Fakty i Mity 12-2006

Pomoc społeczna i służba zdrowia zwróciły 180 niewykorzystanych milionów

KONIEC POLSKIEJ BIEDY INDEKS 356441

http://www.faktyimity.pl

ISSN 1509-460X

Nr 12 (316) 30 MARCA 2006 r. Cena 2,80 zł (w tym 7% VAT)


Str. 8


Str. 12, 13

2

Nr 12 (316) 24 – 30 III 2006 r.

KSIĄDZ NAWRÓCONY

KOMENTARZ NACZELNEGO

FA K T Y POLSKA Podobno w Laponii są już pierwsze kwiatki. A u nas... Kara boska za wybory 2005, kara boska!!!

PiS chce wyborów jeszcze wiosną „przed wizytą Ojca Świętego”, co jest dowodem na to, że w tym kraju nawet kalendarz wyborczy zależy od grafiku imprez kościelnych. Pomysł poparł jedynie SLD, któremu urosło w sondażach. PO nie chce, bo mu jeszcze rośnie. Wszyscy pozostali boją się, że dostaną jeszcze mniej głosów niż ostatnio. PiS – inaczej niż PO – jest przeciwny łączeniu wyborów parlamentarnych i samorządowych, bo boi się, że podwójne listy kandydatów, dwie urny i inne komplikacje zdezorientują moherowe berety. Jako żywo! Rydzykowym babkom pokręcą się instrukcje od proboszczów.

Jest pierwsza uciekinierka z PiS – poseł Stanisława Okularczyk, była wiceminister rolnictwa. Profesor Okularczyk, która uznała byłych kolegów za ludzi „pozbawionych litości, wśród których uczciwemu człowiekowi trudno się znaleźć” – wybrała PO. PiS-uary nie muszą być uczciwe – są już przecież katolikami, członkami rad parafialnych, Opus Dei...

Wybrana głosami PiS, LPR i Samoobrony Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji rozkręca działalność cenzorską. Przewodnicząca rady Elżbieta Kruk upomniała specjalnym listem prywatne radio TOK FM za to, że w jednej z audycji „redaktorzy w sposób lekceważący odnieśli się do nauki Kościoła”. Według Kruk nie wolno im tego robić, bo... „chrześcijański system wartości został przyjęty w porządku konstytucyjnym RP”. Zażądała także „bezwarunkowego wyeliminowania na przyszłość tego typu nadużyć”. Przewodniczącą KRRiT wyśmiał wybitny konstytucjonalista profesor Wiktor Osiatyński, który zwrócił uwagę, że „konstytucja nie ogranicza praw do wartości chrześcijańskich”. Jak widać, nie wszystkie kruki słyną z mądrości.

„Życie Warszawy” poinformowało, że politycy LPR: Roman Giertych, Witold Hatka – zamieszani w aferę Wielkopolskiego Banku Rolniczego („FiM” 2/2002, 48/2005) – robili interesy z biznesmenem Edwardem Mazurem, ściganym listem gończym, oskarżonym o nakłanianie do zamordowania generała Papały. Ciekawe, że ten news pojawił się dopiero wtedy, gdy Giertych zapowiedział przejście do opozycji wobec PiS... Ziobro zbiera kwity. UNIA EUROPEJSKA Brytyjski instytut badawczy Center For European Reform ogłosił raport oceniający poziom nowoczesności gospodarek członków i kandydatów do UE. Badanie obejmowało: edukację, bezrobocie, informatyzację, naukę, transport itp. Okazuje się, że – nie licząc Malty, która nie dostarczyła wielu danych – Polska jest najbardziej zacofanym krajem Europy! Wyprzedziła nas Bułgaria i Rumunia. Przodują Dania i Szwecja. Skandynawowie nie mają teczek, lustracji, rusofobii, no i nie chroni ich płaszcz Matki B. Częstochowskiej, Opatrzność... USA Departament Stanu USA wydał doroczny raport na temat przestrzegania praw człowieka na świecie. Nasz kraj znalazł się w nim w doborowym towarzystwie Kamerunu, Zimbabwe, Arabii Saudyjskiej oraz Iranu – na czarnej liście krajów łamiących prawa, m.in. mniejszości seksualnych. Z Kaczyńskimi przegonimy poziom cywilizacyjny nie tylko Europy, ale nawet Czarnej Afryki! FRANCJA Półtora miliona ludzi na ulicach, starcia z policją,

strajki na dziesiątkach uczelni – oto obraz kraju walczącego z liberalizacją rynku pracy („zwolnienie za pierdnięcie”). Za studentami i związkowcami stoi 68 procent Francuzów. Czymże jest francuska reforma wobec wynalazku polskiego „stażu” dla młodych bezrobotnych, podczas którego trzeba pracować za 500 zł brutto! Nas jednak Kościół nauczył pokory wobec „wójtów, panów i plebanów”. WIELKA BRYTANIA Rząd zobowiązał korzystające z dotacji

państwowych szkoły wyznaniowe do obiektywnego nauczania na katechezie o wszystkich religiach obecnych w Anglii. W Polsce też na katechezach uczy się o innych wyznaniach. Nazywa się je wówczas sektami. IRLANDIA Po opustoszeniu seminariów, klasztorów, a w koń-

cu kościołów – społeczeństwo irlandzkie przechodzi kolejne zmiany laicyzacyjne. Okazuje się, że ponad połowa mieszkańców katolickiej Zielonej Wyspy popiera legalizację jednopłciowych związków. Rząd irlandzki przygotowuje właśnie odpowiednią ustawę. O dziwo, odwrót od katolizacji w Irlandii zbiegł się w czasie z jej wielkim przyspieszeniem gospodarczym. Całe szczęście, że w porę najechał na Irlandię polski wielotysięczny desant katolicki. Może jeszcze da się uratować ten kraj... CZECHY Parlament odrzucił weto prezydenta i zalegalizował

jednopłciowe związki partnerskie. Czechy są pierwszym krajem Europy Wschodniej, który je prawnie zatwierdził, i to mimo apelu 10 związków wyznaniowych, które wzywały do odrzucenia nowej ustawy Kościoły zawsze wiedzą, jak uprzykrzyć życie bliźniemu swemu. BIAŁORUŚ 92 proc. frekwencji i 82 proc. poparcia dla prezydenta Łukaszenki – oto oficjalne, choć kwestionowane przez międzynarodowych obserwatorów, wyniki wyborów prezydenckich na Białorusi. Opozycja i Bruksela protestują, ale nie mają żadnych dowodów na fałszerstwa. Łukaszenko utrzymuje porządek, zapewnia stabilizację i ma tę zaletę, że nie pozostawia złudzeń co do charakteru swojej władzy. My ciągle się łudzimy, że wymienianie partii o niemal identycznym programie to prawdziwa wolność i demokracja.

Młynek ze łba T

ak jak ludzie, tak samo ich zbiorowiska dzielą się na normalne i te odbiegające od normy. Zbiorowiska te tworzą narody i kraje – z przewagą ludzi myślących racjonalnie lub różnej maści głupków. I. Kraje normalne, pobieżna charakterystyka: prawo jest równe dla wszystkich, panuje ustrój demokratyczny, rozdział kościołów od państwa, nie ma przewodniej siły wojska lub partii, nie ma cenzury, osoby i instytucje publiczne poddawane są bezwarunkowej krytyce, satyra nie może naruszać czyichkolwiek dóbr osobistych, kryterium oceny człowieka jest jego postępowanie, a nie przynależność do określonej partii politycznej, kościoła czy radia. Przedstawiciele: prawie cały świat. II. Kraje nienormalne – przeciwieństwo normalnych; częściowo Chiny, Rosja, Białoruś, Kuba i afrykańskie tzw. republiki bananowe. W pełni kryteria krajów nienormalnych spełniają tylko kraje islamskie, takie jak Iran i Afganistan, oraz Polska. Myślałem z pół godziny, jak mam zacząć nienormalny temat tego porąbanego komentarza i tylko taki ogólny podział na wstępie przyszedł mi do głowy. Jeśli bowiem podczas jego czytania, choćby na małą chwilkę, przestaniemy pamiętać, że żyjemy w kraju nienormalnym – możemy narazić się na nerwicę lub – w wyniku napadów śmiechu – na odbudowę zmarszczek zlikwidowanych dzięki operacji plastycznej. Podobnie gdy bezmyślnie włączymy telewizor. Na tej samej zasadzie, jadąc do Iranu, kobiety powinny pamiętać, że za chodzenie w krótkiej spódniczce grozi im lincz na środku chodnika. Z kolei np. Szwed przebywający w Polsce, kiedy robi z bliska zdjęcia pielgrzymki pieszej – jako niewątpliwej atrakcji turystycznej (konkretnie – kobiety z 20-kilogramowym różańcem na szyi) – musi się liczyć z tym, że dostanie po mordzie (autentyczny przypadek!). A jeśli nie zna polskiego i kupi gdzieś sobie koszulkę z napisem: „Nie płakałem po Janie Pawle II” – to też jest do zlinczowania. Trzeba więc ciągle pamiętać o środowisku, w jakim nam przyszło żyć i brać poprawkę na debilów. Ostatnio rodzimi debile, ci chorujący na pierdolca religijnego, zaszczuli Szczukę. Do tej kobitki każdy może mieć wiele różnych zastrzeżeń, np. że jest zbyt pewna siebie, że jest feministką i chce dla kobiet prawa do antykoncepcji i przerywania ciąży, no i że ma na imię Kazimiera. Każdy, kto ma inne poglądy, może Szczuki nie lubić, tak jak np. ja nie lubię kobiet aroganckich, czyli m.in. Kazi Sz. Ale dostrzegam, że jest to – obiektywnie rzecz biorąc – kobita normalna i mądra. W kraju normalnym całej tej wielkiej, ogólnopolskiej afery z obrazą niejakiej Madzi Buczek po prostu by nie było. Dlaczego? Ponieważ normalni ludzie potrafią rozeznać, że program Kuby Wojewódzkiego ma charakter satyryczny, prześmiewczy, a Magda Buczek jest osobą publiczną, gdyż prowadzi publiczny cykl audycji w Radiu Maryja. Koniec kropka. Nikt normalny nie obraża się na satyryków, nie robiła tego nawet ciemnoczerwona komuna. Osoby publiczne mogą być wyśmiewane bezkarnie, zawsze i wszędzie. Gwoli ścisłości – nawet gdyby Szczuka parodiowała w tymże programie chorobę Magdy Buczek, która jeździ na wózku i cierpi na łamliwość kości, nie ma mowy o karalnej obrazie, co najwyżej o bardzo złym smaku dowcipu, ale to już jest kwestia indywidualna. Przypominam: zakładamy, że program wyemitowano by w normalnym kraju. Fakty są takie, że Szczuka nie widziała Buczek na oczy i nie miała pojęcia, że jest to osoba chora. Parodiowała jedynie jej sposób mówienia. Na potrzeby tego komentarza zadałem sobie wielki trud odsłuchania fragmentu audycji prowadzonej w Radiu Rydzyka przez Buczek Madzię (lat 18). Dziewczyna jest założycielką Podwórkowych Kółek

Różańcowych Dzieci. Ponieważ jest niepełnosprawna i na okrągło klepie różaniec – słuchacze Radia Maryja uważają ją za świętą. Ta zaś nie wygłasza swoich poglądów, nie mówi kazań, nie jest nawet zakonnicą. Po prostu powtarza te same słowa przez parę godzin dziennie. Wolno jej, choć każdy musi przyznać, że nie jest to normalne zachowanie u 18-letniej dziewczyny. Jako ksiądz odwiedzałem co miesiąc, w każdy pierwszy piątek miesiąca, kilkunastoletniego chłopca chorego na zanik mięśni. Leżał jak kłoda, nie mógł nawet ruszyć ręką. Na początku starałem się go pocieszyć, ale szybko spostrzegłem, że to go jeszcze bardziej dobija i smuci. Wiem, że inni księża przede mną namawiali go do modlitwy, tak jakby już nic więcej mu się od życia nie należało. A on miał zupełnie sprawny umysł, marzenia, ciekawe poglądy i bardzo szerokie horyzonty, m.in. dzięki specjalnemu dostępowi do komputera. Trzeba z nim było po prostu być – pogadać, pożartować. Ale w Polsce ideałem kaleki jest fanatyk religijny, który połowę dnia spędza w kościele, a resztę przy Radiu. Mruczy modlitwy i poświęca swoje cierpienia za grzeszników i Ojca Świętego. Im więcej się modli, tym bardziej jest święty. Rekordziści, jak Magda Buczek czy np. poseł Libicki z PiS, który też jeździ na wózku, mają szansę na karierę. Sam różaniec jest jedną z najbardziej prymitywnych form modlitwy, o ile w ogóle jest on modlitwą. Porównuje się go do ciągłego kręcenia przez mnichów buddyjskich specjalnymi młynkami z wypisanymi na nich modlitwami – im więcej przekręceń młynka, tym więcej modlitw. Zwracanie się do Boga poprzez potok powtarzanych formułek jest wyraźnie deprecjonowane przez Biblię: (Mt 6. 7–8 nn.). Trudno wymagać od aktywistów Radia Maryja, żeby kierowali się Biblią lub rozsądkiem; wśród nich jest też poseł Libicki, który poświęcił Kazi swoje specjalne wystąpienie sejmowe. Następnie, w wywiadzie dla „Naszego Dziennika”, nazwał „postępowanie pani Kazimiery Szczuki” – „przykładem skandalicznego aktu chuligaństwa”, w którym „owi medialni nagłaśniani obrońcy tolerancji równości pokazali swoją prawdziwą twarz...”. Szczuka i jej środowisko „z premedytacją ima się wszelkich metod, by je (osoby niepełnosprawne) zniszczyć i osiągnąć swoje anarchistyczne i niezdrowe społecznie cele (...). Jeśli Czytelnicy »Naszego Dziennika« mają pomysł, w jaki sposób mógłbym jeszcze zadziałać, z największą przyjemnością oddam się do dyspozycji” – zapewnia poseł Libicki. Również jedna z fanek Rydzyka broni prześladowanej Madzi Buczek. Szefowa ogólnopolskiej cenzury, tj. Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, Elżbieta Kruk, wystąpiła o ukaranie Polsatu – jako źródła zgorszenia – karą, którą wyliczono na pół miliona złotych! To złodziejstwo i bezprawie pod pozorem przestrzegania prawa; „Fakty i Mity” coś o tym wiedzą, gdyż w ten sposób wielokrotnie nas już okradziono. A ja znów proszę Was, Kochani, pamiętajmy, że żyjemy w Polsce, gdzie zakonnik przestępca – złodziej i naciągacz (Stocznia Gdynia itd., itp.) – jest magnatem medialnym, ma do dyspozycji i na posyłki trzy kluby parlamentarne i kieruje rządem. Dobrodziejstwa tak zwanej komuny ludzie przeżyli w niezłych humorach tylko dlatego, że ciągle pamiętali, w jakim nienormalnym ustroju żyją. Nasza pociecha w tym, że tak jak teraz wspominamy pralkę „Franię” i śmiejemy się z kartek na buty, tak za lat kilkanaście śmiać się będziemy z Kaczorów, Kruków, Rydzyków, posłów Libickich i innych niepełnosprawnych – jako osób publicznych, reliktów przeszłości. Wtedy będzie nam wolno. JONASZ

Nr 12 (316) 24 – 30 III 2006 r.

W

ładzy raz zdobytej nie oddamy – powiedział przed laty Władysław Gomułka. Jarosław Kaczyński pozornie mówi co innego: Chcecie wyborów? – Proszę bardzo. Ale już, zaraz. W maju... Co innego mówi, co innego myśli. Dobrze wie, że o maju nie może być mowy. Nie zgodzi się Kościół, który już fuknął, że swary utrudniają kontemplację przed wizytą B16. Nie zgodzą się sami posłowie, bo tylko niektórzy z tych orłów i orlic mają szansę na bis. Czerwiec z kolei nie wchodzi w grę, bo wtedy wszyscy będą mieli w głowie piłkę nożną. Potem są wakacje, więc najwcześniej – jesień. Platforma podchwytuje: urządźmy wybory do Sejmu razem z samorządowymi... Mówi jedno, a myśli drugie. Jak Kaczyński. Wspólne wybory są raczej niemożliwe

COŚ NA ZĄB

Noże z powodu różnych ordynacji oraz różnych okręgów. Trzeba byłoby wszystko dublować. Platforma, mówiąc: zróbmy to za jednym zamachem, bo będzie taniej, kłamie, żeby ukryć swą myśl strategiczną: niech się PiS umoczy w rządzeniu. Tym lepiej dla Platformy, im gorzej dla Polski. Gołym okiem przecież widać, że PiS rządzić nie umie. Nie ma ludzi, nie ma pomysłów. Same miernoty z Jurgielem na czele. Sondaże już rozpoczęły wędrówkę w dół. Jarosław Kaczyński to widzi, głupi nie jest. Szarżuje więc, ale nie na oślep. W odwodzie ma przecież brata prezydenta, dlatego nawet jak przegra wybory, to nie straci władzy (patrz: „Rozdroże” – „FiM” 5/2006). Jednak Jarosław tak łatwo nie zrezygnuje z Polski swoich marzeń: kontrolującej wszystko i wszystkich, z partiami politycznymi trzymanymi za pysk, z hordami usłużnej policji politycznej i obstalunkowych prokuratorów... To zaiste śmiech historii, że Kaczyński, tak jak Gomułka, na miejsce swych politycznych wojenek wybrał Salę Kongresową Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie. Gdy patrzyłem na powiewające w klakierskim rytmie biało-czerwone flagi, miałem wrażenie, że gdzieś już to widziałem, coś podobnego przeżywałem. Odruchowo wypatrywałem nawet transparentów znanych ze starych kronik filmowych: „Pisarze do piór”, „Syjoniści do Syjonu”... Kaczyński zbliżył się przecież ostatnio do tamtego tonu. W Radiu

GORĄCE TEMATY Maryja wprost wskazał na... Komunistyczną Partię Polski, która – poprzez „Gazetę Wyborczą” – znowu odzyskuje kierowniczy wpływ na ważne ugrupowania polityczne. Rozsierdziła go Helena Łuczywo, która pochwaliła sejmową, anty-Kaczyńską mowę Tuska. W odwecie Jarosław szturchnął ją tatusiem, Ferdynandem Haberem, rzeczywiście członkiem KPP, potem prominentnym aparatczykiem KC PZPR. Jeśli taka ma być ta „wojna na noże”, to będzie to wojna haniebna. Trzeba to powiedzieć głośno i otwarcie. Tak jak zrobił to Kaczyński, szczując Helenę Łuczywo na falach dla ludzi skłonnych do zamordyzmu, ksenofobii i antysemityzmu. Powiedział to do swoich gorących zwolenników, tak jak Gomułka mówił do swoich. Grożąc potem z Sali Kongresowej swoim dawnym kolegom z opozycji wojną na noże, Kaczyński był Gomułką. Być może ktoś łudzi się, że takie powtórki z historii nie są możliwe. Nie wszyscy jednak są tacy naiwni. W tych dniach Polskę odwiedził David Harris, dyrektor wykonawczy bardzo w USA wpływowego Komitetu Żydów Amerykańskich. Złożył wizytę premierowi i prezydentowi. Kancelaria Prezesa Rady Ministrów na swoich stronach internetowych poinformowała o tym zdawkowo. Kancelaria Prezydenta – znacznie obficiej. Słusznie – i tak by się wydało. Cóż mówili? Jak zwykle: uprzejmości, dusery... Ale było też coś, na co naprawdę warto zwrócić uwagę. Przecież nie z czystej kurtuazji gość pofatygował się przez ocean – musiał mieć powód. David Harris powiedział: „Chcemy także zwrócić waszą uwagę na kwestie antysemityzmu – by nie dawać przyzwolenia na jego ekspresję ani w społeczeństwie, ani wśród polityków”. Prezydent Kaczyński odpowiedział, że zjawisko antysemityzmu w Polsce, niestety, występuje. Jednocześnie prosił, aby jednostkowych wypowiedzi nie brać zbyt poważnie. „Nie ma dziś w Polsce znaczących sił antysemickich i nie istnieje niebezpieczeństwo, że mogłyby one oddziaływać na główny nurt życia społecznego czy politycznego” – dodał. Niestety, w sytuacji, gdy w radiu słychać Radio Maryja, a za prezydenckim fotelem stoi bliźniak „Panie prezesie, melduję”, chętny do pogromu pośród KPP-owskiej progenitury i w ogóle do „wojny na noże”, rodzi się pytanie o szczerość tych deklaracji. Paradoksalnie więc najpewniej w Polsce bliźniaków może się czuć tylko Donald Tusk. Znany poeta i satyryk Krzysztof Daukszewicz tłumaczy to tak: Wywlekając Tuskowi dziadka z Wehrmachtu, PiS oddał mu niechcący wielką przysługę. No bo skoro Tusk miał dziadka w Wehrmachcie, to dziadek nie mógł być Żydem. MAREK BARAŃSKI

GŁASKANIE JEŻA

Język giętki Lucjan Szołajski, jeden z najlepszych lektorów filmowych (głos znany każdemu Polakowi), opowiada, jak podczas jednego z festiwali czytał tzw. listę dialogową do czechosłowackiego filmu: – W pewnej chwili widownia dostała kolki ze śmiechu, bo w momencie gdy bohater, przyłapawszy żonę z kochankiem, wybiega przed chałupę i krzyczy: „Ludi, ona se skurvila”, ja, zgodnie z tym, co napisał mi tłumacz, musiałem przeczytać: „Ludzie! Ona nie jest mi wierna”. Niezły to pomysł – taka lista dialogowa. Taki tłumacz, taki translator... O ile prościej byłoby zrozumieć polityków, dziennikarzy i biznesmenów, gdyby jakiś dobry lektor przekładał nam na język powszechnie zrozumiały i cenzuralny to, co oni prawią z trybun i ekranów. Zanim mój pomysł zostanie wprowadzony w życie, spieszę wypełnić bolącą lukę podręcznymi przekładami. Czynię to w poczuciu pewnej misji, jako że w gmachu przy ul. Wiejskiej zarówno domownicy, jak i goście oglądają co

dzień plakaty: „Rok 2006 – rokiem języka polskiego”. Do dzieła więc! Czy nie byłoby prościej, gdyby cuchnący salonami zwrot: „Proszę o wybaczenie, ale czy mógłby się Pan nieco przesunąć” – zastąpić jakże bardziej zrozumiałym i swojskim: „Spieprzaj, dziadu!” (Kaczyński)? Albo miast zagmatwanej frazy: „Ów skomplikowany problem trzeba wyborcom dokładnie wytłumaczyć”, użyć lepszej i prostszej: „Ciemny naród i tak to kupi” (Kurski)? Jakże trudno sformułować myśl: „Nie zgadzam się z liderami opozycji, bo reprezentują inny niż mój punkt widzenia”. Przecież tyle zbędnej paplaniny można zastąpić dosadniejszym, a mówiącym wszystko określeniem: „Cieniasy” (Marcinkiewicz). Ten sam mąż stanu uznał – i słusznie – że po co będzie sobie strzępił język nieuzasadnioną skądinąd chwalbą w rodzaju: „Udało nam się zawrzeć korzystne porozumienie dotyczące dotacji Unii Europejskiej dla Polski”. Łatwiej

W

ostatnią niedzielę Donald Tusk zdecydował, że PO nie poprze samorozwiązania Sejmu. No cóż, wszystko jest możliwe, zwłaszcza w kaczej krainie cudów. Polski Sejm wielokrotnie udowodnił, że jest nieprzewidywalny. Rząd Suchockiej upadł, bo jeden z posłów ZChN poszedł w czasie głosowania do sracza...

3

skłonni do gwałcenia prostytutek jak europoseł Golik, tak pobożni jak Tomczak z Pękiem i tak kulturalni jak prezydent Kaczyński – to może jednak przyjmiemy do roboty muzułmanów? – pomyśli Anglik, Hiszpan i Szwed. W ten sposób padnie największe (i jedyne) osiągnięcie tego „rządu z bożą pomocą” – emigracja zarobkowa.

Mniejsze zło Niestety, prawdopodobnie obecny układ i Sejm pozostaną. Rozumiem, że Tusk chciał poczekać – jeszcze bardziej pogrążyć PiS, pokazać wyborcom niedołęstwo rządu, zyskać w sondażach. Uważam, że zrobił bardzo źle. Jarosław Kaczyński jest nieobliczalny, a ostatnią rzeczą, która go zajmuje, jest dobro społeczne. Jeśli zapowiedział, że albo wybory, albo cztery lata „stabilizacji” w układzie z Samoobroną i np. PSL, to akurat tego słowa dotrzyma, gdyż jest świetnym strategiem. No i nie będzie miał innego wyjścia. Co taka czteroletnia „stabilizacja” będzie oznaczać dla Polski? Zawał gospodarki, upadek rynków finansowych, skomunizowanie struktur państwa, klerykalizację i cenzurę, zamknięcie wolnych mediów oraz dalsze podziały wśród Polaków. Nikt jeszcze w całej powojennej historii Polski nie narobił nam takiego wstydu za granicą jak rząd Marcinkiewicza i prezydent Kaczyński – w ciągu kilku miesięcy! Po czterech latach takich numerów kraje unijne mogą na powrót pozamykać przed Polakami swoje granice. Jeśli bowiem wszyscy Lechici są tak inteligentni jak minister Jurgiel,

jest rzecz całą ująć słowami: „Yes, yes, yes”. Nieprawdaż? A skoro już jesteśmy przy polityce zagranicznej, to proponuję, żeby PiS i kancelaria prezydenta Lecha nie siliły się na konwenanse w rozmowach z Rosją. Czy nie łatwiej wysłać im telegram z rozkazem: „Małczać, sabaki!”? (Artur Zawisza). Przynajmniej będą wiedzieli, na czym stoją i nabiorą do nas szacunku. Z Ruskimi trzeba wszak twardo, jak powtarzają obecnie wszyscy z PiS. Po co się trudzić określeniem kompetencji zawodowych podwładnego, układając słowa: „Nie do końca jestem zadowolony z pańskiej pracy, panie Kowalski”? Stokroć szybciej Kowalski nas zrozumie, gdy wykrzyczymy: „Ty, ch…, ty kutasie złamany jeden, wyp… stąd” (Tomasz Lis). Jakąż zatęchłą myszką brzmią dziś słowa: „Patrzył w jej ócz korale”! Czyż aby nie to samo i jeszcze więcej opisuje wyznanie: „Mam kurwiki w oczach”? Albo zamiast: „Przyznaję, że jestem nimfomanką”: „Lubię seks jak koń owies” (Beger). W tym kontekście swojsko i jasno brzmi niezakamuflowana niczym, choć nie bez dumy ogłoszona autopromocja: „Wysoki Sejmie, nie po raz pierwszy staje mi…” (Zych). Jakże obco i medycznie sucho zabrzmiałby wywód typu: „Dzięki wypełnieniu ciał jamistych penis mój jest w pełnej erekcji”.

Na miejscu Tuska poszedłbym na wcześniejsze wybory, ale wpierw dogadałbym się po cichu z SLD, że na wiosnę robimy wspólny rząd. Pewnie nie byłby to idealny układ, raczej mniejsze zło; takie małżeństwo z rozsądku dla dobra wspólnych dzieci – Polaków. Polski nie stać na żadne nieudane eksperymenty, a na kaczą rozpierduchę – w szczególności. Wystarczy nam prezydent o wzroście kija golfowego i mentalności kościelnego z Głuchej Dolnej. Jest jeszcze szansa wykorzystać wzrost gospodarczy osiągnięty przez rządy Millera i Belki. Co prawda gardzę klerykalizmem członków Platformy Obywatelskiej, ale ze wszystkich łysych kandydatów na premiera wybrałbym Rokitę. Poza tym posłowie ze wspólnej listy lewicy, którzy weszliby do sejmu pod sztandarem SLD, daliby – mam nadzieję – odpór nazbyt klerykalnym zakusom PO. Dla Donalda Tuska czy Marii Rokity wybór co do wyborów jest kwestią: albo teraz wspólnie (choćby z SLD), albo za 4 lata – być może sami. Dla nas jest to wybór pomiędzy Kaczką Dziwaczką a Kaczorami, którzy ukradną Polskę. JONASZ

„Polska skazana jest na moherową koalicję” (Tusk) brzmi stokroć bardziej obrazowo niż oświadczenie, że do głosu doszli dewoci i klerykałowie. Mamy też w nowoczesnym języku polskim pewne radosne eufemizmy. Oto Gilowska, krzycząc podczas konwencji PO: „Donald, bracie!”, nie miała na myśli nic innego jak tylko: „Zdradzę cię z bratem Kaczorem!”. Nie inaczej do zagadnienia podszedł ostatnio Jarosław Kaczyński, który bez zmrużenia oka oświadczył: „Michnik (i reszta) najlepsze okresy w życiu miał, siedząc w więzieniu, a znacznie gorsze, gdy był na wolności”. Ten eufemizm, a raczej niedopowiedzenie, jasno wskazuje, że brat brata chce Michnikowi (i obawiam się, że nie tylko jemu) zafundować w przyszłości jeszcze kilka takich „najlepszych okresów”. Z jakąż łezką rozrzewnienia i nostalgii co starsi Czytelnicy wspomną sobie w tej chwili podobne zabiegi sprzed lat. Zdania: „Partia wywaliła go na mordę” zastępowano informacją: „Odszedł z powodu złego stanu zdrowia”... Lub: „W stoczni doszło do strajku” zamieniano na „nieuzasadnione przerwy w pracy”. Strajkujący robotnicy to były „warchoły”, a protestujący studenci to „element antysocjalistyczny”. Czy coś się zmieniło? Tak... data! MAREK SZENBORN

4

RZECZY POSPOLITE

Witaj, dyktaturo! Polska demokracja zamiast prowadzić do modernizacji kraju powtarza przedwojenne meandry – od marnej i biednej wolności do uciążliwej i głupiej dyktatury sanacji. Najwyraźniej braciom Kaczyńskim nie zależy na samym sprawowaniu władzy, skoro chcą rozpisać nowe wybory. Oni chcą władzy pełnej, absolutnej i zrobią wszystko, aby się do niej dorwać. Władza ta jest im potrzebna do zmiany ustroju w Polsce. Bodaj po raz pierwszy przyznał to otwarcie poseł Artur Zawisza (ten od „Małczać, sabaki!”, skierowanego do SLD), jeden z głównych ideologów PiS. Powiedział on dla Polskiej Agencji Prasowej: „Bracia Kaczyńscy poszukują modelu demokracji nieliberalnej (...). Władza ma prawo do nadzwyczajnych interwencji w różne dziedziny, ale by chronić wspólnotę i dobro wspólne, gdy są one zagrożone”. Może zacznijmy od pytania o to, czym jest ta demokracja liberalna, której nie chcą Kaczyńscy. To ustrój, który panuje we wszystkich cywilizowanych krajach świata, który daje władzy minimum uprawnień koniecznych do sprawnego rządzenia, a jednostkom – maksimum wolności, aby mogły się swobodnie rozwijać. Rzeczywiście, w polskich warunkach demokracja liberalna nie najlepiej się udała, nie dlatego jednak, że jest złym ustrojem, lecz dlatego, że ma charakter fasadowy, iluzoryczny. U nas jest ona wolnością do bogacenia się nielicznych (w tym Kościoła watykańskiego), dla innych często swobodą do

Ś

Nr 12 (316) 24 – 30 III 2006 r.

Z NOTATNIKA HERETYKA

grzebania w śmietnikach lub emigracji. Nic dziwnego, że Polacy na ogół nie cenią tego systemu, a niektórzy nawet z łezką w oku wspominają PRL, który – choć dawał mniej swobody w wielu dziedzinach – sprawniej zadość czynił wielu ekonomicznym prawom człowieka.

Wobec fiaska III RP (60 proc. Polaków żyje poniżej minimum socjalnego) niektórym marzy się mądry i silny człowiek, który wprowadziłby więcej sprawiedliwości, choćby nawet przemocą. Na tej naiwnej nadziei grają właśnie Kaczyńscy – dwa w jednym. Ich model demokracji nieliberalnej to kraj rządzony autorytarnie i bezwzględnie, gdzie władza ma zawsze rację i trzyma w ręku wszystkie sznurki. To koniec nawet tej marnej wolności mediów,

więta Gianna Beretta Molla to średnio zajmująca postać. Na tyle jednak ważna, że szczególną uwagę poświęci jej sejmowa Komisja Rodziny i Praw Kobiet na swoim uroczystym posiedzeniu. Niektórzy członkowie Komisji, gdy dostali zaproszenia na tę szczególną sesję, przecierali oczy ze zdumienia. Czegoś takiego na świecie jeszcze nikt nie widział! Oto przewodnicząca KRiPK Anna Sobecka wzywa podległych jej parlamentarzystów (m.in. Joannę Senyszyn) do wzięcia udziału w uroczystościach, na które złożą się: przemówienie marszałka Marka Jurka, wystąpienie propagatorki kultu świętej Gianny Beretty Molli (na zdjęciu) oraz wystąpienie syna świętej, niejakiego Pierluigiego Molli. Całość ma być zwieńczona apelem Komisji w sprawie potępienia klonowania komórek macierzystych, zapłodnienia in vitro oraz badań genetycznych. A któż to taki ta święta Molla, że ma być wzorem

jaką mieliśmy dotychczas. Kto widział w sobotniej TVP relację z ostatniego zjazdu PiS, ten wie, o czym piszę. Zjazd sfilmowany w duchu kultu jednostki, czysta propagandówka w stylu produkcji Leni Riefenstahl, reżyserki i przyjaciółki Hitlera. Z tą różnicą, że Leni była genialna, a pracownicy telewizji są tylko posłuszni. Emisja tego programu to początek TVK, czyli Telewizji Kaczej w miejsce TVP. Polska „nieliberalna”, gdzie „chroni się wspólnotę”, to będzie Polska stadna, plemienna, w której wolność słowa i wyznania jednostki mają jedynie charakter drugorzędny. Wystarczy, że władza uzna, iż jakaś mniejszość „zagraża dobru wspólnemu”, a zostanie ona zdelegalizowana, zepchnięta do podziemia. Groźną mniejszością godzącą w jedność katolickiego narodu mogą zostać nazwani wszyscy – w zależności od potrzeb: antyklerykałowie, lewicowcy, osoby w jakikolwiek sposób związane z PRL, niepraktykujący, mniejszości seksualne, protestanci, świadkowie Jehowy, Żydzi oraz ci wszyscy, którzy za Żydów zostaną uznani. A dla narodowej prawicy Żydem jest każdy, którego głos odbiega od bezmyślnego stadnego beczenia. Wystarczy przejrzeć publikowane listy rzekomych „Żydów i osób o zmienionych nazwiskach”, aby zobaczyć, że może znaleźć się tam każdy, kto nie dał sobie mózgu zapętlić różańcem. ADAM CIOCH (Polak z „Listy Żydów”)

i przewodnikiem dla polskich parlamentarzystów i wszystkich Polek? Molla była Włoszką i tym sobie zasłużyła (u JPII) na Niebo, że w krótkich przerwach między jedną modlitwą a drugą rodziła dzieci. Po kolejnym ciężkim porodzie lekarze powiedzieli, że następna ciąża skończy się dla niej bardzo źle. Ale co tam – imperatyw prokreacji okazał się silniejszy. Urodziła się więc córka Emanuela, a Gianna kilka dni później zapukała do drzwi świętego Piotra – przy okazji osierocając gromadę potomstwa. Oto wzorzec matki Włoszki przeszczepiony na grunt polski. Ideałem jest śmierć podczas porodu. Sejmowi prawnicy, na wniosek kilku posłów lewicy, mają wydać opinię, czy propagowanie kultu i mieszanie świętej „prokreantki” w prace sejmowej komisji świeckiego państwa jest zgodne z prawem. No i biedzą się teraz uczone głowy, co tu odpowiedzieć, a uroczysta sesja za pasem, bo już 24 marca o godzinie 11. MarS, KK

ZraMOLLały Sejm

Prowincjałki 74-letni Marian D., emerytowany nauczyciel spod Dzierżoniowa, wynajął dwóch osiłków i zlecił im zabójstwo konkubenta swojej byłej synowej. Gdy otrzymał zdjęcia skrępowanego i zalanego krwią mężczyzny, wypłacił zbirom 2 tys. dolarów. Padł jednak ofiarą bandytów oszustów! Ci bowiem dogadali się z niedoszłym denatem, skrępowali taśmą, oblali sokiem pomidorowym i zrobili zdjęcia. A potem jeszcze szantażowali Mariana, że doniosą o wszystkim policji. Przed sądem staną: Marian za zlecenie, bandyci za szantaż, ofiara za udział w mistyfikacji.

BEZCZELNI BANDYCI

49-letni Jerzy R. ze Stalowej Woli usiłował zabić żonę poprzez odpalenie bomby, którą podłożył na cmentarzu przy grobach jej bliskich. Ładunek domowej roboty zranił jej stopę.

BLISCY CORAZ BLIŻEJ

W okolicach Dworca PKS w Gdańsku grasowała para młodych bandytów, znana z tego, że po obrabowaniu ofiar z pieniędzy i kosztowności kazała im rozbierać się do naga. Ta metoda miała utrudniać ofiarom wezwanie policji i dać złoczyńcom czas na ucieczkę.

GOŁO NIEWESOŁO

Policja w Skierniewicach zatrzymała 34-letniego mężczyznę, który próbował umówić się na randkę z ekspedientką, dla zachęty przystawiając jej broń do głowy. Gdy kobieta odmówiła, mężczyzna strzelił w podłogę i wybiegł. Po chwili wrócił i zażądał butelki wódki. Tej prośbie ekspedientka nie potrafiła się oprzeć. Napastnik dostał wódę i trzymiesięczny areszt.

ZALOTNIK

Pod Dobrzyniem Dużym policjant z Terespola (0,7 promila) rąbnął prywatnym polonezem w ciężarówkę. Na rok i 3 miesiące więzienia w zawieszeniu skazał sąd w Białymstoku policjanta, który po pijaku jeździł po mieście. Zatrzymany przez innych kierowców wyrwał się im, ale pozostawił w ich rękach swoją niebieską koszulę z legitymacją służbową.

STRÓŻE NIEPORZĄDKU

Mirosław M., prokurator z Katowic, przyjmował łapówki od kierowców, którzy po pijanemu spowodowali wypadek drogowy. Pan prokurator sam dzwonił do podejrzanych i proponował im zakończenie spraw za pieniądze.

SZEDŁ (I BRAŁ) NA RĘKĘ

25-letni mężczyzna ze Szczecina nie chciał stawić się na rozprawę przed sądem. Kupił więc na targu zwolnienie lekarskie. Nie zmierzył, niestety, sił na zamiary i opis choroby wypełnił sam. Błędy ortograficzne wzbudziły podejrzliwość sędziego, który szybko ustalił, że przedstawiony mu dokument został sfałszowany. 25-letniemu nieukowi grozi pięć lat pudła. Opracowała AH

ORTOGRAFIA W CENIE

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE Tego smoka o trzech głowach: Millera, Leppera i Kaczyńskiego, będziemy z Polski wypędzać. Wszystko jedno z kim. (Janusz Palikot, PO)

¶¶¶

Bądźmy szczerzy. Związki homoseksualne funkcjonują w naszym społeczeństwie, są faktem (...). Nie uciekniemy od tego zjawiska, zamykając oczy i milcząc. Uważam, że homoseksualistom należy się legalizacja ich związków. Tak, by sprawy dziedziczenia czy sprawy spadkowe były w takich związkach jasno i precyzyjnie określone. (Krzysztof Cugowski, PiS)

¶¶¶

Dzisiaj okrzyk „Balcerowicz musi odejść!” wznosi Jarosław Kaczyński. To po co ma się Andrzej Lepper męczyć? (Donald Tusk, PO)

¶¶¶

Często z PiS-owskiego krzyku wynika niewiele. To jest schemat z bajki o lisie i kogucie. Lisek był ciepły i sympatyczny dla kur, za to kogut kury przerażał, bo głośno krzyczał. Więc różnym wolnościom, na przykład prasy, Kaczyński poważnie nie zagraża. (Jan Rokita)

¶¶¶

„Gazeta Wyborcza” jest późną, zmutowaną postacią KPP. (...) A im słabsza „Wyborcza”, tym lepiej dla Polski. (Jarosław Kaczyński)

¶¶¶

Ulubionym daniem Jarosława Kaczyńskiego stają się przystawki, mówiąc językiem trochę anachronicznym – przystawki z awanturką. (Bronisław Komorowski, SLD) Wybrała OH

Nr 12 (316) 24 – 30 III 2006 r.

BÓG OJCIEC W najnowszym sondażu TNS OBOP, który dotyczył najbardziej wpływowych polskich polityków, ojciec Tadeusz Rydzyk uplasował się na wysokiej trzeciej pozycji. Tatkę wyprzedzili tylko bliźniacy Kaczyńscy. Daleko w tyle pozostał Donald Tusk, Andrzej Lepper, Jan Rokita czy Wojciech Olejniczak. Nikogo to specjalnie nie dziwi, a lider Platformy konstatuje krótko: „O ile w Sejmie rządzi trójca: Kaczyński, Lepper, Giertych, to wielką politykę robi ojciec Rydzyk”. OH

WIOSNA LUDÓW? W pierwszym dniu wiosny przed lubelskim ratuszem odbyło się symboliczne topienie marzanny. W tym roku była nią kukła – PiSanna (na zdjęciu), którą nie tylko oblano wodą, ale też złożono do politycznej trumny niebytu. „Faszyzm – kaczym – totalitaryzm!” – skandowano.

on organizował te imprezy od 1990 roku. Resort udzielił informacji, że kasę wysłał – a jakże – tylko że do samorządu studenckiego. Rawecki w odpowiedzi ogłosił, że ministerstwo nigdy nie kwestionowało sprawozdań z imprez i nic tu nie ma do rzeczy fakt, że się nie odbyły. Taka jest logika PiS-u. Racja jest tylko jedna i ona jest przy nich. TŻ

ZLEPPEROWAĆ SONDAŻE Andrzej Lepper i jego Samoobrona nie zgadzają się z sondażami. Wszelkimi. W związku z tym działacze partyjni przeprowadzą własne badania wśród ludności. W najbliższych dniach do 200 mieszkańców każdego województwa zadzwoni telefon, a głos w słuchawce zapyta: „Na jaką partię w wyborach samorządowych odda pan/pani głos?”. Janusz Maksymiuk wyjaśnia wszystkim wątpiącym w obiektywizm takich badań: „Nie będziemy dzwonić na chybił trafił. Opracowanie tzw. grupy reprezentatywnej zleciliśmy profesjonalnej firmie”. Kto będzie zadawał pytania? „Zlecimy to naszym działaczom. Ale jak będą dzwonić do ludzi, to mają mówić, że są z Centrum Analiz Wyborczych, a nie z Samoobrony”. Eksperci od marketingu politycznego twierdzą, że wyniki takich sondaży można co najwyżej wywieźć na makulaturę. Ale kto uwierzy ekspertom od marketingu. No kto? WZ

PRECZ Z POKOJEM I EKOLOGIĄ! Wiceminister edukacji Jarosław Zieliński wystosował do kuratorów oświaty list z ostrzeżeniem, by nie wpuszczano do szkół przedstawicieli organizacji ekologicznych i pacyfistycznych szerzących rzekomo... „szkodliwe treści wychowawcze” i zagrażające bezpieczeństwu uczniów! Ekologia i pacyfizm są promowane przez szkoły w normalnych krajach. W Polsce Zieliński do walki z wrogami młodzieży wciągnął nawet funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. – O co chodzi ministrowi? – zachodzi w głowę prezes Związku Nauczycielstwa Polskiego Sławomir Broniarz. Żadnego zagrożenia nie widzą też kuratorzy. My widzimy – PiS-uarkowi chodzi o atak na ZNP i zastraszenie młodzieży oraz pedagogów uczestniczących w antywojennych manifestacjach. Oni bez zastraszania żyć nie potrafią. RP

Fot. BAR

Na happeningu Federacji Młodych Socjaldemokratów i SLD odczytano również antykaczystowski wiersz. Oto jego fragment: „Niech chamstwo się skończy i teksty prostacze Utoniesz PiSanno – wypadłaś z układu Do rządu trza mądrych, wy tylko do taczek Wywieźcie się sami: czyli »Spieprzaj, dziadu«”. Uczestnicy akcji wyrazili nadzieję, że wraz z końcem zimy zakończy się także okres rządów PiS, którego członkiem jest m.in. prezydent Lublina Andrzej Pruszkowski. Na happeningu nie zjawił się ani jeden z radnych opozycyjnej w magistracie lewicy... KC

LOGIKA Ponad 25 tys. zł wyłudził w Ministerstwie Edukacji Jacek Rawecki, obecny dyrektor biura posła Wiesława Kiliana z PiS. Rawecki był przewodniczącym samorządu studenckiego Uniwersytetu Wrocławskiego. W latach 2003 i 2004 składał wnioski do MENiS o dotację na organizację dwóch największych studenckich festiwali: Szanty i Łykend. Ministerstwo przekazało na ten cel 25 tys. zł. Problem w tym, że imprezy się nie odbyły. W samorządzie spreparowano dokumenty, wpisano zespoły, które nigdy tam nie zagrały, i takie lewe kwity wysłano do ministerstwa. Sprawa wyszła na jaw, kiedy Krzysztof Jakubczak zapytał w ministerstwie, dlaczego od dwóch lat nie dostaje kasy na festiwale. To

5

NA KLĘCZKACH

BOŻE ZACHOWAJ! PiS-owski minister ma genialny pomysł na zahamowanie wzrostu wypadków na naszych drogach! Czy chodzi o jakiś sposób na szybsze łatanie nawierzchni, poszerzenie poboczy? Nic podobnego! Minister Jerzy Polaczek w liście do arcybiskupa gnieźnieńskiego Henryka Muszyńskiego zaapelował, by w celu poprawy bezpieczeństwa księża uczyli kierowców życzliwości, pokory i cierpliwości. Taki apel być może (?) ministerstwo nic nie kosztował, a zaoszczędzona kasa przydała się... na najnowszą limuzynę dla Polaczka. Każdego roku na polskich drogach ginie 5,5 tys. ludzi, w tym kilkaset dzieci (jedna wielka szkoła). Tacy Niemcy czy Skandynawowie muszą budować nowe drogi, nie mają wyjścia. W Katolandzie powinny wystarczyć modły i apele. Tyle że – cholera jasna – nie wystarczają! O bezpieczeństwie drogowym w równym stopniu decydują trzy czynniki: kierowca, pojazd i droga. Ale skąd ma o tym wiedzieć minister transportu? Z raportu NIK wynika, że tylko 1 proc. dróg w naszym kraju (!) spełnia normy unijne, a 99 proc. arterii nie nadaje się do bezpiecznego podróżowania. PS

TRZECIA RĘKA BRACI K. Chociaż Mietek Wachowski – wróg braci Kaczyńskich, któremu doradzał sam prezydent Lech Wałęsa – jeszcze nie został skazany w procesie o płatną protekcję i bezprawne posiadanie dokumentów państwowych, to prokuratura

i tak zabezpieczyła część jego majątku na poczet ewentualnej grzywny. Gorliwy prokuratur boi się, że Wachowski mógłby ukryć swe dobra, aby potencjalnej grzywny nie uiścić. Na razie zabezpieczono samochód wart 60 tys. złotych, ale to dopiero początek działalności prokuratora – podwładnego Zbigniewa Ziobry, który jest kolegą Kaczyńskich. Zbieg okoliczności? AC

WYŻSZE CELE Chociaż Narodowy Instytut Wychowania jest na razie dzieckiem poczętym, to już w tej fazie prenatalnej budzi ogromny sprzeciw. Kiedy edukacyjny portal eduinfo.pl zapytał swoich użytkowników o opinię w sprawie planowanego powołania NIW-u, aż 88,8 proc. respondentów uznało cały pomysł za głupi i zupełnie poroniony. Waga tej opinii jest tym większa, że użytkownicy portalu to osoby całym PIS-owskim zamierzeniem najbardziej zainteresowane: nauczyciele, dyrektorzy szkół oraz studenci kierunków pedagogicznych. Czy opinia praktyków wpłynie na decyzję ministra Zielińskiego? Wątpliwe, bo minister jest z PiS. NIW ma się stać instytucją cenzurującą szkolną rzeczywistość oraz indoktrynującą młodzież. A

KOGO BIJE DZWON Proboszcz szczecińskiej parafii obejmującej dzielnicę Osowo wpadł na superpomysł. Żeby zdobyć kasę na kolejny dzwon, nakazał rodzicom każdego dziecka przystępującego w tym roku do Pierwszej Komunii św., by wpłacili po 200 zł. Od tego uzależnia dopuszczenie latorośli do konsumpcji Jezuska. Wkurzeni parafianie uważają, że zaspokojenia księżowskich fanaberii nie można w żadnym stopniu łączyć z tak ważnym dla dzieci przeżyciem religijnym. A my uważamy przeciwnie – każdy sposób na podreperowanie księżowskiej kabzy jest dobry, co poświadcza choćby sam gubernator Katolandu Glemp, wyciągając z kieszeni podatników 40 mln zł na budowę Świątyni Opatrzności Bożej. RP

NIE POBIJCIE SIĘ! Skłócili się dystrybutorzy filmów o Karolu „Wielkim” z Wadowic. Firma Studio Interfilm, która wprowadziła na polskie ekrany dzieło „Jan Paweł II” (to z Jonem Voightem), zaatakowała konkurencję – firmę SPI, która dystrybuuje film pt. „Jan Paweł II: Nie lękajcie się”, z Thomasem Kretschmannem w roli głównej. „To bezczelne korzystanie z cudzej pracy i nakładów. Ludzie myślą, że idą do kina na nasz film, a trafiają na inny obraz. Nasz konkurent specjalnie zmienił oryginalny tytuł na podobny do naszego. W oryginale brzmiał on »Nie lękajcie się: Życie Jana Pawła II«, a nie »Jan Paweł II: Nie lękajcie się«. Nawet plakaty są podobne do naszych” – mówi w „Metrze” Zbigniew Żmigrodzki z Interfilmu. Zapowiada, że jeśli SPI nie wstrzyma się od żerowania na Ojcu Świętym, zostanie pozwany do sądu. Interfilmowi nie pozostaje dłużny Piotr Reisch z SPI: „Jesteśmy w przededniu rocznicy śmierci Jana Pawła II i siłą rzeczy o Papieżu mówi się wszędzie. Jeśli ktoś myśli, że ma wyłączne prawa do posługiwania się w tytułach nazwą »Jan Paweł II«, to niech ją zastrzeże prawnie”. Reisch zapowiada też, że jeśli Interfilm nie przeprosi za pomówienia, będzie miał sprawę w sądzie. Żeby się tylko nie skończyło, jak z tym pojednaniem między kibicami Cracovii i Wisły... KC

BOJKOT Gavin Newsom, burmistrz San Francisco, postanowił zbojkotować uroczystą nominację kardynalską arcybiskupa tego miasta Williama Levady. Newsom, sam praktykujący katolik, uznał za skandaliczną decyzję nowo mianowanego kardynała, który zabronił katolickim agencjom adopcyjnym rozpatrywać podania par homoseksualnych. Burmistrz światowej stolicy gejostwa stwierdził, że „Kościół błądzi w sprawie adopcji”. Niechby jakiś polski katolik polityk odważył się tak ocenić nauczanie Watykanu! AC

6

Nr 12 (316) 24 – 30 III 2006 r.

POLSKA PARAFIALNA

W

ydawać by się mogło, że konstytucja jest w RP prawem najwyższym. Wydawać by się mogło, że z niej czarno na białym wynika, iż miejsca publiczne, takie jak urzędy, szkoły, szpitale, powinny być wolne od symboli religijnych... Wydawać mogłoby się również, że Henryk Wasiak, radny miasta Żukowa na Kaszubach, ma rację, domagając się usunięcie krzyża z sali obrad Rady Miejskiej w Żukowie. – Nie powinno się wieszać krzyża tam, gdzie nie potrzeba. Mam swoje prawa, o których mówi konstytucja i chcę żyć w kraju demokratycznym – przekonywał. O swej naiwności przekonał się natychmiast. Jego wniosek wywołał święte oburzenie u pozostałych

Demokracja ukrzyżowana członków rady. Jak czajniki zagotowały się żukowskie klęczniki. Wojciech Kankowski, który pełni funkcję przewodniczącego rady (złośliwi dodają, że z woli proboszcza), natychmiast wyjaśnił, że antykrzyżowiec mimo swego podeszłego wieku nie potrafi poprawnie interpretować konstytucyjnych artykułów. Według klęcznika Kankowskiego, demokracja to wolność poglądów, a według niej – decyduje większość! Żadnemu innemu radnemu nie przeszkadza wiszący na sali krzyż, a jeśli Wasiakowi się on nie podoba, to może patrzeć w inną stronę. Odszczepieniec jeden. Podobnie wyraził się drugi czarnolubny, Albin Bychowski, z pomocą miejscowego plebana panujący na stolcu burmistrza Żukowa. Włodarz stwierdził, że ponieważ nikomu innemu krzyż nie przeszkadza, a jego umieszczenie w sali obrad i odczucia z tym związane są indywidualną sprawą każdego z radnych, to nic się nie zmieni. Krzyż tam pozostanie. – Konstytucja mówi także o tym, że każdy jest obowiązany szanować wolność i prawa innych. Nikogo nie wolno zmuszać do czynienia tego, czego prawo mu nie nakazuje – zakończył efekciarsko swoje wystąpienie burmistrz Bychowski. No właśnie, panie burmistrzu, w Polsce prawo nie nakazuje jeszcze wieszania krzyży w urzędach publicznych, a religia Kościoła kat. nie jest jeszcze religią państwową. To jest oczywiście największe zaniedbanie twórców obowiązującej konstytucji, którą PiS-iory – gdy tylko będą mogły – zmienią. Na razie jest, jak jest. Ale poza tym ma pan rację, panie burmistrzu. W Polsce prawo łamie się nie tylko w Żukowie, ale nawet w świątyni prawa, dlatego krzyż wisi w sali obrad Sejmu. MARCIN SZOBA

O

d lat opisujemy monopolistyczne praktyki księży – zarządców katolickich cmentarzy Pomrocznej. Stanowisko Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz przegrana Kościoła w sądzie nie pomagają, bo kler nadal z powodzeniem stosuje swoje metody.

Ostatnio pisaliśmy („FiM” 8/2006), jak Kostro, wprowadzając nowy regulamin zawiadywanych przez siebie cmentarzy, zabronił na nich pochówków wedle ceremoniału świeckiego. Zrobił tak, chociaż przy Lipowej i Unickiej od zawsze chowano m.in. ateistów, a wielu z nich ma tam wykupione swoje kwatery wiecznego spoczynku. Sprawą zaintere-

Gród nad Bystrzycą nie jest jedynym miejscem w kraju, gdzie możnowładcy w sutannach dyktują warunki nekropolityki. Ponad cztery lata temu („FiM” 1/2002) opisaliśmy sytuację z Będzina-Grodźca na Śląsku, gdzie ks. Stanisław Wojtuszkiewicz, proboszcz parafii pw. św. Katarzyny, wraz ze swoją gosposią Zofią Regdosz, podporządkował so-

A niech to wszyscy święci! O sposobie zarządzania cmentarzami katolickimi przy ulicach Unickiej i Lipowej w Lublinie przez księdza rektora Cezarego Kostrę już pisaliśmy. Przypomnijmy: dobrodziej połączył rynki usług cmentarnych i pogrzebowych. Tym samym dyktuje, którzy przedsiębiorcy i jakie roboty mogą wykonywać na „jego” nekropoliach. Sprawa z doniesienia jednego z cmentarnych biznesmenów trafiła do UOKiK. Urząd nakazał Kostrze zaniechanie dalszych tego typu praktyk, ale kierowany przez księdza Kościół Rektoralny pw. Wszystkich Świętych złożył odwołanie do Sądu Okręgowego w Warszawie – Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Jednak i tam podzielili zdanie UOKiK, iż kapłan łamie prawo. Końca sprawy nie widać, bo od wyroku przysługuje apelacja, a od niej – skarga kasacyjna do Sądu... Nie, nie Ostatecznego, lecz Najwyższego. Ksiądz rektor póki co dalej robi swoje. A nawet wymyśla coś nowego!

P

sowała się rozgłośnia Polskiego Radia w Lublinie, ale po interwencji ks. Mieczysława Puzewicza – rzecznika arcybiskupa Józefa Życińskiego i zarazem współpracownika radia – wyemitowany początkowo materiał zdjęto z anteny i strony internetowej stacji.

ort Lotniczy w Goleniowie koło Szczecina. Tu, w hali odlotów, w październiku 2003 r. ustawiono kamienny obelisk upamiętniający JPII. Papa tutaj lądował i stąd odfruwał po wizycie w Szczecinie w 1987 r. Teraz ten święty kamień bezbożne ręce odrzuciły precz! Kamień w dniu odsłonięcia poświęcił, okadził i obmodlił z należytą pompą abp Zygmunt Kamiński, I Pasterz Diecezji, w asyście świeckich notabli. Publika odlatująca „za chlebem” do Warszawy oraz do Londynu obojętnie mijała papieską pamiątkę. Tylko niektórzy podróżni zatrzymywali się, klękali i żegnali. I nagle, kilka dni temu, ktoś zauważył, że obelisk zniknął. Dewoty – od Goleniowa przez Stargard po Szczecin – podnieśli raban. Lokalna prasa wszczęła alarm. Wyszło na jaw, że personel lotniska wywalił święty postument w krzaki, gdyż w hali odlotów znacznie lepiej i o wiele bardziej handlowo prezentowała się wystawa samochodów marki Opel. Dewocja zagrzała się do czerwoności: komercja samochodowa zastąpiła niegasnącą pamięć o papieżu Polaku! Na dodatek – na poświęconym miejscu! Trudno – wszystko jest przesiąknięte komercją, niechby więc i na lotnisku w Goleniowie handlowali, ale pobożnie: breloczkami z Podobizną, zegarkami z Podobizną, termometrami z barką i Podobizną, Podobiznami w miedzianej blasze, w bursztynie, w gipsie, Podobiznami podświetlanymi, trójwymiarowymi, migającymi, Podobiznami z dźwiękiem i bez dźwięku... Ale

bie cmentarnych przedsiębiorców. Pozwolił na wykonywanie robót na nekropolii firmie założonej przez panią Zosię. Uprzywilejowanym podmiotem, który ma wyłączność na usługi kamieniarskie na będzińskim cmentarzu, jest także zakład Stanisława Krzykawskiego. Za darmo?

Dzięki naszym publikacjom dotyczącym Lublina na odwagę zebrali się także mieszkańcy Zagłębia, którzy mówią nam, że z powodu księżej żyłki do monopolu wszyscy inni kamieniarze w zasadzie zostali wysłani na zieloną trawkę. – To trwa już dobre dziewięć lat. Z księdzem nie da się rozmawiać. Przez niego musiałem zwolnić dwoje pracowników i zawiesić działalność gospodarczą, bo nie wystarczało nawet na opłaty – skarży się Henryk Przybyłek. – Prosiłem o pomoc biskupa Adama Śmigielskiego. Przyrzekł, że miesięcznie będę mógł wykonać na cmentarzu trzy „piwnice”. Zadowoliłbym się nawet jedną, ale i tak skończyło się tylko na słowach. Po lekturze „Faktów i Mitów”, gdzie opisaliśmy sytuację z Lublina, Przybyłek udał się do katowickiej delegatury UOKiK. Tam jednak, gdy usłyszeli, że w sprawie występuje katolicki ksiądz, nie chcieli nawet rozmawiać. – Poszedłem więc do jednego z najlepszych w Będzinie adwokatów, lecz i on, usłyszawszy, że występuję przeciw księdzu, nie chciał się tym zająć. Być może jednak do śląskiej delegatury UOKiK trafi oficjalna skarga na działania parafii, bo w podobnej co Przybyłek sytuacji są też inni kamieniarze (chcą się powołać m.in. na nasze publikacje). Franciszek Postel, którego przedsiębiorstwo też zostało zduszone przez praktyki proboszcza, działalności jeszcze wprawdzie nie zlikwidował, ale niewykluczone, że wkrótce to uczyni. – Było źle, a teraz jest bardzo źle – mówi Postel. KAZIMIERZ CIUCIURKA Fot. Jarosław Rudzki

Lotniskowiec JPII żeby szwabskimi samochodami?! Mało się On wycierpiał w szwabskich kamieniołomach? To może jeszcze inne szwabskie pamiątki? Dyskusja nie milkła, emocje buzowały. Oficerowie śledczy JPII wytropili, że ukochany obelisk spoczywa w kącie już od jesieni zeszłego roku. Skandal! Maciej Jarmusz, prezes Spółki Port Lotniczy Goleniów, miał jednak szczęście. Opieprzyli go, ale nie wyrzucili. Każdy inny na jego miejscu na pewno zamieniłby się z obeliskiem miejscami i sam wylądował w krzakach. Jarmusz jednak jest słusznego pochodzenia – ów mąż świętobliwy był wiceprezydentem Szczecina w czasach, gdy miastem rządziło Porozumienie Centrum, czyli protoplasta PiS. Darowano mu więc, ale nie za darmo. Jarmusz musi odkupić winę zaniedbania. Kamienna podobizna wróci zatem na lotnisko i będzie wmurowana... w ścianę lotniskowej kaplicy. Kaplica w porcie lotniczym – oto wotum odkupieńcze Jarmusza. Tylko że onegdaj jak jakiś grzesznik miał coś do odkupienia, to kaplicę budował za własne. A za Jarmusza zapłacimy my, kupując bilet... WJ

Nr 12 (316) 24 – 30 III 2006 r.

PATRZYMY IM NA RĘCE

7

W tym domu straszy Gdy „pampers” z Opus Dei został właścicielem kamienicy w centrum Warszawy, jej lokatorzy myśleli, że teraz będą mieli jak w bajce. Następnie on objął bardzo ważny urząd w telewizji. Oni, owszem, mają bajkę, tylko że fredrowską – „Wolnoć, Tomku, w swoim domku”... Paweł i Gaweł w jednym stali domu... Jesienią 2003 r. obywatel Piotr Gaweł (na zdjęciu) kupił sobie w Warszawie część zabytkowej, sześciokondygnacyjnej kamienicy przy ul. Lwowskiej 15. Nabył 45,75 proc. domu, wykładając na stół 1 mln 800 tys. zł plus ok. 40 tys. zł na opłaty manipulacyjne (podatek, notariusz itp.). Drugim znaczącym (42,35 proc.) współwłaścicielem domu została niedługo później holenderska spółka Inter Vastgoed Poland. Sprzedawcą był 73-letni Zdzisław J. (spadkobierca przedwojennego właściciela kamienicy), który szczęśliwie odzyskał prawa do znacjonalizowanej w PRL-u nieruchomości, a nie miał już sił, żeby się nią dalej zajmować. Piotr Gaweł (rocznik 1962), członek Opus Dei, jest „pampersem” z ekipy, która pojawiła się po raz pierwszy w państwowej telewizji wraz z prezesem Wiesławem Walendziakiem. W okresie bezpośrednio poprzedzającym transakcję z kamienicą kierował fundacją Dzieło Nowego Tysiąclecia, ustanowioną przez Konferencję Episkopatu Polski, pieniądze zaś – całkiem jak widać niemałe – zarabiał w spółce „doradztwa strategicznego” Oxygen Interactive Communications. Od lutego 2004 r. jest członkiem Zarządu (wiceprezesem) TVP do spraw marketingu i reklamy. Gaweł najdziksze wymyślał swawole. Ciągle polował po swoim pokoju: to pies, to zając – między stoły, stołki. Gonił, uciekał, wywracał koziołki... Podpisując akt notarialny (Repertorium A nr 5426/2003), Gaweł stał się m.in. dysponentem warsztatu pracy kilkunastu pań. Nie byle jakich, bo nacechowanych „młodością, zmysłowością i kulturą osobistą”, których menedżer – w czterech lokalach wynajmowanych w kamienicy na Lwowskiej – gwarantował „dyskrecję i przyjemne

spędzenie czasu w eleganckim lokalu z drink-barem, jacuzzi, sceną do striptizu, pokojem fantazji oraz innymi przytulnymi pomieszczeniami”. Przeczytaliśmy to w archiwalnym folderze reklamowym klubu towarzyskiego „Elita”. Archiwalnym, bo gdy szef Dzieła Nowego Tysiąclecia nabrał podejrzeń, że jest to zwykły burdel, kazał się paniom wynosić, czym wysuszył rzekę płynących z czynszu złotówek, dzięki którym dotychczasowy zarządca utrzymywał chałupę w jakim takim stanie. Rzeka wyschła, a Gaweł ani myślał dopłacać do interesu. Zaczęły się problemy z rachunkami od dostawców mediów, z wywozem śmieci itp. Efekt na dzisiaj jest taki, że Stołeczne Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej odłączyło w budynku tzw. węzeł grzewczy, zimą pozamarzały i popękały rury doprowadzające wodę, część mieszkań została zalana, na ścianach rosną paskudne grzyby... A co na to lokatorzy? – Gospodarz z niego, jak z koziej dupy trąbka. W największe mrozy musiałam oddawać dzieci do rodziny. Telewizja nie przyszła tego sfilmować, chociaż ich zapraszaliśmy – mówi mieszkanka posiadłości prezesa TVP. Jej sąsiadka dodaje: – Nawet policję wzywaliśmy, ale nic nie pomogło. Strach w takim domu mieszkać, bo tylko patrzeć, jak przegnity sufit zleci człowiekowi na łeb. Mam kompletnie zrujnowane po powodzi mieszkanie, wymagające gruntownego remontu. Kto za to zapłaci? Niestety, nie jestem ubezpieczona od pomysłów pana Gawła. Znosił to Paweł, nareszcie nie może; schodzi do Gawła i prosi w pokorze: – Zmiłuj się waćpan, poluj ciszej nieco... Ludzie cierpią, gdyż współwłaściciele żadną miarą nie mogą porozumieć się co do wzajemnych rozliczeń i zasad zarządzania budynkiem: – Pan

Gaweł przez wiele miesięcy unikał rozmów na temat uregulowania tych spraw. Ileż się naprosiliśmy... Okazało się później, że tylnymi drzwiami chciał wprowadzić do zarządu wspólnoty ludzi z Gminnej Gospodarki Komunalnej Ochota, gdzie ma bardzo silne powiązania towarzyskie. W końcu udało mu się całkowicie odsunąć drugiego co do udziałów członka wspólnoty od podejmowania decyzji, zaoszczędził na opłatach za ogrzewanie mieszkań, a odpowiedzialność za stan budynku usiłuje teraz przerzucić na nas – zauważa Jolanta Kramarz-Linkowska reprezentująca Inter Vastgoed Poland. Gaweł ma pogląd odmienny: to właśnie współwłaściciele Holendrzy nie chcą ponosić żadnych kosztów remontów i utrzymania budynku. Problem w tym, że ciemni cudzoziemcy żadną miarą nie mogą pojąć, dlaczego reprezentujący prezesa zarządca ukrywa przed nimi istotne dokumenty, które stanowią podstawę ewentualnych płatności, oraz wystawia faktury w ich mniemaniu fikcyjne lub niewspółmierne do faktycznej wartości. Nie rozumieją też, jak to jest w Polsce możliwe, aby – załatwiając swoje prywatne interesy kamienicznika – Gaweł dopuszczał się ewidentnego nadużywania funkcji publicznej. Dowody? Oto spotkanie zarządu wspólnoty, które zwołał sobie 8 lutego 2006 r. w gmachu... Telewizji Polskiej SA. No cóż, na Lwowskiej w tym czasie nie grzali... Oto Urszula G. pobierająca pensję z TVP, a reprezentująca pana Piotra w sprawach związanych z Lwowską

(o aktualnościach można dowiedzieć się pod jej służbowym telefonem 547 31 00 lub 605 605 004). Oto jej – w godzinach pracy – obecność u boku Gawła na zebraniu wspólnoty 6 marca, kiedy to zamiast w telewizji, urzędowała w lokalu nr 2 przy ul. Lwowskiej 15. Dodajmy, że w tym samym czasie (godz 9.30–12) bawił tam również prezes, choć – jak nas poinformowano w jego biurze – zajmować się miał wówczas bardzo ważnym „kontrahentem reklamowym”. Czy po naszej publikacji poproszą oboje, żeby ujęto im ten dzień z urlopu, czy też „wolnoć Tomku w swoim domku”? ¤¤¤ Skoro zaś jesteśmy przy Gawle i telewizji... 20 kwietnia Sąd Rejonowy Warszawa Mokotów rozważy wniosek o „zakaz pełnienia funkcji publicznych przez wiceprezesa Telewizji Polskiej Piotra Gawła”. O szlaban na konfitury wystąpił Tomasz Dziedzic, szef spółki Thomas Gottie, który wniósł prywatny akt oskarżenia za zniesławiające go – jak twierdzi – wypowiedzi naszego bohatera. O co chodzi? W podległym Gawłowi biurze reklamy trwał „nielegalny proceder” – jak to określa prezes TVP Jan Dworak, a zwykły obywatel nazwałby po prostu oszustwem. Patent był prosty: wymuszano na Dziedzicu (jego firma pośredniczyła w umowach między TVP a sponsorami telewizyjnych konkursów), żeby kupował nagrody we wskazanych sklepach. Przelewał tam

Biskup Dydycz: – Tylko pamiętaj, Piotrze. Żadnych swawolnych panienek!

pieniądze, sprzedawcy przekazywali znaczną ich część telewizyjnym wspólnikom, a fanty, zamiast trafić do laureatów audiotele, zostawały na półkach. Spryciarze przytulili – według obliczeń Dworaka – 1,2 mln zł (można by za to nabyć ze 3 piętra na Lwowskiej), dwóch pracowników wywalono z roboty, prokuratura przedstawiła już podejrzanym zarzuty. O domniemanym przekręcie zawiadomiła śledczych członkini Rady Nadzorczej TVP Anna Milewska (związana z Samoobroną), sugerując między wierszami, żeby sprawdzić, czy aby i Gaweł nie ma czegoś za uszami. A on na to: „Sprawa jest (...) próbą podważenia pozycji i dorobku obecnego zarządu i zdestabilizowania publicznej telewizji (...). Stawiane mi zarzuty są bezzasadne i zamierzam to udowodnić zgodnie z procedurami obowiązującymi w TVP i regułami prawa. Gdy tylko powziąłem wiedzę o zarzutach, natychmiast zawnioskowałem o przeprowadzenie kontroli w Biurze Reklamy. (...) zostałem oskarżony bezpodstawnie i będę się domagał oczyszczenia i zadośćuczynienia za zniesławienie” – oświadczył Gaweł. – Dotychczasowa kontrola stwierdziła, że kierownictwo Biura Reklamy nie uczestniczyło w tym procederze – jego odpowiedzialność dotyczy więc nadzoru i kontroli. Tutaj sprawa musi być wyjaśniona do końca, ale też rozważana na szerszym tle, bowiem Biuro Reklamy odnotowuje znaczące sukcesy finansowe w ciągu ostatnich dwóch lat, a to też z kolei jest zasługą dobrej organizacji pracy i dobrego nadzoru w tej jednostce – owinął aferę w bawełnę Dworak. No nic, poczekamy – zobaczymy. Ale jakby źle poszło... – My tam nie jesteśmy obrażalskie i zawsze możemy wrócić do pana Gawła. Nie będzie miał źle. Czynsz był płacony regularnie, a jak się dogadamy, to nawet damy... solidną zaliczkę. Dom wyremontuje i jeszcze mu zostanie – pocieszają „młode, zmysłowe i kulturalne”, urzędujące dziś pod innym (znanym redakcji) adresem. DOMINIKA NAGEL

8

Nr 12 (316) 24 – 30 III 2006 r.

KTO DAJE I ODBIERA...

Bogaci biedacy Obietnice PiS sprawdziły się! W najbiedniejszych regionach Polski bezrobotni chorują z przejedzenia i w ogóle w dupach się im przewraca. No bo jak inaczej wytłumaczyć fakt, że 44 mln zł, przeznaczone na pomoc społeczną w 2005 r., wróciły do Ministerstwa Finansów? Co roku w budżecie państwa zawarowana jest pewna kwota na pomoc dla najbiedniejszych (zwana pomocą społeczną). Nie sposób oszacować tych kwot, bowiem wliczono w nie np. administrację. Można jednak powiedzieć, że są to kwoty spore. Ot, choćby na same zasiłki pomocowe państwo wydaje (a przynajmniej powinno) 940 mln zł. Środki dzielone są według pewnego klucza, m.in. liczby ludności w konkretnym województwie, a przede wszystkim – według zamożności regionu. Bogate kawałki Polski dostają mniej, biedne więcej. Logiczne. Teoretycznie, bo to jest chyba podział do kitu. Jak się dowiedzieliśmy – regiony, gdzie bida aż piszczy, zwróciły do budżetu środki na pomoc społeczną. Są to m.in. województwa: podlaskie, lubuskie, warmińsko-mazurskie i lubelskie. Informację tę uznaliśmy za tak niewiarygodną, że złapaliśmy za

F

telefon. Rozmowy wprawiły nas w osłupienie. Na przykład wojewoda lubelski powiedział naszej redakcji, że – i owszem – oddał kasę do centrali, a to dlatego, iż ZMALAŁO ZAPOTRZEBOWANIE NA ZASIŁKI Z POMOCY SPOŁECZNEJ. Innymi słowy, wojewoda chciał dawać, a ludziska najpierw się wzbraniali, a potem wręcz odmówili. Podobnie rzecz całą wyjaśnił wojewoda warmińsko-mazurski i podlaski. Załóżmy przez chwilę, że to prawda. No to pytamy: dlaczego niektóre biedne rodziny dostawały od państwa wsparcie w zawrotnej kwocie 20 złotych na miesiąc? Może by im dołożyć z tego nadmiaru, który został? Kiedy nasi rozmówcy zrozumieli, że śmiech zamarł nam na ustach, próbowali z innej beczki. Oto kolejne tłumaczenie brzmi następująco: – Wszystkiemu winne są zmiany

inansowanie uczelni kościelnych z budżetu państwa jest bezprawne i całkowicie sprzeczne z Konstytucją RP – tak napisaliśmy jakiś czas temu. Okazuje się, że do naszego „szczekania kundelków” przyłączyli się najważniejsi eksperci. I ujadają. Na razie jest tak: niby świeckie państwo na mocy coraz to nowych ustaw dotuje kolejne uczelnie (prywatne) Kościoła katolickiego. Do subsydiowanych od lat: KUL-u, Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego i Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie niebawem dołączą: Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu, Papieski Wydział Teologiczny w Warszawie, Wyższa Szkoła Filozoficzno-Pedagogiczna „Ignatianum”. Mamy też szereg wydziałów teologicznych, finansowanych z budżetu: Uniwersytet Adama Mickiewicza, Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Uniwersytet Opolski, Uniwersytet Śląski, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski. Na to wszystko wydajemy z kieszeni podatników ok. 90 mln zł rocznie. To mniej więcej tyle, za ile można by przez pół roku żywić wszystkie głodne dzieci w kraju nad Wisłą i jeszcze wysłać je na kolonie. Napisaliśmy, że to bezprawie i skandal! I co? I gówno, za przeproszeniem. Okazuje się jednak, że naszą opinię podzieliły tuzy polskiej legislacji. W posiadanie „FiM” dostały się bowiem opinie Sejmowego Biura Studiów i Ekspertyz dotyczące tych właśnie spraw.

regulacji prawnych (bałagan legislacyjny) oraz zmniejszenie zainteresowania domami pomocy społecznej. – Czy owa „zmiana zainteresowania” polega na tym, że w kolejce do DS chętni czekają już nie rok, a 10 miesięcy (bo takie są fakty) – dopytywaliśmy. Odpowiedzi jednak nie było. Co zaś się tyczy owego bałaganu, to informujemy, że wojewodowie skonstatowali, iż takowy zaistniał, ale dopiero 28 grudnia. Wcześniej, nieboraki, nic nie wiedzieli. W exposé premier Marcinkiewicz roztaczał wizję, że w Polsce nie będzie głodnych dzieci ani w ogóle głodnych ludzi. W związku z tym do końca lutego miał zostać uruchomiony specjalny program dożywiania na szczeblach gmin i miast. Mamy koniec marca, a setki gmin czekają na posłańców od króla Kazia, czy i jakie środki w ogóle dostanie. Naiwnie do obietnic podeszła np. gmina Sosnowiec, która na nakarmienie głodnych wyasygnowała ponad 2 mln zł i poprosiła rząd o zwrot środków. Rząd zwrócił, a jakże... całe 426 tysięcy. Gdzie reszta? – pytają sosnowieccy włodarze. Nie umieją

W ekspertyzie z 2 marca 2006 r. czytamy: „Specjalnego traktowania nie przewiduje umowa w sprawie statusu prawnego szkół wyższych zakładanych i prowadzonych przez Kościół katolicki, która stwierdza jedynie, że wymienione w niej szkoły wyższe mają osobowość prawną

liczyć czy co? Jak PiS-owskim wojewodom zostały 44 miliony, to skąd wziąć brakujące 1,5 miliona? No, skąd?! Ale przecież radosne zwracanie środków Panu Budżetowi nie dotyczy tylko drenowania kieszeni najbiedniejszych. Dotyczy także ludzi chorych. Oto oddziały wojewódzkie Narodowego Funduszu Zdrowia oddały własnej centrali łącznie 137 mln zł! Są to niewykorzystane środki za rok 2005. Oddali

sumienia i wyznania wynika, iż państwo i państwowe jednostki organizacyjne nie dotują i nie subwencjonują Kościołów i innych związków wyznaniowych. Zasadą winno być zatem niedotowanie Kościołów, zaś ewentualne dotowanie powinno stanowić wyjątek”.

W majestacie bezprawia oraz że studentom kościelnych szkół wyższych przysługują uprawnienia analogiczne jak studentom innych szkół wyższych. Tworzenie odrębnej ustawy przewidującej ich finansowanie (…) wykracza poza postanowienia Konkordatu i w nieuzasadniony sposób rozszerza interpretacje przywołanej umowy, wręcz może naruszać neutralność światopoglądową państwa (…). Dlaczego bowiem odrębna ustawa ma zobowiązywać do dotowania jednostek założonych przez Kościół katolicki, podczas gdy setki niepublicznych szkół świeckich nie mają takich uprawnień? Byłoby to tym bardziej niezrozumiałe, że dwie duże uczelnie katolickie są już traktowane w sposób wyjątkowy”. Tak pisze Jolanta Adamiec z Biura Studiów i Ekspertyz Sejmu. Podobnie rzecz całą widzi w swojej ekspertyzie doktor Teresa Augustyniak-Górna z Uniwersytetu Łódzkiego – też ekspert BSiE. Pisze ona: „Z ustawy o gwarancjach wolności

Obie ekspertki podsumowują swoje opinie tak: Co prawda istnieje w Polsce zakaz finansowania uczelni i inwestycji kościelnych, jednak obecne przepisy zredagowano i zinterpretowano tak, że dotacja taka staje się możliwa. Co więcej – jest realizowana na wielką, coraz większą skalę. Na przykład w umowie konkordatowej mowa jest jedynie o dotowaniu przez państwo KUL-u i PAT-u, jednak – zdaniem dr Augustyniak – „wykroczono poza obowiązek dotowania. Mowa jest nie tylko o dotacjach, lecz również o otrzymywaniu innych środków z budżetu państwa” (m.in. z funduszów europejskich). O tym, że państwową kasą szasta się nie tylko na prawo i lewo, ale także w sposób oszukańczy, świadczy przykład finansowania Instytutu Teologicznego im. św. Jana Kantego w Bielsku-Białej. Otóż PiS zamierza dotować

wszyscy, prawie 100 procent budżetu zrealizował tylko łódzki NFZ. Rekordzistą jest tu biedniutkie woj. małopolskie, które oświadczyło, że ma za dużo o 38 milionów. Czyżby polska służba zdrowia cierpiała na chorobę o nazwie nadmiar gotówki? To nie jest wcale śmieszne, bo jakoś do śmiechu nie jest pacjentom leczącym tarczycę, oczy czy dializowanym. Dla nich zabrakło środków (których było za dużo) już dawno. MarS, KK, AH

tę uczelnię kwotą miliona zł rocznie. Według przepisów i standardów, taka suma wystarcza na pobieranie nauk przez 200 studentów. Tymczasem studiuje tam... 60 żaków. Ciekawe, jak na taką informację zareagują 582 tysiące studentów innych szkół prywatnych, dla których nie ma pieniędzy nie tylko na stypendia, ale i na pomoce dydaktyczne. „Można sobie wyobrazić skalę żądań studentów tych szkół, powołujących się na konstytucyjną zasadę neutralności światopoglądowej państwa i równości wobec prawa” – pisze Jolanta Adamiec. Są jeszcze przecież uczelnie religijne inne niż katolickie. Jest ich osiem. Co z nimi? „Przedstawiciele i studenci tylko tych uczelni mogliby mieć uzasadnione pretensje, że są traktowani w sposób dyskryminacyjny, co jest prawdą, gdyż nie dotyczą ich przepisy dotyczące funduszu stypendialnego, finansowanego przez budżet państwa” – konkluduje Adamiec. – Ależ to wredne baby! – pomyślał marszałek Jurek i po lekturze ekspertyz czym prędzej wywalił na zbity pysk szefa Biura Studiów i Ekspertyz, doktora Wiesława Staśkiewicza. Los Pań Adamiec i Augustyniak-Górnej też zapewne jest przesądzony. MAREK SZENBORN KAROL KWIATEK PS Redakcja „FiM” z serca błogosławi wszystkim, którzy chcieliby w Polsce równouprawnienia. Studenci, kadro profesorska – żądajcie, protestujcie!

Nr 12 (316) 24 – 30 III 2006 r. Czy kuria biskupia w Pelplinie wyłudziła majątek od chorego psychicznie księdza? „Gdy podpisywał testament, był okazem zdrowia” – zapewniają świadkowie. Po miesiącu... zamknęli go w zakładzie psychiatrycznym. Ksiądz kanonik Edmund Rink, profesor Wyższego Seminarium Duchownego diecezji pelplińskiej, znajdował się w zaawansowanym stadium choroby Alzheimera, gdy na początku 2005 r. umieszczono go w szpitalu psychiatrycznym. Tuż po tym, jak ludzie ordynariusza biskupa Jana Szlagi (na zdjęciu) pomogli zniedołężniałemu już 75-letniemu duchownemu przeprowadzić aktualizację testamentu. W dotychczasowym spadkobiercą był Adam B., jego wieloletni przyjaciel. W nowym – wszystko, co miał, „będąc w pełni władz umysłowych”, przepisał kurii. Kilka miesięcy później (lipiec 2005 r.) zmarł jako pensjonariusz Domu Opieki dla Osób Samotnych i Chorych w Kwidzynie... ¤¤¤ Przed Sądem Rejonowym w Tczewie toczy się proces cywilny (I Ns 431/05) z powództwa Adama B. o stwierdzenie nabycia spadku i otwarcie testamentu ks. Rinka. Choć nikt tego nie mówi wprost, w tle sprawy pojawia się podejrzenie wyłudzenia przez kurię zmiany testamentu od człowieka chorego psychicznie. Problem jest na tyle poważny, że do boju o majątek pozostawiony przez ks. Rinka biskup Szlaga wystawił bardzo silną drużynę: księży Stanisława Grunta (dyrektor ekonomiczny kurii) i Adama Matuszewskiego (dyrektor administracyjny WSD, na zdjęciu u góry, w oczekiwaniu na przesłuchanie), adwokata Andrzeja Cejrowskiego (prawnik i doradca kurii biskupiej) oraz Jerzego R. – właściciela... warsztatu samochodowego. Wszyscy oni zgodnie przed sądem potwierdzili, że 26 października 2004 roku byli w kurii uczestnikami spotkania (obecny był również profesor WSD ks. prałat Jerzy Zięba, jednak w ostatniej chwili został przez stronę kościelną wycofany z listy świadków), podczas którego ks. Rink stanowczo i w pełni władz umysłowych, a przede wszystkim spontanicznie, wyraził życzenie zmiany testamentu. – Trochę się martwił, czy dokument będzie ważny, skoro już ustanowił spadkobiercę, ale uspokoiłem księdza, że ostatnia wola automatycznie kasuje wszystkie wcześniejsze – zeznał przed sądem kurialny

POLSKA PARAFIALNA

Testament prawnik. „Jeśli tak, to zmieniamy” – zadecydować miał (bez żadnych nacisków!) ksiądz kanonik. Nie zwlekając, Cejrowski zapakował go do samochodu i pojechali do Tczewa, gdzie u notariusz Jolanty Cejrowskiej (synowa p. Andrzeja) ks. Rink zapisał swój majątek diecezji. – Taką miał fantazję, czy może ktoś podsunął mu „gotowca”, do którego wystarczyło wpisać szczegóły dotyczące stanu posiadania? – dociekał sąd. Cejrowski wyjaśnił, że owszem, istnieją wzorce testamentów dla księży, ale duchownym pelplińskim „nie trzeba niczego podpowiadać, gdyż są to ludzie starannie wykształceni”. Ks. Rink miał jeszcze w Swornych Gaciach (Bory Tucholskie) daczę, która wymagała remontu, bo podczas ostatniego tam pobytu zaprószył w domu ogień. „Skoro już wszystko wam przepisałem, to może byście zrobili mi w Swornych Gaciach porządek?” – nieśmiało zagadnął kurialnych doradców w styczniu 2005 roku. Z ich relacji złożonej przed sądem wynika, że dalsza rozmowa miała taki oto przebieg: „Niestety, dom przejdzie na własność Kościoła dopiero wtedy, gdy ksiądz umrze. Szkoda, żeby tak marniało, ale jedynym sposobem na wyremontowanie go za pieniądze diecezjalne jest przekazanie nieruchomości darowizną” – podpowiedział mecenas. „Bądź spokojny, jak podpiszesz, to nie tylko wypieścimy ci gniazdko, ale również zagwarantujemy, że do końca życia będziesz w nim mógł za darmo wypoczywać” – przyrzekł ks. Grunt. I znowu szybka wyprawa do notariusz Cejrowskiej, akt darowizny, żadnych oznak dolegliwości psychicznych... Po miesiącu ks. Rink trafił do szpitala. – Od połowy 2003 roku prowadził bardzo konsumpcyjny tryb życia. Wycieczki zagraniczne, restauracje... Prawdopodobnie czuł się osamotniony, gdy z diecezji odszedł jego przyjaciel – ksiądz Wiesław Mering (rektor WSD

w Pelplinie, nominowany w marcu 2003 r. na biskupa włocławskiego – dop. red.). I właśnie wchodząc do restauracji, ksiądz Rink upadł i dotkliwie się poturbował. Przewieziono go do Szpitala Powiatowego w Tczewie, ale tam były tak fatalne warunki, że postanowiliśmy bezzwłocznie przenieść go do szpitala psychiatrycznego w Starogardzie Gdańskim – zeznał przed sądem ks. Matuszewski. Oczywiście, doskonale pamięta okoliczności, w jakich ks. Rink podejmował decyzję o zmianie testamentu: – Jestem z wykształcenia psychologiem i nie mam żadnych wątpliwości, że ksiądz kanonik był wówczas całkowicie zdrów na umyśle – zapewnił dyrektor administracyjny seminarium duchownego. Przypomnijmy, że jego wspomnienia dotyczą października 2004 r. Tymczasem już rok

wcześniej u ks. Rinka dały się zauważyć pierwsze – komentowane w diecezji – objawy niszczącej choroby: – W lipcu 2003 roku pojechaliśmy na pielgrzymkę na Litwę. W Wilnie ksiądz Rink wyszedł z hotelu i gdzieś się zgubił. Nie umiał później logicznie wytłumaczyć, co robił. „Zwiedzałem miasto nocą”, tłumaczył. Ponownie zginął nam tuż przed wyjazdem do Kowna, kolejnego etapu pielgrzymki – ujawnił jej uczestnik, świecki teolog Zbigniew Machnikowski (wykładowca WSD). Działy się wówczas sceny dantejskie, gdyż grupa zbierała się już w Kownie do powrotu do Polski,

9

a ks. Rinka wciąż nie można było w Wilnie odnaleźć mimo zaangażowania sił policyjnych i komunikatów w lokalnych mediach. Byli już w kraju, gdy wreszcie trafił do hotelu, gdzie „pod kluczem” oczekiwał później na „okazję” do Pelplina (wrócił z inną wycieczką). – Sprawa rozniosła się po diecezji. To był temat żartów i plotek oraz dowód, że z Edmundem dzieje się coś niedobrego. Pamiętam, jak nieco wcześniej, jeszcze w maju 2003 roku, uczestniczył w spotkaniu Akcji Katolickiej w Tucholi, po którym jedna z pań opowiadała, że miał widoczne gołym okiem kłopoty z psychiką – mówi „FiM” jeden z emerytowanych duchownych diecezji pelplińskiej. ¤¤¤ Po przejściu na emeryturę, ks. Rink chętnie kosztował uroków życia. Przyzwoite restauracje, wycieczki do ulubionego Wiednia i Kopenhagi, grillowanie na łonie natury we własnym domku letniskowym... Zaczął trwonić pieniądze, co kurialistów musiało przyprawiać o ból głowy. W 2002 r. dał im na otarcie łez 40 tys. zł w obligacjach skarbowych oraz 5 tys. zł gotówką na wymianę okien w seminarium. Chwilowo odpuścili, ale przecież nie było tajemnicą, że to ułamek majątku księdza kanonika. Gdy wreszcie „zrozumiał”, żeby „(...) to, co mu zbywa po zapewnieniu godziwego utrzymania i wypełnieniu wszystkich obowiązków własnego stanu, zechciał przeznaczyć na dobro Kościoła i dzieła miłości” (kan. 282 par. 2 kodeksu prawa kanonicznego), znalazł się w psychiatryku, a niedługo później – na cmentarzu. Jego mogiła wyraźnie odróżnia się od grobów innych księży spoczywających tuż obok. Oni mają marmury, a ks. Rink skleconą z czterech desek skrzynkę... ANNA TARCZYŃSKA Współpraca HP Fot. WHO BE

10

Nr 12 (316) 24 – 30 III 2006 r.

POD PARAGRAFEM

Nadszedł czas zemsty za Jarosława Kaczyńskiego. Biedak pracował dla dobra ojczyzny, a ona tylko żerowała na jego zarobkach. Kto nie wierzy, niech sprawdzi oświadczenia majątkowe posła J.K. od 2001 roku – choć wcale nie ma pewności, czy ten profesjonalny parlamentarzysta także wcześniej nie dokładał do interesu. Październik 2001 r. Jarosław Kaczyński – tak samo jak Ludwik Dorn, Jerzy Polaczek, Marian Piłka, Kazimierz Ujazdowski oraz Jacek Sauk – twierdzi, że w roku 2001 nie osiągał żadnych dochodów. Jest to dość zaskakujące, gdyż wszyscy byli parlamentarzystami w latach 1997–2001, a Ujazdowski przez ponad rok był ministrem kultury. Organom prokuratury polecamy lekturę artykułu 233 paragraf 1 kodeksu karnego. Przewiduje on wyraźnie, iż ten, kto kłamie w swoich oświadczeniach majątkowych, może

Gołodupiec pójść siedzieć nawet na trzy lata. Przypomnijmy, że tak samo jak posłowie czy ministrowie – ze swojego majątku i dochodów spowiadają się sędziowie, prokuratorzy, dyrektorzy szkół i przedszkoli. Kwiecień 2002 r. Poseł Kaczyński nadal twierdzi, że w roku 2001 bida aż piszczała. Ledwie 1500 zł za publikacje... Ciekawe też, dlaczego nadal „nie płacili” w Sejmie...? Jarek na piśmie zaczął zarabiać dopiero od roku 2002. Wyciągnął 114 tysięcy złotych pensji posła zawodowego plus 26 tysięcy z tytułu diety. Worek z kasą otworzył się jednak dopiero w 2003 roku. Rok w rok ponad 150 tysięcy złotych (pensja poselska plus dieta). Wpadały też do jego kieszeni jakieś grosze za publikacje i wykłady. Przeciętnie jakieś 750 złotych.

Tylko straszliwą bidą można uzasadnić to, że Jarosław Kaczyński nie miał aż do 2003 r. ani złotówki żadnych oszczędności. Nie posiada też żadnego majątku, który by nabył za gotówkę. Należy do niego tylko 1/6 domu, jaki dostał w spadku po ojcu. Tyle lat dokładał do polityki, biedaczysko. DARIUSZ JAN MIKUS

Porady prawne W poprzednim numerze Waszego tygodnika w dziale „Porady prawne” znajduje się informacja o wiążącym orzeczeniu Sądu Najwyższego (z dnia 3.10.2002 r.) w sprawie ponoszenia kosztów remontów balkonów w ramach wspólnot mieszkaniowych. Proszę uprzejmie o podanie miejsca publikacji tego postanowienia w całości. (Jerzy M., Jelenia Góra) Wyrok SN z dnia 3.10.2002 r. jest oznaczony sygnaturą akt III RN 153/2001 i został opublikowany w całości w zbiorze OSNP 2003/18, poz. 423. (Orzecznictwo Sądu Najwyższego: Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych). ¤¤¤ Moi dziadkowie mieli czworo dzieci. Wybudowali dom, który zapisali dwóm siostrom mojej mamy. Czy z tego tytułu, że moja mama nic nie dostała, może ubiegać się o zachowek? Jak to przeprowadzić? (Tadeusz S., Buk) Jeżeli dziadkowie zapisali dom dwóm siostrom mamy w testamencie, to Pana mama może żądać zachowku w wysokości połowy wartości udziału spadkowego, jaki przypadałby jej przy dziedziczeniu ustawowym. Zakładając, że jedynymi spadkobiercami ustawowymi były dzieci, wówczas wysokość zachowku należnego Pana mamie stanowiłaby 1/8 wartości spadku. Jeżeli siostry nie wypłacą mamie zachowku, to może ona wystąpić przeciwko nim do sądu. Z żądaniem zapłacenia zachowku można wystąpić w terminie 3 lat od dnia śmierci dziadków. Po tym terminie roszczenie o zachowek ulega przedawnieniu. Inna będzie sytuacja, gdy dziadkowie jeszcze za życia podarowali dom swoim dwóm

§

córkom, nie pozostawiając testamentu. Wówczas wszystkie dzieci dziedziczą w częściach równych, ale dom nie wejdzie w skład spadku, bo zmienił właściciela wskutek dokonanej za życia darowizny. ¤¤¤ Jestem emerytem wojskowym. Mając pełną wysługę, uzyskałem maksymalnie 75 proc. świadczenia. W tym czasie dodatkowo pracowałem na umowę o pracę. Czy płatnik po raz drugi mógł potrącać składkę na ubezpieczenie emerytalne, skoro i tak nie wpływa to na wysokość świadczenia? (Bolesław P., Ełk) Każdy pracownik podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu, dlatego pracodawca musiał odprowadzać z tego tytułu składki. Odrębnym zagadnieniem jest ustalenie wysokości Pana emerytury. Z ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy i ich rodzin wynika, iż kwota emerytury wojskowej nie może przekraczać 75 proc. podstawy wymiaru emerytury. Jednocześnie artykuł 7 tejże ustawy przewiduje, że w wypadku zbiegu prawa do emerytury wojskowej z prawem do emerytury lub renty przewidzianej w innych przepisach, wypłaca się świadczenie wyższe lub wybrane przez osobę uprawnioną. Oznacza to, że nie może Pan jednocześnie pobierać emerytury za wysługę wojskową oraz emerytury z tytułu umowy o pracę, którą regulują ogólne przepisy o emeryturach i rentach. Ponieważ otrzymuje Pan maksymalną emeryturę w wysokości 75 proc. podstawy jej wymiaru, to jest bardzo prawdopodobne, iż jest ona wyższa aniżeli świadczenie, które otrzymałby Pan w związku z zatrudnieniem na podstawie umowy o pracę. ¤¤¤ Chciałabym przekazać synowi dom w drodze darowizny. Chcę, aby był on

wyłącznie dla niego, ponieważ syn jest w trakcie rozwodu i nie chcę, aby połowa przy orzekaniu przez sąd przypadła jego żonie. Czy mogę to zrobić teraz, czy mam poczekać i dokonać darowizny po rozwodzie? Syn mieszka na stałe w Kanadzie (ma jednak zachowane obywatelstwo polskie). Czy fakt, że nie mieszka w kraju, stanowi przeszkodę w dokonaniu darowizny? (Helena S., Oleśnica) Nawet gdyby Pani syn nie był w trakcie rozwodu, to przedmiot otrzymanej darowizny i tak należałby do jego majątku osobistego. Przepisy kodeksu rodzinnego przewidują bowiem, iż darowizna uważana jest za dokonaną na rzecz obojga małżonków jedynie wtedy, gdy darczyńca wyraźnie tak postanowi. Nie musi więc Pani czekać do rozwodu syna, aby podarować mu dom, gdyż nie przypadnie on w żadnym wypadku w udziale jego żonie, gdy Pani wyraźnie zaznaczy w akcie notarialnym, że dokonuje darowizny wyłącznie na rzecz syna. Nie ma również przeszkód prawnych, żeby podarować nieruchomość osobie, która przebywa na stałe za granicą. Oczywiście, nie zwalnia to syna z obowiązku zapłaty podatku od otrzymanej darowizny. ¤¤¤ Jestem rencistą całkowicie niezdolnym do pracy. Czy mam obowiązek opłacać abonament radiowo-telewizyjny? (Edmund K., Wrześna) W jednym z ostatnich numerów „FiM” podaliśmy kategorie osób zwolnionych od płacenia abonamentu radiowo-telewizyjnego. Należą do nich m.in. inwalidzi I grupy, osoby całkowicie niezdolne do pracy i samodzielnej egzystencji, a także osoby o znacznym stopniu niepełnosprawności. Jeżeli spełnia Pan powyższe kryteria, to może Pan żądać zwolnienia od opłat za abonament RTV. Dokumentem uprawniającym do zwolnienia jest orzeczenie właściwego organu oraz zaświadczenie o pobieraniu zasiłku lub dodatku pielęgnacyjnego.

¤¤¤ Przez kilka lat, w okresie studiów, otrzymywałam alimenty z ZUS. Z tego powodu mój ojciec posiada w ZUS zadłużenie. Obecnie jest on po dwóch udarach mózgu i posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności. Jego źródłem utrzymania jest stały zasiłek z pomocy społecznej w ogólnej kwocie 461 zł. Wspólnie z mężem pomagamy ojcu dobrowolnie (fizycznie i materialnie). Czy roszczenia z ZUS mogą być egzekwowane z zasiłku z pomocy społecznej? Czy ZUS może domagać się zwrotu zadłużenia ode mnie? (Izabela L., Białystok) Niezależnie od tego, czy ojciec Pani będzie w stanie spłacić swoje zadłużenie względem ZUS-u, jest to i zawsze będzie tylko jego dług. Ojciec miał obowiązek płacić na Panią alimenty tak długo, jak długo nie była Pani w stanie samodzielnie się utrzymywać. Ponieważ przez pewien czas nie wywiązywał się z tego obowiązku, to należne środki otrzymywała Pani z ZUS-u. Teraz Pani pracuje i jako córka ma Pani również pewne obowiązki względem chorego ojca. Nie ciąży na Pani natomiast obowiązek spłaty jego długów i ZUS nie może egzekwować tego zadłużenia ani z Pani wynagrodzenia, ani z wynagrodzenia Pani męża. Informacje o tym, czy należność względem ZUS-u może być potrącona z zasiłku z pomocy społecznej, otrzyma Pani w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej, który wypłaca ojcu zasiłek. Każdy ośrodek pomocy społecznej ma swoje wewnętrzne przepisy, które regulują takie kwestie. Prawdopodobnie zasiłek pobierany przez ojca będzie w całości albo do pewnej kwoty wolny od potrąceń. ¤¤¤ Drodzy Czytelnicy! Nasza rubryka zyskała wśród Was uznanie. Otrzymujemy dziesiątki pytań tygodniowo. Z tego względu prosimy o cierpliwość – będziemy systematycznie odpowiadać na Wasze pytania i wątpliwości. Odpowiedzi szukajcie tylko na łamach „FiM”. Opracował MECENAS

§

Nr 12 (316) 24 – 30 III 2006 r.

Z

A TO POLSKA WŁAŚNIE

atrważające jest to, co stało się w Krakowie. Od noża zginął kibic jednej drużyny, bo kibic drużyny przeciwnej chciał sobie powetować stratę szalika i klubowej flagi. Śmierć w Krakowie przesłoniła rasistowskie wybryki na stadionie kieleckim. Nienawiść z nożem w ręku i nienawiść z rasistowskim wyzwiskiem na ustach to, niestety, nasza sportowa rzeczywistość. Gdy umarł papież, kibiPiłkarze Legii Warszawa i Cracovii Kraków z transparentem przeciw przemocy na stadionach piłkarskich ce Cracovii i Wisły urządziFot. PAP/Radek Pietruszka li na całą Polskę spektakl poi okrzyki: „Nie chcemy Murzyna!”. grad lodowych grudek, wyzwiska, przyznanym przez Stowarzyszenie „Nijednania. Wspólnie przemaszerowali Rzecznik Kolportera zapewniał, że puszki, butelki. Działacze Cracovii gdy Więcej”. Niestety, sukces okazał na stadion, gdzie odprawiono mszę klub zabrał się do swoich rasistów. nie interweniowali nawet wtedy, gdy się tak krótkotrwały jak pojednanie i przekazano sobie znak pokoju. PiłNie czekając na wyniki drobiazgoweoficjalny spiker zawodów organizokrakowskich kibiców. Mecz z Legią karz Bojarski po strzeleniu gola go, a przez to ślamazarnego policyjwał doping dla Cracovii, zagrzewał udowodnił, że korzenie rasizmu sięw kabotyńskim geście ukląkł na munego śledztwa, sam zakazał wstępu na ją do boju, a kibiców do kibicowagają nie tylko kieleckich trybun, ale rawie i wznosząc oczy do nieba, przestadion rozpoznanym rasistom. Klub nia, czego mu robić nie wolno. Skońi drużyny. Na szczęście Piechna „Kiełżegnał się, dedykując tę bramkę Jemiał za sobą zdecydowaną większość czyło się śmiertelnym ciosem noża basa” i działacze znów biją się w piermu. Nie minęło wiele dni, a wszystkibiców, którzy na okrzyki wymierzow plecy kibica Wisły. si, mówiąc, że wyrwało się... ko wróciło do „normy”. Podczas marne w czarnoskórego piłkarza reagoJeśli na stadionie Cracovii mielicowych derbów Krakowa kibice CraNa piłkarzy pierwszej ligi zwrócowali chóralnym: „Debile, barany!”. śmy do czynienia z nienawiścią wecovii najgorszymi słowy lżyli piłkarzy ne są oczy piłkarzy i kibiców wszystRzecznik prasowy Kolportera, wnątrzplemienną, to kilka dni wczeWisły. Zamiast „przekazać znak pokich pozostałych lig. NaśladownicM. Topolski, zapewnia, że kierowśniej, w Kielcach – z ordynarnym rakoju”, pokazywali środkowe palce two kwitnie. Ostatnio Ruch Chorzów nictwo klubu nie zbagatelizowało sprasizmem. „Ty czarna kurwo!” – krzyi zaciśnięte pięści. Na płocie wisiały pod presją rasistowskich kibiców zrewy: – Przejrzeliśmy taśmy z monitoczał jeden z trenerów kieleckiej Kotransparenty: „Wisła – wykarmiona zygnował z zakupu czarnoskórego zaringu, by wyłowić prowodyrów. rony pod adresem czarnoskórego piłspermą z ZOMO-wskiej pały” i „Jewodnika. Podczas meczów w kierunkarza warszawskiej Legii. Podobno do steśmy biali, jesteśmy czerwoni, jesteku ciemnoskórych piłkarzy lecą z tryPodczas kolejnego meczu ochrorasistowskich wyzwisk posunął się takśmy Cracovia, a kim są oni?”. Głupie bun banany, słychać też wyzwiska tyna dysponowała już zdjęciami rasistów. że najnowszy idol kieleckich kibiców, pytanie, a raczej zaczepka, gdyż wszypu „asfalt”, „czarna małpa” czy „czarCo prawda niektórzy kibice są obupiłkarz Piechna, zwany Kiełbasą. Wyscy w Polsce wiedzą, iż Wisła należy nuch”. Słabym pocieszeniem jest fakt, rzeni i pytają wprost, czy zarząd klukreowali go już niemal na kieleckiedo najstarszych polskich klubów. Jej że stadionowy rasizm to nie tylko polbu może reagować tak ostro, ale lugo Ruuda van Nisterloya, tymczatradycja sięga stu lat. Transparenty naska specjalność. W Barcelonie jeden dzie z Kolportera Korony nie ustępusem ten kopacz sam przypomniał, że wiązywały jednak do lat powojennych, ze stuprocentowych kandydatów na ją. Zresztą widać jak na dłoni, że owa wychował się na boiskach lig okręgokiedy kluby sportowe w Polsce pogrufotel prezesa klubu sportowego przegarstka agresywnych, lecz anonimowych i tam nabywał manier. Wyszło powane były w piony: wojskowe, związgrał tylko dlatego, że był... Żydem. wych rasistów była silna tylko w gruto z niego przy pierwszej okazji. Kokowe, gwardyjskie, czyli milicyjne, spółPrzykład skutecznej walki z rasipie, bo kiedy ujawniono ich twarze rona Kielce już raz dała się poznać ze dzielcze itp. Wiśle przypadł pion gwarzmem na stadionach dali Anglicy. Wyi nazwiska, stali się potulni niczym baswego rasizmu. Gdy do piłki dochodyjski. Zawodnicy i kibice Wisły miestarczył monitoring, karty identyfikaranki. Wysiłki Korony zostały zauwadził czarnoskóry zawodnik Korony li w tej sprawie tyle do gadania, co cyjne, surowe kary i zakaz wstępu na żone i nagrodzone. Klub został wy– Jose Hernani – na stadionie nanic. Na transparentach się jednak nie stadiony. Ale wszystko egzekwowane różniony tytułem przyjaciela kampatychmiast odzywały się pomruki skończyło – na piłkarzy Wisły spadał bezwzględnie. nii „Wykopmy rasizm ze stadionów”,

J

To idzie rasizm

est popyt, to i podaż być musi. To żelazne prawo rynku. Ale ta akurat podaż, w takiej skali i gatunku, nawet nas zaskoczyła. Poczytajmy razem. Jeśli jesteś kapłanem z poczuciem gustu, masz wyrobienie i smak na miarę naszej ery, to nie możesz mieszkać w nędznej plebanijce, nie powinieneś też modlić się w zapuszczonym kościele. Mój kościół świadczy o mnie, moja plebania is my castle! – oto wyzwanie, któremu każdy ksiądz powinien (bo już może!) sprostać. Nawet stary kościółek nabierze nowego wigoru, gdy zmieni się mu designe. A designe można zmienić, pokrywając dach nową blachą. Najlepiej miedzianą, „z zatrzaskowymi listwami na rąbkach stojących”, taką jaką ułożono m.in. na kościołach w Toruniu i Suwałkach. Można wybrać dachówkę ceramiczną, bo jest trendy. Nie wierzysz – sprawdź sam. Oto adresy twoich kolegów proboszczów, którzy się na nią zdecydowali. Można zastosować rozwiązania naprawdę nowoczesne – dach aluminiowy na przykład... Taki, jaki pokrywają kościoły w Niemczech i Szwajcarii. Wizytówką kościoła i plebanii są

również okna. Mogą być witrażowe, mogą być połaciowe – te znakomicie rozświetlają wnętrza, szczególnie w starych budynkach. Ogrodzenie też nie może być takie jak u byle burmistrza czy prezesa. Najlepiej jak jest

wybrane miejsca (np. obrazy na ścianie, przeszklona gablota z kieliszkami i talerzami itp.). W kąciku jadalnym stół, najlepiej długi, z lampami podwieszonymi u sufitu, a w sypialni lampki nocne, klasyczne albo stylowe, dopasowane do stylu mebli”. W garderobie czy szafie z sutannami dobrym rozwiązaniem są halogeny. W eleganckiej plebanii nie może zabraknąć kina domowego. Jeśliby z jakichś powodów parafianie nie zechcieli zaakceptować tego wydatku, to w ostateczności może być „plazma”. Koniec także z prymitywnymi piecami, z popiołem na podłodze, ze smrodem. Jeśli już muszą być piece kaflowe, to „interesującą propozycją są kafle ręcznie malowane i dekoracyjne, przypominające niekiedy obrazy”. Eleganckie podjazdy – tylko z kostki brukowej, takiej, jaka zdobi już wiele kościołów, np. w Pile czy Krotoszynie. Jest też coś na ptaki obsrywające czcigodne parapety i blanki – specjalne kolce przymocowane za pomocą sprężyn z cienkiej stali nierdzewnej. Mówię wam – szyk, skuteczność, elegancja!

Cud-p plebania z kutego żelaza („nieprzemijający styl i elegancja”), dobrze zabezpieczone przed korozją, na oryginalnej podmurówce, np. z ekoklinkieru. Efektownie prezentuje się ogrodzenie z kamienia. Nie wolno zapominać o elektronicznym systemie zabezpieczającym i wideofonie „dla zweryfikowania tożsamości osoby dzwoniącej”. Wreszcie wnętrze. Osoby duchowne powinny otaczać się sprzętami prostymi, ale kunsztownymi i solidnymi. Żadne płyty wiórowe, żadne sklejki. Do tego koniecznie eleganckie, najlepiej punktowe oświetlenie, umożliwiające zarówno relaks, jak i skupienie. „Elegancji pomieszczeniu doda zamontowanie kilku dodatkowych opraw, które zaakcentują

11

KATALOG HAŃBY Tylko w jednym roku (2004 r.) Stowarzyszenie „Nigdy Więcej” odnotowało kilkadziesiąt rasistowskich i faszystowskich zdarzeń, z których część miała miejsce na stadionach: Gdańsk – pod koniec lutego w różnych punktach miasta pojawiły się neonazistowskie naklejki ze swastyką, wydrukowane przez „kibiców” Lechii Gdańsk. Warszawa – 10 kwietnia podczas meczu Polonii Warszawa z Widzewem Łódź znany działacz prawicy Leszek Bubel próbował wraz ze swoimi sojusznikami zwerbować spośród kibiców nowych członków. Nacjonaliści próbowali też sprowokować skandowanie antysemickich haseł wymierzonych w piłkarzy i kibiców z Łodzi. Gdańsk – 8 maja podczas meczu IV ligi piłki nożnej pomiędzy Lechią Gdańsk i Wierzycą Starogard neonaziści wywiesili portret Rudolfa Hessa, najbliższego współpracownika Hitlera. Wśród ochroniarzy imprezy znalazł się jeden z najaktywniejszych neofaszystów. Rzeszów – 12 czerwca podczas derbowego meczu piłki nożnej pomiędzy Resovią Rzeszów i Stalą Rzeszów kolportowano antysemickie hasła: „Tyle Żydów w naszym mieście – nie!”, „Zrobimy z wami, co Hitler zrobił z Żydami”. Doszło do bójki neonazistów z policją. W tych dniach Komitet Wykonawczy Federacji Piłkarskiej (FIFA) zaproponował bardzo surowe kary za rasistowskie zachowania m.in. wykluczenie z rozgrywek, spadek do niższej ligi. Nowe przepisy mają wejść w życie w najbliższych tygodniach. RYSZARD PORADOWSKI

To jest życie, prawda?! Gdzie te cuda można znaleźć? Na łamach pięknego, kolorowego kwartalnika „Plebania”, rozsyłanego gratis do wszystkich proboszczów. Jest popyt, to i podaż być musi. To żelazne prawo rynku. Parafianie za wszystko zapłacą. P. SAWICKI

12

STOP WOJNIE!

Trzy lata okupacji NIE dla okupacji Iraku, NIE dla wojen – to postulaty uczestników Dni Antywojennych, jakie odbyły się w miniony weekend. Podsumowała je wielka manifestacja. Ulicami Warszawy przeszło ponad tysiąc przeciwników wojny. Kogo na niej zabrakło? Nietrudno zgadnąć. Niedzielny marsz rozpoczął się na placu Zamkowym. Filip Ilkowski, koordynator Inicjatywy „Stop Wojnie”, która obok Związku Nauczycielstwa Polskiego była organizatorem Dni, dał wyraźnie do zrozumienia, że obecni tam przeciwnicy wojny będą protestować aż do momentu wycofania Polaków z Iraku. Byli wśród nich reprezentanci wielu środowisk – głównie lewicowych i pacyfistycznych. Nie zabrakło mieszkających w Polsce Irakijczyków... Była RACJA, Zieloni, Sierpień ’80; do pokoju aktywnie namawiał przechodniów poseł Piotr Gadzinowski. Choć demonstracja miała charakter antywojenny, stała się idealną okazją zarówno do krytyki rządzącej w Polsce ekipy, która przedłużyła obecność naszych sił w Iraku, jak i polityki prezydenta Stanów Zjednoczonych. Obok haseł typu: „Wycofać wojska z Iraku” czy: „Żadnej krwi za ropę” – uczestnicy odważnie skandowali i takie: „George Bush – terrorysta, Lech Kaczyński – terrorysta”, „Wolna Czeczenia, wolna Palestyna – świat bez Busha i Putina”. Dostało się również byłemu prezydentowi Aleksandrowi Kwaśniewskiemu i Leszkowi Millerowi. Organizatorzy złożyli w Pałacu Prezydenckim petycję w sprawie natychmiastowego wycofania polskiej armii z Iraku. Podpisało ją ponad 10 tysięcy ludzi. Podobnie było przed Ambasadą Stanów Zjednoczonych. Bahjat Sulejman, przewodniczący Związku Irakijczyków w Polsce, rozpaczliwie nawoływał do zakończenia krwawej wojny, w której zginęło już kilkaset tysięcy niewinnych mieszkańców Iraku, w tym kobiet i dzieci. Amerykanom wręczył bukiet kwiatów. – To symbol waszych żołnierzy, którzy zginęli – powiedział. Z dziennikarskiej ciekawości zapytaliśmy ludzi wychodzących z mszy w jednym z kościołów, czy wybierają się na manifestację przeciwko wojnie. Zdecydowana większość praktykujących katolików nie była zainteresowana żadnym poparciem dla demonstrantów, nie wspominając o czynnym udziale w marszu. Niektórzy głośno opowiadali się za walką z muzułmanami (sic!). A przecież Jan Paweł II tak zabiegał o pokój... Dzień wcześniej kilkuset przeciwników wojny uczestniczyło w całodziennej konferencji antywojennej pod hasłem „Stop okupacji Iraku”. Dyskutowali m.in.: prof. Maria Szyszkowska,

arabista prof. Marek Dziekan, prof. Roman Kuźniar, aktor Marcin Bosak, dziennikarz Jacek Żakowski, korespondent wojenny z Iraku Jacek Czarnecki, Adam F. Khan ze Związku Muzułmanów Polskich i Jane Hardy – Brytyjka z Koalicji „Stop Wojnie”. Prof. Szyszkowska zwróciła uwagę, że Polaków nie będzie charakteryzowała postawa pokojowa, dopóki szkoły nie będą jej nauczały. – Zbijanie interesu na zabijaniu ludzi i popieraniu wojny ekonomicznej jest niesłychanie oburzające. Mieliśmy w Irakijczykach przyjaciół, w tej chwili mamy wrogów – zauważyła w rozmowie z „FiM”. Fakt prowadzenia wojen oburza i przeraża też Marcina Bosaka. – Każdy wrażliwy człowiek powinien być tutaj – powiedział nam. Dżabbar al Jasiri, Irakijczyk mieszkający w Polsce, popiera dążenia swoich rodaków do wolności, ale nie może znieść tego, co dzieje się w jego ojczyźnie. – Stany Zjednoczone robią wszystko, aby Irakijczycy chwytali za broń i zabijali się wzajemnie. USA chcą wywołać wojnę domową – krzyczał zdenerwowany. Dni Antywojenne odbyły się trzy lata po wejściu obcych sił zbrojnych do Iraku. Szacuje się, że w wojnie zginęło kilkaset tysięcy Irakijczyków. Niektóre źródła, na przykład brytyjski magazyn medyczny „The Lancet”, podają nawet liczbę 700 tys. Wśród żołnierzy amerykańskich liczba ofiar może sięgać 10 tys. Zginęło też 18 Polaków. Do dziś nie znaleziono w Iraku broni masowego rażenia, a przecież był to powód napaści. Ujawniono natomiast wiele dowodów sugerujących stosowanie jej przez Amerykanów – np. napalmu i broni chemicznej w Faludży. Stany Zjednoczone wydają na wojnę 5–6 mld dolarów miesięcznie i mimo optymistycznych planów nie osiągnęły żadnej stabilizacji. Warszawska manifestacja przeciwko wojnie była udanym przedsięwzięciem. Ponad tysiąc uczestników dobitnie wyraziło swój sprzeciw wobec tych, którzy zdecydowali niedawno, że Polska nadal pozostanie okupantem. Pozostaje jednak pewna wątpliwość. Według badań, 72 proc. Polaków sprzeciwia się obecności naszych wojsk w Iraku... Jeżeli tak, to gdzie oni w minioną niedzielę byli?! DANIEL PTASZEK Fot. WHO BE

Nr 12 (316) 24 – 30 III 2006 r.

13

14

Burdeldoktor D

oktor Neil Benson z Nowej Zelandii miał po dziurki w nosie użerania się z urzędnikami służby zdrowia.

W zeszłym roku postanowił z tym skończyć i po 18 latach zamknął swą prywatną praktykę. Ktoś zgłosił się doń z propozycją odkupienia przychodni, a na pytanie doktora, co zamierza w budynku zrobić, odpowiedział: „Burdel”. – Pomyślałem: a właściwie dlaczego ja nie mógłbym spróbować tego samego – mówi doktor. – W praktyce medycznej chodzi o prywatne usługi i utrzymanie dyskrecji; w tym biznesie też. Rozkręcę go i nie będę bezrobotny.

Doktor Benson ma pełne poparcie żony i czworga dzieci. W Nowej Zelandii w roku 2003 zalegalizowano prostytucję i wydaje się licencje na domy publiczne. Za miesiąc nowy, doktorski burdel „Whales” (Wieloryby) otwiera podwoje. – Wszystko, co dotąd robiłem, było wysokiej jakości. Moja praktyka medyczna była na najwyższym poziomie i ten biznes też będzie – zapowiada właściciel. TN

Kruszynka L

udzie wpadają w depresję z powodu wałka na brzuchu i niedopinających się spodni. Niech im doda otuchy przykład Patricka Duela z Sioux Falls. Dżentelmen ów jest rozradowany, że udało mu się schudnąć: w 2004 r. ważył 500 kg, a teraz zaledwie niecałe 200! Szczęśliwy jest też jego lekarz: „Choćby nie schudł już ani kilograma, będę usatysfakcjonowany” – oświadcza. Strata 300 kg nie jest osobistą zasługą Patricka. To efekt dwóch operacji: wycięcia większej części żołądka

o rozmiarach małej wanny i usunięcia zwisającego do ziemi tłuszczu z brzucha. Przed zabiegami tłuścioch był tak wielki, że trzeba było wyciąć kawał ściany, by wyłuskać go z sypialni. Ambulans musiał mieć specjalnie poszerzone drzwi, a w szpitalu trzeba było zainstalować specjalną rampę do odbioru pacjenta. TW

Milczenie owiec S

tan bezpieczeństwa pożarowego w powiecie Maricopa w Arizonie uległ dramatycznemu pogorszeniu.

Zastępca dowódcy straży pożarnej został skierowany na przymusowy urlop. W związku z tym owieczki jego sąsiada, jak się wydaje, będą niepocieszone, choć na razie nie beczą, tylko milczą. LeRoy Johnson, 52-letni strażak z 26-letnim

stażem, został aresztowany za uprawianie seksu z owcami, w dodatku nie swoimi. Ma stanąć przed sądem oskarżony o zoofilię, nieprzyzwoitość i naruszenie prywatności sąsiedzkiej posesji. Sąd zapewne przedłuży mu urlop. TN

Sedes zbrojony A

Nr 12 (316) 24 – 30 III 2006 r.

ZE ŚWIATA

ustralia, w której główną religią jest czczenie trójcy: łóżka, piwa i plaży, rośnie w sadło, a ludzie żyją tłuściej.

Ten obiektywny fakt skłania do czynienia odpowiednich korekt, np. szycia większej liczby szerokich ubrań. Ale nie tylko: organizacja Standard Australia dostrzegła pilną potrzebę poszerzenia i wzmocnienia sedesów, by odpowiadały

rozmiarom zwiększających się zadów i ciężarowi, który muszą wytrzymać. Dotychczas przewidywane obciążenie kibelka wynosiło 55 kg; teraz – w związku z tyciem społeczeństwa – standard wytrzymałości podniesiono ponadtrzykrotnie. JF

R

ewolucja „seksualnego rozpasania” przenosi się na Wschód. Rosyjskie środowiska mniejszości seksualnych chcą w maju zorganizować swój marsz równości. Mimo silnego oporu władz – deklarują, że się nie ugną. Jeszcze dziesięć lat temu nie do pomyślenia było, aby jakiś polski homoseksualista ujawnił publicznie swoją orientację seksualną. Dziś już nie ma z tym większego problemu. Polscy geje i lesbijki mają swoje kluby, wydawnictwa, obszerne zasoby internetowe. Kilka razy w roku organizują różnego rodzaju marsze i manifestacje. Do stanu idealnego jeszcze daleko, ale trudno nie zauważyć znacznej poprawy w stosunku do tego, co było na przełomie lat 80. i 90. Rewolucja przyszła z Zachodu, objęła nasz kraj i przesuwa się na Wschód. Także rosyjska mniejszość seksualna postanowiła upomnieć się o swoje, czyli o tolerancję i szacunek. Na maj zaplanowała w Moskwie

P

pierwszą Paradę Równości. Tyle że nie będzie to wcale proste. Głównym obrońcą „moralności” jest mer Moskwy – Jurij Łużkow. Wraz z prezydentem Władimirem Putinem zapowiedzieli, że użyją „wszelkich środków”, aby do para-

krajach odbyły się przed ambasadami Rosji manifestacje protestu wobec postawy moskiewskich władz. Także w Polsce. Warszawską pikietę organizowała Fundacja Równości – organizator Parady Równości. Kilkadziesiąt osób przyszło, aby wy-

Teraz Rosja dy nie doszło. Organizatorzy zapowiadają jednak, że tak łatwo się nie poddadzą. Jeden z nich – Mikołaj Aleksjejew – na kijowskiej konferencji powiedział: „Czerwcowe zwycięstwo warszawskich gejów i lesbijek dało nam siłę i nadzieję, że także w Rosji będziemy mieli paradę i – tak jak Polacy – nie poddamy się!”. Odniósł się tym samym do zwycięstwa nad prezydentem Lechem Kaczyńskim. Z rosyjską mniejszością solidaryzuje się Europa. 2 marca w wielu

olacy dobrze znają powiedzonko: Głupich nie sieją, sami się rodzą. Firma Sony najwyraźniej go nie znała i dlatego popadła w kłopoty. Z okazji dziesięciolecia ukazania się na rynku konsoli PlayStation – firma Sony chciała pochwalić się tą rocznicą przed mieszkańcami Półwyspu Apenińskiego. Przygotowane specjalnie na tę okazję inseraty pokazywały sympatycznego, uśmiechającego się młodego człowieka w cierniowej koronie na głowie. Kolce w sposób oczywisty kojarzyły się z logo PlayStation. Na zdjęciu umieszczono napis: „Dziesięć lat pasji”. Kampania tak rozsierdziła włoskich katolików, że firma Sony zmuszona była nie tylko do rezygnacji, ale także do przepraszania nadwrażliwych. „Tym razem posunęli się za daleko. Gdyby rzecz dotyczyła islamu, to

razić swój sprzeciw wobec łamania praw człowieka. – Nigdy nie zgodzimy się na to, żeby granica Unii Europejskiej była granicą tolerancji. Skoro – jak to powiedział Putin – Polacy i Rosjanie to jedna rodzina, to będziemy reagować, kiedy naszym „braciom i siostrom” dzieje się krzywda – mówił Łukasz Pałucki, koordynator akcji. Mimo zaproszenia – przedstawiciele ambasady rosyjskiej nie wyszli, aby spotkać się z protestującymi. MARCIN WOJTASIK

reakcja muzułmanów byłaby zdecydowanie mocniejsza” – postraszył swawolników z Sony Antonio Sciortino, redaktor katolickiego dziennika „Famiglia Cristiana”. Wiedząc, z kim rozmowa, przedstawiciel Sony przeprosił za to, że reklama została źle zrozumiana. Natychmiast zrezygnowano też z dalszego jej rozpowszechniania. Sony nie jest pierwszą firmą, która potknęła się we Włoszech na katolickiej nadwrażliwości. Niedawno ciała dała Ikea, która ogłoszenia informujące o otwarciu i zachęcające do odwiedzania swoich sklepów w niedziele zakończyła zdaniem (w wolnym tłumaczeniu): „Przyjdź śmiało do Ikei w niedzielę. Religiotyzm się skończył”. Szum, jaki się podniósł, był dowodem na to, że włoski religiotyzm ma się całkiem dobrze. Z. DUNEK

Religiotyzm

Smarkaty Osama Ameryka odnotowuje sukces w walce z terroryzmem. Tym bardziej godny zauważenia, że dotąd nie było ich wcale. Zaczęło się tak: uczeń 7 klasy podstawówki w stanie Rhode Island dostał zadanie domowe: wypracowanie na temat „Mój doskonały dzień”. Zamiast spłodzić coś krzepiącego i doniosłego, szczyl wdał się w niejasne wywody o zrobieniu kuku Bushowi i zepsuciu dobrego samopoczucia

N

ie jest dobrze być zgwałconym. Jeszcze gorzej być zgwałconym i zajść w ciążę. Ale najgorzej, gdy przytrafi się to w katolickim Meksyku. Sandrę, upośledzoną kobietę z rozumem 10-letniego dziecka, zgwałcił pracodawca. Sąd odmówił jej prawa do usunięcia płodu. 13-letnią Paulinę zgwałciło w jej własnym domu dwóch facetów. Personel medyczny i księża katoliccy zmusili ją do rodzenia. Rokrocznie setki (dokładna liczba nieznana) Meksykanek

czołowym koncernom, np. Coca-Coli. Choć nie precyzował żadnych krwiożerczych zamiarów, belfra ogarnęła zgroza i pognał zaraportować rzecz dyrektorowi. Tenże zareagował podobnie i zadzwonił na... policję. Policja chytrze wykpiła się z niezręcznego zadania i zadzwoniła do Secret Service, której zadaniem jest strzeżenie prezydenta USA przed złoczyńcami. Smutni panowie w prochowcach rychło pojawili się w szkole.

Ze względu na szczenięcy wiek potencjalnego zamachowca agenci wielkodusznie odstąpili od typowych metod przesłuchań, takich jak podtapianie, porażanie prądem, rozbieranie do naga; podejrzanemu nie założyli nawet worka na śmieci na głowę. Niestety, jego rodziciele mogą być w znacznie gorszej sytuacji. „Ten osobnik sam na to nie wpadł, ktoś musiał mu pomagać” – zawyrokowano. Tak oto nieroztropne wyrażanie opinii na temat intelektu i kwalifikacji moralnych „Słońca Ameryki” może rodziców „terrorysty” zaprowadzić do obozu Guantanamo. PZ

Meksykańskie becikowe spotyka podobny los. Prawo w Meksyku często jest wymierzone przeciwko ofierze gwałtu: jeśli jego sprawcą jest ojciec, brat, wujek czy inny krewny, aborcja jest niedopuszczalna. Mało tego: ofiara może być pociągnięta do odpowiedzialności karnej za kazirodztwo, jeśli nie zdoła udowodnić, że stosunek był wynikiem przemocy. W wielu stanach

Meksyku prawo klasyfikuje kazirodztwo z dziećmi nawet poniżej 12 lat jak seks za obopólną zgodą. Do listopada ub. roku zgwałcenie żony nie było w tym pobożnym kraju żadnym przestępstwem. Według danych ministerstwa zdrowia – zapewne zaniżonych – 7 procent Meksykanek pada ofiarą przemocy seksualnej. TW

Nr 12 (316) 24 – 30 III 2006 r.

P

rasa szkocka ma cymes, którym codziennie pasjonują się rzesze czytelników: love story katolickiego księdza. Są wszystkie wymagane komponenty: miłość i wiarołomstwo, tragedia i wyuzdany seks, skrzywdzona i zboczeniec. Osoby dramatu to Szkot, ks. Roddy MacNeil, lat 46, i 22-letnia Jennifer Gilbert. Kapłan noszący przydomek Father Flesh (ojciec ciało) zaprzyjaźnił się z jej rodzicami – spotkali się na pielgrzymce do Lourdes, gdy miała 8 lat. Nie, nie było żadnej pedofilii. Cierpliwie czekał, aż dziewczę dojrzeje i rozkwitnie. Zabierał ją na drogie wycieczki, obdarzał prezentami. W końcu, podczas pobytu w Rzymie, rzucił ją na łóżko i zaczął całować. Wkrótce romans został skonsumowany. Ale wpierw kosztowało go to sporo gotówki i forteli. Wynajął apartament w Glasgow Hilton za 700 funtów, karmił ją truskawkami z szampanem. Na koniec wyznał swą miłość i oświadczył, że jest prawiczkiem: „Oszczędzałem to dla ciebie”. Ile kobiet oparłoby się prawiczkowi, w dodatku księdzu?! Roddy i Jennifer wymienili obrączki, które kosztowały jego wiernych 450 funtów. Ksiądz zapowiadał, że wystąpi z kapłaństwa, pobiorą się i będą mieć sześcioro dzieci. Jennifer

S

ZE ŚWIATA

przeniosła się do mieszkania, które specjalnie w tym celu nabył (200 tys. funtów) w Glasgow. Kiedy wrócił z wakacji spędzanych w towarzystwie księży, Jennifer znalazła w jego walizce paczkę kondomów; dwóch brakowało... Nie uwierzyła, że bawił się z kolegami balonami z wodą... Stała się podejrzliwa. Myszkowała, podglądała, nadstawiała uszu. W telefonie komórkowym wytropiła SMS-y od czterech pań, które wyznawały

atletą, bo wchodził na nią co najmniej 6 razy każdej nocy. Jednak propozycja kapłana, by pozwoliła sobie założyć kajdanki i opaskę na oczy, przekroczyła granice jej poczucia moralności. Co to, to nie. Cóż za zboczeniec! Gazety w codziennych odcinkach opisały, co znajdowało się w mieszkaniu MacNeila: mnóstwo damskich kosmetyków, preparaty do depilacji, damskie suknie i majt-

Kapłon, nie kapłan! kapłanowi miłość. Potem dowiedziała się, że jej prawiczek wcześniej zmajstrował dzidziusia swej najbliższej kuzynce. Trzasnęła drzwiami i wyprowadziła się do rodziców. Ci na wieść o tym, co się stało, zareagowali odmiennie: ojciec dostał ataku serca i umarł, a matka poleciała z donosem do biskupa. Hierarcha zawiesił MacNeila w prawach księdza, a jego owieczki poinformował, że pasterz „ma wolne w celu przemyślenia swej przyszłości”. Jennifer rozwiązał się język i opowiada dziennikarzom, że duchowny był seksualnym

iostra Pauline Aligwekwe sortuje listy na nocnej zmianie na przedmieściach Dallas. „W USA jestem nikim” – z rezygnacją kiwa głową 66-letnia zakonnica z doktoratem z Sorbony, władająca trzema językami, która pracowała poprzednio jako profesor uniwersytetu. W Nigerii utworzyła zakon, by pomagać uchodźcom, żołnierzom i prostytutkom. Jej los jest dziełem nigeryjskiego biskupa Anthony’ego Ilonu, szefa diecezji Okigwe, ongiś jej przełożonego. Siostra Pauline jest zadowolona, że uszła z życiem... Wszystko przez jej naiwną wiarę w moc prawdy. Zaczęło się od tego, że jako zakonnica złożyła wizytę biskupowi, który zapragnął pokazać jej naiwną wiarę w moc prawdy. W pewnym momencie rozebrał się, a s. Pauline uciekła. Od tego czasu Ilonu nie dawał jej spokoju. Wściekły z powodu braku uległości nakazał rozwiązać jej zakon. Kiedy złożyła na biskupa oficjalną skargę, oskarżając go o próbę gwałtu, udział w handlu dziećmi i życie z kobietą biorącą udział w obrzędach satanistycznych (w Nigerii robi to wielu katolików), klasztor napadli i zniszczyli nieznani napastnicy z maczetami. Miała szczęście być akurat gdzie indziej. W roku 2002 siostra poinformowała o sprawie Watykan i poprosiła o powtórne otwarcie zakonu. Odmówiono jej, a kardynał Josef Tomko zakazał Pauline używać tytułu siostry. Jednocześnie papież Jan Paweł II wysłał

ki, wyborne alkohole i cała biblioteka porno, między innymi opowieść o seksualnie wykorzystywanej zakonnicy. Kiedy biskup Ian Murray usiłował skłonić podwładnego, by zrealizował obietnice dawane Jennifer i zlaicyzował się, ksiądz kategorycznie odmówił i oświadczył, że będzie do upadłego walczył o utrzymanie statusu księdza i w tym celu wybiera się do Watykanu, gdzie zamierza nająć najlepszego prawnika kanonistę. Nic dziwnego, bo niby z jakiej profesji wyciągnie podobną kasę na swoje erotomańskie przygody? Niestety, łaska wiernych na pstrym koniu jeździ. Poczytali gazety i zapowiedzieli, że ks. MacNeila nie chcą widzieć na następnej pielgrzymce dzieci niepełnosprawnych do Lourdes. Duchowny dupcyngier skwitował to słowami: „Jestem dotknięty i poirytowany”. Niewykluczone, że sprawa skończy się w sądzie, bo diecezja bada finanse jego parafii. A z tym już mu tak łatwo nie pójdzie. ST

komisję do kontroli nigeryjskiej diecezji. Siostra Pauline najpierw ukrywała się, a potem zmuszona była uciekać do USA, gdzie uzyskała azyl. Początkowo gościły ją zakonnice w Nowym Jorku, ale po interwencji Watykanu, wyrzuciły Pauline na bruk. W końcu jej opowieści dali wiarę prawnicy archidiecezji Dallas, która zaoferowała jej bezpłatną pomoc prawną. We wniosku do sądu uzasadniającym podanie o azyl napisali: „Choć przestępstwa seksualne kleru afrykańskiego wobec kobiet, w tym zakonnic, mają długą historię, po raz pierwszy się zdarza, że siostra otwarcie i publicznie o tym mówi”. Trzeba tu zwrócić uwagę na niezwykły precedens: biskup diecezji Dallas, Charles Grahmann, wystąpił przeciw biskupowi Ilonu. W Internecie pojawiła się strona z groźbami pod jej adresem. Wspomina się tam o „zemście”, określa prof. Alikwegwe mianem kurwy, która molestuje dziewczęta i ma demoniczną siłę. „Bądź przygotowana na odpowiedź ze strony zdeterminowanych żołnierzy Chrystusa” – ostrzega anonimowy mściciel. Dziennik „Dallas Morning News” zaczął otrzymywać e-maile w obronie biskupa. Podjęte przez gazetę śledztwo w sprawie strony internetowej wykazało, że ślady prowadzą do bpa Ilonu. Watykan, swoim zwyczajem, pary z gęby nie puszcza, ale mianował następcę biskupa, mimo że Ilonu ma jeszcze kilka dobrych lat do emerytury. Na razie hierarcha pracuje nadal – równolegle ze swym następcą... TN

Rozrabiaka

15

Półcudy K

iedy się słyszy o cudach, prawie automatycznie narzuca się skojarzenie: Lourdes, grota w Pirenejach słynąca z cudownych uzdrowień, ostatnia nadzieja wielu katolików grotołazów, podejmujących tamże pielgrzymki zdrowotne. Rzecz stała się sławna za sprawą 14-latki Bernardette Soubirous, której w roku 1858 miała się tam objawiać (18 razy) Matka Boska. Jej zalecenie brzmiało: „Módlcie się i pokutujcie za przemianę tego świata”. Potem poszły w świat wieści o pierwszych cudach: sparaliżowany Gabriel Gargam po zanurzeniu w cudownej wodzie zaczął chodzić, sparaliżowany na wojnie John Traznor po kąpieli odzyskał czucie w nogach. Co roku do Lourdes ściąga 6 mln pielgrzymów. Jeszcze w roku 1882 przy grocie utworzono gabinet lekarski, który miał potwierdzać cudowne właściwości miejsca. Co roku 7 tys. pielgrzymów deklaruje uzdrowienie. Medycy są bardziej sceptyczni: od 1883 roku tylko 66 wyleczeń

uznano za niewytłumaczalne. Zważywszy na setki milionów pielgrzymów – to niewiele. Ostatnim oficjalnie uznanym cudem był przypadek z roku 1999. Po 12 latach deliberacji 20 lekarzy uznało za niemożliwe do wyjaśnienia na bazie nauk medycznych ustąpienie objawów stwardnienia rozsianego. Biskup Jaques Perrier zawiadujący terenem, na którym leży grota, w trosce o reputację sanktuarium usiłuje utworzyć nowy rodzaj uzdrowień – tzw. quasicudy. Pragnie on wprowadzić ową kategorię półcudów i sam przyznaje: „Większość uzdrowień nie spełnia wymagań pełnego cudu. Chcemy jednak, by kategoria uznanych uzdrowień kojarzyła się z Lourdes”. Perrier musi uzyskać zgodę centrali w Watykanie. JF

Oberbiskup oskarżony W

ielka szycha – amerykański biskup William Skylstad, przewodniczący Konferencji Biskupów USA – został oskarżony przez kobietę o przestępstwa seksualne. Oskarżycielka – nieznana z nazwiska – mieszka obecnie w Europie i utrzymuje, że gdy była niepełnoletnia, biskup molestował ją seksualnie w latach 1961–1964. Skyldstad nie przyznaje się do winy. Oskarżenie trafiło do sądu 27 grudnia 2005 r., ale było dotąd trzymane w sekrecie na mocy postanowienia sędziego. Jest to związane z toczącym się postępowaniem w sprawie diecezji Skylstada w Spokane w stanie Waszyngton, która

ogłosiła bankructwo, pragnąc uniknąć wypłacania wysokich odszkodowań ofiarom przestępstw seksualnych kleru. Z roszczeniami przeciw diecezji wystąpiło ponad 137 osób; bp. Skylstad zaproponował im w ramach odszkodowań 45,7 mln dolarów. Następnego dnia po ujawnieniu zarzutów molestowania zaczęto kwestionować zdolność Skylstada do kierowania konferencją biskupów. Formalnie biskupa odwołać może jedynie papież. JF

Polski syndrom C

hińskie Patriotyczne Stowarzyszenie Katolickie, które nadzoruje podległy państwu Kościół katolicki, skrytykowało mianowanie kardynałem antykomunistycznego biskupa Hongkongu – Josepha Zena. Liu Bainan, wiceprzewodniczący stowarzyszenia, wyraża obawę, że papieska nominacja jest aktem sabotażowym i na dowód podaje przykład... Polski: „Czy to ma być jak w Polsce?! Czyż Kościół nie odgrywał zbyt wielkiej roli w Polsce?”. W opinii komuchokatolika Bainana socjalizm i chrześcijaństwo do siebie pasują: „Komunistyczny

ustrój Chin pochodzi od Boga. Wszyscy powinniśmy go chronić i przestrzegać. Tak rzecze Biblia”. Nieco odmienne stanowisko w tej kwestii ma kardynał Zen: „Jest oczywiste, że katolicy nie akceptują komunizmu ze względu na jego ateistyczny charakter”. Analogię do Polski określił jako „produkt wybujałej wyobraźni”. PZ

16

Nr 12 (316) 24 – 30 III 2006 r.

MITY KOŚCIOŁA

ŻYDZI POLSCY (cz. 26)

Słabnąca symbioza Komentatorzy żydowscy interpretowali rozbiory Polski jako karę bożą za rozwiązanie Waad: po niemal dwóch wiekach sejm Żydów polskich przestał istnieć. Według danych z pierwszego spisu ludności żydowskiej, który został sporządzony w 1764 r. dla potrzeb wymiaru podatku głównego, w Rzeczypospolitej żyło wówczas około 700 tys., a w końcu XVIII stulecia – prawie milion Żydów. Stanowiło to w przybliżeniu około 10 procent ogółu ludności, czyli Żydów było mniej więcej tyle, ile szlachty. Co więcej, populacja Żydów wzrastała znacznie szybciej niż Polaków. Wynikało to po części z dalszego napływu imigrantów żydowskich. Ekspansji tej służyła również instytucja wczesnych małżeństw oraz niższa od przeciętnej krajowej śmiertelność niemowląt. Do tego demograficznego wzrostu przyczyniały się niewątpliwie przepisy dotyczące diety i higieny. Wytworzyła się kolosalna rozpiętość między liczbą Żydów w Rzeczypospolitej a wielkością skupisk żydowskich w innych krajach. Drugie pod tym względem skupisko Żydów istniało w krajach niemieckich i obejmowało około 170 tys. osób (1 proc. ogółu zaludnienia). Kolejne miejsce zajmowały Węgry – 100 tys. Żydów (około 1,4 proc. zaludnienia). W Holandii było ich wówczas 50 tys., we Francji 40 tys., a w Anglii – 25 tys. W okresie upadku państwa polskiego klimat wokół Żydów uległ dalszemu pogorszeniu. Żydowski Sejm

U

Czterech Ziem (Waad) został w 1764 roku rozwiązany decyzją sejmu konwokacyjnego w następstwie podjętej wówczas w Polsce generalnej reformy fiskalnej, mającej zapobiec gospodarczej dezintegracji kraju. Według wspomnianego spisu, w Rzeczypospolitej było 823 gminy, a wszystkie znajdowały się na skraju ruiny finansowej. Powiększył się też obszar biedy w społeczeństwie żydowskim, a był to skutek wojen, represji, restrykcji oraz nakładania rozmaitych (z reguły wyższych niż na inne warstwy ludności) obciążeń fiskalnych. Pod wpływem agitacji ze strony duchowieństwa katolickiego, a także lojalnej wobec niego szlachty i mieszczaństwa – zaczęto masowo rugować Żydów z arend wytwórni i sprzedaży alkoholu, głównie w zachodnich prowincjach Polski i na Ukrainie (mimo to – według danych z 1813 r. – Żydzi stanowili aż 61 proc. czynnych zawodowo w produkcji i sprzedaży alkoholu). Do tej pory było tak, że to szlachta pożyczała pieniądze od Żydów; teraz Żydzi pożyczali coraz większe sumy od szlachty, a nawet od księży. O słabnącej symbiozie między szlachtą a Żydami świadczyć może choćby zapis w pamiętniku jednego z wołyńskich szlachciców (1774 r): „Dzierżawca, Żyd Hrszeko, pozostawał mi dłużny 91 talarów i czułem się zmuszony

cz się prawdy od kamieni, po nieważ ludzie, nawet ci, którzy wiedzą, co jest prawdą, uczą, że to jest fałszem, i doktryna mędrców jest w rzeczywistości przemyślnym kłamstwem – nagrobne epitafium, ułożone przez Kazimierza Łyszczyńskiego. Dziś rozmawiamy z nieobecnym Kazimierzem Łyszczyńskim – podsędkiem brzeskim i... zbrodniarzem, który według biskupa kijowskiego, Andrzeja Chryzostoma Załuskiego, „powinien nie raz jeden, ale tysiąc razy ponieść śmierć, gdyby tylko miał tyle dusz”. – Zacznijmy od przypomnienia podstawowych faktów: z naruszeniem obowiązującego prawa oraz szlacheckich przywilejów został pan skazany na wyrwanie języka, spalenie dłoni i śmierć na stosie (właśnie w takiej kolejności!), jednakże „miłosierny” król, Jan III Sobieski, zamienił tę okrutną karę na ścięcie. Zbrodnia, której się pan dopuścił, to... pana poglądy. Proszę je – ku przestrodze – krótko zaprezentować. – Człowiek jest twórcą boga, a bóg jest tworem i dziełem człowieka. Tak więc ludzie są twórcami i stwórcami boga, a bóg nie jest bytem rzeczywistym, lecz bytem

wystąpić na drogę przymusowej egzekucji (...). Tak więc rozkazałem wczoraj, aby go skrępowano i wsadzono do chlewu. Pozwoliłem natomiast żonie i bachorom pozostać w gospodzie. Tylko najmłodszego syna, Lejzora, kazałem sprowadzić do domu, aby go nauczyć katechizmu i nowych przykazań. Chłopak jest bardzo zdolny i chciałbym go kazać ochrzcić (...). Początkowo nie chciał się przeżegnać ani uczyć na pamięć naszych modlitw, jednak po tym jak go pan Strzelecki – zarządca dóbr – wychłostał, jadł już wieprzowinę. Bonifacy, duchowny naszego kościoła, musiał się dobrze napocić, aby przezwyciężyć dziecięcy opór i pozyskać go dla naszej wiary”. Dopiero po trzech tygodniach, gdy sąsiedni Żydzi wyrównali dług, ów szlachcic zwolnił przetrzymywaną rodzinę. Coraz większa bieda stanowiła podatny grunt dla wzrostu przestępczości wśród Żydów. Jeszcze w XVI–XVII wieku kradzieże i morderstwa nie przekraczały 2 proc. liczby przestępstw dokonywanych w Rzeczypospolitej przez Żydów, a resztę stanowiły naruszenia prawa dokonywane przez paserów handlujących zrabowanymi przedmiotami. W XVIII w. wachlarz popełnianych przez Żydów przestępstw kryminalnych był znacznie szerszy; pojawiły się nawet bandy rozbójnicze złożone z samych Żydów, a także bandy polsko-żydowskie lub cygańsko-żydowskie.

istniejącym tylko w umyśle, a przy tym bytem chimerycznym, bo bóg i chimera są tym samym. – Mocne słowa, lecz jak w takim razie wyjaśnić fenomen chrześcijaństwa i innych religii oraz w ogóle wszelkich wierzeń? – Religia jest ustanowiona przez ludzi bez religii, aby to ich czczono. Pobożność została

Na kanwie antyżydowskich nastrojów mówiono o Żydach, że jako „szlachta jerozolimska” żądają oni pełnego równouprawnienia i zrównania ze szlachtą polską... Nie była to prawda, ale z między innymi tego powodu prześladowali ich konfederaci barscy. Wszystkie te uciążliwości bledną jednak wobec okrucieństw, jakich dopuścili się względem Żydów kozacy zwani hajdamakami. W okresie powstań na Ukrainie – między innymi podczas powstania Paleja i Samusia na początku i w połowie XVIII stulecia – ponownie mordowano szlachtę polską i Żydów. Pogromy te nie miały

sobie równych od czasu rzezi Chmielnickiego. Do największej rzezi doszło w Humaniu w 1768 r., a dokonali jej hajdamacy pod wodzą Żelezniaka, któremu udało się przeciągnąć na swoją stronę atamana Iwana Gontę, pozostającego na służbie u Potockich. Na nic zdał się żydowski okup. Zginął burmistrz miasta, Mładanowicz, i cała jego rodzina, a z nimi wszyscy niemal Polacy.

chcieli prawdą wyzwolić lud z tego uciemiężenia, zostaliby zdławieni przez sam lud. – Ale „święty” Tomasz przedstawił pięć „dowodów” na istnienie boga, może więc warto uwierzyć w boskie objawienie? – Jednakże nie doświadczamy ani w nas, ani w nikim innym takiego nakazu rozumu, który by nas upewniał o prawdzie objawie-

WYWIAD Z NIEOBECNYM

Lud jest oszukiwany wprowadzona przez bezbożnych. Lęk przed bogiem jest rozpowszechniany przez nielękających, w tym celu, żeby się ich lękano. Wiara zwana boską jest wymysłem ludzkim. Doktryna bądź to logiczna, bądź to filozoficzna, która się pyszni tym, że uczy prawdy o bogu, jest fałszywa, a przeciwnie – ta, którą potępiono jako fałszywą, jest najprawdziwsza. – A jednak ludzie wierzą... – Prosty lud oszukiwany jest przez mądrzejszych wymysłem wiary w boga na swoje uciemiężenie; tego swego uciemiężenia broni jednak lud w taki sposób, że gdyby mędrcy

nia bożego. Jeżeli bowiem znajdowałoby się w nas, to wszyscy musieliby je uznać i nie mieliby wątpliwości i nie sprzeciwialiby się Pismu Mojżesza ani Ewangelii (co jest fałszem) i nie byłoby różnych wynalazców różnych sekt ani ich zwolenników w rodzaju Mahometa itd. Lecz nakaz taki nie jest znany i nie tylko pojawiają się wątpliwości, ale nawet są tacy, co zaprzeczają objawieniu, i to nie głupcy, ale ludzie mądrzy, którzy prawidłowym rozumowaniem dowodzą czegoś wręcz przeciwnego, tego właśnie, czego i ja dowodzę. A WIĘC NIE MA BOGA.

Gdy Żydzi zatarasowali się w synagodze, hajdamacy wzięli ją szturmem. Najpierw ostrzelali ją z armat, a następnie przez walące się mury i strzaskane bramy wpadli do środka i wycięli wszystkich w pień. Tych, którzy pochowali się w piwnicach, zaduszono dymem. Z masakry z życiem uszły ledwie cztery Żydówki, które o wszystkim opowiedziały. W ślad za tym w Kodniach dokonano masowej egzekucji na hajdamakach winnych tej straszliwej zbrodni. Reakcją na wyzwania ciężkich czasów, w jakich Żydom przyszło żyć, było wykształcenie swoistego sposobu życia – formował się typ Żyda wschodnioeuropejskiego jako zamkniętej w sobie osobowości kulturowej. W rezultacie w stosunku do Żydów zaczęło się nasilać poczucie obcości, a wszystkie obiegowe uprzedzenia zdawały się to potwierdzać. Pojęcie „wschodniego Żyda” (Ostjude) miało odegrać istotną rolę jako stereotyp odradzającego się pod koniec XIX wieku antysemityzmu europejskiego. ARTUR CECUŁA Od redakcji Informujemy, że autorką hipotez na temat autora „Modlitewnika Władysława Warneńczyka” oraz wpływów na to dzieło magii anielskiej i kabały (por. artykuł „Koronowani czarnoksiężnicy” w „FiM” 3/2006) jest pani doktor Magdalena Zawisławska z Uniwersytetu Warszawskiego.

– Niestety, musimy kończyć tę pasjonującą rozmowę... Czy ostatnie słowa mógłby pan skierować bezpośrednio do swoich oprawców, kapłanów? – Zaklinam was, o teologowie, na waszego boga, czy w ten sposób nie gasicie Światła rozumu, czy nie usuwacie słońca ze świata, czy nie ściągacie z nieba boga waszego, gdy przypisujecie bogu rzeczy niemożliwe, atrybuty i określenia przeczące sobie? SEBASTIAN TOLL Wszystkie „odpowiedzi” – cytaty z wypowiedzi Łyszczyńskiego – zostały zaczerpnięte z mowy oskarżyciela, Szymona Kurowicza Zabistowskiego, wygłoszonej 15 lutego 1689 r. Cyt. za: A. Nowicki, Pięć fragmentów z dzieła „De non existentia Dei” Kazimierza Łyszczyńskiego (według rękopisu Biblioteki Kórnickiej nr 443), „Euhemer. Przegląd Religioznawczy”, nr 1 z 1957 r. Z tego samego tekstu pochodzi zacytowane epitafium. Kazimierz Łyszczyński (1634–1689) – szlachcic, żołnierz, jezuita (w latach 1658–1666), podsędek (zastępca sędziego ziemskiego) województwa brzeskiego, autor ateistycznego traktatu „De non existentia Dei”. Skazany na śmierć. Ścięty 30 marca 1689 roku na Rynku Starego Miasta w Warszawie.

Nr 12 (316) 24 – 30 III 2006 r. W dniu św. Wojciecha, 23 kwietnia 1840 roku, zjechali się na odpust do Pełczysk (koło Pińczowa) księża z okolicznych parafii. Ośmiu z nich po świątecznym obiedzie wybrało się na spacer po ogrodzie. Plotkowali i narzekali na układy w diecezji, a najmocniej na następstwa celibatu. No i zaczęło się...

poddanego i przekazał list Grzegorzowi XVI przez hrabiego Sergiusza Uwarowa, swojego posła w Rzymie. Papież list przeczytał i miał podobno odpowiedzieć posłowi, że problem celibatu jest rzeczywiście poważny, lecz on – człowiek stary, schorowany, nad grobem stojący – nie ma już siły, aby go podjąć. Jesienią 1843 roku ksiądz Marcin Sylwester stawił się przed konsysto-

Problem był zapewne dokuczliwy, skoro duchowni zdecydowali się napisać do samego papieża, aby zniósł zakaz ożenku księży. Na autora listu wybrano gospodarza – księdza proboszcza Marcina Sylwestra. Dzień po odpuście napisał on list do papieża Grzegorza XVI, przekonując go do zniesienia celibatu. Korespondencję, jak nakazywało prawo, wysłał via kuria. Czekał na odpowiedź cały rok i nie doczekał się – przezorny biskup krakowski zatrzymał obrazoburczy list u siebie. Uparty Ślązak nie dał jednak za wygraną i w 1841 roku wystosował drugi list – już bezpośrednio na papieski adres. I znów odpowiedź nie nadeszła. Nie wiadomo, z jakiego powodu. ¤¤¤ Dwa lata po spotkaniu w Pełczyskach, w 1843 roku, proboszcz Sylwester napisał do papieża po raz trzeci. Korespondencję skierował przez Petersburg, prosząc cara Mikołaja I, aby pośredniczył w kontakcie z Watykanem. Złośliwy wobec Polaków imperator przychylił się do prośby

rzem w Kielcach. Biskup Ludwik Łętowski zakomunikował mu, że decyzją papieża zostanie osadzony w klasztorze za herezję. Ks. Sylwester nie pogodził się z papieskim postanowieniem, zatem został zasuspendowany (zawieszony w czynnościach) i musiał opuścić swoją parafię. Wrócił na rodzinny Śląsk, a osiedliwszy się w Ozimku (Śląsk Opolski), wygłaszał kazania i odprawiał nabożeństwa w języku polskim w Narodowym Kościele Katolickim, do którego przeszedł. ¤¤¤ W 1845 roku Sylwester napisał czwarty list do papieża – rzecz jasna w sprawie celibatu. Rok później wydał tekst w Opolu, w formie broszury. Przytaczamy go obszernie, bo jest nie tylko wzorem pięknej polszczyzny, dowodem mądrości, ale i przykładem ludzkiej odwagi: „Święty Ojcze. Każdy truchleje nad zgorszeniami, które księża popełniają, a to z przyczyny prawa celibatu. Przysłowie łacińskie: sile, sile, pro una habebimus mille – cicho, cicho, za jedną

J

KSIĘŻA NAWRÓCENI żonę tysiąc ich mieć będziemy; teraz się dokładnie spełnia. Wiesz, Ojcze Święty, lepiej od nas, że to prawo nie jest prawem natury, bo natura ludzka co innego wskazuje; nie jest prawem Boskim, bo Chrystus Pan mówi: »Nie wszyscy pojmują to«; nie jest przez apostołów zaprowadzone, bo Paweł św. Apostoł mówi w liście do Tymoteusza: »Biskup powinien być mężem jednej żony, powinien mieć syny i córki dobrze

władza zmniejszyć i znieść nie potrafi. Jeśli nasz zwierzchnik duchowny łagodny i powolny, każdy spokojnie swoją zbrodnię zgorszenia wykonywa. Jeśli zwierzchnik surowy, jeszcze większe złe następuje. [Ks. Sylwester przytoczył przejmujące przykłady księżowskich tragedii]. Takim surowym i nieubłaganym sędzią jest ks. oficjał Świątkowski, który jednego po drugim nas do klasztorów na pokutę wtrąca i z

Historia czterech listów

ednym z pierwszych księży, którzy po zrzuceniu sutanny napisali książkę, by wyjaśnić motywy swojej decyzji, był ks. Antoni Szech. Tak naprawdę nazywał się Izydor Kajetan Wysłouch (1869–1937). Pseudonimem Antoni Szech posługiwał się po powrocie z Bliskiego Wschodu (m.in. Egiptu) w 1905 r. Jeszcze jako ksiądz wydał ponad 30 broszur i pism (lata 1903–1908), m.in. „O pracy katolickiej”, „Przyjdź królestwo Twoje”, „W imię ojczyzny”, „Sursum corda”, „Resurrecturis”, w których zwrócił uwagę na brak zainteresowań problemami społecznymi w Kościele, krytykował obskurantyzm, ksenofobię oraz bezczynność braci kapłanów. W pracy „Mistrz z Nazaretu”, którą napisał pod nazwiskiem i imieniem swego brata – posła Antoniego – widać wyraźnie gnostyckie wpływy twórczości Ernesta Renana oraz Andrzeja Niemojewskiego. Swoje książki wydawał bez imprimatur władz kościelnych. Jego publikacje wywołały wówczas istną burzę w Królestwie Polskim, zaś opinia publiczna podzieliła się na zwolenników (w tym księży i biskupów!) oraz wrogów. Swoje wywody publikował również w czasopismach „Dziennik Powszechny” oraz „Siewba”. Mimo niesubordynacji i poglądów niezgodnych z powszechną doktryną Krk, został w 1907 roku za pośrednictwem władz zakonu kapucynów wysłany na studia teologiczne do

wychowane, bo kto nie umie własnym domem zawiadywać, jakże Kościołem Bożym zarządzać będzie?«. Lepiej się ożenić, jak się palić. [Od argumentu natury seksualno-społecznej następuje przejście do Nowego Testamentu.] A z Listu tegoż św. Pawła do Koryntczyków, gdzie mówi podług tekstu greckiego: »Czyliż nie wolno mi prowadzić ze sobą siostry żony jak Piotr, bracia Pana i inni apostołowie robią?«. Okazuje się, że wszyscy apostołowie, oprócz św. Pawła, żony mieli i te im wszędzie towarzyszyły. Także czytamy, że Chrystus Pan świekrę św. Piotra na febrę chorą uzdrowił. Toć i żonę miał Piotr św., bo bez żony świekra być nie może. Pełne i to nierozsądku tłumaczenie ze strony tych, co celibat chcą wychwalać, jakoby apostołowie żony i dzieci poopuszczali i za Chrystusem poszli, bo byliby pierwszymi zbrodniarzami takim sposobem. Bo kto ma żonę i dzieci, prawo natury mu dyktuje, aby niósł staranie o nich. To prawo zapewne i apostołowie dobrze znali. Czemu nie mają księża żon? Wierz mi, o Święty Ojcze, tego złego żadna

Innsbrucku w Austrii. Ta sytuacja jeszcze bardziej spotęgowała jego niechęć do Krk. W Innsbrucku wydał dwie broszury, w tym „Wyjaśnienia”, które ukazały się również bez zezwolenia władz kościelnych. W publikacji tej wyraził poglądy deistyczne oraz pragmatyczne, uznając wszystkie religie za równe. Dokonał przy tym ostrej krytyki papiestwa i katolicyzmu.

tego powodu już i wielu do wieczności wyprawił. Stąd wielu gwałt sobie do zgonu zadali, jak to: ks. Antonius Pilniewicz, wikariusz w Wawrzeńczycach [niedaleko Krakowa], który się z rozpaczy wyrznął [wykastrował],

aby go już o niewstrzemięźliwość nie posądzała władza. Ks. Latasiewicz, administrator probostwa w Olkuszu, który na Zwierzyńcu w Krakowie z klasztoru wyszedłszy, gdzie o gospodynią w areszcie siedział, ze skały do wody skoczył i utopił się. Ks. Stokłosiński, proboszcz w Kocinie [koło Częstochowy], który się otruł. Ks. Zderkiewicz, wikariusz w Beszowie [Beszowa – woj.

»prawda katolicka«”. Antoni Szech twierdził również: „Religia nie ma racyi bytu, jeśli kłamstwem się utrzymuje”. W zakończeniu publikacji skierował do wszystkich bardzo znamienne słowa: „A jeśli pogardzisz mną dziś – będzie to dla mnie bólem największym, alem gotów i na to – i jeśli nie dla dzisiejszych pokoleń – to dla przyszłości pracować będę”.

Niepokorny ksiądz Sutannę zrzucił 4 października 1908 r., po 9 latach kapłaństwa. Motywy swojej decyzji podał w broszurze „Dlaczego?” (Warszawa, 1908), gdzie dokładnie opowiada o swoich poszukiwaniach prawdy i sprawiedliwości, zaznaczając, że Krk nie odpowiada już jego potrzebom: „(…) miłość Prawdy i wstręt do obłudy i hipokryzyi przyczyną są kroku mojego. (…) straszliwa przepaść między ideałem Chrześcijańskim a tem, co widzimy wcielone w społeczeństwie wiernych – między ideą Chrystusową, a tym obozem reakcyi, bezduszności, bezruchu, faryzeizmu, obłudy, jakim w przeważnej części stał się Kościół”. Dalej pisze: „(…) przerażająca bezduszność teologicznych rozumowań – słabość argumentacyj, na których opiera się całokształt katolicyzmu (…). Przekonałem się na jak kruchych i wątpliwych podstawach opiera się t. zw.

W kolejnych dwóch latach wydał szereg prac krytykujących Krk oraz jego pasterzy, m.in. „Na sąd Was wzywam”, „Być albo nie być”, „Katolicyzm a polskość”. Autor był tego samego zdania co Słowacki, który mówił o Polsce: „Twa zguba w Rzymie”. Raził go „niski stan i gatunek katolicyzmu polskiego” (w porównaniu np. z francuskim). Od grudnia 1910 r. do końca 1914 r. studiował w Paryżu historię religii w Collège de France (gdzie wykładał m.in. były ksiądz i czołowy reprezentant europejskiego modernizmu Alfred Loisy) oraz Ecole de Hautes Etudes. Pod wpływem tych wykładów poglądy A. Szecha uległy dalszej laicyzacji oraz ukierunkowaniu w stronę agnostycyzmu, przy odrzuceniu pozytywnej wiedzy religijnej. Jego świeckość odzwierciedlał jego pokój w Warszawie

17

świętokrzyskie], który sobie gardło brzytwą poderżnął, i wielu innych, którzy dla swych gospodyń życie zakończyli. Rozkaż sobie, o Święty Ojcze, wszystkie konsystorskie i biskupie akta przedstawić, a przekonasz się, że niczym ważniejszym nie są zapełnione, jak czynami i występkami nieczystości i nierządnicami. A gdybyś się chciał dowiadywać, w którym stanie najwięcej pijaków, przekonałbyś się, że w duchownym. I dziwować się nie potrzeba, bo każdy człowiek jest do towarzystwa ludzkiego stworzony, a jeśli go u ludzi nie znajdzie, będzie go szukał i rozrywał się pijaństwem, a żale swe i narzekania w wódce albo w winie zanurzy. Więc, Ojcze Święty, zaradź i zapobież temu złu; ratuj łódkę Piotra, która do utonięcia się zbliża i nawałnościami jest otoczona. Znieś naszą hańbę i zakał, ażebyśmy na pośmiewisko innych wyznawców nie byli wystawieni”. Niewesołe musiały być dalsze dzieje śląskiego buntowniczego księdza Marcina, skoro postanowił zwrócić się o pomoc do swego dawnego szefa. Biskup kielecki i krakowski Ludwik Łętowski napisał o tym w swych pamiętnikach. Ks. Sylwester miał prosić „aby z niego kary kościelne zdjąć i absolucję od kacerstwa wyrobić”. Biskup tłumaczył się, że uczynić tego nie mógł, bo nie miał już „jurysdykcji” nad swym byłym podwładnym. Także i dziś nie wiemy, jakie były dalsze życiowe losy księdza reformatora ze Śląska. Został zapomniany jak wielu innych, którzy – widząc zło w swym środowisku – nie zamykali oczu. Pozostał po nim tylko ten list, który dziś jest tak samo aktualny jak 150 lat temu. IRENEUSZ ŁĘCZEK

przy ul. Kruczej – usunął z niego wszystkie przedmioty kultu religijnego, zastępując je dziełami sztuki. Po I wojnie światowej włączył się w działalność społeczną (był również członkiem PPS), pełniąc początkowo funkcję radcy, a następnie naczelnika wydziału i specjalisty w dziedzinie orzecznictwa prawnoubezpieczeniowego. Za swoją działalność otrzymał m.in. Złoty Krzyż Zasługi oraz order Polonia Restituta. Antoni Szech przez niemal całe życie dążył do reformy Kościoła, m.in. zmiany nauczania i klimatu moralno-umysłowego w seminariach, wykreowania nowego typu kapłana i zakonnika, protestował przeciwko niedemokratyczności w zarządzaniu Krk przez biskupów. Krytykował archaiczne i skostniałe poglądy i struktury kościelne. Stał również na stanowisku ewolucji dogmatów, tzn. dostosowywania ich do zmieniającej się rzeczywistości. Opowiadał się za kontrolą zwierzchników Kościoła. Ostro atakował również celibat, cenzurę kościelną oraz wysunął postulat rozdziału Kościoła od państwa. Jego poglądy są ponadczasowe i do dziś nie straciły na wartości. Ten wielki reformator Kościoła ma również wielkie zasługi dla państwa polskiego. Włączył się np. w dzieło gospodarczego, społecznego i umysłowego postępu na wsi. Pod koniec życia usunął się z życia publicznego. Zmarł w całkowitym odosobnieniu 26 czerwca 1937 r. Pochowany został w Pirkowicach k. Drohiczyna na Polesiu. HORDA

18

Nr 12 (316) 24 – 30 III 2006 r.

ZAMIAST SPOWIEDZI

Rozmowa z Mariuszem Agnosiewiczem, redaktorem naczelnym portalu Racjonalista.pl, prezesem Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów. – Jest Pan twórcą największego polskojęzycznego portalu internetowego dla wolnomyślicieli – Racjonalista.pl – a także inicjatorem Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów. Czym w Pana rozumieniu jest racjonalizm? Bo w obydwu przypadkach jest to słowo kluczowe... – Racjonalizm to jeden z pomysłów na drogowskaz w życiu. Mówiąc inaczej, jest to idea konsekwentnego stosowania racjonalności przy rozwiązywaniu problemów, kształtowaniu poglądów, podejmowaniu decyzji itd. Człowiek nie może funkcjonować bez racjonalności, więc w zasadzie każdy jest mniej lub bardziej racjonalny. Racjonalizm jest jednak pomysłem na to, aby racjonalność stosować konsekwentnie. Wielu ludzi stosuje ją bowiem jedynie do najbardziej elementarnych kwestii praktycznych, ale już nie do bardziej zaawansowanych problemów społecznych czy tzw. spraw ostatecznych. Alternatywne pomysły na drogowskazy stanowią takie idee jak fideizm, mistycyzm czy intuicjonizm. Wiara może być budująca, mistyka fascynująca, a intuicja – trafna. Ale jako drogowskazy życiowe te idee się po prostu nie sprawdzają. Dowodzi tego codzienne doświadczenie i... historia. – Czyli proponujecie ludziom zimne rachowanie zysków i strat oraz ocenę skuteczności? – Ideologia racjonalistyczna jest dużo „cieplejsza”, niż mogłoby się to wydawać na pierwszy rzut oka! Cały system etyczny, nasze wartości – budowane są w oparciu o humanizm. Ale o konsekwentny humanizm, zwany niekiedy świeckim, a nie np. o coś, co określa się jako humanizm religijny, będący krzyżówką humanizmu zwykłego i jakiejś koncepcji religijnej. Racjonalizm nie jest także zamknięty na emocje, uczucia, sztukę, piękno. Klimat społeczno-kulturowy nie sprzyja wprawdzie na przykład muzyce, która jest nam ideowo bliska, choć istnieją przecież takie zjawiska jak Kult, Closterkeller, Maleńczuk, Pidżama Porno, Kaliber 44 czy nawet prześmiewczy Big Cyc. – Serwis Racjonalista.pl, czyli wirtualny Ośrodek Racjonalistyczno-Sceptyczny imienia de Voltaire’a, to potężna internetowa czytelnia artykułów i miejsce internetowych spotkań ludzi niezależnie myślących... – Cieszę się, że wspomniał pan o funkcji społecznościowej Racjonalisty. Istotnie, Racjonalista jest jednym z największych polskich centrów publikacji internetowych i wielu

naszych czytelników przychodzi do nas po to, żeby znaleźć pomoc naukową do szkoły, na studia czy do pracy, pogłębić swoją wiedzę, poszerzyć horyzonty czy po prostu poczytać taką publicystykę, na którą nie mają szans w żadnym z mainstreamowych publikatorów. Równie ważną funkcją naszego portalu jest funkcja społecznościowa – dyskusje, wirtualne spotkania i znajomości, polemiki i pogaduchy. Wokół portalu zgromadziła się całkiem spora społeczność. W przyszłości będzie się to przekładać na życie społeczne. Nasze minimalne oczekiwania są takie, że Racjonalista musi się walnie przyczynić do powstania

propagować bardziej racjonalne podejście do życia. Po to, żeby nam się lepiej żyło w tym kraju. Popularność i rozwój medium wolnomyślicielskiego pokazuje, że opinia publiczna jest przekłamana w zakresie dotyczącym prawdziwego obrazu polskiego społeczeństwa. Zresztą nie chodzi tylko o Racjonalistę. Pokazuje to cały Internet – to niezwykle demokratyczne medium. Wystarczy tylko na dowolnym popularnym portalu uniwersalnym rzucić okiem na dyskusje, komentarze, wyniki sondaży na temat spraw powiązanych ze światopoglądem, aby się przekonać, że jesteśmy dużo mniej katolickim społeczeństwem, niż usi-

Wolnomyślicieli, ale przyznam, że nie słyszałem o żadnej aktywności tego stowarzyszenia. Niektórzy ze stowarzyszeniami wolnomyślicielskimi kojarzą także Neutrum Czesława Janika, lecz nie jest to organizacja wolnomyślicielska. Jej jedynym celem jest propagowanie idei rozdziału Kościoła i państwa. Na tym tle widać, że istnieje poważna luka, którą chce zapełnić PSR. Jest to organizacja humanistyczna jak najbardziej otwarta, choć nie ukrywamy, że ma mieć wizerunek głównie młodzieńczy. Chciałbym, aby najwięcej tutaj było studentów. Uważam, że to największy potencjał na przyszłość i szansa na

Powrót do rozumu w Polsce sprawnej społeczności racjonalnej i wolnomyślnej. Oczekiwanie bardziej ambitne jest takie, aby być liczącym się medium opiniotwórczym, jednak to jeszcze kwestia przynajmniej kilku lat. Dziś publicystyka internetowa jest dodatkiem do papierowej. Jest niemal pewne, że w przyszłości role diametralnie się odwrócą. Tymczasem Racjonalista ma mocną i stale rosnącą pozycję wśród ambitniejszych publikatorów internetowych. Przede wszystkim mamy jedną z największych baz tekstowych w Polsce. Takie serwisy jak Gazeta.pl czy Rzeczpospolita.pl chwalą się wielkimi archiwami tekstów, lecz to są zbiory dostępne odpłatnie, tymczasem my – zgodnie z oświeceniowymi sentymentami – udostępniamy wszystko nieodpłatnie. To jest 3,3 tys. artykułów, do wydrukowania których trzeba by zużyć ponad 13 tys. kartek. Poza artykułami jest zresztą wiele innych tekstów. – Ilu i jakich macie czytelników? – To jest pojęcie trochę nieadekwatne do portali czy serwisów internetowych. Lepiej już mówić o użytkownikach. Media internetowe tym m.in. różnią się od tradycyjnych, że są interaktywne. W ubiegłym roku zanotowaliśmy około 4,5 mln odwiedzin. Obecnie odwiedza nas kilkanaście tysięcy osób dziennie. Liczba naszych „prenumeratorów” dochodzi już do 9 tys. Jednak liczby bezwzględne w żadnym razie nie oddają znaczenia Racjonalisty. Trafiamy bowiem głównie do ludzi młodych, ambitnych, inteligentnych, a także związanych zawodowo z systemem edukacji i nauki. Czyli w dużej mierze są to ludzie, którzy w przyszłości mogą kształtować życie społeczno-polityczne, nauczać innych i tworzyć środowisko opiniotwórcze. To duży potencjał, który w przyszłości zaowocuje. – Czy macie ambicje polityczne? – Nie, chcemy tylko zmieniać siermiężną polską mentalność oraz

łuje się nam wmówić. Wierzę zresztą w to, że Kaczyńscy wyzwolą w polskim społeczeństwie ukryty potencjał sekularyzacyjny. – W ubiegłym roku powstało Polskie Stowarzyszenie Racjonalistów. Po co kolejna organizacja o profilu humanistycznym, skoro mamy już w kraju kilka po-

rozwój ruchu wolnomyślicielskiego w Polsce. Równie istotna jest dla nas zasada apolityczności. Okazuje się, że wśród wolnomyślicieli internetowych najwięcej jest lewicowców i liberałów. Na płaszczyźnie politycznej nijak tych grup nie da się pogodzić, więc apolityczność jest niezbędna.

Fot. MA

dobnych stowarzyszeń? Czy to nie jest rozdrabnianie ruchu wolnomyślicielskiego? – Ale każda ma swoją specyfikę, swoje środowisko. Towarzystwo Kultury Świeckiej tworzą ludzie w starszym wieku, wywodzący się z najstarszych organizacji laickich w Polsce, dość bliskich zresztą SLD. Wciąż mają względnie duże struktury i liczbę członków. Wydają czasopismo „Res Humana”. Ostatnio brałem udział w organizowanej przez TKŚ konferencji o zasadzie rozdziału Kościoła i państwa, organizowanej na UW. TKŚ jest jednak dość zamknięte i zupełnie niekompatybilne z nowymi formami komunikacji społecznej (Internet). Dalej mamy Towarzystwo Humanistyczne Andrzeja Dominiczaka, które jest jednak dość elitarne, ograniczone zasadniczo do środowiska warszawskiego. Prowadzą głównie działalność wydawniczą, mają niezłe kontakty międzynarodowe (głównie z humanistami amerykańskimi). Formalnie istnieje także Polskie Stowarzyszenie

Jeśli chodzi o rozdrabnianie, to nie ma takiej obawy. Przeciwnie – mamy wiele wspólnych planów i projektów. Niedawno poza tym reaktywowano Polską Federację Stowarzyszeń Humanistycznych, która ma być platformą wszystkich środowisk laickich w Polsce. Dotyczy to zwłaszcza stosunków międzynarodowych i występowania na forum krajowym w imieniu całego środowiska laickiego. – Podobno mieliście problemy z rejestracją stowarzyszenia... – W zasadzie cały czas mamy... Już ponad rok tułam się po polskich sądach. Jesteśmy wprawdzie formalnie zarejestrowani w KRS, lecz sprawa rejestracyjna jest obecnie w Sądzie Apelacyjnym. Władze Warszawy albo usiłują torpedować powstające stowarzyszenie wolnomyślicielskie, albo nie bardzo rozumieją logikę wolności zrzeszania się i sens ustawy o stowarzyszeniach. Bez względu na to, czy będę się ciągał w tej sprawie po sądach jeszcze miesiąc, pół roku, czy rok,

w końcu przebrniemy przez to. Mam na to dość determinacji. – Jakie działania podjęło dotąd stowarzyszenie i jakie planuje na przyszłość? – Ze względu na ciągłe problemy formalne nie możemy na razie działać tak, jak byśmy sobie tego życzyli, więc głównie integrujemy się wewnętrznie, organizujemy grupy lokalne oraz promujemy naszą organizację i ideę, głównie w szkołach i na uczelniach. Na działania zewnętrzne dajemy sobie jeszcze trochę czasu – z pół roku. Dotąd podejmowaliśmy tylko drobne inicjatywy lokalne – na przykład wsparcie marszu „Reanimacja demokracji” w Gdańsku, organizacja pod naszym patronatem koncertu kilku kapel udergroundowych w Wołowie czy dyskusja „Ku europejskiemu modelowi rozdziału Kościoła i państwa” w klubie Le Madame w Warszawie, z okazji 100-lecia francuskiej ustawy laicyzacyjnej. Na pewno w celach promocyjnych będzie trochę inicjatyw bardziej spektakularnych i medialnych, lecz główna praca, jaka stoi przed nami, to mało spektakularne i mozolne budowanie polskiej społeczności ludzi szczególnie przywiązanych do idei wolności i rozumu. To praca na lata i po to powstało stowarzyszenie. Reszta to sprawy poboczne. – Filozof Jerzy Drewnowski mówi o procesie retenebracji, czyli o powrocie mroków. Powrót ciemności miałby polegać na odwrocie od wartości Oświecenia – racjonalizmu, wolności, praw człowieka – i zwróceniu się ku irracjonalizmowi, barbarzyństwu... Czy podziela Pan ten pogląd? – Częściowo. Istotnie, taki proces i takie zjawiska są obecnie zauważalne, lecz, moim zdaniem, nie jest to tendencja stała. W sferze kulturowo-ideowej wartości modernistyczne nie są dziś na fali, jednak naszym życiem w sferze praktycznej coraz bardziej zaczyna rządzić nauka i technika. W tym drzemie olbrzymi potencjał światopoglądowy i ideowy. Naturalnie, nie ma już powrotu do modernizmu czy tym bardziej premodernizmu (owe „mroki”), chyba żeby zdarzył się jakiś wielki kataklizm, wielki konflikt. Jednak to, co dziś rozumie się pod pojęciem postmodernizmu, a co najbardziej krzykliwie wyklina dziedzictwo Oświecenia, przeminie. Wierzę, że nowy i świeży klimat będzie miał znamiona czegoś, co można by określić mianem neomodernizmu. Wiem jednak, że sprawy mogą potoczyć się zupełnie inaczej. Jan Paweł II powtarzał za André Malraux, że „wiek XXI albo będzie wiekiem religii, albo go w ogóle nie będzie”. Jednak religie nie dają nadziei na powstrzymanie retenebracji. Dlatego uważam, że wiek XXI albo będzie wiekiem krytycznego rozumu i świeckiego humanizmu, albo go nie będzie. Rozmawiał ADAM CIOCH

Nr 12 (316) 24 – 30 III 2006 r.

LISTY Głęboki (bez)sens Takie już nasze szczęście. Ponownie mamy Pana Prezydenta Lecha (tym pierwszym był Wałęsa), którego część wypowiedzi jest zupełnie niezrozumiała. Ostatnio prezydent Lech Kaczyński wykazał się „wybitnym talentem oratorskim”, kiedy poinformował tajemniczo, że wypowiedzi Donalda Tuska spowodowane są... jego kłopotami wewnętrznymi (sic!). Konia z rzędem temu, kto wie, o co chodzi! Nawet jeśli jakiś internista wie, to powie, że to tajemnica lekarska! Ale dziwne – aby nie rzec: dziwaczne – wypowiedzi cechują także innych polityków Prawa i Sprawiedliwości. Jednak o ile Panu Prezydentowi zdarza się mówić zagadkowo, o tyle inni politycy tej partii zachowują się czasami jak niedoleczeni pacjenci szpitala dla myślących inaczej. Przykładem może być wypowiedź ministra Wassermanna (tego od żółtej rury i wanny z bąbelkami) w ostatnim „Forum” telewizyjnym, poświęconym służbom specjalnym. Pan minister powiedział mniej więcej tak: Wojskowe Służby Informacyjne nie podlegały żadnej kontroli, co wykazał... raport pokontrolny NIK, sporządzony po skontrolowaniu WSI (!?!). Henryk W.

Okradziono... policjantów Moherowy rząd fachowców znalazł pieniądze na becikowe i budowę Świątyni Opatrzności Bożej u najuboższych i najsłabszych, czyli starych i schorowanych emerytów i rencistów policji, do których i ja się zaliczam. Od wielu lat był w tym resorcie ustawowy dodatek pieniężny w wysokości około 230 zł rocznie (miesięcznie około 20 zł) na drobne remonty mieszkania. Po objęciu władzy przez „mój rząd fachowców” (jak mawia pan premier Marcinkiewicz) główny spec od policji, pan Bieńkowski, z judaszowym uśmieszkiem oświadczył w telewizji, że 1.01.2006 r. emerytom zostanie zabrany ten dodatek. Już się nie łudzę, że w tym moim kraju coś się zmieni na lepsze. W kraju, w którym od lat rządzą zdewociałe oszołomy, nigdy dobrze nie było i nie będzie. Józef D., Szczecin

Cenzura Podczas konferencji prasowej (31.01.2006) prezydent Władimir Putin wielkodusznie wyraził się o Polakach w sposób kurtuazyjny. Polskie media nie omieszkały tego powtórzyć. Nie dodały jednak dalszego ciągu jego wypowiedzi. Brzmiała ona tak (słyszałam to na żywo): „Niektórzy politycy w Polsce i Rosji umyślnie rozpatrują rany przeszłości po to,

by wyrobić sobie popularność, ale faktycznie szkodzą w ten sposób interesom własnego narodu”. No właśnie, szkoda, że Polacy tego nie usłyszeli, i to tylko dlatego, że cenzura im to wycięła. Poza tym w ogóle niektórzy dziennikarze telewizyjni bezczelnie kłamią. Przykład: przy byle okazji można od nich usłyszeć: „Są kłopoty, bo Rosja zakręciła kurki gazu”. Prawda zaś jest taka, że gaz okresami nie docierał w całości do odbiorców w Europie Zachodniej, ponieważ ginął w rurze tranzytowej przechodzącej przez Ukrainę... Irena O., Konstancin

Super... paradoksy! Niewątpliwie tragedia, jaka spotkała półtoramiesięczną Paulinkę, jest czymś, czego słowa nie mogą wyra-

zić. Cztery osoby zginęły w wypadku samochodowym, a zostało tylko małe dziecko... Chcę pomóc Paulince, ale wymagam pomocy także od innych. Najpierw kilka spostrzeżeń. Kasia, która zginęła w wypadku, miała jechać na Jasną Górę, żeby pomodlić się o pomyślne zdanie matury. Ile razy słyszy się o wypadkach samochodowych lub autobusowych, w których giną i są ranni ludzie, którzy jechali do Lichenia, Częstochowy, aby się pomodlić? Wydaje się, że ci, którzy najgorliwiej się modlą, giną na pielgrzymkach i podczas innych wypraw do „świętych” miejsc. Dziadek Pauliny desperacko prosi o pomoc. Jemu ta pomoc się należy. Ale... Sejm zatwierdził ponad 22-milionową daninę na „święte” miejsce, zwane Świątynią Opatrzności Bożej. 20 milionów zł powędrowało na ten sam cel z samorządu mazowieckiego. Czy ktoś już wyczuwa, o co mi chodzi? Czy „Super Express”, który zamieścił apel o pomoc, kiedykolwiek sprzeciwił się łamaniu prawa przez Sejm, obdarowujący Kościół katolicki tak wielką sumą pieniędzy? Czy „Super Express” kiedykolwiek zakwestionował prawowitość takiej decyzji? Czy teraz ma prawo domagać się pomocy dla dziadka Pauliny? Absolutnie i stanowczo – NIE! Chcę pomóc Paulinie. Ale „Super Express” powinien pokazać tragedię Pauliny jeszcze raz. Przy opisie tragedii, dla kontrastu, powinno się

LISTY OD CZYTELNIKÓW pokazać, jak to wybrańcy Narodu marnują pieniądze na bzdety, podczas gdy ludzie cierpią. Fundacje katolickie, np. Caritas, nazbierały tyle mamony, że mogłyby pomóc takim dzieciom jak Paulina. Przekazywanie pieniędzy podatników na Kościół katolicki jest przestępstwem. Przestępstwem jest także to, że rząd troszczący się bardziej o bogactwo biskupów oraz księży skazuje swoich obywateli na zagładę, czy to z głodu, wyziębienia, czy innej tragedii. Eryk antykleryk

Jonasz jak prorok? Jonaszu, czytając Twój komentarz „Ważne pytania”, zauważyłam, że niesłusznie masz kompleks niższości wobec JPII. Już Jezus uczył, że to, co dla świata jest wielkie, to dla Boga jest obrzydliwe.

Moi przyjaciele, badacze Pisma Świętego, wielokrotnie, a szczególnie w 1991 r., próbowali rozmawiać z JPII na temat łamania przez niego praw biblijnych. Jego reakcje, pycha tego człowieka, świadczyły, że tak naprawdę z tej księgi kpił. Wewnętrznie był człowiekiem agresywnym, który poprzez zręczne slogany potrafił to ukryć. Jonaszu, zapewniam Cię, że według Biblii JPII NIE MIAŁ ani ułamka prawdziwej pobożności. Choć był człowiekiem (Mt 23. 9), odbierał boską cześć, a i tak poszedł do piachu. I słusznie napisałeś, że „szefował instytucji (ludzkiej), która z obłudy uczyniła największą cnotę”. A było to możliwe tylko dlatego, że sam był obłudnikiem. Jonaszu, według Biblii to TY spełniasz wolę Bożą, demaskując bezbożny system watykański (Obj 18). Dlatego istniejesz, będziesz istniał, aż do całkowitego jego upadku. [email protected]

Rozpirzyć złotego! W wywiadzie dla „FiM” (11/2006) poseł Samoobrony RP Piotr Misztal powiedział, że w Ameryce dolar to jest coś, a w Polsce nic nie znaczy. Święta racja! Za tzw. komuny w Polsce można było spokojnie przeżyć za 20 dolarów miesięcznie. Kilka tysięcy „zielonych” wystarczało na zakup przyzwoitego mieszkania, oczywiście

po kursie czarnorynkowym. Sytuacja zmieniła się radykalnie na przełomie 1989/1990 r., gdy prof. Leszek Balcerowicz, ówczesny minister finansów, ukręcił łeb amerykańskiej walucie. Odczułem to boleśnie na własnej skórze, kiedy przywiezione z USA prawie 2 tysiące dolarów rozeszło się w ciągu zaledwie roku, i to tylko na przeżycie! W III RP kurs dolara systematycznie spadał – zwłaszcza po 1998 roku, kiedy to Leszek Balcerowicz za rządów koalicji AWS/UW ponownie uzyskał wpływ na finanse państwa jako prezes NBP. W ostatnim roku rządów pseudolewicy dolar osiągnął swoje dno. Co można kupić za 3 złote w obecnej Polsce – każdy doskonale wie... W USA ceny paliw i żywności są niższe niż w Polsce. Czynsze wynajmowanych mieszkań, usługi telekomunikacyjne – również. Domek wolnostojący w polskiej dzielnicy Buffalo wart jest około 30 tys. dolarów. W Polsce za tę cenę nie kupi się nawet porządnego mieszkania w bloku... Jeśli dodać dobre ciuchy kupowane za symbolicznego dolara w sklepach second hand, to wyjdzie, że biedna rodzina polska ma większe szanse przetrwania za te same pieniądze w USA niż w Polsce. Sądzę, że pan Balcerowicz ma „przechlapane” nie tylko u rolników, którzy zaciągnęli na początku lat 90. kredyty, ale także wśród ludzi, którzy mają rodziny w USA, Kanadzie, Europie Zachodniej i są utrzymywani przy życiu przez strumień dewiz płynący do nich od pomagających im krewnym, lecz zamieniany na coraz mniej złotych przez banki i kantory w Polsce. Powodów, by kochać naszego ekonomicznego guru, nie mają również ci, którzy pracują sezonowo na Zachodzie i usiłują żyć w Polsce za zarobione waluty obce. Ta sama gilotyna kursowa działa i tutaj. Skoro jest to dość liczna warstwa społeczna, to nie dziwmy się wynikom ostatnich wyborów parlamentarnych i prezydenckich, podczas których ochrzczono liberałów – ich silną gospodarkę i walutę. Niech pseudolewica nie rozdziera szat z powodu zawłaszczania państwa przez PiS, bo to nic nie da. Zwykli ludzie głosują biletami autokarowymi do Anglii, a i spora część pozostających w kraju czeka na taki rząd, który rozpirzy złotego. Obecny ma duże szanse na tym polu, a więc cieszy się znacznym poparciem (sic!). [email protected]

Kocia wiara Z numeru 10/2006 „FiM” dowiedziałam się, że moją wiarę w jednego prawdziwego Boga kler określa jako kocią wiarę. W takim razie kler musi wiedzieć, że jest również psia wiara. Psia to ta, co szczeka na kocią. Ale czy według Biblii jest kocia wiara? Księga ta nakazuje: „Nie będziesz wierzyć w przesady i zabobony” (Pwt 18. 9–14). Tymczasem katolicy wierzą, że napotkanie czarnego kota zmusza do obejścia drogi, bo inaczej

19

spotka człowieka nieszczęście, lub trzeba odpukać w niemalowane drewno. A więc kto wierzy w koty i drewno? No cóż, przysłowie uczy: Kto się przezywa, ten sam tak się nazywa. GR

Buta Millera Pan Miller, jeden z głównych winowajców rozpadu lewicy, w wywiadzie udzielonym Markowi Barańskiemu, swoje wazeliniarstwo wobec kleru usprawiedliwia wejściem Polski do NATO i Unii. Swoim postępkiem utwierdził katabasów, że bez ich zgody nic nie można zrobić. Czy czasem cena nie była zbyt wysoka? Buta Millera przeraża – niczemu nie jest winien, wszystko było w porządku. Nie mogę zapomnieć wizyty premiera u Jankowskiego i obiecania wyłączności na wydobywanie bursztynu. Takich wyskoków w wykonaniu wierchuszki lewicy było od cholery. Nie dziwota, że społeczeństwo odwróciło się od tej formacji i ciężko teraz będzie odzyskać zaufanie, a już na pewno nie pod przewodnictwem Olejniczaka, który obnosi się ze swoim katolicyzmem. Bogdan z Dębicy

Na rekolekcje! Dodam coś jeszcze na temat praw nauczycieli i rekolekcji („FiM” 11/2006). Moja córka uczy języka obcego w miejscowym gimnazjum. Ma ponadto wychowawstwo w jednej z klas. Właśnie zachorował jej syn (6 lat) i na tę okoliczność dostała zwolnienie lekarskie tylko na jeden dzień, w dodatku na własną prośbę. Wezwała płatną opiekę, żeby następnego dnia iść do pracy. O zwolnieniu natychmiast telefonicznie powiadomiła sekretariat dyrektora i wicedyrektora. Żeby żyć jako tako, dorabia po południu korepetycjami, 4 dni w tygodniu. Tego dnia normalne zajęcia skończyły się już przed południem. W południe cała szkoła, pod nadzorem dyrektorki, udała się na rekolekcje. Córka, nieświadoma tego, co może nastąpić, udała się do domu, do chorego dziecka! Ledwie przekroczyła próg – telefon. Dzwonił wicedyrektor, który podniesionym i zdenerwowanym głosem zapytał: „Gdzie ty jesteś i co robisz?”. Córka z bełkotu wywnioskowała, że w tej chwili jej miejsce jest przy klasie, w kościele, na rekolekcjach. Odparła, że ma przecież chore dziecko, poinformowała o tym szkołę i osobiście dostarczyła zwolnienie. Córka mocno przeżyła tę rozmowę. Stały Czytelnik

Drodzy Czytelnicy! Informujemy, że dotychczasowy numer tzw. gorącej linii uległ zmianie. Sprawy naprawdę ważne, wymagające natychmiastowego działania, prosimy zgłaszać pod numer telefonu: 605 200 034, w godz. 8.00–20.00. Redakcja

20

Nr 12 (316) 24 – 30 III 2006 r.

CZUCIE I WIARA

Jan Amos Komeński Kim był ten czeski patriota i na czym polegała siła jego twórczości? Co mu zawdzięczamy i czego możemy się nauczyć? Jan Amos Komeński urodził się 28 marca 1592 r. w Niwnicy na Morawach. Pochodził z wielodzietnej rodziny należącej do społeczności braci czeskich. Po wczesnej śmierci rodziców dzięki pomocy rodziny zdobył elementarne wykształcenie – najpierw uczył się w szkole braci czeskich w Strażnicy, a następnie w Prerowie. Mając 20 lat, wyjechał na studia teologiczne do Niemiec. Studiował w Herborn oraz w Heidelbergu. Po zdobyciu wykształcenia i powrocie do Czech Komeński został ordynowany na duchownego i w 1618 r. osiadł w miejscowości Fulnek, gdzie pełnił funkcje pastora i nauczyciela. W tym czasie poślubił Magdalenę Wiznowską, z którą miał dwie córki. Jednak z powodu zarazy utracił swoich najbliższych. Ożenił się więc powtórnie, a ze związku z Dorotą Cyrillus miał cztery córki i jednego syna. W lutym 1628 r., po kilku latach prześladowań ludności niekatolickiej,

C

Komeński wraz z rodziną i dużą grupą współwyznawców osiedlił się w polskim Lesznie, gdzie istniała już gmina i gimnazjum braci czeskich. Został zatrudniony jako wykładowca i zastępca rektora leszczyńskiej szkoły. W owym czasie Leszno było liczącym się ośrodkiem nauki i kultury. Przyczynili się do tego zarówno protestanccy emigranci, jak i dziedzic Leszna – Rafał V Leszczyński, który sam był protestantem i gorącym zwolennikiem reform oświatowych Komeńskiego. Miasto słynęło więc z oświaty, dwóch czynnych drukarń, rzemiosła i handlu oraz z tolerancji religijnej wobec wszystkich wyznań. W latach 1641–1642 Komeński odwiedził m.in. Anglię i Szwecję. W tym czasie, pod wpływem pierwszych angielskich reform nauczania i wychowania – na co również kładł nacisk wybitny filozof Francis Bacon – Komeński napisał rozprawę ,,Via lucis” (,,Droga światła”). W pracy tej

zy bazylika zbudowana przez ce sarza Konstantyna około 324 r. nad grobem św. Piotra jest do wodem na pobyt tego apostoła w Rzy mie? Czy Piotra należy uważać za opo kę i głowę Kościoła? Przypomnijmy najpierw, że obecna Bazylika św. Piotra na Watykanie jest budowlą wzniesioną w latach 1506–1626 na miejscu dawniejszej bazyliki, zbudowanej około 324 r. przez Konstantyna. Bazylika dzisiejsza znacznie przewyższa swoimi rozmiarami tę pierwszą i jest największym kościołem na świecie. Dla rzymskich katolików jest też najważniejszym miejscem świętym. Jak bowiem głosi tradycja, została wzniesiona na miejscu ukrzyżowania i pochówku św. Piotra, uznawanego za pierwszego papieża rezydującego w Rzymie. Czy jednak apostoł Piotr był pierwszym biskupem Rzymu? Czy był pierwszym papieżem, opoką i głową Kościoła? Co mówi na ten temat Nowy Testament oraz historia? Nowy Testament nie wspomina o tym, aby apostoł Piotr był kiedykolwiek biskupem Rzymu. Przypomnijmy, że zanim apostoł Paweł udał się do Rzymu, w stolicy Imperium już dawno istniała wspólnota chrześcijańska, która zapewne była zarządzana kolegialnie (Rz 1. 8–15; 16. 1–15). Nie ma więc najmniejszych dowodów na to, że apostoł Piotr lub którykolwiek z apostołów był kiedykolwiek biskupem Rzymu. Ponadto zauważmy, że gdyby Rzym miał odgrywać tak ważną rolę, jak to Kościół katolicki twierdzi, to fakt ten byłby odnotowany co najmniej kilka razy w Nowym Testamencie. Również gdyby Piotr został przez Chrystusa ustanowiony fundamentem (opoką) i głową Kościoła, czytalibyśmy o tym w wielu miejscach Nowego Testamentu i nie tylko

postulował ideę powszechności oświaty oraz stworzenia międzynarodowego kolegium uczonych dla opracowania odpowiednich podręczników i programów. Podczas pobytu w Szwecji otrzymał zlecenie opracowania podręczników dla szkół szwedzkich. Po powrocie do Leszna pracował m.in. nad programem i podręcznikami dla

tam. Czytamy jednak coś zupełnie innego, a mianowicie, że ,,fundamentu innego nikt nie może założyć oprócz tego, który jest założony, a którym jest Jezus Chrystus” (1 Kor 3. 11, por. 1 P 2. 4–6) oraz: ,,On [Chrystus] także jest Głową Ciała, Kościoła” (Kol 1. 18a), bo – jak podkreśla apostoł – Chrystus jest jego [Kościoła] Zbawicielem (Ef 5. 23). Rzymskokatolicka tradycja głosząca, iż Piotr był pierwszym biskupem

Krzysztofa Opalińskiego – wojewody poznańskiego. Wskutek szerzącej się w Polsce kontrreformacji związanej z najazdem szwedzkim Komeński wyjechał w 1650 r. do Szaroszpatak w Siedmiogrodzie, gdzie próbował zreformować miejscowe gimnazjum zgodnie ze swoją doktryną pedagogiczną. W okresie czteroletniego tam pobytu napisał jedną z najsłynniejszych książek dla dzieci: ,,Świat zmysłowy w obrazach”. Jak powiedział profesor pedagogiki Elwood Cubberley, pozycja ta ,,przez 115 lat

w ogóle nie wiadomo, w jakich okolicznościach Piotr mógłby znaleźć się w Rzymie, ani też nic nie wiadomo o szczegółach dotyczących jego śmierci (tamże). Wiadomo natomiast, że w Rzymie był apostoł Paweł. Z Rzymu napisał też kilka listów. W listach tych jednak ani razu nie wspomina o tym, by Piotr był w Rzymie biskupem, a przecież powinna to być pierwsza informacja. Nie

PYTANIA CZYTELNIKÓW

Piotr a Rzym Rzymu, jest zwykłym mitem. Nie znajduje potwierdzenia ani w historii, ani w Biblii. Przeciwnie, pisma Nowego Testamentu informują, że apostoł Piotr przebywał głównie w Jerozolimie (Ga 1. 18; 2. 1,9), a odwiedził jedynie Antiochię (Ga 2. 11) i Korynt (1 Kor 1. 12). O pobycie Piotra w Rzymie nie mówi ani on, ani też nikt z pozostałych autorów pism Nowego Testamentu. Nie ma żadnego dowodu biblijnego lub historycznego na to, aby apostoł Piotr był kiedykolwiek w Rzymie. Jeśli zaś chodzi o Listy Piotrowe, to nawet bibliści katoliccy przyznają, że trudno jest jednoznacznie potwierdzić czy zanegować Piotrowe autorstwo dwóch przypisywanych mu listów (Encyklopedia Biblijna). Dlatego tekst mówiący o pozdrowieniu z Babilonu (por. 1 P 5. 13) nie może być żadnym dowodem pobytu Piotra w Rzymie. Tym bardziej że sami egzegeci Kościoła katolickiego mówią, iż na podstawie tego tekstu można jedynie snuć pewne przypuszczenia co do osoby Piotra. W rzeczywistości

przekazuje też od niego żadnych pozdrowień. A na krótko przed śmiercią podkreśla: ,,Tylko Łukasz jest ze mną” (2 Tm 4. 11). Czyż to nie zastanawiające? Czyż apostoł Paweł nie wspomniałby o Piotrze, pierwszym biskupie Rzymu, gdyby ten był tam wtedy? Przecież wspomina o innych faktach z jego życia, na przykład o tym, że apostoł Piotr był żonaty (1 Kor 9. 6), że zachował się niestosownie (Ga 2. 11–14), że powierzono mu służbę wśród obrzezanych, a nie pogan (Ga 2. 7–8). Odpowiedź może być tylko jedna: Piotr nigdy nie był biskupem Rzymu i nigdy go tam nie było. Przypomnijmy też, że jeszcze pod koniec pierwszego stulecia zbory były niezależnymi jednostkami. Zarządzano nimi kolegialnie i apostoł Piotr nigdy nie rościł sobie prawa do władzy nad pozostałymi apostołami, jak to czynili jego ,,następcy” (por. 1 P 5. 1–5). Nowy Testament też podkreśla, że apostołowie działali kolektywnie (por. Dz 15; Ga 2,9). Historia zaś podaje, że przez pierwsze pięćset lat

nie miała równych sobie w Europie, a prawie 200 lat służyła za pierwszy podręcznik”. Komeński powrócił do Leszna w roku 1654, ale po zwycięstwie króla Jana Kazimierza nad wojskami szwedzkimi zmuszony był ponownie opuścić Polskę i szukać schronienia za granicą. W tym celu pod koniec kwietnia w 1656 r. udał się do Amsterdamu, gdzie spędził ostatnie lata życia aż do śmierci, tj. do 15 listopada 1670 r. Wychowany wśród braci czeskich – Jan Amos Komeński od najwcześniejszych lat podzielał również ich poglądy. Tak jak oni był zwolennikiem reform społecznych i postulował powrót do zasad pierwotnego chrześcijaństwa. Opowiadał się za równością pomiędzy ludźmi i protestował przeciw uciskowi i wyzyskowi niemieckich obszarników. Również w dziedzinie oświaty i wychowania Komeński wskazywał na potrzebę reformy. Był rzecznikiem powszechnej edukacji. Domagał się, aby wykształcenie – przynajmniej w zakresie podstawowym – było dostępne dla wszystkich dzieci, bez wyjątku. Ponadto dążył do tego, aby nauka była dla ucznia przyjemnością, a nie – jak się wyraził – rzeźnią umysłu. Jan Amos Komeński został uznany za jednego z najwybitniejszych pedagogów w historii wychowania. BOLESŁAW PARMA

biskupi rzymscy nie byli papieżami, czyli biskupami powszechnymi (choć takie roszczenia zgłaszał Leon I Wielki (440–461). Ponadto przez pierwsze wieki istniało pięć równorzędnych patriarchatów, a mianowicie w Jerozolimie, Antiochii, Aleksandrii, Rzymie i w Konstantynopolu, a głównym ośrodkiem chrześcijańskiej misji była Jerozolima. To z tego miasta płynęły pierwsze najważniejsze dyrektywy (Dz 8. 14; 15. 2, 22). Sytuacja ta zmieniła się dopiero po zburzeniu świątyni w Jerozolimie w roku 70 n.e., po rozgromieniu Żydów w latach 132–135, po upaństwowieniu chrześcijaństwa oraz przeniesieniu stolicy do Konstantynopola (330 r.) i po podziale imperium na wschodnie i zachodnie. Od tego ostatniego wydarzenia datuje się walka o panowanie nad chrześcijaństwem pomiędzy Rzymem i Konstantynopolem. Jednak nawet jeszcze później Grzegorz I Wielki (590–604 r.), który stworzył podwaliny dla późniejszego państwa kościelnego, uważał się tylko za jednego z pięciu patriarchów ówczesnego Kościoła. Jeszcze za jego pontyfikatu i dzięki niemu Rzym nazywano patrocinium pauperum (dziedzictwo ubogich), ponieważ z dochodów Kościoła wspierano ludzi biednych. Sytuacja ta zmieniła się po jego śmierci, gdy żądni władzy i chwały papieże zmienili tę nazwę na patrocinium sancti Petri (dziedzictwo św. Piotra), chociaż apostoł ten nie pozostawił po sobie żadnego majątku, a już na pewno nie w Rzymie. A propos „wyjątkowości i świętości” tzw. Bazyliki św. Piotra oraz innych sanktuariów i świątyń – Biblia głosi, że ,,Najwyższy nie mieszka w budowlach rękami uczynionych” (Dz 7. 48). ,,Bóg jest duchem, a ci, którzy mu cześć oddają, winni mu ją oddawać w duchu i w prawdzie” (J 4. 24). BP

Nr 12 (316) 24 – 30 III 2006 r.

C

zy proroctwo zapowiada jące zaparcie się Jezusa przez ap. Piotra spełniło się? Ile razy piał wtedy kur? W symbolice chrześcijańskiej kogut (gr. alektrion) jest symbolem czujności i gotowości, a jego kształt często nadawano wskaźnikom kierunku wiatru, umieszczanym na wieżach kościelnych i ratuszach. Kogut budzi śpiących, a także – jako ptak, który obwieszcza wschód słońca – zapowia-

SZKIEŁKO I OKO

rozbieżności. U ewangelisty Marka kogut pieje dwukrotnie, czyli inaczej niż zapowiedział to Jezus u Mateusza i Łukasza. Ich zdaniem, kogut piał tylko raz. Ponadto kogut u Marka pieje już po pierwszym zaparciu się Piotra, a nie dopiero po trzecim, jak to jest u wspomnianych ewangelistów (Mt 26. 69–75; Mk 14. 54–72; Łk 22. 56–62). Wiarygodność relacji osłabia dodatkowo wersja Ewangelii Jana, według której głos koguta słychać by-

NIEŚWIĘTE PISMO

Kur zapiał? da światu jutrzenkę nowej światłości. „Czuwajcie więc – mawiał Jezus – bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: czy o północy, czy o pianiu koguta, czy rano. Aby gdy przyjdzie, nie zastał was śpiącymi” (Mk 13. 35). Według Ewangelii, Jezus na krótko przed pojmaniem sformułował proroctwo, w którym to właśnie kogut miał odegrać istotną rolę. Przepowiedział, że Piotr, jego najwierniejszy uczeń, wyprze się przed ludźmi, że zna Jezusa. W Ewangelii Marka napisano: „Zaprawdę powiadam ci, że ty dzisiaj, tej nocy, pierwej niż kogut dwa razy zapieje, trzykroć się mnie zaprzesz” (Mk 14. 30). Wszystkie cztery Ewangelie relacjonują spełnienie się tej przepowiedni. Jeśli jednak dokładniej przyjrzeć się wszystkim opisom i porównać je, okaże się, że między ewangelistami zachodzą istotne

W

ło już po drugim zaparciu się Piotra (J 18. 25–27). Zauważono też, że Markowa wzmianka o dwukrotnym pianiu koguta wpisana jest w schemat rzymskiego podziału straży nocnych na cztery warty, które zmieniały się co trzy godziny (Mk 13. 35). Pierwsze pianie koguta miałoby wtedy na uwadze godzinę trzecią w nocy. Tyle że koguty tak wcześnie nie pieją... Niektórzy przypuszczają, że mówiąc o pianiu koguta, Jezus miał na myśli albo rozlegający się rano dźwięk rzymskiej trąbki, albo inny sygnał o określonej porze. Jednak sygnał

Szwecji słowo „feministka” oznacza po pro stu kobietę inteligentną. W Polsce to sy nonim demonicznej wiedźmy pogardzanej przez znaczną część mężczyzn i znienawidzonej przez liczne matki Polki. Dlaczego tak się dzieje, że publiczne drobne potknięcie (bardziej urojone niż rzeczywiste – patrz str. 2) jednej z czołowych polskich feministek, Kazimiery Szczuki, wywołuje falę moralnej zgrozy i potępień? Dlaczego „Nasz Dziennik” (i nie tylko!) z błahego wydarzenia robi główną wiadomość dnia, pisząc o niej na czołówce pierwszej strony? Co takiego jest w feministkach, że wywołują tyle agresji wśród rodaków? Feministka to po prostu kobieta walcząca o polityczne i społeczne równouprawnienie kobiet. To także kobieta wyzwolona, realizująca w wolny sposób własne życie i potrzeby, bez oglądania się na społeczne konwenanse dotyczące powinności tzw. płci pięknej. Wydaje się więc, że w Europie na początku XXI wieku tego typu osoba powinna budzić jeśli nie sympatię, to przynajmniej zrozumienie. I tak często jest, tyle że raczej nie w Polsce. W naszym kraju feministki mają trzech potężnych wrogów. Pierwszym jest religijny ciemnogród, który sprowadza życie kobiet do powinności małżeńsko-macierzyńskich, do bycia „pokorną służebnicą Pańską”: cichą, bierną i poddaną. Tego typu pogląd ma swoje korzenie w Biblii, a umocowanie – w tradycji i kulturze na tej księdze zbudowanej. Nie przez przypadek najgwałtowniejsze ataki spadają na wolne kobiety ze strony środowisk radiomaryjnych, Młodzieży Wszechpolskiej i episkopatu. Podobne poglądy pokutują zresztą w wielu innych środowiskach chrześcijańskich, a także muzułmańskich i żydowskich.

trąbki rzymskich legionistów rozbrzmiewał rano raz, a nie dwa razy. Bibliści (na przykład C.D. McKinsey – autor „The Encyclopedia of Biblical Errancy”) wskazują też, że za czasów Jezusa w Jerozolimie obowiązywał zakaz trzymania drobiu. A skoro tak, to tym bardziej trudno jest przypuszczać, by trzymano go tuż przed pałacem arcykapłanów. Tam właśnie – na miejscu pałacu Annasza i Kajfasza, gdzie miało ponoć miejsce zaparcie się ap. Piotra – wzniesiono kościół Gallicantu („Pianie koguta”). Wniosek jest taki, że przepowiednia Jezusa o pianiu koguta jest nieautentyczna. Współczesny biblista, prof. teologii G. Ludemann, określa ją jako „z całą pewnością niehistoryczną”. Inny egzegeta, G. Klein, przypuszcza, że epizod o zaparciu się Piotra narodził się w środowiskach nieprzychylnych temu apostołowi. W każdym razie – według dwóch z czterech Ewangelii – proroctwo sformułowane przez Jezusa tak naprawdę nie zostało spełnione. To właśnie wynika z różnic między ewangelistami. Tymczasem tradycja chrześcijańska dopisała dalszą część tej historii. Podobno płacz – jako wyraz szczerej skruchy z powodu zaparcia się Jezusa – towarzyszył Piotrowi aż do śmierci. I dlatego właśnie na policzkach apostoła potworzyły się głębokie bruzdy... ARTUR CECUŁA

Zaciekłymi wrogami feministek są również konserwatywni mężczyźni, często niereligijni, ale przyzwyczajeni do dominacji i niechętnie widzący w kobietach partnerki. Patriarchalne społeczeństwo jest dla nich zwyczajnie wygodne, nie tylko życiowo, ale i intelektualnie. Boją się wszystkiego, co nowe i niestandardowe, bo to zmusza do myślenia. A myślenie ich bardzo męczy. Pewną podgrupą w tym zbiorze są ci heteroseksualni mężczyźni, którzy nie lubią kobiet ocenianych jako mniej atrakcyjne fizycznie. Feministki uznają zawsze za brzydkie z definicji – bez oglądania się na ich rzeczywistą urodę. Kobieta, która ich nie podnieca, jest irytująca, bo w ich przekonaniu kobiety istnieją tylko po to, aby podobać się mężczyznom. Feministki mają także wielu wrogów pośród samych kobiet. Społeczne upośledzenie, w jakim kobiety żyły w naszej kulturze przez pokolenia, w oczywisty sposób prowadzi do deformacji osobowości. Stąd nikłe wśród kobiet poczucie własnej wartości, marna solidarność wewnątrzpłciowa, za to duża chęć rywalizacji. Rywalizacji o względy mężczyzn, oczywiście. Dla wielu kobiet zdobycie odpowiedniego partnera jest jedynym sensem istnienia. Feministki, które do tej rywalizacji mają spory dystans, budzą irytację i zazdrość innych kobiet. Wywołują także gniew tych, które uginają się pod ciężarem garbu, jaki przyprawiło im społeczeństwo. Zaganiane, zaszczute obowiązkami – zazdrośnie patrzą na te kobiety, które nie dają sobie narzucić tradycyjnego jarzma i robią ze swoim życiem to, co uważają za stosowne. Jest to taka złość, z jaką biedak patrzy na innego biedaka, który wygrał właśnie milion w lotto. Jak śmiecie być wolne i szczęśliwe?! MAREK KRAK

ŻYCIE PO RELIGII

Wolność, która wkurza

K

iedy amerykański biolog Richard Dawkins opu blikował książkę o „samolubnym genie”, wybuchła prawdziwa bomba, a rok 1976 stał się początkiem nowoczesnego spojrzenia na zjawisko życia. Dawkins odrzucił bowiem założenia uznawane dotychczas za podstawowe i bezdyskusyjne, wywołując gorące protesty, a w wielu wypadkach również potępienie ze strony tradycyjnej nauki i obrońców moralności. O co poszło? Przede wszystkim Dawkins zakwestionował pozornie oczywisty i uznawany za nienaruszalny dogmat, jakoby gatunek był podstawową jednostką doboru naturalnego. Tak się wydawało, a przynajmniej takie wnioski wyciągano z prac Darwina. Tymczasem Dawkins, a za nim inni badacze, zwrócił uwagę, że dość często przedstawiciele jednego gatunku nawzajem się zabijają. Narzucającym się przy-

21

płodzenie potomstwa z różnymi samcami, aby łączyć swoje geny z różnymi genami, zwiększając tym samym szansę ich przetrwania w następnym pokoleniu. Jednak wnioski, jakie płyną z tez Dawkinsa, wydają się jeszcze bardziej rewolucyjne i obrazoburcze. Jeżeli bowiem uznamy, że każdy osobnik jest tylko chwilowym „opakowaniem” dla genów (dlatego koncepcja Dawkinsa nosi nazwę samolubnego genu) i każdy osobnik działa w interesie tych genów, zniknie tradycyjna, a wciąż lansowana w szkołach wizja ewolucji organicznej jako procesu zmierzającego od form niższych do coraz doskonalszych. Gdyby faktycznie doskonalenie było celem ewolucji, kolejne pokolenia musiałyby być coraz wspanialsze. Niestety, niczego takiego nie widać. Ewolucja widziana przez Dawkinsa okazuje się „ślepym zegarmistrzem”, który bez planu

HISTORIA WOLNEJ MYŚLI

Bezcelowy taniec życia kładem jest oczywiście człowiek z jego wyrafinowaną bronią i masowymi mordami, choć wielu z nas jest skłonnych twierdzić, że ludzie są wyjątkowi z racji swego intelektu czy życia duchowego. Jednakże zabójstwa są na porządku dziennym u większości gatunków, na przykład wśród lwów. Zwierzęta te żyją w stadach, gdzie samiec ma harem złożony z kilku samic i płodzi z nimi potomstwo, a ewentualnych intruzów odpędza. Kiedy jednak pan haremu jest już stary lub chory, zostaje w końcu pokonany przez silniejszego konkurenta i musi opuścić swoje stado. Nowy władca zaczyna wtedy rządy od masowego mordu. Otóż wybija wszystkie młode lwy, które zastał w stadzie, ponieważ są to dzieci jego poprzednika. Gdyby ewolucja działała na rzecz zachowania gatunku, takie zachowania byłyby zupełnie niezrozumiałe. Tymczasem lew nie jest najwyraźniej zainteresowany losem gatunku, lecz troszczy się o swoje przyszłe potomstwo. Nie chce wychowywać obcych dzieci i dlatego zakazuje swoim samicom kontaktów z innymi samcami, a cudze potomstwo zabija. Natomiast samice próbują ukrywać swoje dzieci przed świeżo upieczonym małżonkiem. Nie jest to jednak rezultat ich wysokiego poziomu etycznego, jak moglibyśmy sobie wyobrażać, lecz wynika z chęci utrzymania przy życiu nosicieli genów tychże samic. W interesie samicy leży bowiem

i dość chaotycznie, a czasem wręcz przypadkowo, składa różne geny w nowe całości i rzuca swoje twory na żer darwinowskiego doboru. Oczywiście, czasem pojawia się w ten sposób organizm bardziej złożony i sprawniejszy od swoich przodków, ale zazwyczaj nie o to chodzi, by zwiększać „doskonałość”, lecz o to, by organizm przeżył dostatecznie długo, żeby potrafił wydać potomstwo w interesie samolubnych genów. Dlatego bardzo często – zamiast komplikacji budowy i funkcji – następuje uproszczenie organizmów w toku ewolucji. Na przykład tasiemiec nie ma układu pokarmowego, choć posiadali go jego przodkowie. Ewolucja okazuje się bezcelowa i bezplanowa. Najważniejsza jest zdolność do pozostawienia potomstwa, a nie wymyślona przez ludzi postępowość. W ten oto sposób człowiek po raz kolejny odkrył, że otaczająca go rzeczywistość i on sam nie stanowią logicznej, sensownie skonstruowanej całości. Ku zgrozie tradycjonalistów Dawkins wykazał, że bardzo trudno byłoby udowodnić istnienie jakiegoś planu, za którym moglibyśmy domyślać się rozumnego projektanta świata. Tak jak długi szereg uczonych przed i po nim, zmieniał on nie tylko oblicze nauki, lecz przede wszystkim zmusza nas do intelektualnego i duchowego wysiłku, aby samemu nadać sens rzeczywistości, która zdaje się nie mieć sensu. LESZEK ŻUK

22

Nr 12 (316) 24 – 30 III 2006 r.

NASZA RACJA

ZEBRANIA RACJI PL Augustów – Bogdan Nagórski, tel. 601 815 228; Bełchatów – Marek Szymczak, tel. 603 274 363, [email protected]; Będzin – zebrania w każdy trzeci poniedziałek miesiąca, godz. 18, ul. Małachowskiego 29; Bolesławiec – Wiesław Polak, tel. (75) 734 34 25; Brzeg – zebrania w każdy ostatni czwartek miesiąca, godz. 19, restauracja „Laguna” (przy obwodnicy). Koordynator na Brzeg: Zenon Makuszyński, tel. 696 078 240; Busko Zdrój – Kamil Oliwkiewicz, tel. 600 121 793; [email protected]; Bydgoszcz – ul. Garbary 24. Dyżury w każdy czwartek, godz. 17–19; Chełm – kontakt: [email protected]; Cieszyn – kontakt tel.: 661 210 589, 609 784 856; Częstochowa – zebrania w pierwszy wtorek m-ca, al. NMP 2, lokal Ogólnopolskiego Zrzeszenia Emerytów i Rencistów; dyżury: każdy wtorek, godz. 17–19; kontakt: Maciej Kołodziejczyk, tel. 601 505 890; Dąbrowa Górnicza – zebrania w każdą trzecią środę m-ca, godz. 17 w siedzibie Polskiego Związku Wędkarskiego przy ul. Wojska Polskiego 35; Elbląg – 25.03, godz. 16, ul. Grunwaldzka 31, zebranie członków i sympatyków partii RACJA PL. Kontakt: 601 391 586; [email protected]; Gdańsk – biuro czynne w każdą sobotę w godz. 11–14, Wzgórze Mickiewicza, ul. Asesora 5, tel.: (58) 302 64 93, 691 943 633; Gdynia – 2.04, godz. 12, restauracja „Arkadia” (ul. Władysława IV). Zebrania pow. gdyńskiego w każdą pierwszą niedzielę m-ca, kontakt: 604 906 246, 606 924 771; Gliwice – Andrzej Rogusz, e-mail: [email protected], tel. 600 267 076; Gorzów Wlkp. – Czesława Król, tel. 604 939 427; Gryfice – Henryk Krajnik, tel. 603 947 963; Gubin – Mirosław Sączawa, tel. 600 872 683; Jastrzębie – kontakt: 604 140 272; Kalisz – Stanisław Sowa, tel. (62) 753 08 74; Katowice – Ryszard Pawłowski, tel. (32) 203 20 83, 606 202 093; Kluczbork – Dariusz Sitarz, tel. (77) 414 20 47; Kołobrzeg – dyżury członków zarządu powiatowego w każdy poniedziałek w godz. 16–18 w siedzibie, ul. Rybacka 8, tel. 505 155 172; Konin – 27.03, godz. 18, salka konferencyjna w Hali Sportowej, ul. Popiełuszki 4. Zebranie członków i sympatyków z Konina i powiatu. Kontakt: Zbigniew Górski, 601 735 455; Kostrzyn – Andrzej Andrzejewski, tel. 502 076 244; Kraków – Zarząd Wojewódzki RACJI PL, 31-300 Kraków 64, skr. poczt. 36, tel. (12) 636 73 48; (12) 626 05 07; 695 052 835. Spotkania w trzeci czwartek miesiąca o 17, korty WKS Wawel, budynek nr 38, ul. Podchorążych 3. Zarząd RACJI PL w Krakowie poszukuje chętnych do organizacji struktur powiatowych w Niepołomicach, Wieliczce, Suchej Beskidzkiej, Wadowicach, Andrychowie, Nowym Targu, Bochni i Brzesku. Zgłoszenia prosimy kierować pod nr tel. (12) 636 73 48; Legnica – kontakt: Krzysztof Lickiewicz, tel. 854 86 55, 607 375 631; Łowicz – Mirosław Iwański, tel. 837 78 39; Łódź – cotygodniowe zebrania odbywają się we wtorki w godzinach 16–18, ul. Zielona 15, I piętro, pokój nr 10. Kontakt: Jolanta Komorowska, tel. (42) 684 47 55; Mysłowice – druga sobota każdego m-ca w Brzęczkowicach, lokal „Alf” (naprzeciwko Mini Kliniki), godz. 17, Remigiusz Buchalski, tel. 508 496 086;

Niemodlin – Bogdan Kozak, tel. 694 512 707; Nowa Sól – Mieczysław Ratyniak, tel. (68) 388 76 20; Nowy Targ – każdy 3 piątek m-ca, godz. 17, bar „Omega”, ul. Szaflarska 25, Stanisław Rutkowski, tel. (18) 275 74 04; Nowy Tomyśl – Barbara Kryś, tel. (68) 384 61 95; Nysa – Andrzej Piela, tel. (77) 435 79 40; Olsztyn – 1.04, godz. 13, Dom Kultury, ul. Profesorska 15 – zebranie członków i sympatyków, tel. 693 656 908; Opatów – tel. (15) 868 46 76; Ostrowiec Świętokrzyski – Arkadiusz Frejlich, tel. 697 264 490; Piła – 28.03, godz. 17, restauracja „Hades” – zebranie członków i sympatyków z Piły i powiatu; Pińczów – tel. 888 656 655; Płock – tel. 603 601 519; Poznań – kontakt: Witold Kayser, tel. (61) 821 74 06. Koordynator na powiaty jarociński, pleszewski i krotoszyński – Marcin, tel. 692 675 579; Powiat słupecki – Włodzimierz Frankiewicz, tel. 692 157 291; Radom – Maciej Tokarski – przewodniczący Koła RACJA PL w Radomiu, tel. 660 687 179; Rybnik – Janusz Wiśniewski, tel. (32) 425 17 76, 503 343 275; e-mail [email protected]; Rzeszów – spotkania w drugi i ostatni poniedziałek miesiąca, godz. 16, pub „Korupcja”, ul. Króla Kazimierza 8 (boczna od Słowackiego), tel. 606 870 540, (17) 856 19 14; Sanok – kontakt: Klaudiusz Dembicki, email: [email protected], tel. 606 636 273; Siedlce – zebranie członków i sympatyków RACJI PL w każdy pierwszy piątek miesiąca o godz. 17 w barze „Smaczek”, ul. Kazimierzowska 7. Kontakt: Kozak Marian, tel. 606 153 691; adres: Siedlce 6, skr. poczt. 9; Siemianowice Śląskie – każdy drugi poniedziałek m-ca, godz. 16, ul. Szkolna 7. Kontakt: Zygmunt Pohl, tel. 501 797 260; Skarżysko-Kamienna – Wiesław Milczarczyk, tel. 693 424 226; Słupsk – kontakt: 505 010 972; Starachowice – tel. (41) 274 15 76; Stargard Szczeciński – kontakt: Marian Przyjazny, tel. 601 961 034; Staszów – Dariusz Klimek, tel. 606 954 842; Szczecin – 1.04, godz. 11 w siedzibie partii odbędzie się walne zebranie organizacji miejskiej. Obecność wszystkich członków obowiązkowa. Biuro Zarządu Wojewódzkiego i Miejskiego mieści się przy ul. Włościańskiej 1, czynne jest w soboty w godzinach 11–13; tel. (91) 483 77 54, e-mail: [email protected]; Tarnów – Bogdan Kuczek, tel. (14) 624 27 93; Toruń – 25.03, godz. 11, ul. Dziewulskiego 12, Klub „Jantar”, S.M. Rubinkowo – odbędzie się Nadzwyczajny Zjazd RACJI PL z województwa kujawsko-pomorskiego. Kontakt: 607 811 780; Turek – kontakt: Wiesław Szymczak, tel. 609 795 252; Wałcz – zebrania w każdy pierwszy piątek m-ca, godz. 17, ul. Dworcowa 14. Kontakt: Józef Ciach, tel. 506 413 559; Warszawa – sprawami organizacyjnymi Warszawy i Mazowsza zajmuje się Krzysztof Mróź – przewodniczący Komisji Nadzwyczajnej ds. Mazowsza, tel. 608 070 752, e-mail: [email protected]; Wrocław – członków i zainteresowanych członkostwem w RACJI PL zapraszam w każdą środę w godz. 16–18 do sali PKPS we Wrocławiu, przy ul. Zelwerowicza 4 (w pobliżu pl. 1 Maja). Jerzy Dereń, tel. (71) 392 02 02; 698 873 975; [email protected]; Zawiercie – Daniel Ptaszek, tel. 508 369 233 – zebrania w pierwszy wtorek m-ca; Zielona Góra – Bronisław Ochota, tel. 602 475 228; Żary – Andrzej Sarnowski, tel. 507 150 177.

ZAPROSZENIE 29 marca o godz. 18 w warszawskim „Klubie Księgarza” przy Rynku Starego Miasta 22/24 odbędzie się dyskusja panelowa na temat Kryptonim „rewolucja moralna” – czy Polska zmierza do narodowo-klerykalnej dyktatury?, połączona z promocją najnowszego numeru kwartalnika „Bez dogmatu”. W panelu udział wezmą członkowie redakcji pisma i ich goście. Na dyskusję w części oficjalnej i mniej oficjalnej (przy kanapkach i winie) zapraszają organizatorzy: Wydawnictwo „Książka i Prasa”, Fundacja im. Róży Luksemburg i Fundacja „Sapere Aude”.

KATEDRA PROFESOR JOANNY S.

Szczuka mięsa Niedzielny wieczór w Polsacie. Jak co tydzień ponad dwa miliony Polaków ogląda program Kuby Wojewódzkiego. Niektórzy uważają, że zaledwie powiatowego. On sam, że co najmniej światowego. Naprawdę jest Rozpruwaczem. Robi gościom wiwisekcję. Wybebesza. Widzom daje namiastkę kaźni. Pozwala uczestniczyć w wirtualnej egzekucji idoli. Nieliczni się nie dają. Podejmują grę w zaproponowanej konwencji. Czasami wygrywają. 26 lutego u Wojewódzkiego gościła Kazimiera Szczuka. Intelektualistka, feministka. Krytyk. Nie tylko literacki. Kiedy rozmowa zeszła na Radio Maryja, Szczuka wspomniała o fascynacji założycielką dziecięcych podwórkowych kółek różańcowych. Z radiomaryjnych audycji znała jedynie jej niesamowity głos. Cienki, wysoki. Ni to płaczliwy, ni zawodzący. O specyficznej modlitewnej melodyce. Ten głos nie sugeruje choroby. Raczej nawiedzenie. Naśladowała go, opowiadając o wakacyjnej eskapadzie w Bory Tucholskie, kiedy to, jak mantrę, powtarzała zasłyszane w radiu słowa o małych pielgrzymach i miłości w dziecięcych serduszkach. Stwierdziła, że dostała wówczas nocleg za sprawą tych modłów, które do niej przylgnęły i od których nie mogła się uwolnić. Mówiąc, że był to cud, wykazywała oznaki przejęcia i tonowała żarty Wojewódzkiego. Anegdotę Szczuki publiczność w studiu nagrodziła oklaskami. I na tym byłby koniec, gdyby rzecz nie dotyczyła ikony Radia

Maryja. Madzi Buczek. Faktycznie Magdaleny. Dorosłej, acz niepełnosprawnej kobiety, nazywanej przez słuchaczy świętą dziewczynką. Rozpętała się ogólnonarodowa histeria. Porównywalna tylko z zagrożeniem ptasią grypą. Tłumaczenia rozbijały się o mur zawziętości i niechęci. Ignorowano opinię samej rzekomo obrażonej, która wykazała ogromny spokój i rozsądek. Tabloidy epatowały świętym oburzeniem. Sugerowały kpiny z niepełnosprawności. Drukowały żądania przeprosin. Zgłaszał je każdy, kto chciał się przypodobać zmanipulowanej opinii publicznej. Głosy rozsądku ginęły we wrzawie nagonki. KRRiTV uznała, że „doszło do naruszenia godności osoby niepełnosprawnej” i „propagowania poglądów sprzecznych z moralnością i dobrem społecznym”. To jawne nadużycie. Widomy wyraz nieuczciwości i moralnego relatywizmu. W dodatku szkodzący niepełnosprawnym. Oni nie chcą taryfy ulgowej ani specjalnych praw. Przeciwnie. Chcą być traktowani jak inni. Ani lepiej, ani gorzej. Jeśli są osobami publicznymi, podlegają krytyce. Nie za to, jacy są. Za to, co mówią i robią. W przeciwnym razie nie można by krytykować publicznej działalności polityków. Część z nich jest przecież niepełnosprawna. Nieliczni fizycznie. Spora grupa – umysłowo, czyli niewidocznie. Przynajmniej na pierwszy rzut oka. Czy PiS wprowadzi zakaz ich oceniania, parodiowania, umieszczania w politycznych kabaretach i szopkach? Niewykluczone.

Dopuszczalny stopień krytyki będzie zapewne zależny od miejsca w panteonie polskich świętych krów. Warunkiem przetrwania będzie rewolucyjna czujność. Na miarę relatywistycznej moralności IV RP. Zapewne określenie prezydentowej Marii K. jako First Lady z second handu będzie zbrodnią stanu. Za to podpadniętego PiS-owi abp. Dziwisza będzie wolno nazywać Ojcem Dyrektorem Platformy Obywatelskiej. Chyba że się obrazi Rydzyk. Zaprawdę, przyda się Narodowy Instytut Wychowania. Zbrodniomyśli lepiej zapobiegać, niż leczyć. Przed programem Wojewódzkiego działalność Magdy Buczek znało kilkaset tysięcy wiernych. Rydzykowym mediom. Dzięki Szczuce poznała ją cała Polska. To raczej zasługa. Zbrodnia stanu o tyle, że niezamierzona. Mimo to Szczuka przeprosiła. Raczej nie uchroni Polsatu od kary. Przewodnicząca Rady przyłoży pewnie z 500 tysięcy zł. Kruk PiS-owi oka nie wykole. Innym – i owszem. Niech nadawcy nie zapraszają osób kontrowersyjnych. Niech wszystkie talk-show będą na modłę Pospieszalskiego. W IV RP warto rozmawiać tylko o tym, co ma PiS-owskie imprimatur. I wyłącznie w kwakmowie. Z Kazimiery Szczuki zrobiono Szczukę mięsa. Rzucono na pożarcie. Program Wojewódzkiego był tylko pretekstem. Szczukę zaszczuto, bo IV RP nie jest przewidziana dla ludzi myślących. Zwłaszcza inaczej. Dopadł ją katolicki dżihad. Kto następny? JOANNA SENYSZYN

List do ministra sprawiedliwości Szanowny Panie Ministrze! Znamy Pana stanowisko w sprawie linczu dokonanego przez kilku mieszkańców wsi Włodawa na mężczyźnie, który był postrachem wszystkich mieszkańców. Biorąc to pod uwagę, zwracamy się o zlecenie kontroli procesów karnych, w których na drakońskie wyroki długoletniego więzienia zostały skazane prawie wszystkie kobiety, które w desperacji zabiły swoich partnerów życiowych, a które nieraz przez wiele lat poprzedzających te zdarzenia były przez nich okrutnie maltretowane. Z niewielu informacji, jakie przedostają się do opinii publicznej, wynika, że prawie nigdy nie zastosowano wobec tych kobiet kwalifikacji obrony koniecznej, mimo że były do tego przesłanki. W rezultacie te zdesperowane kobiety całymi latami siedzą w zakładach karnych, a dla prawdziwych bandytów nie ma w nich miejsca. Nie trzeba dodawać, że tym sposobem najwyższy wymiar kary dostają osierocone dzieci, i tak już okrutnie doświadczone przez los. Kobiety i ich dzieci nie są chronione przez nasz system prawny przed przemocą. Prędzej czyni się je bezdomnymi bez wyroku sądowego i przenosi do specjalnych ośrodków, pozostawiając w domu ich prześladowców, co jest ewidentnym dowodem prawnej dyskryminacji kobiet w Polsce. Żeby dom opuścił sadysta, trzeba aż wyroku sądowego, co jest oczywiście w naszym systemie sądowniczym praktycznie nieosiągalne. Będziemy zobowiązani za udzielenie nam informacji, jakie kroki ministerstwo podjęło dla wyjaśnienia i rozwiązania tych bulwersujących spraw. Jan Barański, przewodniczący RACJI PL

Razem możemy więcej Utożsamiasz się z naszym programem? Chcesz się czynnie włączyć w walkę o świecką Polskę? Masz na tyle odwagi, aby publicznie wyrażać swoje zdanie, nawet jeśli jest ono niepopularne? Jeżeli tak, wstąp do RACJI PL – jedynej w naszym kraju partii ideowo antyklerykalnej. Wystarczy, że skontaktujesz się z naszym lokalnym przedstawicielem lub przyjdziesz na zebranie. Możesz też wypełnić deklarację elektronicznie na stronie internetowej www.racja.org.pl. Nie stawiamy wygórowanych wymagań. Przede wszystkim musisz chcieć działać dla idei, bo nie możemy obiecać żadnych profitów. Osobom pełnoletnim proponujemy pełne członkostwo. Młodzieży od 16 lat – status rejestrowanego sympatyka. Jedynym obowiązkowym obciążeniem finansowym jest niewysoka miesięczna składka. Tych, którzy z różnych względów nie mogą do nas dołączyć, prosimy o wsparcie finansowe. Istotna jest każda złotówka. Bez tego nie zrobimy nic, a nie dostajemy pomocy ze strony państwa, jak inne partie. Nasze konto to: ING BSK, 04 1050 1461 1000 0022 6600 1722. RACJA PL, 00-113 Warszawa, ul. E. Plater 55/81. W razie wątpliwości prosimy o kontakt: tel. 508 369 233, [email protected]. Daniel Ptaszek, Biuro Prasowe

Nr 12 (316) 24 – 30 III 2006 r.

ŚWIAT SIĘ ŚMIEJE

23

KRZYŻÓWKA Poziomo: 1) ustrój, gdzie kapłani są premierami i ministrami, 6) między ulicą a kamienicą, 9) gospodarstwo z pszenicą za wschodnią granicą, 13) niezwykłe zdarzenie, 14) 1/2 volkswagena?, 15) koszmar, 16) sznur w malinach, 19) skończył na palu, 21) drogowy zbiór przepisowy, 25) złoty dla chama, 26) jabłko w gardle Adama, 29) średniowieczny alchemik z dramatu Goethego, 30) ortodontyczny problem, 31) rola dla rolnika, 32) gargulec, czyli nieco inny koniec rynny, 33) tam dom Boryny, Antka i Maryny, 34) wśród frutti di mare, 36) przyświeca treści opowieści, 38) rżnie na okrągło, 40) święta zgoda przed ołtarzem, a jak będzie – czas pokaże, 41) imię aktora gubernatora, 44) ich dwoje w parawanie, 46) o pannie w sutannie, 49) czy to kościół, czy mównica?, 51) szpital, 52) gniazdo rodzinne, 53) nie dba o dobre maniery, 54) gdy choroba robi w tył zwrot, 55) taka polityka, która mieszania ras unika. Pionowo: 1) kolor żołędzi, 2) wielka woda między Starym a Nowym Światem, 3) biblijny koniec niewiniątek, 4) nie gaz i nie głaz, 5) objawia się problemami z oddychaniem, 6) jego umysłowości brak ostrości, 7) szaleństwo, 8) fruwająca reklamówka, 10) drugi w kościele, 11) pasjonujący konik, 12) biała dama, 17) chytry podstęp, 18) pianista profesjonalista, 19) spinka – ratuje, gdy się coś pruje, 20) gra w bandzie, 22) byczy dom, 23) skutek, 24) z zębami w spodniach, 26) jaskinia, 27) bije w kościele, 28) przy placu Czerwonym, 35) spotkanie z całusami w planie, 37) komunał, 38) opłata urzędowa, 39) moda z myszką, 42) zboże, co do głowy uderzyć może, 43) awantura jak mało która, 44) zamknięta w tubce, 45) i Ren, i Men, 47) lektyka dla obłożnie chorego, 48) zgrane dźwięki, 50) gra w pamflecie.

ywa do jednego kierowcy odz Alejach Jerozolimskich na ów ku ion kor mil W a. 100 aw ają rsz Wa skiego, żąd wali prezydenta Kaczyń ę... órk zbi e śni wła się drugi: – Słuchaj, por imy go benzyną i podpalą. Rob złotych, bo inaczej obleją cy? i kierow – Tak? A po ile dają inn ... litry 3 2, po tak – No ¤¤¤ m od Putina: Kaczyński dostał telegra a STOP Gaz STOP”. „Gratulujemy STOP Rop ¤¤¤ również kopię zapasterowany radiem, ale d rzą y esn ocz Mamy nie tylko now sową prezydenta. ¤¤¤ się: ał ejrz roz ac, Wyszedł Lech przed pał do nas jedzie! hem rzc wie ek Jar – – Marysia – woła. ku? – Nie może być! Na Rom

Litery z pól oznaczonych w prawym dolnym rogu utworzą rozwiązanie krzyżówki – wskazówkę dla primaaprilisowych kawalarzy.

– Panie, te kurczaki świeże? – Jasna sprawa, jeszcze wczoraj kichały! ¤¤¤ Niedźwiedź powiada: – Jak ja zaryczę w lesie, to wszystkie zwierzęta drżą ze strachu. Lew na to: – Jak ja zaryczę na stepie, to wszystkie zwierzęta uciekają. Kurczak ze spokojem: – A jak ja kichnę, to cały świat sra w gacie. Rozwiązaniem krzyżówki z numeru 10/2006: „Są stoły o kulawych nogach, pod które podkłada się Biblię”. Nagrody (koszulka + czapka „FiM”) wylosowali: Wiesław Kondratowicz ze Zgierza, Maria Nieć-Cedrowska z Choczni, Jerzy Ziomkowski z Wroniaw. Gratulujemy! Aby wziąć udział w losowaniu nagród, wystarczy w terminie 10 dni od ukazania się aktualnego numeru „FiM” przesłać hasło krzyżówki e-mailem na: [email protected] lub pocztą WYŁĄCZNIE NA KARTKACH POCZTOWYCH na adres redakcji podany w stopce. W rozwiązaniu prosimy podać numer tygodnika, wybrany wzór (do obejrzenia na www.faktyimity.pl), rozmiar koszulki oraz adres, na który mamy wysłać nagrodę. TYGODNIK FAKTY i MITY (ISSN 356441); Prezes zarządu i redaktor naczelny: Roman Kotliński (Jonasz); Zastępcy red. naczelnego: Marek Barański, Marek Szenborn; Sekretarz redakcji: Adam Cioch – tel. (42) 637 10 27; Dział reportażu: Ryszard Poradowski – tel. (42) 630 72 33; Dział historyczno-religijny: Bolesław Parma; Redaktor graficzny: Tomasz Kapuściński; Fotoreporter: Hubert Pankowski; Dział promocji i reklamy: tel. (42) 630 73 27; Dział łączności z czytelnikami: (42) 639 85 41; Adres redakcji: 90-601 Łódź, ul. Zielona 15; e-mail: [email protected]; Wydawca: „BŁAJA News” Sp. z o.o.; Sekretariat: tel./faks (42) 630 70 65; Druk: POLSKAPRESSE w Łodzi. Redakcja nie zwraca materiałów niezamówionych oraz zastrzega sobie prawo do adiustacji i skracania tekstów. WARUNKI PRENUMERATY: 1. W Polsce przedpłaty przyjmują: a) Urzędy pocztowe i listonosze – do 25 maja na trzeci kwartał 2006 r. Cena prenumeraty – 36,40 zł za jeden kwartał; b) RUCH SA – do 25 maja na trzeci kwartał 2006 r. Cena prenumeraty – 36,40 zł kwartalnie. Wpłaty przyjmują jednostki kolportażowe RUCH SA w miejscu zamieszkania prenumeratora. 2. Prenumerata zagraniczna: Wpłaty przyjmuje jednostka RUCH SA Oddział Krajowej Dystrybucji Prasy na konto w PEKAO SA IV O/Warszawa nr 12401053-40060347-2700-401112-005 lub w kasie Oddziału. Informacji o warunkach prenumeraty udziela ww. Oddział: 01-248 Warszawa, ul. Jana Kazimierza 31/33, tel.: 0 (prefiks) 22 532 87 31, 532 88 16, 532 88 19, 532 88 20; infolinia 0 800 12 00 29. Ceny prenumeraty z wysyłką za granicę w PLN dla wpłacających w kraju: pocztą zwykłą (cały świat) 132,–/kwartał; 227,–/pół roku; 378,–/rok; pocztą lotniczą (Europa) 149,–/kwartał; 255,–/pół roku; 426,–/rok; pocztą lotniczą (reszta świata) 182,–/kwartał 313,–/pół roku 521,–/rok. W USD dla wpłacających z zagranicy: pocztą zwykłą (cały świat) 88,–/rok; pocztą lotniczą (Europa) 99,–/rok; pocztą lotniczą (reszta świata) 121,–/rok. Prenumerata zagraniczna RUCH SA płatna kartą płatniczą na www.ruch.pol.pl 3. Prenumerata w Niemczech: Verlag Hûbsch & CO., Dortmund, tel. 0 231 101948, fax 0 231 7213326. 4. Dystrybutorzy w USA: New York – European Distribution Inc., tel. (718) 782 1135; Chicago – J&B Distributing c.o., tel. (773) 736 6171; Lowell International c.o., tel. (847) 439 6300. 5. Dystrybutor w Kanadzie: Mississauga – Vartex Distributing Inc., tel. (905) 624 4726. Księgarnia „Pegaz” – Polska Plaza Wisła, tel. (905) 238 9994. 6. Prenumerata redakcyjna: do 25 maja na trzeci kwartał 2006 r. Cena 36,40 zł. Wpłaty (przekaz pocztowy) dokonywać na adres: BŁAJA NEWS, 90-601 Łódź, ul. Zielona 15. 7. Zagraniczna prenumerata elektroniczna: [email protected]. Szczegółowe informacje na stronie internetowej http://www.faktyimity.pl Prenumerator upoważnia firmę „BŁAJA News” Sp. z o.o. ul. Zielona 15, 90-601 Łódź, NIP: 725-00-20-898 do wystawienia faktury VAT na prenumeratę tygodnika „Fakty i Mity” bez podpisu.

24

Nr 12 (316) 24 – 30 III 2006 r.

JAJA JAK BIRETY

ŚWIĘTUSZENIE Jeszcze jeden nowy dom...

O

to kolejne aspekty życia z naszym nowym – co nie znaczy, że lepszym – mężczyzną...

Ubieranie Pierwszorzędną sprawą jest skompletowanie nowej garderoby. W przeciwnym wypadku mężczyzna nie po-

niezakręconą pastę, wodę w mydelniczce i wiecznie zdeptany na podłodze nasz osobisty biały ręczniczek. W skrajnych przypadkach, dzięki wieloletnim wysiłkom, można nawet przyuczyć mężczyznę do obcinania paznokci u nóg. Co prawda zrobi to na podłogę i zostawi, ale za to nasze delikatne kobiece łydki po spędzonej wspól-

szklankę wody. W przypadku naszej poważnej i obłożnej choroby on z pewnością przyjdzie i zapyta: „A co dzisiaj mamy na obiad?”.

Ruch Oprócz wąskiej grupy fascynatów czynnego wypoczynku przeciętny

Wiosenny poradnik dla kobiet – cz. 2 Fot. WHO BE

Czarny humor

Rys. Tomasz Kapuściński

Nowe polskie przysłowie: Lepsze nic niż Rydzyk. ¤¤¤ Wraca Jasio ze szkoły do domu. Mama się pyta: – Jasiu, i jak tam w szkole? – Dobrze, mamo. – A jak religia? – No, nasza pani nam opowiadała o biblijnym Mojżeszu, o tym jak to

wyprowadzał lud wybrany z ziemi egipskiej. – To powiedz, jak to było. – Więc tak: szli, szli, szli, aż doszli do Morza Czerwonego. Mojżesz wyciągnął telefon komórkowy, zadzwonił po ekipę budowlaną, ekipa wybudowała most, przeszli na drugą stronę i poszli dalej. – Jasiu! Pani wam to powiedziała?! – Mamo, gdybym opowiedział to tak, jak pani opowiadała, nigdy byś w to nie uwierzyła.

rzuci rozciągniętego podkoszulka i wypchanego na kolanach dresu. No, chyba że się na nim rozpadną ze starości. Później już tylko trzeba podsuwać mu rano gotowy zestaw do ubrania, prać, czyścić, prasować, przyszywać guziki, zestawiać kolory i chwalić, że świetnie wygląda. I bywa, niestety, że jedynym znakiem uznania za pielęgnację mężczyzny jest odcisk obcej szminki na jego kołnierzyku.

Higiena Są mężczyźni, którzy boją się wody jak ognia, ale takich na szczęście można wyczuć na odległość. Pozostali uwielbiają się chlapać w łazience godzinami. Co za tym idzie, musimy zaakceptować (bo jeszcze nikt nie wymyślił na to sposobu) permanentnie podniesioną deskę, brudną wannę, zachlapania w promieniu 5 metrów,

nie z nim nocy nie będą wyglądały jak po walce z tygrysem bengalskim.

Zdrowie W przypadku mężczyzny nawet najlżejsze przeziębienie lub katar mogą być niebezpieczne i brzemienne w skutki. Oczywiście nie dla niego, tylko dla nas. Wystarczy stan podgorączkowy albo lekkie skaleczenie i mamy w domu konającą ofiarę, która wymaga od nas wysoko wyspecjalizowanej opieki medycznej i psychoterapii oraz zapewnień, że na pewno nie umrze. Nadludzkim wysiłkiem woli i cierpliwości musimy jakoś przeżyć te erupcje hipochondrii i wyzbyć się jakichkolwiek złudzeń, że gdy my zapadniemy na zapalenie płuc, ktoś poda nam

mężczyzna, tak jak kot, potrafi przyjemnie przeżyć życie, nie opuszczając zamkniętych pomieszczeń. Nie licząc krótkiego dystansu do i z samochodu. Będzie się wił jak diabeł pod kropidłem, gdy spróbujemy namówić go na spacer. Gotów jest wtedy wziąć się nawet do jakiejś pracy domowej i lepiej nie stawać mu na przeszkodzie. Ostatnią deską ratunku, żeby utrzymać jego i siebie w kondycji, jest prowokowanie aktywności seksualnej. To nam rozwiąże kwestię jogi, aerobiku, gimnastyki artystycznej, hiperwentylacji i drenażu limfatycznego. Sposób domowy – tani i zdrowy. Cdn. Opracowała @