyznaję, nie miałam pojęcia co tak właściwie się stało. Jakim cudem przeszliśmy od gorącego, oh-mój-Boże-mam-orgazm obściskiwania się do tego? Przypomniałam sobie, jak pytał o Brendon'a, a ja nie udzieliłam mu odpowiedzi. Czy Raph naprawdę uważał, że zrobiłabym to, co zrobiłam z nim, gdybym z kimś chodziła? A może jego nagłe wyjście było związane z czymś innym? Moja głowa wypełniła się

126

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

ostatnimi chwilami, które wydarzyły się zanim Heather zapukała do drzwi…moimi drżącymi rękoma, jego upieraniem się o rozpięcie jego koszuli. Mój żołądek zawiązał się. Czy zdejmował ją dlatego, że uświadomił sobie, że jest w łóżku z kimś, kogo ręce nie działają prawidłowo? Lub tak jak ja, był zniecierpliwiony tym, by być nagim? Lub było to po prostu tym, co powiedział – ograniczeniem szkód? Czy z powodu nowej uwagi mediów będzie musiał złożyć jakieś oświadczenie? Odpowiedzieć na czyjeś pytania? Odbyć rozmowę z doradcą królewskim? Kto by pomyślał, że bycie wrobionym w sławę będzie tak skomplikowane. - Czy poszedł sobie? Podskoczyłam na pytanie Heather. Wzdychając, skierowałam swoją uwagę na moją rozpiętą, pomiętą bluzkę. - Taa. Kiedy po doprowadzeniu jej do akceptowanego stanu spojrzałam w górę, Heather uśmiechała się do mnie szeroko. - Zapytałaś go, czy chce stworzyć trójkącik z tobą i Bicepsem? Rzuciłam w nią poduszką. Roześmiała się, złapała wypełniony pierzem pocisk i posłała go z powrotem do mnie. - Gdzie jest twój pilot? – Zapytała, opadając obok mnie na łóżko. – Przy okazji, jak tam twoja głowa? Czy Raph całuje lep… Ahh, tutaj jest. – Chwytając za pilot od małego telewizora, jaki Mackellar House przewidział dla mojego pobytu, wskazała nim na TV i nacisnęła przycisk on. Dwóch wiecznie radosnych prezenterów programu śniadaniowego w zestawie z jaskrawo kolorowym studio wypełniło ekran. Uczesana kobieta machała swoimi rękami koło głowy, kiedy obraz człowieka szarpiącego się z krokodylem, leciał na ekranie za nimi. - Czy naprawdę jestem w TV? - Skrzyżowałam swoje nogi do pozycji Buddy, zmuszając się, by skoncentrować swoją uwagę na telewizji. Nie chciałam myśleć o tym co sprawiło, że Raph wyszedł tak szybko z mojego pokoju. Nie w tym momencie. Musiałam przemyśleć to w samotności. I po tym jak wezmę swoje lekarstwa. To było lepszym pomysłem. - Jesteś. - Heather dała mi kuksańca swoim biodrem i zajęła miejsce obok mnie. Wyglądasz niesamowicie, nawiasem mówiąc. Zszokowana, ale - oh, patrz, patrz, to ty! Patrzyłam na ekran. Zalała mnie gorąca fala wstydu.

127

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Byłam w telewizji, uchwycona w trzęsącym się materiale filmowym - jak stosownie gapiąc się na Brendon'a i Raph'a, gdy Brendon uderzył Raph'a na chodniku przed Mackellar House. Film trwał wystarczająco długo, by pokazać, jak Raph zatacza się do tyłu. Wystarczająco długo, by pokazać, jak Brendon przybliża się do niego z wściekłą pogardą na swojej twarzy. Mogłam zobaczyć, jak słowo Parkinson formuje się na ustach Brendon'a słowo, od którego nigdy, przenigdy się nie uwolnię - sekundę przed tym, jak Pan Horn przywalił Brendon'owi, odprowadzając go na bok, a potem film zaczął sie od nowa. - Australijski brat przyszłej królowej Delvanii. - Głos prezenterki wypełnił mój pokój i zdałam sobie sprawę, - odległa część mnie niezamroczona tą całą surrealistyczną sytuacją że Heather zgłośniła. - Ale w tym momencie, naprawdę nie wiem, dlaczego menager uniwersyteckiej siłowni go uderzył. - Dwóch takich wielkich, młodych mężczyzn? - Powiedział prowadzący, kiedy ponownie pokazano nagranie Brendon'a, uderzającego w szczękę Raph'a. - Założę się, że ma to coś wspólnego z dziewczyną... - Amerykańską studentką, najwyraźniej przebywającą tu na stypendium. - Jego współprowadząca wtrąciła się tonem głosu tak pełnym aluzji, że chciałam zwymiotować. - Z Amerykańską dziewczyną. - Prezenter ciągnął tonem tak samo sugestywnym, jak głos jego koleżanki. - Oh, a tam mamy ochroniarza, zabierającego wielkiego gościa na bok. Cholera, to imponujące zablokowanie. Czy możemy zobaczyć to jeszcze raz w zwolnionym tempie? - To było dobre zablokowanie. Na dźwięk pogodnego chichotu Brendon'a, pisnęłam, gwałtownie odwracając mój wzrok od telewizora do miejsca, w którym teraz stał, opierając się o futrynę drzwi. Powoli przebiegł po mnie wzrokiem, zmartwienie mieszało się z radością w jego oczach. - Jak się czujesz, Plenty, w Ohio? Wzruszyłam ramionami. - No wiesz. - Powiedziałam z zaciśniętym i suchym gardłem. - Sławna. Heather prychnęła. - Uważaj. Wkrótce będzie domagać się, abyśmy chodziliśmy za nią jak jakaś świta. Brendon zaśmiał się, odpychając się od drzwi swoim wyrzeźbionym ramieniem, zanim podszedł do mojego łóżka. - To byłoby cholernie okropne zadanie, śledzić ją.

128

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Wyciągnął swoją rękę i delikatnymi palcami, odsunął moją grzywkę z dala od czoła. Siedziałam nieruchomo, obserwując go, kiedy badał mój siniak pozostały po mojej walce z lampą uliczną. - Wygląda dobrze? Jego wzrok przeniósł się na mój. - Wygląda niesamowicie. Wiedziałam, że nie mówi o tym obrażeniu. Może i zdecydowaliśmy się na nie-seksualny związek, ale już dobrze poznałam Brendon'a. Nie miał zamiaru ukrywać faktu, że byłam wyjątkowa. To było...miłe. To było również powodem, jak podejrzewałam, dlaczego czułam się winna tego, co robiłam z Raph'em zaledwie kilka minut wcześniej na tym samym łóżku, przy którym teraz stał Brendon. I dlaczego drżenie mojej ręki, wybrało ten moment, by stać się bardziej widoczne. Cholera. Z odrażającym chrząknięciem zeszłam z łóżka i pospieszyłam do miejsca, w którym trzymałam swoje leki. Nie patrzyłam na Heather lub Brendon'a, kiedy je zażywałam. - Więc? - Heather powiedziała za mną z wyuczoną obojętnością w jej głosie. - Plan na dzisiaj? Normalne zajęcia? Czy powinniśmy iść naśmiewać się z paparazzi kręcących się na zewnątrz w nadziei, że zdobędą jeszcze więcej zdjęć? Zamierzasz pobić dziś Raph'a znowu, Brendon? - To zależy. - Powiedział Brendon. - Zrobił coś, by sobie na to zasłużyć? Odwróciłam się do nich obu, zanim Heather mogła odpowiedzieć. Zerknęła na mnie z pytaniem w oczach. Wiedziałam, że zastanawiała się, czy miałam zamiar powiedzieć mu o Raph'ie przebywającym całą noc w moim pokoju. Mimo wszystko, przyłapała Raph'a i mnie...cóż, bądźmy szczerzy, w dość kompromitującej sytuacji. - Myślałam, że zaczniemy od zwykłego treningu. - Przemówiłam, odkręcając butelkę wody w mojej ręce. Naprawdę musiałam jej powiedzieć, że Brendon i ja byliśmy tylko przyjaciółmi. Ale gdybym to teraz podkreśliła, Brendon zapytałby dlaczego robię z tego sprawę, a ja nie byłam gotowa na to, by dowiedział się, że Raph siedział całą noc przy moim łóżku i był na nim dzisiaj rano. Nakrył moje ciało swoim, kochał się językiem z moimi ustami. Rozpiął moją bluzkę i stanik oraz sprawił, że doszłam poprzez ssanie moich piersi. Jasne wow, poprzez samo ssanie moich piersi!

129

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

W dole mojego brzucha zatrzepotało. Nie, Brendon definitywnie nie musiał wiedzieć o żadnej z tych rzeczy. Zwłaszcza, biorąc pod uwagę to, jak bardzo upierał się przy tym, że Raph nie jest dla mnie wystarczająco dobry. Obserwując mnie zamyślonym wzrokiem, Brendon potrząsnął głową. - Nie. Dzisiaj nie trenujesz. Zmrużyłam oczy, moja głupia, śmieszna nerwowość połączona z niespokojnym, bolącym wspomnieniem Raph'a, mieszała się we mnie. - Dlaczego nie? - Ponieważ siłownia jest już pełna prawie każdego cholernego studenta zapisanego tutaj, chcącego się na ciebie pogapić. - Zrobił minę. - I na mnie, jeśli o to chodzi, a ja nie jestem przyzwyczajony do tego, by się na mnie gapili. Heather odrzuciła swoją głowę do tyłu i wybuchła śmiechem. - Oh mój Boże, Brendon. Pieprzysz głupoty. Kręci cię, gdy ktoś ci się przygląda. Zachichotał. - Okej. Niech ci będzie. Ale bycie oglądanym, bo jestem gorący, seksowny i niesamowity to nie to samo, co bycie oglądanym, bo jestem jedną trzecią skandalicznego trójkąta miłosnego, o którym mówi każdy człowiek i jego pies. Kolejna fala mrowiącego poczucia winy przetoczyła sie przeze mnie. Wiedziałam, tak samo jak Brendon, że nie był trzecim w miłosnym trójkącie, ale nadal czułam się źle. Czy czułam się źle przez niego, źle przez nie powiedzenie mu o tym, co zrobiłam z Raph'em, czy źle przez Raph'a, nie wiedziałam. Szczerze mówiąc, myślę, że był to po prostu zły okres. I pomyśleć, że przyleciałam do Australii, by badać koale i wpływ globalnego ocieplenia na nie. Huh. Wydawało się, że przybyłam do Australii, aby uczyć się, jak być bohaterem kiepskiej opery mydlanej. - Może powinieneś zatrudnić agenta? - Heather zapytała, posyłając Brendon'owi uśmieszek. - Może powinnaś pomyśleć o tym, kto decyduje, ile zrobisz burpees podczas każdego treningu? - Brendon odparował. Heather zachichotała. - Nie boję się ciebie, Osmond. Możesz przestraszyć Raph'a, ale nie mnie. Rzucił jej pytające spojrzenie. - Przestraszyć Jones'a? - Ze sposobu, w jaki ulotnił się z...

130

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Heather. - Wybuchłam. Przyznaję, Heahter uderzyła dłonią w swoje usta z szeroko otwartymi oczami, kiedy spojrzała na mnie. Brendon odwrócił się do mnie, zaciskając swoją szczękę. - Ulotnił się skąd? Po raz kolejny, bogowie pukania do drzwi w odpowiednim momencie wstrzymali naszą rozmowę. Z tego, ile razy ktoś dobijając się do moich drzwi, przeszkodził mojemu życiu odkąd przybyłam do Australii, zaczynałam myśleć, że w pewnym momencie złożyłam wspomnianym bogom nieświadomie jakąś ofiarę. Cała nasza trójka skierowała swoją uwagę na drzwi. Wstyd mi to przyznać, ale byłam jedyną, która wydała niski jęk na widok stojącej tam osoby. Pan Horn potraktował nas wszystkich miarowym spojrzeniem. - Panno Rowling? Czy mógłbym porozmawiać z tobą na osobności, proszę? - O co chodzi, Horn? Ochroniarz Raph'a zerknął na Brendon'a. Jego ramiona wyprostowały się. Jego pierś nadęła się trochę. Zastanawiałam się, czy ten mężczyzna był tego świadomy. Nie mogłam nie zauważyć lekko fioletowego siniaka otaczającego jego prawe oko, wraz z czerwonym zadrapaniem na jego szczęce. - To nie jest twoja sprawa, Osmond. - Akurat, nie jest. - Odparował Brendon. - Twój klient zafundował Maci już wystarczająco dużo stresu, pozwalając tobie spierdolić i zostawiając ją wczoraj rano zupełnie samą, kiedy sprawy stały się trochę niewygodne dla tego biednego dzieciaka. Żadna z tych pieprzonych rzeczy nie miałaby miejsca, gdybyś zabrał ją ze sobą, zamiast... - Brendon. - Przerwałam mu, utrzymując mój głos spokojnym. Mogłam zobaczyć, jak jego gniew wzrasta, przybierając brzydką postać. Mogłam usłyszeć pogardę w jego słowach. Było bardzo możliwe, że gdybym nic nie zrobiła, zakończyłby to, co Horn zaczął wczoraj na chodniku. - Jest w porządku. Naprawdę. - Posłałam mu uspokajający uśmiech i podniosłam ręce. Na szczęście nie trzęsły się. Za bardzo. Odwracając się do Heather, wskazałam głową na Brendon'a. - Myślisz, że mogłabyś na chwilę przypilnować tę górę mięśni? Zaśmiała się. Skłamałabym, gdybym powiedziała, że nie było śladu zatroskanej obawy w tym dźwięku.

131

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Da się zrobić. - Poderwała się na równe nogi, podeszła do miejsca, w którym stał Brendon i owinęła swoje pace wokół jego imponujących bicepsów. Mała część mnie chciała zachichotać. Podejrzewałam, że chciała to zrobić już od dłuższego czasu. Kiedy następnym razem ją zobaczę, muszę się upewnić czy wie, że jest moją dłużniczką. - No chodź, Osmond. - Szarpnęła swoim ramieniem. - Zabierzmy stąd twój sławny tyłek. Przez sekundę wzrok Brendon'a spotkał się z moim nad głową Heather. Pokiwałam głową, pragnąc, by zobaczył, że naprawdę było ze mną w porządku. Wydał z siebie pomruk, spiorunował Horn'a wzrokiem, a potem pozwolił Heather wyciągnąć siebie z pokoju. Uwalniając dobre i prawdziwie stłumione westchnienie, spojrzałam na ochroniarza Raph'a. - Okej, jesteśmy sami. Jeśli był zbulwersowany moim oczywistym sarkazmem, nie pokazał tego po sobie. Ale przecież w ciągu moich kilku interakcji z Horn'em, z jego twarzy nie dało się nic wyczytać. Z tego co wiedziałam, miał zamiar ściąć mi głowę jakimś supertajnym ochroniarskim ruchem. Albo opowiedzieć mi o swoich ulubionych obrazkach ze śmiesznymi kotami. Z tym samym obojętnym wyrazem, który zawsze gościł na jego twarzy, poprawił przednią

klapę

swojego

garnituru.

Mój

umysł

-

napędzany

adrenaliną

i lekami - wyobraził sobie efektywnie lśniącą broń, wsuniętą do kabury i przypiętą do jego pachy. Przez jedną ulotną sekundę chciałam zawołać Brendon'a i Heather. Zamiast tego, wysunęłam swój podbródek i natrafiłam na bezpośredni wzrok Horn'a. - No i? Boże, czy brzmiałam na opryskliwą? Odważną? Czy rozdrażnioną? Horn ponownie poprawił swoją klapę, a następnie rzucając przez swoje ramię szybkie spojrzenie na korytarz za moimi otwartymi drzwiami, wszedł w głąb mojego pokoju. A potem, na nowo kierując swój wzrok na mnie, zamknął drzwi. - Eee... - Powiedziałam, mój puls bił jak szalony w moich uszach. Śmiało objawiając moją odwagę. Horn zmniejszył dystans pomiędzy nami w czterech krokach. Prawą rękę wsunął do wnętrza marynarki, a jego wzrok zablokował się na mojej twarzy. Jasna cholera, czy on sięgał po pistolet? Czy miał zamiar mnie zabić?

132

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Cofnęłam się o krok. Tyłem kolana uderzyłam o brzeg mojego łóżka i, całkowicie niezgrabnie, opadłam na nie do pozycji siedzącej, gapiąc się na niego. - Co ty robisz? - Wypaliłam. Z niezmiennym wyrazem twarzy - nadal - Horn wyjął rękę z kieszeni swojej marynarki i wyciągnął ją do mnie. Jestem pewna, że domyśliliście się, że nie trzymał broni - okej, więc mogłam dać się trochę ponieść mojej wyobraźni. To co trzymał w swoich grubych, nieco włochatych (fuj) palcach to świstek papieru. Czek, mówiąc dokładniej. Zmarszczyłam brwi na jego widok, mój mózg był w tym momencie niechętny do współpracy. To nie miało nic wspólnego z moim stanem zdrowia, a jedynie z całą tą surrealistyczną sytuacją. - Co to jest? - Zapytałam. - Zachęta. - Odpowiedział Horn głosem tak samo pozbawionym wyrazu, jak jego twarz. Zamrugałam. - Zachęta do czego? - Do zaprzestania kontaktów z Panem Jones'em. Wiecie, kiedy czytacie w książkach frazę "krew odpłynęła jej z twarzy", wyobrażacie sobie, że wspomniany bohater staje się komicznie biały, prawda? Jestem prawie pewna, że dokładnie tak wyglądałam. Dziwnie mrowiące uczucie pojawiło się na moich policzkach i ustach. Moja twarz stała się bardzo szybko gorąca, a potem zimna. Moje usta drgnęły. Moje gardło ścisnęło się. - Co? - Wychrypiałam. - W imieniu rodziny królewskiej, chciałbym cię poinformować, że w najlepiej pojętym interesie każdego leży to, by twój związek z Raphael'em Jones'em nie był kontynuowany. To... - Horn pchnął czek w moją stronę z oczami brązowymi, niczym kałuża ciemnego błota ma ci pomóc podjąć decyzję. - Miał na tyle przyzwoitości, by wstrzymać się przed dodaniem - Bezzwłocznie i po cichu. Z nadal mrowiącymi wargami, oszołomioną głową i walącym pulsem, opuściłam swój wzrok do czeku w jego ręce. Wystawał spomiędzy jego palca wskazującego a kciuka, z czerwonym logo banku w prawym górnym rogu zdecydowanie bardziej kolorystycznym, niż łapówka miałaby prawo wyglądać.

133

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Przełknęłam ślinę. Podniosłam swoją rękę - oh niespodzianka, trzęsła się i wzięłam czek. Patrzyłam na niego. Odczytałam liczbę wpisaną w polu kwoty. Jakakolwiek krew pozostała w mojej twarzy, odpłynęła z niej teraz kompletnie. Przewróciło mi się w żołądku. Oddech uwiązł mi w zwężonym gardle. Liczba wpisana w tej pozycji była większą kwotą pieniędzy o jakiej nigdy nie śmiałabym marzyć. Nigdy. Wystarczająca, by zapłacić za leki dla mnie i mamy na...na...Boże, prawdopodobnie na resztę naszego drżącego, chybotliwego, niestabilnego życia. Wystarczająca, by opłacić specjalistyczne wizyty i konsultacje z lekarzem. Wystarczająca, by pokryć koszty prywatnego szpitala... Przełknęłam ślinę. Zamrugałam. Patrzyłam na czek. Moje oczy paliły. Moje gardło było suche. Jezu. - To nie jest oszczerstwo przeciwko twojej osobie, Panno Rowling. - Beznamiętny głos Horn'a otarł się o gęstą ciszę pokoju. - Ale ksi... - urwał z grymasem na twarzy, który pojawił się na sekundę przed tym, jak jego wszechobecna obojętna mina powróciła. - Ale rodzina królewska ma plany wobec Pana Jones'a, które nie obejmują Amerykańskiej studentki. Bam. Tak po prosu, wrząca, rozwścieczona złość przetoczyła się przeze mnie, niszcząc paraliżujący chłód mojego niedowierzania. Szarpnęłam głową w górę, nawet trochę niezainteresowana tym, by ukryć swój gniew. - Co złego jest w Amerykańskiej studentce? Nie dość dobra dla jakiejś dziwnej rodziny królewskiej, o której nikt poza Europą nie słyszał? Po raz pierwszy w życiu, zobaczyłam w oczach Horn'a błysk czegoś - niepokoju. Huh. Tego się nie spodziewał. Dobrze. Chrzanić go. Poderwałam się na nogi. Ruch ten zmusił Horn'a do cofnięcia się o krok. Też dobrze. - A czy Raph ma coś do powiedzenia w sprawie tych planów? - Zapytałam, zwężając oczy. Wściekłość i pogarda zagotowała moją krew. Mięsień w szczęce Horn'a zadrżał. - Pan Jones jest świadomy pokładanych w nim oczekiwań. - Oczekiwań? - Powtórzyłam. Byłam naprawdę wściekła, nie tylko z powodu oszczerstw rzucanych w moją stronę, ale również przez Raph'a. - Dlaczego, do cholery,

134

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

teściowie jego siostry mają cokolwiek do powiedzenia w tym, co robi ze swoim życiem? I w tym, z kim się wiąże? Drganie w szczęce Horn'a stało się bardziej widoczne. - Jeśli kwota na czeku nie jest akceptowana... - Pieprzyć tę kwotę. - Warknęłam. - Pieprzyć rodzinę królewską. Ciemno brązowe oczy Horn'a oziębiły się. - Uprawniono mnie do podwojenia tej liczby. To była moja kolej, aby zassać powietrze. Podwoić liczbę? Ja pierdolę. Górna warga Horn'a wygięła się w szyderczym uśmiechu. - A teraz, co sądzisz o rodzinie królewskiej? Nie mogłam odnaleźć słów, by mu odpowiedzieć. Nie było ich w mojej głowie. Podwoić liczbę? Podwoić liczbę? - Tak jak myślałem. - Kontynuował. Wyciągnął czek z moich palców, złożył go na pół i schował we wnętrzu swojej marynarki. - Nową zachętę będę mieć sporządzoną po południu. Czy muszę ci przypominać, do czego jesteś zachęcana? Mój puls bębnił mi w uszach. Czułam, jakby moja klatka piersiowa była zgniatana przez zimną stal. Pomyślałam o wszystkich tych zerach wydrukowanych na czeku. Pomyślałam o kosztach związanych z byciem osobą cierpiącą na Parkinsona. Pomyślałam o pocałunkach Raph'a. Pomyślałam o jego śmiechu, jego uśmiechu. Pomyślałam o tym, jak doprowadził mnie do orgazmu i pomyślałam o otwartym głodzie i pragnieniu w jego oczach, kiedy patrzył na mnie. Pomyślałam o tym, jak odsunął się ode mnie, kiedy nie mogłam rozpiąć jego guzika. Pomyślałam o mojej przyszłości i o tym, że nikt nie powinien być nią obciążony. Nikt. Nawet facet, który sprawi, że poczułabym się tak niezmiernie żywa, jak zrobił to Raph. Pomyślałam o tym wszystkim. - Nie chcę twojej zachęty. - Powiedziałam niskim głosem. - Możesz wsadzić sobie swoją zachętę w dupę. Teraz, jeśli pozwolisz, mam zajęcia, na które uczęszczam. Zanim Horn mógłby wydobyć z siebie słowo, przepchnęłam się obok niego, chwyciłam swoją torbę i podeszłam do drzwi. Pociągnęłam za nie - chociaż raz moja drżąca ręka była po mojej stronie i rzeczywiście, uchwyciłam klamkę bez żadnego problemu a potem odwróciłam się twarzą do ochroniarza Raph'a.

135

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Upewnij się, że zamknąłeś je po swoim wyjściu. W tym miejscu aż roi się od kompletnych dupków, którzy myślą, że mogą tak po prostu naruszyć życie człowieka, kiedykolwiek tylko zechcą. Horn zesztywniał. Taa. Bój się, pomyślałam. Umieraj ze strachu. Odwróciłam się na pięcie i wyszłam z mojego pokoju. Prosto w Raph'a. Odskoczyłam do tyłu. On zrobił to samo. - Hola, Amerykańska dziewczyno. - Chwycił moje ramiona w delikatnym uścisku. Nie powinnaś poruszać się tak... Z chrząknięciem, strząsnęłam z siebie jego ręce. - Muszę iść. - Wymamrotałam. Nie patrzyłam na niego. Zupełnie unikałam kontaktu wzrokowego. Zarzucając swoją torbę przez ramię, ominęłam go z całkowitą gracją guzdrającego się niedźwiedzia i pospieszyłam w dół korytarza. Nie zdziwiło mnie wcale, że poszedł za mną. - Co się dzieje, Maci? - Złapał mnie za rękę, kiedy właśnie zamierzałam zejść po schodach, ciągnąc za nią, bym się zatrzymała. Wokół mnie, słyszałam zwyczajne odgłosy moich wymierających współlokatorów Mackellar House. Ciężkie uczucie ciepła pełzające po mnie, powiedziało mi, że byliśmy obserwowani. - Nic się nie dzieje. - Powiedziałam głośno. - Twój chodzący goryl chciał po prostu przeprosić mnie za porzucenie mnie. Przebaczyłam mu i powiedziałam, aby pozdrowił ode mnie rodzinę królewską. Raph zamrugał. - Ty co? - Zmarszczył brwi nad moim ramieniem, bez wątpienia na swojego ochroniarza, który naturalnie nas śledził. W tym momencie, mogłam z palcem w nosie odgadnąć, jakie emocje Horn przybrał na swojej twarzy. - Co do diabła się... Wypuściłam przerywane westchnienie. - Wiesz co? Skończyłam. Za dużo dramatyzmu. Muszę się dostać na zajęcia. Możesz wierzyć lub nie, ale rzeczywiście przybyłam do Australii, aby nauczyć się rzeczy, ważnych rzeczy, a nie po to, by być częścią jakiejś dziwnej...pogmatwanej...pełnej medialnego cyrku z rodziną królewską w tle...rzeczy. Jako szybka, kąśliwa riposta, moja odpowiedź była dość żałosna.

136

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Raph musiał pomyśleć tak samo, skoro z jego ust wydobyło się jedynie parsknięcie. - Okej, a teraz dlaczego mi nie powiesz, co tak naprawdę się dzieje? Pokręciłam głową i podniosłam swoje rozgniewane spojrzenie na jego twarz. - Zajęcia. Naprawdę. A potem lunch z Brendon'em. To był cios poniżej pasa. Pożałowałam tego w sekundzie, w której słowa wyszły z moich ust. Żałowałam i nienawidziłam siebie za to co robię. Ale musiałam coś zrobić. Musiałam pozwolić sobie uwierzyć, że istniała jakaś złudna fantazja o szczęśliwym zakończeniu mojej przyszłości, w której nie było Raphael'a Jones'a. To aż prosiło się o cierpienie. Moja przyszłość nie będzie łatwa, przyjemna i stabilna. Zamierzała być...ponura. I nikt nie zasługuje na to, by być tego częścią. Imię Brendon'a miało pożądany wpływ na Raph'a. Chłodne napięcie opadło na niego od razu. Jego nozdrza rozszerzyły się. Jego szczęka zacisnęła się. - Z Osmond'em? Chryste, chciałam to wszystko odwołać. Chciałam powiedzieć, że przepraszam i pocałować go. Zamiast tego, pokiwałam głową. - Z Osmond'em. To fajny facet. Nie obchodzi go wcale, że mam Parkinsona. Zdecydowanie nie stara się mi pomóc z jego guzikami. Tak, powiedziałam to. Czy mogłam postąpić bardziej paskudnie? Czy mogłam upaść jeszcze niżej? Niedowierzanie wyryło się na twarzy Raph'a. Ból rozgorzał w jego oczach. Z westchnieniem, które miałam nadzieję, brzmiało na znudzone, pokręciłam głową i przepchnęłam się obok niego. - Muszę dotrzeć na zajęcia. - Rzuciłam przez ramię, kiedy zbiegałam ze schodów. - Do zobaczenia, Jones. Tym razem nie poszedł za mną. Nie byłam pewna, jak się przez to czułam. Ozięble? Pusto? Odrętwiale. Tak, czułam się odrętwiała. I załamana.

137

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Przeszłam szybko przez Mackellar House. Kiedy to robiłam, więcej niż jedna osoba fotografowała mnie swoim smartphonem. Tak jakby, przeczuwałam, że to się stanie. Czego się nie spodziewałam, to szaleństwa, które nastąpiło, gdy tylko wyszłam na zewnątrz. Chmara ludzi wbiegła na mnie. Niektórzy z nich mieli kamery. Niektórzy trzymali mikrofony. Jednak wszyscy wykrzykiwali pytania. Wielu z nich nawoływało moje imię. Świetnie. Wiedzieli kim jestem. Wydawało się, że nie byłam już dłużej bezimienną, amerykańską studentką. Przeciskałam się przez nich z opuszczoną głową i dłonią wykonującą swoje żałosne zadanie osłonięcia mojej twarzy. Dźwięk pstrykających aparatów wypełnił powietrze, jak wystrzały pocisków. Pytania smagały mnie, niczym baty. - Czy sypiasz z Raphael'em Jones'em? - Jak długo jesteś w Australii? - Czy zdradzasz Jones'a z Osmond'em? - Poznałaś rodzinę królewską? - Kto ma większego fiuta? Gorące łzy szczypały kąciki moich oczu. Moja głowa wirowała. Uchwyciłam się paska od mojej torby, jakby była kołem ratunkowym. Uraz powstały z wczorajszego spotkania z paparazzi, pulsował na moim czole, szydząc z mojego dzisiejszego wysiłku. Ale tym razem nie tylko przez paparazzi. Mikrofony były dowodem na to, że zostałam podniesiona do głównego poziomu zainteresowania mediów. Uchylając się przed tłumem, patrzyłam na swoje stopy, modląc się, abym dotarła na zajęcia, zanim zrobię z siebie totalną idiotkę, upadając na twarz w wyniku niewydolności mięśni i stresu. Dopiero gdy w oddali usłyszałam syrenę, a następnie przekleństwa wymruczane przez niektórych otaczających mnie ludzi, podniosłam swoją głowę. Zobaczyłam samochód z czerwonymi i niebieskimi, migającymi światłami, zatrzymujący się z piskiem przy krawężniku, z widniejącymi słowami Ochrona Kampusu na boku... A potem silna dłoń chwyciła mnie za nadgarstek i mocna ręka objęła moje ramiona, przyciągając mnie do twardego ciała, przygarniając moją twarz do piersi, którą poznawałam, wypełniając powietrze zapachem, od którego uzależniałam się. - Spieprzajcie. - Raph warknął nad moją głową. - Wy wszyscy. Po prostu spieprzajcie i zostawcie ją w spokoju.

138

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Fotografowie i reporterzy oszaleli. Pytania i lampy błyskowe zaatakowały go. Raph zignorował to wszystko. Przynajmniej tak mi się wydawało. Nie mogłam tego stwierdzić. Obejmował tył mojej głowy, utrzymując ją na jego piersi, swoją drugą ręką trzymał mnie mocno, kiedy szedł powoli wzdłuż chodnika. Było tam dużo szurania stóp. Słyszałam jak ktoś krzyczy. - Jesteście na posiadłości Uniwersytetu w Sydney. Zostaniecie oskarżeni o wtargnięcie, jeśli teraz nie odejdziecie. Ktoś pchnął mnie w plecy. Raph warknął. Przyciągnął mnie bliżej swojego ciała. - Spierdalaj, albo rozbiję tę twoją pieprzoną... - Raph! - Krzyk Heather wzniósł się ponad całym tym zamieszaniem. - Jones! - Głos Brendon'a pojawił się zaraz po nim. Tłum otaczający Raph'a i mnie nasilił się. Pytania zaczęły się od nowa. - Więc kto ukradł komu, Jones? - Czy kiedykolwiek rozważałeś trójkącik, Jones? - Ile możesz podnieść, Osmond? Myślisz, że mógłbyś jeszcze raz uderzyć Jones'a dla nas? - Osmond. - Raph zawołał. Jego klatka piersiowa zawibrowała pod moją twarzą. Zabierz ją stąd. Teraz. A potem wyrwano mnie z ramion Raph'a. Odciągnięto mnie od niego i przyciśnięto do innego, twardszego ciała. Zagarnięto mnie w silne ramiona, ramiona, które podziwiałam każdego poranka, nawet kiedy pociłam się, jęczałam i skarżyłam się na przemęczenie, a potem ruszyliśmy. Brendon ruszył, niosąc mnie przez ten chaos w energicznym biegu. - Jesteście chorzy. - Usłyszałam jak Heather krzyczy przy naszym boku. - Kurwa, ta suka mnie uderzyła! - Zawołał nieznajomy głos. Więcej syren zabrzmiało ponad całym tym szaleństwem. Stając się bardziej głośne z każdą mijającą sekundą. Były bliżej. Aparaty nie przestawały błyskać. Pytania nadal były wykrzykiwane. Słyszałam warczący głos Raph'a rzucający ostrzeżenia za mną. Słyszałam, jak Heather mówi komuś, że są szumowiną. A potem zostałam wepchnięta do samochodu - samochodu Brendon'a - drzwi zatrzasnęły się i wszystko, co mogłam zrobić, to gapienie się przez okno pasażera, oniemiała na widok gorączkowych reporterów napierających na samochód, wpatrujących się we mnie i wykrzykujących pytania, które ledwie mogłam odróżnić.

139

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Pytania o moje życie seksualne, o Raph'a, o Brendon'a. Siedziałam tam z wirującą głową. Oszołomiona. Podskoczyłam na dźwięk otwierających się drzwi od strony kierowcy. Przypływ adrenaliny zalał mnie, kiedy przygotowywałam się do odepchnięcia kogokolwiek, komu udało się wedrzeć do środka. - To ja. - Heather powiedziała z dzikimi wzrokiem, kiedy zamykała za sobą drzwi. Musimy się stąd wynosić. Nie czekając na moją odpowiedź, wepchnęła kluczyk do stacyjki i przekręciła swoją dłonią. Samochód Brendon'a obudził się do życia. Posłała mi szalony uśmiech. - Człowieku, bycie twoją przyjaciółką z pewnością nie jest nudne. - Zaśmiała się, zanim wcisnęła pedał gazu. Media i paparazzi odskoczyli od samochodu. Przekręciłam się na moim fotelu, wyglądając przez okno pasażera. Szukając... Brendon i Raph stali w otoczeniu ludzi. Wpatrujących się w nich. Wzdrygając się na błyski aparatów i odtrącając mikrofony napierające na ich twarze. Nie wiem, czy to zdarzyło się naprawdę, czy nie, ale przysięgam, że wzrok Raph'a połączył się z moim na ułamek sekundy, a potem Heather skręciła za rogiem i nie mogłam już dostrzec ani jego, ani Brendon'a. Ale nie zanim zobaczyłam Horn'a zbiegającego ze schodów Mackellar House, otwierającego swoją marynarkę i wyciągającego pistolet, tak by każdy mógł to zobaczyć. - Oh, na moją zbzikowaną ciotkę! - Heather sapnęła obok mnie, kiedy pędziłyśmy wzdłuż ulicy. - To było...to było... Wypuszczając drżący oddech, odwróciłam się do przodu samochodu i spojrzałam przez szybę. - Szalone. - Szalone. To trafne słowo. Wszystko z tobą w porządku? Skinęłam głową. Niespodziewanie, zważywszy na to, co przed chwilą się stało, tak właśnie było. Jasne, moje serce biło z szybkością jednej mili na minutę. Jasne, moje ręce trzęsły się jak szalone i mogłam poczuć jak tiki wywołane przez stres, zaczynają przejmować kontrolę nad moimi kończynami. Ale było ze mną w porządku. Co tak naprawdę nie miało sensu, no nie? Chodzi mi o to, że powinnam być emocjonalnym bałaganem. Właśnie zaoferowano mi forsę, po to, bym trzymała się

140

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

z dala od Raph'a. Odmówiłam wzięcia tych pieniędzy - pieniędzy, które mogły sprawić, że życie moje i mojej mamy stałoby się łatwiejsze. Skrzywdziłam Raph'a w tak wredny, paskudny sposób,

że

nadal

nie

mogę

uwierzyć,

iż

rzeczywiście

to

zrobiłam,

a potem stałam się celem rozszalałych mediów, które były zdeterminowane, aby oświecić ich w kwestii Raphael Jones-Brendon Osmond. Powinnam być bełkoczącym, zasmarkanym, trzęsącym się bałaganem. Ale nie byłam. Byłam...jakaś. Co to oznaczało, nie miałam pojęcia. Znajdowałam się w stanie zaprzeczenia, najprawdopodobniej. - Czuję się dobrze. - Powiedziałam, kiedy Heather posłała mi zmartwiony grymas. Ale naprawdę uważam, ze powinnam wysiąść gdzieś z dala od ludzi. Wypuściła kpiące parsknięcie. - O tak. Znam idealne miejsce. Kilka chwil później, po tym jak przemknęłyśmy przez różne ciche ulice i pokonałyśmy zbyt wiele zakrętów, abym mogła je prześledzić, zatrzymała samochód Brendon'a przed maleńką kafejką, położoną pomiędzy pustym zakładem fryzjerskim, a salonem piękności dla zwierząt, na ulicy, która wyglądała jakby została uwięziona w latach pięćdziesiątych. Heather była nieobliczalnym kierowcą. Gdybym nadal nie drżała, trzęsła się i dygotała dzięki medialnemu cyrkowi, od którego niedawno uciekłyśmy, do tego czasu już dawno błagałbym ją, aby się zatrzymała. Cholera. Poważnie przerażająca rzecz. - Należy do mojego wujka. - Powiedziała, kiedy wysiadałyśmy z samochodu Brendon'a, wskazując skinieniem głowy na kawiarnię. - Szczerze mówiąc, uważam, że jest to przykrywka do jakiegoś haniebnego planu prania brudnych pieniędzy, do którego został wciągnięty. Prawdopodobnie nawet nie wie, co robi. Myślę, że właściwie nikt tutaj nie przychodzi, oprócz motocyklistów, co oznacza, że nie ma żadnej szansy na to, aby media cię tu znalazły. I... - Uśmiechnęła się szerzej, kiedy wzięła mnie za rękę i podprowadziła do drzwi słabo oświetlonej kawiarni. - Kawa jest niesamowita. Weszłyśmy do środka. Zamrugałam kilka razy, dostosowując swój wzrok do ciemnego wnętrza. Heather podbiegła do mężczyzny stojącego za ladą, który wyglądał, jakby mógł wygiąć stalową belkę gołymi rękoma. Miał tatuaże przedstawiające nagą kobietę, czaszkę i smoka, pokrywające masywne ramiona oraz najbardziej uśmiechnięte oczy, jakie kiedykolwiek widziałam. Patrzyłam, jak przytulają się nad szkłem, zastanawiając się, co ona mówi, kiedy oboje rzucili

141

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

na mnie okiem, a potem prychnęłam, kiedy zdałam sobie sprawę z tego, że właściwie nic mnie to nie obchodzi. Szurając lekko nogami, podeszłam do stolika, znajdującego się najdalej drzwi i opadłam na jedno z wiklinowych krzeseł. O rany, co za poranek. Spojrzałam szybko na mój zegarek. - Tyle, jeśli chodzi o Naukę o Środowisku z profesorem Grant'em. - Wymamrotałam. - Pfft. - Heather klapnęła na siedzenie naprzeciwko mnie. - Profesor Grant to kretyn. Już i tak wiesz więcej od niego. Uniosłam na nią swoją brew. - Jesteś studentką inżynierii mechanicznej, Heather. Jak możesz znać profesora Grant'a? - Na pierwszym roku chodziłam przez tydzień z jego synem. - Pogrzebała w swojej torebce i wyciągnęła swojego iPhona. Nie mogłam nic poradzić na to, że zachichotałam na widok jego etui - zombistyczne Hello Kitty. Boże, naprawdę ją polubiłam. Oboje są kretynami. - Kontynuowała, przesuwając swoim kciukiem po ekranie swojego telefonu, koncentrując się na tym, co robi. - Ale przynajmniej jego syn miał świetny tyłek. Żadnych umiejętności konwersacyjnych, ale świetny tyłek. Jednak wtedy nie umawiałam się z nim ze względu na te zdolności. Ahh, no i mamy. Podniosła swoją głowę i uśmiechnęła się do mnie. - Jesteś gwiazdą Twitter'a w tym momencie. Opadła mi szczęka. - Jestem czym? Śmiejąc się, przytrzymała przede mną swój telefon. - Numer trzeci na liście ulubionych tematów. Maci Rowling. Gapiłam się na ekran. Ciepło wypłynęło na moją twarz. Oto i byłam. Na liście ulubionych wątków na Twitterze. #MaciRowling. - Wow - wyszeptałam. - Spójrz na Numer jeden. Mój wzrok przesunął się po ekranie do miejsca zasugerowanego przez Heather. #RaphaelJones. - Wow. - Wyszeptałam ponownie. Co innego mogłabym jeszcze powiedzieć? Heather odwróciła telefon z powrotem do siebie i postukała po jego ekranie. - Zobaczmy, o czym piszą, dobrze?

142

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Przełknęłam ślinę. Czy naprawdę chciałam to wiedzieć? Obserwowałam, jak studiuje mały ekran i przygryzłam swoją dolną wargę. Pod stołem, moja lewa noga upierała się przy podrygiwaniu w górę i w dół, wypełniając cichą kafejkę głuchym odgłosem stuk, stuk, stuk. Pochwyciłam niewielką szklaną solniczkę, koniecznie musząc coś trzymać w swojej lewej ręce. Nie było to wiele, ale przynajmniej mogłam powstrzymać moją dłoń, kołatającą po stole niczym cholerny młot pneumatyczny. Dźwięk mojej pięty stale stukającej o podłogę, był wystarczający, dziękuję bardzo. - Hej, fajnie. - Heather wybuchła, sprawiając, że podskoczyłam. - Jestem na tym zdjęciu. Jeszcze raz obróciła do mnie swój telefon. Szybko rzuciłam okiem na obraz - Brendon niosący mnie przez zgraję fotografów, Heather obok nas, oczywiście krzycząca na kogoś a potem znowu powróciła do wpatrywania się w swój telefon. - Ładnie wyszłam, no nie? Patrzyłam na nią oniemiała. - Okej. - Powiedziała, przesuwając swój kciuk w dół ekranu, nadal się na niego gapiąc. - To głównie zazdrosne kobiety i nastolatki mówią, że nie jesteś wystarczająco dobra dla niego i że powinien mieć australijską dziewczynę. Jest kilku, którzy z chęcią zamieniliby się z tobą miejscem, sporo ludzi sugeruje to, co ja już ci zasugerowałam - powinnaś mieć trójkącik z Raph'em i Bicepsem. Więcej niż jedna osoba komentuje bicepsy Bicepsa. Zaśmiała się. - I oh, jest jeden koleś o nazwie BiggusDickus, który prosi cię o...eee...właściwie, to nie przejmujmy się nim. Zaśmiałam się, częściowo z szoku, częściowo z nerwowego napięcia. - Zobaczmy, co piszą o Raph'ie. - Poruszyła się na swoim krześle, a czerwone loki zakołysały się wokół jej głowy, jakby podzielały jej emocje w całej tej sprawie. - Oh tak, oczywiście Shelly White musiała włączyć się do rozmowy. Boże, ale z niej krowa. 'Wiem, że Raph niesamowicie całuje'. Tak jakby Raph kiedykolwiek ją pocałował. Krowa. A niech mnie, Macca pokazał, gdzie jest jej miejsce. 'Zamknij się, Shelly. Idź poszpanować na wybiegu'. Człowieku, lubię go. Wujek Heather przybył z dwoma pękatymi, okrągłymi kubkami czegoś, co wyglądało jak cappuccino. Heather obdarzyła mężczyznę ciepłym uśmiechem. - Dziękuję, wujku Brock. Wujek Brock skinął głową, zanim zerknął na mnie. - Jeśli potrzebujesz ochroniarza, znam paru gości.

143

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Heather uderzyła jego pokaźne brzuszysko wierzchem swojej dłoni. - Oh Boże, wujku Brock. Ona jest nękana przez paparazzi, nie mafię. - Skierowała swój uśmieszek na mnie. - Poza tym, zarówno Biceps jak i Raph pragną jej ciała. Myślę, że jest dość dobrze chroniona. Kopnęłam ją pod stołem. Skrzywiła się, a potem uśmiechnęła. -Taka jest prawda. Wujek Brock chrząknął. - Jesteś niepoprawna, Wróblu. - Taa, Wróblu. - Dokuczyłam Heather. - Biorę tą. - Powiedziała, zanim podniosła swoją kawę, wzięła łyk i wypuściła dramatyczne ahh. Wujek Brock chrząknął znowu, potrząsnął swoją głową i spokojnym krokiem powrócił do lady. Heather uśmiechnęła się, postawiła kubek z kawą na talerzyku i pomachała swoim telefonem. - Dobra wiadomość to taka - powiedziała - że jutro coś innego będzie trendy, a to zostanie zapomniane. - A zła wiadomość? - Spytałam. - Powinnam była powiedzieć ci wcześniej, że masz rozmazany tusz do rzęs wokół oczu, co jest wynikiem tego, że wczoraj zasnęłaś bez zmycia makijażu. Wybuchłam śmiechem. Przesunęła swój telefon do mnie. - Śmiało, zobacz co tam piszą o tobie. Mocny węzeł utworzył się w moim brzuchu na jej propozycję. Popatrzyłam na telefon ciągle otwarty na Twitter'ze, oczywiście z #RaphaelJones wyświetlanym w każdym tweet'cie. Mogłam zobaczyć zdjęcia zrobione tego ranka, przedstawiające nas na zewnątrz Mackellar House, małe barwne kwadraty trwale uchwyciły szaleństwo, a ludzie, których nawet nie znałam, podzielili się nimi ze światem. Ludzie, którzy uważali, że to całkowicie i zupełnie w porządku, aby ukazywać moje życie, osądzać mnie i spekulować na mój temat. Obcy, którzy teraz mnie krytykują, gratulują, proponują seks. To było, jednym słowem, denerwujące.

144

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Kręcąc głową, popchnęłam telefon Heather z powrotem w jej stronę. Nie potrzebowałam takiego rodzaju emocjonalnego bodźca. Miałam wystarczająco dużo rzeczy, z którymi musiałam sobie radzić. Usta Heather powoli skręciły się w ciepłym uśmiechu. - Taa, domyślałam się, że tak zareagujesz. - Zmiotła swój telefon ze stołu i wepchnęła go w głębokie zakamarki swojej torby. - Więc? Co dalej? Powiesz Bicepsowi, że Raph pokonał go w walce o twoje serce, czy co? Zanim mogłam jej odpowiedzieć - zanim mogłam powiedzieć, że Brendon już o tym wiedział, nawet jeśli Raph nie i nigdy nie mógł się tego dowiedzieć - Beatlesi zaczęli śpiewać "I Am the Walrus" w mojej torbie. Z przyspieszonym tętnem, schyliłam się, by wydobyć mój telefon. Dzwoniła do mnie mama. Z rękami drżącymi z nerwów, szczęścia i podekscytowania, wyciągnęłam swój telefon, odebrałam połączenie i przycisnęłam komórkę do ucha. - Mamo! Wiecie, co jest najdziwniejsze w byciu zestresowanym i speszonym dorosłym? W sekundzie, w której słyszycie głos waszej mamy, nieważne jak niezależni, dojrzali i samowystarczalni jesteście, natychmiast stajecie się małym dziećmi, które potrzebują uścisku mamy, aby wszystko stało się lepsze. - Cześć, Misiu. - Lekko ochrypły głos mamy gładził moje zmysły poprzez tysiące mili, oddzielających nas od siebie. - Tak bardzo za tobą tęsknię. Chciałam się tylko upewnić, czy wszystko u ciebie w porządku. Z ściśniętym gardłem, oczami drażnionymi przez gorące łzy, pokiwałam głową. Heather trąciła moją łydkę swoją stopą. - Nie widzi cię. - Wypowiedziała bezgłośnie słowa. - Tak, jest okej. - Zadrżałam chichocząc. - Ja też za tobą tęsknię. Mama umilkła. Na wystarczająco długo dla mnie, abym domyśliła się, że coś jest nie tak. Mama nigdy nie cichnie podczas rozmowy telefonicznej. Tak, jakby się bała, że linia zostanie przerwana, a ona nigdy więcej nie będzie miała szansy porozmawiać z kimkolwiek, kto był po drugiej stronie. Serce podeszło mi do gardła. Żołądek przewrócił się. - Co się dzieje, mamo? - Twój kuzyn Nathan właśnie do mnie dzwonił. Wiesz, ten, który mieszka w Dallas?

145

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Zmarszczyłam brwi. Kuzyn Nathan był skończonym kretynem, który sądził, że to niezła zabawa chodzić za mamą podczas rodzinnych spotkań, trzęsąc rękami jak idiota. Myślał, że jest zabawny. Ja zaś uważałam, że prosi się o to, abym wybiła mu zęby swoją stopą. - Okej? Dlaczego? - Powiedział, że jesteś w Internecie. Pamiętacie co czułam, kiedy Horn zaproponował mi czek, abym już nigdy więcej nie utrzymywała kontaktu z Raph'em? Tak, to uczucie pojawiło się znowu. - Coś - mama ciągnęła głosem przepełnionym niepokojem - o dwóch australijskich mężczyznach, walczących nad tobą, właściwie to okładających się nawzajem pięściami i o tym, że jeden z nich jest z rodziny królewskiej. A drugi jest kulturystą, czy coś. Powiedział również, że byłaś w szpitalu, bo chłopak z rodziny królewskiej opuścił cię i zostałaś zaatakowana przez jakichś fotografów, oraz że kulturysta przyjechał i uratował cię, ale potem pobił członka mediów. - Ponownie przerwała, a bicie mojego serca wypełniło ciszę. - Czy to prawda, Misiu? Coś wyssało całe powietrze z pomieszczenia. Musiało, ponieważ jestem pewna, jak diabli, że nie mogłam oddychać. Ścisnęłam swój telefon. Moja klatka piersiowa była jednym wielkim ożeż-kurwa-co-ja-narobiłam ciężarem. Ostatnią rzeczą jakiej pragnęłam, przylatując do Australii, było sprawienie, aby moja mama się zdenerwowała. Ale teraz, będąc w jakiejś szalonej kontrowersji pomiędzy europejską rodziną królewską, a australijskim celebrytą, wyraźnie to robiłam. To ją stresowało. To pewne, jak cholera, że stresowało również mnie. - Misiu? - Mama powtórzyła ze zmartwieniem, dającym się usłyszeć w przezwisku, w jakim zwracała się do mnie, odkąd tylko pamiętam. Heather patrzyła na mnie. Właściwie to wyglądała tak, jakby chciała przeskoczyć stół i zrobić coś ze mną. Może mną potrząsnąć? Mrugając, odchrząknęłam. - To...to...podsumowanie wszystkiego. - Nie chciałaś mi o tym powiedzieć? Potrząsnęłam głową w odpowiedzi na pytanie mamy. Heather przybrała zirytowany wyraz twarzy. - Nie - powiedziałam szybko do telefonu. - Nie chciałam cię martwić. - Zaśmiałam się słabo. - Przypomnij mi, żeby dowalić temu gnojkowi Nathan'owi, kiedy wrócę do domu.

146

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Mama, Boże, pobłogosław ją, wydała swój własny chichot. Jej nie był tak kiepski, jak mój. - Mogę to zrozumieć. On jest idiotą, no nie? - Mamo! Zaśmiała się znowu. Dźwięk ten wysłał mi wspaniałe, ciepłe liźnięcie szczęścia. Boże, brakuje mi jej. Brakuje mi jej stabilności. Wiem, że to brzmi głupio, biorąc pod uwagę to, ile czasu spędziłam, opowiadając wam o tym, jak Parkinson wytrąca was z równowagi, zarówno tej fizycznej, jak i emocjonalnej. Ale mama - nawet ze swoimi tikami i emocjonalną zmiennością humorów - była jedyną stałą w moim życiu. Życiu, z ponurą, samotną przyszłością. - Chcę wracać do domu. - Wybuchłam. Dopiero, kiedy słowa wyszły z moich ust, zdałam sobie sprawę z tego, że jest to prawda. Chciałam wrócić do domu. Chciałam, aby mnie przytuliła. Chciałam drżeć i trząść się razem z nią i nie obawiać się litości i współczucia. Chciałam przestać ukrywać tego na co cierpię oraz pozwolić jej odgarnąć mi włosy z twarzy, zwinąć się na kanapie i oglądać ze mną kiepskie filmy Hallmark. Chciałam być znowu małą dziewczynką. Po drugiej stronie stołu Heather patrzyła na mnie smutnymi oczami. Gula urosła mi w gardle. Może mogłabym ją zabrać ze sobą? Mama pokochałaby ją. Mama obsypałaby ją miłością i uściskami, zrobiłaby jej s'mores18 i ciasteczka - takie prawdziwe, amerykańskie i mogłybyśmy pokazać jej, jak wygląda życie w Plenty... - Nie pozwolę ci tego zrobić. Stalowa odpowiedź mamy zaskoczyła mnie. Zmarszczyłam brwi, zaszokowana. - Dlaczego nie? Powinnam być w domu z tobą, a nie tu, w jakimś namieszanym przez media trójkącie miłosnym. Czy Nathan powiedział ci, że media dają wszystkim do zrozumienia, że sypiam z obojgiem z nich? Obojgiem, mamo. Czy powiedział ci, że Brendon niósł mnie na rękach z dala od reporterów? Że Raph ma ochroniarza, ponieważ nie może opuścić Mackellar House bez bycia otoczonym przez ludzi chcących go dotknąć? - Raph jest członkiem rodziny królewskiej, tak? - Siostra Raph'a poślubiła przyszłego króla Devanii. - A Brendon jest kulturystą?

18

S'more - tradycyjny smakołyk z ogniska pochodzący z USA i Kanady. Składa się z zapieczonej na ogniu pianki, kostki czekolady i dwóch krakersów, stanowiących zewnętrzne warstwy.

147

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Jest menagerem siłowni. Studiuje nauki stosowane i ćwiczy ze mną każdego ranka. Jego ciotka ma chorobę Lou Gehrig'a, więc wie, jak straszny jest Parkinson. - Lubisz tych chłopców? Pytanie mamy sprawiło, że prychnęłam. - Tak. Brendon jest niesamowity, jak brat, którego nigdy nie miałam. A Raph... Urwałam, krzywiąc się na twarzy, kiedy pomyślałam o Raph'ie. - Raph jest...jest... Potrząsając głową, otworzyłam oczy. Ignorując życzliwy uśmieszek Heather, przeciągnęłam swoją ręką - tak, trzęsącą się. Booyah! - przez moje włosy. - Ale nic z tego nie jest ważne, mamo. Liczy się to, że jestem tutaj ścigana przez paparazzi, prześladowana i obgadywana. Nie chcę już tu dłużej być. Chcę... - Oh, Maci. - Mamrotanie mamy przerwało mi. Pomimo tego, że znajdowałam się na drugim końcu świata, mogłam ujrzeć jej twarz, zobaczyć na niej ten rodzaj dezaprobaty. - Nie tak cię wychowaliśmy. Nie uczyliśmy ciebie, aby uciekać od trudnych spraw, prawda? Przełknęłam ślinę. Gula w gardle była gorąca, duża i nieszczęśliwa. - Nie - wymamrotałam. Mama wykonała jeden z tych wzdychających odgłosów, które, jak się zdawało, tylko mamy mogły wydobyć z siebie. Tego rodzaju, którym mówią wam, że was kochają, nawet jeśli są wami bardzo rozczarowani. - Słodki misiu - powiedziała - wiem, że uważasz, że twoje życie nie jest warte tego, by dzielić się nim z kimkolwiek. Wiem, że uważasz, iż lepiej jest trzymać wszystkich na dystans, tak, aby to co masz, nie zraniło ich lub aby powstrzymać ich od zranienia ciebie, ale postępując w ten sposób, po prostu pozbawiasz siebie życia. Głęboki ból przeszył mnie. Zacisnęłam mocno powieki, cała przybita. Trzęsąca się i przybita. - Jesteś tak młoda, piękna i mądra, Maci. I jestem tak bardzo z ciebie dumna, ale nie robisz sobie żadnej przysługi, kiedy izolujesz swoje serce od świata. Czy sądzisz, że twój tata chciałby, abyś tak postępowała? Sądzisz, że byłby szczęśliwy? - Nie - wyszeptałam. Miękkie westchnienie połaskotało moje serce przez telefon. - Kiedy zostałam zdiagnozowana - powiedziała z westchnieniem w głosie i macierzyńskim tonem, zarezerwowanym tylko dla wykładów o rozczarowywaniu. - Wiele lat temu, powiedziałam twojemu tacie, żeby mnie opuścił. Powiedziałam mu, żeby znalazł nowe życie u boku kobiety, która nie była popsuta. Powiedziałam mu, żeby odszedł ode mnie. Chciałam, aby zabrał ciebie i zaczął od nowa. Nienawidziłam go za to, że tego nie robi.

148

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Niedowierzanie i szok zmroziły mnie. Moje usta otworzyły się. - Mamo! - Zrobiłam tak. - Ciągnęła dalej - Nie chciałam, by został i patrzył, jak staję się czymś mniejszym niż byłam. Nie chciałam, abyście byli obciążeni tym, co mi się przytrafiło. Nienawidziłam go za to, że nie chciał odejść. I kochałam go. Oh Boże, kochałam go za to, że mnie nie posłuchał. Nie chciał rezygnować z mojego życia, nawet jeśli ja tego chciałam. Nie pozwolił mi wyrzec się swojego życia. Nie pozwolił mi zanurzyć się w mojej niedoli. On był moją siłą i zabrał przyszłość jaką widziałam dla siebie - przerażającą, okropną, upokarzającą przyszłość - i przemienił ją w coś cudownego. Przyszłość miłości i szczęścia oraz wsparcia i więzi. Nie pozbawiaj siebie tego, Misiu. Nie rób tego. Coś gorącego spływało po moim policzku. Podejrzewam, że była to łza. - Ale ty kochałaś tatę. - Powiedziałam ochrypłymi słowami. - A on kochał ciebie. I to był tata. Był, nadal jest, najlepszym facetem, jaki kiedykolwiek się urodził. Zawsze będzie. - Pierdział przez sen, dłubał w nosie, kiedy myślał, że nikt na niego nie patrzy i nigdy, przenigdy, nie opuszczał deski toaletowej. - Mama wyliczała z delikatnym śmiechem w swoim głosie. - I używał tych wszystkich dziwnych, australijskich określeń oraz upierał się przy tym, abyśmy oglądali krykieta na ESPN. Krykieta. Najnudniejszą grę na świecie. To była moja kolej, aby się zaśmiać. Tak mocno, jak byłam zszokowana, tak mocno się śmiałam. Tęskniłam za tatą tak bardzo, że każda cząsteczka w moim ciele bolała tak, że ja pierdolę. - Mamo. - Sapnęłam po raz trzeci. Ale tym razem było to sapnięcie miłości. Delikatnie parsknęła i zachichotała. - To prawda. I nie zamieniłabym go na nikogo innego. Ale gdybym go odepchnęła, nigdy bym nie przetrwała, Misiu. Nie oglądałabym jak dorastasz i stajesz się kobietą, którą teraz jesteś. Chociaż martwię się, że kobieta, którą teraz jesteś, może być odrobinę zbyt uparta. I głupia, jeśli nie dostrzega, czym jest to, co teraz ma. Z ściśniętym gardłem, zamknęłam swoje oczy. - A czym jest? - Przygodą, którą życie - lub Bóg, jeśli pozwoli - daje tobie. - Odpowiedziała. Współczucie i siła wypełniło to oświadczenie. Jej współczucie i siła. - Pochwyć ją obiema rękami, Maci, trzymaj ją z taką siłą, by nie było sposobu na to, by dłonie mogły się trząść. Cisza rozciągła się pomiędzy nami. Mocny nacisk objął moją klatkę piersiową. Gula w moim gardle stała się większa. - Nie rezygnuj jeszcze z życia, Misiu. - Wyszeptała. - Życie nie rezygnuje z ciebie.

149

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Przygryzłam swoją dolną wargę niezdolna do znalezienia jakichkolwiek słów. Bardzo niematczyny chichot, taki który sprawił, że się zarumieniłam, przedostał się przez telefon. - Wystarczy tylko spojrzeć na tych dwóch australijskich facetów, aby to wiedzieć. Powiedziała. - Nawet jeśli chcesz odwrócić się do niego plecami, życie i tak idzie po ciebie. I Maci, australijscy mężczyźni naprawdę wiedzą co zrobić, abyś poczuła się żywa. Uwierz mi. I tą dobitnie brudną uwagą w moim uchu, zakończyła rozmowę. - Jeśli to była twoja mama, mówiąca, abyś została tu i cieszyła się swoją sławą, Heather powiedziała, obserwując mnie znad kubka z kawą - to chyba ją kocham. Wypuściłam nerwowy śmiech. - To... Moja komórka powróciła do życia w mojej dłoni. Jest mi wstyd przyznać, ale z zaskoczenia aż pisnęłam. Nie rozpoznałam numeru dzwoniącej do mnie osoby, ale odebrałam i przycisnęłam komórkę do mojego ucha. - Halo? - Maci Rowling? - Nieznajomy, męski głos zaburczał przez telefon. - Tutaj profesor Watkins, dziekan do spraw studenckich. Myślę, że będzie najlepiej, jeśli zjawi się pani jak najszybciej w moim gabinecie. Musimy przedyskutować pani miejsce na Uniwersytecie w Sydney. Ożeż, kurwa.

150

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Nieoczekiwane zmiany

Godzinę później, wyszłam z biura dziekana Watkins'ona. Wow. W tym krótkim czasie, jaki spędziłam, siedząc w stęchłym pokoju pełnym oprawionych w skórę tomów naukowych, z surowym spojrzeniem zaćmionych szarych oczu mężczyzny, niezachwianie skupionym na mnie, kiedy stawiał mi ultimatum, każdy plan jaki przewidziałam dla mojego pobytu w Australii, uległ zmianie. Najwyraźniej, władze uczelni nie były do końca zadowolone z zainteresowania mediów moją...sytuacją...z Raphael'em Jones'em i Brendon'em Osmond'em. Najwyraźniej, zdecydowali, że był to czas, abym przeniosła się do obszaru badań, składających się na moje stypendium. Najwyraźniej - i opieram to założenie tylko na sposobie, w jaki poczerwieniał i zająknął się na chwilę, kiedy w moich szybkich wyjaśnieniach wspomniałam o rodzinie królewskiej z Delvanii - zgarnął niezłą sumkę za to, aby pomóc mi wycofać się z życia Raphael'a. Kiedy Horn nic nie wskórał bezpośrednio u mnie, przeniósł swoje starania na dziekana, który teraz pozbywał się mnie. Zastanawiałam się, czy zostanie mu nadany tytuł szlachecki w Delvanii za dobrze wykonaną pracę. Trudno było się nie gniewać, kiedy oznajmił koniec rozmowy mozolnym ruchem ręki na drzwi i wywyższeniem się. - Być może będziesz mniej rozproszona i bardziej skupiona na powodzie twoich studiów w Australii, kiedy tylko przeniesiesz się na farmę. Farma była stadniną bydła, mniej więcej wielkości Plenty, usytuowaną jakieś czterysta mil na północny-zachód od Sydney, na skraju Outback'u. Istniała na niej duża populacja koali pozostawiona przez właścicieli posesji dla dobra trwających badań nad przetrwaniem i egzystencją torbaczy. Mój pierwotny plan przed-RaB (to jest przed-Raph'em i Brendon'em, w razie, gdybyście nie zrozumieli) wymagał ode mnie, abym spędziła ostatnie pięć tygodni mojej nauki tam, oznakowując koale na wolności i zbierając dane o ich przemieszczeniach wspierających moją tezę. Te ostatnie pięć tygodni nie miały się przedłużyć o kolejne trzy tygodnie. Ale z powodu medialnego cyrku - lub ze względu na telefon od Horn'a, nie byłam pewna czego - miałam być odesłana tam na koniec tygodnia. W ciągu czterech dni. Według

151

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

dziekana Watkinson'a, stałoby się to jutro, gdyby nie fakt, że rodzina, u której miałam się zatrzymać, nie wróciła jeszcze z wakacji na Fidżi. Za cztery dni opuszczę Sydney na dobre. Cztery dni. Z jakiegoś powodu, nie czułam się szczęśliwa. W zasadzie, z jakiegoś powodu, czułam się...oszukana. Po niesamowitej, podnoszącej na duchu przemowie mamy i po zachęcie, jaką Heather udzieliła mi podczas jazdy powrotnej do uczelni, aby "zedrzeć ubrania z Raph'a i ujeżdżać go", byłam bardziej niż trochę podekscytowana widokiem na resztę mojej przygody tutaj w Oz. Okej, nie planowałam wyznać Raph'owi, że myślałam, że się w nim zakochuję i byłoby cudownie, gdybyśmy spędzili resztę życia razem we wspaniałej błogości. To definitywnie nie było częścią mojego planu. Ale zdecydowałam, gdzieś pomiędzy wysiadaniem z samochodu Brendon'a na studenckim parkingu, a pukaniem do drzwi dziekana Watkinson'a, że miałam zamiar bawić się przez resztę mojego pobytu tutaj. To nie tak, że Raph i ja moglibyśmy mieć jakikolwiek związek, gdy tylko powrócę do Plenty. Po pierwsze, on mieszkał w Australii, ja w Ameryce. Tak jak dalekie są związki na odległość, ten był cholernie daleko. Do czasu kiedy sekretarka dziekana poprowadziła mnie i Heather do jego biura, postanowiłam, że przez następne trzy tygodnie będę zabawiać się z Raph'em. Jeśli to oznaczało, że od czasu do czasu będziemy się obściskiwać - i przez obściskiwać się, mam na myśli...cóż, prawdopodobnie wiecie, co mam na myśli, a jeśli nie, naprawdę powinniście prześledzić moją historię, prawda? - tym lepiej. Trzy tygodnie życia. Trzy tygodnie bez zamartwiania się o moją przyszłość. Trzy tygodnie cieszenia się moją przygodą. Trzy tygodnie, z których teraz mnie obrabowano. Niech to szlag. - Człowieku, ale z niego zgryźliwy, stary skurwysyn. - Heather mruknęła, kiedy przekraczałyśmy próg poczekalni jego biura w głównym holu budynku administracyjnego. Wzięła mnie pod rękę i trąciła mnie biodrem. - Myślisz, że powinniśmy go zaprosić na następną Bieliźnianą Balangę w Mackellar House? - Prawdopodobnie to nie jest dobry pomysł. - Głęboki, męski głos zabrzmiał po naszej prawej stronie. Zarówno Heather, jak i ja wydałyśmy z siebie zaskoczony pisk i odwróciłyśmy się twarzą do naszego niespodziewanego towarzysza.

152

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Raph stał tuż obok drzwi, z jednym ramieniem opartym o wyłożoną boazerią ścianę, rękami złożonymi na piersi, łydkami skrzyżowanymi, dołeczkiem zdobiącym jego prawy policzek w ten seksowny sposób, w którym prawie, ale jednak nie całkiem, uśmiechał się. Moje serce było cholernie blisko wyskoczenia z mojej piersi. - Raph? - Śmiech Heather odbił się echem po cichym korytarzu. - Napędziłeś nam stracha. Z uśmiechem i niezwykle zmysłowym wdziękiem, odepchnął się od ściany i podszedł bliżej. - Nie miałem takiego zamiaru. - Jego ciemne spojrzenie odnalazło moje, z niedającym się odczytać pytaniem w jego głębi. - Wszystko w porządku, Amerykańska dziewczyno? Mój puls przyspieszył. Moje gardło zacisnęło się. Pokiwałam głową. Cztery dni. Pozostały mi tylko cztery dni. Do cholery, cztery dni... - Eee... - Heather zabrała ode mnie swoją rękę. - Muszę oddać Bicepsowi kluczyki do jego samochodu. Wy dwoje...możecie...taa, oboje wiecie, co możecie robić. Na jej figlarne insynuacje moje policzki powinny zapłonąć. Nie zrobiły tak. Zamiast tego moje tętno zwiększyło się, a moja płeć zwęziła się. A może ta całkowicie cielesna i fizyczna reakcja była wynikiem sposobu, w jaki Raph obserwował mnie. Sposobu, w jaki przybliżył się do mnie, nie spoglądając nigdzie indziej. Patrząc tylko na mnie. Tylko na mnie. Jeżeli Heather powiedziała coś jeszcze, zanim nas opuściła, nie słyszałam tego. Wszystko co mogłam zrobić, to tylko wpatrywać się w Rapha z moim dzikim pulsem, moim brzuchem... - Nie jesz lunchu z Osmond'em? - Jego niskie pytanie igrało z moim rozsądkiem. Chryste, on był wspaniały. Czy wspominałam juz o tym? Jak bardzo był wspaniały? Zapierająco dech w piersiach wspaniały. Potrząsnęłam swoją głową. Byłam pewna, że pewnym momencie odzyskałam wyższe funkcje mózgowe, odpowiedzialne za formułowanie słów, ale w tej chwili wszystkie one skupiały się na tym, jak bardzo wspaniały, seksowny i blisko był Raph. Cztery dni, Rowling. Podszept myśli przebiegł przez moją wirującą głowę. Tylko cztery dni. Teraz, będąc tak blisko, jego kolana musnęły moje, a Raph dotknął linii mojej szczęki grzbietem swoich palców. - Lunch ze mną zamiast tego?

153

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Przełknęłam ślinę. Moja cipka zwęziła się. Moje serce zabiło szybciej. Słowa nadal mnie zawodziły. Jego nozdrza rozszerzyły się. Nerwowa niepewność rozgorzała w jego oczach. - Proszę? Nie wiem, czy to jego wątpliwość pomogła mi odnaleźć swój język, oczywisty fakt, że chciał być ze mną, ale obawiał się, iż mu odmówię, czy sposób, w jaki jego wyraźna woń została wciągnięta przez mój oddech. Wiem tylko, że gdy czekał na moją odpowiedź, wszystko czego chciałam to spędzić resztę minut, jakie pozostały mi w Sydney, razem z nim. - Lunch brzmi cudownie. - Odpowiedziałam chrapliwym głosem. Uśmiech, jaki rozciągnął się na jego twarzy, będący reakcją na moje słowa, posłał impulsy mokrego, napiętego, przyjemnego ciepła prosto do mojej płci. O rany. - Doskonale. Znam takie jedno miejsce. Wziął moją dłoń w swoją. Jego palce były delikatne i pewne, kiedy splótł je razem z moimi, jego dłoń ciepła i lekko szorstka. Tarcie przypomniało mi o tym, że dorastał na farmie bydła, że za cztery dni będę musiała udać się na gospodarstwo i że po opuszczeniu Sydney, nie zobaczę go już nigdy więcej. Moja klatka piersiowa zacisnęła się na tę myśl i, z zakończeniem swoich nerwów drżących z żywiołowej potrzeby, której nie chciałam nazywać, wzmocniłam swój uścisk na jego dłoni. Cztery dni. Mogłam żyć pełnią życia przez cztery dni. Mogłam. Przeszliśmy razem przez teren uczelni, spokojnie rozmawiając. Żadne z nas nie poruszało tematu naszego poprzedniego spięcia, tego, podczas którego rzuciłam mu imię Brendon'a prosto w twarz. To nie było potrzebne. Liczył się tylko fakt, że znajdowałam się tu teraz z Raph'em. Do czasu, kiedy dotarliśmy do jego pickupa, oboje śmialiśmy się. I ignorowaliśmy mijanych przez nas ludzi, usiłujących sfotografować nas za pomocą swoich smartphonów. Chrzanić to. Jeżeli chcieli doznać sławy przez dołączenie do jakiegoś naciąganego tematu z rodzaju - Hej, właśnie widziałem Raphael'a Jones'a i tę amerykańską laskę, którą pieprzy - to niech im będzie. Jak to Heather zaznaczyła, jutro i tak coś innego będzie modne na Twitter'ze. Kto wie, może Miley Cyrus i Liam Hemsworth znowu się zaręczą? Przy drzwiach od strony pasażera jego zakurzonego, oblepionego błotem pickupa, Raph uwolnił moje palce i machnął swoją ręką w złożonym geście. - Twój rydwan, moja pani. Pociągnął za uchwyt i otworzył drzwi, odsłaniając ten sam bałagan w jego wnętrzu, jaki spotkałam wczoraj rano.

154

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Nowe puszki po Red Bull'u były rozrzucone po podłodze od strony pasażera, wraz ze zmiętym opakowaniem z McDonald'a, które, jak zakładałam, musiało zawierać wczorajszy lunch lub obiad. Uniosłam na niego brew, z drgającymi ustami. Wypuścił żałosny chichot i wzruszył ramionami. - Co mogę powiedzieć? Zaśmiałam się i zrobiłam krok, by usadowić się na fotelu pasażera. Ale zatrzymałam się, gdy zobaczyłam książki, bez wątpienia wrzucone tam w ciągu ostatnich dwudziestu czterech godzin. Z bijącym szybko sercem, wpatrywałam się w ich tytuły. Leczenie Choroby Parkinsona. Choroba Parkinsona: Najlepsze Porady do Optymalizacji Funkcji. Zrozumienie Choroby Parkinsona: przewodnik dla Rodziny i Bliskich osoby cierpiącej. Choroba Parkinsona dla opornych. Życie z Kimś z Parkinsonem. - Cholera. Na niski pomruk Raph'a odwróciłam się od książek i obserwowałam go w milczeniu. Wewnątrz

byłam

wzburzonym,

rozdartym,

wściekłym,

smutnym,

zachwyconym,

zdezorientowanym bałaganem. Jedną rzeczą było zobowiązać się do czterodniowej przygody z chłopakiem, którego naprawdę bardzo, bardzo lubiliście. Chłopakiem, którego pociągaliście, prawdopodobnie bardziej niż to było społecznie akceptowane, by to przyznać. Inną sprawą było odkryć, że wspomniany chłopak wyszukiwał informacje o chorobie, która ostatecznie zakończy wasze życie. To powiedziało mi, że był zainteresowany każdą częścią tego kim byłam, nie tylko częścią zdrowotną, niepewną, ciepłą częścią, która tak dobrze pasuje do jego ciepłej, nie-tak-niepewnej części. To powiedziało mi o tym, że myślał o moim życiu, mojej przyszłości. To, w jakimś sensie, zmieniło reguły gry. - Ja tylko... - Zaczął z frustracją rysującą się na jego twarzy, zanim zniżył swój wzrok na obciążające go książki, leżące na fotelu pasażera. Nierówny oddech opuścił go. Przeczesał włosy ręką. - Wiem, że nie chcesz o tym mówić, ale pozwól mi o tym poczytać, okej? Spojrzał z powrotem na mnie. Frustracja nadal była widoczna na jego twarzy, połączona z błagalną nadzieją. - Ja tylko...to jest to, co robię, kiedy czegoś nie rozumiem. Czytam o tym.

155

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Ponownie opuszczając moje spojrzenie na książki, wzięłam głęboki oddech. Naprawdę nie miałam pojęcia, jak się przez to czułam. Cholera, dopiero co zrozumiałam, jak czuję

się

w stosunku do niego, a teraz on wyskakiwał z czymś takim. Mój wzrok ześliznął się na książkę, leżącą na szczycie krzywego stosu. Jej jasno kolorowa okładka była krzykliwa i przygnębiająca. Parsknęłam, już sam tytuł połaskotał jakąś dziwną część mnie, którą nie sądziłam, że jeszcze mam. Odwracając się do Raph'a, podniosłam brew. - Życie z Kimś z Parkinsonem? Naprawdę? Masz plany, o których jeszcze nawet nie dyskutowaliśmy? To znaczy, wiem, że obściskiwaliśmy się i w ogóle, ale nie jestem pewna, czy jestem gotowa na to, aby związać się z... Uciszył mnie brutalnym, śmiejącym się pocałunkiem. Wsunął język do moich ust, chwycił mnie za tyłek i, ze śmiechem, przyciągnął mnie do jego ciała i przycisnął swoje biodra do moich. Momentalnie i natychmiast stałam się napalona. Napalona i szczęśliwa. Pijana ze szczęścia. Kto go tam wie? Na dźwięk zbliżających się głosów, Raph przerwał pocałunek. Obawiam się, że zajęczałam w proteście. - Będziemy kontynuować później. - Wymamrotał z uśmiechem, zanim wskazał głową w kierunku czekającego wnętrza swojego pickupa. - Ale na razie, musisz wsadzić tam swój tyłek, Amerykańska dziewczyno. Zanim Horn mnie znajdzie. - Oh, jesteś niegrzeczny? - Zapytałam, kiedy usuwałam książki - Choroba Parkinsona dla opornych? Poważnie? - z siedzenia i usadowiłam się na nim sama. - Jeszcze nie. - Raph uczepił swoje przedramiona na szczycie pojazdu i nachylił się do wnętrza. W jego oczach tańczyła niegodziwa wesołość. - Ale planuję być później. Puścił do mnie oczko i, kiedy ciepło zalało moje policzki, zamknął drzwi. Dwadzieścia wypełnionych rozmową minut później, dotarliśmy do celu naszej podróży. Zatrzymując swój samochód w sekcji parkingowego, Raph odpiął swój pas i posłał mi szeroki uśmiech. - Gotowa? Wyjrzałam przez okno. Oczywiście, widok luksusowego hotelu zaskoczył mnie. - Jesteś pewien, że to właściwe miejsce? Zaśmiał się. - Tak.

156

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Bez dalszych wyjaśnień, wyszedł z samochodu, przekazał kluczyki parkingowemu i przeszedł do mojej strony. Wyciągnął do mnie rękę, kiedy zaczęłam wysiadać. Zmrużyłam na niego oczy. Nie wiedziałam, czy chciał być po prostu szarmancki, ale znaczenie tematyczne tych książek o stanie mojego zdrowia, które teraz były ułożone w stos na podłodze, ciągle zaprzątały mój umysł. Raph przewrócił oczami. - Jasna cholera, kobieto. - Ze śmiechem usidlił mój nadgarstek i wyciągnął mnie całkowicie z samochodu, łapiąc moje usta w szybkim pocałunku, kiedy uderzyłam w jego wysokie, twarde ciało. Zanim mogłam uzmysłowić sobie to wspaniałe uczucie jego niewinnego pocałunku, jego usta opuściły moje. - Chodźmy. - Powiedział, jeszcze raz biorąc moją dłoń w swoją. Weszliśmy do hotelu i na krótką sekundę, czyste bogactwo tego miejsca ukradło mi oddech. - Naprawdę myślę, że to nie jest właściwe miejsce. - Wyszeptałam. Raph trącił mnie swoim ramieniem. - Cii. Po prostu ciesz się tym, dobrze? Pociągnąłem za wiele sznurków, by to zorganizować. Moje brwi wystrzeliły w górę, a ja zagapiłam się na niego. - Naprawdę? Zaśmiał się. - Nie. Po prostu zadzwoniłem. Czasami opłaca się być sławnym. Szczęśliwie dla Raph'a, dobrze ubrany mężczyzna zbliżył się do nas, kiedy właśnie zamierzałam szturchnąć go w żebra swoim łokciem. - Panie Jones - powiedział człowiek, który jak zgaduję był konsjerżem, wyciągając rękę do Raph'a. - Jadalnia, o którą pan prosił, jest już gotowa. Proszę za mną. Odwrócił się i zaczął iść w kierunku rzędu wind, znajdujących się po drugiej stronie holu. Kątem oka rzuciłam Raph'owi zaciekawione spojrzenie. Raph, oczywiście, tylko puścił do mnie oczko i poszedł za mężczyzną w garniturze. Z drżącym ciałem, suchością w ustach - tak, byłam podekscytowana - podążyłam za Raph'em.

157

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Całą trójką pojechaliśmy na szóste piętro. Kiedy delikatny dzwonek wypełnił niewielką przestrzeń, ogłaszając nasze przybycie, nasz ubrany w garnitur towarzysz, przeciągnął swoją kartę przez zamek i drzwi otworzyły się. Moje usta zrobiły to samo. - Wasz kelner niedługo do was przyjdzie. - Dziękujemy. - Usłyszałam, jak Raph mówi sekundę przed tym, jak położył swoją ciepłą, mocną rękę na dole moich pleców i wyszedł z windy. Zdumiona, wpatrywałam się w piękną, prywatną jadalnię, do której weszliśmy i we wspaniały widok na Sydney Harbour i budynek Opera House19 za oknem, sięgającym od podłogi do sufitu. - Wow. - Odetchnęłam. - Naprawdę uważam, że jesteśmy w złym miejscu. Raph splótł swoje palce z moimi i zaprowadził mnie do małego, okrągłego stołu znajdującego się obok okna. - Nie chciałem dzielić się tobą z nikim innym. - Powiedział, kiedy odsunął bogato zdobione krzesło i zalecił, abym usiadła. Ogarnięta zdumieniem i euforycznym zachwytem, wpatrywałam się w niego. - Co, gdybym nie zgodziła się na lunch? Wzruszył ramionami, utrzymując na mnie swój wzrok. - Wtedy Heather miałaby niespodziankę swojego życia. Wybuchłam śmiechem. Uśmiechnął się, wyraźnie dumny z siebie, a potem odsunął swoje krzesło i usiadł na nim. Chwilę później, cichy, nieskazitelnie ubrany mężczyzna pojawił się przy naszym boku. Białe serwetki były delikatnie umieszczane na naszych kolanach, szklanki zostały napełnione wodą, a menu dostarczone. Wszystko bez słowa. Będąc

cholernie

blisko

drżenia

z

podekscytowania,

studiowałam

pozycje

wydrukowane w brązowym skrypcie na matowo złotym papierze. - Tu nie ma cen. - Szepnęłam, zerkając na Raph'a znad strony z menu. - Wiem. Jak niebezpiecznie. Przewracając swoimi oczami, wypuściłam poirytowane westchnienie i z powrotem skierowałam swoją uwagę na menu. 19

Opera House - jedna z najbardziej znanych budowli w Australii, traktowana niemal jako jej symbol. Charakterystyczny budynek wykonany z białego betonu, w kształcie przypominający żaglowiec pod pełnymi żaglami.

158

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Szczerze mówiąc, nie rozumiałam lub nie rozpoznawałam dziewięćdziesięciu procent tego, co było tam napisane. Czym do cholery jest jus? Mousselin? Agri-doux? To nie miało znaczenia. Bawiłam się dobrze, jak nigdy wcześniej i to nie miało nic wspólnego z niezwykłą scenerią i śmiesznym menu, a było jedynie związane z facetem siedzącym na przeciwko mnie i przygodą, jaką z nim dzieliłam. Mogłabym stać w kolejce w Subway'u, a nadal czułabym to samo. Czułam się cudownie. Żywa. Szczęśliwa. Wybierając na chybił trafił czwartą pozycję od góry - grillowanego krokodyla z Północnego Terytorium z karmelizowanymi morelami, morelami agri-doux, glazurowaną kaszą kuskus, puree z gotowanego na parze imbiru, szparagami i czerwonym winem jus obniżyłam menu i posłałam Raph'owi miarowe spojrzenie. - Mówiąc o niebezpieczeństwie - powiedziałam, obserwując go, kiedy studiował swoje menu. - Gdzie jest twój ochroniarz? Zrobił minę, wyraźnie niezadowolona niechęć zebrała się wokół jego ust i nosa. - Dałem mu dzień wolny. W zasadzie, gdyby to ode mnie zależało, zniknąłby na dobre. Nie wie gdzie jesteśmy, a mój telefon jest wyłączony. - Więc jednak jesteś niegrzeczny? - Zauważyłam, zachwycona. Nie lubiłam Horn'a. Tak tylko mówię, gdybyście do tej pory nie wiedzieli o tym małym fakcie. Raph zaśmiał się dźwiękiem tak niskim, zrelaksowanym i tak cholernie przepysznym. - Mówiłem ci, niegrzeczny będę później. Moja płeć zapulsowała, zabiła i ogólnie zareagowała jak niecierpliwy, szalony demon seksu na jego słowa. I na otwarty głód w jego oczach, kiedy podniósł swoją głowę i spojrzał na mnie. Oh rany. Chciałam powiedzieć coś treściwego i zalotnego, ale nasz kelner przybył, zanim mogłam to zrobić. Co prawdopodobnie było dobrą sprawą, biorąc pod uwagę to, że nie miałam pojęcia co treściwego i zalotnego mogłabym powiedzieć. Weź mnie tu na stole, Raph? Pewnie nie, nawet jeśli tak właśnie myślałam. Kurde, myślałam o tym. Następnych piętnaście minut spędziliśmy rozmawiając o filmach, porównując amerykańskie życie z australijskim oraz życie na farmie do tego w mieście. Tematy były nie istotne. Prawdziwą konwersację prowadziły nasze oczy. Tak, wiem, że to brzmi ckliwie, ale

159

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

taka była prawda. Podczas gdy słowa, takie jak Iron Man, Katnis, susza i ruch w godzinach szczytu przechodziły przez nasze usta, nasze oczy prowadziły zupełnie inną rozmowę. Do czasu, kiedy nasze jedzenie się zjawiło, byłam cholernie blisko wiercenia się. Złączenie moich ud zżyło się z chęcią i niecierpliwą potrzebą, a moje sutki stwardniały z tego samego powodu. Jedliśmy. Na jakiś czas jedzenie rozproszyło seksualne napięcie. Wystarczająco długo dla nas, aby śmiać się z naszych posiłków, komentować ich wyszukane prezentacje i wreszcie podzielić się kilkoma kąskami z każdego dania. To był moment, w którym wszystko zrobiliśmy źle. Za pierwszym razem, kiedy patrzyłam jak usta Raph'a zamykały się na moim widelcu, mój brzuch zacisnął się. Dlaczego obserwowanie kogoś jedzącego z waszego widelca jest takie podniecające? Czy chodzi tu o zaufanie? Dzielenie się rzeczą? Cokolwiek to jest, patrzenie na Raph'a wkładającego krokodyla z końca mojego widelca do swoich ust, sprawiło, że chciałam zajęczeć. Kiedy zaproponował mi spróbowanie jego lunchu - pieczonej przepiórki z jakąś wymyślną rzeczą, której żaden z nas nie mógł przetłumaczyć - nie mogłam nic poradzić na to, że zadrżałam z podniecenia, kiedy pochyliłam się lekko nad stołem i rozchyliłam swoje usta. Nasze oczy się spotkały. Jego nozdrza się rozszerzyły. Jego ręka przybliżyła się, a on powoli umieścił czubek widelca z nabitym na nim kawałkiem przepiórki do moich ust. Na mój język. Wysublimowane smaki pieściły moje kubki smakowe, bardziej smaczne niż cokolwiek, co kiedykolwiek jadłam. Ale to nie jedzenie w ustach sprawiło, że mój oddech przemienił się w urywany jęk. To sposób w jaki Raph na mnie patrzył. Z otwartym, pilnym pragnieniem w jego oczach. Połknęłam przepiórkę, mój puls wybijał rytm w mojej szyi, moje ręce drżały z niecierpliwości, nerwowej potrzeby i ekscytacji. - T-to jest przepyszne. - Wychrypiałam, kreśląc palcem po mojej dolne wardze. Naprawdę, musiałam dać się ponieść swojej żądzy. Miałam zamiar wstydzić się tego później. Raph przyglądał się mi w milczeniu. Mój brzuch zwinął się w supeł. Chryste, ledwo mogłam oddychać. - Maci... - Powiedział. Przybycie naszego kelnera uniemożliwiło mu dokończenie zdania.

160

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Deser? - Zapytał mężczyzna. Potrząsnęłam głową, powstając na nogi. - Proszę mi wybaczyć, myślę, że powinnam odwiedzić łazienkę. Nie przegapiłam diabelskiego błysku w oczach Raph'a, kiedy nasz kelner pochylił swoją głowę. - Oczywiście, madam. Gdybym nie była tak pobudzona seksualnie, roześmiałabym się. Madam. Z tego najpierw. Pospieszyłam do łazienki. Nie potrzebowałam się wysikać. Musiałam się uspokoić. Wpatrując się w swoje odbicie w lustrze, wzięłam pięć głębokich oddechów, wstrzymałam każdy i wypuściłam je powoli, stale przepuszczając je przez moje usta. Przypomniałam sobie o tym, że byliśmy w restauracji. Prawda, to była prywatna jadalnia bez nikogo, kto mógłby nas obserwować, ale nadal, to nie było tak, że mieliśmy zamiar zacząć się tam pieprzyć jak króliki. Oczywiście, potem przypomniałam sobie, że mieliśmy tradycję, aby pieścić się w publicznych toaletach i trzepocząca potrzeba w złączeniu moich nóg zwilgotniała. Boże, pomóż mi, jeśli Raph przejdzie przez drzwi damskiej toalety, prawdopodobnie dojdę, zanim one zamkną się za nim. Tak, byłam aż tak napalona. Raph jednak nie wkroczył przez drzwi i do czasu, gdy skończyłam myć ręce i patrzeć sztywno na siebie w lustrze - dobrych pięć minut później - udało mi się odzyskać pozorną kontrolę nad moim pożądaniem. Chciałam wrócić tam, spokojnie uśmiechnąć się, rozsiąść się na moim krześle i popijać wodę z lodem, kiedy będziemy kontynuować naszą rozmowę o filmach, programach telewizyjnych, zapytać go, co sądzi o The Walking Dead. Czy uważa, że zombie kiedykolwiek coś powiedzą? To miałam zamiar zrobić. Potrząsając włosami, rozluźniając swoje ramiona, rozciągając moje lekko drżące palce, pociągnęłam za drzwi i weszłam z powrotem do naszej prywatnej jadalni. Stół został uprzątnięty i zaopatrzony w butelkę szampana w srebrnym wiaderku z lodem oraz dwa kieliszki. Raph stał przy oknie, z jedną ręką spoczywającą na szybie nad jego głową, a drugą schowaną głęboko w kieszeni, plecami do mnie.

161

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Zatrzymałam się na chwilę, przesuwając długie, powolne spojrzenie na jego ciało. Jego tyłek wyglądał bosko w jego dżinsach, a jego ramiona były szerokie, silne i umięśnione. Im dłużej trwała ta przygoda, tym bardziej stawał się dla mnie fascynujący. - Zamierzasz tylko na mnie patrzeć, czy może podejdziesz tutaj? Podskoczyłam trochę na jego pytanie. - Przyłapana. - Powiedziałam, zakładając włosy za ucho, kiedy przechodziłam do miejsca, w którym stał. - Nie masz nic przeciwko, kiedy traktuję ciebie jak kawałek mięsa, na który mogę się... Słowo ślinić nie miało szansy, by przejść przez moje usta. W sekundzie, w której zbliżyłam się do jego boku, Raph obrócił się, wplótł swoje palce we włosy na moim karku i zmiażdżył moje usta swoimi. Przycisnął mnie do szyby, biodro do biodra, jego fiut był gruby i twardy, kiedy potarł mój brzuch przez nasze ubrania. Jęknęłam, całkowicie tracąc panowanie nad sobą przez skoncentrowaną przyjemność pędzącą przez moje ciało. Jasna cholera. Natarł swoim językiem na mój, jego ręce powędrowały do moich ramion, moich piersi, moich bioder, zanim złapał moje nadgarstki i przycisnął je do okna nad moją głową. Ponownie, mówię jasna cholera. Jęknęłam. Przycisnęłam krzywiznę mojej płci do jego sztywnego drąga. Zawarczał w moje usta i pogłębił pocałunek. Jego plądrujący język wysłał gorący strumień cieczy do mojego rdzenia, kiedy wzmocnił uścisk na moich nadgarstkach. Byłam jego więźniem, uwięzionym pomiędzy nim, oknem i naszym eksplodującym pragnieniem - i nigdy nie chciałam się uwolnić. Kochał się z moimi ustami tak bardzo, że ledwie mogłam ustać. Z każdym ruchem jego języka, z każdym ugryzieniem jego zębów, stawałam się coraz bardziej zniewolona przez jego pocałunek. Przyjemność zebrana w dole mojego brzucha promieniowała poprzez moje kończyny. Do czasu gdy uwolnił moje nadgarstki i osunął swoje dłonie w dół moich ramion, by w końcu okryć nimi moje piersi, ledwo mogłam oddychać, nie mówiąc już o ustaniu na swoich nogach. Kiedy przeciągnął swoimi ustami po moim podbródku i w dół mojego gardła, przez cały czas ugniatając moje piersi, nie mogłam kontrolować mojego surowego - Oh, tak. -

162

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Wplątałam swoje palce w jego włosy, wysuwając swoje biodra do przodu. Skłamałabym, gdybym powiedziała, że nie chciałam go mieć w sobie. Teraz. W tym momencie. W odpowiedzi na mój chrapliwy jęk, Raph ścisnął moje sutki przez bawełnę mojej bluzki. Dreszcz przeszedł przez moje ciało, głęboki i stapiający kości. Na jego dotyk wygięłam się w łuk. Zapłonęłam. Pragnęłam więcej. - Tak. - Powtórzyłam. Słowo te nie było niczym innym, jak skamlącym jękiem. Ze swoim własnym surowym dźwiękiem przyjemności, ukrył swoją głowę w boku mojej szyi i zassał moją skórę. Sapnęłam, a bolesne ciśnienie sprawiło, że moja płeć zacisnęła się z niegodziwego głodu. Potarłam krzywizną mojej płci o twardy grzbiet jego erekcji. Jęknął, a jego ręce na moich piersiach stały się bardziej żarliwe. - Chcę być w tobie, Amerykańska dziewczyno. Powiedz, że ty też tego chcesz. Nakazał z gorącym oddechem na mojej szyi. - Chcę cię mieć w sobie. - Oświadczyłam, niezdolna do niczego innego. - Tutaj. Przy tym oknie. Ale co jeśli...ludzie zobaczą...z ulicy... - Szyba jest przyciemniana. - Wychrypiał przy mojej skórze. - Nie widać nic z zewnątrz. Wydałam z siebie niski chichot. - Więc rozbierz mnie do naga i... Pochwycił moje usta swoimi, kiedy w gorączkowym pośpiechu odpinał każdy guzik mojej bluzki. Mój jęk wypełnił pokój, głośny i ochrypły. A potem Raph rozpiął przednie zapięcie mojego biustonosza i koronkowe miseczki osunęły się z mojego ciała. Chłodne powietrze prywatnej jadalni pocałowało moją nową odsłoniętą skórę, posyłając przeze mnie dreszcze. Moje sutki ściągnęły się do sztywnych czubków. - Oh, Maci. - Raph mruknął, muskając swoimi kciukami po moich nabrzmiałych piersiach, rozszerzając swoje nozdrza. - Jesteś taka piękna. Odwróciłam głowę w bok, zażenowana jego komplementem. - Za dużo sie trzęsę, aby być piękna. - Wyszeptałam ze ściśniętym gardłem. - Popatrz na mnie, Amerykańska dziewczyno. Niskie polecenie Raph'a zagrzmiało między nami. Przycisnął palec do mojego podbródka, przysuwając moją twarz z powrotem do jego.

163

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Jesteś najpiękniejszą kobietą, jaką kiedykolwiek znałem. - Powiedział, kreśląc kciukiem po mojej dolnej wardze. - I jeśli kiedykolwiek usłyszę, że obrażasz siebie w ten sposób, będę zmuszony dać ci klapsa. Wybuchłam śmiechem na jego nieoczekiwany docinek. On też się zaśmiał diabelskim i cudownym dźwiękiem. Uśmiechając się do niego, pogładziłam dłońmi po jego twardej klatce piersiowej, jego gardle, docierając do grubych pasm jego włosów z tyłu głowy. - W takim razie - powiedziałam - jestem trzęsącym się, drżącym, dygoczącym, wibrującym... Uciszył mnie pocałunkiem, przycisnął mnie mocniej do swojego ciała i ścisnął moje pośladki w karzącym, pewnym chwycie. Zachichotałam w jego usta, zabawny odgłos szybko przemienił się w jęk czystej rozkoszy, kiedy przeniósł dłonie na moje biodra, moje żebra i w końcu z powrotem na moje piersi. Pociągnął za każdy sutek, skręcił je pomiędzy kciukiem a palcem wskazującym, ściskał je, aż wiłam się przy nim. Dopiero wtedy usunął dłoń z mojej piersi, ale zanim mogłam zaprotestować przeciwko temu, zastąpił swoje palce swoimi ustami. Oh rany. Oh cholera. Oh rany. Wciągnął moją brodawkę głęboko do swoich ust, masując równocześnie moją drugą pierś. Odrzuciłam głowę do tyłu, zamykając oczy, z głową wirującą z wspaniałej przyjemności. Raph żywił się moim ciałem, najpierw jedną piersią, a potem drugą, ssąc mój sutek, gryząc go, liżąc go swoim językiem. Z każdą mijającą sekundą, byłam bliżej wybuchnięcia. Kiedy odsunął się ode mnie, uwalniając mój lewy sutek z mokrym mlaśnięciem, krzyknęłam. Z urywanym oddechem, spojrzał na mnie, umieszczając swoje dłonie na szybie, po obu stronach mojej głowy. - Powiedz mi jeszcze raz. - Wychrypiał - Zanim będzie za późno, powiedz mi. Wiedziałam, czego chciał. O co prosił. Po dotychczasowym szaleństwie naszego związku, potrzebował mojej jednoznacznej zgody. Dałam mu ją. - Chcę mieć cię w sobie, Raphael'u Jones'ie. - Powiedziałam, utrzymując na nim swój wzrok. - Teraz.

164

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Chwycił moje usta w palącym pocałunku i opuścił swoje ręce do rąbka mojej spódnicy. Jeśli myślicie, że rozebrał mnie z cudownie romantyczną i dramatyczną gracją, jesteście w błędzie. Na tym etapie, oboje byliśmy tak rozpaleni z pożądania i pragnienia, że prawie zdzieraliśmy z siebie ubrania. Wsadził ręce pod materiał mojej spódnicy i umieszczając je na krągłościach moich bioder, chwycił mnie za tyłek. Dopasowałam się do jego dzikości, pociągając za jego pasek i rozporek ze spragnioną niecierpliwością. Chociaż raz, moje palce mnie nie zdradziły. Zrobiły to, co chciałam i poradziły sobie z tym nieźle. W mniej niż w mgnieniu oka, przekrwiona długość Raph'a wystanęła z otwarcia jego dżinsów, gruba, gorąca i nabrzmiała. Owinęłam swoją dłoń wokół niej i ścisnęłam. Wierzgnął, kierując swoje biodra do przodu, nawet wtedy, gdy odchylił swoją głowę do tyłu i syknął. Pompowałam jego długość, uczucie jego podniecenia w mojej ręce było najpotężniejszym, najbardziej stabilizującym doznaniem w moim życiu. To było tak, jakby życie, którego wyparłam się odkąd zostałam zdiagnozowana, i które odbierałam jedynie jako oddychanie, wlewało się do mnie przez ciało Raph'a, przez jego ciało. Wiem, że to nie ma żadnego sensu, ale nie mam pojęcia, jak inaczej mogłabym to wyjaśnić. Trzymając go, trzymając jego przyjemność w ręce, poznawałam życie. A on był uzależniający. I tak cholernie potężny. Z jękiem, zsunęłam jego dżinsy z bioder i moją drugą ręką sięgnęłam po jego jądra. Zajęczał w moje usta, a potem oderwał się od nich, obejmując moją prawą pierś w surowej pieszczocie, zanim ponownie zassał mój sutek w swoje usta. W tamtej chwili rozpalaliśmy się na wieczność - ja pracująca nad jego wzwodem w mojej dłoni, on czczący moją pierś swoimi ustami. Ogień uderzył w moje żyły, dostarczając ciepłą przyjemność wykraczającą poza zrozumienie. Wiedziałam, że osiągnęłam punkt spalania, kiedy jedyną rzeczą, która zaspokoiłaby moje pożądanie, było poczuć jego erekcję na moim języku. Upadłam na kolana, nie myśląc o niczym innym jak o posmakowaniu go. Posiadaniu go. Wzięłam go do ust. Seks oralny nigdy nie był wysoko postawiony na mojej liście ulubionych aktów seksualnych, ale do cholery, długość Raph'a wypełniająca moje usta zalała

165

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

mnie skoncentrowaną przyjemnością i cielesną radością. Przesunęłam się w dół jego erekcji, biorąc go tak głęboko do moich ust, jak tylko mogłam. Głębiej. To jego zduszony jęk, niemal popchnął mnie na krawędź. I sposób w jaki wplątał swoje dłonie w moje włosy i szarpnął mnie z powrotem na nogi. - Nie chcę dojść w twoich ustach, Maci. - Wychrypiał, ujmując moją szczękę w swoją dłoń z płomiennym wzrokiem. - Chcę, aby mój pierwszy raz z tobą był... - Romantyczny? - Roześmiałam się delikatnie na te słowo. - Idealny. - Odpowiedział, zanim opuścił się na swoje kolana i podciągnął moją spódnice nad moje uda. Z przyspieszonym biciem serca, przycisnęłam dłonie do okna i spojrzałam na niego. Wędrował swoimi ustami nad moimi kolanami, po wewnętrznej stronie moich ud. Udał się wyżej, wygryzając sobie drogę do samego serca mojego rdzenia. Wstrzymałam oddech, zamrożona z bolesnej potrzeby i oczekiwania. Pogładził swoim językiem po szwie mojej płci przez bawełnę moich majtek. Majtek, które zostały szarpnięte na bok, zanim mogłam sapnąć. Uderzył swoim językiem w guziczek wrażliwego ciała w moich fałdkach i krzyknęłam. - Oh Boże, Raph. Ściskając palcami moje pośladki, ponownie polizał moją łechtaczkę. Wysunęłam swoje biodra do przodu, w mimowolnym działaniu spowodowanym czystą i absolutną przyjemnością, jaka była dokonywana na moim ciele. W odpowiedzi, przycisnął swoje usta do mojego najbardziej intymnego ciała i zassał moją łechtaczkę. Powiedzieć, że mój jęk był głośny i surowy, to za mało. Nie wiem jak długo trzymał mnie tam, zwisającą na krawędzi orgazmu niepodobnego do żadnego z tych, jakie doświadczyłam. Pięć minut, pięć godzin, pięć wieków. Czas przestał istnieć. Każdy rwący impuls, który został odebrany przez mój rdzeń, który spychał mnie coraz bliżej do punktu wybuchu, okradł mnie z mojej zdolności do istnienia w rzeczywistości. Była tylko przyjemność, jaką dawał mi język Raph'a na mojej płci. Jęczałam, błagałam, rysowałam paznokciami po oknie, każdy mięsień w moim ciele drżał. Nie obchodziło mnie dlaczego. To nie miało znaczenia. Nie, kiedy czułam się tak...tak...jasna cholera, tak żywa. Tak wielbiona. Tak pożądana.

166

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Kiedy uznałam, że nie mogłabym w stanie znieść więcej, kiedy ciśnienie tworzące się u podstawy mojego kręgosłupa i głęboko w moim centrum, zamieniło się w ciasne ciepło, zagrabiłam paznokciami jego włosy i odciągnęłam jego głowę z dala od mojej płci. Spojrzał na mnie z połyskującymi ustami i skoncentrowaną potrzebą w jego oczach. - Smakujesz jak niebo. - Wymruczał. Położyłam swoje palce na jego dolnej wardze. - Ty sprawiasz, że czuję się jak w niebie. To była prawda. I teraz, potrzebowałam więcej. I zdawało się, że Raph też. Z niskim pomrukiem, podniósł się na nogi. Przysuwając swoje ciało do mojego, kiedy się wyprostował, chwycił moje prawe udo i przyciągnął moje kolano do mojej piersi. Czubek jego erekcji dotknął warg mojej płci. Rozdzielił je. Patrzyliśmy sobie w oczy, przez chwilę, kontaktując się. Najbardziej osobista część z inwazji. Jego mięśnie szczęki zacisnęły się. - Nie mam na sobie prezerwatywy. Dotknęłam jego ust, jego policzka. - Mam IUD.20 Zmarszczył brwi. - Jestem bezpieczna. - Szepnęłam, potrzebując go nie tylko we mnie, ale świadomego mojej sytuacji. - Nie zajdę w ciążę. Obiecuję. - Nie martwisz się o... - Jestem czysta. I ufam, że ty też. Wziął głęboki oddech i skinął głową. Przełknęłam ślinę. - Więc proszę, pospiesz się. Tak bardzo chcę żebyś mnie wypieprzył, że chyba oszaleję, jeśli się nie pospie... Wszedł we mnie jednym, silnym pchnięciem ku górze, osłabiając mnie jednocześnie. Krzyknęłam. Głośno. Rozciągnął mnie. Był o wiele większy niż moich poprzednich chłopaków i minęło dużo czasu, odkąd ostatni raz to robiłam. Przywarłam do niego, fale przyjemności i bólu pędziły przeze mnie.

20

IUD - wewnątrzmaciczna wkładka antykoncepcyjna.

167

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Oh Boże, Maci. - Ukrył twarz w boku mojej szyi, nawet kiedy wycofał się i uderzył z powrotem we mnie. - Jesteś taka ciasna, taka idealna, taka moja...taka moja... Te słowa, wydostające się z niego sapiące jęki, posłały mojemu ciału kolejny przypływ gorąca i rozkoszy. Zamknęłam oczy, zatracając się w jego dotyku, jego oświadczeniu, zatracając się w nim. To było wszystkim tym, co sobie wyobrażałam, a nawet więcej. O wiele więcej. Poruszał się we mnie, wchodząc i wychodząc, wchodząc i wychodząc, za każdym razem głębiej, bardziej energicznie, bardziej wymagająco. Każde uderzenie prowadziło mnie do tej granicy, tej niebezpiecznej przepaści, tego miejsca, będącego jak rozgrzana krawędź ostrza, gdzie życie, przyjemność, rzeczywistość i fantazja zlewają się z sobą, a wy gubicie się w tych doznaniach konsumujących wasze ciała i znajdujecie się w ich przyjemnościach. Do tej krawędzi egzystencji. - Maci... - Sapnął, jego pchnięcia przyspieszyły i stały się bardziej nieregularne. Maci, popatrz na mnie, proszę? Chcę widzieć twoje oczy, kiedy ty...kiedy my... Otworzyłam swoje oczy i spojrzałam w jego, akurat wtedy, gdy ścisnął mój tyłek i jeszcze głębiej wbił swoją długość we mnie. Mój orgazm eksplodował niczym wybuch ciepła i nieopisanej doskonałości. Podrapałam paznokciami po jego plecach i krzyknęłam jego imię. I tak w kółko. A kiedy mój głos zaczął się załamywać, kiedy moje krzyki stały się urywanymi oddechami, Raph również doszedł. Czułam go. Czułam to. Czułam uwalniającą się z niego pompę gęstego płynu. Czułam, jak wypełnia mnie swoją przyjemnością. I przez cały ten czas, patrzyliśmy na siebie. A w jego oczach widziałam przyszłość, której pragnęłam bardziej, niż samego życia. Całą wieczność później, oparliśmy się o siebie, ja kładąc swój policzek na jego ramieniu, Raph przytrzymując mnie, kiedy obrócił się dookoła i przycisnął swoje plecy do okna. Nasze opuszczone w prywatnej jadalni majtki, wydawały się być zagłuszającym, szybkim, podartym dodatkiem do łagodnej muzyki fortepianowej, unoszącej się w pokoju z ukrytych głośników. Ten kontrast - spokojna, kojąca muzyka i nasze sapania po pieprzeniu połaskotał moje wysoce dziwaczne poczucie humoru i, nie mogąc się powstrzymać, zachichotałam. - Co cię tak bawi? - Głęboki głos Raph'a zadudnił w jego piersi, posyłając wibracje mojemu ciału. Złączające się z wstrząsami, już zadomowionymi w moich kończynach.

168

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Z kolejnym chichotem, podniosłam swoją głowę i spojrzałam na niego. Nasunęła się mi myśl, że nadal był głęboko ukryty w mojej płci. Podobało mi się to. Lubiłam, gdy tam był. Bardzo. - To jak bardzo byłam zdeterminowana, aby utrzymać cię z dala od mojego życia. Błysnął na mnie swoim dołeczkiem. - Jakby to kiedykolwiek miało się wydarzyć. Pogładził rękoma po moich plecach, moim biodrze, moim udzie. Z delikatną łatwością obniżył moją nogę, jego wyczerpana erekcja wyślizgnęła się ze mnie, muskając swoimi palcami po mojej skórze, kiedy moja noga powróciła na podłogę. Przez sekundę, fala niestabilnych wstrząsów uderzyła we mnie i przytrzymałam się go mocniej. Nasze spojrzenia ponownie się złączyły. W jego wzroku kryło się pytanie. I niepokój. Powstrzymałam go od wyrażenia swoich obaw, muskając jego wargi moimi. - Jakby. - Wyszeptałam, pozwalając mu poczuć mój uśmiech. Oboje znowu roześmialiśmy się, wspólnym, ukrytym śmiechem, który szybko przemienił się w długi, powolny, doszczętnie namiętny pocałunek. Cholera, naprawdę pragnęłam tego faceta. Tak cholernie bardzo. - Sądzę - powiedział, kiedy pocałunek dobiegł końca - że powinienem poprosić teraz naszego kelnera o rachunek. Uśmiechnęłam się szeroko. - Może powinieneś najpierw podciągnąć swoje spodnie? Przybrał komicznie żartobliwy wyraz twarzy. - Tak sądzisz? Zanim mogłam go jeszcze raz pocałować - i naprawdę, czemu miałabym tego nie zrobić? On był wspaniały, seksowny i niesamowity - jedyne drzwi prowadzące do jadalni otworzyły się. - Nierozsądnie, Panie Jones. Zalała mnie zimna niechęć na dźwięk spokojnego głosu Horn'a. Raph napiął się, warknął, kiedy przyciągnął mnie bliżej swojego ciała i spojrzał na jego ochroniarza. - Co kurwa, Horn? Jak nas znalazłeś? - Nie zamierzam tego wyjaśniać, Panie Jones. - Mężczyzna miał na tyle przyzwoitości, by utrzymać swoją uwagę na Raph'ie. A może nie zaakceptowanie mojego istnienia było próbą znieważenia mnie. Jeśli to drugie, to nie podziałało. Postanowiłam zignorować fakt, że

169

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

żyje, w chwili kiedy zaproponował mi wielo-zerową zachętę do tego, by nie mieć nic wspólnego z Raph'em. - Jesteś świadomy tego, co rodzina oczekuje od ciebie. Ta...przygoda...której się podjąłeś jest niemądra. Oraz wystawia cię na osobiste niebezpieczeństwo. Ramię Raph'a zacisnęło się wokół mnie. - Masz na myśli mojego prześladowcę? Zaczynam podejrzewać, że tak naprawdę nikt mi nie zagraża. To tylko sposób na to, by mieć na mnie oko. Nie jestem zainteresowany nikim z tej rodziny, bez względu na to w co chcą wierzyć. Możesz powiedzieć królewskiemu wrzodowi na moim tyłku, że to moja siostra wżeniła się w tą rodzinę, nie ja. Nie jestem zainteresowany ani dostępny. Skończyłem z tym. Wszystkim. Horn przyglądał się mu pozbawionymi wyrazu oczyma. Wybrzuszenie pod jego pachą powiedziało mi głośno i wyraźnie, że miał przy sobie broń. - Słyszałeś mnie? - Gniew przemienił pytanie Raph'a w groźne warknięcie. - Zostaw nas w spokoju. Horn przeniósł swoje spojrzenie na mnie. Zassałam szybko powietrze. Nie chciałam tego zrobić, ale cholera, facet był przerażający. Nic w moim życiu nie przygotowało mnie na taki rodzaj konfrontacji. Nic. Nawet ten szalony bezdomny, który domagał się od ludzi, by pokazywali mu swoje zęby, gdy tylko próbowali przekroczyć Main Street Bridge, aby dostać się z powrotem do Plenty. - Teraz. - Raph warknął, przyciągając mnie jeszcze bliżej swojej klatki piersiowej. Muszę przyznać, że byłam całkowicie i zupełnie pochłonięta jego opiekuńczą wściekłością. I niespokojna przez to, jak cudownie się dzięki temu czułam. Oh rany, nie miałam zamiaru zakochać się w tym chłopaku. Nie miałam. Horn odwrócił swoją uwagę na Raph'a. Jego oczy zwęziły się, a szczęka zacisnęła. Poprawił klapę swojej marynarki i, z prawie niesłyszalnym chrząknięciem, odwrócił się i wyszedł. Mój oddech opuścił mnie gwałtownie. Kto zorientował się, że wstrzymywałam go przez cały ten czas? Moja głowa wirowała. Czarne fale zawrotów głowy zasłoniły mi widok. Czułam, że w środku się trzęsłam - naprawdę się trzęsłam. A następnie Raph wypuścił swój własny nierówny oddech, kiedy napięcie opuściło jego ciało i zaśmiał się chrapliwym i wymuszonym dźwiękiem. - Cóż, sądzę, że to jedyny sposób na to, by zabić nastrój.

170

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Odliczanie czterech dni. Cholera.

Po ubraniu się, wróciliśmy do Mackellar House. Wzięłam prysznic i zmieniłam mój strój, zanim udałam się na zajęcia. Wierzcie lub nie, ale rzeczywiście nie miałam szansy na prysznic od poprzedniego poranka. Gdyby o tym pomyśleć, to trochę obrzydliwe. Dziękuję Bogu za gumę do żucia i wkładki higieniczne. Raph odprowadził mnie do sali wykładowej 101, w której odbywały się zajęcia z Degradacji Środowiska. Nie prześladowały nas ani media, ani paparazzi. Podejrzewałam, że częściowo było to wynikiem samochodów ochrony kampusu, krążących po jego terenie i dumnie kroczących gości z ochrony. Fakt, że Raph nasunął czapkę baseballówkę na swoją głowę i ciemne okulary na twarz, również pomógł. Tak samo, jak moja decyzja, aby zrobić to samo. Pożyczając od Heather kapelusz (dużą, obszerną rzecz, która opadała na moje oczy i ukrywała połowę twarzy), zrobiłam wszystko co mogłam, aby ukryć swoją tożsamość. Szczerze mówiąc, to było zabawne. Jakbym nagle stała się Angeliną Jolie. Kiedy dotarliśmy na moje popołudniowe zajęcia, Raph uniósł delikatnie mój podbródek czubkiem swojego palca, błysnął na mnie swoim dołeczkiem i pocałował mnie w usta. - Dzięki za lunch, Amerykańska dziewczyno. Moje serce przyspieszyło. Wydałam z siebie jeden z tych całkiem żenujących chichotów, jakie słyszycie od bezmyślnych panienek i pochyliłam głowę. Wiem, że to głupie, by czuć wstyd i zażenowanie po tym, co zrobiliśmy - hello? Gorący, dziki, małpi seks w restauracji, do której każdy mógł wejść. Wstyd i zażenowanie powinny należeć już do przeszłości, prawda? - ale i tak nie obeszło się bez tego. Ponieważ nawet tu, na korytarzu przed salą wykładową, gdzie inni studenci przepychali się obok nas, mogłam myśleć tylko o tym, jak bardzo niesamowity był nasz lunch. Nie tylko seks - określenie niesamowity nawet nie przybliżało się do tego - ale całokształt. Wszystko o czym mogłam myśleć to to, jak bardzo lubiłam tego faceta, tego ostrożnego, czasami nieprzewidywalnego australijskiego faceta, który sprawiał, że się śmiałam i czułam się wyjątkowa. Uśmiechnął się do mnie, jeszcze raz pocałował i poszedł na własne zajęcia. Oh rany, tak cholernie łatwo mogłam się w nim zakochać.

171

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Myślę, że spędziłam cały wykład patrząc przez okno jak kretynka, rysując w moim zeszycie kwiatki, serduszka, gwiazdki i siedzące na koniach koale. Sądzę, że w pewnym momencie wypuściłam nawet jedno lub dwa westchnienia. Po zakończeniu zajęć spotkałam Raph'a przy drzwiach i, zamaskowując się na miejscu, spędziliśmy trzydzieści minut, jakie pozostały nam do naszych następnych wykładów, relaksując się w słońcu na trawiastym pagórku, ja z głową na jego kolanach, on kreśląc swoimi palcami wzory po moim ramieniu, podczas gdy rozmawialiśmy o tym i owym. Nikt nam nie przeszkodził. To było wspaniałe. Popołudniowe zajęcia upłynęły za wolno. Moje trwały dłużej niż Raph'a i to Heather spotkałam na zewnątrz Mackellar House cztery godziny później, z rozkosznie zaciekawionym uśmieszkiem na jej twarzy. - Więc? - Poderwała się na swoje nogi, zastawiając mi drogę do wejścia budynku swoim ciałem. - Szczegóły? Przybrałam zadowolony wyraz twarzy. - Dobre dziewczynki nie opowiadają o swoich podbojach. - Oh! - Wybuchła - Wiedziałam. Wiedziałam. - Wiedziałaś o czym? - Raph pojawił się w drzwiach za nią z relaksowanym uśmiechem. Heather posłała mu lubieżny uśmieszek. - O tym, że masz wielkie... Śmiejąc się odepchnęłam ją na bok. - Ego. - Dokończyłam, uśmiechając się do niej. - A ja odpowiedziałam, jakie ego? - Nie pamiętasz mojego ego? Cholera, będę musiał się bardziej postarać. - Owinął swoje mocne ramię wokół mojej talii i przyciągnął mnie do swojego ciała z taką siłą, że kapelusz Heather zsunął się z mojej głowy. - Myślę, że będzie lepiej, gdy teraz zabiorę cię do mojego pokoju, by pokazać ci moje ego. I tymi słowami, zabrał mnie ze śmiechem, z dala od równie rozbawionej Heather. Do jego pokoju. Gdzie faktycznie pokazał mi swoje ego. Cztery razy, ściślej rzecz ujmując. Gdzieś koło dziewiątej wieczór zdaliśmy sobie sprawę z tego, iż jedzenie jest ważne i postanowiliśmy zadzwonić po żarcie na wynos. Powiedziałam Raph'owi, że idę wziąć jeszcze jeden prysznic i z przyjemnością zjem cokolwiek on zamówi.

172

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Jednakże, byłam we wspólnej łazience zaledwie przez pięć minut, kiedy Raph wkroczył do niej z ręcznikiem przerzuconym przez swoje ramię, nagi od pasa w górę. Spojrzał na mnie akurat wtedy, kiedy zamierzałam wejść do kabiny prysznicowej, w której umieściłam już swój własny ręcznik i ubrania, kopnięciem zamknął za sobą drzwi, oparł o nie swoje plecy i skinął na mnie powolnym szarpnięciem swojej głowy. Kontynuowaliśmy naszą tradycję obściskiwania się w publicznych toaletach. Jednak, tym razem nikt nam nie przeszkodził. Nawet jednym pukaniem do drzwi. W końcu powróciłam do swojego pokoju i do mojego łóżka trochę po wpół do piątej rano. Pomyślałam, że Raph musi mieć trochę czasu dla siebie i poczułam rozpoczynające się drżenie w mojej ręce. Za dużo seksu, być może? Czy to w ogóle było możliwe? Ledwie co położyłam głowę na swojej poduszce, kiedy usłyszałam delikatne pukanie do drzwi. A następnie niski, głęboki głos. - Zabieraj swój tyłek do mojego łóżka, kobieto. Tak też zrobiłam. Hej, kim ja byłam, aby się z nim sprzeczać? Kochaliśmy się znowu, a potem objęliśmy się nawzajem, nadzy, z sercami bijącymi tym samym rytmem, ze splecionymi nogami, odkrywając wszystko o sobie nawzajem w naszych szeptanych słowach i wspólnych śmiechach. Jednakże, jedyną rzeczą jaką mu nie powiedziałam, było to, że z końcem tygodnia opuszczam Sydney. Chciałam to zrobić. Naprawdę chciałam. Chciałam mu powiedzieć, żebyśmy mogli zaplanować jak pozostać w kontakcie przez ten czas kiedy tam będę. Chciałam mu powiedzieć, żebyśmy mogli zdecydować kto będzie odwiedzał kogo w weekendy. Chciałam mu powiedzieć, że wszystko będzie w porządku, że związki na odległość są całkowicie wykonalne. Chciałam mu powiedzieć te wszystkie rzeczy, ale nie zrobiłam tego. Na horyzoncie nie było żadnego szczęśliwego zakończenia dla nas, nie mogłoby być. Tak więc fakt, że wyjeżdżam był sporną kwestią. Poza tym, nie chciałam popsuć naszej zabawy poprzez stawienie między nami tykającego zegara. Zamiast tego, postanowiłam robić to, co powiedziała mi mama. Żyć swoim życiem. Kiedy wzeszło słońce, wlewając do pokoju Raph'a blado-złote światło, pocałowałam go i wypowiedziałam słowa, które nie sądziłam, że kiedykolwiek komuś powiem. - Naprawdę lubię być z tobą? Chcesz to jeszcze kiedyś powtórzyć? Zaśmiał się, przewrócił mnie na plecy i przystąpił do pokazywania jak bardzo, rzeczywiście, chce to powtórzyć.

173

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Wróciłam z powrotem do mojego pokoju, zanim Brendon uderzył w moje drzwi, mówiąc mi abym wstawała. - Dwadzieścia cztery godziny to wystarczająco dużo czasu na podłe nieróbstwo Zawołał przez drewno. - To, że jesteś sławna nie oznacza, że możesz się obijać, słyszysz? Wystarczająco powiedziane, że ten ranek nie był dla mnie najlepszy na siłownię. Przez następne trzy dni zatracałam się w moich doznaniach w Sydney i pozwalałam sobie czerpać z tego przyjemność. Każdego ranka Brendon wyciągał mnie z łóżka na nasz przedśniadaniowy trening. Nigdy nie powiedział słowa o Raph'ie. Wiem, że wciąż był przeciwny tej całej sytuacji - sposób w jaki oboje byli obrażeni i angażowali się w bitwę na gromiące spojrzenia, kiedykolwiek tylko stawali twarzą w twarz w moim towarzystwie, był dla mnie wystarczającą wiadomością. Ale nigdy mnie nie osądził, ani nie dokonał oschłej uwagi. Okej, może wywrócił oczami tego ranka po moim lunchu z Raph'em i wymamrotał coś, co brzmiało jak - Drań, mógłby ci się czasami dać wyspać. - I może zaznaczył, że przynajmniej zrobię sobie drzemkę w ciągu popołudnia, zanim przez całą noc będę się bzykać, ale zrobił to z uśmiechem, a kiedy wyszłam, obdarzył mnie całkowicie platonicznym uściskiem. Nie zdrzemnęłam się, tak przy okazji, pomimo jego zaleceń. Miałam ograniczoną ilość dni. I nie miałam zamiaru marnować je na coś tak niedorzecznego i nieryzykownego jak spanie, no nie? Więc ćwiczyłam każdego ranka z mężczyzną, który był na dobrej drodze do zostania najlepszym bratem, jakiego nigdy nie miałam, potem rozmyślałam w moim cichym pokoju o przygotowaniach do następnego dnia, łykałam swoje leki kiedy musiałam, szłam na zajęcia, pracowałam nad moją pracą i spędzałam każdą sekundę pomiędzy tymi sprawami z Raph'em. To było rozkoszą. Wspaniałą, zabawną, relaksującą rozkoszą. Horn'a nie było nigdzie widać. Nie wiem, czy został zwolniony, czy po prostu czaił się gdzieś poza zasięgiem wzroku. Raz spytałam o to Raph'a, a odpowiedzią jaką otrzymałam było wzruszenie ramion i - Tak długo, jak nie ma go w pobliżu nas, nie obchodzi mnie to. To brzmiało jak filozofia. Wyłączna jaką przyjęłam z radością. Jedyną rzeczą, która zatruwała te dni była rosnąca sterta książek o Parkinsonie, jaką ciągle znajdowałam w pokoju Raph'a. Na jego biurku. W jego samochodzie. Jak wiele z tych cholernych rzeczy czytał? Po co?

174

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Nie chciałam, by skupiał się na tym. Chciałam, aby był skupiony na mnie, Maci Rowling, gorącej, amerykańskiej dziewczynie, z którą spędzał niesamowity czas, nie Maci Rowling, cierpiącej na chorobę Parkinsona. Wiem, że to brzmi głupio, iż byłam skoncentrowana na tym, aby utrzymać te dwa aspekty mojego życia osobno, ale nieważne jak wiele wygłosiłam sobie podnoszących na duchu przemów i zrobiłam wykładów o tym, by pozwolić Raph'owi zobaczyć jak wyglądam od strony Parkinsona, nie mogłam tego uczynić. Nie wspominałam o tym, nawet jeśli mnie to irytowało. Ani nie komentowałam tego, jak rozpiął swoje guziki i rozporek, kiedy się kochaliśmy, lub jak podniósł butelkę wody, którą kupiłam w uniwersyteckiej kafejce i odkręcił jej nakrętkę, gdy rozmawialiśmy. Wiedziałam co robił - pomagał mi. Próbowałam przekonać samą siebie, że był po prostu miły, ale przecież obserwowałam jak tata robił to samo mamie - pomagał, kiedy pomoc naprawdę nie była konieczna - przez całe moje dzieciństwo i rozpoznałam czym to było. Cóż, nie część o rozbieraniu-podczas-obściskiwania-się. To byłoby po prostu niewłaściwe. Chociaż, do czasu kiedy tata został zabity, pomagał mamie z jej guzikami, w przeciwnym razie nigdy nie byłaby w stanie ubrać i rozebrać się. Determinacja Raph'a, by mi pomóc była jak niewielka plama na doskonałej przygodzie (tak, naprawdę przykleiłam się do tego słowa), jak swędzenie, które wiedziałam, że muszę podrapać, ale ignorowałam to, bo byłam zbyt zajęta zabawą. W ostatnim dniu mojego pobytu w Sydney obudziłam się - jak codziennie od naszego prywatnego lunchu - w ramionach Raph'a. Wczesne poranne słońce przebijało się przez okno w jego pokoju i przez dłuższą chwilę po prostu tam leżałam, zwinięta na boku, z jego długim, twardym ciałem przylegającym do moich pleców i ud, z sztywną długością jego erekcji ułożoną w szczelinie moich pośladków. Patrzyłam na pyłki kurzu, tańczące w powietrzu, podkreślane przez złote światło wschodzącego słońca, wykorzystując ten moment jako improwizowaną sesję medytacyjną. Wciągu dwudziestu czterech godzin znajdę się na stacji kolejowej, gotowa wsiąść do pociągu, który zabierze mnie do miasteczka zwanego Tamworth, z którego złapię autobus do jeszcze mniejszego miasteczka Gunnedah, skąd ktoś z goszczącej rodziny, zabierze mnie. Potem zostanie jeszcze dziewięćdziesięciominutowa jazda na ich ranczo, gdzie rozpocznę moją pracę w terenie na temat koali. Dzisiaj był mój ostatni dzień z Raph'em. Jakikolwiek. Zimny smutek rozerwał moje serce, mój żołądek zacisnął się i zamknęłam swoje oczy.

175

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Nie chciałam wyjeżdżać. Chciałam zostać tu z Raph'em. Nie tylko w jego łóżku, nie tylko w jego ramionach, ale z nim. Chciałam kontynuować moje egzystowanie z nim, dzielenie z nim mojego życia. Sprawiał, że czułam się pełna. Sprawiał, że czułam się kompletna. I sprawiał, że czułam się stabilna. Kiedy z nim byłam, nie bałam się czekającej mnie przyszłości. Rzadko nawet myślałam o czekającej mnie przyszłości, o ponurej utracie kontroli nad moimi mięśniami i jeszcze bardziej ponurej degradacji mojego umysłu. Kiedy byłam z Raph'em, żyłam chwilą i kochałam te chwile. Były pełne życia, śmiechu, przyjemności, pragnienia i...i... Oh Boże. Oh Boże, nie. To się stało. Zrobiłam coś niewyobrażalnego. Coś głupiego, wręcz idiotycznego. Zrobiłam coś, co przyrzekłam sobie nigdy nie zrobić. Zakochałam się w tym mężczyźnie. Oh Boże, to było do bani. Hura. Wciągając głęboki oddech, wstrzymałam go na dziesięć sekund i wypuściłam, otwierając swoje oczy i kierując je z powrotem na tańczący kurz. Jezu, pozwoliłam sobie zakochać się w Raphael'u Jones'ie. O czym ja myślałam? Na moich plecach, z jego ciepłą, drwiącą siłą i spokojem, Raph wymamrotał coś. Jego ramię oplotło moją talię i, mamrocząc ponownie, zagarnął mnie bliżej swojego ciała. Ze ściśniętym gardłem, szybko bijącym sercem, przekręciłam się trochę na łóżku, rzucając mu spojrzenie przez moje ramię. Jego oczy były nadal zamknięte, jego oddech głęboki i równy. Spał. Supeł w moim brzuchu zacisnął się jeszcze bardziej. Powróciłam do pozycji na moim boku, niezaprzeczalna obecność jego ciała przyciśniętego do mojego była torturą, z którą nie wiedziałam co zrobić. - Kurwa. Na moje wyszeptane przekleństwo, Raph wymamrotał coś jeszcze i zwinął swoje ramiona ciaśniej wokół mnie. Boże, to było niesamowite. I doskonałe. Nie myśląc o tym, podniosłam swoją rękę i kreśliłam palcami po długości jego przedramienia. Przestałam, kiedy dostrzegłam jak bardzo moje palce - moja cała dłoń - drżały. Przełknęłam ślinę, w moim gardle zaschło, i wpatrywałam się w moje palce.

176

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Trzęsły się. Tak jak zawsze, kiedy byłam zestresowana. Tak jak to zawsze będą robić w miarę upływu dni, miesięcy, lat. Nawet jeśli stres nie będzie miał z tym nic wspólnego, mój mózg, moje palce, moje ręce, moje całe cholerne ciało będzie, pewnego dnia, trzęsło się tylko dlatego, że miałam cholerną chorobę Parkinsona. To zniszczy wszystko to, co zaznałam w swoim życiu i nie mogłam z tym, kurwa, nic zrobić. Zaciskając swoje oczy, zwinęłam moją dłoń w okrutną pięść, ściskając moje palce tak mocno jak tylko mogłam. Ból przeszył moją dłoń, przenikając w górę mojej ręki. Ścisnęłam mocniej, każąc to co jeszcze nie zostało ukarane. Nienawidząc mojej ręki, moich palców, nienawidząc tego, że drżały. Nienawidząc ich. Gdyby się nie trzęsły, gdybym ja się nie trzęsła, mogłabym mieć życie, którego tak pragnęłam. Mogłabym...mogłabym...Boże, mogłabym powiedzieć Raph'owi, że wyjeżdżam i może, tylko może, zapytać go, czy chciałby mnie odwiedzić w Stanach. Mogłabym go zapytać, co sądzi o związkach na odległość. Lub może w następnym roku mogłabym się przenieść na Uniwersytet w Sydney, aby dokończyć studia. Gdyby moje całe, cholerne ciało nie drżało, nie trzęsło się i nie zdradzało mnie, moglibyśmy...on i ja moglibyśmy...może... Przeszył mnie zimny smutek. Porównywalny do bólu, jaki zadawałam swojej ręce. Smutek, nienawiść, pogarda i... - Hej, Amerykańska dziewczyno. - Zaspany głos Raph'a na moim ramieniu sprawił, że podskoczyłam. Tak samo jak dotyk jego ciepłych ust na mojej skórze. - Wszystko w porządku? Otworzyłam swoje usta. Zamknęłam je znowu. Powoli poprowadził swoją rękę w górę mojej, ponownie całując moje ramie. - Wyglądasz na spiętą. Jego głos był teraz mniej senny, a mój żołądek, bałagan nerwowych emocji, wzburzył się jeszcze bardziej. Nie chciałam, by się martwił. Nie dzisiaj. Dzisiaj, chciałam po prostu, by był zrelaksowanym Raph'em. Tym, za którym jutro będę tęsknić jak diabli. I przez resztę mojego krótkiego, drżącego życia. Do cholery. - Tak, wszystko dobrze. - Wymamrotałam, każda komórka mojego ciała bolała. Chryste, dlaczego musiałam się w nim zakochać? - Myślę, że po prostu źle spałam. Zrobił hmm z boku mojej szyi, wtulając mnie jeszcze bardziej w jego ciało swoim silnym ramieniem. - W takim razie okej. - Tworzył ścieżkę delikatnych pocałunków w dół

177

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

mojego ramienia, podążając swoją dłonią w dół mojego brzucha do złączenia moich ud. Przez chwilę myślałem, że chcesz uciec, a ja nie jestem gotowy na to, abyś opuściła już to łóżko. Musnął koniuszkiem palca nad krzywizną mojej płci, aby podkreślić swoją rację, odnajdując swoim palcem wskazującym malutki guzik mojej łechtaczki i pogładził go. Powstrzymałam swój jęk. Nie mogłam tego zrobić. Nie teraz. Musiałam...musiałam przemyśleć całą tą sytuację. Jezu, zakochałam się w nim, a jutro... Z wymuszonym śmiechem, przekręciłam się na łóżku. - Zamierzam uciec. - Powiedziałam, odsuwając się powoli od niego. - Przynajmniej po to, by umyć zęby. Taa, umyć zęby. To dałoby mi czas, którego potrzebowałam. Kurwa. Jednak, zanim mogłam się uwolnić z ramion Raph'a, założył swoje grube, umięśnione udo na moje biodro i przycisnął mnie do materaca. - Nie obchodzą mnie twoje zęby, Amerykańska dziewczyno. - Mruknął, okrywając mnie całkowicie swoim ciałem, gładząc dłońmi po długości moich ramion, by złapać moje nadgarstki mocnym chwytem, kiedy jego kutas zbliżył się do wnętrza mojej płci. Obchodzisz mnie ty. I to. Zniżył swoją głowę do mojej i pocałował mnie. Oh Boże, chciałabym, aby tego nie zrobił. Ponieważ to było takie dobre, tak doskonałe, tak cudowne, że jakakolwiek nadzieja na moje wymknięcie się, rozpadła się. Jego język odnalazł mój z łagodnym natarciem. Jęknęłam, już zatracona w przyjemności, jaką dawał mi jego dotyk. Delikatnie przygryzł moje wargi, sprawiając, że pocałunek stanął się jeszcze lepszy. Zamknęłam swoje oczy i poddałam się tej ostatniej chwili doskonałości. Nie miałam innego wyboru. Miałam zamiar kurczowo trzymać się tego do końca mojego życia. Zamykając oczy, wygięłam się pod nim, chcąc go mieć już w środku. Byłam gotowa. Mogłam poczuć wilgoć mojego podniecenia we wnętrzu moich ud. Raph miał inny pomysł. Z chichotem - Chryste, będę tęsknić za tym surowym, bezwstydnym dźwiękiem zaznaczył ścieżkę pocałunków w dół mojego policzka i gardła do mojego obojczyka.

178

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Syknęłam, kiedy musnął zębami linię jego grzbietu, a potem jęknęłam kiedy poprowadził tą samą drogą swój język. Przeszył mnie dreszcz. Moje sutki napięły się mocno. Naprawdę mocno. Wypuściłam urywany oddech, pragnąc poczuć na nich jego usta. Raph dał mi to. Kiedy miałam zacząć go o to błagać, zwiedził moją prawą pierś swoimi ustami, a potem chwycił mój sutek i zassał go. - Tak. - Wychrypiałam, unosząc moje biodra w górę. - Tak. Żywił się moją brodawką, wciągając ją głęboko w swoje usta, zataczając ją pomiędzy swoimi zębami, przesuwając językiem po jej czubku. Przez cały ten czas, trzymał moje nadgarstki przyciśnięte do łóżka. Jeśli czuł wstrząsy w moich kończynach, nie pokazał tego po sobie. Zamiast tego rozsunął moje uda pewnym kolanem i przeniósł swoje usta do mojej drugiej piersi. Sapnęłam, kochając uczucie jego ust i języka na moim sutku. Zamruczał wokół wrażliwego punktu ciała, posyłając mi wspaniałą przyjemność. Napięte ciepło rozwinęło się w moim rdzeniu, lawirując przez samą strukturę mojego życia. Wyrwał mi się delikatny jęk i przewróciłam swoją głowę. Uwalniając jeden z moich nadgarstków, Raph pogładził moje ramię, kierując się w dół do mojej piersi. Kiedy ubóstwiał swoimi ustami jeden sutek, ugniatał, ściskał i szczypał drugi. Gorąca przyjemność uderzyła we mnie. Ponownie wygięłam się w łuk, kolejne ciepło zebrało się w mojej płci. - Kocham dotykać twoje piersi, Maci. - Wychrypiał nad moim sutkiem. - Tak samo jak kocham to, jak reagujesz na moje ssanie. Aby to udowodnić, włożył z powrotem mój sutek do swoich ust, wciągając go mocno. Zajęczałam, owijając moją nogę wokół jego biodra w próbie przyciągnięcia jego sztywnej długości bliżej mojego ciepła. Potrzeba, aby mieć go w sobie była równoznaczna z moją potrzebą oddychania. Była większa. Czułam, że umrę niedługo, jeśli nie znajdzie się szybko we mnie. Mogłam żyć bez powietrza przynajmniej przez sześć minut. Nie było mowy o tym, że przetrwam tak długo bez bycia spenetrowaną przez Raph'a. Nie było. - Proszę. - Jęknęłam, drapiąc swoimi paznokciami po jego nagich ramionach. - Przeleć mnie. Podniósł głowę od mojej piersi i obdarzył mnie jednym z tych brudnych śmiechów. - Jeszcze nie, skarbie. Nie dopóki nie sprawię, że dojdziesz dzięki moim ustom.

179

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Cielesna żądza przelała się przeze mnie. Raph kochał schodzić niżej mnie. Straciłam rachubę ile orgazmów dał mi w ciągu ostatnich czterech dni, używając wyłącznie swoich ust i języka. Błyskając swoim dołeczkiem, opuścił głowę z powrotem do mojej piersi i kontynuował swoją adorację. Przysięgam, że wiele razy byłam bliska dojścia, kiedy on ucztował na moich sutkach. Jęczałam, wiłam się i błagałam o więcej, błagałam o litość, a Raph dałby mi wszystko i nic. Nie mam pojęcia, ile minut minęło, kiedy doprowadzał mnie do szaleństwa tylko ssąc i gryząc moje piersi. Byłam dla niego taka mokra. Taka gotowa. Moja cipka drżała z gorącej potrzeby i przyjemności. Za każdym razem kiedy podnosił swoją głowę, łapałam oddech. Nadzieja na to, że wbije się we mnie, walczyła z nadzieją, że tego nie zrobi. To było wszystko co mogłam zrobić, aby nie krzyczeć z frustrowanym zachwytem, kiedy w końcu przeniósł się niżej mojego tułowia, z wargami powoli podróżującymi od krągłości mojej klatki piersiowej do wgłębienia mojego pępka. Penetrował mój pępek serią małych uderzeń języka i ugryzień, z torsem przyciśniętym do mojej płci, dłońmi umieszczonymi na moich udach. Zajęczałam na każde z tego. Moja cipka pulsowała, chętna i niecierpliwa tego, co miało nadejść. Jednak Raph się nie spieszył. Dręczył mnie swoimi ustami, obsypując mnie ogromną ilością uszczypnięć na całym moim brzuchu, moich biodrach, nawet wysoko po wewnętrznej stronie moich ud. Jęczałam, pragnąc go. Pragnąc jego języka na moim najbardziej intymnym miejscu. I w końcu, po tym jak wycałował sobie drogę do palców mojej prawej stopy, z powrotem do mojego pępka, w dół do palców mojej lewej stopy i znowu z powrotem, w końcu pogładził swoim językiem moją płeć. Odrzuciłam głowę do tyłu i krzyknęłam. Zacisnęłam swoje dłonie na prześcieradle. Oh Boże, oh Boże, oh Boże, oh Boże, oh Boże! Z każdym muśnięciem, uderzeniem i polizaniem, spychał mnie bliżej i bliżej uwolnienia. Bliżej wybuchu. Pchnęłam swoje biodra w górę, podając swoje ciało jego ustom. Rzucałam głową z boku na boku. Robiłam te wszystkie banalne rzeczy, jakie widzicie w filmach i nie mogłam przestać. Moje ciało, zawsze cholernie gotowe do zrobienia czegokolwiek co chce, całkowicie poddawało się przyjemności, jaką dawał mu Raph. Stawałam się łatwa i nie obchodziło mnie to. To było zbyt dobre. Zbyt dobre. Zbyt...

180

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Doszłam, przygryzając swoją wargę, by uciszyć krzyk, który wiedziałam, że obudziłby resztę Mackellar House. Jasna cholera, doszłam. I wtedy, i tylko wtedy, kiedy moja płeć skurczyła się, biła i pulsowała, Raph nakrył mnie swoim ciałem i schował swoją długość w moim cieple. Straciłam kontrolę nad moim krzykiem. Rozniósł się echem po jego pokoju, głośny, surowy i niezaprzeczalnie rozdarty przyjemnością. Nie było wątpliwości, jaki był powód tego jęku. Powinnam być zażenowana. Zamiast tego, tonęłam w rozkoszy. Tonęłam w doznaniach, jakie Raph obudził w moim organizmie. Tonęłam w miłości. Poruszaliśmy się razem, Raph wspierając ciężar swojego ciała na łokciu, drugą ręką ściskał tył mojego uda. Poruszaliśmy się jako jedność, w idealnym rytmie. Pocałował moje usta, moje policzki, moją szczękę. Wbijał się głęboko we mnie, badał moje ucho swoim językiem i ssał moją szyję, kiedy poruszaliśmy się jako jedność. Przez całe wieki, kilka chwil. Nie wiem. Nie dbam o to. Poruszaliśmy się jako jedność, w harmonii. I kiedy znowu doszłam, Raph również. Dreszcz przeszedł przez jego ciało, jego pchnięcia przyspieszyły, stały się bardziej dzikie i, ze wzrokiem utkwionym na moich oczach, moim imieniem wychodzącym z jego ust w kółko i w kółko, spuścił się do mojej pochwy. Oh Boże, to było doskonałe. Takie doskonałe. I tak cholernie łamiące serce. Takie okropne. Wiedząc, że będę musiała sobie tego odmawiać. Osunął się na mnie kilka uderzeń serca później. Przytuliłam go, pragnąc aby każda cząsteczka mojego istnienia zapamiętała to. Wchłonęła jego esencję. Chciałabym trzymać się tej chwili do końca mojego życia. Chciałabym czerpać z niej siłę, kiedy już nic mi nie pozostanie. Kochałam go. Do diabła, kochałam go. - Cholera, kobieto. - Wymamrotał na moim ramieniu. - Nie sądziłem, że może być jeszcze lepiej, ale... - Podniósł głowę i pokręcił nią, jego uśmiech rozciągnął się na jego twarzy, jego oddechy były płytkie. - Ale to było niesamowite. Zamknęłam oczy i wciągnęłam jego zapach.

181

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Takie było. Pocałował czubek mojego nosa. - Dobrze, że przez cały dzisiejszy dzień mamy zajęcia, bo myślę, że nigdy nie wyszlibyśmy z łóżka. Zaśmiałam się. Jestem pewna, że brzmiało to kiepsko. W środku byłam zarówno wyczerpana, jak i umierająca. - Jednak - powiedział, przesuwając się na tyle wystarczająco dla swojej długości, aby wyślizgnąć się z mojej płci. - co sądzisz o tym, abyśmy jutro wzięli kilkogodzinną przerwę od tej całej rozpusty i udali się do Wet'n Wild. Spędzisz ze mną poranek w parku wodnym, Amerykańska dziewczyno? Przez moją głowę przemknął obraz - Raph i ja śmiejący się razem, kiedy ochlapujemy się wodą w basenie. Radość na naszych twarzach była czysta. Podobnie jak miłość w moich oczach. Mój żołądek wzburzył się. Moje serce ścisnęło się w bolesnym imadle. Ta scenka była idealna. Tak idealna, że ukradła mój oddech i doprowadziła mnie do szaleństwa z tęsknoty. A potem uderzyła we mnie rzeczywistość i otworzyłam oczy, aby na niego spojrzeć. - Nie będzie mnie tutaj jutro, Raph. - Powiedziałam równym głosem. Spokojnym. Zmarszczył czoło, wesołość zmieszała się ze zdezorientowanym zdziwieniem. - A gdzie będziesz, Amerykańska dziewczyno? Zaplanowałaś coś z Heather? Myślę, że musisz zmienić te plany. Chyba że obejmują one kupno prezentu dla mnie. A jeśli tak, to możesz... - Wyjeżdżam do Gunnedah jutro rano. - Przerwałam mu. - Aby przeprowadzić badania terenowe dla mojego stypendium. Wpatrywał się we mnie. Nie ruszał się. Po prostu patrzył na mnie. - Co? Czy zaledwie kilka chwil temu myślałam, że umieram w środku? To było niczym w porównaniu z zimnym żalem i bólem, jaki teraz czułam. - Łapię pociąg na Dworcu Centralnym o szóstej czterdzieści pięć. - Powiedziałam, zmuszając swój głos do pozostania opanowanym. Co z zaszokowanym sposobem, w jakim Raph na mnie patrzył, było trudne. - Heather mnie tam zabiera. Spędzę następnych sześć tygodni na ranczu...to znaczy farmie, lub gospodarstwie, lub jakkolwiek to tutaj nazywacie, a kiedy one dobiegną końca, wracam prosto do Plenty. Nadal na mnie patrzył z zamieszaniem na swojej twarzy przechodzącym w coś jeszcze. Niedowierzanie. A następnie w gniew.

182

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Nie sądzisz, że powinnaś była mi o tym powiedzieć, oh, nie wiem, na początku tego tygodnia? Mój żołądek przewrócił się. Z większym wysiłkiem niż myślałam, że był potrzebny, położyłam swoją dłoń na jego torsie i odepchnęłam go od siebie. Nie mogłam prowadzić tej rozmowy, kiedy oboje byliśmy nadzy, a on nadal był ułożony pomiędzy moimi udami. Chrząknął, ale odsunął się. Nie łudzę się, że to moja brutalna siła go przesunęła. Wychodząc z łóżka, podniosłam moją koszulkę z podłogi, gdzie skończyła wczoraj w nocy, po tym jak Raph ściągnął ją ze mnie. Wciągnęłam ją przez swoją głowę, nie patrząc na niego, szukając swoich majtek, stanika i spodenek. Musiały gdzieś tu być. - Maci? Starałam się nie wzdrygnąć na gniew w jego głosie. - Wyjaśnisz mi to? Odnajdując swoje spodenki obok jego biurka, przeszłam do miejsca, w którym zwisały z krzesła i wciągnęłam je na siebie. - Myślałam, że wiesz. - Powiedziałam, udając że nadal szukam swojej bielizny. Nie przejmowałam się nią, ale nie mogłam się zmusić, by spojrzeć na Raph'a. - Sądziłam, że Heather wszystkim już o tym powiedziała. W każdym bądź razie, myślałeś, że co dzieje się pomiędzy nami? - Nie wiem. - Odpowiedział. Mogłam odgadnąć, że mnie obserwował przez ciepło wkradające się na moje plecy. - Przychodzi mi do głowy coś cholernie wspaniałego i niesamowitego. Potrząsnęłam swoją głową, nie przerywając mojej tropiącej-bieliznę farsy. Wspaniałe i niesamowite były dokładnie tymi słowami, których sama bym użyła, ale gdybym się z nim zgodziła, chciałby kontynuować to, co wiedziałam, że było niemożliwe. - To była tylko zabawa. Trochę dobrego seksu i śmiechu, zanim ruszę dalej. Twarde palce owinęły się wokół mojej ręki i, zanim mogłam sapnąć, obrócił mnie twarzą do siebie. - Zanim ruszysz dalej? Gniew, zaszokowany ból w jego oczach, rozerwał mi serce. Chciałam mu powiedzieć, że przepraszam. Chciałam mu powiedzieć, że byłam głupia. Zamiast tego wzruszyłam ramionami. Wzruszyłam ramionami. Puścił moją rękę. Potrząsnął swoją głową. Przeczesał dłońmi swoje włosy.

183

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Nie wierzę ci. Nie odpowiedziałam. Odwracając twarz od jego intensywnej kontroli, udałam, że obserwuję świat za oknem. - Nie. Pojedyncza, stanowcza odpowiedź sprawiła, że się obróciłam. Była tak pełna nieugiętego przekonania. Znowu potrząsnął swoją głową, ze wzrokiem utkwionym na mojej twarzy. W pewnym momencie miałam zamiar mu powiedzieć, by założył na siebie jakieś ciuchy. Przynajmniej parę bokserek. - To jakaś bzdura. - Zawarczał. Tak, to było warknięcie. Był wściekły. Naprawdę wściekły. - Bzdura. Tego co mamy...nie możesz tak po prostu zlekceważyć. Nie pozwolę ci. Uniosłam na niego brew. Pamiętacie, jak bardzo kocham to robić? Jak efektywnie przekazuje to ludzką postawę? Tak, przekazywałam teraz swoją postawę, która krzyczała suka i Boże, żałuję tego. Ale musiałam. Nie było dla nas przyszłości. Nie było przyszłości dla mnie. Przede mną nie rozciągało się normalne życie, tylko jakieś gówniane. Nie zasługiwał na to, by być nim obciążony. - Nie pozwolisz mi? - Powtórzyłam. Raph zwęził swoje oczy. - Nie pozwolę ci. Nie mogę uwierzyć, że po tym co dzieliliśmy...jak bardzo... Potrząsnął swoją głową po raz trzeci, drapiąc palcami po skórze jego głowy. - Chryste, kobieto, ufam ci. Nie rozumiesz powagi tego? Nie ufam nikomu, a jednak ufam tobie. Gapiłam się na niego, zmuszając się aby nie odpowiedzieć. A potem powiedział słowa, których nie chciałam usłyszeć. - Kurwa, Maci, zakochałem się w tobie. Zamarłam. Moje usta drgnęły, moje serce uderzyło w moim gardle. Moja klatka piersiowa ścisnęła się. Wydawało się, że moje podbrzusze powoli połapało się w sytuacji, trzepotało z radości i nerwowego podniecenia, zanim rzeczywistość zdusiła tę ułudną reakcję. Spojrzałam na niego, nienawidząc samej siebie. - Nie prosiłam cię o to. - Powiedziałam. Cholera, z tego jak odgrywałam zimną, wredną sukę zgaduję, że powinnam studiować aktorstwo. - Nie chcę tego. Zanim zdążył odpowiedzieć, odwróciłam się do biurka i pochwyciłam pierwszą książkę leżącą na stosie. - Tak jak nie prosiłam cię o to, byś czytał to. - Kontynuowałam, pokazując mu okładkę. Żyjąc z Chorobą Parkinsona. - Jasna cholera, Raph, czytasz książki o chorobie

184

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Parkinsona. O tym jak radzić sobie z ukochaną osobą chorującą na Parkinsona, o życiu z tą chorobą. Nie rozumiesz, że to co robisz jest złe? Jego szczęka zacisnęła się. - Czy to źle troszczyć się o kogoś? Gula w gardle utrudniająca mi oddychanie, stawała się większa. Troszczył się o mnie. Kochał mnie. Wszystko czego chciałam odkąd go spotkałam. I odkąd rozpoczął się mój koszmar. - Proszę, załóż jakieś spodnie. - Dopraszałam się, ponownie odwracając się od niego. Rzuciłam książkę z powrotem na biurko. Nagły wstrząs obudził jego laptopa, pokazując ekran ze stroną Google o chorobie Parkinsona. Chciałam płakać. Chciałam go uderzyć. Tak bardzo jak chciałam go przytulić. Życie było niesprawiedliwe. Tak cholernie niesprawiedliwe. - Czy to źle, że chcę zrozumieć co ma osoba, w której się zakochałem? - Domagał się. Zacinający się dźwięk jego głosu podpowiedział mi, że robił to o co go prosiłam, tak samo jak szmer i trzask dżinsu i następujący po nich wyraźny dźwięk zapinanego rozporka. - Źle, że chcę wiedzieć jak jej pomóc? Wiedząc, że mojemu rozsądkowi już nic nie zagraża, odwróciłam się znowu do niego. Faktycznie, miał teraz na sobie dżinsy. Tylko dżinsy. To w jakiś sposób pogarszało sprawę. Jego naga klatka piersiowa unosiła się i opadała z każdym urywanym oddechem jaki wciągał. Jego brzuch - z tym przejmującym sześciopakiem i wartą grzechu ścieżką jego włosów prowadzącą w dół pępka - zacisnął się. Zaatakowało mnie zawrotne wspomnienie poprzedniej nocy. Wspomnienie o mnie, liżącej jego pępek i schodzącej językiem w dół tej ścieżki, aż do jego podniecenia. Otrząsając się z tego wspomnienia, docisnęłam pięści do moich bioder. To była trudna chwila prawdy. Byłam suką, teraz przyszedł czas na to, aby zmierzyć się z rzeczywistością. - Co mam? Tę rzecz? Parkinsona? To nigdy nie zniknie, Raph. Ja z tego nie wyrosnę. Nie mogę wziąć magicznej pigułki, która mnie uzdrowi. To będzie powoli zżerać to co kształtuje mnie, zabierze każdą uncję dumy, jaką posiadam, każdy strzęp godności i nic nie możesz zrobić, aby to powstrzymać. Nie ważne jak wiele książek przeczytasz, nie ważne jak wiele butelek wody odkręcisz dla mnie lub przekręcisz klamek od drzwi. Odwrócił wzrok. Najpierw skierował go na widok za oknem, potem na swoje stopy. - Nie sądziłem, że zauważyłaś.

185

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Zauważyłam. Odpiąłeś moją bluzkę wczoraj, Raph. Jasne, moje ręce trochę drżały, ale mogłam poradzić sobie sama. - Nie mogłam powstrzymać rozczarowania w moim głosie. To raniło mnie niczym ostrze, ale tam było. - Jeśli robisz to teraz, co poczujesz, że musisz zrobić za dwa tygodnie? Podetrzeć mi tyłek? Jego ciemne spojrzenie pospieszyło do mojego. - To nie jest sprawiedliwe. - Nic z tego nie jest sprawiedliwe, Raph. - Wciągnęłam powolny oddech i wypuściłam go. - I żadne z twoich badań i wygooglowań na temat alternatywnego leczenia i grup wsparcia mnie nie uleczy. Mięsień w jego szczęce zadrżał. - Co jeśli o tym wiem? Co jeśli to nie ma dla mnie znaczenia? Uniosłam swój podbródek. - To powinno mieć dla ciebie znaczenie. Nie masz nawet dwudziestu pięciu lat. Masz życie przed sobą. Ja nie. I jeśli nie możesz tego dostrzec, to jesteś kretynem. Zimna furia w jego oczach zabłysła ponownie. Iskierki ciemnej wściekłości i głębokiego żalu. - Więc mówisz, że mnie nie kochasz? W ogóle nic do mnie nie czujesz? Z suchością w ustach, żółcią w gardle, pulsem bijącym w moich uszach, potrząsnęłam głową. - Nie kocham ciebie. Jego jabłko Adama szarpnęło w górę i w dół. - I to co robiliśmy to tylko seks bez zobowiązań? Zmusiłam się do sarkastycznego parsknięcia. - Jestem studentką w obcym kraju, Raph. Oczywiście, że to tylko seks bez zobowiązań. Ludzie, byłam suką. Zdaję sobie z tego sprawę. Ale kiedy wiecie co was czeka, kiedy byliście naocznymi świadkami tego - życia ze wstrząsami, z dławieniem się własną śliną, z upadaniem, ze ślinieniem się, z obciążaniem ludzi, którzy was kochają, nie ważne jak bardzo staracie się tego nie robić - uświadamiacie sobie, że nikt nie będzie chciał mieć z tym do czynienia. Nawet jeśli Raph myślał, że chce tego. Nawet jeśli sama desperacko pragnęłam, by chciał. Powoli wciągnął powietrze. Jego nozdrza kipiały z wściekłości. Promieniowała od niego furia.

186

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Cóż, dziękuję, że w końcu mnie o tym uświadomiłaś, Maci. Uratowałaś mnie od popełnienia dużego błędu. I powstrzymałaś mnie od marnowania jeszcze więcej mojego czasu. Diabli wiedzą, że zmarnowałem go już wystarczająco na ciebie. Słowa przeszyły moje serce. Chciałam płakać. Boże, umierałam w środku. - Proszę bardzo. - Powiedziałam zamiast tego ze ściśniętym żołądkiem. Na moim biodrze moja ręka trzęsła się jak cholerny wibrator na pełnej mocy. - Teraz, jeśli pozwolisz, muszę się spakować. Chryste, nie chciałam tego robić. Tak bardzo nie chciałam. Pragnęłam podejść do niego i powiedzieć mu, że przepraszam. Ale nie mogłam stawić czoła temu, że pewnego dnia w przyszłości, będzie szukał pretekstu, aby zakończyć nasz związek, wiedząc, iż prawdziwym powodem tego była moja choroba Parkinsona. I wiedziałam, że nie będę mieć siły, by udawać, że mu wierzę, kiedy ten dzień nadejdzie. Tak było lepiej. Okropnie, tak. Wrednie, zdecydowanie. Ale lepiej. Dla nas obu. Odwróciłam się i podeszłam do jego drzwi, zatrzymując się sekundę przed tym jak owinęłam swoją rękę - tę prawą, trzęsącą się, ale nie tak bardzo, jak moja lewa - wokół klamki od drzwi. - Jeśli znajdziesz mój stanik i majtki, po prostu wyrzuć je do śmieci. Nie są dla mnie ważne. Zanim zdążyłby wypowiedzieć słowo, i bądźmy szczerzy, niewiele zostało tu do powiedzenia, pociągnęłam za drzwi i wyszłam przez nie. Prosto na Brendon'a. - Hej, Plenty, w Ohio. - Powiedział, chwytając moje ramiona w mocnym uścisku, kiedy zachwiałam się do tyłu w progu drzwi od pokoju Raph'a. - Właśnie szedłem po ciebie na... - Zabierz mnie stąd, Brendon. - Warknęłam. Tak, warknęłam. - Zabierz mnie do swojego mieszkania. Teraz. Nie spojrzałam do tyłu, kiedy strząsnęłam z siebie ręce Brendon'a i pobiegłam z dala od pokoju Raph'a. Nie zatrzymałam się, kiedy zbiegałam ze schodów. Szłam dalej. Dopóki nie dotarłam na zewnątrz. Dopóki nie znalazłam się przy samochodzie Brendon'a. Wtedy, tylko wtedy, pozwoliłam sobie na ten luksus, by upaść na ziemię, z jedną ręką trzymającą się przedniego koła od strony pasażera, z drugą przyciśniętą do mojej twarzy, ocierającą oczy. Powstrzymując łzy, gorące, cholerne, samo-nienawistne łzy. Powstrzymując je. Powstrzymując je.

187

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

I następnie zawodząc. Brendon znalazł mnie tam minutę później. Cokolwiek zatrzymało go tam na górze, cokolwiek zaszło pomiędzy nim a Raph'em, nie powiedział. Bez słowa przykucnął obok mnie, owinął swoje silne ramię wokół moich pleców i pomógł mi powstać na nogi. - Chodź, Maci. - Wymamrotał przy mojej skroni. - Oczyśćmy cię. Wyglądasz jak totalny bałagan z tymi całymi łzami, smugami po tuszu i smarkami. Zareagowałam śmiechem, który był udręczony i słaby. Ale nadal był śmiechem. Jedynym, jaki wydałam z siebie przez resztę dnia. Heather przybyła i zabrała mnie z mieszkania Brendon'a godzinę później. W tym czasie wzięłam prysznic, umyłam włosy, pozbyłam się wszystkich oznak łez na mojej twarzy i usunęłam wszelkie pozostałości po Raph'ie z mojego ciała. Siedziałam na kanapie Brendon'a, gapiąc się na rower treningowy umiejscowiony pomiędzy mną a telewizorem. Słyszałam jak Brendon i Heather rozmawiają szeptem w kuchni, ale nie obchodziło mnie to co mówili. Wpadłam do całkowitej głębi Parkinsona. Mój mózg przemienił świat w szary, ponury i nieszczęśliwy, a ja tonęłam w nim. I to wszystko było moją winą. To wszystko. W pewnym momencie Heather zabrała mnie do Mackellar House. Mimo wszystko, musiałam się spakować. Zebrać swoje rzeczy i przygotować się na przeprowadzkę. To jest to, co robiłam - przeprowadzałam się. Nie było sensu tu zostawać, nawet jeśli moje serce mówiło mi, że powinnam. Mijając hałaśliwych ludzi, szłyśmy po skrzypiącej podłodze przez budynek, który odkąd przybyłam do Australii, był moim domem. Zapachy były mi znajome, tak samo twarze. O tym jak dezorientujący i sprzeczny był mój czas, spędzony tutaj, uświadomiłam sobie, gdy wspinałam się po schodach, które tak kochałam w Mackellar House. Będzie mi ich brakować. Będzie mi brakować tego wszystkiego. Skręciło mnie w żołądku na myśl o wyjeździe. Mój umysł - rozmyty i udręczony - podpowiedział mi, że nie tylko za tym domem będę tęsknić. Głupi mózg. Oczywiście, będzie mi brakować Heather i Brendon'a. I Raph'a... Zastanawiałam się, czy już zawsze będzie mnie nienawidzić? Po tym co mu zrobiłam? Czy będzie...no nie wiem, tęsknić za mną?

188

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Uciszyłam tą myśl. Była zbyt bolesna i przykra. Nie chciałam, by Raph za mną tęsknił. Pragnąc tego, domagałam się by o mnie myślał, a ja nie chciałam obu tych rzeczy. Musiał ruszyć dalej. Huh. Ruszyć dalej. Taa, zaczynałam myśleć, że ruszyć-dalej było chorym terminem, który nie przybliżał się do wyrażenia tego, jakim okropnym, nieszczęsnym i paskudnym był w rzeczywistości. Byłyśmy dwa kroki od mojego pokoju, Heather jak zwykle rozgadana - tym razem starając się mnie na nowo rozweselić, jak podejrzewam - kiedy drzwi do pokoju Raph'a otworzyły się. Zamarłam. Moje serce nie tylko podskoczyło mi do gardła - utknęło tam i było cholernie blisko uduszenia mnie. Wpatrywałam się w ciemne wnętrze widoczne w otworze. I zassałam powietrze, kiedy Shelly White, ta słynna modelka bikini, która okryła się hańbą na Twitter'ze, przekroczyła próg drzwi z włosami w nieładzie i rozmazaną szminką. - Eee... - Heather powiedziała za mną. Uśmiechnęła się do nas, a następnie odrzucając na plecy swoje piękne, potargane włosy, odwróciła się do otwartych drzwi Raph'a i pomachała swoimi palcami w słodziutkim geście, który sprawił, że chciałam zwymiotować. A może to widok Raph'a stojącego w drzwiach, przyprawił mnie o mdłości. Widok Raph'a, który wciąż był nagi za wyjątkiem swoich dżinsów. Dżinsów, które zwisały nisko na jego biodrach, dzięki rozpiętemu rozporkowi. Wzrok Raph'a odnalazł mój na ułamek sekundy, zanim z cichym prychnięciem zatrzasnął drzwi. Skrzywiłam się na twarzy, wzięłam kolejny oddech - tym razem mniej zaszokowany a potem otworzyłam oczy i podeszłam do moich drzwi. Jeżeli Shelly powiedziała cokolwiek do mnie i Heather, nie słyszałam jej. Prawdopodobnie to zrobiła. To chyba dobrze, że trwałam w samo-bezsilności. Mogłabym warknąć i zrobić coś bardzo brutalnego. Co było naprawdę głupie, bo nie miałam żadnych praw do Raph'a. Wyrzekłam się ich kilka godzin temu. Mógł teraz pieprzyć kogokolwiek chciał. I najwyraźniej tak robił. Hura. Wspaniale. Jak cholernie fantastycznie. Boże, czy mogłam być jeszcze bardziej popierdolona? Nie. Pewnie nie.

189

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Daj mi dom wśród gumowych drzew21. Ale proszę, pozostaw kajak.

Po trzech tygodniach moich badań terenowych o koalach, ich zwyczajach godowych i przemieszczeniach w obrębie obszaru zagrożonego ekologicznie, nadeszła powódź. Biblijnych rozmiarów. Spędziłam ostatnie trzy tygodnie mieszkając z najmilszą rodziną na świecie. Scott'owie - Reginald, Mary i ich najstarszy syn, Robbie - prowadzili drugą co do wielkości farmę bydła w Gunnedah. Cóż, poza Gunnedah. Gunnedah, jak bardzo szybko odkryłam, było małym miasteczkiem z tylko jednym zestawem świateł ulicznych, sześcioma barami, znanymi jako puby oraz dużą ilością pickupów. Scott'owie żyli na ranczu oddalonym dwadzieścia mil na północny zachód od tego wszystkiego. Przepraszam, od posiadłości. Nigdy nie przyzwyczaję się do tego dialektu. Przyjęli mnie, ich amerykańskiego intruza, do swojej rodziny z otwartymi ramionami. Byli ciepli, przyjaźni, często się śmiali, nie próbowali zmusić mnie do zjedzenia drożdżowej pasty do chleba i zapewnili mi łatwy dostęp do Tim Tam'ów w szafce. Robbie pomagał mi w moich badaniach. I przez pomagał mi, mam na myśli odwożenie mnie codziennie rano swoim ute22, który tak bardzo przypominał mi ten Raph'a, że za każdym razem gdy wdrapywałam się do niego, chciałam płakać, do ogromnej kolonii koali na ich ziemi. Zostawiał mnie tam z koszykiem piknikowym wypełnionym jedzeniem przygotowanym dla mnie przez Mary Scott i krótkofalówką do komunikowania się z nimi. Dowiedziałam się od nich, że nie było zasięgu na tym dalekim woop woop - woop woop, który najwyraźniej był australijskim terminem stosowanym do określenia zadupia. Ostrzegli mnie, abym uważała na brązowe węże. Chciałam im zwrócić uwagę na to, iż trawa, na której codziennie rozbijałam kemping, była brązowa i wysoka i jak do cholery miałam dostrzec w niej brązowego węża, ale nigdy tego nie zrobiłam. Robbie był tak miły i zajęty - dla mnie, że nie chciałam, aby tracił swój czas na zajmowanie się obawami Amerykanki dotyczących węży. W ciągu trzech tygodni od momentu opuszczenia Sydney, zadomowiłam się tu bez żadnych problemów. Moje badania szły dobrze. Wydawało się, że koale reagowały na 21

Drzewo gumowe - potężne drzewo z rodziny figowców, dostarcza surowca do produkcji naturalnego kauczuku. 22 Pamiętacie? Ute = pickup.

190

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

dzienne zmiany temperatury zarówno biorąc pod uwagę szybkość, jak i przebytą odległość. Codziennie rozmawiałam z Heather przez Skypa i co drugi dzień z Brendon'em - gdzie zapewniałam go, że nadal wykonuję swoje ćwiczenia, i nie, nie zapominam brać swoich leków. Byłam na bieżąco z moimi lekarstwami i nie było lepszego miejsca na rozmyślanie, niż australijski Outback. Często w ciągu dnia poddawałam się medytacji, zwłaszcza kiedy słońce zmierzało ku zachodowi, zmieniając niebo na różowe, wiatr szeleścił gumowymi liśćmi, a zapach eukaliptusa wisiał ciężko w powietrzu. Siedziałam po turecku na składanym stołku - gdzie żaden brązowy wąż nie mógł mnie dopaść - z zamkniętymi oczami, skupiając się na swoim spokoju. W ogóle, w ciągu tych wszystkich dwudziestu jeden dni, nie rozwodziłam się nad Raph'em. Nie. Nie robiłam tego. Nawet nie czułam się nieszczęśliwa, że nie próbował skontaktować się ze mną. Nie ma mowy. Nie leżałam co nocy w wygodnym, pojedynczym łóżku w pokoju gościnnym Scott'ów, wyobrażając sobie życie bez Parkinsona, życie z Raph'em, torturując się niemiłosiernie, zanim przewracałam się i ukrywałam twarz w poduszce, by zagłuszyć moje żałosne, samoczynne szlochy. I jestem pewna jak diabli, że nie koncentrowałam się na wspomnieniu o Shelly White opuszczającej jego pokój, gdy sam stał w drzwiach z opuszczonymi spodniami. Definitywnie nie. Wcale. Nie-e. Trzy tygodnie idąc dalej. To właśnie robiłam. Starając się zostawić Raph'a za sobą, skupiając się na studiach, egzystując. Po prostu egzystując. Tak, dokładnie. A potem nadeszła powódź. Australia jest, w razie gdybyście się jeszcze nie zorientowali przez śmieszną ilość memów krążących po necie, krajem skrajności. To nie żarty, kiedy mówią o tym, że niemal każde zwierzę tutaj może cię zabić. Żyje tu najbardziej śmiercionośny na planecie gatunek pająka. Tak samo jak najbardziej zabójczy wąż, meduza, ośmiornica i rekin. Na szczęście, przebywałam ponad sześćset kilometrów, czyli jakieś 374 mil z dala od większości z nich. Ale Australia i tak nie pozwoli tym będącym poza zasięgiem wszystkiego paskudztwom się zrelaksować. Pogoda tutaj jest szalona. Jeśli nie pożary lasów niszczą

191

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

prawie cały stan, to susza zabija niemal wszystko co jest oddalone pół dnia drogi od wybrzeża. Jeśli nie susza, to deszcz. Przeradzający się w powódź. Kiedy w Australii deszcz postanowi padać, naprawdę padać, to jesteś w tarapatach. Całe miasta mogą zostać zmyte. Nie żartuję. Dwudziestego drugiego dnia mojego pobytu ze Scott'ami, zaczęło padać. Pojechałam pickupem Robbie'go do Gunnedah, aby uzupełnić zapasy, a wtedy lunęło jak z cebra. Tak, prowadziłam samochód w Australii. Przestraszona jak cholera. Australijczycy jeżdżą po lewej stronie drogi, co jest złą stroną drogi. Oh ludzie, mam kilka określeń, które odzwierciedliłyby moje kilka pierwszych razów za kierownicą. Jazda w deszczu, po lewej stronie jezdni, była przerażająca jak cholera. Do czwartej po południu, jedyna droga prowadząca do posiadłości Scott'ów, została odcięta przez ulewną rzekę, której nie było tutaj zaledwie trzy godziny wcześniej. Mogłam dostać się do moich koali dłuższą trasą (jeśli nie odpłynęły), ale nie mogłam dotrzeć do Scott'ów. Dwadzieścia cztery godziny później, po nocy spędzonej w hotelu w Gunnedah bez swoich lekarstw, nadal nie mogłam dojechać do Scott'ów, a woda wzrastała. Wow. Niepewna co robić, zadzwoniłam do dziekana Uniwersytetu w Sydney. Nie rozmawialiśmy odkąd poinformował mnie, że zostanę wysłana do Gunnedah wcześniej. Kiedy zawiadomiłam go o mojej sytuacji - sytuacji, o której już wiedział dzięki telefonowi od zmartwionej Mary Scott - powiedział mi, że zostanę zabrana przez inną rodzinę goszczącą. - Z ich posiadłości nadal będziesz miała dostęp do populacji, nad którą prowadzisz badania. - Powiedział tonem tak samo protekcjonalnym i obłudnym, jak podczas naszej ostatniej rozmowy. - Postarałem się, aby twoje rzeczy zostały przeniesienie helikopterem od Scott'ów i przetransportowane do stacji bydła w Kangaroo Creek. Ktoś odbierze cię z miejsca, w którym teraz jesteś w przeciągu dwunastu godzin. I tymi słowami, nasza rozmowa została skończona. Świetnie. Kuląc się pod dachem Plains Hotel, obserwując jak deszcz rozlewa się niczym ciągła zasłona wodna, gapiłam się na opustoszałą ulicę. Kto przy zdrowych zmysłach podróżowałby w taką pogodę? Sama droga, jedna z dwóch głównych ulic tworzących Gunnedah, mogła stać się rzeką, gdyż tak wiele było na niej wody. Czekałam. Zastanawiałam się, czy w Sydney też padało?

192

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Zastanawiałam się, czy Raph zmoknął wędrując pomiędzy wykładami, a Mackellar House. Wyobraziłam sobie jego ciemne włosy, potargane i wilgotne, a następnie dołeczek błyskający do mnie, kiedy osuszał swoje włosy ręcznikiem. Ostre ukłucie niedoli i tęsknoty przeszyło moją klatkę piersiową i, zanim mogłam się powstrzymać, wyciągnęłam z mojego plecaka swoją komórkę, przeciągnęłam kciukiem po ekranie i znalazłam Raph'a na mojej liście kontaktów. Nie miałam zamiaru z nim rozmawiać. Naprawdę. Chciałam tylko usłyszeć jego głos. Usłyszeć jego australijski akcent. Tak, wiem, że byłam otoczona przez australijskie akcenty, ale nie o to chodzi, okej? Z piekącymi oczami, walącym sercem, pulsem dudniącym mi w uszach, trzymałam kciuk nad ikonką telefonu, wpatrując się w jego malutki wizerunek w górnej części ekranu. Tęskniłam za nim. Tak cholernie bardzo, że ledwo mogłam oddychać. Tak bardzo, że zaryzykowałabym upokorzenie i wstyd, jakie bez wątpienia przyniósłby mi ten telefon, gdy tylko usłyszałabym jak wypowiada moje imię. A może, jeśli mi się poszczęści, nazwie mnie jak kiedyś Amerykańską dziewczyną i przez jedną, krótką, zdradliwą chwilę mogłabym udawać, że nadal jesteśmy... - Ty jesteś Amerykańską dziewczyną? - Głęboki, męski głos z wyraźnym australijskim akcentem zagrzmiał przede mną. Wypuściłam zaskoczony pisk, podskoczyłam i prawie upuściłam swój telefon. Mężczyzna stał pod dachem przede mną. Przyglądał mi się ciemnymi oczyma, z bliznami i zmarszczkami na jego zniszczonej przez słońce twarzy wyglądającej jak mapa ciężko przeżytego życia, w znoszonym, ociekającym wodą, kowbojskim kapeluszu na swojej głowie. - Maci Rowling? Pokiwałam głową. Wow, najwyraźniej brakowało mi Raph'a bardziej niż myślałam, chociaż mogłabym stwierdzić, że to niemożliwe. Facet czekający na to, abym coś powiedziała, wyglądał tak jak on. Był tylko czterdzieści lat starszy. W intrygujący sposób, zmrużył na mnie oko. - Wszystko dobrze? Przestraszyłem cię? Tym razem potrząsnęłam głową. Zmarszczył brwi. - Czy jeseś...w stanie rozmawiać? - N-nie. - Wybuchłam z płonącymi policzkami. - To znaczy, tak, tak, jestem. Przestraszyłeś mnie, ale to była moja wina.

193

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Zachichotał. Boże, on nawet brzmiał jak Raph. Chryste, czy ja wariowałam? - Nie martw się. Mój błąd. Powinienem poczekać aż przestaniesz patrzeć na telefon. Sprawiałaś trochę wrażenie wróżki. Zamrugałam. Sprawiałam wrażenie wróżki? Co do... Nieznajomy, który znał moje imię, zerwał swoją czapkę z głowy, odsłaniając szokująco pokryte siwizną włosy, wytarł swoją prawą dłoń o udo i wyciągnął ją do mnie. - Przepraszam, powinienem się przedstawić. Jestem Wayne Patterson, właściciel stacji w Kangaroo Creek. - Posłał mi uśmiech. Powściągliwy uśmiech, ale nadal ciepły. - Ze względu na zalanie Scott'ów zostaniesz u nas. Bezzwłocznie podeszłam do niego i uścisnęłam mu dłoń. - Oh Boże, dziękuję. Bardzo dziękuję za przygarnięcie mnie. Nawet nie wiesz jak bardzo jestem wdzięczna. Zrobił minę w odpowiedzi na moje wylewne podziękowania. - Bez obaw. Odkąd dzieci się rozeszły, mamy wiele pokoi. Zostawiłem żonkę sprzątającą dla ciebie domek dla gości. Nic więcej nie można zrobić w tę cholerną pogodę. Oj rajuśku, minęły całe wieki odkąd mieliśmy taki rodzaj opadów. Powstrzymałam chichot. Oj rajuśku? Czy on właśnie powiedział oj rajuśku? Uwalniając moją dłoń, włożył swój kapelusz z powrotem na głowę i odwrócił się połowicznie w stronę drogi. Deszcz wciąż padał. W zasadzie, to mógł się nasilić podczas naszej krótkiej rozmowy. Ledwo mogłam dostrzec cokolwiek poza rynną. - Ute nie jest zamknięty. - Powiedział Wayne Patterson, zerkając na mnie przez ramię. Miał na sobie brązową, skórzaną kurtkę, która wydawała się pływać na nim. - Kiedy usłyszysz dźwięk klaksonu po prostu przybiegnij. Otworzę ci drzwi, żebyś zbytnio nie przemokła. I tymi słowami, pochwycił dwie torby leżące u moich stóp wypełnione zapasami, które wczoraj kupiłam dla Scott'ów i wyszedł spod zadaszenia, aby prawie zniknąć w wodnej tafli spadającej z nieba. Wyszedł. Nie wybiegł. Wyszedł. Jakby to był słoneczny dzień. To było, szczerze mówiąc, zarówno budzące podziw, jaki i szalone. Sekundę lub dwie później, usłyszałam dźwięk klaksonu. Mogłam tylko przypuszczać, że pochodził od kropli w kształcie pickupa zaparkowanego w deszczu. Biorąc głęboki oddech, schowałam swój telefon do plecaka i pognałam. W deszcz. Poprawka. W ulewę.

194

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Dosyć powiedziane, że do czasu kiedy usadowiłam się na siedzeniu ute Pana Patterson'a, przemokłam na amen. Zachichotał. - Trochę wysoko, no nie? - A potem, bez słowa, zapalił silnik i wystartowaliśmy z falą błotnistej wody rozbryzgującej się spod przednich kół. Zajęło nam ponad dziewięćdziesiąt minut, aby dotrzeć do stacji w Kangaroo Creek. W tym czasie odkryłam, że Pan Patterson był człowiekiem kilku słów. Zapytał mnie jak idą mi badania, wysłuchał kiedy odpowiedziałam, powiedział mi, że jego żona - lub żonka, jak o niej mówił - nazywała się Helen, ale nie ma nic przeciwko, abym wołała na nią Helly, i oznajmił, abym uznała Kangaroo Creek jako mój dom, dopóki nie powrócę do Stanów. Podziękowałam mu. Machnął ręką na moje wyrazy wdzięczności ze słowami - Nie ma sprawy, skarbie - i to wszystko. Potem, nie zainicjował żadnej rozmowy. Nie czułam się nieswojo. W zasadzie, wykorzystałam ten czas na robienie tego, co najczęściej robiłam podczas moich przerw w ciągu ostatnich trzech tygodni - myśleniu o Raph'ie i zastanawianiu się nad tym, jak się miewa. Najwidoczniej, samotortura stała się jedną z moich ulubionych rozrywek. Pod koniec cichych dziewięćdziesięciu minut, po tym jak Pan Patterson minął kogoś, kto musiał być strażnikiem dwudziestomilionowego bydła, zatrzymaliśmy się pod ocynkowanym blachą zadaszeniem obok czegoś, co wyglądało jak mały domek wykonany z tego samego materiału. - Jesteśmy. - Powiedział Pan Patterson, zagaszając silnik. - Hellen bez wątpienia będzie tam na ciebie czekać. Spojrzałam na domek po drugiej stronie ochlapanego wodą i błotem okna. - Wiem, że nie wygląda najlepiej, ale jest ładny w środku. I da ci swoją własną przestrzeń. - Petterson kontynuował. - Chyba że chcesz być z nami w głównym budynku? Sądzę, że Helly odkurzy stary pokój córki i przygotuje dla ciebie łóżko, jeśli tak wolisz? Potrząsnęłam swoją głową, odwracając się do Pana Patterson'a. - Domek dla gości jest świetny. - Odpowiedziałam. - Minęło trochę czasu odkąd miałam własną przestrzeń. - Pomyślałam o moim pokoju w małym domu w Plenty. Pomyślałam o moim zatłoczonym pokoju w akademiku z moją głośną i bałaganiarską współlokatorką studiującą muzykę. Pomyślałam o Mackellar House i jego ogólnodostępnej łazience. Pomyślałam o Raph'ie. Pomyślałam o prześladujących mnie paparazzi... - Dużo czasu. - Powiedziałam z prychnięciem.

195

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Patterson skinął głową. - Dobrze. Otworzył swoje drzwi i wysiadł w ogłuszający odgłos deszczu, spadającego na żelazny dach. Nie mogąc się powstrzymać, wyobraziłam sobie, że jest ze mną Raph. Jedno uderzenie serca przed tym, jak odgoniłam tę śmieszną fantazję. Musiałam przestać to robić. Musiałam. Zabierając mój plecak i zakupy, dzięki Bogu, że podczas pobytu w Gunnedah zaszalałam i kupiłam sobie szczoteczkę do zębów, poszłam za Panem Patterson'em do mojego domu na następne dwadzieścia jeden dni. Tyle czasu pozostało mi z mojego pobytu w Australii. Pani Patterson spotkała się ze mną przy frontowych drzwiach. Była wysoką, smukłą kobietą o surowej twarzy, wysokich kościach policzkowych i jasnych, niebieskich oczach. Nie miała makijażu, a jej włosy - ciemno brązowe i proste były ściśnięte z tyłu w koński ogon. Wytarte dżinsy i batystowa koszula stanowiły dodatek do obrazu kobiety, w której nie znajdowałam potrzeby upiększania, tak samo jak błotniste plamy barwiące kostki i łydki jej dżinsów. Kiedy wspięłam się po trzech stopniach prowadzących do zadaszonego ganku i drzwi, uśmiechnęła się. Tak samo jak jej mąż, była serdeczna lecz powściągliwa. - Maci Rowling? - Jej głos był przyjazny, chociaż trochę zagłuszany przez bębniący deszcz. - Jestem Helen. Witaj w Kangaroo Creek. Podejrzewam, że Wayne już ci powiedział, abyś nazywała mnie Helly? Skinęłam głową, wzdrygając się trochę, kiedy Pan Patterson zabrał ode mnie plecak i torby i zniknął w otwartych drzwiach. Jej oczy zamigotały. Pomimo tego, że były niebieskie, wydawały mi się...znajome. To było niemożliwe, wiem, ale czułam jakbym ją już kiedyś spotkała. - Czy żartował, że ze mną jest jak w piekle?23 - Zapytała, z ukazującymi się na jej policzkach dołeczkami, kiedy jej uśmiech przeszedł w niewielki uśmieszek. - Obawiam się, że tak. - Już ją lubiłam. Nie jestem do końca pewna dlaczego, ale tak było. Może to przez matczyny czynnik? Mimo wszystko, tęskniłam za swoją mamą jak diabli. Jak diabli. Łapiecie? Wywróciła swoimi oczami.

23

"Helly" brzmi podobnie jak "hell" - piekło.

196

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- On zawsze tak robi. Myśli, że jest zabawny. - Z pełnym wdzięku pół piruetem, zaprosiła mnie do domku swoją ręką. - Wejdź, proszę. Mam nadzieję, że wszystko będzie ci odpowiadać. Obdarzyłam ją moim najcieplejszym uśmiechem. - Wszystko mi się spodoba. I tak było. Weszłam nie tylko do domku, ale i do nieba. Wnętrze było małe, przytulne i zaskakująco dobrze wyposażone. Znajdował się tam czterdziestocalowy telewizor z płaskim ekranem zamontowany na głównej ścianie salonu, usytuowany nad otwartym kominkiem, teraz wypełnionym kłodami i ozdobionym małymi, żółtymi kwiatami. Kwiatami, które jak zakładałam, były odpowiedzialne za najbardziej delikatne i słodkie perfumy wypełniające każdy mój oddech. Drewniane biurko, na którym zauważyłam moją torbę na laptopa, mieściło się pod jednym z trzech dużych okien. Dwie kanapy w tureckie wzory wyglądały na miękkie, tak jak rozrzucone po nich poduszki różnych kolorów i wzorów. Pomiędzy nimi został umieszczony stolik, z flakonem przepełnionym tymi samymi maleńkimi, żółtymi kwiatami na środku, miską czerwonych i zielonych jabłek oraz pilotem od telewizora. Poza salonem była kuchnia, która mogłaby być główną gwiazdą artykułu o tym, co zrobić, aby stare drewno, żelazo i granit idealnie ze sobą współgrały. Znajdowała się tam supernowoczesna lodówka, jednościenna półka, kuchenka, mikrofalówka i jeden z tych wystrzałowych kranów, jakie widzicie w fantazyjnych Nowo Jorskich apartamentach, które są umieszczone na tej sprężystej rzeczy, idącej w górę i w dół po łuku. Na prawo od kuchni i salonu była sypialnia. Nie jako taki pokój, raczej część domu, któremu poświęcono łóżko. Ale za to jakie łóżko. Poważnie. Ogromne, wykonane z żelaza łóżko z baldachimem wraz z białą, zwiewną siatką, która zakrywała go całkowicie dzięki czterem, związanym, jedwabnym linom, otwierającym go. - Wow. - Moja aprobata wypadła ze mnie w szeptanym oddechu. - Podoba ci się? Skinęłam głową na pytanie zadane przez Panią Patterson. - Jest pięknie. - Nasza córka urządziła go przed wyjazdem. Jako formę prezentu, jak myślę. Ona i jej mąż zatrzymują się tutaj, kiedy tylko przyjeżdżają z wizytą, co nie jest tak często jakbym chciała. Odwróciłam się do niej. Uczucie, które słyszałam w jej głosie sprawiło, że polubiłam ją jeszcze bardziej.

197

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Naprawdę jest pięknie. Nie mogę wyrazić słowami, jak bardzo doceniam... Podobnie jak jej mąż, zbyła moje podziękowania. - Nie kończ. Cieszymy się, że możemy ci pomóc. Muszę jednak podkreślić, że nie jesteśmy zbytnio rozmowni. Wayne i ja. I rzadko kiedy zobaczysz nas przed zachodem słońca, ale chcielibyśmy, abyś dołączyła do nas na kolację, kiedy tylko będziesz chcieć. Chociaż upewniłam się, że szafki są tutaj dobrze wyposażone, w razie gdybyś wolała być sama lub nie chciała, aby ktoś ci przeszkadzał w badaniach o globalnym ociepleniu i koalach. Posłała uśmiech Panu Patterson'owi. - Prawda, kochanie? Pan Patterson poprawił swój kapelusz. - Tak. - I bez żadnego słowa więcej, skinął głową w moją stronę i wyszedł z domku. Helly odwróciła swoje błyszczące oczy na mnie. - Nie wierzy w globalne ocieplenie. - Wyszeptała, pochylając się ku mnie. Pokłóciłam się z nim o to więcej niż jeden raz. Ale z nich uparte dranie. Zaśmiałam się, zaskoczona jej wyznaniem. Uśmiechnęła się trochę, poczym przeniosła ręce na tył swoich dżinsów. - Teraz, jeśli wybaczysz, muszę wracać do pracy. Znajdziesz swoje rzeczy od Scott'ów albo obok łóżka, albo schowane pod biurkiem. Kolacja jest zwykle około dziewiątej wieczór, ale ze względu na deszcz, dzisiaj najprawdopodobniej będziemy jeść o siódmej. Wyszła tak nagle jak jej mąż. Zamrugałam i popatrzyłam jak zamykają się za nią drzwi. A potem, chichocząc trochę, opadłam na najbliższą kanapę. Rzeczywiście, była tak wygodna jak się spodziewałam. Pięć dni później, zdałam sobie sprawę z tego, że całkowicie i zupełnie zadomowiłam się u mojej nowej goszczącej rodziny. Jasne, nie byli rozmowni. To prawda, trzymali swoje emocje na wodzy, ale pod tym wszystkim widziałam głęboką miłość do siebie. To było cudowne. To przypomniało mi o sposobie, w jaki tata kochał moją mamę, bezwarunkowo i powściągliwie. Może Australijczycy tak już mieli? Mimo wszystko, sprawili, że swojej pierwszej nocy czułam się mile widziana przy ich stole i całkowicie zrozumieli, kiedy czwartej nocy zdecydowałam się pozostać w swoim domku i popracować nad danymi uzyskanymi przez dzień. Przygotowałam dla siebie gotowane jajka - kiedy wyciągnęłam je z lodówki, na jednym z nich było nawet piórko. Małe, puchate piórko. Możecie w to uwierzyć? - bekon i tost. Nie otworzyłam tego wszechobecnego słoika z pastą drożdżową, którego znalazłam

198

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

w szafce obok chlebaka. Kuchnia posiadała nawet ekspres do kawy (mówiłam wam, że jest dobrze zaopatrzona) i poradziłam sobie z nim tak samo dobrze. Rozsiadając się na kanapie naprzeciwko telewizora, balansując z kolacją na swoich kolanach, porwałam pilot ze stolika i skakałam po kanałach, szukając czegoś, co leciałoby w tle, podczas gdy ja zajmę się jedzeniem i notatkami. Obudziłam się następnego ranka z połowie zjedzoną kolacją na stoliku, odcinkiem Modern Family odtwarzanym w telewizji i wspomnieniem snu z udziałem mnie, Raph'a i burzy, igrającym z moim zdrowym rozsądkiem. I tak zaczął się mój piąty dzień z Patterson'ami. W ciągu nocy deszcz osłabł. Nie wiele, ale na tyle wystarczająco, abym mogła łatwiej dojechać do mojej populacji koali. Pan Patterson dał mi kluczyki od pickupa, którym zabrał mnie z Gunnedah, i, doceniając zaufanie jakim mnie obdarzył, pozwoliłam cieszyć się ze swobodnej jazdy przez Australię na własną rękę. Poranek spędziłam robiąc notatki na temat matki i jej młodego, których śledziłam od początku mojej pracy w terenie, jak również dwóch samców koali, którzy wydawali się być na granicy walki o terytorium. Kiedy deszcz postanowił przemienić otaczający mnie teren w szarą, rozmytą ścianę wody, zdecydowałam, że pora na dziś zakończyć moje badania. Byłam w połowie drogi do domku, kiedy krótkofalówka Pani Patterson skontaktowała się ze mną, trzeszcząc. - Maci, czy jest jakakolwiek szansa na to, że pogoda uniemożliwi ci dziś prowadzenie badań? Odbiór. Śmiejąc się, podniosłam urządzenie komunikacyjne z przedniego fotela dla pasażera i wcisnęłam przycisk odbioru. - Jest, Pani P. - Nie mogłam się zmusić do tego, by nazywać ją Helly. Była zbyt miła. Powściągliwa, ale miła. - W czym mogę ci pomóc? Czy chcesz, abym przyjechała do głównego budynku? - Zwolniłam przycisk. A potem przycisnęłam go znowu z szybkim chrząknięciem. - Odbiór. - Mogłabyś pojechać do miasta? Kończą się leki na artretyzm Wayn'a i chcę mieć pewność, że będziemy mieć ich wystarczająco, przynajmniej na dwa tygodnie, w razie gdyby deszcz nie poddawał się i zostalibyśmy odcięci tak jak Scott'owie. Odbiór. Od razu wcisnęłam przycisk odbioru. Zdecydowanie mogłam zrozumieć jej obawę. - Mogę to zrobić, Pani P. Bułka z masłem. Odbiór. Hura, tym razem pamiętałam o tym. Naprzód ja.

199

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Aha, i gdy będziesz w mieście, czy jest szansa na to, byś mogła odebrać naszego syna z przystanku autobusowego? Myślę, że dotrze tam za jakieś trzy godziny. Nie będziesz w stanie go przegapić. Wygląda jak Wayne, tylko z ciemniejszymi włosami. Odbiór. Nagłe uderzenie zapulsowało w mojej skroni. Z jakiegoś głupiego powodu, od razu pomyślałam o Raph'ie. O Raph'ie, którego prawie wymazałam już z pamięci odkąd przybyłam do Kangaroo Creek. Tak jakby. Cóż, nie myślałam o nim odkąd się obudziłam. To już jakiś postęp, prawda? Pocierając twarz w daremnej próbie pozbycia się wspomnienia o chłopaku, wypuściłam urywane westchnienie i ponownie wcisnęłam przycisk odbioru. - Mogę to zrobić, Pani P. Chcesz, abym zrobiła coś jeszcze, kiedy będę w mieście? Odbiór. - Nie, to wszystko. - Padła odpowiedź. - Jedź ostrożnie. Odbiór. Zanim mogłam odpowiedzieć, moja krótkofalówka zatrzeszczała ponownie. - Aha, i nie pozwól mu zamydlić ci oczu, kochanie. Może wydawać się arogancki, nieco zarozumiały, ale naprawdę jest miłym, młodym człowiekiem. Pomijając tę całą frustrację. Odbiór. Prychnęłam, rzuciłam krótkofalówkę na siedzenie pasażera i skierowałam samochód w stronę brudnej ścieżki, która doprowadzi mnie do brudnej drogi - zabłoconej, na tym etapie - która zabierze mnie do Gunnedah. Byłam zarówno podekscytowana, jak i ciekawa spotkania z jedynym synem Patterson'ów. Nie mówili dużo o swoich nieobecnych dzieciach, prawdopodobnie dlatego, że w ogóle dużo nie rozmawiali. Przeczuwałam, że Pan Patterson nie był całkowicie zadowolony z osoby, za którą jego córka wyszła za mąż. - Banda spiętych, zarozumiałych snobów, którzy uważają, że są za dobrzy dla nas. Było wszystkim co powiedział, kiedy pierwszej nocy zapytałam o jej teściów, i coś mi mówiło, że jego relacje ze swoim synem też nie były dobre. - Z tego jak rzadko dzwoni do domu wnioskuję, że zapomina iż ma rodziców. Właśnie miałam przekraczać granicę obszaru Kangaroo Creek, kiedy krótkofalówka ponownie powróciła do życia. - Maci. - Głos Pani Patterson zachrzęścił z głośnika urządzenia znajdującego się prawie poza zasięgiem. - Zapomniałam. Czy możesz przypomnieć mojemu synowi, że jeśli

200

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

nie ma prezentu na pojednanie dla swojego ojca, to ma zdobyć butelkę Chivas24 z monopolowego? Odbiór. - Prezent na pojednanie? Odbiór. - Zapytałam. - Tak. Raph był nieobecny na urodzinach Wayna. Jeśli dzisiaj wejdzie do domu bez niczego, poleje się krew. Odbiór. Moja krew odpłynęła mi z twarzy. Raph? Czy ona powiedziała Raph? Z pewnością nie powiedziała Raph. Prawda? Z drżącymi wargami, walącym sercem, podniosłam krótkofalówkę do swoich ust, wcisnęłam przycisk odbioru i zapytałam - Czy powiedziałaś Raph? Odbiór. Zwolniłam przycisk. Czekałam. Wszystko co otrzymałam w odpowiedzi to cisza. - Pani P.? Odbiór. Cisza. Nadal. Do cholery, byłam poza zasięgiem. Z wirującą głową, umieściłam krótkofalówkę z powrotem na siedzeniu pasażera, skupiając swój wzrok na spowitym deszczem świecie na zewnątrz pickupa, ścisnęłam kierownicę, aby uchronić moje dłonie od strząśnięcia się z moich cholernych ramion i pojechałam. Musiałam coś źle usłyszeć. Po pierwsze, nazwisko Raph'a to Jones. Po drugie, na pewno wspomnieliby, że ich syn przebywał na tej samej uczelni co niegdyś ja. Prawda? Do cholery, nawet mieszkał w tym samym akademiku. Prawda? Ale z drugiej strony, czy kiedykolwiek powiedziałam im, gdzie zatrzymałam się podczas mojego pobytu w Sydney? Nie, nie zrobiłam tego. A uni w Sydney był ogromnym miejscem. Największym uniwersytetem w Australii. Jakie są szanse na poznanie tam osoby, która nie studiowała tego co wy? I jak może już zaznaczyłam, Patterson'owie nie należeli do tych, którzy marnują słowa na bezczynne pogawędki. Jechałam ponad godzinę, stanowczo upierając się przy tym, że nie zastanę Raph'a na przystanku autobusowym. Sześćdziesiąt minut przekonując siebie, że Pani P. powiedziała

24

Chivas - szkocka whisky

201

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Jase lub Chase, a ja usłyszałam Raph, bo stan mojego zdrowia psychicznego wskazywał, że za bardzo leciałam na faceta. Sześćdziesiąt minut prowadząc samochód w trakcie szalonej pogody i starając się uspokoić moje dzikie serce. Gdy zbliżałam się do znaku Witamy w Gunnedah z niespotykanie wielkim bilbordem prezentującym Mirandę Kerr, która urodziła się i wychowała w Gunnedah, przytulającą koalę, uderzyła we mnie przerażająca myśl. Co jeśli dobrze usłyszałam i na przystanku zastanę Raph'a? Co wtedy zrobię? Na sekundę straciłam kontrolę nad pickupem. Na szczęście byłam sama na drodze. Ścisnęłam mocniej kierownicę, tym samym przekształcając moje kostki w ohydną biel. Zassałam nierówny oddech. Jeśli Raph był synem Pana i Pani P...jeśli wracał na farmę w Kangaroo Creek...jeśli go zobaczę...będę z nim w samochodzie...będę oddychać tym samym powietrzem co on... Przeszła przeze mnie fala zawrotów głowy. Szarpnęłam samochodem na skraj drogi, zgasiłam silnik i przycisnęłam swoje czoło do kierownicy. Moje serce próbowało wydostać się z mojej piersi. Mój brzuch buntował się przeciwko rozkazom mózgu, aby pozostać niewzruszonym i spokojnym. Mój puls naśladował bębny studenckiej orkiestry marszowej z Plenty. W sumie, to byłam bałaganem. Ponieważ znałam prawdę. Zobaczę się z Raph'em. To nie była pomyłka. Nie przesłyszałam się. Wszystkie wskazówki zmierzały ku oczywistemu. Chichot Pana P., który brzmiał jak Raph'a, jego podobna budowa ciała - wysoki i szczupły, z szerokimi ramionami. Oczy Pani P., które były takie same jak Raph'a, dołeczki, zdystansowana postawa, która skrywała głęboką pasję. Córka przebywająca za granicą z mężem, którego rodzina była snobistyczna. Jeśli za moje kontakty z rodziną królewską z Delvanii mogę uznać rozmowy za pośrednictwem Horn'a, to określenie snobistyczna było niedopowiedzeniem. Faktycznie, znalazłam się na jednej z działających w kraju farm bydła, tej na której Raph dorastał i do której miał wrócić po zakończeniu studiów... Wszystkie ślady wskazywały na jedną rzecz - jechałam, by odebrać Raph'a z przystanku autobusowego. Raph'a. Chłopaka, w którym się zakochałam. Chłopaka, który oświadczył, że zakochał się we mnie tylko po to, by kilka godzin później pieprzyć się z Shelly White.

202

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Raph. Czy wiedział, że tu jestem? Że przebywam u jego rodziców w domku dla gości? Czy przyjeżdżał na weekend, by zobaczyć się ze swoją mamą i tatą? Czy dla mnie? Zimny gniew i rozdrażnienie zastąpiło moje niedowierzenie. Podniosłam głowę z kierownicy, ponownie uruchomiłam silnik i wjechałam na drogę. Jeśli powodem było to drugie, to szkoda. Zrobiliśmy co zrobiliśmy, ale to już koniec. To co nas łączyło zawsze było ograniczone czasowo, a data tego minęła ponad trzy i pół tygodnia temu. Dokładnie w taki sam sposób moje normalne życie wygaśnie, kiedy mój Parkinson stanie się zbyt nieporadny. Raph oczywiście nie tracił czasu, ruszając dalej, a ja miałam zamiar pokazać mu, że odkąd opuściłam Sydney, nie myślałam o nim nawet przez sekundę. Będę go traktować tak, jakby był przelotnym znajomym, ledwo na niego spojrzę. Ledwo z nim porozmawiam. Będę obojętna. Proste. Doskonały plan. Brawo, ja. Trwałam w tym postanowieniu przez resztę drogi, jaka pozostała mi do Gunnedah. Trzymałam się tego zawzięcie, kiedy zdobywałam w aptece lekarstwa na artretyzm Pana P. Byłam cholernie blisko zduszenia tego w sobie, gdy kupowałam najpiękniejszy, najseksowniejszy komplet bielizny, jaki znalazłam w jednym i jedynym domu handlowym w mieście (celowo, jak sądzę, i ludzie, ten sklep był mały). Czułam, że wymyka mi się, gdy siedziałam w pickupie naprzeciwko pustej wiaty przystankowej, ze stanikiem i majtkami schowanymi w torbie wepchniętej w małą przestrzeń za fotelem kierowcy. Stanik i majtki? Dlaczego, kurwa, kupiłam nowy komplet bielizny? O czym ja myślałam? Wydostał się ze mnie jęk. Moja ręka zadrżała. Paraliżujący chłód wypełnił moje usta. Ach, będzie źle. Bardzo źle. Nie mogłam tego zrobić. Musiałam wydostać się z... Zanim mogłam uruchomić silnik i odjechać - dokąd, zapytacie? Nie miałam pieprzonego pojęcia. Do Islandii? - zabłocony autobus Greyhound podjechał na przystanek, zatrzymując się z piskiem opon przedzierającym się przez stale bębniący deszcz. Ups. Moja twarz ponownie zalała się krwią. Cholera.

203

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Nie poruszyłam się. Nie mogłam. Byłam dosłownie uwięziona w samochodzie przez własne ciało i mózg. To nie miało nic wspólnego z moim Parkinsonem, ale ze strachem przed spotkaniem z Raph'em. Tysiąc uderzeń serca później, autobus odjechał. I oto był. O kurwa, on tam był. Stał pod niewielkim zadaszeniem, tak samo wspaniały, oszałamiający, przystojny i seksowny jak zawsze. Miał na sobie parę czarnych dżinsów, niebieską koszulkę polo, swoją czapkę basebalówkę i, pomimo ponurej pogody, ciemne okulary. Przez jego prawe ramię przewieszony był plecak. W jego lewej dłoni znajdowały się kwiaty. Róże. Patrzyłam na niego przez zamazane wodą i błotem okno i wypuściłam drżący jęk. To będzie bolało. Bardzo. Zauważył ute zanim otworzyłam drzwi. Uśmiech rozciągnął się na jego ustach, ustach, o których pamiętałam aż za dobrze, i bez wahania lub przejmowania się deszczem, ruszył w poprzek drogi. Prosto do mnie. Cóż, prosto do ute. Podejrzewałam, że on podejrzewał, iż za kółkiem siedzi jego mama. Nie Amerykańska dziewczyna, która złamała mu... Pociągnął za drzwi i zgiął się w pasie, aby nachylić się trochę do środka, z deszczem spływającym mu z ramion. - Cześć, ma... Jego uśmiech zniknął. Moje serce eksplodowało. - Cześć, Raph. - Wychrypiałam. Taa, tyle z bycia obojętną. Ciemne okulary wpatrywały się we mnie. - Nie spodziewałem się tu ciebie. Tym razem moje serce rozpadło się. Przynajmniej, rozmyły się wszystkie moje niepewności, że przyjeżdża do Gunnedah, by zobaczyć... - To znaczy - ciągnął głosem przepełnionym sfrustrowaną irytacją. - Spodziewałem się ciebie spotkać. To dlatego tu jestem. Przyjechałem, by się z tobą zobaczyć. Ale myślałem, że mama będzie... - Kręcąc głową, uniósł palec ręki trzymającej bukiet zwiędłych róż, wyprostował się i zatrzasnął drzwi.

204

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Siedziałam sparaliżowana na swoim fotelu. Przyjechał tu, by mnie zobaczyć? Czy on właśnie powiedział... Poczułam jak ute zatrząsł się trochę, kiedy wrzucił swój plecak do bagażnika. Napięłam się nieznacznie, by zobaczyć go we wstecznym lusterku, ale zbryzgane błotem okno i nasilający się deszcz uniemożliwiły mi to. Boże, ile czasu może zająć zamknięcie bagażnika? I czy podczas gdy zadawałam sobie śmieszne pytania, byłam poważnie niespokojna i zniecierpliwiona, by w końcu wlazł do samochodu? Byłam? Byłam? Drzwi od strony pasażera otworzyły się, zanim mogłam zastanowić się nad odpowiedzią. Raph usadowił siebie - ociekającego wodą - na fotelu, zatrzasnął drzwi i utkwił we mnie swój wzrok ukryty pod ciemnymi okularami. - Maci... - wymamrotał sekundę przed tym, jak chwycił moją twarz w swoje mokre ręce i nakrył moje usta swoimi. Pocałunek był zachłanny. Spragniony. Szalony. Wziął mnie kompletnie z zaskoczenia. Zesztywniałam, każda komórka w moim ciele płonęła. On mnie całował. Przybył do Gunnedah, by mnie zobaczyć i całował mnie. Całował mnie. Więc odwzajemniłam pocałunek. To było szaleństwem. To było obłędem. To było samotorturą. Ale pocałowałam go. Jasna cholera, czy pocałowałam go? Ale nie było szansy, abym mogła postąpić inaczej. Kochaliśmy się naszymi językami. Raph zassał mój w swoje usta na jedną kuszącą chwilę, przed tym jak przygryzł moją dolną wargę i splądrował ponownie moje usta. Swoje ręce zagrzebał w moich włosach. Jęknął. Walczyłam z kołnierzykiem jego koszuli, pragnąc poczuć jego ciało pod moimi palcami. Pogładziłam dłońmi w górę jego szyi, chwytając nimi mokre kosmyki jego włosów na karku. Jęknął znowu, surowym, rozpaczliwym dźwiękiem, który powtórzyłam. Kiedy przeniósł swoje ręce do przodu mojej koszuli, kiedy odpiął moje guziki, poddałam się całkowicie tej chwili. Gdy przeciągnął swoje usta w dół mojego gardła, nad moim obojczykiem, by zdobyć nimi mój lewy sutek okryty koronkami biustonosza, zatraciłam się w przyjemności jaką we mnie obudził.

205

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Odchyliłam swoją głowę do tyłu, zacisnęłam dłonie w jego włosach i wyjęczałam jego imię, pobudzona przez czystą, naglącą potrzebę jego ust wielbiących mój sutek. Tam. W pickupie. Na ulicy. W Gunnedah. To było doskonałe. Takie doskonałe. Nie chciałam, by to się kiedykolwiek skończyło. Ale tak właśnie się stało. Nie wiem ile czasu później, ale się skończyło. Raph podniósł głowę od mojej piersi, ponownie splądrował moje usta, wyjęczał w nie moje imię, a potem przycisnął swoje czoło do mojego. - Przepraszam. - Wyszeptał. - To było... Cholera, Amerykańska dziewczyno, tęskniłem za tobą. - Wzajemnie. - Wymamrotałam ze słabym śmiechem. Siedzieliśmy tak przez kolejną nieokreśloną długość czasu. Dopiero kiedy nasze oddechy się nieco uspokoiły, otworzyłam oczy, położyłam swoją dłoń na jego piersi i poprawiłam się na moim fotelu. W pewnym momencie podczas pocałunku, jego okulary spadły i teraz obserwował mnie z nieczytelnymi emocjami płonącymi w jego ciemnych oczach. Wewnętrzne okno samochodu było zaparowane. Maleńka część mnie, ta, która nadal chciała być małą dziewczynką, pragnęła podnieść mój palec i narysować coś na szybie. Może serce z RJ i MR w środku. Zamiast tego, natrafiłam na wzrok Raph'a, wciągnęłam uspokajający oddech i powiedziałam: - Skąd wiedziałeś, że tu jestem, Raph? Dlaczego ty tutaj jesteś? I co ważniejsze, dlaczego nie masz na nazwisko Patterson?

206

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55 Drżę jak diabli

- Jestem tu dla ciebie, Maci. - Odpowiedział, gładząc opuszkiem swojego kciuka moją dolną wargę. - Jestem tu, ponieważ cię kocham, ponieważ ostatnie trzy i pół tygodnia były cholernym piekłem i nie znoszę być z dala od ciebie. - Jestem tu, ponieważ po wczorajszej rozmowie z moją mamą, która powiedziała mi, że jakaś amerykańska ekolożka przebywa z nimi, wiedziałem, że to los daje nam drugą szansę. - Jestem tu, ponieważ Osmond powiedział mi, że jestem głupim, pierdolonym kutasem, skoro pozwoliłem ci odejść, i po raz pierwszy odkąd znam tego drania, musiałem się z nim zgodzić. - Jestem tu, ponieważ nie ważne co mówisz, nie obchodzi mnie to, że masz chorobę Parkinsona. Nie obchodzi mnie to, że nie chcesz, aby ktokolwiek się tobą opiekował. Ja chcę się tobą opiekować. Chcę być z tobą, Maci. Chcę zobaczyć, dokąd poprowadzi nas ta droga i chcę trzymać twoją pieprzoną dłoń, niezależnie od tego czy się trzęsie, czy nie. Rozumiesz? Gapiłam się na niego. Każde słowo, które właśnie powiedział, każda sylaba, jaką wymówił, pieściły moje zmysły. Co mogłam powiedzieć? Co mogłam zrobić? Otworzyłam swoje usta, pragnąc aby mój mózg dołączył do imprezy. - Co z Shelly White? - Zapytałam ze zduszonym oddechem. Świetnie. Przeszłaś samą siebie, Rowling. Ty idiotko. Obrzydzenie wyryło się na twarzy Raph'a, a on sam potrząsnął głową. - Do niczego z nią nie doszło. Kiedy zobaczyłaś, jak opuszcza mój pokój, przysięgam, że nie...Boże, nie mógłbym. Kocham cię, Maci. Bez względu na to, jak bardzo mnie wkurzyłaś, nie wskoczyłbym tak po prostu do łóżka z pierwszą dziewczyną, która by się na mnie rzuciła. - Ale rzuciła się na ciebie? - Dlaczego znęcałam się nad samą sobą? - Tak. A ja powiedziałem jej, aby się odpierdoliła. Kiedy próbowała wsadzić rękę do moich dżinsów, kazałem jej się wynosić, albo zawołam Horn'a. Mój żołądek zawiązał się w supeł trochę bardziej. Wpatrywałam się w jego twarz, pragnąc, aby to co mówił, było prawdą. Mentalny obraz Shelly White wsuwającej swoje

207

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

profesjonalnie wypielęgnowane palce do spodni Raph'a, owijającej je wokół jego penisa, dręczyła mnie. - Więc Horn ciągle kręci się obok? - Zapytałam. To była najmniej ważna rzecz, jaką chciałam uzyskać z jego wyjaśnień, ale także najmniej bolesna. Raph skinął głową. - Tak. I ostatniej nocy powiedział mi o łapówce, jaką rodzina królewska zaoferowała ci. Zamrugałam. Raph ponownie nakreślił moją dolną wargę, z oczami śledzącymi powolny ruch jego kciuka. - A także, powiedział mi, że byłem kretynem, pozwalając ci odejść. Najwyraźniej, złożył swoje wypowiedzenie dwa dni po tym, jak rodzina królewska zażądała od niego czegoś, na co się nie zgodził. Został mu jeszcze tydzień u nich, na strzeżenie księżniczki. - Co to było za żądanie? - Mój głos wyszedł ze mnie szorstkim szeptem. Nie wiedziałam co robić, co powiedzieć...wszystko działo się tak szybko... Raph zachichotał kpiącym dźwiękiem. - Nie mam pojęcia. Nie chciał powiedzieć. Po prostu kazał mi zabierać swój tyłek do miejsca, w którym jesteś i wziąć ze sobą bukiet kwiatów. Kto by pomyślał, że z niego taki miły facet, no nie? - Przerwał. Znowu uniósł swój palec. - Mówiąc o tym... Z chrząknięciem, pochylił się, by chwycić coś leżącego u jego stóp i ponownie wyprostował się do pozycji siedzącej, z bukietem zwiędłych róż w swojej ręce. - Są dla ciebie. Patrzyłam na nie. Ich płatki były zgniecione i brązowate, łodygi opadające, a liście skręcone. Były najbardziej mizernymi różami, jakie kiedykolwiek widziałam. I kochałam je. Boże, kochałam je. Gorące łzy napłynęły do moich oczu. Skrzywiłam swoją twarz, prosząc Boga, aby one odeszły. Po tym wszystkim, co zrobiłam Raph'owi, nie musiał widzieć jak płaczę. Byłam dla niego wredna. Zraniłam go, kiedy nie powinnam była. A on i tak przyjechał do mnie. Ostatnią rzeczą jaką musiał zobaczyć, to moje łzy. - Wiem, że będziesz się ze mną spierać o to wszystko, Amerykańska dziewczyno. Raph ciągnął dalej z delikatną radością w jego głębokim głosie. - Wiem, że powiesz mi, abym się odwalił, że nie chcesz być w związku, ale mam dwa dni, nie wliczając dzisiejszego, aby udowodnić ci, że wcale tak nie myślisz. Dwa dni. Ten weekend. Podczas mojego pobytu, nie

208

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

wolno ci pracować. Wszystko co możesz robić, to pozwolić mi cię kochać. A jeśli pod koniec tych dwóch dni, przed tym jak wrócę z powrotem do uni, nadal będziesz zaprzeczać, że jesteśmy sobie przeznaczeni... - Wzruszył ramionami. - przyjadę również w następny weekend. Nie mogłam się powstrzymać. Wybuchłam śmiechem. - A jeśli do czasu mojego powrotu do Plenty nadal nie zmienię zdania? O tym, że jesteś zbyt niesamowity, cudowny i wspaniały, aby być ze mną? Uśmiechnął się ze szczerą radością na swojej twarzy. - Mam paszport. I wiele mil do przebycia. Zaśmiałam się. A może zaszlochałam. Nie byłam pewna. Cokolwiek to było, Raph wziął to za sygnał, by znowu mnie pocałować. Co też uczynił. Do czasu, gdy przestaliśmy, deszcz też ustał. Gdybym należała do podejrzliwych osób lub do tych, którzy wierzą w siły wyższe, odniosłabym wrażenie, że tam na górze ktoś był i sterował pogodą, manipulując moim życiem. Zamiast tego, wytarłam dłonią zaparowaną przednią szybę i obserwowałam jak na niebie przed nami tworzy się tęcza. - Pospieszmy się i jedźmy już do Kangaroo Creek. - Powiedział Raph, zapinając swój pas bezpieczeństwa. Posłałam mu złośliwy uśmieszek. - Niecierpliwy, by zabrać mnie do łóżka? Zrobił oburzoną i urażoną minę. - Nie. Musimy wsadzić te kwiaty do jakiejś wody. Natychmiast. Odrzuciłam swoją głowę do tyłu i zaśmiałam się. Cholera, od tygodni nie czułam się tak dobrze. Byłam szczęśliwa nie tylko dlatego, że był tutaj Raph. Ale również temu, bo wiedział co czuję w stosunku do niego. Chociaż w Mackellar House zachowałam się jak suka, on wiedział. I był przygotowany do walki o mnie, pomimo wszystkiego co zrobiłam, aby zachęcić go do postąpienia inaczej. To było niesamowite. Tak jak on. Przekręcając kluczyk w stacyjce, uruchomiłam samochód i oderwałam go od krawężnika. Zajęło nam prawie trzy godziny, aby dostać się z powrotem do Kangaroo Creek. Pogoda nie miała z tym nic wspólnego. Ani czekanie w kolejce sklepu monopolowego, po to aby Raph mógł kupić swojemu ojcu Chivas. Zatrzymaliśmy się trzy razy. Pierwszy raz, dlatego, że Raph nie chciał powstrzymać się od obłapiania mnie, podczas gdy prowadziłam

209

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

i martwiłam się, że dojdzie do wypadku, kiedy uległam przyjemności i zawrotnej rozkoszy. Drugi raz, ponieważ musiałam mu powiedzieć, że jest mi przykro za to jak bardzo go skrzywdziłam. I ostatni raz temu, gdyż potrzebowałam usiąść na nim okrakiem i poczuć jak jego twarda długość chowa się głęboko we mnie, a naprawdę nie mogłam tego zrobić podczas jazdy, no nie? Właśnie wznawialiśmy podróż, kiedy naszła mnie pewna myśl. Rzucając Raph'owi szybkie spojrzenie, zapytałam. - A co z nazwiskiem? Dlaczego jesteś Jones, a nie Patterson? Poprawiając swój tyłek na siedzeniu, uśmiechnął się. - Mama i tata nie są małżeństwem. Jones to nazwisko mamy. Kiedy przyszedł czas na dokonanie formalności z moim aktem urodzenia, była zła na tatę, więc postanowiła go ukarać, dając mi swoje nazwisko, a nie jego. Moja siostra to Patterson. Cóż, teraz Sorensen, dzięki poślubieniu księcia Delvanii. Ja jestem Jones. Sposób w jaki to powiedział, jakby to było nic wielkiego, sprawił, że zagapiłam się trochę na niego. - Dlaczego była na niego zła? - Zapytałam, wyobrażając sobie tę powściągliwą, opanowaną kobietę, którą poznałam trzy dni temu. Raph prychnął. - Wybrał się tego dnia do Gunnedah na aukcje bydła i kupił nowego byka, zamiast odwiedzić ją w szpitalu. Mama wie, jak dobrze się zemścić. Mrugając, odwróciłam się z powrotem do drogi. - Nie żartujesz. Jechaliśmy przez jakiś czas, zanim kolejna myśl uderzyła we mnie. - Więc jeśli nie nazywa się Patterson, to dlaczego pozwoliła mi zwracać się do niej Pani P.? Brwi Raph'a wystrzeliły ku górze. - Pozwoliła ci? Skinęłam głową. Wypuścił niski gwizd. - Kurde, musi cię naprawdę lubić. Nie mogłam powstrzymać uśmiechu. - Jestem bardzo sympatyczna. Przesunął swoją dłonią po wewnętrznej stronie mojego uda. - A także bardzo za... Krótkofalówka odpoczywająca w środku zatrzeszczała do życia, ucinając go krótko.

210

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Maci. - Głos mamy Raph'a zabrzmiał z małego głośnika. - Jesteś tam? Odbiór. Posyłając mi uśmiech świadczący o tym, co zamierzał zrobić później, Raph pochwycił krótkofalówkę i wcisnął przycisk odbioru. - Cześć, mamo. Resztę podróży – trwającej trzydzieści minut - spędziłam, słuchając rozmowy pomiędzy Raph'em a jego mamą. Teraz zrozumiałam po kim odziedziczył tak głęboką pasję i rezerwę. Nie było trudno zgadnąć, że Pani P. - a może powinnam powiedzieć Pani J? - była szczęśliwa, mając syna w domu na weekend, pomimo tego, iż w trakcie trwania konwersacji, nie powiedziała ani razu, że za nim tęskniła, cieszy się z jego powrotu do domu, nie może doczekać się, aż w końcu go zobaczy lub że go kocha, tych rodzajów słów i sformułowań, którymi rodzice zwracają się do swoich dzieci, nawet tych dorosłych. To było zarazem dziwne, jak i pouczające i Boże, dopomóż mi, sprawiło, że polubiłam go jeszcze bardziej. I również spowodowało, że zatęskniłam za swoją mamą o wiele mocniej. - Okej, mamo - Raph powiedział do krótkofalówki, kiedy skręciłam w zakręt prowadzący do gospodarstwa w Kangaroo Creek. - Jesteśmy przed bramą. Zobaczymy się na kolacji. O dziewiątej? Odbiór. Marszcząc brwi, rzuciłam okiem na swój zegarek. Była dopiero 16:47. Co zamierzał robić przez następne cztery godziny? Odkładając krótkofalówkę na środkową konsolę, posłał mi miarowe spojrzenie. - Kieruj się do domku dla gości. Moje serce podskoczyło w górę, a cipka zapulsowała. Wyobraziłam sobie łóżko znajdujące się w moim tymczasowym domu, z jego czterema kolumnami i romantyczną, lekką zasłoną. Jakby czytając w moich myślach, Raph sunął swoją dłonią w górę mojego uda, muskając opuszkami palców złączenie moich nóg, gdzie byłam najbardziej wrażliwa. Tak wrażliwa, że sapnęłam w odpowiedzi na jego dotyk, nawet jeśli jego palce były oddzielane od mojej płci przez materiał moich spodenek. - Czy w domku dla gości nadal stoi te czterokolumnowe łóżko? - Wymruczał, przysuwając się wystarczająco blisko, by skubnąć zaokrąglenie mojego ramienia. Skinęłam głową. W środku, zaczynałam drżeć. W dobrym znaczeniu tego słowa. W gorącym-i-napalonym znaczeniu tego słowa. Wykonał pełen uznania pomruk na mojej skórze. - Wspaniale. Powiedz mi, co myślisz o byciu związaną?

211

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Co sądziłam o byciu związaną? Nigdy wcześniej nie byłam związana. Z ściśniętym gardłem, szybkim pulsem, złapałam płytki oddech. Jeśli moje ciało tak reagowało na jego pytanie - całe podenerwowane, podekscytowane i drżące we wszystkich prawidłowych miejscach - sądzę, że odpowiedź brzmiała: - Myślę o tym same dobre rzeczy. Naprawdę bardzo dobre. Powoli odwracając swoją głowę do jego twarzy, przybliżyłam do niego swoje usta. - Będziesz musiał mnie najpierw złapać. - Wymruczałam. I piszcząc z radości, otworzyłam drzwi po mojej stronie, wygramoliłam się z samochodu i wbiegłam na schody domku dla gości. Raph złapał mnie, zanim jeszcze miałam okazję minąć pierwszą sofę w salonie. Z warknięciem i śmiechem, owinął swoje ręce wokół mojej talii i przyciągnął mnie z powrotem do swojego twardego ciała. Pisnęłam znowu, płonąc z czystej radości i wzbudzonej niecierpliwości, wijąc się pod jego uściskiem, starając uwolnić się tak bardzo, jak próbowałam doprowadzić go do szaleństwa, ocierając swój tyłek o jego krocze. Podziałało. Przynajmniej zakładam, że tak się stało, ponieważ zawarczał ponownie, wepchnął swoją jedną rękę pomiędzy moje uda i okrył jedną z moich piersi swoją drugą dłonią. - Dobrze. - Wychrypiał mi do ucha, z grubą erekcją trącającą szczelinę moich pośladków. - Otóż to. Zaraz to dostaniesz. - Oh - naśmiewałam się, jeszcze bardziej ocierając swój tyłek o jego sztywnego fiuta. puste groźby nie przestraszą...oh mój Boże, tak - Raczej dziwne zakończenie mojej złośliwości powstało dzięki Raph'owi, który oderwał mnie od ziemi, przerzucił przez swoje ramię i zaniósł mnie do łóżka. Rzucił mnie na materac, zatrzymał się u jego podnóża, odchylił głowę do tyłu i, ze zwierzęcym okrzykiem uderzył swoimi pięściami o swoją klatkę piersiową i szarpnął głową z powrotem. Wybuchłam śmiechem, a potem pisnęłam jeszcze raz, kiedy rzucił się na mnie. Podczas gdy przyciskał mnie do łóżka dolną partią swojego ciała, uświadomiłam sobie, że w Mackellar House nigdy nie mieliśmy szansy na to, by naprawdę pozwolić uwolnić się naszym pragnieniom i przyjemnościom. Zawsze znajdowali się jacyś ludzie w pokojach obok, którzy mogli nas usłyszeć. Zawsze paparazzi czyhający na nas, ilekroć wyszliśmy z kampusu. To był pierwszy raz, kiedy nie było szansy na to, że ktoś nas usłyszy lub przeszkodzi nam. Bez żadnych współlokatorów, bez mediów, bez ochroniarza.

212

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Tylko Raph, ja i czterokolumnowe łóżko. Moja głowa odpłynęła do przepięknych myśli. Sekundę przed tym, jak Raph usidlił moje nadgarstki i przycisnął je do materaca nad moją głową. Spojrzał w dół na moją twarz, ze swoim kroczem ułożonym na moim, z bardzo wyraźnym pragnieniem, kiedy naparł na delikatne ciepło mojej płci. - Złapałem cię. - Wymamrotał, jego nozdrza falowały, a głos był ochrypły. - Teraz mogę cię związać. Z suchością w ustach, wilgotną cipką, skinęłam głową. - Możesz. Wciągnął nierówny oddech. - Ufasz mi? Mój uśmiech wykwitnął na moich ustach, kiedy zdałam sobie sprawę z tego, że oczekuje gwarancji na tę całą krępującą węzłami sprawę. - Ufam ci. - Odpowiedziałam. - Bardziej niż mógłbyś kiedykolwiek... Uciszył mnie powolnym, głębokim, dokładnie gruntownym pocałunkiem. Nie miałam nic przeciwko temu. W ogóle. Pocałunek zmienił się w gorący. Wystarczająco gorący, żebym zajęczałam i wygięła się pod nim, obolała we wszystkich właściwych miejscach. Zakołysał biodrami, ocierając twardą długość swojej erekcji o moją cipkę. Dotyk ten posłał przeze mnie impulsy mokrego pragnienia i, odrywając swoje usta od jego, spojrzałam mu w oczy. - Raph... Chciałam go jeszcze raz przeprosić za to, co zrobiłam w Mackellar House. Chciałam mu powiedzieć, iż potrzebuję go mieć w sobie tak bardzo, że aż boli. Wszystko co mogłam wypowiedzieć, to jego imię. Boże, nie tylko go pragnęłam, ja naprawdę go kochałam. Pomimo całego mojego wysiłku, jaki wkładałam w to, by utrzymać go z dala od mojego serca, mojego życia, kochałam go i chciałam by w nim był. - Raph, proszę... - Powiedz mi, czego pragniesz, Amerykańska dziewczyno. - Wyszeptał, jego palce na moich nadgarstkach rozluźniły się, ale nadal tam były. - Powiedz mi, co czujesz. Wiedziałam, co potrzebował usłyszeć. Słowa, których nigdy nie wypowiedziałam. - Pragnę ciebie Potrząsnął głową, z naglącym żarem w jego ciemnych oczach. - To mi nie wystarczy, Maci. - Jego głos był napięty. Ochrypły. - Powiedz mi...

213

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Przełknęłam ślinę. Moje serce waliło w mojej piersi. Czy mogłam to powiedzieć? A jeśli tak, co by to oznaczało dla nas? Dla naszej przyszłości? Dla jego przyszłości? Czy rzeczywiście mogłam mu to zrobić? Surowy niepokój wyrył się na jego twarzy. Obserwował mnie. Czekał. Pomiędzy moimi rozłożonymi udami, jego twarde podniecenie promieniowało do mojego rdzenia. Cierpiałam męki, męki wiedzy i niewiedzy. Czułam strach przed tym co może się zdarzyć... Wciągając głęboki oddech, spojrzałam mu w oczy. - Kocham cię, Raphael'u Jones'ie. Słońce wyszło zza chmur. To jedyny sposób, aby opisać emocje, jakie wypełniły twarz Raph'a. Wyszło słońce, a świat stał się idealny. Jeszcze raz wziął w posiadanie moje usta. Nie było powstrzymywania się. Kochał się z moimi ustami, a ja z jego. Kiedy przesunęłam się pod nim, kiedy zaczepiłam swoje biodro wokół jego, kiedy przycisnęłam swoją płeć do jego, wydał z siebie udręczony, a zarazem arogancki jęk. Zawarczał i przeciągnął swoje usta do mojego ucha. - Kocham cię, Maci. I żeby to udowodnić, zamierzam zejść z tego łóżka i patrzeć, jak się rozbierasz do naga. Radość i przyjemność przeniosła się przez podniecające pożądanie, ogrzewając moje żyły. Oboje rozumieliśmy znaczenie jego wypowiedzi. Raph pozwolił mi się rozebrać. Udowadniał, że wiedział, iż nie potrzebuję go, by odpiąć swoje guziki. Mówił mi, że zrozumiał moje obawy. Nie mogłam powstrzymać swojego uśmiechu. Ani mojego niepewnego śmiechu. - A jeśli moje ręce się trzęsą? Jeśli moje palce nie dadzą rady? Ciemny błysk wypełnił jego oczy. - Wtedy rozedrzyj swoją bluzkę. Wiem, że jesteś wystarczająco silna, by to zrobić. Gdyby to było możliwe, pokochałabym go jeszcze bardziej w tamtym momencie. Przeczołgał się do tyłu, gładząc swoimi dłońmi po długości mojego ciała, po moich piersiach, moim brzuchu, moich biodrach, moich udach, aż do momentu, gdy powstał na nogi u podnóża łóżka. Podparłam się na łokciach i patrzyłam na niego. Moje dłonie drżały. Mogłam poczuć jak wstrząsy domagają się o moje mięśnie. Ale nic z tego, nie dam się im pokonać. Nie teraz. Nigdy. Z Raph'em, który mnie kochał, mogłam podbić pieprzony świat. Odpychając się do pozycji siedzącej, skrzyżowałam nogi i, posyłając mu najbardziej niegrzeczny uśmieszek, jaki byłam w stanie wykonać, odpięłam pierwszy guzik od góry.

214

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Nozdrza Raph'a rozszerzyły się. Jego wzrok zatrzymał się na rozchylonym dekolcie mojej bluzki. Odpięłam następny guzik i, zasysając głęboki oddech, otworzyłam jeszcze bardziej swoją bluzkę, ukazując fragment mojego biustonosza i cycka. Jęk Raph'a wypełnił pokój. Jego klatka piersiowa uniosła się, kiedy wciągnął w siebie powolny oddech. Pozwalając mojemu uśmieszkowi stać się jeszcze bardziej niegrzecznym, rozpięłam kolejny guzik, ten, który był umieszczony pod moimi piersiami. - Cholera, Maci. - Raph jęknął. Patrzył na to co odkryłam. Z delikatnym chichotem, śledziłam opuszkami swoich palców krągłość prawej piersi, po krawędzi mojego koronkowego biustonosza. - Jak mi idzie? Zassał powietrze i podniósł na mnie swój wzrok. - Czy powinienem ściągnąć swoje dżinsy, aby ci pokazać? Zaśmiałam się. - To może pomóc. Odpiął swój rozporek i zsunął dżinsy ze swoich bioder, zanim mogłam dokończyć zdanie. Jego fiut wybrzuszył jego bokserki, wystając pod czarną tkaniną ze sztywną potrzebą. Moje serce podskoczyło na ten widok. To nie był pierwszy raz, kiedy widziałam go w takim stanie, ale pierwszy raz odkąd w końcu, nieodwracalnie, powiedziałam mu, że go kocham. Co czyniło to wszystko w jakiś sposób innym. Bardziej...ważnym. Głębszym. Ponownie podnosząc na niego swój wzrok, przygryzłam swoją dolną wargę. Patrzył na mnie w ciszy. Bez słowa, z drżącymi palcami, odpięłam resztę moich guzików i zsunęłam bluzkę ze swoich ramion. U podnóża łóżka Raph wsunął swoje dłonie pod rąbek swojej koszulki i przeciągnął ją przez głowę. Wypuściłam mały jęk. Boże, on był wspaniały. Po raz kolejny nasze spojrzenia starły się ze sobą. Trzymając każdego z nas w niewoli. Rozpięłam swoje spodenki i, z raczej niezdarnym i całkowicie nieseksownym podrygiem, przeniosłam się na swoje kolana. Wzrok Raph'a zjechał do malutkiego trójkącika mojego podbrzusza, odsłoniętego przez mój otwarty rozporek. Jego pierś znowu wzniosła się i opadła.

215

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Z walącym sercem, pulsującą płcią, wsunęłam ręce pomiędzy moje biodra a spodenki i zsunęłam je, moje spodenki, nie biodra. - Oh, Maci - wymamrotał. Niezaprzeczalne pragnienie w jego głosie napełniło mnie radością. I spragnioną, niecierpliwą potrzebą. Nie mogąc już dłużej czekać, opadłam na swój tyłek i skopnęłam z siebie swoje spodenki. Taa, to taki nie seksowny ruch, wiem, ale teraz nie chciałam go już uwodzić. Pragnęłam jedynie poczuć, jak ciało Raph'a porusza się nad moim. Porusza się we mnie. Chciałam tylko poczuć, jak jego ciepło przedostaje się do moich kości, kiedy będzie mnie trzymał i gdy będziemy się kochać. Kochać się, nie uprawiać seks, ale miłość. Ponieważ to było właśnie tym. I było cudowne. Przesuwając ręce do brzegów moich majtek, uśmiechnęłam się do niego, a potem zmarszczyłam brwi, kiedy pokręcił głową. - Ja chcę je z ciebie ściągnąć. - Powiedział. - Ja muszę je z ciebie ściągnąć. I twój stanik. Myślę, że jeśli będę patrzył jak ty to robisz, to kurwa spuszczę się do moich bokserek. Roześmiałam się. - Więc zdejmij swoje bokserki i chodź... Ściągnął swoje bokserki w dół swoich bioder i znalazł się na łóżku, zanim mogłam dokończyć. Znowu. Z chrapliwym jękiem, pochwycił moje usta do głodnego pocałunku i przycisnął mnie z powrotem do materaca. Wędrował swoimi dłońmi po moim ciele. Klęknął pomiędzy moimi udami, odpinając mój stanik ze zręczną umiejętnością, nawet wtedy, gdy całował mnie jak szalony. Kiedy przeniósł swoje dłonie do moich majtek, wypuściłam urywany oddech i wygięłam się pod nim. Dwie sekundy później, byłam naga. Kompletnie. Jedno uderzenie serca później, zajęczałam głośno, kiedy przetoczył swoim językiem po moich fałdkach. Jedno uderzenie serca po tym, zacisnęłam swoje dłonie na kołdrze, gdy zassał w swoje usta malutki guzik mojej łechtaczki. Oh Boże, czy mogło być jeszcze lepiej? Mogło. Ponieważ po tym jak sprawił, że doszłam dzięki jego ustom, przywiązał moje nadgarstki do słupków przy wezgłowiu łóżka - wykorzystując jego porzucony pasek i swoje

216

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

skarpetki. Przecież w końcu, potrzeba jest matką wszystkich wynalazków - i spowodował, że doszłam jeszcze dwa razy. Z powolnym, silnym, głębokim pchnięciem wszedł w mój żar, rozciągając mnie, wypełniając mnie całkowicie. Poruszając się we mnie. Poruszając się ze mną. A kiedy doszedł, kiedy jego orgazm wziął go w ten sam sposób, w jaki mój zabrał mnie, wypowiedział moje imię i powtarzał, że mnie kocha. Dosyć powiedziane, że ledwie dotarliśmy na kolację do głównego budynku o 21:06.

217

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55 Życie jest piękne

Matka Raph'a spojrzała na nas i uniosła brew. - Mam zakładać, że się znacie? Raph pochylił swoją głowę. Zobaczenie go w ten sposób, jako małego chłopca, było dla mnie czymś nowym. On był tak cholernie ujmujący. - Maci była w Mackellar House zanim przyjechała do Gunnedah, mamo. Pani P. rzuciła mi długie spojrzenie. - Naprawdę? Dlaczego ostatniej nocy, kiedy rozmawialiśmy przez telefon, Raphael nie wspomniał o tym, że cię zna, Panno Rowling? Czy jesteś jedną z tych dziewczyn, które stale próbują zaciągnąć go do łóżka? Próbują manipulować nim poprzez seks? Moje serce włączyło swój rytm. Niespokojne uczucie skręcało się w moim brzuchu. Czy naprawdę myśli, że jestem taką dziewczyną? Czy wyglądam na taką dziewczynę? Boże, dopomóż mi, z pewnością nie. Moja panika musiała ujawnić się na mojej twarzy, ponieważ Raph wziął mnie za rękę i przyciągnął bliżej siebie. - Jasna cholera, mamo, ona nie jest jedną z tych dziewczyn. I poważnie, myślę, że będę potrzebował terapii przez resztę mojego życia, po usłyszeniu jak pytasz, czy byłem manipulowany przez seks. Pani P. zmrużyła swoje oczy, ignorując reakcję Raph'a na jej pytanie. - Czy zamierzasz sprzedać mediom swoją historię, Maci? Z przyspieszonym biciem serca, otworzyłam moje usta. - Jezu, mamo. - Odburknął Raph. - Daj spokój. Wiem, że nie czytasz plotek w gazetach, i gdybyś tak bardzo martwiła się o mnie i o moje biedne, kruche serce, zadzwoniłabyś w sekundzie, w której podano wiadomość o Maci i mnie będących w trójkątnym związku z Osmond'em. Brwi Pani P. wystrzeliły ku jej czołu. - Że co? Z kim? Raph chrząknął. - Taa, właśnie to miałem na myśli.

218

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Kto jest w trójkątnym związku? - Pan Patterson zapytał, wkraczając do jadalni. Szczerze mówiąc, jego nagłe pojawienie się i wyraźne zainteresowanie w głosie, sprawiło, że podskoczyłam. - Twój syn. - Pani P. uniosła brew na Raph'a. - Z Maci i niejakim Osmond'em. Pan Patterson chrząknął dźwiękiem dziwacznie identycznym do Raph'a. - Dobrze mu tak. Ale co to ma wspólnego z tym, że mój obiad nie czeka na mnie na stole? Pracowałem cholernie ciężko przez cały dzień i jestem głodny. Gdyby nie lekkie drganie ust Helen Patterson, myślę, że wybiegłabym z pokoju z płonącymi policzkami. Wiem, że tak naprawdę były to usta Helen Jones, ale te nazwisko po prostu nie chciało utkwić mi w głowie. Przy moim boku, Raph wywrócił swoimi oczami. - Moja rodzina. - Wymamrotał. Kolacja była...interesująca. Bardzo szybko dowiedziałam się, dlaczego jego rodzice nie wiedzieli kim byłam. Rzeczywiście, oboje nie wydawali się niepokoić tym, co media mówią o ich dzieciach. - Jestem zbyt zajęty, aby przejmować się takimi bzdurami. - Oświadczył Pan Patterson, gdy nie będąc w stanie już dłużej trzymać języka za zębami, zapytałam, co sądzą o tym, że ich syn został australijskim celebrytą. - Jest dużym chłopcem. Potrafi zadbać o siebie. Rzuciłam Raph'owi zaciekawione spojrzenie. Czy wiedzieli o Horn'ie? Czy obchodziło ich to? Raph skrzywił się. - Dzięki, tato. Kocham twoje wsparcie. Pan Patterson podniósł swoją uwagę od jego kolacji - pieczeni wołowej i stosu warzyw przygotowanych w ten sam sposób - i obdarzył Raph'a długim, miarowym spojrzeniem. Ciężkie napięcie przetoczyło się przez pokój. Wreszcie, z kolejnym chrząknięciem - opatentowanym chrząknięciem Patterson'ów, jak zaczynałam sądzić - z powrotem skierował swoją uwagę na talerz. - Wiesz, że zawsze je otrzymasz, kiedy będziesz go potrzebował, synu. I to był koniec tematu. Rozmowa przeniosła się na pogodę, zdrowie stada Kangaroo Creek, Scott'ów, gdzie Pani P. poinformowała nas, że w końcu opanowali dziś wezbraną rzekę, a potem na australijskich polityków.

219

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Wychodzimy stąd. - Raph zadeklarował w pewnym momencie, splatając swoje palce z moimi i pociągając mnie z mojego miejsca. Złożył szybki pocałunek na policzku Pani P. Dzięki za kolację, mamo. Do zobaczenia gdzieś podczas weekendu. Przesunęła swój wzrok w moją stronę. - Zostajesz z Maci? Raph pogładził swoim ramieniem moje plecy i uśmiechnął się do mnie. - Oczywiście. - Wymruczał. Waga tego słowa, otwarte uczucie w jego oczach, ukradło mi oddech. Wiedziałam, że nie mówił tylko o tym weekendzie. - Użyj zabezpieczenia. - Pan Patterson zalecił ledwo zaangażowanym głosem. Boże, dopomóż mi, moje policzki zalały się gorącem. - Dzięki za radę, tato. - Raph rzucił przez ramię, kiedy wychodziliśmy z jadalni. To był, muszę przyznać, najbardziej surrealistyczny posiłek, jaki kiedykolwiek miałam. A pamiętajcie, jadłam w kawiarni z nagimi ludźmi stojącymi na piedestałach. Wracaliśmy do domku dla gości ręka w rękę. Przez jakiś czas żaden z nas nic nie mówił. Cisza był odprężająca i wspaniała. Cała ta sytuacja była wspaniała - palce Raph'a trzymające moje, nasze dłonie złączone, jego wysoka obecność przy mnie, ten wyraźnie słodki, świeży zapach powietrza po deszczu...było idealnie. Raph pociągnął mnie, bym się zatrzymała dwa razy. W obu przypadkach po to, aby mnie pocałować. Czuły, powolny pocałunek wypełnił mnie jeszcze większym szczęściem i promienną radością niż sądziłam, że było to możliwe. Patrzyliśmy na gwiazdy, i kurde, było ich tam wiele. Ta oddalona od jasnych świateł cywilizacji Droga Mleczna, wyglądała jak zasłona migoczących diamentów na czarnym niebie. Raph obejmował mnie mocno, przechylając mnie do tyłu, kiedy pokazywał mi różne konstelacje. Znał historie o nich wszystkich, a ja słuchałam, urzeczona tym jak opowiadał różne legendy Aborygenów dotyczące każdej a jednej. Do czasu, gdy znaleźliśmy się z powrotem w domku gościnnym, byłam cholernie blisko latania. Nie sądziłam, że kiedykolwiek będę tak szczęśliwa. Kiedykolwiek. Wzięliśmy razem prysznic, kochając się pod strumieniem wody, zanim przenieśliśmy się do łóżka. Kolejny raz, Raph mnie związał. Muszę wam powiedzieć, że jest coś całkiem uzależniającego w byciu przywiązaną do łóżka, podczas gdy wasz kochanek odkrywa wasze ciało swoimi dłońmi, językiem i ustami. Tym razem, Raph założył mi przepaskę na oczy, i jasna cholera, czy mnie to podnieciło? Kto by pomyślałam, że jestem taka zboczona?

220

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Po wszystkim, zażyłam swoje lekarstwa - nie było mowy o tym, że o nich zapomnę i rozsiedliśmy się, by pooglądać coś w telewizji. Gdzieś koło pierwszej w nocy, kochaliśmy się znowu, ale tym razem to ja byłam tą, która go związała. Zaufajcie mi, jeśli kiedykolwiek będziecie mieć okazję, by to zrobić - związać waszego partnera - nie wahajcie się. To wszystko co mam do powiedzenia. Słońce było już wysoko, kiedy obudziłam się następnego ranka. Przez dłuższą chwilę leżałam w ramionach Raph'a, zastanawiając się nad moją sytuacją, moim życiem. Zaledwie dwadzieścia cztery godziny temu byłam zdecydowana, by całkowicie zapomnieć o Raph'ie. Byłam cholernie nastawiona na skasowanie go z mojej pamięci, nawet jeśli przyjęłam to za niemożliwe. Stanowczo upierałam się przy tym, że usunięcie go z mojego życia to jedyna słuszna rzecz, coś co należało zrobić, a teraz byłam tu, rozkosznie szczęśliwa w jego ramionach. Co miałam z tym zrobić? To zawsze chodziło o moją dobrze znaną przyszłość. Od sekundy, w której lekarz powiedział mi, że mam chorobę Parkinsona, wiedziałam o tym co się wydarzy w moim życiu. Wiedziałam czego się spodziewać po nadchodzących latach. Wiedziałam jaki będzie mój ostateczny los. A potem, pojawia się ten facet, ten australijski facet z emocjonalnie zdystansowanym wychowaniem, ze swoim statusem gwiazdy, swoją niestrudzoną odmową, by pozwolić mi pławić się w moim własnym żalu, i bam, jestem zakochana i rozmyślam o przyszłości z nim. Zrobiłam co mogłam, by przedstawić mu najbardziej przerażający obraz życia jakie roztacza się przede mną, aby go przestraszyć, ale to nie podziałało. Więc, co teraz zrobię? Co my teraz zrobimy? Biorąc pod uwagę to, że za trzy tygodnie wracam do Plenty w Ohio? Jak to może się udać? Czy może się udać? - O czym myślisz? Przekręciłam się w ramionach Raph'a na jego senny bełkot. - Czy pingwiny mają kolana? Zaśmiał się cicho w odpowiedzi na moje pytanie, przyciągnął mnie bliżej swojego ciała i złożył linię pocałunków wzdłuż mojego ramienia, kierując się w górę mojej szyi. - To co chciałbym wiedzieć, to na którym łokciu opierasz się, siedząc w sali kinowej?

221

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Zamknęłam oczy, delikatny nacisk jego ust na mojej skórze posłał rozkoszny dreszcz do centrum mojego istnienia. Nigdy nie znudzi mi się jego dotyk. Nigdy. Boże, co ja zrobię, jeśli kiedykolwiek znudzi się mu dotykanie mnie? Co zrobię, gdy w nadchodzących latach on poczuje, że ma dosyć mojego drżenia podczas snu? Lub kiedy moje leki zaczną wpływać na mój popęd seksualny? Słyszałam raz, jak mama powiedziała tacie, że to robią, nie tylko zmniejszają jej wstrząsy, ale i libido. Co Raph zrobi, gdy tak się stanie? Co ja zrobię? Gorące łzy napłynęły mi do oczu, biorąc mnie z zaskoczenia. Powstrzymałam swój szloch, przeklinając mój głupi mózg. Ta chwila była zbyt idealna. Jak mogłam ją zrujnować moimi durnymi, strasznymi, ponurymi myślami? Co, do diabła, było ze mną nie tak? - Hej. - Raph uniósł swoją głowę z mojego karku. Z delikatnym szarpnięciem, przewrócił mnie na plecy i zmarszczył na mnie swoje czoło. - Co się dzieje, Amerykańska dziewczyno? Troska w jego głosie zawiązała mój żołądek. Próbowałam odwrócić wzrok. Nie chciałam, by widział mnie w takim stanie. Ale nie pozwolił mi. Wsuwając palec pod moją brodę, przysunął moją twarz z powrotem do niego, z oczami pełnymi niepokoju. - Mów do mnie, Maci. - Powiedział. - Nie mogę zabrać od ciebie twoich lęków, jeśli nie powiesz mi czym one są. - Nie chciałam się w tobie zakochać. - Wyznałam. - Było łatwiej, kiedy wiedziałam, że nigdy nie będę musiała się martwić o bycie ciężarem dla kogoś innego. Teraz... - wzruszyłam ramionami. - Co się stanie, jeśli uświadomisz sobie, że nie możesz sobie poradzić z tym co mam? Co się wtedy stanie z moim głupim sercem? Przez dłuższą chwilę przyglądał się mi ze spokojnym spojrzeniem. Nie odsunął się ode mnie. - Jest takie słowo w słowniku, z którym możesz się zaznajomić. - Powiedział w końcu, kreśląc swoim kciukiem po mojej dolnej wardze. - Jakie? - Spytałam chrapliwym szeptem. Uśmiechnął się.

222

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Bezwarunkowo.25 - A potem, z błyskiem w oczach zaczął śpiewać piosenkę Katy Perry, ze swoim fatalnym głosem oraz niesamowitym entuzjazmem, i wszystkie myśli o byciu nieszczęśliwym, przestraszonym i zmartwionym opuściły mnie. Wiedziałam, że powinniśmy omówić ten temat zanim weekend się skończy, naprawdę, ale teraz byłam gotowa zatracić się w przyjemności i szczęściu, jakie dawała mi ta chwila, ta rzeczywistość z Raph'em. Jakiś czas później, po tym jak...no wiecie...Raph postanowił przygotować śniadanie. - Powinienem cię ostrzec. - Powiedział, wbijając do miski coś, co jak sądzę było szóstym jajkiem. - Nie jestem najlepszym kucharzem na świecie. Zachichotałam. - Nie możesz być gorszym ode mnie. Mama mówi mi, że potrafię przypalić nawet wodę. Roześmiał się. - Więc naszym życiem będzie wtedy jedzenie na wynos i wychodzenie na kolację? Doskonale. Nigdy nie byłem fanem przygotowywania potraw. Odpychając się do łóżka, podeszłam do miejsca, w którym Raph stał przy kuchennym blacie, owinęłam swoje ręce wokół jego pasa i oparłam brodę o jego szerokie ramię. - Więc mam nadzieję, że planujesz zbić fortunę - wymamrotałam, pozwalając swojej ręce wędrować po jego sześciopaku - Bo przytulająca drzewa zielona, oczekująca na dyplom z dziedziny nauk środowiskowych nie zdoła ci przyrządzić żadnego. Cholera, kochałam czuć, jak jego twarde ciało przyciska się do mojego. Pomogło nam obu to, że byliśmy półnadzy. Ciepło sączące się z jego mięśni pleców do mojej klatki piersiowej i brzucha było tak idealne, że aż oszołomiło mnie trochę. - Hej - odwrócił swoją głowę i złożył szybki pocałunek na czubek mojego nosa. Planuję być absurdalnie bogaty. Oczywiście, mam również w planach zostać światowej sławy artystą, tak więc to chyba dobrze, że nie spodziewasz się zbyt wiele. Zaśmiałam się, ciesząc się tą chwilą. - Planuję również być astronautą. - Kontynuował, ubijając jajka z beztroskim entuzjazmem. - Tak do twojej wiadomości. - Oh, w takim razie... - Przejechałam swoimi palcami nad jego pępkiem, kierując się wzdłuż linii włosów prowadzących do jego krocza - czy mogę pozować jako modelka? Jak ta, którą widzieliśmy w Tryptyku?

25

Unconditionally (ang.) - bezwarunkowo (pol.)

223

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Nie ma mowy. Nie pozwolę jakimś dziwakom gapić się na moją nagą kobietę, dziękuję bardzo. Silny dreszcz podniecenia przeszył mnie, reagując na zaborczy ton, jaki usłyszałam w jego rozbawionej odpowiedzi. - Ale jeśli będziemy jeść cały czas na mieście... - Droczyłam się, osuwając swoją dłoń pod gumę jego bokserek. - Lub zamawiać w... - Będę pracować na dwie zmiany w NASA...ah, kurwa, Maci, jak dobrze. Ponownie ścisnęłam jego fiuta, chichocząc w jego ramię z tego, jak przemienił nazwę Amerykańskiej Agencji Kosmicznej w surowy dźwięk przyjemności. Zjedliśmy nasze jajka. Godzinę później. I właściwie to nie były...dobre. Jednak z uwagi na fakt, że Raph zrobił je dla mnie, z maślanym tostem, który wyszedł mu bardzo dobrze, i kubkiem parującej kawy, były najbardziej przepysznymi jajkami, jakie kiedykolwiek jadłam. Okej, właściwie to nie. Były trochę obrzydliwe, ale uczucie, jakie się za nimi kryło, było romantyczne i cudowne, więc nie obchodziło mnie to. W krótkim czasie później, zmywaliśmy nasze naczynia, kiedy oparł swój tyłek o kuchenny blat i spojrzał na mnie z zamyślonym wzrokiem. - Ostatnio, kiedy obudziliśmy się razem, zapytałem cię, czy pojedziesz ze mną do Wet'n Wild. Skinęłam głową, przekazując mu do wytarcia mokry talerz. Na wspomnienie strasznego zajścia, które nadeszło po tym zaproszeniu, skrzywiłam się. Ten pieprzony poranek. - Tak zrobiłeś. Wziął talerz i przejechał po nim ścierką, obserwując okrężny ruch swojej ręki. - I nie dotarliśmy tam. Wypuściłam drwiące parsknięcie. - Nie. - Więc, tak sobie myślałem... - Podniósł swój wzrok z nad talerza z uśmiechem, który mogłam opisać jedynie jako diabelski, igrającym na jego ustach. - Moglibyśmy pojechać tam dzisiaj. Uniosłam swoje brwi. - Do Sydney? Zaśmiał się. - Myślałem o wersji Kangaroo Creek.

224

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- O czym? Zabrał ostatni talerz - ten świeżo umyty - z moich rąk i puścił oczko. - Poczekaj, a zobaczysz. Zabrałaś swoje pływaczki, prawda? Dziękuję Bogu, że spędziłam ponad dwa tygodnie, słuchając jak Heather nazywa swój strój kąpielowy pływaczkami, w przeciwnym razie, byłabym bardziej zdziwiona. Skinęłam głową. Z kolejnym uśmiechem, przetarł ścierką talerz, ułożył obie rzeczy na ladzie, a następnie usidlił moje biodra swoimi dłońmi. - Idź się w nie przebrać. Dzisiaj nie pracujesz. Koale mogą zrobić sobie przerwę od bycia badanymi i obserwowanymi podczas snu. Przybrałam oburzoną minę, nawet gdy dosunęłam dolną część mojego brzucha do jego krocza. - Hej, to moja praca naukowa, ty wstręciuchu. Zaśmiał się, ukradł mi pocałunek, a potem klepnął mnie w tyłek. - I jest genialna. Zerknąłem na nią wczoraj w nocy, gdy brałaś prysznic. Kiedy skończysz, mogę być nawet przekonany, że istnieje coś takiego jak globalne ocieplenie. Może. Odepchnęłam go ze śmiechem. - Palant. Zwinny jak zawsze, oddalił się ode mnie. - Pospiesz się. Musimy się tam znaleźć przed tłumami. Nadal całkowicie zaskoczona przez całą tę sytuację i bardziej niż trochę poekscytowana, podeszłam do wysokiej komody przy łóżku i wyciągnęłam moje bikini z górnej szuflady. Dwadzieścia minut później, zatrzymaliśmy się obok najbardziej malowniczego ślepego ramienia rzeki. W zasadzie to jedynego, jakiego widziałam. Cholera, było ładne. Okej, kulturowa lekcja o Australii numer 642: ślepe ramię rzeki jest zbiornikiem wodnym, który tworzy się z odgałęzienia rzeki, zwykle wypływającego z głównego strumienia w trakcie, lub po dłuższym okresie deszczu. Zasadniczo, jest ono podobne do stawu, który pojawia się podczas obfitych opadów, a potem, gdy jest naprawdę sucho, zanika. Raph zabrał mnie do głównego ślepego ramienia rzeki w Kangaroo Creek. I mieliśmy zamiar w nim pływać.

225

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Nie tylko pływać. Ześlizgiwać się do niego. Ponieważ, tak, tuż obok tafli wody znajdował się nachylony odcinek ziemi pokryty trawą, który po niewielkim ochlapaniu i przy wielkiej odwadze, stanowił doskonałą zjeżdżalnię. Mokrą. I dziką. Spędziliśmy tam poranek, pływając, angażując się w zaciętą, wodną walkę, obściskując się. Często się obściskując. Ale również rozmawiając. Myślę, że leżeliśmy rozłożeni na naszych ręcznikach, ze słońcem sączącym się do naszych mokrych ciał, osuszającym naszą skórę, przez co najmniej godzinę, nie robiąc nic oprócz rozmawiania o różnych rzeczach. Nieważnych rzeczach, po prostu rzeczach. O takich, które stanowią życie pomiędzy parami. O takich, o których moja mama i tata mieli w zwyczaju rozmawiać. - Po prostu gawędzimy, skarbie. - Mawiała mama, kiedy pytałam się o to, co ona i tata robią, kiedy znajdowałam ich siedzących na huśtawce na werandzie, z mrożoną herbatą w dłoniach. O poznajmy-się-lepiej rzeczach. Które jak sądzę są, jeśli o to chodzi, mimo wszystko, naprawdę bardzo ważnymi sprawami. I przez to wszystko, pluskanie, całowanie, rozmawianie, komfortową ciszę, jeszcze bardziej się w nim zakochałam. I doszłam do wniosku, że nieważne co przyniesie moja przyszłość, chciałam, aby w niej był. To było takie proste. Przewracając się na bok, owinęłam moją nogę wokół jego uda i oparłam swoją głowę na mojej ręce. - Raph? - Powiedziałam z szybko bijącym sercem. Nie często się zdarza, że to dziewczyna przyznaje, że się myliła. Ja nigdy nie przyznałam się, że się myliłam. Nigdy. To było doniosłe wydarzenie. Raph obrócił swoją głowę, obecnie spoczywającą na jego rozpostartych palcach, i obdarzył mnie leniwym uśmiechem. - Amerykańska dziewczyno? Patrzyłam na niego, naprawdę patrzyłam na niego. Wypalając w moim mózgu każdą rysę jego twarzy, każdą żyłkę, każdy pieg i trochę zarostu na brodzie. Chciałam zapamiętać ten moment na nadchodzące lata. - Myliłam się. - Powiedziałam. Obserwował mnie. Lekki grymas szarpnął jego brwiami. - W jakiej sprawie?

226

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Mówiąc ci, że nie chcę, abyś się o mnie troszczył, tam w Mackellar House, podczas naszej...kłótni. - Przerwałam. Przełknęłam ślinę. Dotknęłam palcami jego piersi, nad miejscem, w którym powinno być jego serce. - Wiem, że w pewnym momencie moje życie stanie się do dupy. Tak, przez cały czas są przełomowe odkrycia medyczne, a praca Fundacji Michael'a J. Fox'a na rzecz osób chorych na Parkinsona jest niesamowita. I wiem, że tu w Australii wasi lekarze robią poważne postępy w leczeniu. Ale na chwilę obecną, to całe leczenie jest właśnie tym - leczeniem. Sposobem radzenia sobie ze stanem zdrowia. Nikt nie opracował na to lekarstwa i może nigdy im się to nie uda za mojego życia. Wiem o tym wszystkim, a to sprawia, że moja przyszłość budzi niepokój. Obserwowałam jak mama i tata przez to przechodzą, widziałam to całe gówno i nigdy nie chciałam postawić kogoś w takiej sytuacji. Grymas łączący jego brwi, pogłębił się. - Twoja mama i tata? Skinęłam głową. Oh ludzie, czułam się nerwowo. - Mama również ma Parkinsona. Została zdiagnozowana ponad dziesięć lat temu. Jest...jest w zaawansowanym stanie. Spędziłam tak wiele pór posiłkowych, czekając, aby zobaczyć czy będzie dławić się swoją zupą, ponieważ jej gardło decydujące o przełykaniu, przestaje działać. Spędzałam dni w szkole, na uczelni, zastanawiając się, czy upadła i zraniła się, może uderzyła się w głowę i jest nieprzytomna, lub krwawi...To nie...cóż, to nie jest zabawa. - Jezu, Maci - Raph odetchnął. - Ja nie...Dlaczego mi nie powiedziałaś? - Duma. Uparta duma. - Wyznałam szczerze. - I wstyd. Upokorzenie. Wszystkie te rzeczy, które powodują, że ludzie robią głupoty. Nie chciałam, by ktokolwiek myślał o mnie jak o uszkodzonej, lub patrzył na mnie z litością. Nienawidzę tego. Ale sprawiłeś, że uświadomiłam sobie... - Westchnęłam, zamykając oczy w chwili, gdy fala czegoś głębokiego i znaczącego przetoczyła się przeze mnie. - Uświadomiłam sobie, że jedyną osobą, przy której nie chcę być uparta, osobą, która sprawia, że się nie boję, która sprawia, że nie obchodzi mnie upokorzenie, jesteś ty. Jego szczęka zacisnęła się. Patrzył na mnie w milczeniu. - Myliłam się, mówiąc, że nie chcę, abyś się mną opiekował. - Kontynuowałam ze ściśniętym gardłem. - Tak jakby, polubiłam to, że to robisz. Wziął głęboki oddech. A potem, bez słowa, przekręcił się tak, że znaleźliśmy się twarzą do siebie, kolano do kolana, pierś do piersi, serce do serca. - Czy pamiętasz to słowo, które powiedziałem dzisiaj rano?

227

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Skinęłam głową. Dotknął mojej dolnej wargi swoim kciukiem. - Jeszcze raz, jak to szło? Powiesz to dla mnie? - Bezwarunkowo. - Odpowiedziałam szeptem. Chryste, czułam jak każde włókno w moim ciele dygocze. Kąciki jego ust drgnęły. - Przepraszam? Nie słyszałem. Co to było? - Bezwarunkowo. - Powtórzyłam, tym razem trochę głośniej. Uśmiechnął się. - Co? Nadal cię nie słyszę. - Bezwarunkowo! - Wybuchłam, wyśpiewując słowo moim najlepszym, naśladującym Katy Perry głosem, który był, szczerze mówiąc, cholernie okropny. Ale potem, tak jak to było rano z jajecznicą Raph'a, pokochałam każdy kęs. - Lepiej, kurwa, w to uwierz, kochanie. - Warknął, z radością tańczącą w jego oczach, kiedy rozpłaszczał mnie na moich plecach i przystąpił do kochania się ze mną. Tak wiele razy, że straciłam rachubę ile miałam orgazmów Wow. W następne popołudnie, w niedzielę, wyjechał. Odwiozłam go na dworzec autobusowy, ze swoim sercem zmieszanym z żalu i zachwytu. Musiał wrócić do swoich zajęć na uczelni, a ja musiałam wznowić moje badania terenowe i pracę naukową. Życie przerwało nam nasz raj. Cholera. Ale ludzie, nasz raj był cudowny. Staliśmy pod zadaszeniem przystanku, obejmując się nawzajem, nie chcąc odwrócić od siebie wzroku. Wiem, że to brzmi śmiesznie i melodramatycznie, ale taka jest miłość, prawda? Kiedy jesteście zakochani, widzicie wszystko w wielu kolorach. Wszystko jest włączone na pełny regulator. Nic nie jest rozcieńczone lub filtrowane. - Wrócę w następny piątek. - Obiecał, robiąc swoim kciukiem tą głaszczącą rzecz na mojej wardze, którą tak bardzo kochałam. - Tym razem będę prowadzić. Jazda autobusem i pociągiem zajmuje cholernie dużo czasu. To również oznacza, że nie będę musiał wyjeżdżać aż do późnej, niedzielnej nocy. Zmusiłam się do uśmiechu. Będę za nim tęsknić. - Uważaj na Shelly White. - Powiedziałam, starając się brzmieć na dowcipną i nie być smutną. - Kogo?

228

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Przeklęty autobus Greyhound zatrzymał się obok krawężnika, zanim mogłam pomyśleć o czymś równie nie-dowcipnym, aby mu odpowiedzieć. - Cholera. - Wymamrotał, przyciągając mnie bliżej siebie. - Cholera, cholera, cholera. Z kolejnym wymuszonym śmiechem, odepchnęłam go od siebie. - Wynoś się stąd, Jones. - Rozkazałam. - Przeszkadzasz mi. Pochwycił mój nadgarstek z imponującym refleksem, przyciągnął mnie z powrotem do swojego ciała i obdarzył mnie mocnym, szybkim, zawrotnym pocałunkiem. - Kocham cię. - Wyszeptał w moje usta, jedną sekundę przed tym jak puścił mnie i podbiegł do otwartych drzwi autobusu. - Ja też cię kocham. - Wykrzyknęłam, uśmiechając się. Tak, trzęsłam się. Wiedziałam o tym, tak jak i Raph. Prawdopodobnie był to jeden z powodów, dla których nie chciał teraz wejść do autobusu. Ale musiał. I zrobił to. Co było do bani. Straszliwie. Ale łatwiej mogłam sobie z tym poradzić, bo wiedziałam, że wróci. Wiedziałam, że mnie kocha i wiedziałam, że wszystko się między nami ułoży, w tym również ta cała australijsko-amerykańska-geograficznieprzeszkadzająca sprawa. Wiedziałam o tym wszystkim, więc nie załamałam się i nie przemieniłam w szlochającą kupkę nieszczęścia. Wiedziałam o tym. Niestety, myliłam się. I nigdy więcej nie zobaczyłam Raph'a w Kangaroo Creek. Ani w Sydney, jeśli o to chodzi.

229

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Rodzina królewska, fotografowie i pierdolona ucieczka- znane jako Australia

Niech zgadnę, pomyśleliście, iż powiem coś strasznego, jak to, że autobus Raph'a rozbił się w drodze do Tamworth lub pociąg do Sydney miał wypadek i nikt nie przeżył? Nie. Nic z tych rzeczy. Raph wrócił do Sydney, do Mackellar House, a my poddaliśmy się bardzo erotycznemu, całkowicie rozwiązłemu związkowi na odległość. Przez cztery dni flirtowaliśmy przez smsy, Skypa i - kiedy chcieliśmy powkurzać świat niezwykłością naszej miłości – przez Facebooka. Uprawialiśmy Skype-sex, cyber-sex i tekst-seks. Tak, to takie zabawne jak sama nazwa. I ludzie, ten facet wiedział jak pisać brudne smsy. Więcej niż raz, poszliśmy retro trasą i uprawialiśmy seks przez telefon. Cztery dni będąc ze sobą, kiedy nie mogliśmy być ze sobą. To było niesamowite. Śmialiśmy się, często byliśmy sentymentalni, opowiadaliśmy sobie nawzajem jak minął nam dzień i żyliśmy razem. Kiedy opisałam szczegółowo biegunkę jednego z moich koali podlegających badaniom, nie powstrzymał mnie. W zasadzie to zadał pytania, które sprawiły, że zaczęłam myśleć innym torem niż wcześniej, co z kolei otworzyło zupełnie nowe kierunki badań do mojej pracy. Cztery dni głupkowatego, upojonego, euforycznego szczęścia. Wydawało się, że są one jakimś magicznym elementem do tej liczby z Raph'em i ze mną. Cztery dni w Mackellar House i cztery dni teraz. Co oznacza, że nie powinnam być zaskoczona, iż te cztery dni szczęścia zakończył wstrząsający i okrutny cios. Wracając do domku dla gości po szczególnie druzgocącym poranku piątego dnia mojej pracy w terenie, wlekłam się po schodach ganku ze złym samopoczuciem. Podczas nocy dziki kot zaatakował kolonię koali i dzisiaj przybyłam na miejsce, aby znaleźć wypatroszone szczątki matki koali i jej dziecka, nad którymi prowadziłam badania od początku, leżące na ziemi pod jej pierwotnym drzewem. To było wstrząsające do odkrycia i jeszcze bardziej wstrząsające do udokumentowania. Te zdjęcia, teraz znajdujące się w moim smartphonie w albumie o koalach, będą mnie prześladowały przez długi czas. Upuszczając mój plecak na biurko pod oknem, przemierzyłam salon do łazienki, zdesperowana, aby nie tylko się umyć, ale również znaleźć sposób, by ożywić swój nastrój.

230

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Być może zadzwonię do Raph'a po tym jak wezmę prysznic. Jak nic innego, dźwięk jego głosu uspokoi moje zszargane nerwy. Wzięłam długi prysznic. Cóż, długi dla Kangaroo Ceek, co oznaczało, że byłam pod nim jakieś siedem minut. Potem, zakręciłam wodę, chwyciłam ręcznik i wyszłam z łazienki, wycierając się. Zamarłam, kiedy znalazłam drobną, nienagannie ubraną, piękną, młodą kobietę spoczywającą na brzegu jednej z kanap w salonie, patrzącą na mnie. Właściwie, bardziej dokładnym sprawozdaniem z mojej reakcji jest to, że zamarłam, pisnęłam i cofnęłam się o krok, wymachując wilgotnym ręcznikiem w próbie okrycia mojego nagiego ciała. Młoda kobieta - z pewnością niemająca więcej niż osiemnaście lat - obserwowała mnie przez cały ten czas ze znudzonym wyrazem twarzy. - Dzień dobry, Panno Rowling. Miała akcent. Jakiś dziwny. Z rodzaju tych, którymi posługują się złoczyńcy w tych tandetnych filmach szpiegowskich z lat osiemdziesiątych. - Kim do diabła jesteś? - Zażądałam, spoglądając na nią przez ramię i pokazując jej przy tym plecy, kiedy zawiązywałam ręcznik wokół mojego ciała. Z delikatnym pociągnięciem nosa, wstała. Wow, poruszała się z dystyngowaną postawą. - Jestem Natasha Sorensen. Księżniczka Tronu Delvanii. Zamrugałam. Patrzyłam się na nią. Znowu zamrugałam. Mój mózg odmawiał przetworzenia tego, co właśnie powiedziała. - Jesteś kim? Lekki uśmiech pojawił się na jej ustach, jeden z tych, który powiedział mi, że uważała mnie za biedne, żałosne dziecko, co mogłoby być zabawne, zważywszy na to, iż była ewidentnie młodsza ode mnie, gdyby ta sytuacja nie była taka...niewiarygodna. I surrealistyczna. - Jej Książęca Wysokość, Natasha Sorensen, Kisężniczka Tronu Delvanii. Ale możesz się do mnie zwracać Wasza Wysokość. Moje brwi wystrzeliły ku czołu. - Wasza co? Sytuacja zaczęła w końcu docierać do mojego niemile zaskoczonego mózgu. Szwagierka siostry Raph'a tu była. Żeński członek rodziny królewskiej, która próbowała mnie

231

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

przekupić. Gorący napływ gniewu zapulsował w moich skroniach. Mój żołądek zacisnął się. Tak samo jak moja szczęka. - Wasza Wysokość. - Odrzekła, wyskubując coś, co jak zakładałam, było uciążliwym fragmentem australijskiego piórka, który miał czelność przyczepić się do jej rękawa. Możesz się do mnie zwracać Wasza Wysokość. Mrużąc oczy, wyprostowałam ramiona i przyglądałam się jej. - Co powiesz na to, że tego nie zrobię? Wyniosły uśmiech na jej ustach zgasnął. - Rozumiem. Jesteś jedną z tych dziewczyn, prawda? Suche warknięcie przedarło się do mnie. Te słowa były tak podobne do tych użytych przez Raph'a po to, by łatwiej wyperswadować jego mamie mnie i media, ale teraz stosowane były w odniesieniu do innego kontekstu. Nie było wątpliwości, że Księżniczka Tronu Delvanii uciekała się do nich, aby wykorzystać je jako oszczerstwo przeciwko mojej osobie. Chrzanić ją. - Jeśli przez jedną z tych dziewczyn masz na myśli to, że nie mam zamiaru się płaszczyć i czołgać u stóp jakiejś osoby z mało znanej europejskiej rodziny królewskiej, która wchodzi do mojego domu bez zapowiedzi i zaproszenia, lub zaakceptować ich poniżającej i żałosnej łapówki, to tak, jestem jedną z tych dziewczyn. Księżniczka zmarszczyła swój idealny nos w kolejnym pociągnięciu nosa. Rzuciła szybkie spojrzenie przez swoje ramię i po raz pierwszy zauważyłam, że nie przybyła sama. Horn stał nieruchomo w drzwiach domku dla gości ze swoim posępnym wyrazem twarzy i oczywistym wybrzuszeniem w pobliżu jego pachy. Mój żołądek nie tylko zacisnął się na jego widok. On się skurczył. - Chyba już wiem dlaczego nie pomogłeś mi z paparazzi, prawda? - Powiedziałam, zmuszając swój głos do bycia opanowanym. Nie spojrzał na mnie. Nawet się nie poruszył. Po prostu tam stał i siał zagrożenie. Jezu, to było po prostu...przerażające. Kamienny wzrok powrócił do mnie, księżniczka zlustrowała mnie z odrazą od góry do dołu i znowu do góry. - Powinnam się była tego spodziewać po Amerykance. Oh rany. Ona tego nie powiedziała, prawda? Zgrzytając zębami, złożyłam swoje ręce na klatce piersiowej i osadziłam na niej swój spokojny wzrok.

232

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Przepraszam, Tash... - wyraz jej twarzy, gdy nazwałam ją Tash był bezcenny - ale możesz mi powiedzieć, dlaczego tu jesteś? By mnie obrażać? Księżniczka ponownie wyskubała te przeklęte australijskie piórko z jej rękawa. - Jestem tu, aby wyjaśnić jedną ważną sprawę, zanim zaczniesz cierpieć, Maci. - Oh, jesteś tu dla mnie? - Wlałam w mój głos każdą uncję szyderczego sarkazmu. Kurde, nie wiem co powiedzieć. Jak ci się podoba słowo odejdź? Z kolejnym pociągnięciem nosa, księżniczka odwróciła się do Horn'a i pstryknęła na niego palcami. Poruszył się niczym dym. W jednej sekundzie był posągiem w drzwiach, w następnej stał obok niej, dominując w pokoju, z bezbarwnymi, pustymi oczami skoncentrowanymi na mnie. Przełknęłam ślinę i mimowolnie cofnęłam się o krok. Cholera. Ale nie podszedł dalej niż do boku księżniczki. Zamiast przybliżyć się do mnie, ofiarował jej królewskiemu wrzodowi na tyłku jakiś iPad. Bez słowa, zabrała go z jego ręki. Skłonił się, lekko pochylił się w pasie i wrócił do drzwi. W ciszy. Nigdy nie widziałam tak przerażającego faceta. Co prawdopodobnie wyjaśnia, dlaczego moje serce tłukło się w piersi i, do cholery, moje dłonie sie trzęsły. Zaciskając swoje palce w ciasną pięść, odmawiałam sobie zerwania kontaktu wzrokowego z księżniczką. Nawet nie podeszłam do niej, kiedy zgięła swój palec wskazujący i nakazała: - Podejdź tu. - Dlaczego ty tutaj nie przyjdziesz? Wypuściła westchnienie, które wyraźnie powiedziało, że byłam największą niedogodnością jej życia. - Myślę, że powinnaś to zobaczyć. - Powiedziała swoim mocnym akcentem. Naprawdę brzmiała jak jakiś złoczyńca z filmów o Bond'zie. Wyglądała, jakby wyszła z okładki Vogue, ale brzmiała jak złoczyńca Bond'a. To mieszało mi w głowie. Ale nie bardziej niż obraz, jaki zobaczyłam w iPad'zie, kiedy mi go pokazała. - Czy rozpoznajesz mężczyznę na tym zdjęciu? Gapiłam się w ekran z walącym pulsem. Raph stał na zielonej trawie, ubrany w najbardziej szykowny smoking, jaki kiedykolwiek widziałam, z jego ciemnymi włosami zaczesanymi do tyłu, czołem niemal dotykającym niesamowicie pięknej, smukłej blondynki, która kochała się z nim swoim wzrokiem.

233

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

To był obraz dwóch ludzi, idealnie dopasowanych do siebie pod względem urody i uroku seksualnego. Raph'a i księżniczki obecnie stojącej obok mnie. - Może na tym? - Księżniczka wymamrotała, przesuwając koniuszkiem palca z czerwono-krwistym i fachowo wypielęgnowanym paznokciem po ekranie, aby odsłonić następny wizerunek Raph'a z nią. Na tym, jego ręka spoczywała na jej plecach, a jego dołeczek migał, gdy uśmiechał się do kogoś niewidocznego na ekranie. Księżniczka przyciskała swoje ciało do jego boku. Podobnie jak na poprzednim obrazie, patrzyła na niego z otwartym pragnieniem. Przełknęłam ślinę. Moje gardło było suche. Mój żołądek wzburzył się. - Lub na tym? - Ponowny raz przesunęła tym swoim czerwono-krwistym czubkiem palca i pokazała kolejne zdjęcie Raph'a z księżniczką, który na każdej fotce wyglądał jeszcze bardziej szykownie i bajkowo. Tym razem jednak, smoking zniknął, tak jak i trawnik, zastąpione przez parę czarnych szortów, które ujawniły jego niesamowite ciało oraz basen, z rodzaju takich, jakie możecie znaleźć w domach gazyllionerów. Lub rodzin królewskich. Księżniczka była tam znowu, delikatnie siedząc na krawędzi basenu, patrząc na niego przez ramię, kiedy mówił do innego człowieka ubranego w strój kąpielowy. Miała na sobie malutkie, biało-niebieskie bikini, które wyeksponowało jej idealny brzuch, idealna talię, idealne biodra, idealne uda i idealne piersi. Nie było tam widać ani uncji tłuszczu. Przez jeden surrealistyczny moment zastanawiałam się, czy była robotem specjalnie zaprojektowanym dla rodzin królewskich, aby utrzymać pozory wyższości rodowodu. A potem mrugnęłam i obraz stał się zamazany. Do cholery, nie miałam zamiaru rozpłakać się przed tą małą...dziewczynką. Nie miałam. Wpijając swoje paznokcie - nieczerwono-krwiste ani upiększone manicurem - w swoją dłoń, podniosłam swój wzrok z iPad'a i osadziłam go na księżniczce. - To Raph. Do czego zmierzasz? Uniosła swoją brew. Suka. To był mój ruch ataku. - Raph? Jak...słodko. Chodzi mi o to, że Raphael ma zobowiązania w stosunku do Delavanijskiej rodziny królewskiej, co możesz zobaczyć na tych zdjęciach. Ma swoje miejsce w rodzinie. Przy moim boku, gdybyś tego nie zauważyła. Raphael i ja jesteśmy...w związku. Powstrzymałam się od mrugnięcia. Powstrzymałam się od wzięcia oddechu. Zamiast tego, podniosłam swoją własną brew. W tę grę mogą bawić się dwie osoby.

234

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Zabawne. - Powiedziałam. - W związku jest dokładnym słowem, jakie użyłabym do opisania tego, co łączy mnie i Raph'a. Skorzystałabym również ze słowa miłość, a nie kupowanie i nie zastraszysz mnie, suko. Roześmiała się. Księżniczka Tronu Delvanii właśnie śmiała się ze mnie. Najbardziej drwiącym, litościwym śmiechem, jaki kiedykolwiek słyszałam. - Oh, moja droga Panno Rowling. Podziwiam twój rozsądek. - Tak, naprawdę użyła słowa rozsądek. - Ale jest żałośnie marny. Spójrz jeszcze raz na te zdjęcia. Spójrz na Raphael'a. Jest tam, gdzie musi być. Może i urodził się po drugiej stronie świata i wywodzi się z ludu, ale jego przeznaczeniem jest Delvania. Nasi ludzie uwielbiają jego siostrę i już teraz szanują i podziwiają go. Był moim partnerem na więcej niż jednym oficjalnym królewskim przyjęciu i za każdym razem kiedy się pojawia, jego popularność wzrasta. Wyraziłam już swoje pragnienie przyszłości z nim, a mamusia i tatuś, król i królowa, są bardziej niż szczęśliwi, by zaspokoić moje pragnienie. Zaśmiałam się, utrzymując jej spojrzenie. - Nazywasz swoją matkę i ojca mamusią i tatusiem? - Mamusia i tatuś - ciągnęła, z lodem tworzącym się w jej oczach. - są bardzo szczęśliwi, mogąc zaspokoić moje pragnienie bycia z Raphael'em. Tak samo jak Raphael. - Bzdury. To jedno słowo wypadło ze mnie, tępe i bezbarwne. Podniosła swoją nieskazitelnie wyregulowaną brew. - Chcesz więcej dowodów? - Na nowo skierowała swoją uwagę na iPad'a w jej dłoni i, zanim mogłam się powstrzymać, zrobiłam to samo. Żałuję tego. Z każdym machnięciem jej palca, parada zdjęć jej i Raph'a przewijała się przez ekran. Raph w garniturze, księżniczka tronu w stylowej sukni, kiedy kierowali swoje kroki do czegoś, co jak zdawało się było pewnego rodzaju zamkiem. Raph w ubraniach polo, na grzbiecie konia, księżniczka tronu kibicująca mu z miejsca, w którym siedziała ze skrzyżowanymi kostkami na masce drogo wyglądającego SUV'a. Raph w smokingu, wirujący wokół z księżniczką tronu, z jej suknią balową uwydatniającą drobną talię i kremową doskonałość jej ramion i szyi. Raph i księżniczka tronu. Raph i księżniczka tronu. Raph i księżniczka tronu. Patrzyłam na nie wszystkie z moim dzikim sercem i szumiącą głową. - Widzisz? - Powiedziała księżniczka. - Widzisz, gdzie jest jego miejsce?

235

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Wypuszczając powolny oddech, spojrzałam na nią. - W każdym kadrze widzę faceta porozumiewającego się z tymi wokół niego ni mniej i ni więcej, niż komunikuje się on z kapryśną, małą, tlenioną blondynką, która wydaje się mieć obsesję na jego punkcie. - Uniosłam swoją brew ponownie. A masz, Tashie. W zasadzie, wyglądasz niemal - hmmm, jakby to ująć? Wyglądasz trochę na zdesperowaną, zważywszy na to, że na pierwszym zdjęciu on tylko wydaje się zwracać uwagę na twoją obecność. A to dlatego, jeśli się nie mylę, bo nadepnęłaś mu na stopę, tak? Usta księżniczki zacisnęły się w cienką linię. Jej oczy zrobiły się zimne. - Mam plany dla Raphael'a, Panno Rowling. - Powiedziała głosem tak groźnym, jak jej spojrzenie. - Plany, które nie obejmują opieki nad kobietą, która niedługo nie będzie w stanie się nawet sama ubrać, lub przeżyć dnia bez łykania tabletek, aby nie ślinić się i nie zataczać, jakby była pod wpływem alkoholu. Lub która utraci zdolność do pokazywania jakiejkolwiek ekspresji na swojej twarzy. - Wyobraź sobie, co musiałby czuć mąż takiej kobiety, zastanawiając się, czy jego żona jest mu wdzięczna za bycie obecnym w jej życiu, kiedy nigdy nie obdarza go nawet uśmiechem. Kobiety, której własna matka stała się ciężarem dla tych, których kochała, z poważną chorobą zabijającą ją. Dla Raphael'a nie ma miejsca w tym życiu, Panno Rowling. Takie życie w ogóle nie jest życiem. - Powolny uśmiech tworzył się na ustach księżniczki. Prawda? Spoliczkowałam ją. Uderzyłam w twarz Księżniczkę Tronu Delvanii. Mocno. W mgnieniu oka, Horn znalazł się przy jej boku, ale nie obchodziło mnie to. Za bardzo cierpiałam, by tak się stało. - Wynoś się. - Zażądałam swoim niskim głosem. Księżniczka patrzyła na mnie. Nie podniosła swojej dłoni z policzka, gdzie jasnoczerwony odcisk moich palców znaczył teraz jej ciało. Musiałam jej to przyznać, wiedziała jak radzić sobie z jej własnym gównem. - Wynoś się. - Powtórzyłam. - Chyba, że chcesz, abym ci pokazała, co ta tutaj Amerykanka może zrobić, gdy jest wkurzona. I uwierz mi, to nie obejmuje tylko wyzwisk i targania za włosy. Nozdrza Horn'a zafalowały. I tak, wsunął swoją rękę do wnętrza klapy swojej marynarki. Jaki rodzaj broni zamierzał wymierzyć we mnie? Księżniczka powstrzymała jego działanie machnięciem swojej ręki. Uśmiechnęła się do mnie z zimnym triumfem w swoich oczach.

236

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Nie kłopocz się, Nikolaj. Myślę, że osiągnęłam to, co chciałam. Rzuciła mi kolejne spojrzenie, rozrywając mnie na strzępy, a potem z lekkim skinieniem głowy odwróciła się i podeszła do drzwi. - Miło było cię poznać, Panno Rowling. - Powiedziała, kiedy stanęła na progu z zadowolonym uśmiechem. Okrutnym. - Życzę powodzenia w przyszłości. To taka szkoda, kiedy ktoś taki piękny jak ty jest dotknięty taką upokarzającą, podstępną chorobą. Mam nadzieję, że zmierzysz się z nią z godnością. A potem już jej nie było. Wyszła przez drzwi, schodząc po schodach. Odeszła. Horn obserwował mnie w milczeniu, z tym samym nieczytelnym wyrazem twarzy, którego przyzwyczaiłam się nienawidzić. A potem też wyszedł. Bez słowa. Zostawiając mnie samą w domku dla gości. Trwałam na nogach przez około dwie sekundy. Dwie sekundy uparcie odmawiając poddania się wstrząsom zalegających głęboko w moich kościach i walczących o przejęcie mnie. Dwie sekundy prawdziwie, uporczywie odmawiając ugięcia się pod ciężarem ohydnych słów księżniczki. Dwie sekundy. A potem waga tych obrzydliwych słów zmiażdżyła mnie i upadłam na podłogę ze łzami niczym kwas w moich oczach. Ponieważ wszystko co powiedziała, każdy cios jaki zadała, uświadomił mi prawdę, którą byłam zbyt nieprzytomnie szczęśliwa, aby zaakceptować. Będąc ze mną, Raph tylko spieprzy swoją przyszłość. Moja przyszłość była już przesądzona, ale jego nie. Nie miałam prawa spaprać jego przyszłości. Nie miałam prawa oczekiwać, że poświęci ją dla mnie. A zrobiłby tak. Nie miałam co do tego wątpliwości. Zrobiłby tak. Zimna, surowa prawda chłostała mnie, a ja zacisnęłam swoje oczy. Wiedziałam, co robiła księżniczka, wiedziałam, że manipulowała mną emocjonalnie i nienawidziłam jej za to. Nienawidziłam jej za tę podłą taktykę. Nienawidziłam jej za to, że zrzuciła z mojej twarzy te różowe okulary, które nosiłam odkąd Raph pojawił się w Gunnedah sześć dni temu. Mój żołądek wzburzył się. Moje serce - głupi, naiwny, zdradliwy organ - złamało się. Tak bardzo, jak nienawidziłam tego przyznać, Natasha Sorensem, Księżniczka Tronu Brutalnej Prawdy, miała rację. Raph nie zasługiwał na życie obarczone stałą opieką nade mną. Nie, kiedy miał inne życie - życie uchwycone na zdjęciach w jej iPad'zie - czekające na niego. Nie, kiedy miał księżniczkę czekającą na niego.

237

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Amerykanka cierpiąca na chorobę Parkinsona lub prawdziwie żyjąca europejska księżniczka, bardziej oszołamiająca, niż ja kiedykolwiek miałabym szansę być. Życie spędzone na opiekowaniu się kobietą, która pewnego dnia będzie niezdolna na zejście z krzesła bez pomocy, albo życie wypełnione ochroniarzami, nianiami, osobistymi kucharzami, luksusem, imprezami, balami i...i... Powstrzymałam swój płacz. Musiałam się z tym pogodzić. Tak bardzo jak chciałam, by Raph podjął decyzję o swojej przyszłości ze mną - decyzję, którą już zdążył wyrazić jasno - musiałam przestać być egoistką. Otwierając swoje oczy, podniosłam głowę i przebiegłam swoim zalanym łzami spojrzeniem po domku dla gości. Zanotowałam w mojej pamięci wszystkie miejsca, w których Raph i ja kochaliśmy się. Wyryłam w swojej psychice wszystkie chwile jakie dzieliliśmy tu razem przez te dwa i pół krótkich, wspaniałych dni. Wchłonęłam to wszystko, wypełniłam moją duszę wszelkimi wspomnieniami, wszelkimi chwilami. A następnie podniosłam się na nogi. Musiałam się ubrać. Musiałam się ubrać, spakować, podjechać pod główny budynek i pożegnać się z Panią P. Ale najpierw, musiałam zadzwonić do Quantas i zmienić termin powrotu do domu na moim bilecie na jutro. Musiałam się stąd wydostać. Z Australii. Z dala od Raph'a. Natychmiast. Zanim skażę go na ciężar życia ze mną. Kochałam go zbyt mocno, aby przekląć go czymś takim. Pani P. była, delikatnie mówiąc, zaskoczona moim zawiadomieniem. Zmarszczyła na mnie swoje czoło, z konsternacją i zmartwieniem wyrytym na jej normalnie powściągliwej twarzy. - Nie jestem pewna, czy pojmuję co się dzieje, Maci. Czy wszystko w porządku? Czy mój syn zrobił coś złego? Zmrużyła na mnie swoje oczy. - Lub czy to ma coś wspólnego z niespodziewaną wizytą Księżniczki Tronu Delvanii? Muszę powiedzieć, że szwagierka mojej córki była dość zainteresowana tobą. Zadawała wiele pytań na temat twojego związku z Raphael'em. - Przerwała ze wskazaną ekspresją na swojej twarzy. - Muszę również powiedzieć, że nie jestem nią zachwycona. Potrząsnęłam głową ze słabym uśmiechem. - Nie, Pani P. To nie ma nic wspólnego z księżniczką. - Biorąc jej dłoń w moją, wypuściłam powolny oddech, przekazując historię, którą ułożyłam podczas tej krótkiej

238

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

odległości od domku dla gości do głównego budynku. - Moja mama nie czuje się dobrze, jej stan zdrowia wymaga stałej opieki i muszę do niej wrócić. A moje badania terenowe są już prawie skończone. Mam wystarczająco danych, by zakończyć moją pracę bez konieczności codziennej, ciągłej obserwacji koali. Mogłam dostrzec, że moja historia jej nie przekonała. Powątpiewający grymas, jakim mnie obdarzyła, mówił sam za siebie. Jednak nie spierała się o to ze mną. Może dostrzegła, że jest to bezcelowe. Głaszcząc moje ramiona swoimi dłońmi, przytuliła mnie z delikatnym uściskiem. Muszę przyznać, że byłam zaszokowana tym otwartym pokazem uczuć. - Jesteś cudowną, młodą kobietą, Maci. I dobrą dla Raphael'a. Nigdy nie widziałam, by uśmiechał się tak często. Nie potrzebowałam tego usłyszeć. To wcale nie pomogło mojemu stanowi umysłu. - Dziękuję. - Wymamrotałam. - Nie ma za co. - Powiedziała przy mojej skroni. - Jestem pewna, że wkrótce się zobaczymy. Słysząc to, było mi cholernie ciężko powstrzymać łzy. Gdyby tylko wiedziała. Zamiast tego, wyrwałam się z jej uścisku i obdarzyłam ją czymś, co miałam nadzieję, było radosnym, pozytywnym uśmiechem. - Z pewnością. Za bardzo kocham ten kraj, aby trzymać się z daleka od niego. Jej usta drgnęły i, przez krótką chwilę, mogłam dostrzec bliźniacze dołeczki w jej policzkach. - Tylko ten kraj? Zanim mogłabym zrobić coś głupiego, jak choćby wybuchnąć niekontrolowanym płaczem, złożyłam szybki pocałunek na jej policzku. - Proszę pożegnać ode mnie Pana Patterson'a. - Powiedziałam, kiedy pochyliłam się, by zabrać mój plecak. - Oboje byliście cudowni. Nie wiem, jak wam dziękować. I to tyle. Odwróciłam się i wyszłam z domu. Znalazłam jednego z robotników w głównej stodole i, przybierając swój najlepszy dama-w-opałach ton głosu na jaki mogłam się zdobyć, zapytałam go, czy podwiezie mnie do Gunnedah. Na szczęście, planował później tego dnia jechać uzupełnić zapasy, więc nie czułam się bardziej winna, niż już byłam. Winna z powodu porzucenia moich badań. Winna z powodu wcześniejszego wyjazdu z Kangaroo Creek.

239

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Winna z powodu odejścia bez wiedzy Raph'a. Poczucie winy jest do bani. I jeśli w tym momencie uważacie mnie za idiotkę, wierzcie mi, myślałam tak o sobie pięć razy więcej niż wy. Pięćdziesiąt razy więcej. Ale musicie pamiętać o tym, że wiedziałam co mnie czeka. Widziałam to. Patrzyłam, jak tata płakał, kiedy myślał, że nikt go nie widzi. Patrzyłam, jak gapił się w próżnię, kiedy mama jeździła swoją emocjonalną kolejką górską, jaką jest choroba Parkinsona. Patrzyłam, jak bierze to wszystko na siebie, pomagając, kąpiąc, karmiąc...robiąc to wszystko i poprzysięgłam sobie, kiedy lekarz powiedział mi, że też mam Parkinsona, że nigdy nie postawię kogoś w takiej samej sytuacji. Godzinę później, jechaliśmy wzdłuż polnej drogi prowadzącej do Gunnedah. Siedziałam w fotelu pasażera i obserwowałam zacierające się widoki. Wiem, że to głupie, ale naprawdę będzie mi brakować tego miejsca. Ono dosięgło mojej duszy i porwało mnie. Gdyby życie obdarzyło mnie innym losem, mogłabym zobaczyć siebie spędzającą resztę życia tutaj. Nie tylko z powodu Raph'a, ale również dlatego, że było tu spokojnie. Prawdziwie. Gdy zbliżaliśmy się do granicy miasta Gunnedah, wyłączyłam swój telefon. To było tchórzliwe posunięcie, ale i tak to zrobiłam. Mógł pozostać wyłączony do momentu mojego powrotu do domu. Gdybym usłyszała teraz głos Raph'a, umarłabym jeszcze bardziej w środku. Spędziłam tę noc w hotelu w Tamworth, przeglądając wszystkie notatki, dane i badania, jakie zgromadziłam na temat globalnego ocieplenia i koali podczas mojego pobytu w Australii. Nie pozwoliłam swoim myślom powrócić do Raph'a. Za każdym razem, gdy łapałam się na gapieniu się w swój telefon, wygłaszałam sobie surową przemowę. Gdzieś o drugiej nad ranem, przestałam udawać, że koncentruję się na swojej pracy i zamiast tego poddałam się medytacji. Chciałabym móc powiedzieć, że to pomogło. Kiedy kilka godzin później słońce wzeszło nad wschodnią stroną nieba, mój umysł i ciało było bardziej wypompowane i rozstrojone niż kiedykolwiek. Brak snu wpływa tak na człowieka, niezależnie od tego czy cierpi on na chorobę Parkinsona, czy nie. Mój pociąg z Tamworth odjeżdżał do Sydney o dziesiątej rano. Za mniej niż pięć godzin. Wzięłam prysznic, umyłam swoje włosy - to był ostatni raz, kiedy mogłam to zrobić, dopóki za jakieś dwadzieścia dziewięć godzin później nie dotrę do Plenty - spakowałam swoje rzeczy i usiadłam na brzegu łóżka.

240

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Miałam nudności. Moje serce waliło mocno i szybko. Może powinnam pójść pobiegać? Wykonać tai chi? Zostałam naładowana nerwową energią sprawiającą, że drżałam jeszcze bardziej niż zwykle. Mogę wam tylko powiedzieć, że nie było to fajne. Odepchnęłam się od łóżka, podeszłam do znajdującego się w pokoju biurka, opadłam na krzesło i chwyciłam za zapewniony przez hotel długopis i notatnik. Wpatrywałam się w pustą kartkę, przesuwając długopis w górę i w dół między moim kciukiem, a palcem wskazującym. Musiałam coś zrobić. Ze ściśniętą piersią, pochyliłam się do przodu, oparłam łokcie na biurku i zaczęłam pisać.

Hej Heather, to ja. Do czasu, gdy ten list zostanie ci dostarczony, będę z powrotem w Plenty. Przepraszam, że nie pożegnałam się osobiście, ani nawet przez smsa lub telefon. Jak się okazuje, jestem nieco tchórzliwa. W każdym bądź razie, chciałam, abyś wiedziała, że byłaś jedną z najlepszych przyjaciółek, jakie kiedykolwiek miałam. Chciałam ci również powiedzieć, że bez ciebie nie przeżyłabym tych pierwszych kilku dni w Australii. Jesteś najbardziej zwariowana, najzabawniejsza, najukochańsza i każdy inny rodzaj pozytywnego przedrostka "naj". Nigdy się nie zmieniaj. Dla nikogo. Obiecaj mi to. I dziękuję ci. Za sprawienie, że poczułam się jak w domu, tam w Mackellar House i za bycie niesamowitą. Jeśli kiedykolwiek znajdziesz się w Stanach, oczekuję zobaczyć cię przed moimi frontowymi drzwiami z Tim Tam'ami w ręku. Na tym etapie, prawdopodobnie dowiedziałaś się, że wyjechałam bez pożegnania również z Raph'em. Nie mogłam tego zrobić. Nie mogłam się z nim pożegnać. Nie tylko dlatego, że to by za bardzo bolało, ale ponieważ nie pozwoliłby mi tego zrobić. Nie pozwoliłby mi odejść. Kocham go, Heather. Bardziej niż mogłabym to kiedykolwiek wyrazić. Kiedy go zobaczysz, po prostu daj mu znać, że nigdy nie chciałam go skrzywdzić, nigdy, i to jest powodem, dla którego zrobiłam, co zrobiłam. Będzie na mnie zły, bardzo zły, ale wiem, że pewnego dnia przestanie się na mnie złościć i zrozumie. Chociaż, wyświadcz mi przysługę. Jeśli kiedykolwiek zobaczysz Shelly White wychodzącą z jego pokoju, spoliczkuj ją dla mnie, dobrze? Mocno.  Oh, i jeszcze jedno, powiedz Brendonowi, że uważam, iż jest najseksowniejszym nie-bratem, jakiego kiedykolwiek pocałowałam. I że dziewczyna, za którą poleciał do Ameryki nie wie co straciła.

241

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Kocham cię, kobieto. Twoja przyjaciółka, trzęsąca się i w ogóle, M. Xoxo Taa, o ile litery jakoś wychodziły, to ta korespondencja nie była na wysokim poziomie. Ale hej, nigdy nie ogłaszałam, że jestem Szekspirem. Wyrwałam górną stronę z bloczku papieru, złożyłam ją na pół i, koniecznie musząc coś zrobić, opuściłam swój pokój i przeszłam przez hotelowy korytarz. Kobieta w recepcji dała mi kopertę i, trzęsącymi się za bardzo dłońmi - Czy zażyłam swoje leki? Nie pamiętałam. - napisałam nazwisko Heather i adres Mackellar House z przodu. Biorąc pod uwagę to, że była sobota, a australijski departament poczty nie działa w weekendy, Heather otrzyma mój list w środę. Do tego czasu, powrócę do Plenty, do mojej starej uczelni, do mojego starego życia. Cholera, ta myśl mnie unieszczęśliwiała. Decydując, że nie zniosę już więcej siedzenia w hotelowym pokoju, zabrałam swoje rzeczy i złapałam taksówkę do stacji kolejowej. Dziesięć godzin później, znalazłam się znowu w Sydney. Dwie godzin potem, weszłam do Międzynarodowego Lotniska w Sydney. Oh rany, nie byłam przygotowana na to, co następnie nadeszło. Nic a nic. Najpierw zobaczyłam mężczyznę, którego rozpoznawałam, stojącego obok męskiej toalety. Tej, w której ja i Raph po raz pierwszy się spotkaliśmy. Co było w tym tak cholernie dziwnego? Był jednym z paparazzi, którzy nękali Raph'a przy Tryptyku i przywódcą zgrai paparazzi, którzy otoczyli nas na trawniku przed Mackellar House. Druga rzecz jaka miała miejsce, oprócz mojego walącego pulsu i wzmacniającego się uścisku na mojej walizce, to ta, że mnie zobaczył. Zachwycony głód ogarnął jego twarz. Poważnie. Sekunda, w której jego wzrok padł na mnie, była podobna do takiej, w której głodna świnia właśnie zauważyła wiadro pomyj. Triumfalny, lubieżny uśmiech rozciągnął jego usta, chciwe światło wypełniło jego oczy i, bez słowa, uniósł aparat zwisający na jego szyi i zrobił mi zdjęcie. Zamrugałam, a następnie, pochylając głowę, pospieszyłam w przeciwnym kierunku. Z dala od stanowiska odprawy dla linii Quantas.

242

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Maci Rowling? Cholera. Ścigał mnie. Słyszałam stopy stąpające po podłodze. Słyszałam ludzi wydających z siebie pomruki zaskoczenia i niezadowolenia. - Hej, uważaj, stary. - Nie chciałam zaryzykować spojrzenia przez swoje ramię, by zobaczyć czy dalej mnie śledzi, ale zrobiłam tak. I on tam był. W sekundzie, w której nasze oczy się złączyły, zrobił kolejne zdjęcie. - Gdzie się podziewałaś? - Zawołał z szerokim uśmiechem. - Gdzie jest Jones? Odwracając głowę, ponownie spojrzałam przed siebie i szłam dalej. Szybciej. Nie miałam pojęcia dokąd zmierzam. Po prostu nie mogłam być tutaj. Paparazzo śledził mnie. Oczywiście. - Maci? - Krzyczał. - Hej, Maci? Czy to prawda, że Jones rzucił cię dla Księżniczki Tronu Delvanii? Chore niedowierzenie przetoczyło się przeze mnie. Przebiegłam wzrokiem przez zatłoczone lotnisko, rozpaczliwie szukając czegoś. Czegokolwiek. Tam. Dostrzegając damską toaletę, pobiegłam do niej. Paparazzo zaśmiał się. Holston, chyba słyszałam, jak inny fotograf nazwał go tak na zewnątrz Tryptyku. Najwyraźniej był dosyć znany. Zadowolony i surowy dźwięk wzniósł się powyżej poziomu hałasu setek ludzi spieszących się do lotniska, ocierając się o moje zdrowie psychiczne, kiedy wparowałam do damskiej toalety. Ignorując zaciekawione spojrzenia kobiet

myjących w

niej swoje dłonie

i poprawiających makijaż, oparłam się o ścianę i wciągałam oddech po oddechu. Moja klatka piersiowa zacisnęła się mocno. Wow. To było okropne. - Wszystko w porządku, proszę Pani? Wzdrygnęłam się na głos skoncentrowany po mojej prawej stronie. Podrywając swoją głowę w górę, spojrzałam na kobietę stojącą obok mnie. Zajęło mi niebezpieczny moment, zanim mój umysł zarejestrował, że nosi ona mundur ochrony portu lotniczego. Na czas trwania tej niebezpiecznej chwili byłam bardzo blisko walnięcia w nią moim plecakiem z taką siłą, na jaką tylko było mnie stać. - Proszę Pani?

243

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Kręcąc głową, objęłam samą siebie. Musiałam jakoś kontrolować drżenie w mojej ręce. - Na zewnątrz jest facet. - Powiedziałam. Cholera, nawet mój głos drżał. - Myśli, że jestem kimś innym. Kimś sławnym. Próbuje mnie sfotografować i gonił mnie aż tutaj. Oczy strażniczki ochrony zwęziły się. Nie mogłam stwierdzić, czy stara się ustalić jaką sławną osobą byłam, czy na jaką sławną osobę wyglądałam. Najwyraźniej, nie była zainteresowana statusem gwiazdy Raph'a, bo żadne rozpoznanie nie przecięło jej twarzy. Z poważnym skinieniem głowy i surową miną, położyła rękę na moim ramieniu. - Pozbędziemy się go, proszę Pani. Wyciągnęła radio z jego pokrowca na swoim ramieniu i podniosła je do ust. - Zachód, tutaj Wschód. Mamy możliwy problem z paparazzo w sektorze czwartym. Zachód - z któregokolwiek miejsca na lotnisku - odpowiedział słowami - Przyjęłam. Jestem w drodze. Wschód odłożyła swój mikrofon do pokrowca, obdarzyła mnie uspokajającym uśmiechem i poklepała po ramieniu. - Zachód zajmie się tym człowiekiem. Chcesz, żebym cię odprowadziła tam, gdzie powinnaś iść? Do odprawy? Chciałam powiedzieć nie. Chciałam powiedzieć, że sobie poradzę. Ale ze sposobu w jaki wstrząsy zaatakowały moją dłoń, moją rękę - do diabła, moje całe ciało - wiedziałam, że sobie nie poradzę. Nie przez długi czas. - Byłoby cudownie. - Powiedziałam. Uśmiech jaki jej posłałam, był smutny jak i wdzięczny zarazem. Skinęła głową. - Da się zrobić. Z szybkim skrętem głowy aktywowała swoje radio. - Masz go, Zachód? - To był ten drań Holston. - Głos Zachodu zatrzeszczał z głośnika. - Pozbyliśmy się go. Teraz jest czysto. Wschód zwolniła swoje radio i, uśmiechając się do mnie ponownie, zabrała plecak z mojego ramienia. - Chodź, kochanie. Wyglądasz jakbyś naprawdę potrzebowała usiąść. Zgłosimy cię do odprawy, dobrze? I tak opuściłam Australię. Eskortowana do stanowiska odprawy przez trzy przyjazne strażniczki bezpieczeństwa, Wschód niosącą mój plecak, Zachód taszczącą moją torbę,

244

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

i towarzyszkę Zachodu - Boże, czy nie byłoby super, gdyby nazywała się Południe? ciągnącą moją walizkę za jej masywną posturą. Zostały ze mną dopóki nie przeszłam przez bramki wyjściowe. Pomachały do mnie, gdy przeszłam bez przeszkód przez wykrywacze metalu. To było niecodzienne, idiotycznie wzruszające i napełniło moje oczy drażliwymi łzami, tak że aż musiałam zamrugać z szybką determinacją. Pomachałam do nich wszystkich ze ściśniętym gardłem. - Dziękuję. - Krzyknęłam do nich. - Proszę bardzo. - Wschód zawołała z uśmiechem. - Trzymaj się, Panno Rowling. Powiedz Raphael'owi Jones'owi, że wygląda uroczo w swoim smokingu. I z tymi słowami - oraz mrugnięciem oka - Wschód i jej uśmiechnięte towarzyszki odwróciły się i odeszły. Stałam nieruchomo z sercem bijącym w moim ściśniętym, grubym gardle. Wiedziała? - Panno Rowling? Głęboki, męski głos po mojej prawej stronie sprawił, że pisnęłam. Odwróciłam się, wpatrując się w kolejnego pracownika ochrony. - Eee... Zaśmiał się. - Jestem Północ. Wschód zasugerowała, że będziesz mogła potrzebować... towarzystwa. Gdybym nie była w tak emocjonalnym dole, mogłam szczerze powiedzieć, że rozkoszowałabym się byciem traktowaną jak gwiazda. Zamiast tego, gapiłam się na mojego wybawcę. - Czy wy naprawdę nazywacie się Północ, Południe, Wschód i Zachód? Uśmiechnął się. - Nie, po prostu wołamy tak na siebie, kiedy patrolujemy obszar. Byłoby dosyć niesamowicie, gdyby to były nasze imiona, co nie? Czy chciałabyś, abym wziął od ciebie plecak? Pragnąc śmiać się i płakać, skinęłam głową jak niemy głupiec i pozwoliłam mu zabrać plecak z mojego ramienia. Wystarczająco, żeby powiedzieć, że nigdy nie zapomnę mojego wyjazdu z tego kraju. Ani, że nie mogłam zapomnieć mojego przybycia do Plenty dwadzieścia trzy godziny później.

245

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Wysiadłam z taksówki przed domem mamy. Nie miała pojęcia, że przyjeżdżam. Popołudniowe, zimowe słońce skąpało mnie w słabym cieple, nie tak jak australijskie, letnie słońce, pod którym spędziłam prawie dziewięć tygodni, smażąc się, jeśli nie liczyć tych trzech dni biblijnych opadów w Gunnedah. Podciągnęłam swoją kurtkę bliżej mojej szyi, szok spowodowany drastyczną zmianą temperatury wziął mnie z zaskoczenia. Ludzie, nie zdawałam sobie sprawy z tego, jak bardzo przyzwyczaiłam się do pogody w Australii, aż do teraz. Płacąc kierowcy - Jeremy'emu Missen'owi, z którym chodziłam do szkoły od podstawówki, aż do momentu, kiedy został wydalony za próbę obmacywania naszej nauczycielki matematyki, Pani Woodson. Ah, Plenty, ty mały mieście, ty. Rzuciłam okiem na dom mojego dzieciństwa. Wewnątrz tych murów, za tymi znajomymi drzwiami ze swoją radosną, niebieską farbą, była reszta mojego życia. Spędziłam lot powrotny do domu, planując moją przyszłość. Chciałam z powrotem wprowadzić się do domu - czy tak w ogóle naprawdę musiałam być na uczelni? Chciałam opiekować się mamą i studiować w trybie online. Mogłabym kontynuować badania nad globalnym ociepleniem przez internet. Może, jako sposób pozostania w kontakcie z Raph'em - nawet jeśli o tym nie wiedział - mogłabym rozpatrzyć ukończenie mojego stopnia naukowego za pomocą kursów online oferowanych przez Uniwersytet w Sydney. Odwołałabym codzienne wizyty pielęgniarki u mamy, zadbałabym o nią sama i może, tylko może, wygłupiłabym się, wyskakując z pomysłem pisania o moim życiu z chorobą Parkinsona. Mama i ja stałybyśmy się częścią ludowej historii Plenty. Dwie kobiety, z rodziny Rowling, które wytrząsały sobie drogę przez życie. Spędzałybyśmy wieczory, oglądając ten nowy serial z Michael'em J. Fox'em, piekłybyśmy, śmiałybyśmy się z ilości mąki, jaką rozsypałybyśmy podczas pieczenia, upewniłybyśmy się, że zażyłyśmy swoje leki i nigdy nie stałybyśmy się ciężarem dla nikogo, oprócz siebie nawzajem. Mogłam z tym żyć. Mama może zezłościć się na mnie...okej, ona zezłości się na mnie za rezygnację ze swojej przyszłości, ale przynajmniej nie będę już ranić nikogo. Prawda? I kiedy nadejdzie czas, kiedy zostanę tylko ja, sama... Lodowaty wiatr zahuczał przy mnie, chłostając moją kurtką wokół moich kolan, sprawiając, że zachwiałam się trochę na prawo. Wypuszczając wymuszony chichot, odzyskałam równowagę, podniosłam swój bagaż i ruszyłam do domu mojego dzieciństwa.

246

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Jak odpowiednia w czasie metafora na to, jak moje życie będzie wyglądać, kiedy pozostanę tylko ja sama, ten lodowaty wiatr był dość trafny. Zimny i zacinający się. Zapukałam do drzwi, kontakt drewna z moimi kostkami był zarówno gwałtowny jak i trochę bolesny. Mama odpowiedziała kilka uderzeń serca później. - Dzień'bry, mamo. - Powiedziałam moim najlepszym australijskim akcentem. Wow, brzmiałam jak tata. Wpatrywała się we mnie. - Maci? Skinęłam głową, uśmiechnęłam się, a następnie przekraczając próg, przytuliłam ją. A potem, zanim mogła odwzajemnić uścisk, wybuchłam płaczem. Łzy w końcu musiały nadejść, prawda? Rozmawiałyśmy przez godzinę. Nie chciałam jej powiedzieć, dlaczego byłam w domu tak wcześnie, zapewniając ją, że wszystko ze mną w porządku, byłam bezpieczna i nie zostałam skrzywdzona w żaden sposób. Spojrzenie, jakim mnie obdarzyła, kiedy jej to powiedziałam, oznajmiało, że mi nie uwierzyła. - Czy to ma coś wspólnego z Raphael'em Jones'em? - Zmrużyła na mnie oczy. - Twój kuzyn Nathan nadal wysyła mi linki do historii o tobie w internecie. W zasadzie, przesłał mi tylko jeden dzisiaj rano. Powiedział, że Jones rzucił cię dla księżniczki i miałaś złamane serce. Było nawet zdjęcie ciebie na lotnisku w Sydney, ale nie wierzyłam w to. Powiedziałam mu, że dałabyś mi znać, gdybyś wracała do domu. Urażone rozczarowanie pojawiło się na jej zwykle pustym obliczu. Pamiętajcie, Parkinson ostatecznie tak robi z wami, okrada waszą twarz z ekspresji. Było wspaniale zobaczyć jakikolwiek rodzaj emocji na twarzy mamy, nawet jeśli była ona skierowana na mojego pierdolniętego kuzyna. - Zgaduję, że jestem winna temu dupkowi przeprosiny. Zaśmiałam się, moje policzki były nadal ciepłe od moich łez - dzięki Bogu, w końcu przestały płynąć. - Nigdy nie przepraszaj Nathan'a, mamo. Chodził za tobą w święta, trzęsąc swoimi dłońmi i głową. Mama uniosła swoją brew - widzicie skąd mam tę umiejętność? - Czy robi to teraz? Hmm, chyba mogłabym niedługo zamienić słówko z kuzynem Nathan'em. - Nachyliła się do przodu w swoim krześle i położyła swoją drżącą dłoń na moim

247

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

policzku. - Ale nie teraz. Teraz, chcę się tylko cieszyć tym, że moja piękna, uparta, tajemnicza córka jest ze mną w domu. Zamknęłam swoje oczy i odwróciłam swoją twarz do jej dłoni. Jej znajomy zapach, jej dotyk...to wszystko było takie wspaniałe. Dodające otuchy. Więc dlaczego czułam się taka pusta? Taka zagubiona? - Na jak długo zostajesz w domu? - Zapytała, kiedy otworzyłam swoje oczy i uśmiechnęłam się do niej. - Myślę, że mogłabym zatrzymać się tu na dobre. Obserwowała mnie. - Naprawdę? Skinęłam głową. Z niskim hmmm, odsunęła się powoli od krzesła i powłóczyła nogami do kuchni. - Co powiesz na to, że weźmiesz prysznic, a ja w między czasie zrobię dla nas herbatkę?26 Czy nie tak to tam nazywają? Podnosząc się na własne nogi, wydałam z siebie słaby śmiech. - Tak. A ja zrobię jak mówisz. Wzięłam prysznic. Nie chciałam, by był długi. Spędziłam tak wiele tygodni, myjąc się w mniej niż pięć minut, iż czułam się wyrozumiała na to, że nie mogłam pozostać tam już dłużej. Zakręcając wodę, wyszłam spod prysznica, a następnie powłóczyłam swoimi nogami do mojego starego pokoju, osuszając się po drodze ręcznikiem. Oh ludzie, ale byłam zmęczona. Zmordowana po podróży i wykończona. Weszłam do mojej starej sypialni, rzuciłam okiem na moje znajome meble, plakaty, książki i, nie mogąc juz dłużej ustać na swoich nogach, opadłam twarzą na moje łóżko. Chciałam po prostu zamknąć swoje oczy na sekundę. Tylko na sekundę. Podczas gdy mama będzie serwować coś, co bez wątpienia będzie porcją jej słynnych ciasteczek i szklanką mleka. Była tradycjonalistką, moja mama. Mleko i ciasteczka były podstawowymi produktami, których nie należało odmawiać. Leżałam na moim łóżku, zapadając się w miękkim materacu, stając się cięższa. Z zamkniętymi oczami, pozwoliłam sobie rozmyślać nad tym, co robił Raph. Przez jedną, męczącą chwilę zastanawiałam się, czy tęsknił za mną, czy myślał o mnie. Czy wściekał się na mnie.

26

Herbatka, czyli po prostu podwieczorek.

248

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

A potem zasnęłam. Blade światło spływające po moich powiekach obudziło mnie jakiś czas później. Zmrużyłam oczy na strumień światła wydostający się zza zasłoniętych okien, całkowicie zdezorientowana. Gdzie byłam? Gdzie był Raph? Dlaczego było tak zimno? Mój umysł był rozmyty. Moje połączenia z nim były nie do wykonania. Rozejrzałam się po pokoju ze swoim zamazanym wzrokiem, zamroczonym przez sen. Dopiero gdy zobaczyłam plakat z filmu Thor, z jego onieśmielającym obrazem Chris'a Hemsworth'a w groźnej pozie Boga-Asgardian, przypiętym do ściany nad zawalonym książkami biurkiem, mój mózg w końcu powiedział mi gdzie jestem. Zimna pięść uderzyła w moim brzuchu, emocjonalny cios był tak mocny, że odczuwałam go jako fizyczny. Byłam w domu. W Plenty. Po drugiej stronie świata od Raph'a. Wróciłam wczoraj, płakałam w ramionach swojej mamy, wzięłam prysznic, a następnie padłam na moje stare łóżko. Po tym jak... Odpychając się w górę do pozycji siedzącej, pozwoliłam swojemu wzrokowi prześlizgnąć się po moim pokoju, na nowo zapoznając się z jego wnętrzem, gdy ciasny chłód w mojej duszy sączył się do mojego serca. Powinnam się cieszyć. Mimo wszystko, podjęłam decyzję o powrocie. To był mój dom. W tych murach kryło się życie radosnego śmiechu i miłości. Coś miękkiego przy moim łokciu przykuło moja uwagę i spojrzałam w dół. W pewnym momencie mojego katatonicznego snu, mama ułożyła mnie do łóżka i, jak kiedyś gdy byłam małą dziewczynką, umieściła Pana Sprinkles w moich ramionach. Z kpiącym westchnieniem podniosłam fioletowo-zielonego, pluszowego hipopotama, którego przytulałam do snu, odkąd miałam cztery lata, i przycisnęłam swoją twarz do jego miękkiego boku. - Wygląda na to, że znowu jesteśmy tylko ty i ja, Panie Sprinkles. - Wymamrotałam przy jedwabnej tkaninie. Wciągnęłam znajomy, pocieszający zapach Pana Sprinkles, zacisnęłam swoje oczy, a potem wygrzebałam się z łóżka. Bardzo szybko przypomniałam sobie, jak zimne były poranki w Plenty, w Ohio, w połowie kwietnia, zwłaszcza kiedy paradowaliście nago i wciąż byliście przyzwyczajeni do australijskiej pogody.

249

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Ze skórą pokrytą gęsią skórką, przebiegłam wzrokiem po pokoju, szukając czegoś do ubrania. Ciepły rytm miłości zapulsował w moim sercu, gdy odkryłam, że mama nie tylko rozpakowała moją walizkę kiedy spałam, ale przygotowała dla mnie świeże ubrania, odpowiednie dla Plenty ubrania, nie mniej, i podłączyła mojego iPhon'a do portu ładowania na moim biurku. Pochwyciłam mój stary strój kibica, czekający na mnie na oparciu krzesła - Naprzód Świstaki Plenty - ubrałam się i uniosłam dłoń nad moją komórkę. Ciągle była wyłączona. Jeśli ją włączę, ile znajdę nieodebranych połączeń od Raph'a? Ile smsów? Co jeśli nic nie znajdę? Moje palce drżały, mówiąc mi głośno i wyraźnie, że zalegałam z moimi lekami. Zwijając swoją dłoń w pięść nad moją komórką, wpatrywałam się przez chwilę w czarny ekran, a następnie odwróciłam się. Nie byłam gotowa na to, co czekało tam na mnie. Nie teraz. Może nigdy. Być może pierwszą rzeczą, jaką musiałam zrobić jutro to kupno nowego telefonu? Kręcąc głową na to, jaka byłam żałosna, przeczesałam swoje włosy palcami, kilka razy przeciągnęłam dłońmi po mojej twarzy i wyszłam z mojego pokoju. Ciche szemranie dochodzące z pokoju podpowiedziało mi, że albo mama mówiła do kogoś, albo oglądała coś w telewizji. Może program Today. Powlekłam się przez korytarz i przeniosłam się do salonu, zbyt świadoma tego, że nadal byłam wyczerpana i dość drżąca. Potrzebowałam kawy. Kawy, leków, bekonu, syropu klonowego, jakiś smażonych ziemniaków z cebulą i więcej kaw... Zamarłam. Raphael Jones patrzył na mnie z kanapy. - Co? - Wyszeptałam. - Ten uroczy, młody człowiek - mama uśmiechnęła się do mnie obok Raph'a, trzymając w ręku parujący kubek kawy. - wydaje się przebyć długą drogę, aby omówić coś z tobą, Misiu. Wpatrywałam się w niego. - C-co? - Szepnęłam ponownie. Chciałabym winić niedobór snu i zmęczenie po podróży za moją nagłą niezdolność do powiedzenia czegokolwiek poza tym jednym słowem, ale jako, że właśnie obudziłam się z ponad dwunastogodzinnego snu, ta wymówka nie wchodziła w rachubę. Raph obserwował mnie z nieczytelnym wyrazem na jego twarzy.

250

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

- Cześć, Amerykańska dziewczyno. Na dźwięk jego głosu, na dźwięk jego akcentu, każde włókno w moim ciele rozpadło się. Wciągnęłam gwałtowny oddech, z moim dzikim sercem. Mój puls uderzał w moim gardle. Moja głowa wirowała. - Raph? - Powiedział mi, Misiu - moja mama ciągnęła dalej, z oczywistym uśmiechem w jej głosie - że jest w tobie głęboko zakochany. Zamrugałam. Gapiłam się na Raph'a. Jak on się tutaj dostał? Boże, czy jego mama zadzwoniła do niego w sekundzie, w której opuściłam Kangaroo Creek? Obserwował mnie, nie poruszając się, nie mówiąc nic. Po prostu na mnie patrząc. - Powiedział również - mama kontynuowała - że jesteś niesamowicie uparta, zawzięta i...jak ją nazwałeś, Raphael? Oczy Raph'a utrzymywały moje. Kąciki jego ust drgnęły. - Wrzodem na moim tyułku, Pani Rowling. - Wrzodem na jego tyłku. - Powtórzyła mama. - Chociaż mówi słowo tyłek bardziej seksownie niż ja. W zasadzie, wypowiada go tak samo jak twój tata. Tyułek. Wpatrywałam się jeszcze bardziej. W nią. W Raph'a. - Czy to prawda, Maci? - Mama kontynuowała. - Jesteś upartym, zawziętym wrzodem na jego tyułku? Gruba gula w moim gardle nie zniknęła, kiedy przełknęłam ślinę. Ani moje serce nie przestało próbować wyburzyć sobie wyjście z mojego ciała. Nie mogłam przestać się na niego gapić. Jego włosy były w nieładzie, oczy przekrwione, dżinsy pogniecione, koszula wymięta. Wyglądał strasznie. Jakby nie spał od wielu dni, nie brał prysznicu lub nie zmienił swoich ubrań. W zasadzie wyglądał nędznie. Wyglądał na zdenerwowanego. Zdeterminowanego. Zawziętego. I był tutaj. Tutaj. Jak zawsze mówił, że będzie - tutaj ze mną. Boże, przyleciał za mną z drugiego końca świata. Kiedy ja starałam się mu pozwolić uwolnić się ode mnie, opuścił Australię i przyleciał za mną na drugi koniec świata. - Raph? - Wychrypiałam, z cudownym dźwiękiem jego imienia na moich ustach. - Co ty... - Tu robisz? - Dokończył za mnie. - Nie miałem innego wyboru, prawda? Kobieta, którą kocham uciekła ode mnie bez słowa.

251

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Potem się przeniósł. Bez ostrzeżenia, poderwał się na swoje nogi i stanął przede mną, dokładnie przede mną. Tak blisko, że mogłam poczuć jak jego ciepło sączy się do mojego ciała. Tak blisko, że mogłam poczuć jego wyraźny zapach w każdym płytkim oddechu, jaki brałam. Tak blisko, że nasze kolana musnęły się. Ciemne oczy trzymały mnie w niewoli. Właściwie, to nie prawda. Raph stał tuż przede mną. Nie było cholernej szansy na to, bym miałam gdziekolwiek się ruszyć. - Możesz mi to wyjaśnić, Maci? - Jego głęboki głos z tym seksownym akcentem pieścił moje zmysły. Doprowadzał mnie do szaleństwa. - Możesz podać mi powód do opuszczenia Australii w sposób w jaki ty to zrobiłaś? Przełknęłam ślinę. - Księżniczka Tronu Delvanii. Brwi Raph'a wystrzeliły ku górze. - Kto? - Księżniczka Tronu Delvanii. - Chwyciłam zębami moją dolną wargę. Myśl o tych wszystkich zdjęciach, jakie mi pokazała, skręciła mnie w piersiach. - Widziałam... Księżniczka przybyła, by się ze mną zobaczyć i pokazała mi... I wiem, że ty jej nie kochasz. Nie jestem zazdrosna. - Pospieszyłam z wyjaśnieniami. Nie chciałam, aby pomyślał, że mu nie ufałam. - Na prawdę. Ale ona jest księżniczką. I ona nie... Przerwałam. Odwróciłam swoją głowę w bok. Reszta zdania nie chciała przyjść. Nie przyszła. Raph położył palec pod moją brodą i, z tym samym delikatnym naciskiem, sprawił, że spojrzałam na niego ponownie. - Nie ma Parkinsona? Pokiwałam głową z lekkim schyleniem i zamknęłam oczy. - Księżniczka Tronu Delvanii jest snobistyczną, nadętą, zepsutą, małą krową z ego większym niż Ayres Rock.27 Co gorsza, nie wierzy w globalne ocieplenie. Otwierając swoje oczy, zmarszczyłam na niego brwi. - Ty nie wierzysz w globalne ocieplenie. - Zwróciłam mu uwagę. - Przynajmniej, nie w jego wpływ na koale. Zachichotał, śledząc kciukiem moją dolną wargę. - Ale ty tak. A para musi się o coś sprzeczać u schyłku swoich lat, prawda?

27

Ayres Rock - formacja skalna w centralnej części Australii.

252

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Rozdrażnienie przewinęło się przez skonfliktowaną radość, próbując mnie przytłoczyć. - Musisz o tym pomyśleć, Raph. - Powiedziałam. - Nie możesz być romantykiem. Musisz być realistą. Zastanów się, jakby wyglądałoby życie z księżniczką. A teraz pomyśl o tym, jak będzie wyglądać życie z... - Jasna cholera, kobieto. - Wymamrotał, ucinając mnie krótko. - Właśnie przeleciałem pół pieprzonego świata, abyś zdała sobie sprawę z tego, że nigdzie się nie wybieram. Przełknęłam ślinę. - Zrobiłeś to. - Dlaczego to zrobiłem? - Ponieważ mnie kochasz? Spojrzał mi w oczy, ciasno owijając swoje ramiona wokół mnie. - I? I wtedy zdałam sobie sprawę z tego, że kryło się pod tym coś więcej. On nigdy nie zrezygnuje ze mnie. Pokazałam mu moją najgorszą stronę. Pokazałam mu jakim mogłam być tchórzem. Pokazałam mu moje najgłębsze lęki, a on tu był, w Plenty. On nigdy nie zrezygnuje ze mnie. I Boże, kochałam go za to. Bardziej niż mogłabym to wyrazić. Nie, mogłam to wyrazić. Spojrzałam na niego. Obdarzyłam go uśmiechem. - Wierzę w ciebie, Raph. I dzięki tobie, wierzę w siebie. Ufam tobie tak, jak ty ufasz mi. I wiem, że prawdopodobnie moim zachowaniem sprawiłam, że wątpisz w to zaufanie i masz wszelkie prawo być na mnie wściekły, ale wiem, naprawdę wiem, że nigdy ze mnie nie zrezygnujesz. - Nie zrezygnuję, Maci. - Wymamrotał. - Obiecuję. Z szybko bijącym sercem, wypuściłam powolny oddech. - A ja obiecuję, że nigdy cię nie opuszczę. Nigdy więcej. Delikatny, nierówny uśmiech pojawił się na jego twarzy. Jego dołeczek błysnął na mnie z prawego policzka. - Wiem, że tego nie zrobisz - Pogładził kciukiem po mojej dolnej wardze. - Teraz, przestań gadać o jakiejś nudnej księżniczce, powiedz, że mnie kochasz i pozwól mi cię pocałować. Albo dam ci klapsa tu przed twoją...

253

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55

Pocałowałam go. Zresztą, to był jedyny sposób na to, by go uciszyć. I sprawić, żeby wiedział, że miał rację. Nigdzie się nie wybierał. Był mój, a ja jego i tak właśnie było. Nawet trzęsłam się na to. Widzicie co ja tam robiłam? - To moja dziewczynka. - Usłyszałam jak moja mama mówi za nim z radosnym śmiechem, kiedy Raph owinął mnie swoimi ramionami i przyciągnął mnie do swojego ciała. Mówiłam ci, że australijscy mężczyźni wiedzą co zrobić, abyś poczuła się żywa.

254

Tłumaczenie: chomik Black-Hood

Korekta: magdunia55 Epilog

Oświadczył się mi dwa lata później. To było niesamowicie romantyczne i słodkie. I stało się to w męskiej toalecie na Międzynarodowym Lotnisku w Los Angeles. Oczywiście. I gdybyście się zastanawiali, powiedziałam tak. Oczywiście.

255