Copyright by Złote Myśli & Sergey Karpov, rok 2008 Autor: Sergey Karpov Tytuł: Irydologia w praktyce Nr zamówienia: 200621-20080616 Nr Klienta: 128206 Data realizacji: 20.06.2008 Zapłacono: 19,97 zł Wydanie: 3 Data: 12.05.2008 ISBN: 978-83-7582-489-6 Złote Myśli Sp. z o.o. ul. Daszyńskiego 5 44-100 Gliwice www.zlotemysli.pl email:
[email protected] Autor oraz Wydawnictwo Złote Myśli dołożyli wszelkich starań, by zawarte w tej książce informacje były kompletne i rzetelne. Nie biorą jednak żadnej odpowiedzialności ani za ich wykorzystanie, ani za związane z tym ewentualne naruszenie praw patentowych lub autorskich. Autor oraz Wydawnictwo Złote Myśli nie ponoszą również żadnej odpowiedzialności za ewentualne szkody wynikłe z wykorzystania informacji zawartych w książce. Niniejsza publikacja, ani żadna jej część, nie może być kopiowana, ani w jakikolwiek inny sposób reprodukowana, powielana, ani odczytywana w środkach publicznego przekazu bez pisemnej zgody wydawcy. Wykonywanie kopii metodą kserograficzną, fotograficzną, a także kopiowanie książki na nośniku filmowym, magnetycznym lub innym powoduje naruszenie praw autorskich niniejszej publikacji. Wszelkie prawa zastrzeżone. All rights reserved.
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)
SPIS TREŚCI WSTĘP.....................................................................................................................4 HISTORIA IRYDOLOGII........................................................................................5 CZYM JEST IRYDOLOGIA?....................................................................................8 BUDOWA OKA I TĘCZÓWKI................................................................................12 PERYFERYCZNE ZNAKI.......................................................................................17
Rola brwi w diagnozie.............................................................................17 Rola powiek w diagnozie.........................................................................18 Rola twardówki w diagnozie...................................................................18 Rola rogówki w diagnozie.......................................................................19 TYPOWANIE IRYDOGENETYCZNE....................................................................21
Charakteryzacja tęczówki.......................................................................23 Gęstość tęczówki.....................................................................................24 ROLA KOLORU TĘCZÓWKI W DIAGNOZIE.....................................................30 PODSTAWOWE ZNAKI TĘCZÓWKI...................................................................33
Znaki strukturalne..................................................................................33 Łakuny................................................................................................34 Znaki refleksyjne.....................................................................................38 Plamy na tęczówce..................................................................................43 Plamy toksyczne..................................................................................43 Plamy ostateczne................................................................................43 Plamy pigmentacyjne..........................................................................45 RELIEF TĘCZÓWKI..............................................................................................54 RĄBEK BARWINKOWY .......................................................................................57 PIERŚCIEŃ AUTONOMICZNY............................................................................60 ŹRENICA W DIAGNOZOWANIU........................................................................68
Źrenica skacząca i nieruchoma...............................................................68 Anizokoria...............................................................................................68 Spłaszczenia źrenicowe...........................................................................69 TOPOGRAFIA TĘCZÓWKI...................................................................................73 REJESTRACJA WYNIKÓW BADAŃ....................................................................77
Protokół badania ....................................................................................77 Sprzęt irydologiczny................................................................................79 TABELA TOPOGRAFICZNA.................................................................................82 BIBLIOGRAFIA....................................................................................................123
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Wstęp
●
str. 4
WSTĘP
Witam Cię, Drogi Czytelniku! Razem z żoną od lat prowadzimy prywatny gabinet medycyny niekonwencjonalnej. Podstawą naszych badań jest analiza tęczówki oka. Przez prawie 15 lat wskazujemy statystyczne zależności pomiędzy patologiami w organach a występowaniem znamion na tęczówce. Na podstawie własnych doświadczeń i analizy prac wybitnych
światowych
irydologów
opracowaliśmy
topologię
irydologiczną w postaci tablicy pozwalającej określić organy, które są statystycznie powiązane z jednym z 360 pól projekcyjnych na tęczówce oka. W sposób prosty i dokładny spróbuję opisać podstawy badań pozwalających bezinwazyjnie określić ogólny stan organizmu.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Historia irydologii
●
str. 5
HISTORIA IRYDOLOGII Irydologia jest starożytnym sposobem rozpoznawania patologii organów naszego organizmu,
wykorzystującym analizę tęczówki
oka. Jeszcze ponad 3 tysiące lat temu w Indiach, Chinach i Japonii starożytni lekarze wydzielali odpowiednie pola na tęczówce oka, w celu zbadania zmian, które powstały w wyniku pewnych schorzeń. Dowody wykorzystania analizy wyglądu tęczówki oka do badania organizmu ludzkiego odnaleziono nawet w papirusach faraona Tutenchamona. Autorem pracy na ten temat był ksiądz El Aksy. Starożytni rolnicy wykorzystywali elementy irydologii przy zakupie koni, krów i owiec, analizując plamki na oczach zwierząt. Ksiądz El Aksy przekazał swoją wiedzę lekarzom z Indochin, Tybetu i Babilonii, co spowodowało rozpowszechnienie tej metody na całym świecie. Kolejny etap rozwoju irydologii rozpoczął F. Meyens, kiedy w 1670 roku
w
Dreznie
została
opublikowana
jego
monografia
„Physiognomica medica”. W 1813 roku lekarz G.J. Beer z Wiednia ściśle powiązał schorzenia w organizmie ze zmianami na tęczówce oka w swojej książce „Nauka o schorzeniach ocznych”. Następny krok w rozwoju irydologii zawdzięczamy wybitnemu węgierskiemu uczonemu, lekarzowi I. Peczely, który w wyniku
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Historia irydologii
●
str. 6
długoletnich badań opracował pierwszą w świecie mapę topologiczną tęczówki oka. I. Peczely od dziś uznawany jest za prekursora metody irydologicznej. Ten historyczny etap rozwoju irydologii trwał do lat pięćdziesiątych XX-go stulecia. W tym samym czasie inny wybitny naukowiec irydolog, ksiądz i naturopata ze Szwecji N. Liljequist w roku 1897 opublikował swoją pracę „Diagnoza na podstawie oka”. W roku 1920 dr M. Madaus zaczyna wydawać czasopismo o irydologii pod tytułem„Iriscorrespondens”,
które
pozwoliło
zorganizować
działalność irydologów z całego świata. W 1909 roku w Chicago A. Lindlar wydaje książkę pod tytułem „Irydodiagnostyka i inne metody diagnostyczne”, w której próbuje naukowo określić podstawy irydologii i naturopatii. W tym okresie powstaje także szereg prac takich wybitnych irydologów jak I. Anderer, F. Vida, I. Deck, F. Roberts, R. Bourdiol, T. Kiiege, P. Dimkow, z których każdy stworzył swoją mapę topologiczną tęczówki oka. Po
zakończeniu
drugiej
wojny
światowej,
w
drugiej
połowiedwudziestego stulecia, zainteresowanie irydologią jako nieinwazyjną metodą badania całego organizmu mocno wzrasta. W krajach europejskich, a później również w Ameryce, Kanadzie, Japonii zostały stworzone wyspecjalizowane centra badawcze, próbujące połączyć irydologię z klasycznymi badaniami klinicznymi. Właśnie w tym okresie powstaje pojęcie „irydologia kliniczna”.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Historia irydologii
str. 7
●
W niektórych krajach zaczęto wykładać irydologię na studiach medycznych jako dziedzinę naukowo – medyczną. We Francji, USA i innych krajach powstają stowarzyszenia irydologów. W mieście Ettilingen
w
Niemczech
I.
Deck
stworzył
Instytut
Badań
Fundamentalnych w dziedzinie irydologii. Wynikiem jego 30-letniej praktyki są dwie monografie: „Podstawy irydodiagnostyki” z 1965 roku i „Irydodiagnostyka różniczkowa” z 1980 roku. W roku 1951 B. Jensen w USA założył Organizację Irydologów (FIA), a w 1970 roku opublikował książkę „Nauka i praktyka irydologii”, która po dzień dzisiejszy uznawana jest za podstawowy podręcznik w tej dziedzinie. W roku 1980 w dawnej Czechosłowacji odbyła się międzynarodowa konferencja z irydotroniki, w której uczestniczyło wielu fachowców: lekarze, fizycy, elektronicy, inżynierowie, praktykujący irydologowie. W tym momencie
irydologia awansuje do miana dziedziny
naukowej. Poważnym wsparciem irydologii staje się rozwój techniki komputerowej. Bez względu na to, że korzenie irydologii sięgają daleko w przeszłość, jest ona dość młodą i dynamicznie rozwijającą się dziedziną. Tempo jej rozwoju ciągle wzrasta. Nauka ta kryje jeszcze sporo tajemnic, lecz jest wyjątkowo pomocna w ekspresowych badaniach całego organizmu. Nie wymaga również drogiego sprzętu badawczego.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Czym jest irydologia?
●
str. 8
CZYM JEST IRYDOLOGIA? Irydologia jest sposobem na bezinwazyjną i szybką ocenę ogólnego stanu naszego organizmu. Jest swoistą książką chorób. „Jeżeli oko masz czyste, to i ciało zdrowe” - tak pisze Biblia. Informatywność irydologii jest dość wysoka. Schorzenia przewlekłe, odczucia bólowe różnego rodzaju (np. w wyniku wypadku), stany zapalne
naszych
organów
są
widoczne
w
wyniku
badania
irydologicznego. Według dzisiejszych badań przyjmuje się, że całe nasze ciało pokryte jest siatką eksteroreceptywnych pól, projekcyjnie związanych z odpowiednimi organami naszego organizmu. Niektóre z nich mają dość wysoką informatywność, inne – mniejszą. Całą sieć projekcyjnych pól można podzielić na odpowiednie struktury: - skórne projekcyjne pola według klasycznej chińskie akupunktury na ciele i twarzy; - skórne projekcyjne pola na dłoniach i stopach; - śluzowe językowe projekcyjne pola; - skórno – śluzowe projekcyjne pola nosa i zatok nosowych; - skórne uszne projekcyjne pola; - projekcyjnie pola na tęczówce oka.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Czym jest irydologia?
●
str. 9
W takiej kolejności można wykorzystać wszystkie pola w trakcie diagnozowania naszego organizmu w sposób niekonwencjonalny. Najprostszą metodą pośród wszystkich wymienionych jest właśnie obserwacja projekcyjnych pól tęczówki, ze względu na łatwy do niej dostęp. Istota irydodiagnostyki polega na badaniu wrodzonych i adopcyjnie – troficznych wyjątków i zmian w strukturze, reliefie, kolorystyce i pigmentacji tęczówki i porównywaniu tych zmian z topograficzną projekcją organów naszego organizmu na tęczówce. Irydologia pozwala: 1. Określić podatność całego organizmu i poszczególnych organów na różnego rodzaju schorzenia. 2. Rozpoznać istniejące kliniczne objawy chorób i dysfunkcję organów. 3. Ujawnić już powstałe patologiczne zmiany w naszym organizmie. 4. Prześledzić
dynamikę
patologicznych
zmian,
również
pod
wpływem leczenia. 5. Określić toksyczne zatrucie naszego organizmu i obserwować proces odtrucia. Zmiany na tęczówce oka są analizowane za pomocą tak zwanych map irydologicznych, określających topografię tęczówki. Do dzisiaj opracowano ponad 30 różnych map topologicznych tęczówki oka. Wszystkie są podobne w całości, lecz każdy z badaczy dodaje coś szczególnego, opracowanego w wyniku własnej praktyki. Przy Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Czym jest irydologia?
●
str. 10
zestawianiu wszystkich map irydologicznych wykorzystywane są podstawowe zasady opracowane przez wybitnego lekarza I. Peczely. Dlaczego irydologia wykorzystywana jest jako metoda badania naszego organizmu? 1. Metoda jest dość prosta. 2. Absolutna nieszkodliwość. 3. Bardzo wczesne wykrywanie różnego rodzaju patologicznych zmian w organach. 4. Możliwość obserwacji wszystkich zmian w naszym organizmie w jednym polu widzenia. 5. Możliwość ustalenia przyczyny – badawczych powiązań rożnego rodzaju symptomów. Według dr I. Deck [3] irydologia naucza lekarza badać organizm w całości, a nie w zakresie poszczególnych organów. Oprócz tego pozwala określić pierwotne i drugorzędne zmiany w naszym organizmie, przeprowadzać zróżnicowaną diagnozę. Irydologia pozwala obserwować przebieg zapobiegawczego leczenia środkami naturalnymi: homeopatią, akupunkturą, akupresurą, ziołolecznictwem, oczyszczaniem organizmu (w tym głodówką), dietoterapią.
Pozwala
również
na
określenie
schorzeń
przekazywanych genetycznie. Mówiąc o dużych możliwościach irydologii, chcę podkreślić, że ta metoda nie próbuje zastąpić innych metod badania, lecz je uzupełnia i wspiera w miarę swoich możliwości. Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Czym jest irydologia?
●
str. 11
Jak każda inna metoda irydologia ma swoje atuty i wady. Na przykład bezbólowy przebieg choroby nie daje patologicznych znaków na tęczówce oka. Jest to charakterystyczne np. dla chorób przewlekłych ( opuchlizny w początkowym stadium, cysty, polipów itp.). Czasami schorzenia nerek, serca lub innych organów mogą być niezauważone przy zastosowaniu metod irydologicznych, ponieważ mają za mało receptorów nerwowych. Należy również zwrócić szczególną uwagę na tzw. lateralizację (rozróżnienie
ludzi
leworęcznych
i
praworęcznych).
Badanie
tęczówki u ludzi leworęcznych wymaga specjalnych metod, o których napiszę dalej. U ludzi leworęcznych znaki na tęczówce prawego oka odpowiadają organom po prawej stronie ciała, a tęczówce lewego oka – lewej stronie. Natomiast u ludzi praworęcznych jest odwrotnie (na krzyż). Dodatkowe trudności w trakcie analizy tęczówki mogą napotkać badacze, którzy nie są oftalmologami. Dotyczy to przypadków ocznych schorzeń lub ocznych zmian u ludzi starszych (np. zwyrodnienia), w wyniku których powstają znamiona na tęczówce, nie związane z odpowiadającymi im organami. Granice irydologii zakreśla zdrowy rozsądek. Dr R. Bourdiol [2] pisze na przykład, że nie trzeba analizować tęczówki, aby postawić diagnozę płaskostopia, wystarczy po prostu spojrzeć na stopy.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Budowa oka i tęczówki
●
str. 12
BUDOWA OKA I TĘCZÓWKI W trakcie wzrostu niemowlęcia w łonie matki oczy pojawiają się dość wcześnie – w trzecim tygodniu rozwoju, co pozwala ocenić za pomocą irydologii nawet prawidłowość rozwoju płodu i powstanie różnego rodzaju chorób genetycznych. Oczy są receptorami centralnego układu nerwowego. Są zbudowane z kilku tkanek różnego rodzaju, które można podzielić na 4 części (Rys.1).
Rys.1. Struktura oka [13]
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Budowa oka i tęczówki
●
str. 13
1. Zewnętrzną kapsułę, zawierającą twardówkę i rogówkę (Rys. 1) 2. Środkową część – układ żylny: chorioidea, ciało ciliarne (rzęskowe) i tęczówkę. 3. Układ wzrokowo – nerwowy, zawierający siatkówkę z przewodnikami nerwowymi. 4. Światło – przewodzący aparat, zawierający rogówkę, płyn oczny wewnętrzny, soczewkę i szkliste ciało za nim (Rys. 1). Tęczówka oka ma podwójną budowę: mezodermalną i ektodermę nerwową. Górny obszar tęczówki (stromalny) ma mezodermalną budowę, tylny (pigmentarny) – entodermalną. Z tylnej części wychodzą mięśnie tęczówki (sfinkter i delator źrenicy, mięśnie rzęskowe Rys. 3). Tęczówka dzieli oko na 2 części – przednią i tylną, i mieści się pomiędzy rogówką i soczewką. Peryferyczny brzeg tęczówki przekształca się w ciało ciliarne (rzęskowe, Rys. 3). Forma tęczówki jest lekko eliptyczna o średnicy (długości) 12,5 mm w poziomie i 12 mm w pionie. Średnia grubość tęczówki wynosi około 300 mcm. Tęczówka służy do ekranizacji światła, produkowania i odpływu ocznego płynu, podtrzymywaniu stałej temperatury wewnątrz oka w wyniku zmiany przestrzeni pomiędzy naczynkami krwionośnymi. Ciekawe właściwości ma kolejny element oka - źrenica. Średnica źrenicy zmienia się w granicach 2 – 8 mm. Średnica w normie wynosi około 3 mm. Zmienia się z wiekiem. U dzieci jest wąska – do 2 mm, słabo reaguje na światło. W młodości wynosi około 4 mm. Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Budowa oka i tęczówki
●
str. 14
W starości znów się zwęża, zmniejszają się również jej możliwości adaptacyjne. Średnica źrenicy może się zmieniać w wyniku różnych czynników. Zwęża się pod wpływem światła, przy zamykaniu oczu, we śnie itp. Poszerzenie źrenicy jest wynikiem odczuć bólowych, dużego wysiłku fizycznego, pobudzenia nerwowego itp. Tęczówka ma sporą sieć naczynek krwionośnych, mających swoistą architekturę. Arterialne drzewko wychodzi z systemu arterii ocznych, a żyły wchodzą do górnej żyły ocznej. Dwie tylne długie i 6-12 przednich krótkich ciliarnych arterii są rozgałęzione i tworzą duży pierścień arterialny. Od tego pierścienia odchodzą radialnie w kierunku źrenicy naczynka, które w obrębie 1,5 mm od źrenicy tworzą mały alternatywny pierścień na tęczówce. Wyglądają jak zębata linia, która ogranicza wewnętrzną część tęczówki od zewnętrznej i nazywa się pierścieniem autonomicznym. Od małego kółka arterialnego odchodzą cienkie naczynka, które kierują się do otworu źrenicy i tworzą pętle. Żyłki tęczówki znajdują się obok arterii, ale głębiej. Sieć nerwową tęczówki tworzą gałązki trójniczego i okoruchowego nerwu. Podstawową rolę przy innerwacji tęczówki odgrywa sympatyczny (współczulny) układ nerwowy. Badanie mikroskopijne tęczówki wykazuje jej wielowarstwowość (Rys. 2). Górna (mezodermalna) warstwa jest podzielona na dwie: powierzchowną (I) i głęboką (II). Właściwie taka wielowarstwowość jest charakterystyczna wyłącznie dla człowieka. Początki głębszej Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Budowa oka i tęczówki
●
str. 15
warstwy odnaleziono tylko u małp. Powierzchniowa (mezodermalna) warstwa pokrywa tylko ciliarną (rzęskową) część tęczówki i kończy się przy pierścieniu autonomicznym. Nie przechodzi do części źrenicowej. Przy
bardziej
dokładnym
(histologicznym)
badaniu
każdą
powierzchniową (mezodermalna) warstwę można podzielić (Rys.2):
Rys. 2 1
–
górna
część
–
cienka
membrana
wielkości
kilku
powierzchniowych epiteliarnych komórek; 2 – górna graniczna warstwa; 3 - warstwa naczynek krwionośnych, 4 tylna graniczna warstwa, 5 – pierwsza pigmentowa warstwa; 6 druga pigmentowa warstwa. Górna (mezodermalna) część tęczówki, a dokładniej – górna pograniczna warstwa odpowiada za kolorystykę tęczówki, która zależy od jej grubości i ilości pigmentu (melaniny). Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Budowa oka i tęczówki
●
str. 16
Tylna III (epidermalna) cześć tęczówki składa się z dwóch epiteliarnych pigmentowanych warstw. Ponieważ ektodermalna warstwa przykryta jest z góry mezodermalnymi warstwami, przy badaniu tęczówki widać tylko krawędź pigmentowanej warstwy ektodermalnej części (III), zwanej rąbkiem barwinkowym. (brzeg źreniczny). Przód tęczówki można przedstawić tak jak pokazano na Rys. 3. Wszystkie części są dobrze widoczne przy badaniu irydologicznym.
Rys. 3. Podstawowa struktura tęczówki [13]: 1- strefa źrenicy; 2 – brzeg źrenicy - rąbek barwinkowy; 3 – pole źrenicowe; 4 – pierścień autonomiczny; 5 – pole rzęskowe (pas ciliarny), 6 – brzeg rzęskowy. Podstawowymi parametrami tęczówki są: kolor, obraz i topologia.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Peryferyczne znaki
●
str. 17
PERYFERYCZNE ZNAKI Bardzo ważny wpływ na badanie mają tak zwane peryferyczne znaki, które mogą uzupełnić badanie tęczówki. Analiza tych znaków nie wymaga specjalnego sprzętu badawczego, a może dostarczyć bardzo cennych dodatkowych informacji o stanie zdrowia człowieka. Według P. Schmidta [10] i R. Bourdiola [2] wyróżniamy 5 najbardziej wpływowych grup peryferycznych znaków.
Rola brwi w diagnozie P. Schmidt [10] podkreśla trzy typy brwi: - okrągłe, charakterystyczne dla charakteru sentymentalnego, niesystematycznego, artystycznego; - proste, charakterystyczne dla charakteru rozsądnego, ułożonego, pedantycznego; - nierówne, zębate, charakterystyczne dla charakteru nieufnego, krytycznego, półpedantycznego; - gęste brwi świadczą o twardym charakterze, natomiast brwi rzadkie wskazują na słaby charakter. Każda z brwi ma trzy podstawowe części: „głowę”, „ciało” i „ogon”. Brak lub rzadkie włoski w „ogonku” świadczy o chorobie trzustki, jest tak również przy syfilisie. Głębokie zmarszczki nad „głową” prawej brwi świadczą o naruszeniu funkcji wątroby, a nad „głową” Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Rola brwi w diagnozie
●
str. 18
lewej brwi – o naruszeniu funkcji śledziony lub chorób związanych z krwią. Wyraźnie czerwona skóra brwi wskazuje na stan zapalny nerek.
Rola powiek w diagnozie P. Schmidt [10] na podstawie własnych doświadczeń pokazuje szereg możliwych naruszeń w organizmie, związanych z wyglądem powiek: - brązowy kolor świadczy o uszkodzeniu kielicha nerek; - ciemno - brązowy kolor w postaci drobnych plamek wskazuje na przewlekłe schorzenie wątroby; - „mleczno kawowy” kolor w postaci drobnych plamek wyłącznie na dolnej części powiek wskazuje na przewlekłą niewydolność nerek; - różnego rodzaju brodawki na powiekach wskazują na możliwość raka nerek.
Rola twardówki w diagnozie Irydolog musi wiedzieć o specyficznej kolorystyce twardówki (sclery).
Dla
twardówki
niektórych
typów
Murzynów
charakterystyczna jest brązowa pigmentacja. Szereg azjatyckich narodowości ma równomierny żółty kolor twardówki. Wiek również stanowi faktor zróżnicowania fizjologicznego koloru twardówki. Jasnoniebieski okras twardówki jest charakterystyczny
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Rola twardówki w diagnozie
●
str. 19
u niemowląt, biały z odcieniem jasnobrązowym – u ludzi młodych, a żółty odcień u ludzi starszych. Patologiczny kolor twardówki według R. Bourdiol [2] i naszych doświadczeń: - czerwony odcień – naruszenia sercowe; - matowo - białe - schorzenia płuc; - brązowe – naruszenia funkcji nerek; - zielonkawe – naruszenia funkcji wątroby. We wszystkich przypadkach obserwacji pigmentacji twardówki należy wykluczyć zmianę koloru w wyniku użycia leków lub barwionych kropel do oczu. Odrębną kwestią jest waskult i konjunktywit twardówki.
Rola rogówki w diagnozie W normalnym stanie na rogówce nie widać żadnych naczynek. Istnienie naczynek na rogówce, zarówno czerwonych, jak i biało – szarych jest patologią. Jednym z najbardziej widocznych znaków przy badaniu rogówki jest tak zwany pierścień
sodowo
– lipidowy lub pierścień
cholesterolowy. Powstaje w górnej i dolnej części rogówki w postaci szaro – białych łuków. Badania mikroskopijne pokazują, że wyglądają one jak grudki soli morskiej. Osobne łuki z czasem zamykają się, tworząc pierścień wokół całego limba rogówki. Ich Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Rola rogówki w diagnozie
●
str. 20
pojawienie się, według M. Bardadyn [1], jest rezultatem zaburzeń równowagi kwasowo – zasadowej i prowadzi do kwasicy oraz nieprawidłowej gospodarki lipidowej. E.S.Welchowier [12] stwierdza, że w miarę starzenia się organizmu częstotliwość występowania pierścienia sodowego narasta od zera w wieku 20 lat, do 44% u ludzi starszych, po 70 roku życia. Według dr M. Bardadyn [1] ma to bardzo ważne znaczenie diagnostycznie i pozwala na wykrycie miażdżycy w stadium początkowym. Jeżeli pojawia się w górnej części rogówki, to najbardziej narażone na uszkodzenie są naczynia mózgowe, jeśli w dolnej – to naczynia kończyn
dolnych.
Równocześnie
pierścień
sodowy
świadczy
o stopniu starzenia się organizmu. Tego objawu nie wolno pomylić ze zmianami o podobnym charakterze: - pierścień lekowy (który mogą spowodować środki farmakologiczne, takie jak aspiryna) o brudno – szarym kolorze, bikarbonat sodu, w wyniku którego powstają łukowe szaro - białe złogi; - pierścień o zielonym kolorze, związany z wrodzonym uszkodzeniem wątroby, które prowadzi do naruszenia rozkładu związków miedzianych; - brązowy pierścień na pograniczu rogówki z rozpłyniętymi krawędziami świadczy o chorobach nerek; - białe „zadrapania” jak od paznokcia na bokach rogówki świadczą o poważnym uszkodzeniu czaszki związanych z utratą przytomności. - różowy kolor rogówki może oznaczać cukrzycę.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Typowanie irydogenetyczne
●
str. 21
TYPOWANIE IRYDOGENETYCZNE
Tęczówka
każdego
człowieka
ma
niepowtarzalny,
wyjątkowy
charakter. Podobnie jak jego wygląd zewnętrzny lub odcisk linii papilarnych może służyć do jego identyfikacji.
Kształt tęczówki zależy od wielu uwarunkowań: genetycznych, wypadkowych, chorobowych, żywieniowych, toksycznych itp. Teoria rasowa nie znalazła potwierdzenia przy badaniach statystycznych i analizie tęczówki. W wyniku etnicznego wymieszania się w ludzi kolor tęczówki mieszanego typu jest najbardziej rozpowszechniony, a gamy odcieni kolorów tęczówki nie da się opisać. Teza o irydogenetycznym typowaniu wyłącznie na podstawie koloru tęczówki nie sprawdziła się statystycznie. Pogląd, że niebieski kolor tęczówki jest najlepszy, charakterystyczny dla ludzi z mocną psychiką i fizycznie rozwiniętych, też już dawno został uznany za nieprawdziwy.
W dzisiejszych czasach przy typowaniu irydogenetycznym stosowane jest podejście kompleksowe, które oprócz kolorowego tła tęczówki bada szereg specyficznych i strukturalnych chromatycznych znaków tęczówki.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Typowanie irydogenetyczne
●
str. 22
Udowodniono, że podstawowym znakiem, odpowiadającym za wrodzone uwarunkowania naszego organizmu jest jej gęstość. Co można określić jako wrodzone uwarunkowania? Przede wszystkim odporność organizmu na różnego rodzaju niekorzystne wpływy zarówno ze strony środowiska wokół nas, jak i ze strony drobnoustrojów chorobotwórczych i pasożytów wewnątrznych. Następnie wymienić należy wrodzone zdolności adaptacyjne naszego organizmu, jego regeneracyjne możliwości, zdolności życiowe. Ogólnie mówimy o „poziomie i jakości zdrowia”, które przekazali nam nasi rodzice. Naukowcy [7] udowodnili, że tęczówka pozwala ocenić wrodzone wady, poczynając od czwartego pokolenia w naszej rodzinie. Jednocześnie tęczówka pozwala ocenić predyspozycję do rozwoju wad i chorób, którą przekazali nam rodzice. Dla irydologii praktycznej bardzo istotne jest, ile czasu zajmuje proces powstania znaków irydologicznych o podłożu genetycznym. Chodzi o ustalenie wieku człowieka, w którym można rozpocząć analizę tęczówki. I. Deck [4] stwierdził w wyniku badań, że strukturalne znaki tęczówki są ukształtowane już po 2-3 latach życia. Bardzo ważne jest naszym zdaniem, aby jak najwcześniej rozpocząć obserwację tęczówki, kiedy dziecko jeszcze nie ma żadnych „cywilizacyjnych” chorób. Podobnego rodzaju badania pozwalają na określenie chorób genetycznych i wyodrębnienie chorób nabytych w przyszłości.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Charakteryzacja tęczówki
●
str. 23
Charakteryzacja tęczówki Bez
względu
strukturalnych
na
indywidualność
map
tęczówki
każdej
opisujących
tęczówki
i
wiele
konstytucjonalne
osobliwości każdego organizmu, można wyszczególnić kilka jej charakterystycznych typów. Według E. S. Wielchowier i naukowców z Rosji [9] istnieją trzy irydogenetyczne typy (Rys.4):
Rys.4
Pierwszy typ – radialny (promienisty). Tęczówka ma bardzo zwarty układ prawie jednakowych promienistych włókien. Jest niemal jednolita. Taki typ tęczówki świadczy o dobrej konstytucji organizmu, predyspozycjach do zdrowia. Czasami włókna mają jednakowy zwarty, falisty wygląd.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Charakteryzacja tęczówki
●
str. 24
Drugi typ – radialno – homogenny. Jest podzielony na dwa podtypy.
Pierwszy
charakteryzuje
się
połączeniem
radialnie
położonych włókien w pasie źrenicowym i gęsto pigmentowanego pasa rzęskowego (ciliarnego). Dla drugiego wariantu typowa jest gęsto
pigmentowana
powierzchnia
całej
tęczówki.
Jest
to
homogenny typ tęczówki. Podobnie jak pierwszy typ, radialno – homogenny typ tęczówki świadczy o dobrej konstytucji organizmu i dobrym zdrowiu. Trzeci typ tęczówki – radialno – zatokowy. Powierzchnia tęczówki jest słabej gęstości, często cienka. Na całej powierzchni rozproszone wgłębienia - zatoki. Czasami tęczówka przy takim typie wygląda, jakby była uszkodzona gradem z chaotycznym rysunkiem włókien. Radialno – zatokowy typ tęczówki charakterystyczny jest dla ludzi ze słabym typem konstytucji, ze słabym od urodzenia zdrowiem.
Gęstość tęczówki Każdy z określonych strukturalnych typów tęczówki można opisać na podstawie ich gęstości. Irydolodzy uważają, że większa gęstość tęczówki odpowiada zdrowszemu i mocniejszemu organizmowi. B. Jensen [6] opisuje sześć stopni gęstości tęczówki radialnego typu (Rys.5).
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Gęstość tęczówki
●
str. 25
Rys. 5
Gęstość pierwszego stopnia – wyjątkowa tęczówka. To idealny typ tęczówki. Włókna niemalże przylegają jedno do drugiego, sąprawie nierozróżnialne. Często ma niebieski kolor. Taką tęczówkę mają zazwyczaj ludzie z bardzo dobrą odpornością genetyczną i dobrym zdrowiem. Spotykana jest bardzo rzadko. Przy ciężkich schorzeniach mają najlepsze możliwości wyzdrowienia. Gęstość drugiego stopnia – dobra tęczówka. Kolor tęczówki może być różny. Stroma dosyć gęsta, jednak nie do takiego stopnia jak w przypadku pierwszej. Radialne włókna dobrze widoczne i leżą równolegle obok siebie. Taki typ tęczówki spotykany jest u ludzi z dobrym zdrowiem mających dobre uwarunkowania genetyczne. Przy poważnych schorzeniach szanse na pełne wyzdrowienie są bardzo duże.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Gęstość tęczówki
str. 26
●
Gęstość trzeciego stopnia – zadowalająca. Kolor może być różny. Stroma niezbyt gęsta. Włókna są rozproszone, faliste, osłabione, co oznacza, że organizm ma słabą funkcjonalność tkanek i organów. Właściciel takiej tęczówki szybko się męczy, jest podatny na różnego rodzaju choroby. Przy poważnych schorzeniach zdolność do wyzdrowienia względnie zadowalająca. Gęstość
czwartego
stopnia
–
przeciętna.
Nie
ma
charakterystycznej barwy tęczówki. Włókna są cienkie, widoczne szczeliny między nimi, kształt zarówno owalny, jak i wyciągnięty. Właśnie
takie
szczeliny
utrudniają
poszukiwanie
znaków
irydologicznych i ocenę stanu organów. Analizę tęczówki należy przeprowadzać bardzo ostrożnie. Właściciele takiego rodzaju tęczówki mają słabe zdrowie, nie są odporni na stres. W przypadku poważnego schorzenia droga ku zdrowiu jest długa i męcząca. Gęstości piątego i szóstego stopnia – słaba i bardzo słaba tęczówka. Stroma usiana mnóstwem zagłębień i jamek, które zmieniają jej kolor i kształt. Wyraźnie widoczne pustki zniekształcają strukturę tęczówki w obrębie pierścienia autonomicznego, nie pozwalając na lokalizację uszkodzonych organów. Taką tęczówkę mają ludzie ze słabą odpornością i zdrowiem. W przypadku ciężkiej choroby możliwy jest letalny wynik. W przypadku analizy tęczówek z piątą i szóstą gęstością trzeba pamiętać, że pustoty, jamki i zagłębienia powstają nie wskutek
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Gęstość tęczówki
●
str. 27
patologii w organach, ale w wyniku budowy tęczówki i świadczą o słabości aparatu genetycznego organizmu. Na podstawie trzech typów irydogenetycznych tęczówki i sześciu stopni ich gęstości można opisać konstytucjonalny typ prawie każdej tęczówki. Idealną tęczówkę można na przykład opisać jako „typ irydogenetyczy – radialny, gęstość pierwsza”. Tęczówkę z dobrą gęstością bez zatok (łakun), lecz z falistymi, niezbyt mocno przylegającymi włókienkami, można opisać jako „typ irydogenetyczny – radialny, gęstość trzecia”. Nie ma wątpliwości, że typ irydogenetyczny tęczówki i jej gęstość są bardzo pomocne przy określaniu genetycznych predyspozycji organizmu, pozwalają sporządzić prognozę w przypadku ciężkiego schorzenia. Na poważną chorobę mogą chorować ludzie z różnymi typami tęczówek, lecz nie ma wątpliwości, że dzięki lepszej odporności, zdolności do regeneracji tkanek, odporności psychicznej ludzie mający dobry typ tęczówki szybciej i z mniejszym uszczerbkiem dla zdrowia wychodzą ze stanu chorobowego. Dobra tęczówka (typ irydogenetyczny – radialny, gęstość druga) charakterystyczna
jest
dla
organizmów
wolnych
od
toksyn
chemicznych, pasożytniczych lub spożywczych.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Gęstość tęczówki
●
str. 28
Mogą ją mieć niemowlęta lub ludzie prowadzący zdrowy, naturalny tryb życia, regularnie oczyszczający organizm. W pełni zadawalającą tęczówkę mają ludzie zdrowi według ogólnie przyjętych reguł (typ irydogenetyczny – radialny, gęstość trzecia). Dla
praktycznych
irydologicznych
ocen
konstytucjonalnej
osobowości organizmu ludzkiego można skorzystać z tabeli 1 [7].
Tabela 1 Znak
Ocena
Pozytywnie
Ocena
Negatywnie
Gęstość tęczówki
1 lub 2
+
3-6
-
Struktura
normalna
+
inna
-
Zniekształcenie źrenicy
brak
+
jest
-
Szłam pierścienia autonomicznego
brak
+
jest
-
Zniekształcenie i rozerwanie pierścienia autonomicznego
brak
+
jest
-
Plamy pigmentowe (barwinkowe)
brak
+
jest
-
Plamy toksyczne
brak
+
jest
-
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Gęstość tęczówki
Pierścienie adaptacyjne (kurczowe)
brak
+
jest
-
Rozarium limfatyczne
brak
+
jest
-
Obłok dystroficzny
brak
+
jest
-
●
str. 29
Dobre znaki morfologiczne oceniane są na „+”, niekorzystne – „-”. Ocena końcowa może wahać się od 1 do 10, sumuje się są tylko pozytywne znaki. Taką integralną ocenę można stosować do szybkiego określenia odporności genetycznej na różnego rodzaju schorzenia, dla ogólnej oceny stanu naszego zdrowia. Dzięki wcześniejszemu wykryciu defektów tęczówki i odpowiednim działaniom zapobiegawczym (profilaktyce zdrowia) można zapobiec skutkom wrodzonej słabości odpowiednich organów i podtrzymywać zdrowie na odpowiednim poziomie.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Rola koloru tęczówki w diagnozie
●
str. 30
ROLA KOLORU TĘCZÓWKI W DIAGNOZIE
Już lekarze starożytnego Egiptu przy dworze faraona Tutenchamona przeprowadzali badania na podstawie koloru tęczówki oka. Badając tęczówkę, musimy brać pod uwagę nie tylko ogólny jej kolor, ale także barwę poszczególnych elementów. Kolor tęczówki może się zmieniać pod wpływem różnego rodzaju faktorów – chorób, zatrucia różnego (choroby
rodzaju
środkami
zawodowe),
farmakologicznymi,
toksynami,
powstałymi
chemicznymi w
wyniku
nieprawidłowego żywienia itp.
Kolor tęczówki zależy od tzw. komórek pigmentacyjnych – chromatoforów, których podstawowym elementem jest melanina. Przy niewielkiej ilości pigmentu w komórkach oczy są błękitne, przy odrobinie większej – jasnobrązowe, a w przypadku dużej – ciemnobrązowe.
Jednocześnie
bardzo
istotną
kwestią
jest
rozmieszczenie komórek pigmentacyjnych na powierzchni tęczówki. Zjawisko to z fizycznego punktu widzenia można określić w sposób następujący:
- w przypadku błękitnego koloru tęczówki mezodermalna warstwa tęczówki
zawiera
niewiele
komórek
pigmentacyjnych.
Druga
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Rola koloru tęczówki w diagnozie
●
str. 31
pigmentowa warstwa (Rys. 2) pochłania długie fale świetlne (czerwono – zielone). Odbijane są jedynie fale krótsze (błękitno – niebieskie);
- brązowe oczy mają w mezodermalnej warstwie większą ilość komórek pigmentacyjnych, które pochłaniają światło krótkofalowe (błękitnoniebieskie) i odbijają pozostałe – czerwono – zielone, które połączone dają brązowy kolor oczu;
- w przypadku szarego koloru tęczówki mezodermalna warstwa ma nieco mniej komórek pigmentacyjnych niż w przypadku tęczówki barwy brązowej, w wyniku czego część światła odbija się od mezodermalnej warstwy, a część – od pigmentowej. Przy tym odbijane światło będzie się składało zarówno z fal krótkich, jak i długich w różnych proporcjach, co w rezultacie daje różne kolory tęczówki.
Kolor oczu jest przekazywany genetycznie. Ciemny kolor tęczówki ma pierwszeństwo przed kolorem jasnym. Z wiekiem kolor tęczówki się zmienia. Niemowlęta zazwyczaj mają jasny kolor, który z wiekiem zaczyna się zmieniać na ciemniejszy. W wieku 21-25 lat tęczówka osiąga pełną maksymalną pigmentację. Po 40 latach znów zaczyna się rozjaśniać. Związane jest to ze zmniejszeniem gęstości mezodermalnej warstwy.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Rola koloru tęczówki w diagnozie
●
str. 32
Ustalono, że ludzie z jasną tęczówką są bardzo czuli na energię świetlną. Związano to z osłabioną odpornością tęczówki ze względu na niewielką ilość melaniny w mezodermalnej warstwie.
Można to uwzględniać przy aklimatyzacji ludzi i określaniu dla nich podstaw higieny. Np. przy przemieszczeniu człowieka z jasną tęczówką w region z powiększoną aktywnością słoneczną (np. z północy na południe) może on odczuwać podwyższone napięcie nerwowe, skurcze naczyniowe, hipertoniczne objawy. I odwrotnie, w przypadku zmiany miejsca zamieszkania człowieka z ciemną tęczówką na północ z południa może to spowodować stan depresyjny, różnego rodzaju słabości, objawy hipotoniczne.
Na ludzi z jasną i ciemną tęczówką w różny sposób działają środki farmakologiczne: absorbenty szybkie i powolne. Dla ludzi z jasną tęczówką z reguły potrzebne są dwukrotnie mniejsze ilości leków dla osiągnięcia tych samych efektów leczniczych.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Podstawowe znaki tęczówki
●
str. 33
PODSTAWOWE ZNAKI TĘCZÓWKI Najbardziej informatycznymi znakami tęczówki są: strukturalne, refleksyjne, pigmentacyjne. Wszystkie te parametry pozwalają sądzić o lokalizacji procesów patologicznych w naszym organizmie i analizie
mechanizmu,
stadium,
charakteru
procesu
chorobotwórczego. Do znaków strukturalnych nie należą zmiany źrenicowe i obwodu autonomicznego, które są odrębną dziedziną badawczą. Do znaków pigmentacyjnych należą plamy toksyczne, plamy pigmentacyjne i tzw. plamy ostateczne, które są opisywane przez irydologów z całego świata.
Znaki strukturalne Należą do nich wg I. Deck [3] różnego rodzaju defekty struktury tęczówki, podzielone wg kształtu, głębokości zalegania i rozmiaru. Znaki strukturalne świadczą o patologicznych procesach w naszych organach, kiedy już istnieją zmiany fizjologiczne lub w przypadku patologicznych
mocnych
stanach
zapalnych
poszczególnych
organów.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Znaki strukturalne
●
str. 34
Mowa przede wszystkim o łakunach (od łacińskiego lacuna
-
wgłębienie, zatoka). Proces powstania i zmiany łakun zawsze jest związany z procesem powstania i zmian chorobowych w organach. Np. na początku możemy stwierdzić lokalną nabrzmiałość stromy tęczówki, która zmienia swój kształt, głębokość, gęstość i kolor w ciągu rozwoju patologicznego procesu w organach. Łakunom mogą towarzyszyć różnego rodzaju pigmentacyjne znaki powstałe w wyniku
powiązania
podstawowego
procesu
patologicznego
z innymi zmianami w organach, które towarzyszą temu procesowi. Znaki strukturalne (uszkodzenia tęczówki) zawsze wskazują na patologiczne zmiany w organach naszego organizmu reflektorowo powiązanych z sektorami tęczówki. Defekty, wgłębienia na tęczówce powstają również w wyniku różnego rodzaju stanów zapalnych lub mechanicznych uszkodzeń (np. w wyniku wypadków). Do znaków strukturalnych wg I Deck [3] odnoszą się łakuny, krypty, komórki lub dziurki (utrata substancji) w stromie tęczówki. Łakuny Łakuny należą do bardzo poważnych i często spotykanych znaków w irydologii. Powstają w wyniku rozstąpienia włókien struktury tęczówki. Zagłębienia mogą być zarówno powierzchowne, jak i głębokie, dochodzące do warstwy pigmentacyjnej. Łakuny świadczą o różnego rodzaju stanach zapalnych, procesach degeneracyjnych, stanach powypadkowych naszych organów. Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Znaki strukturalne
●
str. 35
Określa się je według 5 parametrów: Rozmiar łakuny. Im większy rozmiar łakuny, tym cięższy jest proces uszkodzenia organów lub ostrzejszy stan zapalny. Jednak nie zawsze tak musi być. Zależy to również od lokalizacji łakuny na tęczówce. Czasami mniejsza łakuna w projekcji mózgowej wskazuje większą patologię niż np. w projekcji mięśni pleców. Głębokość łakuny. Rozpoznawane są łakuny powierzchniowe i głębinowe. Im głębsza łakuna, tym bardziej poważny jest proces chorobowy. Według głębokości orientacyjnie można ocenić stadium stanu zapalnego – ostry, średni, przewlekły. Kształt łakuny. Według swojej konfiguracji łakuny mogą mieć najróżniejszy charakter, np. podobną do liścia, ośmiornicy, pędzla, otwartą, zamkniętą itp. (Rys. 6) Kształt łakuny ma bezpośredni związek ze stadium procesu patologicznego w naszym organizmie. Na początku choroby łakuna ma z reguły powierzchowny charakter. W ostrym początkowym stadium ma kształt liniowy lub ostrokątny. W przypadku przewlekłego schorzenia zagłębia się, poszerza na powierzchni tęczówki, traci liniowość – zaokrągla się. Dziura na dnie łakuny (brak substancji) świadczy o destrukcji tkankowej wewnątrz odpowiedniego organu naszego organizmu. Kolor łakuny. Według opinii większości irydologów, kolor łakun charakteryzuje stopień zaawansowania procesu patologicznego. Lokalny jasny kolor opisuje ostre zapalenie w organie, pociemnienie może świadczyć o przejściowym stadium od ostrego do przewlekłego Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Znaki strukturalne
●
str. 36
lub o stadium przewlekłym. Jasny kolor z ciemną plamką lub sektorem w obrębie łakuny wskazuje na ciężką chorobę. P. Schmidt uważa, że jest to jedna z oznak raka. Lokalizacja łakun. Rozmieszczenie łakuny na powierzchni tęczówki (jej topografia) wskazuje na uszkodzony organ. Uważa się, że łakuny peryferyczne bezpośrednio przy brzegu rzęskowym odnoszą się z reguły do określenia stanu skóry lub tkanki powierzchownej. Mogą również wskazywać na naczynia peryferyczne lub uszkodzenia układu limfatycznego [7]. Znaki rozmieszczone w pobliżu
brzegu
rzęskowego
świadczą
o
porażeniu
układu
nerwowego organu lub o naruszeniu jego krwiobiegu. Łakuny u pierścienia autonomicznego charakteryzują głęboką patologię w organach.
B.
Jensen
[6]
opisuje
łakuny
„otwarte”
„zamknięte” (Rys. 6).
Rys. 6
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
i
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Znaki strukturalne
●
str. 37
Łakuny otwarte wskazują na możliwość odprowadzenia produktów ostrego stanu zapalnego z uszkodzonego organu (np. stan zapalny w płucach – odkasłujemy flegmę), natomiast „zamknięta” łakuna pokazuję, że proces zapalny przebiega we własnych produktach, powstałych w wyniku tego stanu (np. opuchlizny, bąble itp.). Jeżeli proces patologiczny nosi charakter przewlekły, kolor łakun typu „otwartego” i „zamkniętego” będzie ciemniejszy.
Trzeba podkreślić, że łakuny nie są wyłącznie znakiem stanu zapalnego. Mogą powstawać w wyniku różnego rodzaju procesów degeneracyjnych lub innych procesach patologicznych, również, jak już pisałem wcześniej, tęczówka może mieć strukturę radialno – lakunarnego typu.
W przypadku ciemnej tęczówki szczelinę w niej trzeba traktować jak ekwiwalent łakuny. Jeżeli szczelina ma brzegi rozmyte, a kolor jest jaśniejszy od ogólnego tła, oznacza to stan zapalny w organie, jeżeli ma kolor ciemniejszy od ogólnego tła – mamy stan przewlekły lub blizny po chorobie.
Uwaga! Znaki strukturalne są stałe.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Znaki refleksyjne
●
str. 38
Znaki refleksyjne Znaki refleksyjne według I. Deck [4] są naczyniowe. Znaki naczyniowe kierunku radialnego mogą pojawić się w ciągu kilka dni lub miesięcy i powoli zniknąć. Znaki refleksyjne poprzecznego kierunku wynikają przeważnie z genetycznego uwarunkowania i są nieodwracalne. Do refleksyjnych znaków w irydologii należą: - tzw. „białe linie” – rozjaśnione, nabrzmiałe radialne włókienka, Wskazują na umiarkowane „podrażnienie organu”; - jasnoczerwone radialne naczynka. Świadczy o podrażnieniu organu; - włókna pozwijane – świadczą również o podrażnieniu w organie, możliwym opuszczeniu lub zmniejszeniu odpowiedniego organu. Znak ten nazywany jest „pęczkiem włosów” lub „lokówką”; - linie poprzeczne – włókna przechodzą w poprzek tęczówki. Mogą rozchodzić się w różne strony w postaci gałęzi na drzewkach lub rogów renifera. Linie poprzeczne charakterystyczne są dla różnego rodzaju zrostów w organach lub tkankach; - poprzeczne naczyniowe linie o jasnoczerwonym kolorze. Taki znak wskazuje oprócz zrostów na zjawiska zastojowe w organach (przemiany materii).
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Znaki refleksyjne
●
str. 39
Według I. Deck [3] linie poprzeczne wskazują na procesy degeneracyjne lub kancerogenne w organach. Odnalezienie na tęczówce linii poprzecznych nie świadczy jednoznacznie o procesach rakowych. Podobne znaki wskazują na potrzebę przeprowadzenia profilaktycznych zabiegów. Jak już napisałem,
wszystkie znaki
zmian patologicznych w naszych organach mogą się rozwijać, zmieniać się, przekształcać, charakteryzując ukryte patologiczne mechanizmy. R. Bourdiol [2] bardzo dobrze opisał i pokazał różne stadia stanu zapalnego tęczówki (Rys.7).
Rys. 7. Znaki porażenia organicznego pokazujące stadium stanu zapalnego. A – stadium ostrego stanu zapalnego. B – stadium narastania stanu zapalnego. C - stadium podostrego stanu zapalnego. D – stadium przewlekłego stanu zapalnego.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Znaki refleksyjne
●
str. 40
Stadium ostrego zapalenia – charakteryzuje się nabrzmieniem i rozszczepieniem (rozwłóknieniem) radialnych włókien tęczówki w projekcji porażonego organu. Włókna zmieniają liniowy wygląd, stają się faliste, spiralne, przybierając postać korkociągu. Kawałki powierzchni tęczówki wyglądają na jaśniejsze w stosunku do pozostałej części stromy. W przypadku jasnej tęczówki te pola mają biały kolor z różnymi odcieniami zależnymi od koloru tęczówki. Lokalne rozjaśnienie stromy wskazuje na początek stanu zapalnego, może pojawić się bardzo wcześnie przed klinicznymi zmianami. Jeżeli na tym etapie następuję wyzdrowienie, to wskazane zmiany na tęczówce znikają. Stadium narastania stanu zapalnego charakteryzuję się zwiększeniem nabrzmiewania włókien i ich uchylenia od radialnego kierunku. Szczeliny, powiększając rozmiary, tworzą powierzchniowe łakuny, których dno ma wygląd kratowy lub komórkowy. W trakcie rozwoju łakuny tracą kształt geometryczny, wyciągają się wzdłuż i pogłębiają się. Im dłużej trwa proces patologiczny, tym głębsze stają się łakuny i ich dno staję się coraz ciemniejsze. Pojawienia się ciemnego koloru na dnie łakuny świadczy o destrukcji tkanek w organie. Stadium podostrego stanu zapalnego wskazuje na zanikanie zapalenia z określonymi „stratami” w organie lub przejście do stanu przewlekłego. To stadium można określić trzema zjawiskami:
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Znaki refleksyjne
●
str. 41
- nabrzmiewanie włókien nie zmniejsza się, lecz zaczynają one powracać do koloru podstawowego, tracą biały kolor; - łakuny nie są już pogłębiane; - na granicach, a czasami na dnie łakun pojawiają się ciemne pigmenty. Całość nawet przy niewielkim powiększeniu ma ciemniejszy kolor niż w ostrym stadium.
Stadium stanu przewlekłego jest określany trzema zjawiskami: - powoli znika nabrzmiewanie włókien, które „opadają”; - łakuny poszerzają i zaokrąglają się; - zwiększa się ilość pigmentu w obrębie łakuny, zaczynają mieć intensywny ciemny kolor.
Stadium blizn według R. Bourdiol [2] charakteryzuje się powolnym rozpuszczaniem się pigmentu i tworzeniem się białej ramki, jasnego wałka na granicy łakuny. Ewolucję
znaków
tęczówki
na
rożnych
etapach
zapalnych
i degeneracyjnych bardzo wyraźnie pokazał B. Jensen [6] (Rys. 8).
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Znaki refleksyjne
●
str. 42
Rys. 8 Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Znaki refleksyjne
●
str. 43
Doświadczenie wskazuje, że im więcej strukturalnych i refleksyjnych znaków ma tęczówka, tym organizm jest słabszy.
Plamy na tęczówce Plamy
na
i różnorodnymi
tęczówce
są
najbardziej
patologicznymi
znakami.
charakterystycznymi Istnieją
toksyczne,
ostateczne i pigmentacyjne plamy [7]. Oceniając plamy na tęczówce, można powiedzieć, że ich rozmiar jest odwrotny do ich ważności. Plamy toksyczne Są to duże plamy, które mimo swych rozmiarów nie mają topograficznej i prognostycznej wartości. Mogą być obserwowane gołym okiem, mają wyraźnie ostre i łamane granicę. Istnieje kilka ich rodzajów. Mają ciemny kolor: ciemnobrązowy, ciemnoczerwony, rzadziej – żółtopomarańczowy. Przy ich obserwowaniu wyglądają jak oprawione w stromę tęczówki. Bez względu na to, jak wyglądają, świadczą o słabości sił obronnych naszego organizmu, autointoksykacji w związku z zatruciami organizmu toksynami różnego rodzaju. Plamy ostateczne W przeciwieństwie do plam toksycznych mają mniejszy rozmiar i są mniej widoczne na tęczówce. Plamy mają
zaokrąglony kształt.
Nazwę „ostateczne” noszą dlatego, że wskazują na koniec procesu
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Plamy na tęczówce
●
str. 44
patologicznego. Dla tych znaków ważne jest ich topograficzne położenie na tęczówce. Ciemny kolor (brązowy na niebieskiej tęczówce, czarny na brązowej) wskazuję na kończący się proces chorobowy (wyzdrowienie) lub na już zakończony. W zależności od lokalizacji na tęczówce plamy te mogą wskazywać (zaczynając od górnej granicy pola rzęskowego i do pierścienia autonomicznego): - na przewlekły dermatoz przy lokalizacji w górnej granicy; - gojącą się ranę; - stare złamanie; - atrofię tkanki (np. płuc); - kamień (np. w nerkach lub woreczku żółciowym). Przy brązowo - czerwonym kolorze plam ostatecznych mogą wskazywać na hemoroidalny proces i w zależności od lokalizacji na tęczówce
może
być
w
stadium
gojenia
się
lub
blizny
posttraumatycznej. Czerwono-żółte plamy mogą wskazywać na zakończone lokalne zapalenia różnego rodzaju: - tkankowe, kostne, mózgowe itp.; - przewlekły pankreatyt, stałe zaparcia, hemoroidy. Pigmentacja o kolorze żółtym z kropkami ciemnobrązowymi wskazuje na zakończenie procesu infekcyjnego np. przy anginie, grypie, różnego rodzaju abscesach. Kolor żółto-zielony może wskazywać na proces ropny. Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Plamy na tęczówce
●
str. 45
Plamy pigmentacyjne Do plam pigmentacyjnych można zaliczyć dużą grupę rożnego rodzaju
struktur
pigmentacyjnych.
Przy
analizie
plam
pigmentacyjnych trzeba uwzględniać ich kolor, rozmiar, kształt, gęstość, rozmytość granic. Plamy pigmentacyjne mogą pokrywać sporą część powierzchni tęczówki, lecz przy dokładnym obejrzeniu zawsze
należy
uwzględnić
ich
ziarnistą
strukturę.
Plamy
pigmentacyjne w porównaniu z toksycznymi wyglądają na mniej wyraziste, mniej ostre i mniej kolorowe. Ich granice zawsze mają kształt okrągły. Plamy pigmentacyjne można podzielić na 5 podstawowych grup: - jasne, ciemne, brązowo - czerwone, czerwone i koloru tytoniu. Z kolei jasne plamy pigmentacyjne można podzielić na kolejne 5 grup, z których jedna ma 4 warianty. Ciemne plamy pigmentacyjne mają 2 grupy, brązowo - czerwone – 3.
Plamy pigmentacyjne
o kolorze tytoniu dzielą się na bardzo małe i duże skupiska pigmentu. Wśród dużego skupiska pigmentów można określić 5 form: trójkątną, w postaci pasa, ogona ryby, formę sektorową i kupkopodobną. Natomiast większa trójkątna pigmentacja ma 2 warianty, pigmentacja w postaci pasa – 4, w kształcie ogona ryby – 4, formie sektorową – 4, kupkopodobna – 5 wariantów. Istnieją więc 33 rodzaje plam pigmentacyjnych na tęczówce.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Plamy na tęczówce
●
str. 46
1. Jasne plamy pigmentacyjne. Żółtozłociste plamy pigmentacyjne spotykane są na jasnych tęczówkach. Na ciemnych tęczówkach mogą mieć niewielką ilość dodatków zielonkawego lub rdzawego odcienia. W zależności od lokalizacji oznaczają: - żółtozłociste obramienie pierścienia autonomicznego wskazują na słabość
wiązadeł
kręgów
kręgosłupa,
co
może
spowodować
schorzenia kręgosłupowe; - pigmentacja wzdłuż pierścienia autonomicznego tęczówki świadczy o słabości organu, który jest projekcyjnie powiązany z odpowiednim odcinkiem pierścienia autonomicznego; - segmentowa pigmentacja z przerwami na zewnętrznej części tęczówki może oznaczać dysfunkcje aparatu ruchowego; -
generalizowana
żółtozłocista
pigmentacja
pasa
ciliarnego
(rzęskowego) w kierunku zewnętrznym wskazuje na neurozę i psychozę. Brudnożółte
plamy
pigmentacyjne
mają
grubszą
budowę
i kolorowe ziarenka, przypominające żwir. Lokalizuje się w pobliżu pierścienia
autonomicznego
w
dolnej
części
tęczówki.
Charakterystyczne przy toksycznym uszkodzeniu nerek. Jasnożółte
plamy
pigmentacyjne.
Jeżeli
są
równomiernie
porozrzucane po segmencie na tęczówce, świadczą o infekcji w protekcyjne powiązanym organie.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Plamy na tęczówce
Żółto - zielonkowa – „ropnista ” pigmentacja,
●
str. 47
zbudowana
z ziarenek różnego rozmiaru i koloru. Przypomina wyglądem gąbkę. Lokalizuje się przeważnie w ciliarnym (rzęskowym) polu wokół pierścienia autonomicznego i może oznaczać choroby weneryczne lub przewlekłą alkoholową intoksykację. Żółto - zielonkowa – „klejowa” pigmentacja lub prawie przezroczysta substancja przypominająca brudną galaretkę. Na podstawie lokalizacji na tęczówce można stwierdzić gruźlicę lub podobne uszkodzenie odpowiedniego organu.
2. Ciemne plamy pigmentacyjne. Ciemne
plamy
pigmentacyjne
trzeba
odróżniać
od
plam
toksycznych. Z reguły ciemne plamy pigmentacyjne są rozmazane. Jeżeli ciemne plamy pigmentacyjny mają jasny kontur, może wskazywać to na choroby rakowe. Istnieją dwie formy ciemnej pigmentacji z jasnym pasem. Typu „jeż morski”. Wygląda jak maleńka brązowo - czerwona kula, z której wychodzą igiełki (włoski). Wskazuje na niedobre opuchlizny rakowe macicy lub prostaty. Dywanik brązowo - czarnego koloru. Mieści się w pasie źrenicowym i świadczy o złośliwych przypadłościach przewodu pokarmowego.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Plamy na tęczówce
●
str. 48
3. Brązowo - czerwone plamy pigmentacyjne. Najczęściej przekazywane genetycznie wskazują na dziedziczenie słabości odpowiednich organów do różnego rodzaju infekcji. Są trzy typy tych plam: Pigmentacja typu „jeż” ma wygląd maleńkich kulek z cienkimi konturami. Świadczy o genetycznym uwarunkowaniu do cukrzycy. Pigmentacja typu „kolor kasztanowy”. Plama zajmuje z reguły dosyć sporą powierzchnię. Lokalizują się zawsze w dolnej części tęczówki i wskazują na odziedziczone choroby narządów układu moczowego (często z tendencją do złośliwości). Pigmentacja typu „siatka”. Mieści się w ciliarnym (rzęskowym) pasie przy pierścieniu autonomicznym i czasami sięga aż na pas źrenicowy. Wskazuje na predyspozycję do chorób gruźliczych.
4. Czerwone plamy pigmentacyjne. Mają diagnostyczną i topograficzną wartość. Niezależnie od rozmiaru zawsze sygnalizują stan hemoroidalny.
5. Plamy pigmentacyjne o kolorze tytoniu. Wyglądają jak skupisko (wg P. Schmidt [10]) drobnoziarnistego buro - czerwonego pigmentu, przypominającego rozkruszony tytoń.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Plamy na tęczówce
●
str. 49
W zależności od lokalizacji: - na pierścieniu autonomicznym wskazuje na uszkodzenie trzustki; - w polu źrenicowym wskazuje na zaparcia, dysfunkcję przewodu pokarmowego. Duże skupiska pigmentu o kolorze „szlachetnego tytoniu” można zobaczyć nawet przy pomocy zwykłej soczewki. Według R. Bourdiol [2] duże plamy mają jaśniejszy kolor, wyglądają jak brązowe przypudrowanie.
Mieszczą
się
zawsze
w
pasie
rzęskowym
(ciliarnym). Są podzielone na 5 grup (Rys. 9):
Rys. 9
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Plamy na tęczówce
●
str. 50
1. Trójkątny kształt plamy pigmentacyjnej typu „szlachetny tytoń” może powstać w dwóch typach: A) trójkąt oparty na pasie autonomicznym wskazuje na porażenie projekcyjnego organu przez infekcję; B) trójkąt oparty na granicy tęczówki charakterystyczny przy naruszeniu innerwacji odpowiedniego organa. Przy lokalizacji w górnoskroniowym sektorze może wskazywać na możliwość powstania zaćmy lub katarakty.
2. W postaci pasa. Pasy pigmentacyjne na tęczówce wskazują na naruszenie innerwacji organów. Istnieją 4 warianty (Rys. 9): C) cienki pas radialny z 2-3 włókien nie ma topograficznego powiązania z organami i świadczy o słabości wiązadeł powiązanej z artretyzmem; D) szeroki pas radialny również nie ma powiązania topograficznego, lecz wskazuje na dysfunkcję mózgową, sklerozę rozsianą; E) dwa wąskie pasy równoległe, zaczynające się w sektorze wciągnięcia pierścienia autonomicznego świadczą o zwiększonym parasympatycznym pobudzeniu przewodu pokarmowego. Wskazują na zgagę, odbicia, meteorizmy;
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Plamy na tęczówce
●
str. 51
F) dwa wąskie pasy równoległe, zaczynające się w sektorze wybuchania pierścienia autonomicznego, wskazują na cerebralne naczyniowe
naruszenia:
migrenę,
zawroty
głowy,
utratę
przytomności.
3. W postaci ogona ryby (Rys. 9). Bada się i kształt, i lokalizację. Istnieją 4 typy tej pigmentacji: G) V – podobny kształt wskazuje na neurotyczne i wegetatywne naruszenia; H) forma w kształcie „ogona jaskółki” – drobnoustrojowe porażenie odpowiedniego organu; I) arka – patologia naczyniowa odpowiedniego organu; J) kleszcze - podobny kształt wskazuje na uszkodzenie kręgów kręgosłupa.
4. Forma
sektorowa (Rys.
9)
pigmentacja
ma
ważność
topograficzną. Istnieją 4 warianty: K) szeroki pas sektorowy w średniej części pasa ciliarnego (rzęskowego)
świadczy
o
zmianach
organicznych
organów
projekcyjnie powiązanych z tym sektorem; Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Plamy na tęczówce
●
str. 52
L) wąski pas sektorowy w średniej części pasa ciliarnego (rzęskowego) jest charakterystyczny przy dysfunkcji odpowiednich organów; M) pas sektorowy przy pierścieniu autonomicznym wskazuje na wisceralną parasympatykotonię; N) graniczny pas sektorowy wskazuje na zastój w żyłach, limfostaz.
5. Grudkopodobny kształt. Pigmentacja nie ma topograficznego znaczenia i występuje w 5 wariantach: O) grudki pigmentu na wypuklinie pierścienia autonomicznego mogą wskazywać na pankreatyt, cukrzycę, predyspozycje do otyłości; P)
grudki
pigmentu
w
miejscu
wciągania
pierścienia
autonomicznego - na naruszenia endokrynne; Q) grudki pigmentu ustawione sektorowo w średniej części pasa ciliarnego (rzęskowego) wskazują na artroz wisceralny; R) przygraniczne, w obrębie linii rzęskowej, regularne grudki pigmentacyjne wskazują na psychozę; S) chaotycznie porozrzucane grudki pigmentu mogą wskazywać na psychozy klimakteryczne.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Plamy na tęczówce
●
str. 53
Ogromna ilość plam pigmentacyjnych, o różnym kształcie, kolorze, rozmiarze, lokalizacji, strukturze wewnętrznej, stwarza spore trudności w jednoznacznym opisaniu schorzeń powiązanych z nimi. Częstotliwość powstania plam pigmentacyjnych bywa powiązana z charakterem procesu patologicznego.
W przypadku schorzeń
przebiegających z jawnym odczuciem bólowym, np. zapalenie płuc, wrzody
przewodu
pokarmowego,
cholecystyt,
pankreatyt,
częstotliwość powstania plam pigmentacyjnych jest dość wysoka – 70-95%. Przy bezbólowym przebiegu choroby (np. cysty, wrodzone wady serca) plamy pigmentacyjne na tęczówce nie powstają. Można powiedzieć, że wszystkie stany zapalne, wypadkowe, toksyczne i inne, które powodują odczucia bólowe, prowadzą do powstania plam pigmentacyjnych na tęczówce w określonych miejscach, projekcyjnie powiązanych z odpowiednim organem. Brak plam pigmentacyjnych przy już postawionej diagnozie może być powiązany z niedostateczną innerwacją procesu patologicznego przy wolno przebiegającym procesie chorobowym takim jak patologia dziedziczna (polikistoz organów, diwertykuły, koarktacji itp.), bezbólowy „tlejący” proces (opuchlizny, cysty, polipy), uszkodzenie parenchimatoznych organów słabo wyposażonych w końcówki nerwowe.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Relief tęczówki
●
str. 54
RELIEF TĘCZÓWKI Sporo informacji o stanie naszego organizmu można uzyskać z analizy reliefu tęczówki. Duże znaczenie ma przy tym ocena pasów ciliarnego (rzęskowego) i źrenicowego oraz wielkość kąta Fuksa (kąt pomiędzy rzęskowymi i źrenicowymi płaszczyznami w miejscu ich łączenia), istnienie lokalnych zagłębień lub uwypukleń na tęczówce. R. Bourdiol [2] proponuje analizę reliefu tęczówki przedstawioną na rys. 10.
Rys. 10 Przy analizie reliefu tęczówki trzeba pokreślić diagnostyczne i prognostyczne znaki.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Relief tęczówki
●
str. 55
Znaki diagnostyczne (Rys. 10 a - e): 1. tęczówka wypierająca. Brzeg źrenicy jest mocno wypierający do góry lub nawet wychodzi przed płaszczyznę tęczówki. Kąt Fuksa jest duży. Ten znak jest często spotykany przy krótkowzroczności lub
zaćmie.
W
irydologii
wskazuję
na
hipertensję
(tak
wewnątrzoczną, jak i arterialną); 2. tęczówka wióropodobna. Brzeg źrenicowy leży poniżej płaszczyzny rzęskowej i często wskazuję na neurowegetatywną dystonię. Ludzie z takim reliefem zazwyczaj charakteryzują się emocjonalną niestabilnością, lękami; 3. tęczówka podobna do krateru. Przy takim typie reliefu pas rzęskowy i źrenicowy schodzą się do siebie pod mniejszym kątem. Pierścień autonomiczny podobnie jak krater wznosi się do góry. Pas źrenicowy w wyniku tego spada dość mocno poniżej poziomu stromy tęczówki. Taki relief tęczówki jest spotykany u ludzi z hormonalnymi,
endokrynologicznymi
uszkodzeniami
(ze
skłonnością do kortyko – nadnerczykowej hiperfunkcji), a oprócz tego u osób w stanie maniakalno – depresyjnym; 4. miskopodobna tęczówka charakteryzuje się wgłębieniem pola źrenicowego.
Dla
charakterystyczne z wazomotorną
osób są
reakcją,
z stany
podobnym
reliefem
depresyjne,
bradiokardijej,
tęczówki
hyperwagotonia
stanami
lękowymi,
powiększoną potliwością, skłonnością do diarei itp.;
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Relief tęczówki
●
str. 56
5. płaskolateralny typ tęczówki charakteryzuje się wgiętym pasem
ciliarnym
(rzęskowym).
Świadczy
o
hipofunkcji
sympatycznego układu nerwowego. Wśród prognostycznych znaków można opisać trzy: 6. tęczówka i źrenicowa
z
„normalnym”
łączą
się
w
reliefem.
jednej
Część
rzęskowa
płaszczyźnie.
Pierścień
autonomiczny dobrze widoczny, leży na jednym poziomie ze stromą tęczówki. Taki relief świadczy o zbilansowanym, stabilnym układzie sił życiowych oraz o wyjątkowej energii życiowej i dobrym rokowaniu w przypadku zachorowania; 7. okrągło pogrubiony relief. Powierzchnia tęczówki wygląda na nabrzmiałą. Kąt Fuksa nie istnieję. Ludzi z takim typem tęczówki charakteryzuje zmniejszenie poziomu energii życiowej. Czasami mogą mieć hipertonię i polifagię; 8. relief płaski. Charakteryzuje się płaską tęczówką, zupełnym brakiem pierścienia autonomicznego, co świadczy o słabej odporności i złej prognozie w przypadku ciężkiego schorzenia. Taki relief może świadczyć o istniejącej chorobie.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Rąbek barwinkowy
●
str. 57
RĄBEK BARWINKOWY Rąbek
barwinkowy
(brzeg
źrenicowy)
jest
wewnętrznym,
źrenicowym brzegiem tęczówki. Jego dolna warstwa pigmentacyjna jest wywinięta na brzeg tęczówki. (Rys. 8). Zazwyczaj wygląda jak cienki, ciemnobrązowy lub czarny pierścień, przylegający do tęczówki. . Kolor pierścienia wiąże się z działaniem pigmentu – fuscyny. Kiedy źrenica jest zwężoną, rąbek barwinkowy jest bardziej widoczny, ponieważ jest szerszy. Zazwyczaj dolna część rąbka barwinkowego jest grubsza od górnej. Według E. S. Welhowera [9, 12] istnieje sześć typowych kształtów rąbka barwinkowego (Rys. 11).
Rys. 11
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Rąbek barwinkowy
●
str. 58
1. Pigmentacja ma kształt szerokiego, gęsto barwionego pasa. 2. Słonecznikowy wygląd pigmentacji. 3. Słońcopodobny kształt pigmentacji. Koło zmienia się od granicy źrenicy w kierunku zewnętrznym do tęczówki, zmieniając pigmentację na szarą lub szarobrązową (słabo pigmentowaną). 4. Elipsoidalna pigmentacja. Jej szerokość zmienia się równomiernie wzdłuż granicy źrenicy. 5. Pigmentacja nieregularna, chaotyczna. Składa się z plam pigmentacyjnych
o
różnych
średnicach,
wzdłuż
granicy
źrenicowej. 6. Pigmentacja wąska, równomierna lub nie ma jej wcale.
Przy badaniu irydologicznym 1 i 2 wariant rąbka barwinkowego traktuje się jako normę. Badania kliniczne wykazały, że taki rąbek barwinkowy występuje u około 70% zdrowych ludzi. Pozostałe 4 warianty traktuje się jako patologiczne [7]. Wszyscy ludzie mają lokalną stratę pigmentu. Wygląd pigmentacji brzegu źrenicy pozwala ocenić
stan
parasympatycznego
układu
nerwowego.
Szersza
świadczy o podwyższonym tonusie, średnia – oznacza normę, a wąska wskazuje na osłabiony tonus.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Rąbek barwinkowy
●
str. 59
U ludzi chorych szerokość rąbka barwinkowego jest 1,5 razy mniejsza niż u ludzi zdrowych. Jeżeli przyjąć pigmentację u ludzi zdrowych za 100%, to u ludzi chorych z przewlekłym zapaleniem pęcherzyka żółciowego wynosi ona 72%, przy przewlekłej białaczce 63%, u chorych na raka żołądka - tylko 23%. Zbyt duża strata pigmentu w wyniku rozwoju schorzenia onkologicznego wskazuje na osłabienie mechanizmów obronnych organizmu i dużych zmian w nim. W większości przypadków raka w 4 stadium rąbek barwinkowy jest prawie niewidoczny (nie większy niż 1 mm przy powiększaniu do 36 razy [7]). Ale u chorych na raka w stadium początkowym szerokość rąbka barwinkowego jest prawie normalna. Oznacza
to,
że
szerokość
rąbka
barwinkowego
może
być
wykorzystywana przy prognozie rozwoju raka. Różne
zmiany
rąbka
barwinkowego
mają
ważne
znaczenie
diagnostyczne. Kształt pigmentacji podobny do słońca odpowiada przewlekłemu stanowi zapalnemu żołądka (gastryt). Wąski rąbek odpowiada
niszczącym,
przewlekłym
schorzeniom,
rakowi.
Częściowe uszkodzenie pigmentacji w górnej części rąbka świadczy o dysfunkcji
centralnego
układu
nerwowego.
Pigmentacja
nieregularna, chaotyczna może świadczyć o rozwijającej się cukrzycy. Należy podkreślić podkreślić, że irydolog musi znać symptomy oftalmologiczne.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
●
Pierścień autonomiczny
str. 60
PIERŚCIEŃ AUTONOMICZNY W irydologii jest to granica podziału pasów ciliarnego (rzęskowego) i źrenicowego. Ma bardzo ważne znaczenie diagnostyczne. Wygląda jak równomierna lub łamana linia występująca nad powierzchnią tęczówki. Zmienia się dynamicznie w zależności od zmiany szerokości źrenicy i pasa źrenicowego. Jeśli pierścień autonomiczny jest wyraźny świadczy o stanie funkcjonalnym sympatycznego układu nerwowego [7]. Przy jawnie wypierającym
nad
powierzchnię
autonomicznymwystępuje
pobudzenie
tęczówki
pierścieniu
sympatycznego
układu
nerwowego, a przy słabo widocznym, wygładzonym wyglądzie mamy obniżony tonus. Równomierny,
okrągły
pierścień
autonomiczny
świadczy
o równoczesnym działaniu mięśni ocznych, powiązanych zarówno z parasympatycznym, jak i sympatycznym układem nerwowym. Zwieracz źrenicowy i rozwieracz źrenicy mają około 80 segmentów mięśni. Przy prawidłowym charakterze pierścienia autonomicznego działa cały szereg segmentów mięśni – antagonistów, pod kontrolą wszystkich elementów sympatycznego i parasympatycznego układu nerwowego. Dlatego wregularny kształt pierścienia autonomicznego świadczy o wewnętrznej harmonii wszystkich elementów naszego organizmu.
Jednak
dłuższa
patologiczna
dysfunkcja
organu
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Pierścień autonomiczny
●
str. 61
wywołuje reakcję układu nerwowego, nerwowo – mięśniowego układu
tęczówki,
wywołując
lokalne
naruszenie
pigmentacji
i deformację pierścienia autonomicznego. Istnieje 5 różnych kształtów pierścienia autonomicznego [7] (Rys. 12): równomierna, równomierno – zębata, nierównomierno zębata, wklęsła i występująca. Dwie pierwsze formy są charakterystyczne dla normalnego stanu naszego organizmu, trzy pozostałe świadczą o patologii. Forma zębata przejawia się w dwóch postaciach: równomiernej (ząbki są równe) i nierównomiernej (ząbki mają różną wielkość). Pierwszą formę zębatą spotyka się przeważnie u ludzi zdrowych. Natomiast druga forma zębata świadczy o procesach chorobowych w organach. Większe ząbki świadczą o dysfunkcji lub słabości topograficznie powiązanych z ząbkami organów.
Rys. 12 Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Pierścień autonomiczny
●
str. 62
Charakterystycznym znakiem przy owrzodzeniu dwunastnicy wg E. S. Welchowiera
jest
wklęsłość
pierścienia
autonomicznego
pomiędzy godz. 5.00 – 7.00 (Rys. 13).
Rys. 13 Znak taki świadczy również o genetycznych uwarunkowaniach do choroby wrzodowej dwunastnicy. Wklęsłość w kierunku „płuca – opłucna” pokazuje na możliwość astmy opłucnej. Charakterystyczne
zmiany
pierścienia
autonomicznego
są
zwierciadłem niektórych stanów patologicznych układu jelitowego. Odpowiednim patologicznym zmianom w jelitach towarzyszą odpowiednie wklęsłości pierścienia autonomicznego w
sektorach
tęczówki powiązanych topograficznie (Rys. 14).
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Pierścień autonomiczny
●
str. 63
Rys. 14. Zwężenie okrężnicy zstępującej (B. Jensen, 1964): a - tęczówka, b - jelito grube
Guzy jelita grubego mogą przejawiać się lokalnymi wypukłościami pierścienia autonomicznego (Rys. 15).
Rys. 15 Całkowita guzowatość okrężnicy (B. Jensen, 1964): a – tęczówka, b – jelito grube
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
●
Pierścień autonomiczny
Opuszczeniu
jelita
grubego
odpowiada
wklęsłość
str. 64
pierścienia
autonomicznego (Rys. 16).
Rys. 16. Obniżenie okrężnicy poprzeczne (B. Jensen, 1964); a – tęczówka, b – jelito grube
Czasami powstają tzw. szczeliny poprzeczne lub rozerwanie w obwodzie pierścienia autonomicznego. Ten znak jest powiązany ze zmianami w kręgosłupie. Na przykład przerwa w górnej części pierścienia autonomicznego może wskazywać na newralgię kręgową w szyjnym odcinku kręgosłupa. Taki mocny znak, jak rozerwanie w pierścieniu autonomicznym oznacza poważną patologię ze strony topograficznie powiązanych organów. Ze zmianami pierścienia autonomicznego wiąże się obniżenie organów
w
obrębie
brzucha.
Nieznaczne
obniżenie
jelita
poprzecznego (Rys. 16), które jeszcze nie przejawia się klinicznie, w przypadku badania irydologicznego przejawia się spłaszczeniem
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
●
Pierścień autonomiczny
str. 65
pierścienia autonomicznego w górnej części. Przy mocniejszym obniżeniu się jelita poprzecznego spłaszczenie przekształca się we wklęsłość.(Rys. 16) Bardzo poważne znaczenie ma lokalne wypieranie (wybuchanie) pierścienia autonomicznego. Patologii w tym przypadku trzeba szukać w organie według topograficznego kierunku tego wypierania. Fenomen
lokalnego
wybuchania
pierścienia
autonomicznego
w symetralnych częściach dwóch tęczówek jest charakterystycznym dla patologii sercowych (zawał, stan pozawałowy, arytmia, stan reumatyczny sercowy). Istnieje powiązanie pomiędzy lokalizacją, rozmiarem wypierania pierścienia autonomicznego i lokalizacją a wielkością patologii w różnych częściach serca. Na lewej tęczówce wypieranie w projekcji serca występuję częściej niż na prawej. Patologia w prawym przedsionku przejawia się wypieraniem pierścienia autonomicznego w sektorze 9.30 – 9.50, w prawej komorze serca
– 8.50 – 9.30. Podwyższone ciśnienie w lewym
przedsionku charakteryzuje się wypieraniem na lewej tęczówce w sektorze
2.00
–
2.30.
Lekka
deformacja
pierścienia
autonomicznego odpowiada kompensacyjnej hipertrofii mięśnia sercowego, wypieranie średnie świadczy o początku dylatacji, mocne wypieranie wskazuje na jawną dylatację. Rozerwanie pierścienia autonomicznego wskazuje na anewryzmy, lokalne nekrozy sercowe. Lokalizacja wybuchania może opisywać patologie sercowe.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Pierścień autonomiczny
●
str. 66
Zjawisko lokalnego wypierania pierścienia autonomicznego można wykorzystać do szybkiego, masowego diagnozowania patologii sercowych. Istnieją
dane
statystyczne,
które
dowodzą
znaczenia
zmian
pierścienia autonomicznego w diagnozowaniu chorób psychicznych. Oprócz rożnego rodzaju zmian stromy tęczówki w projekcji mózgowej, najbardziej typowym znakiem irydologicznym dla schizofrenii jest wypieranie pierścienia autonomicznego w mózgową część topograficzną tęczówki. U niektórych chorych widoczne jest podwójne wypieranie bez rozerwania pierścienia autonomicznego (w postaci „rogów”), u innych – wypieranie z naruszeniem ciągłości pierścienia autonomicznego w sektorze 11.30 – 12.40 (Rys. 17).
Rys. 17. Zmiany pierścienia autonomicznego w przypadku schizofrenii wg E.S.Welchowera, 1983)
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Pierścień autonomiczny
●
str. 67
Symptom rozerwania pierścienia autonomicznego może wskazywać na patologię nieodwracalną odpowiadających topografii tęczówki elementów wegetatywnego układu nerwowego lub hiperfunkcję odpowiednich organów. Przy diagnozowaniu irydologicznym poważnym znakiem jest nie tylko ocena kształtu pierścienia autonomicznego, ale i jego czystość. Czysty pierścień autonomiczny spotyka się wyłącznie u ludzi zdrowych. Dla ludzi chorych charakterystycznym jest pierścień zanieczyszczony. nasycenia
W
zależności
pigmentem
w
od
ilości
projekcji
i
zanieczyszczeńoraz wkoło
pierścienia
autonomicznego mówimy o zanieczyszczeniu 1, 2 i 3 stopnia. Zanieczyszczenie pierścienia autonomicznego świadczy o dysfunkcji autonomicznego
układu
nerwowego
z
przewagą
do
części
sympatycznej. Zanieczyszczenia mogą być skutkiem długoletniego zatrucia organizmu w wyniku nieprawidłowego żywienia, nadużycia alkoholu, nikotyny, a również nadużycia leków.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Źrenica w diagnozowaniu
●
str. 68
ŹRENICA W DIAGNOZOWANIU
Źrenica skacząca i nieruchoma Są to graniczne zjawiska. Skacząca źrenica (hippis pupile) przejawia się w stałych zmianach jej średnicy. Częstotliwość zmian średnicy nie odpowiada częstotliwości oddychania. Świadczy o niestabilności układu wegetatywnego i podwyższonej wrażliwości. Spotykana jest również w przypadku epilepsji, stanów depresyjnych, opuchliznach mózgu,
sklerozie
rozsianej,
zapaleniach
opon
mózgowych
i chorobach wenerycznych. Nieruchoma (absolutnej).
źrenica
spotykana
Paralityczna
jest
w
nieruchomość
przypadkach źrenicy
ślepoty
może
być
spowodowana uszkodzeniem nerwu odpowiedzialnego za ruchomość oczu i może być sztucznie wywołana użyciem atropiny. Refleksyjna nieruchomość źrenicy w obu oczach może świadczyć o uszkodzeniu nerwów kręgosłupowych.
Anizokoria Bardzo interesująca jest analiza zmian rozmiarów źrenicy u jednego człowieka (anizokoria). Statystyka wskazuje, że zjawisko to można zaobserwować u 19% zdrowych ludzi. W przypadku schorzeń Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Anizokoria
●
str. 69
somatycznych - w 37%, a u chorych z uszkodzeniami centralnego układu nerwowego – od 50-91% [7]. W stadium początkowym większą średnicę ma źrenica po stronie uszkodzonego organu, ponieważ źrenica poszerza się, żeby otrzymać więcej energii potrzebnej dla walki ze schorzeniem. W przypadku schorzenia przewlekłego, wyczerpującego organizm zaczyna bronić uszkodzonego
organu
przed
nadmierną
stymulacją
świetlną.
W rezultacie źrenica jest mniejsza po stronie uszkodzonego organu. Anizokoria
może
być
spowodowana
cukrzycą,
akromegalią,
artretyzmem, tuberkulozą płuc, zatruciem ołowiem, brakiem witaminy PP.
Spłaszczenia źrenicowe Nie zostały opisane w klasycznych podręcznikach do oftalmologii, lecz informacje o nich mogą być przydatne przy szybkim ustalaniu diagnozy. W przypadku spłaszczenia źrenicowego powiększa się pole projekcyjne uszkodzonego organu w kierunku spłaszczenia źrenicy (Rys. 20).
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Spłaszczenia źrenicowe
●
str. 70
Rys.18. Spłaszczenia źrenicowe
Spłaszczenia źrenicowe opisane wg [7]: 1. Spłaszczenia na 12.00 wg I. Dek liczy się zgodnie ze wskaźnikiem depresji. Spłaszczenie źrenicy prawego oka świadczy o astenii, mocnym przeżyciu. Z lewej strony spotyka się je w przypadku wyczerpania nerwowego, idei nawiązującej. Jawne spłaszczenie w prawej źrenicy podkreśla głęboką depresję, natomiast w lewym oku – skłonność samobójczą. 2. Niezbyt wyraźne, górne skroniowe spłaszczenie na 10.30 z prawej strony i 01.30 z lewej spotyka się w przypadku otosklerozy, której Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Spłaszczenia źrenicowe
●
str. 71
towarzyszy szum w uszach. Jawne spłaszczenie wskazuje na poważne uszkodzenia mózgowe, które mogą prowadzić do utraty równowagi lub naruszenia połykania, może również wskazywać na osłabienie funkcji mowy. I. Deck uważa, że podobnego rodzaju spłaszczenia świadczą o zaburzeniach seksualnych. 3. Środkowe skroniowe spłaszczenie źrenicy na 09.00 z prawej strony wskazuje na zaburzenie oddychania na tle nerwowym, natomiast na 03.00 z lewej strony świadczy o patologii płuc. Głębokie
spłaszczenie
jest
charakterystyczne
w
przypadku
patologii układu sercowego. 4. Dolne skroniowe spłaszczenie źrenicy świadczy o cukrzycy. Może to być powiązane z patologią wątroby i woreczka żółciowego. Wg I.Deck może wskazywać na patologię w górnej części kręgosłupa i prowadzić do naruszenia ruchliwości rąk. 5. Spłaszczenie na 6.00 jest charakterystyczne w przypadku choroby nerek. Wg I. Deck wskazuje na niedowład dolnej części ciała i nóg. 6. Spłaszczenie na 4.30 z lewej strony i na 7.30 z prawej z reguły świadczy o patologii ginekologicznej i zaburzeniach funkcji płciowej. Może wskazywać na ciążę pozamaciczną. Spłaszczenie z lewej strony źrenicy może świadczyć o patologii pęcherza moczowego i organów płciowych, patologii lędźwiowo-krzyżowego odcinka kręgosłupa. Spłaszczenie z prawej strony wskazuje na
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Spłaszczenia źrenicowe
●
str. 72
podrażnienia w tych samych organach. Spłaszczenie z lewej strony może również świadczyć o impotencji na tle psychicznym. 7. Spłaszczenie na 3.00 z prawej strony i na 9.00 z lewej strony. Niewielkie z prawej strony wskazuje na szybkie zmęczenie powodowane
słabością
układu
oddechowego
i
możliwość
skurczów w nogach. Prawostronnie spłaszczenie wskazuje na uszkodzenie nerwu kurczowego. 8. Górne spłaszczenie na 1.30 z prawej strony i na 10.30 z lewej zawsze wskazuje na zaburzenia psychiczne. Z prawej strony – zaburzenia koncentracji umysłowej, z lewej – na patologię szyjnego odcinka kręgosłupa różnego stopnia.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Topografia tęczówki
●
str. 73
TOPOGRAFIA TĘCZÓWKI
Na rys. 19 (A, B) przedstawiono wariant topografii pól projekcyjnych (mapa irydologiczna) organów człowieka na tęczówce wg B. Jensen (1964 r).
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Topografia tęczówki
●
str. 74
Rys. 19. Topografia tęczówki wg B. Jensen, 1964. A – oko prawe, B – oko lewe
Nie stworzono jeszcze do tej pory standardowego schematu pól projekcyjnych organów na powierzchni tęczówki. Dlatego w oparciu o kilka już istniejących schematów opracowaliśmy topografię tęczówki, którą wykorzystujemy w naszej praktyce i podczas analiz komputerowych. Sporządzając schemat, oparliśmy się na naszym Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Topografia tęczówki
●
str. 75
wieloletnim doświadczeniu i zastosowaliśmy najbardziej racjonalne i sprawdzone pola projekcyjne różnych autorów. Integralny schemat powstał w oparciu o analizę komputerową dokonań szeregu światowych autorów – irydologów: I. Peczely, B. Jensen, K. Gunter, R. Bourdiol, F. Roberts, F. Vida i I. Deck, Schumann, E. S.Welchowier, G. Lausas, P. Dimkow, I. Angerer, A. Gastro i innych. Stosujemy podstawowy podział powierzchni tęczówki na 6 stref i 60 minut, co pozwala określić lokalizację organów w 360 polach na jednej tęczówce. Na lewej (D - dekstra) i prawej (S – sinistra) jest razem 720 pól (Rys. 20).
Rys. 20 Podstawowa
tablica
organów,
projekcyjnie
powiązanych
w zależności od strefy i minuty, przedstawiona jest w tabeli nr 2.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
●
Topografia tęczówki
str. 76
Chcemy zwrócić uwagę, że określone powiązanie pól projekcyjnych na tęczówce z odpowiednimi organami naszego organizmu nie ma charakteru
ścisłego,
lecz
orientacyjny.
Zbyt
dużo
faktorów
indywidualnych dla każdego człowieka może mieć wpływ na topologię tęczówki. Właściwie nie ma dwóch identycznych tęczówek. Właśnie z tego powodu każda tęczówka może być wykorzystana do ścisłej identyfikacji osoby, tak jak rysunek papilarny palców. Podczas tworzenia tabeli przeprowadziliśmy przede wszystkim wnikliwą analizę ponad 10 światowych map irydologicznych oraz oparliśmy się na własnym wieloletnim doświadczeniu. Każde z 720 pól powstało w wyniku statystycznej analizy wyników własnych badań porównanych z wynikami badań wybitnych irydologów. W jaki sposób korzystamy z przedstawionej tabeli? Każda jej komórka zawiera nazwy poszczególnych organów powiązanych z odpowiednią minutą i strefą na mapie topologicznej tęczówki. W każdej komórce na pierwszym miejscu przedstawiono najczęściej spotykany organ (maksymalne prawdopodobieństwo), wskazany na podstawie wielokrotnych badań irydologicznych. Kolejne miejsca w tabeli
oznaczają
narządy
spotykane
rzadziej.
Zazwyczaj
irydologowi spis tych organów daje pole dla myślenia. Dodatkową informację można otrzymać podczas rozmowy z pacjentem.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Rejestracja wyników badań
●
str. 77
REJESTRACJA WYNIKÓW BADAŃ Podstawową metodą badania irydologicznego jest analiza tęczówki oka przy pomocy urządzenia optycznego, pozwalającego zwiększyć pole widzenia 4-6 razy i przeniesienia wyników na protokół badania, przedstawiony na rys. 21.
Protokół badania Protokół badania nr ______ Nazwisko, imię:____________________________________ Data urodzenia:______________ Data badania:____________ Płeć: męska, żeńska
Jesteś: praworęczny, leworęczny
Operacje, złamania, oparzenia:__________________________ _______________________________________________ Typ irydogenetyczny: radialny, radialnie – homogenny, radialnie – łakunarny Kolor tęczówki: jasny, ciemny, mieszany Gęstość: 1, 2, 3, 4, 5, 6 Rozmiar źrenicy: 1:2, 1:3, 1:4 Rozarium limfatyczne: tak, nie Zniekształcenie pierścienia autonomicznego: tak (1, 2, 3, 4, 5 – typ), nie Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Protokół badania
●
str. 78
Szłam (pogrubienie) pierścienia autonomicznego: tak (1, 2, 3 stopnia), nie Rozerwanie pierścienia autonomicznego: tak, nie Obłok dystroficzny: tak, nie Rąbek barwinkowy: tak (1, 2, 3, 4, 5, 6 – typ), nie Spłaszczenia źrenicowe: tak (1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 – typ), nie Opis schorzeń:………………………………………….. ……………………………………………………………......... ……………………………………………………………......... Irydolog: _____________________
Rys. 21
Dla określenia łakuny otwartego typu wykorzystujemy oznaczenie: V lub V. Zamkniętego typu: I lub I. Plamy pigmentacyjne: o lub o. Stopień zaawansowania schorzenia, powiązanego ze znakiem irydologicznym określamy grubością czcionki.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Sprzęt irydologiczny
●
str. 79
Sprzęt irydologiczny W podstawowym wariancie do analizy tęczówki można wykorzystać soczewkę pozwalającą otrzymać 4-6 krotne powiększenie. Można zamówić taką soczewkę w każdym sklepie okulistycznym (+13 D lub +20 D). Badania przeprowadzamy w ciemnym pokoju. Oczy są podświetlane za pomocą lampy stołowej, ustawionej 50 cm z boku i z przodu pacjenta. Lampa powinna mieć matowy ekran, który rozprasza światło. Można również kupić specjalną podświetlaną soczewkę (Rys. 22).
Rys. 22
Na płaską część soczewki nanosi się siateczkę (wg Rys. 19). Jednak
badanie
tęczówki
za
pomocą
soczewek,
nawet
podświetlanych, ma wyłącznie charakter orientacyjny. Nawet
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Sprzęt irydologiczny
●
str. 80
irydolog z doświadczeniem może popełnić błędy w wyniku występowania różnego rodzaju cieni, nieprawidłowego oświetlenia i aberracji.
Oprócz
tego
wykorzystywanie
monookulistycznego
sprzętu nie pozwala ocenić reliefu tęczówki, jej pełnego kształtu. Dokładna irydobiomikroskopia jest nieporównywalna z badaniami przy pomocy soczewek, prowadzi się je przy użyciu specjalistycznego sprzętu: biokulistycznego mikroskopu z odpowiednim źródłem światła. Są to specjalnie wykonane irydoskopy i typowy sprzęt dla badań okulistycznych: tzw. „lampy szczelinowe” (Rys. 23).
Rys. 23
Właśnie
taki
sprzęt
pozwala
otrzymać
obraz
tęczówki
pojemnościowy, odpowiednio oświetlony i powiększony. Innym
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Sprzęt irydologiczny
str. 81
●
atutem tego rodzaju sprzętu jest możliwość stabilizacji głowy w trakcie badania w odpowiedniej pozycji, co pozwala dokładnie określić pozycję znaków na tęczówce. Badanie irydologiczne rozpoczynamy od ogólnej analizy oka i jego okolic.
Potem,
przy
niewielkim
powiększeniu
soczewką
z podświetleniem, na przemian oglądamy prawe i lewe oko, próbując określić ogólny stan organizmu. Właśnie w tym momencie badania można wykorzystać soczewkę z podświetleniem. Następnie
prowadzimy
specjalistycznego
sprzętu
szczegółową do
powiększeniu.
Podczas
irydologicznych
wykorzystujemy
badania
analizy
analizę przy
średnim
poszczególnych
znaków
mocne
oczu
używając
powiększenie
przy
odpowiednim oświetleniu właściwych pól tęczówki.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 82
TABELA TOPOGRAFICZNA Strefa 1 Minuta
Oko prawe (Dekstra)
Oko lewe (Sinistra)
1
Żołądek: krzywizna Żołądek: krzywizna mała, ściana mniejsza, dno, ściana tylna tylna
2
Żołądek: krzywizna Żołądek: krzywizna mała, ściana mniejsza, dno, ściana tylna tylna
3
Żołądek: krzywizna Żołądek: krzywizna mała, ściana mniejsza, dno, ściana tylna tylna
4
Żołądek: krzywizna Żołądek: krzywizna mała, ściana mniejsza, dno, ściana tylna tylna
5
Żołądek: krzywizna Żołądek: krzywizna mała, ściana mniejsza, dno, ściana tylna tylna
6
Żołądek: krzywizna Żołądek: krzywizna mała, ściana mniejsza, dno, ściana tylna tylna
7
Żołądek: krzywizna Żołądek: krzywizna mała, ściana mniejsza, dno, ściana tylna tylna
8
Żołądek: krzywizna Żołądek: krzywizna mała, ściana mniejsza, dno, ściana tylna tylna
9
Żołądek: krzywizna Wstępująca okrężnica. Żołądek: mniejsza, dno, ściana tylna krzywizna mała, ściana tylna
10
Żołądek: krzywizna mniejsza, dno, odźwiernik, ściana tylna
Żołądek: dno żołądka, krzywizna mniejsza, ściana tylna
11
Żołądek: krzywizna mniejsza, dno, odźwiernik, ściana tylna
Żołądek: dno żołądka, krzywizna mniejsza, ściana tylna
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 83
12
Żołądek: krzywizna Żołądek: dno żołądka, krzywizna mniejsza, dno, odźwiernik, mniejsza, ściana tylna ściana tylna
13
Żołądek: krzywizna Żołądek: dno żołądka, krzywizna mniejsza, dno, odźwiernik, mniejsza, ściana tylna ściana tylna
14
Żołądek: krzywizna Żołądek: dno żołądka, krzywizna mniejsza, dno, odźwiernik, mniejsza, ściana tylna ściana tylna
15
Żołądek: krzywizna mniejsza, dno, wpust
Żołądek: dno żołądka, krzywizna mniejsza, odźwiernik
16
Żołądek: krzywizna mniejsza, wpust
Żołądek: dno żołądka, krzywizna mniejsza, odźwiernik
17
Żołądek: krzywizna mniejsza, wpust
Żołądek: trzon, krzywizna mniejsza, odźwiernik
18
Żołądek: krzywizna mniejsza, wpust
Żołądek: trzon, krzywizna mniejsza, odźwiernik
19
Żołądek: trzon, krzywizna mniejsza, wpust
Żołądek: trzon, krzywizna mniejsza, odźwiernik
20
Żołądek: krzywizna mniejsza, wpust
Żołądek: trzon, odźwiernik
21
Żołądek: krzywizna mniejsza, wpust
Żołądek: trzon, odźwiernik
22
Żołądek: krzywizna mniejsza, wpust
Żołądek: trzon, odźwiernik
23
Żołądek: trzon, odźwiernik, Antrum (jama). Żołądek: ściana przednia krzywizna większa, ściana przednia
24
Żołądek: odźwiernik, krzywizna większa, ściana przednia
Antrum (jama). Żołądek: krzywizna większa, ściana przednia
25
Żołądek: odźwiernik, krzywizna większa, ściana przednia
Antrum (jama). Żołądek: krzywizna większa, ściana przednia
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 84
26
Antrum (jama). Żołądek: odźwiernik, krzywizna większa, ściana przednia
Antrum (jama). Żołądek: krzywizna większa, ściana przednia
27
Antrum (jama). Żołądek: krzywizna większa, ściana przednia
Antrum (jama). Żołądek: krzywizna większa, ścianka przednia
28
Antrum (jama). Żołądek: krzywizna większa, ściana przednia
Antrum (jama). Żołądek: krzywizna większa, ściana przednia
29
Antrum (jama). Żołądek: krzywizna większa, ściana przednia
Antrum (jama). Żołądek: krzywizna większa, ściana przednia
30
Antrum (jama). Żołądek: krzywizna większa, ściana przednia
Antrum (jama). Żołądek: krzywizna większa, ściana przednia
31
Antrum (jama). Żołądek: krzywizna większa, ściana przednia
Antrum (jama). Żołądek: krzywizna większa, ściana przednia
32
Antrum (jama). Żołądek: krzywizna większa, ściana przednia
Antrum (jama). Żołądek: krzywizna większa, ściana przednia
33
Antrum (jama). Żołądek: krzywizna większa, ściana przednia
Antrum (jama). Żołądek: krzywizna większa, ściana przednia
34
Antrum (jama). Żołądek: krzywizna większa, ściana przednia
Antrum (jama). Żołądek: krzywizna większa, ściana przednia, odźwiernik
35
Antrum (jama). Żołądek: krzywizna większa, ściana przednia
Żołądek: trzon, ściana przednia
36
Antrum (jama). Żołądek: krzywizna większa, ściana przednia
Żołądek: trzon, ściana przednia
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 85
37
Antrum (jama). Żołądek: krzywizna większa, ściana przednia
Żołądek: wpust, trzon, ściana przednia
38
Żołądek: wpust, krzywizna większa, ściana przednia
Żołądek: wpust, trzon, ściana przednia
39
Żołądek: wpust, krzywizna większa, ściana przednia
Żołądek: wpust, trzon, ściana przednia
40
Żołądek: wpust, ściana przednia
Żołądek: wpust, krzywizna mniejsza
41
Żołądek: wpust, ściana przednia
Żołądek: wpust, krzywizna mniejsza
42
Żołądek: wpust, krzywizna mniejsza, dno, ściana przednia
Żołądek: wpust, krzywizna mniejsza
43
Żołądek: wpust, krzywizna mniejsza, dno, ściana przednia
Żołądek: wpust, krzywizna mniejsza
44
Żołądek: wpust, krzywizna mniejsza, dno, ściana przednia
Żołądek: wpust, krzywizna mniejsza
45
Żołądek: wpust, krzywizna mniejsza, dno, ściana przednia
Żołądek: wpust, krzywizna mniejsza
46
Żołądek: wpust, krzywizna Żołądek: wpust, dno, krzywizna mniejsza, dno, ściana tylna mniejsza
47
Żołądek: krzywizna mniejsza, ściana tylna, ściana tylna
Żołądek: wpust, dno, krzywizna mniejsza, ściana tylna
48
Żołądek: krzywizna mniejsza, ściana tylna, ściana tylna
Żołądek: wpust, dno, krzywizna mniejsza, ściana tylna
49
Żołądek: krzywizna mniejsza, ściana tylna
Żołądek: wpust, dno, krzywizna mniejsza, ściana tylna
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 86
50
Żołądek: krzywizna mniejsza, ściana tylna
Żołądek: wpust, dno, krzywizna mniejsza, ściana tylna
51
Żołądek: krzywizna mniejsza, ściana tylna
Żołądek: wpust, dno, krzywizna mniejsza, ściana tylna
52
Żołądek: krzywizna mniejsza, ściana tylna
Żołądek: dno, krzywizna mniejsza, ściana tylna
53
Żołądek: krzywizna mniejsza, ściana tylna
Żołądek: wpust, dno, krzywizna mniejsza, ściana tylna
54
Żołądek: krzywizna mniejsza, ściana tylna
Żołądek: wpust, dno, krzywizna mniejsza, ściana tylna
55
Żołądek: krzywizna mniejsza, ściana tylna
Żołądek: wpust, dno, krzywizna mniejsza, ściana tylna
56
Żołądek: krzywizna mniejsza, ściana tylna
Żołądek: wpust, dno, krzywizna mniejsza, ściana tylna
57
Żołądek: krzywizna mniejsza, ściana tylna
Żołądek: wpust, dno, krzywizna mniejsza, ściana tylna
58
Żołądek: krzywizna mniejsza, ściana tylna
Żołądek: wpust, dno, krzywizna mniejsza, ściana tylna
59
Żołądek: krzywizna mniejsza, ściana tylna
Żołądek: wpust, dno, krzywizna mniejsza, ściana tylna
60
Żołądek: krzywizna mniejsza, ściana tylna
Żołądek: wpust, dno, krzywizna mniejsza, ściana tylna
Strefa 2 Minuta
Oko prawe (Dekstra)
Oko lewe (Sinistra)
1
Okrężnica poprzeczna, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica poprzeczna, układ nerwowy autonomiczny
2
Okrężnica poprzeczna, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica poprzeczna, układ nerwowy autonomiczny
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 87
3
Okrężnica poprzeczna, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica poprzeczna, układ nerwowy autonomiczny
4
Okrężnica poprzeczna, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica zstępująca, poprzeczna, zagięcie śledzionowe; żołądek: wpust, układ nerwowy autonomiczny
5
Okrężnica poprzeczna, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica zstępująca, poprzeczna, zagięcie śledzionowe; żołądek: wpust; układ nerwowy autonomiczny
6
Okrężnica poprzeczna, jelito cienkie, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica: wstępująca, poprzeczna, zagięcie śledzionowe; układ nerwowy autonomiczny
7
Okrężnica poprzeczna, jelito cienkie, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica: wstępująca, poprzeczna, zagięcie śledzionowe; układ nerwowy autonomiczny
8
Okrężnica poprzeczna, jelito cienkie, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica poprzeczna, zstępująca, zagięcie śledzionowe; układ nerwowy autonomiczny
9
Okrężnica poprzeczna, jelito cienkie, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica poprzeczna, zstępująca, zagięcie śledzionowe; układ nerwowy autonomiczny
10
Jelito cienkie, okrężnica poprzeczna, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica: zstępująca, zagięcie śledzionowe; układ nerwowy autonomiczny
11
Jelito cienkie, okrężnica poprzeczna, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica zstępująca, zagięcie śledzionowe; układ nerwowy autonomiczny
12
Jelito cienkie, okrężnica poprzeczna, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica zstępująca, układ nerwowy autonomiczny
13
Jelito cienkie, okrężnica poprzeczna, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica zstępująca, układ nerwowy autonomiczny
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 88
14
Jelito cienkie, okrężnica poprzeczna, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica zstępująca, układ nerwowy autonomiczny
15
Jelito cienkie, okrężnica poprzeczna, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica zstępująca, układ nerwowy autonomiczny
16
Jelito cienkie, okrężnica poprzeczna, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica zstępująca, serce, układ nerwowy autonomiczny
17
Jelito cienkie, okrężnica poprzeczna, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica zstępująca, serce, układ nerwowy autonomiczny
18
Jelito cienkie, okrężnica poprzeczna, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica zstępująca, układ nerwowy autonomiczny
19
Jelito cienkie, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica zstępująca, układ nerwowy autonomiczny
20
Jelito cienkie, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica zstępująca, układ nerwowy autonomiczny
21
Jelito cienkie, żołądek: odźwiernik, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica zstępująca, układ nerwowy autonomiczny
22
Jelito cienkie, żołądek: odźwiernik, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica: zstępująca, esowata; trzustka, układ nerwowy autonomiczny
23
Jelito cienkie, jelito ślepe, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica: zstępująca, esowata; trzustka, układ nerwowy autonomiczny
24
Jelito cienkie, jelito ślepe, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica: zstępująca, esowata; układ nerwowy autonomiczny
25
Dwunastnica, jelito cienkie, jelito ślepe, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica: esowata, zstępująca; układ nerwowy autonomiczny
26
Dwunastnica, jelito cienkie, jelito ślepe, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica: esowata, zstępująca; układ nerwowy autonomiczny
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 89
27
Dwunastnica, jelito cienkie, jelito ślepe, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica: esowata, zstępująca; układ nerwowy autonomiczny
28
Dwunastnica, jelito cienkie, jelito ślepe, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica: esowata, zstępująca; układ nerwowy autonomiczny
29
Dwunastnica, jelito cienkie, jelito ślepe, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica: esowata, zstępująca; układ nerwowy autonomiczny
30
Dwunastnica, jelito cienkie, jelito ślepe, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica: esowata, zstępująca; układ nerwowy autonomiczny
31
Jelito ślepe, okrężnica wstępująca, dwunastnica, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica esowata, układ nerwowy autonomiczny
32
Jelito ślepe, okrężnica wstępująca, dwunastnica, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica esowata, układ nerwowy autonomiczny
33
Jelito ślepe, dwunastnica, okrężnica wstępująca, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica esowata, układ nerwowy autonomiczny
34
Jelito ślepe, dwunastnica, okrężnica wstępująca, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica esowata, jelito cienkie, jelito proste, układ nerwowy autonomiczny
35
Jelito ślepe, dwunastnica, wyrostek, trzustka, okrężnica wstępująca, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica esowata, jelito cienkie, jelito proste, odbyt, układ nerwowy autonomiczny
36
Jelito ślepe, dwunastnica, trzustka, okrężnica wstępująca, układ nerwowy autonomiczny
Jelito cienkie, okrężnica esowata, układ nerwowy autonomiczny
37
Jelito ślepe, dwunastnica,
Jelito cienkie, okrężnica
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 90
trzustka, okrężnica wstępująca, układ nerwowy autonomiczny
esowata, układ nerwowy autonomiczny
38
Dwunastnica, trzustka, okrężnica wstępująca, układ nerwowy autonomiczny
Jelito cienkie, okrężnica esowata, układ nerwowy autonomiczny
39
Dwunastnica, okrężnica Jelito cienkie, układ nerwowy wstępująca, trzustka, autonomiczny żołądek: odźwiernik, układ nerwowy autonomiczny
40
Dwunastnica, okrężnica Jelito cienkie, układ nerwowy wstępująca, trzustka, autonomiczny żołądek: odźwiernik, układ nerwowy autonomiczny
41
Okrężnica wstępująca, Jelito cienkie, układ nerwowy dwunastnica, trzustka, autonomiczny żołądek: odźwiernik, układ nerwowy autonomiczny
42
Okrężnica wstępująca, dwunastnica, żołądek: odźwiernik, układ nerwowy autonomiczny
Jelito cienkie, układ nerwowy autonomiczny
43
Okrężnica wstępująca, dwunastnica, układ nerwowy autonomiczny
Jelito cienkie, układ nerwowy autonomiczny
44
Okrężnica wstępująca, dwunastnica, oskrzele – oskrzelka, układ nerwowy autonomiczny
Jelito cienkie, układ nerwowy autonomiczny
45
Okrężnica wstępująca, układ nerwowy autonomiczny
Jelito cienkie, układ nerwowy autonomiczny
46
Okrężnica wstępująca, układ nerwowy autonomiczny
Jelito cienkie, układ nerwowy autonomiczny
47
Okrężnica wstępująca, układ nerwowy
Jelito cienkie, żołądek: wpust, układ nerwowy autonomiczny
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 91
autonomiczny 48
Okrężnica wstępująca, układ nerwowy autonomiczny
Jelito cienkie, żołądek: wpust, układ nerwowy autonomiczny
49
Okrężnica wstępująca, układ nerwowy autonomiczny
Jelito cienkie, żołądek: dno, układ nerwowy autonomiczny
50
Okrężnica wstępująca, układ nerwowy autonomiczny
Jelito cienkie, układ nerwowy autonomiczny
51
Okrężnica: wstępująca, zagięcie wątrobowe, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica poprzeczna, jelito cienkie, układ nerwowy autonomiczny
52
Okrężnica: wstępująca, zagięcie wątrobowe, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica poprzeczna, jelito cienkie, układ nerwowy autonomiczny
53
Okrężnica: wstępująca, zagięcie wątrobowe, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica poprzeczna, jelito cienkie, układ nerwowy autonomiczny
54
Okrężnica: wstępująca, zagięcie wątrobowe, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica poprzeczna, jelito cienkie, układ nerwowy autonomiczny
55
Okrężnica: poprzeczna, wstępująca, zagięcie wątrobowe, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica poprzeczna, jelito cienkie, układ nerwowy autonomiczny
56
Okrężnica: poprzeczna, wstępująca, zagięcie wątrobowe, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica poprzeczna, układ nerwowy autonomiczny
57
Okrężnica: poprzeczna, zagięcie wątrobowe, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica poprzeczna, układ nerwowy autonomiczny
58
Okrężnica: poprzeczna, zagięcie wątrobowe, układ
Okrężnica poprzeczna, układ nerwowy autonomiczny
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 92
nerwowy autonomiczny 59
Okrężnica: poprzeczna, zagięcie wątrobowe, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica poprzeczna, układ nerwowy autonomiczny
60
Okrężnica: poprzeczna, zagięcie wątrobowe, układ nerwowy autonomiczny
Okrężnica poprzeczna, układ nerwowy autonomiczny
Strefa 3 Minuta Oko prawe (Dekstra)
Oko lewe (Sinistra)
1
Podstawa czaszki, mózg: przysadka, płat skroniowy, reprezentacja czuciowa ciała; kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
Podstawa czaszki, mózg: przysadka, płat ciemieniowy, śródmózgowie, centrum zdolności umysłowych, kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
2
Podstawa czaszki, mózg: przysadka, podwzgórze, płat skroniowy, centrum ciśnienia, kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
Podstawa czaszki, mózg: przysadka, podwzgórze, płat potyliczny, śródmózgowie, centrum odczuwania, kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
3
Podstawa czaszki, mózg: przysadka, podwzgórze, płat czołowy, śródmózgowie, centrum zdobywania wiedzy, kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
Podstawa czaszki, błędnik, mózg: pień, płat potyliczny, śródmózgowie, móżdżek, centrum odczuwania, kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
4
Podstawa czaszki, mózg: przysadka, podwzgórze,
Błędnik, móżdżek, centrum zdolności wrodzonych,
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 93
czoło, śródmózgowie, centrum zdobywania wiedzy, kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
5
Skroń, czoło, mózg: pień, śródmózgowie, kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
Błędnik, móżdżek, centrum równowagi, epileptyczny, układ tętnicowy: tętnica podobojczykowa, kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
6
Skroń, oko, mózg: śródmózgowie, zatoka czołowa, kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
Błędnik, móżdżek, mózg: most, układ limfatyczny: przyustny węzeł chłonny, kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
7
Zatoka czołowa, szczęka górna, kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
Potylica, tarczyca, ucho wewnętrzne, ossmastoideus, kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
8
Nos, oko, zatoka czołowa, kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
Potylica, szyja, tarczyca, przełyk, ucho wewnętrzne, ossmastoideus, kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
9
Nos, oko, język, szczęka górna, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
Ramię, obojczyk, układ tętnicowy: tętnica podobojczykowa, przełyk, nos, oko, kręgosłup: kręgi odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
10
Szczęka górna, nos, oskrzela, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
Ramię, obojczyk, serce, aorta, układ limfatyczny,podobojczykowy węzeł chłonny, kręgosłup: kręgi odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
11
Migdały, oskrzela, tchawica, kręgosłup:
Serce - aorta, serce – lewa komora, ramię, obojczyk, układ
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 94
odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
limfatyczny: podobojczykowy węzeł chłonny, kręgosłup: kręgi odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
12
Migdały, oskrzela, tchawica, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
Serce – lewa komora, serce aorta, pierś: śródpiersie (mediastinotomia), oskrzela – oskrzeliki, kręgosłup: kręgi odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
13
Pierś: tylne śródpiersie, oskrzela, tchawica, szczęka dolna, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
Serce – lewa komora, serce, serce - aorta, pierś: śródpiersie (mediastinotomia), oskrzela – oskrzeliki, kręgosłup: kręgi odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
14
Pierś: tylne śródpiersie, oskrzela, tchawica, strefa tarczycowo – sercowa, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
Serce – lewa komora, serce aorta, pierś: śródpiersie (mediastinotomia), oskrzela – oskrzeliki, ucho – błona bębenkowa, kręgosłup: kręgi odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
15
Pierś: tylne śródpiersie, oskrzela, tchawica, strefa tarczycowo – sercowa, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
Oskrzele, serce, płuco, pierś: śródpiersie (mediastinotomia), oskrzela – oskrzeliki, kręgosłup: kręgi odcinek piersiowy, współczuły układ nerwowy
16
Kręgosłup: odcinek piersiowy, pierś: tylne śródpiersie, łopatka, przełyk, oskrzela, strefa tarczycowo – sercowa, współczulny układ nerwowy
Oskrzela, oskrzela – oskrzeli, układ limfatyczny: gruczoł mleczny, kręgosłup: odcinek piersiowy, pierś: śródpiersie (mediastinotomia), współczulny układ nerwowy
17
Kręgosłup: odcinek
Serce, oskrzela, oskrzela –
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 95
piersiowy, pierś: tylne śródpiersie, łopatka, mięśnie pleców, oskrzela, strefa tarczycowo – sercowa, współczulny układ nerwowy
oskrzeliki, hipokamp, układ limfatyczny: gruczoł mleczny, kręgosłup: odcinek piersiowy, pierś: śródpiersie (mediastinotomia), współczulny układ nerwowy
18
Kręgosłup: odcinek piersiowy, pierś: tylne śródpiersie, łopatka, mięśnie pleców, plecy – górna część, oskrzela, strefa tarczycowo – sercowa, współczuły układ nerwowy
Serce, oskrzela, oskrzela – oskrzeliki, hipokamp, żebra, kręgosłup: odcinek piersiowy, pierś: sródpiersie (mediastinotomia), współczulny układ nerwowy
19
Kręgosłup: odcinek piersiowy, przepona, pierś: tylne śródpiersie, łopatka, plecy – część górna, strefa tarczycowo – sercowa, współczulny układ nerwowy
Serce, oskrzela, oskrzela – oskrzeliki, hipokamp, opłucna, przepona, układ limfatyczny: podmięśniowy węzeł chłonny, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
20
Kręgosłup: odcinek piersiowy, przepona, pierś: tylne śródpiersie, łopatka, plecy – część średnia, współczulny układ nerwowy
Przepona, ręka, pierś: tylne śródpiersie, serce, oskrzela oskrzeliki, kręgosłup: odcinek piersiowy, splot słoneczny, współczulny układ nerwowy
21
Przepona, kręgosłup: odcinek piersiowy, plecy – część dolna, macica: ciało, wątroba, organy płciowe, współczulny układ nerwowy
Trzustka – ogonek, śledziona, ramię, ręka, serce, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
22
Macica - trzon, gruczoł krokowy, kręgosłup: odcinek piersiowy, plecy – część dolna, macica: ciało, wątroba, organy płciowe, współczulny układ nerwowy
Śledziona, trzustka, trzustkaogonek, nerw kurczowy, kręgosłup: odcinek piersiowy, splot słoneczny, współczulny układ nerwowy
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 96
23
Pęcherz moczowy, moczowód, macica - trzon, gruczoł krokowy, organy płciowe, mięśnie brzucha, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
Śledziona, trzustka – ogonek, brzuch – część górna, nerw kurczowy, kręgosłup: odcinek piersiowy, splot słoneczny, współczulny układ nerwowy
24
Pęcherz moczowy, moczowód, macica - trzon, gruczoł krokowy, organy płciowe, kręgosłup: odcinek lędźwiowy, współczulny układ nerwowy
Miednica: kości, żebra, trzustka: głowica, brzuch: górna część, kręgosłup: odcinek lędźwiowy, splot słoneczny, współczulny układ nerwowy
25
Gruczoł krokowy, moczowód, jajnik, jądro, macica - szyjka, organy płciowe, kręgosłup: odcinek lędźwiowy, współczulny układ nerwowy
Jajnik, jądro, trzustka, pachwina, jajowody, miedniczka nerkowa, gruczoł krokowy, kręgosłup: odcinek lędźwiowy, współczuły układ nerwowy
26
Gruczoł krokowy, moczowód, jajnik, jądro, macica - szyjka, organy płciowe, kręgosłup: odcinek lędźwiowy, współczuły układ nerwowy
Trzustka, jądro, pachwina, jajnik, jajowody, wyrostek, kręgosłup: odcinek lędźwiowy, współczuły układ nerwowy
27
Nerka, organy płciowe, jądro, jajnik, kręgosłup: odcinek lędźwiowy, współczuły układ nerwowy
Miedniczka nerkowa, miednica, pachwina, wyrostek, jądro, jajowód, jajnik, organy płciowe, kręgosłup: odcinek lędźwiowy, współczuły układ nerwowy
28
Nerka, nadnercze, jądro, jajnik, organy płciowe, kręgosłup: odcinek lędźwiowy, współczuły układ nerwowy
Miedniczka nerkowa, pachwina, jajowód, jajnik, organy płciowe, nadnercze, brzuszyna, brzuch: ścianka, wyrostek, kręgosłup: odcinek lędźwiowy, współczuły układ nerwowy
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 97
29
Nerka, nadnercze, jądro, jajnik, organy płciowe, kręgosłup: odcinek lędźwiowy, współczuły układ nerwowy
Pachwina, nadnercze, moczowód, wyrostek, brzuszyna, brzuch: ścianka, noga: kość goleniowo – udowa, kręgosłup: odcinek lędźwiowy, współczuły układ nerwowy
30
Nerka, nadnercze, Noga, nadnercze, pachwina, pachwina, organy płciowe, kręgosłup: odcinek lędźwiowy, system błonic (śluzówki), współczuły układ nerwowy kręgosłup: odcinek lędźwiowy, współczuły układ nerwowy
31
Pachwina, noga, kręgosłup: odcinek lędźwiowy, współczuły układ nerwowy
Pachwina, jądro, nadnercze, odbyt, noga, system błonic (śluzówki), kręgosłup: odcinek lędźwiowy, współczuły układ nerwowy
32
Pachwina, wyrostek, nadnercze, moczowód, brzuszyna, brzuch – ścianka, kręgosłup: odcinek lędźwiowy, współczuły układ nerwowy
Pachwina, nadnercze, wyrostek, moczowód, brzuszyna, brzuch: ścianka, kręgosłup: odcinek lędźwiowy, współczuły układ nerwowy
33
Wyrostek, pachwina, nadnercze, nerka: miedniczka, kręgosłup: odcinek lędźwiowy, współczuły układ nerwowy
Wyrostek, pachwina, nerka: miedniczka, nadnercze, kręgosłup: odcinek lędźwiowy, współczuły układ nerwowy
34
Wyrostek, pachwina, jajnik, jajowód, jądro, miednica, kręgosłup: odcinek lędźwiowy, współczuły układ nerwowy
Nerka, macica, jądro, jajnik, organy płciowy, miednica, jelito proste, kręgosłup: odcinek lędźwiowy, współczuły układ nerwowy
35
Trzustka, jądro, pachwina, jajowód, jajnik, wyrostek, miednica, kręgosłup: odcinek lędźwiowy, współczuły układ nerwowy
Jelito proste, gruczoł krokowy, odbyt, pochwa, jajnik, jądro, kręgosłup: odcinek lędźwiowy, współczuły układ nerwowy
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 98
36
Trzustka, trzustka: głowa, jądro, jajnik, jajowód, wyrostek, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczuły układ nerwowy
Jelito proste, gruczoł krokowy, macica: szyjka, organy płciowe, kręgosłup: odcinek lędźwiowy, współczuły układ nerwowy
37
Brzuch: część górna, trzustka, trzustka: głowa, przepona, nerw kurczowy, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczuły układ nerwowy
Pęcherz moczowy, moczowód, gruczoł krokowy, macica: ciało, organy płciowe, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczuły układ nerwowy
38
Woreczek żółciowy, trzustka: głowa, brzuch: część górna, nerw kurczowy, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczuły układ nerwowy
Pęcherz moczowy, gruczoł krokowy, macica: ciało, mięśnie brzucha, organy płciowe, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczuły układ nerwowy
39
Woreczek żółciowy, trzustka: głowa, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczuły układ nerwowy
Macica: ciało, przepona, wątroba, mięśnie brzucha, gruczoł krokowy, pochwa, organy płciowe, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczuły układ nerwowy
40
Woreczek żółciowy, trzustka: głowa, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczuły układ nerwowy
Pierś: tylne śródpiersie, mięśnie brzucha, gruczoł krokowy, macica: ciało, wątroba, organy płciowe, plecy: dół, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
41
Ręka, przepona, układ limfatyczny: podmięśniowy węzeł chłonny, oskrzela: oskrzeliki, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
Kręgosłup: odcinek piersiowy, pierś: tylne śródpiersie, przepona, ręka, plecy – część średnia, współczulny układ nerwowy
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 99
42
Ręka, oskrzela: oskrzeliki, pierś: przednie śródpiersie, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
Kręgosłup: odcinek piersiowy, pierś: tylne śródpiersie, przepona, strefa tarczycowo – sercowa, plecy – część górna, współczulny układ nerwowy
43
Opłucna, oskrzela: oskrzeliki, pierś: przednie śródpiersie, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
Kręgosłup: odcinek piersiowy, pierś: tylne śródpiersie, strefa tarczycowo – sercowa, oskrzela, plecy – część górna, współczulny układ nerwowy
44
Klatka piersiowa, żebra, układ hormonalny: gruczoł mleczny, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
Kręgosłup: odcinek piersiowy, pierś: tylne śródpiersie, strefa tarczycowo – sercowa, oskrzela, łopatka, mięśnie pleców, współczulny układ nerwowy
45
Oskrzela, oskrzela: oskrzeliki, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
Kręgosłup: odcinek piersiowy, pierś: tylne śródpiersie, strefa tarczycowo – sercowa, oskrzela, łopatka, przełyk, współczulny układ nerwowy
46
Oskrzela, oskrzela: oskrzeliki, serce, ucho: błona bębenkowa, hipokamp, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczulnły układ nerwowy
Kręgosłup: odcinek piersiowy, przełyk, pierś: tylne śródpiersie, strefa tarczycowo – sercowa, oskrzele, współczulny układ nerwowy
47
Serce, płuco: słup, oskrzela: oskrzeliki, pierś: przednie śródpiersie, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
Kręgosłup: odcinek piersiowy, przełyk, pierś: tylne śródpiersie, strefa tarczycowo – sercowa, oskrzela, współczulny układ nerwowy
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
● str. 100
48
Serce, płuco: słup, oskrzela: oskrzeliki, pierś: przednie śródpiersie, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
Kręgosłup: odcinek piersiowy, migdał, tchawica, szczęka dolna, oskrzele, współczulny układ nerwowy
49
Serce, płuco: słup, oskrzela: oskrzeliki, pierś: przednie śródpiersie, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
Migdał, migdał: podniebienie, tchawica, oskrzela, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
50
Serce, obojczyk, ramię, układ limfatyczny: podobojczykowy węzeł chłonny, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
Migdał, tchawica, szczęka górna, oskrzela, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
51
Obojczyk, serca, ramię, tchawica, potylica, szyja, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
Szczęka górna, nos, oskrzela, kręgosłup: odcinek piersiowy, współczulny układ nerwowy
52
Szyja, tarczyca, potylica, ucho, kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
Nos, oko, język, czoło, szczęka dolna, kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
53
Ucho: wewnętrzne, potylica, ucho, ossmastoideus, tarczyca, kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
Nos, oko, zatoka czołowa, kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
54
Ucho: wewnętrzne, układ limfatyczny: przyuszny węzeł chłonny, ossmastoideus, kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
Zatoka czołowa, oko, kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
● str. 101
55
Ucho: wewnętrzne (błędnik), mózg: śródmózgowie, most; kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
Zatoka czołowa, mózg: rdzeń przedłużony, śródmózgowie; czoło, skroń, kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
56
Ucho: wewnętrzne (błędnik), mózg: płat potyliczny, kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy, strefa płciowa,
Podstawa czaszki, mózg: podwzgórze, rdzeń przedłużony, śródmózgowie, centrum zdolności umysłowych; szyszynka, kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
57
Kręgosłup: kręgi szyjne, ucho: wewnętrzne (błędnik), podstawa czaszki, mózg: płat ciemieniowy, pień, centrum zdolności wrodzonych; współczulny układ nerwowy
Podstawa czaszki, mózg: podwzgórze, płat czołowy, przysadka, śródmózgowie, centrum zdolności umysłowych, mowy; kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
58
Podstawa czaszki, mózg: pień, płat ciemieniowy, płat potyliczny, centrum odczuwania, kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
Podstawa czaszki, mózg: podwzgórze, płat czołowy, przysadka, śródmózgowie, centrum ciśnienia; kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
59
Podstawa czaszki, mózg: pień, podwzgórze, płat potyliczny, śródmózgowie, centrum odczuwania; kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
Przysadka mózgowa, podstawa czaszki, mózg: płat ciemieniowy, czołowy, podwzgórze; kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
60
Podstawa czaszki, mózg: pień, podwzgórze, płat ciemieniowy, śródmózgowie, centrum zainteresowań umysłowych; kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
Przysadka mózgowa, podstawa czaszki, mózg: płat ciemieniowy, czołowy, podwzgórze, centrum odczuwania; kręgosłup: kręgi szyjne, współczulny układ nerwowy
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
● str. 102
Strefa 4 Minuta Oko prawe (Dekstra)
Oko lewe (Sinistra)
1
Przysadka mózgowa, mózg: płat skroniowy, wzgórze, podwzgórze, hipokamp, centrum ciśnienia, centrum odczuwania, część wzrokowa
Mózg: słup, płat czołowy, płat ciemieniowy, podwzgórze, hipokamp, śródmózgowie; centrum zainteresowań, centrum ataksji (braku koordynacji ruchu), centrum zmęczenia
2
Przysadka mózgowa, mózg: płat czołowy, płat skroniowy, wzgórze, podwzgórze, hipokamp, centrum ciśnienia, centrum odczuwania, część wzrokowa, część udarowa
Mózg: słup, płat ciemieniowy, płat potyliczny, podwzgórze, hipokamp, śródmózgowie; centrum odczuwania, centrum ataksji (braku koordynacji ruchu), centrum autoanalizy
3
Centrum mowy, mózg: płat czołowy, płat skroniowy, śródmózgowie, podwzgórze, centrum ciśnienia, centrum zdolności umysłowych, część wzrokowa, część udarowa
Ucho: wewnętrzne (błędnik), mózg: słup, płat ciemieniowy, płat potyliczny, podwzgórze, hipokamp, śródmózgowie; centrum odczuwania, centrum równowagi, epilepsji
4
Mózg: płat czołowy, płat skroniowy, śródmózgowie, podwzgórze, hipokamp, centrum ciśnienia, centrum zdolności umysłowych, część słuchowa
Ucho: wewnętrzne (błędnik), centrum epilepsji, mózg: płat potyliczny, hipokamp, centrum zdolności wrodzonych, centrum równowagi
5
Skroń, czoło, mózg: strefa Ucho: wewnętrzne (błędnik), limbiczna, śródmózgowie, centrum epilepsji, centrum centrum woli, centrum myślenia równowagi, przepona uszna, mózg: hipokamp, płat potyliczny
6
Zatoka czołowa, oko, czoło, skroń, ucho: jama bębenkowa, śródmózgowie
Ucho: wewnętrzne (błędnik), śródmózgowie, ucho, przepona uszna, potylica,
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
● str. 103
7
Zatoka czołowa, oko: jama oczna, szczęka górna, policzek
Ucho, śródmózgowie, ucho: wewnętrzne, ossmastoideus, potylica, tarczyca, kręgosłup: kręgi szyjne
8
Nos, zatoka czołowa, zatoka szczękowa, nos: puszka sitowa, oko
Ucho, kręgosłup: kręgi szyjne, ucho: wewnętrzne, szyja
9
Nos, zatoka szczękowa, język, oko, szczęka górna, jama ustna
Kręgosłup: kręgi szyjne, ucho, szyja, ramię, obojczyk, przełyk, układ tętnicowy: tętnica podobojczykowa
10
Szczęka górna, nos, migdał, krtań, gardło, język, jama ustna
Obojczyk, płuco: część górna, pierś: przednie śródpiersie (mediastinotomia), układ limfatyczny: płucny węzeł chłonny, potylica, serce: aorta, szyja, kręgosłup: kręgi szyjne
11
Krtań, gardło, jama ustna, migdał, oskrzele, układ limfatyczny: podszczękowy węzeł chłonny
Obojczyk, płuco: część górna, płuco: część środkowa, układ limfatyczny: płucny węzeł chłonny, pierś: przednie śródpiersie (mediastynotomia), serce: aorta, ramię, oskrzele: oskrzeliki
12
Krtań, jama ustna, gardło, język, tarczyca, oskrzele, migdał
Płuco: część górna, płuco: część środkowa, układ limfatyczny: płucny węzeł chłonny, pierś: przednie śródpiersie (mediastynotomia), serce: aorta, oskrzele: oskrzeliki, ossmastoideus
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
● str. 104
13
Szczęka dolna, tarczyca, pierś: tylne śródpiersie (mediastinotomia), gardło, jama ustna, krtań, oskrzele
Płuco: część górna, płuco: część środkowa, płuco: część dolna, układ limfatyczny: płucny węzeł chłonny, pierś: przednie śródpiersie (mediastynotomia), serce, oskrzele: oskrzeliki, ossmastoideus
14
Tarczyca, gardło, krtań, pierś: tylne śródpiersie (mediastynotomia), jama ustna
Płuco: część dolna, płuco: część środkowa, układ limfatyczny: płucny węzeł chłonny, oskrzele: oskrzeliki, pierś: przednie śródpiersie (mediastynotomia), serce
15
Przełyk, oskrzele, jama ustna, gardło, krtań, tarczyca, pierś: tylne śródpiersie, struny głosowe, tchawica
Płuco: część dolna, oskrzele, oskrzele: oskrzeliki, układ hormonalny: gruczoł mleczny, hipokamp, pierś: przednie śródpiersie (mediastynotomia), serce
16
Przełyk, ucho: błona bębenkowa, łopatka, kręgosłup: odcinek piersiowy, oskrzele, tarczyca
Klatka piersiowa, opłucna, oskrzele, oskrzeliki, hipokamp, gruczoł mleczny, płuco: część dolna, pierś: przednie śródpiersie (mediastinotomia)
17
Łopatka, obojczyk, oskrzele, mięśnie pleców, pierś: tylne śródpiersie (mediastynotomia), kręgosłup: odcinek piersiowy
Klatka piersiowa, gruczoł mleczny, opłucna, oskrzele, oskrzeliki, pierś: przednie śródpiersie (mediastinotomia)
18
Łopatka, obojczyk, oskrzele, plecy – góra, mięśnie pleców, pierś: tylne śródpiersie (mediastynotomia), kręgosłup: odcinek piersiowy
Klatka piersiowa, gruczoł mleczny, żebra, opłucna, oskrzele, oskrzeliki, pierś: przednie śródpiersie (mediastinotomia)
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
● str. 105
19
Plecy – góra, kręgosłup: odcinek Opłucna, przepona, żebra, piersiowy, pierś: tylne klatka piersiowa, oskrzele, śródpiersie (mediastynotomia) oskrzeliki, pierś: przednie śródpiersie (mediastinotomia), gruczoł mleczny
20
Kręgosłup: odcinek piersiowy, przepona, plecy – średnia część, pierś: tylne śródpiersie (mediastynotomia)
Przepona, ręka, żebra, śledziona, trzustka, klatka piersiowa
21
Plecy – dół, kręgosłup: odcinek piersiowy, kręgosłup: odcinek krzyżowy, macica: ciało, gruczoł krokowy (stercz), wątroba, mięśnie brzucha
Przepona, śledziona, ręka, trzustka, żebra, ramię, kiść
22
Plecy – dół, pęcherz moczowy, macica: ciało, wątroba, kręgosłup, gruczoł krokowy (stercz), mięśnie brzucha
Śledziona, brzuch – górna część, brzuszna, nerw kurczowy
23
Pęcherz moczowy, kręgosłup, gruczoł krokowy (stercz), mięśnie brzucha
Śledziona, brzuch – część górna, brzuszna, przepona, nerw kurczowy
24
Pęcherz moczowy, moczowód, macica, kręgosłup, gruczoł krokowy (stercz)
Przepona, brzuch – część górna, jajnik, jajowód, jama brzuszna
25
Moczowód, macica, gruczoł krokowy (stercz), macica: szyjka, pochwa, organy płciowe, kręgosłup, pęcherz moczowy
Jajnik, jajowód, brzuch – dolna część, jama brzuszna, pęcherzyk nasienny
26
Moczowód, organy płciowe, macica: ciało, pochwa
Jajnik, miednica, jajowód, brzuch – dolna część, miedniczka nerkowa, jądro, organy płciowe
27
Organy płciowe, macica: ciało, pachwina, jądro, nerka, miednica: kości
Brzuch, brzuch – dolna część, miedniczka nerkowa, jajowód, brzuch – ścianka, miednica, organy płciowe
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
● str. 106
28
Nerka, nadnercze, organy płciowe, miednica: kości
Miedniczka nerkowa, brzuszyna, brzuch – dolna część, pachwina, brzuch – ścianka
29
Nerka, nadnercze, miednica: kości, noga, udo
Pachwina, przepuklina, brzuch – dolna część, brzuch - ścianka, moczowód, kolano, kość goleniowo udowa
30
Nerka, miedniczka nerkowa, moczowód, pachwina, noga, udo, układ nerwowy
Noga, pachwina, nerka, nadnercze, miedniczka nerkowa, moczowód, stopa
31
Pachwina, noga, kolano, stopa, kość goleniowo - udowa, nerka, nadnercze, odbyt, miednica: kości, układ nerwowy
Noga, nerka, nadnercze, miednica – kości, odbyt, udo
32
Pachwina, brzuch – dolna część, Nerka, nadnercze, macica, miedniczka nerkowa, brzuszyna, srom, organy płciowe, brzuch – ścianka, przepuklina miednica: kości
33
Brzuszyna, brzuch – dolna część, brzuch – ścianka, miedniczka nerkowa, pachwina
Nerka, nadnercze, macica, srom, organy płciowe
34
Brzuszyna, brzuch – dolna część, miedniczka nerkowa, jajowód, organy płciowe, miednica, brzuch - ścianka
Macica, jądro, pochwa, organy płciowe, gruczoł krokowy (stercz), jelito proste
35
Jajnik, miednica, jądro, jajowód, Jelito proste, pochwa, odbyt, brzuszyna, srom, pęcherzyk macica, gruczoł krokowy nasienny (stercz)
36
Jajnik, jajowód, jądro, brzuszyna, pęcherzyk nasienny, przepona, brzuch – górna część
Gruczoł krokowy (stercz), moczowód, macica, jelito proste, macica: szyjka, pęcherz moczowy, pochwa, organy płciowe
37
Brzuch – górna część, przepona, brzuszyna, nerw kurczowy
Pęcherz moczowy, moczowód, kręgosłup
38
Brzuch – górna część, brzuszyna, wątroba, przepona, woreczek żółciowy
Pęcherz moczowy, kręgosłup, mięśnie brzucha, macica, gruczoł krokowy
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
● str. 107
39
Woreczek żółciowy, układ żółciowy, wątroba
Wątroba, macica: ciało, gruczoł krokowy (stercz), przepona, mięśnie brzucha, kręgosłup: odcinek krzyżowy, plecy - dół
40
Woreczek żółciowy, układ żółciowy, wątroba, ramie, kiść
Kręgosłup: odcinek krzyżowy, plecy – dół, oskrzele, pierś: tylne sródpiersie (mediastinotomia), wątroba, mięśnie brzucha
41
Klatka piersiowa, żebra, pierś: przednie śródpiersie (mediastinotomia), ramię
Przepona, kręgosłup: odcinek piersiowy, pierś: tylne sródpiersie (mediastinotomia), oskrzele, plecy – cześć średnia, plecy – góra
42
Żebra, klatka piersiowa, pierś: przednie śródpiersie (mediastinotomia), opłucna, oskrzeliki, ręka, gruczoł mleczny
Kręgosłup: odcinek piersiowy, oskrzele, przepona, pierś: tylne sródpiersie (mediastinotomia), plecy – część średnia, plecy - góra
43
Klatka piersiowa, gruczoł mleczny, żebra, pierś: przednie śródpiersie (mediastinotomia), opłucna, oskrzeliki
Kręgosłup: odcinek piersiowy, oskrzele, mięśnie pleców, pierś: tylne sródpiersie (mediastinotomia), plecy – cześć średnia, obojczyk, łopatka
44
Klatka piersiowa, gruczoł mleczny, opłucna, żebra, pierś: przednie śródpiersie (mediastinotomia), oskrzeliki
Przełyk, kręgosłup: odcinek piersiowy, oskrzele, mięśnie pleców, pierś: tylne sródpiersie (mediastinotomia), plecy – część średnia, obojczyk, łopatka
45
Klatka piersiowa, oskrzele,
Przełyk, łopatka, pierś: tylne
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
● str. 108
opłucna, gruczoł mleczny, żebra, pierś: przednie śródpiersie (mediastinotomia), opłucna, oskrzeliki, płuco: część dolna, hipokamp
sródpiersie (mediastinotomia), kręgosłup: odcinek piersiowy, oskrzele, oskrzele, tarczyca, ucho: błona bębenkowa
46
Płuco: część dolna, oskrzele, oskrzeliki, hipokamp, pierś: przednie śródpiersie (mediastynotomia), układ limfatyczny: płucny węzeł chłonny
Przełyk, tarczyca, jama ustna, gardło, krtań, oskrzele, pierś: tylne śródpiersie (mediastinotomia), struny głosowe, tchawica
47
Płuco: część środkowa, płuco: część dolna, oskrzeliki, pierś: przednie śródpiersie (mediastynotomia), układ limfatyczny: płucny węzeł chłonny
Tchawica, struny głosowe, tarczyca, oskrzele, szczęka dolna, jama ustna, gardło, krtań, pierś: tylne śródpiersie (mediastinotomia),
48
Płuco: część środkowa, płuco: część górna, oskrzeliki, pierś: przednie śródpiersie (mediastynotomia), układ limfatyczny: płucny węzeł chłonny, ossmastoideus
Tarczyca, szczęka dolna, jama ustna, język, oskrzele
49
Płuco: część górna, płuco: część środkowa, oskrzeliki, pierś: przednie śródpiersie (mediastynotomia), układ limfatyczny: płucny węzeł chłonny, ossmastoideus
Krtań, gardło, jama ustna, tarczyca, migdał, układ limfatyczny: podszczękowy węzeł chłonny
50
Obojczyk, ramię, płuco: część górna, pierś: przednie śródpiersie (mediastynotomia), układ limfatyczny: płucny węzeł chłonny
Krtań, gardło, jama ustna, migdał, szczęka górna, oskrzele
51
Obojczyk, ramię, płuco: górna część, tchawica, potylica, pachy, kręgosłup: kręgi szyjne, szyja
Krtań, gardło, jama ustna, język, zatoka szczękowa, nos, szczęka górna, migdał
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
● str. 109
52
Kręgosłup: kręgi szyjne, szyja, tarczyca, potylica
Nos, zatoka szczękowa, język, nos: puszka sitowa, oko, czoło, szczęka dolna, jama ustna
53
Ucho, ucho: wewnętrzne, kręgosłup: kręgi szyjne, mózg: śródmózgowie, szyja, ossmastoideus
Nos, zatoka czołowa, oko, oko: jama oczna, zatoka szczękowa
54
Ucho, ucho: wewnętrzne, ucho: przepona, mózg: śródmózgowie, kręgosłup: kręgi szyjne, szyja, ossmastoideus
Zatoka czołowa, ucho: jama bębenkowa; oko, szczęka górna, policzek
55
Mózg: śródmózgowie, błędnik, ucho: wewnętrzne, ucho: przepona, układ tętnicowy: tętnica podobojczykowa
Czoło, skroń, zatoka czołowa, oko, mózg: strefa limbiczna, śródmózgowie
56
Błędnik, mózg: strefa płciowa, ośrodek neurastenii, ośrodek psychoseksualny, parkinsonizm, strefa nauczania
Skroń, czoło, mózg: podwzgórze, strefa limbiczna, kora wewnętrzna, centrum zdolności umysłowych, intelekt
57
Mózg: most, rdzeń kręgowy; mózg: kora wewnętrzna; błędnik, mózg: płat potyliczny, hipokamp; mózg: centrum wrodzonych zdolności; ośrodek neurastenii, ośrodek psychoseksualny, parkinsonizm, strefa nauczania, rozumowania
Mózg: kora wewnętrzna, podwzgórze, śródmózgowie, płat czołowy, ośrodek słuchowy, ośrodek mowy, centrum zdobywania umysłu
58
Mózg: kora wewnętrzna, most, rdzeń kręgowy, hipokamp, śródmózgowie; mózg: centrum odczuwania, ośrodek rozumienia, ataksji (braku koordynacji ruchu)
Mózg: podwzgórze, płat czołowy, śródmózgowie, centrum ciśnienia, część udarowa, apoplektyczna, ośrodek mowy, oskrzele: korzeń
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
● str. 110
59
Mózg: podwzgórze, kora wewnętrzna, most, rdzeń kręgowy, śródmózgowie, płat potyliczny; mózg: centrum odczuwania, ośrodek rozumienia, ataksji (braku koordynacji ruchu)
Mózg: przysadka, kora wewnętrzna, płat ciemieniowy, podwzgórze, wzgórze, centrum ciśnienia, ośrodek wzrokowy, część udarowa, apoplektyczna
60
Mózg: podwzgórze, kora wewnętrzna, śródmózgowie, hipokamp; mózg: centrum zainteresowańumysłowych, ośrodek ataksji (braku koordynacji ruchu), zmęczenia
Mózg: podwzgórze, przysadka, kora wewnętrzna, płat ciemieniowy, hipokamp, centrum odczuwania, centrum ciśnienia, ośrodek wzrokowy
Strefa 5 Minuta
Oko prawe (Dekstra)
Oko lewe (Sinistra)
1
Mózg: kora wewnętrzna, mózg: płat ciemieniowy, podwzgórze, hipokamp, centrum odczuwania, ośrodek wzrokowy, centrum ciśnienia
Mózg: kora wewnętrzna, mózg: płat ciemieniowy, centrum zainteresowań umysłowych, centrum ataksji (braku koordynacji ruchu)
2
Mózg: kora wewnętrzna, mózg: płat ciemieniowy, wzgórze, podwzgórze, hipokamp, ośrodek wzrokowy, centrum ciśnienia, część udarowa, apoplektyczna
Mózg: kora wewnętrzna, płat potyliczny, centrum odczuwania, centrum ataksji (braku koordynacji ruchu), ośrodek autoanalizy
3
Mózg: ośrodek mowy, mózg: kora wewnętrzna, mózg: płat czołowy, hipokamp, część udarowa, apoplektyczna, centrum zdobywania wiedzy
Mózg: płat potyliczny, błędnik, kora wewnętrzna, centrum odczuwania, centrum epilepsji, równowagi, ośrodek autoanalizy
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 111
4
Skroń, mózg: płat czołowy, mózg: kora wewnętrzna, strefa limniczna, ośrodek słuchowy; czoło
Mózg: błędnik, płat potyliczny, śródmózgowie; mózg: centrum zdolności wrodzonych, centrum epilepsji, równowagi
5
Skroń, czoło, mózg: strefa limniczna, płat czołowy, ośrodek myślenia, woli
Mózg: błędnik, mózg: centrum epilepsji, równowagi; mózg: śródmózgowie, układ tętnicowy: tętnica podobojczykowa, ucho: zewnętrzne przejście słuchowe, ucho: przepona, ossmasoideus
6
Oko, zatoka czołowa, mózg: płat czołowy, czoło, skroń, ucho: jama bębenkowa
Mózg: błędnik, śródmózgowie; ucho, ucho: zewnętrzne przejście słuchowe, ucho: przepona
7
Zatoka czołowa, szczęka górna, oko: jama oczna, policzek
Ucho, tarczyca, mózg: śródmózgowie, ossmastoideus, kręgosłup: kręgi szyjne
8
Nos, zatoka czołowa, nos: puszka sitowa, zatoka szczękowa, oko
Ucho, szyja, przełyk, ucho: wewnętrzne, ossmastoideus, kręgosłup: kręgi szyjne
9
Nos, szczeka dolna, zatoka szczękowa, oko, język, czoło
Ucho, szyja, kręgosłup: kręgi szyjne, ramie, obojczyk, układ tętnicowy: tętnica podobojczykowa, przełyk, potylica
10
Szczęka górna, nos, migdał, krtań, gardło
Obojczyk, płuco: część górna, szyja, potylica, pachy
11
Krtań, gardło, jama ustna, migdał
Obojczyk, płuco: część górna, płuco: część środkowa, ramię, pachy
12
Jama ustna, krtań, tarczyca, szczęka dolna, gardło, migdał
Płuco: część górna, płuco: część środkowa, serce, ossmastoideus
13
Tarczyca, szczęka dolna, jama ustna, gardło, krtań, oskrzele
Płuco: część górna, płuco: część środkowa, gruczoły potyliczne, ossmastoideus
14
Tchawica, tarczyca, struny głosowe, jama ustna, gardło, krtań,
Płuco: część środkowa, płuco: część dolna, gruczoły potyliczne
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 112
15
Tchawica, struny głosowe, przełyk, tarczyca, oskrzele
Płuco: część dolna, oskrzele, opłucna, gruczoł potyliczny, klatka piersiowa, gruczoł mleczny, żebra, hipokamp
16
Przełyk, tarczyca, łopatka, oskrzele, pierś: tylny profil (toraks)
Klatka piersiowa, opłucna, oskrzele, gruczoł mleczny, hipokamp, gruczoł potyliczny, pierś: przedni profil (toraks), płuco: część dolna
17
Łopatka, tarczyca, oskrzele, pierś: tylny profil (toraks), obojczyk, mięśnie pleców, kręgosłup: piersiowy odcinek
Klatka piersiowa, żebra, opłucna, gruczoł mleczny, gruczoł potyliczny, pierś: przedni profil (toraks), płuco: część dolna
18
Łopatka, plecy – góra, oskrzele, pierś: tylny profil (toraks), obojczyk, mięśnie pleców, kręgosłup: piersiowy odcinek, obojczyk
Klatka piersiowa, żebra, opłucna, gruczoł mleczny, gruczoł potyliczny, pierś: przedni profil (toraks)
19
Plecy – góra, mięśnie pleców, oskrzele, przepona, kręgosłup: piersiowy odcinek
Klatka piersiowa, żebra, opłucna, przepona, pierś: przedni profil (toraks), ramię, ręka: palce kiści, ręka: nadgarstek
20
Przepona, oskrzele, kręgosłup: piersiowy odcinek, plecy – część średnia
Przepona, klatka piersiowa, ręka, śledziona, żebra, ręka: palce kiści, ręka: kiść,
21
Plecy – dół, macica: ciało, gruczoł krokowy (stercz), przepona, mięśnie brzucha, wątroba, kręgosłup: odcinek lędźwiowy
Śledziona, ręka, ręka: palce kiści, ręka: kiść, ramię
22
Plecy – dół, macica: ciało, gruczoł krokowy (stercz), pęcherz moczowy, mięśnie brzucha, wątroba, kręgosłup: odcinek krzyżowy
Śledziona, brzuch: część górna, nerw kurczowy
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 113
23
Pęcherz moczowy, pęcherz moczowy: ujście moczowodu, mięśnie brzucha, kręgosłup: odcinek krzyżowy
Śledziona, brzuch: część górna, jama brzuszna, przepona, nerw kurczowy
24
Pęcherz moczowy, moczowód, penis, pochwa
Brzuch: część górna, przepona, brzuszyna, brzuch: ścianka, pod żebrami, jajnik: jajowód, nerw kurczowy
25
Penis, pochwa, macica, gruczoł krokowy (stercz), pęcherz moczowy, organy płciowe
Brzuch: część dolna, brzuszyna, przepona, jajnik, jądro, miednica
26
Penis, pochwa, macica, moczowód, organy płciowe, pęcherz moczowy, gruczoł krokowy (stercz)
Brzuszyna, brzuch: część dolna, brzuch: ścianka, jajnik, jądro, pęcherz moczowy, gruczoł krokowy (stercz), penis, pochwa, macica
27
Organy płciowe, miednica: kości, nerka, pachwina, jądro
Brzuszyna, brzuch: część dolna, brzuch: ścianka, miedniczka nerkowa, organy płciowe, miednica
28
Nerka, nadnercze, organy płciowe, miednica: kości
Brzuszyna, brzuch: ścianka, brzuch: część dolna, moczowód, miedniczka nerkowa
29
Nerka, nadnercze, pęcherz moczowy, moczowód, noga – kolano, noga – stopa
Pachwina, brzuszyna, brzuszyna: ścianka, moczowód, przepuklina, noga: kolano, noga: palce stopy
30
Nerka, nadnercze, pęcherz moczowy, moczowód, pachwina, noga, kość potyliczna, noga – kolano, noga – stopa
Noga, noga: kolano, noga: stopa, nerka, moczowód, pęcherz moczowy
31
Noga, noga: kolano, noga: stopa, pachwina
Noga, nerka, noga: stopa, noga: kolano, pęcherz moczowy, moczowód, odbyt
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 114
32
Pachwina, moczowód, nerka, nadnercze, przepuklina, brzuszyna, brzuch: część dolna, brzuch: ścianka
Nerka, nadnercze, srom, miednica: kość, noga: kolano, noga: stopa
33
Brzuch: ścianka, brzuszyna, brzuch: część dolna, pachwina, jajnik
Nerka, nadnercze, srom, miednica: kość
34
Brzuszyna, brzuch: część dolna, brzuch: ścianka, miednica, miedniczka nerkowa,
Pochwa, jądro, penis, srom, jelito proste
35
Brzuszyna, miednica, Pochwa, jelito proste, odbyt, brzuch: ścianka, brzuch: penis dolna część, jajnik: jajowód, miedniczka nerkowa
36
Brzuszyna, jajnik, jajnik: jajowód, brzuch: ścianka, brzuch: górna część, nerw kurczowy, jądro, przepona
Pochwa, jelito proste, penis, gruczoł krokowy (stercz), odbyt, pęcherz moczowy, organy płciowe
37
Brzuch: górna część, brzuszyna, brzuch: ścianka, nerw kurczowy, przepona
Pęcherz moczowy, moczowód, pęcherz moczowy: ujście moczowodu (sphinkter), gruczoł krokowy (stercz)
38
Brzuch: górna część, wątroba, nerw kurczowy, jama brzuszna, przepona
Pęcherz moczowy, gruczoł krokowy (stercz), macica: ciało, plecy, mięśnie brzucha, kręgosłup: odcinek krzyżowy
39
Wątroba, woreczek żółciowy
Plecy – dół, kręgosłup: odcinek lędźwiowy, macica: ciało, gruczoł krokowy (stercz), mięśnie brzucha, wątroba, przepona, kręgosłup: odcinek krzyżowy
40
Wątroba, ramię, ręka: kiść
Plecy – dół, kręgosłup: odcinek lędźwiowy, wątroba, mięśnie brzucha
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 115
41
Klatka piersiowa, żebra, pierś: przedni profil (toraks), oskrzeliki, przepona, ramię, ręka: palce kiść, ręka: nadgarstek,
Przepona, plecy: część średnia, kręgosłup: odcinek piersiowy
42
Klatka piersiowa, żebra, pierś: przedni profil (toraks), oskrzeliki, opłucna, ręka
Plecy – góra, kręgosłup: odcinek piersiowy, pierś: tylny profil (toraks), przepona
43
Klatka piersiowa, żebra, pierś: przedni profil (toraks), oskrzeliki, gruczoł mleczny, opłucna, gruczoły potyliczne
Łopatka, obojczyk, pierś: tylny profil (toraks), kręgosłup: odcinek piersiowy, mięśnie pleców
44
Klatka piersiowa, żebra, pierś: przedni profil (toraks), oskrzeliki, gruczoł mleczny, opłucna, gruczoły potyliczne
Łopatka, obojczyk, pierś: tylny profil (toraks), kręgosłup: odcinek piersiowy, mięśnie pleców,
45
Opłucna, oskrzele, klatka piersiowa, żebra, płuca: część dolna, pierś: przedni profil (toraks), gruczoł mleczny, gruczoł potyliczny, hipokamp
Tarczyca, przełyk, struny głosowe, tchawica
46
Płuco: część dolna, Tarczyca, przełyk, płuco: część oskrzele, gruczoł potyliczny, dolna, tchawica, struny głosowe hipokamp
47
Płuco: część środkowa, płuco: część dolna, gruczoły potyliczne, hipokamp
48
Płuco: część środkowa, Jama ustna, tarczyca, szczęka płuco: część górna, gruczoły dolna, gardło, krtań, oskrzele, potyliczne, ossmastoideus język
49
Płuco: część górna, płuco: część środkowa, gruczoły potyliczne, ossmastoideus
Tchawica, struny głosowe, tarczyca, szczęka dolna, jama ustna, gardło, krtań,
Krtań, gardło, jama ustna, tarczyca, migdał
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 116
50
Płuco: część górna, obojczyk, ramię, pachy
Krtań, gardło, jama ustna, migdał, szczęka górna
51
Obojczyk, ramię, potylica, szyja, tchawica, pachy
Nos, zatoka szczękowa, szczęka górna, migdał, krtań, gardło, szczęka dolna
52
Szyja, potylica, ucho
Nos, szczęka dolna, nos: puszka sitowa, zatoka szczękowa, oko, język, czoło
53
Ucho, ucho: wewnętrzne, tarczyca, ossmastoideus, szyja, kręgosłup: kręgi szyjne
Nos, oko, oko: jama oczna, zatoka czołowa
54
Ucho, ucho: zewnętrzne przejście słuchowe, ucho: przepona, ossmastoideus, mózg: śródmózgowie, kręgosłup: kręgi szyjne
Ucho, ucho: zewnętrzne przejście słuchowe, ucho: przepona, zatoka czołowa, oko, szczęka górna, policzek, potylica
55
Mózg: śródmózgowie, mózg: błędnik, ucho: zewnętrzne przejście słuchowe, ucho: przepona, ossmastoideus, układ tętnicowy: tętnica podobojczykowa
Skroń, czoło, oko, zatoka czołowa, mózg: strefa limbiczna, płat czołowy
56
Mózg: błędnik, mózg: płat potyliczny, śródmózgowie; mózg: ośrodek płciowy, mózg: neurastenia, histeria psychoseksualna, parkinsonizm
Skroń, mózg: płat czołowy, czoło, mózg: strefa limbiczna, centrum zdolności umysłowych
57
Mózg: błędnik, mózg: kora wewnętrzna, płat potyliczny, mózg: centrum zdolności umysłowych, mózg: neurastenia, histeria psychoseksualna, parkinsonizm
Mózg, mózg: płat czołowy, mózg: kora wewnętrzna, centrum zdobywania wiedzy, ośrodek mowy
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 117
58
Mózg, mózg: kora wewnętrzna, płat potyliczny, mózg: centrum odczuwania, mózg: neurastenia, histeria psychoseksualna, parkinsonizm, rozumienia
Mózg, kora wewnętrzna, płat ciemieniowy, śródmózgowie; mózg: ośrodek ciśnienia, ośrodek mowy, część udarowa, apoplektyczna
59
Mózg, mózg: kora wewnętrzna, płat ciemieniowy, mózg: centrum odczuwania, mózg: ataksja (brak koordynacji ruchu)
Mózg, mózg: kora wewnętrzna, płat ciemieniowy, wzgórze, podwzgórze, hipokamp; mózg: ośrodek ciśnienia, część wzrokowa, część udarowa, apoplektyczna
60
Mózg, mózg: kora wewnętrzna, płat ciemieniowy, mózg: podwzgórze, hipokamp; mózg: centrum zainteresowań umysłowych, mózg: ataksja (brak koordynacji ruchu), zmęczenie
Mózg, mózg: kora wewnętrzna, płat ciemieniowy, wzgórze, podwzgórze; mózg: centrum odczuwania, ośrodek ciśnienia, część wzrokowa
Minuta
Oko prawe (Dekstra)
Oko lewe (Sinistra)
1
Skóra, potylica: kość potyliczna, układ limfatyczny, krew, mózg: centrum odczuwania, mózg: kora
Skóra, potylica: kość potyliczna, układ limfatyczny, mózg: zainteresowań umysłowych, mózg: błędnik
2
Skóra, potylica: kość potyliczna, układ limfatyczny, krew, mózg: centrum ciśnienia, ośrodek mowy, mózg: kora, autonomiczny układ nerwowy
Skóra, potylica: kość potyliczna, układ limfatyczny, mózg: centrum odczuwania, mózg: błędnik
Strefa 6
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
● str. 118
3
Skóra, czoło: kość czołowa, układ limfatyczny, krew, mózg: centrum zdobywania umysłu, ośrodek mowy, mózg: kora, autonomiczny układ nerwowy
Skóra, potylica: kość potyliczna, układ limfatyczny, mózg: centrum zdobywania umysłu, ośrodek mowy; mózg: błędnik
4
Skóra, czoło: kość czołowa, układ limfatyczny, krew, mózg: centrum zdolności umysłowych, mózg: kora, autonomiczny układ nerwowy
Skóra, układ limfatyczny, skroń, potylica: kość potyliczna, mózg: centrum zdolności wrodzonych, mózg: błędnik
5
Skóra, czoło: kość czołowa, skroń, czoło, układ limfatyczny, krew, mózg: kora, autonomiczny układ nerwowy
Skóra, układ limfatyczny, skroń, potylica: kość potyliczna, mózg: centrum równowagi, epilepsji; mózg: błędnik
6
Skóra, czoło: kość czołowa, zatoka czołowa, oko, układ limfatyczny, krew, mózg: kora
Skóra, układ limfatyczny, skroń, potylica: kość potyliczna, mózg: śródmózgowie
7
Skóra, układ limfatyczny, Skóra, układ limfatyczny, skroń, czoło: kość czołowa, szczęka potylica: kość potyliczna, górna, krew, mózg: kora ossmastoideus
8
Skóra, układ limfatyczny, nos, krew
Skóra, układ limfatyczny, skroń, potylica: kość potyliczna, ucho, ossmastoideus, krew
9
Skóra, układ limfatyczny, język, czoło, szczęka dolna, krew
Skóra, układ limfatyczny, skroń, potylica: kość potyliczna, ucho, krew
10
Skóra, układ limfatyczny, migdał, krtań, gardło, krew
Skóra, układ limfatyczny, skroń, potylica: kość potyliczna, ucho, szyja, krew
11
Skóra, układ limfatyczny, migdał, krtań, gardło, krew
Skóra, układ limfatyczny, skroń, ramię, krew
12
Skóra, układ limfatyczny, tarczyca, krew
Skóra, układ limfatyczny, płuco: górna część, krew
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 119
13
Skóra, układ limfatyczny, tarczyca, krew
Skóra, układ limfatyczny, płuco: górna część, krew
14
Skóra, układ limfatyczny, tchawica, struny głosowe, krew
Skóra, układ limfatyczny, płuco: część środkowa, krew
15
Skóra, układ limfatyczny, przełyk, krew
Skóra, układ limfatyczny, płuco: część dolna, krew
16
Skóra, układ limfatyczny, krew, przełyk
Skóra, układ limfatyczny, krew, klatka piersiowa
17
Skóra, układ limfatyczny, krew, obojczyk
Skóra, układ limfatyczny, krew, klatka piersiowa
18
Skóra, układ limfatyczny, krew, obojczyk
Skóra, układ limfatyczny, krew, klatka piersiowa
19
Skóra, układ limfatyczny, krew, plecy: część górna
Skóra, układ limfatyczny, krew, klatka piersiowa
20
Skóra, układ limfatyczny, Skóra, układ limfatyczny, krew, krew, plecy: część środkowa klatka piersiowa
21
Skóra, układ limfatyczny, Skóra, układ limfatyczny, krew, krew, plecy: część środkowa ręka: kiść
22
Skóra, układ limfatyczny, Skóra, układ limfatyczny, krew, krew, plecy: część środkowa śledziona
23
Skóra, układ limfatyczny, krew, plecy
Skóra, układ limfatyczny, krew, śledziona
24
Skóra, układ limfatyczny, krew, pęcherz moczowy
Skóra, układ limfatyczny, krew, przepona, brzuch: część górna
25
Skóra, układ limfatyczny, krew, pochwa, organy płciowe
Skóra, układ limfatyczny, krew, jajnik, jądro, brzuch: część górna
26
Skóra, układ limfatyczny, krew, pochwa, organy płciowe
Skóra, układ limfatyczny, krew, jajnik, jądro
27
Skóra, układ limfatyczny, krew, organy płciowe
Skóra, układ limfatyczny, krew, miednica
28
Skóra, układ limfatyczny, krew, nerka
Skóra, układ limfatyczny, krew, brzuszyna
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
● str. 120
29
Skóra, układ limfatyczny, krew, nerka
Skóra, układ limfatyczny, krew, pachwina, brzuszyna, brzuch: ścianka
30
Skóra, układ limfatyczny, krew
Skóra, układ limfatyczny, krew, pachwina
31
Skóra, układ limfatyczny, krew, pachwina
Skóra, układ limfatyczny, krew, pachwina
32
Skóra, układ limfatyczny, krew, pachwina, brzuszyna, brzuch: ścianka
Skóra, układ limfatyczny, krew, nerka
33
Skóra, układ limfatyczny, krew, brzuszyna, brzuch: ścianka
Skóra, układ limfatyczny, krew, nerka
34
Skóra, układ limfatyczny, krew, miednica, jajnik, jądro
Skóra, układ limfatyczny, krew, jądro, pachwina
35
Skóra, układ limfatyczny, krew, przepona, brzuch: część górna, jajnik, jądro
Skóra, układ limfatyczny, krew, odbyt, jelito proste
36
Skóra, układ limfatyczny, krew, przepona, brzuch: część górna, jajnik, jądro
Skóra, układ limfatyczny, krew, pochwa, penis, organy płciowe
37
Skóra, układ limfatyczny, krew, przepona, brzuch: część górna
Skóra, układ limfatyczny, krew, pęcherz moczowy
38
Skóra, układ limfatyczny, krew, wątroba
Skóra, układ limfatyczny, krew, plecy
39
Skóra, układ limfatyczny, krew, wątroba
Skóra, układ limfatyczny, krew, plecy
40
Skóra, układ limfatyczny, krew, wątroba
Skóra, układ limfatyczny, krew, plecy: dół
41
Skóra, układ limfatyczny, krew, klatka piersiowa
Skóra, układ limfatyczny, krew, plecy: część środkowa
42
Skóra, układ limfatyczny, krew, klatka piersiowa
Skóra, układ limfatyczny, krew, plecy: góra
43
Skóra, układ limfatyczny, krew, klatka piersiowa
Skóra, układ limfatyczny, krew, plecy: góra, obojczyk
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
●
str. 121
44
Skóra, układ limfatyczny, krew, klatka piersiowa
Skóra, układ limfatyczny, krew, obojczyk
45
Skóra, układ limfatyczny, krew, klatka piersiowa
Skóra, układ limfatyczny, krew, przełyk
46
Skóra, układ limfatyczny, krew, płuco: część dolna
Skóra, układ limfatyczny, krew, przełyk
47
Skóra, układ limfatyczny, krew, płuco: część środkowa
Skóra, układ limfatyczny, tchawica, struny głosowe, krew
48
Skóra, układ limfatyczny, krew, płuco: część górna
Skóra, układ limfatyczny, tarczyca, krew
49
Skóra, układ limfatyczny, krew, płuco: część górna
Skóra, układ limfatyczny, tarczyca, krew
50
Skóra, układ limfatyczny, krew, ramie
Skóra, układ limfatyczny, migdał, krtań, gardło, krew
51
Skóra, układ limfatyczny, krew, szyja
Skóra, układ limfatyczny, migdał, krtań, gardło, krew
52
Skóra, układ limfatyczny, krew, potylica: kość potyliczna, ucho
Skóra, układ limfatyczny, język, czoło, szczęka dolna, krew
53
Skóra, układ limfatyczny, krew, potylica: kość potyliczna, ucho, ossmastoideus
Skóra, układ limfatyczny, nos, krew
54
Skóra, układ limfatyczny, krew, ucho: wewnętrzne, skroń, ossmastoideus
Skóra, układ limfatyczny, oko, mózg: kora, krew
55
Skóra, układ limfatyczny, krew, skroń, ossmastoideus
Skóra, układ limfatyczny, czoło, czoło: kość czołowa, zatoka czołowa, skroń, krew, mózg: kora, autonomiczny, wegetatywny układ nerwowy
56
Skóra, skroń, układ limfatyczny, krew, potylica: kość potyliczna, organy płciowe
Skóra, układ limfatyczny, czoło: kość czołowa, skroń, krew, mózg: kora, centrum zdolności umysłowych; autonomiczny wegetatywny układ nerwowy
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Tabela topograficzna
● str. 122
57
Skóra, skroń, układ limfatyczny, krew, potylica: kość potyliczna, krew, mózg: błędnik, centrum zdolności umysłowych
Skóra, układ limfatyczny, czoło: kość czołowa, krew, mózg: kora, centrum zdobywania umysłu, ośrodek mowy; autonomiczny wegetatywny układ nerwowy
58
Skóra, skroń, układ limfatyczny, krew, potylica: kość potyliczna, krew, mózg: błędnik, centrum odczuwania
Skóra, czoło: kość czołowa, układ limfatyczny, potylica: kość potyliczna, krew, mózg: kora, centrum ciśnienia; autonomiczny wegetatywny układ nerwowy
59
Skóra, skroń, układ limfatyczny, krew, potylica: kość potyliczna, krew, mózg: błędnik, centrum zdolności umysłowych
Skóra, potylica: kość potyliczna, układ limfatyczny, krew, mózg: kora, centrum ciśnienia; autonomiczny wegetatywny układ nerwowy
60
Skóra, skroń, układ limfatyczny, krew, potylica: kość potyliczna, krew, mózg: błędnik, centrum zainteresowań umysłowych
Skóra, potylica: kość potyliczna, układ limfatyczny, krew, mózg: kora, centrum odczuwania; autonomiczny wegetatywny układ nerwowy
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
IRYDOLOGIA W PRAKTYCE – Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
Bibliografia
● str. 123
BIBLIOGRAFIA 1. Bardadyn M. Irydologia dla wszystkich. Oko wszystko powie. Warszawa, 1991 2. Bourdiol R. Traite d’irido-diagnostic.- Maisonneuve, 1975 3. Deck I. Grundlagen der Irisdiagnostik.- Ettlingen:Deck, 1965 4. Deck I. Diferenzierung der iriszeichen.- Ettlingen, 1980 5. Dimkow P.I. Oczna diagnoza.- Sofia, 1977 6. Jensen B. The science and practice of Iridology, Escondido, 1970 7. Konowalow W.W., Antonow A.A. Irydologia praktyczna, Moskwa, 1990 8. Roberts F. Applied iridology. The wonder science. – F.G.Roberts, 1962 9.
Romaszow
F.N.,
Welchower
E.S.,
Piczchadze
P.S.
Irydodiagnostyka schorzeń żołądkowych i dwunastnicy. - Moskwa, 1985 10. Schmidt P. Enseignement paru dans les „Cahiers du Groupe Hahnemannien de Lion”. – Lion, 1974 11. Schnabel R. Iridoscopie. Anleitung Krausheiten und deren Veranlagung aus der menschlichen Iris zu erkennen. – Verlag. – Ulm:Arkana Verl., 1959 12. Welchowier E.S., Szulpina N.B., Alijewa Z.A., Romaszow F.N. Irydodiagnostyka. - Moskwa, „Medycyna”, 1988 13. Medical illustrations by Christine D. Young, 2000 Anatomical Chart Company, Skokie, Illinois, 1991 Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
POLECAMY TAKŻE PORADNIKI: Akupresura w praktyce – Danuta Popowicz Jak skutecznie pozbyć się uciążliwych dolegliwości i wspomóc konwencjonalne leczenie wielu chorób? Wykorzystaj wiedzę, której początki powstały już kilka tysięcy lat temu, która jest stale poszerzana i potwierdzana badaniami. Akupresura nic nie kosztuje, a do tego jest bezpieczną i bezinwazyjną metodą poprawy Twojego zdrowia. Więcej o tym poradniku przeczytasz na stronie: http://kulturystyka.zlotemysli.pl "Zdobyłem większą wiedzę na temat funkcjonowania mojego organizmu. Polecam tę publikację wszystkim, którzy chcą w szybki i łatwy sposób pozbyć się uciążliwych dolegliwości." Łukasz Nowak
Zdrowe odżywianie i jego sekrety - Sergey Karpov i Wiera Chmielewska W jaki sposób odpowiedni dobór produktów żywieniowych i medycyna niekonwencjonalna mogą polepszyć Twoje zdrowie? Jeśli należysz do grupy ludzi, którzy nie znoszą lekarzy i środków farmakologicznych, jeśli zależy Ci na zdrowiu i cenisz sobie niekonwencjonalną medycynę i alternatywne podejscie do lecznictwa – ebook ”Zdrowe odżywianie i jego sekrety” podpowie Ci jak się odżywiać, by Twój organizm zachował zdrowie i witalność Więcej o tym poradniku przeczytasz na stronie: http://zdrowe-odzywianie.zlotemysli.pl "Dzięki ebookowi postanowiłem zmienić dotychczasowe zasady żywienia całej rodziny. W naszym jadłospisie używamy znacznie więcej świeżych owoców i warzyw a także stosujemy naturalne suplementy. Nasze społeczestwo posiada bardzo znikomą wiedzę na temat zdrowego odżywiania. Pozycja jest bardzo interesująca i warta przeczytania. " Maria Wiesława Nehrebecka
Zobacz pełen katalog naszych praktycznych poradników na stronie www.zlotemysli.pl
