Fakty i Mity 14-2002

Polski bursztyn pra³ata Jankowskiego INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 14 (109) 5 – 11 kwietnia 2002 r. Cena 2 z³ (w tym 7% VAT)

Ü Str. 3

Czego nie ma Polska? Polska nie ma ju¿ w Rudach k. Rybnika pa³acu o powierzchni 8,5 tys. m2!!! Nie ma te¿ okalaj¹cego budowlê 10-hektarowego parku ze stawami i unikaln¹ roœlinnoœci¹. Nie ma, bo by³y wojewoda Kêpski podarowa³ ten gigantyczny, zabytkowy kompleks Koœcio³owi. A co ma Koœció³? Oprócz pa³acu za Bóg zap³aæ ma wyci¹gniête m.in. z pañstwowej kasy miliony z³otych na remont kolejnej posiad³oœci gliwickiego biskupa. Ü Str. 8, 9

Zabiæ ateistê Zabiæ a teistê

Ü Str. 12

Na wyrwanie jêzyka, spalenie d³oni oraz spalenie na stosie skaza³ sejm przed trzystu laty w katolickiej Polsce ateistê Kazimierza £yszczyñskiego. Tylko trzech pos³ów by³o przeciw. Nasz parlament ma wiêc d³ug¹ tradycjê w dogadzaniu ¿yczeniom episkopatu...

Biskup Pary¿a oskar¿ony o pedofiliê

Kolejny wielki skandal w Koœciele rzymskokatolickim. Biskupowi sufraganowi Pary¿a zarzucono agresjê seksualn¹ i gwa³t na nieletnim. Sprawê umorzono z powodu przedawÜ Str. 10 nienia.

2

Nr 14 (109) 5 – 11 IV 2002 r.

KSI¥DZ NAWRÓCONY

KOMENTARZ NACZELNEGO

FA K T Y

Dziecko Paetza

WARSZAWA Prymas Glemp poda³ na Wielkanoc now¹ definicjê ubóstwa. Otó¿ ubogimi, poza zwyk³ymi nêdzarzami, s¹ tak¿e zawiedzeni, samotni, rozgoryczeni i grzeszni. Chodzi³o o to, by ubogimi stali siê tak¿e duchowni. POZNAÑ Sprawa Paetza nie zakoñczy³a siê wraz z jego rezygnacj¹. Szef Wydzia³u Teologicznego UAM, ksi¹dz profesor Tomasz Wêc³awski, w wywiadzie dla „Tygodnika Powszechnego” poda³ konkretne przyk³ady molestowania kleryków przez arcybiskupa oraz ujawni³ kulisy nag³oœnienia skandalu w mediach w lutym. Przyzna³, ¿e do powrotu do sprawy sprowokowa³ go sam arcybiskup, robi¹c z siebie niewini¹tko i ofiarê rzekomego spisku. W podobnym tonie wypowiedzia³ siê Jaros³aw Gowin, naczelny katolickiego miesiêcznika „Znak”: „w œwietle wiedzy, któr¹ mam, by³o o wiele wiêcej ni¿ to, co opisa³y do tej pory media” i „s¹ przypadki poza Koœcio³em poznañskim”. Œwiadkowie i konkretne przyk³ady to za ma³o. Komisja watykañska ju¿ zamknê³a sprawê. GDAÑSK Artysta wielkopi¹tkowy, pra³at Henryk Jankowski, tym razem nie by³ zbyt oryginalny. W duchu radiomaryjnym upiêkszy³ Grób Pañski or³em atakuj¹cym krwawi¹c¹ Polskê od zachodu i napisem „Polska ukrzy¿owana”. Herr Jankowski stwierdzi³, i¿ jego celem by³o pokazanie, ¿e „Polska jest przede wszystkim dla Polaków”. Jankowski nie ma mapy. Watykan jest wyraŸnie na po³udniowy zachód... LUBLIN Abp Józef ¯yciñski, drugi (po G³ódziu) kandydat na prymasowski stolec, nie omieszka³ umocniæ swojej pozycji na trupie kariery swojego kolegi Juliusza Paetza. Przed miesi¹cem na wieœæ o skandalu odegra³ scenê szoku i „uda³ siê na Golgotê”, po rezygnacji arcybiskupa poznañskiego niby „by³ daleki od pochopnych opinii”, ale nie przeszkadza³o mu to robiæ aluzji do „grzechu w sercu Koœcio³a” i „zdrady Judasza”. ¯yciñski wie, co powiedzieæ, aby go pokazali w dzienniku. W koñcu dziêki poparciu samej „Wyborczej” nominacji prymasowskiej nie dostanie... ELBL¥G Rozpocz¹³ siê kolejny proces o zwrot pieniêdzy „po¿yczonych” od osób i instytucji przez tutejszy kler. Tym razem chodzi o 23,5 tys. dolarów (96 tys. z³), jakie nieostro¿nie po¿yczy³ ksiêdzu Halberdzie (czyli de facto biskupowi Œliwiñskiemu) elbl¹¿anin Witold Z. Halberda r¿nie g³upa – jest niewinny, wszak na umowie po¿yczki widniej¹ pieczêcie parafialne, a nie jego prywatne... O niewierni! Wszak jest napisane: „Daj ka¿demu, kto ciê prosi, a nie dopominaj siê zwrotu od tego, który bierze twoje” (£k. 6, 30). WATYKAN „Papie¿ ma niezwykle ¿ywy umys³”, te s³owa kardyna³a Ratzingera dla „Berliner Morgenpost” mia³y uspokoiæ katolików ogl¹daj¹cych w œwi¹tecznej telewizji ledwie ¿ywego, zniedo³ê¿nia³ego papie¿a. Szef inkwizycji zapewnia, ¿e choæ papie¿ bywa wyczerpany i „mówi mniej ni¿ kiedyœ”, to jednak zadaje w rozmowie „precyzyjne pytania”. Podtekst tego mo¿e byæ nieweso³y. Kard. Ratzinger zabiera zwykle g³os w sprawach „nie do wiary”. Na posiedzeniu ONZ-owskiej Komisji Praw Cz³owieka odmawiaj¹cy wszelkich praw swoim poddanym Watykan przestrzega³ przed nowymi formami rasizmu – moralizowa³ na temat eutanazji i nietolerancji wobec imigrantów. W Watykanie nikt azylu nie szuka – papiescy nie s¹ tak g³upi, ¿eby utrzymywaæ darmozjadów. USA Senat zatwierdzi³ sensacyjn¹ ustawê, która ma uporz¹dkowaæ finansowanie partii politycznych, tj. dop³yw subwencji dla polityków od wielkich korporacji, miliarderów i bogatych stowarzyszeñ (tylko w 2000 roku – 500 mln dolarów!). Mo¿e to oznaczaæ prawdziw¹ rewolucjê za oceanem. Europejczycy ju¿ nie bêd¹ mogli kpiæ z Amerykanów, ¿e wybory wygrywaj¹ u nich... spó³ki gie³dowe. ROSJA Aleksij II wys³a³ do papie¿a grzecznoœciowe ¿yczenia œwi¹teczne, ale zaznaczy³ natychmiast, ¿e w niczym nie zmienia to jego negatywnej oceny awanturniczej polityki wschodniej Watykanu. Nie milkn¹ antykatolickie protesty w Rosji – ostatnio odby³a siê manifestacja w Pskowie. Kk nie ma zamiaru zaprzestaæ ekspansji na Wschód – co ma pocz¹æ, kiedy na Zachodzie ju¿ go nie chc¹... IZRAEL Na Bliskim Wschodzie trwa ju¿ regularna wojna. Obydwie strony uzbrojone w bomby, czo³gi, zagraniczne poparcie, a przede wszystkim w niezachwiane przekonanie o w³asnej racji i krzywdzie brn¹ w œmieræ i zniszczenie. Nie ma nic gorszego ni¿ spotkanie na jednym kawa³ku ziemi dwóch jedynie s³usznych prawd i dwóch „przez Boga umi³owanych” narodów. IRLANDIA Afera pedofilska w Kk kosztowa³a g³owê kolejnego biskupa. Do dymisji poda³ siê biskup Ferns, Bernard Comiskey. Zosta³ publicznie oskar¿ony o ukrywanie prawdy o seksualnych ekscesach podleg³ego mu ksiêdza Seana Fortune. Dochodzenie koœcielne przeciwko ksiêdzu rozpoczê³o siê dopiero dziesiêæ lat po pierwszych doniesieniach o jego sk³onnoœciach. Zamiatanie pod dywan brudów Koœcio³a – wszak to podstawowy biskupi obowi¹zek!

ak zwana sprawa Paetza doT starczy³a znacznej czêœci narodu niez³ego ubawu. Anty-

kleryka³om da³a argument do dyskusji z nawiedzonymi, myœl¹cym samodzielnie katolikom zasadzi³a kolejn¹ sadzonkê zw¹tpienia, nawiedzeni zyskali nowego mêczennika. Z ca³¹ pewnoœci¹ nie do œmiechu by³o i jest ludziom Koœcio³a, na których spad³o ca³e odium „grzechu”. Szczerze mi ¿al wielu uczciwych ksiê¿y, w tym równie¿ gejów, molestowanych do dziœ zaczepkami poni¿ej pasa. Z drugiej strony fakt, i¿ w ogóle dosz³o do nag³oœnienia afery w mediach, które s³ucha i czyta nawet Maria Rokita, jest u nas dziejowym zjawiskiem. Mo¿e ono – zgodnie z ¿yczeniem papie¿a – odmieniæ oblicze tej ziemi. A to z racji uœwiadomienia narodowi poddawanemu planowej katolizacji, ¿e niewzruszon¹ na pozór budowl¹ Kk mo¿na jednak zdrowo potrz¹sn¹æ. ako znawcy tematu patrzyliœmy na Paetzowe igrzyska z dystansem. Na kilku obroñcach arcybiskupiej czci przeprowadziliœmy kuracjê odwykow¹, puszczaj¹c im trzygodzinne nagranie rozmów z molestowanymi klerykami i pokazuj¹c ich pisemne oœwiadczenia. Wyuzdane zachowania ksiêcia Koœcio³a relacjonowane ³ami¹cymi siê g³osami przez m³odych, sponiewieranych ch³opców – stanowiæ mog¹ interesuj¹cy za³¹cznik, np. do listu poznañskich profesorów w obronie arcybiskupa lub do kazania bp. Zawitkowskiego o ukamienowaniu tego¿. Koœció³ rzymski, mistrz ob³udy, nie po raz pierwszy orzek³, i¿ wszystko jest rzecz¹ wzglêdn¹. Ewidentny, poparty niezbitymi dowodami, czynny homoseksualizm i molestowanie seksualne – s¹ grzechem œmiertelnym w przypadku zwyk³ego cz³owieczka, i zaledwie „niestosownym zachowaniem” w przypadku arcybiskupa. Koledzy Paetza, kieruj¹c siê w swoim ¿yciu i orzekaniu prawem boskim oraz œwiat³em objawienia, mog¹, a nawet powinni go uniewinniæ. Sam bowiem Chrystus, którego poznañski hierarcha naœladowa³ od dni swej m³odoœci, powiedzia³ do uczniów, a wiêc równie¿ do niego: „Wszystko wiêc, co byœcie chcieli, ¿eby wam ludzie czynili i wy im czyñcie! Albowiem na tym polega Prawo i Prorocy” (Ew. Mt 7, 12). Czwarta osoba w polskim Kk – nie czyni³a zapewne nic ponad to, co chcia³aby, aby i jej czyniono... ju¿ na powa¿nie. Z pewnego Ÿród³a wiem, ¿e bliski zawa³u by³ prezydent wszystkich Polaków Aleksander. Wszak kilka dni po g³oœnej publikacji pojecha³ z³o¿yæ ho³d papie¿owi wszystkich katolików Karolowi! Ma³o tego – zaprosi³ go do Ojczyzny. Taka wizyta i zaproszenie w czasie, gdy w Polsce nawet dzieci w przedszkolach zamiast w doktora bawi³y siê w Paetza – mog³aby zostaæ odebrana jako potwarz i wyzwanie w stylu: „No, dziadzio, musisz przyjechaæ i pozamiataæ to gówno po swoim ¿o³nierzu – po facecie, którego awansowa³eœ na jedno z najwy¿szych stanowisk w firmie”; albo: „i jak siê dzisiaj czujemy, mo¿e ostatnio siê pogorszy³o?”. Tylko wielkiemu charyzmatowi mi³oœci Ojca Œwiêtego mo¿na zawdziêczaæ, ¿e Kwachu nie zarobi³ na dzieñ dobry pastora³em. Za to minister Janik t³umaczy³ siê póŸniej na prezydenckim dywaniku – dlaczego pozwoli³, ¿eby artyku³ w „Rzepie” poszed³ przed kolejn¹ historyczn¹ wizyt¹. Dla nikogo nie jest tajemnic¹, i¿ ogólnopolskie gazety maj¹ u siebie wtyki z MSW. rzebrzmia³a ju¿ afera z „grzechem w pa³acu” ma jednak o wiele ciekawszy wymiar wewn¹trzkoœcielny. Rozmawia³em niedawno ze znajomym proboszczem, który potwierdzi³ moje najg³êbsze przekonanie. Otó¿ tak zwane duchowieñstwo, na czele z biskupami, jest wœciek³e na poznañskiego hierarchê nie dlatego, ¿e

J

A

P

zgrzeszy³, lecz dlatego... ¿e da³ siê z³apaæ. Rozmiary homoseksualizmu rzêdu 1/4 populacji ksiê¿y i biskupów s¹ sekretem, a zarazem chlebem powszednim Koœcio³a. Z w³asnych obserwacji, jako by³y kleryk wiem, ¿e geje stanowi¹ oko³o 1/5 wszystkich ch³opców przychodz¹cych do seminarium duchownego. Przyci¹ga ich zamkniêty, mêski œwiat. S¹ równie¿ i tacy, którzy zmieniaj¹ orientacjê seksualn¹ na homo, a czêœciej biseksualn¹; ci ostatni gotowi s¹ po opuszczeniu szko³y przerzuciæ siê z sutanny na spódnicê. Pewne jak w banku jest równie¿ i to, ¿e w ¿adnym innym œrodowisku nie ma tak wielu pedofilów. Bezkarnoœæ ksiêdza, zaufanie jakim siê on cieszy i jego czêste kontakty z dzieæmi, to wymarzone parawany dla zboczków. S¹ to fakty potwierdzone badaniami w normalnych krajach. Wiedz¹ o tym wszyscy sukienkowi. Nawet z seminariów czêœciej usuwani s¹ klerycy wykazuj¹cy „niezdrowe” zainteresowanie p³ci¹ odmienn¹, ni¿ ci, którzy miast za spódniczk¹, ogl¹daj¹ siê za drug¹ sutann¹. latego miêdzy bajki w³o¿yæ nale¿y to, co oficjalnie wciska siê na ten temat owieczkom (czyt. baranom). Taki na przyk³ad Józef Augustyn, doktor teologii, red. naczelny „¯ycia Duchowego”, a zarazem spec od preparowania koœcielnych m¹droœci nt. homoseksualizmu – to prawdziwy Andersen wœród bezdzietnych ojców! W wywiadzie udzielonym 23.03 „G³osowi Pomorza” twierdzi, i¿ w przypadku abpa Paetza (o ile zarzuty s¹ prawdziwe!) mamy do czynienia z „jednostkowym zachowaniem”. Dla jasnoœci – mowa o molestowaniu seksualnym, które Augustyn nazywa (naturalnie tylko w przypadku kleryków i ksiê¿y) „lêkiem homoseksualnym”... Duchowni molestuj¹cy (a nie ich ofiary!) s¹ „zranieni seksualnie”. – „Struktury Koœcio³a nie rodz¹ homoseksualizmu” – orzeka autorytet, i ma tu akurat du¿o racji, bo wiêcej do struktur Kk przenika gejów, ni¿ siê w nich rodzi. Dalej jest ju¿ gorzej. – „Ka¿dy psycholog wie, ¿e po dwudziestym roku ¿ycia niemo¿liwa jest zmiana orientacji seksualnej, nawet pod wp³ywem jakichœ przypadkowych doœwiadczeñ”. Œwietnym przyk³adem s¹ – proszê ojca – wiêŸniowie, choæby ju¿ ze sta¿em 5 – 6 lat, jak klerycy. Niech no ojciec zapyta kolegê kapelana wiêziennego, ilu „normalnych” facetów spowiada siê u niego z „homoseksualnych lêków”, a ilu chcia³oby „seksualnie zraniæ” swoich kolegów z celi. Przyk³adem wy¿szoœci teorii nad praktyk¹ w Koœciele jest kolejne stwierdzenie ojca Józefa, jakoby pozbawia³o siê roboty ksiê¿y – czynnych homoseksualistów i pedofilów. Od rêki mogê podaæ przyk³ad obœmiewaj¹cych to pobo¿ne ¿yczenie – sprawê proboszcza z Tomaszowa Maz., który przed 10 laty zgwa³ci³ ministranta i pozosta³ na tej samej parafii do dziœ! Zniesienie celibatu – zdaniem autora ksi¹¿ki „Homoseksualizm a mi³oœæ” – nic nie da, jest „rozwi¹zaniem typu: kiedy boli g³owa, trzeba j¹ uci¹æ”. Jest wiêcej ni¿ pewne, i¿ gdyby papie¿ jutro zniós³ obowi¹zkowy celibat – ojciec Józef zarzuci œrodki przeciwbólowe lub... zmieni zdanie. asz lekarz dusz orzeka, ¿e homoseksualizm jest chorob¹, któr¹ trzeba leczyæ. Natomiast w przypadku ksiê¿y jest to krzy¿ do dŸwigania. Wyjaœnia nam to sposób, w jaki potraktowano Paetza. S³usznie w jego przypadku uznano, ¿e ciê¿ar krzy¿a i pozbawienie stanowiska jest dostateczn¹ pokut¹ za molestowanie seksualne, czyn podlegaj¹cy karze do 3 lat odsiadki. Koœció³ propaguj¹cy wielodzietnoœæ, traktuje zwi¹zki homoseksualne jako grzeszne „ze wzglêdu na ich bezp³odnoœæ”, twierdzi na koniec Augustyn. I teraz ju¿ wiemy, ¿e krzy¿owe lêki homoseksualne arcybiskupa Paetza wynika³y zapewne z jego pragnienia posiadania dziecka. JONASZ

D

N

Nr 14 (109) 5 – 11 IV 2002 r. – Po co potrzebne jest „Neutrum”? Przecie¿ konstytucja zapewnia ka¿dego obywatela, ¿e ¿yje on w pañstwie obojêtnym œwiatopogl¹dowo? – Ale wcale tego nam nie gwarantuje, bowiem gwarancje zapisane s¹ na papierze, a praktyka dnia codziennego pokazuje zupe³nie co innego! Fakt, mamy art. 25 konstytucji, gdzie piêknie zapisano zasadê równouprawnienia wyznañ. Mówi siê tam te¿ o bezstronnoœci œwiatopogl¹dowej pañstwa. Rzecz w tym, by w momencie, gdy jakikolwiek zwi¹zek wyznaniowy z³amie prawa konstytucyjne, pañstwo automatycznie ingerowa³o.

ZAMIAST SPOWIEDZI

dopiero w 1998 roku nie znaczy, ¿e nie dzia³a³ ju¿ wczeœniej! – oceniam, ¿e referendum mia³oby spore szanse wygrania... – „FiM” omawia³y bardzo dok³adnie ca³y konkordat, ale zrekapitulujmy pokrótce – jakie s¹ jego efekty? – Niekontrolowany wyp³yw z³otówek ze Skarbu Pañstwa do kiesy Koœcio³a. Senator Sienkiewicz s³usznie podnios³a problem finansów koœcielnych, choæ uwa¿am, ¿e bardziej potrzebne by³oby uszczelnienie bud¿etu pañstwa na ka¿dym szczeblu, pocz¹wszy od centrum, a skoñczywszy na gminie. Jak ma byæ w Polsce dobrze, jeœli za symboliczn¹ z³o-

Czarny strach Rozmowa z Czes³awem Janikiem – prezesem Stowarzyszenia na rzecz Pañstwa Neutralnego Œwiatopogl¹dowo „Neutrum”. – Coraz wiêcej Polaków otwarcie mówi o tym, ¿e trzecia RP sta³a siê pañstwem wyznaniowym. – Bo to prawda! Wystarczy poczytaæ prasê informuj¹c¹ o „wypompowywaniu” ogromnych pieniêdzy z przeró¿nych pañstwowych przedsiêbiorstw do kasy Koœcio³a katolickiego. I nikt nad tym nie panuje!! – Wydaje siê, ¿e podwa¿enie lub renegocjowanie konkordatu bêdzie bardzo trudne... – Mo¿na to zrobiæ tylko w jeden sposób: przeprowadziæ referendum obywatelskie na temat ukszta³towania rzeczywistoœci wyznaniowej w Polsce. Je¿eliby nag³oœniono to, co konkordat przyniós³ Polsce, jakie s¹ jego efekty od chwili podjêcia rozmów – bo fakt, ¿e ratyfikowano go

O

tówkê oddaje siê Koœcio³owi tysi¹ce hektarów i budynki?! IdŸmy dalej: religia w szko³ach. Jeœli ju¿ koniecznie katecheza musi byæ w szkole, to Koœció³ powinien wynaj¹æ w niej salê i jak ka¿dy najemca, zap³aciæ za jej u¿ytkowanie. Lekcje religii musz¹ odbywaæ siê po normalnych zajêciach lekcyjnych. Nauczanie religii to przecie¿ misja i wewnêtrzna sprawa Koœcio³a! To nie jest sprawa MENiS. Ta dziedzina nie powinna byæ w ¿aden sposób finansowana przez pañstwo, które obecnie wspiera koœcieln¹ indoktrynacjê. Uzasadnione jest pytanie, jaka jest podstawa prawna sytuacji, w której pañstwo zmusza np. ewangelika czy niewierz¹cego do finansowania instytucji Koœcio³a katolickiego?!

d lat na Wybrze¿u mówi siê o tym, ¿e pra³at Henryk Jankowski ostrzy sobie zêby na opanowanie rynku wydobycia i handlu bursztynem z ca³ych polskich z³ó¿. Wszystko wskazuje na to, ¿e s³owo cia³em siê stanie, a s³ynny ju¿ bursztynowy o³tarz jest tylko haczykiem na bursztynow¹ rybkê. Podczas marcowych bursztynowych targów „Amberiff” w Gdañsku wieœæ gruchnê³a, ¿e za kilka tygodni og³oszony zostanie przetarg na wydobycie bursztynu spod dna Zatoki Gdañskiej. Wieœæ tê przyniós³ Krzysztof Szama³ek, g³ówny geolog kraju. Poinformowa³ on, ¿e Ministerstwo Œrodowiska chce wydaæ koncesjê na wydobycie bursztynu spod dna morskiego, mimo ¿e najbardziej wartoœciowe z³o¿a znajduj¹ siê prawdopodobnie na l¹dzie, w delcie Wis³y. Decyzjê tê t³umaczy³ tym, ¿e wydobywanie bursztynu z p³askiego dna morza jest sposobem najprostszym. Wystarczy pog³êbiarka i urz¹dzenie do p³ukania. Wiadomoœæ ta bardzo ucieszy³a polskich bursztynników, którzy przetwarzaj¹ oko³o 100 ton owego surowca rocznie. Zamkniêcie zaœ

– Polskie ustawodawstwo i s¹downictwo jest pod tak wielk¹ presj¹ tzw. spo³ecznej nauki Koœcio³a, ¿e mo¿na by rzec, i¿ mamy w Polsce prawo wyznaniowe. Zakaz aborcji, utrudnienia rozwodów, marne szanse na legalizacjê konkubinatu, o eutanazji nie wspominaj¹c... – Wszelkie ustawy, dokumenty przyjmowane przez parlament maj¹ „nalecia³oœci” wynikaj¹ce z uprzywilejowania Kk w Polsce. Sprawa aborcji, religia w szko³ach, ustawa o separacji ma³¿eñskiej – to s¹ odpryski konkordatu. – Dziwne tylko, ¿e koœcielne prawo i pañstwo zainstalowano nam „kuchennymi drzwiami”, bez wiêkszych sprzeciwów lewicy. – W tej chwili lewica istnieje tylko na papierze. Je¿eli porówna siê ustawê bud¿etow¹ Buzka z 2001 roku i projekt Millera, to oka¿e siê, ¿e minister Belka szuka 40 mld z³otych po kieszeniach emerytów i rencistów i ca³ej reszty obywateli, którzy staraj¹ siê pracowaæ dla dobra RP. Jeœli chodzi o projekt Buzka, to rz¹d Millera nie zmieni³ nawet jednego przecinka i da³ Koœcio³owi tyle, ile sobie on sam zaproponowa³! W latach 50. zabrano Koœcio³owi ziemiê i utworzono w zamian Fundusz Koœcielny. Obecnie Koœció³ – w stosunku do tego, co wówczas straci³ – przekroczy³ ju¿ o 9 tys. ha dawny stan posiadania ziemi. Skoro tak, rodzi siê pytanie: dlaczego dotychczas nie anulowano ustawy o Funduszu Koœcielnym?! Nale¿y skoñczyæ wreszcie z radosnym rozdawnictwem Koœcio³owi narodowego maj¹tku – pocz¹wszy od rady gminy,

a skoñczywszy na ministrach. Tymi sprawami powinien zaj¹æ siê NIK, a w razie koniecznoœci prokuratura. – Osobiste pytanie: czy Pan jest ateist¹? – Przyznam siê, ¿e mam œwiadectwo maturalne z religii, i na nim 5. Zajmujê siê Koœcio³ami i religiami, bo to fascynuj¹cy temat. Natomiast kwestia wiary powinna byæ prywatn¹ spraw¹ ka¿dego cz³owieka. – Czy ateiœci s¹ w Polsce dyskryminowani? – Tak. Nie tylko ateiœci, ale bezwyznaniowcy, agnostycy. Tak¿e katolicy, którzy wyszli z Koœcio³a, bo mieli doœæ tego, co siê w nim dzieje. Ci nadal s¹ wierz¹cy, ale bolesne rany zadane przez Koœció³ nie pozwalaj¹ im do niego wróciæ. Wszyscy oni s¹ dyskryminowani. – Jakie w tej chwili s¹ g³ówne cele dzia³alnoœci „Neutrum”? Kiedyœ doœæ g³oœno by³o o Stowarzyszeniu dziêki przeró¿nym pikietom. Teraz jakby o was ciszej... – Kilka lat temu, gdy nasi dzia³acze robili „zadymy”, dziennikarze siê cieszyli, ale nic z tego nie wynika³o. Skupiamy siê obecnie na dzia³aniach prawnych. – Czy nie s¹dzi Pan, ¿e zaczynamy jednak powoli podnosiæ g³owy z „czarnego jarzma”? Polacy

coraz odwa¿niej daj¹ wyraz swoim nastrojom antyklerykalnym. – Proszê zauwa¿yæ, co siê dzieje w Polsce. Artyœci boj¹ siê swobodnych wyst¹pieñ, bo od razu do akcji wkraczaj¹ wiadomi pos³owie i „szkalowanie wartoœci katolickich”. W szkole nauczyciel boi siê powiedzieæ, co myœli, bo mo¿e z niej „wylecieæ”. Podobne sytuacje mo¿na zaobserowaæ w ka¿dym œrodowisku. W kraju rz¹dzi „czarny strach”! Z drugiej strony rzeczywiœcie coœ siê zmienia. Wiêkszy wp³yw na to ma pokazanie w telewizji ksiêdza z³odzieja wypêdzonego przez wiernych, którzy zamknêli przed nim koœció³, ni¿ g³oœna sprawa abepa Paetza. Dobrze, ¿e – zgodnie z has³em Wa³êsy – „katolicy bior¹ sprawy w swoje rêce”, ludzie zamykaj¹ drzwi koœcio³a i mówi¹ swemu biskupowi: „nie chcemy nowego proboszcza”. – Z przyczyn oczywistych Koœció³ takiego pañstwa nie chce... – Bo Koœció³ zawsze by³ i jest – wbrew szczytnym deklaracjom – nietolerancyjny. Jest przeciwny tak¿e prawom cz³owieka, bo uwa¿a, ¿e ma on takie prawa, jakie dosta³ od Boga i nic poza tym. – Zapisa³by siê Pan do zak³adanej przez „FiM” partii antyklerykalnej? – Tak, bo ta partia wygra! Je¿eli rzuci has³o uporz¹dkowania stosunków pañstwo-Koœció³, jeœli w programie bêdzie mia³a zatrzymanie wyp³ywu pieniêdzy do kasy Koœcio³a, to wygra wybory. A przy³o¿y siê do tego biernoœæ tzw. lewicy... Rozmawia³ GRZEGORZ KONIECZNY Fot. Przemek Zimowski

Stowarzyszenie na rzecz Pañstwa Neutralnego Œwiatopogl¹dowo „NEUTRUM” powsta³o w 1990 r. jako organizacja pozarz¹dowa. Bezpoœredni¹ przyczyn¹ jego za³o¿enia by³ sposób, w jaki minister edukacji narodowej wprowadzi³ do szkó³ lekcje religii oraz obawa przed skutkami tej decyzji. „Neutrum” dzia³a na rzecz pañstwa wolnego od nakazów religijnych i ideologicznych, rozdzia³u Koœcio³a od pañstwa, œwieckiego charakteru instytucji pañstwowych i szkó³ publicznych, równoœci wszystkich obywateli. Kontakt: skr. pocztowa 843, 00-950 Warszawa; tel./faks: 0 (prefiks) 22/635-47-91 (dy¿ury we wtorki w godz. 17-19); e-mail: [email protected]; strona internetowa: www.free.ngo.pl/neutrum/

Kopalnie pra³ata Jankowskiego

kopalni pod Kaliningradem, która by³a g³ównym dostawc¹ bursztynu dla Polski, mo¿e spowodowaæ jego brak na rynku. Natychmiast te¿ w dyskusjach wœród uczestników pojawi³y siê mniej lub bardziej oficjalne informacje, ¿e nie by³oby tej decyzji, gdyby nie wp³ywy i zabiegi pra³ata Jankowskiego. Wojciech Kalandyk, prezes Miêdzynarodowego Stowarzyszenia Bursztynników, jest przekonany, ¿e udzia³ ks. Jankowskiego w wydaniu koncesji na wydobycie bêdzie bardzo du¿y. Inni bursztynnicy mówi¹ wprost, ¿e to zabiegi pra³ata przyczyni³y siê do tego, i¿ ministerstwo tak szybko chce og³osiæ przetarg, poniewa¿... ju¿ zaczyna brakowaæ materia³u na bursztynowy o³tarz w bazylice œw. Brygidy (na zdjêciu). Na jedn¹ z najwiêkszych fanaberii proboszcza od œw. Brygidy – gigantyczny bursztynowy o³tarz (12 na 11 metrów), który przyæmiæ ma przepychem s³ynn¹ Bursztynow¹ Komnatê, potrzeba ponad osiem ton najwy¿szej jakoœci bursztynu. Pra³at, wspomagany pañstwow¹ kas¹ przez

3

ró¿nych przydupasów, np. poprzedni zarz¹d KGHM Polska MiedŸ („FiM” nr 10), chce ukoñczyæ realizacjê swoich chorych marzeñ jeszcze w tym roku. Jednak zalanie przez Rosjan swoich kopalni zagrozi³o wstrzymaniem budowy z powodu braku surowca. Có¿ by³o w tej sytuacji robiæ? Nic prostszego. Zwróciæ siê do lewicowego rz¹du, który na kolanach spe³ni ¿yczenie wp³ywowego biznesmena. Ju¿ niemal oficjalnie mówi siê – i to nie tylko w bursztynowej bran¿y – i¿ ma on ogromn¹ chrapkê na przejêcie kontroli nad wydobyciem ca³ego polskiego bursztynu, a przynajmniej tego z Ba³tyku. W takim przypadku na pomys³ budowy o³tarza trzeba spojrzeæ w ca³kiem innym œwietle – nie jako spe³nienie fanaberii pra³ata, lecz realizacjê konkretnego za³o¿enia biznesowego. Jeœli te pog³oski oraz nasze wstêpne ustalenia siê potwierdz¹ i przetarg na wydobycie bursztynu wygra firma w jakikolwiek sposób powi¹zana z pra³atem lub Kk, oznaczaæ to bêdzie tylko jedno: decyzja o budowie o³tarza podjêta zosta³a g³ównie po to, aby Koœció³ katolicki mia³ pretekst do kupienia udzia³ów lub przejêcia kontroli nad wydobyciem bursztynu

w Polsce. Nie rozpoczyna siê przecie¿ budowy takiego dzie³a, wiedz¹c, ¿e niebawem Rosja zamknie kopalnie, i nie maj¹c ¿adnej alternatywy na dalsze pozyskiwanie surowca. Czy mamy racjê, oka¿e siê wkrótce. Jak nies³ychanie cenny mo¿e byæ to k¹sek dla Kk, œwiadcz¹ oficjalne dane. Podczas targów „Amberiff” mówi³ o tym Jacek Bielak, przedstawiciel Miêdzynarodowego Stowarzyszenia Bursztynników. Wed³ug niego, roczna wartoœæ eksportu polskich wyrobów z bursztynu to 350 mln dolarów. Prezes MSB, Wojciech Kalandyk, uwa¿a, ¿e po uruchomieniu wydobycia jantaru spod dna Zatoki Gdañskiej wartoœæ ta mo¿e siê zwiêkszyæ do... miliarda dolarów rocznie! Prawda, ¿e jest o co walczyæ? Nie bez znaczenia jest te¿ dochód firmy, która otrzyma koncesjê na wydobycie surowca. Na rynku kilogram bursztynu kosztuje 50 dolarów. Wed³ug specjalistów z MSB, z jednego hektara mo¿na uzyskaæ oko³o tony tego surowca. Daje to ni mniej, ni wiêcej tylko 50 tys. dolarów. Przy prowadzeniu selekcji zysk mo¿e byæ jeszcze wiêkszy. Kilka podobnych inwestycji Koœcio³a i mo¿e siê okazaæ, ¿e wierni wcale nie bêd¹ ju¿ potrzebni swoim pasterzom. Utrzyma ich ropa z Orlenu, miedŸ z Lubina i bursztyn z Ba³tyku. JACEK KOSER Fot. www.geo.vw.edu.pl

4

Nr 14 (109) 5 – 11 IV 2002 r.

Z NOTATNIKA HERETYKA

POLAKÓW PORTFEL W£ASNY

K¹piel za dwa miliardy P

rzys³owia s¹ m¹droœci¹ narodów. A skoro tak, to powinniœmy pamiêtaæ, ¿e nie nale¿y wylewaæ dziecka z k¹piel¹. Tym bardziej, je¿eli dziecko to warte jest ponad dwa miliardy z³otych. W rodzinie fiskusa takim „dzieckiem” jest kontrola skarbowa. Urzêdy Kontroli Skarbowej – czyli jak my powiadamy: „uksy” – w wyniku zakoñczonych w ubieg³ym roku kontroli doszuka³y siê u podatników oko³o 2,5 miliarda z³ niezap³aconego podatku i tak¹ kwot¹ zasili³y bud¿et pañstwa. Zaznaczam, ¿e chodzi o pieni¹dze prawdziwe, to znaczy takie, które rzeczywiœcie wp³ynê³y do kasy; zap³acone w ¿¹danej kwocie bez odwo³añ ze strony podatnika lub te¿ w kwocie skorygowanej po rozpatrzeniu odwo³añ. Pieni¹dze netto – tj. z odliczeniem kosztów poniesionych na ich pozyskanie. Sprawy bêd¹ce w toku, przed zakoñczeniem procedury odwo³awczej, pomijam. Tak czy inaczej, dziecko imieniem „uks” licz¹ce sobie 10 latek (kontrolê skarbow¹ w III RP wprowadzono w 1992 r.) wnosi do bud¿etu pokaŸny pieni¹dz i choæby z tego powodu nale¿y je traktowaæ z nale¿n¹ powag¹ i trosk¹. Tak¿e – w czasie k¹pieli.

S

¹ tacy, którzy utrzymuj¹, ¿e nieœmiertelna jest ludzka dusza. I ta przebywaj¹ca w niebie, i ta w piekle. Inni dowodz¹, ¿e nieœmiertelna jest przestrzeñ, a wiêc materia, czyli wszechœwiat w nieskoñczonej liczbie swoich spazmatycznych kolapsów i ponownych Wielkich Wybuchów. Mo¿e racjê maj¹ ci pierwsi, mo¿e ci ostatni, a mo¿e jedni i drudzy, ale... Ale jest pewien byt nieœmiertelny z ca³¹ pewnoœci¹, a jego wszechistnienie nie podlega dyskusji. Narodzi³ siê wraz z pierwsz¹ par¹ biblijnych ludzi i bêdzie istnia³ ju¿ zawsze. Ten byt to CENZURA! Pierwszy cenzorski zapis wynalaz³ w raju sam Stwórca, zabraniaj¹c prarodzicom rozpoznawaæ dobro i z³o, a wiêc prawdê. PóŸniej ju¿ sz³o

Ksi¹¿ka bezp³atna, 60 stron. Zamówienie wraz ze znaczkiem pocztowym za 1,60 z³ przyjmuje ¯ycie Uniwersalne, skr. poczt. 550, 58-506 Jelenia Góra 8. Info: www.das-wort.com Miarka siê przebra³a – doœæ tego!!!

K¹piel, o której mowa, to zamierzone zmiany w organizacji Ministerstwa Finansów i podleg³ych mu struktur. Zobligowani jesteœmy, zgodnie z tym, co zapowiedzia³ premier Leszek Miller w swoim exposé, do usprawnienia i uproszczenia zarz¹dzania i redukcji centralnych organów administracji pañstwowej. I to siê dzieje. Likwidowany jest G³ówny Urz¹d Ce³ – jego funkcje przejmuje ministerstwo – a lada moment przekazany zostanie Sejmowi projekt ustawy o likwidacji Generalnego Inspektoratu Celnego. W koñcowej fazie znajduj¹ siê prace nad ustaw¹ o kontroli celno-skarbowej, która stanowiæ bêdzie podstawê prawn¹ dla scalenia, w roku przysz³ym, kontroli celnej i skarbowej. Ta konsolidacja – to jest w³aœnie k¹piel, o której wspomnia³em. Ze s³u¿bami celnymi jest, powiedzia³bym, mniejszy k³opot. Maj¹ one okreœlon¹, wyraŸn¹ specyfikê, nikt rozs¹dnie myœl¹cy nie mo¿e kwestionowaæ potrzeby ich istnienia. Zw³aszcza ¿e wraz z naszym wejœciem do Unii Europejskiej pe³niæ bêd¹ wymagan¹ rolê s³u¿b unijnych. Konsolidacja – czyli ³¹czne ze skarbówk¹ zarz¹dzanie ich prac¹ na szczeblu wojewódzkim i centralnym – nie stwarza tu wiêkszych zagro¿eñ.

Z kontrol¹ skarbow¹ rzecz ma siê nieco inaczej. W ramach dyskusji o zamierzonej konsolidacji da³y siê s³yszeæ g³osy kwestionuj¹ce potrzebê utrzymania kontroli skarbowej w ogóle. G³osy, powiedzia³bym, bardzo niepowa¿ne, ale s³yszalne. Najciê¿szym dzia³em wytaczanym przeciw „uksom” jest ich rzekoma nadgorliwoœæ w œciganiu niesolidnych podatników, ok³adanie ich podatkami bez ogl¹dania siê na istniej¹cy stan prawny, pogoñ za wskaŸnikiem (w domyœle – premi¹); kiedy kwota nale¿nego podatku wygl¹da imponuj¹co, a potem, w trakcie procedury odwo³awczej – redukowana jest nierzadko do zera. Brak jest – powiadaj¹ krytycy – jednolitego orzecznictwa, w rezultacie w podobnych sprawach jednemu podatnikowi przywalaj¹ du¿y podatek, a innemu – zgo³a nic. Kontrola skarbowa w Polsce to 8 tys. osób, w tym 2600 inspektorów. W wyniku przeprowadzonych kontroli podejmuj¹ oni w ci¹gu roku 30–50 tys. decyzji. W przewa¿aj¹cej mierze – s³usznych i uzasadnionych, o czym œwiadczy chocia¿by przytoczona wy¿ej kwota 2,5 mld z³otych zap³aconych, jak to siê mówi, bez gadania. A ¿e du¿o jest równie¿ odwo³añ? To prawda, tylko uchyleñ decyzji jest ju¿ znacznie mniej.

W 2000 r. udzia³ ustaleñ uchylonych w stosunku do ustaleñ w ogóle wyniós³ 19,6 proc. – w ujêciu kwotowym. Reszta jest zyskiem kontroli skarbowej. Czyli nas wszystkich.

Bo przecie¿ „uksy”, przysparzaj¹c nale¿nych, powtarzam – nale¿nych œrodków bud¿etowi, dzia³aj¹ w interesie ogó³u obywateli! Nak³adaj¹c podatek tym, którzy go powinni zap³aciæ, dbaj¹ równie¿ o uczciw¹ konkurencjê w gospodarce

G£ASKANIE JE¯A

Nieœmiertelnoœæ jak z p³atka: cenzorskie zapisy na doktryny niezgodne z jedynie s³uszn¹ doktryn¹ polityczn¹ i religijn¹, zapisy na naukowe odkrycia, listy ksi¹g zakazanych... i tak dalej. Podró¿uj¹c przez historiê cenzury, zauwa¿amy zdumieni, ¿e zadziwiaj¹co i groŸnie pokrywa siê ona z histori¹ ludzkoœci... pokrywa i przenika. Nas oczywiœcie najbardziej interesuj¹ czasy najnowsze. W ten sposób docieramy do Warszawy na ulicê Mysi¹, gdzie przez dziesiêciolecia tzw. komuny mieœci³ siê G³ówny Urz¹d Kontroli Publikacji i Widowisk – zwany popularnie Cenzur¹ w³aœnie. Oj, naprzykrza³a siê ta instytucja twórcom kultury okropnie. Powieœci, wiersze, filmy, a nawet bajki dla dzieci – nim mog³y ujrzeæ œwiat³o dzienne – najpierw musia³y „przejœæ” przez Mysi¹. A jednak owe znienawidzone monstrum by³o potworem cokolwiek bezzêbnym i – albo z zasady swej g³upawym, albo wyrozumia³ym dla potêgi ludzkiej myœli. Przez pó³ wieku totalitarnego (podobno) ustroju powsta³o bowiem w naszym kraju wiele dzie³ dlañ groŸnych. Powsta³y i ujrza³y œwiat³o dzienne: „Cz³owiek z marmuru”, „Kalendarz i klepsydra”, „Dreszcze”,

„Rêce do góry”, „Rejs” itd. Jak grzyby po deszczu powstawa³y teatry kontestuj¹ce i kabarety oœmieszaj¹ce. Sam pamiêtam – jako scenarzysta i re¿yser – moje liczne potyczki z Cenzur¹, np. gdy w jednym ze spektakli u¿y³em cytatów z Apokalipsy œw. Jana. Nasta³ w koñcu Rok Pañski 1989, z nim wolnoœæ oraz demokracja i GUKPiW przy ul. Mysiej zlikwidowano. Cenzura przesta³a istnieæ! Przesta³a? Nie rozœmieszajcie mnie, Kochani... Po tej dacie Cenzura z bezzêbnego b³azna zmieni³a siê w krwio¿ercz¹ bestiê, lecz ju¿ nie mieszka³a przy Mysiej. Przenios³a siê do episkopatu na Miodow¹, zamieszka³a na plebaniach, w koœcio³ach, w siedzibach kurii, w redakcjach mediów. W roku 1984 cenzor w koñcu „puœci³” mi scenariusz oparty na motywach Apokalipsy. Dziesiêæ lat póŸniej inny cenzor, odziany w sutannê pracownik kurii w Przemyœlu – którego rozpytywa³em na okolicznoœæ – zakaza³ druku mojego tekstu o fa³szerstwie dokumentów – fa³szerstwie, jakiego dopuœci³ siê pewien ksi¹dz z Bieszczadów: „Je¿eli opublikujesz synku ten tekst, to ciê nie ma” – oœwiadczy³ elegancko, a mój redakcyjny szef,

przes³uchuj¹c nagranie z tej telefonicznej rozmowy, skonstatowa³: „Jak to opublikujemy, to i ciebie nie ma, i mnie nie ma”. Kropka. Takich zdarzeñ w dziennikarskiej karierze mia³em bez liku. Przecie¿ nie tak dawno jedna z najwiêkszych polskich gazet ocenzurowa³a mi tekst tylko dlatego, ¿e po jego publikacji musia³by podaæ siê do dymisji ulubiony przez ni¹ minister. I tu dochodzimy do konkluzji najpotworniejszej: Cenzura zlikwidowa³a siê jako instytucja i jak rak dokona³a przerzutu na nasze dusze. Wszyscy wiedz¹ dziœ dobrze sami, o czym mo¿na myœleæ, mówiæ i pisaæ, a czego lepiej nie ruszaæ. Nawet dzieci na lekcjach religii nauczy³y siê trudnej sztuki konformizmu i siedz¹ cicho: „Tato, nie jestem g³upi, po co siê bêdê wychyla³. Za trzy miesi¹ce zdajê maturê”. A na koniec ma³y przyk³ad. Oto istnieje sobie w Internecie portal Katolickiej Agencji Informacyjnej. Pod ka¿d¹ zamieszczon¹ tam informacj¹ jest miejsce na komentarze internautów. Jeszcze do niedawna KAI nie cenzurowa³a ostrych polemik i wypowiedzi, ale siê jej w koñcu znudzi³o. Znudzenie owo zbieg³o siê w czasie z afer¹ Paetza akurat. W ten

– aby wszyscy producenci czy dostawcy us³ug mieli równe szanse. Je¿eli fiskus mo¿e – a ja zdecydowanie twierdzê, ¿e mo¿e – byæ przyjaznym dla podatnika, to w³aœnie dziêki temu, ¿e sprawiedliwie dba o nasz wspólny interes. Decyzje niespójne, nietrafne, oczywiœcie temu przeszkadzaj¹. Ale czy mo¿na za to winiæ tylko „uksy”? Takie decyzje, jakie prawo. A prawo nasze nadal jeszcze zawiera wiele luk i dopuszcza rozbie¿ne interpretacje. Zadziwiaj¹ce bywa wiêc orzecznictwo, w tym i s¹dowe; zgo³a ró¿ne wyroki w oparciu o ten sam przepis. Nie obarczajmy pe³ni¹ winy za ten stan rzeczy tych, którzy musz¹ na co dzieñ pos³ugiwaæ siê tym nienajlepszym orê¿em. Trochê cieplej pomyœlmy o inspektorach, którzy pracuj¹ na nasz¹ korzyœæ, a godz¹ w nielicznych. Kontrola skarbowa ma swoje grzechy. Z pewnoœci¹ – mo¿na j¹ lepiej zaprogramowaæ i wykonywaæ. Z pewnoœci¹ za ma³o uwagi poœwiêca³a do tej pory grubym rybom, a przesadnie du¿o – szprotkom w oceanie gospodarki. W ramach konsolidacji – chcemy to naprawiæ. Byle nie wylaæ dziecka z k¹piel¹. Zw³aszcza, ¿e jest to k¹piel za dwa miliardy z³otych z hakiem. dr WIES£AW CIESIELSKI Wiceminister Finansów, Sekretarz Stanu, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej sposób z portalu KAI znik³y raz na zawsze celne i krytyczne opinie osób podpisuj¹cych siê Jokasta, Anna, Marek, Free spirit i wielu innych. A jak to wygl¹da teraz? Sprawdzi³em osobiœcie. Pod spolegliw¹ wypowiedzi¹ jakiegoœ Paw³a dopisa³em, ¿e nigdy doœæ mówienia o przestêpstwach pedofilii. Jednak ta „odkrywcza” myœl jakoœ nie pojawi³a siê na ekranie. W zamian otrzyma³em elektroniczn¹ informacjê: „Dziêkujemy. Twój komentarz zosta³ przekazany moderatorowi”. W tej sytuacji poszed³em na ca³ego i pod opublikowanym w KAI listem papie¿a dopisa³em: „Dwa razy dwa równa siê cztery i pó³!”. Natychmiast otrzyma³em odpowiedŸ: „Dziêkujemy! Twój komentarz zosta³ przes³any...”. No to ja dalej: „Ziemia jest p³aska” „Dziêkujemy...” „Ksiê¿a na ksiê¿yc” „Dziêkujemy...” „Koñ jaki jest ka¿dy widzi” „Dziêkujemy. Twój komentarz zosta³ przes³any moderatorowi”. No i doszliœmy do sedna. Ta instytucja jest wieczna. Zmienia tylko dla kamufla¿u nazwy. Raz nazywa siê Inkwizycja, raz Indeks Ksi¹g Zakazanych, kiedy indziej Cenzura lub Moderator. Uk³ony, Panie Moderatorze! Znamy siê przecie¿ od lat! MAREK SZENBORN PS. Osobê podpisan¹ „Czytelnik”, której tekst zatytu³owany „Tylko tu i teraz” opublikowaliœmy na stronie 14 numeru 12 „FiM”, prosimy o pilny kontakt z redakcj¹. Mamy pewne propozycje...

Nr 14 (109) 5 – 11 IV 2002 r.

NA KLÊCZKACH

ODSZED£ I ZOSTA£ Papie¿ przyj¹³ dymisjê Juliusza Paetza (na zdjêciu) ze stanowiska metropolity poznañskiego. W Wielki Czwartek na mszy Krzy¿ma Œwiêtego arcybiskup stwierdzi³, ¿e

to jeden z wielu przyk³adów, jak zmienna i chimeryczna jest doktry-

religijne, w skutecznoœæ których sami czêsto nie wierz¹? O co tyle krzyku!? Polska od stuleci jest zaludniona tego typu cwaniakami! (A.C.)

KATOMAFIA

zrezygnowa³ z pe³nionej funkcji „dla dobra jednoœci umi³owanego Koœcio³a poznañskiego”. Podkreœli³, ¿e Watykan nie przedstawi³ mu ¿adnych zarzutów, a oskar¿enia wysuwane pod jego adresem s¹ oszczerstwami i „nadinterpretacj¹ jego dobroci i spontanicznoœci”. Mówi³ nawet, ¿e proponowano mu karierê na intratnych stanowiskach w Watykanie, ale nie zgodzi³ siê na ni¹ ze wzglêdu na wiek i stan zdrowia. Woli pozostaæ w Poznaniu, gdzie ma wielu przyjació³ (?) i gdzie... nadal bêdzie arcybiskupem, bo œwiêceñ i zaszczytów nikt mu nie odebra³. Tymczasem nawet niektórzy komentatorzy koœcielni twierdz¹, ¿e Paetza zwyczajnie zmuszono do z³o¿enia dymisji. Publicznie arcybiskupowi rzeczywiœcie nic nie zarzucono, co stawia Watykan w dwuznacznym œwietle jako instytucjê nie zainteresowan¹ uczciwym wyjaœnieniem sprawy. Paetz odszed³, smród pozosta³... (A.C.)

POLACY WIEDZ¥ LEPIEJ Zapewne dziêki sprawie abpa Paetza biskupi polscy zyskali ogromny miêdzynarodowy presti¿. Otó¿ nie kto inny, tylko Stolica Apostolska zwróci³a siê do nich z proœb¹ o opiniê na temat losu dzieci zmar³ych przed chrztem. Nieomylny Watykan ma wyraŸne k³opoty z ustaleniem prawdy i prosi polskie autorytety o pomoc teologiczn¹. Koœció³ nie potrafi sobie z t¹ kwesti¹ poradziæ od 1500 lat. Najpierw naucza³ za œwiêtym Augustynem, ¿e takie zmar³e niebo¿êta zbawione byæ nie mog¹, bo zmaz¹ grzechu pierworodnego s¹ pomazane, a maŸ ow¹ zmyæ mog¹ tylko wody chrzcielne. Doktryna katolicka w tej kwestii uleg³a jednak zmianie w latach 60. ubieg³ego wieku (Sobór Watykañski II), kiedy w Watykanie odkryto, ¿e do zbawienia ani chrzest, ani wiara nawet nie s¹ potrzebne, wystarczy jedynie dobra wola. A poniewa¿ Koœció³ w Polsce ¿yje w znacznej mierze w epoce przedsoborowej, st¹d i liczne dylematy w tej sprawie. Kwestia zbawienia nieochrzczonych

na katolicka i jak nierozs¹dnie robi¹ ci wszyscy, którzy powa¿nie traktuj¹ watykañskie autorytety. (A.C.)

IZA Z BETONU! W wywiadzie udzielonym dla „¯ycia Warszawy” pe³nomocnik rz¹du do spraw równego statusu kobiet i mê¿czyzn, Izabela Jaruga-Nowacka, nazwana niedawno przez bp. Pieronka feministycznym betonem, opowiedzia³a siê za dopuszczeniem do adopcji dzieci przez pary homoseksualne. Pani minister ma na myœli takie sytuacje, w których jeden z partnerów (partnerek) ma naturalne dzieci z innego zwi¹zku. W takich przypadkach, zdaniem pe³nomocnika rz¹du, bardziej wskazana jest adopcja przez parê homoseksualn¹, ni¿ wychowywanie przez osoby obce lub instytucje pañstwowe. „Dzieci przede wszystkim potrzebuj¹ mi³oœci”, argumentowa³a pani minister. Zaskakuj¹cy jest fakt, ¿e pomys³ pe³nomocnika rz¹du wykracza poza oczekiwania organizacji homoseksualistów, które w Polsce nigdy nie domaga³y siê prawa do adopcji. Trudno nie doceniæ odwagi minister, która mimo ataków i gróŸb kleryka³ów dalej konsekwentnie g³osi swoje pogl¹dy. Przypad³oœæ to rzadka wœród polityków partii lewicowych. (A.C.)

Zdaje siê, ¿e nadesz³y ciê¿kie czasy dla Koœcio³a katolickiego w USA. Adwokaci w stanie Missouri wyst¹pili ostatnio z wnioskiem o zastosowanie federalnych ustaw antymafijnych (!) do œcigania przedstawicieli hierarchii katolickiej, którzy utrudniaj¹ œledztwo w sprawie ksiê¿y oskar¿onych o nadu¿ycia seksualne. Amerykañscy prawnicy argumentuj¹, ¿e czêœæ dostojników Koœcio³a utrzymuje zmowê milczenia w sprawie ksiê¿y oskar¿onych o pedofiliê. W USA wp³ynê³o w ostatnich latach do s¹dów ok. 140 spraw przeciwko ksiê¿om pedofilom. Wed³ug autorów wniosku, hierarchowie koœcielni – powo³uj¹c siê na tajemnicê archiwów Koœcio³a – odmawiaj¹ udostêpniania policji i prokuraturze materia³ów dotycz¹cych przypadków pedofilii wœród katolickich ksiê¿y. Zdaniem mecenasa Jeffreya Andersona, dotyczy to nie tylko sprawy by³ego biskupa Palm Beach na Florydzie, Anthony’ego O’Connella, ale tak¿e wielu innych ukrywanych przez lata przypadków. I znowu Amerykanie wyprzedzaj¹ Europê! Pomys³ amerykañskich adwokatów, by zastosowaæ federalne ustawy antymafijne wobec hierarchii koœcielnej w USA bardzo nam siê podoba. Nareszcie ktoœ nazwa³ po imieniu tê organizacjê. Czas najwy¿szy, by i u nas s¹dy przesta³y pob³a¿liwie traktowaæ przekrêty kleru, który w praktyce stoi ponad prawem. Z powodu braku ustaw antymafijnych aferami koœcielnymi w Polsce winien zaj¹æ siê UOP lub Centralne Biuro Œledcze... (G.K.)

PANIKA W ZCHN

Obraduj¹cy 23 marca Zarz¹d G³ówny ZChN z oburzeniem przyj¹³ decyzjê wykreœlenia z bud¿etu Senatu „œrodków na wspieranie dzia³alnoœci religijnej wœród Polonii na Wschodzie”. Dzia³alnoœæ ta polega³a miêdzy innymi na: organizowaniu diecezjalnego festiwalu piosenki religijnej w Grodnie, prowadzeniu kursów animatorów kultury religijnej z polskich skupisk na Bia³orusi, rekolekcjach jasnogórskich

gwa³towne rozszerzenie siê pijañstwa, nieobyczajnoœci, przestêpczoœci i gwa³tów. Jego zdaniem, pañstwo zamierza przeszkadzaæ Koœcio³owi w misji, gdy ten niezmiennie g³osi m.in. „nie kradnij”. Czy¿by nieustanny rabunek publicznego mienia, jakiego dopuszcza siê Koœció³, nie by³ wykroczeniem przeciwko temu przykazaniu? (A.P.)

PATRON LEPPER

KRÊTACTWO WSZECHPOLSKIE Najnowszym osi¹gniêciem w dziedzinie dezinformacji s¹... legitymacje asystentów i pracowników biur poselskich. Takie legitymacje uchroni³y przed rewizjami m³odzie¿ z gdañskiej M³odzie¿y Wszechpolskiej, która rozdawa³a swoje ulotki podczas Dni Europejskich na Uniwersytecie Gdañskim 18 III br. Legitymacje takie mo¿e wystawiaæ ka¿de biuro poselskie, ale nie maj¹ one ¿adnej mocy urzêdowej. Oczywiœcie poza Gdañskiem, gdzie legitymacja asystenta pos³a LPR jest równoznaczna z immunitetem poselskim. Mimo z³amania regulaminu porz¹dkowego imprezy, s³u¿by porz¹dkowe zostawi³y w spokoju prawicowych oszo³omów, którzy odt¹d zapewne czêœciej bêd¹ u¿ywaæ swej nowej, œwiêconej broni. Ku chwale R. Maryja! (A.S.)

S£USZNA OCENA Kilkakrotnie na ³amach „FiM” pisaliœmy o zarz¹dzie miasta Rumia k. Gdyni i stoj¹cej blisko baldachimu na wszelkich procesjach „trójcy” burmistrzów. Ostatnio na ³amach „Dziennika Ba³tyckiego” opublikowano wyniki spo³ecznej oceny rajców miasta, a œrednia pozytywnych ocen wynios³a... 6%. Jest to tylko jeden z przyk³adów, jak bardzo katolickie spo³eczeñstwo pochwala rozdawnictwo spo³ecznego maj¹tku dla Kk, a w³aœnie takich przyk³adów nie brakowa³o w decyzjach ocenianych panów. Có¿, drodzy burmistrzowie, chyba trzeba dobraæ czwartego, aby po najbli¿szych wyborach samorz¹dowych równo nosiæ baldachim, który ma przecie¿ cztery rogi. (A.P.)

IDIOTYZM

OSZUST W KOLORATCE? Media katolickie ostrzegaj¹ przed grasuj¹cym w Polsce oszustem, który podaje siê za mnicha grekokatolickiego spod Lwowa. Nosi koloratkê, jest bardzo elokwentny, wzbudza zaufanie. Jego win¹ jest wy³udzanie intencji mszalnych od kobiet oraz ob¿eranie klasztorów, zw³aszcza ¿eñskich. Nie bardzo rozumiemy, na czym polega problem? Fa³szywy ksi¹dz zwyczajnie naœladuje tylko pierwowzory z firmy Kk. Czy oni nie udaj¹, ¿e dzia³aj¹ z boskiego poruczenia, czy nie nosz¹ specjalnych strojów, czy nie s¹ elokwentni, przekonuj¹cy i eleganccy? Czy nie wykorzystuj¹ ³atwowiernych, oferuj¹c odp³atne us³ugi

dla rodzin ze Wschodu oraz sprowadzaniu pielgrzymek z Litwy, Ukrainy i Bia³orusi do sanktuariów maryjnych w Polsce. W sumie Kk urwie siê kilkaset tysiêcy z³. Œrodki finansowe przyznawane przez Senat do rozdzia³u wœród Polonii na Wschodzie przechodz¹ przez kontrowersyjn¹ organizacjê Wspólnota Polska, której prezesem jest Andrzej Stelmachowski (na zdjêciu), gor¹cy wielbiciel Radia Maryja. (R.B.)

5

Bo jak inaczej mo¿na okreœliæ stwierdzenia Zdzis³awa Koœcielaka (autora artyku³u „Podatkiem w Koœció³” – „Gwiazda Morza” nr 4/2002), który twierdzi, ¿e „im wiêcej pañstwo przeznaczy funduszy na Koœció³, tym mniej bêdzie musia³o wydaæ na policjê i armiê rozmaitych kontrolerów”. Zdaniem autora szkaluj¹cego tych, którzy zamierzaj¹ opodatkowaæ Koœció³, to w³aœnie ten ostatni stoi na stra¿y wszelkich cnót. Walka z biednym (sic!) klerem mo¿e spowodowaæ, ¿e „uderzenie w materialne podstawy funkcjonowania poprzez kontrolê pañstwa nad maj¹tkiem i dochodami parafii oraz wakuj¹ca z powodu szykan obsada wielu œwi¹tyñ spowoduje upadek moralnoœci”. Koœcielak prognozuje

To nie ¿art primaaprilisowy – Komitet Centralny Polskiej Zjednoczonej Partii Biednych w S³upsku postanowi³ za³o¿yæ... stowarzyszenie. A nazywaæ siê ono bêdzie Europejskie Stowarzyszenie Sprawiedliwoœci Spo³ecznej im. Andrzeja Leppera (na zdjêciu). Celem stowarzyszenia jest szerzenie wiedzy prawnej i udzielanie porad prawnych obywatelom, a w szczególnoœci w dziedzinie szeroko pojêtych praw cz³owieka i wolnoœci obywatelskich. Autorem przedsiêwziêcia jest I sekretarz KC PZPB, ustecki poeta i sprzedawca skarpetek w jednym, towarzysz Zygmunt J. Prusiñski, który wygra³ niejedn¹ sprawê przed s³upskim kolegium i s¹dem o nielegalne organizowanie zgromadzeñ. Mamy nadziejê, ¿e inicjatywa przybli¿y wspomniane prawa i wolnoœci tysi¹cu osób, które z³o¿y³y akces do PZPB. Oby tylko nie chodzi³o o niesp³acanie kredytów bankowych albo obronê przed islamistami z Klewek... (A.S.)

RYDZYK PROMIENIUJE We wsi Zmys³ówka ko³o Le¿ajska bezdzietny (?) ojciec Rydzyk zamierza zainstalowaæ maszt na wie¿y ciœnieñ, na co zgodê wyrazi³ starosta Le¿ajska (20 X 1999). Lud jednak zaprotestowa³, g³ównie okoliczni rolnicy. Obawiaj¹c siê szkodliwego oddzia³ywania fal radiowych, zorganizowali swoim zwyczajem pikiety i blokady. Odwo³ywano siê od decyzji starosty do wojewody podkarpackiego oraz g³ównego inspektora nadzoru budowlanego. Oba organy utrzyma³y w mocy decyzjê starosty (2000 r.). Uznano, ¿e starosta nie móg³ odmówiæ Radiu Maryja, które „jako inwestor spe³ni³o wymagania przewidziane w prawie budowlanym”. Jednak¿e w planie zagospodarowania terenu, gdzie Rydzyk ma postawiæ maszt, przewidziana jest budowa zbiornika wodnego dla projektowanego wodoci¹gu ze stref¹ sanitarn¹. Maszt radiowy emituj¹cy silne promieniowanie elektromagnetyczne wyklucza planowe przeznaczenie terenu. Sprawa jest teraz w gestii Naczelnego S¹du Administracyjnego. (M.A.)

6

M

yœlisz mo¿e, Czytelniku, ¿e Twoje pogl¹dy polityczne i religijne, wysokoœæ zarobków, posiadanie kochanki, u¿ywanie prezerwatyw albo æwiarteczka przed snem – ¿e to wszystko jest wy³¹cznie Twoj¹ prywatn¹ spraw¹? ¯e gwarantuje Ci to ustawa o ochronie danych osobowych? Jesteœ w wielkim b³êdzie! Nasz Czytelnik – antykleryka³, ustêpuj¹c ¿onie, zgodzi³ siê na kolêdê. Postanowi³ jednak, ¿e tym razem podyskutuje z duszpasterzem o tzw. prawdach wiary. Po czêœci „oficjalnej” usiad³ z ksiêdzem za sto³em. I – nabuzowany lektur¹ „FiM”– zada³ mu szereg „niewygodnych pytañ”: dlaczego chrzci siê niemowlêta?, dlaczego wbrew drugiemu przykazaniu czci siê obrazy i figury?, dlaczego uznaje siê Mariê za niepokalan¹ i wniebowziêt¹, skoro Pismo Œwiête o tym nie mówi?, dlaczego wbrew Biblii tytu³uje siê papie¿a „Ojcem Œwiêtym”? No i siê porobi³o. Ale oddajmy g³os Czytelnikowi: – Ksi¹dz spojrza³ na mnie znad okularów, po czym, nie odpowiadaj¹c na ¿adne z pytañ, wyj¹³... moj¹ kartotekê. Zdêbia³em! Co to: FBI? CIA? Teczki Hoovera albo, niech rêka boska broni, UOP!? Na pytanie, dlaczego gromadzi moje dossier bez mojej zgody i wiedzy, ksi¹dz powiedzia³, ¿e po prostu tak siê w parafii robi i koniec.

W

Nr 14 (109) 5 – 11 IV 2002 r.

POLSKA PARAFIALNA

grudniu ubieg³ego roku Jan Pawe³ II zawierzy³ „ca³¹ ludzkoœæ Maryi”. A wiêc tak¿e Eskimosów, Indian, buddystów i muzu³manów... bez pytania siê ich o zgodê. Nie zaprotestowali przeciwko tak instrumentalnemu potraktowaniu ich przez Bia³ego Ojca. Votum separatum zg³osi³ natomiast... Polak, Bogdan Nagórski, który na stronie internetowej www.jezus.pl ostro sprzeciwi³ siê papieskiemu zawierzeniu. „To niemo¿liwe! Co on zrobi³?!” – pomyœla³ Bogdan Nagórski, gdy w telewizyjnych „Wiadomoœciach” us³ysza³ informacjê o tym, ¿e Jan Pawe³ II dokona³ w Rzymie aktu zawierzenia „ca³ej ludzkoœci Maryi”... Nagórski jeszcze kilka lat temu by³ przyk³adn¹ owieczk¹ nale¿¹c¹ do Kk. Dziœ nie boi siê wypowiadaæ opinii, za których g³oszenie niechybnie zosta³by – kilka wieków wczeœniej – spalony na stosie: – Katolicyzm nie ma nic wspólnego z chrzeœcijañstwem. To najwiêksze odstêpstwo od nauki Jezusa. Uwa¿am, ¿e prawdziwemu chrzeœcijaninowi nie potrzeba ¿adnej organizacji... Nic dziwnego, ¿e – maj¹c takie pogl¹dy – kilka lat temu wypisa³ siê z Koœcio³a. Dla pewnoœci z³o¿y³ nawet w parafii formalne potwierdzenie notarialne. Dziœ nie uto¿samia siê ju¿ z jak¹kolwiek grup¹ religijn¹, choæ odwiedza zbory Chrzeœcijan Dnia Sobotniego oraz Adwentystów Dnia Siódmego. Bogdan Nagórski odrzuca wiêkszoœæ koœcielnych dogmatów. Nie wierzy np. w Trójcê Œwiêt¹, a wiêc odrzuca istnienie osobowego Ducha Œwiêtego.

– Gdy zauwa¿y³em, ¿e takie sprawy powinny byæ uregulowane prawnie, bo w koñcu mamy ustawê o ochronie danych osobowych, ksi¹dz stwierdzi³, ¿e jego obowi¹zuje prawo kanoniczne. Zatka³o mnie! Przecie¿ w tych kartotekach jest wszystko, nawet to gdzie pracowa³em, ile zarabiam, gdzie przynale¿ê, co moje dziecko mówi na katechezie i tym podobne, intymne szczegó³y! – denerwuje siê antykleryka³.

(czyli zbierania, utrwalania, przechowywania, opracowywania, udostêpniania itd.) danych ujawniaj¹cych pochodzenie rasowe lub etniczne, pogl¹dy polityczne, przekonania religijne lub filozoficzne, przynale¿noœæ wyznaniow¹, partyjn¹, jak równie¿ danych o stanie zdrowia, kodzie genetycznym, na³ogach lub ¿yciu seksualnym. Zakaz wydaje siê oczywisty, ale zaraz poni¿ej okazuje siê, ¿e... intymne dane mo¿na np. zbieraæ. Kiedy? Gdy jest to niezbêdne do „wykonywania statutowych zadañ Koœcio³ów”. – Czy zbieranie osobistych danych mo¿na wiêc wówczas usprawiedliwiæ? – zapytaliœmy w biurze Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych. Otrzymaliœmy lakoniczn¹ odpowiedŸ. „Zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 4 ustawy (...) przetwarzanie danych szczególnie chronionych jest dopuszczalne, je¿eli jest to niezbêdne m.in. do wykonywania statutowych zadañ Koœcio³ów. Udostêpnianie ksiê¿om informacji dotycz¹cych np. rodzaju wykonywanej pracy czy zarobków odbywa siê na zasadzie dobrowolnoœci. W tym przypadku zbieranie danych osobowych nastêpuje na podstawie zgody osób, które maj¹ pe³n¹ swobodê decyzji w sprawie podania dotycz¹cych ich danych” – wyjaœni³ GIODO. A na koniec biuro uprzejmie oœwiadczy³o, ¿e „ustawa ogranicza uprawnienia Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w stosunku do ww. zbiorów. W myœl art. 43 ust. 2 ustawy o ochronie danych osobowych, Generalnemu Inspektorowi nie przys³uguje, odnoœnie tych zbiorów, m.in. uprawnienie do ich kontroli, wydawania decyzji administracyjnych oraz rozpatrywania skarg”. I teraz ju¿ mamy pe³n¹ jasnoœæ. Inspektorzy GIODO mog¹ tylko poca³owaæ plebanijne klamki. Koœció³ zgodnie z prawem mo¿e gromadziæ

Wielki brat notuje Zna³ jednak trochê ustawê, wiedzia³ wiêc, ¿e jeœli ktoœ gromadzi o nim dane, to na jego proœbê powinien mu je udostêpniæ. Srodze siê jednak zawiód³: – Na moje wyraŸne ¿¹danie skierowane do urzêdnika Koœcio³a, aby to uczyni³, ksi¹dz po prostu powiedzia³ „nie”! Inny Czytelnik, Henryk K., skar¿y siê nam: – Mam u klechów „krechê”, bo w karcie kolêdowej nie¿yj¹cy ju¿ proboszcz wpisa³, ¿e jestem sympatykiem œwiadków Jehowy...

Nie pozwalam!

No i przede wszystkim nijak jakoœ nie mo¿e uwierzyæ w boskoœæ matki Jezusa. Dlatego wstrz¹œniêty tym, ¿e papie¿ w Rzymie zawierzy³ ca³¹ ludzkoœæ Matce Boskiej, napisa³ „Apel do wierz¹cych Bogu, Stworzycielowi nieba i ziemi”. ZnaleŸæ go mo¿na na stronie www.jezus.pl.: „W grudniu 2001 r. w Rzymie papie¿ zawierzy³ ca³¹ ludzkoœæ istocie, która przedstawiana jest jako matka z dzieckiem na rêkach, a nazywana madonn¹ (z w³oskiego: Moja Pani). (...) Ogromna wiêkszoœæ ludzi nie zdaje sobie sprawy, czym jest takie postêpowanie. Gdy nie ma sprzeciwu, to przyzwalamy na wypowiadanie siê w swoim imieniu. Dlatego PROTESTUJÊ przeciwko wypowiadaniu siê w moim imieniu” – czytamy w apelu. Nastêpnie przypomina kilka prawd: „Maria, matka Jezusa, by³a œmiertelniczk¹, ¯ydówk¹, rasy bia³ej, cz³owiekiem jak my”. – Ho³dy, sk³adane komuœ innemu ni¿ Stwórca, s¹ oczywistym ba³wochwalstwem. Ponadto coœ, co nie ¿yje, czyli istota nazywana Maryj¹, nie ma prawa odbieraæ ho³dów. Zwracaj¹c siê do umar³ych oddalamy siê od Boga, a zbli¿amy siê do szatana – przekonuje mnie Nagórski. – A co zrobi³ papie¿? Tej istocie zawierzy³ ca³¹ ludzkoœæ. Pytam, jakim prawem papie¿ wypowiada siê w moim imieniu, a tak¿e w imieniu wszystkich, którzy nie wierz¹ w Maryjê? Na poparcie swojego stanowiska przytacza w swoim apelu s³owa Pisma Œwiêtego: „Nie znajdzie

Czy rzeczywiœcie Koœció³ mo¿e zbieraæ wszelkie dane o swych wiernych na podstawie prawa kanonicznego? – Nie ze wszystkim trzeba od razu do papie¿a! – odpowiedzia³a nam asystentka rzecznika Episkopatu, ks. Adama Schulza. – Proszê zadzwoniæ do parafii. Poniewa¿ jesteœmy jakby z innej parafii, zadzwoniliœmy na chybi³ trafi³ do ksiêdza Jana Anto³a z krakowskiej parafii bazyliki Mariackiej.

siê poœród ciebie nikt, kto by (...) uprawia³ wró¿by, gus³a, przepowiednie i czary; nikt, kto by uprawia³ zaklêcia, pyta³ duchów i widma, zwraca³ siê do umar³ych. Obrzydliwy jest bowiem dla Boga ka¿dy, kto to czyni.” (Ksiêga Powtórzonego Prawa, rozdz. 18, 10–12 w.) Bogdan Nagórski jest œwiêcie przekonany, ¿e papieski akt zawierzenia to nic innego, jak zwyk³e gus³a i czary. Co wiêcej – bardzo niebezpieczne, gdy¿ dziêki modlitwom i ho³dom sk³adanym istocie zwanej Mari¹, jej wyznawcy „oddaj¹ jej duchowi energiê”. Ten rosn¹cy proces, jego zdaniem, t³umaczy cuda i objawienia, które dokonuj¹ siê w katolickich i „maryjnych” krajach. Dlatego, gdy tylko zobaczy³ w telewizji informacjê o „zawierzeniu”, sam natychmiast odci¹³ siê od niej, g³oœno wypowiadaj¹c przy domownikach s³owa: „Zawierzaj, przywódco organizacji Koœció³ katolicki, kogo chcesz i komu chcesz, ale nie mnie, nie moj¹ rodzinê, nie moj¹ posesjê, na której mieszkam, i nie moje dzia³ania w ¿yciu. Ja na to nie pozwalam”. W swoim proteœcie Nagórski namawia do uczynienia – w œlad za nim – tego samego ka¿dego, kto wierzy w prawdziwego Boga. Nie wiadomo, ile osób, które przeczyta³y „antyzawierzeniowy apel”, ju¿ to zrobi³o. Na razie dosta³ kilkanaœcie maili. „Bêdê siê modliæ za pana do Maryi” – ktoœ napisa³. „Trochê wiêcej pokory” – radzi³ mu inny. – Jestem zadowolony – ocenia jednak Nagórski. – Stan¹³em jak Dawid przeciwko Goliatowi... G.K.

– Prawo kanoniczne wyraŸnie mówi o prowadzeniu ksi¹g parafialnych. Jest tam imiê, nazwisko, informacja o chrzcie. Takich rzeczy osobistych w parafii siê nie prowadzi. Ale z drugiej strony muszê wiedzieæ, ¿e np. mam rodzinê z problemem alkoholowym. Wtedy wychodzê z propozycj¹ pomocy – wyjaœni³ ks. Anto³. Okaza³o siê wiêc, ¿e w kartotekach jest interesuj¹ca pozycja „stan rodzinny”. A nazwa sugeruje, ¿e w praktyce rubryka mo¿e byæ bardzo pojemna. Poczytaliœmy uwa¿nie Ustawê o ochronie danych osobowych i oœwieci³o nas. Œpieszymy donieœæ naszym Czytelnikom, ¿e wszystko jest w porz¹dku. Kk w art. 43 ust. 1 pkt 3, zosta³ zwolniony z obowi¹zku rejestracji zbiorów danych dotycz¹cych swoich cz³onków. Oznacza to, ¿e Koœció³ mo¿e gromadziæ wszelkie informacje o swych owieczkach. Ma³o tego, zgodnie z ustaw¹, mo¿e to czyniæ bez ich zgody. Na nasz¹ prostack¹ logikê, ustawa jest pe³na luk i sprzecznoœci. Art. 27. 1. zabrania przetwarzania

Ucieczka z Arki A

ndrzej Lewandowski nie chce d³u¿ej nale¿eæ do OFE „Pocztylion”, bo bez jego wiedzy po³¹czy³ siê on z koœcieln¹ „Ark¹-Invesco”. „W wyniku machinacji zosta³em zmuszony do ³o¿enia na daleki mi ideowo Koœció³” – stwierdzi³ w piœmie skierowanym do s¹du. Jest listopad 1999 r. Andrzej Lewandowski, rocznik 1950, podpisuje stosowne dokumenty i staje siê cz³onkiem „Pocztyliona”, jednego z wielu otwartych funduszy emerytalnych, które niedawno rozpoczê³y dzia³alnoœæ. Przez ponad rok wszystko jest w porz¹dku, ³odzianin nie ma ¿adnych w¹tpliwoœci ani problemów zwi¹zanych z funduszem. Nagle, w grudniu 2000 roku, pan Andrzej dowiaduje siê o planowanym po³¹czeniu „Pocztyliona” z „Ark¹-Invesco”. Prezes Zarz¹du Pocztowo-Bankowego

PTE SA Mariusz Wiatrowski pisze wówczas w biuletynie skierowanym do wszystkich cz³onków funduszu: „Kluczowe znaczenie dla przysz³oœci OFE Pocztylion maj¹ trwaj¹ce obecnie negocjacje pomiêdzy akcjonariuszami Pocztowo-Bankowego PTE SA a Arka-Invesco PTE SA w sprawie ewentualnego po³¹czenia obu Towarzystw”. Prezes Wiatrowski nie ukrywa, ¿e po podpisaniu porozumienia miêdzy udzia³owcami Konferencja Episkopatu Polski posiadaæ bêdzie „zrównowa¿one udzia³y”. Mimo ¿e „Pocztylion” zapewnia swoich klientów, i¿ wszystko pozostanie bez zmian, ³odzianina krew zala³a. Jak czerwona p³achta na byka dzia³aj¹ na niego wszystkie te deklaracje i zapewnienia. Nie zgadza siê szczególnie z opini¹, ¿e Konferencja Episkopatu Polski jest najwa¿niejszym reprezentantem Koœcio³a zaliczanego do „instytucji

Nr 14 (109) 5 – 11 IV 2002 r. dowolne, jak najbardziej intymne dane o wiernych. Wcale nie potrzebuje na to ich zgody. Nikomu te¿ nie musi siê spowiadaæ z tego, co i jak robi. Danych tych skontrolowaæ nie mo¿e nikt. Na zbieranie tych¿e danych nie mo¿na siê nigdzie poskar¿yæ (chyba ¿e w Watykanie!). Konia z rzêdem temu naiwnemu, który chcia³by sprawdziæ, co te¿ Koœció³ zebra³ na jego temat. Albo przypadkiem „zweryfikowaæ swoje dane”. Owszem, dostanie odpis chrztu (jak zap³aci), ale to wszystko. Skromnie zauwa¿my, ¿e co innego g³osi nasza Konstytucja RP: „Ka¿dy ma prawo dostêpu do dotycz¹cych go urzêdowych dokumentów i zbiorów danych. Ograniczenie tego prawa mo¿e okreœliæ ustawa. Ka¿dy ma prawo do ¿¹dania sprostowania oraz usuniêcia informacji nieprawdziwych, niepe³nych lub zebranych w sposób sprzeczny z ustaw¹” (art. 51). Po raz kolejny prawo kanoniczne tryumfuje nad pañstwowym, a konkordat nad konstytucj¹. A teraz pora na wnioski koñcowe: Ustawa o ochronie danych osobowych zaczyna siê górnolotn¹ deklaracj¹: „Ka¿dy ma prawo do ochrony dotycz¹cych go danych osobowych”. Nieprawda. Nie ka¿dy. Prawa takiego nie maj¹ ci, którzy zostali ochrzczeni w Koœciele rzymskokatolickim. „Ka¿dy ma prawo do ochrony ¿ycia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia...” – deklaruje art. 47 Konstytucji RP. Niestety – to te¿ wierutne k³amstwo. Tego prawa w katolickiej Polsce nie ma – zgodnie z oficjalnymi danymi – oko³o 95 procent obywateli kraju nad Wis³¹. Tylko wiêc zadeklarowani ateiœci (nigdy nie ochrzczeni w jakimkolwiek chrzeœcijañskim obrz¹dku) lub bezwyznaniowcy (nie nale¿¹cy do ¿adnej organizacji religijnej) mog¹ w Polsce spaæ spokojnie... GRZEGORZ KONIECZNY Fot. Tomasz Kapuœciñski o niekwestionowanym autorytecie i zaufaniu publicznym”. Gdy po³¹czenie obu funduszy staje siê faktem, Pan Andrzej œle pismo do „Pocztyliona”, domagaj¹c siê wykreœlenia z rejestru cz³onków funduszu. Firma nawet nie odpowiada na pismo swojego cz³onka, najzwyczajniej go olewaj¹c. Urz¹d Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi zachowuje siê lepiej, bo kwituje odbiór skargi, a nawet wyjaœnia dalsz¹ drogê postêpowania poszkodowanego, wskazuj¹c na mo¿liwoœæ skierowania sprawy do s¹du ubezpieczeñ spo³ecznych. Poniewa¿ „Pocztylion” dalej nie reaguje na skargê ³odzianina, ten¿e kieruje sprawê do S¹du Okrêgowego w £odzi. Prezes Wiatrowski w piœmie procesowym, zamiast ustosunkowaæ siê do konkretów, czyli zarzutu ³odzianina dotycz¹cego po³¹czenia z „Ark¹-Invesco”, owija we³nê w bawe³nê. Wed³ug niego „powód mia³ czas i mo¿liwoœæ dok³adnego i spokojnego zapoznania siê zarówno z umow¹, jak i deklaracj¹ przyst¹pienia oraz dokumentami

POLSKA PARAFIALNA

7

Z ziemi w³oskiej...

Na pocz¹tku lat 90. by³ skromnym proboszczem w cichym podlubelskim £añcuchowie. Jednak nuda na wiejskiej parafii doskwiera³a ambitnemu pasterzowi. Ksi¹dz Bronis³aw O. postanowi³ wiêc zostaæ fa³szerzem i paserem samochodowym. Przestêpcz¹ inicjacjê zacz¹³ w 1992 r., kupuj¹c od z³odziei w Radomsku ekskluzywnego merca. Auto warte wówczas 18 tys. marek za³atwi³ sobie za 5 tys. dolarów, a na gie³dzie w Lublinie za dwie stówy dokupi³ do niego lew¹ fakturê. Z lewych kwitów wynika³o, ¿e sprzedawc¹ by³a fikcyjna firma ze

Szczecina. Dziêki fa³szywym papierom ojczulkowi uda³o siê or¿n¹æ urzêdników wydzia³u komunikacji w Milejowie i zarejestrowaæ merca. Nie ba³ siê drogówki, jak zreszt¹ wiêkszoœæ sutannowych, wystarczy³o wiêc tylko

jeŸdziæ w koloratce... Mi³oœæ cwaniaka w sutannie do limuzyn odezwa³a siê ponownie rok póŸniej. Ks. Bronek kolejny raz wykiwa³ Skarb Pañstwa, kupuj¹c za friko nastêpn¹ luksusow¹ gablotê. Wiedzia³ o niej tyle, ile jego zdaniem powinien wiedzieæ, czyli ¿e w³¹cza siê j¹ na „styk” i ¿e warta jest kilkakrotnie wiêcej ni¿ zap³aci³. Skrzêtnie towarzysz¹cymi”. Co ma jedno do drugiego, nie wiadomo, wiadomo natomiast, ¿e „Pocztylion” nie chce precedensu.

Do otwartych funduszy emerytalnych nale¿y dziœ ponad 10,7 mln osób. Tylko w ostatnim kwartale ubieg³ego roku fundusze opuœci³o 16 tys. Polaków. Prawie 3 tys. rozsta³o siê z „Pocztylionem”. Sporo ludzi, którzy zmienili fundusze, zmuszonych do tego zosta³o likwidacj¹ m.in. „Rodziny”, „Epoki”, „Pioniera” i wspomnianej „Arki-Invesco”. £odzianin szybko reaguje na takie postawienie sprawy: „Nie by³em informowany o zamiarze po³¹czenia OFE Pocztylion z OFE Arka-Invesco. (...) W wyniku machinacji funduszami zosta³em zmuszony do ³o¿enia na Episkopat daleki mi ideowo, ¿eby nie powiedzieæ wrêcz wrogi!”. Andrzej Lewandowski powo³uje siê

Od 8 lat wymiar sprawiedliwoœci nie mo¿e skazaæ proboszcza, który wszed³ w paserskie uk³ady ze z³odziejami samochodów. Uprzejm¹ korespondencjê z lubelskim s¹dem przebieg³y ojczulek prowadzi ze... s³onecznej Italii.

ukrywa³ te¿ przed oczami wœcibskich parafian inn¹ lew¹ brykê – kradzionego busa, którego zamelinowa³ w „dziupli” w Poniatowej. W koñcu wpad³. W mieszkaniu gangstera policja odnalaz³a nielegaln¹ amunicjê. W ¿yciorysie klechy prokuratura doszuka³a siê tak¿e powi¹zañ ze znanym w przestêpczym pó³œwiatku Andrzejem B. Kumpel duchownego zamieszany jest w g³oœny proces policjantów ze specgrupy do zwalczania kradzie¿y aut. Przedstawienie ksiê¿ulowi zarzutów by³o ju¿ tylko kwesti¹ dni. Gdy lubelski wymiar sprawiedliwoœci ju¿, ju¿ mia³ dobraæ mu siê do skóry, ten ciupasem zwin¹³ manatki i bez po¿egnania z parafianami opuœci³ ukochan¹ owczarniê i ojczyznê. Œledztwo d³ugo nie mog³o siê rozpocz¹æ. Nikt nie zna³ miejsca pobytu proboszcza. Tego gdzie przebywa, nie wiedzia³y – rzecz oczywista – nawet s³u¿by kurii metropolitarnej! Postêpowanie przeciwko koœcielnemu kanciarzowi zosta³o zawieszone, a za uciekinierem

rozes³ano list goñczy, który guzik da³. Bronis³aw O. nie dawa³ znaku ¿ycia. Po latach te¿ na Konstytucjê RP: „Ka¿dy jest obowi¹zany szanowaæ wolnoœci i prawa innych. Nikogo nie wolno zmuszaæ do czynienia tego, czego prawo mu nie nakazuje”. – A ja chcê byæ ateist¹ i nie zgadzam siê na kolejny okup na rzecz grona purpuratów – mówi zirytowany. We wspomnianym piœmie skierowanym do s¹du stawia kropkê nad i: „Oœwiadczam z ca³¹ stanowczoœci¹, ¿e nigdy nie z³o¿y³bym podpisu popieraj¹cego intencje Koœcio³a. (...) Nie mogê pozwoliæ, ¿eby jakikolwiek mój grosz poi³ czarnych krwiopijców”. W koñcu grudnia sprawa trafi³a na wokandê i zapad³ wyrok. Niestety, niekorzystny dla ³odzianina. Temida powo³uje siê na art. 84 kodeksu cywilnego, choæ mówi on o tym, ¿e mo¿na wycofaæ oœwiadczenie woli w przypadku „dzia³ania pod wp³ywem b³êdu”. Czy¿by w tym przypadku nie by³o takowego? Andrzej L. czuje siê oszukany. Nie ma ju¿ zaufania ani do „Pocztyliona”, ani innych funduszy. RYSZARD PORADOWSKI

mia³o siê okazaæ, ¿e oszust na miejsce odosobnienia obra³ sobie s³oneczn¹ parafiê w Italii... gdzie zosta³ nawet proboszczem! Pod opiekuñczymi skrzyd³ami najs³ynniejszego z rodaków wiod³o mu siê wrêcz luksusowo. Pod koniec stycznia br. nast¹pi³ jednak prze³om w jego duchowej postawie. Przez wynajêtego adwokata proboszcz poprosi³ o poprowadzenie procesu pod swoj¹ nieobecnoœæ! W korespondencji kierowanej do s¹du klnie siê na rany Chrystusa,

¿e... za wszystkie machloje szczerze ¿a³uje! ¯al klechy-oszusta zmiêkczy³ sêdziowskie serca do tego stopnia, ¿e odpuszcz¹ mu jego winy... jako i nam... by nikt nie odpuœci³. Uwaga z³odzieje, fa³szerze, przestêpcy gospodarczy i inni cwaniacy! W podobnych sytuacjach róbcie to samo co reprezentant Kk. Oka¿cie skruchê i dajcie siê os¹dzaæ zaocznie. Nie zapomnijcie tylko wysy³aæ listów. Najwiêksze wra¿enie na sêdziach zawsze robi¹ znaczki z Wysp Kanaryjskich czy Seszeli, o Watykanie nie wspominaj¹c. Przyjazd do s¹du z ziemi obcej do Polski to ostatnia rzecz, jaka powinna wam przyjœæ do g³owy! MIROS£AW CH£ODNICKI Fot. Przemek Zimowski

Sierp pra³ata P

odczas jase³ek w Brzeœciu Kujawskim – niegrzecznego 16-latka, Mariusza Góralskiego, tak skutecznie ucisza³ ks. pra³at Ireneusz £uszczyñski, ¿e a¿ go znokautowa³. Brzeœæ Kujawski to kilkutysiêczne miasteczko 15 km na zachód od W³oc³awka, gdzie wszyscy o wszystkich wszystko wiedz¹. W miasteczku a¿ huczy od plotek o proboszczu parafii pw. œw. Stanis³awa Biskupa i o 16-letnim gimnazjaliœcie. – Mariusz uczestniczy³ w jase³kach jako widz – mówi nadkomisarz Rados³aw Jêdrzejczak, z-ca naczelnika sekcji prewencji KM Policji we W³oc³awku. – Wed³ug naszych ustaleñ, poszkodowany g³oœno rozmawia³ podczas przedstawienia. Na widowni by³ ksi¹dz. Podszed³ do ucznia, podniós³ go z krzes³a i kaza³ mu wyjœæ z sali. Gdy uczeñ nie zareagowa³, uderzy³ go mocno w twarz, rozcinaj¹c wargi. Ksi¹dz nie przyzna³ siê do uderzenia ch³opca – relacjonuje nadk. Jêdrzejczak. Po zajœciu matka Mariusza uda³a siê z synem do gabinetu lekarskiego w celu zrobienia obdukcji. Nastêpnego dnia z dokumentem lekarskim zjawi³a siê na policji w Brzeœciu Kuj. i zawiadomi³a o pope³nieniu przestêpstwa. – Czyn, jakiego dopuœci³ siê podejrzany, dotyczy art. 157 § 1 – mówi Ma³gorzata Z³akowska, rzecznik prasowy KM Policji we W³oc³awku. W obronie ks. proboszcza Ireneusza £uszczyñskiego stan¹³ szef Rady Miasta i Gminy, Mariusz Czy¿niejewski (nauczyciel Mariusza), twierdz¹c, ¿e „to trudny ch³opak”. – Zawsze szuka zatargu. Jestem przekonany, ¿e ch³opiec chce zdyskredytowaæ naszego proboszcza – mówi Czy¿niejewski. W UMiG Mariuszowi i jego rodzicom wystawiono negatywn¹

opiniê: „Góralscy to rodzina z marginesu”. Na pytanie o ks. £uszczyñskiego s³yszymy: – To porz¹dny facet. Jest nawet cz³onkiem gminnej komisji rozwi¹zywania problemów alkoholowych – poinformowa³a urzêdniczka. Dodajmy, ¿e pra³at za ka¿de posiedzenie tej komisji kasuje dietê w wysokoœci 72 z³otych. Ale s¹siedzi i wszyscy napotkani mieszkañcy zaprzeczaj¹ opinii urzêdników z gminy: – Ten ksi¹dz to ju¿ nieraz podniós³ rêce na dzieci. W podstawówce nr 1 uderzy³ ucznia w twarz, inn¹ uczennicê wyrzuci³ za drzwi – twierdzi nasz rozmówca. Inny dodaje: – Mojego syna chorego na epilepsjê ks. £uszczyñski wyrzuci³ z koœcio³a i zakaza³ mu chodzenia na mszê tylko dlatego, ¿e jako chory „przeszkadza w modlitwie”! Pewien mieszkaniec opisuje inne zdarzenie: – Pracujê na pó³ etatu, by³o mnie staæ tylko na tyle, aby daæ na kolêdê 10 z³. Proboszcz, zajrzawszy do koperty, bezczelnie powiedzia³: „Ja, proszê pana, ja³mu¿ny nie przyjmujê” i odda³ ofiarê! – Kilka dni temu prokurator okrêgowy we W³oc³awku umorzy³ postêpowanie wobec ks. Ireneusza £uszczyñskiego. Prokurator stwierdzi³, ¿e art. 157, par. 1 nie wchodzi w grê w przypadku poszkodowanego Mariusza G., bowiem, jak stwierdzi³ bieg³y, szkoda na ciele pokrzywdzonego jest nieznaczna, a stan choroby nie utrzymywa³ siê d³u¿ej ni¿ 7 dni. Nie ma zatem zastosowania ten artyku³ kodeksu karnego – mówi rzecznik prasowy w³oc³awskiej policji. Ponoæ ks. proboszcz £uszczyñski to krewny samego biskupa ordynariusza w³oc³awskiego Bronis³awa Dembowskiego. Z takim lepiej nie zaczynaæ... MARCIN KRAM RYSZARD RIK

8

Nr 14 (109) 5 –

POLSKA PARAFIALNA

Biskup gliwicki Jan Wieczorek jest prawdziwym ksiêciem Koœcio³a. Najpierw w prezencie od wojewody katowickiego dosta³ prawdziwy ksi¹¿êcy pa³ac wraz z 10-hektarowym zabytkowym parkiem angielskim. Pos³uszni i wierni poddani przywracaj¹ pa³acowi dawny, pruski blask, który ma kosztowaæ bajoñsk¹ sumê KILKUSET MILIONÓW Z£OTYCH!

N

aprawdê trudno jest wierzyæ koœcielnym hierarchom, gdy mówi¹ o ascezie i nieprzywi¹zywaniu siê do rzeczy materialnych, skoro sami, zamiast szukaæ i budowaæ Królestwo Bo¿e, wznosz¹ ziemskie imperium bogactwa. Imperium budowane na polskiej biedzie. Ale ta bieda dla hierarchów Kk nic nie znaczy. Dla nich licz¹ siê tylko uk³ady z w³adz¹ i œwiatem biznesu, czyli z tymi, którzy mog¹ coœ daæ. Im bardziej pobo¿uchny i spolegliwy decydent, tym lepiej. Np. taki wojewoda œl¹ski Marek Kempski

– bardzo pobo¿ny i pos³uszny koœcielnej hierarchii cz³owiek. 16 czerwca 1998 r.

podarowa³ diecezji gliwickiej w imieniu Skarbu Pañstwa

Hojni sponsorzy mog¹ liczyæ na ³askê biskupa

potê¿ny kompleks pa³acowo-parkowy w Rudach ko³o Raciborza. Przedmiotem darowizny by³o 0,8542 hektara zabudowy pa³acowej oraz 9,8873 hektarów zabytkowego parku. Ró¿norodne plany, np. stworzenia w tym miejscu luksusowego oœrodka rekreacyjnego, czy te¿ akademii rolno-leœnej, leg³y w gruzach. Œl¹ski Wawel, jak mówi siê o tym kompleksie – bêd¹cy jednym z najstarszych i najciekawszych zabytków architektury na Œl¹sku – trafi³ w rêce Koœcio³a. Upamiêtnia to tablica

ku czci... wojewody Kempskiego i biskupa Wieczorka zawieszona na pa³acowych murach (fot. obok). Dowiadujemy siê z niej, ¿e po 188 latach od kasaty maj¹tków cystersów, wreszcie mo¿na wymazaæ z pamiêci dwa stulecia i kolejnych w³aœcicieli pa³acu, dokonuj¹c dziejowego przekrêtu. Przypomnijmy: dobra w Rudach po likwidacji zakonu cystersów w 1810 roku sta³y siê w³asnoœci¹ pruskich ksi¹¿¹t. W tym czasie, jak powiedzia³ „FiM” Grzegorz Osielski z Zespo³u Parków Krajobrazowych Województwa Œl¹skiego, w³aœciciele przebudowali kompleks pa³acowy oraz za³o¿yli park w stylu angielskim. Od 1834 roku do stycznia 1945 roku w³aœcicielem dóbr raciborskich by³a ksi¹¿êca rodzina Hohenlohe Waldenburg-Schillingfürst. Po czêœciowym spaleniu budynków przez Armiê Czerwon¹ zgliszcza

po wojnie sta³y siê w³asnoœci¹ Skarbu Pañstwa. Terenem opiekowa³o siê Nadleœnictwo Rudy

Raciborskie. PóŸniej swoje w³oœci – bez skutku – chcia³a odzyskaæ rodzina ksi¹¿êca. Teraz po komnatach przechadza siê nowy ksi¹¿ê w mitrze. W jego imieniu maj¹tkiem zarz¹dza dyrektor ks. Jan Rosiek. Koszt odbudowy

– 11 IV 2002 r.

POLSKA PARAFIALNA

zabytku. Jednak kiedy w³aœcicielem zosta³ Koœció³, nagle znalaz³y siê pieni¹dze i sponsorzy. Jak mówi³o wielu naszych rozmówców, Koœcio³owi na Œl¹sku siê nie odmawia, a tutejsi biskupi i ksiê¿a to prawdziwi liderzy przedsiêbiorczoœci, najlepiej znaj¹ siê na robieniu interesów. Na ratunek przyby³y wiêc firmy i pos³uszni ludzie, dziêki którym biskup nie musi siê martwiæ, ¿e wy³o¿y z „w³asnej” kieszeni choæby z³otówkê, albo straci na rudzkim interesie. Najpierw z pomoc¹ przysz³a Elektrownia Rybnik, g³ówny sponsor i wykonawca renowacji zabytkowego parku otaczaj¹cego

gigantycznego kompleksu pa³acowego ma wynieœæ nawet

kilkaset milionów z³otych! Docelowo maj¹ tu byæ tak¿e miejsca hotelowe obs³uguj¹ce pobliskie sanktuarium Matki Bo¿ej Rudzkiej – Pokornej i oœrodek formacyjno-edukacyjny. Na prawie hektarze powierzchni, w ksi¹¿êcym pa³acu, ordynariusz diecezji wreszcie bêdzie siê móg³ odprê¿yæ po trudach zabiegania o kasê na swoje zachcianki. Ks. Roœkowi marzy siê te¿ w tym uroczym zak¹tku, wœród stawów i unikatowego drzewostanu, koœcielna rozlewnia win oparta na zakonnych recepturach. Ma siê tu zje¿d¿aæ elita teologiczno-koœcielna na sympozja i bankiety. Choæ droga do szczêœcia wydaje siê jeszcze doœæ d³uga, dostojnicy Koœcio³a nie trac¹ wiary. Dotychczas przez lata nie dofinansowywano

zabudowania pa³acowe – do niedawna miejsca spacerów i wypoczynku mieszkañców okolicznych miast. Elektrownia przekaza³a na koœcielny park 145 tys. z³, w tym 60 tys. na samo tylko oœwietlenie. Da³a te¿ swoj¹ ekipê remontow¹ i pomog³a za³atwiæ kredyt w Banku Ochrony Œrodowiska, choæ do dzisiaj bank nie potrafi³ nam odpowiedzieæ, kto by³ kredytobiorc¹, bo na pewno nie diecezja – jak nas poinformowa³ rzecznik BOŒ w Warszawie. Patronat nad akcj¹ wsparcia dla Koœcio³a objê³a Izba Przemys³owo-Handlowa w Rybniku. W sumie koœcieln¹ odbudowê wspar³o finansowo prawie 50 firm. W tym banki, markety, spó³dzielnie, firmy budowlane i samochodowe itd. S³owem – kto ¿yw spieszy³, aby wspomóc biednego jak mysz koœcielna biskupa. W dowód wdziêcznoœci – na ³awkach w zabytkowym parku okalaj¹cym pa³ac umieszczono

– prawicowych w³adz samorz¹dowych – rybnickich i raciborskich urzêdów miast i starostwa (fot. obok). Za uporz¹dkowanie drzewostanu oraz wyczyszczenie stawów 150 tys. z³ zap³aci³ Wojewódzki Fundusz Ochrony Œrodowiska i Gospodarki Wodnej. Wojewódzki konserwator zabytków za renowacjê zabytkowych figurek znajduj¹cych siê w przylegaj¹cym do kompleksu pa³acowego koœció³ku do³o¿y³ 60 tys. z³otych. W tym roku ju¿ wp³yn¹³ nastêpny wniosek do generalnego konserwatora zabytków o dotacjê na wstawienie okien we frontowej czêœci zabudowañ. A zatem na biskupie komnaty z³o¿¹ siê, i to wielokrotnie, równie¿ czytaj¹cy te s³owa. Najtañsza si³a robocza, czyli klerycy, odgruzowywali piwnice, a prace remontowe wspierali te¿ praktykanci z Politechniki Œl¹skiej. Nied³ugo ma ruszyæ kolejna akcja pozyskiwania (³atwo)wiernych sponsorów. Diecezja rozkrêca te¿ coraz raŸniej biznes pielgrzymkowo-handlowy przy sanktuarium. W okolicy wœród normalnych ludzi wrze. Wielu zazdroœników wykrzykuje, ¿e Koœció³ anektowa³ jeden z najpiêkniejszych polskich zabytków i robi na nim interes. Boli ich, ¿e tak rozrzutnie rozdaje siê w³asnoœæ Skarbu Pañstwa. Byæ mo¿e jednak gliwicki biskup nie wszystkim zabroni spacerowaæ po swoich komnatach i zielonych alejach. Nadziejê mog¹ mieæ darczyñcy, powiedzmy tak od 10 tys. z³ w górê. Zainteresowanym podajemy numer telefonu do biskupa: 0 (prefiks) 32/230-71-42. Pierwsi maj¹ nawet szansê na pami¹tkow¹ tabliczkê w parku. Uwaga! Liczba ³awek ograniczona! JAROS£AW RUDZKI Fot. Autor

tabliczki z nazwami fundatorów. A wiêc... by³o warto! Wœród darczyñców nie zabrak³o – uchowaj Bo¿e!

Pa³ac otaczaj¹ stawy i unikatowy drzewostan

9

10

Nr 14 (109) 5 – 11 IV 2002 r.

ZE ŒWIATA

Biskup Pary¿a oskar¿ony o pedofiliê Dnia 21 marca skarga, z³o¿ona przeciw Monseigneurowi Jean-Michelowi di Falco, zosta³a oddalona z powodu przedawnienia. Zarzut dotyczy³ agresji seksualnej i gwa³tu na nieletnim, w okresie kiedy wielebny biskup pe³ni³ funkcjê dyrektora katolickiej szko³y w Pary¿u.

Prokurator generalny, og³aszaj¹c oficjalne umorzenie sprawy, przypomnia³, ¿e prawo we Francji przewiduje 10 lat od pe³noletnoœci ofiary na wniesienie oskar¿enia i w tym przypadku termin ten zosta³ dawno przekroczony. Biskup z kolei oœwiadczy³, ¿e zarzut jest oszczerstwem spreparowanym po to, by mu szkodziæ. Twierdzi³, ¿e w odpowiedzi on tak¿e wniós³ skargê o potwarz. Dziennikarze podejrzewaj¹ jednak, ¿e mo¿e to nie byæ prawd¹, gdy¿ jego w³asny adwokat wyrazi³ w zwi¹zku z tym wielkie zdziwienie (L’Express 18 marca br.). Ca³a rzecz wydarzy³a siê w latach 1972–1975, kiedy „Marc” (pseudonim podany dla prasy) mia³ lat 12. Dziœ jako doros³y mê¿czyzna opowiada o tamtym czasie, kiedy zmuszano go do seksu z doros³ym, nie mog¹c nadal zapanowaæ nad swoim g³osem. Mimo umorzenia sprawa ta nie przestaje byæ bomb¹ pod³o¿on¹ pod francuski Koœció³, który i bez tego

mocno trzeszczy po uprzednich aferach. Tym razem przed s¹dem postawiono nie byle kogo. Jean-Michel di Falco (na zdjêciu) aktualnie jest biskupem sufraganem Pary¿a, ale powszechnie bardziej jest znany z lat 1987 – 1996, kiedy to jako rzecznik episkopatu by³ czêstym goœciem telewizji. Szkolni koledzy Marca, którzy równie¿ byli przes³uchiwani, opowiadaj¹, ¿e to oni namówili ch³opca na spotkanie z „fajnym” dyrektorem – wtedy 31-letnim ksiêdzem. Po up³ywie kilku tygodni, sam nie wiedz¹c jak, Marc znalaz³ siê nagi w jego ramionach. „Pamiêtam, ¿e czu³em siê niezdolny do ¿adnej reakcji, choæ rozumia³em, ¿e wszystko to nie jest normalne” – zwierza³ siê dziennikarzom (L’Express 21 marca). „By³em zaszokowany i sparali¿owany. Czeka³em, kiedy to siê wreszcie skoñczy. Do dziœ, kiedy ktoœ mnie niespodziewanie dotknie, wraca tamten obraz i tamta reakcja przymusu”. Ksi¹dz by³ mi³y dla Marca. Zabiera³ go do kina i teatru.

Wozi³ swoim œwietnym samochodem. Ofiarowa³ najpierw miniaturowy magnetofon, potem rower. W zamian za to Marc musia³ wiele razy w miesi¹cu zaspokajaæ seksualne fantazje wielebnego dostojnika. Rodzina ch³opca nie podejrzewa³a absolutnie niczego. Sam Marc mia³ lat 15, pewnego dnia jego trzyletni zwi¹zek skoñczy³ siê definitywnie – wydaleniem ze szko³y w po³owie roku. Prawdopodobnie di Falco poczu³ siê niezadowolony z pierwszych oznak dojrzewania seksualnego ch³opca. Marc nie spotka³ siê wiêcej ze swoim drêczycielem, co nie znaczy, ¿e zdo³a³ zapomnieæ. „Ka¿dego dnia czu³em siê poni¿ony faktem, ¿e spa³em z doros³ym. Czu³em siê winny zw³aszcza za mechaniczn¹ przyjemnoœæ, która by³a moim udzia³em. A¿ do dziœ dnia prze¿ywa³em istne piek³o” (L’Express 21 marca). Nic dziwnego, ¿e jego doros³e ¿ycie przerodzi³o siê w pasmo pora¿ek. Nie skoñczy³ studiów. Zrywa³ zwi¹zki z kobietami. W 1989 roku zdecydowa³ przejœæ psychoterapiê. Po jakimœ czasie zg³osi³ siê znów do psychiatry i póŸniej jeszcze raz. Zrozumia³ te¿, ¿e powinien opowiedzieæ g³oœno o tym, co prze¿y³, po to, by chroniæ innych. Nie potrafi³ jednak sam przebiæ siê przez wszystkie opory. W roku 2000 skontaktowa³ siê

Pedofilia nad Dunajem N

ajg³oœniejsza od czasów kardyna³a Groera afera pedofilska przynios³a Koœcio³owi austriackiemu nastêpuj¹c¹ konkluzjê: terapie seksualne, badania przed wyœwiêceniem na ksiêdza oraz przenoszenie do innych parafii – to za ma³o. Niedziela, godzina 9. Msza œwiêta w parafii Bromberg w Dolnej Austrii. Dr¿¹cym g³osem proboszcz Michael Josef Hammer wyznaje zebranym parafianom szczer¹ prawdê: „Teraz nadesz³a chwila, w której muszê Wam to wyznaæ: parafia na po³udniu Dolnej Austrii, o której w czwartek mówiono w wiadomoœciach TV, ¿e dosz³o tam do ciê¿kiego przypadku wykorzystywania seksualnego dzieci – to nasza parafia. Parafia Bromberg. Dotyka mnie to w sposób szczególny, po tym, ile wysi³ku w³o¿yliœmy w ostatnim czasie w stworzenie naszej wspólnoty. Wspó³czujê serdecznie, wszyscy wspó³czujemy wszystkim ofiarom tych nadu¿yæ. Choæ muszê równie¿ przypomnieæ, ¿e nale¿y wzbraniaæ siê przed przedwczesnym os¹dzaniem sprawców – jak w tej chwili wykazuje œledztwo – by³ego opiekuna ministrantów i kap³ana”. Prokuratura w Wiener Neustadt postawi³a: Sewerinowi W., lat 46, kap³anowi w Bromberg (1989–1995) i Pitten (1996–1997)

oraz Herbertowi W., lat 28 – opiekunowi ministrantów i animatorowi m³odzie¿y w Bromberg w latach 1987–1997, zarzut wykorzystywania seksualnego dzieci. Obaj odpowiadaj¹ z wolnej stopy. Oskar¿enie nie jest jeszcze gotowe, poniewa¿ zasiêg „praktyk duszpasterskich” obu oskar¿onych jest wiêkszy ni¿ przypuszczano. Obaj sprawcy mieli wykorzystaæ seksualnie w sumie od 20 do 30 nieletnich. „Jeœli ktokolwiek w Brombergu bêdzie utrzymywa³, ¿e o tym nie wiedzia³, sk³amie” – stwierdza Erwin H. podczas rozmowy na tarasie swego okaza³ego domu. Jego 18-letni syn Wolfgang zapocz¹tkowa³ lawinê, sk³adaj¹c

Hammera i opowiedzia³em mu, co nasz Wolfgang robi podczas zabawy z dzieæmi. Proboszcz Hammer na to: »To mnie porazi³o jak grom z jasnego nieba. I g³êboko dotknê³o. Absolutnie niczego dotychczas nie zauwa¿y³em i niczego nie wiedzia³em. Natychmiast poinformowa³em pe³no mocnika urzêdu biskupiego zajmuj¹cego siê nadu¿yciami na tle seksualnym, Helmuta Schüllera«”. W Koœciele sprawê za³atwiono tak jak zawsze – przeniesiono oskar-

Sielski, anielski krajobraz parafii Bromberg. Czy rzeczywiœcie anielski...? w komisariacie policji kryminalnej w Wiener Neustadt zawiadomienie o przestêpstwie. Namówi³a go do tego jego psychoterapeutka. „Ja sam ju¿ we wrzeœniu 1997 poszed³em do proboszcza

¿onego kap³ana do Górnej Austrii, do parafii Lambrechten i Utzeneich. Ale przeniesienie nie zmieni³o postêpowania duchownego. W koñcu wybi³a godzina dla stworzonego po aferze Groera

ze stowarzyszeniem „La Voix de l’enfant”, prosz¹c o pomoc. Powiedziano mu jednak, ¿e czyny s¹ przedawnione i organizacja nie mo¿e wyst¹piæ w jego imieniu. Rok póŸniej wys³a³ d³ugi list do kardyna³a Jean-Marie Lustigera, arcybiskupa Pary-

¿a i prze³o¿onego di Falco. Kardyna³ odpowiedzia³ natychmiast: „Pana list, który przeczyta³em z wielk¹ uwag¹, bardzo mnie zaskoczy³ i ¿ywo dotkn¹³” – pisa³ kardyna³. W odpowiedzi skierowa³ Marca do jezuity Henri Madelina, który mia³ pe³niæ rolê mediatora. Marc spotka³ urzêdu rzecznika do spraw nadu¿yæ na tle seksualnym w Koœciele. Tu dy¿uruje pra³at Helmut Schüller. „Poinformowaliœmy prze³o¿onego klasztoru i za¿¹daliœmy wydalenia zakonnika z naszej diecezji” – opowiada ów sympatyczny, otwarcie nastawiony ksi¹dz. Polecono poddaæ Sewerina W. terapii i nie anga¿owaæ go w opiekê nad dzieæmi i m³odzie¿¹. Ks. Schüller, by³y prezes Caritasu, uczy³ siê w koœciele anglikañskim jak nale¿y obchodziæ siê z problemem pedofilii. „Wprowadzimy nieugiête standardy dla kandydatów na ksiê¿y. Bêdziemy zobowi¹zywaæ do odbycia terapii seksualnej. A w przysz³oœci, przy przeniesieniach ksiê¿y, bêdziemy zwracaæ uwagê, jakie s¹ ich prawdziwe powody”. Pedofile, wed³ug Schüllera, prowadz¹ „podwójne ¿ycie”, s¹ „wyj¹tkowo inteligentni i trudno identyfikowalni jako zboczeñcy”.

Koœcio³owi austriackiemu, poza z³¹ s³aw¹, afera przynios³a jeszcze wniosek o odszkodowanie wniesiony przez 18-letniego Wolfganga. Ten maturzysta, koñcz¹cy w³aœnie szko³ê muzyczn¹, od d³u¿szego czasu cierpi na cukrzycê i guza mózgu. Jego

siê z nim trzy razy w 2001 roku. Nie zgodzi³ siê jednak na proponowan¹ konfrontacjê z biskupem. Kardyna³ obiecywa³ przerwaæ b³yskotliw¹ karierê di Falco poprzez wys³anie go do pracy za granic¹. Marc nie czu³ siê jednak usatysfakcjonowany. W jaki sposób mo¿na mieæ pewnoœæ, ¿e biskup nie bêdzie szkodzi³ innym? Jak mo¿na byæ pewnym, ¿e nie bêdzie mia³ kontaktu z dzieæmi? Pomimo faktu przedawnienia Marc zdecydowa³ siê wiêc wnieœæ sprawê do s¹du. Jego adwokat – Jean-Baptiste Moquet, by omin¹æ przedawnienie, zaproponowa³ przyj¹æ 1995 rok jako datê liczenia czasu, poniewa¿ dopiero wtedy Marc zrozumia³, ¿e jego agresor mo¿e zostaæ zaskar¿ony. Tego argumentu nie uzna³ jednak prokurator. Mimo to przeprowadzono wstêpne œledztwo i przes³uchano œwiadków. Sprawa ta nie jest wyj¹tkiem w serii skandali, które obecnie wstrz¹saj¹ Koœcio³em. Koœció³ robi co mo¿e, by jakoœ zachowaæ twarz. Papie¿ Jan Pawe³ II og³osi³ 4 lutego, ¿e seminaria duchowne powinny zatrudniæ psychologów bieg³ych w wykrywaniu pedofilów. Czy realizacja tego pobo¿nego papieskiego ¿yczenia pomo¿e zapyzia³ej instytucji, która z ¿yciem duchowym radzi sobie podobnie kiepsko jak z seksem? ALICJA DOAN Repr. archiwum lekarz psychiatra wi¹¿e powstanie tych chorób z wielokrotnym wykorzystywaniem seksualnym, jakiego siê na nim dopuszczono. Adwokat wniesie powództwo. Rodzina Wolfganga zmotywowa³a równie¿ Veronikê i Huberta E. do podjêcia podobnych kroków z powodu czynów, jakich na ich synu Markusie dokona³ mieszkaj¹cy w s¹siedztwie opiekun ministrantów – Herbert W. „To okropne – Veronika E. zaczyna od razu p³akaæ – nie mogê pañstwu nic powiedzieæ. Nasz Markus nie poszed³ dziœ nawet na mszê œwiêt¹. Nie móg³by znieœæ obecnoœci ksiê¿y i pytañ dziennikarzy. Powinniœmy go chroniæ, chroniæ i jeszcze raz chroniæ, poradzi³a nam jego lekarka. Z Herbertem W. zerwaliœmy wszelkie kontakty. Po dwu spotkaniach przerwa³ terapiê zaproponowan¹ mu przez parafiê” – tyle matka Markusa. W tygodniu, w którym prawda wysz³a na jaw, posiedzenie rady parafii przebieg³o niezwykle burzliwie. Ustalono na nim powo³anie „rodzicielskiej grupy wsparcia”. Veronika Schrammel – przewodnicz¹ca rady nie jest pewna, „czy ludzie ci w obliczu tak wielkiej straty zaufania do Koœcio³a w ogóle zainteresuj¹ siê tak¹ ofert¹”. Ona sama z przyczyn osobistych trzyma pewien dystans wobec ksiê¿y. Z powodu ostatnich zajœæ z pewnoœci¹ nie bêdzie w nastêpnej kadencji ubiega³a siê ju¿ o stanowisko przewodnicz¹cej rady. Wszystko ma swoje granice. ZUZANNA GROCHAL Fot. www.bromberg.at

Nr 14 (109) 5 – 11 IV 2002 r.

MITY KOŒCIO£A

NIEWYGODNE PYTANIA (11)

Chrzeœcijañstwo a rozwód Dzieciak: – Czy móg³by nam ksi¹dz wyjaœniæ, dlaczego Koœció³ utrzymuje, ¿e rozwód jest niezgodny z duchem chrzeœcijañskim? Wiadomo, ¿e nie wszyscy chrzeœcijanie (np. protestanci, prawos³awni) s¹ temu przeciwni. Dlaczego wiêc akurat Koœció³ katolicki mia³by znaleŸæ w³aœciwe rozwi¹zanie tej kwestii? Morderca, gwa³ciciel czy pedofil, jeœli siê wyspowiada i przyjmie naznaczon¹ pokutê, mo¿e byæ przywrócony do jednoœci z Koœcio³em; rozwodnik – nie. Mówi siê bowiem, i¿ Koœció³ nie posiad³ œrodków dostatecznych do odpuszczenia tego grzechu, dodaj¹c na pocieszenie – „niewykluczone, ¿e Bóg wam wybaczy”. Ksi¹dz katecheta: – Rozwód jest niezgodny zarówno z Bibli¹, jak i z prawem naturalnym oraz dobrem spo³ecznym. Zacznijmy od Biblii. Mówi ona jasno: „Co Bóg z³¹czy³, cz³owiek niech nie rozdziela”. D. – Biblia wcale w tej sprawie nie jest jednoznaczna, a ju¿ na pewno nie jest jasna. W Starym Testamencie rozwód dozwolony jest bez wiêkszych ograniczeñ. Jak mówi Ksiêga Powtórzonego Prawa: „Jeœli mê¿czyzna poœlubi kobietê i zostanie jej mê¿em, lecz nie bêdzie jej darzy³ ¿yczliwoœci¹, gdy¿ znalaz³ u niej coœ odra¿aj¹cego, napisze jej list rozwodowy, wrêczy go jej, potem odeœle j¹ od siebie” (24, 1). Jedyne ograniczenie dotyczy powtórnego o¿enku z t¹ sam¹ kobiet¹: „Jeœli ona wyszed³szy z jego domu, pójdzie i zostanie ¿on¹ innego, a ten drugi te¿ j¹ znienawidzi, wrêczy jej list rozwodowy i usunie j¹ z domu, albo jeœli ten drugi m¹¿, który j¹ poœlubi³, umrze,

nie bêdzie móg³ pierwszy jej m¹¿, który j¹ odes³a³, wzi¹æ jej powtórnie za ¿onê jako splugawionej” (Pwt 24, 4). Prorocy, odradzaj¹c pochopnoœæ, udzielaj¹ co najwy¿ej wskazówek. Kk. – No tak, ale Jezus zniós³ to prawo. D. – Raczej je zaostrzy³. Ale z uwagi na niejednolitoœæ tej kwestii w ewangeliach, trudno jest ni¹ uzasadniaæ coœ, co mia³oby prowadziæ do zmiany œwieckiego prawa, które musi opieraæ siê na jasno sformu³owanych podstawach. W najstarszej ewangelii Marka mamy zakaz rozwodów (10, 1–12). W kolejnej – Mateusza ¿ycie ju¿ wziê³o górê nad wczeœniejszymi ustaleniami i autor przewiduje wyj¹tki od zasady nierozerwalnoœci zwi¹zku. Ju¿ faryzeusze nie pytaj¹, czy wolno siê rozwieœæ z ¿on¹, lecz mówi¹: „Czy jest dozwolone cz³owiekowi odprawiæ swoj¹ ¿onê dla ka¿dej przyczyny?” (19, 3). W pierwszej nie przewidziano tego, co najwidoczniej musia³o siê daæ we znaki dopiero z czasem (chodzi o zdradê kobiec¹), powiada wiêc Jezus: „z wyj¹tkiem przyczyny rozpusty”. £ukasz mówi na ten temat znacznie mniej (widaæ u niego wyraŸnie tylko zakaz powtórnego o¿enku, trudno by³oby to rozci¹gaæ na sam rozwód, zaœ najpóŸniejszy, Jan – wcale. Niemo¿liwa jest interpretacja sprzeczna z legalnoœci¹ rozwodów wyra¿on¹ w Prawie ¿ydowskim, gdy¿ Jezus nie namawia³ do ³amania Prawa, czemu niejednokrotnie da³ wyraz (mówi³: „³atwiej jest niebu i ziemi przemin¹æ, ni¿ przepaœæ jednej kresce z Prawa”, £k 16, 17).

Kk. – Jednak równie¿ œwiêty Pawe³ zakazywa³ rozwodów. D. – Po pierwsze: mówi³, aby ¿ona mê¿a nie opuszcza³a; po drugie: i u niego widzimy kolejne kompromisy ¿ycia i nierozerwalnoœci. W liœcie do Koryntian (1 Kor 7, 12–16) dozwoli³ rozwód w razie, kiedy wspó³ma³¿onek jest zatwardzia³ym poganinem/pogank¹ (do dziœ istnieje tzw. przywilej Paw³a, czerpi¹cy natchnienie z tego fragmentu, jednak¿e nie dotyczy pogañstwa, lecz wyznañ niekatolickich). Po trzecie wreszcie: œwiêty Pawe³ z ca³¹ pewnoœci¹ nie nadaje siê do uzasadniania polityki prorodzinnej, ani tym bardziej ju¿ proma³¿eñskiej. Radzi on bowiem, i¿ najlepiej jest pozostaæ w stanie panieñsko-kawalersko-dziewiczym. Kk. – Niemniej jednak Koœció³ ma dodatkowe uzasadnienie nierozerwalnoœci w prawie naturalnym, które w jednoznacznych ju¿ s³owach mówi: ma³¿eñstwo jest nierozerwalne, lecz uniewa¿nialne! D. – O prawie naturalnym tak wiele siê mówi, ¿e warto by³oby wiedzieæ, czym ono jest. Nie nale¿y go myliæ z prawem Natury, co niestety zdarza siê ksiê¿om (ma z nim tyle wspólnego, co koñ z konin¹ – konina to martwy koñ poddany obróbce). Nie jest wreszcie koœcielne prawo naturalne czymœ uniwersalnym i powszechnym. Katolicy to obecnie 17,3% proc. ludnoœci œwiata, ale nawet wœród nich trudno by³oby przyj¹æ, i¿ prawo to cieszy siê jakimiœ wzglêdami (np. antykoncepcja, aborcja, seksualizm). Mo¿na optymistycznie za³o¿yæ, ¿e respektuje je mniej wiêcej po³owa katolików. Nawet jeœliby przyj¹æ ten wariant, wówczas okazuje siê, ¿e naturalne ma byæ to, co nie cieszy siê uznaniem nawet dziesi¹tej czêœci ludzkoœci. A czym jest prawo naturalne, o którym tak czêsto mówi Koœció³?

Jest to reinterpretacja trzynastowiecznej koncepcji œwiêtego Tomasza z Akwinu. Neotomizm rozwin¹³ siê w XIX wieku jako odpowiedŸ Koœcio³a na szerz¹cy siê ruch robotniczy oraz inne wyzwania cywilizacyjne. Jest wiêc instrumentem przyzywanym w towarzystwie Objawienia, a tak¿e wówczas, kiedy Objawienie milczy w kwestii wartej fundamentalnego wsparcia. Ot i ca³e koœcielne prawo naturalne! Proponujê wiêc zostawiæ je w spokoju i zastanowiæ siê nad trzecim uzasadnieniem nierozerwalnoœci – racjami spo³ecznymi. Kk. – Jest to chyba doœæ oczywiste – rozwody prowadz¹ do tworzenia cywilizacji rozwodowej, a ta przyczynia siê do naruszenia podstawowej komórki spo³ecznej. A statystyki s¹ zatrwa¿aj¹ce. W Polsce rozwodzi siê co trzecie ma³¿eñstwo, w USA – 45 proc. pierwszych ma³¿eñstw i a¿ 60 proc. drugich. D. – Ale przecie¿ te statystyki wcale nie mówi¹ nam o rozbijaniu rodziny i spo³eczeñstwa, lecz co najwy¿ej o tym, ¿e wiele ma³¿eñstw zawieranych jest pochopnie. Nie mówi¹ one, czy rozwodnicy ci pozostaj¹ w stanie bez¿ennym (co by³oby przecie¿ zgodne z zaleceniami œw. Paw³a), czy te¿ tworz¹ nowe podstawowe komórki spo³eczne. A tylko te drugie statystyki mog¹ byæ miarodajne przy analizie dobra rodziny w spo³eczeñstwie. Ponadto, nawet jeœliby przyj¹æ, ¿e ¿aden z rozwodników nie wchodzi w kolejne zwi¹zki, wówczas

11

zdumiewaj¹ce zdaje siê mniemanie, i¿ rozwi¹zywanie dylematów spo³ecznych nastêpuje przez zakazy. Przeciwnie – to forma najbardziej prymitywna, lecz ciesz¹ca siê jednak poparciem w Koœciele. Jeœli inne czynniki nie zapobieg³y zdegenerowaniu zwi¹zku i po¿ycia ma³¿eñskiego, wówczas utrzymywanie tej sytuacji przez zakaz nie jest lekarstwem, lecz pog³êbianiem choroby trawi¹cej ludzi, których dotyczy. Jest z³em, a wiêc ma charakter antyrodzinny. Kk. – A dobro dziecka, które z pewnoœci¹ traci na rozwodzie rodziców? D. – Uznanie tego zale¿y od konkretnej sytuacji – czasami bowiem m¹¿ i ¿ona postanawiaj¹, ¿e wyrzekn¹ siê osobistego szczêœcia, ¿yj¹c ze sob¹ i nie kochaj¹c siê wzajemnie, tylko dla dobra dziecka. Czasami jednak taka sytuacja jest niemo¿liwa i szkodziæ mo¿e równie¿ dziecku. Niedawno opublikowano te¿ wyniki badañ psychologicznych w USA, wed³ug których dzieci w rodzinach sk³óconych czy patologicznych o wiele bardziej cierpi¹ i wypaczaj¹ na trwale swoj¹ psychikê od dzieci w rodzinach niepe³nych. Ksiê¿y to jednak nie interesuje, licz¹ siê przede wszystkim racje kanoniczne. Papie¿ Wojty³a wezwa³ adwokatów i sêdziów, aby nie uczestniczyli w sprawach rozwodowych. Z pewnoœci¹ nie myœla³ wtedy o bitych ¿onach i dzieciach alkoholików. MARIUSZ AGNOSIEWICZ www.klerokratia.pl

12

Nr 14 (109) 5 – 11 IV 2002 r.

MITY KOŒCIO£A

Zabiæ ateistê 30 marca 1689 roku dosz³o w Polsce do tzw. morderstwa s¹dowego. Ofiar¹ by³ Kazimierz £yszczyñski, natomiast w role katów wcielili siê polscy biskupi oraz pos³owie na sejm.

Kazimierz £yszczyñski urodzi³ siê 3 marca 1634 r., w zamo¿nej rodzinie szlacheckiej. W latach 1655–1657 (w czasach „potopu”) s³u¿y³ w wojsku. W roku nastêpnym wst¹pi³ do zakonu jezuitów. Po odbyciu rocznego nowicjatu w Krakowie £yszczyñski studiowa³ retorykê, logikê, fizykê i metafizykê, teologiê oraz pe³ni³ funkcjê pomocnika rektora kolegium w Brzeœciu nad Bugiem. W pierwszej po³owie 1666 roku – po przyjêciu czterech ni¿szych œwiêceñ – £yszczyñski wyst¹pi³ z zakonu. Przyczyny tej decyzji nie s¹ znane, mo¿na jedynie przypuszczaæ, ¿e ju¿ wówczas zaczê³y siê krystalizowaæ jego ateistyczne pogl¹dy. W latach 1667–1687 Kazimierz £yszczyñski anga¿owa³ siê w dzia³alnoœæ spo³eczno-polityczn¹. By³ m.in. podstolim mielnickim, pos³em na sejmy, komisarzem królewskim oraz bra³ czynny udzia³ w sejmikach ziemskich. 23 marca 1682 r. zosta³ mianowany podsêdkiem (zastêpc¹ sêdziego) w województwie brzeskim. Ju¿ 8 paŸdziernika tego samego roku wzi¹³ udzia³ w rozprawie przeciwko jezuitom, którzy bezprawnie zajêli posiad³oœæ ziemsk¹ po zmar³ym mieszczaninie brzeskim, £ukaszu Mincarewiczu. Sprawa zakoñczy³a siê wyrokiem nakazuj¹cym zakonowi zwrot zagrabionego mienia. Kilka lat póŸniej Koœció³ zrewan¿owa³ siê za wydanie takiej decyzji.

A

Biskup ³ucki Jan Stanis³aw Witwicki sprzeciwi³ siê ma³¿eñstwu córki £yszczyñskiego, uznaj¹c, ¿e miêdzy narzeczonymi zachodzi zbyt bliskie pokrewieñstwo. £yszczyñski nie zgodzi³ siê z decyzj¹ biskupa, co da³o Witwickiemu pretekst do przeprowadzenia jego uroczystej ekskomuniki. Byæ mo¿e, gdyby £yszczyñski ugi¹³ siê pod naciskiem biskupa, jego dalsze losy potoczy³yby siê inaczej. Niestety, nie uczyni³ tego i pod koniec roku 1687 zosta³ oskar¿ony o ateizm. Bezpoœredni¹ przyczyn¹ postawienia tego zarzutu by³o stwierdzenie „ergo non est Deus” (a wiêc Bóg nie istnieje), które £yszczyñski zapisa³ na marginesie dzie³a protestanckiego teologa, Alstadiusa. Nie wiadomo, w jaki sposób ksi¹¿ka ta trafi³a do r¹k jego s¹siada Jana Brzoski, pewne natomiast jest, i¿ to on przekaza³ j¹ biskupowi wileñskiemu, Konstantemu Brzostowskiemu. Na podstawie tego „dowodu” Kazimierz £yszczyñski zosta³ wtr¹cony do wiêzienia. Prawdopodobnie dopiero podczas przeszukania przeprowadzonego w posiad³oœci £yszczyñskiego odnaleziono równie¿ napisany przez niego traktat filozoficzny o wymownym tytule: „De non existentia Dei” (O nieistnieniu Boga). W dziele licz¹cym 265 stron autor wychodzi³ od stwierdzenia, i¿ nie ka¿demu s³owu odpowiada tzw. byt realny

teizm znaczy dos³ownie – nieteizm. Jest œwiatopogl¹dem odrzucaj¹cym wiarê w istnienie si³ nadnaturalnych (w szczególnoœci Boga lub bogów) jako sprzeczn¹ z rozumem i nienaukow¹ oraz neguj¹cym potrzebê religii. G³ównym celem ateizmu jest przywrócenie rozumowi ludzkiemu jego podstawowego prawa do krytycznej oceny wszelkich treœci bez wzglêdu na formê, w jakiej s¹ one podawane. Ateistyczna krytyka religii nie jest „walk¹ z Bogiem”, ale wystêpuje przeciwko mistyfikacjom religijnym oraz okreœlonym przez doktryny religijne modelom ¿ycia. Czyni to w imiê prawd rozumu i wolnoœci. Konsekwentny ateizm jest racjonalizmem i zak³ada, ¿e wszystko powinno podlegaæ krytycznemu, racjonalnemu badaniu i sprawdzaniu. Nie uznaje, w przeciwieñstwie do teizmu, wy¿szej instancji nad racjonalne argumenty, te zaœ nie przemawiaj¹ za istnieniem Boga. Ateizm mo¿e byæ pierwotny, a wiêc zwi¹zany z genetyczn¹ niezale¿noœci¹ pogl¹dów od wierzeñ religijnych, czego uosobieniem mo¿e byæ na przyk³ad geniusz polskiej literatury – Witold Gombrowicz, który oœwiadcza³, ¿e Bóg nie by³ mu w ¿yciu potrzebny ani przez

(przedmiot), gdy¿ niektóre z okreœleñ odnosz¹ siê wy³¹cznie do tzw. bytów pomyœlanych (czyli idei). Czêœæ z nich ma sens, poniewa¿ ich istnienie jest niepodwa¿alne, natomiast pozosta³e to tzw. byty chimeryczne, gdy¿ ich obecnoœci nie mo¿na w ¿aden sposób udowodniæ. Jego zdaniem „Bóg nie jest bytem realnym, lecz tylko pomyœlanym, a przytem chimerycznym”. Skoro wiêc pojêcie „Bóg” nie znajduje ¿adnego odpowiednika w formie rzeczywistej, to zosta³o ono wymyœlone przez ludzi, co z kolei prowadzi do nastêpuj¹cej konkluzji: „Cz³owiek jest stwórc¹ Boga, Bóg jest stworzeniem i tworem cz³owieka”. W swoim dziele Kazimierz £yszczyñski nie oszczêdza³ równie¿ katolickich hierarchów, których nazwa³ m.in. „rzemieœlnikami s³ów pró¿nych, wykrêtnemi wê¿ami, œlepymi k³ami¹cymi, ¿e w ciemnoœci widz¹, nie nauczycielami, ale zwodzicielami, nie filozofami, ale oszustami, obroñcami g³upstw, b³êdów i zastarza³ych podstêpów”. Odpowiedzi¹ ze strony kleru by³y osobiste zabiegi nuncjusza papieskiego Giacopo Cantelmiego, by £yszczyñskiego poddaæ torturom i zmusiæ do ujawnienia nazwisk osób, które zapozna³y siê z treœci¹ diabelskiego traktatu. Sprawa Kazimierza £yszczyñskiego by³a rozpatrywana podczas obrad sejmowych, zainaugurowanych 17 grudnia 1688 roku. Przez blisko dwa miesi¹ce duchowni wywierali wp³yw na pos³ów, by ci wydali wyrok

piêæ minut. Ateizm mo¿e byæ równie¿ negacj¹ teizmu, tj. wynikaæ z krytycznego przezwyciê¿enia i w konsekwencji odrzucenia wszelkiej wiary religijnej. Wreszcie bywa, ¿e ateizm staje siê ideologi¹ traktuj¹c¹ religiê jako przejaw ludzkiej alienacji, instrument psychicznej i spo³ecznej degradacji oraz g³ówn¹

zgodny z ich oczekiwaniami. Wiadomo, ¿e szczególn¹ aktywnoœci¹ w tych zabiegach wykazali siê: prymas Radziejowski, bp kijowski – Za³uski, bp przemyski – Denhoff oraz bp smoleñski – Kotowicz. Ostateczna decyzja zosta³a podjêta 28 lutego 1689 r. Mimo starañ obroñcy, Ludwika Pocieja, który wykaza³ szereg b³êdów pope³nionych w trakcie procesu, wszyscy biskupi oraz wiêkszoœæ parlamentarzystów zgodnie opowiedzieli siê za wymie-

rzeniem £yszczyñskiemu kary œmierci (odmiennego zdania by³o zaledwie trzech pos³ów). Wyrok mia³ spe³niaæ przede wszystkim funkcjê odstraszaj¹c¹, tote¿ wiêŸnia skazano na wyrwanie jêzyka, spalenie d³oni i œmieræ na stosie oraz konfiskatê maj¹tku, którego czêœæ przypad³a denuncjatorowi Brzosce. Jednak¿e skazaniec odwo³a³ siê do króla Jana III Sobieskiego, a ten zamieni³ wyrok na œciêcie mieczem. Zapewne wp³yw na tê decyzjê mia³a ponura

oznacza to jednak uto¿samienia ateizmu z nihilizmem moralnym, choæ taki pogl¹d szeroko reklamuj¹ kleryka³owie, rozmaitych zreszt¹ wyznañ. Za koronny argument wykorzystuj¹ zazwyczaj cytat z Dostojewskiego: „jeœli Boga nie ma, to wszystko wolno”, który sugeruje, ¿e wraz z zanikaniem wiary w Boga

Czym jest ateizm przeszkodê w procesie emancypacji cz³owieka. Okreœlany jest wówczas jako ateizm wojuj¹cy. Przy okazji jednak nie zapominajmy, ¿e ateizm bardzo czêsto w ogóle nie interesujê siê religi¹. Wœród Ÿróde³ ateizmu zwyk³o siê najczêœciej wymieniaæ wzrastaj¹c¹ w miarê rozwoju nauki sprzecznoœæ miêdzy twierdzeniami naukowymi a treœciami religijnymi. Równie czêsto przytacza siê problem istnienia w œwiecie ogromu z³a i nieszczêœæ, niemo¿noœci poznania czegokolwiek, co istnieje poza czasem i przestrzeni¹ (niemo¿noœci udowodnienia Boga), czy te¿ bezowocnoœci g³oszenia objawienia Bo¿ego przez wiernych. Ateizm odrzuca nie tylko mity religijne, wiarê w bogów, niebo, piek³o i cuda, ale równie¿ etykê chrzeœcijañsk¹. W ¿adnym razie nie

upaœæ musia³aby automatycznie moralnoœæ, i pozwala bezkarnie oskar¿aæ ateistów i ateizm o wszelkie nieprawoœci œwiata. Dla religijnych demagogów niewiele znaczy choæby historia chrzeœcijañstwa, dostarczaj¹ca mnóstwo dowodów na to, ¿e religijne zaanga¿owanie potrafi chadzaæ w parze z wyj¹tkow¹ amoralnoœci¹, cynizmem i okrucieñstwem. Ulubionym zarzutem wobec ateizmu jest rzekomy k³opot z wyjaœnieniem przezeñ istnienia dobra. Bierze siê on zapewne z odwrócenia uwagi od problemu, jakim dla religii jest wyt³umaczenie istnienia z³a. Wiara w Boga nie jest bynajmniej gwarancj¹ moralnego ¿ycia, a niegodziwoœci dopuszczaj¹ siê ludzie na ca³ym œwiecie, niezale¿nie od wyznawanej religii b¹dŸ niewyznawania ¿adnej. Ateiœci, stwierdzaj¹c ¿e Boga nie ma, maj¹ tym samym pe³n¹ œwiadomoœæ w³asnej autonomicznoœci i odpowiedzialnoœci tak za siebie, jak

ceremonia, jaka odby³a siê 10 marca 1689 roku w warszawskim koœciele œw. Jana. W obecnoœci monarchy i ca³ego dworu £yszczyñski najpierw zosta³ wych³ostany przez biskupa Witwickiego, a nastêpnie inny duchowny odczyta³ jego tekst od¿egnania siê od ateizmu. Metody „perswazji”, jakie stosowa³ wówczas Koœció³, potrafi³y z³amaæ nawet najwytrwalszych. Kazimierz £yszczyñski zosta³ œciêty 30 marca 1689 r. na rynku Starego Miasta w Warszawie. Zw³oki jego wywieziono za miasto i tam spalono. Prochy, które pierwotnie zamierzano wystrzeliæ z armaty, ponownie przewieziono do stolicy i – prawdopodobnie – zakopano przy ulicy Œwiêtojerskiej. Sprawa £yszczyñskiego spe³nia wszystkie kryteria, by uznaæ j¹ za klasyczny przyk³ad katolickiego mordu. Zosta³ on uwiêziony wbrew ówczeœnie obowi¹zuj¹cemu prawu, które zakazywa³o aresztowania szlachcica bez prawomocnego wyroku s¹dowego. Sêdziowie zignorowali wszystkie argumenty obrony. Przede wszystkim fakt, ¿e Jan Brzoska by³ winien oskar¿onemu znacz¹c¹ sumê pieniêdzy, a w przypadku wydania wyroku skazuj¹cego d³ug ten zosta³by anulowany. Poza tym £yszczyñski napisa³ swój traktat kilkanaœcie lat przed procesem, a to z kolei oznacza, ¿e nie zamierza³ go rozpowszechniaæ. W sprawie Kazimierza £yszczyñskiego bulwersuje wiernopoddañcza postawa pos³ów. Niestety, pod tym wzglêdem pozostaliœmy tradycjonalistami i polski parlament wci¹¿ bywa bezkrytycznym wykonawc¹ woli kleru. SEBASTIAN TOLL

i swoich bliŸnich, nie uznaj¹ przecie¿ ani rozgrzeszenia udzielanego przez kap³anów, ani boskiej sprawiedliwoœci. Wedle œwieckiego humanizmu – moralnoœæ zrodzi³a siê w ludzkich umys³ach i powinna ho³dowaæ takim wartoœciom jak wolnoœæ, odpowiedzialnoœæ, sprawiedliwoœæ, pe³nia ¿ycia i rozwój kultury. Ateizm, co nie dla wszystkich jest oczywiste, nie jest wcale wymys³em naszych czasów. Filozoficzna krytyka wiary w istnienie Boga siêga epoki staro¿ytnej. Demokryt, Epikur i Lukrecjusz Ÿróde³ wiary upatrywali w egzystencjalnym lêku, z kolei Euhemer, ¿yj¹cy na prze³omie IV i III w. p.n.e., postrzega³ je w kulcie wybitnych osobistoœci, ods³aniaj¹c przy okazji spo³eczn¹ funkcjê religii. Nieprawd¹ jest twierdzenie, jakoby ateizm by³ obcy tradycji polskiej – co wielokrotnie siê podnosi – doœæ wspomnieæ wybitnego ateistê i prekursora myœli oœwieceniowej, Kazimierza £yszczyñskiego (patrz tekst powy¿ej). Dziœ ateistów nikt nie pali na stosach, ale demonstrowanie wrogoœci wobec ludzi okreœlaj¹cych siê ateistami, niewierz¹cymi lub wolnomyœlicielami w naszym „tolerancyjnym” kraju nale¿y do dobrego tonu. Nie religii wszak oni zagra¿aj¹, bo wierz¹cych w Boga czy bogów nikt nie zdo³a przekonaæ o bezsensie wiary, staj¹ siê jednak niebezpieczni, demaskuj¹c rozmaite sprzecznoœci, deprawacje i oszustwa, jakich dokonuje siê wci¹¿ w imiê religii. ANNA KALENIK

Nr 14 (109) 5 – 11 IV 2002 r.

S£OWIAÑSCY BOGOWIE (IX)

Siem i Rgie³ Nestor w „Kronice lat minionych” opisa³ panowanie ksiêcia kijowskiego W³odzimierza, który „postawi³ ba³wany (pos¹gi) na wzgórzu (...) i Peruna (...) i Simarg³a...”. Inne jednak odpisy tego samego tekstu donosz¹ o pos¹gach „i Siema, Rg³a...”. Kolejny tekst staroruski („S³owo pewnego Chrystolubca”) podaje natomiast, ¿e „nie mog¹c cierpieæ chrzeœcijan wierz¹ w Peruna, i w Chorsa, i w Sima, i Rg³a (Rog³a)”. Powsta³o wiêc pytanie, czy mamy do czynienia z dwoma bogami – Siemem i Rg³em, czy z jednym – Siemarg³em. Dowodem na istnienie Siemarg³a mia³a byæ analogia ze œredniowiecznym irañskim i kaukaskim wyobra¿eniem skrzydlatego psa o dwóch ³apach, imieniem Senmurw lub Simorg. Wizerunki takiego potwora pojawia³y siê ju¿ na naczyniach epoki trypolskiej (V–III tysi¹clecie p.n.e.), a póŸniej by³y bardzo czêste w XI–XIII w. na Rusi jako motyw zdobniczy bi¿uterii. Zazwyczaj Siemarg³om towarzyszy³y symbole ŸdŸb³a lub k³osów, ³¹czono je wiêc z jakimœ bóstwem wegetacyjnym. Czêsto uto¿samia siê go ze stró¿em drzewa ¿ycia, bowiem Siemarg³y wyobra¿ano równie¿ w parach, po dwóch stronach symboli drzew. W jêzykach s³owiañskich konstrukcja Siemarg³ by³aby niemo¿liwa, natomiast zarówno Siem, jak i Rgie³ brzmi¹ bardzo rodzimie.

Domowyj – grafika ludowa „Siem” pochodzi bowiem od tego samego trzonu, co „siemja” – rodzina, i widoczny jest w takich imionach jak Siemowit (obroñca, bohater rodziny, walcz¹cy dla rodziny) czy Siemomys³ (dwaj potomkowie Piasta, a przodkowie Mieszka I), Siemirad i w nazwach miejscowych, jak: Siemianowice, Siemianowo. Odpowiada te¿ litewskiemu „szeimas”. Siem jest bogiem opiekuj¹cym siê rodzin¹, byæ mo¿e w jej

BÓG I BOGOWIE dawnym szerszym wymiarze familii gospodarczej. Wype³nia on znakomicie brak na „etacie” boga domowego, który po chrystianizacji (podobnie jak inni bogowie s³owiañscy) zepchniêty zosta³ do roli demona, a w folklorze przyj¹³ postaæ Ubo¿êcia lub ¯ywie w Polsce, a Domowego (Domowika) i Didka na Rusi. Wspomniane bóstwo (Ubo¿e lub Domowyj) zamieszkiwa³o ciep³e i ciemne miejsce za piecem, i tam te¿ sk³adano mu obiaty, zostawiano te¿ dla niego na stole okruszki chleba. Rgie³ pochodzi zaœ od pras³owiañskiego „re¿” – ¿yto, a ciekawe, ¿e na Litwie – gdzie ¿yto to „rugys” – wystêpuje jako Ruglis lub Rugulis. Jest wiêc jasne, ¿e Rgie³ to bóg opiekuj¹cy siê zbo¿em, ³anami, polami, byæ mo¿e ca³¹ upraw¹ ziemi i p³odami rolnymi. Z drugiej strony imiê to ³¹czy siê z szeregiem pomniejszych bóstw odpowiedzialnych za rzeczy kwaœne i procesy fermentacji, jak np. litewskie „rugti” – kwaœnieæ. A. Brückner pozostawia mo¿liwoœæ, i¿ Rgie³ mo¿e byæ czymœ w rodzaju, jak to nazwa³, „Kiœlaka”. Nie wydaje siê to jednak mo¿liwe, gdy¿ dzia³alnoœæ tego typu w³aœciwa by³a dla istot ni¿szego rzêdu, a wówczas Rgie³ nie trafi³by do kronik w roli boga, któremu ksi¹¿ê wystawia pos¹g, ani do szeregu nazw i nazwisk. Siem i Rgie³ wype³niali wiêc bardzo wa¿n¹ rolê w ¿yciu spo³ecznym i religijno-rolniczym S³owian, gdy¿ jeden z nich zapewnia³ jednoœæ rodzinie, dba³ o jej powodzenie i rozwój, drugi natomiast uto¿samia³ najistotniejszy, wrêcz podstawowy element gospodarki, a przez to i kultury. IGOR D. GÓREWICZ Repr. archiwum

RELIGIE WCZORAJ I DZIΠ(5)

Wszystko wskazuje na to, ¿e jednym ze Ÿróde³ pierwotnej religijnoœci by³ œwiat prze¿yæ i doœwiadczeñ zwi¹zanych ze zdobywaniem ¿ywnoœci, czyli z myœlistwem. O ile kobieta to niezg³êbiona zdolnoœæ dawania ¿ycia, o tyle mê¿czyzna myœliwy by³ dostarczycielem ¿ywnoœci. Zarówno jednak kobiecy, jak i mêski punkt widzenia w ostatecznym rozrachunku zawsze odnosi³y siê do natury. Ona by³a nosicielk¹ i przekazicielk¹ si³ tkwi¹cych w ka¿dej samicy, a on codziennie styka³ siê ze zwierzêc¹ mistyk¹ walki i œmierci daj¹cej pokarm, czyli ¿ycie. Trudno zak³adaæ, ¿e ówczesny myœliwy nie dostrzega³ wszystkich tych zale¿noœci i nie snu³ refleksji na ich temat. Wiedzia³ przecie¿ a¿ nadto dobrze, ¿e nie zawsze i nie wszêdzie o jego sukcesie decyduj¹ praktyczne umiejêtnoœci, jego si³a czy determinacja. Bywa³o, ¿e zwierzyna z nieznanych przyczyn nie przychodzi³a w zwyk³e miejsca, zmienia³a trasê migracji, opóŸnia³ siê utarty cykl dorocznych przemian w przyrodzie.

Wiara myœliwych

Wszystko to mia³o wp³yw na losy myœliwskich wypraw i ca³ych plemion. Wydaje siê wiêc oczywiste, ¿e prehistoryczny ³owca musia³ uwzglêdniaæ ten czynnik nieprzewidywalnoœci i próbowa³ go jakoœ neutralizowaæ. W ten sposób powsta³a magia myœliwska. Jej podstawowym celem by³o zapewnienie sobie sukcesu podczas polowania i minimalizacja ryzyka. Nieprzypadkowo przyt³aczaj¹ca wiêkszoœæ przedstawieñ figuralnych na œcianach jaskiñ i rzeŸb pozostawionych przez ludzi okresu lodowcowego to zwierzêta. Chyba wszystkie znane obrazy i statuetki odnosz¹ siê do zwierz¹t ³ownych lub mog¹cych ³owcom zagroziæ. Wskazuje to na zdecydowanie praktyczny aspekt ówczesnej sztuki. Jeszcze wyraŸniej widaæ to na niektórych obrazach (choæby we francuskiej jaskini Lascaux) z zaznaczonymi pu³apkami na zwierzêta i miejscami, gdzie nale¿y trafiæ oszczepem, aby ofiarê zabiæ. Prawdopodobnie chciano zakl¹æ zwierzê, a sama idea takiego zaklinania wskazuje, ¿e postrzegano wtedy œwiat jako system wzajemnie

powi¹zanych si³, na które mo¿na wp³ywaæ poprzez szczególne zabiegi. Uto¿samiano wizerunek z samym zwierzêciem, a wiêc uderzenie w wizerunek mamuta powinno odbiæ siê na mamucie biegaj¹cym gdzieœ po tajdze. Ten sposób rozumowania przetrwa³ do dziœ w formie praktyk wudu i czarów, a jeszcze w XX wieku wiele plemion brazylijskich czy indonezyjskich odmawia³o etnografom prawa do fotografowania siebie, poniewa¿ wierzono, ¿e obraz utrwalony na kliszy czy papierze odbiera istotn¹ czêœæ ich samych. Z tych te¿ powodów skrzêtnie ukrywano swoje „prawdziwe imiê”, które by³o œwiête i dostêpne tylko dla œwiata duchów, a w codziennym ¿yciu pos³ugiwano siê imieniem pospolitym, nie daj¹cym dostêpu do najg³êbszej istoty cz³owieka. W ten sposób myœliwi stali siê wynalazcami duszy – osobistej, prywatnej i ukrytej przed obcymi energii ka¿dej ¿ywej istoty. Imiê, czyli s³owo symbolizuj¹ce osobê, wraz z obrazem tej osoby nabra³o waloru samodzielnego bytu uto¿samianego z niematerialn¹ dusz¹. LESZEK ¯UK

Pewnego razu Piotr zapyta³ Chrystusa: „Panie, ile razy mam odpuœciæ bratu memu, je¿eli przeciwko mnie zgrzeszy? Czy a¿ do siedmiu razy? Jezus odpowiedzia³: Nie powiadam ci, ¿e a¿ do siedmiu razy, lecz do siedemdziesiêciu siedmiu razy” (Mat. 18, 21–22). Po czym opowiedzia³ przypowieœæ o s³udze, któremu król darowa³ ogromny d³ug – 10 tysiêcy talentów. Niestety, cz³owiek ten ju¿ wkrótce bezlitoœnie potraktowa³ innego s³u¿¹cego, który by³ mu winien zaledwie sto denarów. Kiedy wiêc doniesiono o tym królowi, ten surowo potêpi³ bezlitosnego pracownika. Przypowieœæ o niemi³osiernym d³u¿niku przede wszystkim zwraca uwagê na potrzebê przebaczenia.

13

Pierwszy s³uga winien by³ królowi 10 tysiêcy talentów. „A poniewa¿ nie mia³ z czego oddaæ, kaza³ go pan sprzedaæ wraz z ¿on¹ i dzieæmi, i wszystkim co mia³, aby d³ug zosta³ sp³acony” (w. 25). On jednak prosi³: „Panie! Oka¿ mi cierpliwoœæ, a oddam ci wszystko” (w. 26). Król ulitowa³ siê nad nim, uwolni³ go i darowa³ mu d³ug. Wkrótce jednak ów zad³u¿ony na 10 tysiêcy talentów spotyka wspó³s³ugê, który by³ mu winien sto denarów – kwotê bez porównania mniejsz¹. Z³apa³ jednak d³u¿nika i dusz¹c go, za¿¹da³ zwrotu d³ugu. Mimo proœby o cierpliwoœæ pierwszy s³uga pozosta³ niewzruszony i wtr¹ci³ d³u¿nika do wiêzienia (w. 28–30). O ca³ym tym zdarzeniu doniesiono królowi, a ten przypomnia³ z³emu s³udze okazan¹ mu ³askê i powiedzia³: „Czy i ty nie powinieneœ by³ zlitowaæ siê nad wspó³s³ug¹ swoim, jak ja zlitowa³em siê nad tob¹?” (w. 33). Nastêpnie wyda³ go katom, aby dopilnowali zwrotu d³ugu.

PRZYPOWIEŒCI JEZUSA (7)

Przypowieœæ o d³u¿niku W œwietle Biblii wszyscy jesteœmy winni naruszenia Bo¿ego Prawa. „Ktokolwiek bowiem zachowa ca³e Prawo, a uchybi w jednym, stanie siê winnym wszystkiego” (Jak. 2, 10). „Grzech jest przestêpstwem Prawa” (1 J 3, 4). Dlatego te¿ aposto³ Pawe³ napisa³: „Nie ma ani jednego sprawiedliwego... gdy¿ wszyscy zgrzeszyli i brak im chwa³y Bo¿ej” (Rzym. 3, 10, 23). Dotyczy to wszystkich, i to bez wyj¹tku! Nie wszyscy potrafi¹ siê oczywiœcie do tego przyznaæ. Ale jeœli mamy tê œwiadomoœæ, ¿e „nie czynimy dobrego, które chcemy, tylko z³e, którego nie chcemy” (Rzym. 7, 19), wtedy dopiero jesteœmy w stanie przyznaæ siê do naszych s³aboœci i wszelkich grzechów. To przebaczenie grzechów jest jednak jeszcze czymœ uwarunkowane – osobistym przebaczeniem swoim winowajcom. O tym uwarunkowaniu Chrystus mówi³ od samego pocz¹tku. W Kazaniu na Górze powiedzia³, ¿e tylko „mi³osierni mi³osierdzia dost¹pi¹” (Mat. 5, 6). Podkreœli³ to równie¿ w modlitwie Ojcze Nasz (6, 12) oraz dalej, mówi¹c: „Jeœli nie odpuœcicie ludziom, i Ojciec wasz nie odpuœci wam przewinieñ waszych” (6, 14–15). Przypowieœæ o niemi³osiernym d³u¿niku uczy wiêc, ¿e przebaczenie podyktowane mi³osierdziem powinno byæ nieod³¹cznym elementem naszego chrzeœcijañskiego ¿ycia. W przeciwnym wypadku „nad tym, który nie okaza³ mi³osierdzia, odbywa siê s¹d bez mi³osierdzia, mi³osierdzie góruje nad s¹dem” (Jak. 2, 13).

Historia ta ukazuje nam, czym jest prawdziwe przebaczenie. Jest ono aktem woli zdolnej do okazania mi³osierdzia osobie, która nas skrzywdzi³a. Jest uwolnieniem od poczucia winy i nawi¹zaniem nowych relacji. Nastêpnie opowieœæ ta, ukazuj¹c kontrast miêdzy jednym a drugim d³ugiem, obrazuje nam, jak ogromne jest nasze zad³u¿enie (otrzymane ¿ycie wieczne) wzglêdem Boga w porównaniu ze z³em, wyrz¹dzonym nam przez ludzi. Z tego to powodu winniœmy zawsze okazywaæ gotowoœæ przebaczenia innym. Na pytanie: „Ile razy mam odpuœciæ bratu memu, je¿eli przeciwko mnie zgrzeszy?” – istnieje tylko jedna odpowiedŸ – zawsze! Jezus powiedzia³: „A jeœliby (bliŸni) siedemkroæ na dzieñ zgrzeszy³ przeciwko tobie, i siedemkroæ zwróci³ siê do ciebie, mówi¹c: ¿a³ujê tego – odpuœæ mu” (£uk. 17, 4). Napiêcia, nieporozumienia, konflikty i zranienia wystêpuj¹ we wszystkich zwi¹zkach miêdzyludzkich, dlatego – aby móc normalnie wspó³dzia³aæ i wspó³¿yæ – wszyscy musimy okazywaæ gotowoœæ do wzajemnego przebaczenia. I wreszcie, brak przebaczenia jest powa¿nym z³em. St¹d ostrze¿enie Chrystusa: „Tak i Ojciec mój niebieski uczyni wam, jeœli ka¿dy nie odpuœci z serca swego bratu swemu” (Mat. 18, 35). Czy jesteœmy zdolni do przebaczenia p³yn¹cego z serca? A mo¿e przyk³ad konaj¹cego Jezusa nam w tym pomo¿e? „Ojcze, odpuœæ im, bo nie wiedz¹, co czyni¹” (£uk. 23, 34). BOLES£AW PARMA

14

DAJ

Nr 14 (109) 5 – 11 IV 2002 r.

BEZ DOGMATÓW

ŒWIADECTWO

O

SWOJEJ

Bibli¹ po twarzy P

o naszych publikacjach o gejach i lesbijkach („FiM” 48/2001) otrzymaliœmy sporo listów. Reakcje Czytelników by³y ró¿ne: obok osób, równie¿ chrzeœcijan, staj¹cych po stronie dyskryminowanych homoseksualistów znalaz³a siê spora grupa takich, którzy postanowili „zboczeñcom” przy³o¿yæ, zaprzêgaj¹c do tego Pana Boga. Szczególnie celuj¹ w tym pan W.M. i pani U.C. z Wroc³awia. Najbardziej bolesny jest fakt, ¿e ich zapa³ w potêpianiu homoseksualistów wyp³ywa nie tyle z lektury ksi¹g œwiêtych, co ze zwyk³ej niechêci i uprzedzeñ. Pan W³adys³aw sam zreszt¹ przyznaje: „brzydzê siê gejami, nie cz³owiekiem, ale jego ohydn¹ innoœci¹ seksualn¹. W œwietle Biblii brzydzi siê takimi ludŸmi Bóg, brzydz¹ siê niezliczone rzesze ludzi”. Dodaje póŸniej, ¿e „dla wiêkszoœci ludzi takie stosunki s¹ wulgarne i obrzydliwe”. Panie W.M., rzeczywiœcie homoseksualizm jest obrzydliwy dla wiêkszoœci tych spo³eczeñstw, gdzie zosta³ on zepchniêty do podziemia,

M

oœmieszony i piêtnowany od pokoleñ. Wszêdzie tam natomiast, gdzie jest traktowany jak zwyk³y (bo niezwykle powszechny) przejaw ¿ycia seksualnego, czym w istocie by³ i pozostaje, tam nikogo nie dziwi ani nie gorszy. Ten sam zbulwersowany Czytelnik py-

ta: „Czy ktoœ przy zdrowych zmys³ach mo¿e twierdziæ, ¿e stosunki analne s¹ przyjemne, czy mo¿na je zaliczyæ do naturalnych i normalnych, moralnych i czystych?”. Pomijaj¹c ju¿ fakt, ¿e sprowadzanie mi³oœci homoseksualnej do seksu analnego jest ¿a³osnym i fa³szywym uproszczeniem, to sugerujê, aby pan W³adys³aw zapyta³

odlitwa jest rzekomo dialogiem. Kiedy bóstwo nie odpowiada na zg³aszane proœby, kiedy modlitwy nie zostaj¹ wys³uchane, wtedy cz³owiek najczêœciej zrzuca winê na samego siebie, doszukuj¹c siê w swym zachowaniu lub czynnoœciach oznak naruszenia wydumanych norm i zakazów. Pojawiaj¹ siê myœli: nie jestem godzien, jestem bezwartoœciowy, grzeszny... Grzech w istocie jest narzêdziem upadlania i deprecjonowania, maj¹cym na celu wzbudzenie potrzeby przebaczenia i wymazania win. Stanowi racjê bytu dla wszelkiego rodzaju kap³anów i pseudowybawicieli sumieñ, ¿eruj¹cych przewa¿nie na ludzkim nieszczêœciu. Czy ju¿ wiesz, ¿e jesteœ grzeszny? Czy nie przera¿a ciê myœl, ¿e trafisz w otch³anie piekie³? Nie martw siê, za drobn¹ op³at¹, dziêki danej nam w³adzy, wyzwolimy ciê od twego strachu. Objawienie bo¿e zawsze mia³o swe miejsce w przesz³oœci, zawsze mia³o charakter elitarny – bóstwo objawia siê gromadce rybaków nie rozumiej¹cych, co siê do nich mówi; dzieciom czy prostym kobietom. I wszystko w daleko posuniêtej konspiracji, bo pere³ nie rzuca siê przed œwinie. Ich rzekome œwiadectwo œwiadczyæ ma o czymœ, o czym nie mieli pojêcia. Proste s³owa przekonywaæ maj¹ do czegoœ, co miejsca mieæ nie mog³o. Wszelkie sprzecznoœci, które ktoœ oœmieli siê wysun¹æ, zbywa siê w sposób pogardliwy, atakuj¹c i oœmieszaj¹c adwersarza. Kim ty jesteœ, ma³y cz³owieku, któ¿ ci da³ prawo atakowaæ S³owo Bo¿e, którym zawiadujemy?!

o przyjemnoœci zeñ wyp³ywaj¹ce tych, którzy go uprawiaj¹. Nie s¹dzê, aby praktykowali oni coœ dla nich uci¹¿liwego... Na koniec cytuje on fragmenty ksi¹¿ki „Twoja m³odoœæ” wydanej przez pewien mniejszoœciowy, ale dobrze w Polsce znany zwi¹zek wyznaniowy (nazwy nie podajê, by nie byæ pos¹dzonym o prowadzenie wrogiej nagonki). Pozycja ta, z typow¹ dla religijnego fundamentalizmu pewnoœci¹ siebie, zapewnia, ¿e homoseksualizm jest sk³onnoœci¹ nabyt¹, a nie wrodzon¹, ma³o tego – sugeruje, ¿e mo¿na zostaæ gejem, uprawiaj¹c masturbacjê! To ostatnie stwierdzenie to jakaœ kompletna bzdura, nie maj¹ca nic wspólnego ze wspó³czesn¹ psychologi¹, ale bardzo komuœ pasuj¹ca do jego religijnych dogmatów. Nauka od czterech pokoleñ toczy nie rozstrzygniêty dot¹d spór o pochodzenie homoseksualizmu, ale religijni nauczyciele i tak wiedz¹ lepiej! Natomiast pe³en biblijnych cytatów list od pobo¿nej pani U.C. wprost ocieka nienawiœci¹ zwan¹

Ludzie, wypowiadaj¹c siê na temat Boga, prezentuj¹ wybiórczy sposób myœlenia. Dla nich Bóg jest bóstwem wy³¹cznie mi³oœci, dobra i piêkna. Jest dobrotliwym ojcem spe³niaj¹cym ¿yczenia prezentowane w modlitwach. Jednak rzeczywistoœæ jest zgo³a odmienna, wype³niona bezlitosn¹ walk¹ o byt, cierpieniem, przewa¿nie niezawinionym i wpisanym w naturê, bólem, wojnami i wyzyskiem. Œwiat ludzi jest przed³u¿eniem œwiata drapie¿ników. Silniejszy wygrywa. Dla wielu ca³e z³o jest dzie³em szatana i innych demonów, niemal wszechpotê¿nych, jeœli spojrzeæ na efekty ich dzia³ania. Lecz przecie¿ Bóg – w sensie panteistycznym, a nie teistycznym – jest ponad tym wszystkim. A raczej: jest tym wszystkim. Bóg absolutny nie mo¿e byæ wy³¹cznie stwórc¹ jednej strony rzeczywistoœci. Wtedy by³by tylko jednym z wielu, w dodatku bezradnym lub bezdusznym. „Bóg” absolutny jest RZECZYWISTOŒCI¥. Jest wszystkim, co nas otacza. Jest nami, tym co czujemy, tym co myœlimy. Nie opowiada siê po ¿adnej ze stron, poniewa¿ jest ka¿d¹ ze stron. Jest „dobrem” i „z³em”, demiurgiem i niszczycielem. To, z czym mamy do czynienia, jest form¹ bezduszn¹ i bezosobow¹. Bezustannym przep³ywem, chaotyczn¹ zmian¹. Zasad¹, bêd¹c¹ nie tyle w nas, co raczej nami. W pe³ni i bez wyj¹tku. Czymœ, co nale¿a³oby raczej nazywaæ Natur¹ lub Umys³em, Tao, beznamiêtnym, odwiecznym Brahmanem. Stanowi rzeczywistoœæ totaln¹ i wszechobecn¹. Odwieczn¹ i niepoznawaln¹. KRZYSZTOF SYKTA

Idée fixe

PRAWDZIE

przez autorkê „œwiêtym gniewem”. „A ja twierdzê, ¿e geje itp. kochaj¹ siê tak harmonijnie jak wiêŸniowie w jednej celi zamkniêci, tj. gwa³t, zamordyzm, przemoc” – oto motto jej wypowiedzi. Niestety, pani Urszula nie zdradza, sk¹d czerpie tak dog³êbn¹ znajomoœæ przedmiotu. Z Biblii? Nie s¹dzê. Z w³asnej przesz³oœci? W takim razie wspó³czujê. Z przykroœci¹ stwierdzam, ¿e w antygejowskich listach, poza nielicznymi wyj¹tkami, brak jest rzeczowej polemiki. Dominuje ogólna niechêæ, czasem nienawiœæ, wyniesiona zapewne jeszcze z domów rodzinnych, kazañ i religijnych publikacji. Jesteœmy jako spo³eczeñstwo pozbawieni

rzetelnej wiedzy o mniejszoœciach seksualnych. Mo¿e nowy, lewicowy rz¹d coœ na to poradzi. Minister Izabela Jaruga-Nowacka chce siê zaj¹æ tym problemem, ale lewica jako taka na razie nie chce dra¿niæ Koœcio³a. Wiêc wprowadzenie wychowania seksualnego w szko³ach mo¿e nie dojœæ do skutku. Szkoda tylko tych wszystkich m³odych ludzi o homoseksualnych sk³onnoœciach, którzy przychodz¹ na œwiat w homofobicznych wspólnotach religijnych (rzecz dotyczy niestety wiêkszoœci zwi¹zków wyznaniowych w Polsce...). ¯adnego racjonalnego wyjœcia z sytuacji, w której przysz³o im ¿yæ! Ile czeka ich problemów, stresów, nerwic, depresji, a mo¿e nawet myœli samobójczych... Sam Pan Bóg to wie. ADAM CIOCH Fot. archiwum

Kim jest Bóg? K

im jest Bóg – tworem naszej fantazji, która ma nieograniczone nieomal mo¿liwoœci, czy istot¹ rzeczywist¹, daj¹c¹ siê zmierzyæ, zwa¿yæ... s³owem zamkn¹æ w parametrach równie¿ wymyœlonych przez nasz „genialny” rozum? Naukowcy – wstrêtni bezbo¿nicy – twierdz¹, ¿e wszechœwiat jest nieskoñczony. Czy oznacza to, ¿e jego budowa nie dobieg³a jeszcze koñca, czy ¿e nie da siê go pokonaæ turystycznie, ani te¿ metod¹ wypraw naukowych, a jeœli tak, to dlaczego przyjêli z góry, ¿e to tylko my, ludzie, mamy prawo go zwiedzaæ? Czy¿byœmy byli pêpkiem wszechœwiata, jak zawsze chcieli tego nasi wielebni? A mo¿e jednak ktoœ go penetruje, o czym nie mamy nawet bladego pojêcia? Wiemy (?), ¿e wszystko powsta³o w efekcie „wielkiego wybuchu”, choæ ostatnio czêsto s³ychaæ, ¿e mog³o byæ nieco inaczej i ¿e nawet „Wielki Albert” nie do koñca musia³ mieæ racjê. No có¿, nauka dopiero raczkuje, jeœli weŸmiemy pod uwagê czas trwania naszego gatunku. Naukowcy maj¹ zatem prawo do pomy³ek. Natomiast za naiwny ¿art uwa¿am, ¿e wszystko to, co nas dooko³a otacza, mog³o powstaæ za pomoc¹ magicznej pa³eczki, i to w ci¹gu szeœciu dni! Szeœæ dni... Umowna to zaiste miara czasu. Ziemskie 144 godziny. Na innych planetach czas ten bêdzie wygl¹da³ zgo³a inaczej. Ju¿ po tym widaæ, ¿e sposób myœlenia zawarty w biblijnej Ksiêdze Rodzaju jak ula³ pasuje do schematu ludzkiego

rozumowania. A zatem Bóg nie móg³ mieæ z tym nic wspólnego. Dlaczego tak du¿o ludzi daje siê og³upiaæ garstce cwaniaków w koloratkach, którzy zrobili sobie z religii doskona³y interes dochodowy? Dlaczego ludzie uzale¿nieni od religii, g³êboko wierz¹cy, s¹ œlepi na wszelkie logiczne argumenty? Wiara jest przecie¿ ewidentnym zaprzeczeniem logiki, zdrowego rozs¹dku. ¯yjemy, po¿eraj¹c siê nawzajem. Stoimy na szczycie ³añcucha pokarmowego, bo tak chcia³a natura. Czy Bóg w swojej „wielkiej m¹droœci” móg³by stworzyæ tak barbarzyñski system bytowania? Czy¿ nie wymyœli³by przynajmniej dla nas – swoich wybrañców – innego sposobu zaopatrywania siê w energiê konieczn¹ do ¿ycia, a tak¿e innego sposobu rozrodu? Wówczas bylibyœmy rzeczywiœcie inni, niepowtarzalni... A tak ... stanowimy jedynie potwierdzenie ewolucji. Ró¿nimy siê od pozosta³ych ssaków jedynie zewnêtrzn¹ pow³ok¹ i nieco bardziej rozwiniêtym mózgiem, co wcale nie czyni nas wyj¹tkowymi, gdy¿ pozosta³e ssaki równie¿ pod tym wzglêdem ró¿ni¹ siê miêdzy sob¹. To w³aœnie ten bardziej rozwiniêty mózg doprowadzi³ nas do tworzenia ró¿nych ideologii i nic dziwnego, ¿e skaczemy sobie do oczu. Gdyby na skutek ewolucji nie pojawi³ siê na Ziemi cz³owiek, zapewne planeta nasza wygl¹da³aby teraz o wiele piêkniej. Tylko, kto móg³by j¹ wówczas podziwiaæ i z tak wielk¹ determinacj¹ niszczyæ? WIKTOR PATER

Nr 14 (109) 5 – 11 IV 2002 r.

LISTY Pog³aska³ i zapad³ siê... To, co mnie spotka³o, ukrywa³em przez 30 lat w obawie przed oœmieszeniem siê w krêgu najbli¿szych lub znajomych. Otó¿ na pocz¹tku lat 70. przebywa³em bardzo czêsto w delegacji s³u¿bowej w Czêstochowie. Z koleg¹, z którym wówczas pracowa³em, uznaliœmy, ¿e przy okazji warto by³oby obejrzeæ to œwiête miejsce zwane Jasn¹ Gór¹. Podczas zwiedzania podszed³ do nas zakonnik wygl¹daj¹cy jak starannie upieczony i rumiany p¹czek. Namówi³ nas do odbycia spowiedzi i uczestniczenia w komunii. Obieca³, ¿e w nagrodê poka¿e nam pomieszczenie skarbca. Moja spowiedŸ, która trwa³a oko³o 20 minut polega³a tylko na pytaniach zadawanych przez spowiednika. Dotyczy³y one wy³¹cznie sfery seksualnej. Na dodatek, przed i po spowiedzi, zakonnik czule g³aska³ mnie po rêkach... Chcê dodaæ, ¿e to samo spotka³o towarzysz¹cego mi kolegê. Po zakoñczeniu powy¿szej ceremonii usi³owaliœmy odszukaæ naszego spowiednika w nadziei obejrzenia skarbca. Ten jakby zapad³ siê w podziemia klasztoru. Podobnie i inne doœwiadczenia doznane ze strony przedstawicieli Koœcio³a sprawi³y, ¿e zacz¹³em starannie omijaæ wszystko to, co jest M.B. z £odzi zwi¹zane z Kk.

Mamy RACJÊ! Drogi Jonaszu, nareszcie powo³asz do ¿ycia swoj¹ partiê. Jesteœmy z Tob¹ ca³ym sercem. Mo¿e teraz damy tej czarnej mafii wycisk. Twoj¹ gazetê mam od 3 numeru. Czytaj¹ wszyscy moi znajomi. Chocia¿ prawdê mówi¹c dostajê sza³u, a serce mam na agrafce z nerwów. Co ta mafia wyprawia. Mój m¹¿ mnie uspokaja, ¿e nied³ugo to siê zmieni. I chyba teraz, gdy bêdzie nas wiêcej, damy im radê. Myœlê, ¿e z Katowic bêdzie wielu cz³onków Twojej partii, bo zrobi³am du¿o kopii i rozda³am moim przyjacio³om. Helena Norbert

Jak d³ugo jeszcze? Ju¿ 450 lat temu Miko³aj Rej pisa³ o sytuacji wówczas panuj¹cej w spo³eczeñstwie. Dzisiaj, w XXI w., nic siê nie zmieni³o, wrêcz przeciwnie – jest jeszcze gorzej. Ju¿ polityk nie wini przedsiêbiorcy, biznesmen ksiêdza, bo dooko³a taka nêdza, ¿e nikt ju¿ z nich nie wie, co robiæ. Dzia³ania typu: poluzowanie kodeksu pracy, finansowanie przez przemys³ obiektów sakralnych (koœcio³ów,

o³tarzy z bursztynu! – skandal) na pewno s¹ dobrym lekarstwem na poprawê sytuacji gospodarczej (biznesu i klechów), bo na pewno nie ludzi. Jak d³ugo jeszcze nasz naród ma znosiæ ciê¿ar dogmatów mu narzuconych i ¿yæ w ciemnocie i zacofaniu? Religia powinna byæ prywatn¹ spraw¹ ka¿dego cz³owieka, a nie ingerowaæ w ¿ycie spo³eczne i zniewalaæ ludzi. A wiadomo, ¿e g³ównym celem Koœcio³a jest pomna¿anie swego bogactwa od 1000 lat. Waldemar Szyd³owski, Gdañsk

Drogie Ziarno 23 marca, sobota – przypadkiem razem z dzieckiem ogl¹dam katolicki program dla dzieci – „Ziarno”. Niby wszystko ³adnie, pokazuj¹ miejsca w Ziemi Œwiêtej, gdzie przebywa³ Pan Jezus w czasie ostatniego tygodnia przed œmierci¹ – wieczernik, ogród oliwny itp. kilkanaœcie obrazków. Teraz uwaga! Ka¿de z tych miejsc i wydarzeñ na miejscu komentowa³ inny ksi¹dz dla potrzeb programu, by³a tam równie¿ siostra, która prowadzi „Ziarno”. Kilkunastu ksiê¿y i siostra pojecha³o razem z ca³¹ ekip¹ telewizyjn¹ do Izraela, ¿eby zrobiæ pó³godzinny program katolicki dla dzieci! Pó³ samolotu ludzi, kilkadziesi¹t biletów w obydwie strony!!! Wszystko na koszt podatników i abonentów. Teraz ju¿ wiadomo, dlaczego w œwiêta ogl¹daliœmy odgrzewane filmy. Kasy brak³o na nowe! Czytelniczka „FiM”

LISTY OD CZYTELNIKÓW Dopi¹³em swego! Œlub mia³em 4 lata temu w koœciele NMP w I³awie. Oczywiœcie, najpierw by³a kasa (czyt. zapowiedzi). Nie pasowa³y mi terminy wyznaczone przez ks. dziekana, wiêc ustali³em termin, który by³ dla mnie najbardziej odpowiedni. Ku mojemu zdziwieniu ks. powiedzia³ do mnie: „Synu, chc¹c mieæ œlub koœcielny, musisz dostosowaæ siê do rozk³adu dnia ksiê¿y, a je¿eli jesteœ t a k

w I³awie. Ks. dziekan przyj¹³ mnie i mówi, ¿e za ca³¹ ceremoniê wraz z pogrzebem i trumn¹ nale¿y siê 1200 z³. W tym momencie wsta³em i mówiê, ¿e mnie p³ac¹ za pracê wykonan¹. O dziwo, ks. zgodzi³ siê na zap³atê po pogrzebie. Po ca³ej smutnej ceremonii odprowadzi³em ks. dziekana do jego audi, grzecznie poda³em mu rêkê. Ksi¹dz myœla³, ¿e chcê mu zap³aciæ, a ja tylko powiedzia³em mu „Bóg zap³aæ” i odszed³em w stronê mojej rodziny. Oczywiœcie mama do tej pory nic o tym nie wie, te pieni¹dze, które mia³y byæ dla ksiêdza zamieni³y siê w piêkny nagrobek dla dziadka. Dopi¹³em swego! Harry Potter

My Chrystusy

uparty, to trzeba zap³aciæ wiêcej, bo ksi¹dz musi z czegoœ zrezygnowaæ”. Jak siê potem dowiedzia³em, gdybym dostosowa³ siê do terminu ks. dziekana, zap³aci³bym 300 z³ mniej. Los chcia³, ¿e pó³ roku temu mój ukochany dziadek zachorowa³, no a potem niestety umar³. Wszystkie czynnoœci zwi¹zane z pogrzebem spad³y na mnie. Szczêœcie w nieszczêœciu... Poszed³em do Parafii NMP

Przeczytaj uwa¿nie poni¿sze pytania: 1. Czy jesteœ orêdownikiem wolnej, niczym nie skrêpowanej ludzkiej myœli, a przeciwnikiem totalitarnych nakazów „jedynie s³usznych” religii, ustrojów politycznych, systemów gospodarczych i wzorców moralnych? 2. Czy opowiadasz siê za ca³kowit¹, a nie tylko teoretyczn¹ równoœci¹ wszystkich obywateli wobec prawa – równoœci¹ administracyjn¹, karn¹ i gospodarcz¹? 3. Czy uwa¿asz, ¿e rodzice maj¹ prawo do niezale¿noœci i wolnej rêki w planowaniu liczby swojego potomstwa, a co za tym idzie, do oœwiaty seksualnej, antykoncepcji i – w uzasadnionych przypadkach – aborcji?

Czy mo¿liwy jest cud? Pytanie to dedykujê niewierz¹cym, którzy w¹tpili. Albowiem d³ugie by³o ich oczekiwanie. A jak to mówi¹ – cierpliwym czas sprzyja. I oto mamy koalicjê Miller-Glemp, mo¿emy œmia³o powiedzieæ – mezalians XXI w. Chocia¿ staro¿ytni ujêliby to bardziej finezyjnie „Cornix cornici nunquam confodit ocellum”, czyli – kruk krukowi oka nie wykole. Oczywiœcie nie trzeba tutaj siê rozpisywaæ, o co tu chodzi (o podzia³ ³upów), mnie wystarczy to, ¿e zosta³em zapewniony o moim wejœciu do Unii

4. Czy Twoim zdaniem jedynie w³aœciwym miejscem na nauczanie zasad jakichkolwiek religii s¹ kaplice koœcio³ów, a nie pomieszczenia szkolne? Czy jesteœ za wyprowadzeniem ze szkó³ symboli religijnych? 5. Czy œwieckie pañstwo powinno niezw³ocznie zerwaæ lenne porozumienia miêdzynarodowe ograniczaj¹ce suwerennoœæ kraju (np. konkordat)? Jeœli na wszystkie piêæ pytañ Twoja odpowiedŸ brzmi TAK!, to odpowiedz na jeszcze jedno pytanie: 6. Czy chcia³byœ (chcia³abyœ) zostaæ cz³onkiem Antyklerykalnej Partii Postêpu RACJA i masz ukoñczone 18 lat? Jeœli i teraz Twoja odpowiedŸ brzmi TAK, to wype³nij poni¿sz¹ ankietê (mo¿esz j¹ przepisaæ lub skserowaæ i daæ do wype³nienia znajomym) i przeœlij pod adresem redakcji:

Oœwiadczam, ¿e ukoñczy³em(am) 18 lat i mam pe³n¹ zdolnoœæ do czynnoœci prawnych. Deklarujê przynale¿noœæ do Antyklerykalnej Partii Postêpu RACJA. Imiona i nazwisko ....................................................................... ........................................................................................................ Pe³ny adres ................................................................................... ........................................................................................................ PESEL .......................................................................................... W³asnorêczny podpis .................................................................

Dane wy³¹cznie do wiadomoœci redakcji: imiê ................................................................ nazwisko ....................................................... wiek ............................................................... wykszta³cenie ............................................... zawód ............................................................ telefon kontaktowy ...................................... Jak widzisz swoj¹ rolê w strukturach przysz³ej partii? ............................................. ......................................................................... .........................................................................

15

z b³ogos³awieñstwem Koœcio³a. Od razu poczu³em siê lepiej. Oczyma wyobraŸni widzê siê prowadzony za rêce (ja w œrodku). Nasuwa mi siê skojarzenie z Chrystusem prowadzonym na ukrzy¿owanie. Nie jest moj¹ intencj¹ tutaj bluŸniæ. Bo któ¿ udŸwignie krzy¿ przygotowany przez superkoalicjantów? Wszystko wskazuje na to, ¿e moc ci bêdzie w naszym narodzie Chrystusów. M. Kandziora

Biblia w s³u¿bie Kk Chcia³bym donieœæ o oburzaj¹cym mnie fakcie. W niedzielê by³em na mszy œwiêtej w ma³ej kapliczce na wsi. Ksi¹dz, po og³oszeniu za³o¿enia „skarbony pokutnej”, nawo³ywa³ ludzi, aby p³acili, wrzucali tam pieni¹dze, za które zostan¹ im odpuszczone grzechy lekkie. Ksi¹dz oœwiadczy³, i¿ to nie jest jego wymys³ ani proboszcza, lecz s¹ to s³owa z Pisma Œwiêtego: „kto nie zap³aci, temu nie zostan¹ odpuszczone grzechy”. Zastanawiam siê, czemu ci ludzie na wsi nie dostrzegaj¹ w tym ksiêdzu chciwego oszusta i ³ajdaka? Piekal

Kabaret z „FiM” Witam... Jest sobota (2 marca 2002 r.) wieczorem. Moja dziewczyna ma ma³¹ imprezê. Ogl¹damy telewizjê i nagle jest skecz o wampirze... Wampir wchodzi na scenê i w rêce trzyma gazetê. Siada na krzeœle i rozk³ada j¹. Nagle oczom moim ukazuje siê tytu³: „Fakty i Mity”. Myœlê sobie... co za reklama! Od razu „uœwiadomi³em” moich znajomych, co to za gazeta, wyt³umaczy³em im co i jak, i byli bardzo zadziwieni, ¿e taka gazeta jak „Fakty i Mity” istnieje w Katolandzie. Ja im mówiê, ¿e to jest najlepsza gazeta na œwiecie (znaczy siê w naszym kraju). Rozmawia³em z nimi dzisiaj i okaza³o siê, ¿e wszyscy sobie „Fakty i Mity” kupili. Mówi¹ mi, ¿e to jest gazeta, która zmieni³a ich podejœcie do kleru. Tak trzymaæ!!! Jonaszu, armia m³odzie¿y, która nie da siê zrobiæ na czarno klerowi, czeka!!! Poza tym... ludzie m³odzi maj¹ prawo g³osowaæ. Ani lewica, ani prawica nie spe³nia oczekiwañ m³odzie¿y. Przyda³aby siê partia antyklerykalna. Pozdrowienia!!! e-mail dw. redakcji Uwaga! Czytelników, którzy mieli problemy z zakupem poprzedniego numeru – serdecznie przepraszamy.

TYGODNIK FAKTY i MITY Redaktor naczelny: Roman Kotliñski (Jonasz); Zastêpca red. naczelnego: Marek Szenborn; Sekretarz redakcji: Henryk Rozenkranc; Dzia³ reporta¿u: kierownik Ryszard Poradowski – tel. (0–42) 630-72-33; Redaktorzy: Adam Cioch, Jakub Kopeæ, Jaros³aw Rudzki; Redaktor graficzny: Tomasz Kapuœciñski; Dzia³ promocji i reklamy: Ewa Kotliñska – tel./fax (0-42) 639-86-10; Dzia³ ³¹cznoœci z czytelnikami: (0-42) 630-72-23; Adres redakcji: 90-103 £ódŸ, ul. Piotrkowska 94; e-mail: [email protected]; Wydawca: „B£AJA News” Sp. z o.o.; Sekretariat: tel./fax (0-42) 630-70-65; Prezes Zarz¹du: Roman Kotliñski; Druk: POLSKAPRESSE w £odzi. Redakcja nie zwraca materia³ów nie zamówionych oraz zastrzega sobie prawo do adiustacji i skracania tekstów. WARUNKI PRENUMERATY: 1. W Polsce przedp³aty przyjmuj¹: a) Urzêdy pocztowe i listonosze – do 25 maja na trzeci kwarta³ 2002 r. Cena prenumeraty – 26.00 z³ za jeden kwarta³; b) RUCH SA – do 5 czerwca na trzeci kwarta³ 2002 r. Cena prenumeraty – 26.00 z³ kwartalnie. Wp³aty przyjmuj¹ jednostki kolporta¿owe RUCH SA w miejscu zamieszkania prenumeratora. 2. Prenumerata zagraniczna: Wp³aty przyjmuje jednostka RUCH SA Oddzia³ Krajowej Dystrybucji Prasy na konto w PEKAO SA IV O/Warszawa nr 12401053-40060347-2700-401112-005 lub w kasie Oddzia³u. Informacji o warunkach prenumeraty udziela ww. Oddzia³: 01-248 Warszawa, ul. Jana Kazimierza 31/33, tel.: 0 (prefiks) 22 532-87-31, 532-88-16, 532-88-19, 532-88-20; infolinia 0-800-1200-29. Ceny prenumeraty z wysy³k¹ za granicê w PLN dla wp³acaj¹cych w kraju: poczt¹ zwyk³¹ (ca³y œwiat) 132,-/kwarta³; 227,-/pó³ roku; 378,-/rok; poczt¹ lotnicz¹ (Europa) 149,-/kwarta³; 255,-/pó³ roku; 426,-/rok; poczt¹ lotnicz¹ (reszta œwiata) 182,-/kwarta³ 313,-/pó³ roku 521,-/rok. W USD dla wp³acaj¹cych z zagranicy: poczt¹ zwyk³¹ (ca³y œwiat) 88,-/rok; poczt¹ lotnicz¹ (Europa) 99,-/rok; poczt¹ lotnicz¹ (reszta œwiata) 121,-/rok. Prenumerata zagraniczna RUCH SA p³atna kart¹ p³atnicz¹ na www.ruch.pol.pl 3. Prenumerata w Niemczech: Verlag Hûbsch & CO., Dortmund, tel. 0-231-101948, fax 0-231-7213326. 4. Dystrybutorzy w USA: New York – European Distribution Inc., tel. (718) 821 3290; Chicago – J&B Distributing c.o., tel. (773) 736 6171; Lowell International c.o., tel. (847) 439 6300. 5. Dystrybutor w Kanadzie: Mississauga – Vartex Distributing Inc., tel. (905) 624 4726. 6. Prenumerata redakcyjna: do 15 czerwca na trzeci kwarta³ 2002 r. Cena 26 z³. Wp³aty dokonywaæ na konto: B£AJA NEWS, 90–103 £ódŸ, ul. Piotrkowska 94, Bank BPH SA o/£ódŸ 10601493–330000–199492. 7. Zagraniczna prenumerata elektroniczna: [email protected]. Szczegó³owe informacje na stronie internetowej http://www.faktyimity.pl

16

Nr 14 (109) 5 – 11 IV 2002 r.

JAJA JAK BIRETY

ŒWIÊTUSZENIE

Krótko i na temat

CZARNO NA BIA£YM

Prima aprilis

Vox populi – vox Dei, a mo¿e signum temporis? W tle koœció³ œw. Kazimierza w Che³mie Fot. Anna Kalenik

Czarny humor

Rys. Tomasz Kapuœciñski

Policjant zatrzymuje ksiêdza. – Poproszê prawo jazdy... – Niestety, nie mam prawa jazdy, zabrano mi uprawnienia ju¿ 5 lat temu. – Dowód rejestracyjny poproszê... – Nie mam. To nie jest mój samochód. Jest kradziony. – Samochód jest kradziony?!! – Dok³adnie, ale chyba widzia³em dowód rejestracyjny w schowku, jak wk³ada³em tam pistolet... – Ma ksi¹dz pistolet w schowku??!!

– No tak. Tam go w³o¿y³em, po tym, jak zastrzeli³em w³aœcicielkê samochodu i schowa³em cia³o w baga¿niku. – W baga¿niku jest CIA£O???!!! W tym momencie policjant zawiadamia komendê. Po 2 minutach antyterroryœci otaczaj¹ samochód, dowodz¹cy akcj¹ podchodzi do ksiêdza i mówi: – Prawo jazdy poproszê... – Proszê – i ksi¹dz pokazuje jak najbardziej wa¿ne prawo jazdy. – Czyj to samochód? – pyta komendant. – Mój. Proszê, oto dowód rejestracyjny.

Pierwszy dzieñ kwietnia to œwiêto kawalarzy, trefnisiów i dowcipnisiów wszelkiej maœci, czyli moje œwiêto jak najbardziej. A poniewa¿ robiê na tej stronie „FiM” za dy¿urnego jajcarza, wiêc jako ekspert przejrza³em agencyjne doniesienia, aby zdemaskowaæ primaaprilisowe ¿arty serwowane przez innych dziennikarzy. Bez najmniejszego trudu, wœród potoku codziennych doniesieñ prasowych, odkry³em grubymi niæmi szyte dowcipasy – tak nieprawdopodobne, ¿e a¿ ma³o inteligentne. – Proszê wolno otworzyæ schowek i nie dotykaæ broni... – Proszê bardzo, ale nie ma tam ¿adnej broni. – Niech ksi¹dz wolno otworzy baga¿nik i poka¿e cia³o! – Jakie cia³o??!! – Zaraz – mówi kompletnie zdezorientowany policjant. – Kolega, który ksiêdza zatrzyma³, powiedzia³, ¿e nie ma ksi¹dz prawa jazdy, dowodu rejestracyjnego, samochód jest kradziony, w schowku jest broñ, a w baga¿niku cia³o... – He, he! A mo¿e jeszcze k³amczuszek panu powiedzia³, ¿e przekroczy³em prêdkoœæ???

Czy ludzie s¹ na tyle g³upi, aby uwierzyæ, ¿e w takiej np. I³¿y kilkunastu ch³opa chodzi³o przez calutk¹ noc wielkanocn¹ po ulicach i wali³o w gigantyczny blaszany bêben? Piêæ minut przerwy i piêæ minut walenia od pó³nocy do szóstej rano, a wszystko dla upamiêtnienia Zmartwychwstania Pañskiego. Przecie¿ ka¿da policja aresztowa³aby chuliganów za zak³ócanie porz¹dku i ciszy nocnej. Oczywiœcie jeœli zd¹¿y³aby ich aresztowaæ, zanim wœciekli i niewyspani i³¿anie nie nak³adliby doboszom po mordzie. Czyli co? Czyli bzdura oczywista! W innym miejscu, na stronie internetowej Katolickiej Agencji Informacyjnej czytam, ¿e w³oski biskup Solerno, niejaki Gerardo Pierro, apeluje, aby w Wielki Pi¹tek powstrzymaæ siê od wysy³ania SMS-ów. Ma³o chyba kto uwierzyæ by móg³, ¿e to nie prima aprilis. Bo co niewinne listy elektroniczne mog¹ szkodziæ eminencji? Czy w œlad za tym nale¿a³oby siê powstrzymaæ od telefonowania, rozmawiania, czy te¿ w ogóle myœlenia? Kolejny g³upi kawa³. Albo taka informacja o ch³opczykolubnym Paetzu. Otó¿ ten¿e Paetz oœwiadczy³, ¿e JPII ustami kardyna³a Angelo Sodano

zaproponowa³ mu „objêcie wysokich i presti¿owych stanowisk w Watykanie”. Bzdura. Niemo¿liwe jest przecie¿, aby m¹dry papie¿ po pedofilskiej aferze swojego podw³adnego móg³ wyst¹piæ z podobn¹ propozycj¹. By³by to skandal na skalê œwiatow¹. Z takich kawa³ów to nawet œmiaæ siê nie chce. Najg³upszy chyba jednak dowcip primaaprilisowy znalaz³em wœród innych informacji agencyjnych. Oto – informuje agencja – Stolica Apostolska zwróci³a siê do polskich biskupów z proœb¹ o ekspertyzê, czy dzieci zmar³e bez ochrzczenia dost¹pi¹ zbawienia. Biskupi siê zebrali i z ca³¹ powag¹ sprokurowali stanowisko, ¿e i owszem: „Nieskoñczenie mi³osierny Bóg nie mo¿e siê zgodziæ, aby zupe³nie niewinne dzieci nie zosta³y zbawione”. Jak to siê jednak dzieje, ¿e „nieskoñczone mi³osierdzie bo¿e” pozwala, aby maleñkie dzieci umiera³y z g³odu, lub w wyniku przysparzaj¹cych nies³ychanych cierpieñ chorób – biskupi ju¿ nie mówi¹. Wiêc i ta informacja nie mo¿e byæ prawdziwa, bo przecie¿ ksi¹¿êta Koœcio³a z ca³¹ pewnoœci¹ by o tym wspomnieli. Jak to dobrze, ¿e jest taki jeden dzieñ w roku, gdy mo¿na w podobne nonsensy nie wierzyæ, a nawet siê z nich poœmiaæ. Co by to bowiem by³ za kraj i œwiat, gdyby opisane agencyjne newsy by³y prawdziwe? Kurcze, a mo¿e... MarS